[ 15 ]

Κυκλοφορεί το πρώτο βιβλίο της σειράς

ΣΤΟ ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ…Ο Άρης, ο θεός του πολέμου, οδηγεί τους υπόλοιπους ετοιμοθάνατους θεούς στη μάχη. Κι αυτό δεν την πειράζει καθόλου την Αθηνά. Είναι έτοιμη να ξεκινήσει τον δικό της πόλεμο – άλλωστε, ποτέ δεν τον συ-μπάθησε. Αν είναι τυχερή, οι νικητές θεοί θα ξαναβρούν τη χαμένη αθανασία. Αν όχι, θα τους έχει τουλάχιστον σκοτώσει και θα μπορέσει μαζί με τον Ερμή να πεθάνει ήσυχη. Η Κασσάνδρα Γουίβερ είναι ένα όπλο της μοίρας. Το κορίτσι που σκοτώνει θεούς. Το μόνο που θέλει όμως η ίδια είναι να ξαναγυρίσει στη ζωή ο θεός που αγαπούσε κι έχει χάσει. Αν δεν τα καταφέρει, οι υπόλοιποι θεοί μπορούν να καούν – με πρώτη και καλύτερη τη φόνισσά του, την Αφροδίτη. Η συμμαχία μεταξύ Κασσάνδρας και Αθηνάς βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί και ο πόλεμος τις οδηγεί σε μια ανά την υφήλιο αναζήτηση χαμένων θεών, παλιών εχθρών και του Αχιλλέα, του μεγαλύτερου πολεμιστή που έχει γνωρίσει ο κόσμος. Καθώς η μάχη κλιμακώνεται, η Αθηνά και η Κασ-σάνδρα πρέπει να βρουν τρόπο να συνεργαστούν. Γιατί, αν δεν τα καταφέρουν, τους περιμένει μοίρα χειρότερη κι από τον θάνατο.

Η καινούρια αυτή σειρά κατά κάποιον τρόπο εκσυγχρονίζει την ελληνική μυθολογία, προσφέροντας όμως κάτι παραπάνω από την «ανακαίνιση» του Πέρσι Τζάκσον. Η ζωηρή, ευφάνταστη αφήγηση της Μπλέικ φωτίζει τις προσωπικότητες των θεών, ιδιαίτερα της Αθηνάς που έχει γίνει λίγο πανκ και έχει προικιστεί με καυστικό χιούμορ.

Kirkus Reviews

Η δράση είναι καθηλωτική και όσο διευρύνει κανείς το πλαίσιο των εικόνων, τόσο πιο τρομακτικές γίνονται. Η Μπλέικ παρουσιάζει ένα ματωμένο, συγκλονιστικό όραμα του λυκόφωτος των θεών, σε όλη τους τη μικρότητα και δύναμη, ενώ αφήνει τους αναγνώστες να αντλήσουν τα δικά τους μηνύματα και συμπεράσματα.

Publishers Weekly

Η Κένταρ Μπλέικ γεννήθηκε στη Νότια Κορέα και μεγάλωσε στις ΗΠΑ. Σπούδασε δημιουργική γραφή στο πανεπιστήμιο του Middlesex. Ζει και εργάζεται στο Λίνγουντ της Ουάσιγκτον. Για να μάθεις περισσότε-ρα γι’ αυτήν, επισκέψου τον ιστότοπό της: www.kendareblake.com

Εικονογράφηση εξωφύλλου:Eithné O’Hanlon

ΚΕΝΤ

ΑΡΜ

ΠΛΕΪ

Κ

ISBN: 978-618-03-0177-9

ΒΟΗΘ. ΚΩΔ. ΜΗΧ/ΣΗΣ 80177www.metaixmio.gr

www.metaixmio-young.gr

ΚΕΝΤΑΡ ΜΠΛΕΪΚ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Μετάφραση

Ειρήνη Παϊδούση

2

5945_015KP_THNITOI_THEOI_CV.indd 1 11/11/2015 4:19 μ.μ.

[ 16 ]

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

Άμμος στα δάχτυλά της

Η έρημος δεν άλλαζε ποτέ. Η ίδια στεγνή από τον ήλιο άμ-

μος, σκληρή σαν πέτρα κάτω από τα πόδια της Αθηνάς,

οι ίδιοι κάκτοι αραδιασμένοι στον ορίζοντα να επαναλαμβάνο-

νται ανά διαστήματα. Ίσως να ήταν πραγματικά έτσι. Ίσως να

ήταν οι ίδιοι πέντε θύσανοι που κυλούσαν με τον άνεμο για να

πέσουν από την άκρη και να εμφανιστούν ξανά στην κορυφή,

έτοιμοι να κατρακυλήσουν πάλι.

Η Αθηνά κατάπιε. Σήμερα δεν είχε τίποτε άλλο στον λαιμό

της εκτός από τους μυς που λειτουργούσαν ομαλά. Ούτε φτερά,

ούτε μύτες που να γαργαλούν και να τρυπάνε τον τράχηλό της,

που να την κάνουν να βήχει και να φτύνει αίμα. Όχι σήμερα.

Αύριο, ίσως.

Σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπό της. Ήταν καταμεσή-

μερο στην έρημο. Είχε υπολογίσει λάθος το ταξίδι. Δεν έπρεπε

να φύγει ενώ μπορούσε να συναντήσει τη Δήμητρα στο αχνό

φως του σούρουπου. Δεν μπορούσε να κάνει όμως τίποτα γι’

αυτό τώρα. Οι μπότες της άγγιζαν ήδη ανάλαφρα το δέρμα της

Δήμητρας, τεντωμένο μίλια μακριά, μισοθαμμένο κάτω από

[ 17 ]

την άμμο. Από στιγμή σε στιγμή το ζαρωμένο μάτι της Δήμητρας

θα εμφανιζόταν να ανοιγοκλείνει ανάμεσα στα πόδια της. Αν

δεν ήταν προσεκτική, μπορεί να το πατούσε.

Ήταν η πρώτη φορά που η Αθηνά επέστρεφε στη θεία της από

τότε που την είχε βρει στην έρημο και είχε μάθει για την Κασ-

σάνδρα. Ήταν το κλειδί για όλα, της είχε πει η Δήμητρα. Και

έλεγε αλήθεια. Τρεις μήνες είχαν περάσει από τότε που αντιμε-

τώπισαν την Ήρα, από τότε που η Κασσάνδρα έβαλε τα χέρια

πάνω της και τη σκότωσε. Από τότε που είχε κάνει την Ήρα

άγαλμα. Τρεις μήνες από τότε που ο Ερμής και ο Απόλλωνας

είχαν διαμελίσει τον Ποσειδώνα στη λίμνη Σένεκα. Από τότε που

είχαν αφήσει τον Απόλλωνα να αναπαυθεί κάτω από τη γη.

Τα σκούρα μαλλιά της Αθηνάς έκαιγαν τους ώμους της. Η

διαδρομή στην έρημο το προηγούμενο βράδυ την είχε κυριολε-

κτικά παγώσει, κάτω από τον ήλιο όμως ένιωθε σαν βούτυρο

που έλιωνε βασανιστικά. Το σχέδιό της ήταν να καλύψει τα

τατουάζ στους καρπούς της, να ντυθεί σεμνά και να αποφύγει

τα σχόλια της Δήμητρας για τις πόρνες. Δε θα γινόταν όμως

τίποτα τέτοιο. Είχε πετάξει το σακάκι σχεδόν μόλις άρχισε να

περπατά πάνω στο δέρμα της θείας της και δεν είχε μπει καν

στον κόπο να το σύρει μαζί της.

«Τόσο σύντομα επέστρεψες;»

Γύρισε απότομα μόλις άκουσε την αλλόκοτη ασώματη φωνή

της Δήμητρας, που έμοιαζε να έρχεται ταυτόχρονα από παντού,

μαζί με την πνοή του ανέμου.

«Τι θέλεις τούτη τη φορά;»

Η Αθηνά δεν αποκρίθηκε. Κοιτούσε με προσοχή το ζαρωμέ-

νο δέρμα για να βρει το μάτι, πλατύ και θολό. Όταν το βρήκε,

στάθηκε στην άκρη του και το κοίταξε. Εκείνο στράφηκε στο

[ 18 ]

σώμα της, με τις βλεφαρίδες να ανοιγοκλείνουν μεγαλύτερες κι

από καμήλας.

«Η θεά της μάχης επιστρέφει» είπε η Δήμητρα. «Με σκισμέ-

νο τζιν και υποψία μπλούζας». Το μάτι μισόκλεισε. «Το πετρά-

δι στη μύτη σου χάθηκε».

«Το έβγαλα. Παρακαλώ». Κάτω από τα πόδια της το δέρμα

τραβήχτηκε και δυο σφιγμένα χείλη αναδύθηκαν.

«Αν ήρθες να μου πεις τα νέα σου, τα έχω μάθει. Βρήκες το

κορίτσι».

«Το κορίτσι που σκοτώνει θεούς» είπε η Αθηνά.

Το μάτι μισόκλεισε. «Αλήθεια; Πράγματι τους σκοτώνει;»

«Μην ενθουσιάζεσαι» μουρμούρισε η Αθηνά. «Δε θα την

κουβαλήσω εδώ στη μέση του πουθενά για να σε κανονίσει.

Σκοτώνει θεούς, δεν προσφέρει ευθανασία».

«Πρόσεχε, Γκριζομάτα. Μη με προσβάλλεις. Εσύ τουλάχι-

στον πεθαίνεις μοιάζοντας κάπως με τον εαυτό σου. Εγώ είμαι

ένα απλό χαλί από δέρμα. Όρνια ανακουφίζονται πάνω στο πρό-

σωπό μου κι είμαι αναγκασμένη να τρώω περαστικές σαύρες».

Η Δήμητρα πήρε μια ανάσα. «Γιατί ήρθες ίσαμε δω; Μήπως για

να καυχηθείς; Για να αφηγηθείς τη νίκη σου; Πες μου πώς πέ-

θανε ο θαλασσινός αδελφός μου».

Η Αθηνά σταύρωσε τα χέρια. Νίκη, το αποκαλούσε η Δήμη-

τρα. Ενώ έχασαν τον Απόλλωνα. Είχε πεθάνει σαν θνητός και

τον είχαν θάψει με όνομα θνητού σε νεκροταφείο του Κίνκεϊντ,

ενώ θα έπρεπε να του έχουν χτίσει ναό. Αλλά, ναι. Σαν νίκη τής

είχε φανεί.

«Με έστειλαν να σε ρωτήσω αν ξέρεις τι απέγινε η Αφροδίτη»

είπε τελικά.

«Σε έστειλαν; Ποιος θα μπορούσε να σε στείλει;»

[ 19 ]

«Η Κασσάνδρα με έστειλε».

Η Δήμητρα στέναξε και το δέρμα ανασήκωσε την Αθηνά δέκα

εκατοστά. Αναρωτήθηκε πώς εκτείνονταν οι πνεύμονες πάνω

στην άμμο. Θα ήταν ενδιαφέρουσα η νεκροτομή, έτσι και έφτα-

ναν ποτέ κάποιοι αρκετά θαρραλέοι επιστήμονες στο πτώμα της.

«Το κορίτσι θέλει εκδίκηση» είπε η Δήμητρα.

«Εσύ δε θα ήθελες;» ρώτησε η Αθηνά. Η Κασσάνδρα κατά-

πινε την οργή και τα δάκρυα σαν καραμέλες. Τα σωθικά της

κόντευαν να σκάσουν από δαύτα. «Ο πόνος την καίει σαν φωτιά.

Το αίμα της Αφροδίτης θα την έσβηνε».

«Αλήθεια; Νομίζω πως ξέρεις ότι δεν είναι έτσι».

Ίσως και να το ήξερε. Αυτό ήθελε όμως η Κασσάνδρα, και η

Αθηνά της το χρωστούσε.

«Κι η δική σου μάχη;» ρώτησε η Δήμητρα. «Ο δικός σου

πόλεμος;»

«Τι εννοείς; Βρήκαμε το όπλο. Κερδίσαμε μια μάχη. Δε βρή-

καμε όμως απαντήσεις. Εξακολουθούμε να πεθαίνουμε».

«Τι πίστευες πως θα γινόταν, Γκριζομάτα; Πως θα αφάνιζες

την Ήρα και θα διαλύονταν τα φτερά στο αίμα σου; Πως ο Ερμής

θα αφράτευε σαν καμιά παχιά αγελάδα; Πως εγώ θα ορθωνόμουν

από το χώμα, λεία και απαλή σαν γυναίκα;» Το μάτι της Δήμη-

τρας έκλεισε κουρασμένο ή θλιμμένο∙ ίσως και τα δύο. «Όλοι

θέλουν απαντήσεις, Αθηνά. Μερικές φορές όμως η απάντηση

είναι ότι όλα τα πράγματα απλά τελειώνουν».

«Αυτή είναι η απάντηση και τώρα;»

«Δεν ξέρω. Ξέρω όμως πως εσύ δεν το πιστεύεις. Αν το πί-

στευες, θα έφευγες και θα αφηνόσουν να σε κατασπαράξουν οι

λύκοι. Θα έβαφες με ακόμα περισσότερα χρώματα πόρνης τα

μαλλιά σου».

[ 20 ]

Η Αθηνά ξεφύσησε. Μπορούσε να σκοτωθεί. Είχαν αποδείξει

ότι το αδύνατο ήταν δυνατό. Δεν ήταν όμως τόσο εύκολο όσο

άφηνε να φανεί η Δήμητρα. Τα κόκαλά της θα έσπαγαν τα δόντια

των άμοιρων των λύκων. Ένας θάνατος σαν αυτόν θα κρατούσε

μήνες.

Και δεν ήταν έτοιμη. Ποιος να φανταζόταν ότι δε θα ήταν

έτοιμη ύστερα από τόσο πολύ καιρό.

«Το θέμα είναι» είπε η Δήμητρα «ότι δε φεύγεις. Γιατί;»

Ο Οδυσσέας πέρασε σαν αστραπή από μπροστά της. Η φωνή

του ψιθύριζε στα αυτιά της. Το ίδιο κι ο Ερμής. Ο όμορφος

αδελφός της. Όλο και πιο αδύνατος.

«Υπάρχουν μάλλον ακόμη πράγματα που πρέπει να τακτο-

ποιήσω».

Η Δήμητρα πήρε μια τρεμάμενη ανάσα. «Είσαι κουρασμένη.

Κάθισε, παιδί μου. Ξεκουράσου».

Η Αθηνά ξερόβηξε. «Όχι, ευχαριστώ».

«Γιατί όχι;»

«Ο Ερμής λέει…» Δίστασε και γύρισε τα μάτια προς τα πάνω.

«Ο Ερμής είπε ότι, όταν κάθισε πάνω σου, ένιωθε τον σφυγμό

σου μες στον πισινό του».

Η Δήμητρα γέλασε τόσο δυνατά που έκανε την Αθηνά να

χάσει την ισορροπία της. Τα πόδια της γλίστρησαν και άπλωσε

τα χέρια να κρατηθεί. Πουλιά τρομαγμένα πέταξαν από τα μέρη

που βρίσκονταν κρυμμένα, κρώζοντας ανήσυχα για την κινού-

μενη άμμο.

«Μακάρι να τον είχες φέρει» είπε η Δήμητρα όταν σταμάτη-

σε να γελά. «Μου λείπει η θρασύτητά του».

Η Αθηνά χαμογέλασε. Τώρα που είχε βρει τη θεία της δεν

ένιωθε πια τόσο κουρασμένη. Ο άνεμος δρόσιζε τον ιδρώτα

[ 21 ]

στους ώμους και τον λαιμό της. Η αποστολή έφτανε στο τέλος

της. Σε λίγο θα μπορούσε να γυρίσει σπίτι.

«Για την Αφροδίτη» είπε «τι ξέρεις;».

«Τίποτα». Η Δήμητρα τραβήχτηκε αθώα, κάνοντας τόσο λεπτό

το δέρμα της που η Αθηνά ένιωθε τα πετραδάκια της ερήμου κάτω

από τα πόδια της. «Δίχως την Ήρα να την καθοδηγεί, η Αφροδίτη

θα κρυφτεί. Τόσο γρήγορα και τόσο καλά που δε θα τη βρείτε ποτέ».

«Θα τη βρούμε».

«Γιατί ρωτάς αφού δεν πρόκειται να ακούσεις;» ξέσπασε η

Δήμητρα. «Γιατί μιλάς για την εκδίκηση μιας θνητής; Γιατί ανα-

λαμβάνεις τις δικές της μάχες, αντί για τις δικές σου;»

Η Αθηνά τράβηξε το βλέμμα της μακριά, στην άμμο. Στην

αρχή ήταν ο θρήνος. Ο χαμός ενός αγαπημένου αδελφού. Ύστε-

ρα ήρθε η ενοχή, από τις τόσες μέρες που παρακολουθούσε την

Κασσάνδρα, το άδειο καβούκι του κοριτσιού που άφησε πίσω

του ο Απόλλωνας. Είχε υποσχεθεί να τους φροντίζει όλους. Την

Κασσάνδρα, την Άντι, τον Χένρι. Την είχε βάλει ο Απόλλωνας

να υποσχεθεί.

«Δεν ξέρω τι συμβαίνει» είπε σιγανά. «Ποτέ μέχρι τώρα…

δεν κατάλαβα τον χρόνο. Δε σήμαινε τίποτα για μένα. Ποτέ δεν

μπορούσα να κάνω λάθος. Δεν ξέρω πώς το καταφέρνουν οι

θνητοί. Πώς ζουν μόνο μια φορά».

«Αμφισβητείς τα ένστικτά σου».

«Γιατί όχι; Όλα απλά τελειώνουν. Αυτό δεν είπες;»

Η Δήμητρα ανασάλεψε στην άμμο. « Ίσως να κάνω λάθος.

Νίκησες την Ήρα, δεν ήταν όμως εκείνη που το προκάλεσε όλο

αυτό. Ίσως πρέπει να πολεμήσεις ό,τι ήταν αυτό που πραγμα-

τικά το προκάλεσε». Το μάτι κοίταξε εξεταστικά. «Πες μου. Τι

σκέφτεσαι;»

[ 22 ]

Εικόνες ξεπηδούσαν στον νου της Αθηνάς: είδε τη Δήμητρα

να σηκώνεται από τη γη και να τινάζεται. Δεν ήταν πια μια

μεγάλη δερμάτινη έκταση μα μια γυναίκα με μαλλιά καστανά

που έπεφταν κυματιστά ίσαμε τη μέση της και βαθιά μαύρα

μάτια. Είδε τον Ερμή γεμάτο μυς και πάλι, με μια όμορφη κα-

μπύλη να στολίζει το μάγουλό του όταν χαμογελούσε. Είδε τον

Απόλλωνα, τον Άινταν, λαμπερό και τέλειο όπως πάντα, με την

Κασσάνδρα στο πλευρό του.

Σκεφτόταν κι ονειρευόταν. Για αδικίες που διορθώνονταν.

Για αποκατάσταση εκείνων που δε θα γίνονταν ποτέ ξανά. Το

αδύνατο πλανιόταν σαν φως μες στο στήθος της και την έκανε

να θέλει. Να γίνει ηρωίδα. Να νιώσει ζωντανή. Όσο ζωντανή

είχε νιώσει εκείνη τη μέρα στον δρόμο πάνω από τη λίμνη Σένε-

κα, όταν είχε ορμήσει εναντίον της Ήρας με σίδερο στη γροθιά.

«Νικήσαμε» είπε σιγανά. «Η Ήρα κι εγώ αναζητούσαμε τη

μάντισσα, μα τη βρήκα πρώτη. Η αντίπαλη πλευρά ήταν πιο

ισχυρή και πήγαν όλα στραβά. Η δική μας πλευρά ήταν διασκορ-

πισμένη και έκανε τρομερές επιλογές, παρ’ όλα αυτά νικήσαμε.

Η Ήρα και ο Ποσειδώνας είναι νεκροί, ενώ η Αφροδίτη έτρεξε

να κρυφτεί. Και τώρα έχω το κορίτσι που σκοτώνει θεούς. Και

τον Οδυσσέα, που μπορεί να με οδηγήσει στα υπόλοιπα όπλα».

Είχε τον Ερμή και στρατιώτες ικανούς, τον Χένρι και την

Άντι. Είχε και τον εαυτό της. Τη θεά της μάχης.

«Έχεις πολλά» συμφώνησε η Δήμητρα.

«Δε θέλω να υποφέρουν κι άλλο» είπε η Αθηνά και ήταν

αλήθεια. Ο Ερμής, ο Οδυσσέας και η Κασσάνδρα είχαν περάσει

αρκετά. Δεν μπορούσε όμως να αρνηθεί τη δίψα που μεγάλωνε

καθημερινά στα σωθικά της. Δεν μπορούσε να αρνηθεί την αγαλ-

λίαση που είχε νιώσει με την πτώση της Ήρας στον δρόμο.

[ 23 ]

«Ο μόνος τρόπος να βρεθείς στην άλλη πλευρά είναι να δια-

βείς το πέρασμα» είπε η Δήμητρα.

«Όσους έχω βάλει σε κίνδυνο… θα ήθελα να τους δω ασφα-

λείς. Τους παρέσυρα μαζί μου πριν» είπε, και σώπασε σκεφτική.

«Πάντα όμως προς τη σωστή κατεύθυνση».

«Πάψε να προσπαθείς να με κάνεις να το πω αντί για σένα»

είπε η Δήμητρα. «Πες το πια».

«Θα ξεκινήσω άλλον έναν πόλεμο».

«Γιατί;»

«Γιατί είμαστε φτιαγμένοι να πολεμάμε, κι είμαστε φτιαγ-

μένοι να νικάμε».

«Α» είπε η Δήμητρα. «Αυτό ήθελα να ακούσω».

«Ναι. Αυτό. Θα καταδιώξω κάθε αγύρτη θεό ή θηρίο. Θα ξερι-

ζώσω τα κεφάλια από τους ώμους τους. Η Κασσάνδρα θα τους

κάνει σκόνη. Μια τελευταία φουρνιά ηρώων στο πεδίο της μάχης.

Θα είναι μεγαλόπρεπο το θέαμα. Κάτι άξιο να γραφτεί στα βιβλία».

«Κι αν νικήσετε, θα ξανακερδίσετε την αθανασία σας;»

«Ακόμα κι αν δεν τα καταφέρουμε, τουλάχιστον θα είμαστε

οι τελευταίοι που θα πεθάνουν».

«Είσαι τόσο σίγουρη» είπε η Δήμητρα.

«Είμαι, θεία μου» είπε η Αθηνά. Κοίταξε ψηλά, τον ήλιο του

Άινταν που έκαιγε στον ουρανό. «Πιστεύω πραγματικά, αληθι-

νά, πως οι Μοίρες ευνοούν εμάς».

«Οι Μοίρες σάς ευνοούν» είπε ήρεμα η Δήμητρα. «Και λοι-

πόν; Ποιο είναι το πρώτο σας βήμα;»

«Το πρώτο βήμα» είπε η Αθηνά. Είχε αρχίσει να βηματίζει

πάνω κάτω στη θεία της, χωρίς να το καταλάβει. «Να προσπα-

θήσουμε να βρούμε την Άρτεμη. Να τη σώσουμε από τα θηρία

της ζούγκλας και να κερδίσουμε άλλον έναν στρατιώτη».

[ 24 ]

«Δεν είναι αυτό το πραγματικό πρώτο βήμα» είπε η Δήμητρα.

«Όταν σας καταδίωξε η Ήρα, αναζήτησες δύο πράγματα. Δύο

όπλα. Έχεις τον έλεγχο μόνο του ενός».

«Δεν μπορεί να ελεγχθεί το άλλο».

«Τότε πρέπει να αφανιστεί».

«Ναι» είπε η Αθηνά. «Ο Αχιλλέας πρέπει να μείνει για πάντα

μακριά από τα χέρια της αντίπαλης πλευράς. Το θέμα είναι να

πειστεί ο Οδυσσέας να τον παραδώσει. Και μόλις χαθεί ο Αχιλ-

λέας… δε θα μπορούν να κάνουν τίποτα εναντίον μου».

Το μάτι ανοιγόκλεισε αργά. Παρότι άρρωστο και ετοιμοθά-

νατο, ήταν καθαρό σαν καθρέφτης.

«Πήγαινε λοιπόν και κάνε τα κόλπα σου» είπε η Δήμητρα.

«Έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν πρόκειται να τελειώσει πραγματικά.

Μέχρι να πεθάνεις».

Κυκλοφορεί το πρώτο βιβλίο της σειράς

ΣΤΟ ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ…Ο Άρης, ο θεός του πολέμου, οδηγεί τους υπόλοιπους ετοιμοθάνατους θεούς στη μάχη. Κι αυτό δεν την πειράζει καθόλου την Αθηνά. Είναι έτοιμη να ξεκινήσει τον δικό της πόλεμο – άλλωστε, ποτέ δεν τον συ-μπάθησε. Αν είναι τυχερή, οι νικητές θεοί θα ξαναβρούν τη χαμένη αθανασία. Αν όχι, θα τους έχει τουλάχιστον σκοτώσει και θα μπορέσει μαζί με τον Ερμή να πεθάνει ήσυχη. Η Κασσάνδρα Γουίβερ είναι ένα όπλο της μοίρας. Το κορίτσι που σκοτώνει θεούς. Το μόνο που θέλει όμως η ίδια είναι να ξαναγυρίσει στη ζωή ο θεός που αγαπούσε κι έχει χάσει. Αν δεν τα καταφέρει, οι υπόλοιποι θεοί μπορούν να καούν – με πρώτη και καλύτερη τη φόνισσά του, την Αφροδίτη. Η συμμαχία μεταξύ Κασσάνδρας και Αθηνάς βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί και ο πόλεμος τις οδηγεί σε μια ανά την υφήλιο αναζήτηση χαμένων θεών, παλιών εχθρών και του Αχιλλέα, του μεγαλύτερου πολεμιστή που έχει γνωρίσει ο κόσμος. Καθώς η μάχη κλιμακώνεται, η Αθηνά και η Κασ-σάνδρα πρέπει να βρουν τρόπο να συνεργαστούν. Γιατί, αν δεν τα καταφέρουν, τους περιμένει μοίρα χειρότερη κι από τον θάνατο.

Η καινούρια αυτή σειρά κατά κάποιον τρόπο εκσυγχρονίζει την ελληνική μυθολογία, προσφέροντας όμως κάτι παραπάνω από την «ανακαίνιση» του Πέρσι Τζάκσον. Η ζωηρή, ευφάνταστη αφήγηση της Μπλέικ φωτίζει τις προσωπικότητες των θεών, ιδιαίτερα της Αθηνάς που έχει γίνει λίγο πανκ και έχει προικιστεί με καυστικό χιούμορ.

Kirkus Reviews

Η δράση είναι καθηλωτική και όσο διευρύνει κανείς το πλαίσιο των εικόνων, τόσο πιο τρομακτικές γίνονται. Η Μπλέικ παρουσιάζει ένα ματωμένο, συγκλονιστικό όραμα του λυκόφωτος των θεών, σε όλη τους τη μικρότητα και δύναμη, ενώ αφήνει τους αναγνώστες να αντλήσουν τα δικά τους μηνύματα και συμπεράσματα.

Publishers Weekly

Η Κένταρ Μπλέικ γεννήθηκε στη Νότια Κορέα και μεγάλωσε στις ΗΠΑ. Σπούδασε δημιουργική γραφή στο πανεπιστήμιο του Middlesex. Ζει και εργάζεται στο Λίνγουντ της Ουάσιγκτον. Για να μάθεις περισσότε-ρα γι’ αυτήν, επισκέψου τον ιστότοπό της: www.kendareblake.com

Εικονογράφηση εξωφύλλου:Eithné O’Hanlon

ΚΕΝΤ

ΑΡΜ

ΠΛΕΪ

Κ

ISBN: 978-618-03-0177-9

ΒΟΗΘ. ΚΩΔ. ΜΗΧ/ΣΗΣ 80177www.metaixmio.gr

www.metaixmio-young.gr

ΚΕΝΤΑΡ ΜΠΛΕΪΚ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Μετάφραση

Ειρήνη Παϊδούση

2

5945_015KP_THNITOI_THEOI_CV.indd 1 11/11/2015 4:19 μ.μ.

[ 25 ]

Κυκλοφορεί το πρώτο βιβλίο της σειράς

ΣΤΟ ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ…Ο Άρης, ο θεός του πολέμου, οδηγεί τους υπόλοιπους ετοιμοθάνατους θεούς στη μάχη. Κι αυτό δεν την πειράζει καθόλου την Αθηνά. Είναι έτοιμη να ξεκινήσει τον δικό της πόλεμο – άλλωστε, ποτέ δεν τον συ-μπάθησε. Αν είναι τυχερή, οι νικητές θεοί θα ξαναβρούν τη χαμένη αθανασία. Αν όχι, θα τους έχει τουλάχιστον σκοτώσει και θα μπορέσει μαζί με τον Ερμή να πεθάνει ήσυχη. Η Κασσάνδρα Γουίβερ είναι ένα όπλο της μοίρας. Το κορίτσι που σκοτώνει θεούς. Το μόνο που θέλει όμως η ίδια είναι να ξαναγυρίσει στη ζωή ο θεός που αγαπούσε κι έχει χάσει. Αν δεν τα καταφέρει, οι υπόλοιποι θεοί μπορούν να καούν – με πρώτη και καλύτερη τη φόνισσά του, την Αφροδίτη. Η συμμαχία μεταξύ Κασσάνδρας και Αθηνάς βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί και ο πόλεμος τις οδηγεί σε μια ανά την υφήλιο αναζήτηση χαμένων θεών, παλιών εχθρών και του Αχιλλέα, του μεγαλύτερου πολεμιστή που έχει γνωρίσει ο κόσμος. Καθώς η μάχη κλιμακώνεται, η Αθηνά και η Κασ-σάνδρα πρέπει να βρουν τρόπο να συνεργαστούν. Γιατί, αν δεν τα καταφέρουν, τους περιμένει μοίρα χειρότερη κι από τον θάνατο.

Η καινούρια αυτή σειρά κατά κάποιον τρόπο εκσυγχρονίζει την ελληνική μυθολογία, προσφέροντας όμως κάτι παραπάνω από την «ανακαίνιση» του Πέρσι Τζάκσον. Η ζωηρή, ευφάνταστη αφήγηση της Μπλέικ φωτίζει τις προσωπικότητες των θεών, ιδιαίτερα της Αθηνάς που έχει γίνει λίγο πανκ και έχει προικιστεί με καυστικό χιούμορ.

Kirkus Reviews

Η δράση είναι καθηλωτική και όσο διευρύνει κανείς το πλαίσιο των εικόνων, τόσο πιο τρομακτικές γίνονται. Η Μπλέικ παρουσιάζει ένα ματωμένο, συγκλονιστικό όραμα του λυκόφωτος των θεών, σε όλη τους τη μικρότητα και δύναμη, ενώ αφήνει τους αναγνώστες να αντλήσουν τα δικά τους μηνύματα και συμπεράσματα.

Publishers Weekly

Η Κένταρ Μπλέικ γεννήθηκε στη Νότια Κορέα και μεγάλωσε στις ΗΠΑ. Σπούδασε δημιουργική γραφή στο πανεπιστήμιο του Middlesex. Ζει και εργάζεται στο Λίνγουντ της Ουάσιγκτον. Για να μάθεις περισσότε-ρα γι’ αυτήν, επισκέψου τον ιστότοπό της: www.kendareblake.com

Εικονογράφηση εξωφύλλου:Eithné O’Hanlon

ΚΕΝΤ

ΑΡΜ

ΠΛΕΪ

ΚISBN: 978-618-03-0177-9

ΒΟΗΘ. ΚΩΔ. ΜΗΧ/ΣΗΣ 80177www.metaixmio.gr

www.metaixmio-young.gr

ΚΕΝΤΑΡ ΜΠΛΕΪΚ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Μετάφραση

Ειρήνη Παϊδούση

2

5945_015KP_THNITOI_THEOI_CV.indd 1 11/11/2015 4:19 μ.μ.