ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ (ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΟΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΗΣΙΟΔΟΥ)

πηγή Φωτογραφίας "Ελληνική Μυθολογία"   Εκδοτικής Αθηνών.

Η ΓΕΝΕΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Αναφέρουμε την καταγωγή σημαντικών προσωπικοτήτων της αρχαιότητας, όπως αναφέρονται στην μυθολογία μας

ΜΙΝΩΑΣ:Υιός του Δία και της Ευρώπης. Αδελφός του Ραδαμάνθυ και του Σαρπηδόνα. Διαδέχτηκε τον βασιλιά της Κρήτης τον Αστερίωνα . Απέκτησε μεγάλη φήμη σαν σοφός βασιλιάς, δίκαιος και για την επιβολή των νόμων που παρελάμβανε (κάθε 9 χρόνια στο βουνό Ίδη) από τον ίδιο τον Δία .

ΕΡΙΧΘΟΝΙΟΣ:Γενήθηκε από το σπέρμα του Ήφαιστου που έπεσε πάνω στον μηρό της Αθηνάς η οποία το σκούπισε με τα μαλιά της και μετά το το έριξε στην γη, από την οποία σε κανονικό χρονικό διάστημα βγήκε ο Εριχθόνιος.

ΜΑΚΕΔΝΟΣ: (γενάρχης των Μακεδόνων. Μακεδνός= ευμήκης, ψηλός, μακρής)Υιός του Διός και της Αιθρίας, κόρης του Δευκαλίωνος.

ΕΛΛΗΝΑΣ:Υιός του Δευκαλίωνα και της Πύρρας. Είχε τρείς υιούς, τον Αίολο, τον Δώρο και τον Ξούθο.

ΚΕΚΡΟΠΑΣ:Υιός της Γαίας. Ο πρώτος αυτόχθων βασιλιάς της Αττικής, ήρωας και πρόγονος των Αθηναίων.

ΩΓΥΓΟΣ (ή ΩΓΥΓΗΣ):Ο πρώτος βασιλιάς και πατέρας της ανθρωπότητας. Στα χρόνια του έγινε ο πρώτος μεγάλος κατακλυσμός που φέρει το όνομά του.

ΠΕΛΑΣΓΟΣ:(Ο γενάρχης των Πελασγών, του αρχαιότερου λαού της Ελλάδας)Κατά μία παράδοση είναι υιός του Δία και της Νιόβης, πρώτος βασιλιάς της Αρκαδίας, κατά μία άλλη είναι βασιλιάς του Άργους και κατά την τρίτη υιός του Ποσειδώνα, αδελφός του Αχαιού και του

Φθίου.Ο Πελασγός κατά τον Αρκαδικό μύθο που αναφέρει ο Απολλώνιος ο Ρόδιος «ανεδύθη απο την γη» και έγινε γενάρχης των ανθρώπων «πριν απο την εμφάνιση της Σελήνης». Γι' αυτό οι Αρκάδες εθεωρούντο "Προσέληνοι" ή Προσεληναίοι*

ΑΙΓΥΠΤΟΣ: Υιός του Βήλου και της Αγχινόης. Δίδυμος αδελφός του Δαναού και ενώ ο αδελφός του πήρε στο μερίδιό του την Λιβύη, αυτός πήρε την Αίγυπτο.

*Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, βάσει των αστρονομικών δεδομένων που αναφέρει ο Νόνος (Α 176-197, Β654-659), η Σελήνη έγινε δορυφόρος της γης το 26.147 π.Χ. (πηγή : ΠΟΙΟΙ ΗΣΑΝ σελ

62)

 ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΑΝΤΛΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ :

ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ της ΑΙΚ.ΚΑΡΒΕΛΗ-ΤΣΟΤΑΚΟΥ εκδόσεις ΣΟΚΟΛΗ

ΩΓΥΓΙΑ του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΗ εκδόσεις ΝΕΑ ΘΕΣΙΣΠΟΙΟΙ ΗΣΑΝ του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΑΛΑ εκδόσεις ΤΟΤΕ

ΑΙΓΑΙΟ ΒΟΥΝΟ του ΤΣΑΤΣΟΜΟΙΡΟΥ ΗΛΙΑ εκδόσεις ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΤΙΚΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣΑγάθαρχος ο Σάμιος, Αγαθοκλής ο Κορίνθιος, Αγάθων ο Κορίνθιος, Αγαμήδης ο Αρχιτέκτων, Αγασικράτης ο Κορίνθιος, Άγναπτος ο Αρχιτέκτων, Αλκαμένης ο Αθηναίος, Αμμώνιος ο Αρχιτέκτων, Αναξικράτης ο Μηχανικός, Ανδρόνικος ο Κυρρήστης, Ανθέμιος ο Τραλλιανός, Αντιμαχίδης ο Αρχιτέκτων, Αντιστάτης ο Αθηναίος, Αντίφιλος ο Αρχιτέκτων, Απολλόδωρος ο Αθηναίος, Απολλόδωρος ο Δαμασκηνός, Απολλώνιος ο Αλεξανδρεύς, Απολλώνιος o Αρχιτέκτων, Αρισταίνετος ο Κυζικηνός, Αρίστανδρος ο Μεγαλοπολίτης, Αρκέσιος ο Τραλλιανός, Αρχέδημος ο Θηραίος, Αρχίας ο Κορίνθιος, Αρχίλοχος ο Αθηναίος, Ασκληπιάδης ο Κυζικηνός, Ασκληπιάδης ο Λαμψακηνός, Ασκληπιόδωρος ο Μηχανικός, Απαίος ο Μύσιος, Βαθυκλής ο Μαγνήσιος, Βούπαλος ο

Χίος, Γιτιάδας ο Σπαρτιάτης, Γοργώνιος ο Αντιοχεύς, Δαίδαλος ο Αθηναίος, Δάφνις ο Μιλήσιος, Δεινοκράτης ο Ρόδιος, Δεινοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Δεξιφάνης ο Κνίδιος, Δημήτριος ο Εφέσιος, Δημοκλής ο Αρχιτέκτων, Δημοκόπος ο Συρακούσιος, Διοκλής ο Ρήγιος, Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς, Διονύσιος ο Τμώλειος, Δίων ο Ιταλικός, Επικλής ο Συρακούσιος, Επικράτης ο Βυζάντιος, Ερμογένης ο Πριηνεύς, Ερμόδωρος ο Σαλαμίνιος, Ερμοκρέων ο Αρχιτέκτων, Ερμων ο Αρχιτέκτων, Ευθύδομος ο Αθηναίος, Ευπόλεμος o Αργείος, Ζήνων ο Κιτιεύς, Ηρακλείδης ο Μηχανικός, Ηρων ο Λίβυος, Θεοδόσιος ο Τριπολίτης, Θεόδοτος ο Αρχιτέκτων, Θεόδωρος ο Σάμιος, Θεόδωρος ο Φωκαεύς, Θέρσιλος ο Μεγαλοπολίτης, Θρασυμήδης ο Πάριος, Ικτίνος o Αθηναίος, Ιππίας ο Μηχανικός, Ιππόδαμος ο Μιλήσιος, Ισίδωρος ο Νεώτερος, Ισίδωρος ο Πρεσβύτερος, Ιωάννης ο Βυζάντιος, Κάλαισχρος ο Αρχιτέκτων, Καλλικράτης ο Αθηναίος, Καλλίμαχος ο Αθηναίος, Καλλίνος ο Κορίνθιος, Καρπίων ο Αρχιτέκτων, Κηφισόδοτος ο Αθηναίος, Κλεισθένης ο Ερετριεύς, Κλεομένης ο Συρακούσιος, Κλέων ο Σπαρτιάτης, Κόροιβος ο Αρχιτέκτων, Κύρος ο Ιταλικός, Λάκρατης ο Αρχιτέκτων, Λεωνίδας ο Νάξιος, Λίβων ο Ηλείος, Μεγακλής ο Αρχιτέκτων, Μελάνιππος ο Αρχιτέκτων, Μένεσθης o Αρχιτέκτων, Μεταγένης ο Κνώσσιος, Μεταγένης ο Ξυπέτιος, Μνησικλής ο Αθηναίος, Νίκων ο Περγαμεύς, Ξεναίος ο Μηχανικός, Ξενόδωρος ο Κορίνθιος, Ξενοκλής ο Χολαργεύς, Παιώνιος ο Εφέσιος, Παρμενίων ο Μακεδών, Περίπας ο Μηχανικός, Ποθαίος ο Συρακούσιος, Πολύκλειτος ο Αργείος, Πόντιος ο Αλεξανδρεύς, Πορίνος ο Αρχιτέκτων, Πυθέος ο Αλικαρνασσεύς, Πύρρος ο Αρχιτέκτων, Ροίκος ο Φιλαίου, Σάτυρος ο Πάριος, Σκόπας ο Πάριος, Σμίλις ο Αγινεύς, Σπίνθαρος ο Κορίνθιος, Σώατρατος ο Κνίδιος, Τηλεκλής ο Σάμιος, Τηλεφάνης ο Φωκαεύς, Τροφώνιος ο Αρχιτέκτων, Φανέας o Δήλιος, Φίλαγρος ο Αρχιτέκτων, Φιλίσκος ο Αρχιτέκτων, Φιλοκλής ο Αχαρνεύς, Φίλων ο Ελευσίνιος, Χάρης ο Λίνδιος, Χειροκράτης ο Εφέσιος, Χερσίφρων ο Κνώσσιος.

ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΙΑγλαονίκη η Θεπαλίς, Αγρίππας ο Βιθύνιος, 'Αδραστος ο Αφροδισιεύς, Αέτιος ο Αντιοχεύς, Αισχύλος ο Αστρονόμος, Αλέξανδρος ο Πλευρώνιος, Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης, Αναξαγόρας ο Κλαζομενεύς, Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος, Αναξιμένης ο Μιλήσιος, Ανδρόνικος ο Κυρρήστης, Αντίπατρος ο Τύριος, Απολλώνιος ο Λαοδικείας, Απολλώνιος ο Μύνδιος, Απολλώνιος ο Περγαίος, Αρατος ο Σολεύς, Αρίσταρχος ο Σάμιος, Αριστείδης ο Σάμιος, Αριστόθηρος ο

Αλεξανδρεύς, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αρίστυλλος ο Σάμιος, 'Αρπαλος ο Σάμιος, Αρριανός ο Μετεωρολόγος, Αρχέλαος ο Αθηναίος, 'Ατταλος ο Ρόδιος, Αυτόλυκος ο Πιταναίος, Αχιλλεύς Τάτιος, Βίων ο Αβδηρίτης, Βόηθος ο Σιδώνιος, Γέμινος ο Ρόδιος, Δαμάσκιος ο Δαμασκηνός, Δημόκριτος ο Αβδηρίτης, Δημόφιλος ο Αστρονόμος, Δικαίαρχος ο Μεσσήνιος, Διόδωρος ο Αλεξανδρεύς, Διονύσιος ο Αλεξανδρεύς, Δίων ο Νεαπολίτης, Δοσίθεος ο Πηλούσιος, Δωρόθεος ο Σιδώνιος, 'Εκφαντος ο Κροτωνιάτης, Ελικών ο Κυζικηνός, Επιγένης ο Βυζάντιος, Επίκουρος ο Σάμιος, Επιμενίδης o Κρης, Ερατοσθένης ο Κυρηναίος, Ερμιππος ο Καλλιμάχειος, Εύδημος ο Ρόδιος, Εύδοξος ο Κνίδιος, Ευκτήμων ο Αθηναίος, Εχεκράτης ο Φλιούντιος, Ηλιόδωρος ο Αλεξανδρεύς, Ηρακλείδης ο Ποντικός, Ηράκλειτος ο Εφέσιος, Ησίοδος ο Ασκραίος, Ηφαιστίων ο Θηβαίος, Θαλής ο Μιλήσιος, Θεανώ η Θουρία, Θεοδόσιος ο Τριπολίτης, Θεόφιλος ο Εδεσσαίος, Θέων ο Αλεξανδρεύς, Θράσυλλος ο Αλεξανδρεύς, lκέτας ο Συρακούσιος, Ιουλιανός ο Λαοδικεύς, Ιουλιανός ο Αυτοκράτωρ, Ιππαρχος ο Ρόδιος, Ιππίας ο Μηχανικός, Ιππόνικος ο Πιταναίος, Ιωάννης Μαλάλας, Ιωάννης ο Φιλόπονος, Κάλλιππος ο Κυζικηνός, Κάρπος ο Αντιοχεύς, Κλεομήδης ο Κοσμογράφος, Κλεόστρατος ο Τενέδιος, Κόνων ο Σάμιος, Κριτόδημος ο Αλεξανδρεύς, Κρίτων ο Νάξιος, Λεπτίνης ο Αλεξανδρεύς, Λεωνίδας ο Αλεξανδρεύς, Λύσις ο Ταραντίνος, Μενέλαος ο Αλεξανδρεύς, Μέτων ο Αθηναίος, Νίκων ο Περγαμεύς, Ξέναρχος ο Σελεύκειος, Ξενοκράτης ο Χαλκηδόνιος, Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, Οινοπίδης ο Χίος, Παύλος ο Αλεξανδρεύς, Πορφύριος ο Τύριος, Ποσειδώνιος ο Απαμεύς, Πρόκλος ο Λύκιος, Πτολεμαίος Κλαύδιος, Πυθαγόρας ο Σάμιος, Πυθέας ο Μασσαλιώτης, Σέλευκος ο Σελεύκειος, Σωσιγένης o Αλεξανδρεύς, Σωσιγένης ο Περιπατητικός, Τεύκρος ο Κυζικηνός, Τίμαιος o Λοκρός, Τιμοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Υπατία η Γεωμετρική, Υψικλής ο Αλεξανδρεύς, Φερεκύδης ο Σύριος, Φίλιππος ο Μενδαίος, Φίλιππος ο Οπούντιος, Φιλόλαος ο Ταραντίνος, Χαλκίδιος ο Αστρονόμος, Χάρμανδος ο ΜαΘηματικός.

ΒΙΟΛΟΓΟΙΑθήναιος ο Απαλικός, Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αρχέστρατος ο Γελώος, Βόλος ο Μενδήσιος, Ιππων ο Σάμιος.

ΒΟΤΑΝΟΛΟΓΟΙΑισχυλίδης ο Αθηναίος, Αλέξανδρος ο Τραλλιανός, Αρατος ο Σολεύς, Ασκληπιόδοτος ο Αλεξανδρεύς, 'Ατταλος ο Φιλομήτωρ, Διοκλής ο Καρύστιος, Διονύσιος ο Περιηγητής, Διοσκορίδης ο Πεδάνιος,

Κάσσιος ο Ιτυκαίος, Κρατεύας ο Ριζοτόμος, Νίκανδρος ο Κολοφώνιος, Ορειβάσιος ο Περγαμεύς, Πάμφιλος ο Αλεξανδρεύς, Φανίας ο Ερέσιος, Φλωρεντίνος ο Γεωπόνος, Χρύσιππος ο Κνίδιος.

ΓΕΩΓΡΑΦΟΙ - ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΟΙΑγαθαρχίδης ο Κνίδιος, Αγαθήμερος ο Ορθωνος, Αγαθοδαίμων ο Αλεξανδρεύς, Αγαθοκλής ο Μιλήσιος, Αγαθοκλής ο Χίος, Αγάθων ο Σάμιος, Αγάκλυτος ο Περιηγητής, Αθηνόδωρος ο Αγχιαλεύς, Ακέσανδρος ο Κυρηνεύς, Ακεστόδωρος ο Μεγαλοπολίτης, Ακουσίλαος ο Αργείος, Αλέξανδρος ο Λύχνος, Αλέξανδρος ο Μύνδιος, Αλέξανδρος ο Πολυίστωρ, Αλκέτας ο Περιηγητής, Αμμιανός ο Αντιοχεύς, Αμμώνιος ο Αλεξανδρεύς, Αμύντας ο Βηματιστής, Αναξικράτης ο Εξερευνητής, Αναξίμανδρος ο Μιλήσιος, Αναξιμένης ο Μιλήσιος, Ανδροίτας ο Τενέδιος, Ανδροσθένης ο Θάσιος, Ανδρων ο Αλικαρνασσεύς, Ανδρων ο Τήιος, Αντιφάνης ο Θραξ Αντώνιος Διογένης, Απελλάς ο Κυρηναίος, Απελάς ο Ποντικός, Απίων ο Πλειοστονίκης, Απολλόδωρος ο Αθηναίος, Απολλωνίδης ο Νικαεύς, Απολλώνιος ο Ρόδιος, Απολλώνιος ο Τυανεύς, Αππιανός ο Αλεξανδρεύς, 'Αρατος ο Κνίδιος, Αρισταγόρας ο Μιλήσιος, Αριστείδης ο Σάμιος, Αριστοκράτης ο Σπαρτιάτης, Αρμενίδας o Θηβαίος, Αρριανός ο εκ Νικομηδείας, Αρτεμίδωρος ο Εφέσιος, Αρχίας o Πελλαίος, Αρχίλοχος ο Πάριος, Ασκληπιάδης ο Κύπριος, Αυτόλυκος ο Πιταναίος, Βαίτων ο Βηματιστής, Βίων ο Αβδηρίτης, Βίων ο Σολεύς, Βωτθαίος o Γεωγράφος, Γέμινος ο Ρόδιος, Δαίμαχος ο Πλαταιεύς, Δημήτριος ο Καλλατιανός, Δημήτριος ο Σκήψιος, Δημοδάμας ο Μιλήσιος, Δικσίαρχος ο Μεσσήνιος, Διογένης ο Κυζικηνός, Διογένης ο Σικυώνιος, Διόδωρος ο Περιηγητής, Διόδωρος ο Σάμιος, Διονύσιος ο Αλεξανδρεύς, Διονύσιος ο Βυζάντιος Διονύσιος ο Καλλιφώντος, Διονύσιος ο Περιηγητής, Διονύσιος ο Ρόδιος, Διονυσόδωρος ο Μήλιος, Εκαταίος ο Αβδηρίτης, Εκαταίος ο Ερετριεύς, Εκαταίος ο Μιλήσιος, Εκαταίος ο Τήιος, Ελλάνικος ο Λέσβιος, Ερατοσθένης ο Κυρηναίος, Ερμιππος ο Καλλιμάχειος, Εύδοξος ο Κνίδιος, Εύδοξος ο Κυζικηνός, Εύδοξος ο Ρόδιος, Ευήμερος ο Μεσσήνιος, Ευθυμένης ο Μασσαλιώτης, Ευκτήμων ο Αθηναίος, Ευσέβιος ο Καισαρεύς, Εφορός ο Κυμαίος Ζήμαρχος ο Κιλίκιος, Ζηνοθέμις ο Γεωγράφος, Ζώπυρος ο Αλεξανδρεύς, Ηλιόδωρος o Αθηναίος, Ηρακλείδης ο Κριτικός, Ηρακλείδης ο Στρατηγός, Ηρόδοτος ο Αλικαρνασσεύς, Ηρωδιανός ο Αντιόχειος, Ησίοδος ο Ασκραίος, Θεοδόσιος o Τριπολίτης, Θεόπομπος ο Χίος, Ιάμβουλος ο Σύριος, Ιππαλος ο Κυβερνήτης, Ιππύς ο Ρήγιος, Ισίδωρος ο Χαρακηνός, Ιστρος ο Καλλιμάχειος Ιωάννης Μαλάλας, Κλείταρχος ο Μακεδών, Κλεομήδης

ο Κοσμογράφος, Κλέων ο Σικελιώτης, Κόνων ο Σάμιος, Κοσμάς ο Ινδοκοπλεύστης, Κράτης ο Μαλλώτης, Κτησίας ο Κνίδιος, Κτησιφών ο Γεωγράφος, Κωλαίος ο Σάμιος, Λύκος ο Ρηγίνος, Μαρίνος ο Τύριος, Μαρκιανός ο Ηρακλειώτης, Μαρσύας ο Πελλαίος, Μεγασθένης ο Ιων, Μενεκλής ο Αθηναίος, Μενεκράτης ο Ελαϊτης, Μένιππος ο Περγαμεύς, Μνασέας ο Πατρεύς, Νέαρχος ο Κρης, Νίκανδρος ο Θυατειρηνός, Νικίας ο Μαλλώτης, Νύμφις ο Ηρακλειώτης Νυμφόδωρος ο Συρακούσιος, Ξεναγόρας ο Ηρακλειώτης, Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος, Ξενοφών o Αθηναίος, Ξενοφών ο Λαμψακηνός, 'Ομηρος, Ονησίκριτος ο Αιγινεύς Οφέλας ο Κυρηναίος, Πάππος ο Αλεξανδρεύς, Πατροκλής ο Μακεδών, Παυσανίας ο Περιηγητής, Πλάτων ο Αθηναίος, Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς, Πολέμαρχος ο Κυζικηνός, Πολέμων ο Περιηγητής, Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης, Πολύκλειτος ο Λαρισαίος, Ποσειδώνιος ο Απαμεύς, Προκόπιος ο Καισαρεύς, Πρωταγόρας ο Περιηγητής, Πτολεμαίος Κλαύδιος, Πυθέας ο Μασσαλιώτης, Ριανός ο Βηναίος, Σεραπίων ο Αντιοχεύς, Σιμμίας ο Ρόδιος, Σιμωνίδης ο Μεροεύς, Σκύλαξ ο Καρυανδεύς, Σκύμνος ο Χίος, Στέφανος ο Βυζάντιος, Στράβων ο Αμάσειος, Σωκράτης ο Αργείος, Σώσανδρος ο Κυβερνήτης, Τεύκρος ο Κυζικηνός, Τίμαιος ο Ταυρομένιος, Τιμοσθένης ο Ρόδιος, Τιμοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Φερεκύδης ο Αθηναίος, Φιλήμων ο Περιηγητής, Φίλων ο Γεωγράφος, Φιλωνίδης ο Χερσονάσιος, Χάρων ο Λαμψακηνός.

ΓΕΩΠΟΝΟΙ - ΦΥΤΟΛΟΓΟΙΑγαθοκλής ο Χίος, Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, Αιλιανός ο Σοφιστής, Αισχρίων ο Γεωπόνος Αμερίας ο Μακεδών, Ανατόλιος ο εκ Βυρηττού, Αντίγονος ο Κυμαίος, Απολλόδωρος ο Λήμνιος, Αριστοφάνης ο Μαλλώτης Αρχύτας ο Γεωπόνος, 'Ατταλος ο Φιλομήτωρ, Βίων ο Σολεύς, Βόλος ο Μενδήσιος, Δίδυμος ο Αλεξανδρεύς, Διοφάνης ο Νικαεύς, Επιγένης ο Ρόδιος, Ησίοδος ο Ασκραίος, Θεόφραστος ο Ερέσιος, Μενέστωρ ο Συβαρίτης, Νίκανδρος o Κολοφώνιος, Φλωρεντίνος ο Γεωπόνος, Χρύσιππος ο Κνίδιος.

ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΙΑθήναιος ο Ναυκρατίτης, Αρχέστρατος ο Γελώος, Ηγήσιππος ο Ταραντίνος.

ΖΩΟΛΟΓΟΙ - ΙΧΘΥΟΛΟΓΟΙΑγαθοκλής ο εξ Ατρακτος, Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, Αιλιανός ο Σοφιστής, Αλέξανδρος ο Μύνδιος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης,

Αριστοφάνης o Βυζάντιος, Δίφιλος ο Λαοδικεύς, Δωρίων ο Ιχθυολόγος, Μενεκράτης ο Εφέσιος, Οππιανός ο Απαμεύς, Οππιανός ο Κιλίκιος, Τιμόθεος ο Γαζαίος.

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΙΑγάθαρχος ο Σάμιος, Αγησίστρατος ο Σπαρτιάτης, 'Αδραστος ο Αφροδισιεύς, Αθήναιος ο Κυζικηνός, Αθήναιος ο Τακτικός, Αίθρα η Τροιζηνία Αισχύλος ο Αστρονόμος, Αλέξανδρος ο Πλευρώνιος, Αμμώνιος ο Αλεξανδρεύς, Αμύκλας ο Ηρακλιώτης, Ανατόλιος ο Αλεξανδρεύς, Ανθέμιος ο Τραλλιανός, Αντιφών ο Αθηναίος, Απολλώνιος ο Περγαίος, Αρατος ο Σολεύς, Αρετή η Κυρηνεία, Αριγνώτη η Σαμία, Αρισταίος ο Κορτωνιάτης, Αρισταίος o Πρεσβύτερος, Αριστείδης ο Σάμιος, Αριστόθηρος ο Αλεξανδρεύς, Αριστόξενος ο Ταραντίνος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αριστοφάνης ο Γεωμέτρης, Αρχιμήδης ο Συρακούσιος, Αρχύτας ο Ταραντίνος, Ασκληπιάδης ο Αλεξαν-δρεύς Ασκληπιός ο Τραλλεύς, 'Ατταλος ο Ρόδιος, Αυτόλυκος ο Πιτανεύς, Βασιλείδης ο Τύριος, Βίων ο Αβδηρίτης, Βόηθος ο Σιδώνιος, Βούθηρος o Κυζικηνός, Βρύσων ο Ηρακλειώτης, Βόλος ο Μενδήσιος, Γέμινος ο Ρόδιος, Δαμώ η Κροτωνία, Δεινόστρατος ο Γεωμέτρης, Δημήτριος ο Αθηναίος, Δημήτριος ο Αλεξανδρεύς, Δημήτριος ο Λάκων, Δημόκριτος ο Αβδηρίτης, Διόδωρος ο Αλεξανδρεύς, Διοκλής ο Αλεξανδρεύς, Διονύσιος ο Αλεξανδρεύς, Διονύσιος ο Κυρηναίος, Διονυσόδωρος ο Αμάσειος, Διονυσόδωρος ο Μήλιος, Διόφαντος ο Αλεξανδρεύς, Δίων ο Νεαπολίτης, Δομνίνος ο Λαρισσαίος, Δοσίθεος ο Πηλούσιος, Ελίκων ο Κυζικηνός, Επιμενίδης ο Κρής, Ερμείς ο Αθηναίος, Ερμότιμος ο Κολοφώνιος, Ερμόφιλος ο Τυφλός, Ερυκηνός ο Σικελιώτης, Εύδημος ο Ρόδιος, Εύδοξος ο Κνίδιος, Ευκλείδης ο Αλεξανδρεύς, Ευτόκιος ο Ασκαλώνιος, Εχεκράτης ο Φλιούντιος, Ζηνόδωρος ο Γεωμέτρης, Ζήνων ο Ελεάτης, Ηλιόδωρος ο Λαρισαίος, Ηρων ο Αλεξανδρεύς, Θαλής ο Μιλήσιος, Θεαίτητος Αθηναίος, Θεανώ η Θουρία, Θεμιστόκλεια η Δελφίς, Θεοδόσιος ο Τριπολίτης, Θεόδωρος ο Κυρηναίος, Θεόδωρος ο Σολεύς, Θεόφραστος ο Ερέσιος, Θεύδιος ο Μάγνης, Θέων ο Αλεξανδρεύς, Θέων ο Σμυρναίος, Θυμαρίδας ο Πάριος, Ιάμβλιχος ο Χαλκιδηνός, Ίππαρχος ο Ρόδιος, 'Ιππασος ο Μεταποντίνος, Γππίας ο Ηλείος, Ιππόδαμος ο Χίος, Ιππόνικος ο Πιταναίος, Ισίδωρος ο Πρεσβεύτερος, Ιωάννης ο Φιλόπονος, Κάρπος ο Αντιοχεύς, Κλεάνθης ο 'Ασσιος, Κόνων ο Σάμιος, Κτησίβιος ο Αλεξανδρεύς, Λεπίνης ο Αλεξανδρεύς, Λεωδάμας ο Θάσιος, Λέων ο Βυζάντιος,

Λέων ο Μαγνήσιος, Λεωνίδας ο Αλεξανδρεύς, Λύσις ο Ταραντίνος, Μαρίνος ο Τύριος, Μαρίνος ο Φλάβιος, Μέναιχμος ο Θράξ, Μενέλαος ο Αλεξανδρεύς, Μέτων ο Αθηναίος, Μητρόδωρος ο Χίος, Μνασέας ο Πατρεύς, Μοίρις ο Γεωμέτρης, Ναυκράτης ο Περγαμεύς, Νεοκλείδης ο Γεωμέτρης, Νικόμαχος ο Γερασηνός, Νικομήδης ο Αλεξανδρεύς, Νικοτέλης ο Κυρηναίος, Νίκων ο Περγαμεύς, Ξενοκράτης ο Χαλκηδόνιος, Οινοπίδης ο Χίος, Παναίτιος ο Ρόδιος Πάππος ο Αλεξανδρεύς, Παρμενίων ο Μακεδών, Περικτιόνη η Αθηναία, Περοεύς ο Γεωμέτρης, Πλάτων ο Αθηναίος, Πολέμαρχος ο Κυζικηνός, Πολυγνώτη η Πυθαγόρειος, Πορφύριος ο Τύριος, Πρόκλος ο Λύκιος, Πτολεμαίος Κλαύδιος, Πυθαγόρας ο Σάμιος, Πυθαίς η Ζηνοδώρου, Πυθέας ο Μασσαλιώτης, Σέλευκος ο Σελεύκειος, Σέξτος ο Εμπειρικός, Σεραπίων o Αντιοχεύς, Σερήνος ο Αντινοεύς, Σιμπλίκιος ο Κιλίκιος, Σκοπίνας ο Συρακούσιος, Σπεύσιππος ο Αθηναίος, Σπόρος ο εκ Νικαίας, Στράτων ο Λαμψακηνός, Συριανός ο Αλεξανδρεύς, Σωκράτης ο Αθηναίος, Σωσιγένης ο Αλεξανδρεύς, Τίμαιος ο Λοκρός, Τυμίχα η Σπαρτιάτις, Υπατία η Γεωμετρική, Υψικλής ο Αλεξανδρεύς, Φίλιππος ο Μενδαίος, Φίλιππος ο Οπούντιος Φιλόδημος ο Γαδαρεύς, Φιλόλαος ο Ταραντίνος, Φίλων ο Τυανεύς, Φιλωνίδης ο Λαοδικεύς, Χάρμανδρος ο Μαθηματικός.

ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΟΙΓλαύκος ο Χίος, Γόργος ο lάσιος, Φίλων ο Μεταλλουργός.

ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΟΙΑέτιος ο Αντιοχεύς, Αρατος ο Σολεύς, Αρριανός ο Μετεωρολόγος, Βόηθος ο Σιδώνιος, Επίκουρος ο Σάμιος, Ευκτήμων ο Αθηναίος, Εύδοξος ο Κνίδιος, 'lππαλος ο Κυβερνήτης, Ιππόδαμος ο Μιλήσιος, Ποσειδώνιος ο Απαμεύς.

ΜΗΧΑΝΙΚΟΙΑγησίστρατος ο Σπαρτιατης, Αθήναιος ο Τακτικός, Αινείας ο Τακτικός, Ανεξικράτης ο Μηχανικός, Ανάχαρσις ο Σκύθης, Ανδρόνικος ο Κυρρήστης, Ανθέμιος ο Τραλλιανός, Απολλόδωρος ο Δαμασκηνός, Αριστόβουλος o Κασσανδρεύς, 'Αρπαλος ο Σάμιος, Αρτέμων ο Κλαζομενεύς, Αρχιμήδης o Συρακούσιος, Αρχύτας ο Ταραντίνος, Ασκληπιόδωρος ο Μηχανικός Απαίος ο Μύσιος, Αυξέντιος ο Αδανεύς, Βαίτων ο Βηματιστής, Βίτων ο Τακτικός, Δαίδαλος ο ΑΘηναίος, Δεινοχάρης ο Αλεξανδρεύς, Δημήτριος ο Πολιορκητής, Δημόκλειίος ο Εφευρέτης, Δημομέλης ο Παιανιεύς,

Διάδης ο Πελλαίος, Δίδυμος ο Μηχανικός, Διογένης ο Κυζικηνός, Διονύσιος ο Πολιορκητής, Διονύσιος ο Πρεσβεύτερος, Διονυσόδωρος ο Μήλιος, Δωρίων ο Αλεξανδρεύς, Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος, Επίμαχος ο Αθηναίος, Ευπαλίνος ο Μεγαρεύς, Ευρυκλής ο Σπαρτιάτης, Ευτόκιος ο Ασκαλώνιος, Ζώπυρος ο Ταραντίνος, Ηγήτωρ ο Βυζάντιος, Ηρακλείδης ο Μηχανικός, Ηρων ο Αλεξανδρεύς, Ηρων ο Λίβυος, Θαλής ο Μιλήσιος, Θεόδωρος ο Σάμιος, Ιππίας ο Μηχανικός Ισίδωρος ο Αβυδηνός, Ισίδωρος ο Πρεσβεύτερος, Ιωάννης ο Βυζάντιος, Καλλίας ο Ρόδιος, Κάρπος ο Αντιοχεύς, Κλεόδημος ο Βυζάντιος, Κλεόξενος o Μηχανικός, Κράτης ο Μαλλώτης, Κράτης ο Ολύνθιος, Κτησίβιος ο Αλεξανδρεύς, Μανδροκλής ο Σάμιος, Μέτων ο Αθηναίος, Νικωνίδας ο Θεσσαλός, Νυμφόδωρος ο Συρακούσιος, Ξεναίος ο Μηχανικός, Ονήσανδρος ο Στρατηγικός, Πακόνιος ο Εφέσιος, Πάππος ο Αλεξανδρεύς, Περίανδρος ο Κορίνθιος, Περίπας ο Μηχανικός, Πεφρασμένος ο Τύριος, Πολέμων ο Περηγητής, Πολύειδος ο Μηχανικός, Σκοπίνας ο Συρακούσιος, Σώστρατος ο Κνίδιος, Τρύφων ο Αλεξανδρεύς, Φαίαξ ο Ακραγαντίνος, Φίλων ο Βυζάντιος, Φιλωνίδης ο Χερσονάσιος, Χαιρεφάνης ο Ευβοεύς, Χαρίας ο Μακεδών, Χάρων ο Μαγνήσιος, Χρύσης ο Αλεξανδρεύς.

ΝΑΥΠΗΓΟΙΑμεινοκλής ο Κορίνθιος, Αρχίας ο Κορίνθιος.

ΟΡΥΚΤΟΛΟΓΟΙΔράκων ο Κερκυρεύς, Νικίας ο Μαλλώτης, Σώτακος ο Καρύστιος.

ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗΑιλιανός ο Τακτικός, Αινείας ο Τακτικός, Σκληπιάδης ο Αλεξανδρεύς, Πολύαινος ο Μακεδών.

ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΙΑθήναιος ο Απαλικός, Αλέξανδρος ο Τραλλιανός, Ανδρόμαχος ο Νεώτερος, Ανδρόμαχος ο Πρεσβύτερος, Απολλόδωρος ο Ιολόγος, Αρχιγένης ο Απαμεύς, Ασκληπιάδης ο Φαρμακίων, Δίδυμος ο Αλεξανδρεύς, Διοσκορίδης o Πεδάνιος, Εύδημος ο Αθηναίος, Εύδημος ο Χίος, Ηρακλείδης ο Ταραντίνος, Κλέων ο Κυζικηνός, Κρατεύας ο Ριζοτόμος, Κρίτων ο Φαρμακοποιός, Μενεκρατης ο Ρωμαίος, Νίκανδρος ο Κολοφώνιος, Ορειβάσιος ο Περγαμεύς, Σεραπίων ο Αλεξανδρεύς, Φιλίνος ο Κώος, Φίλων ο Ταρσεύς.

ΦΥΣΙΚΟΙΑέτιος ο Αντιοχεύς, Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης, Αναξαγόρας ο Κλαζομενεύς, Αναξιμένης ο Μιλήσιος, Αντιφών ο Αθηναίος, Αριστοτέλης ο Σταγειρίτης, Αρριανός ο Μετεωρολόγος, Αρχέλαος ο Αθηναίος, Ασκληπιόδοτος ο Αλεξανδρεύς, Βόηθος ο Σιδώνιος, Βόλος ο Μενδήσιος, Δαμιανός ο Ηλιοδώρου, Δημόκριτος ο Αβδηρίτης, Διογένης ο Απολλωνιάτης, Διόδωρος ο Αλεξανδρεύς, Διοκλής ο Αλεξανδρεύς, Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος, Ζηνόθεμις ο Γεωγράφος, Ηράκλειτος ο Εφέσιος, Ηρων ο Αλεξανδρεύς, Θαλής ο Μιλήσιος, Ιππόδαμος ο Μιλήσιος, Ιππων ο Σάμιος, Κλεάνθης ο 'Ασσιος, Κτησίβιος ο Αλεξανδρεύς, Λεύκιππος ο Μιλήσιος, Μενέλαος ο Αλεξανδρεύς, Παρμενίδης ο Ελεάτης, Στράτων ο Λαμψακηνός, Σώτακος ο Καρύστυος.

ΧΗΜΙΚΟΙΑντίοχος ο Επιφανής, Δημόκριτος ο Μυσταγωγός, Ζώσιμος ο Πανοπολίτης, Κλεοπάτρα η Αλεξανδρίς, Κλεοπάτρα η Φιλοπάτωρ, Μιθριδάτης ο Ευπάτωρ, Ολυμπιόδωρος ο Θηβαίος, Συνέσιος ο Κυρηναίος.

Ο Κατάλογος προέρχεται από το βιβλίο"ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΤΙΚΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ"

του Κ. ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ εκδόσεις ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

 

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ

Υπάρχουν πολλά πράγματα είναι άγνωστα για την θέση και την σημασία των γυναικών στην αρχαιότητα.

Π.χ. μεγάλη μερίδα του κόσμου αγνοεί ότι στην αρχαιότητα υπήρχαν "Ολυμπιακοί αγώνες" για γυναίκες καθώς και ότι σε πανάρχαια εποχή

οι γυναίκες είχαν δικαίωμα ψήφου.Σε αυτή μας την σελίδα θα σας παρουσιάσουμε μερικές από τις γυναίκες μαθηματικούς της

αρχαιότητος.

ΑΙΘΡΑ (10ος – 9ος π.Χ. αιώνας) Μέσα από την άχλη της ιστορίας ξεπροβάλει η μυθική μορφή της Αίθρας, κόρης του βασιλιά της Τροιζήνος Πιτθέα και μάνας του Θησέως, με μία άλλη ιδιότητα άγνωστη στους πολλούς. Την ιδιότητα της δασκάλας της αριθμητικής (λογιστικής). Ιέρεια λοιπόν των απαρχών της πλέον

εγκεφαλικής επιστήμης, η Αίθρα μάθαινε λογιστική (αριθμητική) στα παιδιά της Τροιζήνος, με εκείνη την πολύπλοκη μέθοδο, που προκαλεί δέος, μιας και δεν υπήρχε το μηδέν και οι αριθμοί συμβολίζονταν πολύπλοκα, αφού τα σύμβολά τους απαιτούσαν πολλές επαναλήψεις (Κρητομυκηναϊκό σύστημα αρίθμησης).

ΠΟΛΥΓΝΩΤΗ (7ος – 6ος π.Χ. αιώνας) Ο ιστορικός Λόβων ο Αργείος αναφέρει την Πολυγνώτη ως σύντροφο και μαθήτρια του Θαλού. Γνώστρια κατά τον Βοήθιο πολλών γεωμετρικών θεωρημάτων, λέγεται (μαρτυρία Βιτρουβίου), πως και αυτή συντέλεσε στην απλούστευση των αριθμητικών συμβόλων με την εισαγωγή της αρχής της ακροφωνίας, δηλαδή με την εισαγωγή αλφαβητικών γραμμάτων που αντιστοιχούσαν το καθένα σε το καθένα στο αρχικό γράμμα του ονόματος του αριθμού. Έτσι το Δ αρχικό του ΔΕΚΑ, παριστάνει τον αριθμό 10. Το Χ, αρχικό του ΧΙΛΙΑ παριστάνει τον αριθμό 1000 κοκ Κατά τον Βιτρούβιο η Πολυγνώτη διετύπωσε και απέδειξε πρώτη την πρόταση “ΕΝ ΚΥΚΛΩ Η ΕΝ ΤΩ ΗΜΙΚΥΚΛΙΩ ΓΩΝΙΑ ΟΡΘΗ ΕΣΤΙΝ”.

ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΙΑ (6ος αιώνας π.Χ.). Ο Διογένης ο Λαέρτιος λόγιος-συγγραφέας την αναφέρει ως Αριστόκλεια ή Θεόκλεια. Ο Πυθαγόρας πήρε τις περισσότερες από τις ηθικές του αρχές από την Δελφική ιέρεια Θεμιστόκλεια, που συγχρόνως τον μύησε στις αρχές της αριθμοσοφίας και της γεωμετρίας. Σύμφωνα με τον φιλόσοφο Αριστόξενο (4ος π.Χ. αιώνας) η Θεμιστόκλεια δίδασκε μαθηματικά σε όσους από τους επισκέπτες των Δελφών είχαν την σχετική έφεσι. Ο μύθος αναφέρει ότι η Θεμιστόκλεια είχε διακοσμήσει τον βωμό του Απόλλωνος με γεωμετρικά σχήματα. Κατά τον Αριστόξενο ο Πυθαγόρας θαύμαζε τις γνώσεις και την σοφία της Θεμιστόκλειας γεγονός που τον ώθησε να δέχεται αργότερα και στην Σχολή του γυναίκες.

ΘΕΑΝΩ (6ος π.Χ. αιώνας) Η Θεανώ από τον Κρότωνα, κόρη του γιατρού Βροντίνου, ήταν μαθήτρια και ένθερμη οπαδός του Πυθαγόρου. Παντρεύτηκε στην Σάμο τον μεγάλο Μύστη με τον οποίο είχε 36 χρόνια διαφορά ηλικίας. Δίδαξε στις πυθαγόρειες σχολές της Σάμου και του Κρότωνος. Η Θεανώ θεωρείται η ψυχή της θεωρίας των αριθμών, που έπαιξαν κυριαρχικό και καίριο ρόλο στην πυθαγόρεια διδασκαλεία. Στην ίδια αποδίδεται η πυθαγόρεια άποψη της “Χρυσής Τομής”. Της αποδίδονται ακόμα διάφορες κοσμολογικές θεωρίες. Μετά τον θάνατο του Πυθαγόρου ή Θεανώ τον διαδέχθηκε ως επικεφαλής της

διασκορπισμένης πλέον κοινότητας. Με την βοήθεια των θυγατέρων της (Δαμούς, Μυίας ή Μυρίας και Αριγνώτης) διέδωσε το επιστημονικό και φιλοσοφικό πυθαγόρειο σύστημα σε όλη την Ελλάδα και την Αίγυπτο. Η Θεανώ έγραψε και βιβλιογραφία του Πυθαγόρου, που χάθηκε. Με τον Πυθαγόρα απέκτησε, εκτός από τις θυγατέρες και δύο υιούς, τον Τηλαύγη και τον Μνήσαρχο. Ο Ιάμβλιχος την μνημονεύει ως ‘μαθηματικόν άξιαν μνήμης κατά παιδείαν’.

ΔΑΜΩ (6ος π.Χ. αιώνας). Θυγατέρα του Πυθαγόρου και της Θεανούς δίδαξε τα πυθαγόρεια δόγματα στην Σχολή του Κρότωνος. Μετά την διάλυσι της Σχολής, η Δαμώ, στην οποία ο Πυθαγόρας είχε εμπιστευτεί τα γραπτά του έργα, με την ρητή εντολή να μην τα ανακοινώσει σε αμύητους, κατέφυγε στην Αθήνα. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα τήρησε την παραγγελία του πατέρα της. Αργότερα όμως δημοσίευσε μόνο την γεωμετρική διδασκαλία του Πυθαγόρου, με την βοήθεια του Φιλολάου και του Θυμαρίδα. Η έκδοσι αυτή, που είχε (σύμφωνα με τον Ιάμβλιχο) τον τίτλο ‘Η ΠΡΟΣ ΠΥΘΑΓΟΡΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ’. Ήταν μία γεωμετρία ανωτέρου επιπέδου. Κατά τον Γέμινο, η κατασκευή του κανονικού τετραέδρου και η κατασκευή του κύβου οφείλονται στην Δαμώ. Η Δαμώ παντρεύτηκε στην Αθήνα κάποιον πυθαγόρειο και απέκτησε μία κόρη την Βιτάλη. Ο Διογένης ο Λαέρτιος της αποδίδει την θεώρησι : “ΤΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ ΤΟ ΚΑΛΛΙΣΤΟΝ ΣΦΑΙΡΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΣΤΕΡΕΩΝ, ΤΩΝ Δ’ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΚΥΚΛΟΝ’.

ΑΡΙΓΝΩΤΗ (6ος π.Χ. αιώνας). Φιλόσοφος, συγγραφέας, μαθηματικός από την Σάμο. Ο Πορφύριος την αναφέρει ως θυγατέρα του Πυθαγόρου. “ΑΛΛΟΙ ΔΕ ΕΚ ΘΕΑΝΟΥΣ…ΥΙΟΝ ΤΗΛΑΥΓΗ ΠΥΘΑΓΟΡΟΥ ΑΝΑΓΡΑΦΟΥΣΙ ΚΑΙ ΘΥΓΑΤΕΡΑΝ ΜΥΙΑΝ, ΟΙ ΔΕ ΚΑΙ ΑΡΙΓΝΩΤΗΝ”. Το λεξικό του Σούδα την αναφέρει ως μαθήτρια του Πυθαγόρου “Αριγνώτη : μαθήτρια Πυθαγόρου του μεγάλου και Θεανούς, Σάμια φιλόσοφος Πυθαγορική”. Η Αριγνώτη έγραψε πολλά φιλοσοφικά έργα και μαθηματικό βιβλίο με τίτλο “ΠΕΡΙ ΑΡΙΘΜΩΝ” που χάθηκε. Μετά την διάλυσι της Σχολής επέστρεψε στην Σάμο.

ΜΥΙΑ (6ος π.Χ. αιώνας).Μυία ή Μυρία, κόρη του Πυθαγόρου και της Θεανούς. Πυθαγόρεια και η ίδια. Γυναίκα του Μίλωνος του Κροτωνιάτου. Δίδαξε στην Σχολή του Κρότωνος. Αναφέρεται ως

γνώστρια της γεωμετρίας. Της αποδίδεται η επινόησις της τρίτης (ή εστηκυίας) μεσότητος, δηλαδή αναλογίας.

ΔΕΙΝΩ (6ος π.Χ. αιώνας). Γυναίκα του Βροντίνου. Μαθήτρια και πεθερά του Πυθαγόρου, γνώστρια της αριθμοσοφίας. Μελέτησε, κατά τον Dasypodious, τους ελλιπείς αριθμούς. Ένας αριθμός λέγεται ελλιπής, όταν οι γνήσιοι διαιρέτες του (δηλαδή οι διαιρέτες εκτός του εαυτού του), αν προστεθούν δίνουν άθροισμα μικρότερο του ιδίου του αριθμού. Έτσι ο αριθμός 8 είναι ελλιπής γιατί 1+2+4=7<8

ΕΛΟΡΙΣ η Σαμία (6ος π.Χ. αιώνας).Μαθήτρια του Πυθαγόρου. Γνώστρια της Γεωμετρίας.

ΦΙΝΤΥΣ (6ος π.Χ. αιώνας).Αναφέρεται και ως Φίλτυς. Μαθήτρια του Πυθαγόρου, θυγατέρα του Θέοφρη από τον Κρότωνα και αδελφή του Βυνδάκου. Δίδαξε στην Σχολή του Κρότωνος. Ο Ρωμαίος συγγραφέας Βοήθιος την αναφέρει ως εμπνεύστρια της ισότητος που συνδέει τις Πυθαγόρειες τριάδες.

ΜΕΛΙΣΣΑ (6ος π.Χ. αιώνας).Μαθήτρια του Πυθαγόρου. Ασχολήθηκε με την κατασκευή κανονικών πολυγώνων. Ο Λόβων ο Αργείος γράφει για μία άγνωστη εργασία της : “Ο ΚΥΚΛΟΣ ΦΥΣΙΝ (η Μελίσσα) ΤΩΝ ΕΓΓΡΑΦΟΜΕΝΩΝ ΠΟΛΥΓΩΝΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ ΕΣΤΙ”.

ΤΥΜΙΧΑ (6ος π.Χ. αιώνας).Η Τυμίχα γυναίκα του Κροτωνιάτου Μυλλίου ήταν (σύμφωνα με τον Διογένη Λαέρτιο) Σπαρτιάτισσα, γεννημένη στον Κρότωνα. Από πολύ νωρίς έγινε μέλος της Πυθαγόρειας κοινότητος . Αναφέρεται από τον Ιάμβλιχο ένα σύγγραμμά της σχετικά με τους “φίλους αριθμούς”(*6). Μετά την καταστροφή της σχολής από τους δημοκρατικούς του Κρότωνος η Τυμίχα κατέφυγε στις Συρακούσες. Ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος απαίτησε από την Τυμίχα να του αποκαλύψει τα μυστικά της Πυθαγόρειας διδασκαλείας έναντι μεγάλης αμοιβής. Αυτή αρνήθηκε κατηγορηματικά και μάλιστα έκοψε με τα δόντια την γλώσσα της και την έφτυσε στο πρόσωπο του Διονυσίου. Το γεγονός αυτό αναφέρουν ο Ιππόβοτος και ο Νεάνθης

ΠΤΟΛΕΜΑΪΣ (6ος π.Χ. αιώνας). Νεοπυθαγόρεια φιλόσοφος, μουσικός και μαθηματικός. Την αναφέρει ο Πορφύριος στο έργο του “ΕΙΣ ΤΑ ΑΡΜΟΝΙΚΑ ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ ΥΠΟΜΝΗΜΑ”. Κατά τον Πορφύριο (νέοπλατωνικό φιλόσοφο του 3ου μ.Χ. αιώνα) η Πτολεμαϊς μεταξύ άλλων απέδειξε και την πρότασι : “ΕΑΝ ΔΥΟ ΑΡΙΘΜΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΑΝΤΕΣ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΠΟΙΩΣΙ ΤΙΝΑΣ, ΟΙ ΓΕΓΟΜΕΝΟΙ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΙΣΟΙ ΑΛΛΗΛΟΙΣ ΕΣΟΝΤΑΙ” (δηλαδή αβ=βα)

 ΠΥΘΑΓΟΡΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ (γύρω στον 6ον – 5ον π.Χ. αιώνα).

ΔΙΟΤΙΜΑ από την Μαντινεία (6ος – 5ος π.Χ. αιώνας).Στο “Συμπόσιον” του Πλάτωνος, ο Σωκράτης αναφέρεται στην Δασκάλα του Διοτίμα, ιέρεια στην Μαντίνεια, που υπήρξε Πυθαγόρεια και γνώστρια της πυθαγόρειας αριθμοσοφίας. Κατά μαρτυρία του Ξενοφώντος, η Διοτίμα δεν ήταν άπειρη των πλέον δυσκολονόητων γεωμετρικών θεωρημάτων.

ΒΙΤΑΛΗ (6ος – 5ος π.Χ. αιώνας). Βιτάλη ή και Βιστάλα, κόρη της Δαμούς και εγγονή του Πυθαγόρου. Γνώστρια των πυθαγόρειων μαθηματικών. Η Δαμώ προτού πεθάνει της εμπιστεύτηκε τα “υπομνήματα”, δηλαδή τα φιλοσοφικά κείμενα του πατέρα της.

ΠΕΡΙΚΤΙΟΝΗ (5ος π.Χ. αιώνας). Πυθαγόρεια φιλόσοφος, συγγραφέας και μαθηματικός. Διάφορες πηγές την ταυτίζουν με την Περικτιόνη την μητέρα του Πλάτωνος και κόρη του Κριτίου. Ο μαθηματικός Πλάτων, όπως και ο φιλόσοφος Πλάτων, οφείλει την πρώτη γνωριμία του με τα μαθηματικά και την φιλοσοφία στην Περικτιόνη. Ο Πλάτων δεν αναφέρει το παραμικρό για την μητέρα του. Ήταν βαθιά χολωμένος μαζί της επειδή αυτή μετά από τον θάνατο του Αρίστωνος (του πατέρα του Πλάτωνος) παντρεύτηκε με κάποιον Αθηναίο, με το όνομα Πυριλάμπης στον οποίο αφοσιώθηκε. Στο γεγονός αυτό ίσως οφείλεται και ο “μισογυνισμός” του μεγάλου φιλοσόφου, που παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του άγαμος. Ο Στοβαίος στο “Ανθολόγιο” του, γράφει για την Περικτιόνη ότι κατείχε τα της γεωμετρίας και της αριθμητικής : “…ΓΑΜΕΤΡΙΑ ΜΕΝ ΩΝ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑΛΛΑ ΤΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΙΝΑ ΤΩΝ ΕΟΝΤΩΝ ΚΑΤΑΣΧΟΛΕΟΝΤΑΙ , Α ΔΕ ΣΟΦΙΑ ΠΕΡΙ ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΓΕΝΗ ΤΩΝ ΕΟΝΤΩΝ, ΟΥΤΩΣ ΓΑΡ ΕΧΕΙ ΣΟΦΙΑ ΠΕΡΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΓΕΝΗ ΤΩΝ ΕΟΝΤΩΝ”.

ΛΑΣΘΕΝΕΙΑ (4ος π.Χ. αιώνας). Η Λασθενία από την Αρκαδία είχε μελετήσει τα έργα του Πλάτωνος και ήλθε στην Ακαδημία (του Πλάτωνος) για να σπουδάσει μαθηματικά και φιλοσοφία. Μετά τον θάνατο του Πλάτωνος συνέχισε τις σπουδές της κοντά στον ανεψιό του Σπεύσιππο. Αργότερα έγινε και αυτή φιλόσοφος και σύντροφος του Σπευσίππου. Σύμφωνα με τον Αριστοφάνη τον Περιπατητικό στην Λασθένεια οφείλεται και ο επόμενος ορισμός της σφαίρας : “ΣΦΑΙΡΑ ΕΣΤΙΝ ΣΧΗΜΑ ΣΤΕΡΕΟΝ ΥΠΟ ΜΙΑΣ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΝ, ΠΡΟΣ ΗΝ, ΑΦ’ ΕΝΟΣ ΣΗΜΕΙΟΥΤΩΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΠΑΣΑΙ ΑΙ ΠΡΟΣΠΙΠΤΟΥΣΑΙ ΕΥΘΕΙΑΙ ΙΣΑΙ ΑΛΛΗΛΑΙΣ ΕΙΣΙΝ”.

ΑΞΙΟΘΕΑ (4ος π.Χ. αιώνας).Μαθήτρια και αυτή, όπως και η Λασθένεια, της ακαδημίας του Πλάτωνος. Ήλθε στην Αθήνα από την Πελοποννησιακή πόλι Φλιούντα. Έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα μαθηματικά και την φυσική φιλοσοφία. Αργότερα δίδαξε τις επιστήμες αυτές στην Κόρινθο και την Αθήνα..

ΝΙΚΑΡΕΤΗ η Κορίνθια .Αναφέρεται από τον Ν. Χατζηδάκι ως “ΤΗΣ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑΣ ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΣ”. Την αναφέρει ακόμα και ο Ε. Σταμάτης. Από τους αρχαίους συγγραφείς την μνημονεύει ο Στοβαίος. Κατά τον Ν. Χατζηδάκι, στην Νικαρέτη οφείλεται η επαναδιατύπωσις και η απόδειξις του θεωρήματος : “ΠΑΝΤΟΣ ΤΡΙΓΩΝΟΥ ΜΙΑΣ ΤΩΝ ΠΛΕΥΡΩΝ ΠΡΟΣΕΚΒΛΕΙΘΕΙΣΗΣ, Η ΕΝΤΟΣ ΓΩΝΙΑ ΕΚΑΤΕΡΑΣ ΤΩΝ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΓΩΝΙΩΝ ΜΕΙΖΩΝ ΕΣΤΙ”.

ΑΡΕΤΗ η Κυρηνεία (4ος – 3ος π.Χ. αιώνας). Κόρη του Αριστίππου, ιδρυτού της Κυρηναϊκής φιλοσοφικής σχολής, η Αρετή (συναντάται και ως Αρήτη) σπούδασε στην ακαδημία του Πλάτωνος. Λέγεται ότι δίδαξε μαθηματικά, φυσική και ηθική φιλοσοφία στην Αττική για αρκετά χρόνια και ότι έγγραψε σαράντα τουλάχιστον βιβλία ποικίλου περιεχομένου, από τα οποία τα δύο περιελάμβαναν και πραγματείες για τα μαθηματικά. Μετά τον θάνατο του πατέρα της, τον διαδέχθηκε, κατόπιν εκλογής στην διεύθυνσι της Σχολής. Χαρακτηριστικό είναι ότι ανάμεσα στους μαθητές της συγκαταλέγονταν και 100 περίπου φιλόσοφοι. Ο John Morans στο βιβλίο του “Women in Science” αναφέρει ότι το επίγραμμα του τάφου της έγγραφε : Το μεγαλείο της Ελλάδος, με την ομορφιά της Ελένης, την πέννα του Αριστίππου, την ψυχή του Σωκράτους και την γλώσσα του Ομήρου”.

Ο υιός της Αρετής, ο Αρίστιππος ο Νεώτερος, προήγαγε σημαντικά την Κυρηναϊκή φιλοσοφία. Κατά τον Αθηναίο (λόγιο, σοφιστή και συγγραφέα, 2ος – 3ος μ.Χ. αιώνας), η Αρετή διηγείτο στους μαθητές της το εξής ανέκδοτο : Όταν κάποιος μαθητής της Ακαδημίας ισχυρίστηκε ότι η τέχνη της αρίθμησης οφείλεται στον Παλαμήδη, ο Πλάτων τον ρώτησε “Ώστε χωρίς τον Παλαμήδη ο Αγαμέμνων δεν θα ήξερε πόσα πόδια του έδωσε η φύσις;”

ΠΥΘΑΪΣ (2ος π.Χ. αιώνας). Γεωμέτρης, κόρη του μαθηματικού Ζηνοδώρου. Ασχολήθηκε, μαζί με τον πατέρα της, με εμβαδά επιπέδων χωρίων. Την αναφέρει ο Ευτόκιος. Ο Θέων ο Αλεξανδρεύς (4ος μ.Χ. αιώνας) στα σχόλιά του στην “ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΞΙ” του Πτολεμαίου γράφει : “ΠΟΙΗΣΟΜΕΘΑ ΔΗ ΤΗΝ ΤΟΥΤΩΝ ΑΠΟΔΕΙΞΙΝ ΕΝ ΕΠΙΤΟΜΗ ΕΚ ΤΩΝ ΖΗΝΟΔΩΡΟΥ ΚΑΙ ΠΥΘΑΪΔΟΣ ΔΕΔΕΙΓΜΕΝΩΝ ΕΝ ΤΩ ΠΕΡΙ ΙΣΟΠΕΡΙΜΕΤΡΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ”.

ΠΑΝΔΡΟΣΙΩΝ (4ος μ.Χ. αιώνας). Συναντάται κει ως Πάνδροσος. Αλεξανδρινή γεωμέτρης, μάλλον μαθήτρια του Πάππου, ο οποίος της αφιερώνει και το γ’ βιβλίο της “ΣΥΝΑΓΩΓΗΣ”. Η Πανδροσίων χωρίζει τα γεωμετρικά προβλήματα σε τρεις κατηγορίες : “ΤΡΙΑ ΓΕΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΕΝ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΝ ΑΥΤΩΝ ΕΠΙΠΕΔΑ ΚΑΛΕΙΣΘΑΙ, ΤΑ ΔΕ ΓΡΑΜΜΙΚΑ”.

ΥΠΑΤΙΑ (370 – 415 μ.Χ.)

 Πηγή : Εφημερίδα ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ τεύχος 18-19

  ΑΡΧΑΙΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ

    'Ένα εύρημα από τις Αρχάνες Κρήτης ανατρέπει τα όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα για το επίπεδο της Ιατρικής στην αρχαία Ελλάδα. Πρόκειται για ένα Μινωικό κρανίο με επουλωμένα σημάδια εξόστωσης. Το γεγονός ότι τα σημάδια έχουν επουλωθεί αποδεικνύει ότι ο ασθενής επέζησε της εγχειρήσεως . Αυτό το εύρημα ήρθε να επιβεβαιώσει όσους πίστευαν ότι στην αρχαία Ελλάδα η Ιατρική και η χειρουργική επιστήμη ήταν ανεπτυγμένη σε πολύ μεγάλο βαθμό. Δυστυχώς ένα μεγάλο φάσμα παραγόντων (όπως οι λαθρανασκαφές, ή έλλειψη έρευνας και επισταμένης μελέτης στα ήδη υπάρχοντα ευρήματα , τα ελάχιστα διασωθέντα σχετικά κείμενα κλπ,

ακόμα  ο όρκος σιωπής που έδιναν οι ασθενείς που θεραπεύοντο από τα κατά τόπους Ασκληπιεία) έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης στην μέχρι πρότινος υποτίμηση του επιπέδου της αρχαίας Ιατρικής

των

προγόνων μας. Μινωικό κρανίο από τις Αρχάνες της Κρήτης. Στα Βρεγματικά του οστά διακρίνονται (επουλωμένα) σημάδια Εξόστωσης, τα οποία οφείλονται σε αρχαία χειρουργική επέμβαση.(Φωτ. ΑΕΙ από το Μουσείο του Σπηλαίου Πετραλώνων Χαλκιδικής)

 

Πλάγια φωτογραφία όπου φαίνονται τα σημάδια της εξόστωσης. (Φωτ. ΑΕΙ από το Μουσείο του

Σπηλαίου Πετραλώνων Χαλκιδικής)

 

Μεγέθυνση του σημείου που έγινε η εξόστωση (η αφαίρεση δηλαδήτμήματος από το βρεγματικό οστό του Μινωικού κρανίου)

προκειμένου ο αρχαίος χειρούργος να αποκτήσει πρόσβαση στον εγκέφαλο του ασθενούς.

(Φωτ. ΑΕΙ από το Μουσείο του Σπηλαίου Πετραλώνων Χαλκιδικής)

Οι φωτογραφίες προέρχονται από το Μουσείο του Σπηλαίου Πετραλώνων Χαλκιδικής. Ευχαριστούμε τους κ. 'Αρη και Νίκο Πουλιανό για την άδεια τους να δημοσιεύσουμε αυτό το σπανιότατο και τόσο σημαντικό εύρημα

 

Ο ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ – Ο ΑΝΤΙΒΑΡΥΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ

Ήταν ένα αστρονομικό όργανο μεγάλης αξίας (όπως αποδείχθηκε μετά από 25 χρόνια μελέτης του καθηγητή DEREK DE SOLLA PRICE). Ενα σύνολο από 30 διαφορετικά γρανάζια έδινε πληροφορίες για τις κινήσεις του Ήλιου της Σελήνης και των πλανητών στον Ζωδιακό κύκλο .

Το διαφορικό γρανάζι που

αποτελεί τμήμα του μηχανισμού «ξαναανακαλύφθηκε » μόλις τον 18ο αιώνα.

κατασκευάστηκε το 80 π.χ. (τουλάχιστον)

είναι ο πρώτος υπολογιστής στην παγκόσμια ιστορία.

βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο της Αθήνας

Λενε οι επιστημονες    . Πρόκειται για ένα αστρονομικό μηχάνημα ακριβείας , με εκπληκτική μηχανική τελειότητα , τοποθετημένο σε ένα ξύλινο κιβώτιο με διαβαθμισμένες πλάκες στο εξωτερικό του . εσωτερικά αποτελείτο από 30 αλληλοεμπλεκόμενους οδοντωτούς τροχούς , έκκεντρα τοποθετημένους . Τους τροχούς , που ήταν οργανωμένοι επικυκλοειδώς , έθετε σε κίνηση , με διαφορετική ταχύτητα τον καθένα , ένας περιστρεφόμενος χειροκίνητος άξονας . Δείκτες σύμφωνα με τις επιγραφές έδειχναν την πορεία του Ήλιου την πορεία και τις φάσεις της Σελήνης και των πλανητών στον ζωδιακό κύκλο. Ο Αγγλος επιστήμονας Ντέρεκ ντε Σόλα Πράις (DEREK DE SOLLA PRICE) που μελέτησε επί 25 χρόνια τον υπολογιστή διαπιστώνει την ύπαρξη ενός πολύπλοκου συστήματος διαφορικού οδοντωτού τροχού , ο οποίος δεχόταν δύο διαφορετικές περιστροφές , και αναλόγως "έβγαζε" αποτέλεσμα .Δηλαδή εκτελούσε μαθηματικές πράξεις με μηχανικό τρόπο..... (Derek de Solla Price "GEARS FROM THE GREEKS : The Antikythera mechanism - A Calendar Computer from  ca. 80 BC" εκδόσεις Science History Publications 1975)

ΔΗΛΩΝΕΙ Ο ΤΣΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΒΑΡΥΤΗΤΑΣ ΛΙΑΠΗΣ Ο Υπολογιστής των Αντικυθήρων είναι μία από τις πιο σημαντικές

μηχανικές εφευρέσεις στην ιστορία αλλά ΔΕΝ εκτελει μαθηματικές πράξεις με μηχανικο τρόπο. Από τη υγκριση των δυο φωτογραφιών

μπορει και τυφλός να δει ότι είναι ο πρώτος ΑΝΤΙΒΑΡΥΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ ακριβως όπως το ακουσατε. Μενουν πολλα τμηματα της Παραχαραγμένης Ιστορίας να αποκαλυφθουν ακόμη, όπως οι

αγνωστες μορφες κυμματομορφων

Η ΑΝΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ

    Το 1900 βρέθηκε από σφουγγαράδες στην περιοχή ποταμάκια στα Αντικύθηρα το ναυάγιο ενός ρωμαϊκού πλοίου. Το πλοίο ήταν γεμάτο καλλιτεχνικούς θησαυρούς (αγάλματα, κοσμήματα, αμφορείς, έπιπλα κλπ) προϊόντα «πολιτισμικών ανταλλαγών» που στις μέρες μας ονομάζεται αρχαιοκαπηλία, μιάς και το πλοίο που βυθίστηκε κατευθυνόταν από την Ρόδο προς την Ρώμη και το φορτίο του

μάλλον επρόκειτο να διακοσμήσει την βίλα κάποιου Ρωμαίου. Το ναυάγιο αυτό αποτέλεσε το 1901μ.Χ. και την εγκαινίαση της υποβρύχιας αρχαιολογίας με βαρύ όμως τίμημα : έναν νεκρό και δύο σφουγγαράδες-δύτες ανάπηρους. Ανάμεσα στα ευρήματα του περίφημου "Θησαυρού των Αντικυθήρων" (που σήμερα μεγάλο μέρος του κοσμεί το Αρχαιολογικό μουσείο των Αθηνών) περιλαμβάνεται και ένα τεχνούργημα, ένα μοναδικό αστρονομικό όργανο που είναι γνωστό ως "ο Υπολογιστής των Αντικυθήρων". Αρχικά, το τόσο σημαντικό (όπως αποδείχθηκε αργότερα) εύρημα πέρασε απαρατήρητο και έπρεπε να περάσουν 8 μήνες για να κινήσουν την προσοχή των ειδικών, τα κομμάτια με τα ξεκάθαρα ίχνη γραναζιών πάνω τους και τη μοναδική , αλλά πολύ δυσανάγνωστη γραφή που βρέθηκε σε ολόκληρο το ναυάγιο. Όμως η μακροχρόνια παραμονή στη θάλασσα και η κακή συντήρηση λόγω ελλείψεως εμπειρίας, κατέστρεψαν ένα μεγάλο μέρος του μηχανισμού , δυσκολεύοντας το έργο των μελετητών , που ασχολήθηκαν με αυτόν.

Η ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ

    Με τις πρώτες μελέτες επικράτησαν δύο τάσεις :  η μία υποστήριζε ότι επρόκειτο για κάποιου είδους αστρολάβο (Ν.Σβορώνος , Ρεδιάδης) , και η άλλη υποστήριζε ότι επρόκειτο για κάποιο πολυπλοκότερο μηχανισμό (Κ.Ράδος , Ι.Θεοφανίδης). 

    Τα σημαντικότερα αποτελέσματα όμως ξεκίνησαν με την ενασχόληση του καθηγητή Ντέρεκ ντε Σόλα Πράις το 1951.

    Στην έρευνα του αυτή βοηθήθηκε από το Ελληνικό Κέντρο Πυρηνικής Ενέργειας  "Δημόκριτος", και ιδιαίτερα από τον πυρηνικό φυσικό Χαράλαμπο Καράκαλο, με τον οποίο συνεργάστηκαν στενά επί πολλά χρόνια τόσο στη ραδιοφωτογράφηση του μηχανισμού με ακτίνες Γ και Χ, μια εξαιρετικά επίπονη δουλειά, όσο και στην ανάλυση της δομής και των συνδέσεων του μηχανισμού.

    Τελικά, ο Πράις ολοκλήρωσε τη μελέτη του και το 1974 δημοσίευσε το περίφημο σύγγραμμα του για το μηχανισμό των

Αντικυθήρων

              

    Όπως αναφέρει ο ίδιος ο Πράις, ο μηχανισμός των Αντικυθήρων είναι ένα ημερολογιακό υπολογιστικό μηχάνημα του Ήλιου και της Σελήνης. Το πιο εξελιγμένο χαρακτηριστικό του είναι ένα εξαιρετικά πολύπλοκο σύστημα ενός διαφορικού γραναζιού.  

Από το μηχανισμό των Αντικυθήρων, μετά την ανέλκυση του και πολλές απροσεξίες, περιπέτειες και παραλήψεις, διασώθηκαν τελικά τέσσερα τμήματα, τα οποία ο Πράις, για διευκόλυνση του, χαρακτήρισε με τα γράμματα a, b, c, d.

Η σωστή συναρμολόγηση των τεσσάρων κομματιών  επιβεβαιώνεται γιατί ταιριάζουν τόσο τα χρώματα και τα τμήματα μεταξύ τους, όσο και η ίδια η δομή του ωρολογιακού μηχανισμού.

Από αυτά τα υπολείμματα, μέσω της ραδιογράφησης και της ανάλυσης του μηχανισμού έχουμε μια αρκετά λεπτομερειακή ιδέα για το πρωτότυπο μηχανισμό. Αποτελούνταν από ένα πολύπλοκο σύστημα 30 οδοντωτών τροχών (γραναζιών), με διαμέτρους που ποικίλλαν από τα 132 στα 9 χιλιοστά, οι οποίοι θέτονταν σε κίνηση με τη βοήθεια ενός χειροκίνητου άξονα ο οποίος έθετε σε κίνηση τους δείκτες πάνω στις διαβαθμισμένες πλάκες. Σύμφωνα με τον κ. Πράις υπήρχαν αρχικά δύο ξεχωριστοί μηχανισμοί , ένας στην εμπρός πλάκα και ένας στην πίσω οι οποίοι ήταν ανεξάρτητοι. Όλο το σύστημα περιβάλλονταν από ένα ξύλινο πλαίσιο που έκλεινε με θυρίδες στην μπροστινή και πίσω μεριά. Ο κ. Πράις κατάφερε να κατασκευάσει και ένα αντίγραφο του μηχανισμού.  

     Πάνω στις διαβαθμισμένες πλάκες όσο και πάνω στο πλαίσιο υπήρχαν επιγραφές στα ελληνικά ή οποίες αποτελούσαν τις οδηγίες χρήσης και τις ενδείξεις. Στο μεγάλο δίσκο που βρίσκεται στο μπροστινό μέρος είναι σημειωμένοι οι μήνες του έτους ενώ αλλού σημειώνεται η κίνηση του Ήλιου μέσα στο ζωδιακό κύκλο όπως και η ετήσια κίνηση λαμπρών αστέρων και αστερισμών.

Διάγραμμα του Υπολογιστή

    Από τις επιγραφές που υπήρχαν οι περισσότερες δεν μπορούν να διαβαστούν καθόλου λόγω διάβρωσης. Σώζονται τμήματα από τρεις κύριες επιγραφές και αρκετές δευτερεύουσες Δυστυχώς μόνο σε δύο από τα τμήματα που σώθηκαν το διατηρημένο κείμενο είναι αρκετά μεγάλο και σαφές: στο μεγάλο κομμάτι της πλάκας του πίνακα και το κάτω κομμάτι της πίσω πόρτας. Τα στοιχεία που προκύπτουν από αυτά  όπως π.χ. η μορφή των γραμμάτων ενισχύουν τη χρονολόγηση του ναυάγιου και της κατασκευής του μηχανήματος μια και είναι χαρακτηριστικά του 1 π.Χ αιώνα.   

  Η επιγραφή στο μεγάλο κομμάτι αναγράφει τα εξής :(με κόκκινο τα αποκαταστημένα τμήματα της επιγραφής)   

  

                        ΕΣΠΕΡΙΑ ...το βράδυ

             ΥΑΔΕΣ ΔΥΟΝΤΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ ΤΑΥΡΟΣΑΡΧΕΤΑΙΕΠΙΤΕΛΛΕΙΝ

              ΛΥΡΑΕΠΙΤΕΛΛΕΙΕΣΠΕΡΙΑ              ΠΛΕΙΑΣΕΠΙΤΕΛΛΕΙΕΩΙΑ

ΥΑΣΕΠΙΤΕΛΛΕΙΕΩΙΑ ΔΙΔΥΜΟΙΑΡΧΟΝΤΑΙ ΕΠΙΤΕΛΛΕΙΝ

ΑΕΤΟΣΕΠΙΤΕΛΛΕΙΕΣΠΕΡΙΟΣΑΡΚΤΟΥΡΟΣΔΥΝΕΙΕΩΙΟΣ

Οι Υάδες δύουν το βράδυ Ο Ταύρος αρχίζει ν' ανατέλλει Η Λύρα (Βέγας) ανατέλλει το

βράδυ Οι Πλειάδες ανατέλλουν το πρωί

Οι Υάδες ανατέλλουν το πρωί Οι Δίδυμοι αρχίζουν ν'

ανατέλλουν Ο Αετός (Αλτάιρ) ανατέλλει το

βράδυ Ο Αρκτούρος δύει το πρωί

 Η επιγραφή στο πίσω θυρόφυλλο αναγράφει:   

 

ΠΡΟΕΧΟΝΑΥΤΟΥΣ  ... ΜΟΝΟΙ

ΦΕΡΕΙΩΝΗΜΕΝΕ ΤΟΣΤΟΔΕΔΙΑ

ΤΗΣΑΦΡΟΔΙΤΗΣ  

ΓΝΩΜΩΝ ΣΥ ΗΛΙΟΥΑΚΤΙΝ

  

ΜΙΝΟΘΕΛΕΞΗΛΘΕΝΤΗΣΠΡΩΤΗΣΧΩΡΑΣ

ΓΝΩΜΟΝΙΑΔΥΟΩΝΤΑΚΡΑ ΦΕ ΡΟ

ΤΕΣΣΑΡΑΔΗΛΟΙΔΟΜΕΝΤ ΤΗΣ ΟCL  ΙΘL ΤΟΥ

ΣΙΣ Σ ΣΚΓ ΣΥΝΓΕΙΝΟΜΕΝΟΙΟΣΔΙΑΙΡΕΘΗ Η ΟΛΗ

ΕΓΛΕΙΠΤΙΚΟΙΣ ΟΜΟΙΑ ΤΟΙΣ ΕΠΙΤΗΣΕ

ΦΕΡΕΙΤΑ

Προεξέχοντας ...μόνοι φέρει απ' τις οποίες η μια

και η άλλη της Αφροδίτης

  

ο γνώμονας την ηλιακτίδα

  

απ' όπου βγήκε από την πρώτη χώρα 

δυο γνωμόνια των οποίων τα άκρα φέρουν

τέσσερα, το ένα δείχνει τα 776 χρόνια, 19 χρόνια του

233 συμβαδίζοντας ώστε να διαιρεθεί η όλη 

εκλειπτική παρόμοια με εκείνα που πάνω στη

φέρει

 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ 

    Για την ικανότητα ικανότητα κατασκευής πολύπλοκων μηχανισμών από γρανάζια, έχουμε πολύ λίγες πληροφορίες, γιατί ουσιαστικά σαφή αναφορά στους οδοντωτούς τροχούς έχουμε για πρώτη φορά από τον αλεξανδρινό μηχανικό Ήρωνα. Όμως υπάρχουν ενδείξεις που υποδεικνύουν τον Αρχιμήδη ή και τον Κτησίβιο ως πιθανούς εφευρέτες του οδοντωτού τροχού.  

    Ο Αρχιμήδης είναι γνωστός για τις πολύπλοκες κατασκευές του που αναπαριστούσαν τις κινήσεις των άστρων και των πλανητών στο στερέωμα, έχουμε όμως πληροφορίες μόνο για το τι λειτουργίες εκτελούσαν και όχι για το πως τις εκτελούσαν. Πιθανότατα όμως ο τρόπος λειτουργίας τους να ήταν παρόμοιος με του μηχανισμού των Αντικυθήρων. Την περίφημη σφαίρα του Αρχιμήδη έχουν αναφέρει οι Πάππος, Πρόκλος, Σέξτος Εμπείρικος, Φιρμίκιος, Μαρτιανός, Καπέλλα, Οβίδιος και Τερτουλλιανός, όμως την σημαντικότερη μαρτυρία δίνει ο Κικέρων.  

    Στα πρώιμα στάδια της εξέλιξης παρόμοιων μηχανισμών βρίσκουμε τα ηλιακά ρολόγια, αρχικά στατικά και αργότερα μεταφερόμενα. Τα μεταφερόμενα ηλιακά ρολόγια είναι κοντινοί πρόγονοι του μηχανισμού των Αντικυθήρων.  

    Με τα νεότερα ευρήματα γίνεται φανερό ότι η τεχνολογία αυτή διατηρήθηκε και στο Βυζάντιο, δεδομένου ότι βρέθηκε παρόμοιος μηχανισμός κατασκευασμένος τον 7ο αιώνα. Μάλιστα αντίστοιχος μηχανισμός περιγράφεται από τον μεταγενέστερο Άραβα Αλ Μπιρουνί. Ένα μεγάλο ποσοστό των τεχνολογικών κατακτήσεων στον τομέα αυτό αφομοιώθηκε από τους Άραβες. Όπως είναι επίσης γνωστό πλήθος αρχαίων ελληνικών πραγματειών έχουν διασωθεί μόνο σε αραβικές μεταφράσεις. Οι Άραβες πειραματίστηκαν με διάφορα σχέδια και κατασκευές για να αποδείξουν την ορθότητα των ελληνικών κειμένων.  

    Η τεχνολογία των οδοντωτών τροχών εξελίχθηκε στην ωρολογοποιεία που εμφανίστηκε και άνθησε τον 13ο και 14ο αιώνα. Ιδιαίτερα για το διαφορικό γρανάζι που αποτελεί και το πιο εντυπωσιακό εύρημα στο μηχανισμό, πρέπει να αναφερθεί ότι επανεμφανίστηκε δεκάδες αιώνες αργότερα. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

    Ο Υπολογιστής των Αντικυθήρων είναι ένα εξαίρετο αποτέλεσμα εφαρμογής επιστημών στην πράξη : Μαθηματικών, Γεωμετρίας, Αστρονομίας και Μηχανικής. Η πολυπλοκότητα αλλά και η καταπληκτική ακρίβεια της κατασκευής μας δείχνει ότι είναι ένας μηχανισμός που δεν κατασκευάστηκε στην τύχη, αλλά ήταν προϊόν εξελίξεως και πρέπει να βασίστηκε σε κάποιο παλαιότερο μηχανισμό, ίσως από κάποιο εργαστήριο που κατασκεύαζε παρόμοιους μηχανισμούς. Η μεγάλη ακρίβεια στην κοπή των γραναζιών δείχνει τις υψηλές δυνατότητες της μεταλλοτεχνίας του πρώτου π.Χ. αιώνα. 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ :

·        Στο βιβλίο του Χ. ΛΑΖΟΥ "Ο ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ" εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ. ·        Στο περιοδικό "ΤΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ " τεύχος 209 Σεπτέμβριος 1997

  

Ο ΔΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ (17ος αιώνας π.Χ.)

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΝΤΥΠΟ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο Δίσκος της Φαιστού (που

βρέθηκε το 1908 από τον L. PERNIER

στον Β.Α. τομέα του

ανακτόρου της Φαιστού) με

την

αποτυπωμένη* γραφή του, μαζί με την επιγραφή σε χαλκό από το Ιδάλιον της Κύπρου, αποτελούν σπουδαιότατα ευρήματα για την

ανθρωπότητα και το Ελληνικό έθνος .    Αυτά σε συνδυασμό με την αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Β' από τον "ερασιτέχνη" Μ. Βεντρίς (αρχιτέκτονας στο επάγγελμα) την

1/6/52 που έδωσε ένα ηχηρό ράπισμα σε όλους τους «επιστήμονες» που ήταν απόλυτα σίγουροι πως η Γραμμική Β' δεν είναι Ελληνική

γλώσσα (αφού σύμφωνα με την θεωρία περί ινδοευρωπαίων οι Έλληνες δεν υπήρχαν (!) τότε ..) απέδειξαν την αρχαιότητα της

Ελληνικής γλώσσας

Ο Δίσκος της Φαιστού που χρονολογείται στην αρχή των Νεοανακτορικών χρόνων (17ος π.Χ. αιώνας), φέρει σημεία της "ιερογλυφικής γραφής" και στις δύο όψεις, που αποτυπώθηκαν με σφραγίδες, όταν ο πηλός ήταν νωπός. Πρόκειται λοιπόν για την παλαιότατη ένδειξη τυπογραφίας στον κόσμο, αναπαραγωγής γραπτών κειμένων με καλούπια σημείων. Και οι δύο επιγραφές έχουν αποτυπωθεί σε σπειροειδή διάταξη, από την περιφέρεια προς το κέντρο. Συνολικά τα σημεία στις δυο όψεις του δίσκου είναι 242. Αυτά διαρρυθμίζονται σε 61 ομάδες (λέξεις), πού η κάθε μία χωρίζεται από την άλλη με κάθετες εγχάρακτες γραμμές. Ο αριθμός των σημείων σε κάθε λέξη ποικίλλει από δύο έως επτά. Οι λέξεις στην Α' πλευρά του δίσκου είναι 30 ενώ στην Β' πλευρά του είναι 31. Τα διαφορετικά σύμβολα είναι 45 (και σύμφωνα με τον συγγραφέα Α. Βασιλάκη δεν απεικονίζεται πάντα το ίδιο γράμμα τού συμβατικού Ελληνικού Κρητικού αλφάβητου, σε κάθε ένα από αυτά).Επίσης, να αναφέρουμε ότι υπάρχουν δεκαπέντε σύμβολα και στις δύο πλευρές του, πού έχουν μία υπογεγραμμένη, άλλοτε πλάγια και άλλοτε κάθετη προς το σύμβολο. Τα σύμβολα αυτά απαντούν μόνο στην αρχή λέξεων και η υπογεγραμμένη προστέθηκε με μία γραφίδα.

* η γραφή -όπως προαναφέραμε- έχει αποτυπωθεί στον πηλό με κινητά στοιχεία (όπως στα σημερινά τυπογραφεία, γεγονός που δείχνει τυποποίηση και αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να υπάρχουν και άλλα παρόμοια αντικείμενα).Ίδια γραφή έχει υπάρχει και σε έναν πέλεκυ από αυτούς που βρέθηκαν στο Μινωικό ιερό σπήλαιο του Αρκαλοχωρίου, καθώς και σε έναν πυραμοειδή λίθο που βρέθηκε στην περιοχή των Μαλλιών.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ :

Στο βιβλίο της Έφης Πολυγιαννάκη "Ο ΔΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ" Εκδόσεις ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ όπου η συγγραφέας αναφέρεται στον Μινωϊκό πολιτισμό και την ξεκάθαρη Ελληνική φυλετική ταυτότητα , καταγωγή και γλώσσα τους (Κρητικά ιερογλυφικά και Κυπρομινωϊκή γραφή).

Στο βιβλίο του Αντώνη Βασιλάκη "ΟΙ 147 ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ" Εκδόσεις ΚΑΙΡΑΤΟΣ (από όπου προήλθε και τμήμα του κειμένου) όπου ο συγγραφέας παραθέτει και μετάφραση του κειμένου του δίσκου της Φαιστού.

 

ΤΑ ΑΠΟΣΤΡΑΓΓΙΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣΚΩΠΑΪΔΑΣ (3η χιλιετία π.Χ.)*

    Κολοσσιαία, από την άποψη της έκτασης όσο και της τεχνολογίας που χρησιμοποιήθηκε, ήσαν τα ευρείας κλίμακας αρδευτικά και αποξηραντικά έργα που εκτέλεσαν οι Μινύες του Ορχομενού στην

κοιλάδα της Κωπαΐδας. Ήταν τόσο σημαντικά τα έργα αυτά ώστε οι Γερμανοί ερευνητές που τα μελετούν από το 1980 τα χαρακτήρισαν σαν τα «μεγαλύτερα αρδευτικά έργα της αρχαίας Ευρώπης».

    Οι Μινύες, ένα μυστηριώδες ελληνικό φύλο με καταγωγή την αρχαία Κολχίδα, που διέθεταν αυξημένες γνώσεις μηχανικής και τεχνολογίας, επεχείρησαν να αποξηράνουν την πεδιάδα της Κωπαΐδας, η οποία πλημμύριζε από τα νερά των παρακείμενων ποταμών Μέλανα και Κηφισού. Για τον σκοπό αυτό κατασκεύασαν ένα τεράστιο αρδευτικό κανάλι, πλάτους 40 μ. και βάθους έως και 5 μ., που χρησίμευε και ως πλωτός ποταμός, την περίφημη «Διώρυγα των Μινύων». Στην διώρυγα αυτή συγκεντρώνονταν όλα τα ύδατα, τα οποία μέσω αυτής, κατευθύνονταν προς διάφορες φυσικές καταβόθρες, απ’ όπου κατέληγαν στον σημερινό κόλπο της Λάρυμνας (Ευβοϊκός Κόλπος). Ο ενδιάμεσος αποξηραμένος χώρος πλαισιώθηκε από οικισμούς και το οχυρό του Γλα, που ήλεγχε την περιοχή, ενώ στο μεγαλύτερο μέρος του καλλιεργούνταν. Η διώρυγα των Μινύων είχε μήκος περίπου 43 χιλιόμετρα και ήταν συνδεδεμένη μαζί με μία άλλη

περιφερειακή καθώς και διάφορες εγκάρσιες μικρότερης κατασκευής.

Συμπληρωματικό έργο μεγάλης αξίας ήταν η τεχνητή καταβόθρα που έσκαψαν οι Μινύες για να ενισχύσουν την απορρόφηση των υδάτων, επειδή οι φυσικές καταβόθρες δεν επαρκούσαν.    Η τεχνητή καταβόθρα, μία  υπόγεια επικλινής σήραγγα, σκαμμένη στο βράχο, είχε μήκος 2230 μ. ύψος 1,80 μ. και πλάτος 1,50 μ. Διέθετε 16 κάθετα ανοίγματα (φρεάτια), που ανοίχτηκαν πρώτα και μέσω των οποίων σκάφτηκε η σήραγγα μέσα στον βράχο και στην συνέχεια δι' αυτών εσυντηρείτο.

     Πρόκειται για ένα αξιόλογο τεχνητό έργο που δεν έχει εξερευνηθεί ούτε έχει μελετηθεί σε βάθος. Τα έργα αυτά οι Μινύες τα

συντηρούσαν για εκατοντάδες χρόνια έως ότου καταστράφηκαν από σεισμούς στα 1100 π.Χ.

* Ο αρχαιολόγος Θεόδωρος Σπυρόπουλος (βλ. σελίδα για το Αμφείο Θηβών), μετά από ανασκαφές που έκανε στο χώρο της Κωπαΐδας (Μεγάλη καταβόθρα – Μινυακό ανάχωμα) χρονολόγησε τα έργα της Κωπαΐδας στην 3η π.Χ. χιλιετία.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ :

·        Στο βιβλίο του Χ. ΛΑΖΟΥ "ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ" εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ. ·        Στο περιοδικό "ΤΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ " τεύχος 209 Σεπτέμβριος 1997

 ΤΟ ΕΥΠΑΛΙΝΕΙΟ ΥΔΡΑΓΩΓΕΙΟ ΤΗΣ ΣΑΜΟΥ

α) ΓΕΝΙΚΑ

    Το Ευπαλίνειο όρυγμα αποτελεί ένα μηχανικό έργο αξεπέραστο στην ιστορία της μηχανικής τεχνολογίας και τεκμήριο του υψηλού επίπεδου τεχνογνωσίας των Ελλήνων μηχανικών και των ολοκληρωμένων γνώσεών τους στην εφαρμογή της Γεωμετρίας, της Τοπογραφίας, της Γεωδαισίας και της Οπτικής στην αρχαία Ελλάδα πολύ πριν από τον 6ο αιώνα π.Χ. Ο Μεγαρεύς μηχανικός Ευπαλίνος κατόρθωσε να διανοίξει έναν αγωγό ύδρευσης διαμέσου του όρους Άμπελος (σημ. Κάστρο),  για την υδροδότηση της πρωτεύουσας της Σάμου (σημερινό Πυθαγόρειο). Το υδραυλικό έργο που ανέλαβε ο Ευπαλίνος είχε συνολικό μήκος 1800 μέτρων, είχε δύο τμήματα :     α) το επιφανειακό (ή εξωτερικό) που ξεκινούσε από την πηγή (που σήμερα είναι ενσωματωμένη στην εκκλησία Αγιάδες) και με ένα  σύστημα αγωγού και καθέτων ορυγμάτων για τον καθαρισμό του νερού, οδηγούσε προς την βόρειο είσοδο της σήραγγας και     β) την κυρίως σήραγγα, μήκους 1036 μέτρων. 

        Η σήραγγα που διανοίχθηκε μέσα από το όρος Άμπελος ήταν και το σημαντικότερο τμήμα του αγωγού. Είχε διαστάσεις 1,80 μ. x 1,80 μ. περίπου. Η εκσκαφή της σήραγγας ξεκίνησε ταυτόχρονα από τις δύο μεριές του βουνού και οι δύο ομάδες εργατών χρειάστηκαν περίπου 10 χρόνια για να ολοκληρώσουν το δύσκολο έργο τους. Οι δύο ομάδες συναντήθηκαν στο κέντρο με ελάχιστη απόκλιση, παρόλο που η μία από τις δύο ομάδες (η βόρεια) υποχρεώθηκε να αποκλίνει από την ευθεία γραμμή, λόγω της σαθρότητας των πετρωμάτων σ’ εκείνο το σημείο και συνέχισε διαγράφοντας τεθλασμένη γραμμή (βλ. σχεδιάγραμμα) για να αποφύγει το επικίνδυνο σημείο, επέστρεψε στην νοητή ευθεία και συναντήθηκε με την νότια ομάδα στην μέση της διαδρομής με απόκλιση μόλις 0,6μ

Στο δάπεδο της σήραγγας ανοίχτηκε ένας τεράστιος αγωγός, κατωφερής, μέσα στον οποίο τοποθετήθηκαν οι κεραμικοί σωλήνες που μετέφεραν το νερό προς την πόλη. 

    Το όλο σύστημα συμπληρωνόταν από δεξαμενές και άλλα αρδευτικά έργα (μετά το τέλος της σήραγγας, προς την πλευρά της πόλης) που ήταν υπέργεια.

    Αξίζει να σημειωθεί ότι ο αγωγός ήταν σε λειτουργία για πολλούς αιώνες (πάνω από χίλια χρόνια) όταν λόγω του τερματισμού της συντήρησής του, σταδιακά αχρηστεύθηκε και έπαψε να τροφοδοτεί με νερό την πρωτεύουσα της Σάμου.   

(Φωτογραφία δεξιά : τμήμα της σήραγγας με τον διάδρομο πρόσβασης για τους εργάτες / συντηρητές του αγωγού)

ΤΟ ΕΥΠΑΛΙΝΕΙΟ ΥΔΡΑΓΩΓΕΙΟ ΤΗΣ

ΣΑΜΟΥ

Είναι άξιο προσοχής ότι σε μία περιορισμένη γεωγραφική περιοχή που περιλαμβάνει τα παράλια της Ιωνίας και τις νήσους Λέσβος, Τένεδος, Χίος, Σάμος και Ρόδος, αλλά και στην ίδια περίπου χρονική περίοδο (600 - 540 π.Χ.) εμφανίσθηκαν οι "Ίωνες"

φυσικοί/μηχανικοί/μαθηματικοί, δηλ. φιλόσοφοι υπό την ευρεία έννοια. Μιλήσιοι λοιπόν ο σοφός Θαλής (αλλαγή κοίτης ποταμού Άλυος κ.α.), ο Αναξίμανδρος (χαρτογράφος) και ο Αναξιμένης. Λέσβιοι ο Μαστρικέτας (αστρονόμος), ο Μακέρτιος, ο Εκαταίος (χαρτογράφος). Σάμιοι ο Φώκος (μηχανικός), ο Μανδροκλής (ζεύξη Ευξείνου). Τενέδιος ο Κλεόστρατος (αστρονόμος). Και άλλοι σοφοί (Βίας, Πιττακός, Ηράκλειτος, Κλεόβουλος).Ο συνωστισμός αυτών των εγκεφάλων είναι ανεξήγητος για πολλούς, δεδομένου ότι η περίοδο καταστροφής του Αιγαίου πολιτισμού ("Μαύρα Χρόνια") ήταν πλησίον (1150-750 π.Χ.). Η άνθιση-αναγέννηση δεν μπορεί να

ήταν απλή συγκυρία προσώπων, αλλά σύμφωνα με τον Κ. Καρμιράντζο (άρθρο στο περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ τ. 224-225 Αύγ.-Σεπτ 2000) πρέπει να ήταν αποτέλεσμα κάποιου αστάθμητου παράγοντα π.χ. της εύρεσης παμπάλαιων αρχείων ("των παμπάλαιων χρόνων" : Αριστοτέλης), πηγή γνώσεων που έγινε το έναυσμα ανάπτυξης σημαντικού πολιτισμού. Ανάμεσα σε αυτά τα φωτεινά πνεύματα δρα και ο Ευπαλίνος με τους συνεργάτες του, σημαντικότατος μηχανικός και ικανότατος γνώστης μεθόδων τοπογράφησης και εξόρυξης, ο κατασκευαστής του "Ευπαλινείου Ορύγματος".

    Το Ευπαλίνειο όρυγμα αποτελεί μνημείο για την ολοκληρωμένη εφαρμογή της Γεωμετρίας, της Τοπογραφίας, της Γεωδαισίας και της Οπτικής στην αρχαία Ελλάδα πολύ πριν από τον 6ο αιώνα π.Χ. . Το όρυγμα αυτό είναι ένα τεράστιο έργο που κατασκευάστηκε στην Σάμο για την υδροδότηση της αρχαίας πόλης του Πυθαγορείου από μία πηγή η οποία βρισκόταν περίπου 2,5 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη πίσω από το υπάρχον όρος Κάστρο. 

Χρονολόγηση του έργου

    Ο Ηρόδοτος δεν αναφέρει χρονολογία ή κάτι σχετικό. Απλώς, επειδή βιογραφεί τον Πολυκράτη και συνδυάζοντας το ρηθέν από τον Αριστοτέλη περί έργων Τυράννων ("Πολυκράτεια"), η επίσημη αρχαιολογία τα αποδίδει σε αυτόν, ήτοι το τοποθετεί χρονικά στην δεκαετία 530-520 π.Χ. Συμφωνεί δε και ο ένας από τους συγγραφείς των δύο (μόνο) βιβλίων που αφορούν το όρυγμα, ο Δ. Τσιμπουράκης. Ο άλλος, ο H. Kienast, αρχιτέκτων, στο βιβλίο του "Samos XIX" για την δεκαετή αποτύπωση του ορύγματος το θεωρεί προγενέστερο του Πολυκράτη.    Ο Ε. Σταματιάδης στην έκθεσή του "Περί ορύγματος Ευπαλίνου" (εκδ. 1882) αναφέρει το εξής περίεργο : το 620 π.Χ., όταν ανέλαβαν την εξουσία οι γεωμόροι (γαιοκτήμονες), οι Σάμιοι ήρθαν σε πόλεμο με τους Μεγαρείς, τους οποίους κατενίκησαν στείλαντες εννέα στρατηγούς/ναυάρχους. Αυτοί θέλοντας να καταλύσουν το ολιγαρχικό πολίτευμα, χρησιμοποίησαν τους αιχμαλώτους Μεγαρείς, αφού τους απένειμαν τον τίτλο του Σάμιου πολίτη. Ήταν ένας εξ αυτών ο Ευπαλίνος; Τότε θα πρέπει να γεννήθηκε περί το 640 π.Χ. δηλ. θα ήταν συνομήλικος του Θαλή. Αν ήταν όμως δευτέρας γενεάς, γεννημένος γύρω το 615 π.Χ., θα ξεκίνησε το έργο στην ακμή της ηλικίας του (περ. 45 ετών). Σε όποια περίπτωση η έναρξη έγινε από το 595 έως 570 π.Χ. Πάντως η τεχνογνωσία υδραγωγείων ήταν

πρόσφατη στα Μέγαρα (επί Θεαγένους έγινε η "Κρήνη Μεγάρων" το 630 π.Χ.)

Ιστορικό του Ορύγματος  

    Το όρυγμα του Ευπαλίνου κατασκευάστηκε γύρω στο 530 π.Χ. ή γύρω στο 595 έως 570 π.Χ (σύμφ. με τον Κ. Καρμιράντζο) και εξυπηρέτησε το υδραγωγείο της πόλης της αρχαίας Σάμου (σημερινό Πυθαγόρειο) για 10 αιώνες. Μετά εγκαταλείφθηκε και καταχώστηκε. Έτσι εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Η πόλη τους επόμενους αιώνες υδροδοτούνταν από το εξωτερικό Ρωμαϊκό υδραγωγείο. Το έργο παρέμεινε χαμένο από τον 7ο μέχρι τον 19ο αιώνα. Από τότε το έργο ανακαλύφθηκε σταδιακά με πολύ μικρά βήματα, ώσπου τελικά καθαρίστηκε και αποτυπώθηκε από το γερμανικό αρχαιολογικό ινστιτούτο στην δεκαετία του 1970. Το έργο αυτό σώθηκε στην ιστορία από την σύντομη αναφορά του ιστορικού Ηρόδοτου όταν επισκέφτηκε τη Σάμο κατά το 450 π.Χ. Ανάμεσα στα μεγάλα έργα των Σαμίων που ξεχωρίζουν, κατά τον Ηρόδοτο, είναι: ο λιμενοβραχίονας, το Ηραίο, το τείχος της πόλης μήκους 6220μ. ο στόλος των τριηρών και το Ευπαλίνειο όρυγμα. Το όρυγμα αυτό που εντυπωσίασε τον Ηρόδοτο, είναι μία σήραγγα ευθύγραμμου μήκους 1035 μέτρων, η οποία κατασκευάστηκε γύρω στο 530 π.Χ. από τον Μεγαρέα αρχιτέκτονα Ευπαλίνο. Η σήραγγα αυτή τρύπησε το βουνό που βρίσκεται βόρεια της πόλης της αρχαίας Σάμου και έφερε σε αυτήν το νερό μιας πηγής. Το εκπληκτικό στο έργο είναι ότι οι ανασκαφές της σήραγγας άρχισαν ταυτόχρονα από τα δύο στόμια και τα τμήματά της συναντήθηκαν με ελάχιστη απόκλιση. Η διάτρηση διήρκησε σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις πολύ λιγότερο από τα περίπου 10 χρόνια που θεωρούσαν μέχρι πρόσφατα. Η σήραγγα κατασκευάστηκε εντελώς οριζόντια και μετά στο δάπεδό της ανοίχτηκε κεκλιμένο αυλάκι σε βάθος 8,5μ. μέσα στο οποίο τοποθετήθηκαν πήλινοι σωλήνες για την προσαγωγή του νερού στην πόλη. Το νερό από την πηγή έφτανε, με υπόγειο αγωγό, μήκους 953 μέτρων και μέσης κλίσης 0,6%, στο βόρειο στόμιο της σήραγγας και, αφού την διέσχιζε, πάλι με υπόγειο ισοκλινή αγωγό σε βάθος 5μ. οδηγούνταν στην δεξαμενή της πόλης σε υψόμετρο 44,20μ.Ο Μαθηματικός-Αρχιτέκτονας Δημ. Τσιμπουράκης σε μια εκτενή και εμπεριστατωμένη μελέτη που πραγματοποιεί στο βιβλίο του: "530 π.Χ. ΤΟ ΟΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΠΑΛΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΑΜΟ" προσπαθεί να αποδώσει τα δεδομένα που είχε στη διάθεσή του ο Μεγαρέας μηχανικός Ευπαλίνος, των προβλημάτων που είχε να

επιλύσει καθώς και τον τρόπο αντιμετώπισής τους κατά την κατασκευή του τεραστίου, για τα δεδομένα της εποχής, έργου. 

    Ο Ευπαλίνος μελετώντας τη μορφολογία της περιοχής είδε ότι η πηγή βρίσκεται στα βόρεια της πόλης, είναι ψηλότερα από αυτήν και ότι ανάμεσά τους παρεμβάλλεται ένα βουνό. 

    Ο όγκος του βουνού δεν είναι συνεχής αλλά δυτικά υπάρχει μια χαράδρα που φέρνει τα νερά των χειμάρρων και της πηγής νότια στον κάμπο της πόλης και

στη συνέχεια στη θάλασσα. Έπειτα βρήκε την υψομετρική διαφορά της πη- γής και των υψηλότερων συνοικιών της πόλης καθώς και την κατά προσέγγιση απόσταση της πηγής ώστε να έχει τα αριθμητικά στοιχεία που θα τον βοηθούσαν να διαλέξει την κλίση και την διαδρομή του αγωγού. 

Το πρόβλημα που είχε να φέρει εις πέρας ήταν η κατασκευή ενός ορύγματος: 

·        Ευθύγραμμου, για να είναι ελάχιστο το μήκος της διάτρησης  ·        Οριζόντιου, για την αποφυγή προβλημάτων από τυχόν ανεύρεση υπογείων υδάτων 

·        "Αμφίστομου" για την ελαχιστοποίηση του χρόνου κατασκευής, και 

·        σε δοσμένο υψόμετρο, που το επέβαλε το υψόμετρο της πηγής και η κλίση της ροής του νερού. 

Το οριζόντιο του ορύγματος

Το οριζόντιο του ορύγματος ήταν μια έξυπνη κατασκευαστική κίνηση του γεωμέτρη η οποία:

·        Αποφεύγει τυχόν προβλήματα από την ανακάλυψη υπόγειων υδάτων ·        Διευκολύνει την συνάντηση των σηράγγων και

·        Αποτελεί η οριζόντια σήραγγα το σημείο αναφοράς από το οποίο μετριέται το βάθος του άλλου ορύγματος του κεκλιμένου που σκάφτηκε στο δάπεδό της για να τοποθετηθούν οι σωλήνες του νερού.

Το "Αμφίστομον" του ορύγματος 

Το "αμφίστομον" του ορύγματος, δηλαδή η ταυτόχρονη κατασκευή του και από τα δύο στόμια, φαίνεται από 

·        την ασυνέχεια των δαπέδων στο σημείο συνάντησης των δύο σηράγγων ·        την ασυνέχεια των ορόφων τους και 

·        την ασυνέχεια της διεύθυνσης τους στο σημείο αυτό. 

    Αν η κατασκευή ήταν αμφίστομη και κεκλιμένη τότε εκτός του προβλήματος των νερών στην κατηφορική σήραγγα η συνάντηση των δυο σηράγγων θα ήταν ένα πολύπλοκο πρόβλημα στερεομετρίας.

Σήμερα μετά την ακριβή απο- τύπωση της σήραγγας που έγινε μόλις το 1980, βλέπουμε ότι τα δύο στόμια των σηράγγων

έχουν υψό- μετρα, το μεν βόρειο ΗΝ=55,83μ. το δε νότιο ΗS= 55,26μ.      Τα υψόμετρα των σηράγγων λίγο πριν την συνάντησή τους είναι αντί- στοιχα ΗΝ'= 55,48μ. και HS'=55,17μ.

    Το γεγονός της σχεδόν απόλυτης οριζοντιότητας της σήραγγας είναι εντυπωσιακό και μας προξενεί έκπληξη και απορία για τις γνώσεις που διέθεταν οι μηχανικοί της εποχής όσον αφορά την υλοποίηση του οριζόντιου επιπέδου πάνω στο έδαφος (δηλαδή πώς εύρισκαν σημεία με ίδιο υψόμετρο πάνω στο έδαφος).

Σταθερή κλίση της τάφρου - Χάραξη διαδρομής της τάφρου πάνω στο βουνό  

    Ερωτηματικά ακόμη προκαλεί η τήρηση της σταθερής κλίσης της τάφρου από την πηγή μέχρι το βόρειο στόμιο της σήραγγας καθώς και η χάραξη της διαδρομής της τάφρου πάνω στο ανάγλυφο του βουνού. Ο Δ. Τσιμπουράκης δίνει δύο εκδοχές που εξηγούν τον τρόπο με τον οποίο πιθανότατα εργάστηκε ο Ευπαλίνος :

α) με τη βοήθεια του νερού της πηγής     Κατά την εκδοχή αυτή ο Ευπαλίνος χτίζει ένα κεκλιμένο αυλάκι μέσα στο οποίο, σε ίσες αποστάσεις, κατασκευάζει διαδοχικά φράγματα τέτοια ώστε να δημιουργούνται διαδοχικές μικρές λίμνες με την ίδια υψομετρική διαφορά των επιφανειών του νερού τους. Το κάθε φράγμα χτίζεται σε τέτοιο ύψος ώστε η λίμνη που δημιουργεί να έχει επιφάνεια νερού χαμηλότερη από την προηγούμενη κατά 0,6%. Έτσι τα άνω μέρη των φραγμάτων υλοποιούν στο έδαφος μια πολυγωνική διαδρομή με σταθερή κλίση 0,6%.

β) με τη βοήθεια σκοπευτικού οργάνου     Εδώ ο Ευπαλίνος κατασκευάζει σε ίσες αποστάσεις μικρά διαδοχικά πέτρινα βάθρα σε σταθερά χαμηλότερη κάθε φορά στάθμη. Τώρα η υψομετρική διαφορά υλοποιείται, όχι με το νερό, αλλά με οριζόντια σκόπευση πάνω σε υποδιαιρεμένο γνώμονα. Τελικά τα σημεία των διαδοχικών βάθρων υλοποιούν στο έδαφος μια πολυγωνική διαδρομή με σταθερή κλίση 0,6%.

    Πιθανότατα ο Ευπαλίνος χρησιμοποίησε και τις δύο μεθόδους. Εκείνη του νερού γιατί διέθετε έτοιμο επιφανειακό αυλάκι με το οποίο ήδη θα υδρευόταν η πόλη. Και εκείνη της διόπτρας, με την οποία θα έκανε τις χαράξεις του και θα παρακολουθούσε την πορεία των εκσκαφών κάτω από το βουνό. Στη συνέχεια έσκαψε κατά μήκος της διαδρομής, μια ισοκλινή τάφρο σε βάθος περίπου 2,5μ.Ο Ευπαλίνος εργάστηκε με 3 συνεργεία, ένα για την κατασκευή του πρώτου τμήματος του υδραγωγείου και 2 για τη διάτρηση της αμφίστομης σήραγγας. Όταν το πρώτο συνεργείο κατασκεύασε τα πρώτα 600μ. ο Ευπαλίνος αποφάσισε να μπει μέσα στο βουνό με υπόγειο τούνελ και να συνδεθεί με τη σήραγγα που είχε ήδη αρχίσει να κατασκευάζεται από τις δυο μεριές του βουνού. Διάλεξε πάνω στην επιφάνεια του εδάφους τη διαδρομή σύνδεσης και πάνω της άνοιξε 5 πηγάδια. Στη συνέχεια τα συνέδεσε με υπόγειο ισοκλινές τούνελ (μέση κλίση 0,75%). Το τούνελ αυτό άρχισε από το σημείο που είχε σταματήσει το υπόγειο τμήμα του πρώτου μέρους του υδραγωγείου και κατέληξε, συνδέοντας του πυθμένες των πηγαδιών, 3,5μ. χαμηλότερα από την αμφίστομη σήραγγα. Το μήκος του τούνελ αυτού είναι περίπου 260μ. και το βάθος του πέμπτου πηγαδιού είναι περίπου 15 μ. Ο Δ. Τσιμπουράκης υποστηρίζει πως το τούνελ των 5 πηγαδιών θα κατασκευάστηκε οπωσδήποτε με σκοπευτικό όργανο, γιατί διαφορετικά θα ήταν δύσκολη η τήρηση της κλίσης του 0,75% κατά τις εργασίες διάνοιξής του. Προσθέτει ακόμα ότι η κατασκευή της σήραγγας με τη μέθοδο των πηγαδιών θα πρέπει να ήταν πρωτοπόρα για την εποχή της. Ίσως μάλιστα να αποτελούσε μια από τις πρώτες εφαρμογές του σκοπευτικού οργάνου στην τότε

τοπογραφία. Η άλλη κύρια εφαρμογή του θα ήταν η υλοποίηση του οριζόντιου επιπέδου στο έδαφος και οι οριζόντιες οδεύσεις πάνω στο ανάγλυφο του εδάφους.

Υλοποίηση στο έδαφος του οριζόντιου επιπέδου πάνω στο

οποίο θα κινούνται τα 2 τμήματα της οριζόντιας σήραγγας του

ορύγματος

Η υλοποίηση του επιπέδου του κατά τον ερευνητή Δ. Τσιμπουράκη πρέπει να έγινε ως εξής: 

Με τη βοήθεια της διόπτρας άρχισε να κατασκευάζει με οριζόντια όδευση διαδοχικά πέτρινα βάθρα, περι- μετρικά του βουνού, μέχρι τη νότια πλαγιά του. Τα βάθρα αυτά βρίσκονταν όλα πάνω στην ίδια υψομετ- ρική καμπύλη. Υλοποιούσαν δηλαδή πάνω στο έδαφος την τομή του οριζόντιου επιπέδου που διάλεξε ο Ευπαλίνος με την επιφάνεια του βουνού. Το επίπεδο αυτό που βρίσκεται σήμερα σε υψόμετρο 55 μέτρων περίπου από την θάλασσα, είναι δυνατό να υλοποιή- θηκε και με την κατασκευή ενός πέτρινου οριζόντιου αυλακιού, το οποίο γέμισαν με νερό. Η στάθμη του ακίνητου νερού , θα υλοποιούσε το ίχνος του οριζόν- τιου επιπέδου πάνω στο έδαφος. Κατά τον Δημ. Τσιμπουράκη η υλοποίηση έγινε με πέτρινα βάθρα αφού και σκοπευτικό όργανο υπήρχε και ευκολότερο ήταν, καθώς με τη μέθοδο του νερού θα δημιουρ- γούνταν προβλήματα από τυχόν διαρροές, βροχές, κατολισθήσεις κ.λ.π.

Χάραξη του ευθύγραμμου του ορύγματος

    Ο Ευπαλίνος στη συνέχεια διάλεξε πάνω στη καμπύλη των βάθρων το σημείο Ν από το οποίο θα άρχιζε η βόρεια σήραγγα του ορύγματος (μάλλον με εδαφολογικά κριτήρια). Έπειτα διάλεξε την ομαλότερη ράχη για να περάσει από πάνω της την ευθυγραμμία που θα όριζε το κατακόρυφο επίπεδο της υπό κατασκευήν σήραγγας. Η ευθυγραμμία αυτή υλοποιήθηκε εύκολα με την τοποθέτηση κατακόρυφων γνωμόνων πάνω στην πλαγιά του βουνού και πάνω στην ίδια οπτική ακτίνα από το επιλεγμένο σημείο Ν. Η τομή της ευθυγραμμίας με την καμπύλη των βάθρων όρισε το σημείο S στη νότια πλευρά του βουνού από το οποίο θα άρχιζαν οι εργασίες εκσκαφής της νότιας σήραγγας του ορύγματος. Το ότι ο Ευπαλίνος έκανε χρήση "ευθυγραμμίας κατακορύφων ακοντίων" για να ανέβει στο βουνό αποδείχτηκε από τον πολιτικό μηχανικό και μεταλλειολόγο Δημήτρη Τεμπέλη, ο οποίος το καλοκαίρι του 1990 ανακάλυψε, 40 μέτρα περίπου από τη νότια είσοδο S της σήραγγας, μια μοναχική λάξευση του βράχου, της οποίας η κατασκευή έγινε για να αποκατασταθεί η οπτική επαφή με το επόμενο ακόντιο. Η ευθυγραμμία υλοποιήθηκε με σκοπευτικό όργανο. 

Η πορεία μέσα στο βουνό

    Με την αποτύπωση που έκανε το γερμανικό αρχαιολογικό ινστιτούτο το 1970 φάνηκε πως η σήραγγα μέσα στο βουνό αποτελείται από τρία διακεκριμένα τμήματα: το βόρειο, μήκους 400 μέτρων, το νότιο, μήκους 265 μέτρων, που είναι ευθύγραμμα και το κεντρικό πολυγωνικό, με το οποίο το βόρειο συνεργείο ξετρύπησε και βγήκε στη νότια σήραγγα. Οι βασικές επιλογές του Ευπαλίνου για τη διάτρηση γίνονται άμεσα αντιληπτές: Τα δυο ευθύγραμμα τμήματα, το βόρειο και το νότιο, δείχνουν την επιλογή του για ευθύγραμμη σήραγγα. Το σημείο συνάντησης των δύο σηράγγων με τη διαφορά διεύθυνσης των δύο κλάδων κατά το ξετρύπημα και τη διαφορά στάθμης των δαπέδων και των οροφών δείχνει το "Αμφίστομον" της κατασκευής. Τα υψόμετρα εισόδου από τη βόρεια πλαγιά ΗΝ=55,83μ. και από τη νότια πλαγιά ΗS=55.26μ. δείχνουν την επιλογή του για την κατασκευή των δύο σηράγγων πάνω στο ίδιο οριζόντιο επίπεδο. Ο λόγος που το κεντρικό τμήμα της σήραγγας κατασκευάστηκε ακανόνιστα πολυγωνικό σε αντίθεση με τα εντυπωσιακά ευθύγραμμα ακριανά τμήματα είναι η, κατά την εκτίμηση του ερευνητή, ανέλπιστη συνάντηση στο εσωτερικό του βουνού μιας φυσικής στοάς μήκους 150μ. περίπου. Η φυσική αυτή στοά έδωσε στον Ευπαλίνο τη δυνατότητα να εξοικονομήσει πολύτιμο χρόνο, (περίπου ενάμιση χρόνο εργασιών) με την απλή διαπλάτυνση και διαμόρφωσή της. Ταυτόχρονα όμως τον ανάγκασε να εξοκείλει της ευθύγραμμης πορείας του μέσα στο βουνό. Ο Ευπαλίνος όμως με την εφαρμογή του θεωρήματος των τριών γωνιών ενός τριγώνου κατάφερε με σταθερά βήματα μέσα στο βουνό να επαναφέρει τη σήραγγα του σε τέτοιο σημείο ώστε να συνεχίσει απερίσπαστος την ευθύγραμμη πορεία του. Όταν η απόσταση μεταξύ των κεφαλών των δύο σηράγγων ήταν 74μ. (οπότε είχαν και ακουστική επαφή οι δύο σήραγγες σύμφωνα με τον Δ. Τσιμπουράκη) έγιναν διαδοχικές διορθώσεις (με βάση την κατεύθυνση των παραγόμενων ήχων από τα εργαλεία των εργατών της αντίθετης σήραγγας κατά την εξόρυξη. Με αυτή την άποψη όμως διαφωνεί ο Κ. Καρμιράντζος γιατί η ηχητική επαφή είναι δύσκολη σε συμπαγή βράχο που οι ήχοι διαχέονται προς πάσα κατεύθυνση, και είναι βέβαιος ότι οι διορθώσεις έγιναν με τους υπολογισμούς -μετρήσεις γωνιών κλπ- του Ευπαλίνου) στην κατεύθυνση κατασκευής τους με ταυτόχρονη ανύψωση της οροφής της βόρειας σήραγγας, έτσι ώστε να διορθωθούν οι τυχόν αποκλίσεις από την ευθυγραμμία. Κατ' αυτόν τον τρόπο επιτεύχθηκε η συνάντηση των σηράγγων μέσα στο βουνό με απόκλιση μόλις 40 εκατοστά στο ύψος και 70 εκατοστά στο πλάτος, απόκλιση θαυμαστή εάν λάβουμε υπ' όψη μας τις αντιξοότητες του έργου. 

Τα σκοπευτικά όργανα του έργου

    Ο τρόπος κατασκευής της σήραγγας μας βεβαιώνει για την ύπαρξη γωνιομέτρου μέτρησης οριζόντιων γωνιών καθώς και επιτραπέζιου γωνιομέτρου. Επίσης θα πρέπει να υπήρχε και κάποιο όργανο που να μπορεί να μετράει κατακόρυφες γωνίες και ακόμα να υλοποιεί σκοπευτικά το οριζόντιο επίπεδο. Αυτό βεβαιώνεται : 

·        Από την υλοποίηση του οριζόντιου επιπέδου της σήραγγας ·        Από την υλοποίηση και πύκνωση της ευθυγραμμίας των ακοντίων στη ράχη του βουνού. 

·        Από τη μέτρηση της οριζόντιας απόστασης ανάμεσα στα σημεία εισόδου των σηράγγων στο βουνό

·        Από το κατέβασμα της ευθυγραμμίας των ακοντίων στο οριζόντιο επίπεδο

·        Από την παρακολούθηση της οριζοντιότητας της βόρεια και νότιας σήραγγας

·        Από την παρακολούθηση και τήρηση της κλίσης στα τούνελ των πηγαδιών, στο βόρειο, στο νότιο και στο κεντρικό τμήμα του υδραγωγείου

·        Από την χάραξη της ισοκλινούς πορείας του αγωγού από την πηγή στο βουνό

Επίλογος

    Η ακρίβεια του έργου είναι ασύλληπτη ακόμα και με τα σημερινά μέσα. Στον Υπόγειο Μητροπολιτικό Σιδηρόδρομο Αθηνών (μετρό) υπάρχουν αποκλίσεις της τάξεως του μέτρου, ενώ στο Ευπαλίνειο Όρυγμα οι αποκλίσεις είναι της τάξεως των εκατοστών! Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι η νότια σήραγγα (της οποία η ομάδα ανασκαφής της δεν χρειάστηκε να αποκλίνει της πορείας της όπως η βόρεια ομάδα) ταυτίζεται σχεδόν απόλυτα με την ιδανική ευθεία σε όλο το μήκος της (401,8 μέτρα)

    Υπήρξαν προγενέστερα ορύγματα του "Ευπαλινείου Ορύγματος" , μεταγενέστερα; ή  το Ευπαλίνειο είναι κάτι μοναδικό; Η Ελληνική γη κρύβει σεμνά την απάντηση. Κάποτε θα το μάθουμε..

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ:

·        Στο βιβλίο του Δ. ΤΣΙΜΠΟΥΡΑΚΗ "530 π.Χ. ΤΟ ΟΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΠΑΛΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΑΜΟ" εκδόσεις ΑΡΙΘΜΟΣ (από όπου προέρχεται η έγχρωμη φωτογραφία και το σχέδιο 1) ·        Στο βιβλίο του Χ. ΛΑΖΟΥ "ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ" εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ. ·        Στο περιοδικό "ΤΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ " τεύχος 209 Σεπτέμβριος 1997 ·        Στην εφημερίδα "ΕΘΝΟΣ" της 4/6/1997 (από όπου προέρχονται οι δύο ασπρόμαυρες φωτογραφίες) ·        Στο περιοδικό "ΔΑΥΛΟΣ" τ. 224-225 Αύγουστος-Σεπτέμβριος 2000

 

Ο ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ (275 π.Χ.)

    Εκπληκτικό κατόρθωμα παραμένει στο πέρασμα του χρόνου, η ανοικοδόμηση του περίφημου πυροφόρου πύργου της Αλεξάνδρειας (που έμεινε γνωστός ως Φάρος της Αλεξάνδρειας) ,τόσο κατασκευαστικά όσο και τεχνολογικά.     Δίκαια κατατάχτηκε ανάμεσα στα επτά θαύματα. Κτίστηκε από τον διάσημο αρχιτέκτονα Σώστρατο τον Κνίδιο και η κατασκευή του διάρκησε 12 χρόνια.

    Την ονομασία Φάρος την πήρε από την ομώνυμη νησίδα Φάρος που βρισκόταν στην είσοδο του λιμανιού της πόλης. Το συνολικό του ύψος έφτανε τα 140 μ.και ήταν χτισμένος σε τέσσερα επίπεδα.

Το πρώτο ήταν το ψηλότερο από όλα, ήταν τετράγωνο, διάτρητο από παράθυρα και γύρω-γύρω υπήρχε πλήθος δωματίων όπου στεγάζονταν οι μηχανικοί και οι φύλακες.

    Στο κέντρο του υπήρχε υδραυλικός μηχανισμός με την βοήθεια

του οποίου ανέβαζαν τα διάφορα εφόδια και καύσιμα του πυργίσκου.

    Το δεύτερο τμήμα , πάνω στο πρώτο ήταν οκταγωνικό, γεμάτο με ελικοειδής σκάλες και το τρίτο πάνω στο δεύτερο, ήταν κυκλικό, στολισμένο με κίονες.

    Στο τελευταίο τμήμα στη κορυφή υπήρχε ο μηχανισμός που αντανακλούσε το φως. Εκεί υπήρχε τόσο η φωτιά όσο και ευαίσθητα όργανα που την αντανακλούσαν πολλά χιλιόμετρα μακριά (300 στάδια).

    Πολλές αναφορές μιλάνε για έναν παράξενο καθρέπτη από γυαλί ή διαφανή επεξεργασμένη πέτρα που μέσω αυτού μπορούσαν να βλέπουν πλοία στην θάλασσα, που δεν ήταν ορατά με γυμνό μάτι

(κάτι σαν τηλεσκόπιο;).

Υπάρχουν πολλές αναφορές για έργα τέχνης με αυτοματισμούς όπως ένα άγαλμα που το δάχτυλό του ακολουθούσε την τροχιά του ηλίου στη διάρκεια της ημέρας, ένα άλλο που σήμαινε τις ώρες της ημέρας με ποικίλες και μελωδικές φωνές, ένα άλλο που έδινε το σύνθημα του συναγερμού όταν ερχόταν εχθρικός στόλος, που δεν ήταν ακόμα ορατός.

    Βλέπουμε λοιπόν ότι ο φάρος εκτός από την θαυμαστή του κατασκευή, περιελάμβανε πολλές

εφαρμογές αυτομάτων μηχανισμών, υδραυλικών οργάνων, κατόπτρων κλπ , δείγματα των τεχνολογικών ικανοτήτων της εποχής. 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ :

·        Στο βιβλίο του Χ. ΛΑΖΟΥ "ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ" εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ. ·        Στο περιοδικό "ΤΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ " τεύχος 209 Σεπτέμβριος 1997

  

ΟΙ ΕΦΕΥΡΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΗΔΗ (287 ~ 212 π.Χ.)

    Ο Αρχιμήδης, ο μεγαλύτερος μαθηματικός του αρχαίου Ελληνικού χώρου και μία από τις μεγαλύτερη μαθηματικές ευφυΐες της Ευρώπης, γεννήθηκε, έζησε και πέθανε στις Συρακούσες, την μεγάλη Ελληνική αποικία της Σικελίας. Πατέρας του ήταν ο αστρονόμος Φειδίας, που είχε δεσμούς φιλίας με το βασιλικό γένος των Συρακουσών. Ο Αρχιμήδης ταξίδεψε στην Αίγυπτο και ήρθε σε επαφή με τους διαδόχους του Ευκλείδη, τους Ερατοσθένη και Δοσίθεο, ενώ ήταν φίλος και συμμαθητής του Κόνωνα του Σάμιου. Το έργο του υπήρξε τεράστιο, τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά και η ερευνητική ματιά του κάλυψε πολλούς τομείς : γεωμετρία, κατοπτρική, υδραυλική, μηχανική, αρχιτεκτονική. Συνέδεσε το όνομά του με την γένεση της μηχανικής στην αρχαία Ελλάδα και με την λύση περίφημων μαθηματικών προβλημάτων, καθώς και με τις αμυντικές εφευρέσεις του που χρησιμοποιήθηκαν όταν οι Ρωμαίοι πολιορκούσαν την πατρίδα του τις Συρακούσες.

Το έργο του μεγάλου μαθηματικού , μηχανικού και εφευρέτη Αρχιμήδη του Συρακούσιου (287-212 π.X.), είναι τεράστιο : εργασίες

πάνω στα Μαθηματικά και την Γεωμετρία , εφαρμογή των Μαθηματικών στην Μηχανική και στην Αστρονομία ,

καθορισμός του κέντρου βάρους και πλήθος εφευρέσεων .    Στον χώρο της εφαρμοσμένης μηχανικής ο Αρχιμήδης επινόησε

ιδιοφυείς μηχανές κάθε είδους . Εφηύρε τον Ρωμαϊκό ζυγό (καντάρι), το τρίσπαστο (ανυψωτική τριπλή τροχαλία) και τον ατέρμονα κοχλία "έλιξ του Αρχιμήδους" , μηχανή άντλησης νερού από ποταμούς και

φρέατα (η οποία χρησιμοποιείται ακόμα και στις μέρες μας σε περιοχές της Β. Αφρικής) . Για την μέτρηση του χρόνου κατασκεύασε ένα υδραυλικό ρολόι το οποίο υπολόγιζε με μεγάλη ακρίβεια τις ώρες

(και ειδοποιούσε για την αλλαγή της ώρας) . Μεγάλη φήμη απέκτησαν και οι πολεμικές μηχανές του Αρχιμήδη : "αρχιτρόνιτο" (πυροβόλο ατμού - το οποίο πολλούς αιώνες αργότερα «επανα-

ανακάλυψε» και ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι) , "καταπέλτες" , "αρπάγες" (ένας μηχανισμός ο οποίος ανύψωνε και αναποδογύριζε τα εχθρικά

πλοία) και "κάτοπτρα" για την καύση των Ρωμαϊκών εχθρικών πλοίων (με παραβολικά κάτοπτρα όπως αποδείχτηκε από τα

πειράματα

του μηχανικού Ι. Σακκά ο οποίος το

1973 απόδειξε

τον τρόπο με τον

οποίο ο Αρχιμήδης έκαψε τον Ρωμαϊκό στόλο).

   

    Μαζί με τις

Συρακούσες έπεσε και ο μεγάλος επιστήμονας. Σύμφωνα με την παράδοση, όταν η πόλη -παρά την ηρωική αντίσταση των ελλήνων- κατελήφθη με προδοσία, ένας ρωμαίος στρατιώτης σκότωσε τον Έλληνα επιστήμονα, ενώ αυτός ήταν προσηλωμένος σε κάποιο γεωμετρικό πρόβλημα . "ΜΗ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΤΑΡΑΤΤΕ" πρόλαβε να του απαντήσει ο Έλληνας επιστήμονας...

    Ο Αρχιμήδης επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την ευρωπαϊκή επιστημονική σκέψη, καθώς και τους Άραβες επιστήμονες, οι οποίοι αντέγραψαν όλα τα έργα του στα αραβικά, γλώσσα στην οποία διασώθηκαν αρκετά, αφού τα πρωτότυπα είχαν χαθεί.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ :

·        Στο βιβλίο του Χ. ΛΑΖΟΥ "ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ" εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ. ·        Στο περιοδικό "ΤΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ " τεύχος 209 Σεπτέμβριος 1997

  

ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΗΡΩΝΑ (περ. 100 μ.Χ.) ( ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον ατμό )

    Aπό τους πιο γνωστούς μηχανικούς και μαθηματικούς της Ελληνιστικής περιόδου ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς , υπήρξε η τρίτη μεγάλη φυσιογνωμία της μηχανικής μετά τους Κτησίβιο και Φίλωνα. Διετέλεσε και διευθυντής του Μουσείου της Αλεξάνδρειας (Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας) και έμεινε γνωστός από τις περίφημες κατασκευές του, οι οποίες τον κατατάσσουν ανάμεσα στις μεγαλύτερες μορφές της επιστήμης της αρχαιότητας και δίκαια τον θεωρούν σαν τον πνευματικό πρόγονο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι (ο οποίος φαίνεται να έχει διαβάσει και γραπτά που αφορούν το έργο του Ήρωνα όπως και του Αρχιμήδη.).     Ουσιαστικά ο Ήρων υπήρξε μαθητής και συνεχιστής του έργου των Κτησίβιου και Φίλωνα, το οποίο εν πολλοίς διέσωσε και βελτίωσε.

     Το σύνολο του έργου του το ΗΡΩΝΕΙΟ είναι πραγματικά τεράστιο : 16 πραγματείες που από αυτές οι 10 έχουν διασωθεί ολόκληρες , 3 υπάρχουν σε αποσπάσματα ενώ 3 δεν διασώθηκαν.

    Συνδυάζοντας άριστα την θεωρία με την πράξη κατασκεύασε ένα πλήθος μηχανισμών φυσικής , αυτοματισμούς , αυτόματα μηχανήματα για θέατρα και ναούς (π.χ. την περίφημη ΚΡΗΝΗ ΤΟΥ ΗΡΩΝΟΣ), υδραυλικά ρολόγια και μεταξύ άλλων εφεύρε την "ΑΙΟΛΟΥ ΠΥΛΗ" , την πρώτη μηχανή που κινούταν με ατμό (ατμομηχανή).

    Το έργο του Διόπτρα αναφέρεται στην γεωδαισία και θεωρείται από τα τελειότερα στο είδος του.     Εκεί αναφέρεται και η κατασκευή του ομωνύμου οργάνου, του οποίου εξέλιξη είναι και ο σημερινός θεοδόλιχος ένα από τα βασικότερα όργανα των τοπογράφων.

     Άλλα έργα του είναι : Πνευματικά , Μηχανικά , Περί Αυτοματοποιητικής , Κατοπτρικά , Μετρικά , Διόπτρα ,

Χειροβαλλίστρας κατασκευή και συμμετρία , Βελοποιικά , Περί Όρων και Γεωπονικά .

Η ΑΙΟΛΟΣΦΑΙΡΑ

    Αν και υπάρχουν ενδείξεις για απλή χρήση του ατμού από τους Αρχιμήδη και Φίλων, η ανακάλυψη της ατμομηχανής ανήκει αποκλειστικά στον Ήρωνα, ο οποίος προέβη σε αυτή την επινόηση έχοντας μελετήσει σε βάθος την θεωρία "περί της υλικής υποστάσεως του αέρα". Στην ιστορία της μηχανικής η περιστροφική ατμομηχανή που εφεύρε ο Ήρων αναφέρεται σαν Αιολόσφαιρα ή Αιόλου πύλη ή ατμοστήλη.

    Η Αιολόσφαιρα είναι μία μικρή κοίλη σφαίρα τοποθετημένη πάνω από ένα κλειστό λέβητα με τον οποίο επικοινωνεί με στρόφιγγες. Ο Ατμός που παράγεται στον λέβητα, εισέρχεται μέσω στροφίγγων στην κοίλη σφαίρα και εξέρχεται από τα δύο ακροφύσια της σφαίρας τα οποία είναι σχήματος "Γ" και αντίθετα τοποθετημένα μεταξύ τους. 

    Ο διοχετευόμενος ατμός βγαίνει υπό πίεση και κινεί την σφαίρα κυκλικά. Το εντυπωσιακό είναι ότι η λειτουργία αυτή (κίνηση δι' εκτονώσεως αερίου) είναι ίδια με την θεωρία της πρόωσης των σύγχρονων πυραύλων και αεριωθουμένων.     Η συμβολή του Ήρωνα υπήρξε σημαντικότατη, τόση στην διάσωση του έργου άλλων Ελλήνων μηχανικών, όσο και στην βελτίωση υπαρχόντων και ανακάλυψη νέων μηχανισμών. Το έργο του αποτέλεσε σημείο αναφοράς και έδωσε ερεθίσματα σε πολλούς. Παράδειγμα αποτελεί η αιολόσφαιρα στην οποία βασίστηκε η χύτρα ή ατμοαντλία του Παπίνου στα 1861, η ανάπτυξή της οποίας κατά τον 19ο αιώνα έφερε την "βιομηχανική επανάσταση"

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ :

·        Στο βιβλίο του Χ. ΛΑΖΟΥ "ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ" εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ. ·        Στο περιοδικό "ΤΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ " τεύχος 209 Σεπτέμβριος 1997

  

ΜΕΓΑΛΙΘΙΚΑ ΚΤΙΣΜΑΤΑ

    Πολλά είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν από την μελέτη των Μεγαλιθικών - Κυκλώπειων κτισμάτων (όπως π.χ. ο Τάφος του Ατρέα στις Μυκήνες, τα Κυκλώπεια τείχη ή το "Δρακόσπιτο" στην Όχη, που ενδεικτικά σας παρουσιάζουμε).     Πως έγινε η επεξεργασία τόσο μεγάλων λίθινων όγκων; (π.χ. η πέτρα βάρους 122 τόνων στο υπέρθυρο του τάφου του Ατρέα). Πώς έγινε η μεταφορά τους; (σε μερικές περιπτώσεις τα λατομεία απείχαν μεγάλες αποστάσεις από τον χώρο κατασκευής του μνημείου). Με ποίες  τεχνικές γινόταν η ανύψωση τέτοιων λίθων; (που ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα είναι δύσκολο).

    Όσο εμβαθύνουμε στην μελέτη των Μεγαλιθικών - Κυκλώπειων κτισμάτων (π.χ. τα κυκλώπεια τείχη των Μυκηνών, Τίρυνθος κ.α.) παρατηρούμε δυνατότητες, οι οποίες τα μεταγενέστερα χρόνια φαίνεται να μην υπάρχουν ή να μην χρησιμοποιούνται. Εντύπωση προκαλεί π.χ. η ικανότητα των Μυκηναίων να χειρίζονται με άνεση και εξαίρετη τεχνική ογκόλιθους πολύ μεγάλου μεγέθους, κατασκευάζοντας τα περίφημα κυκλώπεια τείχη, ενώ δεν υπάρχει  παρεμφερές κτίσμα σε μεταγενέστερες εποχές.     Σε μεταγενέστερες εποχές υπάρχουν εξαίρετα κτίσματα στα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί ανεπτυγμένες (ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα) τεχνικές όπως π.χ. στον Παρθενώνα της Ακροπόλεως, αλλά δεν υπάρχουν κτήρια ή κτίσματα "Κυκλώπειας τεχνοτροπίας", δηλαδή κτίσματα στα οποία να γίνεται εκτεταμένη χρήση ογκόλιθων.

    Ακόμα και σήμερα ο επισκέπτης του χώρου εντυπωσιάζεται από την άριστη εφαρμογή των ανόμοιων (και μεγάλου βάρους) ογκόλιθων στο τείχος του ανακτόρου των Μυκηνών, δείγμα της εξαίρετης τεχνικής των Μυκηναίων κατασκευαστών , αλλά και της ικανότητάς τους να  χειρίζονται λίθους τόσο μεγάλου μεγέθους

Άποψη από τα Ελληνιστικά τείχη της Ασίνης. Η διαφορά του οικοδομικού υλικού είναι εμφανής. Όπως και σε όλα τα κτίσματα της εποχής, οι λίθοι είναι πάρα πολύ μικρότεροι και είναι λαξευμένοι σε (σχετικά) ομοιόμορφο σχήμα , προκειμένου να είναι πιο εύκολη η εφαρμογή κατά το κτίσιμο.

(η φωτογραφία είναι από -σχετικά- κοντινή απόσταση σε αντίθεση με την φωτογραφία από τα τείχη των Μυκηνών που είναι από

μεγαλύτερη απόσταση)

.

Άλλο ένα δείγμα χρήσης

ογκόλιθων μεγάλου

μεγέθους και βάρους, υπάρχει στον Τάφο του Ατρέως στις Μυκήνες.

    Στην βάση του κουφιστικού τριγώνου διακρίνουμε την συμπαγή πέτρα από αμυγδαλόπετρα βάρους 122 τόνων!! 

    Το βάρος του λίθου μετά την κοπή του από το λατομείο και κατά την διάρκεια της μεταφοράς του, σίγουρα ήταν μεγαλύτερο κατά

πολλούς τόνους.

    Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει, γιατί ο ογκόλιθος αυτός υπέστη επεξεργασία και στον χώρο της οικοδομής, προκειμένου να πάρει

την κλίση που απαιτείτο από την μορφή του οικοδομήματος (θόλος). 

 

ΤΟ ΚΥΚΛΩΠΕΙΟ «ΔΡΑΚΟΣΠΙΤΟ» ΤΗΣ ΟΧΗΣ (περ. 1000 π.Χ.)

    Η ύπαρξη του μυστηριώδους Δρακόσπιτου, το «σπίτι του Δράκου» όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι, αποτελεί ένα απόλυτο αίνιγμα, κρατώντας καλά κρυμμένα τα μυστικά του. Ποιος το έκτισε, πως το έκτισε και για ποιο σκοπό;    Βρίσκεται σε μία δυσπρόσιτη περιοχή στο βουνό Όχη, πάνω από την Κάρυστο της Εύβοιας, σε υψόμετρο 1450 μ. – ίσως το υψηλότερο σημείο του βουνού.

   Τοποθετημένο σε ένα σημείο της κορυφής , αυτό το μυστηριώδες - κυκλώπειας κατασκευής – κτίσμα προκαλεί με το μέγεθος και τις διαστάσεις του. Είναι κτισμένο με την ντόπια πέτρα που υπάρχει σε αφθονία στην γύρω περιοχή. Το περίεργο της κατασκευής του είναι η πολύ προσεγμένη δόμηση των λίθων, η μεγάλη εκφορτική στέγασή του και κυρίως οι όγκοι των βράχων που χρησιμοποιήθηκαν.

    Η είσοδός του είναι χαρακτηριστική τρίλιθη είσοδος σχήματος Π, από μεγάλες κολώνες. Το υπέρθυρο έχει διαστάσεις 4,2 μ. μήκος 2,3 μ. πλάτος και 0,2 ~ 0,5 μ. πάχος. Αυτός ο βράχος που ζυγίζει περίπου 10 τόνους, πώς μετακινήθηκε ; Πώς σηκώθηκε στο ύψος των 2 μέτρων που είναι τοποθετημένος ; Τι εξυπηρετούσε ένα τέτοιο ιδιαίτερα προσεγμένο κατασκευαστικά κτίσμα στο υψόμετρο των 1450 μέτρων σε μία ιδιαίτερα δύσβατη περιοχή;    Το «Δρακόσπιτο της Όχης» έχει ενταχθεί από τους λιγοστούς μελετητές του στο γενικότερο σύστημα δρακόσπιτων της περιοχής της Νότιας Εύβοιας, κυρίως γύρω από τα Στύρα, τα οποία όμως δεν παρουσιάζουν την τελειότητα της δικής του κατασκευής. Ανασκαφές δεν έχουν γίνει και η χρονολόγησή του (περ. 1000 π.Χ.) γίνεται σε συσχετισμό με παρόμοια κτίσματα Κυκλώπειας τεχνοτροπίας (Τίρυνθα και Μυκήνες)  

ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟΙ ΚΙΟΝΕΣ ΣΤΑ ΛΑΤΟΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ (περ. 4ος π.Χ. αιώνας)

    Η παρουσία κιόνων τόσο μεγάλου μεγέθους στα λατομεία της Εύβοιας προκαλεί πολλά ερωτήματα. Οι συμπαγείς (και όχι

σπονδυλωτοί όπως συνηθίζεται) κίονες σε πολλές περιπτώσεις είχαν βάρος 100 τόνων

    Το μήκος του κίονα, σπασμένου σήμερα, είναι 4,5 μ. και η διάμετρός του είναι 2,2 μ. ο όγκος του συγκεκριμένου τμήματος υπολογίζεται στα 17 κυβικά μέτρα και το βάρος του στους 46 τόνους. Ο κίονας έπρεπε χωρίς το κιονόκρανο να έφτανε σε μήκος τα 11 μέτρα και το βάρος του πάνω από 100 τόνους! Τι μέσα υπήρχαν για την μεταφορά αυτών των κιόνων από τα δύσβατα λατομεία στα λιμάνια; Με τι είδους πλοία μεταφέροντο; Είναι ελάχιστα από τα ερωτήματα που προκύπτουν.

     Η χρονολόγηση (περίπου 4ος π.Χ. αιώνας) προκύπτει όχι από μελέτες και ανασκαφές, αλλά συγκριτικά με το γεγονός ότι από τους κλασσικούς μέχρι τους ελληνιστικούς χρόνους, διεξάγετο ένα ευρύτατο εμπόριο μαρμάρου από την Εύβοια και γι αυτό δεν είναι ασφαλής αυτή η χρονολόγηση.

Φωτογραφία αριστερά : Γιγάντιος κίονας σε αρχαϊκό λατομείο στο Πυργάρι του Νιμποριού Ευβοίας.

 

 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ :

    Στο βιβλίο του Χ. ΛΑΖΟΥ "ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ" εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ.                Από όπου προήλθε η φωτογραφία και μέρος του κειμένου για το                 "Δρακόσπιτο" της Όχης, και των κιόνων από τα λατομεία της Εύβοιας.

    Στο περιοδικό "ΤΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ " τεύχος 209 Σεπτέμβριος 1997

  

ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

    Εκτός από τα γνωστά πολεμικά μέσα των προγόνων μας (πολεμικά πλοία, πολεμικές μηχανές, υγρό πυρ κλπ) υπάρχουν αναφορές [στην Ελληνική ιστορία : απώτερη (προϊστορία) και νεώτερη] για κάποια άλλα άγνωστα όπλα ή τεχνικές , με καταπληκτικά (ακόμα και για την σημερινή εποχή) αποτελέσματα....

    Παραθέτουμε μερικά από τα δείγματα χρήσης άγνωστων όπλων υψηλής τεχνολογίας από τους αρχαίους προγόνους μας...

Αναφορές της "Θεογονίας", του Ομήρου και του Ηροδότου:

    - Κεραυνοί ανετίνασσαν τις κορυφές του Παρνασσού (κατά την εισβολή των Περσών)

    «Οι δε κάτοικοι των Δελφών πληροφορούμενοι ταύτα κατετρόμαξαν και πανικόβλητοι ερωτούσαν το μαντείον δια τα ιερά πράγματα, εάν δηλαδή έπρεπε να τα τοποθετήσουν μέσα εις την γην

ή να τα στείλουν εις άλλον τόπον. Ο Θεός όμως δεν τους άφησε να τα μετακινήσουν, ειπών ότι αυτός είναι ικανός να προστατεύει τα ιδικά του πράγματα. Οι κάτοικοι των Δελφών ακούσαντες ταύτα εφρόντιζον δια τον εαυτόν των» (σημ. τα παιδιά και οι γυναίκες εστάλησαν στην Αχαΐα και από τους άντρες οι περισσότεροι ανέβηκαν στις κορυφές του Παρνασσού και άφησαν τα πράγματά τους στο Κωρήκιο άντρον, άλλοι έφυγαν στην Άμφισσα).    «Ώστε όλοι οι κάτοικοι των Δελφών εγκατέλειψαν την πόλιν εκτός εξήκοντα ανδρών και του ερμηνευτού της θελήσεως του Θεού. Ότε δε οι βάρβαροι επερχόμενοι επλησίασαν τόσον, ώστε να διακρίνουν το ιερόν, τότε ο ερμηνευτής της θελήσεως του Θεού, του οποίου το όνομα ήτο Ακήρατος, βλέπει έμπροσθεν του ναού στημένα τα ιερά όπλα, τα οποία είχον βγεί έξω από το άδυτον του ιερού των Δελφών και τα οποία δεν επετρέπετο κανείς να εγγίσει.    Και ούτος μεν επήγαινε, δια να φανερώσει το Θείον εις τους ευρισκομένους κατοίκους των Δελφών . Ότε δε οι βάρβαροι σπεύδοντες έφθασαν εις την περιοχήν της Προναίας Αθηνάς, συνέβησαν εις αυτούς θεία σημεία ακόμη σπουδαιότερα . Διότι και τούτο βεβαίως είναι θαύμα μεγάλο, όπλα πολεμικά μόνα των εφάνησαν στημένα έξω από τον ναό. Τα μετά ταύτα όμως γενόμενα είναι άξια θαυμασμού περισσότερο απ' όλα.     Ότε οι βάρβαροι επερχόμενοι ήσαν κοντά εις το ιερόν της Προναίας Αθηνάς, τότε από μεν τον ουρανόν έπιπτον επάνω των κεραυνοί, από δε τον Παρνασσόν αποκοπείσαι δύο κορυφαί ήρχοντο εναντίον των και επρόφθασον πολλούς από αυτούς , προσέτι και από το ιερόν της Προναίας ήρχετο βοή και αλαλαγμός.» (Ηρόδοτος, Η' Ουρανία 36-37)

 

 ΥΓΡΟ ΠΥΡ

    Το υγρό πυρ επινοήθηκε ή τελειοποιήθηκε από τον Έλληνα αρχιτέκτονα Καλλίνικο (από την Ηλιούπολη της Συρίας) και η χρήση του αναφέρεται για πρώτη φορά τον 7ο μ.Χ. αιώνα εναντίον του Αραβικού στόλου που πολιορκούσε την Κωνσταντινούπολη. Υπήρξε ένα από τα φοβερότερα όπλα του μεσαίωνα και επανειλημμένα έσωσε το Βυζάντιο από εχθρικές επιθέσεις.

    Η χρήση της φωτιάς για πολεμικούς σκοπούς είναι τόσο παλιά όσο και η πολεμική τέχνη. Ο Όμηρος αναφέρει ότι οι Τρώες

κατέστρεφαν τα πλοία των Αχαιών με φωτιά «...και οι Τρώες ακούραστη φωτιά στο σπαθωτό καθίζουν σκαρφί και φλόγα απάνω ευθύς του χύθηκε ρημάχτρα...». Κατά την Βυζαντινή περίοδο εμπρηστικά μείγματα χρησιμοποιούντο ήδη από τους πρώτους αιώνες. 

    Η πρώτη καταγεγραμμένη αναφοράς χρήσης του υγρού πυρός (ή Ελληνικού πυρός) υπάρχει στον χρονογράφο Θεοφάνη και αναφέρεται στα χρόνια της βασιλείας του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Δ' Πωγωνάτου (665~685 μ.Χ.) ο οποίος το χρησιμοποίησε με επιτυχία στην απόκρουση των Αράβων κατά την πρώτη απόπειρά τους να κατακτήσουν την Κωνσταντινούπολη (674~678 μ.Χ.).

    Η επόμενη αναφορά στην χρησιμοποίηση του υγρού πυρός γίνεται πάλι από τον Θεοφάνη, ο οποίος λέει ότι κατά την δεύτερη πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους Άραβες (717~718 μ.Χ.) ο Αυτοκράτορας Λέων ο Γ' κατόρθωσε σε δύο περιπτώσεις να κάψει με υγρό πυρ τον στόλο των εισβολέων και να ματαιώσει την απόπειρά τους να εισβάλουν στον ευρωπαϊκό χώρο καταλαμβάνοντας την Βασιλεύουσα.

     Έκτοτε το υγρό πυρ αποτέλεσε το σημαντικότερο και το πλέον

αποτελεσματικό όπλο των Βυζαντινών σε όλους τους πολέμους τους.    Όμως παρά την ευρεία χρήση του, η σύνθεσή του παρέμεινε μυστική στους κατοίκους της Αυτοκρατορίας μέχρι την κατάρρευση του κράτους, ενώ ταυτόχρονα καταβλήθηκε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να αποφευχθεί η διαρροή της σε άλλους λαούς. Διακηρύχθηκε από πολύ νωρίς ότι οποιοσδήποτε τολμούσε να αποκαλύψει τον τρόπο προετοιμασίας του υγρού πυρός θα αντιμετώπιζε την ποινή του θανάτου.     Τα αυστηρά μέτρα που κατά καιρούς ελήφθησαν πέτυχαν ώστε η σύνθεση του υγρού πυρός να παραμείνει μυστική, τουλάχιστον στο εσωτερικό της χώρας, ενώ ταυτόχρονα το ίδιο το εμπρηστικό μείγμα περιβλήθηκε από μυστήριο, με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα να αποδίδονται σε αυτό κάποιες υπερφυσικές ιδιότητες και να υπάρχουν βασικά ερωτήματα αναφορικά με τα συστατικά του στοιχεία και τις μεθόδους εκτόξευσής του.

    Οι μαρτυρίες για την χρήση του υγρού πυρός από τους Βυζαντινούς εκτείνονται μέχρι και τα τέλη του 12ου και πιθανώς τις αρχές του 13ου αιώνα. Η τελευταία χρησιμοποίησή του πιθανώς να έγινε το 1203, κατά την πολιορκία της Κωνσταντινουπόλεως από τους φράγκους, όταν οι Βυζαντινοί γέμισαν 18 παλαιά καράβια με εμπρηστικές ύλες, πιθανώς και με υγρό πύρ, και προσπάθησαν ανεπιτυχώς να κάψουν τον ενετικό στόλο που ναυλοχούσε στον Γαλατά.     Έκτοτε και για περισσότερο από δύο αιώνες δεν γίνεται λόγος για υγρό πύρ, ούτε κατά τους πολέμους της Ελληνικής Αυτοκρατορίας της Νίκαιας (1204-1261), ούτε μετά την ανάκτηση της Κωνσταντινουπόλεως (25 Ιουλίου 1261) και την ανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Οι λόγοι που πιθανά ανάγκασαν τους Βυζαντινούς να εγκαταλείψουν το υγρό πύρ ήταν βασικά τρεις:

    α) Η παντελής έλλειψη των πρώτων υλών λόγω της απώλειας των Ασιατικών επαρχιών και ειδικότερα της περιοχής μεταξύ Κασπίας και Μαύρης θάλασσας, από την οποία τις προμηθεύονταν.    β) Η εξάλειψη των τεχνιτών οι οποίοι ετοίμαζαν το υγρό πύρ, που οφειλόταν στην διάλυση της Αυτοκρατορίας και κυρίως στην κατάληψή της από τους φράγκους Σταυροφόρους της Δ' Σταυροφορίας και τους ενετούς συμμάχους τους στις 13 Απριλίου 1204, καθώς και στην εν συνεχεία κατοχή της Πόλης

από τους κατακτητές για 57 χρόνια.    γ) Η σταδιακή παρακμή του Βυζαντινού στόλου, ο οποίος από το τέλος του 13ου αιώνα έπαψε σχεδόν να υπάρχει.

    Το υγρό πύρ (ή κάποιο παρεμφερές του είδος) εμφανίζεται και πάλι κατά τον 15ο αιώνα, τόσο κατά την πολιορκία της Κωνσταντινουπόλεως το 1422 από τον σουλτάνο Μουράτ Β' και την άλωση της Θεσσαλονίκης το 1430 από τον ίδιο, όσο και κατά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453 από τον Μωάμεθ Β'. Έγινε χρήση από τους αντιπάλους ενός είδους υγρού πυρός το οποίο πιθανώς να περιελάμβανε ως βασικό του συστατικό την μαύρη πυρίτιδα. Στα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως και στον Κεράτιο κόλπο χρησιμοποίησαν οι Έλληνες για τελευταία φορά είδος υγρού πυρός σε μία ύστατη προσπάθεια να αντιστρέψουν την πορεία προς την καταστροφή.

Σύνθεση του υγρού πυρός

    Κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτα σίγουρος για την ακριβή σύνθεση του υγρού πυρός. Παρόλα αυτά οι αναφορές που υπάρχουν από ιστορικούς μας δίνουν κάποιες ενδείξεις για το ποια μπορεί να ήταν η σύνθεσή του.    Οι πρώτη ιστορική αναφορά για την κατασκευή εμπρηστικού μίγματος προέρχεται από τον χρονικογράφο Μαλάλα (6ος αιώνας), ο οποίος αναφέρει ότι οο Αυτοκράτορας Αναστάσιος ο Α' (491-518 μ.Χ.) προκειμένου να αντιμετωπίσει την επανάσταση του κόμη των Φοιδεράτων Βιταλιανού, κάλεσε από την Αθήνα κάποιο φιλόσοφο ονόματι Πρόκλο, ο οποίος φαίνεται ότι ασχολείτο με την παρασκευή εύφλεκτων υλών. Ο Πρόκλος κατασκεύασε από "ΘΕΙΟΝ ΑΠΥΡΟΝ" (άκαυτο θειάφι) μία πολύ ψιλή σκόνη την οποία παρέδωσε στον αρχηγό του Βασιλικού Πλωίμου (στόλου) Μαρίνο, λέγοντάς του "όπου και αν τη ρίξεις, είτε σε κτίρια, είτε σε πλοία, η σκόνη με την ανατολή του ηλίου αναφλέγεται και καίει τα πάντα.". Έτσι και έγινε. Αυτή λοιπόν πρέπει να είναι η πρώτη αναφορά για την κατασκευή εμπρηστικού μίγματος το οποίο υπήρξε ο πρόγονος του Ελληνικού υγρού πυρός.    Υπάρχουν αρκετές αναφορές που μιλάνε για την αυτανάφλεξη του υγρού πυρός μόλις αυτό ερχόταν σε επαφή με το νερό (ιδιότητα που το καθιστούσε πρακτικώς άσβεστο σε επιθέσεις εναντίον πλοίων) ιδιότητα που σύμφωνα με μερικούς ερευνητές πρέπει να οφείλεται στην παρουσία ασβέστη ή φωσφορούχου ασβεστίου. Άλλα

συστατικά του σύμφωνα με τους ερευνητές πρέπει να ήταν η νάφθα, σε μορφή αργού ή αποσταγμένου πετρελαίου και στερεά συστατικά όπως νίτρο, θείο, ρητίνη ή και άλλες εύφλεκτες ύλες. Σύμφωνα με κάποιους άλλους ερευνητές δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο το υγρό πύρ να ήταν και κάποιας μορφής πυρίτιδα (συμπέρασμα που προέρχεται από τις αναφορές για καπνούς και βροντές κατά την διάρκεια εκτόξευσής του).

Μέθοδοι και μέσα εκτόξευσης του υγρού πυρός

    Οι μέθοδοι και τα μέσα εκτόξευσης του υγρού πυρός παραμένουν, παρά τις προσπάθειες των ερευνητών, στην σφαίρα των υποθέσεων. Όπως για την σύνθεση του υγρού πυρός, έτσι και για τα μέσα εκτόξευσής του τα Βυζαντινά κείμενα που αναφέρουν σχετικές πληροφορίες είναι ελάχιστα και ασαφή, με αποτέλεσμα συχνά να αναγκάζουν την ευρηματικότητα των ερευνητών να αγγίζει τα όρια της φαντασίας.

    Οι Βυζαντινοί συγγραφείς ως βασικό μέσο εκτόξευσή του πυρός αναφέρουν τον σίφωνα, ο οποίος έπρεπε πάντοτε να είναι επενδυμένος στο στόμιό του με χαλκό. Με βάση λοιπόν τις αναφορές οι νεότεροι ερευνητές δέχθηκαν ότι ο όρος

"σιφών" σημαίνει "σωλήνας εκτόξευσης", ενώ υπήρξαν μερικοί που υποστήριξαν ότι ο όρος "σιφών" σημαίνει "καταθλιπτική αντλία", συνδεδεμένη όμως με σωλήνα εκτόξευσης. Η εκτόξευσή του γινόταν σίγουρα με μηχανικό τρόπο.

     Σύμφωνα με μερικούς ερευνητές ο "σιφών" ήταν κάποιο καζάνι στο οποίο θερμαινόταν το υγρό πύρ και οι "σιφωνάριοι" (εκπαιδευμένοι χειριστές πυροτεχνουργοί) σημάδευαν με το ακροφύσιο (το οποίο πολλές φορές είχε την μορφή προτομής λέοντα ή άλλου αγρίου ζώου με το στόμα ανοικτό) το εχθρικό πλοίο και εκτόξευαν το υγρό πύρ (το οποίο αποκτούσε υψηλή πίεση μέσω καταθλιπτικής αντλίας, σύμφωνα με μία μερίδα ερευνητών  ή σύμφωνα με άλλους ερευνητές το υγρό πύρ αποκτούσε πίεση μέσα στο καζάνι είτε λόγω της θέρμανσης ή βρασμού του, είτε λόγω κάποιας ελεγχόμενης έκρηξη)

    Εκτός των "σιφώνων" οι συγγραφείς αναφέρουν ότι το υγρό πύρ μπορούσε επίσης να εκτοξευτεί εναντίον των πλοίων, των πολεμικών μηχανών, των εγκαταστάσεων και των στρατευμάτων του εχθρού και με διάφορους άλλους τρόπους : 

    α) Μέσα σε πήλινες χύτρες (δοχεία) που εξακοντίζονταν με εκηβόλους πολεμικές μηχανές, όπως βαλλίστρες (μεγάλοι καταπέλτες σταθερής

βάσης) ή αλακάτια και γεράνια (μικροί καταπέλτες περιστρεφόμενης βάσης)    β) Μέσα σε "χειροσιφώνες", δηλαδή σε μικρές γυάλινες ή πήλινες σφαίρες τις οποίες οι στρατιώτες εξακόντιζαν με τα χέρια τους, αφού πρώτα άναβαν την θρυαλλίδα ή το στουπί που προεξείχε από την μοναδική οπή της σφαίρας (στην περίπτωση του μη αυταναφλεγόμενου υγρού πυρός) καλυπτόμενοι πίσω από σιδερένιες ασπίδες.    γ) Με δόρατα, ακόντια και βέλη στην άκρη των οποίων είχαν τοποθετηθεί φλεγόμενα στουπιά βουτηγμένα στο υγρό πύρ.

    Το βεληνεκές των μέσων εκτόξευσης του υγρού πυρός και ειδικότερα των "σιφώνων" μας είναι άγνωστο μιας και οι Βυζαντινοί συγγραφείς δεν αναφέρουν τίποτα σχετικό.

    Το υγρό πύρ αποτέλεσε για πολλούς αιώνες το σημαντικότερο όπλο της Ελληνικής μεσαιωνικής αυτοκρατορίας, αλλά και των αράβων που από τον 10ο αιώνα και μετά άρχισαν να το χρησιμοποιούν. Το υγρό πύρ όμως ήταν ακαταμάχητο και στον ψυχολογικό τομέα. Η επίδρασή του στο ηθικό του εχθρού ήταν καταλυτική. Εκατοντάδες κείμενα εξιστορούν τον τρόμο που προκαλούσε στους βαρβάρους, αλλά και στους πολιτισμένους ξένους λαούς η χρήση του "Ελληνικού πυρός" όπως συνήθως το αποκαλούσαν. Από τον 15ο αιώνα και μετά η τελειοποίηση της μαύρης πυρίτιδας και την χρησιμοποίηση των πυροβόλων όπλων, το υγρό πύρ και γενικά οι εμπρηστικές ύλες εγκαταλείφθηκαν σταδιακά. Όμως τετρακόσια χρόνια αργότερα, κατά τον 19ο και 20ο αιώνα, βλέπουμε να αναβιώνουν και πάλι τα λησμονημένα εκείνα όπλα των Βυζαντινών, αφού τα φλογοβόλα, οι εμπρηστικές βόμβες, οι χειροβομβίδες και οι βόμβες "μολότωφ" δεν είναι τίποτα άλλο παρά τελειοποιημένες μορφές του υγρού πυρός, των σιφώνων και των χειροσιφώνων, όπλα τα οποία είχαν χρησιμοποιήσει με τόση επιτυχία οι πρόγονοί μας κατά τον μεσαίωνα.

Κίμων Ε. Πλακογιαννάκηςπεριοδικό 

"ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ" τ.41

Βιβλιογραφία :

περιοδικό "Δαυλός" τ.196"ΗΣΙΟΔΟΥ ΘΕΟΓΟΝΙΑ" εκδόσεις Ι. Ζαχαρόπουλου"ΗΡΟΔΟΤΟΥ" Ιστορίαιπεριοδικό "ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ" τ.41 (Ιανουάριος 2000)

    

Σκυρόδεμα (τσιμέντο) του 1000 π.Χ. ίδιας ποιότητος με το σημερινό και αδιαπέραστο από την ραδιενέργεια.

    Έχει καλλιεργηθεί η άποψη ότι οι τεχνολογικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων ήταν ελάχιστες και υπολείποντο κατά πολύ των επιστημονικών τους θεωριών. Όμως ένα πλήθος ιστορικών μαρτυριών, που συστηματικά αποσιωπώνται, καταδεικνύουν το εντελώς αντίθετο. Ακόμη και κάποια διασωθέντα μνημεία της αρχαιότητας παρουσιάζουν ως προς την τεχνολογία τους και τις ιδιότητές τους εκπληκτικά επίπεδα γνώσεως, που είναι γνωστά σε λίγους ερευνητές σήμερα. Παράδειγμα αποτελούν οι αποδείξεις για την επιστήμη της Χημείας, ένα γνωστικό κλάδο του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού με τεχνολογικές εφαρμογές που δεν υπολείποντο σε τίποτε των σημερινών, κλάδο που εν τούτοις είναι λησμονημένος από το διεθνές ακαδημαϊκό κατεστημένο. Ο Ιωάννης Τσαγκάρης, καθηγητής της Χημείας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, είναι απ’ τους ελάχιστους ερευνητές , που εδώ και χρόνια προσπαθεί να ανασύρει απ’ την ιστορία την θαμμένη γνώση των προγόνων μας. Ακολουθεί η συνέντευξη που παραχώρησε ο καθηγητής κ. Τσαγκάρης στο περιοδικό “Δαυλός” που φωτίζει άγνωστες πτυχές της Χημικής επιστήμης στην αρχαία Ελλάδα, καθώς και η συνέντευξη του κ. Ευσταθιάδη του μηχανικού που έκανε την μελέτη του αρχαίου σκυροδέματος.

  Τσιμέντο καλύτερο από το σημερινό στην αρχαία Ρόδο

ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε Τσαγκάρη, ελάχιστα γνωρίζουμε σήμερα για τις Χημικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων. Ποια είναι η κυρίαρχη

άποψη που προβάλλεται σχετικά με την γέννηση αυτής της επιστήμης;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Οι περισσότεροι και σήμερα δέχονται, ότι η Χημεία έχει τις ρίζες της στην Αίγυπτο, που διέσωσαν οι Άραβες αλχημιστές και κατόπιν οι αλχημιστές του Μεσαίωνα. Η Ελληνική συμβολή δεν ήταν καθόλου γνωστή παλαιότερα, αλλά και σήμερα δεν προβάλλεται επαρκώς. Εκείνος που ανέδειξε την καταλυτική συνεισφορά των Ελλήνων στην γένεση αυτής της επιστήμης ήταν ο Γάλος χημικός Marcelin Berthelot γύρω στα 1888. Ο Μπερτελώ μελέτησε αρχαία και μεσαιωνικά κείμενα καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι χημικές γνώσεις των αρχαίων Ελλήνων ήταν μεγάλες και πέρασαν στην Αλεξάνδρεια της Ελληνιστικής εποχής. Στην Ελλάδα συνεχιστής των απόψεων του Μπερτελώ και πρωτεργάτης της ανάδειξης της Ελλάδος ήταν ο Μιχαήλ Στεφανίδης από την Λέσβο, καθηγητής της Ιστορίας των Φυσικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Πέρα από τις ιστορικές πηγές, που ερεύνησαν αυτοί οι δύο επιστήμονες, υπάρχουν αρχαιολογικά κατάλοιπα, που να καταδεικνύουν ένα μέρος της γνώσης αυτής;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Βεβαίως. Για παράδειγμα στην Ρόδο ήκμασε η πόλη Κάμιρος, απ’ τους Ομηρικούς χρόνους μέχρι το 400 π.Χ. , όταν ο μεγάλος αρχιτέκτονας και πολεοδόμος Ιππόδαμος έκτισε την πόλη της Ρόδου και η Κάμιρος παρήκμασε.

ΠΑΝΩ: Άποψη της αρχαίας δεξαμενής της Καμίρου. Ο παχύς μανδρότοιχος στο μέσον είναι μεταγενέστερη προσθήκη.

Στην ακρόπολη λοιπόν της Καμίρου σώζεται σήμερα κτίσμα μιας μεγάλης δεξαμενής από μπετόν, χωρητικότητας 600 κυβικών μέτρων που χρονολογείται γύρω στο 500 π.Χ. Είναι πράγματι από μπετόν με προδιαγραφές, σύσταση, ποιότητα, ποιοτική αντοχή και ελαστικότητα όμοια με τις σημερινές, σύμφωνα με εργασία του κ .Ευσταθιάδη. 

(φωτ. Ε. Ευσταθιάδη δημοσίευση περιοδ. Δαυλός)

Ο Ε. Ευσταθιάδης είναι ένας πολύ καλός μηχανικός – συνταξιούχος νομίζω τώρα – με μεγάλη πείρα στα μπετόν – μπετόν αρμέ, διευθυντής του Κέντρου Ερευνών Δημοσίων έργων του ΥΠΕΧΩΔΕ. Η αξιέπαινη αυτή εργασία του έγινε το 1978, η οποία δεν αμφισβητείται πειραματικώς και αποδεικνύει ότι το μπετόν της δεξαμενής της Καμίρου είναι όμοιο και ίσως καλύτερο από το σημερινό τύπου “πόρτλαντ”. 

 Το εύρημα αυτό, που έχει ασφαλώς τεράστιο επιστημονικό, ιστορικό και δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, δυστυχώς δεν προεβλήθη απ’ το Ελληνικό κράτος.

Τσιμέντο του 1000 π.Χ. αδιαπέραστο από την ραδιενέργεια

ΕΡΩΤΗΣΗ : Είχατε αναφερθεί και στα μεταλλεία του Λαυρίου…

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : …να σας πω και για το Λαύριο. Το 1992 η Αμερικανίδα φυσικοχημικός Μάρθα Μπουντγουαίη έκανε μία ανακοίνωση σε συνέδριο στην Βοστώνη, στην οποία έλεγε ότι το κονίαμα της κατασκευής των επιχρίσεων των αρχαίων μεταλλευτικών δεξαμενών του Λαυρίου είναι αδιαπέραστο από την ραδιενέργεια. Πρόκειται για ένα είδος τσιμέντου που χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες 3000 χρόνια πρίν – τουλάχιστον. Μάλιστα η κυρία Μπουντγουαίη συνέστησε να χρησιμοποιηθεί το υλικό αυτό ως μέσο επιχρίσεως των δεξαμενών αποθήκευσης πυρηνικών αποβλήτων!

ΕΡΩΤΗΣΗ : Κύριε Τσαγκαράκη, μας αναφέρετε σπουδαία πράγματα, που όμως ελάχιστοι γνωρίζουν.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Σας είπα : Αν δεν ήταν ο Μπερτελώ και ο Στεφανίδης – θα προσθέσω και τον καθηγητή μου στο Πολυτεχνείο Προκόπη Ζαχαρία, ο οποίος και με δίδαξε τις γνώσεις αυτές – ίσως να μην γνωρίζαμε τίποτα σήμερα. Μάλιστα ο Στεφανίδης με σειρές βιβλίων του απεδείκνυε, ότι στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν οι “χυμευταί”, κάτι αντίστοιχο των σημερινών χημικών ή χημικών μηχανικών. Ο καθηγητής Ζαχαρίας υποστήριξε, ότι η Χημεία έπρεπε να γράφεται με υ και να αναφέρεται και ως “Χυμευτική”.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Πως το δικαιολογούσε αυτό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Οι αρχαίοι έλεγαν, πως, για να γίνει μία χημική πράξη, έπρεπε οι ουσίες να περάσουν από την κατάσταση του “χύματος”, που ήταν η λεπτή λειοτρίβηση της ύλης, πολύ λεπτή όπως το αλεύρι, για να αναμειχθεί με άλλο “χύμα” και με την διαδικασία της μεταλλοίωσης, της μεταβολής δηλαδή, θα δώσει ένα άλλο προϊόν. Η πράξη αυτή λεγόταν “χυμίζειν” ή ακριβέστερα “χυμεύειν” . Αυτοί που έκαναν την εργασία αυτή, που κατεύθυναν τους εργάτες, ονομάζονταν “χυμευταί”.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Μπορείτε να μας αναφέρετε κάποια ονόματα Ελλήνων χυμευτών που διασώθηκαν;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Είναι αρκετά. Σας αναφέρω τον Θεόδωρο τον Σάμιο (6ος π.Χ. αιών), τον Γλαύκο τον Χίο (6ος – 5ος π.Χ.), τον Αρχύτα τον Ταραντίνο, που ανακάλυψε, που ανακάλυψε και την πρώτη πετομηχανή (αεριωθούμενο) κ.λ.π.

Πως έγινε στάχτη η Ελληνική Επιστήμη

ΕΡΩΤΗΣΗ : Γιατί δεν υπάρχουν στα αρχαία κείμενα οι λέξεις χυμευτική και χυμευτής ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Διότι τα σχετικά βιβλία κάηκαν το 323 στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Στην Αίγυπτο την εποχή αυτή οι Ελληνομεμφίτες είχαν αποκτήσει τεράστιο πλούτο, λόγω της ικανότητάς τους να μετατρέπουν διάφορα ευγενή μέταλλα σε χρυσό, τα οποία πούλαγαν σε υψηλές τιμές, και έτσι αποτέλεσαν απειλή για την οικονομία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Μπορούσαν δηλαδή να φτιάχνουν χρυσό;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Όχι. Ουσιαστικά πρόκειται για επιχρυσώσεις. Τις γνώσεις αυτές τις είχαν πάρει από τους Έλληνες χυμευτάς, που με τον Μ. Αλέξανδρο έφτασαν εκεί. Έτσι ο Διοκλητιανός διατάζει, όλα τα βιβλία που περιείχαν τις λέξεις “Χυμεία” και “Χυμευτική” να καούν, όπως και έγινε. Τα έκαψαν και στο Σεράπειο και στην Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Οι στρατιώτες έμπαιναν ακόμη και σε σπίτια, όπου είχαν πληροφορίες ότι υπήρχαν τέτοια βιβλία. Και ξέρετε πως σώθηκαν μερικά; Κάποιοι χυμευτές πέθαναν πριν τον διωγμό, ήταν Αιγύπτιοι με Ελληνική μόρφωση. Όπως ξέρετε μέσα στην μούμια έβαζαν και τα αγαπημένα αντικείμενα του νεκρού. Έτσι στις Θήβες της Αιγύπτου τον 19ο αιώνα βρέθηκαν δύο μούμιες, που περιείχαν χειρόγραφα Χυμευτικής, τα οποία μεταφέρθηκαν στο μουσείο Λέυντεν της Ολλανδίας, που αναφέρουν εκπληκτικά πράγματα : Παρασκευή χρωμάτων, γυαλιών, τεχητών πολύτιμων λίθων, επιχρυσώσεις, όπως ακριβώς κάνουν σήμερα, και ονομασίες στοιχείων όπως π.χ. η σημερινή σόδα ήταν το “νίτρον” αρχαίων Ελλήνων. Αυτά διάβασε ο Μπερτελώ και πείσθηκε, πως η σημερινή επιστήμη της Χημείας προέρχεται απ’ τους αρχαίους Έλληνες. Το “λεξικό της Σούδας” - και όχι του “Σουΐδα”, όπως το λένε – αναφέρει, ότι σύμφωνα με το διάταγμα του Διοκλητιανού στην Αλεξάνδρεια, και πιθανώς και σε άλλες πόλεις της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, κατακάηκαν “ΤΑ ΠΕΡΙ ΧΥΜΕΙΑΣ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΥ ΤΟΙΣ ΠΑΛΑΙΟΙΣ ΑΥΤΩΝ ΓΕΓΡΑΜΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΡΟΣ ΜΗΚΕΤΙ ΠΛΟΥΤΕΙΝ ΑΙΓΥΠΤΙΟΙΣ ΕΤΙ ΤΟΙΑΥΤΗΣ ΠΕΡΙΓΙΓΝΕΣΘΑΙ ΤΕΧΝΗΣ, ΜΗΔΕ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΑΥΤΟΥΣ ΘΑΡΡΟΥΝΤΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΝ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΑΝΤΑΙΡΕΙΝ” [= τα περί χημείας και χρυσού βιβλία που είχαν γράψει οι αρχαίοι, για να μην πλουτίζουν πια οι Αιγύπτιοι ασχολούμενοι με την τέχνη αυτή και με τα χρήματα να αποκτούν θάρρος, για να επαναστατούν εναντίον των ρωμαίων].

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ασφαλώς οι χημικές γνώσεις των Ελλήνων θα επηρέασαν τις φιλοσοφικές τους αντιλήψεις για την ουσία της ύλης;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Βεβαίως. Οι χυμευτές, αυτοί οι πρακτικοί φιλόσοφοι, ήταν κατά κάποιο τρόπο η πειραματική πλευρά και ταυτόχρονα η εφαρμογή της επιστημονικής θεωρίας.

Η απάτη του δόγματος “Εξ ανατολών το φως”

ΕΡΩΤΗΣΗ : παρ’ όλη αυτή την πληρότητα η κατεστημένη άποψη διεθνώς μιλά για την γέννηση του Πολιτισμού αλλού και όχι στην Ελλάδα.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Ακούστε, τα πράγματα είναι απλά. Η επιστημονική γνώση είναι καθαρή Ελληνική σκέψη. Από την ιστορική πλευρά υπάρχουν πολλά κείμενα αρχαίων συγγραφέων, ενώ αντίθετα κείμενα Περσών, Βαβυλωνίων, Χαλδαίων, Αιγυπτίων, Φοινίκων δεν υπάρχουν. Η παλαιά Διαθήκη είναι το μόνο κείμενο που αναφέρεται στην ύλη, όμως καθαρά θεοκρατικά. Οι Ελληνικές αντιλήψεις αντίθετα συμβαδίζουν με τις σημερινές κατακτήσεις της επιστήμης. Αυτά σκοπίμως αποκρύπτονται διεθνώς από ανθελληνικά κέντρα και από θεωρίες όπως του μπερνάλ ή του χάντινγκτον.

Καταλαβαίνετε πως αν δεν υπήρχε ο Μπερτελώ, δεν θα ξέραμε τίποτε για την συμβολή των Ελλήνων στην Χημεία. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με όλες τις επιστήμες.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Υπάρχει σε κάποιο Ελληνικό πανεπιστήμιο έδρα Ιστορίας της Χημείας, ώστε να ανασκευαστούν οι κατασκευασμένες απόψεις;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Όχι. Υπήρχε όσο ζούσε ο Στεφανίδης και την κρατούσε γιατί ήταν ο Στεφανίδης. Προσπαθούμε σήμερα να την καθιερώσουμε και πάλι. Εγώ θέλω να κάνω το χρέος μου στην επιστήμη που υπηρετώ. Να καταδείξω δηλαδή την συμβολή των προγόνων μας. Αν ήμουν γιατρός θα το έκανα στην Ιατρική.

[Παν. Λ. Κουβαλάκης - Περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ τ. 226 (Οκτώβριος 2000)]

Στον λόφο όπου εντοπίζεται η ακρόπολη της αρχαίας Καμίρου στην Ρόδο, πλησίον του ναού της Αθηνάς Καμιράδος, βρίσκεται αρχαιότατη δεξαμενή χωρητικότητας 600 περίπου κυβικών μέτρων. Η δεξαμενή αυτή, το κτίσιμο της οποίας χρονολογείται κατά προσέγγιση στο 900 π.Χ., είναι κατασκευασμένη από ένα υλικό σκληρό και αδιάβροχο, η παρουσία του οποίου προέτρεψε προ πολλών ετών τον επίτιμο διευθυντή του τ. Υπουργείου Δημοσίων Έργων κ. Ευστάθιο Ευσταθιάδη, που βρισκόταν για επαγγελματικούς λόγους στην Ρόδο, να λάβει δείγματα του υλικού αυτού και να προχωρήσει σε χημική ανάλυσή τους. Όπως τελικά διεπίστωσε, πρόκειται για ένα μείγμα αδρανούς υλικού, το οποίο συνιστά έναν τύπο σκυροδέρματος (τσιμέντου), που ελάχιστα διαφέρει από το εν χρήσει σημερινό (τύπου πόρτλαντ). Ο κ. Ευσταθιάδης συνέγραψε και

ειδική μονογραφία για το θέμα με πληθώρα ιστορικών, τεχνικών και χημικών πληροφοριών.

Ακολουθεί η συνέντευξη που παραχώρησε ο κ. Ευσταθιάδης στο περιοδικό "ΔΑΥΛΟΣ"

ΕΡΩΤΗΣΗ : Θα ήθελα να μας πείτε, κ. Ευσταθιάδη, εάν υφίστανται διαφορές μεταξύ του σκυροδέματος που ανακαλύψατε στην Κάμιρο και του σημερινού εν χρήσει μπετόν.

ΠΑΝΩ: Το τεμάχιο αυτό του σκυροδέματος από την δεξαμενή της Καμίρου απεκόπη για περαιτέρω μελέτη από τον κ. Ευστ. Ευσταθιάδη και φυλάσσεται έως σήμερα επιμελώς από τον ίδιο (φωτ. Ε. Ευσταθιάδη δημοσίευση περιοδ. Δαυλός)

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Ουσιαστικά δεν έχουν καμία απολύτως διαφορά. Η τεχνολογία του σημερινού μπετόν, που χρησιμοποιείται στα οποιαδήποτε έργα, οικοδομές, λιμάνια, γέφυρες, αεροδρόμια κλπ, είναι ακριβώς ίδια με αυτήν του αρχαίου Ελληνικού μπετόν. 

Μία μικρή ωστόσο αλλά αξιοπρόσεκτη και σημαντική υπέρ του αρχαίου Ελληνικού σκυροδέματος διαφορά είναι, ότι οι αρχαίοι πρόσεξαν να δώσουν στην τσιμεντένια μεμβράνη, που παρεμβάλλεται μεταξύ όλων των κόκκων της συνθέσεως του μπετόν, λίγο μεγαλύτερο πάχος απ’ ότι βλέπει κανείς στο σημερινό μπετόν. 

Αυτό αποτελεί μία από τις αποδείξεις της σοφίας των αρχαίων Ελλήνων μηχανικών.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Εκτός απ΄ το συγκεκριμένο δείγμα της Καμίρου, ενδέχεται το σκυρόδεμα να ήταν γνωστό και εν χρήσει και σε άλλα μέρη του Ελλαδικού χώρου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Είχα παρακαλέσει το Υπουργείο Πολιτισμού να μου υποδείξει θέσεις κι άλλων αρχαίων κατασκευών, κυρίως δεξαμενών. Πράγματι μου είχε στείλει ένα πίνακα με υπάρχουσες δεξαμενές και σε άλλα μέρη του Ελλαδικού χώρου. Η διατήρηση όμως της στεγανοποίησης των αυτών δεν ήταν τόσο καλή, όσο αυτή της προτύπου κατασκευής της Καμίρου.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Γνωρίζουμε, κ. Ευσταθιάδη ότι το τσιμέντο είναι εφεύρεση των τελευταίων εκατό ετών από τους Άγγλους. Πως συνέβαινε οι αρχαίοι Έλληνες να γνωρίζουν ένα πανομοιότυπο υλικό στην εποχή τους;

ΠΑΝΩ: Ιζηματική διάταξη των στοι- χείων του αρχαίου τσιμέντου της Κα- μίρου σε γυάλινο σωλήνα. (φωτ. Ε. Ευσταθιάδη δημοσίευση περιοδ.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Οι τεχνικοί είχαν την σοφία, παράλληλα με όλες τις άλλες φιλοσοφικές τοποθετήσεις τους, να παρατηρήσουν ότι το χώμα της Σαντορίνης, που είχε βγει από το ηφαίστειο, έχει ιδιαίτερες ιδιότητες, που το κάνουν να διαφέρει από όλα τα γνωστά ανά τον Ελλαδικό χώρο εδάφη. 

Πειραματίστηκαν επάνω σ’ αυτό, αφού τους κίνησε την περιέργεια, και κατέληξαν όχι μόνο να το χρησιμοποιούν αναμιγνύοντάς το με ασβέστη, ο οποίος τους ήταν ήδη από παλαιότερα γνωστός, αλλά και να παράγουν μία “λάσπη”, η οποία άντεχε περισσότερο στο νερό και μπορούσε να πήξει μέσα σε αυτό, σε αντίθεση με άλλα κοιτάσματα από φυσική άμμο και ασβέστη. Αλλά εν συνεχεία, αφού επεξέτειναν τις μελέτες τους, διεπίστωσαν ότι το λεπτότατο υλικό της “Θηραϊκής γης”, που υφίσταται σε πολύ μικρό ποσοστό, ίσως κάτω του 20%,

Δαυλός)

είναι και το πλέον ουσιώδες. 

Γι’ αυτό το λόγο επενόησαν κάποια γνωστή μόνο σ’ αυτούς μέθοδο την οποία εφήρμοσαν σε εκτεταμένη κλίμακα για την παραγωγή των γεωδών χρωστικών υλών, τις οποίες χρησιμοποιούσαν για την βαφή και ζωγραφική των αρχαίων Ελληνικών αγγείων. Κατασκεύαζαν έτσι αυτά τα απαράμιλλα έργα τέχνης, η αντοχή των οποίων ακόμα και μέσα στην θάλασσα με την πάροδο όχι μόνο των αιώνων αλλά και των χιλιετιών παραμένει αναλοίωτη.

ΕΡΩΤΗΣΗ : Είναι γνωστό ότι η παρασκευή τσιμέντου σήμερα προϋποθέτει την καύση των συστατικών σε καμίνους. Αυτό συνέβαινε και τότε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Σε ότι αφορά την παραγωγή, η διαφορά με το σημερινό τσιμέντο είναι ότι σε όλη την υφήλιο παρασκευάζεται μέσα σε απλές καμίνους, στις οποίες προσθέτουν το μίγμα των πρώτων υλών, το οποίο ψήνεται εκεί, ενώ στην αρχαία Ελλάδα θεωρώ ότι χρησιμοποιούσαν διπλές καμίνους. Η μία εξ’ αυτών δεν ήταν άλλη από το ηφαίστειο, όπου στα έγκατα της γης ψηνόταν το φυσικό γεώδες υλικό, που κατόπιν χρησιμοποιούσαν ως πρώτη ύλη, για να παρασκευάσουν το τσιμέντο. Το δεύτερο καμίνι ήταν το τεχνητό, όπου έψηναν τον ασβεστόλιθο και έβγαζαν ασβέστη. Σε συνδυασμό τώρα της μεθόδου της “υδαταιώρησης” του επεξεργασμένου υλικού του ηφαιστείου, της αναμίξεως δηλαδή της Θηραϊκής γης με νερό και της αφαιρέσεως του νερού μετά από εικοσιτετράωρη καθίζηση, πετύχαιναν την λήψη του ανωτάτου στρώματος της στάθμης, που αποτελεί και το ένα συστατικό του τσιμέντου. Το δεύτερο συστατικό, όπως είπαμε, ήταν ο ασβέστης που ψηνόταν σε δεύτερο καμίνι. Τα δύο αυτά υλικά σε ορισμένη αναλογία μεταξύ τους και με την προσθήκη νερού δίνουν ένα κράμα, που έχει τις ίδιες χημικές ιδιότητες με το σημερινό τσιμέντο “Portland”. Επομένως η μόνη ουσιαστική διαφορά του αρχαίου τσιμέντου με το σημερινό τσιμέντο είναι, ότι το πρώτο παρήγετο με βάση την εμπνευσμένη τεχνολογία των αρχαίων Ελλήνων τεχνικών.

ΑΡΧΑΙΟΤΑΤΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣα) Η ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΔΙΣΠΗΛΙΟΥ

 

Η ξύλινη ενεπίγραφη πινακίδα που βρέθηκε στο Δισπηλιό της Καστοριάς χρονολογήθηκε με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα (C14) και βρέθηκε ότι είναι ηλικίας 7250 ετών. Ανεξαρτήτως του χαρακτηρισμού της (οπωσδήποτε Ελληνικής -η ομοιότητα των χαρακτήρων με τη Γραμμική Α είναι οφθαλμοφανής) γραφής που είναι χαραγμένη στην πινακίδα αυτήν και της αποκρυπτογραφήσεώς της, η ανακάλυψή της καταρρίπτει τις θεωρίες του Φοινικισμού (περί Φοινικικής ή Ινδοευρωπαϊκής προέλευσης του αλφαβήτου) και αναδεικνύει την Ελλάδα ως την μοναδική κοιτίδα της γραφής και του πολιτισμού.(Πιέστε πάνω στην εικόνα για να δείτε τα

καθαρογραμμένα σύμβολα της πινακίδας).

Πηγή περιοδικό "ΔΑΥΛΟΣ" τεύχος 147

 

β) Η ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΣΠΟΡΑΔΩΝ (Γιούρα Αλοννήσου)

Βρέθηκε στις ανασκαφές στην Σπηλιά του Κύκλωπος στην ερημονησίδα Γιούρα της Αλοννήσου από τον έφορο αρχαιοτήτων κ.

Α. Σάμψων

Ένα ακόμα καταπληκτικό εύρημα από τις Βόρειες Σποράδες έρχεται για να ταράξει την άποψη της διεθνούς επιστημονικής κοινότητος για την δημιουργία της γραφής. Πρόκειται για το θραύσμα (όστρακο) ενός αγγείου πάνω στο οποίο είναι χαραγμένα σύμβολα γραφής. Το εύρημα χρονολογείται γύρω στο 5.000 - 4.500 π.Χ.(χρονολόγηση με την μέθοδο της στρωματογραφίας). Το σημαντικότερο όμως είναι ότι τα σήματα αυτής της γραφής μοιάζουν με τα γράμματα  του Ελληνικου Αλφαβήτου που υποτίθεται ότι «εμφανίστηκαν» γύρω στο 800 π.Χ.Τα χαράγματα στο όστρακο δεν σχετίζονται με κανένα γνωστό είδος εγχάρακτης διακοσμήσεως και αποτελούν σαφή σύμβολα γραφής. τα χαράγματα έγιναν στην αρχική

επεξεργασία του αγγείου. Μετά το αγγείο ψήθηκε και έτσι τα χαραγμένα σύμβολα έμειναν για πάντα. Επομένως τα σύμβολα γραφής χρονολογούνται την εποχή κατασκευής του αγγείου (5.000 - 4.500 π.Χ.)και αποτελούν μία συνειδητή ενέργεια του κεραμέως.Στην εικόνα διακρίνονται τα γράμματα Α Υ Δ (αρχικά της αρχαιότατης λέξεως "ΑΥΔΗ" (= φωνή)σύμφωνα με μερικούς ερευνητές)

Πηγή : εφημερίς ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ τεύχος 7

  

ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΧΑΒΑΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΝΗΣΙΑ

    To 1987 το Πανεπιστήμιο της Χαϊδεμβέργης εξέδωσε το βιβλίο του Γερμανού ερευνητού N. Josephson με τίτλο "ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΛΩΣΣΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΥΝΗΣΙΑΚΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ - ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ" στο οποίο περιέχονται συγκριτικοί κατάλογοι 808 Ελληνικών λέξεων και των αντιστοίχων Πολυνησιακών. Ο γλωσσικός αυτός επηρεασμός στα νησιά του Ερηνικού έγινε κατά τον Γιόζεφσον περί το 950 π.Χ. από Έλληνες αποίκους.....     Στο καινούριο συμπληρωμένο βιβλίο του κ. N. Josephson έχουν προστεθεί άλλες 300 Ελληνικής προελεύσεως λέξεις (πιέστε εδώ για να δείτε την σχετική σελίδα) ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των λέξεων με ελληνική ρίζα σε 1108.

Χαβάη : Είδωλο Θεού ή αρχαίου πολεμιστή.

(Ουδέν σχόλιον)

πηγή φωτογραφίας περιοδικό"ΔΑΥΛΟΣ" τ. 169

ΔΕΙΓΜΑ ΛΕΞΕΩΝ

ΧΑΒΑΗ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

ΠΡΟΦΟΡΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΛΕΞΗ ΣΗΜΑΣΙΑ

Αέτο Αετός Αετός 

Αρέτο Ψωμί Άρτος  

Άνγκου πνίγομαι, λαχανιάζω

Άγχω πιέζω, πνίγομαι

Αρότε Οργώνω Αροτριάω Οργώνω

Αέρε πλέω Αείρω σηκώνομαι, πλέω

Χινέ Θηλυκό Γυνή Γυναίκα

Νου-Νου Σκέψη Νους 

Μανάω Σκέπτομαι Μανθάνω 

Μέλε Τραγούδι Μελωδία 

Λαούη Λαός Λαός 

Ίκι Έρχομαι Ικάνω Φτάνω

Νόκο Ζω , κατοικώ Ναίω Κατοικώ

Τάρρα (μά Τάρρα)

θάρρος Θάρρος  

Τάμα

ομάδα ανθρώπων κινούμενοι σε

σχηματισμό (όπως στον στρατό)

Δήμος (Δωρ. Δάμος)

δήμος, περιοχή, λαός,, βαθμός ή κατάταξη στον

στρατό

Τόκο-τόκο ξύλο, κοντάρι Δοκός  

χαννάου γεννάω, γεννιέμαι γεννάω  

χερίκι είδος γρασιδιού ερείκι ρείκι, γρασίδι

Από το Βιβλίο του CHARLES BERLITZ“ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ”

και το περιοδικό "ΔΑΥΛΟΣ" τ .169

  

ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΛΕΞΕΩΝ ΣΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΚΕΤΣΟΥΑ ΣΤΟ ΠΕΡΟΥ (βλ. ΤΙ ΝΕΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΥΠΟ)

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΤΣΟΥΑ

 

Αγνός καθαρός, ιερός Ahnana (αχνάνα)ιεροτελεστία,

τελετή

Άναψηλά, επάνω, προς τα πάνω

Hana (άνα)ψηλά, επάνω, πάνω μέρος

Αύρααέρας,

μαϊστράλι,φύσημαGuairas

(γουάϊρας)

Φούρνοι στους οποίους φυσάει δυνατά ο αέρας

Αήρ αέρας waira (ουαίρα) άνεμος, αέρας

ΑπόλλωνΘεός των Ελλήνων

Apulu ή Apolo (Απούλου ή

Απόλο)

Περιοχή στην επαρχία της

Καουπολιακάν (Βολιβία)

--||-- --||--Apulupanpa

(απουλουπάνπα)περιοχή του Απόλλωνα

--||-- --||-- Apulli (Απούλιη)Αρμόδιος, ανώτατος

άρχων

Νέκυς θάνατος naka (νάκα)σφάζω,

αποκεφαλίζω

Πύργοςοχυρό με τείχος και πολεμίστρες

pirka (πύρκα)τείχος για

απομόνωση και προστασία

Πύρινοςφλογισμένος,

καυτερόςpiris (πύρις)

ειδος πιπεριάς πολύ καυτερής

Ρήμαότι λέγεται,

έκφραση, ρήμαrima (ρήμα)

ομιλία, συνομιλία,

λόγια

--||-- --||-- rimatsi (ριμάτσι) ο ομιλητής,

Ρύμαρεύμα ύδατος,

ποταμός

rimac (ρίμακ) / apurimac

(απουρίμακ)

ποταμός που περνα από την Λίμα / όνομα ενός μεγάλου ποταμού του

Περού ("απου" σημαίνει μεγάλος.

ρωμαλέος / ρώμη

δυνατός, εύρωστος /

δύναμη, αντοχή, σφρίγος

rumi (ρούμη)πέτρα στερεή και ανθεκτική,

σκληρό, στερεό

Από το βιβλίο του ENRICO MATTIEVICH "ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΟΛΑΣΗ-η

ανακάλυψη της Αμερικής από τους Έλληνες"Εκδόσεις ΕΚΑΤΗ

 

 

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΦΗ

Σε αυτή μας την σελίδα θα σας παρουσιάσουμε τις μορφές της ελληνικής γραφής

(Γραμμική Α' , Β' κλπ)

ΓΡΑΜΜΙΚΕΣ ΓΡΑΦΕΣ

Πιέστε πάνω στις εικόνες για να δείτε τους πίνακες σε μεγέθυνση

ΠΙΝΑΞ Α' ΠΙΝΑΞ Β'

 

 

Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΓΡΑΦΗΣαφέστατα Ελληνική και αυτή παρόλες τις προσπάθειες που γίνονται από μερίδα επιστημόνων για την απόδειξη του αντιθέτου (δηλαδή ότι

η Κυπριακή γραφή είναι Φοινικικής προελεύσεως).Πιέστε πάνω στίς εικόνες για να τις δείτε σε μεγέθυνση.

   

 

πηγή : "ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ"

   

ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Ενδεικτικά σας παρουσιάζουμε μερικά ευρήματα με Ελληνικά γράμματα από διάφορα μέρη του κόσμου

α) που βρέθηκαν σε διάφορες τοποθεσίες στην Ευρώπη και κυρίως στην νότιο Γαλλία.

Δείγματα χαλικιών της Μαγδαληναίας Εποχής (περίπου 10.000 π.Χ.)

και η πινακίδα του Γκλοζέλ της Γαλλίας . Διακρίνονται καθαρά πολλά

γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου όπως το Θ ,Ξ , Μ , Φ , Ε , Π , Τ , Λ κλπ

πηγές : βιβλία"ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ" του Charles Berlitz εκδ. "ΩΡΟΡΑ" και "ΟΜΦΑΛΟΣ"

του Αθανασίου Αγγελόπουλου, εκδόσεις "ΣΜΥΡΝΙΩΤΑΚΗΣ"

β) που βρέθηκαν σε Αμερική

Κόσμημα των Ίνκα για τον λαιμό που είναι στολισμένο με

Ελληνικά γράμματα (διακρίνονται καθαρά Χ, Σ, Υ,

Ο, Τ κλπ)

Πηγή φωτογραφίας : Έριχ φόν Νταίνικεν "Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΥ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ"

Η ΛΙΘΙΝΗ ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΓΚΡΑΙΗΒ ΚΡΗΚ (GRAVE CREEK)

    Το Γκραίηβ Κρήκ βρίσκεται στην δυτική Βιρτζίνια των ΗΠΑ. Εκεί στο ομώνυμο ανάχωμα-λόφο βρέθηκε σε ανασκαφές του 1838 αυτή η πέτρα διαστάσεων 4,8 εκ x 3,6 εκ. με εγχάρακτη επιγραφή στην μία της όψη. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους του Grave Creek Mound State Park το ανάχωμα-λόφος αυτό πρέπει να κατασκευάστηκε ανάμεσα στο 250 με 150 π.Χ. , βέβαια τίποτα δεν αποκλείει η επιγραφή να είναι παλαιότερη και απλά

να εναποτέθηκε εκεί μαζί με άλλα αντικείμενα. 

Στην φωτογραφία που δημοσιεύουμε φαίνονται καθαρά γράμματα του Ελληνικού Αλφαβήτου που είναι εν χρήσει ακόμα και σήμερα (Κ, ,Χ, Λ, Τ, Σ, Α κλπ)

Η φωτογραφία της επιγραφής προέρχεται από την σελίδα http://economics.sbs.ohio-state.edu/jhm/arch/grvcrk.html

 

ΠΡΟΣΘΗΚΗ : Η ΠΙΝΑΚΙΔΑ ΤΟΥ ΓΚΛΟΖΕΛ

Το Γκλοζέλ είναι ένα χωριουδάκι περίπου 20 χιλιόμετρα προς τα Νότια της πόλεως Βισύ. Εκεί την 1/3/1924 βρέθηκαν από τον νεαρό Εμίλ Φραντέν και τον παππού του, Κλώντ, τούβλα, χαραγμένες πινακίδες, δύο πέτρινες σμίλες, δύο μικρά τσεκούρια και δύο ενεπίγραφα χαλίκια. Την αυθεντικότητα της ανακάλυψης επιβεβαίωσαν 33 μάρτυρες από την περιοχή.Η οδύσσεια μέχρι να αναγνωριστεί από την επιστημονική κοινότητα η αυθεντικότητα των ευρημάτων διήρκησε πολλά χρόνιαΤα ευρήματα τοποθετούνται χρονολογικά στην Μαγδαληναία εποχή (περίπου 10.000 π.Χ.)

Στην φωτογραφία της πινακίδος που

παρουσιάζουμε, φαίνονται καθαρά πολλά γράμματα του αρχαϊκού Ελληνικού αλφαβήτου

Προέλευση φωτογραφίας

Robert Charroux "H ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ"Εκδόσεις "Ν.

ΡΑΠΤΗΣ"    

Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΡΗΤΙΚΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

Κατά καιρούς κάποιοι είχαν προσπαθήσει να παρουσιάσουν τις γραμμικές ως μη Ελληνικές γραφές. Μάλιστα όταν ο Μ. Βέντρις (M.

Ventris) αποκρυπτογράφησε την Γραμμική γραφή Β' και απέδειξε ότι είναι Ελληνική γραφή το 1952, η επιστημονική κοινότητα το δέχτηκε μουδιασμένη, δυσκολευόμενη να αποδεχτεί το γεγονός στο οποίο

τόσο καιρό έκλεινε τα μάτια.

ΟΙ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΕΣ ΓΡΑΦΕΣ ΓΡΑΜΜΙΚΗ Α΄ , ΓΡΑΜΜΙΚΗ Β΄ ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΗΤΙΚΑ «ΙΕΡΟΓΛΥΦΙΚΑ» ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ

ΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΥΠΩΝΑΝ ΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΥΣ

    Οι Μινωίτες αρχικά χρησιμοποιούσαν ένα είδος γραφής που μοιάζει οπτικά τουλάχιστον, με την ιερογλυφική της Αιγύπτου, και κάθε γράμμα συμβολίζεται με ένα ζώο ή αντικείμενο. Στη συνέχεια χρησιμοποίησαν τη «Γραμμική Α΄» και τέλος, μετά το 1450 π.Χ. και την επικράτηση των Αχαιών, καθιερώθηκε η «Γραμμική Β΄». Η αποκρυπτογράφηση της τελευταίας το 1952 από τον Άγγλο M.

Ventris απέδειξε ότι την εποχή αυτή στην Κνωσό μιλούσαν την ίδια (ελληνική) γλώσσα, που μιλούσαν και οι Αχαιοί, αλλά μας βοήθησε σήμερα να αποδείξουμε ότι το ίδιο ισχύει και για τα «ιερογλυφικά> και την «Γραμμική Α».

Τα Ελληνικά «ιερογλυφικά» άρχισαν να δημιουργούνται στην Κρήτη από τους Έλληνες του νησιού, φαίνεται δε από τις γραφές αυτές ότι μόνο Έλληνες ή ελληνόφωνοι δημιούργησαν πολιτισμό, την «προϊστορική περίοδο» στο νησί αυτό. Σε όλα τα γραπτά με «ιερογλυφικά» και τις θυγατρικές τους Γραμμικές γραφές, ήταν αποτυπωμένη μόνο η Ελληνική γλώσσα, όπως θα δούμε πιο κάτω. Οι Γραμμικές γραφές προήλθαν από τα «ιερογλυφικά», όχι σαν νέα γραφή, αλλά σαν πιο ταχυγραφικός τύπος αυτών.Τα Ελληνικά «ιερογλυφικά» δεν έχουν καμία σχέση με τα Αιγυπτιακά, διότι τα πρώτα

είναι αυτόνομη εφεύρεση ελληνόφωνου λαού και αντιπροσωπεύουν την πιο πλούσια γλώσσα στον κόσμο. Τα Αιγυπτιακά είναι προϊόν εισαγωγής από πολιτισμό της Νοτίου Μεσοποταμίας, κατώτερο του Ελληνικού Μινωικού της Κρήτης. Τα Ελληνικά έχουν ταυτόχρονα εικονογραφικό και φωνητικό χαρακτήρα.Κάθε Ελληνικό ιερογλυφικό παριστάνει ένα αντικείμενο και έχει φωνητική αξία την πρώτη συλλαβή της ονομασίας του αντικειμένου της εικόνας. Λόγω όμως του ότι καταγράφουν μια τέτοια πλούσια γλώσσα και κάθε αντικείμενο έχει σε ορισμένες Ελληνικές διαλέκτους άλλη ονομασία, η ίδια εικόνα έχει στην κάθε διάλεκτο διαφορετική φωνητική αξία σαν συλλαβόγραμμα. Αυτή ακριβώς η ιδιομορφία των ελληνικών διαλέκτων δημιούργησε τη διαφορά μεταξύ Γραμμικής Α και Γραμμικής Β, οι οποίες εμφανίζονται προς το παρόν να αντιπροσωπεύουν τις κυριότερες διαλέκτους, στον «προϊστορικό» Ελληνικό χώρο. Το ίδιο βέβαια έχομε και στα Ιερογλυφικά, δηλαδή ιερογλυφική Α, Β, κ.λ.π. Δεν πρέπει να φανεί παράξενο, εάν στη Θεσσαλία συναντήσουμε ιερογλυφικά ή τα απλούστερά τους Γραμμικά με άλλη φωνητική αξία, η οποία όμως αναφέρεται στην ονομασία του ίδιου αντικειμένου στο τοπικό γλωσσικό ιδίωμα. Την Γραμμική δημιούργησαν, για να έχουν τη γραμμική παράσταση του αντικειμένου και όχι την εικόνα, διότι η δεύτερη ήθελε για να γραφεί, οπωσδήποτε «καλλιτεχνικό χέρι» και είναι πιο χρονοβόρα. Δεν έχομε, δηλαδή, διαφορετικό σύστημα γραφής στις Γραμμικές από ότι στα ιερογλυφικά. Η στασιμότητα στην έρευνα των Ελληνικών προϊστορικών γραφών οφείλεται, στο ότι κανένας δεν αντιλήφθηκε, ότι οι φωνητικές αξίες των συλλαβογραμμάτων ακολουθούν τα τοπικά γλωσσικά ιδιώματα και ότι κάθε μετάφραση λέξεων πρέπει να ακολουθεί πάλι το τοπικό γλωσσικό ιδίωμα, το οποίο ομιλείται ακόμα και σήμερα στο κάθε γεωγραφικό διαμέρισμα του Ελληνικού χώρου, με τις έννοιες που είχε κάθε λέξη στην Μινωική και στην Μυκηναϊκή εποχή.

 

Τα αιγυπτιακά ιερογλυφικά έχουν δύο βασικά γνωρίσματα τα οποία είναι και μειονεκτήματα: πρώτον, τα αντικείμενα που μπορούν να αποτυπωθούν, απεικονίζονται σαν «ζωγραφιές» και δεύτερον, τα εικονογραφικά σημεία παίρνουν τη φωνητική αξία των λέξεων οι οποίες δηλώνουν τα αποτυπωμένα αντικείμενα. Ταυτόχρονα τα σημεία αυτά γράφονται και για να δηλώσουν ομώνυμα, λέξεις ομόηχες. Η γραφή αυτή αγνοεί τα φωνήεντα και παλαιότερα αγνοούσε και τα ημίφωνα i,y, και w, προσφέροντας έτσι

περισσότερες δυνατότητες για τη μεταφορά των σημείων σε λέξεις με τους ίδιους ακριβώς συνδυασμούς συμφώνων. Το σύστημα αυτό ήταν αδύνατο να αποτυπώσει έστω και μέρος της Ελληνικής γλώσσας, λόγω του ότι ουδέποτε απομακρύνθηκε από την ιδεογραφική δομή του.

Κάθε αιγυπτιακή λέξη είχε τη δική της γραπτή εικόνα, με την οποία συνδεόταν άρρηκτα και έχομε ένα πλήρες σύστημα γραφής, το οποίο μπορούσε να ορίσει οποιαδήποτε λέξη μαζί με όλα της τα παράγωγα και όλους τους γραμματικούς τύπους, σ'αυτήν όμως μόνο, τη μικρή γλώσσα σε σχέση με την Ελληνική.

Έτσι είναι αδύνατο η αιγυπτιακή γραφή να άντεχε στην πληθώρα των γλωσσικών ιδιωμάτων του Αιγαίου και της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Επειδή έχομε ήδη μελετήσει εβδομήντα πέντε συλλαβογράμματα της Ελληνικής γραφής και απαιτούνται πολλές σελίδες για να γραφούν, θα αναφέρομε πώς δημιουργήθηκαν μόνο μερικά από αυτά.

Με αφορμή την ανάγνωση και μετάφραση της ιερογλυφικής επιγραφής, που υπάρχει στο μικρότερο από τα δύο δακτυλίδια, του θησαυρού των Αηδονιών, τις φωτογραφίες των οποίων δημοσίευσε η "Κυριακάτικη Καθημερινή" της 28/1/1996, αντιληφθήκαμε τον τρόπο, με τον οποίο γράφονταν τα Ελληνικά «Ιερογλυφικά» και οι Γραμμικές Γραφές Α και Β. Διαβάζοντας την επιγραφή αυτή και πριν αντιληφθούμε, ότι ενδιάμεσα των δύο γυναικών στην παράσταση της σφενδόνης, υπήρχε ιερογλυφικό, είχαμε τη λέξη sa-re. Η λέξη προέρχεται από τη λέξη «σαρίρ» που είναι (κατά τον Ησύχ.)

(στους Λάκωνες) «κλάδος φοίνικος». Πράγματι το πρώτο ιερογλυφικό sa βρίσκεται και σχηματίζεται από τα φύλλα στην κορυφή ενός κλαδιού φοίνικα, τον οποίο κρατά η αριστερή, όπως κοιτάζομε το δακτυλίδι, γυναίκα.Έχομε, λοιπόν, χρήση της πρώτης συλλαβής της λέξης με την οποία ονόμαζαν το φοίνικα και με την εικόνα του να παριστάνεται σ'αυτήν την περίπτωση το συλλαβόγραμμα sa.

Αργότερα, βλέποντας, και το τρίτο ιερογλυφικό, διαβάσαμε την λέξη, sa-ko-re ή ζά-κο-ρε. Ζάκορος, όμως λέγεται αυτή που φροντίζει το ναό, και εδώ σε δυϊκό αριθμό, χαρακτηρίζει τις δύο γυναίκες του δακτυλιδιού.

Έχοντας αυτή την εμπειρία από αυτό το δακτυλίδι, και αφού ήδη είχαμε διαβάσει και μεταφράσει πάρα πολλές πινακίδες αδιάβαστες και αμετάφραστες μέχρι τώρα, Γραμμικής Α και Β, το δίσκο της Φαιστού με τη δια τεχνάσματος αποτυπωμένη Κρητική γραφή του 5-3 π.Χ. αιώνα πάνω στις εικόνες, τις Πελασγικές επιγραφές από τη

Λήμνο, την Σαμοθράκη και την Πραισό και τα Ιερογλυφικά σε δεκάδες σφραγίδες, σφραγίσματα και αντικείμενα προερχόμενα από την Κρήτη, την Πελοπόννησο, την ηπειρωτική Ελλάδα και το Αιγαίο, αρχίσαμε να κάνομε διάφορες σκέψεις για την προέλευση των ιερογλυφικών της Κρήτης και της Πελοποννήσου.

Γνωρίζοντας ότι όλες αυτές οι γραφές αποτυπώνουν την αρχαία Ελληνική στις κατά τόπους διαλέκτους, αρχίσαμε να εξετάζομε, ένα ένα, τα ιερογλυφικά και κατ' επέκταση τα συλλαβογράμματα της Γραμμικής Α και Β. Παρατηρήσαμε ότι χωρίς την ύπαρξη της Αρχαϊκής Ελληνικής δε θα υπήρχε καμία από αυτές τις γραφές, όπως τις βλέπομε, οι οποίες μάλιστα χρησιμοποιούνταν όλες μέχρι και τους Ελληνιστικούς χρόνους.

Έτσι στη Γραμμική Β έγιναν γνωστά από το Βέντρις, και με άλλο τρόπο, μόνο αυτά τα συλλαβογράμματα τα οποία προέρχονται από λέξεις Ελληνικές, κοινές στις διάφορες Ελληνικές διαλέκτους. Αυτό μας κάνει να συμπεράνομε, ότι τα ιερογλυφικά είναι χιλιάδες, όσα και τα αντικείμενα που βλέπει το ανθρώπινο μάτι, και εάν υπολογίσουμε και τις διαλέκτους, τότε η φωνητική αξία κάθε συλλαβογράμματος είναι πολλαπλάσια, αφού με την ίδια εικόνα αποδίδονται αρκετές φωνητικές αξίες. Επίσης έχομε και το αντίστροφο, ότι ένα συλλαβόγραμμα παριστάνεται με αρκετές εικόνες λόγω της πληθώρας, των ονομασιών των αντικειμένων που αρχίζουν με το ίδιο συλλαβόγραμμα. Έχοντας, λοιπόν, μπροστά μας την πλουσιότερη σε λέξεις γλώσσα του κόσμου, είναι αδύνατο να βρούμε, πόσες χιλιάδες είναι τα ιερογλυφικά και τα συλλαβογράμματα γραμμικής Α και Β. Το μεγάλο πρόβλημα βρίσκεται στα Κυπριακά συλλαβογράμματα τα οποία εκτός των καθαρά Ελληνικών λέξεων προέρχονται και από λέξεις άλλων γλωσσών της ανατολικής Μεσογείου, τις οποίες έχει αφομοιώσει η Κυπριακή Ελληνική Διάλεκτος, λόγω της μεγαλύτερης επικοινωνίας των Κυπρίων με χώρες και λαούς γειτονικούς προς αυτούς αλλά και λόγω των κατακτητών, που βρισκόταν σε διάφορες περιόδους των <<προϊστορικών χρόνων>> στο νησί.

Μερικές από τις προελεύσεις των συλλαβογραμμάτων βλέπομε παρακάτω.

Γράφομε πρώτα το συλλαβόγραμμα με το λατινικό αλφάβητο, ακολουθεί η περιγραφή του σχεδίου του στα ιερογλυφικά ή στις Γραμμικές γραφές, στις οποίες το συναντούμε, μετά η λέξη της

Αρχαίας Ελληνικής, της οποίας αποτελεί την πρώτη συλλαβή, και η μετάφραση στα νέα Ελληνικά.

(Κάθε λέξη του κειμένου που ακολουθεί έχει αντιγραφεί από λεξικά).

1) mo = στα ιερογλυφικά κεφάλι μόσχου. Μό-σχος = 1.(γενικά) το νεογνό οποιουδήποτε ζώου. 2. ο νεαρός ταύρος του οποίου τη μορφή πίστευαν ότι έπαιρνε ο Θεός Άπις. (<< ο δε Άπις γίνεται μόσχος εκ βοός >>, Ηροδ.). 3.(το θηλ.) η μόσχος. δαμάλι, νεαρή αγελάδα.

2) ko = Ν70 στη Γρ.Β, βλέπομε τον καρπό τού κόλιανδρου = κό-λιανδρο

3) ja = Ν57 στη Β, και σχέδιο πόρτας ή σκαλοπατιών στα <<ιερογλυφικά>> ζά-βατος= διαβατός, η διάβαση, τα σκαλοπάτια.

4) ke = σχέδιο σφυροπέλεκυ στα ιερογλυφικά > κέ-αρνον= εργαλείο του ξυλουργού και του βυρσοδέψη. Επίσης το συναντούμε στην Γραμμική Β με το Ν19.

5) sa = Ν31 στην Β, κλαδί με καρπούς σησαμιού >σά-αμον= λακωνικός τύπος του σήσαμον.

6) ki = Ν67 στη Β, σχέδιο κανάτα >κύ-λιξ = κατά τον Ησύχιο 1.στάμνα. 2.βόδι με ανεστραμμένο το ένα κέρατο.

7) ni = Ν30 στη Β, σχέδιο σύκου > νι-κύλεα = στην Κρήτη είδος σύκων.

8) I = σύμβολο, πόδι στα ιερογλυφικά > ί-θμα = τα πόδια, ίχνη, πατήματα, βήματα.

9) ra = σχέδιο πουλιού σαν πελεκάνος, στα ιερογλυφικά > ρά-μφιος = ο πελεκάνος, αλλά και (κατά τον Ησύχιο) ράφοι = όρνεις τινές. Επίσης λα-ιός= το πουλί πετροκότσυφας.

10) ra και la =Ν60 στη Β. Στη Γραμμική Α έχομε το σχέδιο αρότρου. Έτσι το συλλαβόγραμμα -la -προέρχεται από τη λέξη λα-ίον = το υνί του αρότρου. Με το ίδιο σχέδιο παριστάνεται το όσπριο λαθούρι, το

οποίο στα αρχαία Ελληνικά λέγεται λά-θυρος. Δίνει δηλαδή τα δύο πρώτα γράμματα της λέξης στο συλλαβόγραμμα la.

11) te = Ν4 στη Β, σχέδιο κλαδιού φτέρης ή δικότυλου τεύκριου > τε-ύκριον= το φυτό χαμαίρωψ. Εκτός όμως από αυτά, δυνατόν να προέρχεται και από την λέξη, τε-ρέβινθος= (κατά τον Ησύχ.) φυτό όμοιο με το λινάρι από το οποίο κατασκεύαζαν οι Αθηναίοι αλιευτικές ορμιές. Το τεύκριον ως φαρμακευτικό πολυετές φυτό αποκαλείται και κρητικό, έχει όμως άλλη ονομασία "πόλιον", λόγω του χρώματος του άνθους του, δηλαδή το λευκό ή υπόλευκο. Το ίδιο σχέδιο συναντούμε στην Γραμμική Α, και στα ιερογλυφικά, στα οποία παριστάνει το όσπριο λούπινο. Το όσπριο αυτό στα αρχαία Ελληνικά, λέγεται θέ-ρμος (τέρμος) και δίνει στο συλλαβόγραμμα την πρώτη συλλαβή από το όνομα του. Θέ-ρμος= είδος όσπριου, χρησίμευε ως αντίδοτο κατά της μέθης. Βλέπομε, ότι το συλλαβόγραμμα έχει προέλθει από όμοια φυτά, τα οποία μπορεί να παραστήσει σαν εικόνα.

12) ta = σχέδιο ζυγαριάς στην Γραμμική Α, και μαστάρια στα ιερο-γλυφικά > τά-λαντον = ζυγαριά, πλάστιγγα, οι δίσκοι της ζυγαριάς.

13) ma = στα ιερογλυφικά, σχήμα κεφαλής γάτας ή σκύλου ή οχτώσχημης ασπίδας > μά-γιν = (κατά τον Ησύχ.) ασπίδα.

14) ma = Το σχέδιο σκύλου στα ιερογλυφικά, πρέπει να αναφέρεται στη λέξη Μα-ίρα= προσωνυμία της Εκάβης που μεταμορφώθηκε σε σκύλο.

15) ku = Ν81 στη Β, σχέδιο στις Γραμμικές Α και Β πουλιού, που πετά > κυ-κνίας= είδος αετού όμοιου στη λευκότητα με τον κύκνο. Το ίδιο σχέδιο δίνεται στο όσπριο, κουκιά άσπρα. Στα Αρχαία Ελληνικά το κουκί λέγεται κύ-αμος, και το συλλαβόγραμμα προέρχεται από την πρώτη συλλαβή αυτής της λέξης.

16) ro = Ν68 σχέδιο σαν το μουσικό όργανο στην Γραμμική Β, το οποίο περιγράφεται πιο κάτω από τον Πλούταρχο > ρό-πτρον = μουσικό όργανο των Κορυβάντων, ρόμβος (<<ρόπτρα βυρσοπαγή και κοίλα περιτείνοντες ηχείοις χαλκοίς>>, Πλουτ.)

17) ma = Ν80 το σχέδιο που στη Γραμμική παριστάνει το μαλλί (προβάτου), αλλά μάλλον είναι έμμεση αναφορά αφού στην

πραγματικότητα είναι σχέδιο από δύο κοτσίδες μαλλιών > μά-λιον = κοτσίδα, βόστρυχος. Φυσικά έχουν χαρακτηρίσει το σχέδιο ως μαλλί, επειδή αναφέρεται σε πινακίδες προβάτων, που είναι το έριο, το τρίχωμα, και ειδικά των προβάτων.

18) qi = Ν21 χι=ένα σχήμα που μοιάζει με το χαρακτηριζόμενο στη Γραμμική και στα ιερογλυφικά ως κατσίκα. > χί-μαιρα= 1.γίδα, κατσίκα. 2. (ειδικά) χρονιάρικη γίδα, βετούλα, που προσφερόταν πριν από τη μάχη ως θυσία στην Αγροτέρα Άρτεμη. 3.άγρια γίδα, αγριοκάτσικο. κ.λ.π.

19) tu = Ν69 στη Β. Σχέδιο στη γραμμική τσαμπιού σταφιλιού και στα ιερογλυφικά με το σχέδιο του κρασιού. Προέρχεται έμμεσα από λέξη, που αφορά το Διόνυσο, όπως π.χ. α) θυ-ία= γιορτή του Διονύσου β) θυ-νάται= (κατά τον Ησύχ.) ευωχείται .Υπάρχουν και πολλές άλλες λέξεις με το θύρσο που ενθυμίζει Διoνυσιακές τελετές.

20) pu = Ν29 σχέδιο κουκιάς ανθισμένης στις Γραμμικές > πύ-αμος και λακων. τύπος πού-ανος = οι κύαμοι, τα κουκιά.

21) i = Ν28 στη Β, στις Γραμμικές σχήμα ρόκας > η-λακάτη= η ρόκα= το όργανο με το οποίο κλώθουν το μαλλί, το μπαμπάκι, και ένα από τα είδη της έχει τρία ή τέσσερα διχάλια στην κορυφή. Με το ίδιο σχήμα παριστάνεται το όσπριο παπούλες, που στα Αρχαία Ελληνικά λέγεται ι-άλιον, και δίνει στο συλλαβόγραμμα το πρώτο γράμμα της ονομασίας.

22) i = σχέδιο καρφιού στα ιερογλυφικά > η-λάριον= μικρό καρφί, καρφάκι.

23) wu = στα ιερογλυφικά, σχέδιο ανθρώπου που σκύβει και κάνει κάτι με αξίνα φυ-τευτής = αυτός που σκαλίζει , ιδίως λαχανικά ή σπαρτά, σκαλεύς.

24) e = Ν38 στη Β, στα ιερογλυφικά σχέδιο μυτερής γραφίδας ή μυτερό σίδερο που εφαρμόζεται στο πόδι και διευκολύνει την αναρρίχηση > ε-γκεντρίδα= 1.είδος γραφίδας που κατέληγε σε αιχμηρή άκρη. 2.κομμάτι σίδερο με μυτερή άκρη που εφαρμοζόταν στο πόδι και διευκόλυνε την αναρρίχηση.

25) wa = Ν54 στις Γραμμικές και στα ιερογλυφικά παριστάνεται με σχέδιο που λένε ότι είναι ύφασμα και πράγματι έτσι είναι > φα-ρεός ή φά-ρος= μεγάλο κομμάτι υφάσματος, αλλά και ύφασμα, με το οποίο κάλυπταν τους νεκρούς, σάβανο.

26) u = το Ν10 στις Γραμμικές παριστάνει πηδάλιο πλοίου και στα ιερογλυφικά κυρτή βέργα όπως το μπαστούνι. Έτσι, έχομε, στις Γραμμικές: ύ-αξ= (κατά τον Ησύχ.) το πηδάλιο. Στα ιερογλυφικά: ύ-βος= κυφός, καμπούρης και ύ-βωση= κύρτωση, καμπούριασμα.

27) nau = στα ιερογλυφικά πλοίο, του οποίου το μισό υπάρχει στη Γραμμική Α και Β με Ν 86, και πιθανή την ίδια συλλαβική αξία. Ναυ-ς= (γενικά) πολεμικό πλοίο, έμβλημα στον θυρεό που εικόνιζε αρχαϊκό πλοίο.

28) ti =Ν 37 στη Β. Στις Γραμμικές και στα ιερογλυφικά, σχέδιο τρίποδα >τι-βήν= ο τρίποδας. Τίβηνος= (κατά τον Ησύχιο) λέβης, τρίπους.

29) nu = στις Γραμμικές και ειδικά στη Γραμμική Β, σχέδιο όμοιο με εσοχή στον τοίχο που περιείχε άγαλμα > νύ-φη ή νύ-μφη = εσοχή σε σχήμα αχιβάδας η οποία περιείχε άγαλμα ή τρίποδο ή κάτι παρόμοιο και η οποία υπήρχε στον τοίχο του ναού ή οικίας, θύρωμα.

30) ai = ένα σχέδιο, το Ν43 της γραμμικής Β, που αν το προσέξομε αποτελείται από θρινί που λιχνίζει > αί-νω = κοσκινίζω, λιχνίζω, ξεχωρίζω την ήρα από το σιτάρι.

31) ru = Ν26 στη Γραμμική Β, αλλά συναντάται στα ιερογλυφικά και στη Γραμμική Α. Γραμμικό σχέδιο ρυτού σε σχήμα κεφαλής ταύρου > ρυ-τόν= 1.είδος ποτηριού ή αγγείου σε σχήμα ζώου, όπως λ.χ. βοδιού, ελέφαντα ή και προσώπου. 2.Μινωικό ή μυκηναϊκό αγγείο με παρόμοια χαρακτηριστικά.

32) qa = στη Γραμμική Α έχει σχήμα κουρουπωτού ποτηριού σαμπάνιας με δύο αυτιά και ψηλό πόδι με βάση >κα-νθαρος = είδος ποτηριού που μοιάζει με κάραβο, επειδή φέρει τα αυτιά = κερασφόρος κάνθαρος.

33) me = το Ν13 της Γραμμικής Β το οποίο συναντούμε με παρόμοιο σχέδιο στην Γραμμική Α και στα κρητικά ιερογλυφικά με κεφάλι κριού

που φέρει κέρατο και γένι κάτω από σαγόνι > μέ-θλην = (κατά τον Ησύχ.) <<τόν άρνα>>. Αρνός= αρνί ,αμνός (άρρην ή θήλυς), γενικά πρόβατο και, όπως μεταφράζει ο Ησύχιος, αρσενικό. Δηλαδή, κριάρι.

34) pe = το Ν72 της Γραμμικής Β, με σχήμα τριγώνου που έχει οπή στη μέση > πε-ριγώνιον= (στον πληθ.) τα περιγώνια. τα εργαλεία του κτίστη.

35) pa = Το Ν3 της Γραμμικής Β ,το οποίο συναντούμε και στις δύο άλλες γραφές. Έχει σχήμα γραμμής με δύο καθέτους επαυτής σαν διπλός σταυρός, με το όποίο παριστάνεται το όσπριο φακή, που λέγεται φά-κος. Φάκος= το φυτό και ο καρπός, όστις ετρώγετο κατά τας κηδείας.

ΑΝΤΏΝΗΣ ΘΩΜΑ   ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΒΛΥΧΙΑ-ΚΝΩΣΟΥ

ΗΡΑΚΛΕΙΟ-ΚΡΗΤΗΣ

 

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΒΑΣΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ :

ΑΝΤΏΝΗ ΘΩΜΑ  ΒΑΣΙΛΑΚΗ "ΟΙ 147 ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ" Ηράκλειο 2000

ΣΧΕΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1.Εγκυκλοπαίδεια  «Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα»2.Εγκυκλοπαίδεια  «Νέα Δομή»3.Λεξικά Αρχαίας Ελληνικής :α.Ι.Σταματάκου,  β. Π.Δορμπαράκη, γ.Liddel-Scott.4.Ι.Πανταζίδου: «Ομηρικόν  Λεξικόν».5.Jan de Groot, «Ομηρικό  Λεξιλόγιο».6.Ι.Κονδυλάκη, «Κρητικόν Λεξιλόγιον», έκδοση Βικελαίας Βιβλιοθήκης.7.Μ.Πιτυκάκη, «Το γλωσικό  ιδίωμα της ανατολικής Κρήτης», έκδοση  Πολιτιστικής και Λαογραφικής Εταιρείας. Απάνω Μεραμπέλου, Νεάπολις Κρήτης.8.Αντ. Ξανθινάκη, «Το Γλωσσικό  ιδίωμα  της  Δυτικής  Κρήτης»,

έκδοση  Δημοτική  Πολιτιστική  Επιχείρηση Χανίων.9.Π.Κουσαθανάς, «Χρηστικό Λεξικό του ιδιώματος της Μυκόνου», έκδοση Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης. 10.J.Chadwick, «Γραμμική  Β  και  Συγγενικές Γραφές».έκδοση Παπαδήμα.11. J.T.Hooker, «Εισαγωγή  στη Γραμμική Β», έκδοση Εθνικής Τράπεζας.12. J.Chadwick, «Ο ΜΥΚΗΝΑΪΚΟΣ   ΚΟΣΜΟΣ»,έκδοση Gutenberg.13. MARTIN S. RUIPEREZ-JOSE L. MELENA, «ΟΙ ΜΥΚΗΝΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ»έκδοση Μ.Καρδαμίτσα.14.Αντ.Θωμ.Βασιλάκη: «ΤΟ ΚΡΗΤΙΚΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ» έκδοση «ΚΑΙΡΑΤΟΣ», Ηράκλειο Κρήτης.15. «Κυριακάτικη Καθημερινή» της 28/1/1996, «Ο Θησαυρός των Αηδονιών».

 

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ

α) ΕΙΣΑΓΩΓΗ

    Η Ύπαρξη Πυραμίδων στον Ελληνικό χώρο είναι ένα θέμα που πρόσφατα έγινε ευρύτερα γνωστό και υπάρχουν πολλά στοιχεία που είναι σχετικά άγνωστα στο ευρύτερο κοινό.(Όπως το γεγονός ότι η πυραμίδα του Ελληνικού στο Άργος είναι αρχαιότερη από τις Αιγυπτιακές. Ο Παυσανίας μάλιστα αναφέρει ότι είναι ένα ταφικό μνημείο σε ανάμνηση της πρώτης μάχης στην οποία χρησιμοποιήθηκαν ασπίδες!!!).

    Οι Ελληνικές πυραμίδες είναι κατά κανόνα μικρότερες από τις Αιγυπτιακές (εκτός από μερικές λαξευτές) και δυστυχώς οι περισσότερες είναι σε πολύ κακή κατάσταση, μάρτυρες των όσων έχει περάσει αυτός ο τόπος.

    Δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία για την χρήση τους ή το τι εξυπηρετούσαν σαν κτίσματα [αν χρησιμοποιήθησαν ως μνημεία (ταφικά ή οτιδήποτε άλλο) ή ως παρατηρητήρια - φρυκτώρια (τηλεπικοινωνιακοί πύργοι), όπως πιστεύουν μερικοί ερευνητές].

Μόνο για την πυραμίδα του Ελληνικού υπάρχουν αναφορές από τον Παυσανία για την πιθανή χρήση της.

    Οι Ελληνικές πυραμίδες μέχρι τώρα δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς (εξαίρεση αποτελούν οι πυραμίδες Ελληνικού και Λιγουρίου που μελετήθηκαν και χρονολογήθηκαν μετά από προσωπικό ενδιαφέρον του Δρ Ι. Λυριτζή της Ακαδημίας Αθηνών).

    Σε αυτή την ενότητα της σελίδος μας θα σας παρουσιάσουμε και κάποιες από τις βραχοπυραμίδες (που αν και υπάρχει διαφωνία από του μελετητές που ασχολούνται με το θέμα, για το αν είναι τεχνητά διαμορφωμένες κορυφές ή όχι) φρονούμε ότι είναι ένα θέμα που αξίζει να μελετηθεί και ερευνηθεί παραπέρα γιατί π.χ. όσοι έχουν επισκευτεί την "πυραμίδα" του Ταϋγέτου παραξενεύονται απο την απότομη αλλαγή του τοπίου στο σημείο που είναι η βάση της (στο σημείο που αρχίζει η βραχοπυραμίδα το βουνό γίνεται σχετικά λείο και ομαλό ενώ πιο πριν δεν είναι, την διαφοροποίηση του τοπίου στο σημείο που ξεχωρίζει η "πυραμίδα" από την "βάση" της)

β) ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΛΙΓΟΥΡΙΟΥ

    Μετά την πρώτη ανεπαρκή ανασκαφή του 1901 και την σύντομη κλασσική επαναπροσέγγιση το 1937 από την Αμερικανική σχολή Αρχαιολογίας, κανένας Έλληνας ή αλλοδαπός αρχαιολόγος δεν επισκέφθηκε ερευνητικά τα μνημεία αυτά, αφού η επιστημονική κοινότητα δεχόταν την ηλικία που προσέφεραν οι Αμερικανοί αρχαιολόγοι το 1938, δηλαδή το τέλος της κλασσικής με αρχές της ελληνιστικής εποχής.

Η κατάσταση αυτή άλλαξε μετά από τις νεότερες έρευνες (ανασκαφές κλπ) και μετρήσεις με νεότερες και ακριβέστερες μεθόδους (π.Χ. η ανάπτυξη νέας πυρηνικής μεθόδου χρονολόγησης του πετρώματος της κατασκευής)

    Η κατάσταση των μνημείων το 1991 πριν ξεκινήσει η μελέτη τους φαίνεται στο απόσπασμα από το βιβλίο του Δρ Ι. Λυριτζή ‘‘Το μυστήριο των Ελληνικών Πυραμοειδών’’ «...το 1991 με την επίσκεψή μας στις δύο πυραμίδες διαπιστώσαμε την εγκατάλειψή τους στην δίνη των παραγόντων καταστροφής : βάτα, αιγοπρόβατα, θάμνοι, χρησιμοποίηση μεγαλίθων σε κτίρια και εκκλησίες της περιοχής, πεσμένοι μεγάλιθοι …. Παλαιότερα, οι δομικοί ογκόλιθοι των

πυραμίδων χρησιμοποιούνταν σε ασβεστοκάμινα ! Έτσι θα πρέπει να εξαφανήσθησαν δύο άλλες πυραμίδες στη περιοχή του Άστρους Κυνουρίας και στη Σικυώνα Κορινθίας, που αναφέρονται από ξένους περιηγητές στις αρχές του περασμένου αιώνα και μία τρίτη στα Βιγλάφια της Νότιας Λακωνίας...»

    Η σημερινή κατάσταση της πυραμίδος του Ελληνικού είναι πολύ καλύτερη αφού μετά τα πρώτα ενθαρυντικά αποτελέσματα των μετρήσεων και ερευνών του Δρ Ι Λυριτζή, την φροντίδα του προέδρου της κοινότητος Ελληνικού και την μετέπειτα παρέμβαση της Νομάρχου Αργολίδος έγινε καθαρισμός του κτιρίου (εσωτερικά και εξωτερικά), περίφραξη και φωταγώγηση του.

Πηγή β):  Ιωάννης Λυριτζής : ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ

ΠΥΡΑΜΟΕΙΔΩΝεκδόσεις Ακαδημία Δελφικών Μελετών

 

  

ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ (ΓΕΝΙΚΑ)

ΥΠΑΡΧΟΥΝ 16 ΠΕΡΙΠΟΥ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΩΡΟ ΜΕ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ ΤΗΝ ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ 170 (ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ) ΕΤΗ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ ΤΗΣ ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ

ΤΟΥ ΧΕΟΠΟΣ (ΜΕΓΑΛΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ) . ΑΛΛΕΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΕΙΝΑΙ:

ΟΝΟΜΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

ΛΙΓΟΥΡΙΟΥ ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ  

ΔΑΛΑΜΑΝΑΡΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ (;)  

ΚΑΜΠΙΑΣ ΝΕΑ ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ  

ΣΙΚΥΩΝΑΣ ΑΡΓΟΣ  

ΒΙΓΛΑΦΙΩΝ ΛΑΚΩΝΙΑΣ  

ΑΜΦΕΙΟΥ ΘΗΒΑΣ  

ΚΡΗΤΗΣ ΧΑΝΙΑ-ΗΡΑΚΛΕΙΟ  

ΤΑΫΓΕΤΟΥ ΣΠΑΡΤΗ ΒΡΑΧΟΠΥΡΑΜΙΔΑ

    Από αυτές μόνο η πυραμίδες Ελληνικού και Χανίων είναι σε καλή κατάσταση ενώ για μερικές από αυτές έχουμε στοιχεία από σχέδια και αναφορές περιηγητών της αρχαιότητος (Ελληνικού) ή του περασμένου αιώνος (Ελληνικού, Λιγουρίου και άλλες).    Μερικά από αυτά τα κτίσματα έχουν υποστεί μεγάλη καταστροφή (το υλικό τους χρησιμοποιήθηκε ώς οικοδομικό υλικό για άλλα κτίσματα τα τελευταία χρόνια).

  

Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

βρίσκεται στο χωριό Ελληνικό της Αργολίδος. Οι διαστάσεις της είναι 14,7 x 12,58 x 8,62 x 8,61 μέτρα.

Στις 9-2-1995 η Ακαδημία Αθηνών ανακοίνωσε τα αποτελέσματα των μετρήσεων που αφορούσαν την χρονολόγηση της πυραμίδας του Ελληνικού,βασισμένη στην μέθοδο της οπτικής θερμοφωταύγειας.Οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν στο εργαστήριο Πυρηνικής χρονολόγησης του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου και στο Εργαστήριο

Αρχαιομετρίας του "ΕΚΕΦΕ-Δημόκριτος". Η χρονολόγηση κατασκευής της πυραμίδας του Ελληνικού εντοπίσθηκε στο 2720 π.χ. .Τα αποτελέσματα αυτά αποδεικνύουν , οτι η πυραμίδα του Ελληνικού προηγείται κατά 100 (τουλάχιστον) έτη της πρώτης Αιγυπτιακής πυραμίδας του Ζοζέρ (2620 π.χ.) και είναι κατά 170 (τουλάχιστον)έτη αρχαιότερη της πυραμίδας του Χέοπος (2550 π.χ.) .

Ιστορικές Αναφορές.

    Μολονότι τα πυραμοειδή οικοδομήματα της Αργολίδας παρουσιάζουν από την φύση τους μεγάλο ενδιαφέρον, οι βιβλιογραφικές αναφορές σε αυτά είναι πολύ περιορισμένες    Ο Παυσανίας (2ος μ.Χ. αιώνας) στην Περιήγησή του (“Κορινθιακά” 2, 25, 7) θεωρεί την Πυραμίδα του Ελληνικού ως πολυάνδριο δηλαδή ως ομαδικό τάφο κατοίκων του Άργους.    Συγκεκριμένα για την πυραμίδα του Ελληνικού αναφέρει : “ΕΡΧΟΜΕΝΟΙΣ ΔΕ ΕΞ’ ΑΡΓΟΥΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΙΑΝ ΕΣΤΙΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΕΝ ΔΕΞΙΑ ΠΥΡΑΜΙΔΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΙΚΑΣΜΕΝΟΝ, ΕΧΕΙ ΔΕ ΑΣΠΙΔΑΣ ΣΧΗΜΑ ΑΡΓΟΛΙΚΑΣ ΕΠΕΙΡΓΑΣΜΕΝΑΣ” και συνεχίζει : “ΕΝΤΑΥΘΑ ΠΡΟΙΤΩ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΠΡΟΣ ΑΚΡΙΣΙΟΝ ΜΑΧΗ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΜΕΝ ΙΣΩ ΤΩ ΑΓΩΝΙ ΣΥΜΒΗΝΑΙ ΚΑΙ ΦΑΣΙ ΚΑΙ ΑΠΑΥΤΟΥ ΔΙΑΛΛΑΓΑΣ ΥΣΤΕΡΟΝ, ΩΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΡΑΤΕΙΝ ΕΔΥΝΑΝΤΟ ΣΥΜΒΑΛΕΙΝ ΔΕ ΣΦΑΣ ΛΕΓΟΥΣΙΝ ΑΣΠΙΣΙ ΠΡΩΤΟΝ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ

ΩΠΛΙΣΜΕΝΟΥΣ . ΤΟΙΣ ΔΕ ΠΕΣΟΥΣΙΝ ΑΦΕΚΑΤΕΡΩΝ (ΠΟΛΙΤΑΙ ΓΑΡ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΗΣΑΝ) ΕΠΟΙΗΘΗ ΜΝΗΜΑ ΕΝ ΚΟΙΝΩ”. "Δεξιά καθώς κανείς πηγαίνει από το Αργος προς την Επιδαυρία υπάρχει οικοδόμημα που μοιάζει πολύ με πυραμίδα και έχει απεικονισμένες ανάγλυφες ασπίδες του σχήματος των αργολικών ασπίδων. Αυτού είχε πολεμήσει ο Προίτος εναντίον του Ακρισίου για την βασιλεία, και λένε πως ο αγώνας έληξε ισόπαλος και γι' αυτό αργότερα συμφιλιώθηκαν, αφού ούτε ο ένας ούτε ο άλλος μπόρεσε να πετύχει αποφασιστική νίκη. Λένε πως τότε πρώτη φορά συγκρούστηκαν οπλισμένοι με ασπίδες και οι ίδιοι και το στράτευμά τους. Για όσους εκατέρωθεν έπεσαν, επειδή ήταν συμπολίτες και συγγενείς. έγινε σ' αυτό το μέρος κοινός τάφος." (Μετάφραση Νικολάου Παπαχατζή, εκδ. "Εκδοτική Αθηνών").    Αξίζει να σημειωθεί η αναφορά του Παυσανία ότι η συγκεκριμένη μάχη ήταν η πρώτη που χρησιμοποιήθηκαν ασπίδες, αναφορά που δείχνει την παλαιότητα του συγκεκριμένου οικοδομήματος

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε:

1. 1.      Στο βιβλίο του Ιωάννη Λυριτζή ΤΟ "ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΥΡΑΜΟΕΙΔΩΝ" εκδόσεις ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΔΕΛΦΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ από όπου προέρχεται και το κείμενο των Ιστορικών αναφορών.

2. 2.      Στο βιβλίο του Χρήστου Λάζου "ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ" εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ .

3. 3.      Στο περιοδικό "ΔΑΥΛΟΣ" τεύχη 156 (σελ.9214-9236),172 (σελ.10417-10420) απο όπου προήλθε το σχόλιο της φωτογραφίας .

ΠΡΟΣΘΗΚΗ

Σχετικές Συνδέσεις

Εργαστήριο Πυρηνικής χρονολόγησης του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου

Έγγραφο με συνοπτική εξήγηση της μεθόδου της Οπτικής Θερμοφωταύγειας (σε pdf format)

Εργαστήριο Αρχαιομετρίας του "ΕΚΕΦΕ-Δημόκριτος"

Περιοδικό Δαυλός

 ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΦΙΛΟΤΙΜΑ ΝΑ ΜΑΣ ΜΠΕΡΔΕΨΕΙ....

Σε σελίδα του στο διαδύκτιο (http://www.culture.gr/2/21/211/21104a/g211da11.html) το υπουργείο πολιτισμού καταβάλει μία ιδιαίτερη προσπάθεια να μας μπερδέψει με

την χρονολόγηση της πυραμίδας του Ελληνικού . Αναφέρει ως χρονολογία κατασκευής της " τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. και όχι την

προϊστορική περίοδο όπως προσπαθούν να διαδώσουν μερικοί επιστήμονες ". Βέβαια όλα αυτά χωρίς να παρουσιάζονται στοιχεία

που θα μπορούσαν να καταρρίψουν τις μετρήσεις του ΕΚΕΦΕ - ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ και του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου........

  

ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟΥ ΛΙΓΟΥΡΙΟΥ

Η πυραμίδα αυτή βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Αραχναίο (από Άργος προς Επίδαυρο) με διαστάσεις 14x12 μέτρα

περίπου.Έχει χρονολογηθεί (με την μέθοδο της θερμοφωταύγειας) στο 2100 π.Χ.

 

Ο Παυσανίας δεν αναφέρει τίποτα για το κτίσμα και η πρώτη αναφορά που έχουμε, είναι από την "Γαλλική Επιστημονική

Αποστολή στον Μοριά". Οι πρώτες ανασκαφές διενεργήθηκαν στις 9 - 18 Δεκεμβρίου του 1936 και στις 1 - 9 Αυγούστου του 1937 υπό την διεύθυνση του Αμερικανού αρχαιολόγου Ρ. Σκράντον. Οι διαστάσεις

της πυραμίδας του Λιγουριού δείχνουν καθαρά την ομοιότητα σε τύπο και πιθανώς σε χρήση, με την πυραμίδα του Ελληνικού

Φωτογραφία Αριστερά :

Γκραβούρα της "Γαλλικής Επιστημονικής Αποστολής στον Μοριά" (1829) που δείχνει την πυραμίδα.

   Η πυραμίδα σήμερα είναι σχεδόν ισοπεδωμένη. Όπως βλέπουμε και στην φωτογραφία δεξιά, ελάχιστες πέτρες έχουν μείνει στην θέση τους για να δείχνουν το αρχιτεκτονικό της σχήμα Οι υπόλοιπες πέτρες της οικοδομής (ψαμμίτης λίθος) χρησιμοποιήθηκαν στο χωριό Λιγουριό για χτίσιμο άλλων άλλων κατασκευών ενώ μερικές είναι εντοιχισμένες στην παρακείμενη Βυζαντινή εκλησία της Αγίας Μαρίνας.

    Ανάμεσα στα ευρήματα της ανασκαφής της Αμερικανικής σχολής Αρχαιολογίας  το 1937, περιλαμβάνεται κι ένας λίθινος πέλεκυς της νεολιθικής εποχής (ηλικίας πριν το 3000 π.Χ.), ενώ ο Λ. Λορντ (L. Lord - διευθυντής της Αμερικανικής αποστολής) χρονολογεί την πυραμίδα στον 4ο π.Χ. αιώνα, άποψη που ενστερνίζονται ακόμα και σήμερα οι αρμόδιοι φορείς και το Υπουργείο Πολιτισμού σε σχετική σελίδα του στο δίκτυο (βλ. Πυραμίδα Ελληνικού).     Ο Ρ. Σκράντον (R. Scranton - διευθυντής άλλης Αμερικανικής αποστολής), που μελέτησε τα κεραμικά, υποστηρίζει ότι ο νεολιθικός πέλεκυς "απλά, μπορεί να μεταφέρθηκε από κάπου μακριά σαν κάτι αξιοπερίεργο". Αλλά το πως μπορεί να διατηρήθηκε ο νεολιθικός πέλεκυς "κάπου μακριά" για 2.500 τουλάχιστον χρόνια, να μεταφέρθηκε ως "κάτι αξιοπερίεργο" τον 4ο π.Χ. αιώνα στην πυραμίδα του Λιγουριού και να διατηρήθηκε στη νέα του θέση για άλλα 2.300 χρόνια, είναι ένα εύλογο ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί.

Πηγή φωτογραφιών και μέρους των κειμένων : α) "ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ" του Χρήστου Λάζου

β) "ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΥΡΑΜΙΔΟΕΙΔΩΝ" του Δρ. Ιωάννη Λυριτζή

  

Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟΝ Ν. ΧΑΝΙΩΝ

Αποκλειστική δημοσίευση της "Αγνωστης Ελληνικής Ιστορίας" 28/12/1997 και 2/3/1999

    Η "πυραμίδα" των Χανίων (στην πραγματικότητα είναι κώνος) είναι ένας λαξευμένος βράχος και είναι ένα μνημείο μοναδικό στο είδος του μιας και δεν υπάρχει καμία αναφορά για παρόμοιο κτίσμα-κατασκεύασμα.

    Επίσημες μελέτες, έρευνες ή ανασκαφές δεν έχουν γίνει μέχρι στιγμής - ακόμη και το ίδιο το μνημείο είναι άγνωστο στον κόσμο, και ως εκ τούτου δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την χρήση που είχε στην

αρχαιότητα ή την ηλικία του. 

    Βρίσκεται σε υψόμετρο 290 μέτρων από την επιφάνεια της θαλάσσης στα Νότια του νομού Χανίων. Μέσα στον κώνο έχει λαξευτεί ένα δωμάτιο με διαστάσεις 2,20μ. x 2,10μ. και ύψος 1,40μ περίπου, στο οποίο μπαίνει κανείς από την είσοδο που είναι στα Δυτικά (στις 253° περίπου) διαστάσεων 1,2μ x 0,7μ. Η περιφέρεια του κώνου είναι

περίπου 16 μέτρα  και το ύψος του από την κορυφή μέχρι το δάπεδο του θαλάμου είναι περίπου 4,6 μέτρα. Η περιφέρεια της βάσης του είναι περίπου 29 μέτρα.   

    Κάτω δεξιά της φωτογραφίας διακρίνεται η είσοδος για τον θάλαμο που υπάρχει στο εσωτερικό του μνημείου.

H είσοδος του θαλάμου

 

 

ΚΛΙΜΑΚΩΤΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΘΗΒΑΣ-ΑΜΦΕΙΟΝ- (3η χιλιετία π.Χ.)

Από τα πιο εντυπωσιακά δείγματα πυραμίδων στην Ελλάδα αποτελεί η κλιμακωτή (τύπου μασταμπά) πυραμίδα του Αμφείου των Θηβών,

την οποία ανακάλυψε και ερεύνησε ο αρχαιολόγος Θεόδωρος Σπυρόπουλος, τότε επιμελητής αρχαιοτήτων.

Η ανασκαφή του μνημείου πραγματοποιήθηκε στη διάρκεια των ετών 1971-73, ενώ η έκδοση των πορισμάτων της ανασκαφής και της

ανάλυσης των στοιχείων που προέκυψαν ολοκληρώθηκε το 1981, όταν κυκλοφόρησε ο τόμος ΑΜΦΕΙΟΝ : έρευνα και μελέτη του

Μνημείου του Αμφείου Θηβών γραμμένο από τον Θ.Γ. Σπυρόπουλο.

 

Ο τύμβος του Αμφείου βρίσκεται στο τέλος της περιοχής της Καδμείας Ακροπόλεως της αρχαίας Θήβας, πίσω ακριβώς από το σημερινό αρχαιολογικό Μουσείο Θηβών. Η βαθμιδωτή Πυραμίδα αποτελείται από τρία επίπεδα.

Δυστυχώς, σύγχρονες επεμβάσεις (διάνοιξη παλαιάς εθνικής οδού Αθηνών Λαμίας, ανέγερση σταθμού της ΔΕΗ και δημιουργία

παιδικού σταθμού) έχουν αλλοιώσει τον λόφο, ο οποίος μόνο από κάποιο συγκεκριμένο σημείο αποκαλύπτει την βαθμιδωτή διάταξη

της πυραμοειδούς κατασκευής του

Επί της κορυφής της βαθμιδωτής πυραμίδος βρέθηκε πλιθόκτιστος Τύμβος με τον τάφο, που αποδίδεται στους αδελφούς Αμφείωνα και Ζήθωνα, συνιδρυτές με τον Κάδμο της Θήβας, καθώς και αρκετά μικρά μεταλικά ευρήματα «αιγυπτιακής τεχνοτροπίας» κατά τον Θ. Σπυρόπουλο.Ο κιβωτιόσχημος (2.20 x 1.15 μέτρα) τάφος απότελείτο από μεγάλες λαξευμένες ασβεστολιθικές πλάκες. Επικυρώνεται έτσι η παράδοση από τον Παυσανία για το ΕΝ ΚΟΙΝΩ ΜΝΗΜΑ των αδελφών

Οι ανασκαφές εκτός από τον τάφο των Ζήθου και Αμφείωνος, έφεραν στο φως και άλλα σημαντικά στοιχεία : λείψανα οστών, χρυσά κοσμήματα και κάτω από τον τάφο σύστημα στοών και

συράγγων.

Η χρονολογία του τύμβου και της επ' αυτού επίχωσης δίνεται από κεραμεικά ευρήματα που περιλαμβάνουν πλήθος κεραμεικών οστράκων και σκεύη των πρωτοελαδικών ΙΙ χρόνων. Ο ίδιος ανασκαφέας αποδίδει στην ίδια εποχή και την κατασκευή των υδραυλικών έργων αποξήρανσης της λίμνης της Κωπαϊδος. Έργα και τα δύο των Μινύων με κέντρο τους τον Βοιωτικό Ορχομενό κατά την περίοδο 2.800 π.Χ. με 2.500 π.Χ.

 

τα κείμενα καθώς και οι φωτογραφίες προέρχονται από :α) Το μυστήριο των Ελληνικών Πυραμοειδών (Δρ. Ι. Λυριτζής)

β) Πυραμίδες στην Ελλάδα (Γ. Λάζος)

  

Η ΒΡΑΧΟΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟΥ ΤΑΫΓΕΤΟΥΟι Βραχοπυραμίδες γενικά έχουν δημιουργήσει ένα μεγάλο θέμα συζητήσεων για το αν είναι τεχνητά ή φυσικά κατασκευάσματα. 'Έτσι και με αυτήν του Ταϋγέτου. Υπάρχει μία μεγάλη μερίδα ερευνητών που υποστηρίζουν ότι η κορυφή προφήτης Ηλίας του Ταϋγέτου λαξεύτηκε, προκειμένου να αποκτήσει πυραμιδοειδή σχήμα , ενώ υπάρχουν και άλλοι που υποστηρίζουν ότι η πυραμίδα είναι φυσική και δεν κατασκευάστηκε από ανθρώπινο χέρι .

 

Όμως γεγονός είναι ότι όσοι επισκέπτονται την βραχοπυραμίδα παραξενεύονται από την απότομη αλλαγή του τοπίου στο σημείο που είναι η βάση της (στο σημείο που αρχίζει η βραχοπυραμίδα το βουνό γίνεται σχετικά λείο και ομαλό ενώ πιο πριν δεν είναι, την διαφοροποίηση του τοπίου στο σημείο που ξεχωρίζει η "πυραμίδα" από την "βάση" της),καθώς και την περίεργη σκιά της στην ανατολή και δύση του ήλιου.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ

Το ερώτημα εάν υπήρξε η Ατλαντίδα ή όχι έχει απασχολήσει πολλούς ερευνητές με διφορούμενες απόψεις. Σε αυτήν την σελίδα

μας δεν θα προσπαθήσουμε να σας πείσουμε εάν υπήρξε η Ατλαντίδα ή όχι, αλλά να σας παρουσιάσουμε μερικά από τα στοιχεία

που υπάρχουν στην Ελληνική ιστορία και σε μελέτες συγγραφέων (αρχαίων και νεοτέρων) που αφορούν την Ατλαντίδα και την

παρουσία των Ελλήνων σε Αμερική και Ατλαντίδα (πέρα από τις Ηράκλειες στήλες - Γιβραλτάρ-) σε εποχές πέρα από τις

συνηθισμένες (9.000 π.Χ. κατά τον Πλάτωνα).

 

Η νήσος Ατλαντίς σύμφωνα με τον χάρτη που σχεδίασε ο Π. Καμπανάκης στο βιβλίο του "Η ΠΡΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΥ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΟΣΜΩΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ" με βάση τα στοιχεία που προκύπτουν από την μελέτη των αρχαίων συγγραφέων που αναφέρθησαν στο θέμα αυτό.

Τι λέει για την Ατλαντίδα ο Πλάτων στον "Τίμαιο" 22-25:

Από το κείμενο αυτό γίνεται καταφανές ότι :α) Πως κατακλυσμοί έγιναν πολλοί στην γη και όποιος λαός ισχυρίζεται πως είναι ο αρχαιότερος στην γη και γνωρίζει μόνο έναν αυτοαναιρείται, αυτοδιαψεύδεται.β) Η Θεά Αθηνά λατρευόταν και στην Αίγυπτο κάτω όμως από διαφορετικά ονόματα.γ) Ο πολιτισμός των Αιγυπτίων είναι κατά χίλια χρόνια νεώτερος του Ελληνικού (Αθηναϊκού)

δ) η Αιγυπτιακή νομοθεσία μοιάζει με την Αθηναϊκή νομοθεσίαε) Η ατλαντίς είναι εχθρική δύναμη προς τους Έλληνεςστ) Η οργάνωση της πόλης των Αθηνών είναι τουλάχιστον 9.000 π.Χ. ετών

“...Εκεί λοιπόν (στην Αίγυπτο) όταν επήγαν ο Σόλων, καθώς είπεν ετιμήθη με εξαιρετικάς τιμάς από τους κατοίκους και ζητών πληροφορίας διά την παλαιάν ιστορίαν της χώρας από τους ιερείς εκείνους που την εγνώριζον πολύ καλά, ανεκάλυψεν ότι ούτε αυτός ο ίδιος ούτε άλλος κανείς Έλλην εγνώριζε τίποτε σχεδόν διά τα παλαιά.

Και όταν κάποτε ηθέλησε να τους παρασύρη εις συζήτησιν διά τα παλαιά ήρχισε να τους λέγη διά τα αρχαιοτάτας παραδόσεις των Αθηνών, διά τον Φορωνέα, ο οποίος εθεωρήθη ως ο πρώτος άνθρωπος, και διά την Νιόβην, διηγήθη επίσης διά τον Δευκαλίωνα και την Πύρραν πως διεβίωσαν μετά τον κατακλυσμόν και διά τους απογόνους των και προσεπάθησε να καθορίση πόσα έτη παρήλθον από όσα έλεγε και να χρονολογήσει. Κάποιος από τους ιερείς πολύ ηλικιωμένος του είπε τότε: "Σόλων, Σόλων, σεις οι Έλληνες είσθε αιωνίως παιδιά, κανείς Έλλην δεν είναι γέρων". Ο Σόλων άμα ήκουσε αυτά, του είπε: "Πώς γίνεται αυτό, τί εννοείς με αυτά που λέγεις;". Και εκείνος απήντησεν: "Όλοι είσθε νέοι κατά την ψυχήν, διότι δεν έχετε μέσα εις την ψυχήν σας καμίαν παλαιάν γνώσιν διά την αρχαίαν παράδοσιν, ούτε και κανένα μάθημα παλαιόν από την πολυκαιρίαν. Αιτία αυτού του φαινομένου είναι η εξής: Πολλαί καταστροφαί ανθρώπων έχουν γίνει και θα γίνουν από πολλά αίτια, οι πλέον μεγαλύτεραι από πυρκαγιάς και κατακλυσμούς και αι μικρότεραι από αμέτρητα άλλα αίτια. Π.χ. η παράδοσις που επικρατεί εις την χώραν σας, ότι δηλαδή κάποτε ο Φαέθων o υιός του Ηλίου, αφού έζευξε το άρμα του πατρός του, επειδή δεν είχε την ικανότητα να ακολουθήση τον ίδιον με τον πατέρα τον δρόμον και τα επί γης επυρπόλησε και αυτός κτυπηθείς από κεραυνόν εφονεύθη, αυτό λέγεται ως μύθος, ενώ η πραγματικότης είναι η "παράλλαξις" των πέριξ της γης περιφερομένων ουρανίων σωμάτων και η καταστροφή από το άφθονον πυρ κατά μακροχρόνια διαστήματα των επί της γης ευρισκομένων όντων. Τότε λοιπόν όσοι κατοικούν εις τα όρη και εις υψηλούς και εις ξηρούς τόπους καταστρέφονται περισσότερον από εκείνους που κατοικούν πλησίον των ποταμών και της Θαλάσσης. Εις την χώραν μας όμως ο Νείλος, ο οποίος και κατά τα άλλα είναι σωτήρ μας, μας σώζει και εις τοιαύτας περιπτώσεις αμηχανίας υπερεκχειλίζων. Όταν εξάλλου οι Θεοί, καθαρίζοντες την γην, την

καταπλημμυρίζουν με νερά, όσοι ευρίσκονται εις τα όρη σώζονται, όπως π.χ. οι βουκόλοι και οι βοσκοί, όσοι όμως κατοικούν εις τας πόλεις σας παρασύρονται από τους ποταμούς εις την Θάλασσαν. Εις την χώραν μας όμως εδώ ούτε τότε ούτε άλλοτε πίπτει εκ των άνω νερό επάνω εις την γην, αλλά αντιθέτως φυσικότατα αναδύεται εκ των κάτω προς τα άνω. Εξ' αιτίας αυτών λοιπόν των αιτιών αι παραδόσεις της χώρας μας λέγεται ότι είναι παλαιόταται. Η αλήθεια όμως είναι ότι εις όλα τα μέρη, όπου ο χειμών ή η ζέστη δεν είναι υπερβολικά, υπάρχει πάντοτε το γένος των ανθρώπων, άλλοτε πολυάριθμον και άλλοτε ολιγάριθμον. Όσα ωραία ή μεγάλα ή καθ' οιονδήποτε τρόπον αξιόλογα έχουν γίνει ήεις την χώραν σας ή εις την ιδικήν μας ή εις άλλον τόπον από όσους γνωρίζομεν εξ ακοής, όλα αυτά είναι από παλαιούς χρόνους γραμμένα εδώ εις τους ναούς μας και έχουν διασωθή.Εις την χώραν σας όμως καθώς και εις άλλας χώρας, όσα κάθε φορά έχουν διοργανωθή ώστε να είναι κατάλληλα διά τα γράμματα και διά τα άλλα όσα είναι αναγκαία εις τας πόλεις, έρχεται κατά καΘωρισμένα χρονικά διαστήματα σαν φοβερά ασθένεια εναντίον τους ρεύμα από τον ουρανόν και αφήνει ζωντανούς μόνον τους αγραμμάτους και αμορφώτους από σας, ώστε γίνεσθε εξ αρχής πάλιν σαν νέοι, χωρίς να γνωρίζετε τίποτε από τα παλαιά που τυχόν έγιναν είτε εις την ιδικήν μας είτε εις την ιδικήν σας χώραν. Όσαν λοιπόν είπες προηγουμένως, Σόλων, διά τας ιδικάς σας παραδόσεις περί γενεαλογιών, ελάχιστα διαφέρουν από παιδικά παραμύθια, διότι σεις ενθυμείσθε μόνον ένα κατακλυσμόν της γης μολονότι προηγουμένως έχουν γίνει πολλοί, κατόπιν δε γνωρίζετε ότι εις την χώραν σας έζησε το πλέον ωραιότερον και το πλέον καλύτερον ανθρώπινον γένος, από το οποίον κατάγεσαι και εσύ και οι συμπολίται σου, διότι τέλος πάντων διεσώθη ολίγον σπέρμα, Εσείς όμως το εξεχάσατε, διότι και οι απόγονοι των διασωθέντων επί πολλάς γενεάς απέθνησκον χωρίς να γνωρίζουν να γράφουν. Διότι κάποτε Σόλων, πριν από τον μεγάλον κατακλυσμόν, η σημερινή πόλις των Αθηναίων υπήρξεν αρίστη εις τον πόλεμον και γενικώς εις την διακυβέρνησίν της ήτο τελεία. Εις την πόλιν εκείνην λέγεται ότι έγιναν κάλλιστα έργα και διεμορφώθησαν τα πλέον άριστα πολιτεύματα από όσα ημείς έχομεν ακούσει ότι υπήρξαν επί της γης". Άμα ήκουσεν αυτά ο Σόλων, όπως μου είπεν, εθαύμασε και έδειξε πολύ μεγάλην προθυμίαν να μάθη περισσότερα, παρακαλών τους ιερείς να του διηγηθούν όλα γενικώς και με κάθε λεπτομέρειαν διά τους αρχαίους συμπολίτας του. Ο ιερεύς λοιπόν του είπε: "Δεν υπάρχει λόγος να μη το κάμω, Σόλων, αλλά Θα σου τα είπω και προς χάριν σου και χάριν της

πόλεώς σας, προ πάντων όμως προς χάριν της θεάς, η οποία και την ιδικήν σας και την ιδικήν μας χώραν επροστάτευσε και ανέθρεψε και εμόρφωσε, την ιδικήν σας χίλια χρόνια πρωτύτερα, αφού επήρε το σπέρμα διά σας από την γην και τον Ήφαιστον και αργότερα την ιδικήν μας. Εις τα ιερά μας βιβλία είναι γραμμένον, ότι η διοργάνωσις πόλεως εδώ έγινε προ οκτώ χιλιάδων ετών. Θα σου διηγηθώ λοιπόν με λίγα λόγια διά τους νόμους που είχαν και διά το πλέον ωραιότερον που έκαμαν οι προ εννέα χιλιάδων ετών συμπολίται σου, άλλοτε, όταν θα έχωμεν ευκαιρίαν, Θα είπωμεν τας λεπτομερείας δι' όλα αυτά αφού θα έχωμεν εμπρός μας τα ίδια τα κείμενα. Τους νόμους λοιπόν της πόλεως εκείνης εξέτασέ τους εν αντιπαραβολή προς τους εδώ. Διότι θα εύρης εδώ πολλά παραδείγματα των νόμων που υπήρχον τότε εις την πόλιν σας, εν πρώτοις θα ίδης ότι το ιερατικόν γένος είναι τελείως ξεχωριστόν από τα άλλα, ύστερα απ' αυτά και η τάξις των τεχνιτών είναι ξεχωριστά οργανωμένη, διότι εργάζεται απομονωμένη από τας άλλας, χωρίς να αναμειγνύεται με αυτάς, το ίδιον και η τάξις των βοσκών, των κυνηγών και των γεωργών. Ασφαλώς έχεις αντιληφθή ότι και η τάξις των πολεμιστών εδώ είναι ξεχωριστή από τας άλλας και ότι εις αυτούς κατά νόμον δεν επιτρέπεται να ασχολούνται εις τίποτε άλλο εκτός από τον πόλεμον. Θα παρετήρησες εξ'  άλλου, ότι ο οπλισμός τους είναι ασπίδες και δόρατα, με τα οποία πρώτοι 'απ' όλους τους Ασιάτας ωπλίσθημεν ημείς, διότι μας τα εδίδαξεν η Θεά, όπως είχε διδάξει και σας πρώτους εις εκείνους τους τόπους. Όσον αφορά την μόρφωσιν, βλέπεις βέβαια πόσην φροντίδα κατέβαλεν εξ αρχής ο νόμος διά την τακτοποίησιν των πάντων μέχρι της μαντικής και της ιατρικής που ασχολείται με την υγείαν, αφού εφήρμοσε τας Θείας αυτάς επιστήμας εις τα ' ανΘρωπίνας ανάγκας και εσυστηματοποίησε όλας τας γνώσεις που προέρχονται από αυτάς. Η Θεά λοιπόν ίδρυσε πρώτην την ιδικήν σας πόλιν, αφού ' εφήρμοσεν όλην αυτήν την οργάνωσιν και τακτικήν, εδιάλεξε τον τόπον όπου εγεννήθηκε, αφού επρόσεξε καλά την ευκρασίαν των εποχών του έτους και κατενόησεν, ότι Θα αναδείξει ανθρώπους πολύ συνετούς. Εζούσαν λοιπόν εις την πόλιν τους χρησιμοποιούντες τοιούτους νόμους και διοικούμενοι πάρα πολύ καλά και είχον υπερβάλει όλους τους ανθρώπους εις κάθε είδος αρετής, όπως ήτο φυσικόν, αφού ήσαν γέννημα και θρέμμα Θεών. Θαυμάζονται λοιπόν πολλά και μεγάλα έργα της πόλεώς σας γραμμένα εδώ, ένα όμως υπερέχει κατά το μέγεθος και την αρετήν. Λέγουν δηλαδή τα βιβλία μας, πόσην εχθρικήν δύναμιν κατέστρεψε κάποτε η πόλις σας, δύναμιν, η οποία με αλαζονείαν, αφού

εξώρμησεν από έξω, από τον Ατλαντικόν ωκεανόν, επήρχετο ταυτοχρόνως κατά της Ευρώπης και της Ασίας. Διότι τότε το εκεί πέλαγος ημπορούσε κανείς να το περάση, επειδή εις την είσοδόν του, την οποίαν σεις ονομάζετε στήλας του Ηρακλέους, είχε μίαν νήσον, η νήσος αυτή ήτο μεγαλύτερα από την Λιβύην και την Ασίαν ηνωμένας και απ' αυτήν εκκινούντες οι τότε άνθρωποι ηδύναντο να αποβιβασθούν εις τας άλλας νήσους και από αυτάς κατόπιν εις ολόκληρον την απέναντι ήπειρον την , ευρισκομένην γύρω από τον αληθινόν εκείνον ωκεανόν. Διότι τα μέρη αυτά που ευρίσκονται εντεύθεν του στομίου που ανεφέραμεν, φαίνονται σαν λιμήν με κάποιαν στενήν είσοδον και η ξηρά που το περικλείει πολύ δικαιολογημένα και αληθώς δύναται να ονομασθή ήπειρος. Εις την νήσον λοιπόν αυτήν Ατλαντίδα ωργανώθη μεγάλη και αξιοθαύμαστος δύναμις βασιλέων, η οποία εκυριάρχει εις ολόκληρον την νήσον καθώς και εις πολλάς άλλας νήσους και τμήματα της ηπείρου εκτός τούτων οι βασιλείς εκείνοι εξουσίαζον, από τα εντεύθεν του στομίου μέρη, την Λιβύην μέχρι της Αιγύπτου και την Ευρώπην μέχρι της Τυρρηνίας. Ολόκληρος λοιπόν η δύναμις αυτή, αφού συνεκεντρώθη και ενοποιήθη, επεχείρησε τότε με μίαν εξόρμησίν της να υποδουλώση και τον ιδικόν μας τόπον και τον ιδικόν σας και ολόκληρον τον εντεύθεν του στομίου. Την εποχήν εκείνη, Σόλων η δύναμις της πόλεώς σας ανεδείχθη εξαιρετική μεταξύ όλων των ανθρώπων και εξ' αιτίας της αρετής της και εξ' αιτίας της ανδρείας της. Διότι αφού εξεπέρασεν όλους κατά την . ανδρείαν και τας πολεμικάς τέχνας, είτε αρχηγεύουσα των Ελλήνων είτε και τελείως μόνη της, κατ' ανάγκην, διότι οι άλλοι την εγκατέλειψαν, αφού έφθασεν εις το χείλος της καταστροφής, κατενίκησε τους επιδρομείς, έστησε τρόπαια εναντίον των ημπόδισε να υποδουλωθούν όσοι ακόμη δεν είχον υποδουλωθεί και απελευθέρωσε χωρίς καμία αξίωση, όλους ημάς τους άλλους που είμεθα εντεύθεν των Ηρακλείων στηλών. Μετά παρέλευσιν αρκετού χρόνου όμως έγιναν φοβεροί σεισμοί και κατακλυσμοί και εντός ενός τρομερού ημερονυκτίου ολόκληρος ο στρατός σας ετάφη εις την γην και εξηφανίσθη επίσης βυθισθείσα εις την Θάλασσαν η νήσος Ατλαντίς. Δι' αυτό ακριβώς και τώρα το μέρος εκείνο του ωκεανού είναι αδιάβατον και αδιερεύνητον, διότι εμποδίζει ο πολύ ολίγον υπό την επιφάνειαν της Θαλάσσης πηλός, τον οποίον εδημιούργησεν η νήσος, όταν κατεβυθίσθη”.

Τα παραπάνω σχόλια είναι από τον Κλεάνθη Γιαλουράκη.

 ΑΤΛΑΝΤΕΣ ΚΑΤΑ ΑΘΗΝΑΙΩΝ

Η πολεμική σύγκρουση μεταξύ των πανάρχαιων Αθηναίων και των επιτιθέμενων Ατλάντων περιγράφεται στα δύο έργα του αρχαίου Αθηναίου φιλόσοφου Πλάτωνα "Τίμαιο" και "Κριτία", στα οποία αναφέρεται ρητά ότι όσα αναγράφονται "δεν είναι πλαστός μύθος, αλλά αληθινή ιστορία":

    Ο διάλογος "ΤΙΜΑΙΟΣ" κατά Πλάτωνα

Στο διάλογό του "ΤΙΜΑΙΟΣ" ο Πλάτωνας (427 - 347 π.Χ.) αναφέρει μεταξύ των άλλων την ιστορία που τους διηγήθηκε ο Κριτίας την οποία γνώριζε από την παλιά παράδοση. Η ιστορία αυτή, όπως λέει ο Κριτίας είναι αληθινή, και ήταν καταγραμμένη από πολύ παλιά στις σημειώσεις του Σόλωνα. Ο Σόλων είχε επισκεφτεί την αρχαία Αίγυπτο (το 590 π.Χ.), όπου εκεί οι ιερείς τον οδήγησαν στην ιερή πόλη Σάιδα στο δέλτα του Νείλου ποταμού. Στη πόλη αυτή υπήρχε ο ναός της Νηίθ (στα Ελληνικά Αθηνά), που ήταν η θεά που πίστευαν οι κάτοικοι σαν αρχηγό τους και ιδρυτή της πόλης. Μέσα στο ναό αυτό του αποκάλυψαν τα πανάρχαια μυστικά που ήταν γραμμένα σε βιβλία και πλάκες με ιερογλυφικά αρχαιογράμματα. Μερικά από τα μυστικά που οι ιερείς μετέφρασαν  στο Σόλωνα, ήταν τα εξής:

1. 1.       Ότι η πόλη της Σάιδας διοργανώθηκε και εκπολιτίστηκε στα ιερά γράμματα  πριν από οχτώ χιλιάδες (8000) χρόνια. Οι τότε κάτοικοι της σημερινής πόλης των Αθηνών . Η ίδια θεά Νηίθ (ή Αθηνά) η οποία ήταν κοινή προστάτης και της τότε πόλης των συμπολιτών του Σόλωνα και της Σάιδας, ανάθρεψε ανθρώπους και έδωσε τα φώτα της πρώτα στη Αθήνα και ύστερα στη Σάιδα.

2. 2.       Ότι υπήρχε και μια ακόμη μεγάλη δύναμη την εποχή εκείνη, η Ατλαντίδα, που τα έβαλε με όλο το κόσμο, και τους τότε κατοίκους της σημερινής Αθήνας.

Αναφέρουμε, μεταφρασμένα στη Νέα Ελληνική γλώσσα, όσα οι ιερείς της Σάιδας είπαν για το δεύτερο θέμα που μας ενδιαφέρει, στο Σόλωνα (οι σημειώσεις εντός παρενθέσεων είναι δικές μας):

...."Πολλά λοιπόν και μεγάλα έργα της πόλης σας (Σημείωση: αναφέρεται στην πόλη της Αθήνας, όπως ήταν πριν τον κατακλυσμό)

είναι εδώ γραμμένα (Σημείωση: εννοεί χαραγμένα στις πλάκες του ναού της Σάιδας) να θαυμάζεται (η πόλη), ένα όμως υπερέχει σε μεγαλείο και ηρωισμό. Γιατί οι γραφές μας λένε πως η πόλη σας αντιμετώπισε κάποτε μια μεγάλη δύναμη, που προχωρούσε εισβάλλουσα σύγχρονα σε όλη την Ευρώπη και την Ασία, "έξωθεν ορμησθείσαν εκ του Ατλαντικού πελάγους". Γιατί τότε το πέλαγος εκείνο μπορούσε να το περπατήσει κανένας, επειδή εις την είσοδο του, την οποία εσείς ονομάζετε στήλας του Ηρακλέους (σημείωση: εννοεί τα στενά του Γιβραλτάρ ή Ηράκλειες Στήλες), υπήρχε νησί (ξηρά). Αυτό το νησί ήταν μεγαλύτερο από τη Λιβύη και την Ασία μαζί και από αυτό οι ταξιδιώτες μπορούσαν να περάσουν σε άλλα νησιά,

(25) και από  αυτά κατόπιν σε όλη την απέναντι ήπειρο την ευρισκομένη γύρω από τον αληθινό εκείνο ωκεανό. Γιατί τα μέρη αυτά, όσα είναι μέσα από το στενό  που αναφέραμε, φαίνονται σαν ένα λιμάνι που έχει στενή είσοδο για τα πλοία, τα εκείθεν (έξω) όμως του στενού, είναι πραγματικό πέλαγος (ωκεανός), και η γη (ξηρά) που το περιβάλλει μπορεί αναμφίβολα και πολύ σωστά να ονομάζεται ήπειρος.

Στο νησί αυτό, λοιπόν, την Aτλαντίδα "τη Ατλαντίδι νήσω" σχηματίστηκε μεγάλη και θαυμάσια δύναμη από βασιλιάδες, που εξουσίαζε ολόκληρο το νησί και "πολλών δε άλλων νήσων και μερών της ηπείρου". Και εκτός από αυτά τα μέρη "επί πλέον" από τη μέσα μεριά προς τη Λιβύη κυριαρχούσαν μέχρι και την Αίγυπτο, και από τη μεριά της Ευρώπης μέχρι την Τυρρηνία (Σημείωση: έτσι λεγόταν η Δυτ.Ιταλία). Όλη αυτή η δύναμη αφού συγκεντρώθηκε κι αποτέλεσε μια ενότητα επιχείρησε με μια εξόρμηση να υποδουλώσει και το δικό σας τόπο και το δικό μας και όλους τους προς τα μέσα του στενού (των Ηράκλειων στηλών). Τότε, λοιπόν, Σόλωνα, η δύναμη της πόλης σας έλαμψε στα μάτια όλων των ανθρώπων για τον ηρωισμό και την αντρειοσύνη της. Γιατί τους ξεπέρασε όλους στην ευψυχία και τις τέχνες που εφαρμόζονταν στον πόλεμο, στην αρχή σαν κεφαλή, ηγέτιδα, των Ελλήνων , αργότερα που έμεινε αναγκαστικά μόνη, όταν οι άλλοι αποστάτησαν, αφού έφτασε στους έσχατους κινδύνους, κατανίκησε τους επιδρομείς και έστησε τρόπαια. Έτσι, όσους, δεν υποδουλώθηκαν ακόμα, εμπόδισε να σκλαβωθούν και απελευθέρωσε γενναιόψυχα όλους τους άλλους, όσους κατοικούσαν όπου και μεις, στο εσωτερικό, από τα όρια των

στηλών του Ηρακλή.

Δ. Αργότερα όμως επειδή έγιναν απαίσιοι και τρομακτικοί, σεισμοί και κατακλυσμοί, άρκεσε μια μέρα και μια νύχτα φοβερή να χαθεί ολόκληρος ο στρατός σας μονομιάς. Άνοιξε η γη και τον κατάπιε και το νησί της Ατλαντίδας τότε βούλιαξε στη θάλασσα κι εξαφανίστηκε. Γι' αυτό, μέχρι τώρα το εκεί πέλαγος είναι αδιάβατο και ανεξερεύνητο, επειδή εμποδίζει πραγματικά η μάζα της λάσπης στους ρηχούς βράχους (υφάλους) που απόμειναν σε κείνο το μέρος μετά την καθίζηση του νησιού....  

Τα νησιά του Αιγαίου και η Ατλαντίδα(στοιχεία προϊστορίας)

Τα νησιά του Αιγαίου Πελάγους, στο οποίο συμπεριλαμβάνουμε και την Κρήτη, έχουν συνδεθεί ιδιαίτερα με τις παραδόσεις για τη χαμένη Ατλαντίδα.

Ο Πλάτωνας, βέβαια, που ασχολήθηκε ειδικά στα βιβλία του "Τίμαιος" και "Κριτίας"  με τον "Ατλαντικό λόγο", τοποθετεί την Ατλαντίδα "Δυτικά, πέρα από τις Στήλες του Ηρακλή", δηλαδή στο χώρο του Ατλαντικού ωκεανού, Αρκετοί όμως, σύγχρονοι του 20ού αιώνα μας, ερμηνευτές του Πλάτωνα, τοποθετούν την Ατλαντίδα στο Αιγαίο και συγκεκριμένα στη Σαντορίνη (Άγγελος Γαλανόπουλος, ή στην Κρήτη (J.V. LUCE ).

Η θεωρία του Άγγελου Γαλανόπουλου και του Σπ. Μαρινάτου

Η θεωρία του Άγγελου Γαλανόπουλου για την Αιγηίδα συσχετίζεται με τις παραδόσεις για τη χαμένη Ατλαντίδα, όπως 

Η Αιγαιίς αποτελούσε μια συμπαγή μάζα ξηράς που εκτεινόταν από το Ιόνιο έως τη Μικρά Ασία και τις νότιες ακτές της Κρήτης(από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών)

Η μορφή της Ελλάδας πρίν από 400.000 χρόνια. Η στάθμη της θάλασσας βρισκόταν 200 μέτρα χαμηλότερα από τη σημερινή. Πολλά νησιά ήταν ακόμη ενωμένα(από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών)

ανακοίνωσε ο Φωκίων Νέγρης το 1927 στην Ακαδημία Αθηνών. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή η Αιγηίδα αποτελούσε μια στεριά από την Κρήτη μέχρι το Σούνιο της Αττικής και την Εύβοια. Αργότερα θρυμματίστηκε, από ηφαίστεια και σεισμούς και τα μεγαλύτερα κομμάτια της ξηράς βούλιαξαν σε χάος της γης και το χώρο τους κατέλαβαν τα νερά που εισόρμησαν από τον Ατλαντικό ωκεανό και από τη θάλασσα της Αιθιοπίας, ή την Τριτωνίδα λίμνη της Σαχάρας (ο Ηρόδοτος, ο Ερατοσθένης και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς γράφουν πως η έρημος Σαχάρα κάποτε ήταν λίμνη και την έλεγαν Τριτωνίδα ή Τριτονίντ). Αλλά αν υπάρχουν γεωλογικά στοιχεία για όλα αυτά, η διαμόρφωση του Αιγαίου πρέπει να έγινε εκατοντάδες χιλιετηρίδες πριν. Δεν μπορεί να συσχετιστεί συνεπώς, με τη μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, που εντοπίστηκε στο χρόνο 1450 της παλιάς χρονοαρίθμησης. Το χρόνο αυτό υποστηρίχτηκε από το Σπύρο Μαρινάτο και άλλους, καταστράφηκε η Κνωσός και ο Μινωικός πολιτισμός της Κρήτης. Γιατί, εκτός από το ισχυρότατο παλιρροιακό κύμα που υψώθηκε από την έκρηξη, επακολούθησαν αλλεπάλληλοι σεισμοί που συγκλόνισαν το Αιγαίο και επέφεραν την καταστροφή.

Ο Σπ. Μαρινάτος δεν μπόρεσε ν' αποδείξει από τα ευρήματα των ανασκαφών στη θήρα, ότι η Ατλαντίδα βρισκόταν στο κομμάτι που καταποντίστηκε στο Αιγαίο πέλαγος. 'Ετσι ο Μαρινάτος στα γραφτά του αναφέρεται στο "Αίνιγμα", ή στο "Πρόβλημα της Ατλαντίδας".

Διάφορες άλλες θεωρίες για το χώρο του Αιγαίου

Οι ιερείς της Σάιδας, αρχαιότατης θρησκευτικής πρωτεύουσας της Αιγύπτου, είπαν στο Σόλωνα, που μετέφερε τα στοιχεία για τον "Ατλαντικό λόγο" του Πλάτωνα, ότι τα νησιά του Αιγαίου και η Κρήτη κατακτήθηκαν από τους Άτλαντες, που ήρθαν από δυτικό, από το μεγάλο Ωκεανό. Το ισχυρό έθνος των Ατλάντων, έγραφαν οι πλάκες που διάβαζαν οι ιερείς, κατέκτησε σχεδόν όλα τα παράλια των χωρών της Μεσογείου, από βορρά και νότο κι έφτασε μέχρι τον Περσικό κόλπο. Οι Άτλαντες δεν κατόρθωσαν όμως να καταχτήσουν την Αττική, γιατί τα στρατεύματά τους νικήθηκαν από τους Αθηναίους... (Δηλαδή τους τότε κατοίκους της Αττικής που φαίνεται είχαν κάποια ακμή).

Οι περισσότεροι από τους αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς, όπως οι 'Ομηρος, Ησίοδος, Εύμηλος, Αισχύλος, Πίνδαρος, Ηρόδοτος, Ελάνικος και οι μετά τον Πλάτωνα, Κράντωρας, Ερατοσθένης, Απολλώνιος Ρόδιος, Αρίσταρχος, Απολλόδωρος, Ποσειδώνιος, Πλούταρχος, Οβίδιος, Πλίνιος, Στράβωνας, Παυσανίας, Πρόκλος κ.α. συμπορεύονταν στο θέμα της Ατλαντίδας έμμεσα ή άμεσα με τον Πλάτωνα. Οι περισσότεροι επίσης, από τους νεότερους Ατλαντολόγους, από τα χρόνια της Αναγέννησης μέχρι σήμερα, με κεφαλή τον Ιγνάτιο Ντόνελλυ, δέχονται την τελευταία αυτή άποψη, ότι δηλαδή τα νησιά του Αιγαίου και η Κρήτη κατακτήθηκαν τα πανάρχαια χρόνια από τους Άτλαντες. Η άποψη έχει πολλά στηρίγματα, αν παραδεχτούμε πως υπήρξε κάποτε η Ατλαντίδα και χάθηκε, από αιτίες φυσικές βέβαια και όχι από την οργή του Δία, όπως μετέφρασαν τα ιερογλυφικά στο Σόλωνα οι ιερείς της Σάιδας .

Τα στοιχεία των παραπάνω θεωριών αναφέρονται σε πανάρχαιους χρόνους της παλιάς χρονοαρίθμησης, πριν το μεγάλο κατακλυσμό που συνέπεσε, όπως παραδέχονται πολλοί, με τον καταποντισμό της Ατλαντίδας.

Πως προήλθε το όνομα "Αιγαίο"

Οι ερευνητές του θέματος Ατλαντίδα και Αιγαίο, μελέτησαν κυρίως τα στοιχεία της Κρήτης και της Σαντορίνης. Αντίστοιχα στοιχεία και παραδόσεις υπάρχουν σε όλα σχεδόν τα νησιά του Αιγαίου. Ακόμα και το όνομα Αιγαίο αποδίδεται σε ήρωες και αρχηγέτες, που έχουν σχέση με τους Τιτάνες-Άτλαντες.

Ο Αιγαίων ήταν κατά τη μυθολογία μας γίγαντας, γιος του Ουρανού και της Γαίας. Πρόγονος των Τιτάνων. Κατοικούσε στα βάθη του Ωκεανού. Θεωρούνταν θαλάσσιος θεός αλλά και εφευρέτης των πλοίων. Από μερικούς ταυτίζεται με τον Ποσειδώνα, που ήταν κυρίαρχος του Αιγαίου Πελάγους και αποκαλούνταν "Αιγαίος" και "αιγί-οχος", γιατί εξαπέλυε τα ορμητικά κύματα. Αυτά τα έλεγαν "αίγες" (βλ. λεξικό Σουίδα), ενώ το επαιγίζω σημαίνει σφοδρώς πνέω. Στην αγριότητα των κυμάτων, καταλήγει, οφείλεται το όνομα Αιγαίο. Άλλη εκδοχή είναι ότι προέρχεται από τις παραθαλάσσιες πόλεις Αιγαί της Εύβοιας και της Αχαϊας, όπου λατρευόταν ο Ποσειδώνας. Τέλος λέγεται, το Αιγαίο πέλαγος πήρε το όνομά του από τον Αιγέα, βασιλιά της Αθήνας, που έπεσε στη θάλασσα, περιμένοντας το γιο του Θησέα να γυρίσει από την Κρήτη.

ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ;     Υπάρχουν πολλές ενδείξεις για την παρουσία των Ελλήνων κατά

τους αρχαίους χρόνους στην Αμερικάνικη ήπειρο . Πλήθος ευρημάτων (Αρχαιολογικά, γλωσσολογικά κλπ), μερικά από τα οποία τα παραθέτουμε στις σελίδες μας , έχουν βάλει διάφορους ερευνητές σε σκέψεις και είχαν σαν αποτέλεσμα την επίσημη αποστολή ομάδας

από το Ε. Μ. Πολυτεχνείο Αθηνών στο Περού , προκειμένου να μελετήσουν την ομοιότητα των ευρημάτων με τα αντίστοιχα

Ελληνικά.

   

ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΟ ΠΕΡΟΥ

Πλήθος ευρημάτων από το Περού (αρχαιολογικών και γλωσσολογικών) επιβεβαιώνουν την άποψη πολλών Ελλήνων και Ξένων ερευνητών - επιστημόνων, ότι η ευρύτερη περιοχή

του Περού είχε επικοινωνία με τον Ελλαδικό χώρο από τα πανάρχαια χρόνια.

Αρχαιολογικά ευρήματα που παρουσιάζουν πολύ μεγάλη ομοιότητα με ευρήματα από τον Ελλαδικό χώρο, αλλά και

γλωσσολογικές μελέτες που αναδεικνύουν την Ελληνική ώς τη βάση πολλών τοπικών διαλέκτων (Κετσούα, νήσοι Χαβάης

κλπ).

Χάρτης του Περού και της ευρύτερης περιοχής.

Πιέστε πάνω στην εικόνα για να δείτε την μεγέθυνση.

 

Μάτσου-Πίτσου. Πύλη

Κυκλώπειων τειχών.

Οι ομοιότητες με τις Μυκήνες είναι

εμφανέστατες

 

Όχι δεν βρισκόμαστε στις Μυκήνες,

αλλά στο κυκλώπειο

φρούριο του Σακσαϋουαμάν στό Περού.

Άποψη της πύλης του φρουρίου.

Πηγή : περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ τ.200-201

Ο Ακαδημαϊκός ENRICO MATTIEVICH στο βιβλίο του με τίτλο " ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΟΛΑΣΗ-η ανακάλυψη της Αμερικής από τους Έλληνες " παρουσιάζει τα αποτελέσματα των ερευνών του σε αρχαιολογικούς χώρους του Περού που στηρίζουν την θεωρία του ότι τα Τάρταρα -η πύλη του Άδη - των αρχαίων Ελλήνων ήταν στο Τσαβίν ντε Χουαντάρ , όπου οι αρχαίοι μας πρόγονοι ήταν επισκέπτες ! Μερικές από τις ενδείξεις είναι :α) Ανεύρεση σε διάφορα μέρη του Περού , της κεφαλής της Μέδουσας , του περίφημου Γοργώνιουβ) Ύπαρξη από το 1867 (!) σειράς άρθρων σε περιοδικό της Αργεντινής , ότι η γλώσσα Κέτσουα των Περουβιανών των Άνδεων έχει βάση τα αρχαία Ελληνικά !γ) Ανακαλύψεις αμφορέων Ελληνικής τέχνης (σημείωση: τέτοιοι αμφορείς έχουν βρεθεί σε πολλά μέρη της Αμερικανικής ηπείρου και όχι μόνο στο Περού

Εικόνες Μεδουσών (Γοργόνων) της Αμερικής και της Μεσογείου .1) Των Αθηνών .2)Της Κολομβίας3)Της Σικελίας (Ιταλία-μεγάλη Ελλάδα) και4)Του Περού .

 

Γουδί από πέτρα που βρέθηκε στο Τσαβίν ντε Χουαντάρ αιλουροειδούς μορφής με όψη κέρβερου .(διακοσμημένο με σταυρούς κλπ)

Οι φωτογραφίες προέρχονται από το βιβλίο του ENRICO MATTIEVICH "ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΟΛΑΣΗ-

η ανακάλυψη της Αμερικής από τους Έλληνες "εκδόσεις ΕΚΑΤΗ.

.....Κοντά στο Ταράμε, στην νοτιοανατολική Βενεζουέλα, ο Ομέ ανακάλυψε ένα από τα πιο αινιγματικά και εντυπωσιακά μνημεία της προϊστορικής Αμερικής: “την πέντρα πιντάδα ” (πέτρα με ζωγραφιές).Η πέντρα πιντάδα είναι ένα ογκώδες μνημείο μήκους 92 μέτρων, πλάτους 76 και φαίνεται σαν ένα τεράστιο αυγό στο μέσο μιας απέραντης κοιλάδας .“Kοντά στην πέντρα πιντάδα, ο Ομέ βρήκε ντολμέν παρόμοια με εκείνα της Ευρώπης και της Αλγερίας, γραμμένα με Ελληνικά γράμματα”.Επάνω Δε στην πέτρα υπήρχαν σκίτσα αλόγων, αμαξών και τροχών που επαναλαμβάνονται πολλές φορές. Είναι βέβαιο ότι όταν έφτασαν οι Ευρωπαίοι κατακτητές δεν υπήρχαν όλα αυτά (σύμφωνα με τους επιστήμονες οι Ινδιάνοι της Αμερικής αγνοούσαν τον τροχό).Φαίνεται ότι κάποιος άλλος τα ζωγράφισε για λογαριασμό των Ινδιάνων. Ο Ομέ λεει ότι είναι ζωγραφισμένα πάντοτε σε προφίλ και είναι συχνά φτιαγμένα με μία ειδική μέθοδο, δηλαδή μ’ εκείνη που χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα την Τρίτη χιλιετία π.Χ. “Τα ημερολόγια του Κορτέζ μιλάνε για τους Ζοποτέκους έναν λαό φιλοπόλεμο του νοτίου Μεξικού. Οι πόλεις τους το Μόντε Αλμπάν και η Μίτλα με τις κιονοστοιχίες, θυμίζουν την Τσίτσεν Ίτσα (Γιουκατάν) και εκείνες της Κνωσού και της Τίρυνθας”. Ο Πιέρ Ονορέ έκανε μία καταπληκτική σύγκριση μεταξύ δύο νωπογραφιών, που η μία παριστάνει έναν πρίγκιπα της Κνωσού της Κρήτης και η άλλη έναν Ινδιάνο ευγενή από το Παλένκουε του Γιουκατάν στο Μεξικό......

Πηγή: Θ.Αξιώτης ΝΕΟ ΦΩΣ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ,Π.Κολοζίμο, ΓΗ ΧΩΡΙΣ

ΧΡΟΝΟ

Πάνω : Κόσμημα των Ίνκα για τον λαιμό που είναι στολισμένο με Ελληνικά γράμματα (διακρίνονται καθαρά Χ, Σ, Υ,

Ο, Τ κλπ) Πηγή φωτογραφίας : Έριχ φόν Νταίνικεν

"Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΥ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ"

 

  

ΔΙΠΛΟΙ ΠΕΛΕΚΕΙΣ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Στην συγκριτική φωτογραφία που παρουσιάζουμε μπορείτε να δείτε τις ομοιότητες των ευρημάτων της Αμερικανικής ηπείρου με τα

αντίστοιχα Ελληνικά (Μινωικά) ευρήματα...

Η φωτογραφία προέρχεται από το βιβλίο τουΙωάννη Πασσά "Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ"

  

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΧΑΝ ΧΑΡΤΕΣ ΤΗΣ ΥΦΗΛΙΟΥ

1. 1.      Η ανακάλυψη των χαρτών του Πιρί Ρέις απέδειξε ότι οι αρχαιότατοι Έλληνες γνώριζαν όλη την υφήλιο *

2. 2.      Η ανακάλυψη του «χάρτη του Ζήνωνος» (1380) απέδειξε ότι οι αρχαίοι είχαν εξερευνήσει τις χώρες του Αρκτικού κύκλου , αφού σ'αυτόν παρουσιάζονται όρη της Γροιλανδίας , που επισημάνθηκαν μόλις το 1947-49.

3. 3.      Το ίδιο ισχύει και για την Ανταρκτική , όπως απέδειξε η εύρεση του χάρτη που σχεδίασε το 1737 ο Γάλλος ακαδημαϊκός Φιλίπ Μπυά , ως αντίγραφο πανάρχαιων Ελληνικών χαρτών . Σ'αυτόν η Ανταρκτική παρουσιάζεται να αποτελείται από δύο νησιά , πράγμα που ανακαλύφθηκε μόλις το 1958.

* Ο Πιρί Ρέις , Τούρκος ναύαρχος του 16ου αιώνα , κατάρτησε ένα

παγκόσμιο άτλαντα χρησιμοποιώντας

χάρτες που κατείχε ένας Ισπανός ( που μετείχε στα 3 ταξίδια

του Κολόμβου , ο οποίος οδηγήθηκε από χάρτες των

αρχαίων Ελλήνων ) και οκτώ

παγκόσμιους χάρτες (που οι Αραβες

ονόμαζαν Ζοφεριγιέ) οι οποίοι

σχεδιάστηκαν την εποχή του Μ.

Αλεξάνδρου. Οι

Πάνω : Αποκατάσταση του χάρτη Κάτω : Φωτογραφία του χάρτη όπως

βρέθηκε

χάρτες αυτοί παρουσιάζουν τα

δυτικά παράλια της Ευρώπης και Αφρικής , τα

ανατολικά της Νοτ. Αμερικής και την

παραλιακή γραμμή της Ανταρκτικής.

Οι χάρτες αυτοί :

·        Έχουν σχεδιαστεί με την μέθοδο της Γεωγραφικής προβολής , που υποτίθεται οτι εφευρέθηκε κατά τον 20ον αιώνα. ·        Αναφέρουν τις σωστές αποστάσεις μεταξύ Ευρώπης - Αφρικής και Αμερικής , οι οποίες μετρήθηκαν μόνο κατά τον 18ο αιώνα.

·        Έχουν τον Νότιο παγωμένο Ωκεανό που ανακαλύφθηκε τον 18ο αιώνα , όπως θα ήταν χωρίς πάγους .

·       

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο του Γεωργίου Γεωργαλά "Η ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΑΠΛΩΣΙΣ ΤΩΝ

ΑΙΓΑΙΩΝ" εκδόσεις ΤΟΤΕ από όπου προέρχονται και τα παραπάνω σχόλια.

 

Οι εικόνες προέρχονται από : α)  περιοδικό ΑΕΡΟΠΟΣ τ. 14

β) Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΥ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ του ΕΡΙΧ ΦΟΝ ΝΤΑΙΝΙΚΕΝ

  

ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΩΝ ΑΝΑΣΑΖΙ

Η λέξη "ΑΝΑΣΑΖΙ" σημαίνει στην γλώσσα των Ναβάχο "ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ" .Σήμερα οι Χόπι είναι οι κάτοικοι των περιοχών των «Ανασάζι» που εθνικά και πολιτιστικά διαφέρουν από τους άλλους ινδιάνους γείτονές τους.Οι Ανασάζι έχτισαν ακροπόλεις και φρούρια όμοια με εκείνα των Μυκηναίων , κατασκεύασαν δρόμους , αμφιθέατρα και αρδευτικά έργα. Έκαναν ηλιακές παρατηρήσεις και κατασκεύαζαν

Πάνω : Aγγεία των Ανασάζι διακοσμημένα με Ελληνικά σύμβολα

Κάτω : Πέτρινη επιγραφή που βρέθηκε στο Kensigton της Μινεσότα

το 1898 με Ελληνικά γράμματα . Πηγή (όπως και του δίπλα κειμένου)

περιοδικό "ΔΑΥΛΟΣ" τεύχος 172 σελ.10399

πήλινα αγγεία και σκεύη παραμφερή πρός εκείνα της Ελληνικής γεωμετρικής περιόδου.Τα σύμβολα και σχέδια των Ανασάζι που είναι σκαλισμένα πάνω σε πέτρες , τα κεραμικά σχέδια και ιδιαίτερα οι μύθοι που διασώζουν οι Χόπι , φωτίζουν αυτά που για τους «ειδικούς» φαντάζουν σαν "άλυτα μυστήρια". Ο Γάλλος συγραφέας Pierre Honnore παρατηρεί ότι "η γραφή των Μάγια είναι εντελώς όμοια με την Μινωϊκή γραμμική Α' . Πιθάρι Κρητικής προέλευσης που βρέθηκε στο Μπίμινι διμιουργεί ένα

αναπάντεχο δήθεν «αίνιγμα». Χάλκινοι διπλοί Κρητικοί πελέκεις βρέθηκαν στο Ουισκόνσιν και το Οχάϊο των ΗΠΑ. (Τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά;) Επιστρέφοντας στους Ανασάζι ,συναντάμε τα γνωστά Ελληνικά σύμβολα ( σπειροειδής κυματοειδής κύκλος , μαίανδρος οφιοειδής , μέδουσα κλπ) , τα οποία βρίσκουμε παντού στην Εσπερία (Εσπερία = η χώρα που βρίσκεται εκεί που δύει ο ήλιος ).Τελειώνοντας να προσθέσουμε οτι στους μύθους των Χόπι συναντάμε

πολλές ομοιότητες με τους αρχαιοελληνικούς μύθους .

 

  

Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ

    Η περιπλάνηση του Οδυσσέως μετά από τον εμφύλιο πόλεμο και την πτώση της Τροίας, είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει πολλούς συγγραφείς και ερευνητές. Οι περισσότερες εκδοχές παρουσιάζουν τον πολυμήχανο βασιλέα Οδυσσέα, ικανότατο μηχανικό και γνώστη της ναυσιπλοΐας, να περιπλανιέται για 10 χρόνια στον χώρο της Μεσογείου μία περιοχή αποδεδειγμένα γνωστή στους Έλληνες από αρχαιοτάτων χρόνων (ήδη από το 7.250 π.Χ. υπήρχε επαφή μεταξύ σπηλαίου Φράχθι Αργολίδος και Μήλου, όπως απόδειξαν τα ευρήματα στο σπήλαιο Φράχθι.    Όμως υπάρχουν πολλά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η περιπλάνηση του Οδυσσέως ήταν και εκτός Μεσογείου και μάλιστα μέχρι τις ακτές της Αμερικανικής ηπείρου.

Η Εριέττα Μέρτζ (Henriette Mertz) στο βιβλίο της WINE DARK SEA (τίτλος στα Ελληνικά "ΟΙΝΩΨ ΠΟΝΤΟΣ" εκδ. ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ) που εξέδωσε το 1965 παρουσίασε πληθώρα στοιχείων για το εν Ατλαντικό Ωκεανό ταξίδι του Οδυσσέως. Αρκετά βήματα πιο πέρα προχωράει ο Ζίγκφριντ Πετρίδης στο βιβλίο του "ΟΔΥΣΣΕΙΑ - μία ναυτική εποποιία των Ελλήνων εις την Αμερικήν" που εξέδωσε το 1994. Στο βιβλίο του εκτός από την ανάλυση του ταξιδιού γίνεται και παρουσίαση στοιχείων που πιστοποιούν την ικανότητα πραγματοποίησης ενός υπερατλαντικού ταξιδιού στην εποχή του Οδυσσέως (γεωγραφικές

γνώσεις, ικανότητα κατασκευής ποντοπόρων σκαφών κλπ)   

 

Περισσότερες πληροφορίες υπάρχουν :

στο βιβλίο του Ζ. ΠΕΤΡΙΔΗ "ΟΔΥΣΣΕΙΑ-Μία ναυτική εποποιϊα προϊστορικών Ελλήνων εις την Αμερικήν" στο βιβλίο της HENRIETTE MERTZ "ΟΙΝΩΨ ΠΟΝΤΟΣ" εκδόσεις ΝΕΑ ΘΕΣΙΣστο βιβλίο του ΙΩΑΝΝΗ ΠΑΣΣΑ "Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ" εκδόσεις Εγκυκλοπαίδειας του ΗΛΙΟΥστο βιβλίο του ENRICO MATTIEVICH "ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΟΛΑΣΗ" εκδόσεις ΕΚΑΤΗστο βιβλίο του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΑΞΙΩΤΗ "ΝΕΟ ΦΩΣ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ" εκδόσεις ΣΜΥΡΝΙΩΤΑΚΗ

 

  Στη σημερινή εποχή, που οι ελληνικές αξίες και ιδέες εχουν γίνει σκιά ενός ένδοξου παρελθόντος, υπάρχουν κάποια άτομα που είχαν ,έχουν και θα έχουν  σαν σκοπό  τη διαφύλαξη της ελληνικής κληρονομιάς και να προστατεύουν  τις αρετές ενός λαού, που επί 15.000 έτη έδινε ζωή σ’ αυτόν το κόσμο. Ας γίνω όμως πιο συγκεκριμένος: Μεταφερόμαστε παλιά, πολύ παλιά πίσω στο χρόνο και για την ακρίβεια στο 9.600,χρονολογία που στην οποία διεξάγεται ένας τρομερός πόλεμος μεταξύ των Υιών του Φωτός, τους Έλληνες και των Υιών του Σκότους, τους Άτλαντες. Οι τελευταίοι ήταν κατά κάποιο τρόπο μαθητευόμενοι των Ελλήνων αρκετές χιλιετίες, και οι Έλληνες τους έλεγαν να είναι υπομονετικοί, ώστε κάποτε να αποκτήσουν κι αυτοί τα μυστικά των μυστικών αλλά και «Γνώθι Σ’ Αυτόν» - εξού και το όνομα Άτλαντας, που σημαίνει «αυτός που έχει υπομονή».Οι Άτλαντες όμως ανυπομονούσαν να γίνουν κι αυτοί σαν τους Έλληνες και επαναστάτησαν (υπόψιν ότι ποτέ δεν κακοποιήθηκαν σωματικά ή ψυχικά) , θέλοντας να φτάσουν τη σοφία των Ελλήνων. Ο πόλεμος που ακολούθησε είναι κάτι ασύλληπτο για τα σημερινά ανθρώπινα δεδομένα, αφού χρησιμοποιήθηκαν υπερόπλα φτιαγμένα απ’ τους ίδιους τους Θεούς, αν και οι τελευταίοι είχαν προειδοποιήσει τα παιδιά τους, τους Έλληνες, να μην γίνει κάτι τέτοιο. Αποτέλεσμα ; Ολόκληρη η ήπειρος μέσα σε μια νύχτα καταβυθίστηκε, μέσα σε μια τρομαχτική καταιγίδα από λάβα και θειάφι. Όσοι απ’ τους Άτλαντες σώθηκαν κατέφυγαν στα παράλια της κοντινής ηπείρου (Αμερικής) και οι Έλληνες δυτικά, προς την Αλγερία όπου και διέσωσαν την αφήγηση της καταστροφής της ηπείρου. Αυτό που μας νοιάζει όμως είναι τι έγινε μετά την εξαφάνιση της νήσου. Ο πόλεμος αυτός, όσο κι αν κράτησε, ήταν εξουθενωτικός για τους Έλληνες και ο κίνδυνος να περάσουν σε λάθος χέρια τα θεία μυστικά τους, ήταν μεγάλος. Τότε οι αρχιερείς σε συνεργασία με τους καλλιτέχνες δημιούργησαν μια ομάδα, την ομάδα Έψιλον, την ονόμασαν έτσι επειδή οι Έλληνες θεοί (και κατά συνέπεια οι

Έλληνες) προέρχονται απ’ το άστρο Έψιλον του Σειρίου, με σκοπό να προστατεύει την ελληνική φυλή και να κρατήσει ζωντανές τις αξίες της. Με τελετές και μυήσεις τα κατάφεραν και το ελληνικό έθνος μπόρεσε να αναγεννηθεί μέσα απ’ τις στάχτες του! Αποδείξεις για τα λεγόμενά μου υπάρχουν πολλές (π.χ. τα βάζα και οι αμφορείς με θαυμάσιες ελληνικές παραστάσεις, που βρίσκονται στα κρατικά μουσεία του Βερολίνου, με την υπογραφή κάτω χαμηλά «ΟΜΑΣ Ε»!!) και έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά γι’ αυτό το θέμα (τους Έψιλον δηλαδή),αλλά πρέπει κάποτε να χωριστεί η αλήθεια με το ψέμα και η χιλιοταλαιπωρημένη Ελλάς να πάρει τη θέση που της αξίζει.

Τι γίνεται όμως σήμερα;; Στις μέρες μας , η οργάνωση Έψιλον είναι ένας θρύλος, που ενσαρκώνει τις επιθυμίες και τους πόθους όλων των Ελλήνων. Ποια είναι όμως τα «πιστεύω» των (Ε);Η ομάδα αυτή δεν ανήκει σε καμία πολιτική παράταξη παρά μόνο στην ιερή εκείνη ιδέα που ονομάζεται Ελλάς. Στόχος τους είναι η συμφιλίωση των λαών, η κατάργηση των ναρκωτικών αλλά κυρίως να αποκτήσει η Ελλάδα τις σκλαβωμένες πατρίδες (Α.Ρωμηλία, Κύπρο, Μ.Ασία, Κωνσταντινούπολη κλπ) που μέσω του πολέμου έχασε, ώστε η χώρα μας να ξαναγίνει όπως ήταν τα χρόνια του κοσμοκράτορα Αλέξανδρου, μια χώρα που ενέπνεε σεβασμό και περηφάνια σε όλους!

 

ΤΟ ΥΠΕΡΟΠΛΟ ΜΠΕΒΑΤΡΟ 

Η προηγμένη τεχνολογία των Εψιλον, θα μπορούσε και τώρα να δωθεί στο Ελληνικό κράτος, αλλά τα υψηλόβαθμα στελέχη της (Ε) , γνωρίζουν οτι αυτοί που κυβερνάνε τον τόπο αυτή τη στιγμή,είναι απλώς πιόνια των Σιωνιστών.Ετσι έχουμε το  εξής συγκλονιστικό γεγονός:  Ενώ οι επιστήμονες της (Ε)  κατασκεύαζαν το Μπέβατρο (εδώ  σε μια μεγάλη παρένθεση να σας εξηγήσω τι είναι το Μπέβατρον.Το Μπέβατρον λοιπόν, γνωστό και ως «Γοργόνειο» και « η κεφαλή της Μεδούσης»,είναι ένα υπερόπλο, ένα σύστημα για τη σύντηξη  του πλάσματος της ύλης-σε καμιά περίπτωση δεν το συγχέουμε με τη σύντηξη του πυρήνος της ύλης- και έχει φωτοδέσμη πλάσματος.Αυτό σημαίνει ότι το πλάσμα που προέρχεται από  τη σύντηξη της ύλης, εξερχόμενο απ’ το μαγνητικό πεδίο, γίνεται φωτοδέσμη, δηλαδή ακτινοβολία.Το υπερόπλο αυτό βρίσκεται σε κάποια χώρα της Αφρικής ενώ οι Εβραιο-σιωνιστές, το «παρουσίασαν» στη ξένη ταινία : «Τζέημς Μποντ πράκτωρ 

007:Επιχείρηση ‘Χρυσά Μάτια’(James Bond, Goldeneye)) , οι πολιτικοί κάλεσαν τον εκδότη της εγκυκλοπαίδειας  του «ΗΛΙΟΥ» Ιωάννη Πασσά, τον αστρονόμο Κωνσταντίνο Χασάπη, τον πυρηνικό-φυσικό Γεώργιο Γκιόλβα κ.α. και τους ζήτησαν τα σχέδια του αντιεροπορικού σχεδίου ‘ΑΡΤΕΜΙΣ’ ,το οποίο αποτελεί μέρος των σχεδίων του ‘Μπέβατρο’. Οι Απολλώνιοι είχαν παραδώσει τα σχέδιά του και είπαν στους πολιτικούς ότι αυτός που θα τα προδώσει, θα εκτελεστεί αμέσως.Οι Εψιλον τώρα, μπορεί αφιλοκερδώς να κατασκεύασαν το υπερόπλο αυτό ,αλλά οι πολιτικοί «ηγέτες» (όπως ομολόγησαν ο Ι.Πασσας, ο Ι. Φουρακης κ.α.) ΠΟΥΛΗΣΑΝ τα σχέδια στο Ισραήλ, το οποίο με τη σειρά του τροφοδοτεί το ‘ΑΡΤΕΜΙΣ’ και σε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένου και της Τουρκίας (αν κάποιος έχει αμφιβολίες,ας διαβάσει το βιβλίο του Ι. Πασσά «Η αληθινή προϊστορία», σελ.26-28 και 56-58)!Με λίγα λόγια ,οι της (Ε) το ένα βράδυ δίνουν τα σχέδια του συστήματος και το ίδιο βράδυ οι πολιτικοί τα παραδίδουν στους Ισραηλίτες!

Τελειώνοντας , να πω ότι η Ομάδα Εψιλον έχει ανακαλύψει και άλλα κύματα, μη Ερτζιανά,πράγμα το οποίο σημαίνει ότι δεν εξασθενεί η δύναμή τους(δεν ισχύει ο νόμος των αντιστρόφων τετραγώνων).Τα κύματα αυτά έχουν τεράστια ισχύ,ώστε να δημιουργούν πύρηνες ενεργειακές σφαίρες!Χρησιμοποιούνται σε υπερόπλο που αντλεί δύναμη απο γεννήτριες ΜΟΡΑΥ, χρησιμοποιώντας εκρήξεις για τη παραγωγή ενέργειας και επιπλέον έχει τη δυνατότητα να παράγει τετραδιάστατα κύματα σε κάθε σημείο του χωροχρόνου.

  Αυτά τα ανακάλυψε ο κορυφαίος Σερβος Φυσικός Νίκολα Τέσλα ,μαζί με τον Ελληνα Κ. Καραθεοδωρή, οι οποίοι- λένε- ήταν μέλη της Ε’.

  Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΨΙΛΟΝ ΚΑΤΑ ΤΑ ΝΕΟΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

 Η μυστική ομάδα (Ε) εκδηλώθηκε για πρώτη φορά, τουλάχιστον  επίσημα, τα χρόνια της επανάστασης του 1821.Εκδηλώθηκε τρόπος του λέγειν , αφού ποτέ δεν έγινε αναφορά στο όνομα της, αλλά στο κάλυμμα αυτής ,που δεν είναι άλλη από την Φιλική Εταιρία. Στη πραγματικότητα η Φιλική Εταιρία, δεν  ήταν παρά πλόκαμος της (Ε) με τους τρεις ιδρυτές της (τους Νικόλαο Σκουφά, Αθανάσιο Τσακάλωφ και Εμμανουήλ Ξάνθο) να είναι μυημένα, απεσταλμένα μέλη των Έψιλον. Η «Αόρατος Αρχή», το όνομα που

χρησιμοποιούσαν για να αναφερθούν στην ομάδα Έψιλον, έδωσε το σύνθημα για τον μεγάλο αγώνα της επιβίωσης του έθνους.

Από τότε πέρασαν αρκετές δεκαετίες , για να φτάσουμε στο 1965, ημερομηνία που ιδρύθηκε άλλο ένα τμήμα της Έψιλον, αρκετά γνωστό στον κόσμο, με την ονομασία Π.Α.Κ.Ε.Α.Δ (Παγκόσμιο Κέντρο Ερευνών Ανθελληνικών Δραστηριοτήτων), το οποίο είχε αρκετές επιτυχίες , όπως λόγου χάριν, την ανακάλυψη του περιβόητου «Πειράματος της Φιλαδέλφεια» που έλαβε χώρα στις Η.Π.Α. Άλλα τμήματα είναι εκείνα της Θεσσαλονίκης, με την ονομασία «Οδυσσεύς» αλλά και στον Όλυμπο, με κωδικό όνομα «Αετοί του Ολύμπου», το τμήμα αυτό έχει τους καλύτερους ελεύθερους σκοπευτές στον κόσμο.

Επίσης υποομάδες της Έψιλον βρίσκονται και στο εξωτερικό. Στη Γιουγκοσλαβία εδρεύει η υποομάδα 48, με κωδικό όνομα «ΜΗΔΕΙΑ».Παρόμοιες βάσεις υπάρχουν στην Νέα Ατλαντίδα (Αμερική), στην Αργεντινή, στο Μεξικό, στην Αφρική , στην Ιταλία και στην Αυστραλία. 

ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΗΜΕΝΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΨΙΛΟΝ; 

Ενδεικτικά, ως μέλη της ομάδας Ε φέρονται οι παρακάτω:

Ιωάννης Πασσάς ( συγγραφέας, εκδότης της εγκυκλοπαίδειας του Ηλίου),

ο καθηγητής Κώστας Καραθεοδωρής ( φημισμένος Έλληνας μαθηματικός, 1873-1950, που θεωρείται από πολλούς ως ο πατέρας της Θεωρίας της Σχετικότητας την οποία κάποια «εχθρική» λέσχη έδωσε στον Αϊνστάιν),

ο Αριστοτέλης Ωνάσης,

ο Παύλος Βαρδινογιάννης,

ο στρατηγός Χ. Νικολαίδης ( της Αργεντινής),

ο Κ. Τσίπης (ο ελληνικής καταγωγής επικεφαλής  του προγράμματος Πόλεμος των Άστρων),

ο Αντώνης Τρίτσης ( τέως δήμαρχος Αθηνών), ο τέως αρχιεπίσκοπος Βορείου και Νοτίου Αμερικής,

ο Τζωρτζ Τζάνες ( αξιωματούχος της D.I.A που δολοφονήθηκε από την 17Ν),

ο Δημήτριος Αγγελόπουλος και ο Αλέξανδρος Αθανασιάδης-Μποδοσάκης,

ο Σωτήριος Σοφιανόπουλος ( τέως πρόεδρος της ΧΡΩΠΕΙ), ενώ διάφορες πληροφορίες σχετίζουν με την υπόθεση και τον Γεώργιο Γκιόλβα ( πυρηνικός φυσικός, μηχανολόγος) και άλλοι, επώνυμοι ή ανώνυμοι.

Με την υπόθεση «Έψιλον» συνδέονται επίσης η θρυλική Ομάδα Κατράκη και τα μέλη της ( πολλά έχουν διαδοθεί για τις περιβόητες εργασίες τους και για το βιβλίο Κοσμοσκάφος στα γύρο Έψιλον του Γ. Λευκοφρύδη),

ο αστρονόμος και συγγραφέας Κ. Χασάπης, ο συγγραφέας-ερευνητής Θεόδωρος Αξιώτης,

ο καθηγητής Δημήτρης Λιαντίνης και τέλος,

οι συγγραφείς Γιάννης Φουράκης και Φαέθων Κεραμικός ( Ανέστης Κεραμυδάς)  καθώς πολλά στοιχεία για την Ε, υπάρχουν στα βιβλία τους.

Μετά από ανεξακρίβωτες φήμες, φαίνεται και κάποιες εταιρίες να συνδέονται με την ομάδα Ε.  Αυτές είναι η ΧΡΩΠΕΙ, η ΠΕΙΡΑΙΚΗ ΠΑΤΡΑΪΚΗ, η ΠΥΡΚΑΛ, η ΛΑΡΚΟ, η ΚΟΣΜΟΓΚΑΖ κ.α.       

Οργανώσεις  φιλικές προς την Έψιλον.

Οι «Αβρωνυχίδες» της Αυστρίας.

«Ανδρομέδειοι»  της Ιταλίας.

«Opus Dei » της Ισπανίας.

Η ομάδα ΖΕΥΣ της Αυστραλίας.

Η οργάνωση Uranus της Σκοτίας.

Τέλος, η «Άγνωστος Δύναμις» φαίνεται να έχει και στενές σχέσεις με το Ιράκ και τη Συρία, τα Τάγματα «Ελ-Ααρ» και «888» του Ιρακινού Στρατού, τους Σούφι, τους Παλαιστίνιους (που πολλοί είναι κρητικής καταγωγής), την PLO, τους Γιεζίντι και τους Βάσκους αυτονομιστές ενώ έχουν ακουστεί και κάτι περίεργα περί κύκλων στο Θιβέτ ( η λέξη για μερικούς μεταφράζεται ως Θείον Ιδεών Βασιλέων Ελλήνων Τρόπαιο) και στην Ινδία…

  ΣΧΕΔΙΟ “OVERKILL” ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ

 

Οι επιχειρήσεις «OVERKILL» και «ΦΑΙΔΩΡΑ» έχουν μελετηθεί από τις μυστικές υπηρεσίες των Η.Π.Α και του Ισραήλ και αφορούν τη διάλυση της Ελλάδος.

Η επιχείρηση Φαιδώρα έχει να κάνει με εδαφική διάλυση της Ελλάδος από έξω προς τα μέσα, ενώ η επιχείρηση Overkill έχει τα στοιχεία ψυχολογικού πολέμου και τρομοκράτησης του Ελληνικού λαού σε περίοδο ειρήνης (οργάνωση 17 Νοέμβρη).Η ανασφάλεια και ο φόβος είναι ισχυρά όπλα στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.Ας δούμε όμως το τεχνικό μέρος των δύο επιχειρήσεων, μέσα από απόρρητα ντοκουμέντα …

1 Διχοτόμηση της Κύπρου σε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους και επίβλεψη της συμφωνίας από Αμερικάνικες πλέον δυνάμεις (έχει ήδη γίνει).

2 Συμφωνία συν-κυριαρχίας στο Αιγαίο μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, όπου με τη πάροδο του χρόνου θα εξελιχθεί σε ολική κυριαρχεία της Τουρκίας.Η συμφωνία αυτή θα στηριχθεί στη «φιλία» των δύο χωρών αλλά και στη Συμφωνία της Μαδρίτης και στο άρθρο 5 που ονομάζει τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκία στο Αιγαίο.

3 Ναρκοθέτηση στα Ελληνικά λιμάνια από δυνάμεις του ΝΑΤΟ.

4 Κατάληψη του Γ Σώματος Στρατού στη Θεσσαλονίκη.Διακοπή τηλεπικοινωνιών Ελληνικής Μακεδονίας*. Κατάληψη και ανατίναξη του Υπουργείου Μακεδονίας-Θράκης (*Ελληνική Μακεδονία γιατί

μέχρι τότε τα Σκόπια θα έχουν αναγνωρισθεί επισήμως σαν Μακεδονία από όλους τους Διεθνής Οργανισμούς).

5 Δημιουργία αμερικανο-νατοϊκής βάσης στο Μπούλκες της «Μακεδονίας» στα Σκόπια (έχει ήδη γίνει).

6 Δημιουργία αμερικάνικης βάσης στην Αυλώνα της Βορείου Ηπείρου «Αλβανία»(έχει ήδη γίνει απ’το 1995)

7 Επίσημη αίτηση στον Ο.Η.Ε από τη κυβέρνηση της Αλβανίας για αναγνώριση Αλβανικής μειονότητας στην Ελλάδα.Ο Ο.Η.Ε. με τη σειρά του θα απαιτήσει απ’την Ελλάς την αναγνώριση της Αλβανικής μειονότητας με δικαίωμα στην εκπαίδευση και στο θρήσκευμα.Η μειονότητα αυτή θα συγκεντρωθεί μάλλον στην Ήπειρο.Ο U.C.K αναλαμβάνει δράσεις τρομοκράτισης του ελληνικού λαού, ο Ελληνικός στρατός αντιδρά και το Ν.Α.Τ.Ο, για το καλό των δύο μειονοτήτων, ασφαλίζει την Ήπειρο (σας θυμίζει κάτι;).

8 Δολοφονία πολιτικών και επιχειρηματιών στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη.

9 Ταυτόχρονα μεταφορά της Ταξιαρχείας του Ρήνου (Γερμανίας) στην «Μακεδονία» (Σκόπια) μαζί με τις ειδικές δυνάμες SEALS και Delta Force. Κατάληψη αεροδρομίων Θεσσαλονίκης, Καβάλας και Αλεξανδρούπολης.

Η ανάπτυξη του διαμελισμού της Ελλάδας θα πρέπει να αρχίσει ενεργώς το 2001-2002 και να υλοποιηθεί μέχρι το 2005-6.

 ΣΕΙΡΙΟΣ

 

Είναι ένα πολύ λαμπερό αστέρι. Έχει ακτίνα 1,5 φορά μεγαλύτερη από τον ήλιο, η μάζα του είναι 2,5 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του ήλιου και είναι 35,5 φορές φωτεινότερος από αυτόν. Έχει θερμοκρασία επιφάνειας 11.200C , τόση όση είναι σε χιλιόμετρα η απόσταση μεταξύ Πυραμίδων Χέοπος και Γιουκατάν Μεξικού, αλλά τόση είναι σε μέτρα ανά δευτερόλεπτο και η ταχύτητα διαφυγής των σωμάτων από την έλξη της γης.

Ο Σείριος αναφέρεται σε όλες τις θρησκείες του κόσμου με τα ονόματα Σείριος, Ζούρια, Σουρ, Σηειρ, Όσιρις κλπ. Αλλά η πανίσχυρη χριστιανική θρησκεία, για να σβήσει κάθε συσχετισμό της γης με το ζωηφόρο άστρο, προσπάθησε να αφανίσει κάθε στοιχείο, καταστρέφοντας τις βιβλιοθήκες(Αλεξάνδρειας). Επίσης, ονόμασε το αστέρι διάβολο και απαγόρευε ακόμα και τη προφορά του ονόματος Εωσφόρος, χωρίς καν να ξέρει τι σημαίνει( αυτός που φέρνει το φως).Εισήγαγε Επίσης μέσα στο δόγμα της πίστεως, την Αποκάλυψη, αιρετικό βιβλίο μη αποδεκτό αρχικά  ως κανονικό, μέσα στο οποίο ο Χριστός αποκαλεί τον εαυτό του «Πρωινό αστέρι»,έτσι όπως αποκαλείται εδώ και 22.000 χρόνια ο Σείριος!!   

 Ακόμη "μέλη της ομάδας" παίρνουν θέση στην διαμάχη Ελληνιστών - Εκκλησίας σχετικά με το παρελθόν των Ελλήνων. Οι Εκκλησιαστικοί

κύκλοι υποστηρίζουν πως οι αρχαίοι Έλληνες ήταν ειδωλολάτρες πράγμα που σύμφωνα με την ομάδα Ε , με συγγραφείς και σοφούς Έλληνες ακόμα και με Αποστόλους δεν ισχύει … Τώρα ποιος έχει δίκιο είναι άγνωστο.Η "Διαμάχη" αυτή κρατάει αιώνες και πολλές φορές στο παρελθόν έχουν γίνει συγκρούσεις και φυσικά ορισμένοι επωφελούνται από αυτήν την "εσωτερική αντιπαράθεση".Μεταξύ άλλων έχουν κατά καιρούς ειπωθεί τα αληθή ή αναληθή στοιχεία πως οι Έλληνες ανέμεναν τον ερχομό του Ιησού όχι μόνο επειδή είχαν αφιερώσει ναούς Στον "άγνωστο Θεό" αλλά γιατί υπήρχαν συγκεκριμένες προφητείες των προγονών τους, που ανέφεραν το γεγονός της έλευσης Tου.Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αφιερώσει ναούς στον "άγνωστο Θεό" οπως αναφέρει ο Παυσανίας. Λέγεται πως η εκκλησία των Αγίων Θεωδόρων στην Ν. Σμύρνη είναι κτισμένη (1870) πάνω από ένα αρχαίο κτίσμα το οποίο σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις αποτελούσε τμήμα βομού προς τον άγνωστο Θεό. Στην αρχαιότητα από εκείνη την περιοχή περνούσε δρόμος που ένωνε το Φάληρο με την Αθήνα. Από εκει πέραςε ο Απόστολος Παύλος κατά την επιστροφή του από την Μακεδονία ( 1 αιώνα μ.χ ) και από την ύπαρξη του Ναού εμπνεύστηκε την ομιλία του προς τους Αθηναίους στον Άρειο Πάγο.Ο Σόλων γράφει για κάποιον Θεό που θα προέλθει από θνητή γυναίκα θα υβρισθεί και θα σταυρωθεί.Η Σίβυλλα η Κυμαία προφήτευσε τον 3ο πχ αιώνα πως ο Υιός του Θεού θα έρθει στην γή με ανθρώπινη σάρκα , το όνομά του θα έχει 4 φωνήεντα και 2 σύμφωνα και το άθροισμα του ονόματός του σύμφωνα με το λεξαριθμικό άθροισμα θα είναι 888. Πράγματι το όνομα ΙΗΣΟΥΣ δίνει άθροισμα 888. Ετσι σε πολλά κτίσματα (μεταξύ αυτών και σε βυζαντινά όπως της Αγ. Σοφίας) υπάρχει το "οκτάκτινο αστέρι" που συμβολίζει τις εκατοντάδες , τις δεκάδες , και τις μονάδες του αριθμού 888. (…)Οι ιερείς του ΔΙΑ φορούσαν σταυρούς και ετσι λέγεται πως ο σταυρός είναι ελληνικό σύμβολο. (?)Ο Σωκράτης σε συζήτηση του με τον μαθητή του Αλκιβιάδη αναφέρει πως περιμένει κάποιον απεσταλμένο από τον ουρανό που θα διδάξει τον τρόπο συμπεριφοράς απέναντι σε ανθρώπους και Θεούς. Με αυτή τη θεωρία καταδικάστηκε και ήπιε το κώνιο.Όταν ο Ιησούς είδε τους Αχαιούς Κρήτες είπε "Ελήλυθεν η ώρα να δοξασθή ο Υϊος του ανθρώπου" (Ιωαννης ΙΒ, 20-23 Παλαια Διαθηκη).Πράγματι οι Κρήτες Αχαιοί είχαν μεταναστεύσει στην Παλαιστίνη το 1500 πχ. Η Παλαιστίνη όπως αναφέρει ο Έλληνας εκεί πρέσβης Γ.

Τσομπαρτζής το 1905, πήρε το ονομά της από τον Ηρόδοτο. Το Νότιο τμήμα της ονομαζόταν "νεγέβ των Χερεθί" δηλαδή "νοτος των Κρητών".Πόσο αληθεύουν όλα αυτά όμως?Γεγονός είναι πάντως πως οι Έλληνες δέχθηκαν εύκολα τις διδασκαλείες του Ιησού που προσομοίαζαν με το θρησκευτικό - ιδεολογικό τους υπόβαθρο. 

Οι «ευαγγελιστές» της Ομάδας Έψιλον

Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, ο αναμορφωτής του ελληνικού τεκτονισμού, ονόματι Σπυρίδων Νάγος, οραματίστηκε μια υπερομάδα Ελλήνων που θα δρούσε για την υπεράσπιση των ελληνικών συμφερόντων, όπως και για την αναβίωση της αρχαίας θρησκείας.

Το 1977 ο Γεώργιος Λευκοφρύδης καταθέτει στην Εθνική Βιβλιοθήκη (για καταχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων) το σύγγραμμά του, «Κοσμοσκάφος στα-γύρω Έψιλον, το οργάνων όργανο του Αριστοτέλη». Όπως γράφει ο Κ. Κούρος στο προαναφερθέν βιβλίο του, ο Λευκοφρύδης του δήλωσε πως ουδεμία σχέση έχει με την ομάδα Έψιλον. Ο δε Α. Κεραμυδάς, τοποθετεί τον Λευκοφρύδη στην ομάδα «Κατράκη» (αποτελούμενη από σπουδαίους φυσικούς και πυρηνικούς επιστήμονες), η οποία ήταν υποομάδα των Έψιλον. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, κατάφερε να αποκωδικοποιήσει τα κείμενα του Αριστοτέλη, τα οποία κρύβουν τεράστιας σημασίας μυστικά. Ο Λευκοφρύδης λοιπόν, πιστεύει πως ο μεγάλος φιλόσοφος ήταν εξωγήινος και ήρθε από τον αστερισμό του Λαγού, από το άστρο Μι. Γίνεται λόγος και για ένα άλλο άστρο, το Έψιλον.

Ο Κεραμυδάς «προχώρησε» ακόμα περισσότερο, λέγοντας πως οι Έλληνες και οι Εβραίοι ήσαν εξωγήινοι, οι μεν από τον αστερισμό του Λαγού και οι δε από τον αστερισμό του Όφεως. Οι Αμερικανοί προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν τα κείμενα του Αριστοτέλη, αλλά μάταια. Τώρα μου ήρθε στο μυαλό και μια εκπομπή που είχα δει στην κρατική ελληνική τηλεόραση. Φιλοξενούμενοι της Έλντας Πανοπούλου, ήταν κάποιοι πυρηνικοί επιστήμονες. Έλεγαν πως δεν είναι τυχαίο που όλα τα αμερικανικά διαστημόπλοια φέρουν ελληνικά ονόματα. Κι αυτό γιατί μονάχα έτσι οι εξωγήινοι δεν τα καταστρέφουν...

Το 1983 ο Γεώργιος Νασιάκος (αυτοαποκαλείτo Αρίωνας) εξέδωσε το βιβλίο του Ετοπία, όπου οραματίζεται την ιδανική πολιτεία των Ελλήνων.

Ιωάννης Φουράκης

Ο καταγόμενος από την Κρήτη συγγραφέας, ασχολήθηκε πολύ με τη σιωνιστική δράση και με την αποκωδικοποίηση της ελληνικής μυθολογίας, όπως και της ιστορίας. Το πρώτο του βιβλίο «Σιωνιστικές συνωμοσίες» (εκδόσεις Γραμμή, 1977) σήμερα είναι πραγματικά δυσεύρετο. Το 1983 εκδίδει το έργο του «Εβραίοι, οι πλαστογράφοι της ελληνικής ιστορίας», το 1985 «Η πρώτη σύγκρουση Ελλήνων-Εβραίων» και «Τα προμηνύματα των Δελφών». Ακολούθησαν κι άλλα βιβλία του, εμάς όμως μας ενδιαφέρει το τελευταίο. Μια μέρα, ψάχνοντας μέσα στο διαδίκτυο, ανακάλυψα μια ιστοσελίδα Εβραίου δημοσιογράφου, όπου αναφέρονταν πολλοί σύγχρονοι αντισιωνιστές. Ανάμεσά τους έλαμπε και το όνομα του Ιωάννη Φουράκη!

Ο Φουράκης αναφέρεται επανειλημμένα στην ομάδα Έψιλον. Στα «Προμηνύματα των Δελφών» κάνει λόγο για την ομάδα ελληνικής αποκαταστάσεως, η οποία πολεμά τα σιωνιστικά σχέδια που αποσκοπούν στην καταστροφή του ελληνισμού. Όπως αναφέρει ο Κ. Κούρος, πολλά άτομα έχουν γίνει παραλήπτες των κειμένων της Ο.Ε.Α. Ο Φουράκης επίσης μιλάει και για κάποια άλλη οργάνωση, την ΠΑ.Κ.Ε.Α.Δ. (Παγκόσμιο Κέντρο Ερευνών Ανθελληνικών Δραστηριοτήτων), τα μέλη της οποίας αφομοιώθηκαν από τους Έψιλον.

Ο Φουράκης υποστηρίζει πως ο ελληνικός λαός διαφέρει γενετικά από τους άλλους λαούς. Εγώ προσωπικά έχω ακούσει πολλούς να λένε πως ο Έλληνας είναι ο μοναδικός που έχει λείο κόκκυγα, ενώ ο λοβός του αυτιού του δεν ενώνεται με το κρανίο, αλλά κρέμεται. Κάποιοι μάλιστα λένε πως τα χρωματοσώματά μας διαφέρουν.

Ανέστης Κεραμυδάς

Ο Κεραμυδάς έχει γράψει τα περισσότερα βιβλία σχετικά με τους Έψιλον. Γεννήθηκε το 1949 στη Θεσσαλονίκη και διετέλεσε αξιωματικός του εμπορικού ναυτικού. Το βιβλίο του «Ομάδα Έψιλον, η τελική αναμέτρηση Δελφών και Σιών» προκάλεσε πάταγο στην Ελλάδα (1996, εκδόσεις Δίον). Ασχολείται με τη «φύση» των Έψιλον (δημιουργία, σύσταση, δραστηριότητες), με την προσπάθεια των σιωνιστών να πλήξουν τον ελληνισμό, με την εβραϊκή ιστορία, με την αποκωδικοποίηση της ελληνικής ιστορίας, με τις επιθέσεις του χριστιανισμού εναντίον του αρχαιοελληνικού πνεύματος όπως και με

την αρχαία ελληνική θρησκεία, της οποίας δηλώνει πιστός. Πολλοί τον κατηγορούν πως έχει κλέψει αρκετές από τις θεωρίες του Ιωάννη Φουράκη, αν και ο ίδιος ο Ανέστης Κεραμυδάς υποστηρίζει πως προηγείται κατά πολύ του Φουράκη. Άλλοι τον χαρακτηρίζουν παραμυθά και τον θεωρούν εφευρέτη της περί των Έψιλον φιλολογίας. Ας δούμε λοιπόν, πώς παρουσιάζει ο Ανέστης Κεραμυδάς, όσα αφορούν την περιβόητη αυτή ομάδα.

Οι πρόδρομοι της ομάδας Έψιλον

Η ομάδα Έψιλον υπήρχε από τα αρχαία χρόνια. Οι ιερείς του δωδεκαθέου επόπτευαν τις ελληνικές αποικίες και επικοινωνούσαν με αυτές μέσω κωδικοποιημένων μηνυμάτων που ζωγραφίζονταν σε αγγεία, ώστε να είναι ακατανόητα για τους ξένους λαούς. Το έργο αυτό ανέλαβε ο αγγειοπλάστης και ζωγράφος Εξηκίας, ο οποίος υπέγραφε με το όνομα της ομάδας (ΟΜΑΣ Ε). Είναι γεγονός ότι υπάρχουν τέτοια αγγεία στο μουσείο του Βερολίνου. Οι πολέμιοι των Έψιλον, υποστηρίζουν πως απλώς η επιγραφή ΟΜΑΣ Ε ήταν η ονομασία του εργαστηρίου του Εξηκία.

Οι μυστικές οργανώσεις που έδρασαν υπέρ του ελληνισμού, ξανάκαναν την εμφάνισή τους πριν την ελληνική επανάσταση του ’21. Ο Δημήτρης Τρανέκος οργάνωσε στην ανατολική Θράκη μια τέτοια ομάδα. Σε μια μάχη εναντίον των Τούρκων, ο Τρανέκος πιάστηκε ζωντανός και κάηκε σε σιγανή φωτιά. Το όνομα της οργάνωσης ήταν 1061, αριθμός που αντιστοιχεί στο όνομα Απόλλων. Έπειτα την ηγεσία της ομάδας αυτής, ανέλαβε ο Σαράντης Αρχιγένης, ο οποίος ήταν ο προσωπικός ιατρός του σουλτάνου Αβδούλ Μετζίτ. Αφού άλλαξε το όνομα της ομάδας σε «ΦΟΙΒΟΣ», ανέλαβε δράση και διέθεσε την περιουσία του για να ενισχύσει την παιδεία. Το 1808 ο Γρηγόριος Ζαλύκης ιδρύει την πατριωτική οργάνωση «Ελληνόγλωσσο ξενοδοχείο» και ο Αδαμάντιος Κοραής τη «Φιλόμουσο εταιρεία». Ο Κεραμυδάς υποστηρίζει πως η Φιλική Εταιρεία ήταν μια μετεξέλιξη των οργανώσεων αυτών. Και ακούστε τώρα το εξής εκπληκτικό: αυτός που μυούσε τα νέα μέλη στη Φιλική Εταιρεία, αυτοαποκαλείτο ΙΕΡΕΑΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ! Γιατί μας κρύβουν στα σχολεία αυτά τα ΓΕΓΟΝΟΤΑ; Είναι ντροπή δηλαδή που ο Σκουφάς, ο Ξάνθος κι ο Τσακάλωφ θέλησαν να δείξουν με το περιεχόμενο του όρκου αυτού, τη συνέχεια του ελληνικού πνεύματος;

Δεν είναι καθόλου αντιχριστιανικό αυτό. Κανείς δεν μπορεί άλλωστε να παραγνωρίσει τον τεράστιο ρόλο που έπαιξε η Ορθόδοξη

Εκκλησία στη ζύμωση και στη στήριξη της εθνικής παλιγγενεσίας. Γιατί όμως να αποκρύπτονται τα στοιχεία αυτά; Και επίσης, γιατί να μην μαθαίνουμε και για τις επονείδιστες στιγμές της χριστιανικής Εκκλησίας; Γιατί να εμφανίζονται όλα ρόδινα κι ωραία; Μέγα λάθος. Ο πραγματικός Έλληνας δεν αποδέχεται το ψέμα. Ποτέ δεν το αποδέχθηκε. Αγαπούσε πάντα την αλήθεια, τρανό σημάδι ανδρισμού. Εκτός βέβαια από κάποιες εξαιρέσεις. Γι’ αυτό τον λόγο, εκτός από τους ένδοξους Μαραθώνες μας, πού και πού έρχονται και οι Θερμοπύλες...

Πατριωτικές οργανώσεις λοιπόν... Ανέφερα πριν την ομάδα ΦΟΙΒΟΣ. Ο Κεραμυδάς υποστηρίζει πως ο Ίωνας Δραγούμης, ανέλαβε τα ηνία της οργάνωσης το 1918 και στήριξε τον μακεδονικό αγώνα.

Η ίδρυση της Ομάδας Έψιλον

Προκαλούν ενδιαφέρον αυτά που υποστηρίζει ο Κεραμυδάς, ακόμα κι αν δεχτούμε πως είναι αποκυήματα της φαντασίας του. Τη δεκαετία του 1950, λοιπόν, οι σιωνιστές άρχισαν να βάζουν μπρος τα σχέδιά τους για τη συρρίκνωση του ελληνισμού. Έτσι, κατά τον Κεραμυδά, δημιουργήθηκε η χούντα, με τις ευλογίες των Αμερικανών. Και μια νύχτα του Ιουνίου, εν έτει 1970, σε ένα σπίτι δίπλα στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών, ιδρύεται η ΟΜΑΔΑ Ε. Ιδρυτικά της μέλη, Έλληνες και ξένοι επιστήμονες, οι οποίοι ήταν ορκισμένοι στους θεούς του Δωδεκάθεου. Οι περισσότεροι εργάζονταν σε ξένα κέντρα διαστημικών ερευνών και σε κέντρα κατασκευής διαστημικών όπλων. Ο Ανέστης Κεραμυδάς δεν αναφέρει τα ονόματά τους.

Στόχος τους; Να ανακαλύπτουν και να γνωστοποιούν κάθε σιωνιστικό σχέδιο που στρέφεται εναντίον του ελληνισμού, να εισχωρούν σε διάφορες σιωνιστικές ομάδες και να αποσπούν πληροφορίες. Γενικά να προστατεύουν κάθε τι ελληνικό από τις ξένες επιβουλές.

Γιατί ονομάστηκαν Έψιλον;

Το όνομα της ομάδας αυτής έχει σχέση με το «Ε» που ήταν σκαλισμένο στο κέντρο του αετώματος του ναού του Απόλλωνα στους Δελφούς. Στα αριστερά υπήρχε το απόφθεγμα «ΓΝΩΘΙ Σ’ΑΥΤΟΝ» (γνώρισε τον εαυτό σου), ενώ στα δεξιά έγραφε «ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ» (τίποτα υπερβολικό, δηλαδή κάτι σαν το παν μέτρον άριστον). Αυτά τα αναφέρει ο Παυσανίας, στην περιήγηση που έγραψε. Ο Κεραμυδάς δίνει τη δική του ερμηνεία. Τα ρητά αυτά

αποκάλυπταν πως οι Έλληνες είναι λαός εξωγήινης προελεύσεως και μπορούσαν να επισκεφτούν την πρώτη τους πατρίδα με ένα κοσμοσκάφος σε σχήμα Έψιλον. Ο ανώτατος άρχων του πλανητικού συστήματος του Σείριου, έστειλε τρία διαστημόπλοια στη Γη για να κάνουν πειράματα γενετικής. (Τη θεωρία αυτή υποστηρίζουν και κάποιες φυλές της Αφρικής. Οι Μάγια σε τοιχογραφίες τους αναπαριστούν αστροναύτες. Οι Ινδοί μιλούν για θεούς που ήρθαν από τον Βορρά). Σε μια από τις αποστολές αυτές, ήρθε ο Απόλλων και η Δήμητρα. Το μέρος όπου προσγειώθηκε η θεά, ονομάστηκε Ελευσίς (έλευση). Ο δε πρώτος ναός του Απόλλωνα στους Δελφούς ήταν το ίδιο του το διαστημόπλοιο, όπου επιτρεπόταν η είσοδος μόνο στους μυημένους, στους ιερείς. Το έψιλον λοιπόν, είναι το άστρο έψιλον του αστερισμού του Λαγού, που υπάγεται στον Σείριο. Ο Κεραμυδάς υποστηρίζει πως το δεκαεξάκτινο αστέρι της Βεργίνας, είναι το άστρο Έψιλον!

Φερόμενοι ως μέλη (;) των Έψιλον

Στα συγγράμματα του Ανέστη Κεραμυδά, φωτογραφίζονται κάποια άτομα ως μέλη της ομάδας Έψιλον. Από άλλες πηγές, προερχόμενες από το διαδίκτυο διάβασα έκπληκτος και κάποια άλλα ονόματα. Πάμε λοιπόν: Αριστοτέλης Ωνάσης (!), Αλέξαντρος Ωνάσης, ο γνωστός αρχαιολόγος Σπύρος Μαρινάτος, ο εκδότης της εγκυκλοπαίδειας του ΗΛΙΟΥ Ιωάννης Πασάς, ο φημισμένος Έλληνας μαθηματικός Κώστας Καραθεοδωρής (πολλοί υποστηρίζουν πως είναι ο πραγματικός πατέρας της θεωρίας της σχετικότητας), ο μακαρίτης Παύλος Βαρδινογιάννης(!), ο στρατηγός Χ. Νικολαΐδης, ο Κ. Τσίπης (επικεφαλής του αμερικανικού προγράμματος Πόλεμος των Άστρων), ο τέως δήμαρχος Αθηνών Αντώνης Τρίτσης, ο ελληνοαμερικάνος Τζωρτζ Τζάνες (δολοφονήθηκε από την 17 Ν), ο Αλέξανδρος Μποδοσάκης, ο Δημήτρης Λιαντίνης (ο καθηγητής που μυστηριωδώς εξαφανίστηκε πριν από δύο σχεδόν χρόνια), ο αστρονόμος Κ. Χασάπης, ο Ιωάννης Φουράκης. Μερικοί μάλιστα υποστηρίζουν πως μέλος της ομάδας Έψιλον, είναι και ο ίδιος ο Ανέστης Κεραμυδάς!

Στην πραγματικότητα τα γεγονοτα πάνε πολύ πιο πίσω. Τα πρώτα Πελασγικα φυλλα που εγκατασταθηκαν στην Αρκαδια Πελλοπονήσου, οι οικογενειες Γκεγκε και Λιαπη, προωθηθηκαν βορεια στη περιοχη του Ολύμπου κι από κει στο Παγκαίο και στο καυκασο. Το 1580 η οικογενεια Λιαπη ακολουθει αντιστροφη πορεια κινουμενη από μοσχα προς Chernigov. To 1603 με 3000 στρατο ο Ζαχαρίας και Προκοπιος Λιαπουνοβ καταλαμβανουν το Chernigov κι επειτα το Κιεβο και γίνεται Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΣΑΡΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗ

ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ ΤΩΝ ΡΟΜΑΝΩΦ Η οικογένεια μετακομίζει σε Οδησσό οπου ο Αλεξαντερ Λιαπουνοβ πριν τον Αισταιν διατυπωνει τις συναρτησεις του απειρου και τη σταθεροτητα των γειτονικών σημερίων σε κάθε τροχια

Τη θεωρια αυτή επεξεργαζεται αργότερα ο Αισταιν

Ακολουθουν οι Τεσλα, Καραθεοδωρης και Γκιόλβας

Στο δευτερο σταδιο ο Βιλελχμ ραιχ συνεισφέρει πολλα με τις ερευνες του περι οργόνης

Ο κύκλος κλείνει από τον Λιαπη Παναγιωτη και τη δημοσιευση της θεωριας του Ενεργειακου Συμπαγους Κενου

Η ινδοευρωπαϊκή θεωρία

Ο Κεραμυδάς (όπως και πολλοί Έλληνες και ξένοι επιστήμονες για να λέμε την αλήθεια) δεν δέχεται τη θεωρία της ινδοευρωπαϊκής προέλευσης των Ελλήνων και το θεωρεί παραμύθι των εβραιοσιωνιστών, με στόχο να πλήξουν τον ελληνισμό. Κανένας αρχαίος λογοτέχνης δεν ανέφερε άλλωστε τίποτα σχετικό με μετανάστευση λαών από την Ασία στην ελληνική χερσόνησο. Θεωρεί ως εφευρέτη της θεωρίας αυτής, τον εβραϊκής καταγωγής γλωσσολόγο, Ουίλιαμς Τζωνς (1746-1794), ο οποίος ισχυρίστηκε πως ανακάλυψε τις ομοιότητες ανάμεσα στη σανσκριτική γλώσσα και στις ευρωπαϊκές.

Ένας άλλος ερευνητής, ο λόρδος Λύττον (για τον οποίο ο Κεραμυδάς ισχυρίζεται πως ήταν κρυπτοεβραίος) υποστήριξε πως οι Έλληνες είχαν κοιτίδα τους τη Βόρεια Ευρώπη και συγκεκριμένα την Αγγλία. Ο δε Φαλμεράγιερ, στηρίχθηκε σε αυτές τις θεωρίες και έγραψε το βιβλίο του, «Περί της καταγωγής των νεοελλήνων». Και που είναι βρε αμορφωτε τα ιχνη του δηθεν πολιτισμού?

Η πηγαν οι Ελληνες στους πάγους για να κάνουν πατιναζ?

Έπειτα ο Κεραμυδάς, αναφέρει τον Άγγλο ανθρωπολόγο Τζούλιους Χάξλευ, ο οποίος υποστήριξε πως η ύπαρξη της ινδοευρωπαϊκής ομοεθνίας, είναι ένα παραμύθι και δεν υπάρχει απολύτως κανένα αποδεικτικό στοιχείο για τη στήριξη της θεωρίας αυτής. Επίσης ο Ντυσώ και ο Κάρπεντερ υποστήριξαν πως η ελληνική γραφή δεν είναι φοινικικής προελεύσεως. Και σαφως και δεν είναι αφου οι φοινικες ήρθαν στην ελλαδα και βρήκαν γραφη εδώ. Σαφως είχαν τη δική τους αλλα χρησημοποιησαν και εμαθαν τη γραφη που βρηκαν. Όπως οι Αλβανοι που ηρθαν στην Ελλάδα γνωριζαν τα Αλβανικά αλλα ήρθαν κι έμαθαν να γραφουν Ελληνικά. Ακριβως η ιδια

διαδικασία

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός, πως σύγχρονοι ερευνητές εξέφρασαν την άποψη πως ουδέποτε υπήρξε ινδοευρωπαϊκή φυλή αφου δεν υπάρχουν τεκμηρια

 

Οι Εβραίοι

Ο Ανέστης Κεραμυδάς, ο Ιωάννης Φουράκης και πολλοί άλλοι ευαγγελιστές της Ομάδας Έψιλον, αναφέρονται στον εβραϊκό λαό (πέρα από αυτά, υπάρχει το σύγγραμμα του Πλεύρη «Ας μιλήσουμε για Εβραίους» όπου ο συγγραφέας προσεγγίζει το θέμα μέσα από την Παλαιά Διαθήκη). Πρέπει να ομολογήσουμε, πως ο συγγραφέας μας αντιμετωπίζει πολύ περιφρονητικά τους Εβραίους. Τους χαρακτηρίζει άσοφους, άτομα που πάντα ενδιαφέρονταν για το χρηματικό κέρδος. Και επειδή ήταν ένας λαός που δεν προσέφερε τίποτα στον πολιτισμό, μισούν και κατατρέχουν τον ελληνισμό (η Διδώ Σωτηρίου είχε πει, πως ο χριστιανισμός ήταν ένα επινόημα των Εβραίων, προκειμένου να πλήξουν το ελληνικό πνεύμα). Αναφέρεται επίσης στη λέσχη Μπίλντεμπεργκ και στην τριμερή επιτροπή, τις οποίες χαρακτηρίζει ως σιωνιστικές. Για την τριμερή λέει πως ιδρύθηκε από τον εβραϊκής καταγωγής Ντέιβιντ Ροκφέλερ με σκοπό να προστατεύσει τα σιωνιστικά συμφέροντα ανά την υφήλιο. Οι Εβραίοι κατηγορούνται για όλες τις καταστροφές που υπέστη ο ελληνισμός. Πάντως η δήλωση του εβραιοαμερικάνου Χένρι Κίσινγκερ (που έλεγε πως η Ελλάδα πρέπει να καταστραφεί) παραμένει μέχρι σήμερα αινιγματική. Όπως και ένα χωρίο της Παλαιάς Διαθήκης (Ζαχαρίας Θ, 13-15), «και εξεγείρω τα τέκνα σου Σιών, κατά των τέκνων σου Ελλάς...».

Τα «υπερόπλα» της Ομάδας Έψιλον

Πολλοί ισχυρίζονται, πως η ομάδα Έψιλον είναι κάτοχος τρομερών σε ισχύ, όπλων, τα οποία θα χρησιμοποιήσει, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Ο πυρηνικός φυσικός Γεώργιος Γκιόλβας (συνεργάστηκε στο παρελθόν με το ΝΑΤΟ και την ΝΑΣΑ), δηλώνει πως στα χέρια της ομάδας Έψιλον βρίσκεται ένα υπερόπλο, το μπέβατρο, το οποίο μπορεί να καταστρέψει με μία βολή, όλους τους δορυφόρους (!) των ΗΠΑ. Ο Κεραμυδάς αναφέρει στα βιβλία του, πως οι Έψιλον έχουν ανακαλύψει κάποια κύματα που δεν είναι ερτζιανά και τα οποία μπορούν να δημιουργήσουν πύρινες ενεργειακές σφαίρες και να καταστρέψουν τα πάντα.

Επίσης μιλά για αμυντικά συστήματα, αντλούν ενέργεια από το ηλεκτροστατικό πεδίο της Γης και μπορούν να εξαϋλώσουν ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ. Εδώ δηλαδή, μιλούμε για ένα όπλο που μπορεί να κατασκευαστεί με ελάχιστες δαπάνες, με δωρεάν ενέργεια από τη φύση! Πάλι θα ξεφύγω από το θέμα μου.

Ο Βίλχελμ Ράιχ, είχε ανακαλύψει την οργονοθεραπεία. Το όργονο είναι μία μορφή ενέργειας που εκπέμπουν τα φυτά. Δωρεάν ενέργεια, κατευθείαν από τη μητέρα μας, τη φύση. Μηπως καταλάβατε γιατι καταστρεφουν τη φυση? ΟΧΙ ΦΥΣΗ = ΟΧΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Πλησίασε πολύ κοντά στη θεραπεία του καρκίνου (άλλοι υποστηρίζουν πως το πέτυχε), αλλά όλως περιέργως του απαγόρευσαν να συνεχίσει τα πειράματά του και τον έκλεισαν φυλακή. Βλέπετε φίλοι μου, με τις χημειοθεραπείες, τα νοσοκομεία και οι ιατρικοί οργανισμοί, κερδίζουν περισσότερα χρήματα. Υπάρχει και το ενδεχόμενο μετάστασης, οπότε...

 Οι αντίθετες απόψεις

Η θεωρία περί της υπάρξεως της Ομάδας Έψιλον, δεν έχει μόνο φανατικούς φίλους, αλλά και πολλούς εχθρούς. Είναι σαφώς πιο επιστημονικό και αντικειμενικό να τις καταγράψουμε κι αυτές. Ο Κωνσταντίνος Κούρος στο βιβλίο του «Το αίνιγμα των Έψιλον», μίλησε και με ανθρώπους που θεωρούν τους Έψιλον, ένα καλοφτιαγμένο παραμύθι, ένα παραμύθι της Χαλιμάς, το οποίο λειτουργεί πολύ αρνητικά στη συνείδηση των Ελλήνων, αφού επέρχεται ένας εφησυχασμός. Πολλοί μιλούν για τραβηγμένες και ακραίες ερμηνείες μύθων και ιστορικών γεγονότων. Άλλοι διερωτούνται (και όχι παράλογα κατά την άποψή μου), γιατί, από τη στιγμή που υφίσταται μια τόσο δυνατή ομάδα Ελλήνων, ο ελληνισμός υπέστη τεράστιες εθνικές καταστροφές κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα. Κάποιοι σχολιάζουν πολύ σκωπτικά τη θεωρία περί της εξωγήινης προέλευσης των Ελλήνων. Οι γράφοντες για τους Έψιλον, χαρακτηρίζονται ως μυθοπλάστες, ως επιτήδειοι που δημιούργησαν αυτό το θέμα για να κερδοσκοπούν μέσω των βιβλίων τους. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός, πως άνθρωποι του εθνικιστικού και του αρχαιολατρικού χώρου (όπως ο Σοφιανόπουλος και ο Βλάσης Ρασσιάς), αρνούνται την ύπαρξη μιας τέτοιας ομάδας και χαρακτηρίζουν όσους ασχολούνται με αυτό το θέμα, «ψευτομεσσίες» και «εψιλονλάγνους».

Πως Μπαινουν νεα μελη στην ΟΜΑΔΑ Ε

Εδώ είναι ένα από τα πιο υπέροχα του πλανήτη μυστικά. Τα μέκη της Ομαδας Ε δεν είναι καποιοι οι οποιοι αποφασισαν μια μερα να προσχωρησουν στη ομαδα αυτή αλλά, μεσα στις ατελειώτες του χρόνου πτυχες τα παρελθοντα κι επερχόιμενα χρόνια, το θεικό του Ελληνα DNA, ενεργοποιει τα ασύληπτα ακόμη και για το φορέα του ταλέντα, και ξεδιπλώνεται μεσα σε μια στιγμη, χαρισματική προσωπικοτητα που οι πραξεις της με καμια ταπεινη λογικη δε μπορουν ερμηνεια να εχουν, ιδανικοι φυσικοι χημικοι συγγραφεις και ποιητες που τα πληθη εκει που το πεπρωμενο της Ατλαντιδας θέλει κατευθυνει, ουρανια εχουν εντολή, του Πελλοπονησιακου στρατου στρατιωτες, του πιο φοβερου στρατου που πάτησε στη γη, μπροστά τους αν σταθεις το σωμα σου στη γη επιστρεφεις, μπορεις ποτε του μπροστα να μη σταθεις, στα ποδια να το βαλεις μακρια να τρεξεις, είναι η πιο τελεια των ουρανών πολεμική μηχανή, που ποτέ της πισω δε κατασκευαστηκε να κανει Η ομαδα σε βαζει μεσα της, ποτε δε μπαινεις συ με δική σου βούληση, όπως ποτε δε βγαινεις Aρα λοιπον η είσοδος μελών στην ομάδα αφορά άτομα που ούτε τα ίδια γνωριζουν στο παρελθον ότι θα εισαχθουν σ αυτή αφου η ενεργοποιηση και η μύση τους γίνεται κατόπιν ενεργοποιησης του κώδικα ιχωρ που περιεχει το Ελληνικο μονο DNA βαση συμπαντικου αλγόριθμου Η προστασια της ομαδας τηρειται βαση των παναρχαιων συνθηκων Λιλιθ και Φωτεινων, για κάθε ένα Εψιλον που βλάπτετε θα Θυσιαζονται εκατο από τις παρατάξεις της Λιλιθ. Αυτή ηταν και η πραγματική Λερναια Υδρα που σταλθηκε να εξοντωσει ο Ηρακλής Δεδομένου λοιπονοτι η Λιλιθ δεν τηρησε τη συμφωνια και αγγιξε ξανα τους Εψιλον, οι δικοι της εκατο θυσιαστηκαν πολλες φορρες με τελευταια την ακυρωση επιτυχιας του πειραματος της Φιλαδελφειας, τα πειραματα του Eltrigre ή Λεων στη Σουδα, την ακύρωση της βασεως στη Πεντέλη, την παταγωδη αποτυχια του λειτουργιας του CERN, τη διοχετευση μυριαδων ελληνικων κειμένων στις λεοφωρους του ιντερνετ. Για κάθε ένα που σβήνετε, 100 νέα δημοσιοποιουνται με περισσότερες λεπτομεριες από τυχαίους μη συνδεομενους μεταξύ τους Ελληνες συγγραφείς. Αλλωστε οι λέξεις ήταν τα παναρχαια ισχυρα οπλα των Ελλήνων

Το σίγουρο είναι ότι η πραγματική ιστορία έχει αλλοιωθεί. Και επιτρέψτε μου να έχω κάποιες επιφυλάξεις, σχετικά με την επιλογή που έκαναν οι Πατέρες της Εκκλησίας, για το ποια κείμενα της Καινής Διαθήκης ήταν αυθεντικά. Φημολογείται πως το 1974, ο καθηγητής Ε. Πρόκος βρήκε ένα χειρόγραφο κείμενο του Ευσέβιου Παμφύλου, Επισκόπου Καισαρείας, το οποίο περιείχε αποσπάσματα από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο. Κάποιοι Έλληνες επισκέφτηκαν τον Χριστό και αυτός τους είπε: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο

υιός του ανθρώπου. Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογεννεί, φυτόν ουράνιον και βλάστημα θείον ηκριβωμένον. Λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην...». Ανοίγοντας σήμερα το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο (ΙΒ 20-23) διαπιστώνουμε πως από τις τρεις αυτές φράσεις, μόνο η πρώτη υπάρχει. Το χειρόγραφο αυτό κείμενο, λέγεται πως φυλάσσεται στη βιβλιοθήκη του Βατικανού. Αν όντως όλα αυτά αληθεύουν, φαίνεται πως σε κάποιους δεν εσύμφεραν αυτά που είπε ο Θεάνθρωπος...

Ο ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ….ΑΠΛΑ ΤΟΧΕΙ ΞΕΧΑΣΕΙ

 

Πηγές: http://www.angelfire.com/pro/delfoi/page8.htmΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΧΑΝ ΧΑΡΤΕΣ ΤΗΣ ΥΦΗΛΙΟΥ

1. 1.      Η ανακάλυψη των χαρτών του Πιρί Ρέις απέδειξε ότι οι αρχαιότατοι Έλληνες γνώριζαν όλη την υφήλιο *

2. 2.      Η ανακάλυψη του «χάρτη του Ζήνωνος» (1380) απέδειξε ότι οι αρχαίοι είχαν εξερευνήσει τις χώρες του Αρκτικού κύκλου , αφού σ'αυτόν παρουσιάζονται όρη της Γροιλανδίας , που επισημάνθηκαν μόλις το 1947-49.

3. 3.      Το ίδιο ισχύει και για την Ανταρκτική , όπως απέδειξε η εύρεση του χάρτη που σχεδίασε το 1737 ο Γάλλος ακαδημαϊκός Φιλίπ Μπυά , ως αντίγραφο πανάρχαιων Ελληνικών χαρτών . Σ'αυτόν η Ανταρκτική παρουσιάζεται να αποτελείται από δύο νησιά , πράγμα που ανακαλύφθηκε μόλις το 1958.

Πάνω : Αποκατάσταση του χάρτη

Κάτω : Φωτογραφία του χάρτη όπως βρέθηκε

* Ο Πιρί Ρέις , Τούρκος ναύαρχος του 16ου

αιώνα , κατάρτησε ένα παγκόσμιο άτλαντα χρ

ησιμοποιώντας χάρτες που κατείχε ένας Ισπα

νός ( που μετείχε στα 3 ταξίδια του Κολόμβ

ου , ο οποίος οδηγήθηκε από χάρτες των αρχ

αίων Ελλήνων ) και οκτώ παγκόσμιους χάρτες

(που οι Αραβες ονόμαζαν Ζοφεριγιέ) οι οπο

ίοι σχεδιάστηκαν την εποχή του Μ. Αλεξάνδρ

ου. Οι χάρτες αυτοί παρουσιάζουν τα δυτικά

παράλια της Ευρώπης και Αφρικής , τα ανατ

ολικά της Νοτ. Αμερικής και την παραλιακή

γραμμή της Ανταρκτικής.

Οι χάρτες αυτοί :

Έχουν σχεδιαστεί με την μέθοδο της Γεωγραφικής προβολής , που υποτίθεται οτι εφευρέθηκε κατά τον 20ον αιώνα.

Αναφέρουν τις σωστές αποστάσεις μεταξύ Ευρώπης - Αφρικής και Αμερικής , οι οποίες μετρήθηκαν μόνο κατά τον 18ο αιώνα.

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο του

Γεωργίου Γεωργαλά "Η ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΑΠΛΩΣΙΣ ΤΩΝ

ΑΙΓΑΙΩΝ" εκδόσεις ΤΟΤΕ από όπου προέρχονται και τα παραπάνω σχόλια.

 

Οι εικόνες προέρχονται από : α)  περιοδικό ΑΕΡΟΠΟΣ τ. 14β) Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΟΥ ΣΕ ΕΙΚΟΝΕΣ του ΕΡΙΧ ΦΟΝ ΝΤΑΙΝΙΚΕΝ

 

 

Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΩΣ α) η μελέτη της Εριέττας Μέρτζ (παρούσα σελίδα)

    Η πρώτη που ετόλμησε να έρθει αντιμέτωπη προς την επικρατούσα άποψη ότι οι περιπλανήσεις του Οδυσσέως έγιναν μέσα στην Μεσόγειο ήταν η Αμερικανίδα Εριέττα Μέρτζ (Henrietta Mertz) η οποία το 1965 εξέδωσε στο Σικάγο των Η.Π.Α. το βιβλίο " The Wine Dark Sea" (τίτλος στα Ελληνικά "ΟΙΝΩΨ ΠΟΝΤΟΣ" εκδόσεις ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ -1995)και αργότερα το 1967 τα "Αργοναυτικά" δια των οποίων με μεγάλη πειστικότητα -στηριζόμενη στις δικές της προσωπικές έρευνες και εξερευνήσεις στην Β. και Ν. Αμερική- διατυπώνει την θέση ότι το ταξίδι του Οδυσσέως είχε και ένα σημαντικό σκέλος εκτός Μεσογείου. Η άποψη της κ. Μέρτζ είναι ότι ο

Οδυσσέας ταξίδεψε μέχρι τις ακτές της Αμερικής βοηθούμενος από τα θαλάσσια ρεύματα. Η κ. Μέρτζ εντόπισε τα μέρη που επισκέφθηκε ο Οδυσσέας με βάση την ταχύτητα που κινούνται τα θαλάσσια ρεύματα και την διάρκεια των ταξιδιών από σταθμό σε σταθμό όπως αναφέρονται στην Οδύσσεια. Οι απόψεις της κ. Μέρτζ ενισχύονται και από αρχαιολογικά ευρήματα που έχουν βρεθεί στην Αμερικανική ήπειρο.

    Σχεδιάγραμμα που παρουσιάζει την περιπλάνηση του Οδυσσέα μετά την πτώση της Τροίας βάσει των διαπιστώσεων της Εριέττας Μέρτζ (η οποία μελέτησε εδάφιο προς εδάφιο το κείμενο του Ομήρου σε συνδυασμό με διάφορες νεότερες ανακαλύψεις και παρατηρήσεις που αναφέρονται από τον ίδιο τον Όμηρο π.χ. διάρκεια ταξιδιού κλπ). Στον χάρτη επισημαίνονται η περιοχή που υπήρξαν οι Σειρήνες , σε ποιο σημείο της Αμερικάνικης

ηπείρου ήταν η Σκύλλα και η Χάρυβδης και μέσο ποίας οδού ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη βοηθούμενος καθ' όλη την διαδρομή από το ρεύμα του κόλπου (Gulf stream) .

 

β) η μελέτη του Ζίγκφριντ Πετρίδη

    Οι Έλληνες έχουν μία αποδεδειγμένη ναυτική ιστορία που ξεκινάει τουλάχιστον από το 7.000 π. Χ. όπως αποδεικνύεται από τα ευρήματα του σπηλαίου Φράχθι στην Αργολίδα.    «...Η μοναδικότης του Ελληνικού γεωγραφικού χώρου, ήτοι η παρουσία εις μικράν σχετικώς έκτασιν, το Αιγαίον Πέλαγος, εκατοντάδων νήσων. επέτρεψε εις τους προϊστορικούς κατοίκους του, λίαν ενωρίς την ανάπτυξιν της δια θαλάσσης επικοινωνίας. Με την πάροδο των ετών και την απόκτησιν πείρας θαλασσίων ταξιδίων, οι Αιγαίοι ναυτικοί έγιναν τολμηρώτεροι, πλεύσαντες προς βορράν εις τον Εύξεινον πόντον, προς νότον εις Αίγυπτον και "Φοινίκην" και δυσμάς εις Ιταλίαν και Ιβηρίαν. Ανακαλύψαντες ότι η θάλασσα εις ην εταξίδευον περιεβάλλεντο παντού υπό ξηράς με μία μόνον έξοδον, δεν εδίστασαν να εξέλθουν τραπέντες όπως είδομεν προς βορράν (σημ. της ΑΕΙ- Κασσιτερίδες νήσοι = Αγγλία) δια τον κασσίτερον και δια το ήλεκτρον, αλλά και προς δυσμάς ως θ' αποδείξωμεν...» ("ΟΔΥΣΣΕΙΑ" ελληνική έκδοση, σελίδα 139)

    Η Ελληνική γραμματεία είναι πλούσια σε αναφορές για τις γεωγραφικές γνώσεις των αρχαίων προγόνων μας. Στην μελέτη του κ. Πετρίδη παρουσιάζονται στοιχεία που αφορούν τις γεωγραφικές γνώσεις για περιοχές :

του Βορρά (υπερβορέα)

της Ανατολής (Ασίας)

του Νότου (Αιθιοπία, Κυρηναϊκή, Αίγυπτος, λοιπή βόρεια Αφρική)

και της Δύσεως (Ιταλία, νήσοι δυτικώς της Ιταλίας α) Σαρδηνία, β) Κορσική γ) Έλβα δ) Καπρί ε) Ίσκια , Ιβηρική χερσόνησος, Γαλλία, βόρειο-ανατολική Ευρώπη, Βρετανία - Ιρλανδία

    Από την Ελληνική γραμματεία προκύπτει ότι οι Έλληνες έχουν μεγάλη εξοικείωση με τις αστρονομικές παρατηρήσεις (παράδειγμα οι αστρονομικές αναφορές των Ορφικών ύμνων και οι ναυτικοί της εποχής χρησιμοποιούν τους αστερισμούς για να προσανατολίζονται κατά την διάρκεια της νυχτερινή πλεύση τους.

    Μεγάλη βαρύτητα στην έρευνα του ταξιδιού του Οδυσσέως έχουν οι αστρονομικές αναφορές της Οδύσσειας. Αναφέρεται από τον Όμηρο ότι «ΑΡΚΤΟΝ Θ' ΗΝ ΚΑΙ ΑΜΑΞΑΝ ΕΠΙΚΛΗΣΙΝ ΚΑΛΕΟΥΣΙΝ, ΗΤ' ΑΥΤΟΥ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΚΑΙ Τ' ΩΡΙΩΝΑ ΔΟΚΕΥΕΙ, ΟΙΗ Δ' ΑΜΜΟΡΟΣ ΕΣΤΙ ΛΟΕΤΡΩΝ ΩΚΕΑΝΟΙΟ ΤΗΝ ΓΑΡ ΔΗ ΜΙΝ ΑΝΩΓΕ ΚΑΛΥΨΩ, ΔΙΑ ΘΕΑΩΝ, ΠΟΝΤΟΠΟΡΕΥΟΜΕΝΑΙ ΕΠ' ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΧΕΙΡΟΣ ΕΧΟΝΤΑ» (ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ Ε 273)  δηλαδή : "και την 'Αρκτον (Μ. 'Αρκτο) που την ονομάζουν και 'Αμαξα, που κλωθογυρίζει αυτού και παραφυλάει τον Ωρίωνα και που μονάχ' αυτή είναι αμέτοχη στα λουσίματα του Ωκεανού, (σημ. της ΑΕΙ : δηλαδή ο αστερισμός είναι αειφανής - δεν πέφτει κάτω από τον ορίζοντα) τον συμβούλεψε λοιπόν η υπέροχη θεά η Καλυψώ να ταξιδεύει έχοντας στ' αριστερό του χέρι αυτήν". Στο κείμενο αυτό περιέχονται

σημαντικότατες πληροφορίες. «...Ο Όμηρος ομιλεί περί "Ωκεανού" και όχι "Πόντου" και όπως είδομεν "Ωκεανόν" οι αρχαίοι Έλληνες ωνόμαζαν την περιβάλλουσαν την οικουμένην θάλασσαν (σημ. της ΑΕΙ : η θάλασσα έξω από τις Ηράκλεις στήλες) περί αυτού συμφωνεί και ο Στράβων "ΤΑΥΤΑ ΓΑΡ ΠΑΝΤΑ ΦΑΝΕΡΩΣ ΕΝ ΤΩ ΑΤΛΑΝΤΙΚΩ ΠΕΛΑΓΕΙ ΠΡΑΤΤΟΜΕΝΑ ΔΗΛΟΥΤΑΙ" (c26) δηλαδή : Όλα αυτά είναι καταφανές ότι δηλούνται (υπό του Ομήρου) ως τελούμενα εις τον Ατλαντικόν"...» ("ΟΔΥΣΣΕΙΑ" ελληνική έκδοση, σελίδα 182)

    Η πολυετή εμπειρία του Ζ. Πετρίδη ως ιστιοπλόου τον βοήθησε να επιβεβαιώσει ή και να διορθώσει (όπου αυτό ήταν απαραίτητο) τα συμπεράσματα της Ε. Μέρτζ με βάση τις αναφορές που υπάρχουν από τον Όμηρο για την διάρκεια του ταξιδιού από σταθμό σε σταθμό και τις επιπρόσθετες λεπτομέρειες που τυχόν αναφέρονται (π.χ. κατεύθυνση ανέμου, πορεία πλοίου, κλπ).    Παράδειγμα : ΑΙΟΛΙΑ«..Γράφει ο Όμηρος : "ΔΩΚΕ ΜΟΙ ΕΚΔΕΙΡΑΣ ΑΣΚΟΝ ΒΟΟΝ ΕΝΝΕΩΡΟΙΟ, ΕΝΘΑ ΔΕ ΒΥΚΤΑΩΝ ΑΝΕΜΟΝ ΚΑΤΕΔΗΣΕ ΚΕΛΕΥΘΑ, ΚΕΙΝΟΝ ΓΑΡ ΤΑΜΙΗΝ ΑΝΕΜΩΝ ΠΟΙΗΣΕ ΚΡΟΝΙΩΝ ΗΜΕΝ ΠΑΥΜΕΝΑΙ ΗΔ' ΟΡΝΥΜΕΝ ΟΝ Κ' ΕΘΕΛΗΣΙΝ. ΝΗΙ Δ' ΕΝΙ ΓΛΑΦΥΡΗ ΚΑΤΕΔΕΙ ΜΕΡΜΙΘΙ ΦΑΕΙΝΗ ΑΡΓΥΡΕΗ, ΗΝΑ ΜΗΤΙ ΠΑΡΑΠΝΕΥΣΗ ΟΛΙΓΟΝ ΠΕΡ, ΑΥΤΑΡ ΕΜΟΙ ΠΝΟΙΗΝ ΖΕΦΥΡΟΥ ΠΡΟΕΗΚΕΝ ΑΗΝΑΙ, ΟΦΡΑ ΦΕΡΟΙ ΝΗΑΣ ΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ" (ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ Κ19)

    Δηλαδή "Μου 'δωσε ένα ασκί εννιάχρονου βοδιού, που το έγδαρε, κι έκλεισε κει μέσα τις κινήσεις των ανέμων με τα πολλά τους βουητά, γιατί εκείνον είχε κάμει ο γιός του Κρόνου επιστάτη στους ανέμους, για να σταματάη και να

αμολάη όποιον του αρέσει. Κι έδεσε το ασκί μέσα στο βαθουλωτό καράβι με γυαλιστερή, ασημένια κλωστή, για να μην φυσάει έστω και λίγο. 'Αφησε μονάχα τον Ζέφυρο (δυτικό) να φυσάει για χάρη μου, για να πάη στην πατρίδα και τα πλοία κι εμάς τους ίδιους."Ώστε ο Αίολος παρακληθείς υπό του Ωδυσσέως, εδέσμευσεν όλους τους ανέμους, αφήσας μόνο τον ούριον δι' αυτόν, Ζέφυρον - δυτικός, όπερ σημαίνει ότι ο Οδυσσεύς ευρίσκετο δυτικώς της Ιθάκης και περίπου στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος με αυτήν.    Και η διήγησις συνεχίζει : "ΕΝΝΗΜΑΡ ΜΕΝ ΟΜΩΣ ΠΛΕΟΜΕΝ ΝΥΚΤΑΣ ΤΕ ΚΑΙ ΗΜΑΡ, ΤΗ ΔΕΚΑΤΗ Δ' ΗΔΗ ΑΝΕΦΑΙΝΕΤΟ ΠΑΤΡΙΣ ΑΡΟΥΡΑ" (ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ Κ28) δηλαδή : " Εννιά μερόνυχτα συνέχεια ταξιδεύαμε και στις δέκα άρχισε να ξεχωρίζει πια η γη της πατρίδας" (σημ. της ΑΕΙ : άρα η νήσος Αιολία πρέπει να είναι ένα νησί που να ευρίσκεται δυτικά της Ιθάκης και να απέχει

απόσταση που ισοδυναμεί με ταξίδι επί 9 μέρες με ευνοϊκό άνεμον)Η απόστασις νήσοι Lipari - νήσος Ιθάκη δεν υπερβαίνει τα 270 μίλια και δια 9-ήμερον πλούν η μέση ταχύτης είναι : 270:9: 4=1,25 κόμβοι, αλλά μία ωριαία ταχύτητα πλέυσης 1,25 κόμβων δεν είναι "εύνοια" του Αιόλου, αλλά μαρτύριο...

Αντιθέτως η απόστασις : νήσος Μαγιόρκα - Σαρδηνία - Σικελία - Ιθάκη είναι 870 μίλια και δια 9-ήμερον πλούν η μέση ταχύτης είναι : 870:9:24=4,03 κόμβοι, δηλαδή μία ταχύτης ενός ήρεμου θαλάσσιου περιπάτου, δεκτή από πάσης απόψεως. 'Αρα να η "νήσος του Αιόλου"...» ("ΟΔΥΣΣΕΙΑ" ελληνική έκδοση, σελίδα 216)

    Απο τα ανωτέρω συμπεραίνεται ότι ο Οδυσσέας δεν έφτασε στην Αμερικανική ήπειρο από τύχη, παρασυρόμενος από τα θαλάσσια ρεύματα (άποψη την οποία έχει η κ. Ε. Μέρτζ).     Αποδυκνείεται ότι οι Έλληνες είχαν και ποντοπόρα πλοία, ισχυροτάτης κατασκευής, ταχέα και ευέλικτα    Γνώριζαν πολύ καλά και την ναυτική τέχνη, αλλά και την τέχνη του ναυτίλου, εκμεταλευόμενοι τις δυο κινητήριες δυνάμεις των πλοίων : τα κουπιά και τα πανιά.για να οδηγήσουν τα σκάφη τους εκεί που επιθυμούσαν.

 

Οι εικόνες καθώς και μέρος των κειμένων προέρχονται από τα βιβλία του Ζ. Πετρίδη

α) ΟΔΥΣΣΕΙΑ - μία ναυτική εποποιία των Ελλήνων εις την Αμερικήν (Αθήνα 1994)

β) HOMER'S ODYSSEY - America's discovery by the ancient Greeks (βελτιωμένη έκδοση - Athens1999)

ΤΑΛΩΣ

Ένα κείμενο στηριγμένο στο έργο του Νικόλα Ορφανουδάκη

Ήταν τότε που οι θεοί ζευγάρωναν με τις κόρες των ανθρώπων και οι γενιές των ημιθέων βασίλευαν στη γη. Ήταν τότε που το σφυρί του Ηφαίστου χάλκευε τους τρομερούς κεραυνούς του πατέρα των θεών, του Δία, πάνω στο αμόνι του σιδηρουργείου του. Κάποτε το αίμα του προκατόχου και πατέρα του Δία, του Κρόνου, είχε στάξει στα νερά της Κύπρου μετά από τον ακρωτηριασμό του από το γιο του, και από τις σταγόνες αυτές γεννήθηκε η Αφροδίτη, αδερφή και σύζυγος του Ηφαίστου.

Το DNA, τότε, των θεών δεν ήταν βεβαρημένο. Η αιμομιξία δεν ήταν αμαρτία. Αυτό το αίμα των θεών, τον ιχώρ, έβαλε ο Ήφαιστος στη φλέβα του γιγάντιου μεταλλικού άνδρα που έφτιαξε στο εργαστήριο του, για να του δώσει ζωή. Ο Τάλως, το ανθρωπόμορφο αυτόματο, δεν ήταν το πρώτο κατασκεύασμα του Ηφαίστου. Ο Όμηρος μας λεει πως είχε φτιάξει χρυσές υπηρέτριες, που μπορούσαν να κινούνται, να μιλούν και να σκέφτονται σαν ανθρώπινα πλάσματα:

“…υπό δ΄ αμφίπολοι ρώοντο άνακτι

χρύσειαι, ζωήσι νεήνισσιν εϊκυίαι

της εν μεν νοός εστί μετά φρεσίν, εν δε και αυδή

και σθένος…….”

Δικά του κατασκευάσματα ήταν και οι τα τρίποδα τραπέζια που βρίσκονταν ολόγυρα στο εργαστήριο του και πηγαινοέρχονταν στις μαζώξεις των θεών για να μεταφέρουν τα φαγητά και τα ποτά.

ΕΝΑ ΡΟΜΠΟΤ ΓΙΑ ΤΟ ΜΙΝΩΑ

Σκοπός της κατασκευής του Τάλου ήταν ο εφοδιασμός του Μίνωα, ετεροθαλή αδελφού του Ήφαιστου, με ένα γιγάντιο ανθρωπόμορφο άρμα μάχης που τριγυρνώντας την Κρήτη τρεις φορές την ημέρα θα εξόντωνε τα εχθρικά πλοία και τους εισβολείς, τσακίζοντας τους με τα μεταλλικά του άκρα ή ψήνοντάς τους ζωντανούς.

Κατά μία άλλη εκδοχή, κατασκευαστής του Τάλου ήταν ο Δαίδαλος, όπου εξορισμένος στην Κρήτη από τον Άρειο πάγο λόγο του φόνου του ανιψιού του Τάλου ή Κάλου, τον κατασκεύασε για τον Μίνωα και τον ονόμασε έτσι από τύψεις. ( Ο Τάλως ή Κάλως είναι ο εφευρέτης του πριονιού, του κεραμικού τροχού και του διαβήτη).

Ο Δαίδαλος επίσης κατασκεύασε τον Λαβύρινθο (ΛΑ-ΒΡΙΛ-ΝΘΟΣ),

ένα ομοίωμα αγελάδας για την Πασιφάη, γυναίκα του Μίνωα, μικρές ξύλινες κούκλες με αυτόματη κίνηση και μεταλλικά κινούμενα αγάλματα σε

ανθρώπινο μέγεθος που φύλαγαν τον Λαβύρινθο (“κινούνταν με υδράργυρο”). Δικές του εφευρέσεις είναι επίσης η σφήνα, ο πέλεκυς και ο γνώμονας.

Η ΠΕΡΙΠΟΛΟΣ ΤΟΥ ΓΙΓΑΝΤΑ

Για το μέγεθος του Τάλου ο Απολλόδωρος γράφει: “…Ούτως ο Τάλως τρις εκάστης ημέρας την νήσον περιτροχάζων ετήρει….”, ο Απολλώνιος ο Ρόδιος: “…..τρις περί χαλκείοις Κρήτην ποσί δινεύοντα……”.

Η Κρήτη έχει γραμμικό μήκος 254 χιλιόμετρα και περίμετρο 980 χιλιόμετρα. Συνεπώς ο Τάλως στην διάρκεια της ημέρας (12 ώρες ) έκανε 980 Χ 3=2940 χιλιόμετρα μέσα σε 12 ώρες, δηλαδή είχε μέση ωριαία ταχύτητα 245 χλμ/ώρα!

Ο Απολλόδωρος, ο Απολλώνιος ο Ρόδιος και ο Λουκιανός αναφέρουν ότι ο Τάλως ήταν καμωμένος από χαλκό. Πιθανόν ήταν από μπρούτζο (κράμα χαλκού-κασσίτερου) καθώς ο σκέτος χαλκός είναι αρκετά μαλακός. Στοιχεία γι αυτό έχουμε και λόγω του χρώματος του Τάλου που εικονίζετε σε αγγεία ως χρυσοπράσινος, που είναι το χρώμα του μπρούτζου, ενώ ο Απολλώνιος λεει: “…και ήταν φτιαγμένος από το είδος εκείνο του χαλκού και ήταν όλος χάλκινος…..”

Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΤΑΛΟΥ

Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος γράφει στα αργοναυτικά του: “ ...και κάτω (από του ποδιού) τον τένοντα και στου

αστράγαλου τη μεριά, είχε μια φλέβα με αίμα, που φτενή πέτσα την σκέπαζε, αυτή που χώρισμα ήταν της ζωής και του θανάτου….” Ο Απολλόδωρος λεει: “…είχε μια φλέβα μονάχα από τον αυχένα ως τους αστραγάλους. Στο τέρμα δε, τη φλέβα αυτή καρφί χάλκινο την διαπερνούσε…..”,και ο Ζηνόβιος: “….είχε μια φλέβα αυτός που άρχιζε από τον αυχένα, και στους αστραγάλους έφτανε ως κάτω. Και στο δέρμα πάνω που τη φλέβα σκέπαζε, χάλκινο καρφί ήταν περασμένο…..”. Τι περιείχε αυτή η φλέβα; Απολλόδωρος: “…χύθηκε έξω όλος ο ιχώρ και αυτός πέθανε…”, Απολλώνιος ο Ρόδιος: “…και από μέσα κύλησε ο ιχώρ, όμοιος με αναλυτό μολύβι…”.

Όμως σαν λιωμένο μολύβι κυλά ο υδράργυρος. Ο υδράργυρος εξαιτίας του ότι είναι (ως μέταλλο) ρευστός και παραλληλίζετε στην ελεύθερη επιφάνειά του με το οριζόντιο επίπεδο, είναι εξαιρετικά χρήσιμος στην κατασκευή οργάνων προσανατολισμού (πυξίδες, γυροσκόπια), δηλαδή συστημάτων αυτόματης ισορροπίας.

Στον άνθρωπο, αισθητήριο όργανο της αντίληψης της θέσης ή της στάσης του σώματος είναι η αιθουσαία μοίρα, η κεντρική μοίρα του εσωτερικού αυτιού. Είναι τυχαίο ότι η φλέβα του Τάλου (η ελεύθερη επιφάνεια του υδραργύρου) ξεκινά όπως και η αιθουσαία μοίρα από το ίδιο σημείο πλάγια από τον αυχένα;

Αν ο ιχώρ είναι το περιεχόμενο μιας φλέβας (στήλης) που άρχιζε από τον αυχένα του Τάλου και έφτανε στον αστράγαλό του, τότε, κάτω από τον

τένοντα του ποδιού και παράλληλα με την φλέβα υπήρχε και μία δεύτερη φλέβα που είχε μέσα της το “αίμα” και κατάληγε και αυτή στο χάλκινο καρφί (=διπλή βαλβίδα πλήρωσης και κένωσης), τότε ποια η πιθανή σύνθεση αυτού του αίματος;

Στα ιατρικά λεξικά η λέξη ιχώρ αναφέρεται ως ένα δύσοσμο και υποπράσινο υγρό που παράγεται κατά την νέκρωση και αποσύνθεση των ιστών. Οι ιδιότητές του θυμίζουν τα γαστρικά υγρά που περιέχουν υδροχλωρικό οξύ. Όμως για την κίνηση ενός γίγαντα ύψους 30 μέτρων με ταχύτητα 245 χλμ/ώρα απαιτείται κάποιο άλλο πιο ισχυρό οξύ για την κατασκευή συσσωρευτών. Την ιδιότητα των δύσοσμων ατμών έχουν οι ατμοί του θειικού οξέως ( H²SO4). Το οξύ αυτό χρησιμοποιείται στην κατασκευή συσσωρευτών. Η τοποθέτηση ενός συσσωρευτή στήλης που αρχίζει από τον αυχένα και καταλήγει στον αστράγαλο είναι εργονομικά σωστή.

ΕΝΑ ΑΡΧΑΙΟ ΤΕΧΝΗΤΟ ΑΥΤΟΒΟΥΛΟ

Ο Όμηρος στην Ιλιάδα γράφει για τις χρυσές θεραπαινίδες του Ηφαίστου: “….της εν μεν νοός εστί μετά φρεσί, εν δε και αυδή….” (που είχαν λογική και κρίση και ομιλία). Για την κίνηση ενός τέτοιου κατασκευάσματος απαιτείται η όρθια στάση και η κρίση. Δηλαδή η δημιουργία υπολογιστικών συστημάτων με κρίση, ικανών να διαχειρίζονται τα διάφορα υποσυστήματα του αυτόματου και να τον θέτουν σε κίνηση. Παρόλη την

εξέλιξη της σύγχρονης ρομποτικής, και ενώ έχουν κατασκευαστεί σε τέλειο βαθμό τα επιμέρους όργανα, δεν είναι δυνατή ακόμα η όρθια στάση και το βάδισμα ενός σύγχρονου ρομπότ, διότι οι υπολογιστές που τα χειρίζονται δεν έχουν κρίση (ευφυΐα). Ο Απολλόδωρος μας αναφέρει πως κάποιοι χαρακτήριζαν τον Τάλω ως ταύρο διότι είχε ‘κέρατα’. Ίσως αυτά να ήταν κεραίες εκπομπής και λήψης οδηγιών από τον Μίνωα. (κεραία-κέρας..)

Ο Τάλως εκτελούσε και χρέη δικαστή περιφερόμενος σε πόλεις και χωριά, φέροντας μαζί του τους νόμους του Μίνωα γραμμένους σε χάλκινες πλάκες. Ήταν πρωτίστως μια πανίσχυρη μηχανή αποτροπής βίας, που μετατρέπονταν σε πολεμική μηχανή όταν αυτό ήταν αναπόφευκτο. Οι Κρήτες σαν λαός ήταν πολύ ειρηνικός. Πουθενά σε όλη την Κρήτη δεν υπάρχει αναπαράσταση πολεμικών μαχών σε αγγεία και τοιχογραφίες.

Η παρουσία του γίγαντα Τάλου απέτρεπε τους ναυτικούς να αποβιβαστούν στην Κρήτη. Ο Ορφέας στα αργοναυτικά μας λεει: “….όσες στην Κρήτη έπαθαν συμφορές κι υπέφεραν, το χάλκινο γίγαντα τηρώντας…..”, αναφέρεται βέβαια στον εκ θαύματος γλύτωμα της ‘αργούς’ από τους λίθους του Τάλου. Τα ξένα καράβια δεν διανοούνταν να πλησιάσουν περισσότερο τα κρητικά παράλια από όσο ήταν το βεληνεκές των λίθων που σφεντόνιζε ο Τάλως εναντίων τους. Αν κάνουμε ένα μικρό παραλληλισμό με τη σφυροβολία τότε θα πρέπει ο Τάλως να πετούσε

βράχους 126 κιλών από ύψος 33,70 μέτρων! Σε κάποιες αναπαραστάσεις ο τάλως φαίνετε να πετάει άλλοτε λίθους και άλλοτε ήλιους και άστρα….

Τον Τάλω φαίνεται πως τραβούσε και η φωτιά…Ο Σιμωνίδης μας λεει: “έπεφτε στη φωτιά, έκαιγε τους εχθρούς, γελώντας με σαρδόνιο γέλιο…..μες τη φωτιά πηδούσε έτσι που ήταν χάλκινος, πάνω στο στήθος του τους τσάκιζε, ενώ έχασκαν με στόμα ανοιχτό από απορία”. Ο Χρήστος Λάζος υποστηρίζει πως ο Τάλως διέθετε αυτοθέρμανση.

Οι Κρητικοί για να τους αναγνωρίσει ο Τάλως και να μην τους περάσει για εισβολείς έκαναν μια χειρονομία προς αυτόν. Ύψωναν το χέρι τους με ανοιχτό το μικρό δάκτυλο και τον δείκτη σχηματίζοντας το κερασφόρο χέρι.

ΕΤΣΙ ΠΕΘΑΝΕ Ο ΤΑΛΩΣ

Το Τέλος του Τάλου ήρθε με την αποβίβαση των Αργοναυτών στην Κρήτη. Απολλώνιος ο Ρόδιος: “…ο Τάλως ο χαλκόφτιαχτος, πάνω από βράχο ατράνταχτο σφεντόνιζε λιθάρια, όταν εκείνοι σίμωναν στου Δίκταιου τον όρμο, να τους εμποδίσει στη στεριά να δέσουν παλαμάρια….”. Απολλόδωρος: “….λεν κάποιοι πως ο Ποίας αυτός είχε τοξέψει απάνω στον αστράγαλο και έτσι είχε πεθάνει…”. Στόχος του Ποίαντα ήταν το χάλκινο καρφί που υπήρχε στον αστράγαλο και συγκρατούσε τον ιχώρ, το κλειδί δηλαδή της ζωής του Τάλου. Πάντως είναι απίθανο ένα απλό βέλος να μπορέσει να διαπεράσει την θωράκιση

του Τάλου και να τον συντρίψει. Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος μας λεει σχετικά: “….καθώς βαριά λιθάρια μας σφεντόνιζε εμποδίζοντας μας το ακρωτήριο να σιμώσουμε, σε βράχο μυτερό χτύπησε ο αστράγαλός του”.

Η Μήδεια στάθηκε πάνω στο κατάστρωμα της Αργούς “…και συγκεντρώνοντας μες το μυαλό της τις δυνάμεις του κακού, με μάτια εχθρικά του χάλκινου του Τάλου των ματιών μαγνήτισε τις κόγχες και απάνω στην κορύφωση της καταστροφικής της έκστασης, απόλυσε εναντίον του από μέσα τις καταστροφικές σκεπτομορφές, άγρια τρίζοντας τα δόντια μες το παραλήρημα της….”. Κατόπιν ο Τάλως φαίνεται να τρελαίνεται και άρχισε να τρέχει στα βράχια. Ο αστράγαλος του χτύπησε σε κάποιο μυτερό λιθάρι και ο ιχώρ χύθηκε όλος σαν λιωμένο μολύβι. Χωρίς ενέργεια και ισορροπία γκρεμοτσακίστηκε στα βράχια. Το Αιγαίο σκέπασε και αυτόν όπως και τόσους άλλους μύθους…..

Κι αν δεν το καταλάβατε, επειδη οι αρχαιοι μιλουσαν με παρομοιώσεις, μη ψαχνετε για χαλκινες ταβανοπροκες στο βυθό. Απλά ο ταλώς είχε μεσα του πυρηνικο αντιδραστηρα και το νερο όπως στα συγχρονα πυρηνικά εργοστάσια χρησημοποιουνταν για τη ψυξη του. Αν λοιπον καποιος ανοιξει το διακοπτη και χυθει τι συμβαίνει?

Από την υπερυψηλη θερμοκρασσία που αναπτυσεται στο εσωτερικο του αντιδραστηρα.. Τσέρνοβιλ… λιωνει. Λιωμενος στο βυθο πηγε ο τάλως. Τωρα που ακριβως? Καλή ερωτηση

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ

    Η λεηλασία του Ελληνικού χώρου και η αποψίλωσή του από τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο σημερινών ασυνείδητων αρχαιοκαπήλων ή κακή συνήθεια κάποιων άγγλων λόρδων του πρόσφατου παρελθόντος.     Προδιδάξαντες υπήρξαν οι Φράγκοι που κυριολεκτικά κατέκλεψαν την Βασιλεύουσα στα 1204 (αποσπώντας θησαυρούς ανυπολόγιστης αξίας) και πρίν από αυτούς οι πνευματικοί τους πατέρες οι Ρωμαίοι που με την ιδιότητα του κατακτητή, κατάφεραν εύκολα ν' αποσπάσουν έναν τεράστιο αριθμό αριστουργημάτων τέχνης, επίπλωσης, γενικά ό,τι μπορούσε να μεταφερθεί, για να στολίσουν τις πόλεις, πλατείες, ανάκτορα, επαύλεις και ό,τι άλλο τους ενδιέφερε. Γενικά αυτό το «πάθος», η «αγάπη» για την κλασική Ελλάδα χαρακτήριζε σχεδόν όλους τους «φιλέλληνες» που γνώρισε αυτός ο τόπος.    Αυτές οι «ιδιόρρυθμες πολιτισμικές ανταλαγές» (που στην σημερινή εποχή ονομάζονται αρχαιοκαπηλείες) είχαν, ανέκαθεν, μία και μόνο κατεύθυνση : από την Ελλάδα πρός τις άλλες χώρες!     Πολλές τέτοιες «μονόδρομες πολιτισμικές ανταλαγές» έγιναν με το πρόσχημα ότι εμείς δεν είμαστε άξιοι να διαφυλάξουμε τους θησαυρούς μας, ξεχνώντας πως η Ακρόπολη -και πλείστοι άλλοι χώροι- βρίσκεται στην κατάσταση που είναι σήμερα εξ' αιτίας του Μοροζίνι, του Έλγιν και όλων των υπολοίπων «φιλελλήνων».....

 

Η ΔΡΑΣΙΣ ΤΟΥ ΕΛΓΙΝ - ΤΑ ΚΛΕΜΕΝΑ ΓΛΥΠΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΟΣ

Η επιτυχής έκβαση της ναυμαχίας στο Αμπουκίρ (Αύγουστος 1798) και η ήττα του Ναπολέοντα ώθησε την Οθωμανική αυτοκρατορία να υποστηρίξει θερμά μια συμμαχία με την Μ. Βρετανία, αποσκοπώντας στην προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων και εδαφών της από τον κίνδυνο του γαλλικού επεκτατισμού. Η στήριξη αυτής της πολιτικής ιδεολογίας εδραιώθηκε με την εγκατάσταση Βρετανών πρεσβευτών σε καίρια αστικά κέντρα των εδαφών της. Έτσι το 1799, ο Thomas Bruce (κόμης του Έλγιν) τοποθετήθηκε πρεσβευτής της Βρετανίας στην Υψηλή Πύλη (Κωνσταντινούπολη). Ο Έλγιν, με τη στήριξη της βρετανικής κυβέρνησης, επεδίωξε να περατώσει ένα μεγαλόπνοο έργο αποτύπωσης και κατασκευής εκμαγείων των αρχαίων ιστορικών καταλοίπων της πόλης των Αθηνών. Για το σκοπό αυτό προσέλαβε, μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να προσεγγίσει τον διάσημο βρετανό ζωγράφο J. M. Turner, τους ζωγράφους William Richard Hamilton και Giovanni Batista Lusieri.

Κεφαλή Αλόγου από το άρμα της Σελήνης - Ανατολ. αέτωμα

(Βρετανικό μουσείο)

Από τις πρώτες κιόλας ημέρες της άφιξης των Hamilton και Lusieri στην Αθήνα έγινε αντιληπτό το δυσεπίτευκτο έργο της αποστολής. Ανυπαρξία εργατικού εξοπλισμού και ανυψωτικών μηχανισμών,

ελλιπές εργατικό δυναμικό και κυρίως δυσπιστία ήταν τα πιο σημαντικά προβλήματα. Ωστόσο καμία δυσκολία δεν ήταν ανυπέρβλητη για τον Βρετανό πρεσβευτή, ο οποίος, στην αρχή τουλάχιστον, διέθετε μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Οι οθωμανικές συνειδήσεις σε τέτοιους καιρούς δύσκολα μπορούσαν να αντισταθούν στα ωραία “δώρα” που τους πρόσφερε ένας λόρδος. Βέβαια αυτό δεν ήταν αρκετό. Η επιχείρηση του Έλγιν στηρίχθηκε σε ένα ανύπαρκτο έγγραφο άδειας εργασιών και στις ευνοϊκές πολιτικές συγκυρίες που απέρρεαν από την νίκη του Βρετανού λόρδου Νέλσον ατό Αμπουκίρ.Η έκδοση του οθωμανικού φιρμανιού ακόμα και σήμερα, μετά τη δημοσίευση του από το αρχείο του St. Clair, είναι επίδικη για τους λόγους που θα αναφερθούν ακολούθως. Το επίμαχο έγγραφο μετάφερε από την Κωνσταντινούπολη στην Αθήνα ο αιδεσιμότατος Phillip Hunt, προσωπικός φίλος και πράκτορας του Έλγιν.Ποια ήταν όμως η ανομολόγητη πρόθεση του Έλγιν με τη μεταφορά επιφανών μνημείων από την Ελλάδα στο Λονδίνο; Ο Έλγιν υπήρξε ένας ανελέητα φιλοχρήματος και υπερβολικά πλεονέκτης άνθρωπος. Σκοπός της συγκρότησης της συλλογής του ήταν να τη χρησιμοποίηση για την αισθητική αναβάθμιση του πύργου Broohall της Σκωτίας. “Θέλω να έχω”, γράφει στον Lusieri, “πραγματικά δείγματα από κάθε αντικείμενο ή αρχιτεκτονικό κόσμημα, από κάθε γείσο, από κάθε ζωφόρο, από κάθε κιονόκρανο, από τις διακοσμήσεις των οροφών, τους ραβδωτούς κίονες και όσο γίνεται περισσότερα”. Και αλλού: “Πρέπει να δείτε τα σχέδια του σπιτιού μου στη Σκωτία. Με απασχολεί η διαρρύθμιση της οικοδομής. Σκέφτομαι να τοποθετήσω με εντυπωσιακό και όμορφο τρόπο τα αντικείμενα που θα συγκεντρώσετε για μένα. Τα σχέδια προβλέπουν τη διακόσμηση της μεγάλης αίθουσας με κίονες (…). Πρέπει να συγκεντρωθούν όσο το δυνατό περισσότερα μάρμαρα. Έχω και άλλους χώρους που τα χρειάζονται. Δεν είναι ανάγκη, νομίζω, να σας υπενθυμίσω τη σημασία των μαρμάρων και των ιστορικών αντικείμενων”.

 

Σε ένα γράμμα του μάλιστα στον λόρδο Keith αρχιναύαρχο της Μεσογείου, ζητά να διατεθεί ένα πλοίο για να μεταφέρει στη Βρετανία την ήδη τεμαχισμένη πρόσταση των Καρυάτιδων του Ερεχθείου. Τα επιχειρήματα ήταν ότι “ο Βοναπάρτης δεν έχει αποκτήσει παρόμοιο αντικείμενο από όλες τις κλοπές του στην Ιταλία” αλλά και “ότι προσφέρεται σημαντική υπηρεσία στις καλές τέχνες της Αγγλίας”. Ευτυχώς ο λόρδος Keith δεν μπόρεσε να στείλει άλλο ένα πλοίο της ντροπής.Έτσι το καλοκαίρι του 1801 ο Έλγιν εξασφάλισε το περίφημο φιρμάνι από τις τουρκικές αρχές των Αθηνών.

Αθηναίοι Ιππείς -νότια Ζωφόρος (Βρετ. μουσείο)

Το 1816 στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής των Κοινοτήτων ο Έλγιν αρνήθηκε να παραδώσει το έγγραφο – μεταφρασμένο στο μεταξύ μόνο στα ιταλικά, ενώ ο αιδεσιμότατος Hunt κατέθεσε από μνήμης ολόκληρο το φιρμάνι, το οποίο του είχε παραδοθεί πριν από 14 χρόνια. Και η εξεταστική επιτροπή βέβαια το δέχθηκε ως έγκυρο και ειλικρινές!Το φιρμάνι λοιπόν του Hunt διέτασσε : “Είναι επιθυμία μας μόλις λάβετε την επιστολή αυτή, επιμελώς να συμμορφωθείτε προς τις υποδείξεις του προαναφερθέντος πρέσβη, καθ’ όσο χρονικό διάστημα οι προαναφερθέντες πέντε καλλιτέχνες που διαμένουν σ’ αυτό τον τόπο θα εξακολουθούν να εισέρχονται και να εξέρχονται από την Ακρόπολη των Αθηνών, η οποία είναι ο τόπος της παρατηρήσεως ή να κατασκευάζουν σκαλωσιές γύρω από τον αρχαίο Ναό των ειδώλων ή να κατασκευάζουν εκμαγεία από κιμωλία ή γύψο των προαναφερθέντων διακοσμητικών στοιχείων και αναγλύφων, ή να μετρούν τα θραύσματα και υπολείμματα άλλων ερειπίων, ή να ανασκάπτουν, όταν το θεωρούν απαραίτητο, τα θεμέλια αναζητώντας επιγραφές ανάμεσα στα ερείπια. Να μην

παρενοχληθούν από τα προαναφερθέντα δισδαρή ούτε από άλλα πρόσωπα. Ούτε και από εσάς στους οποίους απευθύνεται αυτή η επιστολή – και να μην αναμιχθεί κανείς με τι σκαλωσιές τους ή με τα σύνεργά τους ούτε να τους παρεμποδίσει να πάρουν οποιαδήποτε κομμάτια πέτρας με επιγραφές και ανάγλυφα”. Το φιρμάνι υπογράφεται με σφραγιστόλιθο από τον Σεγκέρ Αβδουλάχ Καϊμακάμη, αναπληρωτή του Μεγάλου Βεζίρη. Πουθενά στο κείμενο δεν υπάρχει φράση που να επέτρεπε στα συνεργεία του Έλγιν να μεταφέρουν τμήματα των μνημείων στην Αγγλία. Στα αρχεία μάλιστα του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών υπάρχει έγγραφο τουρκικό διάβημα διαμαρτυρίας του 1805 για την αρπαγή των γλυπτών και τη μεταφορά τους στην Αγγλία. Εξάλλου, σε μια επιστολή του Έλγιν προς τον Άγγλο Πρωθυπουργό Spencer Perceval το 1811 δεν υπάρχει πουθενά αναφορά σε έγγραφη άδεια εξαγωγής των γλυπτών.Ο ισχυρισμός όμως της ύπαρξης του υποτιθέμενου φιρμανιού ανατρέπεται και από το γεγονός ότι ο Παρθενώνας την εποχή εκείνη αποτελούσε μουσουλμανικό τέμενος (τζαμί) και απαγορευόταν δια νόμου η οιαδήποτε προσβολή δημοσίου κτιρίου, ακόμα και αυτή της υφαρπαγής αρχιτεκτονικών τμημάτων του. Η απαγωγή συνεπώς των γλυπτών έγινε με την άγνοια των αρχών της Κωνσταντινούπολης. Για την απόκτησή τους ο Έλγιν χρησιμοποίησε την προφορική διάδοση ενός υποτιθέμενου φιρμανιού το οποίο είχε μεταφέρει ο Hunt και νομιμοποιούσε την αφαίρεση των γλυπτών – μολονότι τα φιρμάνια επιδίδονταν μόνο από ειδικό ταχυδρόμο ή πλοίαρχο οθωμανικού καραβιού. Το άλλο μέσο του Έλγιν ήταν η δωροδοκία. Μόνο για δώρα προς τις τουρκικές αρχές της Αθήνας δαπανήθηκαν 21.902 λίρες, το ένα τρίτο περίπου των συνολικών εξόδων του Έλγιν για την ολοκλήρωση της ληστρικής του επιδρομής στην Ακρόπολη.

 

Δήμητρα και κόρη - Ανατολικό Αέτωμα (Βρετ. μουσείο)

Η καταστροφική λεηλασία του μνημείου άρχισε το 1801. Ο δισδάρης της Ακρόπολης βλέποντας τους λίθους του ναού να κατακρημνίζονται από το 300μελές συνεργείο του Έλγιν και τα θρυμματισμένα κομμάτια μιας μετόπης να διασκορπίζονται, επιχείρησε να ματαιώσει την προσπάθεια των Άγγλων. Ήταν ανελέητη όμως η ισχύς της προστάτιδος Μεγάλης Δυνάμεως. Κιβώτια άρχισαν να συσκευάζονται και να μεταφέρονται φορτωμένα μα τους θεούς των Ελλήνων. Ο Παρθενώνας, το Ερεχθείο, ο Ναός της Απτέρου Νίκης, τα Προπύλαια, όλα λεηλατούνταν.Τ

α πρώτα κιβώτια με τα γλυπτά φορτώθηκαν στο ιδιωτικό πλοιάριο του Έλγιν “Μέντωρ”, στον Πειραιά, τον Ιανουάριο του 1802. Το πλοίο λίγες μέρες αργότερα ναυάγησε έξω από τα Κύθηρα, παραμένοντας στον βυθό του Αιγαίου περίπου έναν μήνα.

Στον Βρετανό πρόξενο στα Κύθηρα ο Έλγιν θα γράψει: “Τα κιβώτια περιέχουν πέτρες χωρίς ιδιαίτερα μεγάλη αξία, αλλά είναι για μένα πολύ σημαντικό να τις περισώσω”. Οι θεοί των Ελλήνων ταξίδεψαν οριστικά τον Φεβρουάριο του 1803 με το πλοίο Braakel για τη σκοτεινή Γηραιά Αλβιώνα.Το 1807 τα μάρμαρα του Παρθενώνα εκτέθηκαν για το κοινό στο σπίτι του λόρδου στο Park Lane. Η έκθεση έκλεισε μετά από δύο χρόνια και παρέμεινε προσιτή μόνο σε προνομιούχους επισκέπτες. Οικονομικές δυσπραγίες οδήγησαν τον Έλγιν σε σκέψεις για την οικονομική εκμετάλλευση της συλλογής, με τη μετατροπή του σπιτιού του στο Park Lane σε ιδιωτικό μουσείο και στην καθιέρωση εισιτηρίου για το κοινό. Άλλη σκέψη του ήταν να την κληροδοτήσει στο βρετανικό κράτος. Στις αρχές του 1810 το Βρετανικό Μουσείο προσέγγισε τον Έλγιν προκειμένου να εξασφαλίσει τη συλλογή.

Το 1807 τα μάρμαρα του Παρθενώνα εκτέθηκαν για το κοινό στο σπίτι του λόρδου στο Park Lane. Η έκθεση έκλεισε μετά από δύο χρόνια και παρέμεινε προσιτή μόνο σε προνομιούχους επισκέπτες. Οικονομικές δυσπραγίες οδήγησαν τον Έλγιν σε σκέψεις για την οικονομική εκμετάλλευση της συλλογής, με τη μετατροπή του σπιτιού του στο Park Lane σε ιδιωτικό μουσείο και στην καθιέρωση εισιτηρίου για το κοινό. Άλλη σκέψη του ήταν να την κληροδοτήσει στο βρετανικό κράτος. Στις αρχές του 1810 το Βρετανικό Μουσείο προσέγγισε τον Έλγιν προκειμένου να εξασφαλίσει τη συλλογή.Τον Ιούνιο του 1816, ύστερα από μια μακροχρόνια συζήτηση με

εκτεταμένες και έντονες διαφωνίες, η Βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων ψήφισε ένα διάταγμα: “ ο ανωτέρω αναφερόμενος λόρδος συμφώνησε να πουλήσει τα γλυπτά αυτά δια το ποσόν των τριάντα χιλιάδων λιρών, υπό τον όρο ότι όλη η παραπάνω αναφερόμενη συλλογή θα παραμείνει αδιαχώριστη στο Βρετανικό Μουσείο και ανοικτή για επιθεώρηση και θα φέρει την ονομασία “Ελγίνεια Μάρμαρα” και ο ανωτέρω αναφερόμενος λόρδος και κάθε πρόσωπο που θα αποκτά τον τίτλο του λόρδου του Έλγιν θα πρέπει να προστίθεται στους επίτροπους του Βρετανικού Μουσείου”.Κατά την σύνοδο της Βουλής των Κοινοτήτων στις 7 Ιουνίου 1816 ο βουλευτής Hugh Hammerslay κάνει την πρώτη καταγεγραμμένη πρόταση για την επιστροφή των μαρμάρων. Πρότεινε μάλιστα να φυλαχθούν προσεκτικά στο Βρετανικό Μουσείο “μέχρι να ζητηθούν από τους τωρινούς ή τους οποιουσδήποτε κυρίους της πόλης των Αθηνών”. Τα μάρμαρα απετέλεσαν πάλι αντικείμενο διαμάχης σε μια ανταλλαγή απόψεων, οι οποίες δημοσιεύτηκαν σε συνέχειες το 1890-`91 στο περιοδικό του Λονδίνου Nineteenth Century. Στη συζήτηση έλαβε μέρος και ο Κωνσταντίνος Καβάφης, γράφοντας ότι “η τιμιότης είναι η καλλιτέρα πολιτική και τιμιότης εις την περίπτωση των Ελγινείων Μαρμάρων σημαίνει απόδοσις”.

Το θέμα επανήλθε το 1924, όταν ο Harold Nicolson, της Υπηρεσίας Μέσης Ανατολής του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών, πρότεινε στην επέτειο της εκατονταετηρίδας από τον θάνατο του Byron στο Μεσολόγγι (19 Απριλίου 1824) να επιστραφεί η μία Καρυάτιδα του Ερεχθείου, την οποία είχε μεταφέρει ο Έλγιν στην Αγγλία. Τη δεκαετία του 1960 ο Colin Mclnnes με την εκτενή αρθρογραφία του επανέφερε στο προσκήνιο το θέμα της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Πρότεινε μάλιστα να γίνει η αρχή με την επιστροφή της Καρυάτιδας και του κίονα από το Ερεχθείο. Το 1938, κατά τη διάρκεια του καθαρισμού τους, τα μάρμαρα υπέστησαν ανεπανόρθωτες ζημιές, μετά την λείανσή τους με μεταλλικές βούρτσες! Η επανόρθωση μάλιστα της ζημιάς επιτεύχθηκε με τη χρήση ενός είδους κεριού αναμεμιγμένου με τέιον, για να δοθεί στα μάρμαρα απόχρωση “λευκού ιριδισμού” όμοια με την αρχική τους την οποία έχει κάθε σπασμένη επιφάνεια λευκού μαρμάρου. Τμήματα μάλιστα των γλυπτών ίσως να σμιλεύτηκαν εκ νέου. Οι λεπτομέρειες του δεύτερου αυτού βανδαλισμού βρίσκονται ακόμα επτασφράγιστες στα βρετανικά απόρρητα μυστικά έγγραφα και στα ημερολόγια συντήρησης του Βρετανικού Μουσείου, επιτείνοντας. 60 χρόνια αργότερα, την ένοχη σιωπή και την αμηχανία των “υπευθύνων” φορέων του Βρετανικού Μουσείου και του Κοινοβουλίου.

  Πως το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου έχασε τα χέρια του    Ένα χρόνο πριν από την επανάσταση γαλλικό άγημα φόρτωνε σε πολεμικό, με την απειλή των όπλων, στο λιμάνι της Μήλου το περίλαμπρο άγαλμα της Αφροδίτης. Ο πλοίαρχος Matterer αφηγείται πως ακρωτηριάστηκε στο μουράγιο το γλυπτό στις 23 Μαΐου 1820 : «Τα άγαλμα είχε κιόλας μεταφερθεί στον γιαλό…Αν από θαύμα ζωντάνευε η Θεά θα έκαιγε πικρά καθώς την έσερναν στη βραχουριά, την αναποδογύριζαν και την κατρακυλούσαν άνθρωποι σε έξαλλη κατάσταση. Παραλίγο να γκρεμιστεί στην θάλασσα…. Ακολούθησε πανδαιμόνιο γύρω από το κασόνι με την Αφροδίτη. Οι Έλληνες δεν ήθελαν να παραδώσουν το άγαλμα. Ο κυβερνήτης του πολεμικού “Estafette” κραυγάζει : - Ναύτες πάρτε το κασόνι και ρίχτε το στη λέμβο! Τότε άρχισε η μάχη. Σπαθιά και ρόπαλα ανέμισαν. Ο δύστυχος παπάς δέχτηκε πολλά χτυπήματα στο κεφάλι και στην ράχη. Το ίδιο και οι Έλληνες που έσκουζαν σπαρακτικά ζητώντας βοήθεια από τον Θεό… Ο πρόξενος της Γαλλίας στην Μήλο, αρματωμένος με σπαθί κι’ ένα χοντρορόπαλο, πολεμούσε καλά. Κόπηκε ένα αυτί, το αίμα κυλούσε. Και μέσα σ’ αυτή τη μάχη οι ναύτες τραβολογούσαν το κασόνι που τραμπαλιζόταν και έπεφτε δεξιά και αριστερά και το μετέφεραν στο “Estafette”. Εκεί έχασε τα χέρια της η Αφροδίτη ».   Η καταστροφή της Σπάρτης   Το 1729 ο απεσταλμένος του Λουδοβίκου ΙΕ’ αββάς Fourmont, βασιλικός βιβλιοθηκάριος και μέλος της ακαδημίας Επιγραφών και Καλών τεχνών, κατέστρεψε ενεπίγραφα μάρμαρα στην Πελοπόννησο επειδή κατά το ίδιο χρονικό διάστημα αρχαιολογούσε εκεί κάποιος Άγγλος ερευνητής .Είναι εξακριβωμένο ότι στην Σπάρτη, αφού αποτύπωνε τις επιγραφές , εξαφάνιζε με καλέμι τα γράμματα. Αλλά δεν περιοριζόταν στην εξάλειψη των αρχαίων επιγραφών μόνο. Κατέστρεφε ολόκληρα μνημεία για να μην επωφεληθούν άλλοι από τα δικά του ευρήματα. Και διαλαλεί τους βανδαλισμούς του χωρίς δισταγμό και αίσθημα ενοχής . Αντίθετα είναι υπερήφανος.    Ο εν λόγω “κύριος” το 1730 γράφει θριαμβευτικά στον φίλο του Freret για την καταστροφή των αρχαίων μνημείων στην Σπάρτη. «Τα ισοπέδωσα, τα ξεθεμελίωσα όλα. Από την μεγάλη αυτή πόλη δεν απέμεινε πια λίθος επί λίθου. Εδώ και ένα μήνα

συνεργεία από τριάντα και μερικές φορές σαράντα ή εξήντα εργάτες γκρεμίζουν, καταστρέφουν, εξολοθρεύουν την Σπάρτη…. Αυτή την στιγμή είμαι απασχολημένος με την τελευταία καταστροφή της Σπάρτης …. Έψαξα να βρω τις αρχαίες πόλεις αυτής της χώρας και κατέστρεψα μερικές….Γκρεμίζοντας τα τείχη και τους Ναούς της, μη αφήνοντας λίθον επί λίθου θα κάνω αγνώριστο αυτόν τον τόπο…. Τώρα ασχολούμαι με την καταστροφή του Ναού του Απόλλωνα στις Αμύκλες. Βρίσκω κάθε μέρα θαυμαστά πράγματα. Δεν μετανιώνω. Θα καταστρέψω και άλλους Ναούς αν με αφήσουν ….»  

Οι ψευδείς ισχυρισμοί των “φιλελλήνων” ότι οι Έλληνες ήταν αδιάφοροι για τις αρχαιότητες τους    Την κατακραυγή για τους βανδαλισμούς του Έλγιν στην Ακρόπολη ( η πιο δυνατή και πιο φαρμακερή ήταν του συμπατριώτη του ποιητή Byron ) αντιμετώπισαν οι άνθρωποι της εξουσίας που εξέφραζαν την πολιτική του αγγλικού ιμπεριαλισμού, με το ψεύδος και την συκοφαντία. Ισχυρίσθηκαν ότι τα μνημεία κινδύνευαν από την απαιδευσιά των Ελλήνων, που όχι μόνο αδιαφορούσαν για τα λείψανα του αρχαίου πολιτισμού, αλλά και τα κατέστρεφαν οι ίδιοι……Και παρ’ όλες τις κλοπές και καταστροφές που έκαναν, αξίωναν την ευγνωμοσύνη της ανθρωπότητας για τις υπηρεσίες τους στον πολιτισμό.    Προφάσεις αμαρτωλές και γελοίες ανακρίβειες. Οι υπόδουλοι Έλληνες ήταν απαίδευτοι αλλά είχαν επίγνωση της ιστορίας τους και του αρχαίου πολιτισμού τους. Έτρεφαν σχεδόν δεισιδαίμονα προσήλωση στα μνημεία και τον γλυπτικό πλούτο που έκρυβε η Ελληνική γη. Πίστευαν πως έχουν προστατευτικές, ιαματικές και άλλες ιδιότητες. Αμέτρητες παραδόσεις γι’ αυτή την λαϊκή ευλάβεια. Για τις τρεις λ.χ. κολώνες του Ολυμπίου που έκλαιγαν κάθε νύχτα την αδερφή τους, όταν γκρεμίστηκε από τουρκικό φουρνέλο. “Και ο κόσμος δεν μπορούσε να ησυχάσει από τα φοβερά κλάματα, ώσπου ο βοεβόδας, που έγινε ύστερα πασάς του Ζητουνιού, εφαρμακώθη και πέθανε”. Για τις Καρυάτιδες επίσης που θρηνούσαν κάθε νύχτα για την αδερφή τους όταν την άρπαξε ο έλγιν και οι Αθηναίοι δεν μπορούσαν να κλείσουν μάτι. Άκουσε την παράδοση ο Άγγλος Frederic Douglas το 1813, δέκα χρόνια μετά την επιδρομή του συμπατριώτη του και συμπεραίνει “Δεν δέχομαι πως οι Αθηναίοι είναι αδιάφοροι για τα θαυμαστά μνημεία της πόλης τους όπως ειπώθηκε

κάποτε”.    Ο λαός πίστευε πως τα λείψανα του αρχαίου κόσμου, τα αγάλματα, τα ενεπίγραφα μάρμαρα ήταν ευλογία για τον τόπο. Καντήλι άναβαν οι γεωργοί της Ελευσίνας στο άγαλμα της Δήμητρας. Αν θα φύγει δεν θα καρπίσουν πια τα χωράφια μας έλεγαν στον άγγλο Edward Clarke που οργάνωσε το 1801 την αρπαγή του αγάλματος. Υπήρχε μία λατρευτική σχέση των κατοίκων με το γλυπτό. Ήταν η προστάτιδα της σοδειάς. Οι εργάτες που είχαν συγκεντρωθεί γύρω από το άγαλμα στέκονταν ακίνητοι και φοβισμένοι. Πίστευαν πως το χέρι που θα επιχειρούσε να το μετακινήσει θα έπεφτε. Έπρεπε να καταβληθούν υπέρογκα ημερομίσθια για να προσελκυστούν εργάτες (από άλλες περιοχές).    Μάτωνε η ψυχή των Ελλήνων μπροστά στην σύληση και την σκύλευση, την λεηλασία και την καταστροφή των μνημείων. Βρισκόμαστε άλλωστε σε περίοδο αναγεννητική, δύο δεκαετίες πριν από την Επανάσταση. Η εθνική συνείδηση έχει αφυπνισθεί, η παιδεία επιχειρεί τους πρώτους βηματισμούς και οι Έλληνες αντιστέκονται με λόγο και έργο στους πολιτιστικούς λαφυραγωγούς. Στην Αθήνα, η κατακραυγή για την αγγλική επιδρομή στην Ακρόπολη ήταν τόσο μεγάλη που τα συνεργεία του έλγιν δεν έβρισκαν εργάτες. Και στις μυστικές ανασκαφές της συμμορίας των ευρωπαίων αρχαιοκαπήλων στον Ναό του Επικουρίου Απόλλωνος στις Βάσσες και την απαγωγή των γλυπτών, αγωγιάτες και χαμάληδες αρνήθηκαν να δουλέψουν για την μεταφορά των προϊόντων της λεηλασίας.

Πηγές - Βιβλιογραφία :

"ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑ ΜΙΣΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ" και "Η ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ"του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΥ εκδόσεις Στάχυ"Ο ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ" του Γ. ΛΑΖΟΥ εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ (από όπου προέρχεται και μέρος του εισαγωγικού κειμένου)Περιοδικό "CORPUS", τεύχος 1 (Ιαν. 1999)      

Μεγάλη η καταστροφή αρχαιοτήτων στα έργα για την διάνοιξη του Υπογείου Μητροπολιτικού Σιδηροδρόμου (Μετρό)

Αθηνών.

    Τα πλεονεκτήματα από την λειτουργία του Υπογείου Μητροπολιτικού Σιδηρόδρομου (Υ.Μ.Σ.) Αθηνών είναι γνωστά. Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι ότι οι εργασίες για την διάνοιξη του Υ.Μ.Σ. προκάλεσαν μεγάλη ζημιά στο αρχαιολογικό υπόβαθρο των περιοχών που έγιναν οι εργασίες.

Ανασκαφές έγιναν κατά βάση στις περιοχές των σταθμών (π.χ. Σύvταγμα, Μovαστηράκι, Κεραμεικό, Ακρόπoλη και Παvεπιστήμιo) και σε κάποια φρεάτια εξαερισμoύ, στo κέvτρo της Αθήvας (π.χ. φρέατα Μητρoπόλεως, Ασωμάτωv, Ερμoύ & Αρίωvoς, Αμαλίας, Εθvικoύ Κήπoυ, Αμερικής κ.α.)

     Οι αvασκαφές απεκάλυψαv υλικό από όλες τις επoχές, από τηv vεoλιθική περίoδo ως τηv σύγχρovη επoχή. Στις αvακαλύψεις περιλαμβάvovται δημόσια λoυτρά, εργαστήρια επεξεργασίας μετάλλωv, υδραγωγεία και στέρvες, αρχαίoι δρόμoι και τείχη, απoχετευτικά έργα, vεκρoταφεία και διάσπαρτoι τάφoι, και έvας αιvιγματικός χώρoς γεμάτoς λυχvίες με ερωτικές παραστάσεις. 

     Ανασκαφές όμως έγιναν όπως αναφέραμε μόνο στις περιοχές των σταθμών και σε κάποια φρεάτια και όχι στις σήραγγες που είναι και το μεγαλύτερο τμήμα του συνολικού έργου. Είναι άγνωστος ο αριθμός των ευρημάτων και χώρων που καταστράφηκαν από τις μηχανές διάνοιξης των σηράγγων.

 

Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι σε αρκετές περιπτώσεις σημαντικότατοι αρχαιολογικοί χώροι σώθηκαν κυριο- λεκτικά την τελευταία στιγμή χάρη στην έγκαιρη επέμβαση των αρχαι- ολόγων της Αρχ. Υπηρεσίας (π.χ. οι υπεύθυνοι της εταιρείας υποχρεώθηκαν να κάνουν παράκαμψη στην γραμμή του Υπογείου Σιδηροδρόμου, για να αποφύγουν την περιοχή του Κερα- μεικού). 

    Έτσι τα ευρήματα που τελικά διεσώθησαν αποτελούν μικρό τμήμα των όσων θα μπορούσαν να έχουν σωθεί, γεγονός που μας στερεί από πολύτιμες πληροφορίες για την ανθρώπινη παρουσία και δραστηριότητα στην περιοχή των Αθηνών σε παλαιότερες της προϊστορικής εποχές. 

    Σε μερικούς από τους σταθμούς (π.χ. Ακροπόλεως, Συντάγματος, Δάφνης, από όπου προέρχονται και οι φωτογραφίες μας) έχει γίνει προσπάθεια για την ανάδειξη των ευρημάτων που ήρθαν στο φως κατά τις εργασίες για την κατασκευή των σταθμών. 

 

Υπάρχουν εκθέσεις με αντίγραφα των ευρημάτων, (όπως αυτά που βλέπουμε στις φωτογραφίες πάνω και δεξιά) και βιτρίνες που παρουσιάζουν την στρωματογραφία στις περιοχές των έργων. 

     Εκεί είναι που παρατηρείται ένα παράξενο φαινόμενο. Δηλαδή βλέπουμε τις στρωματογραφίες να έχουν ένα ύψος λίγων μέτρων, ενώ το συνολικό βάθος των σταθμών από την επιφάνεια του εδάφους είναι αρκετά μεγάλο σε πολλούς από τους σταθμούς.

    Σε εφημερίδες και περιοδικά αναφέρθηκε ότι το μηχάνημα διανοίξεως περνούσε σε μέσο βάθος 20 μέτρων, μιας και σε αυτό το βάθος δεν υπήρχαν αρχαιολογικά ευρήματα.(Στην επίσημη σελίδα στο δίκτυο της εταιρείας Αττικό Μετρό αναφέρεται αυτολεξεί "oι σήραγγες τoυ Μετρό διαvoίγovται σε βάθoς 20 μέτρωv, επίπεδo πoλύ χαμηλότερo από αυτό στo oπoίo βρίσκovται oι αρχαιότητες")

   Εάν αλήθευαν τα όσα μας λένε ότι το μηχάνημα που άνοιγε τις στοές του Υ.Μ.Σ. περνάει σε τέτοιο βάθος που δεν υπάρχουν αρχαία τότε πολύ απλά αυτή η φωτογραφία δεν θα έπρεπε να υπάρχει :

ΠΑΝΩ: Αποκαλυπτική φωτογραφία μετά την διέλευση του μηχανήματος διάνοιξης των στοών από την περιοχή της Ακροπόλεως.

    Βλέπουμε τμήμα της στοάς στον σταθμό Ακροπόλεως λίγο μετά την διάνοιξή της και μετά από την απομάκρυνση του μεγαλύτερου μέρους από τα αναρρίμματα (μπάζα) που άφηνε πίσω του το μηχάνημα.

     Το θέαμα είναι θλιβερό. Ένας τεράστιος αριθμός σπασμένων αγγείων και άλλων ευρημάτων, είναι αυτό που άφησε στο πέρασμα του το μηχάνημα διανοίξεως.

    Γιατί οι στρωματογραφίες που παρουσιάζονται στους σταθμούς (Ακροπόλεως, Συντάγματος και Δάφνης) περιορίζονται σε ένα μικρό βάθος από το συνολικό βάθος των σταθμών; (και όλες έχουν

ως κατώτατο στρώμα την χρονολογία περίπου του 3.000 π.Χ.) Σε μεγαλύτερο βάθος (δηλ. παλαιότερα του 3.000 π.Χ.) δεν βρέθηκαν ευρήματα;Πως είναι δυνατόν να μην βρέθηκαν ευρήματα στο βάθος που βρίσκονται οι στοές του Υ.Μ.Σ. αφού στην φωτογραφία φαίνονται καθαρά αρχαιολογικά ευρήματα;Έγιναν αρχαιολογικές ανασκαφές - έρευνες στο βάθος που βρίσκονται οι στοές;

Ερωτήματα που περιμένουν απάντηση.

    Οι ανασκαφές που έγιναν με αφορμή τα έργα του Υ.Μ.Σ. Αθηνών ήταν η μεγαλύτερη σε έκταση ανασκαφική δραστηριότητα στην περιοχή των Αθηνών και σίγουρα θα μπορούσε να ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Τα ευρήματα όμως που τελικά διεσώθησαν αποτελούν μικρό τμήμα των όσων θα μπορούσαν να έχουν σωθεί, γεγονός που μας στερεί από πολύτιμες πληροφορίες για την ανθρώπινη παρουσία και δραστηριότητα στην περιοχή των Αθηνών σε παλαιότερες της προϊστορικής εποχές...

 Σταθμός "Συντάγματος"

ΠΑΝΩ: Η στρωματογραφία που υπάρχει στον σταθμό του Συντάγματος.

   Η στρωματογρα- φία βρίσκεται στο πρώτο υπόγειο επί- πεδο (από τα τρία) του σταθμού.

Σταθμός "Ακροπόλεως"

   Η στρωματογρα- φία βρίσκεται στο δεύτερο υπόγειο επί- πεδο (από τα τρία) του σταθμού  

    Στο ίδιο επίπεδο υπάρχει η αποκα- λυπτική τοιχογραφία

ΠΑΝΩ: Η στρωματογραφία που υπάρχει στον σταθμό της Ακροπόλεως.

που φωτογραφία της παρουσιάζουμε. Στο πρώτο επίπεδο υπάρ- χει έκθεση με αντίγ- ραφα των ευρημάτων.

Σταθμός "Δάφνης"

ΠΑΝΩ: Η στρωματογραφία που υπάρχει στον σταθμό της Δάφνης.

   Η στρωματογρα- φία βρίσκεται στο πρώτο υπόγειο επί- πεδο (από τα δύο) του σταθμού.

   

Βιβλιογραφία - σχετικές αναφορές

·        Περιοδικό "Corpus" (τ.21 Νοέμβριος 2000)

·        Περιοδικό "Τρίτο Μάτι" (τ. 88 καλοκαίρι 2000)

·        Στην σελίδα της Αττικό Μετρό Α.ΕΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

Από τον χρυσούν αιώνα του Περικλέους, μέχρι τους Ρωμαίους, τους Γότθους, τους Σταυροφόρους, τους Οθωμανούς και τον Χίτλερ, επεκτατικοί πόλεμοι και τυραννικά καθεστώτα προκάλεσαν βάναυσες γενοκτονίες και ανεπανόρθωτες πολιτιστικές καταστροφές. Ο αφανισμός και η αρπαγή των αρχαιοελληνικών συγγραμμάτων, η ισοπέδωση των μνημείων και των ιερών, η καταστροφή ανεπανάληπτων έργων τέχνης και η πυρπόληση όλων σχεδόν των βιβλιοθηκών, αποτέλεσαν την μεγαλύτερη πολιτισμική τραγωδία της ανθρώπινης ιστορίας.Η ελληνική διάνοια προσέφερε στην ανθρωπότητα τα μέγιστα, τις επιστήμες, τις τέχνες, την ποίηση, την ελευθερία της έκφρασης και την διαύγεια του πνεύματος, όλα προσανατολισμένα προς τον Δημιουργό θεό των πάντων, την Τριαδική υπόσταση του οποίου μόνον οι Έλληνες μπορούσαν να συλλάβουν πριν την Έλευση Του στην γη.Τα επιτεύγματα του πνεύματος του κορυφαίου πολιτισμού που άνθισε στους αιώνες, λεηλατήθηκαν, κλάπηκαν και ποδοπατήθηκαν αναρίθμητες φορές μέσα στην μακραίωνη ιστορική διαδρομή του. Οι λεηλασίες και οι βαρβαρότητες, ξεκίνησαν με την κατακτητική εκστρατεία των Περσών. Ο Ξέρξης κατά την εισβολή του στην Ελλάδα, κατέστρεψε όσα ιερά συνάντησε στο πέρασμα του. ενώ το 480 π.Χ., κατευθύνθηκε προς το μαντείο των Δελφών, με σκοπό να το συλήσει. Οι κάτοικοι των Δελφών, βλέποντας τους Πέρσες να πλησιάζουν, ρώτησαν στο μαντείο τον Απόλλωνος, αν θα έπρεπε να κρύψουν ή να μεταφέρουν τα ιερά αντικείμενα του ναού. Ο θεός δεν άφησε να τα μετακινήσουν τους είπε ότι ήταν ικανός να προστατεύσει ότι τον ανήκει.... Όταν οι βάρβαροι έφθασαν κοντά, βλέποντας από την θέση τους το ιερό, ο προφήτης που λεγόταν Ακήρατος βλέπει να μετακινούνται έμπροσθεν τον ναού όπλα ιερά που εξήλθαν από το άδυτον αυτά δεν επιτρεπόταν να τα αγγίζει κανείς. Τρέχει να αναφέρει το σημείον εις τους κατοίκους που είχαν μείνει. Και οι βάρβαροι όμως, όταν έφθασαν τρέχοντας εις το ιερόν της Αθηνάς Προνοίας, είδαν σημεία μεγαλύτερα από το πρώτο. Βέβαια είναι μεγάλο θαύμα να φανερωθούν από μόνα τους αυτόματα

πολεμικά όπλα, έμπροσθεν τον ναού. Τα δεύτερα όμως (σημεία) που ακολούθησαν, αξίζει να τα θαυμάσεις περισσότερο απ' όλα τα φαινόμενα. Όταν οι βάρβαροι έφθασαν βιαστικοί εις τον ναόν της Αθηνάς Προνοίας, πέφτουν επάνω τους κεραυνοί από τον ουρανό, δυο κορυφές από τον Παρνασσό κόβονται και κατρακυλούν επάνω τους με πολύ πάταγο και καταπλακώνουν πολλούς απ' αυτούς.... Όσοι εσώθησαν κατευθύνθησαν εις την Βοιωτίαν. Αυτοί οι βάρβαροι που επέστρεψαν, όπως μου είπαν, εκτός απ' αυτά είδαν και άλλα θεία σημεία. Δυο οπλίτες με ανάστημα μεγαλύτερο από άνθρωπο τους ακολουθούσαν σκοτώνοντας και διώκοντας τους. Οι κάτοικοι λένε ότι αυτοί οι δυο είναι οι ντόπιοι ήρωες Φύλακος και Αυτόνοος.

(Ηρόδοτος, Ιστορίαι, 8,36) 

Ανάλογη τύχη με τους Πέρσες είχαν και οι Γαλάτες οι οποίοι επίσης προσπάθησαν να συλήσουν το μαντείο των Δελφών, το 279 π.Χ. Μόλις λοιπόν συνεπλάκησαν, αμέσως κεραυνοί κατευθύνονταν εναντίων των Γαλατών και πέτρες που αποκόπηκαν από τον Παρνασσό, και άνδρες οπλισμένοι πρόξενοι, τρόμου ορθώθηκαν εναντίον των βαρβάρων. Απ' αυτούς λέγεται ότι άλλοι μεν ήλθαν από τους Υπερβόρειους. Ο Υπέροχος και ο Αμάδοκος και τρίτος, ο Πυρρός του Αχιλλέως.

(Παυσανίας, Αττικά, 4,4) 

Μετά τις επιδρομές των Περσών και των Γαλατών, ακολουθούν τέσσερις αιώνες άγριας λεηλασίας, από τους Ρωμαίους. Ο λαός της κατασφάχτηκε και όσα έργα τέχνης διασώθηκαν μεταφέρθηκαν στην Ρώμη.Τι σημαίνει αυτό? Οι Ελληνες βρτε παιδια βρήκαν τη πυριτιδα που αργότερα εδωσαν το μυστικο στους κινεζουςΌπως οι Ελληνες βρήκαν και το Υγρο πυρ που δεν είναι τιποτα άλλο από την αντικατασταση στο μιγμα του μπαρουτιου των ανθράκων από υδατανθρακων, δηλαδή πετρέλαιο. Τωρα αμα ριξω πετρελαιο στη θαλασσα και το αναψω σβήνει?

ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ ΚΑΙ ΠΥΡΡΑ

Στα αποσπάσματα που ακολουθούν, ο Πίνδαρος και ο Απολλόδωρος αποκωδικοποιούν την αναγέννηση της Ελληνικής φυλής, μετά την κάθαρση που προκλήθηκε από τον μεγάλο κατακλυσμό. Ο Δευκαλίων αφού ταξίδεψε εννέα ολόκληρα μερόνυχτα μέσα εις την θάλασσα, προσέκρουσε εις τον Παρνασσόν. Έκει, αφού σταμάτησαν οι βροχές, βγαίνοντας έξω θυσιάζει εις τον Φίξιον Δία. Ο Ζευς έστειλε τον Ερμή σ' αυτόν και τον παρακίνησε να διαλέξει ότι θέλει. Αυτός διάλεξε να δημιουργηθούν σ' αυτόν τον τόπο άνθρωποι. Και αφού διέταξε ο Ζευς να σηκώσει λίθους και να τους ρίξει πάνω από το κεφάλι του, αυτούς που έρριπτε ο Δευκαλίων γίνονταν άνδρες και αυτούς που έρριπτε η Πυρρά γίνονταν γυναίκες. Απ' όπου ονομάστηκαν μεταφορικά και λαοί από το Λάος που σημαίνει λίθος.

(Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, 1, 48, 10) 

Το ίδιο γεγονός μας εξιστορεί και ο Πίνδαρος: Φέρνεις εις την πόλιν την γλώσσα της Πρωτογένειας, δία να κατέβουν

η Πυρρα και ο Δευκαλίων εις τον Παρνασσόν, όπου με την βούλησιν

τον υψηλοβρόντου Διός έκτισαν πρώτα ιερόν, και χωρίς λίθους

έκτισαν λίθινον γόνον από το ίδιο έθνος· και οι γόνοι ονομάστηκαν

λαοί.

(Πίνδαρος, Ολυμπία, 9, 42)

Ο Ζευς και ο Ερμής δημιουργούν στην κορυφή του Παρνασσού τους πρώτους ανθρώπους, προσφέροντας και πάλι τον δικό τους γόνο. Η Πυρρά και ο Δευκαλίων διασώζονται διότι ήταν αμόλυντοι και καθαροί. Όταν το σκάφος τους προσάραξε στην κορυφή του Παρνασσού, ο Ζευς τους πρόσταξε να ρίξουν λίθους, χτίζοντας λίθινους γόνους από το δικό τους έθνος,Το όνομα Δευκαλίων φανερώνει τον κάλλιστο άνδρα του Διός, ενώ το όνομα Πυρρα, φανερώνει το πύρινο ηλιακό σπέρμα, τον νέο γόνο που θα φιλοξενήσει στα σπλάχνα της η πρώτη γυναίκα δια να επέλθουν τα νέα ελληνικά φύλλα.

Ο Απολλόδωρος συνεχίζει την αφήγηση του, εξιστορώντας την καταγωγή των ελληνικών φύλων και καταρρίπτοντας τις σιωνιστικές θεωρίες περί καταγωγής των Ελλήνων από την ανύπαρκτη ινδοευρωπαϊκή φυλή περί καθόδου των Δωριέων κ.λ.πΤο πρώτο παιδί που έρχεται στο φως από τα σπλάχνα της Πυρράς, μετά την γονιδιακή παρέμβαση του ιδίου του Διός είναι ο 'Έλλην, 9.500 χρόνια πριν από την Έλευση του Ιησού Χριστού στην γη. Από τον Δευκαλίωνα και την Πυρρά γεννιούνται παιδιά, πρώτον εκ των οποίων ήταν ο Έλλην, δια τον οποίον λένε ότι γεννήθηκε από τον Δία, δεύτερος ο Αμφικτύων ο οποίος βασίλευσε μαζί με τον Κραναό εις την Αττική και είχε κόρη την Πρωτογένεια. Απ' αυτήν και τον Δία γεννήθηκε ο Αέθλιος. Από τον Έλληνα και την νύμφη Ορσηίδα γεννήθηκε ο Δούρος, ο Ξούθος και ο Αίολος. Αυτός λοιπόν ο Έλλην, από τον εαυτόν του ονόμασε Έλληνες αυτούς που ονομάζονται γραικοί και εις τα παιδιά του διαμοίρασε την χωράν και ο Ξούθος παίρνοντας την Πελοπόννησο, από την Κρέουσα την κόρη τον Ερεχθέα, γέννησε τον Αχαιό και τον Ίωνα, από τους οποίους ονομάζονται οι Αχαιοί και οι Ίωνες, ο Δώρος δε παίρνοντας την χωράν πέραν από την Πελοπόννησο, από τον εαυτόν τον ονόμασε τους κατοίκους Δωριείς, ο δε Αίολος βασιλεύοντας εις τους τόπους γύρω από την Θεσσαλία, τους κατοίκους ονόμασε Αιολείς.(Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, 1, 49, 1 Αυτή είναι η γενεαλογία της ελληνικής φυλής, αυτή είναι η αγαθογονία που συντελείται στην κορυφή του Παρνασσού αμέσως μετά τον μεγάλο κατακλυσμό. Είναι η περίοδος που εμφανίζονται στο προσκήνιο της ιστορίας, οι Αιολείς, οι Δωριείς, οι Ίωνες. οι Αχαιοί, οι Θεσσαλοί, οι Μακεδόνες και οι Κρήτες.Εγγονός του Λώρου, του υιού του Δευκαλίωνος, είναι ο Αστερίας ο οποίος βασίλευσε στην Κρήτη. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Ζευς υπό μορφή πάλλευκου ταύρου, απήγαγε την Ευρώπη και μεταφέροντας την στην πλάτη του έφθασε στην Κρήτη. Εκεί την κατέστησε μητέρα του Μίνωος, του Ραδαμάνθεως και του Σαρπηδόνος και κατόπιν την νύμφευσε με τον βασιλέα της νήσου Αστέρια, που ήταν τρισέγγονος του Δευκαλίωνος. Ο υιός που γεννήθηκε από τον Μίνωα ονομάστηκε και πάλι Δευκαλίων. Η λέξη Μίνωα, με αφομοίωση του (α) εις (ε), μετατρέπεται σε Μι- νώε.Η λέξη νώε προέρχεται από το νωί, που είναι ποιητικός τύπος του νω, και κατά την αττική-ιωνική διάλεκτο σημαίνει, εμείς οι δύο.

νώι δέ χαζώμεσθα, Διός δ' άλεώμεθα μηνιν.

Και εμείς οι δύο (ο Άρης και η Αθηνά) να φύγουμε, του Διός η οργή μην μας πλακώσει.(Ιλιάς, 5, 34)

Η λέξη Δευκαλ-ίων, όπως και η λέξη Μίνωας, εμπεριέχει το συνθετικό νώε, διότι η κατάληξη της λέξης -ίων, με αναγραμματισμό γίνεται νωί ή νώε. Η Ετυμολογία του ονόματος Δευκαλίων, προέρχεται από τα συνθετικά Δευ και καλίων. Το Δευ γίνεται και Ζευ (λεξικό Libell Scot). ενώ το καλίων, σημαίνει ο καλύτερος, ο ξεχωριστός. Άρα η λέξη Δευκαλίων, σημαίνει ο ξεχωριστός, ο καλύτερος άνδρας του Διός.Η λέξη Νώε αναγραφόμενη με ο αντί για ω, γίνεται Νόε, και σημαίνει ο έμφρων άνθρωπος που μπορεί και να εν-νοεί, ότι πρώτα απ' όλα είναι άνθρωπος. Στο απόσπασμα που ακολουθεί, ο Άγιος Ιουστίνος αποκαλύπτει ότι ο Νώε πράγματι ταυτίζεται με τον Δευκαλίωνα. ... αλλά το πυρ το της κρίσεως κατελθόν ανέδην πάντα διέκρινεν, ως και πρότερον ο κατακλυσμός μηδένα λιπών άλλ' η τον μόνον σύν τοίς ιδίοις παρ' ήμίν καλουμενον Νώε, παρ' ύμίν δέ Δευκαλίωνα....αλλά το πυρ της κρίσεως ερχόμενο από ψηλά αφθόνως θα διέλυε τα πάντα, όπως και παλαιότερα ο κατακλυσμός, ο οποίος δεν άφησε κανέναν παρά μόνον αυτόν που από εμάς τους ίδιους ονομάζεται Νώε, ενώ από εσάς Δευκαλίων.(Άγιος Ιουστίνος, Απολογία Β', Ί, 2)

 Την ταύτιση του Νώε με τον Δευκαλίωνα επισημαίνει και ο Φίλων ο Αλεξανδρινός.

μετά αδικίας ζήσασαι ενός άνδρός ούκ άξιαι δικαιοσύνη σνμβιουντος. τούτον "Έλληνες μεν Δευκαλίωνα, Χαλδαίοι δέ Νώε έπονομάζουσιν, έφ' ού τον μέγαν κατακλυσμόν συνέβη γενέσθαι.

Επειδή έζησαν μετά αδικίας δεν είναι άξιες ενός ανδρός ο οποίος ζει με δικαιοσυνην. Αυτόν οι μεν Έλληνες ονομάζουν Δευκαλίωνα, οι δε Χαλδαίοι Νώε, κατά τον οποίον, συνέβη να πραγματοποιηθεί ο μεγάλος κατακλυσμός.(Φίλων ο Αλεξανδρινός, Περί Άθλων και Επιτιμιών, 23) Οι Ιουδαίοι

οικειοποιήθηκαν τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος ο οποίος

πραγματοποιήθηκε οκτώ χιλιάδες χρόνια πριν την εμφάνιση τους στο

προσκήνιο της ιστορίας. Παμε ε ένα άλλο γοητευτικο κεφαλαιακι,

πως εγινε ο κατακλυσμός?

Μα φιλοι μου λιωσαν οι παγοι των πόλωνΑυτό ήταν και το μυστικο οπλο του Χιτλερ στην Υπερβορια οπου σαν εσχατη λήση με τεραστιο πυρηνικο αντιδραστηρα πιθανον αυτόν που βρισκεται μεσα στη γη απ τον οποιο εξαγεται η ακτινοβολια ραδονιων, λιωνουν οι παγοι και πνιγονται ολες οι πολεις ειδικα οι παραθαλάσιες.Τι σωζεται, Ολυμπος Θιβετ Καυκασος. Να γιατι ο πουτιν φτιαχνει βασεις στο Καυκασο, να τι εχει μεσα ο Ολυμπος να γιατι το Θιβετ είναι μη προσβασιμο