Παριζιάνα

• H πρώτη επαφή με τα λείψανα αυτά ενός μακρινού

παρελθόντος γέννησε μια σειρά από κωμικές παρανοήσεις. Έτσι

δόθηκαν ή υιοθετήθηκαν από τους ανασκαφείς για ορισμένα

ευρήματα εντελώς αταίριαστοι τίτλοι, που αναπόσπαστα πια

συνδέθηκαν με τα αντικείμενα, θολώνοντας την πραγματική

τους υπόσταση ως τις μέρες μας. Η πασίγνωστη τοιχογραφία,

που παριστάνει μια μινωική ιέρεια ή θεά, βαφτίστηκε

«Παριζιάνα», γιατί το μάτι της εποχής είδε σ’ αυτήν μια

φιλάρεσκη, βαμμένη γυναίκα, δηλαδή κάτι που ποτέ δεν

διανοήθηκε να απεικονίσει ο μινωικός καλλιτέχνης.

• Στυλιανός Αλεξίου, Μινωικά και Ελληνικά, Εκδόσεις

Στιγμή, Αθήνα 2002, σελ. 43

ΤΟ ΜΕΣΑ ΦΕΓΓΟΣ

Εκεί κάτω απ’ το δέρμα

Είναι που σου μιλεί το μέσα φέγγος

Δημήτρη Περοδασκαλάκη, Με τον ξένο

• Kνωςόσ, ανάκτορο. Tμθμα τοιχογραφίασ με απεικόνιςη γυναίκασ, γνωςτθ ωσ Παριζιάνα. Nεοανακτορικθ εποχθ. Hράκλειο, AρχαιολογικόMουςείο. ΥΠΠΟ/ΤΑΠ.

• Xριςτόπουλοσ, Γ. (εκδ.), Iστορία του EλληνικοφΈθνους, τόμος A, Προϊστορία και Πρωτοϊστορία, Eκδοτικθ Aιηνών, Aιθνα 1970, ς. 180.

• © YΠΠO •

• http://www.ime.gr/chronos/02/crete/gr/gallery/min013.html

• Τοιχογραφία της "Παριζιάνας«

Από τα πιο γνωστά ζωγραφικά έργα της μινωικής εποχής είναι το τμήμα τοιχογραφίας, που απεικονίζει νεαρή γυναίκα να κινείται προς τα δεξιά. Η μορφή προκαλεί εντύπωση με το ζωηρό μάτι, τα σαρκώδη και βαμμένα χείλη, την έντονη μύτη, τα σγουρά μαλλιά, μια τούφα από τα οποία πέφτει με εξεζητημένη αφέλεια στα μάτια, και εκφράζει όλη τη ζωντάνια και φυσιοκρατία της μινωικής τέχνης. Φοράει πλούσιο ιερατικό ένδυμα και φέρει τον ιερό κόμβο στην πλάτη. Το έργο αποτελεί την προσωποποίηση της φυσικής αρμονίας και κίνησης και ανήκε σε μεγαλύτερη τοιχογραφική σύνθεση, με θέμα την προσφορά των σπονδών. Η νεαρή γυναίκα καθόταν σε πτυσσόμενο κάθισμα και μαζί με άλλες ανδρικές και γυναικείες μορφές δεχόταν τη μετάδοση της ιερής κύλικας. Η ονομασία «Παριζιάνα», με την οποία έχει γίνει γνωστή, της δόθηκε από τον Άρθουρ Έβανς, επειδή την εποχή που βρέθηκε, το 1903, τα μεγάλα μάτια, τα κατσαρά μαλλιά, τα έντονα κόκκινα χείλη και η ανασηκωμένη μύτη θεωρούνταν ιδεώδη του γυναικείου κάλλους.

Στοιχεία εκθέματοςΧρονολόγηση:Ύστερη Εποχή του Χαλκού, περίπου 1450 π.Χ. Τόπος Εύρεσης:Κνωσός, ανάκτορο Διαστάσεις:ύψος: 0,20 μ. Copyright:ΥπουργείοΠολιτισμού Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου

Ελεονόρα, Η Μινωική Παριζιάνα

……….

Και περισσότερο εκείνη η κοπελίτσα

Με τα γαλάζια μάτια

Το διάφανο πρόσωπο

Κολνούσε στον τοίχο ένα προφίλ

Ασχημάτιστο ακόμη

Και ήθελε έτσι να μείνει

Παντοτινά

Αργότερα σα μεγάλωσε

Την ανακάλυψαν από τα πέρατα της Οικουμένης

Και τη θρόνιασαν στο μεγαλύτερο εικονογραφημένο

περιοδικό του κόσμου

Να παριστάνει την Παριζιάνα της Κνωσού

……..

Λοιπόν

Η Παριζιάνα βρίσκεται πάντα στο Μουσείο Ηρακλείου

Μηνά Δημάκη, Ανθολόγιο στην ποίησή του

(επιμέλεια Αντώνης Σανουδάκης –Σανούδος)

• Η ΑΛΛΗ ΓΗ • «ιδού ποιώ τα έσχατα ως τα πρώτα»

• Θα δεις τις νύχτες ξαναγυρίζουν• τις ημέρες να ξαναγυρίζουν• θα ψαύσεις τις ξένες αναμνήσεις χαραγμένες στην πέτρα• ανεβαίνοντας τα σκαλιά κατεβαίνοντας τα σκαλιά• μέσα στα σκοτάδια που αναπολούν τις χαμένες ζωές• που σήμερα ζουν με χρώματα ξεφτισμένα με όγκους σπασμένους • ερείπια παιχνίδια της φαντασίας• Παριζιάνες και Πρίγκιπες και θεές των όφεων• αρμονίες θαμμένες. • ….• Και θα δεις τις φωτιές τους σεισμούς την καταστροφή• Και θα μείνεις χιλιάδες χρόνια κάτω απ’ το χώμα• Και θα ζήσεις την αναμονή• Περιμένοντας τα χέρια που θα σε ξεθάψουν.

• Με την ανάμνηση των Ίκαρων και των Δαιδάλων• και με τη γνώση της καταστροφής

Μηνά Δημάκη, Ανθολόγιο στην ποίησή του(επιμέλεια Αντώνης Σανουδάκης –Σανούδος)