ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ ΒΑΤΡΑΧΟΙ ΞΑΝΘΙΑΣ Εἴπω τι τῶν εἰωθότων ὦ δέσποτα (1) ἐφrsquo οἷς ἀεὶ γελῶσιν οἱ θεώμενοι ΔΙΟΝΥΣΟΣ νὴ τὸν Δίrsquo ὅ τι βούλει γε πλὴν ldquoπιέζομαιrdquo τοῦτο δὲ φύλαξαιmiddot πάνυ γάρ ἐστrsquo ἤδη χολή Ξα μηδrsquo ἕτερον ἀστεῖόν τι (5) Δι πλήν γrsquo ldquoὡς θλίβομαιrdquo (5bis) Ξα τί δαί τὸ πάνυ γέλοιον εἴπω (6) Δι νὴ Δία (6bis) θαρρῶν γεmiddot μόνον ἐκεῖνrsquo ὅπως μὴ rsquoρεῖςmdash (7) Ξα τὸ τί (7bis) Δι μεταβαλλόμενος τἀνάφορον ὅτι χεζητιᾷς (8) Ξα μηδrsquo ὅτι τοσοῦτον ἄχθος ἐπrsquo ἐμαυτῷ φέρων εἰ μὴ καθαιρήσει τις ἀποπαρδήσομαι (10) Δι μὴ δῆθrsquo ἱκετεύω πλήν γrsquo ὅταν μέλλω rsquoξεμεῖν Ξα τί δῆτrsquo ἔδει με ταῦτα τὰ σκεύη φέρειν εἴπερ ποιήσω μηδὲν ὧνπερ Φρύνιχος εἴωθε ποιεῖν καὶ Λύκις κἀμειψίας σκεύη φέρουσrsquo ἑκάστοτrsquo ἐν κωμῳδίᾳ (15) Δι μή νυν ποιήσῃςmiddot ὡς ἐγὼ θεώμενος ὅταν τι τούτων τῶν σοφισμάτων ἴδω πλεῖν ἢ rsquoνιαυτῷ πρεσβύτερος ἀπέρχομαι Ξα ὢ τρισκακοδαίμων ἄρrsquo ὁ τράχηλος οὑτοσί ὅτι θλίβεται μέν τὸ δὲ γέλοιον οὐκ ἐρεῖ (20) Δι εἶτrsquo οὐχ ὕβρις ταῦτrsquo ἐστὶ καὶ πολλὴ τρυφή ὅτrsquo ἐγὼ μὲν ὢν Διόνυσος υἱὸς Σταμνίου αὐτὸς βαδίζω καὶ πονῶ τοῦτον δrsquo ὀχῶ ἵνα μὴ ταλαιπωροῖτο μηδrsquo ἄχθος φέροι Ξα οὐ γὰρ φέρω rsquoγώ (25) Δι πῶς φέρεις γάρ ὅς γrsquo ὀχεῖ (25bis) Ξα φέρων γε ταυτί (26) Δι τίνα τρόπον (26bis) Ξα βαρέως πάνυ (26ter) Δι οὔκουν τὸ βάρος τοῦθrsquo ὃ σὺ φέρεις οὕνος φέρει (27) Ξα οὐ δῆθrsquo ὅ γrsquo ἔχω rsquoγὼ καὶ φέρω μὰ τὸν Δίrsquo οὔ Δι πῶς γὰρ φέρεις ὅς γrsquo αὐτὸς ὑφrsquo ἑτέρου φέρει Ξα οὐκ οἶδrsquomiddot ὁ δrsquo ὦμος οὑτοσὶ πιέζεται (30) Δι σὺ δrsquo οὖν ἐπειδὴ τὸν ὄνον οὐ φῄς σrsquo ὠφελεῖν ἐν τῷ μέρει σὺ τὸν ὄνον ἀράμενος φέρε Ξα οἴμοι κακοδαίμωνmiddot τί γὰρ ἐγὼ οὐκ ἐναυμάχουν ἦ τἄν σε κωκύειν ἂν ἐκέλευον μακρά Δι κατάβα πανοῦργε καὶ γὰρ ἐγγὺς τῆς θύρας (35) ἤδη βαδίζων εἰμὶ τῆσδrsquo οἷ πρῶτά με ἔδει τραπέσθαι παιδίον παῖ ἠμί παῖ ΗΡΑΚΛΗΣ τίς τὴν θύραν ἐπάταξεν ὡς κενταυρικῶς ἐνήλαθrsquo ὅστιςmdashεἰπέ μοι τουτὶ τί ἦν Δι ὁ παῖς (40)

Ξα τί ἐστιν (40bis) Δι οὐκ ἐνεθυμήθης (40ter) Ξα τὸ τί (40quat) Δι ὡς σφόδρα μrsquo ἔδεισε (41) Ξα νὴ Δία μὴ μαίνοιό γε (41bis) Ηρ οὔτοι μὰ τὴν Δήμητρα δύναμαι μὴ γελᾶνmiddot (42) καίτοι δάκνω γrsquo ἐμαυτόνmiddot ἀλλrsquo ὅμως γελῶ Δι ὦ δαιμόνιε πρόσελθεmiddot δέομαι γάρ τί σου Ηρ ἀλλrsquo οὐχ οἷός τrsquo εἴμrsquo ἀποσοβῆσαι τὸν γέλων (45) ὁρῶν λεοντῆν ἐπὶ κροκωτῷ κειμένην τίς ὁ νοῦς τί κόθορνος καὶ ῥόπαλον ξυνηλθέτην ποῖ γῆς ἀπεδήμεις Δι ἐπεβάτευον Κλεισθένει (48bis) Ηρ κἀναυμάχησας (49) Δι καὶ κατεδύσαμέν γε ναῦς (49bis) τῶν πολεμίων ἢ δώδεκrsquo ἢ τρεῖς καὶ δέκα (50) Ηρ σφώ Δι νὴ τὸν Ἀπόλλω (51bis) Ξα κᾆτrsquo ἔγωγrsquo ἐξηγρόμην (51ter) Δι καὶ δῆτrsquo ἐπὶ τῆς νεὼς ἀναγιγνώσκοντί μοι (52) τὴν Ἀνδρομέδαν πρὸς ἐμαυτὸν ἐξαίφνης πόθος τὴν καρδίαν ἐπάταξε πῶς οἴει σφόδρα Ηρ πόθος πόσος τις (55) Δι σμικρός ἡλίκος Μόλων (55bis) Ηρ γυναικός (56) Δι οὐ δῆτrsquo (56bis) Ηρ ἀλλὰ παιδός (56ter) Δι οὐδαμῶς (56quat) Ηρ ἀλλrsquo ἀνδρός (57) Δι ἀπαπαῖ (57bis) Ηρ ξυνεγένου τῷ Κλεισθένει (57ter) Δι μὴ σκῶπτέ μrsquo ὦδέλφrsquomiddot οὐ γὰρ ἀλλrsquo ἔχω κακῶςmiddot (58) τοιοῦτος ἵμερός με διαλυμαίνεται Ηρ ποῖός τις ὦδελφίδιον (60) Δι οὐκ ἔχω φράσαι (60bis) ὅμως γε μέντοι σοι διrsquo αἰνιγμῶν ἐρῶ (61) ἤδη ποτrsquo ἐπεθύμησας ἐξαίφνης ἔτνους Ηρ ἔτνους βαβαιάξ μυριάκις γrsquo ἐν τῷ βίῳ Δι ἆρrsquo ἐκδιδάσκω τὸ σαφές ἢ rsquoτέρᾳ φράσω Ηρ μὴ δῆτα περὶ ἔτνους γεmiddot πάνυ γὰρ μανθάνω (65) Δι τοιουτοσὶ τοίνυν με δαρδάπτει πόθος Εὐριπίδου Ηρ καὶ ταῦτα τοῦ τεθνηκότος (67bis) Δι κοὐδείς γέ μrsquo ἂν πείσειεν ἀνθρώπων τὸ μὴ οὐκ (68) Ηρ πότερον εἰς Ἅιδου κάτω (69bis) Δι καὶ νὴ Δίrsquo εἴ τί γrsquo ἔστιν ἔτι κατωτέρω (70) Ηρ τί βουλόμενος Δι δέομαι ποιητοῦ δεξιοῦ (71bis) οἱ μὲν γὰρ οὐκέτrsquo εἰσίν οἱ δrsquo ὄντες κακοί (72) Ηρ τί δrsquo οὐκ Ἰοφῶν ζῇ

Δι τοῦτο γάρ τοι καὶ μόνον (73bis) ἔτrsquo ἐστὶ λοιπὸν ἀγαθόν εἰ καὶ τοῦτrsquo ἄραmiddot (74) οὐ γὰρ σάφrsquo οἶδrsquo οὐδrsquo αὐτὸ τοῦθrsquo ὅπως ἔχει (75) Ηρ εἶτrsquo οὐ Σοφοκλέα πρότερον ὄντrsquo Εὐριπίδου μέλλεις ἀναγαγεῖν εἴπερ ἐκεῖθεν δεῖ σrsquo ἄγειν Δι οὐ πρίν γrsquo ἂν Ἰοφῶντrsquo ἀπολαβὼν αὐτὸν μόνον ἄνευ Σοφοκλέους ὅ τι ποιεῖ κωδωνίσω κἄλλως ὁ μέν γrsquo Εὐριπίδης πανοῦργος ὢν (80) κἂν ξυναποδρᾶναι δεῦρrsquo ἐπιχειρήσειέ μοιmiddot ὁ δrsquo εὔκολος μὲν ἐνθάδrsquo εὔκολος δrsquo ἐκεῖ Ηρ Ἀγάθων δὲ ποῦ rsquoστιν Δι ἀπολιπών μrsquo ἀποίχεται (83bis) ἀγαθὸς ποιητὴς καὶ ποθεινὸς τοῖς φίλοις (84) Ηρ ποῖ γῆς ὁ τλήμων (85) Δι εἰς μακάρων εὐωχίαν (85bis) Ηρ ὁ δὲ Ξενοκλέης (86) Δι ἐξόλοιτο νὴ Δία (86bis) Ηρ Πυθάγγελος δέ (87) Ξα περὶ ἐμοῦ δrsquo οὐδεὶς λόγος (87bis) ἐπιτριβομένου τὸν ὦμον οὑτωσὶ σφόδρα (88) Ηρ οὔκουν ἕτερrsquo ἔστrsquo ἐνταῦθα μειρακύλλια τραγῳδίας ποιοῦντα πλεῖν ἢ μύρια (90) Εὐριπίδου πλεῖν ἢ σταδίῳ λαλίστερα ἐπιφυλλίδες ταῦτrsquo ἐστὶ καὶ στωμύλματα χελιδόνων μουσεῖα λωβηταὶ τέχνης ἃ φροῦδα θᾶττον ἢν ἅπαξ χορὸν λάβῃ μόνον προσουρήσαντα τῇ τραγῳδίᾳ (95) γόνιμον δὲ ποιητὴν ἂν οὐχ εὕροις ἔτι ζητῶν ἄν ὅστις ῥῆμα γενναῖον λάκοι Ηρ πῶς γόνιμον Δι ὡδὶ γόνιμον ὅστις φθέγξεται (98bis) τοιουτονί τι παρακεκινδυνευμένον (99) ldquoαἰθέρα Διὸς δωμάτιονrdquo ἢ ldquoχρόνου πόδαrdquo (100) ἢ ldquoφρένα μὲν οὐκ ἐθέλουσαν ὀμόσαι καθrsquo ἱερῶν γλῶτταν δrsquo ἐπιορκήσασαν ἰδίᾳ τῆς φρενόςrdquo Ηρ σὲ δὲ ταῦτrsquo ἀρέσκει Δι μἀλλὰ πλεῖν ἢ μαίνομαι (103bis) Ηρ ἦ μὴν κόβαλά γrsquo ἐστίν ὡς καὶ σοὶ δοκεῖ (104) Δι μὴ τὸν ἐμὸν οἴκει νοῦνmiddot ἔχεις γὰρ οἰκίαν (105) Ηρ καὶ μὴν ἀτεχνῶς γε παμπόνηρα φαίνεται Δι δειπνεῖν με δίδασκε Ξα περὶ ἐμοῦ δrsquo οὐδεὶς λόγος (107bis) Δι ἀλλrsquo ὧνπερ ἕνεκα τήνδε τὴν σκευὴν ἔχων (108) ἦλθον κατὰ σὴν μίμησιν ἵνα μοι τοὺς ξένους τοὺς σοὺς φράσειας εἰ δεοίμην οἷσι σὺ (110) ἐχρῶ τόθrsquo ἡνίκrsquo ἦλθες ἐπὶ τὸν Κέρβερον τούτους φράσον μοι λιμένας ἀρτοπώλια πορνεῖrsquo ἀναπαύλας ἐκτροπάς κρήνας ὁδούς πόλεις διαίτας πανδοκευτρίας ὅπου κόρεις ὀλίγιστοι (115)

Δι τοῦτο γάρ τοι καὶ μόνον (73bis) ἔτrsquo ἐστὶ λοιπὸν ἀγαθόν εἰ καὶ τοῦτrsquo ἄραmiddot (74) οὐ γὰρ σάφrsquo οἶδrsquo οὐδrsquo αὐτὸ τοῦθrsquo ὅπως ἔχει (75) Ηρ εἶτrsquo οὐ Σοφοκλέα πρότερον ὄντrsquo Εὐριπίδου μέλλεις ἀναγαγεῖν εἴπερ ἐκεῖθεν δεῖ σrsquo ἄγειν Δι οὐ πρίν γrsquo ἂν Ἰοφῶντrsquo ἀπολαβὼν αὐτὸν μόνον ἄνευ Σοφοκλέους ὅ τι ποιεῖ κωδωνίσω κἄλλως ὁ μέν γrsquo Εὐριπίδης πανοῦργος ὢν (80) κἂν ξυναποδρᾶναι δεῦρrsquo ἐπιχειρήσειέ μοιmiddot ὁ δrsquo εὔκολος μὲν ἐνθάδrsquo εὔκολος δrsquo ἐκεῖ Ηρ Ἀγάθων δὲ ποῦ rsquoστιν Δι ἀπολιπών μrsquo ἀποίχεται (83bis) ἀγαθὸς ποιητὴς καὶ ποθεινὸς τοῖς φίλοις (84) Ηρ ποῖ γῆς ὁ τλήμων (85) Δι εἰς μακάρων εὐωχίαν (85bis) Ηρ ὁ δὲ Ξενοκλέης (86) Δι ἐξόλοιτο νὴ Δία (86bis) Ηρ Πυθάγγελος δέ (87) Ξα περὶ ἐμοῦ δrsquo οὐδεὶς λόγος (87bis) ἐπιτριβομένου τὸν ὦμον οὑτωσὶ σφόδρα (88) Ηρ οὔκουν ἕτερrsquo ἔστrsquo ἐνταῦθα μειρακύλλια τραγῳδίας ποιοῦντα πλεῖν ἢ μύρια (90) Εὐριπίδου πλεῖν ἢ σταδίῳ λαλίστερα ἐπιφυλλίδες ταῦτrsquo ἐστὶ καὶ στωμύλματα χελιδόνων μουσεῖα λωβηταὶ τέχνης ἃ φροῦδα θᾶττον ἢν ἅπαξ χορὸν λάβῃ μόνον προσουρήσαντα τῇ τραγῳδίᾳ (95) γόνιμον δὲ ποιητὴν ἂν οὐχ εὕροις ἔτι ζητῶν ἄν ὅστις ῥῆμα γενναῖον λάκοι Ηρ πῶς γόνιμον Δι ὡδὶ γόνιμον ὅστις φθέγξεται (98bis) τοιουτονί τι παρακεκινδυνευμένον (99) ldquoαἰθέρα Διὸς δωμάτιονrdquo ἢ ldquoχρόνου πόδαrdquo (100) ἢ ldquoφρένα μὲν οὐκ ἐθέλουσαν ὀμόσαι καθrsquo ἱερῶν γλῶτταν δrsquo ἐπιορκήσασαν ἰδίᾳ τῆς φρενόςrdquo Ηρ σὲ δὲ ταῦτrsquo ἀρέσκει Δι μἀλλὰ πλεῖν ἢ μαίνομαι (103bis) Ηρ ἦ μὴν κόβαλά γrsquo ἐστίν ὡς καὶ σοὶ δοκεῖ (104) Δι μὴ τὸν ἐμὸν οἴκει νοῦνmiddot ἔχεις γὰρ οἰκίαν (105) Ηρ καὶ μὴν ἀτεχνῶς γε παμπόνηρα φαίνεται Δι δειπνεῖν με δίδασκε Ξα περὶ ἐμοῦ δrsquo οὐδεὶς λόγος (107bis) Δι ἀλλrsquo ὧνπερ ἕνεκα τήνδε τὴν σκευὴν ἔχων (108) ἦλθον κατὰ σὴν μίμησιν ἵνα μοι τοὺς ξένους τοὺς σοὺς φράσειας εἰ δεοίμην οἷσι σὺ (110) ἐχρῶ τόθrsquo ἡνίκrsquo ἦλθες ἐπὶ τὸν Κέρβερον τούτους φράσον μοι λιμένας ἀρτοπώλια πορνεῖrsquo ἀναπαύλας ἐκτροπάς κρήνας ὁδούς πόλεις διαίτας πανδοκευτρίας ὅπου κόρεις ὀλίγιστοι (115)

Ξα περὶ ἐμοῦ δrsquo οὐδεὶς λόγος (115bis) Ηρ ὦ σχέτλιε τολμήσεις γὰρ ἰέναι καὶ σύ γε (116) Δι μηδὲν ἔτι πρὸς ταῦτrsquo ἀλλὰ φράζε τῶν ὁδῶν ὅπῃ τάχιστrsquo ἀφίξομrsquo εἰς Ἅιδου κάτωmiddot καὶ μήτε θερμὴν μήτrsquo ἄγαν ψυχρὰν φράσῃς Ηρ φέρε δή τίνrsquo αὐτῶν σοι φράσω πρώτην τίνα (120) μία μὲν γάρ ἐστιν ἀπὸ κάλω καὶ θρανίου κρεμάσαντι σαυτόν Δι παῦε πνιγηρὰν λέγεις (122bis) Ηρ ἀλλrsquo ἔστιν ἀτραπὸς ξύντομος τετριμμένη (123) ἡ διὰ θυείας Δι ἆρα κώνειον λέγεις (124bis) Ηρ μάλιστά γε (125) Δι ψυχράν γε καὶ δυσχείμερονmiddot (125bis) εὐθὺς γὰρ ἀποπήγνυσι τἀντικνήμια (126) Ηρ βούλει ταχεῖαν καὶ κατάντη σοι φράσω Δι νὴ τὸν Δίrsquo ὡς ὄντος γε μὴ βαδιστικοῦ Ηρ καθέρπυσόν νυν εἰς Κεραμεικόν Δι κᾆτα τί (129bis) Ηρ ἀναβὰς ἐπὶ τὸν πύργον τὸν ὑψηλόνmdash (130) Δι τί δρῶ (130bis) Ηρ ἀφιεμένην τὴν λαμπάδrsquo ἐντεῦθεν θεῶ (131) κἄπειτrsquo ἐπειδὰν φῶσιν οἱ θεώμενοι ldquoεἷνταιrdquo τόθrsquo εἷναι καὶ σὺ σαυτόν Δι ποῖ (133bis) Ηρ κάτω (133ter) Δι ἀλλrsquo ἀπολέσαιμrsquo ἂν ἐγκεφάλου θρίω δύο (134) οὐκ ἂν βαδίσαιμι τὴν ὁδὸν ταύτην (135) Ηρ τί δαί (135bis) Δι ἥνπερ σὺ τότε κατῆλθες (136) Ηρ ἀλλrsquo ὁ πλοῦς πολύς (136bis) εὐθὺς γὰρ ἐπὶ λίμνην μεγάλην ἥξεις πάνυ (137) ἄβυσσον Δι εἶτα πῶς περαιωθήσομαι (138bis) Ηρ ἐν πλοιαρίῳ τυννουτῳί σrsquo ἀνὴρ γέρων (139) ναύτης διάξει δύrsquo ὀβολὼ μισθὸν λαβών (140) Δι φεῦ ὡς μέγα δύνασθον πανταχοῦ τὼ δύrsquo ὀβολώ (141) πῶς ἠλθέτην κἀκεῖσε Ηρ Θησεὺς ἤγαγεν (142bis) μετὰ τοῦτrsquo ὄφεις καὶ θηρίrsquo ὄψει μυρία (143) δεινότατα Δι μή μrsquo ἔκπληττε μηδὲ δειμάτουmiddot (144bis) οὐ γάρ μrsquo ἀποτρέψεις (145) Ηρ εἶτα βόρβορον πολὺν (145bis) καὶ σκῶρ ἀείνωνmiddot ἐν δὲ τούτῳ κειμένους (146) εἴ που ξένον τις ἠδίκησε πώποτε ἢ παῖδα κινῶν τἀργύριον ὑφείλετο ἢ μητέρrsquo ἠλόησεν ἢ πατρὸς γνάθον ἐπάταξεν ἢ rsquoπίορκον ὅρκον ὤμοσεν (150)

ἢ Μορσίμου τις ῥῆσιν ἐξεγράψατο Δι νὴ τοὺς θεοὺς ἐχρῆν γε πρὸς τούτοισι κεἰ τὴν πυρρίχην τις ἔμαθε τὴν Κινησίου Ηρ ἐντεῦθεν αὐλῶν τίς σε περίεισιν πνοή ὄψει τε φῶς κάλλιστον ὥσπερ ἐνθάδε (155) καὶ μυρρινῶνας καὶ θιάσους εὐδαίμονας ἀνδρῶν γυναικῶν καὶ κρότον χειρῶν πολύν Δι οὗτοι δὲ δὴ τίνες εἰσίν Ηρ οἱ μεμυημένοιmdash (158bis) Ξα νὴ τὸν Δίrsquo ἐγὼ γοῦν ὄνος ἄγω μυστήρια (159) ἀτὰρ οὐ καθέξω ταῦτα τὸν πλείω χρόνον (160) Ηρ οἵ σοι φράσουσrsquo ἁπαξάπανθrsquo ὧν ἂν δέῃ οὗτοι γὰρ ἐγγύτατα παρrsquo αὐτὴν τὴν ὁδὸν ἐπὶ ταῖσι τοῦ Πλούτωνος οἰκοῦσιν θύραις καὶ χαῖρε πόλλrsquo ὦδελφέ Δι νὴ Δία καὶ σύ γε (164bis) ὑγίαινε σὺ δὲ τὰ στρώματrsquo αὖθις λάμβανε (165) Ξα πρὶν καὶ καταθέσθαι Δι καὶ ταχέως μέντοι πάνυ (166bis) Ξα μὴ δῆθrsquo ἱκετεύω σrsquo ἀλλὰ μίσθωσαί τινα (167) τῶν ἐκφερομένων ὅστις ἐπὶ τοῦτrsquo ἔρχεται Δι ἐὰν δὲ μὴ εὕρω (169) Ξα τότrsquo ἔμrsquo ἄγειν (169bis) Δι καλῶς λέγεις (169ter) καὶ γάρ τινrsquo ἐκφέρουσι τουτονὶ νεκρόν (170) οὗτος σὲ λέγω μέντοι σὲ τὸν τεθνηκόταmiddot ἄνθρωπε βούλει σκευάριrsquo εἰς Ἅιδου φέρειν ΝΕΚΡΟΣ πόσrsquo ἄττα Δι ταυτί (173bis) Νε δύο δραχμὰς μισθὸν τελεῖς (173ter) Δι μὰ Δίrsquo ἀλλrsquo ἔλαττον (174) Νε ὑπάγεθrsquo ὑμεῖς τῆς ὁδοῦ (174bis) Δι ἀνάμεινον ὦ δαιμόνιrsquo ἐὰν ξυμβῶ τί σοι (175) Νε εἰ μὴ καταθήσεις δύο δραχμάς μὴ διαλέγου Δι λάβrsquo ἐννέrsquo ὀβολούς Νε ἀναβιῴην νυν πάλιν (177bis) Ξα ὡς σεμνὸς ὁ κατάρατοςmiddot οὐκ οἰμώξεται (178) ἐγὼ βαδιοῦμαι Δι χρηστὸς εἶ καὶ γεννάδας (179bis) χωρῶμεν ἐπὶ τὸ πλοῖον (180) ΧΑΡΩΝ ὢ ὄπmiddot παραβαλοῦ (180bis) Δι τουτὶ τί ἐστι (181) Ξα τοῦτο λίμνη (181bis) Δι νὴ Δία (181ter) αὑτή rsquoστὶν ἣν ἔφραζε καὶ πλοῖόν γrsquo ὁρῶ (182) Ξα νὴ τὸν Ποσειδῶ κἄστι γrsquo ὁ Χάρων οὑτοσί Δι χαῖρrsquo ὦ Χάρων χαῖρrsquo ὦ Χάρων χαῖρrsquo ὦ Χάρων Χα τίς εἰς ἀναπαύλας ἐκ κακῶν καὶ πραγμάτων (185)

τίς εἰς τὸ Λήθης πεδίον ἢ rsquoς Ὄκνου πλοκάς ἢ rsquoς Κερβερίους ἢ rsquoς κόρακας ἢ rsquoπὶ Ταίναρον Δι ἐγώ Χα ταχέως ἔμβαινε (188bis) Δι ποῦ σχήσειν δοκεῖς (188ter) Χα ἐς κόρακας (189) Δι ὄντως (189bis) Χα ναὶ μὰ Δία σοῦ γrsquo οὕνεκα (189ter) εἴσβαινε δή (190) Δι παῖ δεῦρο (190bis) Χα δοῦλον οὐκ ἄγω (190ter) εἰ μὴ νεναυμάχηκε τὴν περὶ τῶν κρεῶν (191) Ξα μὰ τὸν Δίrsquo οὐ γάρ ἀλλrsquo ἔτυχον ὀφθαλμιῶν Χα οὔκουν περιθρέξει δῆτα τὴν λίμνην κύκλῳ Ξα ποῦ δῆτrsquo ἀναμενῶ Χα παρὰ τὸν Αὑαίνου λίθον (194bis) ἐπὶ ταῖς ἀναπαύλαις (195) Δι μανθάνεις (195bis) Ξα πάνυ μανθάνω (195ter) οἴμοι κακοδαίμων τῷ ξυνέτυχον ἐξιών (196) Χα κάθιζrsquo ἐπὶ κώπην εἴ τις ἔτι πλεῖ σπευδέτω οὗτος τί ποιεῖς Δι ὅ τι ποιῶ τί δrsquo ἄλλο γrsquo ἢ (198bis) ἵζω rsquoπὶ κώπην οὗπερ ἐκέλευές με σύ (199) Χα οὔκουν καθεδεῖ δῆτrsquo ἐνθαδί γάστρων Χα οὔκουν καθεδεῖ δῆτrsquo ἐνθαδί γάστρων (200) Δι ἰδού (200bis) Χα οὔκουν προβαλεῖ τὼ χεῖρε κἀκτενεῖς (201) Δι ἰδού (201bis) Χα οὐ μὴ φλυαρήσεις ἔχων ἀλλrsquo ἀντιβὰς (202) ἐλᾷς προθύμως Δι κᾆτα πῶς δυνήσομαι (203bis) ἄπειρος ἀθαλάττωτος ἀσαλαμίνιος (204) ὢν εἶτrsquo ἐλαύνειν (205) Χα ῥᾷστrsquomiddot ἀκούσει γὰρ μέλη (205bis) κάλλιστrsquo ἐπειδὰν ἐμβάλῃς ἅπαξ (206) Δι τίνων (206bis) Χα βατράχων κύκνων θαυμαστά (207) Δι κατακέλευε δή (207bis) Χα ὢ ὄπmiddot ὄπ ὢ ὄπmiddot ὄπ (208) ΒΑΤΡΑΧΟΙ βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ βρεκεκεκεξ κοὰξ κοάξmiddot (210) λιμναῖα κρηνῶν τέκνα ξύναυλον ὕμνων βοὰν φθεγξώμεθrsquo εὔγηρυν ἐμὰν ἀοιδάν κοὰξ κοάξ (215) ἣν ἀμφὶ Νυσήιον (215) Διὸς Διόνυσον ἐν

Λίμναισιν ἰαχήσαμεν ἡνίχrsquo ὁ κραιπαλόκωμος τοῖς ἱεροῖσι Χύτροις χω- ρεῖ κατrsquo ἐμὸν τέμενος (220) λαῶν ὄχλος (220) βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ (220) Δι ἐγὼ δέ γrsquo ἀλγεῖν ἄρχομαι τὸν ὄρρον ὦ κοὰξ κοάξ Βα βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ Δι ὑμῖν δrsquo ἴσως οὐδὲν μέλει Βα βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ (225) Δι ἀλλrsquo ἐξόλοισθrsquo αὐτῷ κοάξmiddot οὐδὲν γάρ ἐστrsquo ἀλλrsquo ἢ κοάξmiddot Βα εἰκότως γrsquo ὦ πολλὰ πράττων ἐμὲ γὰρ ἔστερξαν ltμὲνgt εὔλυροί τε Μοῦσαι καὶ κεροβάτας Πὰν ὁ καλαμόφθογγα παίζωνmiddot (230) προσεπιτέρπεται δrsquo ὁ φορμικτὰς Ἀπόλλων ἕνεκα δόνακος ὃν ὑπολύριον ἔνυδρον ἐν λίμναις τρέφω (233-34) βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ (235) Δι ἐγὼ δὲ φλυκταίνας γrsquo ἔχω χὠ πρωκτὸς ἰδίει πάλαι κᾆτrsquo αὐτίκrsquo ἐκκύψας ἐρεῖmdash Βα βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ Δι ἀλλrsquo ὦ φιλῳδὸν γένος (240) παύσασθε Βα μᾶλλον μὲν οὖν (241bis) φθεγξόμεσθrsquo εἰ δή ποτrsquo εὐ- (242) ηλίοις ἐν ἁμέραισιν ἡλάμεσθα διὰ κυπείρου καὶ φλέω χαίροντες ᾠδῆς (245) πολυκολυμβltήτgtοισι μέλεσιν (245) ἢ Διὸς φεύγοντες ὄμβρον ἔνυδρον ἐν βυθῷ χορείαν αἰόλαν ἐφθεγξάμεσθα πομφολυγοπαφλάσμασιν Βα Δι βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ (250) Δι τουτὶ παρrsquo ὑμῶν λαμβάνω Βα δεινά γrsquo ἆρα πεισόμεσθα Δι δεινότερα δrsquo ἔγωγrsquo ἐλαύνων (253-54) εἰ διαρραγήσομαι (255) Βα Δι βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ Δι οἰμώζετrsquomiddot οὐ γάρ μοι μέλει Βα ἀλλὰ μὴν κεκραξόμεσθά γrsquo ὁπόσον ἡ φάρυξ ἂν ἡμῶν χανδάνῃ διrsquo ἡμέρας (260) Βα Δι βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ Δι τούτῳ γὰρ οὐ νικήσετε Βα οὐδὲ μὴν ἡμᾶς σὺ πάντως Δι οὐδὲ μὴν ὑμεῖς γrsquo ἐμὲ

Λίμναισιν ἰαχήσαμεν ἡνίχrsquo ὁ κραιπαλόκωμος τοῖς ἱεροῖσι Χύτροις χω- ρεῖ κατrsquo ἐμὸν τέμενος (220) λαῶν ὄχλος (220) βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ (220) Δι ἐγὼ δέ γrsquo ἀλγεῖν ἄρχομαι τὸν ὄρρον ὦ κοὰξ κοάξ Βα βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ Δι ὑμῖν δrsquo ἴσως οὐδὲν μέλει Βα βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ (225) Δι ἀλλrsquo ἐξόλοισθrsquo αὐτῷ κοάξmiddot οὐδὲν γάρ ἐστrsquo ἀλλrsquo ἢ κοάξmiddot Βα εἰκότως γrsquo ὦ πολλὰ πράττων ἐμὲ γὰρ ἔστερξαν ltμὲνgt εὔλυροί τε Μοῦσαι καὶ κεροβάτας Πὰν ὁ καλαμόφθογγα παίζωνmiddot (230) προσεπιτέρπεται δrsquo ὁ φορμικτὰς Ἀπόλλων ἕνεκα δόνακος ὃν ὑπολύριον ἔνυδρον ἐν λίμναις τρέφω (233-34) βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ (235) Δι ἐγὼ δὲ φλυκταίνας γrsquo ἔχω χὠ πρωκτὸς ἰδίει πάλαι κᾆτrsquo αὐτίκrsquo ἐκκύψας ἐρεῖmdash Βα βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ Δι ἀλλrsquo ὦ φιλῳδὸν γένος (240) παύσασθε Βα μᾶλλον μὲν οὖν (241bis) φθεγξόμεσθrsquo εἰ δή ποτrsquo εὐ- (242) ηλίοις ἐν ἁμέραισιν ἡλάμεσθα διὰ κυπείρου καὶ φλέω χαίροντες ᾠδῆς (245) πολυκολυμβltήτgtοισι μέλεσιν (245) ἢ Διὸς φεύγοντες ὄμβρον ἔνυδρον ἐν βυθῷ χορείαν αἰόλαν ἐφθεγξάμεσθα πομφολυγοπαφλάσμασιν Βα Δι βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ (250) Δι τουτὶ παρrsquo ὑμῶν λαμβάνω Βα δεινά γrsquo ἆρα πεισόμεσθα Δι δεινότερα δrsquo ἔγωγrsquo ἐλαύνων (253-54) εἰ διαρραγήσομαι (255) Βα Δι βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ Δι οἰμώζετrsquomiddot οὐ γάρ μοι μέλει Βα ἀλλὰ μὴν κεκραξόμεσθά γrsquo ὁπόσον ἡ φάρυξ ἂν ἡμῶν χανδάνῃ διrsquo ἡμέρας (260) Βα Δι βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ Δι τούτῳ γὰρ οὐ νικήσετε Βα οὐδὲ μὴν ἡμᾶς σὺ πάντως Δι οὐδὲ μὴν ὑμεῖς γrsquo ἐμὲ

οὐδέποτεmiddot κεκράξομαι γὰρ (265) κἄν με δῇ διrsquo ἡμέρας ἕ- (265) ως ἂν ὑμῶν ἐπικρατήσω τῷ κοάξ βρεκεκεκὲξ κοὰξ κοάξ ἔμελλον ἄρα παύσειν ποθrsquo ὑμᾶς τοῦ κοάξ Χα ὢ παῦε παῦε παραβαλοῦ τῷ κωπίῳ (270) ἔκβαινrsquo ἀπόδος τὸν ναῦλον (270) Δι ἔχε δὴ τὠβολώ (270bis) ὁ Ξανθίας ποῦ Ξανθίας ἤ Ξανθία (271) Ξα ἰαῦ Δι βάδιζε δεῦρο (272bis) Ξα χαῖρrsquo ὦ δέσποτα (272ter) Δι τί ἐστι τἀνταυθοῖ (273) Ξα σκότος καὶ βόρβορος (273bis) Δι κατεῖδες οὖν που τοὺς πατραλοίας αὐτόθι καὶ τοὺς ἐπιόρκους οὓς ἔλεγεν ἡμῖν (275) Ξα σὺ δrsquo οὔ (275bis) Δι νὴ τὸν Ποσειδῶ rsquoγωγε καὶ νυνί γrsquo ὁρῶ (276) ἄγε δή τί δρῶμεν Ξα προϊέναι βέλτιστα νῷν (277bis) ὡς οὗτος ὁ τόπος ἐστὶν οὗ τὰ θηρία (278) τὰ δείνrsquo ἔφασκrsquo ἐκεῖνος Δι ὡς οἰμώξεται (279bis) ἠλαζονεύεθrsquo ἵνα φοβηθείην ἐγώ (280) εἰδώς με μάχιμον ὄντα φιλοτιμούμενος οὐδὲν γὰρ οὕτω γαῦρόν ἐσθrsquo ὡς Ἡρακλῆς ἐγὼ δέ γrsquo εὐξαίμην ἂν ἐντυχεῖν τινι λαβεῖν τrsquo ἀγώνισμrsquo ἄξιόν τι τῆς ὁδοῦ Ξα νὴ τὸν Δία καὶ μὴν αἰσθάνομαι ψόφου τινός (285) Δι ποῦ ποῦ rsquoστιν Ξα ὄπισθεν (286bis) Δι ἐξόπισθέ νυν ἴθι (286ter) Ξα ἀλλrsquo ἐστὶν ἐν τῷ πρόσθε (287) Δι πρόσθε νυν ἴθι (287bis) Ξα καὶ μὴν ὁρῶ νὴ τὸν Δία θηρίον μέγα (288) Δι ποῖόν τι Ξα δεινόνmiddot παντοδαπὸν γοῦν γίγνεταιmiddot (289bis) τοτὲ μέν γε βοῦς νυνὶ δrsquo ὀρεύς τοτὲ δrsquo αὖ γυνὴ (290) ὡραιοτάτη τις Δι ποῦ rsquoστι φέρrsquo ἐπrsquo αὐτὴν ἴω (291bis) Ξα ἀλλrsquo οὐκέτrsquo αὖ γυνή rsquoστιν ἀλλrsquo ἤδη κύων (292) Δι Ἔμπουσα τοίνυν ἐστί Ξα πυρὶ γοῦν λάμπεται (293bis) ἅπαν τὸ πρόσωπον (294) Δι καὶ σκέλος χαλκοῦν ἔχει (294bis) Ξα νὴ τὸν Ποσειδῶ καὶ βολίτινον θἄτερον (295) σάφrsquo ἴσθι Δι ποῖ δῆτrsquo ἂν τραποίμην (296bis) Ξα ποῖ δrsquo ἐγώ (296ter)

Δι ἱερεῦ διαφύλαξόν μrsquo ἵνrsquo ὦ σοι ξυμπότης (297) Ξα ἀπολούμεθrsquo ὦναξ Ἡράκλεις Δι οὐ μὴ καλεῖς μrsquo (298bis) ὦνθρωφrsquo ἱκετεύω μηδὲ κατερεῖς τοὔνομα (299) Ξα Διόνυσε τοίνυν (300) Δι τοῦτό γrsquo ἔθrsquo ἧττον θἀτέρου (300bis) Ξα ἴθrsquo ᾗπερ ἔρχει δεῦρο δεῦρrsquo ὦ δέσποτα (301) Δι τί δrsquo ἐστι Ξα θάρρειmiddot πάντrsquo ἀγαθὰ πεπράγαμεν (302bis) ἔξεστί θrsquo ὥσπερ Ἡγέλοχος ἡμῖν λέγεινmiddot (303) ldquoἐκ κυμάτων γὰρ αὖθις αὖ γαλῆν ὁρῶrdquo ἥμπουσα φρούδη (305) Δι κατόμοσον (305bis) Ξα νὴ τὸν Δία (305ter) Δι καὖθις κατόμοσον (306) Ξα νὴ Δίrsquo (306bis) Δι ὄμοσον (306ter) Ξα νὴ Δία (306quat) Δι οἴμοι τάλας ὡς ὠχρίασrsquo αὐτὴν ἰδών (307) Ξα ὁδὶ δὲ δείσας ὑπερεπυρρίασέ σου Δι οἴμοι πόθεν μοι τὰ κακὰ ταυτὶ προσέπεσεν τίνrsquo αἰτιάσομαι θεῶν μrsquo ἀπολλύναι (310) Ξα αἰθέρα Διὸς δωμάτιον ἢ χρόνου πόδα 41[αὐλεῖ τις ἔνδοθεν41 Δι οὗτος Ξα τί ἐστιν (312bis) Δι οὐ κατήκουσας (312ter) Δι αὐλῶν πνοῆς (313) Ξα ἔγωγε καὶ δᾴδων γέ με (313bis) αὔρα τις εἰσέπνευσε μυστικωτάτη (314) Δι ἀλλrsquo ἠρεμεὶ πτήξαντες ἀκροασώμεθα (315) ΧΟΡΟΣ Ἴακχrsquo ὦ Ἴακχε Ἴακχrsquo ὦ Ἴακχε Ξα τοῦτrsquo ἔστrsquo ἐκεῖνrsquo ὦ δέσποθrsquomiddot οἱ μεμυημένοι ἐνταῦθά που παίζουσιν οὓς ἔφραζε νῷν ᾄδουσι γοῦν τὸν Ἴακχον ὅνπερ διrsquo ἀγορᾶς (320) Δι κἀμοὶ δοκοῦσιν ἡσυχίαν τοίνυν ἄγειν βέλτιστόν ἐστιν ὡς ἂν εἰδῶμεν σαφῶς Χο Ἴακχrsquo ὦ πολυτίμητrsquo ἐν ἕδραις ἐνθάδε ναίων 72[στρ72 (323-24) Ἴακχrsquo ὦ Ἴακχε (325) ἐλθὲ τόνδrsquo ἀνὰ λειμῶνα χορεύσων ὁσίους εἰς θιασώτας πολύκαρπον μὲν τινάσσων περὶ κρατὶ σῷ βρύοντα στέφανον μύρτων θρασεῖ δrsquo ἐγκατακρούων (330) ποδὶ τὴν ἀκόλαστον φιλοπαίγμονα τιμήν χαρίτων πλεῖστον ἔχουσαν μέρος ἁγνήν (333-34) ἱερὰν ὁσίοις μύσταις χορείαν (335)

Δι ἱερεῦ διαφύλαξόν μrsquo ἵνrsquo ὦ σοι ξυμπότης (297) Ξα ἀπολούμεθrsquo ὦναξ Ἡράκλεις Δι οὐ μὴ καλεῖς μrsquo (298bis) ὦνθρωφrsquo ἱκετεύω μηδὲ κατερεῖς τοὔνομα (299) Ξα Διόνυσε τοίνυν (300) Δι τοῦτό γrsquo ἔθrsquo ἧττον θἀτέρου (300bis) Ξα ἴθrsquo ᾗπερ ἔρχει δεῦρο δεῦρrsquo ὦ δέσποτα (301) Δι τί δrsquo ἐστι Ξα θάρρειmiddot πάντrsquo ἀγαθὰ πεπράγαμεν (302bis) ἔξεστί θrsquo ὥσπερ Ἡγέλοχος ἡμῖν λέγεινmiddot (303) ldquoἐκ κυμάτων γὰρ αὖθις αὖ γαλῆν ὁρῶrdquo ἥμπουσα φρούδη (305) Δι κατόμοσον (305bis) Ξα νὴ τὸν Δία (305ter) Δι καὖθις κατόμοσον (306) Ξα νὴ Δίrsquo (306bis) Δι ὄμοσον (306ter) Ξα νὴ Δία (306quat) Δι οἴμοι τάλας ὡς ὠχρίασrsquo αὐτὴν ἰδών (307) Ξα ὁδὶ δὲ δείσας ὑπερεπυρρίασέ σου Δι οἴμοι πόθεν μοι τὰ κακὰ ταυτὶ προσέπεσεν τίνrsquo αἰτιάσομαι θεῶν μrsquo ἀπολλύναι (310) Ξα αἰθέρα Διὸς δωμάτιον ἢ χρόνου πόδα 41[αὐλεῖ τις ἔνδοθεν41 Δι οὗτος Ξα τί ἐστιν (312bis) Δι οὐ κατήκουσας (312ter) Δι αὐλῶν πνοῆς (313) Ξα ἔγωγε καὶ δᾴδων γέ με (313bis) αὔρα τις εἰσέπνευσε μυστικωτάτη (314) Δι ἀλλrsquo ἠρεμεὶ πτήξαντες ἀκροασώμεθα (315) ΧΟΡΟΣ Ἴακχrsquo ὦ Ἴακχε Ἴακχrsquo ὦ Ἴακχε Ξα τοῦτrsquo ἔστrsquo ἐκεῖνrsquo ὦ δέσποθrsquomiddot οἱ μεμυημένοι ἐνταῦθά που παίζουσιν οὓς ἔφραζε νῷν ᾄδουσι γοῦν τὸν Ἴακχον ὅνπερ διrsquo ἀγορᾶς (320) Δι κἀμοὶ δοκοῦσιν ἡσυχίαν τοίνυν ἄγειν βέλτιστόν ἐστιν ὡς ἂν εἰδῶμεν σαφῶς Χο Ἴακχrsquo ὦ πολυτίμητrsquo ἐν ἕδραις ἐνθάδε ναίων 72[στρ72 (323-24) Ἴακχrsquo ὦ Ἴακχε (325) ἐλθὲ τόνδrsquo ἀνὰ λειμῶνα χορεύσων ὁσίους εἰς θιασώτας πολύκαρπον μὲν τινάσσων περὶ κρατὶ σῷ βρύοντα στέφανον μύρτων θρασεῖ δrsquo ἐγκατακρούων (330) ποδὶ τὴν ἀκόλαστον φιλοπαίγμονα τιμήν χαρίτων πλεῖστον ἔχουσαν μέρος ἁγνήν (333-34) ἱερὰν ὁσίοις μύσταις χορείαν (335)

Ξα ὦ πότνια πολυτίμητε Δήμητρος κόρη ὡς ἡδύ μοι προσέπνευσε χοιρείων κρεῶν Δι οὔκουν ἀτρέμrsquo ἕξεις ἤν τι καὶ χορδῆς λάβῃς (338-339) Χο ἐγείρων φλογέας λαμπάδας ἐν χερσὶ προσήκεις 72[ἀντ72 (340) Ἴακχrsquo ὦ Ἴακχε νυκτέρου τελετῆς φωσφόρος ἀστήρ φλογὶ φέγγεται δὲ λειμώνmiddot (343-44) γόνυ πάλλεται γερόντωνmiddot (345) ἀποσείονται δὲ λύπας χρονίους τrsquo ἐτῶν παλαιῶν ἐνιαυτοὺς ἱερᾶς ὑπὸ τιμῆς (348-49) σὺ δὲ λαμπάδι φέγγων (350) προβάδην ἔξαγrsquo ἐπrsquo ἀνθηρὸν ἕλειον δάπεδον χοροποιόν μάκαρ ἥβην εὐφημεῖν χρὴ κἀξίστασθαι τοῖς ἡμετέροισι χοροῖσιν (353-54) ὅστις ἄπειρος τοιῶνδε λόγων ἢ γνώμην μὴ καθαρεύει (355) ἢ γενναίων ὄργια Μουσῶν μήτrsquo εἶδεν μήτrsquo ἐχόρευσεν μηδὲ Κρατίνου τοῦ ταυροφάγου γλώττης Βακχεῖrsquo ἐτελέσθη ἢ βωμολόχοις ἔπεσιν χαίρει μὴ rsquoν καιρῷ τοῦτο ποιούντων ἢ στάσιν ἐχθρὰν μὴ καταλύει μηδrsquo εὔκολός ἐστι πολίταις ἀλλrsquo ἀνεγείρει καὶ ῥιπίζει κερδῶν ἰδίων ἐπιθυμῶν (360) ἢ τῆς πόλεως χειμαζομένης ἄρχων καταδωροδοκεῖται ἢ προδίδωσιν φρούριον ἢ ναῦς ἢ τἀπόρρητrsquo ἀποπέμπει ἐξ Αἰγίνης Θωρυκίων ὢν εἰκοστολόγος κακοδαίμων ἀσκώματα καὶ λίνα καὶ πίτταν διαπέμπων εἰς Ἐπίδαυρον ἢ χρήματα ταῖς τῶν ἀντιπάλων ναυσὶν παρέχειν τινὰ πείθει (365) ἢ κατατιλᾷ τῶν Ἑκαταίων κυκλίοισι χοροῖσιν ὑπᾴδων ἢ τοὺς μισθοὺς τῶν ποιητῶν ῥήτωρ ὢν εἶτrsquo ἀποτρώγει κωμῳδηθεὶς ἐν ταῖς πατρίοις τελεταῖς ταῖς τοῦ Διονύσουmiddot τούτοις αὐδῶ καὖθις ἐπαυδῶ καὖθις τὸ τρίτον μάλrsquo ἐπαυδῶ ἐξίστασθαι μύσταισι χοροῖςmiddot ὑμεῖς δrsquo ἀνεγείρετε μολπὴν (370) καὶ παννυχίδας τὰς ἡμετέρας αἳ τῇδε πρέπουσιν ἑορτῇ χώρει νυν πᾶς ἀνδρείως στρ εἰς τοὺς εὐανθεῖς κόλπους λειμώνων ἐγκρούων κἀπισκώπτων (375) καὶ παίζων καὶ χλευάζωνmiddot ἠρίστηται δrsquo ἐξαρκούντως ἀλλrsquo ἔμβα χὤπως ἀρεῖς ἀντ τὴν Σώτειραν γενναίως τῇ φωνῇ μολπάζων (380) ἣ τὴν χώραν σώσειν φήσrsquo εἰς τὰς ὥρας κἂν Θωρυκίων μὴ βούληται

ἄγε νυν ἑτέραν ὕμνων ἰδέαν τὴν καρποφόρον βασίλειαν Δήμητρα θεάν ἐπικοσμοῦντες ζαθέαις μολπαῖς κελαδεῖτε (385) Δήμητερ ἁγνῶν ὀργίων στρ72 ἄνασσα συμπαραστάτει (385b) καὶ σῷζε τὸν σαυτῆς χορόν (386) καί μrsquo ἀσφαλῶς πανήμερον παῖσαί τε καὶ χορεῦσαιmiddot καὶ πολλὰ μὲν γελοῖά μrsquo εἰ- ἀντ πεῖν πολλὰ δὲ σπουδαῖα καὶ (390) τῆς σῆς ἑορτῆς ἀξίως παίσαντα καὶ σκώψαντα νι- κήσαντα ταινιοῦσθαι ἄγrsquo εἶά νυν καὶ τὸν ὡραῖον θεὸν παρακαλεῖτε δεῦρο (395) ᾠδαῖσι τὸν ξυνέμπορον τῆσδε τῆς χορείας Ἴακχε πολυτίμητε μέλος ἑορτῆς στρ (397-99) ἥδιστον εὑρών δεῦρο συνακολούθει (400) πρὸς τὴν θεόν καὶ δεῖξον ὡς ἄνευ πόνου πολλὴν ὁδὸν περαίνεις Ἴακχε φιλοχορευτά συμπρόπεμπέ με σὺ γὰρ κατεσχίσω μὲν ἐπὶ γέλωτι 72[ἀντ αʹ72 κἀπrsquo εὐτελείᾳ τόδε τὸ σανδαλίσκον (405) καὶ τὸ ῥάκος κἀξηῦρες ὥστrsquo ἀζημίους παίζειν τε καὶ χορεύειν κἀξηῦρες ὥστrsquo ἀζημίους παίζειν τε καὶ χορεύειν Ἴακχε φιλοχορευτά συμπρόπεμπέ με καὶ γὰρ παραβλέψας τι μειρακίσκης 72[ἀντ βʹ72 νῦν δὴ κατεῖδον καὶ μάλrsquo εὐπροσώπου (410) συμπαιστρίας χιτωνίου παραρραγέντος τιτθίον προκύψαν Ἴακχε φιλοχορευτά συμπρόπεμπέ με Δι ἐγὼ δrsquo ἀεί πως φιλακόλουθός εἰμι καὶ μετrsquo αὐτῆς παίζων χορεύειν βούλομαι (415) Ξα κἄγωγε πρός (415bis) Χο βούλεσθε δῆτα κοινῇ (416) σκώψωμεν Ἀρχέδημον ὃς ἑπτέτης ὢν οὐκ ἔφυσε φράτερας νυνὶ δὲ δημαγωγεῖ ἐν τοῖς ἄνω νεκροῖσι (420) κἀστὶν τὰ πρῶτα τῆς ἐκεῖ μοχθηρίας

τὸν Κλεισθένους δrsquo ἀκούω ἐν ταῖς ταφαῖσι πρωκτὸν τίλλειν ἑαυτοῦ καὶ σπαράττειν τὰς γνάθουςmiddot κἀκόπτετrsquo ἐγκεκυφώς (425) κἄκλαε κἀκεκράγει Σεβῖνον ὅστις ἐστίν Ἁναφλύστιος καὶ Καλλίαν γέ φασι τοῦτον τὸν Ἱπποκίνου κύσθῳ λεοντῆν ναυμαχεῖν ἐνημμένον (430) Δι ἔχοιτrsquo ἂν οὖν φράσαι νῷν Πλούτωνrsquo ὅπου rsquoνθάδrsquo οἰκεῖ ξένω γάρ ἐσμεν ἀρτίως ἀφιγμένω Χο μηδὲν μακρὰν ἀπέλθῃς μηδrsquo αὖθις ἐπανέρῃ με (435) ἀλλrsquo ἴσθrsquo ἐπrsquo αὐτὴν τὴν θύραν ἀφιγμένος Δι αἴροιrsquo ἂν αὖθις ὦ παῖ Ξα τουτὶ τί ἦν τὸ πρᾶγμα ἀλλrsquo ἢ Διὸς Κόρινθος ἐν τοῖς στρώμασιν Χο χωρεῖτε νῦν (440) ἱερὸν ἀνὰ κύκλον θεᾶς ἀνθοφόρον ἀνrsquo ἄλσος παίζοντες οἷς μετουσία θεοφιλοῦς ἑορτῆςmiddot (442-44) ἐγὼ δὲ σὺν ταῖσιν κόραις εἶμι καὶ γυναιξίν (445) οὗ παννυχίζουσιν θεᾷ φέγγος ἱερὸν οἴσων χωρῶμεν εἰς πολυρρόδους 72[στρ72 λειμῶνας ἀνθεμώδεις (448-49) τὸν ἡμέτερον τρόπον (450) τὸν καλλιχορώτατον παίζοντες ὃν ὄλβιαι Μοῖραι ξυνάγουσιν μόνοις γὰρ ἡμῖν ἥλιος 72[ἀντ72 καὶ φέγγος ἱερόν ἐστιν (455) ὅσοι μεμυήμεθrsquo εὐ- σεβῆ τε διήγομεν τρόπον περὶ τοὺς ξένους καὶ τοὺς ἰδιώτας Δι ἄγε δή τίνα τρόπον τὴν θύραν κόψω τίνα (460) πῶς ἐνθάδrsquo ἄρα κόπτουσιν οὑπιχώριοι Ξα οὐ μὴ διατρίψεις ἀλλὰ γεύσει τῆς θύρας καθrsquo Ἡρακλέα τὸ σχῆμα καὶ τὸ λῆμrsquo ἔχων Δι παῖ παῖ ΑΙΑΚΟΣ τίς οὗτος (464bis)

Δι Ἡρακλῆς ὁ καρτερός (464ter) Αια ὦ βδελυρὲ κἀναίσχυντε καὶ τολμηρὲ σὺ (465) καὶ μιαρὲ καὶ παμμίαρε καὶ μιαρώτατε ὃς τὸν κύνrsquo ἡμῶν ἐξελάσας τὸν Κέρβερον ἀπῇξας ἄγχων κἀποδρὰς ᾤχου λαβών ὃν ἐγὼ rsquoφύλαττον ἀλλὰ νῦν ἔχει μέσοςmiddot τοία Στυγός σε μελανοκάρδιος πέτρα (470) Ἀχερόντιός τε σκόπελος αἱματοσταγὴς φρουροῦσι Κωκυτοῦ τε περίδρομοι κύνες ἔχιδνά θrsquo ἑκατογκέφαλος ἣ τὰ σπλάγχνα σου διασπαράξει πλευμόνων τrsquo ἀνθάψεται Ταρτησσία μύραιναmiddot τὼ νεφρὼ δέ σου (475) αὐτοῖσιν ἐντέροισιν ᾑματωμένω διασπάσονται Γοργόνες Τειθράσιαι ἐφrsquo ἃς ἐγὼ δρομαῖον ὁρμήσω πόδα Ξα οὗτος τί δέδρακας Δι ἐγκέχοδαmiddot κάλει θεόν (479bis) Ξα ὦ καταγέλαστrsquo οὔκουν ἀναστήσει ταχὺ (480) πρίν τινά σrsquo ἰδεῖν ἀλλότριον Δι ἀλλrsquo ὡρακιῶ (481bis) ἀλλrsquo οἶσε πρὸς τὴν καρδίαν μου σπογγιάν (482) Ξα ἰδού λαβέ προσθοῦ ποῦ rsquoστιν ὦ χρυσοῖ θεοί ἐνταῦθrsquo ἔχεις τὴν καρδίαν Δι δείσασα γὰρ (484bis) εἰς τὴν κάτω μου κοιλίαν καθείρπυσεν (485) Ξα ὦ δειλότατε θεῶν σὺ κἀνθρώπων Δι ἐγώ (486bis) πῶς δειλὸς ὅστις σπογγιὰν ᾔτησά σε (487) οὐκ ἂν ἕτερός γrsquo αὔτrsquo ἠργάσατrsquo ἀνήρ Ξα ἀλλὰ τί (488bis) Δι κατέκειτrsquo ἂν ὀσφραινόμενος εἴπερ δειλὸς ἦνmiddot (489) ἐγὼ δrsquo ἀνέστην καὶ προσέτrsquo ἀπεψησάμην (490) Ξα ἀνδρεῖά γrsquo ὦ Πόσειδον Δι οἶμαι νὴ Δία (491bis) σὺ δrsquo οὐκ ἔδεισας τὸν ψόφον τῶν ῥημάτων (492) καὶ τὰς ἀπειλάς Ξα οὐ μὰ Δίrsquo οὐδrsquo ἐφρόντισα (493bis) Δι ἴθι νυν ἐπειδὴ ληματίας κἀνδρεῖος εἶ (494) σὺ μὲν γενοῦ rsquoγὼ τὸ ῥόπαλον τουτὶ λαβὼν (495) καὶ τὴν λεοντῆν εἴπερ ἀφοβόσπλαγχνος εἶmiddot ἐγὼ δrsquo ἔσομαί σοι σκευοφόρος ἐν τῷ μέρει Ξα φέρε δὴ ταχέως αὔτrsquomiddot οὐ γὰρ ἀλλὰ πειστέονmiddot καὶ βλέψον εἰς τὸν Ἡρακλειοξανθίαν εἰ δειλὸς ἔσομαι καὶ κατὰ σὲ τὸ λῆμrsquo ἔχων (500) Δι μὰ Δίrsquo ἀλλrsquo ἀληθῶς οὑκ Μελίτης μαστιγίας φέρε νυν ἐγὼ τὰ στρώματrsquo αἴρωμαι ταδί ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ ὦ φίλταθrsquo ἥκεις Ἡράκλεις δεῦρrsquo εἴσιθι ἡ γὰρ θεός σrsquo ὡς ἐπύθεθrsquo ἥκοντrsquo εὐθέως ἔπεττεν ἄρτους ἧψε κατερικτῶν χύτρας (505)

ἔτνους δύrsquo ἢ τρεῖς βοῦν ἀπηνθράκιζrsquo ὅλον πλακοῦντας ὤπτα κολλάβους ltτrsquogt ἀλλrsquo εἴσιθι Ξα κάλλιστrsquo ἐπαινῶ Θε μὰ τὸν Ἀπόλλω οὐ μή σrsquo ἐγὼ (508bis) περιόψομἀπελθόντrsquo ἐπεί τοι καὶ κρέα (509) ἀνέβραττεν ὀρνίθεια καὶ τραγήματα (510) ἔφρυγε κᾦνον ἀνεκεράννυ γλυκύτατον ἀλλrsquo εἴσιθrsquo ἅμrsquo ἐμοί Ξα πάνυ καλῶς (512bis) Θε ληρεῖς ἔχωνmiddot (512ter) οὐ γάρ σrsquo ἀφήσω καὶ γὰρ αὐλητρίς τέ σοι (513) ἤδη rsquoνδον ἔσθrsquo ὡραιοτάτη κὠρχηστρίδες ἕτεραι δύrsquo ἢ τρεῖςmdash (515) Ξα πῶς λέγεις ὀρχηστρίδες (515bis) Θε ἡβυλλιῶσαι κἄρτι παρατετιλμέναι (516) ἀλλrsquo εἴσιθrsquo ὡς ὁ μάγειρος ἤδη τὰ τεμάχη ἔμελλrsquo ἀφαιρεῖν χἠ τράπεζrsquo εἰσῄρετο Ξα ἴθι νυν φράσον πρώτιστα ταῖς ὀρχηστρίσιν ταῖς ἔνδον οὔσαις αὐτὸς ὅτι εἰσέρχομαι (520) ὁ παῖς ἀκολούθει δεῦρο τὰ σκεύη φέρων Δι ἐπίσχες οὗτος οὔ τί που σπουδὴν ποιεῖ ὁτιή σε παίζων Ἡρακλέα rsquoνεσκεύασα οὐ μὴ φλυαρήσεις ἔχων ὦ Ξανθία ἀλλrsquo ἀράμενος οἴσεις πάλιν τὰ στρώματα (525) Ξα τί δrsquo ἐστίν οὔ τί πού μrsquo ἀφελέσθαι διανοεῖ ἅδωκας αὐτός Δι οὐ τάχrsquo ἀλλrsquo ἤδη ποιῶ (527bis) κατάθου τὸ δέρμα (528) Ξα ταῦτrsquo ἐγὼ μαρτύρομαι (528bis) καὶ τοῖς θεοῖσιν ἐπιτρέπω (529) Δι ποίοις θεοῖς (529bis) τὸ δὲ προσδοκῆσαί σrsquo οὐκ ἀνόητον καὶ κενὸν (530) ὡς δοῦλος ὢν καὶ θνητὸς Ἁλκμήνης ἔσει Ξα ἀμέλει καλῶςmiddot ἔχrsquo αὔτrsquo ἴσως γάρ τοί ποτε ἐμοῦ δεηθείης ἄν εἰ θεὸς θέλοι Χο ταῦτα μὲν πρὸς ἀνδρός ἐστι στρ νοῦν ἔχοντος καὶ φρένας καὶ (534a) πολλὰ περιπεπλευκότος (535) μετακυλίνδειν αὑτὸν ἀεὶ πρὸς τὸν εὖ πράττοντα τοῖχον μᾶλλον ἢ γεγραμμένην εἰκόνrsquo ἑστάναι λαβόνθrsquo ἓν σχῆμαmiddot τὸ δὲ μεταστρέφεσθαι (540) πρὸς τὸ μαλθακώτερον (540) δεξιοῦ πρὸς ἀνδρός ἐστι (540) καὶ φύσει Θηραμένους Δι οὐ γὰρ ἂν γελοῖον ἦν εἰ Ξανθίας μὲν δοῦλος ὢν ἐν

ἔτνους δύrsquo ἢ τρεῖς βοῦν ἀπηνθράκιζrsquo ὅλον πλακοῦντας ὤπτα κολλάβους ltτrsquogt ἀλλrsquo εἴσιθι Ξα κάλλιστrsquo ἐπαινῶ Θε μὰ τὸν Ἀπόλλω οὐ μή σrsquo ἐγὼ (508bis) περιόψομἀπελθόντrsquo ἐπεί τοι καὶ κρέα (509) ἀνέβραττεν ὀρνίθεια καὶ τραγήματα (510) ἔφρυγε κᾦνον ἀνεκεράννυ γλυκύτατον ἀλλrsquo εἴσιθrsquo ἅμrsquo ἐμοί Ξα πάνυ καλῶς (512bis) Θε ληρεῖς ἔχωνmiddot (512ter) οὐ γάρ σrsquo ἀφήσω καὶ γὰρ αὐλητρίς τέ σοι (513) ἤδη rsquoνδον ἔσθrsquo ὡραιοτάτη κὠρχηστρίδες ἕτεραι δύrsquo ἢ τρεῖςmdash (515) Ξα πῶς λέγεις ὀρχηστρίδες (515bis) Θε ἡβυλλιῶσαι κἄρτι παρατετιλμέναι (516) ἀλλrsquo εἴσιθrsquo ὡς ὁ μάγειρος ἤδη τὰ τεμάχη ἔμελλrsquo ἀφαιρεῖν χἠ τράπεζrsquo εἰσῄρετο Ξα ἴθι νυν φράσον πρώτιστα ταῖς ὀρχηστρίσιν ταῖς ἔνδον οὔσαις αὐτὸς ὅτι εἰσέρχομαι (520) ὁ παῖς ἀκολούθει δεῦρο τὰ σκεύη φέρων Δι ἐπίσχες οὗτος οὔ τί που σπουδὴν ποιεῖ ὁτιή σε παίζων Ἡρακλέα rsquoνεσκεύασα οὐ μὴ φλυαρήσεις ἔχων ὦ Ξανθία ἀλλrsquo ἀράμενος οἴσεις πάλιν τὰ στρώματα (525) Ξα τί δrsquo ἐστίν οὔ τί πού μrsquo ἀφελέσθαι διανοεῖ ἅδωκας αὐτός Δι οὐ τάχrsquo ἀλλrsquo ἤδη ποιῶ (527bis) κατάθου τὸ δέρμα (528) Ξα ταῦτrsquo ἐγὼ μαρτύρομαι (528bis) καὶ τοῖς θεοῖσιν ἐπιτρέπω (529) Δι ποίοις θεοῖς (529bis) τὸ δὲ προσδοκῆσαί σrsquo οὐκ ἀνόητον καὶ κενὸν (530) ὡς δοῦλος ὢν καὶ θνητὸς Ἁλκμήνης ἔσει Ξα ἀμέλει καλῶςmiddot ἔχrsquo αὔτrsquo ἴσως γάρ τοί ποτε ἐμοῦ δεηθείης ἄν εἰ θεὸς θέλοι Χο ταῦτα μὲν πρὸς ἀνδρός ἐστι στρ νοῦν ἔχοντος καὶ φρένας καὶ (534a) πολλὰ περιπεπλευκότος (535) μετακυλίνδειν αὑτὸν ἀεὶ πρὸς τὸν εὖ πράττοντα τοῖχον μᾶλλον ἢ γεγραμμένην εἰκόνrsquo ἑστάναι λαβόνθrsquo ἓν σχῆμαmiddot τὸ δὲ μεταστρέφεσθαι (540) πρὸς τὸ μαλθακώτερον (540) δεξιοῦ πρὸς ἀνδρός ἐστι (540) καὶ φύσει Θηραμένους Δι οὐ γὰρ ἂν γελοῖον ἦν εἰ Ξανθίας μὲν δοῦλος ὢν ἐν

στρώμασιν Μιλησίοις ἀνατετραμμένος κυνῶν ὀρ- (545) χηστρίδrsquo εἶτrsquo ᾔτησεν ἁμίδrsquo ἐ- (545) γὼ δὲ πρὸς τοῦτον βλέπων (545) τοὐρεβίνθου rsquoδραττόμην οὗ- (545) τος δrsquo ἅτrsquo ὢν καὐτὸς πανοῦργος εἶδε κᾆτrsquo ἐκ τῆς γνάθου πὺξ πατάξας μοὐξέκοψε τοῦ χοροῦ τοὺς προσθίους (548) ΠΑΝΔΟΚΕΥΤΡΙΑ Πλαθάνη Πλαθάνη δεῦρrsquo ἔλθrsquo ὁ πανοῦργος οὑτοσί ὃς εἰς τὸ πανδοκεῖον εἰσελθών ποτε (550) ἑκκαίδεκrsquo ἄρτους κατέφαγrsquo ἡμῶνmdash ΠΛΑΘΑΝΗ νὴ Δία (551bis) ἐκεῖνος αὐτὸς δῆτα (552) Ξα κακὸν ἥκει τινί (552bis) Πα καὶ κρέα γε πρὸς τούτοισιν ἀνάβραστrsquo εἴκοσιν (553) ἀνrsquo ἡμιωβελιαῖαmdash Ξα δώσει τις δίκην (554bis) Πα καὶ τὰ σκόροδα τὰ πολλά (555) Δι ληρεῖς ὦ γύναι (555bis) κοὐκ οἶσθrsquo ὅ τι λέγεις (556) Πα οὐ μὲν οὖν με προσεδόκας (556bis) ὁτιὴ κοθόρνους εἶχες ἀναγνῶναί σrsquo ἔτι (557) τί δαί τὸ πολὺ τάριχος οὐκ εἴρηκά πω Πλ μὰ Δίrsquo οὐδὲ τὸν τυρόν γε τὸν χλωρόν τάλαν ὃν οὗτος αὐτοῖς τοῖς ταλάροις κατήσθιεν (560) Πα κἄπειτrsquo ἐπειδὴ τἀργύριον ἐπραττόμην ἔβλεψεν εἴς με δριμὺ κἀμυκᾶτό γεmdash Ξα τούτου πάνυ τοὔργονmiddot οὗτος ὁ τρόπος πανταχοῦ Πα καὶ τὸ ξίφος γrsquo ἐσπᾶτο μαίνεσθαι δοκῶν Πλ νὴ Δία τάλαινα (565) Πα νὼ δὲ δεισάσα γέ πως (565bis) ἐπὶ τὴν κατήλιφrsquo εὐθὺς ἀνεπηδήσαμενmiddot (566) ὁ δrsquo ᾤχετrsquo ἐξᾴξας γε τὰς ψιάθους λαβών Ξα καὶ τοῦτο τούτου τοὔργον Πα ἀλλrsquo ἐχρῆν τι δρᾶν (568bis) ἴθι δὴ κάλεσον τὸν προστάτην Κλέωνά μοι (569) Πλ σὺ δrsquo ἔμοιγrsquo ἐάνπερ ἐπιτύχῃς Ὑπέρβολονmiddot (570) ἵνrsquo αὐτὸν ἐπιτρίψωμεν Πα ὦ μιαρὰ φάρυξ ὡς ἡδέως ἄν σου λίθῳ τοὺς γομφίους κόπτοιμrsquo ἄν οἷς μου κατέφαγες τὰ φορτία Πλ ἐγὼ δέ γrsquo εἰς τὸ βάραθρον ἐμβάλοιμί σε (575) Πα ἐγὼ δὲ τὸν λάρυγγrsquo ἂν ἐκτέμοιμί σου (575) δρέπανον λαβοῦσrsquo ᾧ τὰς χόλικας κατέσπασας ἀλλrsquo εἶμrsquo ἐπὶ τὸν Κλέωνrsquo ὃς αὐτοῦ τήμερον ἐκπηνιεῖται ταῦτα προσκαλούμενος Δι κάκιστrsquo ἀπολοίμην Ξανθίαν εἰ μὴ φιλῶ

Ξα οἶδrsquo οἶδα τὸν νοῦνmiddot παῦε παῦε τοῦ λόγου (580) οὐκ ἂν γενοίμην Ἡρακλῆς ἄν Δι μηδαμῶς (581bis) ὦ Ξανθίδιον (582) Ξα καὶ πῶς ἂν Ἁλκμήνης ἐγὼ (582bis) υἱὸς γενοίμην δοῦλος ἅμα καὶ θνητὸς ὤν (583) Δι οἶδrsquo οἶδrsquo ὅτι θυμοῖ καὶ δικαίως αὐτὸ δρᾷςmiddot κἂν εἴ με τύπτοις οὐκ ἂν ἀντείποιμί σοι (585) ἀλλrsquo ἤν σε τοῦ λοιποῦ ποτrsquo ἀφέλωμαι χρόνου πρόρριζος αὐτός ἡ γυνή τὰ παιδία κάκιστrsquo ἀπολοίμην κἀρχέδημος ὁ γλάμων Ξα δέχομαι τὸν ὅρκον κἀπὶ τούτοις λαμβάνω Χο νῦν σὸν ἔργον ἔστrsquo ἐπειδὴ 72[ἀντ72 (590) τὴν στολὴν εἵληφας ἥνπερ (590) εἶχες ἐξ ἀρχῆς πάλιν ἀνανεάζειν ltαὖ τὸ λῆμαgt καὶ βλέπειν αὖθις τὸ δεινόν τοῦ θεοῦ μεμνημένον ᾧπερ εἰκάζεις σεαυτόν (595) ἢν δὲ παραληρῶν ἁλῷς ἢ (595) κἀκβάλῃς τι μαλθακόν (595) αὖθις αἴρεσθαί σrsquo ἀνάγκη rsquoσται πάλιν τὰ στρώματα Ξα οὐ κακῶς ὦνδρες παραινεῖτrsquo ἀλλὰ καὐτὸς τυγχάνω ταῦτrsquo ἄρτι συννοούμενος (600) ὅδε μὲν οὖν ἢν χρηστὸν ᾖ τι (600) ταῦτrsquo ἀφαιρεῖσθαι πάλιν πει- (600) ράσεταί μrsquo εὖ οἶδrsquo ὅτι ἀλλrsquo ὅμως ἐγὼ παρέξω rsquoμαυτὸν ἀνδρεῖον τὸ λῆμα καὶ βλέποντrsquo ὀρίγανον δεῖν δrsquo ἔοικεν ὡς ἀκούω (605) τῆς θύρας καὶ δὴ ψόφον (605) Αια ξυνδεῖτε ταχέως τουτονὶ τὸν κυνοκλόπον (605) ἵνα δῷ δίκηνmiddot ἁνύετον Δι ἥκει τῳ κακόν (606bis) Ξα οὐκ ἐς κόρακας μὴ πρόσιτον (607) Αια εἶἑν καὶ μάχει (607bis) ὁ Διτύλας χὠ Σκεβλύας χὠ Παρδόκας (608) χωρεῖτε δευρὶ καὶ μάχεσθε τουτῳί Δι εἶτrsquo οὐχὶ δεινὰ ταῦτα τύπτειν τουτονὶ (610) κλέπτοντα πρὸς τἀλλότρια Αια μἀλλrsquo ὑπερφυᾶ (611bis) Δι σχέτλια μὲν οὖν καὶ δεινά (612) Ξα καὶ μὴν νὴ Δία (612bis) εἰ πώποτrsquo ἦλθον δεῦρrsquo ἐθέλω τεθνηκέναι (613) ἢ rsquoκλεψα τῶν σῶν ἄξιόν τι καὶ τριχός

Ξα οἶδrsquo οἶδα τὸν νοῦνmiddot παῦε παῦε τοῦ λόγου (580) οὐκ ἂν γενοίμην Ἡρακλῆς ἄν Δι μηδαμῶς (581bis) ὦ Ξανθίδιον (582) Ξα καὶ πῶς ἂν Ἁλκμήνης ἐγὼ (582bis) υἱὸς γενοίμην δοῦλος ἅμα καὶ θνητὸς ὤν (583) Δι οἶδrsquo οἶδrsquo ὅτι θυμοῖ καὶ δικαίως αὐτὸ δρᾷςmiddot κἂν εἴ με τύπτοις οὐκ ἂν ἀντείποιμί σοι (585) ἀλλrsquo ἤν σε τοῦ λοιποῦ ποτrsquo ἀφέλωμαι χρόνου πρόρριζος αὐτός ἡ γυνή τὰ παιδία κάκιστrsquo ἀπολοίμην κἀρχέδημος ὁ γλάμων Ξα δέχομαι τὸν ὅρκον κἀπὶ τούτοις λαμβάνω Χο νῦν σὸν ἔργον ἔστrsquo ἐπειδὴ 72[ἀντ72 (590) τὴν στολὴν εἵληφας ἥνπερ (590) εἶχες ἐξ ἀρχῆς πάλιν ἀνανεάζειν ltαὖ τὸ λῆμαgt καὶ βλέπειν αὖθις τὸ δεινόν τοῦ θεοῦ μεμνημένον ᾧπερ εἰκάζεις σεαυτόν (595) ἢν δὲ παραληρῶν ἁλῷς ἢ (595) κἀκβάλῃς τι μαλθακόν (595) αὖθις αἴρεσθαί σrsquo ἀνάγκη rsquoσται πάλιν τὰ στρώματα Ξα οὐ κακῶς ὦνδρες παραινεῖτrsquo ἀλλὰ καὐτὸς τυγχάνω ταῦτrsquo ἄρτι συννοούμενος (600) ὅδε μὲν οὖν ἢν χρηστὸν ᾖ τι (600) ταῦτrsquo ἀφαιρεῖσθαι πάλιν πει- (600) ράσεταί μrsquo εὖ οἶδrsquo ὅτι ἀλλrsquo ὅμως ἐγὼ παρέξω rsquoμαυτὸν ἀνδρεῖον τὸ λῆμα καὶ βλέποντrsquo ὀρίγανον δεῖν δrsquo ἔοικεν ὡς ἀκούω (605) τῆς θύρας καὶ δὴ ψόφον (605) Αια ξυνδεῖτε ταχέως τουτονὶ τὸν κυνοκλόπον (605) ἵνα δῷ δίκηνmiddot ἁνύετον Δι ἥκει τῳ κακόν (606bis) Ξα οὐκ ἐς κόρακας μὴ πρόσιτον (607) Αια εἶἑν καὶ μάχει (607bis) ὁ Διτύλας χὠ Σκεβλύας χὠ Παρδόκας (608) χωρεῖτε δευρὶ καὶ μάχεσθε τουτῳί Δι εἶτrsquo οὐχὶ δεινὰ ταῦτα τύπτειν τουτονὶ (610) κλέπτοντα πρὸς τἀλλότρια Αια μἀλλrsquo ὑπερφυᾶ (611bis) Δι σχέτλια μὲν οὖν καὶ δεινά (612) Ξα καὶ μὴν νὴ Δία (612bis) εἰ πώποτrsquo ἦλθον δεῦρrsquo ἐθέλω τεθνηκέναι (613) ἢ rsquoκλεψα τῶν σῶν ἄξιόν τι καὶ τριχός

καί σοι ποιήσω πρᾶγμα γενναῖον πάνυmiddot (615) βασάνιζε γὰρ τὸν παῖδα τουτονὶ λαβών κἄν ποτέ μrsquo ἕλῃς ἀδικοῦντrsquo ἀπόκτεινόν μrsquo ἄγων Αια καὶ πῶς βασανίσω Ξα πάντα τρόπον ἐν κλίμακι (618bis) δήσας κρεμάσας ὑστριχίδι μαστιγῶν δέρων (619) στρεβλῶν ἔτι δrsquo εἰς τὰς ῥῖνας ὄξος ἐγχέων (620) πλίνθους ἐπιτιθείς πάντα τἄλλα πλὴν πράσῳ μὴ τύπτε τοῦτον μηδὲ γητείῳ νέῳ Αια δίκαιος ὁ λόγοςmiddot κἄν τι πηρώσω γέ σοι τὸν παῖδα τύπτων τἀργύριόν σοι κείσεται Ξα μὴ δῆτrsquo ἔμοιγrsquo οὕτω δὲ βασάνιζrsquo ἀπαγαγών (625) Αια αὐτοῦ μὲν οὖν ἵνα σοι κατrsquo ὀφθαλμοὺς λέγῃ κατάθου σὺ τὰ σκεύη ταχέως χὤπως ἐρεῖς ἐνταῦθα μηδὲν ψεῦδος Δι ἀγορεύω τινὶ (628bis) ἐμὲ μὴ βασανίζειν ἀθάνατον ὄντrsquomiddot εἰ δὲ μή (629) αὐτὸς σεαυτὸν αἰτιῶ (630) Αια λέγεις δὲ τί (630bis) Δι ἀθάνατος εἶναί φημι Διόνυσος Διός (631) τοῦτον δὲ δοῦλον Αια ταῦτrsquo ἀκούεις (632bis) Ξα φήμrsquo ἐγώ (632ter) καὶ πολύ γε μᾶλλόν ἐστι μαστιγωτέοςmiddot (633) εἴπερ θεὸς γάρ ἐστιν οὐκ αἰσθήσεται Δι τί δῆτrsquo ἐπειδὴ καὶ σὺ φῂς εἶναι θεός (635) οὐ καὶ σὺ τύπτει τὰς ἴσας πληγὰς ἐμοί Ξα δίκαιος ὁ λόγοςmiddot χὠπότερόν γrsquo ἂν νῷν ἴδῃς κλαύσαντα πρότερον ἢ προτιμήσαντά τι τυπτόμενον ἡγοῦ τοῦτον εἶναι μὴ θεόν Αια οὐκ ἔσθrsquo ὅπως οὐκ εἶ σὺ γεννάδας ἀνήρmiddot (640) χωρεῖς γὰρ εἰς τὸ δίκαιον ἀποδύεσθε δή Ξα πῶς οὖν βασανιεῖς νὼ δικαίως Αια ῥᾳδίωςmiddot (642bis) πληγὴν παρὰ πληγὴν ἑκάτερον (643) Ξα καλῶς λέγεις (643bis) ἰδούmiddot σκόπει νυν ἤν μrsquo ὑποκινήσαντrsquo ἴδῃς (644) ἤδη rsquoπάταξας (645) Αια οὐ μὰ Δίrsquo (645bis) Ξα οὐδrsquo ἐμοὶ δοκεῖς (645ter) Αια ἀλλrsquo εἶμrsquo ἐπὶ τονδὶ καὶ πατάξω (646) Δι πηνίκα (646bis) Αια καὶ δὴ rsquoπάταξα (647) Δι κᾆτα πῶς οὐκ ἔπταρον (647bis) Αια οὐκ οἶδαmiddot τουδὶ δrsquo αὖθις ἀποπειράσομαι (648) Ξα οὔκουν ἁνύσεις τι ἀτταταῖ Αια τί τἀτταταῖ (649bis) μῶν ὠδυνήθης (650) Ξα οὐ μὰ Δίrsquo ἀλλrsquo ἐφρόντισα (650bis) ὁπόθrsquo Ἡράκλεια τἀν Διομείοις γίγνεται (651)

Αια ἅνθρωπος ἱερός δεῦρο πάλιν βαδιστέον Δι ἰοὺ ἰού Αια τί ἐστιν (653bis) Δι ἱππέας ὁρῶ (653ter) Αια τί δῆτα κλάεις (654) Δι κρομμύων ὀσφραίνομαι (654bis) Αια ἐπεὶ προτιμᾷς γrsquo οὐδέν (655) Δι οὐδέν μοι μέλει (655bis) Αια βαδιστέον τἄρrsquo ἐστὶν ἐπὶ τονδὶ πάλιν (656) Ξα οἴμοι Αια τί ἐστι (657bis) Ξα τὴν ἄκανθαν ἔξελε (657ter) Αια τί τὸ πρᾶγμα τουτί δεῦρο πάλιν βαδιστέον (658) Δι Ἄπολλονmdashὅς που Δῆλον ἢ Πυθῶνrsquo ἔχεις Ξα ἤλγησενmiddot οὐκ ἤκουσας (660) Δι οὐκ ἔγωγrsquo ἐπεὶ (660bis) ἴαμβον Ἱππώνακτος ἀνεμιμνῃσκόμην (661) Ξα οὐδὲν ποιεῖς γάρmiddot ἀλλὰ τὰς λαγόνας σπόδει Αια μὰ τὸν Δίrsquo ἀλλrsquo ἤδη πάρεχε τὴν γαστέρα Δι Πόσειδονmdash Ξα ἤλγησέν τις (664bis) Δι ὃς Αἰγαίου πρωνὸς ἢ γλαυκᾶς μέδεις (665) ἁλὸς ἐν βένθεσιν (666-67) Αια οὔτοι μὰ τὴν Δήμητρα δύναμαί πω μαθεῖν (668) ὁπότερος ὑμῶν ἐστι θεός ἀλλrsquo εἴσιτονmiddot ὁ δεσπότης γὰρ αὐτὸς ὑμᾶς γνώσεται (670) χἠ Φερρέφατθrsquo ἅτrsquo ὄντε κἀκείνω θεώ Δι ὀρθῶς λέγειςmiddot ἐβουλόμην δrsquo ἂν τοῦτό σε πρότερον νοῆσαι πρίν με τὰς πληγὰς λαβεῖν Χο Μοῦσα χορῶν ἱερῶν ἐπίβηθι καὶ ἔλθrsquo ἐπὶ τέρψιν ἀ- 72[στρ72 οιδᾶς ἐμᾶς (675) τὸν πολὺν ὀψομένη λαῶν ὄχλον οὗ σοφίαι μυρίαι κάθηνται φιλοτιμότεραι Κλεοφῶντος ἐφrsquo οὗ δὴ χείλεσιν ἀμφιλάλοις (678-79) δεινὸν ἐπιβρέμεται (680) Θρῃκία χελιδὼν ἐπὶ βάρβαρον ἑζομένη πέταλον τρύ- ζει δrsquo ἐπίκλαυτον ἀηδόνιον νόμον ὡς ἀπολεῖται (683-84) κἂν ἴσαι γένωνται (685) τὸν ἱερὸν χορὸν δίκαιόν ἐστι χρηστὰ τῇ πόλει ξυμπαραινεῖν καὶ διδάσκειν πρῶτον οὖν ἡμῖν δοκεῖ ἐξισῶσαι τοὺς πολίτας κἀφελεῖν τὰ δείματα κεἴ τις ἥμαρτε σφαλείς τι Φρυνίχου παλαίσμασιν ἐκγενέσθαι φημὶ χρῆναι τοῖς ὀλισθοῦσιν τότε (690) αἰτίαν ἐκθεῖσι λῦσαι τὰς πρότερον ἁμαρτίας εἶτrsquo ἄτιμόν φημι χρῆναι μηδένrsquo εἶνrsquo ἐν τῇ πόλειmiddot καὶ γὰρ αἰσχρόν ἐστι τοὺς μὲν ναυμαχήσαντας μίαν καὶ Πλαταιᾶς εὐθὺς εἶναι κἀντὶ δούλων δεσπόταςmdash

Αια ἅνθρωπος ἱερός δεῦρο πάλιν βαδιστέον Δι ἰοὺ ἰού Αια τί ἐστιν (653bis) Δι ἱππέας ὁρῶ (653ter) Αια τί δῆτα κλάεις (654) Δι κρομμύων ὀσφραίνομαι (654bis) Αια ἐπεὶ προτιμᾷς γrsquo οὐδέν (655) Δι οὐδέν μοι μέλει (655bis) Αια βαδιστέον τἄρrsquo ἐστὶν ἐπὶ τονδὶ πάλιν (656) Ξα οἴμοι Αια τί ἐστι (657bis) Ξα τὴν ἄκανθαν ἔξελε (657ter) Αια τί τὸ πρᾶγμα τουτί δεῦρο πάλιν βαδιστέον (658) Δι Ἄπολλονmdashὅς που Δῆλον ἢ Πυθῶνrsquo ἔχεις Ξα ἤλγησενmiddot οὐκ ἤκουσας (660) Δι οὐκ ἔγωγrsquo ἐπεὶ (660bis) ἴαμβον Ἱππώνακτος ἀνεμιμνῃσκόμην (661) Ξα οὐδὲν ποιεῖς γάρmiddot ἀλλὰ τὰς λαγόνας σπόδει Αια μὰ τὸν Δίrsquo ἀλλrsquo ἤδη πάρεχε τὴν γαστέρα Δι Πόσειδονmdash Ξα ἤλγησέν τις (664bis) Δι ὃς Αἰγαίου πρωνὸς ἢ γλαυκᾶς μέδεις (665) ἁλὸς ἐν βένθεσιν (666-67) Αια οὔτοι μὰ τὴν Δήμητρα δύναμαί πω μαθεῖν (668) ὁπότερος ὑμῶν ἐστι θεός ἀλλrsquo εἴσιτονmiddot ὁ δεσπότης γὰρ αὐτὸς ὑμᾶς γνώσεται (670) χἠ Φερρέφατθrsquo ἅτrsquo ὄντε κἀκείνω θεώ Δι ὀρθῶς λέγειςmiddot ἐβουλόμην δrsquo ἂν τοῦτό σε πρότερον νοῆσαι πρίν με τὰς πληγὰς λαβεῖν Χο Μοῦσα χορῶν ἱερῶν ἐπίβηθι καὶ ἔλθrsquo ἐπὶ τέρψιν ἀ- 72[στρ72 οιδᾶς ἐμᾶς (675) τὸν πολὺν ὀψομένη λαῶν ὄχλον οὗ σοφίαι μυρίαι κάθηνται φιλοτιμότεραι Κλεοφῶντος ἐφrsquo οὗ δὴ χείλεσιν ἀμφιλάλοις (678-79) δεινὸν ἐπιβρέμεται (680) Θρῃκία χελιδὼν ἐπὶ βάρβαρον ἑζομένη πέταλον τρύ- ζει δrsquo ἐπίκλαυτον ἀηδόνιον νόμον ὡς ἀπολεῖται (683-84) κἂν ἴσαι γένωνται (685) τὸν ἱερὸν χορὸν δίκαιόν ἐστι χρηστὰ τῇ πόλει ξυμπαραινεῖν καὶ διδάσκειν πρῶτον οὖν ἡμῖν δοκεῖ ἐξισῶσαι τοὺς πολίτας κἀφελεῖν τὰ δείματα κεἴ τις ἥμαρτε σφαλείς τι Φρυνίχου παλαίσμασιν ἐκγενέσθαι φημὶ χρῆναι τοῖς ὀλισθοῦσιν τότε (690) αἰτίαν ἐκθεῖσι λῦσαι τὰς πρότερον ἁμαρτίας εἶτrsquo ἄτιμόν φημι χρῆναι μηδένrsquo εἶνrsquo ἐν τῇ πόλειmiddot καὶ γὰρ αἰσχρόν ἐστι τοὺς μὲν ναυμαχήσαντας μίαν καὶ Πλαταιᾶς εὐθὺς εἶναι κἀντὶ δούλων δεσπόταςmdash

κοὐδὲ ταῦτrsquo ἔγωγrsquo ἔχοιμrsquo ἂν μὴ οὐ καλῶς φάσκειν ἔχειν (695) ἀλλrsquo ἐπαινῶmiddot μόνα γὰρ αὐτὰ νοῦν ἔχοντrsquo ἐδράσατε πρὸς δὲ τούτοις εἰκὸς ὑμᾶς οἳ μεθrsquo ὑμῶν πολλὰ δὴ χοἰ πατέρες ἐναυμάχησαν καὶ προσήκουσιν γένει τὴν μίαν ταύτην παρεῖναι ξυμφορὰν αἰτουμένοις ἀλλὰ τῆς ὀργῆς ἀνέντες ὦ σοφώτατοι φύσει (700) πάντας ἀνθρώπους ἑκόντες ξυγγενεῖς κτησώμεθα κἀπιτίμους καὶ πολίτας ὅστις ἂν ξυνναυμαχῇ εἰ δὲ ταῦτrsquo ὀγκωσόμεσθα κἀποσεμνυνούμεθα τὴν πόλιν καὶ ταῦτrsquo ἔχοντες κυμάτων ἐν ἀγκάλαις ὑστέρῳ χρόνῳ ποτrsquo αὖθις εὖ φρονεῖν οὐ δόξομεν (705) εἰ δrsquo ἐγὼ ὀρθὸς ἰδεῖν βίον ἀνέρος ἢ τρόπον ὅστις ἔτrsquo 72[ἀντ72 οἰμώξεται

οὐ πολὺν οὐδrsquo ὁ πίθηκος οὗτος ὁ νῦν ἐνοχλῶν Κλειγένης ὁ μικρός ὁ πονηρότατος βαλανεὺς ὁπόσοι κρατοῦσι κυκησίτεφροι (710) ψευδολίτρου κονίας καὶ Κιμωλίας γῆς χρόνον ἐνδιατρίψειmiddot ἰδὼν δὲ τάδrsquo οὐκ εἰ- (713-14) ρηνικὸς ἔσθrsquo ἵνα μή ποτε κἀποδυθῇ μεθύων ἄ- (715) νευ ξύλου βαδίζων πολλάκις γrsquo ἡμῖν ἔδοξεν ἡ πόλις πεπονθέναι ταὐτὸν εἴς τε τῶν πολιτῶν τοὺς καλούς τε κἀγαθοὺς (718-19) εἴς τε τἀρχαῖον νόμισμα καὶ τὸ καινὸν χρυσίον (720) οὔτε γὰρ τούτοισιν οὖσιν οὐ κεκιβδηλευμένοις ἀλλὰ καλλίστοις ἁπάντων ὡς δοκεῖ νομισμάτων καὶ μόνοις ὀρθῶς κοπεῖσι καὶ κεκωδωνισμένοις ἔν τε τοῖς Ἕλλησι καὶ τοῖς βαρβάροισι πανταχοῦ χρώμεθrsquo οὐδέν ἀλλὰ τούτοις τοῖς πονηροῖς χαλκίοις (725) χθές τε καὶ πρῴην κοπεῖσι τῷ κακίστῳ κόμματι τῶν πολιτῶν θrsquo οὓς μὲν ἴσμεν εὐγενεῖς καὶ σώφρονας ἄνδρας ὄντας καὶ δικαίους καὶ καλούς τε κἀγαθοὺς καὶ τραφέντας ἐν παλαίστραις καὶ χοροῖς καὶ μουσικῇ προυσελοῦμεν τοῖς δὲ χαλκοῖς καὶ ξένοις καὶ πυρρίαις (730) καὶ πονηροῖς κἀκ πονηρῶν εἰς ἅπαντα χρώμεθα ὑστάτοις ἀφιγμένοισιν οἷσιν ἡ πόλις πρὸ τοῦ οὐδὲ φαρμακοῖσιν εἰκῇ ῥᾳδίως ἐχρήσατrsquo ἄν ἀλλὰ καὶ νῦν ὦνόητοι μεταβαλόντες τοὺς τρόπους χρῆσθε τοῖς χρηστοῖσιν αὖθιςmiddot καὶ κατορθώσασι γὰρ (735) εὔλογον κἄν τι σφαλῆτrsquo ἐξ ἀξίου γοῦν τοῦ ξύλου ἤν τι καὶ πάσχητε πάσχειν τοῖς σοφοῖς δοκήσετε ΟΙΚΕΤΗΣ νὴ τὸν Δία τὸν σωτῆρα γεννάδας ἀνὴρ ὁ δεσπότης σου Ξα πῶς γὰρ οὐχὶ γεννάδας (739bis) ὅστις γε πίνειν οἶδε καὶ βινεῖν μόνον (740) Οι τὸ δὲ μὴ πατάξαι σrsquo ἐξελεγχθέντrsquo ἄντικρυς ὅτι δοῦλος ὢν ἔφασκες εἶναι δεσπότης

Ξα ᾤμωξε μέντἄν Οι τοῦτο μέντοι δουλικὸν (743bis) εὐθὺς πεποίηκας ὅπερ ἐγὼ χαίρω ποιῶν (744) Ξα χαίρεις ἱκετεύω (745) Οι μἀλλrsquo ἐποπτεύειν δοκῶ (745bis) ὅταν καταράσωμαι λάθρᾳ τῷ δεσπότῃ (746) Ξα τί δὲ τονθορύζων ἡνίκrsquo ἂν πληγὰς λαβὼν πολλὰς ἀπίῃς θύραζε Οι καὶ τοῦθrsquo ἥδομαι (748bis) Ξα τί δὲ πολλὰ πράττων (749) Οι ὡς μὰ Δίrsquo οὐδὲν οἶδrsquo ἐγώ (749bis) Ξα ὁμόγνιε Ζεῦmiddot καὶ παρακούων δεσποτῶν (750) ἅττrsquo ἂν λαλῶσι Οι μἀλλὰ πλεῖν ἢ μαίνομαι (751bis) Ξα τί δὲ τοῖς θύραζε ταῦτα καταλαλῶν (752) Οι ἐγώ (752bis) μὰ Δίrsquo ἀλλrsquo ὅταν δρῶ τοῦτο κἀκμιαίνομαι (753) Ξα ὦ Φοῖβrsquo Ἄπολλον ἔμβαλέ μοι τὴν δεξιάν καὶ δὸς κύσαι καὐτὸς κύσονmiddot καί μοι φράσον (755) πρὸς Διός ὃς ἡμῖν ἐστιν ὁμομαστιγίας τίς οὗτος οὕνδον ἐστὶ θόρυβος καὶ βοὴ χὠ λοιδορησμός Οι Αἰσχύλου κεὐριπίδου (758bis) Ξα ἆ (759) Οι πρᾶγμα πρᾶγμα μέγα κεκίνηται μέγα ἐν τοῖς νεκροῖσι καὶ στάσις πολλὴ πάνυ (760) Ξα ἐκ τοῦ Οι νόμος τις ἐνθάδrsquo ἐστὶ κείμενος (761bis) ἀπὸ τῶν τεχνῶν ὅσαι μεγάλαι καὶ δεξιαί (762) τὸν ἄριστον ὄντα τῶν ἑαυτοῦ συντέχνων σίτησιν αὐτὸν ἐν πρυτανείῳ λαμβάνειν θρόνον τε τοῦ Πλούτωνος ἑξῆςmdash (765) Ξα μανθάνω (765bis) Οι ἕως ἀφίκοιτο τὴν τέχνην σοφώτερος (766) ἕτερός τις αὐτοῦmiddot τότε δὲ παραχωρεῖν ἔδει Ξα τί δῆτα τουτὶ τεθορύβηκεν Αἰσχύλον Οι ἐκεῖνος εἶχε τὸν τραγῳδικὸν θρόνον ὡς ὢν κράτιστος τὴν τέχνην (770) Ξα νυνὶ δὲ τίς (770bis) Οι ὅτε δὴ κατῆλθrsquo Εὐριπίδης ἐπεδείκνυτο (771) τοῖς λωποδύταις καὶ τοῖσι βαλλαντιοτόμοις καὶ τοῖσι πατραλοίαισι καὶ τοιχωρύχοις ὅπερ ἔστrsquo ἐν Ἅιδου πλῆθος οἱ δrsquo ἀκροώμενοι τῶν ἀντιλογιῶν καὶ λυγισμῶν καὶ στροφῶν (775) ὑπερεμάνησαν κἀνόμισαν σοφώτατονmiddot κἄπειτrsquo ἐπαρθεὶς ἀντελάβετο τοῦ θρόνου ἵνrsquo Αἰσχύλος καθῆστο Ξα κοὐκ ἐβάλλετο (778bis) Οι μὰ Δίrsquo ἀλλrsquo ὁ δῆμος ἀνεβόα κρίσιν ποιεῖν (779) ὁπότερος εἴη τὴν τέχνην σοφώτερος (780)

Ξα ὁ τῶν πανούργων Οι νὴ Δίrsquo οὐράνιόν γrsquo ὅσον (781bis) Ξα μετrsquo Αἰσχύλου δrsquo οὐκ ἦσαν ἕτεροι σύμμαχοι (782) Οι ὀλίγον τὸ χρηστόν ἐστιν ὥσπερ ἐνθαδί Ξα τί δῆθrsquo ὁ Πλούτων δρᾶν παρασκευάζεται Οι ἀγῶνα ποιεῖν αὐτίκα μάλα καὶ κρίσιν (785) κἄλεγχον αὐτῶν τῆς τέχνης Ξα κἄπειτα πῶς (786bis) οὐ καὶ Σοφοκλέης ἀντελάβετο τοῦ θρόνου (787) Οι μὰ Δίrsquo οὐκ ἐκεῖνος ἀλλrsquo ἔκυσε μὲν Αἰσχύλος ὅτε δὴ κατῆλθε κἀνέβαλε τὴν δεξιάν κἀκεῖνος ὑπεχώρησεν αὐτῷ τοῦ θρόνουmiddot (790) νυνὶ δrsquo ἔμελλεν ὡς ἔφη Κλειδημίδης ἔφεδρος καθεδεῖσθαιmiddot κἂν μὲν Αἰσχύλος κρατῇ ἕξειν κατὰ χώρανmiddot εἰ δὲ μή περὶ τῆς τέχνης διαγωνιεῖσθrsquo ἔφασκε πρός γrsquo Εὐριπίδην Ξα τὸ χρῆμrsquo ἄρrsquo ἔσται (795) Οι νὴ Δίrsquo ὀλίγον ὕστερον (795bis) κἀνταῦθα δὴ τὰ δεινὰ κινηθήσεται (796) καὶ γὰρ ταλάντῳ μουσικὴ σταθμήσεταιmdash Ξα τί δέ μειαγωγήσουσι τὴν τραγῳδίαν Οι καὶ κανόνας ἐξοίσουσι καὶ πήχεις ἐπῶν καὶ πλαίσια ξύμπυκταmdash (800) Ξα πλινθεύσουσι γάρ (800bis) Οι καὶ διαμέτρους καὶ σφῆνας ὁ γὰρ Εὐριπίδης (801) κατrsquo ἔπος βασανιεῖν φησι τὰς τραγῳδίας Ξα ἦ που βαρέως οἶμαι τὸν Αἰσχύλον φέρειν Οι ἔβλεψε γοῦν ταυρηδὸν ἐγκύψας κάτω Ξα κρινεῖ δὲ δὴ τίς ταῦτα (805) Οι τοῦτrsquo ἦν δύσκολονmiddot (805bis) σοφῶν γὰρ ἀνδρῶν ἀπορίαν ηὑρισκέτην (806) οὔτε γὰρ Ἀθηναίοισι συνέβαινrsquo Αἰσχύλοςmdash Ξα πολλοὺς ἴσως ἐνόμιζε τοὺς τοιχωρύχους Οι λῆρόν τε τἄλλrsquo ἡγεῖτο τοῦ γνῶναι πέρι φύσεις ποιητῶνmiddot εἶτα τῷ σῷ δεσπότῃ (810) ἐπέτρεψαν ὁτιὴ τῆς τέχνης ἔμπειρος ἦν ἀλλrsquo εἰσίωμενmiddot ὡς ὅταν γrsquo οἱ δεσπόται ἐσπουδάκωσι κλαύμαθrsquo ἡμῖν γίγνεται Χο ἦ που δεινὸν ἐριβρεμέτας χόλον ἔνδοθεν ἕξει ἡνίκrsquo ἂν ὀξύλαλόν περ ἴδῃ θήγοντος ὀδόντα (815) ἀντιτέχνουmiddot τότε δὴ μανίας ὑπὸ δεινῆς ὄμματα στροβήσεται φρίξας δrsquo αὐτοκόμου λοφιᾶς λασιαύχενα χαίταν (822) δεινὸν ἐπισκύνιον ξυνάγων βρυχώμενος ἥσει ῥήματα γομφοπαγῆ πινακηδὸν ἀποσπῶν γηγενεῖ φυσήματιmiddot (825) ἔνθεν δὴ στοματουργός ἐπῶν βασανίστρια λίσπη

γλῶσσrsquo ἀνελισσομένη φθονεροὺς κινοῦσα χαλινούς ῥήματα δαιομένη καταλεπτολογήσει πλευμόνων πολὺν πόνον ἔσται δrsquo ὑψιλόφων τε λόγων κορυθαίολα νείκη (818) σκινδάλαμοί τε παραξονίων σμιλεύματά τrsquo ἔργων φωτὸς ἀμυνομένου φρενοτέκτονος ἀνδρὸς (820) ῥήμαθrsquo ἱπποβάμονα ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ οὐκ ἂν μεθείμην τοῦ θρόνου μὴ νουθέτειmiddot (830) κρείττων γὰρ εἶναί φημι τούτου τὴν τέχνην Δι Αἰσχύλε τί σιγᾷς αἰσθάνει γὰρ τοῦ λόγου Ευ ἀποσεμνυνεῖται πρῶτον ἅπερ ἑκάστοτε ἐν ταῖς τραγῳδίαισιν ἐτερατεύετο Δι ὦ δαιμόνιrsquo ἀνδρῶν μὴ μεγάλα λίαν λέγε (835) Ευ ἐγᾦδα τοῦτον καὶ διέσκεμμαι πάλαι ἄνθρωπον ἀγριοποιόν αὐθαδόστομον ἔχοντrsquo ἀχάλινον ἀκρατὲς ἀπύλωτον στόμα ἀπεριλάλητον κομποφακελορρήμονα ΑΙΣΧΥΛΟΣ ἄληθες ὦ παῖ τῆς ἀρουραίας θεοῦ (840) σὺ δή με ταῦτrsquo ὦ στωμυλιοσυλλεκτάδη καὶ πτωχοποιὲ καὶ ῥακιοσυρραπτάδη ἀλλrsquo οὔ τι χαίρων αὔτrsquo ἐρεῖς Δι παῦrsquo Αἰσχύλε (843bis) καὶ μὴ πρὸς ὀργὴν σπλάγχνα θερμήνῃς κότῳ (844) Αι οὐ δῆτα πρίν γrsquo ἂν τοῦτον ἀποφήνω σαφῶς (845) τὸν χωλοποιὸν οἷος ὢν θρασύνεται Δι ἄρνrsquo ἄρνα μέλανα παῖδες ἐξενέγκατεmiddot τυφὼς γὰρ ἐκβαίνειν παρασκευάζεται Αι ὦ Κρητικὰς μὲν συλλέγων μονῳδίας γάμους δrsquo ἀνοσίους εἰσφέρων εἰς τὴν τέχνηνmdash (850) Δι ἐπίσχες οὗτος ὦ πολυτίμητrsquo Αἰσχύλε ἀπὸ τῶν χαλαζῶν δrsquo ὦ πόνηρrsquo Εὐριπίδη ἄναγε σεαυτὸν ἐκποδών εἰ σωφρονεῖς ἵνα μὴ κεφαλαίῳ τὸν κρόταφόν σου ῥήματι θενὼν ὑπrsquo ὀργῆς ἐκχέῃ τὸν Τήλεφονmiddot (855) σὺ δὲ μὴ πρὸς ὀργήν Αἰσχύλrsquo ἀλλὰ πραόνως ἔλεγχrsquo ἐλέγχουmiddot λοιδορεῖσθαι δrsquo οὐ πρέπει ἄνδρας ποιητὰς ὥσπερ ἀρτοπώλιδαςmiddot σὺ δrsquo εὐθὺς ὥσπερ πρῖνος ἐμπρησθεὶς βοᾷς Ευ ἕτοιμός εἰμrsquo ἔγωγε κοὐκ ἀναδύομαι (860) δάκνειν δάκνεσθαι πρότερος εἰ τούτῳ δοκεῖ τἄπη τὰ μέλη τὰ νεῦρα τῆς τραγῳδίας καὶ νὴ Δία τὸν Πηλέα γε καὶ τὸν Αἴολον καὶ τὸν Μελέαγρον κἄτι μάλα τὸν Τήλεφον Δι σὺ δὲ δὴ τί βουλεύει ποιεῖν λέγrsquo Αἰσχύλε (865) Αι ἐβουλόμην μὲν οὐκ ἐρίζειν ἐνθάδεmiddot οὐκ ἐξ ἴσου γάρ ἐστιν ἁγὼν νῷν Δι τί δαί (867bis)

Αι ὅτι ἡ ποίησις οὐχὶ συντέθνηκέ μοι (868) τούτῳ δὲ συντέθνηκεν ὥσθrsquo ἕξει λέγειν ὅμως δrsquo ἐπειδή σοι δοκεῖ δρᾶν ταῦτα χρή (870) Δι ἴθι νυν λιβανωτὸν δεῦρό τις καὶ πῦρ δότω ὅπως ἂν εὔξωμαι πρὸ τῶν σοφισμάτων ἀγῶνα κρῖναι τόνδε μουσικώταταmiddot ὑμεῖς δὲ ταῖς Μούσαις τι μέλος ὑπᾴσατε Χο ὦ Διὸς ἐννέα παρθένοι ἁγναὶ (875) Μοῦσαι λεπτολόγους ξυνετὰς φρένας αἳ καθορᾶτε ἀνδρῶν γνωμοτύπων ὅταν εἰς ἔριν ὀξυμέριμνοι ἔλθωσι στρεβλοῖσι παλαίσμασιν ἀντιλογοῦντες ἔλθετrsquo ἐποψόμεναι δύναμιν δεινοτάτοιν στομάτοιν πορίσασθαι (880) ῥήγματα καὶ παραπρίσματrsquo ἐπῶν νῦν γὰρ ἀγὼν σοφίας ὁ μέγας χω- ρεῖ πρὸς ἔργον ἤδη (883-84) Δι εὔχεσθε δὴ καὶ σφώ τι πρὶν τἄπη λέγειν (885) Αι Δήμητερ ἡ θρέψασα τὴν ἐμὴν φρένα εἶναί με τῶν σῶν ἄξιον μυστηρίων Δι ἐπίθες λαβὼν δὴ καὶ σὺ λιβανωτόν Ευ καλῶςmiddot (888bis) ἕτεροι γάρ εἰσιν οἷσιν εὔχομαι θεοῖς (889) Δι ἴδιοί τινές σου κόμμα καινόν (890) Ευ καὶ μάλα (890bis) Δι ἴθι δὴ προσεύχου τοῖσιν ἰδιώταις θεοῖς (891) Ευ αἰθὴρ ἐμὸν βόσκημα καὶ γλώττης στρόφιγξ καὶ ξύνεσι καὶ μυκτῆρες ὀσφραντήριοι ὀρθῶς μrsquo ἐλέγχειν ὧν ἂν ἅπτωμαι λόγων Χο καὶ μὴν ἡμεῖς ἐπιθυμοῦμεν 72[στρ72 (895) παρὰ σοφοῖν ἀνδροῖν ἀκοῦσαι τίνα λόγων ltτίνrsquogt ἐμμελείας γλῶσσα μὲν γὰρ ἠγρίωται λῆμα δrsquo οὐκ ἄτολμον ἀμφοῖν (900) οὐδrsquo ἀκίνητοι φρένες (900) προσδοκᾶν οὖν εἰκός ἐστι (900) τὸν μὲν ἀστεῖόν τι λέξειν καὶ κατερρινημένον τὸν δrsquo ἀνασπῶντrsquo αὐτοπρέμνοις τοῖς λόγοισιν ἐμπεσόντα συσκεδᾶν πολλὰς ἀλινδήθρας ἐπῶν (905) ἀλλrsquo ὡς τάχιστα χρὴ λέγεινmiddot οὕτω δrsquo ὅπως ἐρεῖτον (905) ἀστεῖα καὶ μήτrsquo εἰκόνας μήθrsquo οἷrsquo ἂν ἄλλος εἴποι Ευ καὶ μὴν ἐμαυτὸν μέν γε τὴν ποίησιν οἷός εἰμι ἐν τοῖσιν ὑστάτοις φράσω τοῦτον δὲ πρῶτrsquo ἐλέγξω ὡς ἦν ἀλαζὼν καὶ φέναξ οἵοις τε τοὺς θεατὰς ἐξηπάτα μώρους λαβὼν παρὰ Φρυνίχῳ τραφέντας (910)

Ξα ὁ τῶν πανούργων Οι νὴ Δίrsquo οὐράνιόν γrsquo ὅσον (781bis) Ξα μετrsquo Αἰσχύλου δrsquo οὐκ ἦσαν ἕτεροι σύμμαχοι (782) Οι ὀλίγον τὸ χρηστόν ἐστιν ὥσπερ ἐνθαδί Ξα τί δῆθrsquo ὁ Πλούτων δρᾶν παρασκευάζεται Οι ἀγῶνα ποιεῖν αὐτίκα μάλα καὶ κρίσιν (785) κἄλεγχον αὐτῶν τῆς τέχνης Ξα κἄπειτα πῶς (786bis) οὐ καὶ Σοφοκλέης ἀντελάβετο τοῦ θρόνου (787) Οι μὰ Δίrsquo οὐκ ἐκεῖνος ἀλλrsquo ἔκυσε μὲν Αἰσχύλος ὅτε δὴ κατῆλθε κἀνέβαλε τὴν δεξιάν κἀκεῖνος ὑπεχώρησεν αὐτῷ τοῦ θρόνουmiddot (790) νυνὶ δrsquo ἔμελλεν ὡς ἔφη Κλειδημίδης ἔφεδρος καθεδεῖσθαιmiddot κἂν μὲν Αἰσχύλος κρατῇ ἕξειν κατὰ χώρανmiddot εἰ δὲ μή περὶ τῆς τέχνης διαγωνιεῖσθrsquo ἔφασκε πρός γrsquo Εὐριπίδην Ξα τὸ χρῆμrsquo ἄρrsquo ἔσται (795) Οι νὴ Δίrsquo ὀλίγον ὕστερον (795bis) κἀνταῦθα δὴ τὰ δεινὰ κινηθήσεται (796) καὶ γὰρ ταλάντῳ μουσικὴ σταθμήσεταιmdash Ξα τί δέ μειαγωγήσουσι τὴν τραγῳδίαν Οι καὶ κανόνας ἐξοίσουσι καὶ πήχεις ἐπῶν καὶ πλαίσια ξύμπυκταmdash (800) Ξα πλινθεύσουσι γάρ (800bis) Οι καὶ διαμέτρους καὶ σφῆνας ὁ γὰρ Εὐριπίδης (801) κατrsquo ἔπος βασανιεῖν φησι τὰς τραγῳδίας Ξα ἦ που βαρέως οἶμαι τὸν Αἰσχύλον φέρειν Οι ἔβλεψε γοῦν ταυρηδὸν ἐγκύψας κάτω Ξα κρινεῖ δὲ δὴ τίς ταῦτα (805) Οι τοῦτrsquo ἦν δύσκολονmiddot (805bis) σοφῶν γὰρ ἀνδρῶν ἀπορίαν ηὑρισκέτην (806) οὔτε γὰρ Ἀθηναίοισι συνέβαινrsquo Αἰσχύλοςmdash Ξα πολλοὺς ἴσως ἐνόμιζε τοὺς τοιχωρύχους Οι λῆρόν τε τἄλλrsquo ἡγεῖτο τοῦ γνῶναι πέρι φύσεις ποιητῶνmiddot εἶτα τῷ σῷ δεσπότῃ (810) ἐπέτρεψαν ὁτιὴ τῆς τέχνης ἔμπειρος ἦν ἀλλrsquo εἰσίωμενmiddot ὡς ὅταν γrsquo οἱ δεσπόται ἐσπουδάκωσι κλαύμαθrsquo ἡμῖν γίγνεται Χο ἦ που δεινὸν ἐριβρεμέτας χόλον ἔνδοθεν ἕξει ἡνίκrsquo ἂν ὀξύλαλόν περ ἴδῃ θήγοντος ὀδόντα (815) ἀντιτέχνουmiddot τότε δὴ μανίας ὑπὸ δεινῆς ὄμματα στροβήσεται φρίξας δrsquo αὐτοκόμου λοφιᾶς λασιαύχενα χαίταν (822) δεινὸν ἐπισκύνιον ξυνάγων βρυχώμενος ἥσει ῥήματα γομφοπαγῆ πινακηδὸν ἀποσπῶν γηγενεῖ φυσήματιmiddot (825) ἔνθεν δὴ στοματουργός ἐπῶν βασανίστρια λίσπη

γλῶσσrsquo ἀνελισσομένη φθονεροὺς κινοῦσα χαλινούς ῥήματα δαιομένη καταλεπτολογήσει πλευμόνων πολὺν πόνον ἔσται δrsquo ὑψιλόφων τε λόγων κορυθαίολα νείκη (818) σκινδάλαμοί τε παραξονίων σμιλεύματά τrsquo ἔργων φωτὸς ἀμυνομένου φρενοτέκτονος ἀνδρὸς (820) ῥήμαθrsquo ἱπποβάμονα ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ οὐκ ἂν μεθείμην τοῦ θρόνου μὴ νουθέτειmiddot (830) κρείττων γὰρ εἶναί φημι τούτου τὴν τέχνην Δι Αἰσχύλε τί σιγᾷς αἰσθάνει γὰρ τοῦ λόγου Ευ ἀποσεμνυνεῖται πρῶτον ἅπερ ἑκάστοτε ἐν ταῖς τραγῳδίαισιν ἐτερατεύετο Δι ὦ δαιμόνιrsquo ἀνδρῶν μὴ μεγάλα λίαν λέγε (835) Ευ ἐγᾦδα τοῦτον καὶ διέσκεμμαι πάλαι ἄνθρωπον ἀγριοποιόν αὐθαδόστομον ἔχοντrsquo ἀχάλινον ἀκρατὲς ἀπύλωτον στόμα ἀπεριλάλητον κομποφακελορρήμονα ΑΙΣΧΥΛΟΣ ἄληθες ὦ παῖ τῆς ἀρουραίας θεοῦ (840) σὺ δή με ταῦτrsquo ὦ στωμυλιοσυλλεκτάδη καὶ πτωχοποιὲ καὶ ῥακιοσυρραπτάδη ἀλλrsquo οὔ τι χαίρων αὔτrsquo ἐρεῖς Δι παῦrsquo Αἰσχύλε (843bis) καὶ μὴ πρὸς ὀργὴν σπλάγχνα θερμήνῃς κότῳ (844) Αι οὐ δῆτα πρίν γrsquo ἂν τοῦτον ἀποφήνω σαφῶς (845) τὸν χωλοποιὸν οἷος ὢν θρασύνεται Δι ἄρνrsquo ἄρνα μέλανα παῖδες ἐξενέγκατεmiddot τυφὼς γὰρ ἐκβαίνειν παρασκευάζεται Αι ὦ Κρητικὰς μὲν συλλέγων μονῳδίας γάμους δrsquo ἀνοσίους εἰσφέρων εἰς τὴν τέχνηνmdash (850) Δι ἐπίσχες οὗτος ὦ πολυτίμητrsquo Αἰσχύλε ἀπὸ τῶν χαλαζῶν δrsquo ὦ πόνηρrsquo Εὐριπίδη ἄναγε σεαυτὸν ἐκποδών εἰ σωφρονεῖς ἵνα μὴ κεφαλαίῳ τὸν κρόταφόν σου ῥήματι θενὼν ὑπrsquo ὀργῆς ἐκχέῃ τὸν Τήλεφονmiddot (855) σὺ δὲ μὴ πρὸς ὀργήν Αἰσχύλrsquo ἀλλὰ πραόνως ἔλεγχrsquo ἐλέγχουmiddot λοιδορεῖσθαι δrsquo οὐ πρέπει ἄνδρας ποιητὰς ὥσπερ ἀρτοπώλιδαςmiddot σὺ δrsquo εὐθὺς ὥσπερ πρῖνος ἐμπρησθεὶς βοᾷς Ευ ἕτοιμός εἰμrsquo ἔγωγε κοὐκ ἀναδύομαι (860) δάκνειν δάκνεσθαι πρότερος εἰ τούτῳ δοκεῖ τἄπη τὰ μέλη τὰ νεῦρα τῆς τραγῳδίας καὶ νὴ Δία τὸν Πηλέα γε καὶ τὸν Αἴολον καὶ τὸν Μελέαγρον κἄτι μάλα τὸν Τήλεφον Δι σὺ δὲ δὴ τί βουλεύει ποιεῖν λέγrsquo Αἰσχύλε (865) Αι ἐβουλόμην μὲν οὐκ ἐρίζειν ἐνθάδεmiddot οὐκ ἐξ ἴσου γάρ ἐστιν ἁγὼν νῷν Δι τί δαί (867bis)

Αι ὅτι ἡ ποίησις οὐχὶ συντέθνηκέ μοι (868) τούτῳ δὲ συντέθνηκεν ὥσθrsquo ἕξει λέγειν ὅμως δrsquo ἐπειδή σοι δοκεῖ δρᾶν ταῦτα χρή (870) Δι ἴθι νυν λιβανωτὸν δεῦρό τις καὶ πῦρ δότω ὅπως ἂν εὔξωμαι πρὸ τῶν σοφισμάτων ἀγῶνα κρῖναι τόνδε μουσικώταταmiddot ὑμεῖς δὲ ταῖς Μούσαις τι μέλος ὑπᾴσατε Χο ὦ Διὸς ἐννέα παρθένοι ἁγναὶ (875) Μοῦσαι λεπτολόγους ξυνετὰς φρένας αἳ καθορᾶτε ἀνδρῶν γνωμοτύπων ὅταν εἰς ἔριν ὀξυμέριμνοι ἔλθωσι στρεβλοῖσι παλαίσμασιν ἀντιλογοῦντες ἔλθετrsquo ἐποψόμεναι δύναμιν δεινοτάτοιν στομάτοιν πορίσασθαι (880) ῥήγματα καὶ παραπρίσματrsquo ἐπῶν νῦν γὰρ ἀγὼν σοφίας ὁ μέγας χω- ρεῖ πρὸς ἔργον ἤδη (883-84) Δι εὔχεσθε δὴ καὶ σφώ τι πρὶν τἄπη λέγειν (885) Αι Δήμητερ ἡ θρέψασα τὴν ἐμὴν φρένα εἶναί με τῶν σῶν ἄξιον μυστηρίων Δι ἐπίθες λαβὼν δὴ καὶ σὺ λιβανωτόν Ευ καλῶςmiddot (888bis) ἕτεροι γάρ εἰσιν οἷσιν εὔχομαι θεοῖς (889) Δι ἴδιοί τινές σου κόμμα καινόν (890) Ευ καὶ μάλα (890bis) Δι ἴθι δὴ προσεύχου τοῖσιν ἰδιώταις θεοῖς (891) Ευ αἰθὴρ ἐμὸν βόσκημα καὶ γλώττης στρόφιγξ καὶ ξύνεσι καὶ μυκτῆρες ὀσφραντήριοι ὀρθῶς μrsquo ἐλέγχειν ὧν ἂν ἅπτωμαι λόγων Χο καὶ μὴν ἡμεῖς ἐπιθυμοῦμεν 72[στρ72 (895) παρὰ σοφοῖν ἀνδροῖν ἀκοῦσαι τίνα λόγων ltτίνrsquogt ἐμμελείας γλῶσσα μὲν γὰρ ἠγρίωται λῆμα δrsquo οὐκ ἄτολμον ἀμφοῖν (900) οὐδrsquo ἀκίνητοι φρένες (900) προσδοκᾶν οὖν εἰκός ἐστι (900) τὸν μὲν ἀστεῖόν τι λέξειν καὶ κατερρινημένον τὸν δrsquo ἀνασπῶντrsquo αὐτοπρέμνοις τοῖς λόγοισιν ἐμπεσόντα συσκεδᾶν πολλὰς ἀλινδήθρας ἐπῶν (905) ἀλλrsquo ὡς τάχιστα χρὴ λέγεινmiddot οὕτω δrsquo ὅπως ἐρεῖτον (905) ἀστεῖα καὶ μήτrsquo εἰκόνας μήθrsquo οἷrsquo ἂν ἄλλος εἴποι Ευ καὶ μὴν ἐμαυτὸν μέν γε τὴν ποίησιν οἷός εἰμι ἐν τοῖσιν ὑστάτοις φράσω τοῦτον δὲ πρῶτrsquo ἐλέγξω ὡς ἦν ἀλαζὼν καὶ φέναξ οἵοις τε τοὺς θεατὰς ἐξηπάτα μώρους λαβὼν παρὰ Φρυνίχῳ τραφέντας (910)

γλῶσσrsquo ἀνελισσομένη φθονεροὺς κινοῦσα χαλινούς ῥήματα δαιομένη καταλεπτολογήσει πλευμόνων πολὺν πόνον ἔσται δrsquo ὑψιλόφων τε λόγων κορυθαίολα νείκη (818) σκινδάλαμοί τε παραξονίων σμιλεύματά τrsquo ἔργων φωτὸς ἀμυνομένου φρενοτέκτονος ἀνδρὸς (820) ῥήμαθrsquo ἱπποβάμονα ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ οὐκ ἂν μεθείμην τοῦ θρόνου μὴ νουθέτειmiddot (830) κρείττων γὰρ εἶναί φημι τούτου τὴν τέχνην Δι Αἰσχύλε τί σιγᾷς αἰσθάνει γὰρ τοῦ λόγου Ευ ἀποσεμνυνεῖται πρῶτον ἅπερ ἑκάστοτε ἐν ταῖς τραγῳδίαισιν ἐτερατεύετο Δι ὦ δαιμόνιrsquo ἀνδρῶν μὴ μεγάλα λίαν λέγε (835) Ευ ἐγᾦδα τοῦτον καὶ διέσκεμμαι πάλαι ἄνθρωπον ἀγριοποιόν αὐθαδόστομον ἔχοντrsquo ἀχάλινον ἀκρατὲς ἀπύλωτον στόμα ἀπεριλάλητον κομποφακελορρήμονα ΑΙΣΧΥΛΟΣ ἄληθες ὦ παῖ τῆς ἀρουραίας θεοῦ (840) σὺ δή με ταῦτrsquo ὦ στωμυλιοσυλλεκτάδη καὶ πτωχοποιὲ καὶ ῥακιοσυρραπτάδη ἀλλrsquo οὔ τι χαίρων αὔτrsquo ἐρεῖς Δι παῦrsquo Αἰσχύλε (843bis) καὶ μὴ πρὸς ὀργὴν σπλάγχνα θερμήνῃς κότῳ (844) Αι οὐ δῆτα πρίν γrsquo ἂν τοῦτον ἀποφήνω σαφῶς (845) τὸν χωλοποιὸν οἷος ὢν θρασύνεται Δι ἄρνrsquo ἄρνα μέλανα παῖδες ἐξενέγκατεmiddot τυφὼς γὰρ ἐκβαίνειν παρασκευάζεται Αι ὦ Κρητικὰς μὲν συλλέγων μονῳδίας γάμους δrsquo ἀνοσίους εἰσφέρων εἰς τὴν τέχνηνmdash (850) Δι ἐπίσχες οὗτος ὦ πολυτίμητrsquo Αἰσχύλε ἀπὸ τῶν χαλαζῶν δrsquo ὦ πόνηρrsquo Εὐριπίδη ἄναγε σεαυτὸν ἐκποδών εἰ σωφρονεῖς ἵνα μὴ κεφαλαίῳ τὸν κρόταφόν σου ῥήματι θενὼν ὑπrsquo ὀργῆς ἐκχέῃ τὸν Τήλεφονmiddot (855) σὺ δὲ μὴ πρὸς ὀργήν Αἰσχύλrsquo ἀλλὰ πραόνως ἔλεγχrsquo ἐλέγχουmiddot λοιδορεῖσθαι δrsquo οὐ πρέπει ἄνδρας ποιητὰς ὥσπερ ἀρτοπώλιδαςmiddot σὺ δrsquo εὐθὺς ὥσπερ πρῖνος ἐμπρησθεὶς βοᾷς Ευ ἕτοιμός εἰμrsquo ἔγωγε κοὐκ ἀναδύομαι (860) δάκνειν δάκνεσθαι πρότερος εἰ τούτῳ δοκεῖ τἄπη τὰ μέλη τὰ νεῦρα τῆς τραγῳδίας καὶ νὴ Δία τὸν Πηλέα γε καὶ τὸν Αἴολον καὶ τὸν Μελέαγρον κἄτι μάλα τὸν Τήλεφον Δι σὺ δὲ δὴ τί βουλεύει ποιεῖν λέγrsquo Αἰσχύλε (865) Αι ἐβουλόμην μὲν οὐκ ἐρίζειν ἐνθάδεmiddot οὐκ ἐξ ἴσου γάρ ἐστιν ἁγὼν νῷν Δι τί δαί (867bis)

Αι ὅτι ἡ ποίησις οὐχὶ συντέθνηκέ μοι (868) τούτῳ δὲ συντέθνηκεν ὥσθrsquo ἕξει λέγειν ὅμως δrsquo ἐπειδή σοι δοκεῖ δρᾶν ταῦτα χρή (870) Δι ἴθι νυν λιβανωτὸν δεῦρό τις καὶ πῦρ δότω ὅπως ἂν εὔξωμαι πρὸ τῶν σοφισμάτων ἀγῶνα κρῖναι τόνδε μουσικώταταmiddot ὑμεῖς δὲ ταῖς Μούσαις τι μέλος ὑπᾴσατε Χο ὦ Διὸς ἐννέα παρθένοι ἁγναὶ (875) Μοῦσαι λεπτολόγους ξυνετὰς φρένας αἳ καθορᾶτε ἀνδρῶν γνωμοτύπων ὅταν εἰς ἔριν ὀξυμέριμνοι ἔλθωσι στρεβλοῖσι παλαίσμασιν ἀντιλογοῦντες ἔλθετrsquo ἐποψόμεναι δύναμιν δεινοτάτοιν στομάτοιν πορίσασθαι (880) ῥήγματα καὶ παραπρίσματrsquo ἐπῶν νῦν γὰρ ἀγὼν σοφίας ὁ μέγας χω- ρεῖ πρὸς ἔργον ἤδη (883-84) Δι εὔχεσθε δὴ καὶ σφώ τι πρὶν τἄπη λέγειν (885) Αι Δήμητερ ἡ θρέψασα τὴν ἐμὴν φρένα εἶναί με τῶν σῶν ἄξιον μυστηρίων Δι ἐπίθες λαβὼν δὴ καὶ σὺ λιβανωτόν Ευ καλῶςmiddot (888bis) ἕτεροι γάρ εἰσιν οἷσιν εὔχομαι θεοῖς (889) Δι ἴδιοί τινές σου κόμμα καινόν (890) Ευ καὶ μάλα (890bis) Δι ἴθι δὴ προσεύχου τοῖσιν ἰδιώταις θεοῖς (891) Ευ αἰθὴρ ἐμὸν βόσκημα καὶ γλώττης στρόφιγξ καὶ ξύνεσι καὶ μυκτῆρες ὀσφραντήριοι ὀρθῶς μrsquo ἐλέγχειν ὧν ἂν ἅπτωμαι λόγων Χο καὶ μὴν ἡμεῖς ἐπιθυμοῦμεν 72[στρ72 (895) παρὰ σοφοῖν ἀνδροῖν ἀκοῦσαι τίνα λόγων ltτίνrsquogt ἐμμελείας γλῶσσα μὲν γὰρ ἠγρίωται λῆμα δrsquo οὐκ ἄτολμον ἀμφοῖν (900) οὐδrsquo ἀκίνητοι φρένες (900) προσδοκᾶν οὖν εἰκός ἐστι (900) τὸν μὲν ἀστεῖόν τι λέξειν καὶ κατερρινημένον τὸν δrsquo ἀνασπῶντrsquo αὐτοπρέμνοις τοῖς λόγοισιν ἐμπεσόντα συσκεδᾶν πολλὰς ἀλινδήθρας ἐπῶν (905) ἀλλrsquo ὡς τάχιστα χρὴ λέγεινmiddot οὕτω δrsquo ὅπως ἐρεῖτον (905) ἀστεῖα καὶ μήτrsquo εἰκόνας μήθrsquo οἷrsquo ἂν ἄλλος εἴποι Ευ καὶ μὴν ἐμαυτὸν μέν γε τὴν ποίησιν οἷός εἰμι ἐν τοῖσιν ὑστάτοις φράσω τοῦτον δὲ πρῶτrsquo ἐλέγξω ὡς ἦν ἀλαζὼν καὶ φέναξ οἵοις τε τοὺς θεατὰς ἐξηπάτα μώρους λαβὼν παρὰ Φρυνίχῳ τραφέντας (910)

Αι ὅτι ἡ ποίησις οὐχὶ συντέθνηκέ μοι (868) τούτῳ δὲ συντέθνηκεν ὥσθrsquo ἕξει λέγειν ὅμως δrsquo ἐπειδή σοι δοκεῖ δρᾶν ταῦτα χρή (870) Δι ἴθι νυν λιβανωτὸν δεῦρό τις καὶ πῦρ δότω ὅπως ἂν εὔξωμαι πρὸ τῶν σοφισμάτων ἀγῶνα κρῖναι τόνδε μουσικώταταmiddot ὑμεῖς δὲ ταῖς Μούσαις τι μέλος ὑπᾴσατε Χο ὦ Διὸς ἐννέα παρθένοι ἁγναὶ (875) Μοῦσαι λεπτολόγους ξυνετὰς φρένας αἳ καθορᾶτε ἀνδρῶν γνωμοτύπων ὅταν εἰς ἔριν ὀξυμέριμνοι ἔλθωσι στρεβλοῖσι παλαίσμασιν ἀντιλογοῦντες ἔλθετrsquo ἐποψόμεναι δύναμιν δεινοτάτοιν στομάτοιν πορίσασθαι (880) ῥήγματα καὶ παραπρίσματrsquo ἐπῶν νῦν γὰρ ἀγὼν σοφίας ὁ μέγας χω- ρεῖ πρὸς ἔργον ἤδη (883-84) Δι εὔχεσθε δὴ καὶ σφώ τι πρὶν τἄπη λέγειν (885) Αι Δήμητερ ἡ θρέψασα τὴν ἐμὴν φρένα εἶναί με τῶν σῶν ἄξιον μυστηρίων Δι ἐπίθες λαβὼν δὴ καὶ σὺ λιβανωτόν Ευ καλῶςmiddot (888bis) ἕτεροι γάρ εἰσιν οἷσιν εὔχομαι θεοῖς (889) Δι ἴδιοί τινές σου κόμμα καινόν (890) Ευ καὶ μάλα (890bis) Δι ἴθι δὴ προσεύχου τοῖσιν ἰδιώταις θεοῖς (891) Ευ αἰθὴρ ἐμὸν βόσκημα καὶ γλώττης στρόφιγξ καὶ ξύνεσι καὶ μυκτῆρες ὀσφραντήριοι ὀρθῶς μrsquo ἐλέγχειν ὧν ἂν ἅπτωμαι λόγων Χο καὶ μὴν ἡμεῖς ἐπιθυμοῦμεν 72[στρ72 (895) παρὰ σοφοῖν ἀνδροῖν ἀκοῦσαι τίνα λόγων ltτίνrsquogt ἐμμελείας γλῶσσα μὲν γὰρ ἠγρίωται λῆμα δrsquo οὐκ ἄτολμον ἀμφοῖν (900) οὐδrsquo ἀκίνητοι φρένες (900) προσδοκᾶν οὖν εἰκός ἐστι (900) τὸν μὲν ἀστεῖόν τι λέξειν καὶ κατερρινημένον τὸν δrsquo ἀνασπῶντrsquo αὐτοπρέμνοις τοῖς λόγοισιν ἐμπεσόντα συσκεδᾶν πολλὰς ἀλινδήθρας ἐπῶν (905) ἀλλrsquo ὡς τάχιστα χρὴ λέγεινmiddot οὕτω δrsquo ὅπως ἐρεῖτον (905) ἀστεῖα καὶ μήτrsquo εἰκόνας μήθrsquo οἷrsquo ἂν ἄλλος εἴποι Ευ καὶ μὴν ἐμαυτὸν μέν γε τὴν ποίησιν οἷός εἰμι ἐν τοῖσιν ὑστάτοις φράσω τοῦτον δὲ πρῶτrsquo ἐλέγξω ὡς ἦν ἀλαζὼν καὶ φέναξ οἵοις τε τοὺς θεατὰς ἐξηπάτα μώρους λαβὼν παρὰ Φρυνίχῳ τραφέντας (910)

πρώτιστα μὲν γὰρ ἕνα τινrsquo ἂν καθεῖσεν ἐγκαλύψας Ἀχιλλέα τινrsquo ἢ Νιόβην τὸ πρόσωπον οὐχὶ δεικνύς πρόσχημα τῆς τραγῳδίας γρύζοντας οὐδὲ τουτί Δι μὰ τὸν Δίrsquo οὐ δῆθrsquo Ευ ὁ δὲ χορός γrsquo ἤρειδεν ὁρμαθοὺς ἂν (914bis) μελῶν ἐφεξῆς τέτταρας ξυνεχῶς ἄνmiddot οἱ δrsquo ἐσίγων (915) Δι ἐγὼ δrsquo ἔχαιρον τῇ σιωπῇ καί με τοῦτrsquo ἔτερπεν οὐχ ἧττον ἢ νῦν οἱ λαλοῦντες Ευ ἠλίθιος γὰρ ἦσθα (917bis) σάφrsquo ἴσθι (918) Δι κἀμαυτῷ δοκῶ τί δὲ ταῦτrsquo ἔδρασrsquo ὁ δεῖνα (918bis) Ευ ὑπrsquo ἀλαζονείας ἵνrsquo ὁ θεατὴς προσδοκῶν καθῇτο (919) ὁπόθrsquo ἡ Νιόβη τι φθέγξεταιmiddot τὸ δρᾶμα δrsquo ἂν διῄει (920) Δι ὢ παμπόνηρος οἷrsquo ἄρrsquo ἐφενακιζόμην ὑπrsquo αὐτοῦ τί σκορδινᾷ καὶ δυσφορεῖς Ευ ὅτι αὐτὸν ἐξελέγχω (922bis) κἄπειτrsquo ἐπειδὴ ταῦτα ληρήσειε καὶ τὸ δρᾶμα (923) ἤδη μεσοίη ῥήματrsquo ἂν βόεια δώδεκrsquo εἶπεν ὀφρῦς ἔχοντα καὶ λόφους δείνrsquo ἄττα μορμορωπά (925) ἄγνωτα τοῖς θεωμένοις Αι οἴμοι τάλας (926bis) Δι σιώπα (926ter) Ευ σαφὲς δrsquo ἂν εἶπεν οὐδὲ ἕνmdash (927) Δι μὴ πρῖε τοὺς ὀδόντας (927bis) Ευ ἀλλrsquo ἢ Σκαμάνδρους καὶ τάφρους κἀπrsquo ἀσπίδων ἐπόντας (928) γρυπαιέτους χαλκηλάτους καὶ ῥήμαθrsquo ἱππόκρημνα ἃ ξυμβαλεῖν οὐ ῥᾴδιrsquo ἦν (930) Δι νὴ τοὺς θεούς ἐγὼ γοῦν (930bis) ἤδη ποτrsquo ἐν μακρῷ χρόνῳ νυκτὸς διηγρύπνησα (931) τὸν ξουθὸν ἱππαλεκτρυόνα ζητῶν τίς ἐστιν ὄρνις Αι σημεῖον ἐν ταῖς ναυσίν ὦμαθέστατrsquo ἐνεγέγραπτο Δι ἐγὼ δὲ τὸν Φιλοξένου γrsquo ᾤμην Ἔρυξιν εἶναι Ευ εἶτrsquo ἐν τραγῳδίαις ἐχρῆν κἀλεκτρυόνα ποιῆσαι (935) Αι σὺ δrsquo ὦ θεοῖσιν ἐχθρέ ποῖrsquo ἄττrsquo ἐστὶν ἅττrsquo ἐποίεις Ευ οὐχ ἱππαλεκτρυόνας μὰ Δίrsquo οὐδὲ τραγελάφους ἅπερ σύ ἃν τοῖσι παραπετάσμασιν τοῖς Μηδικοῖς γράφουσινmiddot ἀλλrsquo ὡς παρέλαβον τὴν τέχνην παρὰ σοῦ τὸ πρῶτον εὐθὺς οἰδοῦσαν ὑπὸ κομπασμάτων καὶ ῥημάτων ἐπαχθῶν (940) ἴσχνανα μὲν πρώτιστον αὐτὴν καὶ τὸ βάρος ἀφεῖλον ἐπυλλίοις καὶ περιπάτοις καὶ τευτλίοισι λευκοῖς χυλὸν διδοὺς στωμυλμάτων ἀπὸ βιβλίων ἀπηθῶνmiddot εἶτrsquo ἀνέτρεφον μονῳδίαις Κηφισοφῶντα μειγνύς εἶτrsquo οὐκ ἐλήρουν ὅ τι τύχοιμrsquo οὐδrsquo ἐμπεσὼν ἔφυρον (945) ἀλλrsquo οὑξιὼν πρώτιστα μέν μοι τὸ γένος εἶπrsquo ἂν εὐθὺς Αι κρεῖττον γὰρ ἦν σοι νὴ Δίrsquo ἢ τὸ σαυτοῦ (947bis) Ευ ἔπειτrsquo ἀπὸ τῶν πρώτων ἐπῶν οὐδένα παρῆκrsquo ἂν ἀργὸν (948) ἀλλrsquo ἔλεγεν ἡ γυνή τέ μοι χὠ δοῦλος οὐδὲν ἧττον τοῦ δεσπότου χἠ παρθένος χἠ γραῦς ἄν (950) Αι εἶτα δῆτα (950bis) οὐκ ἀποθανεῖν σε ταῦτrsquo ἐχρῆν τολμῶντα (951)

Ευ μὰ τὸν Ἀπόλλωmiddot (951bis) δημοκρατικὸν γὰρ αὔτrsquo ἔδρων (952) Δι τοῦτο μὲν ἔασον ὦ τᾶν (952bis) οὐ σοὶ γάρ ἐστι περίπατος κάλλιστα περί γε τούτου (953) Ευ ἔπειτα τουτουσὶ λαλεῖν ἐδίδαξαmdash Αι φημὶ κἀγώ (954bis) ὡς πρὶν διδάξαι γrsquo ὤφελες μέσος διαρραγῆναι (955) Ευ λεπτῶν τε κανόνας εἰσβολῶν ἐπῶν τε γωνιασμούς νοεῖν ὁρᾶν ξυνιέναι στρέφειν daggerἐρᾶνdagger τεχνάζειν κάχrsquo ὑποτοπεῖσθαι περινοεῖν ἅπανταmdash Αι φημὶ κἀγώ (958bis) Ευ οἰκεῖα πράγματrsquo εἰσάγων οἷς χρώμεθrsquo οἷς ξύνεσμεν (959) ἐξ ὧν γrsquo ἂν ἐξηλεγχόμηνmiddot ξυνειδότες γὰρ οὗτοι (960) ἤλεγχον ἄν μου τὴν τέχνηνmiddot ἀλλrsquo οὐκ ἐκομπολάκουν ἀπὸ τοῦ φρονεῖν ἀποσπάσας οὐδrsquo ἐξέπληττον αὐτούς Κύκνους ποιῶν καὶ Μέμνονας κωδωνοφαλαροπώλους γνώσει δὲ τοῖς τούτου τε κἀμοῖς ἑκατέρου μαθηταῖς τουτουμενὶ Φορμίσιος Μεγαίνετός θrsquo ὁ Μανῆς (965) σαλπιγγολογχυπηνάδαι σαρκασμοπιτυοκάμπται οὑμοὶ δὲ Κλειτοφῶν τε καὶ Θηραμένης ὁ κομψός Δι Θηραμένης σοφός γrsquo ἀνὴρ καὶ δεινὸς εἰς τὰ πάντα ὃς ἢν κακοῖς που περιπέσῃ καὶ πλησίον παραστῇ πέπτωκεν ἔξω τῶν κακῶν οὐ Χῖος ἀλλὰ Κεῖος (970) Ευ τοιαῦτα μέντοὐγὼ φρονεῖν τούτοισιν εἰσηγησάμην λογισμὸν ἐνθεὶς τῇ τέχνῃ καὶ σκέψιν ὥστrsquo ἤδη νοεῖν ἅπαντα καὶ διειδέναι (975) τά τrsquo ἄλλα καὶ τὰς οἰκίας οἰκεῖν ἄμεινον ἢ πρὸ τοῦ κἀνασκοπεῖν ldquoπῶς τοῦτrsquo ἔχει ποῦ μοι τοδί τίς τόδrsquo ἔλαβενrdquo Δι νὴ τοὺς θεούς νῦν γοῦν Ἀθη- (980) ναίων ἅπας τις εἰσιὼν κέκραγε πρὸς τοὺς οἰκέτας ζητεῖ τεmiddot ldquoποῦ rsquoστιν ἡ χύτρα τίς τὴν κεφαλὴν ἀπεδήδοκεν τῆς μαινίδος τὸ τρύβλιον (985) τὸ περυσινὸν τέθνηκέ μοιmiddot ποῦ τὸ σκόροδον τὸ χθιζινόν τίς τῆς ἐλάας παρέτραγενrdquo τέως δrsquo ἀβελτερώτατοι κεχηνότες μαμμάκυθοι (990) Μελητίδαι καθῆντο Χο τάδε μὲν λεύσσεις φαίδιμrsquo Ἀχιλλεῦmiddot 72[ἀντ72 σὺ δὲ τί φέρε πρὸς ταῦτα λέξεις μόνον ὅπως lttimes ndash ndash timesgt μή σrsquo ὁ θυμὸς ἁρπάσας (995) ἐκτὸς οἴσει τῶν ἐλαῶνmiddot (995)

Ευ μὰ τὸν Ἀπόλλωmiddot (951bis) δημοκρατικὸν γὰρ αὔτrsquo ἔδρων (952) Δι τοῦτο μὲν ἔασον ὦ τᾶν (952bis) οὐ σοὶ γάρ ἐστι περίπατος κάλλιστα περί γε τούτου (953) Ευ ἔπειτα τουτουσὶ λαλεῖν ἐδίδαξαmdash Αι φημὶ κἀγώ (954bis) ὡς πρὶν διδάξαι γrsquo ὤφελες μέσος διαρραγῆναι (955) Ευ λεπτῶν τε κανόνας εἰσβολῶν ἐπῶν τε γωνιασμούς νοεῖν ὁρᾶν ξυνιέναι στρέφειν daggerἐρᾶνdagger τεχνάζειν κάχrsquo ὑποτοπεῖσθαι περινοεῖν ἅπανταmdash Αι φημὶ κἀγώ (958bis) Ευ οἰκεῖα πράγματrsquo εἰσάγων οἷς χρώμεθrsquo οἷς ξύνεσμεν (959) ἐξ ὧν γrsquo ἂν ἐξηλεγχόμηνmiddot ξυνειδότες γὰρ οὗτοι (960) ἤλεγχον ἄν μου τὴν τέχνηνmiddot ἀλλrsquo οὐκ ἐκομπολάκουν ἀπὸ τοῦ φρονεῖν ἀποσπάσας οὐδrsquo ἐξέπληττον αὐτούς Κύκνους ποιῶν καὶ Μέμνονας κωδωνοφαλαροπώλους γνώσει δὲ τοῖς τούτου τε κἀμοῖς ἑκατέρου μαθηταῖς τουτουμενὶ Φορμίσιος Μεγαίνετός θrsquo ὁ Μανῆς (965) σαλπιγγολογχυπηνάδαι σαρκασμοπιτυοκάμπται οὑμοὶ δὲ Κλειτοφῶν τε καὶ Θηραμένης ὁ κομψός Δι Θηραμένης σοφός γrsquo ἀνὴρ καὶ δεινὸς εἰς τὰ πάντα ὃς ἢν κακοῖς που περιπέσῃ καὶ πλησίον παραστῇ πέπτωκεν ἔξω τῶν κακῶν οὐ Χῖος ἀλλὰ Κεῖος (970) Ευ τοιαῦτα μέντοὐγὼ φρονεῖν τούτοισιν εἰσηγησάμην λογισμὸν ἐνθεὶς τῇ τέχνῃ καὶ σκέψιν ὥστrsquo ἤδη νοεῖν ἅπαντα καὶ διειδέναι (975) τά τrsquo ἄλλα καὶ τὰς οἰκίας οἰκεῖν ἄμεινον ἢ πρὸ τοῦ κἀνασκοπεῖν ldquoπῶς τοῦτrsquo ἔχει ποῦ μοι τοδί τίς τόδrsquo ἔλαβενrdquo Δι νὴ τοὺς θεούς νῦν γοῦν Ἀθη- (980) ναίων ἅπας τις εἰσιὼν κέκραγε πρὸς τοὺς οἰκέτας ζητεῖ τεmiddot ldquoποῦ rsquoστιν ἡ χύτρα τίς τὴν κεφαλὴν ἀπεδήδοκεν τῆς μαινίδος τὸ τρύβλιον (985) τὸ περυσινὸν τέθνηκέ μοιmiddot ποῦ τὸ σκόροδον τὸ χθιζινόν τίς τῆς ἐλάας παρέτραγενrdquo τέως δrsquo ἀβελτερώτατοι κεχηνότες μαμμάκυθοι (990) Μελητίδαι καθῆντο Χο τάδε μὲν λεύσσεις φαίδιμrsquo Ἀχιλλεῦmiddot 72[ἀντ72 σὺ δὲ τί φέρε πρὸς ταῦτα λέξεις μόνον ὅπως lttimes ndash ndash timesgt μή σrsquo ὁ θυμὸς ἁρπάσας (995) ἐκτὸς οἴσει τῶν ἐλαῶνmiddot (995)

δεινὰ γὰρ κατηγόρηκεν ἀλλrsquo ὅπως ὦ γεννάδα μὴ πρὸς ὀργὴν ἀντιλέξεις ἀλλὰ συστείλας ἄκροισι χρώμενος τοῖς ἱστίοις (1000) εἶτα μᾶλλον μᾶλλον ἄξεις καὶ φυλάξεις ἡνίκrsquo ἂν τὸ πνεῦμα λεῖον καὶ καθεστηκὸς λάβῃς Δι ἀλλrsquo ὦ πρῶτος τῶν Ἑλλήνων πυργώσας ῥήματα σεμνὰ καὶ κοσμήσας τραγικὸν κλῆρον θαρρῶν τὸν κρουνὸν ἀφίει (1005) Αι θυμοῦμαι μὲν τῇ ξυντυχίᾳ καί μου τὰ σπλάγχνrsquo ἀγανακτεῖ εἰ πρὸς τοῦτον δεῖ μrsquo ἀντιλέγεινmiddot ἵνα μὴ φάσκῃ δrsquo ἀπορεῖν με ἀπόκριναί μοι τίνος οὕνεκα χρὴ θαυμάζειν ἄνδρα ποιητήν Ευ δεξιότητος καὶ νουθεσίας ὅτι βελτίους γε ποιοῦμεν τοὺς ἀνθρώπους ἐν ταῖς πόλεσιν (1010) Αι ταῦτrsquo οὖν εἰ μὴ πεποίηκας (1010bis) ἀλλrsquo ἐκ χρηστῶν καὶ γενναίων μοχθηροτέρους ἀπέδειξας (1011) τί παθεῖν φήσεις ἄξιος εἶναι Δι τεθνάναιmiddot μὴ τοῦτον ἐρώτα (1012bis) Αι σκέψαι τοίνυν οἵους αὐτοὺς παρrsquo ἐμοῦ παρεδέξατο πρῶτον (1013) εἰ γενναίους καὶ τετραπήχεις καὶ μὴ διαδρασιπολίτας μηδrsquo ἀγοραίους μηδὲ κοβάλους ὥσπερ νῦν μηδὲ πανούργους (1015) ἀλλὰ πνέοντας δόρυ καὶ λόγχας καὶ λευκολόφους τρυφαλείας καὶ πήληκας καὶ κνημῖδας καὶ θυμοὺς ἑπταβοείους Δι καὶ δὴ χωρεῖ τουτὶ τὸ κακόνmiddot κρανοποιῶν αὖ μrsquo ἐπιτρίψει Ευ καὶ τί σὺ δράσας οὕτως αὐτοὺς γενναίους ἐξεδίδαξας Δι Αἰσχύλε λέξον μηδrsquo αὐθάδως σεμνυνόμενος χαλέπαινε (1020) Αι δρᾶμα ποιήσας Ἄρεως μεστόν Ευ ποῖον (1021bis) Αι τοὺς Ἕπτrsquo ἐπὶ Θήβαςmiddot (1021ter) ὃ θεασάμενος πᾶς ἄν τις ἀνὴρ ἠράσθη δάϊος εἶναι (1022) Δι τουτὶ μέν σοι κακὸν εἴργασταιmiddot Θηβαίους γὰρ πεποίηκας ἀνδρειοτέρους εἰς τὸν πόλεμον καὶ τούτου γrsquo οὕνεκα τύπτου Αι ἀλλrsquo ὑμῖν αὔτrsquo ἐξῆν ἀσκεῖν ἀλλrsquo οὐκ ἐπὶ τοῦτrsquo ἐτράπεσθε (1025) εἶτα διδάξας Πέρσας μετὰ τοῦτrsquo ἐπιθυμεῖν ἐξεδίδαξα νικᾶν ἀεὶ τοὺς ἀντιπάλους κοσμήσας ἔργον ἄριστον Δι ἐχάρην γοῦν ἡνίκrsquo daggerἤκουσα περὶdagger Δαρείου τεθνεῶτος ὁ χορὸς δrsquo εὐθὺς τὼ χεῖρrsquo ὡδὶ συγκρούσας εἶπενmiddot ldquoἰαυοῖrdquo Αι ταῦτα γὰρ ἄνδρας χρὴ ποιητὰς ἀσκεῖν σκέψαι γὰρ ἀπrsquo ἀρχῆς (1030) ὡς ὠφέλιμοι τῶν ποιητῶν οἱ γενναῖοι γεγένηνται Ὀρφεὺς μὲν γὰρ τελετάς θrsquo ἡμῖν κατέδειξε φόνων τrsquo ἀπέχεσθαι Μουσαῖος δrsquo ἐξακέσεις τε νόσων καὶ χρησμούς Ἡσίοδος δὲ γῆς ἐργασίας καρπῶν ὥρας ἀρότουςmiddot ὁ δὲ θεῖος Ὅμηρος ἀπὸ τοῦ τιμὴν καὶ κλέος ἔσχεν πλὴν τοῦδrsquo ὅτι χρήστrsquo ἐδίδαξεν (1035) τάξεις ἀρετάς ὁπλίσεις ἀνδρῶν Δι καὶ μὴν οὐ Παντακλέα γε (1036bis) ἐδίδαξεν ὅμως τὸν σκαιότατον πρῴην γοῦν ἡνίκrsquo ἔπεμπεν (1037) τὸ κράνος πρῶτον περιδησάμενος τὸν λόφον ἤμελλrsquo ἐπιδήσειν Αι ἀλλrsquo ἄλλους τοι πολλοὺς ἀγαθούς ὧν ἦν καὶ Λάμαχος ἥρωςmiddot ὅθεν ἡμὴ φρὴν ἀπομαξαμένη πολλὰς ἀρετὰς ἐποίησεν (1040)

Πατρόκλων Τεύκρων θυμολεόντων ἵνrsquo ἐπαίροιμrsquo ἄνδρα πολίτην ἀντεκτείνειν αὑτὸν τούτοις ὁπόταν σάλπιγγος ἀκούσῃ ἀλλrsquo οὐ μὰ Δίrsquo οὐ Φαίδρας ἐποίουν πόρνας οὐδὲ Σθενεβοίας οὐδrsquo οἶδrsquo οὐδεὶς ἥντινrsquo ἐρῶσαν πώποτrsquo ἐποίησα γυναῖκα Ευ μὰ Δίrsquo οὐ γὰρ ἐπῆν τῆς Ἀφροδίτης οὐδέν σοι (1045) Αι μηδέ γrsquo ἐπείηmiddot (1045bis) ἀλλrsquo ἐπί τοι σοὶ καὶ τοῖς σοῖσιν πολλὴ πολλοῦ rsquoπικαθῆτο (1046) ὥστε γε καὐτὸν σὲ κατrsquo οὖν ἔβαλεν Δι νὴ τὸν Δία τοῦτό γέ τοι δή (1047bis) ἃ γὰρ εἰς τὰς ἀλλοτρίας ἐποίεις αὐτὸς τούτοισιν ἐπλήγης (1048) Ευ καὶ τί βλάπτουσrsquo ὦ σχέτλιrsquo ἀνδρῶν τὴν πόλιν ἁμαὶ Σθενέβοιαι Αι ὅτι γενναίας καὶ γενναίων ἀνδρῶν ἀλόχους ἀνέπεισας (1050) κώνεια πιεῖν αἰσχυνθείσας διὰ τοὺς σοὺς Βελλεροφόντας Ευ πότερον δrsquo οὐκ ὄντα λόγον τοῦτον περὶ τῆς Φαίδρας ξυνέθηκα Αι μὰ Δίrsquo ἀλλrsquo ὄντrsquomiddot ἀλλrsquo ἀποκρύπτειν χρὴ τὸ πονηρὸν τόν γε ποιητήν καὶ μὴ παράγειν μηδὲ διδάσκειν τοῖς μὲν γὰρ παιδαρίοισίν ἐστι διδάσκαλος ὅστις φράζει τοῖσιν δrsquo ἡβῶσι ποιηταί (1055) πάνυ δὴ δεῖ χρηστὰ λέγειν ἡμᾶς Ευ ἢν οὖν σὺ λέγῃς Λυκαβηττοὺς (1056bis) καὶ Παρνασσῶν ἡμῖν μεγέθη τοῦτrsquo ἐστὶ τὸ χρηστὰ διδάσκειν (1057) ὃν χρὴ φράζειν ἀνθρωπείως Αι ἀλλrsquo ὦ κακόδαιμον ἀνάγκη (1058bis) μεγάλων γνωμῶν καὶ διανοιῶν ἴσα καὶ τὰ ῥήματα τίκτειν (1059) κἄλλως εἰκὸς τοὺς ἡμιθέους τοῖς ῥήμασι μείζοσι χρῆσθαιmiddot (1060) καὶ γὰρ τοῖς ἱματίοις ἡμῶν χρῶνται πολὺ σεμνοτέροισιν ἁμοῦ χρηστῶς καταδείξαντος διελυμήνω σύ Ευ τί δράσας (1062bis) Αι πρῶτον μὲν τοὺς βασιλεύοντας ῥάκιrsquo ἀμπισχών ἵνrsquo ἐλεινοὶ (1063) τοῖς ἀνθρώποις φαίνοιντrsquo εἶναι Ευ τοῦτrsquo οὖν ἔβλαψά τι δράσας (1064bis) Αι οὔκουν ἐθέλει γε τριηραρχεῖν πλουτῶν οὐδεὶς διὰ ταῦτα (1065) ἀλλὰ ῥακίοις περιιλάμενος κλάει καὶ φησὶ πένεσθαι Δι νὴ τὴν Δήμητρα χιτῶνά γrsquo ἔχων οὔλων ἐρίων ὑπένερθεν κἂν ταῦτα λέγων ἐξαπατήσῃ περὶ τοὺς ἰχθῦς ἀνέκυψεν Αι εἶτrsquo αὖ λαλιὰν ἐπιτηδεῦσαι καὶ στωμυλίαν ἐδίδαξας ἣ rsquoξεκένωσεν τάς τε παλαίστρας καὶ τὰς πυγὰς ἐνέτριψεν (1070) τῶν μειρακίων στωμυλλομένων καὶ τοὺς Παράλους ἀνέπεισεν ἀνταγορεύειν τοῖς ἄρχουσιν καίτοι τότε γrsquo ἡνίκrsquo ἐγὼ rsquoζων οὐκ ἠπίσταντrsquo ἀλλrsquo ἢ μᾶζαν καλέσαι καὶ ldquoῥυππαπαῖrdquo εἰπεῖν Δι νὴ τὸν Ἀπόλλω καὶ προσπαρδεῖν γrsquo εἰς τὸ στόμα τῷ θαλάμακι καὶ μινθῶσαι τὸν ξύσσιτον κἀκβάς τινα λωποδυτῆσαιmiddot (1075) νῦν δrsquo ἀντιλέγει κοὐκέτrsquo ἐλαύνειmiddot πλεῖ δευρὶ καὖθις ἐκεῖσε Αι ποίων δὲ κακῶν οὐκ αἴτιός ἐστrsquo οὐ προαγωγοὺς κατέδειξrsquo οὗτος (1078-79) καὶ τικτούσας ἐν τοῖς ἱεροῖς (1080) καὶ μειγνυμένας τοῖσιν ἀδελφοῖς καὶ φασκούσας οὐ ζῆν τὸ ζῆν κᾆτrsquo ἐκ τούτων ἡ πόλις ἡμῶν ὑπογραμματέων ἀνεμεστώθη καὶ βωμολόχων δημοπιθήκων (1085)

ἐξαπατώντων τὸν δῆμον ἀεί λαμπάδα δrsquo οὐδεὶς οἷός τε φέρειν ὑπrsquo ἀγυμνασίας ἔτι νυνί Δι μὰ Δίrsquo οὐ δῆθrsquo ὥστrsquo ἐπαφηυάνθην Παναθηναίοισι γελῶν ὅτε δὴ (1090) βραδὺς ἄνθρωπός τις ἔθει κύψας λευκός πίων ὑπολειπόμενος καὶ δεινὰ ποιῶνmiddot κᾆθrsquo οἱ Κεραμῆς ἐν ταῖσι πύλαις παίουσrsquo αὐτοῦ γαστέρα πλευράς λαγόνας πυγήν (1095) ὁ δὲ τυπτόμενος ταῖσι πλατείαις ὑποπερδόμενος φυσῶν τὴν λαμπάδrsquo ἔφευγεν Χο μέγα τὸ πρᾶγμα πολὺ τὸ νεῖκος ἁδρὸς ὁ πόλεμος ἔρχεται 72[στρ72 χαλεπὸν οὖν ἔργον διαιρεῖν ὅταν ὁ μὲν τείνῃ βιαίως (1100) ὁ δrsquo ἐπαναστρέφειν δύνηται κἀντερείδεσθαι τορῶς ἀλλὰ μὴ rsquoν ταὐτῷ κάθησθονmiddot εἰσβολαὶ γάρ εἰσι πολλαὶ χἄτεραι σοφισμάτων (1103-04) ὅ τι περ οὖν ἔχετον ἐρίζειν (1105) λέγετον ἔπιτον ἀνὰ ltδὲgt δέρετον τά τε παλαιὰ καὶ τὰ καινά κἀποκινδυνεύετον λεπτόν τι καὶ σοφὸν λέγειν εἰ δὲ τοῦτο καταφοβεῖσθον μή τις ἀμαθία προσῇ 72[ἀντ72 τοῖς θεωμένοισιν ὡς τὰ λεπτὰ μὴ γνῶναι λεγόντοιν (1110) μηδὲν ὀρρωδεῖτε τοῦθrsquo ὡς οὐκέθrsquo οὕτω ταῦτrsquo ἔχει ἐστρατευμένοι γάρ εἰσι βιβλίον τrsquo ἔχων ἕκαστος μανθάνει τὰ δεξιάmiddot (1113-14) αἱ φύσεις τrsquo ἄλλως κράτισται (1115) νῦν δὲ καὶ παρηκόνηνται μηδὲν οὖν δείσητον ἀλλὰ πάντrsquo ἐπέξιτον θεατῶν γrsquo οὕνεχrsquo ὡς ὄντων σοφῶν Ευ καὶ μὴν ἐπrsquo αὐτοὺς τοὺς προλόγους σου τρέψομαι ὅπως τὸ πρῶτον τῆς τραγῳδίας μέρος (1120) πρώτιστον αὐτοῦ βασανιῶ τοῦ δεξιοῦ ἀσαφὴς γὰρ ἦν ἐν τῇ φράσει τῶν πραγμάτων Δι καὶ ποῖον αὐτοῦ βασανιεῖς Ευ πολλοὺς πάνυ (1123bis) πρῶτον δέ μοι τὸν ἐξ Ὀρεστείας λέγε (1124) Δι ἄγε δή σιώπα πᾶς ἀνήρ λέγrsquo Αἰσχύλε (1125) Αι ldquoἙρμῆ χθόνιε πατρῷrsquo ἐποπτεύων κράτη σωτὴρ γενοῦ μοι σύμμαχός τrsquo αἰτουμένῳ ἥκω γὰρ εἰς γῆν τήνδε καὶ κατέρχομαιrdquo Δι τούτων ἔχεις ψέγειν τι Ευ πλεῖν ἢ δώδεκα (1129bis) Δι ἀλλrsquo οὐδὲ πάντα ταῦτά γrsquo ἔστrsquo ἀλλrsquo ἢ τρία (1130) Ευ ἔχει δrsquo ἕκαστον εἴκοσίν γrsquo ἁμαρτίας Δι Αἰσχύλε παραινῶ σοι σιωπᾶνmiddot εἰ δὲ μή

πρὸς τρισὶν ἰαμβείοισι προσοφείλων φανεῖ Αι ἐγὼ σιωπῶ τῷδrsquo Δι ἐὰν πείθῃ γrsquo ἐμοί (1134bis) Ευ εὐθὺς γὰρ ἡμάρτηκεν οὐράνιόν γrsquo ὅσον (1135) Αι ὁρᾷς ὅτι ληρεῖς ἀλλrsquo ὀλίγον γέ μοι μέλει πῶς φῄς μrsquo ἁμαρτεῖν Ευ αὖθις ἐξ ἀρχῆς λέγε (1137bis) Αι ldquoἙρμῆ χθόνιε πατρῷrsquo ἐποπτεύων κράτηrdquo (1138) Ευ οὔκουν Ὀρέστης τοῦτrsquo ἐπὶ τῷ τύμβῳ λέγει τῷ τοῦ πατρὸς τεθνεῶτος (1140) Αι οὐκ ἄλλως λέγω (1140bis) Ευ πότερrsquo οὖν τὸν Ἑρμῆν ὡς ὁ πατὴρ ἀπώλετο (1141) αὐτοῦ βιαίως ἐκ γυναικείας χερὸς δόλοις λαθραίοις ταῦτrsquo ldquoἐποπτεύεινrdquo ἔφη Αι οὐ δῆτrsquo ἐκεῖνος ἀλλὰ τὸν Ἐριούνιον Ἑρμῆν χθόνιον προσεῖπε κἀδήλου λέγων (1145) ὁτιὴ πατρῷον τοῦτο κέκτηται γέραςmdash Ευ ἔτι μεῖζον ἐξήμαρτες ἢ rsquoγὼ rsquoβουλόμηνmiddot εἰ γὰρ πατρῷον τὸ χθόνιον ἔχει γέραςmdash Δι οὕτω γrsquo ἂν εἴη πρὸς πατρὸς τυμβωρύχος Αι Διόνυσε πίνεις οἶνον οὐκ ἀνθοσμίαν (1150) Δι λέγrsquo ἕτερον αὐτῷmiddot σὺ δrsquo ἐπιτήρει τὸ βλάβος Αι ldquoσωτὴρ γενοῦ μοι σύμμαχός τrsquo αἰτουμένῳ ἥκω γὰρ εἰς γῆν τήνδε καὶ κατέρχομαιrdquo Ευ δὶς ταὐτὸν ἡμῖν εἶπεν ὁ σοφὸς Αἰσχύλος Δι πῶς δίς (1155) Ευ σκόπει τὸ ῥῆμrsquomiddot ἐγὼ δέ σοι φράσω (1155bis) ldquoἥκω γὰρ εἰς γῆνrdquo φησί ldquoκαὶ κατέρχομαιmiddotrdquo (1156) ldquoἥκωrdquo δὲ ταὐτόν ἐστι τῷ ldquoκατέρχομαιrdquo Δι νὴ τὸν Δίrsquo ὥσπερ γrsquo εἴ τις εἴποι γείτονι ldquoχρῆσον σὺ μάκτραν εἰ δὲ βούλει κάρδοπονrdquo Αι οὐ δῆτα τοῦτό γrsquo ὦ κατεστωμυλμένε (1160) ἄνθρωπε ταὔτrsquo ἔστrsquo ἀλλrsquo ἄριστrsquo ἐπῶν ἔχον Δι πῶς δή δίδαξον γάρ με καθrsquo ὅτι δὴ λέγεις Αι lsquoἐλθεῖνrsquo μὲν εἰς γῆν ἔσθrsquo ὅτῳ μετῇ πάτραςmiddot χωρὶς γὰρ ἄλλης συμφορᾶς ἐλήλυθενmiddot φεύγων δrsquo ἀνὴρ lsquoἥκειrsquo τε καὶ lsquoκατέρχεταιrsquo (1165) Δι εὖ νὴ τὸν Ἀπόλλω τί σὺ λέγεις Εὐριπίδη Ευ οὔ φημι τὸν Ὀρέστην κατελθεῖν οἴκαδεmiddot λάθρᾳ γὰρ ἦλθεν οὐ πιθὼν τοὺς κυρίους Δι εὖ νὴ τὸν Ἑρμῆνmiddot ὅ τι λέγεις δrsquo οὐ μανθάνω Ευ πέραινε τοίνυν ἕτερον (1170) Δι ἴθι πέραινε σύ (1170bis) Αἰσχύλrsquo ἁνύσαςmiddot σὺ δrsquo εἰς τὸ κακὸν ἀπόβλεπε (1171) Αι ldquoτύμβου δrsquo ἐπrsquo ὄχθῳ τῷδε κηρύσσω πατρὶ κλύειν ἀκοῦσαιrdquo Ευ τοῦθrsquo ἕτερον αὖ δὶς λέγει (1173bis) ldquoκλύειν ἀκοῦσαιrdquo ταὐτὸν ὂν σαφέστατα (1174) Δι τεθνηκόσιν γὰρ ἔλεγεν ὦ μόχθηρε σύ (1175) οἷς οὐδὲ τρὶς λέγοντες ἐξικνούμεθα

σὺ δὲ πῶς ἐποίεις τοὺς προλόγους Ευ ἐγὼ φράσω (1177bis) κἄν που δὶς εἴπω ταὐτόν ἢ στοιβὴν ἴδῃς (1178) ἐνοῦσαν ἔξω τοῦ λόγου κατάπτυσον Δι ἴθι δή λέγrsquomiddot οὐ γὰρ μοὔστιν ἀλλrsquo ἀκουστέα (1180) τῶν σῶν προλόγων τῆς ὀρθότητος τῶν ἐπῶν Ευ ldquoἦν Οἰδίπους τὸ πρῶτον εὐτυχὴς ἀνήρrdquomdash Αι μὰ τὸν Δίrsquo οὐ δῆτrsquo ἀλλὰ κακοδαίμων φύσει ὅντινά γε πρὶν φῦναι μὲν Ἁπόλλων ἔφη ἀποκτενεῖν τὸν πατέρα πρὶν καὶ γεγονέναιmiddot (1185) πῶς οὗτος ἦν τὸ πρῶτον εὐτυχὴς ἀνήρ Ευ ldquoεἶτrsquo ἐγένετrsquo αὖθις ἀθλιώτατος βροτῶνrdquo Αι μὰ τὸν Δίrsquo οὐ δῆτrsquo οὐ μὲν οὖν ἐπαύσατο πῶς γάρ ὅτε δὴ πρῶτον μὲν αὐτὸν γενόμενον χειμῶνος ὄντος ἐξέθεσαν ἐν ὀστράκῳ (1190) ἵνα μὴ rsquoκτραφεὶς γένοιτο τοῦ πατρὸς φονεύςmiddot εἶθrsquo ὡς Πόλυβον ἤρρησεν οἰδῶν τὼ πόδεmiddot ἔπειτα γραῦν ἔγημεν αὐτὸς ὢν νέος καὶ πρός γε τούτοις τὴν ἑαυτοῦ μητέραmiddot εἶτrsquo ἐξετύφλωσεν αὑτόν (1195) Δι εὐδαίμων ἄρrsquo ἦν (1195bis) εἰ κἀστρατήγησέν γε μετrsquo Ἐρασινίδου (1196) Ευ ληρεῖςmiddot ἐγὼ δὲ τοὺς προλόγους καλῶς ποιῶ Αι καὶ μὴν μὰ τὸν Δίrsquo οὐ κατrsquo ἔπος γέ σου κνίσω τὸ ῥῆμrsquo ἕκαστον ἀλλὰ σὺν τοῖσιν θεοῖς ἀπὸ ληκυθίου σου τοὺς προλόγους διαφθερῶ (1200) Ευ ἀπὸ ληκυθίου σὺ τοὺς ἐμούς Αι ἑνὸς μόνου (1201bis) ποιεῖς γὰρ οὕτως ὥστrsquo ἐναρμόττειν ἅπαν (1202) καὶ κῳδάριον καὶ ληκύθιον καὶ θυλάκιον ἐν τοῖς ἰαμβείοισι δείξω δrsquo αὐτίκα Ευ ἰδού σὺ δείξεις (1205) Αι φημί (1205bis) Ευ καὶ δὴ χρὴ λέγειν (1205ter) ldquoΑἴγυπτος ὡς ὁ πλεῖστος ἔσπαρται λόγος (1206) ξὺν παισὶ πεντήκοντα ναυτίλῳ πλάτῃ Ἄργος κατασχώνrdquomdash Αι ληκύθιον ἀπώλεσεν (1208bis) Δι τουτὶ τί ἦν τὸ ληκύθιον οὐ κλαύσεται (1209) λέγrsquo ἕτερον αὐτῷ πρόλογον ἵνα καὶ γνῶ πάλιν (1210) Ευ ldquoΔιόνυσος ὃς θύρσοισι καὶ νεβρῶν δοραῖς καθαπτὸς ἐν πεύκαισι Παρνασσὸν κάτα πηδᾷ χορεύωνrdquomdash Αι ληκύθιον ἀπώλεσεν (1213bis) Δι οἴμοι πεπλήγμεθrsquo αὖθις ὑπὸ τῆς ληκύθου (1214) Ευ ἀλλrsquo οὐδὲν ἔσται πρᾶγμαmiddot πρὸς γὰρ τουτονὶ (1215) τὸν πρόλογον οὐχ ἕξει προσάψαι λήκυθον ldquoοὐκ ἔστιν ὅστις πάντrsquo ἀνὴρ εὐδαιμονεῖmiddot

ἢ γὰρ πεφυκὼς ἐσθλὸς οὐκ ἔχει βίον

ἢ δυσγενὴς ὤνrdquomdash Αι ληκύθιον ἀπώλεσεν (1219bis) Δι Εὐριπίδηmdash (1220) Ευ τί ἐστιν (1220bis) Δι ὑφέσθαι μοι δοκεῖmiddot (1220ter) τὸ ληκύθιον γὰρ τοῦτο πνευσεῖται πολύ (1221) Ευ οὐδrsquo ἂν μὰ τὴν Δήμητρα φροντίσαιμί γεmiddot νυνὶ γὰρ αὐτοῦ τοῦτό γrsquo ἐκκεκόψεται Δι ἴθι δή λέγrsquo ἕτερον κἀπέχου τῆς ληκύθου Ευ ldquoΣιδώνιόν ποτrsquo ἄστυ Κάδμος ἐκλιπὼν (1225) Ἀγήνορος παῖςrdquomdash Αι ληκύθιον ἀπώλεσεν (1226bis) Δι ὦ δαιμόνιrsquo ἀνδρῶν ἀποπρίω τὴν λήκυθον (1227) ἵνα μὴ διακναίσῃ τοὺς προλόγους ἡμῶν Ευ τὸ τί (1228bis) ἐγὼ πρίωμαι τῷδrsquo (1229) Δι ἐὰν πείθῃ γrsquo ἐμοί (1229bis) Ευ οὐ δῆτrsquo ἐπεὶ πολλοὺς προλόγους ἔχω λέγειν (1230) ἵνrsquo οὗτος οὐχ ἕξει προσάψαι λήκυθον ldquoΠέλοψ ὁ Ταντάλειος εἰς Πῖσαν μολὼν θοαῖσιν ἵπποιςrdquomdash Αι ληκύθιον ἀπώλεσεν (1233bis) Δι ὁρᾷς προσῆψεν αὖθις αὖ τὴν λήκυθον (1234) ἀλλrsquo ὦγάθrsquo ἔτι καὶ νῦν πρίω πάσῃ τέχνῃmiddot (1235) λήψει γὰρ ὀβολοῦ πάνυ καλήν τε κἀγαθήν Ευ μὰ τὸν Δίrsquo οὔπω γrsquomiddot ἔτι γάρ εἰσί μοι συχνοί ldquoΟἰνεύς ποτrsquo ἐκ γῆςrdquomdash Αι ληκύθιον ἀπώλεσεν (1238bis) Ευ ἔασον εἰπεῖν πρῶθrsquo ὅλον με τὸν στίχον (1239) ldquoΟἰνεύς ποτrsquo ἐκ γῆς πολύμετρον λαβὼν στάχυν (1240) θύων ἀπαρχάςrdquomdash Αι ληκύθιον ἀπώλεσεν (1241bis) Δι μεταξὺ θύων καὶ τίς αὔθrsquo ὑφείλετο (1242) Ευ ἔασον ὦ τᾶνmiddot πρὸς τοδὶ γὰρ εἰπάτω ldquoΖεύς ὡς λέλεκται τῆς ἀληθείας ὕποrdquomdash Δι ἀπολεῖςmiddot ἐρεῖ γὰρ ldquoληκύθιον ἀπώλεσενrdquo (1245) τὸ ληκύθιον γὰρ τοῦτrsquo ἐπὶ τοῖς προλόγοισί σου ὥσπερ τὰ σῦκrsquo ἐπὶ τοῖσιν ὀφθαλμοῖς ἔφυ ἀλλrsquo εἰς τὰ μέλη πρὸς τῶν θεῶν αὐτοῦ τραποῦ Ευ καὶ μὴν ἔχω γrsquo οἷς αὐτὸν ἀποδείξω κακὸν μελοποιὸν ὄντα καὶ ποιοῦντα ταὔτrsquo ἀεί (1250) Χο τί ποτε πρᾶγμα γενήσεται φροντίζειν γὰρ ἐγὼ οὐκ ἔχω τίνrsquo ἄρα μέμψιν ἐποίσει ἀνδρὶ τῷ πολὺ πλεῖστα δὴ καὶ κάλλιστα μέλη ποιή- (1255) σαντι τῶν μέχρι νυνί θαυμάζω γὰρ ἔγωγrsquo ὅπῃ μέμψεταί ποτε τοῦτον

τὸν Βακχεῖον ἄνακτα καὶ δέδοιχrsquo ὑπὲρ αὐτοῦ (1260) Ευ πάνυ γε μέλη θαυμαστάmiddot δείξει δὴ τάχα εἰς ἓν γὰρ αὐτοῦ πάντα τὰ μέλη ξυντεμῶ Δι καὶ μὴν λογιοῦμαί γrsquo αὐτὰ τῶν ψήφων λαβών Ευ Φθιῶτrsquo Ἀχιλ- λεῦ τί ποτrsquo ἀνδροδάικτον ἀκούων (1265) ἰὴ κόπον οὐ πελάθεις ἐπrsquo ἀρωγάν (1265) Ἑρμᾶν μὲν πρόγονον τίομεν γένος οἱ περὶ λίμναν ἰὴ κόπον οὐ πελάθεις ἐπrsquo ἀρωγάν Δι δύο σοι κόπω Αἰσχύλε τούτω Ευ κύδιστrsquo Ἀχαι- ῶν Ἀτρέως πολυκοίρανε μάνθανέ μου παῖ (1270) ἰὴ κόπον οὐ πελάθεις ἐπrsquo ἀρωγάν Δι τρίτος ᾠσχύλε σοι κόπος οὗτος Ευ εὐφαμεῖτεmiddot μελισσονόμοι δόμον Ἀρτέμιδος πέλας οἴγειν (1273-74) ἰὴ κόπον οὐ πελάθεις ἐπrsquo ἀρωγάν (1275) κύριός εἰμι θροεῖν ὅδιον κράτος αἴσιον ἀνδρῶν ἰὴ κόπον οὐ πελάθεις ἐπrsquo ἀρωγάν Δι ὦ Ζεῦ βασιλεῦ τὸ χρῆμα τῶν κόπων ὅσον ἐγὼ μὲν οὖν εἰς τὸ βαλανεῖον βούλομαιmiddot ὑπὸ τῶν κόπων γὰρ τὼ νεφρὼ βουβωνιῶ (1280) Ευ μὴ πρίν γrsquo ἀκούσῃς χἀτέραν στάσιν μελῶν ἐκ τῶν κιθαρῳδικῶν νόμων εἰργασμένην Δι ἴθι δή πέραινε καὶ κόπον μὴ προστίθει Ευ ὅπως Ἀχαι- ῶν δίθρονον κράτος Ἑλλάδος ἥβας (1285) φλαττοθραττοφλαττοθρατ Σφίγγα δυσαμεριᾶν πρύτανιν κύνα πέμπει φλαττοθραττοφλαττοθρατ σὺν δορὶ καὶ χερὶ πράκτορι θούριος ὄρνις φλαττοθραττοφλαττοθρατ (1290) κυρεῖν παρα- σχὼν ἰταμαῖς κυσὶν ἀεροφοίτοις φλαττοθραττοφλαττοθρατ τὸ συγκλινές τrsquo ἐπrsquo Αἴαντι φλαττοθραττοφλαττοθρατ (1295) Δι τί τὸ ldquoφλαττοθρατrdquo τοῦτrsquo ἐστίν ἐκ Μαραθῶνος ἢ πόθεν συνέλεξας ἱμονιοστρόφου μέλη Αι ἀλλrsquo οὖν ἐγὼ μὲν εἰς τὸ καλὸν ἐκ τοῦ καλοῦ ἤνεγκον αὔθrsquo ἵνα μὴ τὸν αὐτὸν Φρυνίχῳ λειμῶνα Μουσῶν ἱερὸν ὀφθείην δρέπωνmiddot (1300) οὗτος δrsquo ἀπὸ πάντων μεταφέρει πορνῳδιῶν σκολίων Μελήτου Καρικῶν αὐλημάτων θρήνων χορειῶν τάχα δὲ δηλωθήσεται ἐνεγκάτω τις τὸ λύριον καίτοι τί δεῖ λύρας ἐπὶ τοῦτο ποῦ rsquoστιν ἡ τοῖς ὀστράκοις (1305)

αὕτη κροτοῦσα δεῦρο Μοῦσrsquo Εὐριπίδου πρὸς ἥνπερ ἐπιτήδεια ταῦτrsquo ᾄδειν μέλη Δι αὕτη ποθrsquo ἡ Μοῦσrsquo οὐκ ἐλεσβίαζεν οὔ Αι ἀλκυόνες αἳ παρrsquo ἀενάοις θαλάσσης κύμασι στωμύλλετε (1310) τέγγουσαι νοτίοις πτερῶν ῥανίσι χρόα δροσιζόμεναιmiddot αἵ θrsquo ὑπωρόφιοι κατὰ γωνίας εἱειειειειειλίσσετε δακτύλοις φάλαγγες ἱστότονα πηνίσματα (1315) κερκίδος ἀοιδοῦ μελέτας ἵνrsquo ὁ φίλαυλος ἔπαλλε δελ- φὶς πρῴραις κυανεμβόλοις μαντεῖα καὶ σταδίους οἰνάνθας γάνος ἀμπέλου (1320) βότρυος ἕλικα παυσίπονον περίβαλrsquo ὦ τέκνον ὠλένας ὁρᾷς τὸν πόδα τοῦτον Ευ ὁρῶ (1323bis) Αι τί δαί τοῦτον ὁρᾷς (1324) Δι ὁρῶ (1324bis) Αι τοιαυτὶ μέντοι σὺ ποιῶν (1325) τολμᾷς τἀμὰ μέλη ψέγειν ἀνὰ τὸ δωδεκαμήχανον Κυρήνης μελοποιῶν τὰ μὲν μέλη σου ταῦταmiddot βούλομαι δrsquo ἔτι τὸν τῶν μονῳδιῶν διεξελθεῖν τρόπον (1330) ὦ νυκτὸς κελαινοφαὴς ὄρφνα τίνα μοι δύστανον ὄνειρον πέμπεις ἀφανοῦς Ἀίδα πρόμολον ψυχὰν ἄψυχον ἔχοντα Νυκτὸς παῖδα μελαίνας (1335) φρικώδη δεινὰν ὄψιν μελανονεκυείμονα φόνια φόνια δερκόμενον μεγάλους ὄνυχας ἔχοντα ἀλλά μοι ἀμφίπολοι λύχνον ἅψατε (1340) κάλπισί τrsquo ἐκ ποταμῶν δρόσον ἄρατε θέρμετε δrsquo ὕδωρ (1340) ὡς ἂν θεῖον ὄνειρον ἀποκλύσω (1340) ἰὼ πόντιε δαῖμον τοῦτrsquo ἐκεῖνrsquomiddot ἰ- ὼ ξύνοικοι τάδε τέρα θεάσασθεmiddot τὸν ἀλεκτρυόνα μου ξυναρπά- σασα φρούδη Γλύκη (1345) Νύμφαι ὀρεσσίγονοι (1345) ὦ Μανία ξύλλαβε (1345) ἐγὼ δrsquo ἁ τάλαινα

προσέχουσrsquo ἔτυχον ἐμαυτῆς ἔργοισι λίνου μεστὸν ἄτρακτον εἱειειλίσσουσα χεροῖν κλωστῆρα ποιοῦσrsquo ὅπως (1350) κνεφαῖος εἰς ἀγορὰν (1350) φέρουσrsquo ἀποδοίμανmiddot ὁ δrsquo ἀνέπτατrsquo ἀνέπτατrsquo ἐς αἰθέρα κουφοτάταις πτερύγων ἀκμαῖςmiddot ἐμοὶ δrsquo ἄχεrsquo ἄχεα κατέλιπε δάκρυα δάκρυά τrsquo ἀπrsquo ὀμμάτων ἔβαλον ἔβαλον ἁ τλάμων (1355) ἀλλrsquo ὦ Κρῆτες Ἴδας τέκνα τὰ τόξα ltτεgt λαβόντες ἐπαμύνατε τὰ κῶλά τrsquo ἀμπάλλετε κυ- κλούμενοι τὴν οἰκίαν ἅμα δὲ Δίκτυννα παῖς ἁ καλά (1358-59) τὰς κυνίσκας ἔχουσrsquo ἐλθέτω διὰ δόμων πανταχῇ (1360) σὺ δrsquo ὦ Διός διπύρους ἀνέχουσα λαμπάδας ὀξυτάτας χεροῖν Ἑκάτα παράφηνον εἰς Γλύκης ὅπως ἂν εἰσελ- θοῦσα φωράσω (1363) Δι παύσασθον ἤδη τῶν μελῶν Αι κἄμοιγrsquo ἅλις (1364bis) ἐπὶ τὸν σταθμὸν γὰρ αὐτὸν ἀγαγεῖν βούλομαι (1365) ὅπερ ἐξελέγξει τὴν ποίησιν νῷν μόνονmiddot τὸ γὰρ βάρος νὼ βασανιεῖ τῶν ῥημάτων Δι ἴτε δεῦρό νυν εἴπερ γε δεῖ καὶ τοῦτό με ἀνδρῶν ποιητῶν τυροπωλῆσαι τέχνην Χο ἐπίπονοί γrsquo οἱ δεξιοί (1370) τόδε γὰρ ἕτερον αὖ τέρας νεοχμόν ἀτοπίας πλέων ὃ τίς ἂν ἐπενόησεν ἄλλος μὰ τόν ἐγὼ μὲν οὐδrsquo ἂν εἴ τις ἔλεγέ μοι τῶν παρατυχόντων (1375) ἐπιθόμην ἀλλrsquo ᾠόμην ἂν αὐτὸν αὐτὰ ληρεῖν Δι ἴθι δή παρίστασθον παρὰ τὼ πλάστιγγrsquo mdash Αι Ευ ἰδού (1378bis) Δι καὶ λαβομένω τὸ ῥῆμrsquo ἑκάτερος εἴπατον (1379) καὶ μὴ μεθῆσθον πρὶν ἂν ἐγὼ σφῷν κοκκύσω (1380) Αι Ευ ἐχόμεθα Δι τοὔπος νυν λέγετον εἰς τὸν σταθμόν (1381bis) Ευ ldquoεἴθrsquo ὤφελrsquo Ἀργοῦς μὴ διαπτάσθαι σκάφοςrdquo (1382) Αι ldquoΣπερχειὲ ποταμὲ βούνομοί τrsquo ἐπιστροφαίrdquo Δι κόκκυ Αι Ευ μεθεῖται (1384bis) Δι καὶ πολύ γε κατωτέρω (1384ter) χωρεῖ τὸ τοῦδε (1385)

προσέχουσrsquo ἔτυχον ἐμαυτῆς ἔργοισι λίνου μεστὸν ἄτρακτον εἱειειλίσσουσα χεροῖν κλωστῆρα ποιοῦσrsquo ὅπως (1350) κνεφαῖος εἰς ἀγορὰν (1350) φέρουσrsquo ἀποδοίμανmiddot ὁ δrsquo ἀνέπτατrsquo ἀνέπτατrsquo ἐς αἰθέρα κουφοτάταις πτερύγων ἀκμαῖςmiddot ἐμοὶ δrsquo ἄχεrsquo ἄχεα κατέλιπε δάκρυα δάκρυά τrsquo ἀπrsquo ὀμμάτων ἔβαλον ἔβαλον ἁ τλάμων (1355) ἀλλrsquo ὦ Κρῆτες Ἴδας τέκνα τὰ τόξα ltτεgt λαβόντες ἐπαμύνατε τὰ κῶλά τrsquo ἀμπάλλετε κυ- κλούμενοι τὴν οἰκίαν ἅμα δὲ Δίκτυννα παῖς ἁ καλά (1358-59) τὰς κυνίσκας ἔχουσrsquo ἐλθέτω διὰ δόμων πανταχῇ (1360) σὺ δrsquo ὦ Διός διπύρους ἀνέχουσα λαμπάδας ὀξυτάτας χεροῖν Ἑκάτα παράφηνον εἰς Γλύκης ὅπως ἂν εἰσελ- θοῦσα φωράσω (1363) Δι παύσασθον ἤδη τῶν μελῶν Αι κἄμοιγrsquo ἅλις (1364bis) ἐπὶ τὸν σταθμὸν γὰρ αὐτὸν ἀγαγεῖν βούλομαι (1365) ὅπερ ἐξελέγξει τὴν ποίησιν νῷν μόνονmiddot τὸ γὰρ βάρος νὼ βασανιεῖ τῶν ῥημάτων Δι ἴτε δεῦρό νυν εἴπερ γε δεῖ καὶ τοῦτό με ἀνδρῶν ποιητῶν τυροπωλῆσαι τέχνην Χο ἐπίπονοί γrsquo οἱ δεξιοί (1370) τόδε γὰρ ἕτερον αὖ τέρας νεοχμόν ἀτοπίας πλέων ὃ τίς ἂν ἐπενόησεν ἄλλος μὰ τόν ἐγὼ μὲν οὐδrsquo ἂν εἴ τις ἔλεγέ μοι τῶν παρατυχόντων (1375) ἐπιθόμην ἀλλrsquo ᾠόμην ἂν αὐτὸν αὐτὰ ληρεῖν Δι ἴθι δή παρίστασθον παρὰ τὼ πλάστιγγrsquo mdash Αι Ευ ἰδού (1378bis) Δι καὶ λαβομένω τὸ ῥῆμrsquo ἑκάτερος εἴπατον (1379) καὶ μὴ μεθῆσθον πρὶν ἂν ἐγὼ σφῷν κοκκύσω (1380) Αι Ευ ἐχόμεθα Δι τοὔπος νυν λέγετον εἰς τὸν σταθμόν (1381bis) Ευ ldquoεἴθrsquo ὤφελrsquo Ἀργοῦς μὴ διαπτάσθαι σκάφοςrdquo (1382) Αι ldquoΣπερχειὲ ποταμὲ βούνομοί τrsquo ἐπιστροφαίrdquo Δι κόκκυ Αι Ευ μεθεῖται (1384bis) Δι καὶ πολύ γε κατωτέρω (1384ter) χωρεῖ τὸ τοῦδε (1385)

Ευ καὶ τί ποτrsquo ἐστὶ ταἴτιον (1385bis) Δι ὅ τι εἰσέθηκε ποταμόν ἐριοπωλικῶς (1386) ὑγρὸν ποιήσας τοὔπος ὥσπερ τἄρια σὺ δrsquo εἰσέθηκας τοὔπος ἐπτερωμένον Αι ἀλλrsquo ἕτερον εἰπάτω τι κἀντιστησάτω Δι λάβεσθε τοίνυν αὖθις (1390) Αι Ευ ἢν ἰδού (1390bis) Δι λέγε (1390ter) Ευ ldquoοὐκ ἔστι Πειθοῦς ἱερὸν ἄλλο πλὴν λόγοςrdquo (1391) Αι ldquoμόνος θεῶν γὰρ Θάνατος οὐ δώρων ἐρᾷrdquo Δι μέθετε Αι Ευ μεθεῖται (1393bis) Δι καὶ τὸ τοῦδέ γrsquo αὖ ῥέπειmiddot (1393ter) θάνατον γὰρ εἰσέθηκε βαρύτατον κακόν (1394) Ευ ἐγὼ δὲ πειθώ γrsquo ἔπος ἄριστrsquo εἰρημένον (1395) Δι πειθὼ δὲ κοῦφόν ἐστι καὶ νοῦν οὐκ ἔχον ἀλλrsquo ἕτερον αὖ ζήτει τι τῶν βαρυστάθμων ὅ τι σοὶ καθέλξει καρτερόν τι καὶ μέγα Ευ φέρε ποῦ τοιοῦτον δῆτά μοὐστί ποῦ Δι φράσωmiddot (1399bis) βέβληκrsquo Ἀχιλλεὺςmdashrdquo δύο κύβω καὶ τέτταρα (1400) λέγοιτrsquo ἄν ὡς αὕτη rsquoστὶ λοιπὴ σφῷν στάσις Ευ ldquoσιδηροβριθές τrsquo ἔλαβε δεξιᾷ ξύλονrdquo Αι ldquoἐφrsquo ἅρματος γὰρ ἅρμα καὶ νεκρῷ νεκρόςrdquo Δι ἐξηπάτηκεν αὖ σε καὶ νῦν Ευ τῷ τρόπῳ (1404bis) Δι δύrsquo ἅρματrsquo εἰσέθηκε καὶ νεκρὼ δύο (1405) ὅσrsquo οὐκ ἂν ἄραιντrsquo οὐδrsquo ἑκατὸν Αἰγύπτιοι Αι καὶ μηκέτrsquo ἔμοιγε κατrsquo ἔπος ἀλλrsquo εἰς τὸν σταθμὸν αὐτός τὰ παιδίrsquo ἡ γυνή Κηφισοφῶν ἐμβὰς καθήσθω ξυλλαβὼν τὰ βιβλίαmiddot ἐγὼ δὲ δύrsquo ἔπη τῶν ἐμῶν ἐρῶ μόνον (1410) Δι ἅνδρες φίλοι κἀγὼ μὲν αὐτοὺς οὐ κρινῶ (1411) οὐ γὰρ διrsquo ἔχθρας οὐδετέρῳ γενήσομαι τὸν μὲν γὰρ ἡγοῦμαι σοφόν τῷ δrsquo ἥδομαι ΠΛΟΥΤΩΝ οὐδὲν ἄρα πράξεις ὧνπερ ἦλθες οὕνεκα Δι ἐὰν δὲ κρίνω (1415) Πλ τὸν ἕτερον λαβὼν ἄπει (1415bis) ὁπότερον ἂν κρίνῃς ἵνrsquo ἔλθῃς μὴ μάτην (1416) Δι εὐδαιμονοίης φέρε πύθεσθέ μου ταδί ἐγὼ κατῆλθον ἐπὶ ποιητήν τοῦ χάριν ἵνrsquo ἡ πόλις σωθεῖσα τοὺς χοροὺς ἄγῃ ὁπότερος οὖν ἂν τῇ πόλει παραινέσειν (1420) μέλλῃ τι χρηστόν τοῦτον ἄξειν μοι δοκῶ πρῶτον μὲν οὖν περὶ Ἀλκιβιάδου τίνrsquo ἔχετον γνώμην ἑκάτερος ἡ πόλις γὰρ δυστοκεῖ Αι ἔχει δὲ περὶ αὐτοῦ τίνα γνώμην Δι τίνα (1424bis)

ποθεῖ μέν ἐχθαίρει δέ βούλεται δrsquo ἔχειν (1425) ἀλλrsquo ὅ τι νοεῖτον εἴπατον τούτου πέρι Ευ μισῶ πολίτην ὅστις ὠφελεῖν πάτραν βραδὺς πέφανται μεγάλα δὲ βλάπτειν ταχύς καὶ πόριμον αὑτῷ τῇ πόλει δrsquo ἀμήχανον Δι εὖ γrsquo ὦ Πόσειδον σὺ δὲ τίνα γνώμην ἔχεις (1430) Αι οὐ χρὴ λέοντος σκύμνον ἐν πόλει τρέφεινmiddot (1431a) μάλιστα μὲν λέοντα μὴ rsquoν πόλει τρέφεινmiddot (1431b) ἢν δrsquo ἐκτραφῇ τις τοῖς τρόποις ὑπηρετεῖν (1432) Δι νὴ τὸν Δία τὸν σωτῆρα δυσκρίτως γrsquo ἔχωmiddot ὁ μὲν σοφῶς γὰρ εἶπεν ὁ δrsquo ἕτερος σαφῶς ἀλλrsquo ἔτι μίαν γνώμην ἑκάτερος εἴπατον (1435) περὶ τῆς πόλεως ἥντινrsquo ἔχετον σωτηρίαν Ευ εἴ τις πτερώσας Κλεόκριτον Κινησίᾳ ἄρειεν αὔραις πελαγίαν ὑπὲρ πλάκαmdash Δι γελοῖον ἂν φαίνοιτο νοῦν δrsquo ἔχει τίνα Ευ εἰ ναυμαχοῖεν κᾆτrsquo ἔχοντες ὀξίδας (1440) ῥαίνοιεν εἰς τὰ βλέφαρα τῶν ἐναντίων Δι εὖ γrsquo ὦ Παλάμηδες ὦ σοφωτάτη φύσις (1451) ταυτὶ πότερrsquo αὐτὸς ηὗρες ἢ Κηφισοφῶν Ευ ἐγὼ μόνοςmiddot τὰς δrsquo ὀξίδας Κηφισοφῶν Ευ ἐγὼ μὲν οἶδα καὶ θέλω φράζειν (1442) Δι λέγε (1442bis) Ευ ὅταν τὰ νῦν ἄπιστα πίσθrsquo ἡγώμεθα (1443) τὰ δrsquo ὄντα πίστrsquo ἄπιστα Δι πῶς οὐ μανθάνω (1444bis) ἀμαθέστερόν πως εἰπὲ καὶ σαφέστερον (1445) Ευ εἰ τῶν πολιτῶν οἷσι νῦν πιστεύομεν τούτοις ἀπιστήσαιμεν οἷς δrsquo οὐ χρώμεθα τούτοισι χρησαίμεσθαmdash Δι σωθείημεν ἄν (1448bis) Ευ εἰ νῦν γε δυστυχοῦμεν ἐν τούτοισι πῶς (1449) τἀναντίrsquo ltἂνgt πράξαντες οὐ σῳζοίμεθrsquo ἄν (1450) Δι τί δαὶ σύ τί λέγεις (1454) Αι τὴν πόλιν νύν μοι φράσον (1454bis) πρῶτον τίσι χρῆταιmiddot πότερα τοῖς χρηστοῖς (1455) Δι πόθεν (1455bis) μισεῖ κάκιστα (1456) Αι τοῖς πονηροῖς δrsquo ἥδεται (1456bis) Δι οὐ δῆτrsquo ἐκείνη γrsquo ἀλλὰ χρῆται πρὸς βίαν (1457) Αι πῶς οὖν τις ἂν σώσειε τοιαύτην πόλιν ᾗ μήτε χλαῖνα μήτε σισύρα ξυμφέρει Δι εὕρισκε νὴ Δίrsquo εἴπερ ἀναδύσει πάλιν (1460) Αι ἐκεῖ φράσαιμrsquo ἄν ἐνθαδὶ δrsquo οὐ βούλομαι Δι μὴ δῆτα σύ γrsquo ἀλλrsquo ἐνθένδrsquo ἀνίει τἀγαθά Αι τὴν γῆν ὅταν νομίσωσι τὴν τῶν πολεμίων εἶναι σφετέραν τὴν δὲ σφετέραν τῶν πολεμίων πόρον δὲ τὰς ναῦς ἀπορίαν δὲ τὸν πόρον (1465) Δι εὖ πλήν γrsquo ὁ δικαστὴς αὐτὰ καταπίνει μόνος Πλ κρίνοις ἄν

Δι αὕτη σφῷν κρίσις γενήσεται (1467bis) αἱρήσομαι γὰρ ὅνπερ ἡ ψυχὴ θέλει (1468) Ευ μεμνημένος νυν τῶν θεῶν οὓς ὤμοσας ἦ μὴν ἀπάξειν μrsquo οἴκαδrsquo αἱροῦ τοὺς φίλους (1470) Δι ἡ γλῶττrsquo ὀμώμοκrsquo Αἰσχύλον δrsquo αἱρήσομαι Ευ τί δέδρακας ὦ μιαρώτατrsquo ἀνθρώπων Δι ἐγώ (1472bis) ἔκρινα νικᾶν Αἰσχύλον τιὴ γὰρ οὔ (1473) Ευ αἴσχιστον ἔργον προσβλέπεις μrsquo εἰργασμένος Δι τί δrsquo αἰσχρόν ἢν μὴ τοῖς θεωμένοις δοκῇ (1475) Ευ ὦ σχέτλιε περιόψει με δὴ τεθνηκότα Δι τίς δrsquo οἶδεν εἰ τὸ ζῆν μέν ἐστι κατθανεῖν τὸ πνεῖν δὲ δειπνεῖν τὸ δὲ καθεύδειν κῴδιον Πλ χωρεῖτε τοίνυν ὦ Διόνυσrsquo εἴσω Δι τί δαί (1479bis) Πλ ἵνα ξενίσωμεν σφὼ πρὶν ἀποπλεῖν (1480) Δι εὖ λέγεις (1480bis) νὴ τὸν Δίrsquomiddot οὐ γὰρ ἄχθομαι τῷ πράγματι (1481) Χο μακάριός γrsquo ἀνὴρ ἔχων στρ ξύνεσιν ἠκριβωμένην πάρα δὲ πολλοῖσιν μαθεῖν ὅδε γὰρ εὖ φρονεῖν δοκήσας (1485) πάλιν ἄπεισιν οἴκαδrsquo αὖ ἐπrsquo ἀγαθῷ μὲν τοῖς πολίταις ἐπrsquo ἀγαθῷ δὲ τοῖς ἑαυτοῦ ξυγγενέσι τε καὶ φίλοισltιgt διὰ τὸ συνετὸς εἶναι (1490) χαρίεν οὖν μὴ Σωκράτει ἀντ παρακαθήμενον λαλεῖν ἀποβαλόντα μουσικὴν τά τε μέγιστα παραλιπόντα τῆς τραγῳδικῆς τέχνης (1495) τὸ δrsquo ἐπὶ σεμνοῖσιν λόγοισι καὶ σκαριφησμοῖσι λήρων διατριβὴν ἀργὸν ποιεῖσθαι παραφρονοῦντος ἀνδρός Πλ ἄγε δὴ χαίρων Αἰσχύλε χώρει (1500) καὶ σῷζε πόλιν τὴν ἡμετέραν γνώμαις ἀγαθαῖς καὶ παίδευσον τοὺς ἀνοήτουςmiddot πολλοὶ δrsquo εἰσίνmiddot καὶ δὸς τουτὶ Κλεοφῶντι φέρων καὶ τουτουσὶ τοῖσι πορισταῖς (1505) Μύρμηκί θrsquo ὁμοῦ καὶ Νικομάχῳ τόδε δrsquo Ἀρχενόμῳmiddot καὶ φράζrsquo αὐτοῖς ταχέως ἥκειν ὡς ἐμὲ δευρὶ καὶ μὴ μέλλεινmiddot κἂν μὴ ταχέως ἥκωσιν ἐγὼ νὴ τὸν Ἀπόλλω (1510)

στίξας αὐτοὺς καὶ συμποδίσας μετrsquo Ἀδειμάντου τοῦ Λευκολόφου κατὰ γῆς ταχέως ἀποπέμψω (1513-14) Αι ταῦτα ποιήσωmiddot σὺ δὲ τὸν θᾶκον (1515) τὸν ἐμὸν παράδος Σοφοκλεῖ τηρεῖν καὶ διασῴζειν ἢν ἄρrsquo ἐγώ ποτε δεῦρrsquo ἀφίκωμαι τοῦτον γὰρ ἐγὼ σοφίᾳ κρίνω δεύτερον εἶναι μέμνησο δrsquo ὅπως ὁ πανοῦργος ἀνὴρ (1520) καὶ ψευδολόγος καὶ βωμολόχος μηδέποτrsquo εἰς τὸν θᾶκον τὸν ἐμὸν μηδrsquo ἄκων ἐγκαθεδεῖται Πλ φαίνετε τοίνυν ὑμεῖς τούτῳ λαμπάδας ἱεράς χἄμα προπέμπετε (1525) τοῖσιν τούτου τοῦτον μέλεσιν καὶ μολπαῖσιν κελαδοῦντες Χο πρῶτα μὲν εὐοδίαν ἀγαθὴν ἀπιόντι ποιητῇ εἰς φάος ὀρνυμένῳ δότε δαίμονες οἱ κατὰ γαίας τῇ δὲ πόλει μεγάλων ἀγαθῶν ἀγαθὰς ἐπινοίας (1530) πάγχυ γὰρ ἐκ μεγάλων ἀχέων παυσαίμεθrsquo ἂν οὕτως ἀργαλέων τrsquo ἐν ὅπλοις ξυνόδων Κλεοφῶν δὲ μαχέσθω κἄλλος ὁ βουλόμενος τούτων πατρίοις ἐν ἀρούραις