«Θ ηωι μασ ςτο ςχολείο» Μαηί δεν κάνουμε, αλλά… χϊρια μποροφμε; Τα παιδιά γράφουν ιςτορίεσ από τθν κακθμερινι τουσ ηωι ςτο ςχολείο. Μζςα ς’ αυτζσ ο προςεκτικόσ αναγνϊςτθσ μπορεί να ανιχνεφςει τον τρόπο, με τον οποίο τα παιδιά αντιλαμβάνονται τον ρόλο τθσ τιμωρίασ ςε περιςτατικά, όπου κίγεται θ ςωματικι ι θ ψυχικι τουσ ακεραιότθτα. Μερικά παιδιά ξεφεφγουν από τον ρεαλιςτικό τρόπο γραφισ και εκφράηονται με αλλθγορίεσ και μεταφορζσ, ςαν να γράφουν ζνα μυκιςτόρθμα. Ππωσ και να ζχει, οι ςυγγραφικζσ τουσ προςπάκειεσ παρουςιάηουν ενδιαφζρον, γιατί μασ βοθκοφν να εντοπίςουμε τισ αιτίεσ των παιδικϊν τςακωμϊν και να εςτιάςουμε, εμείσ οι μεγάλοι, ςτο πϊσ να χειριηόμαςτε αυτζσ τισ ςυγκρουςιακζσ καταςτάςεισ, ζτςι ϊςτε να λφνονται οι διαφορζσ και όχι απλά να ςταματά προςωρινά θ ςφγκρουςθ με τθν επιβολι μιασ τιμωρίασ.

2012

Δϋ1 τάξθ 7ο Δθμοτικό Νζασ Σμφρνθσ

2

1 Ένα περιςτατικό ςτο ςχολείο (1η προςπάθεια)

Πταν χτφπθςε το κουδοφνι για διάλειμμα, δυο παιδιά τςακϊκθκαν για το ποιοσ κα

φυλάξει ςτο κρυφτό. Ζνασ δάςκαλοσ τουσ είδε και τουσ πιγε ςτον διευκυντι. Ο

διευκυντισ τουσ ρϊτθςε:

-Τι ςυμβαίνει;

Δικαιολογικθκαν:

-Τςακωκικαμε για το ποιοσ κα φυλάει.

-Και για ζνα παιχνίδι κάνετε ζτςι; Αυτό είναι απαράδεχτο! Δϊςτε τα χζρια και

ηθτιςτε ςυγγνϊμθ ο ζνασ απ’ τον άλλον.

Ζτςι τα παιδιά ςυμφιλιϊκθκαν και δεν ξανατςακϊκθκαν ποτζ πια.

Αςθμίνα Κεφαλά Αναςτάςθσ Μανουκιάν Δθμιτρθσ Ραπαδάτοσ

3

2 Ένα περιςτατικό ςτο ςχολείο (2η προςπάθεια)

Μια φορά κι ζναν καιρό ιταν ζνα πολφ καλό αγόρι που το λζγανε Δθμιτρθ και

ζκανε παρζα με τον καλφτερό του φίλο, τον Αναςτάςθ.

Στουσ βακμοφσ του τριμινου ο Αναςτάςθσ και ο Δθμιτρθσ τα πιγανε πολφ καλά.

Πμωσ θ Αςθμίνα δεν τα πιγε καλά και κφμωςε πολφ. Ηιλευε τον Αναςτάςθ και τον

Δθμιτρθ και ζτςι κφμωςε και ικελε να τουσ εκδικθκεί.

Τθν επόμενθ μζρα, όταν χτφπθςε κουδοφνι για διάλειμμα, θ Αςθμίνα είδε πωσ θ

τάξθ ιταν ανοιχτι. Τότε ςκζφτθκε ζνα ςχζδιο. Νομίηοντασ ότι δεν τθ βλζπει κανείσ,

μπικε μζςα ςτθν τάξθ, ζριξε κάτω τισ τςάντεσ του Αναςτάςθ και του Δθμιτρθ και

πζταξε όλα τα πράγματά τουσ κάτω.

Τθν είδε, όμωσ, ζνα παιδάκι που περνοφςε εκείνθ τθν ϊρα απ’ ζξω και ζτρεξε και το

είπε ςτθ δαςκάλα του.

Θ κυρία μπικε ςτθν τάξθ και ρϊτθςε τθν Αςθμίνα:

-Γιατί, Αςθμίνα, ζριξεσ κάτω τα πράγματα των παιδιϊν;

Γιατί, κυρία, μου βάηετε ςυνζχεια κακοφσ βακμοφσ, ενϊ ςτον Αναςτάςθ και ςτον

Δθμιτρθ βάηετε πάντα καλοφσ βακμοφσ.

Μπαίνουν μζςα ο Αναςτάςθσ και ο Δθμιτρθσ και βλζπουν τα πράγματά τουσ κάτω.

-Τα τα πράγματά μασ! Τι ζγιναν;

-Εγϊ τα ζριξα και ςασ ηθτϊ ςυγγνϊμθ, λζει θ Αςθμίνα.

-Μπράβο, Αςθμίνα, που το παραδζχτθκεσ! Γι’ αυτό που ζκανεσ, δεν κα ςε βάλω

τιμωρία. Σθμαίνει ότι κατάλαβεσ ότι δεν ιταν ςωςτό αυτό που ζκανεσ. Κα

προςπακιςω να ςου βάηω καλφτερουσ βακμοφσ, αν μου υποςχεκείσ πωσ κα

διαβάηεισ περιςςότερο και κα είςαι πιο προςεκτικι με τισ εργαςίεσ ςου.

-Εντάξει, κυρία. Κα προςπακιςω περιςςότερο.

Και ζτςι θ Αςθμίνα ζγινε καλι μακιτρια. Επίςθσ ζγινε καλι φίλθ με τον Αναςτάςθ

και τον Δθμιτρθ .

4

Αςθμίνα Κεφαλά Αναςτάςθσ Μανουκιάν Δθμιτρθσ Ραπαδάτοσ

5

3 Ένα περιςτατικό ςτο ςχολείο

Τθν Τρίτθ, τθν πρϊτθ ϊρα, που είχαμε γυμναςτικι, ο Μιχάλθσ και θ Ειρινθ

τςακϊκθκαν, επειδι ο Μιχάλθσ τθν κορόιδεψε για να τθ γελοιοποιιςει.

-Είςαι αμόρφωτθ και άμυαλθ, τθσ είπε.

-Μθ με κοροϊδεφεισ, γιατί κα το πω ςτον διευκυντι και κα ςε βάλει τιμωρία.

-Ναι, καλά, μωρζ χαηι.

Τότε θ Ειρινθ κφμωςε πάρα πολφ και πιγε αμζςωσ ςτον διευκυντι.

-Κφριε, ο Μιχάλθσ με κοροϊδεφει και με λζει άμυαλθ και χαηι.

-Κζλω να τον φωνάξεισ τϊρα.

-Εντάξει.

Μετά από λίγο:

- Μιχάλθ, γιατί είςαι τόςο κακόσ μαηί τθσ;

-Χμμμ….

-Δεν ξζρεισ τι να απαντιςεισ… Αυτό δείχνει ότι το ζκανεσ χωρίσ λόγο. Γι’ αυτό κα

πρζπει να ςε τιμωριςω.

Μ’ αυτό το περιςτατικό καταλάβατε ότι πρζπει να μθν κοροϊδεφουμε. Επίςθσ, ότι

όλοι είναι μια οικογζνεια.

Νικόλασ Βαςιλόπουλοσ Λάμπροσ Ηαρκιάσ

Λωάννα Ρλατανιανάκθ Γιϊργοσ οφςςοσ

6

4 Τςακωμόσ ςτο ςχολείο

Τθν Τρίτθ ςτο διάλειμμα ο Γιϊργοσ άρχιςε να χτυπάει τθν Λωάννα χωρίσ λόγο.

Πταν χτφπθςε κουδοφνι, ο Νικόλασ άρχιςε να ρωτάει τθν Λωάννα:

-Τι ζχεισ, Λωάννα;

-Με βάρεςε ο Γιϊργοσ, απαντάει αυτι.

Τότε ο Νικόλασ είπε ςτθν κυρία το περιςτατικό και εκείνθ τον φϊναξε ςτθν άκρθ και

τον ρϊτθςε:

-Γιϊργο, τι ζκανεσ; Χτφπθςεσ τθν Λωάννα; Εξιγθςζ μου τι ζγινε.

-Χμμμ… Εεεε….

-Νομίηω τθν χτφπθςεσ χωρίσ λόγο. Κα ςε βάλω τιμωρία και κα πάρω τουσ γονείσ

ςου τθλζφωνο.

-Εντάξει, κυρία. Κα ηθτιςω ςυγγνϊμθ από τθν Λωάννα και κα γίνουμε φίλοι.

Νικόλασ Βαςιλόπουλοσ Λωάννα Ρλατανιανάκθ

Γιϊργοσ οφςςοσ

7

5 Ένα περιςτατικό ςτο ςχολείο

Σ’ ζνα χωριό ηοφςε ζνα κορίτςι, θ Μαρία. Ιταν ζνα καλό κορίτςι, αλλά είχε

παράξενθ προφορά. Οι φίλεσ τθσ τθσ είπαν:

-Μθ φφγεισ.

-Κι εκείνθ απάντθςε:

-Κορίτςια, πρζπει να φφγω, επειδι ζπιαςε δουλειά ο μπαμπάσ μου ςτθν πόλθ.

Τθν άλλθ μζρα πιγε ςτο ςχολείο τθσ πόλθσ. Μόλισ μπικε ςτθν τάξθ και είπε

«καλθμζρα», όλοι γζλαςαν μαηί τθσ. Πταν χτφπθςε το κουδοφνι, πιγε και τουσ

βρικε που κάκονταν ςτο παγκάκι και τουσ είπε:

-Γιατί με κοροϊδεφετε;

-Είναι φανερό, τθσ απάντθςαν. Μιλάσ παράξενα. Χα, χα, χα!

Μετά από λίγεσ μζρεσ ζμακε να μιλάει με τθν προφορά τουσ κι ζγιναν όλοι φίλοι.

Τατιάνα Γερανάκθ Κεόδωροσ Ηαρκιάσ

Αδαμαντία Κόκλα

8

6 Το περιςτατικό του ςχολείου

Μια μζρα ςτο ςχολείο ιρκε ζνα νζο παιδί. Τον λζγανε Γιϊργο Λεροφτςο. Ο

Κωνςταντίνοσ Ηαρκιάσ ιταν επικετικόσ τφποσ κι όλο πείραηε τον Γιϊργο. Πταν

μπικαν ςτθν τάξθ, του πζταγε ςαΐτεσ και ςτο διάλειμμα τον χτυποφςε. Ο Γιϊργοσ

πιγε και το είπε ςτθν κυρία κι αυτι του είπε:

-Μθν ανθςυχείσ, κα τον βάλω τιμωρία.

Τελικά τον ζβαλε τιμωρία και ο Κωνςταντίνοσ κατάλαβε το λάκοσ που είχε κάνει.

Από τότε δεν ξαναπείραξε κανζναν.

Τατιάνα Γερανάκθ Αδαμαντία Κόκλα

Κεόδωροσ Μαςοφρασ Στάκθσ Μερεντίτθσ

9

7 Ο τςακωμόσ των τριών παιδιών

Μια μζρα ιταν τρία παιδιά. Το κορίτςι το ζλεγαν Αλεξάνδρα, το ζνα αγόρι Ρζτρο και

το άλλο αγόρι Κανάςθ.

Είχε τελειϊςει το καλοκαίρι και ιταν θ πρϊτθ μζρα τουσ ςτο ςχολείο. Πταν μπικαν

όλα τα παιδιά ςτθν τάξθ, θ κυρία τουσ είπε να ξεκινιςουν το τεςτ. Το είχαν ξεχάςει

το τεςτ.

Ζγραψαν ό,τι μποροφςαν. Ξαφνικά τουσ διζκοψε ζνασ κόρυβοσ από πάνω, που

χτυποφςαν τα κρανία.

-Τι κόρυβοσ είναι αυτόσ; λζει θ Αλεξάνδρα.

-Δεν μποροφμε να ςυγκεντρωκοφμε, λζει ο Ρζτροσ και ςυνεχίηει να μιλάει.

-Ράμε να δοφμε τι γίνεται, λζει ο Κανάςθσ τρζχοντασ προσ τθν πόρτα.

-Για ποφ το ζβαλεσ, Κανάςθ; ρωτάει θ κυρία και τον κοιτάει αυςτθρά.

-Κζλω να πάω τουαλζτα, λζει ο Κανάςθσ.

-Κι εγϊ κζλω να πάω για νερό, λζει θ Αλεξάνδρα.

Ρετάγονται τα παιδιά τθσ τάξθσ και μαλϊνουν για το ποιοσ κα πάει τουαλζτα και

ποιοσ για νερό και ςτθν τάξθ ζγινε ζνασ μεγάλοσ τςακωμόσ.

Θ κυρία τουσ άφθςε να πάνε με τθ ςειρά για τουαλζτα και για νερό και, μόλισ

ξαλάφρωςαν όλοι, ζκαναν μάκθμα.

Λάμπροσ Ηαρκιάσ Κατερίνα Λωάννου

Ελπίδα Μπαΐλα Τάςοσ ίηοσ

10

Ένα περιςτατικό ςτο ςχολείο

Μια χειμωνιάτικθ μζρα ςτο ςχολείο ιρκε ζνα καινοφργιο παιδί που το ζλεγαν

Αλμπζρτο. Οι ςυμμακθτζσ του, μόλισ το είδαν, γζλαγαν με το χρϊμα του δζρματόσ

του. Ο Αλμπζρτο ζνιωςε αναςφάλεια και κάκιςε ςτθ κζςθ του. Στο διάλειμμα

άρχιςαν να τον ςπρϊχνουν και να τον χτυποφν.

Ο Αλμπζρτο, τότε, βρικε τθν ευκαιρία να τουσ μιλιςει:

-Ραιδιά, τι ςασ ζκανα και με χτυπάτε; Τουσ ρϊτθςε.

-Σε χτυπάμε και ςε κοροϊδεφουμε, γιατί δεν ανικεισ ςτθ χϊρα μασ.

-και τι ςθμαίνει αυτό; Πλοι είμαςτε ίδιοι, άςχετα αν διαφζρουμε ςτθ γλϊςςα, ςτθν

προφορά ι ςτο χρϊμα του δζρματόσ μασ. Πλοι μασ είμαςτε μια οικογζνεια.

Με αυτι τθ ςυηιτθςθ ο Αλμπζρτο και τα παιδιά ςυμφιλιϊκθκαν. Από τότε κάκε

μζρα ςτα διαλείμματα παίηανε μαηί.

Κεόδωροσ Ηαρκιάσ Βαγγζλθσ Ηουλάκθσ

Λάηαροσ Λωακειμίδθσ Νίκοσ Ραπουλίδθσ

11

8 Ένα περιςτατικό ςτο ςχολείο

Το Σάββατο το απόγευμα ο Γιάννθσ, ο Αλζξανδροσ, ο Μάρκοσ και ο Χριςτοσ πιγαν

να παίξουν ςτο ςχολείο τουσ. Κακϊσ ζπαιηαν ζγινε ζνα ατφχθμα. Ο Μάρκοσ χτφπθςε

πολφ άςχθμα ςτο πόδι του. Τότε ο Χριςτοσ με τον Μάρκο μάλωςαν για το ποιοσ

ζριξε κάτω τον Μάρκο.

-Εςφ τον ζριξεσ, όχι εγϊ, είπε ο Χριςτοσ.

Αργότερα ο Χριςτοσ παραδζχκθκε πωσ ζριξε τον Μάρκο κατά λάκοσ. Ο Γιάννθσ

ςυγχϊρεςε τον Χριςτο και ξανάγιναν φίλοι. Άλλωςτε το χτφπθμα ςτο πόδι δεν ιταν

τελικά ςοβαρό και πζραςε γριγορα.

Βαγγζλθσ Ηουλάκθσ Λάηαροσ Λωακειμίδθσ

Κεόδωροσ Μαςοφρασ Νίκοσ Ραπουλίδθσ

12

9 Ένα περιςτατικό ςτο ςχολείο ( 1η ατζλειωτη προςπάθεια )

Μια φορά ςτο 7ο Δθμοτικό ςχολείο ιταν δυο κοριτςάκια που τα λζγανε Ηωι και

Ειρινθ.

Μια μζρα τα δυο κοριτςάκια τςακωκικανε πολφ άςχθμα για ζνα αγόρι που το

λζγανε Στζφανο. Κάκε φορά που τα κοριτςάκια τςακϊνονταν, γίνονταν ατυχιματα

και ο Στζφανοσ κατζλθγε ςτο νοςοκομείο.

Πταν γφριςε απ’ το νοςοκομείο με τουσ γφψουσ, ...

Ελευκερία Ντάβαρθ Νεφζλθ Καλλίγα

13

10 «Η Σόνια και η Λόρα: οι δφο γάτεσ» ( 2η προςπάθεια με αρχή και τζλοσ)

Κάκε πρωί ο Στακοφλασ ενοχλοφςε τθ Σόνια. Κάκε πρωί που θ Σόνια κοιμόταν του

καλοφ καιροφ, ο Στακοφλασ ικελε να παίηει μαηί τθσ. Τθσ τράβαγε τθν ουρά και τθν

πείραηε, μζχρι να ξυπνιςει. Θ Λόρα, όταν ξφπναγε τρομαγμζνθ, τον κυνιγαγε γφρω

από το τραπζηι.

Μια μζρα ο Στακοφλασ αγόραςε μια ςφυρίχτρα και τθν ϊρα που κοιμόταν, ςφφριξε

μ’ όλθ του τθ δφναμθ. Στο δευτερόλεπτο θ Λόρα πετάχτθκε τρομαγμζνθ από τον

φπνο και βρζκθκε από τον φόβο τθσ ςτο ταβάνι.

Τθν επόμενθ μζρα ςταμάτθςε να τθν ενοχλεί, γιατί κατάλαβε το λάκοσ του.

Ελευκερία Ντάβαρθ Νεφζλθ Καλλίγα

14

11 «Κακό εναντίον καλοφ»

Μια φορά κι ζναν καιρό ιταν δυο κοριτςάκια, θ Δζςποινα και θ Στζλλα, που είχαν

μια ομάδα. Κάποια ςτιγμι ιρκε ςτθν ομάδα τουσ ο Βαςίλθσ, που ιταν ζνα

ενοχλθτικό παιδί. Είχε ζνα φίδι γφρω απ’ τον λαιμό του, που το ζλεγαν

Κωνςταντίνο. Ο Βαςίλθσ τρόμαηε τα κορίτςια με το φίδι του κάκε μζρα. Ζτςι τα

κορίτςια αποφάςιςαν να πάρουν εκδίκθςθ.

Ιξεραν ότι ο Βαςίλθσ αγαποφςε εκείνο το φίδι πιο πολφ κι απ’ τον εαυτό του. Γι’

αυτό ικελαν να το δολοφονιςουν κόβοντάσ του το κεφάλι μ’ ζνα μαχαίρι. Μετά

από ςκζψθ τα κορίτςια κατάλαβαν ότι αυτό που ικελαν να κάνουν ιταν κακό.

Αποφάςιςαν να μθ μιλάνε ςτον Βαςίλθ.

Πμωσ ζπρεπε να ξεκακαρίςουν τθν κατάςταςθ. Μίλθςαν μαηί του κι ζλυςαν το

πρόβλθμα. Ο Βαςίλθσ τελικά ικελε να γίνει φίλοσ με τα κορίτςια. Επίςθσ, ικελε να

γίνει καλό παιδί. Τα κατάφερε, γι’ αυτό ο κ. Κανάςθσ του ζδωςε ζπαινο.

Τελικά, όλοι μαηί, φίλοι και δάςκαλοι ζπαιξαν μαηί με τον Βαςίλθ και το φίδι του.

ΕΛΧΕ ΓΛΝΕΛ ΚΑΛΟΣ!!!

Κανάςθσ Λεροφτςοσ Στζλλα Μπάρακλθ

Κωνςταντίνοσ Ρλατανιανάκθσ Βαςίλθσ Σωτθρχόπουλοσ

Δζςποινα Ψωμαδάκθ

15

Ένα περιςτατικό ςτο ςχολείο

Μια μζρα ςτο ςχολείο ζνα μεγαλφτερο παιδί πιγε ςτο κυλικείο και άρχιςε να

ςπρϊχνει όλα τα παιδιά για να μπει πρϊτοσ και να πάρει το φαγθτό του.

-Φφγετε από δω. Εγϊ πρζπει να φάω πρϊτοσ, γιατί εγϊ είμαι ο μεγαλφτεροσ.

-Μα γιατί;

-Γιατί, άμα δε φφγετε, κα ςασ χτυπιςω.

-Ράμε να φφγουμε. Αααα! τςίριξαν τα παιδάκια.

Μια δαςκάλα που ιταν κοντά ςτο κυλικείο, άκουςε τθ φαςαρία και ρϊτθςε:

-Τι ςυμβαίνει, παιδιά;

-Κυρία, τα παιδιά για να μου πάρουν τθ ςειρά, με ζςπρωχναν, είπε το μεγαλόςωμο

παιδί.

Τα παιδιά δε είπαν τίποτε, επειδι φοβικθκαν.

-Ραιδιά, κα μπείτε τιμωρία γι’ αυτό που κάνατε.

Τότε, ζνα παιδί από πίςω είπε:

-Κυρία, εγϊ είδα ότι αυτόσ ζςπρωχνε τα παιδιά και όχι τα παιδιά αυτόν.

Τότε θ κυρία είπε:

-Κα μπεισ τιμωρία, και επειδι είπεσ ψζματα και επειδι ζςπρωχνεσ τα άλλα παιδιά.

Το μεγαλόςωμο παιδί ζπιαςε τα μικρά παιδιά και τουσ είπε:

-Κα ςασ εκδικθκϊ, μικρά, δαιμονιςμζνα παιδιά.

-Πχι, ςε παρακαλοφμε, μθ μασ χτυπιςεισ. Μελανιάηουμε εφκολα, είπαν τα μικρά

παιδιά.

-Δε κα ςασ εκδικθκϊ τϊρα. Μπορεί αφριο, μπορεί τθν άλλθ εβδομάδα, μπορεί τον

άλλο μινα. Ράντωσ κα ςασ εκδικθκϊ, είπε το μεγαλόςωμο παιδί.

-Τθ βάψαμε! Αααα! Ράμε να φφγουμε!

-Τα άκουςα όλα, φϊναξε θ δαςκάλα. Μπαίνεισ κι άλλθ τιμωρία. Ελπίηω να

κατάλαβεσ όλα τα λάκθ που ζκανεσ.

-Τα κατάλαβα, κυρία, είπε το παιδί. Συγγνϊμθ!

16

Κανάςθσ Λεροφτςοσ Στζλλα Μπάρακλθ

Κωνςταντίνοσ Ρλατανιανάκθσ Βαςίλθσ Σωτθρχόπουλοσ

Δζςποινα Ψωμαδάκθ

17

12 Ένα περιςτατικό ςτο ςχολείο

Ζνα καλοκαίρι ςτο ςχολείο ζγινε ζνα περιςτατικό με τθ φίλθ μου κι ζτρεξα να τθ

βοθκιςω. Εκείνθ ζκλαιγε και ζτρεχε αίμα από το πόδι τθσ. Τθ ρϊτθςα τι ζγινε και

μου είπε ότι τςακϊκθκε μ’ ζνα κορίτςι και τθν ζριξε κάτω. Τθ ρϊτθςα γιατί

τςακϊκθκε και άρχιςε να μου διθγείται τθν ιςτορία:

Μια φορά που ιμαςταν ςτο ςχολείο και παίηαμε, εκείνθ άρχιςε να με κοροϊδεφει.

Εγϊ τθσ είπα:

-Γιατί με κοροϊδεφεισ;

-Επειδι μιλάσ περίεργα.

-Κι αν μιλάω διαφορετικά, δεν είναι ςωςτό να με κοροϊδεφεισ.

-Δεν κα μου πεισ εςφ τι να κάνω. Φφγε από δω. Και αμζςωσ με ζςπρωξε και με ζριξε

κάτω και χτφπθςα το πόδι μου. Δεν είναι άδικο; με ρϊτθςε γεμάτθ παράπονο.

Αιςκάνκθκα κι εγϊ πολφ άςχθμα και τθσ είπα ότι κα πρζπει να το πει ςτθ δαςκάλα

τθσ. Θ δαςκάλα μίλθςε ςτο κορίτςι που τθν κορόιδευε κι εκείνο ζνιωςε άβολα για

αυτά που ζκανε και πιγε και ηιτθςε ςυγγνϊμθ από τθ φίλθ μου με τθν περίεργθ

προφορά.

Από τότε ζγιναν φίλεσ και δεν ξαναμαλϊςανε.

Και ηιςανε αυτζσ καλά κι εμείσ καλφτερα.

Κατερίνα Λωάννου Στάκθσ Μερεντίτθσ

Ελπίδα Μπαΐλα Τάςοσ ίηοσ

18

19

20

Δζςποινα Ψωμαδάκθ

21

22

Λάηαροσ Λωακειμίδθσ

23