ARB 68 Grimaldi

7212019 ARB 68 Grimaldi

httpslidepdfcomreaderfullarb-68-grimaldi 14

12 [ The Athens Review of books Δεκέμ

Παρακολουθώντας πολύ προ-σεκτικά τη φοροληστρικήπολιτική της κυβέρνησης

Τσίπρα η οποία ξεπέρασε την επίσης

φοροληστρική πολιτική των προηγού-μενων κυβερνήσεων Σαμαρά Παπαν-δρέου κά και θα φθάσει στο τέλος ναφορολογήσει και τον αέρα που ανα-πνέουμε θυμήθηκα το συγγραφικόπόνημα του Ονωρίου Ε΄ των Γκριμάλ-ντι ο οποίος έμεινε στην ιστορία ωςη μεγαλύτερη φορολογική μάστιγαΑυτός κυβέρνησε το Πριγκιπάτο τουΜονακό με τρομοκρατικές μεθόδουςόπως άλλωστε και οι προηγούμενοιαπό αυτόν Γκριμάλντι εφαρμόζονταςτην ακόλουθη σοσιαλιστική πολιτική(όλοι οι τύραννοι αργά ή γρήγορα κα-ταφεύγουν στον Σοσιαλισμό) έθεσεσε καθεστώς διοικητικού ελέγχου τα

πάντα όλα τα γνωστά στην εποχήτου καταναλωτικά είδη και την όποιαπαραγωγή του κρατιδίου και τα φο-ρολόγησε ανηλεώς Φορολόγησε ει-σαγωγές εξαγωγές δικαιώματα άυλεςαξίες συναλλαγές Οι φόροι όμως δενέφταναν για να καλύψουν τις αλόγι-στες δαπάνες του και φορολόγησε τονερό τα νεογέννητα τα κατοικίδιατα νεογέννητα των κατοικιδίων τωνκοπαδιών κοκ Δημιούργησε και έναδυσνόητο και πολύπλοκο σύστημαγια τις φορολογικές δηλώσεις και τατελωνεία που είχε ως αποτέλεσμανα παρανομούν όλοι οι εξαθλιωμένοιΜονεγάσκοι και να τους επιβάλλονταιεξοντωτικές ποινές και κατασχέσειςτης όποιας περιουσίας τούς είχε τελο-σπάντων απομείνει

Τα κρατικά έξοδα όμως δεν μειώ-νονταν και επειδή εν τω μεταξύ είχανεξαντληθεί και οι πηγές της φορολο-γίας στο τέλος αποφάσισε να φο-ρολογήσει τα περιττώματα και τουςβόθρους

Ο Ονώριος μάλιστα όπως διηγείται οΚ Α Κύρου στο βιβλίο του Βλέποντας

και γράφοντας για να υποστηρίξει τηνπολιτική του συνέγραψε και βιβλίο μετίτλο Η πολυπτωχία και ο τρόπος κα-ταργήσεώς της ένα συνονθύλευμα ανο-ησιών που ακούει κανείς και σήμερα ωςδικαιολογίες από τους αριστερούς καιδεξιούς κρατιστές υποστηρικτές τηςμεγάλης άδικης και δημευτικής φορο-λογίας προκειμένου να αποφύγουν τηνενοχλητική συζήτηση για μείωση τουυδροκέφαλου κράτους Στη σελίδα 14παραθέτουμε ένα εκτενές απόσπασμααπό το βιβλίο του Κύρου

Δυστυχώς για τον Ονώριο όπωςκαι για τους έλληνες επιγόνουςτου Βαρουφάκη Αλεξιάδη

Τσακαλώτο στην οικονομία ισχύει ο

κανόνας ότι κάθε πράξη έχει και ορατάαλλά και αόρατα αποτελέσματα όπωςέχει γραφτεί πολλές φορές Ο ΓιώργοςΘυματόπουλος ιδιωτικός υπάλληλοςκαι ο Νίκος Τεμπελόπουλος δημόσιοςυπάλληλος πλήρωσαν εκατό ευρώαπό το εισόδημά τους για την αγοράίσης αξίας χρήσιμων σrsquo αυτούς και τιςοικογένειές τους προϊόντων και υπη-ρεσιών Το ορατό στο παράδειγμά μαςείναι ότι και οι δύο δαπάνησαν το ίδιοποσό για την αγορά προϊόντων καιυπηρεσιών ίσης αξίας Επίσης οι προ-μηθευτές και του ενός και του άλλουαποκόμισαν τα αντίστοιχα οφέληΕκείνο ωστόσο που δεν είναι ορατόείναι ότι ο δημόσιος υπάλληλος Τε-μπελόπουλος αποστέρησε εκατό ευρώαπό τους φορολογούμενους οι οποίοι

πλήρωσαν με τους φόρους αγορές που πραγματοποίησεαπό τους προμηθευτές των γουμένων το ποσό αυτό

Ακόμη ενώ ο Θυματόπουράζοντας προϊόντα ή υπηρεβάνει κάτι χρήσιμο με ανόφελος του προμηθευτή τπληρώνει φόρους λαμβάνει ρης αξίας υπηρεσίες από τουςδους Τεμπελόπουλους και τοΠολλές φορές μάλιστα με ρους του ενισχύει τους απρκρατικούς μηχανισμούς πουπουν την ταλαιπωρία τον βατην αναίδεια την κοροϊδίαφθορά του δημόσιου τομέα

Ενδέχεται κάποιος να αντκαι ο Τεμπελόπουλος με τπου του δίνουν οι φορολο

θα αγοράσει αγαθά κι υπηρίδιο επιχείρημα ισχύει βεβστην περίπτωση κάποιου λησυνάντησε στον δρόμο διΘυματόπουλους και τους άτην απειλή περιστρόφου εκαΚι αυτός τα λεφτά που θα κτη βία θα τα δαπανήσει σε χης αξίας αγαθά και υπηρεσαυτό δεν νομιμοποιεί την κλληστεία με την οποία προσόλο και περισσότερο η σύγχρολογία

Εξίσου σοβαρό με το όμως είναι και το πζήτημα της διατήρη

μεγάλου δημόσιου τομέα Αεν συντομία τα δημοσιονοχώρας μας Με τους φόρουπληρώσουν οι επιχειρήσειςεκατομμύρια οκτακόσιες χιλρολογούμενοι το τρέχον έτονα συντηρηθούν περίπου 75μόσιοι υπάλληλοι η μισθοδοποίων ανέρχεται σε 20815 δ

Η πολυπτωχία και ο τρόπος καταργήσεώς τηςΑπό τον ΤΑΣΟ Ι ΑΒΡΑΝΤΙΝΗ

Μαρίνους φαν Ράυμερσβάλε Φοροεισπράκτορες 1542 λάδι σε καμβά 104 x 120 cmΠαλαιά Πινακοθήκη του Μονάχου



[ The Athens Review ofΔεκέμβριος 2015

ή σε 27753 ευρώ κατά μέσο όρο γιατον καθένα Ο αριθμός των δημοσίωνυπαλλήλων είναι περίπου αυτός παράτα όσα κατά καιρούς ανακοινώνει τοΥπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμι-σης και αναμασούν χωρίς να ελέγξουντα περισσότερα μέσα ενημέρωσηςΑδιευκρίνιστος παραμένει από κα-θαρή σκοπιμότητα ο αριθμός των μι-σθοδοτούμενων από το Δημόσιο σε

κάθε περίπτωση όμως αγγίζει εάν δενξεπερνά τις 750000

Οι κυβερνητικές πηγές μιλούν για570000 περίπου αλλά αναφέρονταιμόνο στους μονίμους και στους υπαλ-λήλους αορίστου χρόνου (ΙΔΑΧ)Δεν υπολογίζουν τους μισθοδοτούμε-νους από το Δημόσιο συμβασιούχους(συμβάσεις έργου) υπαλλήλους μεσυμβάσεις ορισμένου χρόνου ωρομί-σθιους αιρετούς κά που σύμφωνα μεστοιχεία του Υπουργείου ΔιοικητικήςΜεταρρύθμισης ανέρχονται σε 60000περίπου Έτσι φθάνουμε στις 630 χιλ(570 + 60) Αλλά στον αριθμό αυτό δεν

υπολογίζονται ακόμη οι απασχολού-μενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα(στις δημόσιες επιχειρήσεις στις δη-μοτικές επιχειρήσεις και στα νομικάπρόσωπα ιδιωτικού δικαίου υπό τονέλεγχο του Δημοσίου) Ο αριθμόςαυτών των υπαλλήλων ξεπερνά κατάπολύ τις 120000 με 1300002 Έτσιαισίως φθάνουμε στις 750 χιλιάδεςαριθμός που καταδεικνύει το μείζονδιαρθρωτικό πρόβλημα της ελληνικήςοικονομίας

Ας κάνουμε τώρα έναν ακόμη υπο-λογισμό Αν αφαιρέσουμε από τα 178δισ ευρώ περίπου ΑΕΠ του 2015 ταπερίπου 20 δισ ευρώ της μισθοδοσίας

των δημοσίων υπαλλήλων και διαιρέ-σουμε το υπόλοιπο με τα 28 εκατομ-μύρια των εργαζομένων στον ιδιωτικότομέα βρίσκουμε ότι ο μέσος εργαζό-μενος σrsquo αυτόν συνεισέφερε στο ΑΕΠτης χώρας 564 χιλ ευρώ Ακόμη ανδεχθούμε ότι ο μέσος δημόσιος υπάλ-ληλος παράγει αγαθά και υπηρεσίεςίσης αξίας με το ετήσιο κόστος τουστον προϋπολογισμό ndashκάτι που είναιβέβαιο ότι δεν ισχύειndash τότε η παρα-γωγικότητά του υπολείπεται αυτήςτου μέσου εργαζόμενου στον ιδιωτικότομέα κατά 276 χιλ ευρώ Έτσι κάθεθέση εργασίας που δημιουργείται ήχάνεται στον ιδιωτικό τομέα προσθέ-τει ή αφαιρεί αντιστοίχως στο ΑΕΠ564 χιλ ευρώ ενώ το αντίστοιχο όφε-λος ή κόστος στο ΑΕΠ από τις θέσειςπου δημιουργούνται ή καταργούνταιστον δημόσιο τομέα ανέρχεται σε 277χιλ ευρώ Επομένως για όσους μι-λούν για ανάπτυξη καμία προσέγγισηδεν θα ήταν αποτελεσματικότερη απότην ταχύτατη μετατροπή δημοσίωνθέσεων απασχόλησης σε αντίστοιχεςστον ιδιωτικό τομέα

Τον Νοέμβριο του 2010 ο σοσι-αλιστής τότε πρωθυπουργόςΓιώργος Παπανδρέου απέ-

κλεισε κάθε ενδεχόμενο απολύσεωνστο Δημόσιο Τότε το ποσοστό ανερ-γίας ήταν ακόμη στο 14 περίπου και οαριθμός των ανέργων δεν ξεπερνούσετις 700 χιλιάδες Σήμερα το ποσοστόανεργίας έχει εκτιναχθεί στο 252και ο αριθμός των ανέργων ξεπερνά το

15 εκατομμύριο Εάν το 2010 η τότεσοσιαλιστική κυβέρνηση (καθολικόςδιάδοχος της οποίας είναι σήμερα οΣΥΡΙΖΑ) δεν επιδείκνυε helliplaquoκοινωνικήευαισθησίαraquo και είχε καταργήσει όλουςτους άχρηστους φορείς του Δημοσίουαπολύοντας 200000 δημοσίους υπαλ-λήλους δίνοντάς τους για τρία χρόνιατο 70 του πραγματικού μισθού τουςθα είχαν κατά το μάλλον ή ήττον σή-μερα συμβεί τα εξής3

ndash Θα είχαν εξοικονομηθεί από τηνπραγματική οικονομία περισσότερααπό 16 δισ ευρώ (49 δισ + 11 δισ

ευρώ το 2011-2013 και το 2014-2015αντιστοίχως) μόνο από τις απολύσειςκαι περίπου άλλα 75 δισ ευρώ απότις καταργήσεις των άχρηστων φο-ρέων του Δημοσίου τις συγχωνεύ-σεις άλλων και τον περιορισμό τής μημισθοδοτικής δαπάνης λειτουργίαςτους

ndash Το κράτος θα είχε εξοφλήσει τιςυποχρεώσεις του προς την ιδιωτικήοικονομία

ndash Δεν θα είχαν κλείσει ή αλλάξειεθνικότητα 130000 επιχειρήσεις καιτουλάχιστον 500000 σημερινοί άνερ-γοι θα είχαν ακόμη τη δουλειά τους

ndash Το τραπεζικό σύστημα θα είχε

υποστεί σαφώς μικρότερο πλήγμαστη ρευστότητα και στους δείκτες φε-ρεγγυότητάς του και θα απαιτούντανμικρότερα ποσά δημόσιου δανεισμούγια την ανακεφαλαίωση των τραπεζώνπου επιβαρύνει το δημόσιο χρέος καιτις τσέπες των φορολογουμένων

ndash Το ΑΕΠ από 2085 δισ ευρώ το2011 δεν θα είχε συρρικνωθεί στα 178δισ ευρώ το 2015 αλλά ndashχωρίς ναλαμβάνουμε υπrsquo όψιν κανέναν πολ-λαπλασιαστή κι ακόμη κι αν η ανερ-γία του ιδιωτικού τομέα περιοριζότανμόνο κατά τον αριθμό όσων απολύ-ονταν από το Δημόσιοndash το ΑΕΠ θαήταν περίπου 15 δισ ευρώ παραπάνωαπό το σημερινό

ndash Η παραγωγική ιδιωτική οικονο-μία με τα χρήματα που δεν θα της είχεαρπάξει με τη βία το αντιπαραγωγικόκράτος θα είχε δημιουργήσει νέες θέ-σεις εργασίας και θα είχε προσελκύσεικαι νέες παραγωγικές επενδύσεις

ndash Το Δημόσιο με τις καταργήσειςτων περιττών φορέων του με τις απο-λύσεις και με ένα σύστημα αυστη-ρής και δίκαιης αξιολόγησης θα είχε

εξορθολογιστεί θα ήταν αποτελε-σματικότερο και οι υπάλληλοί του θαυπηρετούσαν τον πολίτη γνωρίζονταςότι κρίνονται από τα αποτελέσματάτους

ndash Προπάντων δεν θα υπήρχε η ανά-γκη για περαιτέρω δημοσιονομικήπροσαρμογή η οποία προκύπτει απότην ακόλουθη συλλογιστική Το μέσοκόστος του απασχολουμένου στο Δη-

μόσιο ανέρχεται σε 190 του μέσουκόστους του εργαζόμενου στον ιδι-ωτικό τομέα4 Ο μέσος συντελεστήςφορολογίας εισοδήματος των υπαλλή-λων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα κυ-μαίνεται περίπου στο 20 Το καθαρόκόστος (μετά την επιστροφή στο κρά-τος του φόρου κάθε απασχολουμένουστο Δημόσιο) ανέρχεται σε 152 τουκόστους του εργαζομένου στον ιδιω-τικό τομέα Συνεπώς για να πληρωθείένας δημόσιος υπάλληλος πληρώνουνφόρο 75 ιδιωτικοί υπάλληλοι (152 20) άρα για τους 750000 δημοσίουςυπαλλήλους χρειαζόμαστε 5625000

ιδιωτικούς υπαλλήλους αριθμό δι-πλάσιο από όσους σήμερα κατορθώ-νουν να επιζήσουν της φοροληστείας

Να προσθέσουμε ότι το κό-στος της λειτουργίας τουΔημοσίου για τους φορολο-

γουμένους δεν περιορίζεται μόνο στηλειτουργία των χιλιάδων περιττώνφορέων του ή στη μισθοδοσία τωνυπεράριθμων υπαλλήλων του Μόνοαπό την μη καθολική εφαρμογή τουενιαίου μισθολογίου για όλους τουςφορείς του στενού και ευρύτερου δη-μόσιου τομέα οι απώλειες ανέρχονται

περίπου στο 1 δισ ευρώ ετησίως ή 4δισ ευρώ για την τετραετία 2012-2014Το κόστος της γραφειοκρατίας που σεένα βαθμό υπάρχει για να υπάρχουνθέσεις καλά οργανωμένων συντεχνι-ακά μισθοδοτούμενων από τον δημό-σιο τομέα αγγίζει το 7 του ΑΕΠ ή125 δισ ευρώ ετησίως laquoΟ μεγαλύτε-ρος κίνδυνος του παρεμβατισμού είναιη αύξηση της κρατικής δύναμης καιτης γραφειοκρατίαςraquo έχει επισημάνειο Καρλ Πόπερ ήδη από το 1945

Με την συνεχώς διευρυνόμενη πο-λιτική δύναμή τους οι δημόσιοι υπάλ-ληλοι χρησιμοποιούν τις οικονομικέςπολιτικές που σχεδιάζουν συνάδελφοίτους για απόκτηση προνομίων οικο-νομικού οφέλους και κάθε είδους πα-ραχωρήσεων υπέρ αυτών Μια πολύσημαντική αρνητική επίπτωση τηςγραφειοκρατίας είναι ότι αυτή εμπο-δίζει τη διόρθωση των ατελειών τηςελεύθερης οικονομίας που κατά τηνκλασική σχολή συμβαίνει με την ανά-πτυξη της επιχειρηματικότητας Οιατέρμονες γραφειοκρατικές διαδικα-σίες οι πολύπλοκες ρυθμίσεις απο-

τρέπουν τα άτομα να αναλαεπιχειρηματική δράση ή τα απνουν να την επεκτείνουν5 Είνεπίσης ότι το μέγεθος της κρατίας είναι ευθέως ανάλοπόσο υπανάπτυκτη είναι μια και υπονομεύει την οικονομίεπιχειρηματικότητα 6

Όλα αυτά δεν συμβαίνουαπλώς γιατί κάναμε λάθος Δ

το μεγάλο κράτος ndashυπό δημή ολοκληρωτικό μανδύαndash εειρήνης διαθέτει ένα πανίσχυγια να καταπιέζει τους πολίτεφορολογία Όταν το ταμείοαπό τη σπάταλη ήκαι την αδιαχείριση που απαιτεί η συτου υδροκέφαλου κρατικού Λοι φοροεισπράκτορες με ττων πλέον σύγχρονων τεχντη συνδρομή της οικονομικνομίας και των πάντοτε πστην εξυπηρέτηση των εξοκών επιδιώξεων δικαστικώνπου έχουν μετατρέψει τα δι

σε laquoψεκάστε σκουπίστε εισεξοντώνουν τους φορολογουπηκόους Κάποτε ndashιδίως στχικά καθεστώταndash οι λόγοι δνα κάνουν μόνο με την ταμεστότητα Τα αυταρχικά καγνωρίζουν ότι με το laquoβαρύ φορολογίας μπορούν να ελέγνα ποδηγετούν τους πολίτεςλιστα τους πιο laquoανήσυχουςraquo ή τους ισχυρότερους οικονομνους που κατά κανόνα θεωκαι είναι οι εν δυνάμει αντίπαΔεν είναι τυχαίο ότι στις μανελεύθερα καθεστώτα (ΒενΜιανμάρ Λευκορωσία κλπ)

ποιούν τη φορολογία για νασουν ή προληπτικά να απονετους αντιπάλους τους να ή να ελέγξουν τα ενοχλητενημέρωσης που ανήκουν σνα κρατικοποιήσουν τις επιτους ακόμη και να τους στείφυλακή

Το θέμα μας όμως δεν είνταρχικά καθεστώτα αλλά το σκράτος δικαίου και το όριο σμπορεί να φτάσει η επέμβασήιδιωτική σφαίρα του πολίτηθεμελιώδη ατομικά δικαιώμα

Από τις παραπάνω δσεις προκύπτει τοερώτημα έως πότε θ

νουμε το βαρύτατο αυτό τίμπότε θα διατηρούμε το μεγτος των συντεχνιών και τωδοθηρικών ομάδων που συγκάθε φορά μια πανίσχυρη κμειοψηφία η οποία εξαιτίαςγάνωσης και της ιδεολογικροής της μεταμορφώνεται σ




εκλογική πλειοψηφία η οποία οδηγείτη χώρα σε αρνητικά δημοσιονομικάαποτελέσματα εις βάρος της συλλογι-κής ευημερίας σε ανισότητες εις βάροςτων ανοργάνωτων και σε διατήρησητης ακινησίας του status quo αντί τηςανατροπής του Η σύγχρονη αυτήπροσοδοθηρία των κλεπτοκρατικώνομάδων αποτελεί τη βασική αιτία τηςκατάρρευσης και των αποτυχιών του

κράτους (status failures)7

Ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης λοι-πόν της laquoπολυπτωχίαςraquo είναι η υπο-στήριξη του αιτήματος της δραστικήςμείωσης της φορολογίας και ο συνα-

κόλουθος άμεσος και δραστικός περι-ορισμός του υδροκέφαλου δημόσιουτομέα ώστε από χώρα δημοσίων υπαλ-λήλων να καταστούμε χώρα ελεύθερωνδρώντων δημιουργικών ανθρώπων

1 httpsgooglBTkj9s p 47

2 Σε μελέτη της ΓΓΠΣ (Έκδοση 10 Ο-

κτώβριος του 2010) αυτοί ανέρχονται σε

215000 περίπου Η μελέτη αυτή παρουσιά-

ζει κάποια σφάλματα στους υπολογισμούς

της (περιλαμβάνει λχ τους υπαλλήλους

του ιδιωτικοποιημένου ΟΤΕ ή της Ε-

ΤΕ ενώ την ίδια στιγμή λείπουν στοιχεία

880 φορέων του Δημοσίου δημοτικών ε-

πιχειρήσεων κά) ωστόσο αποτελεί μια

καταρχήν μεθοδολογικά σωστή εκτίμηση

του αριθμού των απασχολουμένων στον

ευρύτερο δημόσιο τομέα

3 Βλ Γ Μπήτρος Τ Αβραντίνης

laquoΕπιτέλους μειώστε το κράτος τώραraquo

Καθημερινή 14102012

httpbitly1NbBrLP

4 Β Βασιλάτος Τρ Κολλίντζας Η μη ανά-

πτυξη της Ελληνικής Οικονομίας όλοι μαζί

στο πάρτι και ο καθένας για την πάρτη του

Εισήγηση στο Ιnstitute of Diplomacy amp

Global Affairs του American College of

Greece 2015 (httpgooglKEWdOP)

5 Ο Williamson ldquoEconomic Inst

Development A view from th

στο Mancur Olson and Satu Kauml

Not-so-dismal Science A Broa

Economies and Societies 2000

6 D North Institutions Institutio

and Economic Performance

University Press p 225-226

7 Εκτενείς αναφορές στις κ

τικές μειοψηφίες των laquo Βίκιεξαιρετικό βιβλίο Θ Πελα

Μητσόπουλος Ανάλυση της

Οικονομίας Η Προσοδοθηρία

ταρρυθμίσεις Παπαζήση Αθήν

Κ Ἀ Κύρου Βλέποντας καὶγράφοντας Ἕνας γῦρος στὴν ΕὐρώπηΒιβλιοπωλεῖον τῆς ἙστίαςἈθήνα χχ μᾶλλον 1964 [Ἀετὸς 1947]Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ κεφlaquoΜία δυναστείαraquo σ 84-86

[hellip] Ἐν τούτοις μετὰ 22 χρόνια ἐπέ-πρωτο ὁ οἶκος τῶν Γκριμάλδι νὰ ἐπι-στρέψῃ εἰς τὸ Μονακό Οὐδέποτεἐγνώσθη ἀκριβῶς γιατί καὶ πῶς ὁ ἀγο-

ραῖος Ταλλεϋράνδος ndashποὺ ἀσφαλῶςθὰ ἐπληρώθηκε ἀκριβὰndash προσέθεσενἰδιοχείρως σὲ μιὰ σελίδα τῆς Συνθήκηςτῶν Παρισίων καὶ εἰς τὸ τέλος τῆς 8ηςπαραγράφου τὶς λέξεις laquoet le princede Monaco rentrera dans ses EacutetatsraquoΟἱ Σύμμαχοι ὑπέγραψαν χωρὶς νὰ τὸπροσέξουν καὶ ἡ δουλειὰ τῆς Δυνα-στείας εἶχε γίνει Μόνη της ἡ Γαλλίαἐστερεῖτο μιᾶς ὡραιοτάτης ἐπαρχίαςκαὶ ἄφηνε ἕρμαιον τὸ Μονακό σὲ μίανμάστιγα τῶν νεωτέρων χ ρόνων

Αὐτὴ ἡ μάστιξ ἦταν ὁ Ὀνώριος Ε΄Ἀνέλαβε τὴν ἐξουσίαν τὸ 1819 καὶἀπεδείχθη ὁ μεγαλείτερος φοροτέχνηςτῆς Εὐρώπης Ὥρισε μόνος του εὐθὺςἀμέσως σὲ 300000 χρυσᾶ φράγκα τὸεἰσόδημα ποὺ ἔπρεπε νὰ τοῦ ἀποφέρῃτὸ μικροσκοπικό του πριγκηπᾶτονκαί ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ αὐθαιρέτου ὑπο-λογισμοῦ του ἐπολλαπλασίασε τοὺςφόρους καὶ τὰ τέλη καὶ ἐμονοπώλησετὰ πάντα ἀπὸ τῆς ἀγορᾶς τοῦ κρέα-τος μέχρι τῆς βιομηχανίας τοῦ λαδιοῦ

Ἐμονοπώλησε βεβαίως καὶ τrsquo ἀλεύρικιrsquo ἐπέβαλε στὸ Μονακὸ ἕνα ψωμὶlaquoἐπίσημοraquo ποὺ ἠρνοῦντο νὰ τὸ φᾶνε

καὶ οἱ σκύλοι Οἱ ταξιδιῶται ποὺ δι-έσχιζαν τὸ Μονακό ὤφειλαν διαβαί-νοντες τὰ σύνορα νὰ ρίξουν τὸ καλὸψωμί ποὺ εἶχαν πάρη ἀπὸ τὴν Νίκαιακαὶ νὰ ἀγοράσουν ἀπὸ τὸ laquoἐπίσημοraquo

Ἀλλὰ νὰ ἦταν μόνον τὸ ψωμί Τὰὀπωρικά τὰ σῦκα τὰ λεμόνια καθὼςκαὶ τὰ σταφύλια κιrsquo οἱ ἐληές φορολο-γήθηκαν στὸ τετραπλάσιο τῆς ἀξίαςτων ndashτὰ λεμόνια λχ 50 centimes τὸἕναndash εἰς τρόπον ὥστε νrsquo ἀποκλείεταιἡ ἐξαγωγή τους Καὶ ὅμως μὲ τὴνἀπειλὴ τῆς κατασχέσεως ὁ Ὀνώριοςἐπέβαλλεν εἰς τοὺς παραγωγούς νὰτὰ ἐξάγουν καὶ αὐτά εἰς βάρος τωνΤὰ δὲ χαρτόσημα τὰ δικαιώματα με-ταγραφῆς καὶ ὑποθήκης ὁ φόροςκληρονομιῶν κλπ ηὐξήθησαν μέχρισημείου ἀνηκούστου Στὸ τέλοςὅμως ὁ Ὀνώριος κατέρριψε καὶ τὸρεκὸρ τοῦ Βεσπασιανοῦ ἀποφασίσαςνὰ φορολογήσῃ καὶ ἐκεῖνα τὰ φυσικὰ

προϊόντα τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἔγινανἱστορικὰ μὲ τὸν Καμπρόνν Τὰ ὀπω-ροφόρα δένδρα ndashἐσκέφθηκεndash χρειά-ζονται πρὸ παντός νερὸ καὶ λίπασμαγιὰ νrsquo ἀποδώσουν ἀρκετοὺς καρπούςΘὰ τὰ φορολογήσω ἑπομένως καὶ τὰδύο Καὶ τὸ νερὸ μὲν ἦταν εὐκολώ-τατον Ἐμπῆκεν ἕνας φόρος στὰ πη-γάδια καὶ σrsquo ὅλα τὰ τρεχούμενα νεράἈλλὰ τὸ λίπασμα Κτηνοτροφία δὲνἐγίνετο στὸ πριγκηπᾶτον τὰ χημικὰλιπάσματα ἦσαν ἀκόμη ἄγνωστα καὶμόνον τὰ ἀνθρώπινα ὑπῆρχαν Ἐκεῖ

λοιπόν ἐστράφη ἡ προσοχὴ τοῦ Ὀνω-ρίου ἀφοῦ δὲ ὑπελόγισεν ὡς μέσονὅρον τὴν ὁμαλὴ παραγωγὴ ἑνὸςὑγιοῦς ὑπηκόου του τὴν καθιέρωσεναὐτὴν ὡς βάσιν μιᾶς κλιμακωτῆς φο-ρολογίας Καί γιὰ νὰ μὴ τοῦ φᾶνετὶς εἰσπράξεις διέταξε προληπτικῶςτὴν καταμέτρησιν καὶ ἀκριβῆ ἐξέλεγ-ξιν ὅλων των βόθρων τοῦ ὀπερεττικοῦτου κρατιδίου

Ἐννοεῖται ὅτι καὶ τὰ ζωντανὰ δὲνἐφορολογοῦντο καὶ αὐτὰ ὀλιγώτεροΚάθε κατσίκι κάθε ἀρνάκι καὶ κάθεγουρουνάκι ποὺ ἐγεννιῶταν ἔπρεπεκαὶ αὐτὸ νὰ δηλωθῇ σrsquo ἕνα εἰδικὸlaquoμητρῶον τῶν ζώωνraquo καὶ νὰ πληρώσῃφόρον Στὸ Τελωνεῖον οἱ τελῶναιὅλοι ἦσαν κατὰ διαταγὴν τοῦ Ὀνω-ρίου ἐφωδιασμένοι μὲ laquoξύγκικεςraquoζυγαριές Μrsquo αὐτὸν τὸν τρόπον ὅλεςοἱ δηλώσεις γιὰ τὰ εἰσαγόμενα ἢἐξαγόμενα ἐμπορεύματα ἐφαίνοντοἐντελῶς ἀνακριβεῖς καὶ πρόστιμα τε-ράστια ἐπεβάλλοντο εἰς ὅσους εἶχανὑπογράψει Ὁ πρίγκηψ εἶχε ἱδρύσηἐπὶ πλέον ἕνα ἐργοστάσιον ὑφα-ντουργίας ὅπου τὸ ὕφασμα ἐστοίχιζε

ἀκριβώτερα ἀπrsquo ὁπουδήποτκαὶ ὑπεχρέωσε τοὺς Μονενὰ ἀγοράζουν μόνον ἀπrsquo τὸαὐτό Ἀκόμη καὶ νὰ ἰδῇς τὸὑπήκοος τῆς Αὐτοῦ Γαληνοτάλότητος ἐθεωρεῖτο φαίνεταμιον ποὺ ἔπρεπε νὰ καλοπληἔτσι ἐμπῆκε φόρος εἰς τὰ νεο

Ἐπίσης δέ ὁ ἴδιος ὁ Ὀνώριοςἕνα Νομισματοκοπεῖον ὅπουποβαρῆ ναπολεόνια κιrsquo ὡραῖεκεςraquo δεκάρες ποὺ ἔμειναν ἐππαροιμιώδεις

Φοβούμενος ndashδικαίως μήπως καὶ τὸν δολοφονήσοδιαρκῶς εἰς τὸ Παρίσι κλεπάντοτε στὸ μέγαρό του μ3 φορές στὰ 25 χρόνια τῆνίας του ἦλθε νὰ ἰδῇ ἀπὸ κπριγκηπᾶτον του Καὶ εἶναἀστεῖον ὅτι ὁ Σαιξπήρειος αλάργυρος εἶχε καὶ τὴν ἀἀναίδεια νὰ γράψῃ ἕνα βιβτὸν τίτλον Ἡ Πολυπτωχία κπος καταργήσεώς της (Du paet le moyen de le deacutetruire) ποἄλλο ἀπὸ ἕνα συνονθύλευμσιῶν Ἐπέμεινε ὅμως νὰ ἐπρακτικῶς καὶ τὸ βιβλίο τουστὴν Μαντὸν ἕνα laquoΟἶκον ψεωςraquo πρὸς συντήρησιν τοἐπέβαλε νέους φόρους Διεἐκεῖ εἰς τοὺς ἀπόρους κάτἢ ὄσπρια ἢ σοῦπες ποὺ ἦσαλεκτικῶς γιὰ πέταγμα ἀλλrsquoσημαντικὸν περίσσευμα μετδων καὶ ἐξόδων ἐπήγαινε σττοῦ πρίγκηπος ὁ ὁποῖος μὲ ατρόπον ἐπέτυχε νὰ ἐκμετακαὶ τοὺς ζητιάνους

Ο Ονώριος Ε΄ των Γκριμάλντι (1778-1841)

Πλατεία Γκριμάλντι (πρώην Συντάγματος)



∆εκέμβριος 2015 έτος 7o - τεύχος 68 - τιμή 5euro

ΣΒΕΤΛΑΝΑ ΑΛΕΞΙΕΒΙΤΣΑλεξάνδρα Ιωαννίδου

Οι μαύρες διαθήκες της φιλοσοφίαςΚαρλ ΣμιτΝικήτας Σινιόσογλου

Αυτός που ήθελε να κλείσει την ARBΝτόρα Μπακογιάννη vs Πολυκαθηγητή

Ο χρόνος και το παράλογοΘεοφάνης Τάσης

Το νεύμα του ΑπόλυτουΠέτρος Μαρτινίδης

Τζορτζ ΣόντερςΑντρέα Σροθ

Ο laquoγαλλικόςraquo Γιάννης ΜαρήςΛοΐκ Μαρκού

Για την ελευθερία της σκέψηςΜυρτώ ∆ραγώνα-Μονάχου

Η πολυπτωχία και ο τρόποςκαταργήσεώς τηςΤάσος Ι Αβραντίνης

Μιχάλης Ψαλιδόπουλος

Ιστορίες του ΔΝΤ



[ The Athens Review ofΔεκέμβριος 2015

ή σε 27753 ευρώ κατά μέσο όρο γιατον καθένα Ο αριθμός των δημοσίωνυπαλλήλων είναι περίπου αυτός παράτα όσα κατά καιρούς ανακοινώνει τοΥπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμι-σης και αναμασούν χωρίς να ελέγξουντα περισσότερα μέσα ενημέρωσηςΑδιευκρίνιστος παραμένει από κα-θαρή σκοπιμότητα ο αριθμός των μι-σθοδοτούμενων από το Δημόσιο σε

κάθε περίπτωση όμως αγγίζει εάν δενξεπερνά τις 750000

Οι κυβερνητικές πηγές μιλούν για570000 περίπου αλλά αναφέρονταιμόνο στους μονίμους και στους υπαλ-λήλους αορίστου χρόνου (ΙΔΑΧ)Δεν υπολογίζουν τους μισθοδοτούμε-νους από το Δημόσιο συμβασιούχους(συμβάσεις έργου) υπαλλήλους μεσυμβάσεις ορισμένου χρόνου ωρομί-σθιους αιρετούς κά που σύμφωνα μεστοιχεία του Υπουργείου ΔιοικητικήςΜεταρρύθμισης ανέρχονται σε 60000περίπου Έτσι φθάνουμε στις 630 χιλ(570 + 60) Αλλά στον αριθμό αυτό δεν

υπολογίζονται ακόμη οι απασχολού-μενοι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα(στις δημόσιες επιχειρήσεις στις δη-μοτικές επιχειρήσεις και στα νομικάπρόσωπα ιδιωτικού δικαίου υπό τονέλεγχο του Δημοσίου) Ο αριθμόςαυτών των υπαλλήλων ξεπερνά κατάπολύ τις 120000 με 1300002 Έτσιαισίως φθάνουμε στις 750 χιλιάδεςαριθμός που καταδεικνύει το μείζονδιαρθρωτικό πρόβλημα της ελληνικήςοικονομίας

Ας κάνουμε τώρα έναν ακόμη υπο-λογισμό Αν αφαιρέσουμε από τα 178δισ ευρώ περίπου ΑΕΠ του 2015 ταπερίπου 20 δισ ευρώ της μισθοδοσίας

των δημοσίων υπαλλήλων και διαιρέ-σουμε το υπόλοιπο με τα 28 εκατομ-μύρια των εργαζομένων στον ιδιωτικότομέα βρίσκουμε ότι ο μέσος εργαζό-μενος σrsquo αυτόν συνεισέφερε στο ΑΕΠτης χώρας 564 χιλ ευρώ Ακόμη ανδεχθούμε ότι ο μέσος δημόσιος υπάλ-ληλος παράγει αγαθά και υπηρεσίεςίσης αξίας με το ετήσιο κόστος τουστον προϋπολογισμό ndashκάτι που είναιβέβαιο ότι δεν ισχύειndash τότε η παρα-γωγικότητά του υπολείπεται αυτήςτου μέσου εργαζόμενου στον ιδιωτικότομέα κατά 276 χιλ ευρώ Έτσι κάθεθέση εργασίας που δημιουργείται ήχάνεται στον ιδιωτικό τομέα προσθέ-τει ή αφαιρεί αντιστοίχως στο ΑΕΠ564 χιλ ευρώ ενώ το αντίστοιχο όφε-λος ή κόστος στο ΑΕΠ από τις θέσειςπου δημιουργούνται ή καταργούνταιστον δημόσιο τομέα ανέρχεται σε 277χιλ ευρώ Επομένως για όσους μι-λούν για ανάπτυξη καμία προσέγγισηδεν θα ήταν αποτελεσματικότερη απότην ταχύτατη μετατροπή δημοσίωνθέσεων απασχόλησης σε αντίστοιχεςστον ιδιωτικό τομέα

Τον Νοέμβριο του 2010 ο σοσι-αλιστής τότε πρωθυπουργόςΓιώργος Παπανδρέου απέ-

κλεισε κάθε ενδεχόμενο απολύσεωνστο Δημόσιο Τότε το ποσοστό ανερ-γίας ήταν ακόμη στο 14 περίπου και οαριθμός των ανέργων δεν ξεπερνούσετις 700 χιλιάδες Σήμερα το ποσοστόανεργίας έχει εκτιναχθεί στο 252και ο αριθμός των ανέργων ξεπερνά το

15 εκατομμύριο Εάν το 2010 η τότεσοσιαλιστική κυβέρνηση (καθολικόςδιάδοχος της οποίας είναι σήμερα οΣΥΡΙΖΑ) δεν επιδείκνυε helliplaquoκοινωνικήευαισθησίαraquo και είχε καταργήσει όλουςτους άχρηστους φορείς του Δημοσίουαπολύοντας 200000 δημοσίους υπαλ-λήλους δίνοντάς τους για τρία χρόνιατο 70 του πραγματικού μισθού τουςθα είχαν κατά το μάλλον ή ήττον σή-μερα συμβεί τα εξής3

ndash Θα είχαν εξοικονομηθεί από τηνπραγματική οικονομία περισσότερααπό 16 δισ ευρώ (49 δισ + 11 δισ

ευρώ το 2011-2013 και το 2014-2015αντιστοίχως) μόνο από τις απολύσειςκαι περίπου άλλα 75 δισ ευρώ απότις καταργήσεις των άχρηστων φο-ρέων του Δημοσίου τις συγχωνεύ-σεις άλλων και τον περιορισμό τής μημισθοδοτικής δαπάνης λειτουργίαςτους

ndash Το κράτος θα είχε εξοφλήσει τιςυποχρεώσεις του προς την ιδιωτικήοικονομία

ndash Δεν θα είχαν κλείσει ή αλλάξειεθνικότητα 130000 επιχειρήσεις καιτουλάχιστον 500000 σημερινοί άνερ-γοι θα είχαν ακόμη τη δουλειά τους

ndash Το τραπεζικό σύστημα θα είχε

υποστεί σαφώς μικρότερο πλήγμαστη ρευστότητα και στους δείκτες φε-ρεγγυότητάς του και θα απαιτούντανμικρότερα ποσά δημόσιου δανεισμούγια την ανακεφαλαίωση των τραπεζώνπου επιβαρύνει το δημόσιο χρέος καιτις τσέπες των φορολογουμένων

ndash Το ΑΕΠ από 2085 δισ ευρώ το2011 δεν θα είχε συρρικνωθεί στα 178δισ ευρώ το 2015 αλλά ndashχωρίς ναλαμβάνουμε υπrsquo όψιν κανέναν πολ-λαπλασιαστή κι ακόμη κι αν η ανερ-γία του ιδιωτικού τομέα περιοριζότανμόνο κατά τον αριθμό όσων απολύ-ονταν από το Δημόσιοndash το ΑΕΠ θαήταν περίπου 15 δισ ευρώ παραπάνωαπό το σημερινό

ndash Η παραγωγική ιδιωτική οικονο-μία με τα χρήματα που δεν θα της είχεαρπάξει με τη βία το αντιπαραγωγικόκράτος θα είχε δημιουργήσει νέες θέ-σεις εργασίας και θα είχε προσελκύσεικαι νέες παραγωγικές επενδύσεις

ndash Το Δημόσιο με τις καταργήσειςτων περιττών φορέων του με τις απο-λύσεις και με ένα σύστημα αυστη-ρής και δίκαιης αξιολόγησης θα είχε

εξορθολογιστεί θα ήταν αποτελε-σματικότερο και οι υπάλληλοί του θαυπηρετούσαν τον πολίτη γνωρίζονταςότι κρίνονται από τα αποτελέσματάτους

ndash Προπάντων δεν θα υπήρχε η ανά-γκη για περαιτέρω δημοσιονομικήπροσαρμογή η οποία προκύπτει απότην ακόλουθη συλλογιστική Το μέσοκόστος του απασχολουμένου στο Δη-

μόσιο ανέρχεται σε 190 του μέσουκόστους του εργαζόμενου στον ιδι-ωτικό τομέα4 Ο μέσος συντελεστήςφορολογίας εισοδήματος των υπαλλή-λων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα κυ-μαίνεται περίπου στο 20 Το καθαρόκόστος (μετά την επιστροφή στο κρά-τος του φόρου κάθε απασχολουμένουστο Δημόσιο) ανέρχεται σε 152 τουκόστους του εργαζομένου στον ιδιω-τικό τομέα Συνεπώς για να πληρωθείένας δημόσιος υπάλληλος πληρώνουνφόρο 75 ιδιωτικοί υπάλληλοι (152 20) άρα για τους 750000 δημοσίουςυπαλλήλους χρειαζόμαστε 5625000

ιδιωτικούς υπαλλήλους αριθμό δι-πλάσιο από όσους σήμερα κατορθώ-νουν να επιζήσουν της φοροληστείας

Να προσθέσουμε ότι το κό-στος της λειτουργίας τουΔημοσίου για τους φορολο-

γουμένους δεν περιορίζεται μόνο στηλειτουργία των χιλιάδων περιττώνφορέων του ή στη μισθοδοσία τωνυπεράριθμων υπαλλήλων του Μόνοαπό την μη καθολική εφαρμογή τουενιαίου μισθολογίου για όλους τουςφορείς του στενού και ευρύτερου δη-μόσιου τομέα οι απώλειες ανέρχονται

περίπου στο 1 δισ ευρώ ετησίως ή 4δισ ευρώ για την τετραετία 2012-2014Το κόστος της γραφειοκρατίας που σεένα βαθμό υπάρχει για να υπάρχουνθέσεις καλά οργανωμένων συντεχνι-ακά μισθοδοτούμενων από τον δημό-σιο τομέα αγγίζει το 7 του ΑΕΠ ή125 δισ ευρώ ετησίως laquoΟ μεγαλύτε-ρος κίνδυνος του παρεμβατισμού είναιη αύξηση της κρατικής δύναμης καιτης γραφειοκρατίαςraquo έχει επισημάνειο Καρλ Πόπερ ήδη από το 1945

Με την συνεχώς διευρυνόμενη πο-λιτική δύναμή τους οι δημόσιοι υπάλ-ληλοι χρησιμοποιούν τις οικονομικέςπολιτικές που σχεδιάζουν συνάδελφοίτους για απόκτηση προνομίων οικο-νομικού οφέλους και κάθε είδους πα-ραχωρήσεων υπέρ αυτών Μια πολύσημαντική αρνητική επίπτωση τηςγραφειοκρατίας είναι ότι αυτή εμπο-δίζει τη διόρθωση των ατελειών τηςελεύθερης οικονομίας που κατά τηνκλασική σχολή συμβαίνει με την ανά-πτυξη της επιχειρηματικότητας Οιατέρμονες γραφειοκρατικές διαδικα-σίες οι πολύπλοκες ρυθμίσεις απο-

τρέπουν τα άτομα να αναλαεπιχειρηματική δράση ή τα απνουν να την επεκτείνουν5 Είνεπίσης ότι το μέγεθος της κρατίας είναι ευθέως ανάλοπόσο υπανάπτυκτη είναι μια και υπονομεύει την οικονομίεπιχειρηματικότητα 6

Όλα αυτά δεν συμβαίνουαπλώς γιατί κάναμε λάθος Δ

το μεγάλο κράτος ndashυπό δημή ολοκληρωτικό μανδύαndash εειρήνης διαθέτει ένα πανίσχυγια να καταπιέζει τους πολίτεφορολογία Όταν το ταμείοαπό τη σπάταλη ήκαι την αδιαχείριση που απαιτεί η συτου υδροκέφαλου κρατικού Λοι φοροεισπράκτορες με ττων πλέον σύγχρονων τεχντη συνδρομή της οικονομικνομίας και των πάντοτε πστην εξυπηρέτηση των εξοκών επιδιώξεων δικαστικώνπου έχουν μετατρέψει τα δι

σε laquoψεκάστε σκουπίστε εισεξοντώνουν τους φορολογουπηκόους Κάποτε ndashιδίως στχικά καθεστώταndash οι λόγοι δνα κάνουν μόνο με την ταμεστότητα Τα αυταρχικά καγνωρίζουν ότι με το laquoβαρύ φορολογίας μπορούν να ελέγνα ποδηγετούν τους πολίτεςλιστα τους πιο laquoανήσυχουςraquo ή τους ισχυρότερους οικονομνους που κατά κανόνα θεωκαι είναι οι εν δυνάμει αντίπαΔεν είναι τυχαίο ότι στις μανελεύθερα καθεστώτα (ΒενΜιανμάρ Λευκορωσία κλπ)

ποιούν τη φορολογία για νασουν ή προληπτικά να απονετους αντιπάλους τους να ή να ελέγξουν τα ενοχλητενημέρωσης που ανήκουν σνα κρατικοποιήσουν τις επιτους ακόμη και να τους στείφυλακή

Το θέμα μας όμως δεν είνταρχικά καθεστώτα αλλά το σκράτος δικαίου και το όριο σμπορεί να φτάσει η επέμβασήιδιωτική σφαίρα του πολίτηθεμελιώδη ατομικά δικαιώμα

Από τις παραπάνω δσεις προκύπτει τοερώτημα έως πότε θ

νουμε το βαρύτατο αυτό τίμπότε θα διατηρούμε το μεγτος των συντεχνιών και τωδοθηρικών ομάδων που συγκάθε φορά μια πανίσχυρη κμειοψηφία η οποία εξαιτίαςγάνωσης και της ιδεολογικροής της μεταμορφώνεται σ
























httpbitly1NbBrLP








































































httpbitly1NbBrLP

















































ARB 68 Grimaldi

Documents

Transcript of ARB 68 Grimaldi