Ο

ΡΙ

ΖΑ

ΡΕ

ΙΤ

ΗΣ

Τρ

ιμη

νια

ία Έ

κδ

οσ

η τ

ης

Ενώ

σεω

ς Α

πο

φο

ίτω

ν Ρ

ιζα

ρεί

ου

Εκ

κλη

σια

στι

κή

ς Σ

χολή

ςΜ

ΗΤΡ

ΟΠ

ΟΛ

ΕΩΣ

78

Β’ -

Τ.Κ

. 105

63

ΑΘ

ΗΝ

Α •

ΤΗΛ

. & F

AX

: 210

322

2723

• e-

mai

l: ea

resd

s@g

mai

l.co

mΙΔ

ΙΟΚ

ΤΗΤΗ

Σ: Ε

ΝΩ

ΣΗ

ΑΠ

ΟΦ

ΟΙΤ

ΩΝ

ΡΙΖ

ΑΡ

ΕΙΟ

Υ Ε

ΚΚ

ΛΗ

ΣΙΑ

ΣΤΙ

ΚΗ

Σ Σ

ΧΟ

ΛΗ

ΣΕΚ

ΔΟ

ΤΗΣ

- Σ

ΥΝ

ΤΑΚ

ΤΗΣ

: Δη

μή

τρη

ς Κ

αβ

ρο

υλά

κης

ΣΥ

ΝΤΑ

ΚΤΙ

ΚΗ

ΕΠ

ΙΤΡ

ΟΠ

Η: Δ

. Κα

βρ

ουλ

άκη

ς, Θ

. Γεω

ργά

κης,

Σ. Κ

αρ

αχά

λια

ς,Δ

. Λεο

ντα

ρίτ

ης,

Δ. Μ

ακρ

ής,

Κ. Γ

ρη

γορ

ιάδ

ης,

Δ. Σ

ωτη

ρό

πο

υλο

ς

ΑΡ. Φ

ΥΛΛΟ

Υ 68

ΕΤΟ

Σ ΙH

’

ΙΑΝ

ΟΥΑ

ΡΙΟ

Σ

ΦΕΒ

ΡΟΥΑ

ΡΙΟ

Σ

ΜΑ

ΡΤΙΟ

Σ

2 0 1 1

ΚΩΔΙΚΟΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥΤΥΠΟΥ & Μ.Μ.Ε.: 4461

Μετά από πρόσκληση των εκπαιδευτη-ρίων «Νέα Γενιά Ζηρίδη», το Εκκλησιαστικό Λύκειο της Ριζαρείου Σχολής συμμετείχε με δική του παρουσίαση στο 6ο Διασχολικό Συνέδριο Νέων, που πραγματοποιήθηκε στην Αίθουσα συνεδριάσεων της Παλαιάς Βουλής την Παρασκευή 21 και το Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011.

Την εκδήλωση συνδιοργάνωσαν τα εκπαιδευτήρια «Νέα Γενιά Ζηρίδη», Η Πα-τριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή της Κωνσταντινουπόλεως και η Αμπέτειος Σχο-λή Καΐρου. Στόχος του συνεδρίου ήταν να παρουσιασθούν η ιστορία και η προσφορά σχολείων, τα οποία στην εποχή τους προ-σέφεραν σημαντικό εκπαιδευτικό έργο στην περιοχή που λειτούργησαν (Οικονό-μειος Σχολή Τσατισμένης, Ελληνομουσείο Ζαγοράς, Τέμενος των Μουσών Κορωπίου Αττικής) ή εξακολουθούν να λειτουργούν μέχρι σήμερα σε περιοχές εκτός Ελλάδος (Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή Κωνσταντινουπόλεως, Παγκύπριο Γυμνά-σιο, Αμπέτειος Σχολή Καΐρου). Συμμετείχαν επίσης εκπαιδευτήρια με μακρά ιστορική διαδρομή στην ελληνική επαρχία (Γυμνάσιο Δημητσάνας, «Ελληνικό Γυμνάσιο» Χανίων, Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων, Τραμπάντζειο Γυμνάσιο Σιατίστης, Γυμνά-σιο Τσοτυλίου Κοζάνης, «Ελληνικό Γυμνάσιο» Θεσσαλονίκης, Αθωνιάδα Εκκλη-σιαστική Ακαδημία) και ονομαστά ιστορικά εκπαιδευτήρια της Αττικής (Βαρ-βάκειο, Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Αθηνών, Πειραματικό Σχολείο Αναβρύτων, Ράλλειο Πειραματικό Σχολείο Θηλέων Πειραιά, Ιωνίδειος Σχολή Πειραιά, Ζάνειο Πειραματικό Σχολείο Πειραιά, Ευαγγελική Σχολή Ν. Σμύρνης και Ριζάρειος Σχολή).

Την εκδήλωση χαιρέτησαν ο εκπρό-σωπος του Οικου-μενικού Πατριάρχη θεοφιλέστατος επί-σκοπος Αβύδου κ. Κύριλλος Κατερέλος, ο εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Αθη-νών, πανιερώτατος μητροπολίτης Μαρα-θώνος κ. Μελίτων, ο σεβασμιότατος μη-τροπολίτης Σιναίου κ. Δαμιανός ως εκπρό-σωπος της Αμπετείου Σχολής Καΐρου, η ανα-πληρωτής υπουργός Εξωτερικών κα Μ. Ξενογιαννακοπούλου, η αναπληρωτής υπουργός Παιδείας κα Φ. Γεννηματά, ο πρ. υπουργός Παιδείας κ. Ε. Στυλιανίδης και εκ μέρους των διοργανωτών η πρόεδρος των εκπαιδευτηρίων Ζηρίδη κα Αικατερίνη Ζηρίδη.

Συγκινητική υπήρξε η παρουσίαση για την Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή από δύο σπουδαστές της, έναν έλληνικής και έναν τουρκικής καταγω-

γής, για την Αμπέτειο Σχολή Καϊρου από έλ-ληνες και άραβες μαθητές και για το Γυμνά-σιο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Σαππών του νομού Ροδόπης από έλληνες και μου-σουλμάνους μαθητές.

Εξαιρετική υπήρξε η εμφάνιση της Ρι-ζαρείου Σχολής τόσο κατά την εναρκτήριο εκδήλωση όσο και κατά την εισήγηση. Οι μαθητές Αργυροκαστρίτης Ε., Γκατζόγιας Γ., Μαρκαντώνης Η. της Α΄ Λυκείου και Νικο-λόϊου Μ., και Σταματίου Κ., της Β΄ Λυκείου παρουσίασαν με σύντομο αλλά μεστό και κατατοπιστικό λόγο την ιστορία, την προ-σφορά στην Εκκλησία και το Γένος, και τους διαπρεπείς αποφοίτους της Ριζαρείου Σχο-λής, με σύγχρονη προβολή φωτεινών δια-φανειών. Έγινε αναφορά στον Μάνθο Ριζάρη και τη συμμετοχή του στη Φιλική Εταιρεία, τον Γεώργιο Ριζάρη και τη διαθήκη του, τους φωτισμένους σχολάρχες Άγιο Νεκτάριο, επί-σκοπο Πενταπόλεως και Χρυσόστομο Πα-παδόπουλο, αρχιεπίσκοπο Αθηνών, και εκ των αποφοίτων στον καθηγητή φιλοσοφίας Ιωάννη Θεοδωρακόπουλο. Η παρουσίαση έκλεισε με τον ύμνο των Κτιτόρων «Μάνθου

και Γεωργίου…» και το ακροατήριο όρθιο να χειροκροτεί. Τα κείμενα και την επιλογή των φωτεινών διαφανειών επιμελήθηκαν οι καθηγητές κκ. Γεώργιος Ζήσιμος και Αθανάσιος Κάτσης.

Εκπρόσωπος του Πολυμελούς Συμβουλίου της Ρ.Ε.Σ. παρέστη ο κ. Παναγι-ώτης Τσακίρης, ο οποίος και συνεχάρη τους μαθητές, ενημέρωσε δε ο ίδιος το Πολυμελές Συμβούλιο για την εκδήλωση στη Συνεδρίαση της 2-2-2011.

Ήταν ιδιαίτερη ευτυχής συγκυρία για τους μαθητές της Ρ.Ε.Σ. να έλθουν

σε επικοινωνία με συμμαθητές τους από άλλα εξίσου σημαντικά και αξιόλογα σχολεία της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού και να συνειδητοποιήσουν ότι αποτελούν κρίκο μίας αδιάκοπης ιστορικής αλυσίδας με παγκόσμια προσφορά και ακτινοβολία.

Αθανάσιος Γ. Κάτσης,φιλόλογος καθηγητής Ριζαρείου Εκκλ. Σχολής

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΑ ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥΗ συμμετοχή της Ριζαρείου στο 6ο Διασχολικό Συνέδριο Νέων

Σελ. 2

Στις 17/2/2001 στα γραφεία της ΕΑΡΕΣ έγινε μια εκδήλωση – συνάντηση, την οποία ακο-λούθησε συζήτηση με τον Μητροπολίτη Σου-δάν (Χαρτούμ) κ.κ. Εμμανουήλ Κιαγιά παλαιό μαθητή της ΡΕΣ. Η συνάντηση αυτή είχε προεξαγγελθεί στην ετήσια κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας της ΕΑΡΕΣ στις 31/1/2011 από τον πρόεδρο της ΕΑΡΕΣ στην αίθουσα επίσημων εκδηλώσεων της ΡΕΣ στο Χαλάνδρι.Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν, εκτός του τι-μωμένου Μητροπολίτη Σουδάν, από το Δ.Σ.: Δ. Καβρουλάκης - πρόεδρος, Στ. Καραχάλιας - αντιπρόεδρος, Κ. Γρηγοριάδης - γενικός γραμματέας, Δ. Σωτηρόπουλος - ταμίας, Λ. Γκατζές - μέλος, Ν. Ανδρίτσος - μέλος, Π. Πα-νόπουλος – μέλος.Επίσης, καλεσμένοι - παρόντες ήσαν: π. Ιωαν. Μελισσάρης, Ιωαν. Γιαννόπουλος - πρώην πρόεδρος της ΕΑΡΕΣ, Αλέκος Πρωτόπαπας - Δ/ντης Υπουργείου Οικονομικών, Γ. Κατσού-λας - χοράρχης, Δ. Μακρής - μέλος της ΕΑΡΕΣ, Δ. Λεονταρίτης - επίτιμο μέλος του Δ.Σ. της ΕΑΡΕΣ, Δ. Μίχας - Δ/ντης της ΡΕΣ, Α. Κάτσης - καθηγητής φιλόλογος ΡΕΣ.Εκτός των αναφερθέντων παρευρίσκονταν και πολλά μέλη της ΕΑΡΕΣ, τα οποία τίμησαν τον καλεσμένο και συμμετείχαν στη συζήτη-ση.Στην αρχή, τον λόγο έλαβε ο πρόεδρος της ΕΑΡΕΣ, προσφωνώντας τον Μητροπολίτη και απευθυνόμενος στους καλεσμένους:

Φίλοι συνεργάτες,Κύριοι,Έχουμε την χαρά σήμερα 17/2/2011 στο χώρο των γρα-φείων μας να μας τιμά η παρουσία ενός διακεκριμένου στη διασπορά Ριζαρείτη. Κοντά μας είναι ο Σεβασμιό-τατος επίσκοπος Σουδάν κ.κ. Εμμανουήλ - και για τους συμμαθητές του, των χρόνων της φοίτησής του στη ΡΕΣ, ο δικός τους Ξενοφώντας Κιαγιάς.Η παρουσία του σήμερα στα γραφεία μας αποτελεί ιδι-αίτερη τιμή για όλους εμάς τα μέλη της ΕΑΡΕΣ, επικυρώ-νοντας τη μεγαλοπρέπεια και το κύρος που έχει η ένωσή μας τόσο τον ελλαδικό χώρο όσο και στη διασπορά. Η ΡΕΣ γίνεται γνωστή σ’ όλον τον κόσμο όπου υπάρχουν Ριζαρείτες και μιλούν γι’ αυτήν. Οι απόφοιτοι είναι οι πρε-σβευτές της ΡΕΣ όπου γης μαζί και της Ελλάδας. Δε θα πω κάτι ιδιαίτερο σήμερα, εφόσον τα περισσότε-ρα τα είπαμε στην κοπή της βασιλόπιτας, γι’ αυτό και ο λόγος θα δοθεί στον ίδιο και κατόπιν σε όποιον το θελή-σει, προκειμένου να μας ξεδιπλώσει την πορεία από τα μαθητικά του χρόνια έως και σήμερα. Σεβασμιότατε, πάλι καλώς ήλθατε στο χώρο των γραφεί-ων μας και έχετε τον λόγο.

Ο Μητροπολίτης ευχαρίστησε τον πρόεδρο για τα καλά του λόγια, τους παρευρισκόμενους και την ΕΑΡΕΣ ως θεσμό για την πρόσκληση και τη φιλοξενία.Μετέφερε τις μνήμες του από τη ΡΕΣ και τις εμπειρίες που από αυτήν αποκόμισε. Ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές του στο Αγ. Όρος και θήτευσε πνευματικά κο-ντά τον π. Γεώργιο Καψάνη, μια σύγχρονη πνευματική μορφή του Αγ. Όρους. Αναφέρθηκε στην κλήση του

από τον Κύριο στο ιερατικό σχήμα και στην επιλογή - εκλογή του σε Μητροπολίτη Σουδάν. Η εξιστόρηση της πενταετούς περίπου παρουσίας του στο Σουδάν, Χαρτούμ, ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Εξέθεσε άλλοτε αδρά και άλλοτε εκτενώς, την κατάστα-ση που επικρατεί στην αφρικανική αυτή χώρα: ανέχεια, ελλείψεις, βία, διακρίσεις, πολιτική αστάθεια και αντι-παλότητες φυλετικές, ενίοτε και θρησκευτικές. Σ’ αυτά προστίθενται και οι κλιματολογικές συνθήκες - ασυνή-θιστες για έναν Έλληνα -, όπως και η ευθύνη του δια-ποίμανσης Εκκλησίας του Σουδάν. Ζητήματα που έχουν να κάνουν με την οικονομική υποστήριξη, ολιγαριθμία των πιστών, κοινωνικές σχέσεις, εξετέθησαν και ανα-λύθηκαν πληρέστερα με τις ερωτήσεις που ακολούθη-σαν. Τονίστηκε η υποστήριξη από το Ελληνικό κράτος - Υπουργείο διαβίου μάθησης - τα τελευταία δύο χρόνια και η αρωγή του στον Ελληνισμό του Σουδάν όπως και στην Ορθόδοξη Εκκλησία.Αντικείμενο της συζήτησης που ακολουθησε αποτέλε-σε και η σχέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με το Ισλάμ, την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και τις άλλες χριστια-νικές ομολογίες – προτεσταντικού χαρακτήρα. Το εν-διαφέρον επεξετάθη και στις σχέσεις με την κοπτική Εκκλησία, εφόσον υπάρχουν πολλά μέλη της στην πε-ριοχή αυτή της Αφρικής. Είναι αυτονόητο πως οι καλές οι κακές σχέσεις έχουν να κάνουν και με τα πρόσωπα, εν προκειμένω με τον Μητροπολίτη, ο οποίος στην πε-ριοχή της ευθύνης του έχει να επιδείξει ένα μεγάλο και ουσιαστικό έργο. Η συζήτηση κάλυψε όλα τα προηγούμενα ζητήματα που αρχικά εθίγησαν συνοπτικά και στην αναζήτηση τρόπων συμπαράστασης στο έργο του Σεβασμιότατου. Δεν μπορούσε να λείψει και η αναφορά στη ΡΕΣ ως αξι-ακό γεγονός ζωής και το τι σημαίνει για όσους έχουν

φοιτήσει στη σχολή στο έργο τους και στη ζωή τους. Στη συνάντηση αποφασίστηκε η ΕΑΡΕΣ να συνδράμει όσο μπορεί το έργο του Μη-τροπολίτη Σουδάν, προβολή - υποστήριξη - αρωγή -, και να θέσει στη διάθεσή του την εφημερίδα μας για το ιεραποστολικό του έργο. Αυτονόητα και σύμφωνα με τις ριζαρείτικες συνήθειες η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με γεύμα, πλούσιο και εύγεστο, καλό κρητικό κρασί και φιλική κουβέντα.Όλοι από την εκδήλωση φύγαμε, γεμάτοι, περήφανοι και ψυχωμένοι. Ξέρουμε ως ΕΑ-ΡΕΣ τι εκφράζουμε, ποιοι είμαστε και τι κά-νουμε όπου κι όταν χρειαστεί.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΡΑΧΑΛΙΑΣΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΑΡΕΣ

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΕΑΡΕΣ

Υγρό και παγερό το απόγευμα στα Γιάννενα. Τα γύρω βουνά χιονισμένα. Ζεστή όμως και φιλόξενη η αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου στον Ναό του Αγίου Νικολάου Κοπάνων. Και πιο θερμή η καρδιά και η διάθεση των Ριζαρειτών που πρόβαλαν ομαθυμαδόν, για την κοπή της αγιοβασιλιάτικης – πρωτοχρονιάτικης πίτας.

Κυριακή απόγευμα στις 30 Ιανουαρίου, δεκάδες ομογάλακτοι, φοιτήσαντες και αποφοιτήσαντες, τηρώντας το έθιμο, συνάχτηκαν στον Άγιο Νικόλαο Κοπάνων, όπου είναι υπεύθυνος ο φιλόξενος ομογάλακτος π. Απόστολος Σίλλης. Μας παραχώρησε ευγενικά την αίθουσα και μας φίλεψε ξηρούς καρπούς, ηπειρώτικες πίτες, αναψυκτικά και ποτά.

Παρεβρέθηκαν αρκετοί λαϊκοί και ιερωμένοι, όπως ο π. Αθανάσιος Ίσκος, π. Αθανάσιος Παπαθανασίου, π. Απόστολος Σίλλης. Οι ιερείς αδελφοί Βασιλάκη, ήλθαν από την Άρτα ειδικά για την εκδήλωση. Παρέστη ο κ. Κωσταντίνος Ζάχος, Έφορος Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων και Διευθυντής του Αρχαιολογικού Μουσείου Ιωαννίνων (Ριζαρείτης της Τάξεως του 1960). Οι Ιερείς ευλόγησαν τη βασιλόπιτα, κόπηκαν τα ανάλογα τεμάχια και μοιράστηκαν και με μια φωνή έψαλαν το «Μάνθου και Γεωργίου …».

Το λόγο πήρε ο ομογάλακτος Σάββας Σιάτρας (Τάξεως 1960), ο οποίος απηύθυνε θερμό, αδερφικό χαιρετισμό προς τους παρευρεθέντες, μέσα σε κλίμα χαράς και συγκίνησης. Οι λέξεις Ριζάρειος, ομογάλακτοι, Ήπειρος, Ευεργέτες για το Σάββα είναι ιδιαίτερα σημαντικές και με ειδικό βάρος. Τις λέει και τις προβάλλει σε κάθε περίπτωση με το δικό του ξεχωριστό τρόπο. Έτσι και τώρα έκανε τη συνάθροιση ν’ αναπολήσουν παλιές αξέχαστες μέρες, όμορφα χρόνια από τη Σχολή μας.

Πιο συγκεκριμένα: Διηγήθηκε σκηνές και γεγονότα, με τον τρόπο που ξέρει να τα λέει, από τις πρώτες 17 ημέρες παραμονής των πρώτων Ριζαρειτών του 1960 στα παλιά κτήρια της Σχολής έναντι του «Ευαγγελισμού». Τόνισε τη θέρμη του προσωπικού, με την οποία περιποιούνταν τους πρώτους Ριζαρείτες, έπειτα από εικοσάχρονη διακοπή λειτουργίας της Σχολής. Ενώ οι ίδιοι οι μαθητές έκπληκτοι γεύονταν για πρώτη φορά και χόρτασαν φαγητό και γλυκά –πλούσια τα ελέη- γιατί όλοι προέρχονταν από φτωχές οικογένειες. Διηγήθηκε πώς έγινε η μετάβαση από την Παλαιά Σχολή στα νεόδμητα κτήρια στο Χαλάνδρι. Τέτοια για πρώτη φορά έβλεπαν στα μάτια. Δεν πίστευαν ότι θα έμεναν οι ίδιοι σ’αυτά. Πράγματι, τα πάντα ήταν υπερσύγχρονα. Έκανε όλους να θυμηθούν ανάλογα γεγονότα και σκηνές από την κοινοβιακή μας ζωή.

Το λόγο πήρε μετά ο υπερενενηκοντούτης απόφοιτος της Παλαιάς Ριζαρείου (Τάξεως 1931), με πλήρη διαύγεια πνεύματος κ. Θωμάς Μπαϊρακτάρης. Αναφέρθηκε, όπως είναι φυσικό, σε γεγονότα πριν από το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.

Μίλησε επίσης ο π. Αθανάσιος Ίσκος, ο οποίος για 35 χρόνια βρισκόταν στη Λυών της Γαλλίας, ενώ τώρα εγκαταστάθηκε μόνιμα στα Γιάννενα.

Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία του εκπρόσωπος του Περιφερειάρχη Ηπείρου Αλέξανδρου Καχριμάνη, ο κ. Χριστοφορίδης, ο οποίος απηύθυνε χαιρετισμό.

Την όλη εκδήλωση κάλυψε τηλεοπτικό συνεργείο της ΗΡΤ (Ηπειρωτική Ραδιοφωνία Τηλεόραση) και έκαμε προβολή την επόμενη μέρα. Ακόμη και ο τοπικός τύπος ασχολήθηκε με την εκδήλωση.

Όλοι χιλιοευχαριστημένοι απαίτησαν να γίνονται κι άλλες ανάλογες συναντήσεις – εκδηλώσεις, για τη σύσφιξη των σχέσεων … «να μη ξεχνάμε τα όμορφα χρόνια στη Ριζάρειο Σχολή μας».

Ψυχή της εκδήλωσης ο Σάββας Σιάτρας, ο οποίος δεν παύει, όπου και να βρίσκεται μακριά ή κοντά στα μικρόφωνα (ραδιοφωνικό ή τηλεοπτικό) να μιλά και να λέει για την Καλλιμάρμαρο και Γεραρά Σχολή μας.

Πολλά και θερμά ευχαριστήρια στον π. Απόστολο Σίλλη για τη φιλοξενία, προς όλους τους παρευρεθέντες.

Καλή χρονιά για όλους. Θερμές ευχές και προς τους ομογάλακτους των Αθηνών και όλης της Ελλάδος.

Καλή αντάμωση σε νέες εκδηλώσεις. Και του χρόνου καλύτερα και περισσότεροι.

Παρευρεθείς Ριζαρείτηςβαθιά συγκινημένος…

Θερμές ευχές από τα Γιάννενα

Σελ. 3

ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΤΣΕΛΙΟΥ (1895)

ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΑ ΡΙΖΑΡΕΙΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ

ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ ΙΩΑΚΕΙΜ ΓΕΩΡΤΖΟΥ (1918)Αρχιμ. Ιωακείμ Γεώρτζου (1918)

Ο Διαθέτης διέμενε στην Πευσακόλα Φλώριδας Αμερικής. Με ιδιόχειρη διαθήκη του κληροδότησε σε άλλους διάφορα και στη ΡΕΣ οικία του στον Πειραιά, με τον όρο να σπουδάζουν στη μονοτάξια Σχολή δύο νέοι εναλλάξ, ένας από την Ύδρα και ένας από τη Σκόπελο. Πράγματι λειτούργησε για δύο σχολικές περιόδους μονοτάξιο Φροντιστήριο στη Μονή Πετράκη, ως παράρτημα της Ριζαρείου, μέχρι το 1920 και μετά διαλύθηκε.

Προβλήματα: Ένας από τους κληρονόμους αξίωνε να πληρώσει η ΡΕΣ και ο Φιλο-λογικός Σύλλογος Παρνασσός (επίσης κληρονόμος) τα έξοδα ασθένειας και θανάτου του Αρχιμανδρίτη. Ο αδελφός του Διαθέτη Κυριάκος ήγειρε θέμα ακυρότητος της διαθήκης, αργότερα έκανε πρόταση να του δοθούν 10.000 δραχμές, αφού η οικία άξιζε 40.000 δρχ. Η Σχολή, για να μην του αναγνωρίσει δικαιώματα, απέρριψε την

πρόταση.Στη δίκη που ακολούθησε αντιπροτάθηκε απόδειξη διανοητικής καταστάσεως

Διαθέτη. Η Σχολή και ο ομόδικος Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός δέχτηκαν συμβι-βασμό, αφού δεν μπορούσαν να προσκομίσουν μάρτυρες, ο δε αδελφός του Διαθέτη πέθανε εν τω μεταξύ. Η πρόταση ήταν να δοθεί στη ΡΕΣ το 60% της αξίας του ακινή-του, μετά την αφαίρεση των εξόδων, δίκης και πλειστηριασμού.

Το τίμημα εκποίησης 2-12-1924 ήταν 201.000 δραχμ. Από την εκκαθάριση το Π.Σ. παρέλαβε 111.453,20 δρχ. Με το ποσό αυτό αγοράστηκαν ομολογίες του Α΄ Αναγκα-στικού Δανείου. Ο όρος του Αρχιμ. Ιωακείμ δεν εκπληρώθηκε, γιατί το μονοτάξιο Φροντιστήριο δεν ξαναλειτούργησε.

Μετά την αναπροσαρμογή του 1954 η περιουσία του κληροδοτήματος Αρχιμ. Ιω-ακείμ Γεώρτζου ήταν 217,50 δραχμές.

ΔΩΡΕΑ ΑΝΘΙΜΟΥ ΛΕΛΕΔΑΚΗ (1916-1931) Επισκόπου Κισσάμου και Σελίνου Κρήτης Ο δωρητής γεννήθηκε στα Μυριοκέφαλα Ρεθύμνου το 1860 και το Δημοτικό τε-

λείωσε στην Κέρκυρα, όπου κατέφυγαν οι γονείς του κατά την Κρητική Επανάσταση του 1866. Επανέκαμψε στο Ρέθυμνο όπου χειροτονήθηκε διάκονος το 1883. Το 1891 μετά από διαγωνισμό εισήχθη στη Ριζάρειο (Β΄ Τάξη) όπου διορίστηκε διάκονος και παιδοκόμος. Αργότερα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και διορίστηκε στο Ναό της Ρόμβης. Στη συνέχεια τελείωσε και τη Θεολογική Σχολή, δούλεψε ως Καθηγητής στο Ημιγυμνάσιο και στο Ανώτερο Παρθεναγωγείο. Το 1903 χειροτονήθηκε επίσκοπος Σελίνου και Κισσάμου.

Ο επίσκοπος Άνθιμος Λελεδάκης κατέστησε τη Ριζάρειο, από ευγνωμοσύνη, δι-καιούχο 15.000 δραχμών από ασφάλεια ζωής στην ασφαλιστική εταιρεία «Ανατολή». Ρύθμισε τα πάντα νομότυπα, γνώρισε με γράμμα του προς τη ΡΕΣ την επιθυμία του να σπουδάζει στη Σχολή ένας συγγενής του. Όταν συμπληρώθηκε η δεκαπενταετία του συμβολαίου ειδοποίησε ξανά τη Σχολή για να παραλάβει από την ασφαλιστική το ποσό των 15.000 δρχ. και άλλο ένα ποσό 35.000 δρχ. μέσω της Εθνικής Τραπέζης, σύ-νολο 50.000. Συγχρόνως εκφράζει την επιθυμία του να σπουδάζουν από τους τόκους

δύο νέοι: ο ένας από τους συγγενείς των γονιών του και ο άλλος, γιος Ιερέα αν υπάρχει από την επισκοπή του. Ορίζει και επιτροπές επιλογής υποτρόφων. Το Συμβούλιο της Σχολής σε επιστολή 24-1-1931 γνωρίζει προς τον δωρητή τη σύσταση «Υποτροφίας επισκόπου Ανθίμου Λελεδάκη», ότι το ποσό θα τοκίζεται και ότι δεν επαρκεί, αφού τα έξοδα για ένα σπουδαστή είναι 13.000 δρχ.

Σε νέα του επιστολή ο Δωρητής επίσκοπος εκφράζει τις ευχαριστίες του προς τη ΡΕΣ για την αποδοχή της δωρεάς και τις ευχές του «η σημερινή ακρίβεια της ζωής παρερχομένη ταχέως, αντικατασταθεί δια της προ του παγκοσμίου πολέμου ομαλό-τητος και ευθηνίας του βίου..» για να ωφεληθεί το Έθνος και να ευοδωθεί το κληρο-δότημά του.

Το ποσό παρέμεινε ανατοκιζόμενο μέχρι το 1937, οπότε αγοράστηκε μία ομολο-γία Εθνικού Δανείου 66.699,50 δρχ. Η ομολογία αυτή 30 Ιουνίου 1954 αντιστοιχούσε σε 66,70 δρχ.

Σημείωση: Η ακρίβεια οφειλόταν και στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αλλά και στην Οικο-νομική κρίση της εποχής, ανάλογη με τη σημερινή.

Σπυρίδωνος Τσέλιου (1895) εκ χωρίου Γλίνας Β. Ηπείρου

Ο Σπυρίδων Τσέλιος καταγόταν από τη Γλίνα της Β. Ηπείρου. Διετέλεσε κλητήρας του Συμβουλίου από το 1875 μέχρι το Μάιο του 1895, οπότε πέθανε και συγχρόνως ήταν εισπράκτορας ενοικίων της Σχολής και Ταμίας της. Λίγες μέρες πριν το θάνατό του, 28-4-1895 κληροδότησε με διαθήκη του στη Ριζάρειο οικία στην οδό Καρνεάδου 96 με το οικόπεδό της 511,85 τ.πήχεων. Όρος, να σπουδάζει στη ΡΕΣ ένας άπορος νέος, από τη Δρυϊνούπολη Ηπείρου, συγγενής του, τον οποίο θα υποδεικνύει ο Μη-τροπολίτης Αργυροκάστρου.

Το εισόδημα του μικρού οικίσκου, ήταν ασήμαντο και ανεπαρκές για τη συντήρη-ση υποτρόφου. Γι’αυτό και το Συμβούλιο αποφάσισε την κεφαλαιοποίηση του ποσού μέχρι το 1912 και μολονότι δεν ήτο και πάλιν επαρκές προσέλαβε υπότροφο.

Το 1921 υπερτιμήθηκαν τα οικόπεδα, υπήρξε ζήτηση και επειδή η οικία ήταν ερεί-πιο, αποφασίστηκε να πουληθεί, ύστερα από δικαστική άδεια. Η αρχική προσφορά 110 δραχμών δεν εγκρίθηκε, οπότε ο υπερθεματίσας Δημήτριος Τζουανόπουλος πρόσφερε 140 δραχμ. τον πήχυ, δηλ. 71.659 δραχμ. συνολικό ποσό και το αγόρασε.

Η ΡΕΣ πήρε τρεις υποτρόφους, δύο με το όνομα Τσέλιος μέχρι το 1926 και έκτοτε κανέναν.

Στις 30 Ιουνίου του 1954 η περιουσία του Κληροδοτήματος Σπ. Τσέλιου ανερχό-ταν σε 141,65 δραχμές σε ομολογίες.

Με την επαναλειτουργία της Σχολής 1960, εμφανίστηκε και πάλι μαθητής υπό-τροφος με την ίδια επωνυμία. Αν ήταν υπότροφος αυτού του κληροδοτήματος και διαβάζει το Ριζαρείτη, ας μας γράψει.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΕΛΟΥΣ ΜΑΣ ΒΥΡΩΝΑΣ 7 Φεβρουαρίου 2011

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ π. ΧΡΗΣΤΟΣ Δ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ (συνταξιούχος ιερέας - απόφοιτος)

ΠΡΟΣ ΕΑΡΕΣ

ΑΓΑΠΗΤΟΙ«ΧΑΙΡΕΤΕ ΕΝ ΚΥΡΙΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΕΡΩ ΧΑΙΡΕΤΕ» (ΦΙΛΙΠ. Δ, 4) –Επί ταις Εορταίς της του ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ και της Ανατολής του Νέου Έτους 2011 σας στέλνω αδελφικούς χαιρετισμούς και Εορτίους Ευχάς, ευχόμενος το νέο έτος 2011 να είναι χαρμόσυνο, ….., Ευτυχισμένο και ΕΙΡΗΝΙΚΟ.Σας στέλνω ένα Πρωτοχρονιάτικο Μήνυμά μου που μοίρασα στο Εκκλησίασμα του Ιερού Μετοχίου ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ της ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ στο ΒΥΡΩΝΑ οδός Σωκείων 32 όπου λειτουργώ μαζύ με τους πατέρας της Ιεράς Μονής (γιατί μόνος μου δεν μπορώ να λειτουργήσω λόγω υγείας και ηλικίας είμαι 84 ετών).Εγώ τελείωσα το Ανώτατο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ της ΡΙΖΑΡΕΙΟΥ στην ΠΑΛΙΑ ΡΙΖΑΡΕΙΟ το έτος 1948.Οι περισσότεροι Ιεροσπουδασταί της σειράς μου είναι στον Ουρανό.Σας στέλνω και δύο Εικόνες 1) των Τριών Νέων Ιεραρχών Υπερασπιστών της Ορθοδοξίας Γρηγορίου ΠΑΛΑΜΑ – ΜΕΓΑΛΟΥ ΦΩΤΙΟΥ και ΜΑΡΚΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΕΦΕΣΟΥ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ και των ΑΓΙΩΝ ΚΑΛΛΙΝΙΚΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΖΗΝΟΒΙΟΥ ΚΑΙ ΖΗΝΟΒΙΑΣ - . Είναι Σπάνιες Εικόνες που έτυχε να βρω. –Επίσης μια εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου Γοργοεπηκόου.Σας στέλνω και δύο άρθρα μου που είχα γράψει παλαιότερα και είχα δημοσιεύσει 1) Πεντηκοστή και 2) ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΠΟΛΕΩΣ Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΓΟΡΤΥΝΙΩΝ. Το ΙΕΡΟ Σκήνωμά του είναι στην ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΔΗΜΗΤΣΑΝΑΣ.- Η καταγωγή μου είναι από την Γορτυνία από το Ιστορικό χωριό των Δώδεκα ΠΑΛΟΥΜΠΑΙΩΝ Δέκα Τριών Καπεταναίων (ΠΑΛΟΥΜΠΑ) του Στρατηγού Δημητράκη Πλαπούτα.Σας στέλνω και ένα μικρό Συμβολικό ποσό των € 10 για το ΡΙΖΑΡΕΙΤΗ.Εγώ σας Μνημονεύω υπέρ υγείας των ζώντων αποφοίτων της ΡΙΖΑΡΕΙΟΥ και υπέρ Αναπαύσεως εκείνων που έχουν φύγει για τον Ουρανό δεν ξέρω τα ονόματα. Τα γνωρίζει Ο ΘΕΟΣ.Μνημονεύετε και σεις τον ελάχιστο αδελφό σας τον γέροντα Ιερέα ΧΡΙΣΤΟ την πρεσβυτέρα μου Λαμπρινή και τα παιδιά μου Δημήτριο και Αικατερίνα. Την σύζυγο του υιού μου ΜΑΡΙΝΑ και την εγγονή μου ΑΡΙΑΔΝΗ κόρη του υιού μου.Σας κούρασα με την πολυλογία μου.Ερχόμουν σε όλες της Εκδηλώσεις της Σχολής. Τώρα δεν μπορώ.Αδελφικούς χαιρετισμούς σε όλους τους ΡΙΖΑΡΕΙΤΕΣ. Οι Καθηγητές της εποχής μου στη ΡΙΖΑΡΕΙΟ είναι στον Ουρανό. Ο τότε Διευθυντής Αθανάσιος Πάλλης Ανδριανόπουλος – Μακρής – Καρμίρης Αλεβιζάτος π. Προκόπιος Παπαθεοδώρου – ο Μουσικός Παπαδημητρίου – ο παιδονόμος Λαμπρινίδης και ο Αείμνηστος Παπανώτης δεν ξεχνιέται ποτέ ο Γραμματέας και ο Διαχειριστής μου διαφεύγουν τα ονόματά τους – και άλλοι – και ο πατέρας ΜΠΡΑΖΙΩΤΗΣ.

Με πολύ ΑγάπηΠρωτ. π. Χρήστου ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ

ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΣΑΚΙΡΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΜΕΛΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ 2-2-2011Ο Πρόεδρος κ. Λιούμας καλωσόρισε εκ μέρους του Συμβουλίου τον κ. Παναγιώτη Τσακίρη.Λαβών το λόγο ο Σύμβουλος κ. Παναγ. Τσακίρης είπε, ότι επανήλθε στο Συμβούλιο μετά από

5 μήνες με αίσθημα ευθύνης και ειλικρίνειας με πρόθεση και σκοπό να συμβάλω μαζί σας στη συνέχιση του έργου της Ριζαρείου. Η εποχή είναι δύσκολη και κρίσιμη. Όπως καλώς γνωρίζετε απαιτεί αποφασιστικότητα, σύνεση και τόλμη. Απαιτεί σωστή ενημέρωση, συγκεκριμένο πρό-γραμμα δράσης με συνετά βήματα. Όχι αναβολές, όχι καθυστερήσεις, όχι ατολμία. Χρειάζεται πρόγραμμα δράσεως για το τι θα πράξουμε ανά δύο εβδομάδες, ανά μήνα, ανά τρίμηνο.

Συνεχίζων ο κ. Τσακίρης είπε, ότι επισκέφθηκε τα γραφεία διοικήσεως κατά τις παρελθούσες μέρες δύο φορές και παρέμεινε σ’αυτά από 4 - 5 ώρες για να ενημερωθεί μελετώντας τα πρακτικά του Πολυμελούς & Διοικητικού Συμβουλίου των τελευταίων μηνών του έτους 2010. Επίσης ενημε-ρώθηκε δια ζώσης για τρέχοντα θέματα της Ριζαρείου από τον Γραμματέα, τον Νομικό Σύμβουλο, τη Λογίστρια και τον υπεύθυνο της Τεχνικής Υπηρεσίας. Ανέγνωσε μετά προσοχής τα υπομνήμα-τα αγωνίας του Συμβούλου κ. Ιωαννίδη, τη λεπτομερή έκθεση του Συμβούλου κ. Μασσαλά για το Μονοδένδρι, την αναλυτική έκθεση οικονομικού περιεχομένου του Συμβούλου κ. Ματσόπουλου και πολλά άλλα. Επίσης διαπίστωσα μετά χαράς το έργο που επιτελεί ο Πολ. Μηχανικός κ. Δημ. Τσεκούρας μετά του υπαλλήλου κ. Κ. Φώλα και εύχομαι να συνεχίσουν αυτό άξια.

Ακόμα είπε, ο κ. Τσακίρης για την πλήρη ενημέρωσή σας έχω να σας παραθέσω τα εξής:Εκλήθη τηλεφωνικώς τελευταία στιγμή από τον Αναπλ. Δ/ντή της Σχολής κ. Μίχα καθώς και

τον Καθηγητή της Μουσικής κ. Ζήσιμο και παρευρέθη στο κόψιμο της πρωτοχρονιάτικης πίτας των μαθητών του Γυμνασίου, Λυκείου καθώς και των σπουδαστών του Ε.Ι.Ε.Κ.. παρόντων του Προέδρου κ. Λιούμα και του Συμβούλου κ. Χούλη. Πιστεύω ακράδαντα ότι η παρουσία μας σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις είναι απαραίτητη.

Παρευρέθη στην παρουσίαση του κορυφαίου 6ου Διασχολικού Συνεδρίου Νέων στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής στην Αθήνα με θέμα: «Τα ιστορικά εκπαιδευτήρια ως φορείς του Οικουμε-νικού Ελληνισμού», το οποίο διενεργήθη την 21 & 22 Ιανουαρίου ε.έ. και μεταξύ των 25 εκπαι-δευτηρίων βρίσκονταν και η Μεγάλη του Γένους Σχολή, η Αθωνιάς Εκκλησιαστική Ακαδημία, η Ριζάρειος Εκκλησιαστική Σχολή, η Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης, η Αμπέτειος Σχολή Καϊρου, η Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων, η Ιωνίδειος Σχολή Πειραιά κ.ά..

Η Ριζάρειος εκπροσωπήθηκε από 5 μαθητές, οι οποίοι υπό την επίβλεψη των Καθηγητών τους κ.κ. Αθαν. Κάτση και Γεωργ. Ζήσιμου μίλησαν για την προσφορά της Ριζαρείου Σχολής στην Εκ-κλησία και το Γένος παρουσιάζοντας το θέμα με σχετικά slides.

Την 31/1/2011 παρευρέθηκα στο κόψιμο της πρωτοχρονιάτικης πίτας της Ενώσεως των Αποφοίτων Ριζαρείου Σχολής μεταξύ 100 ατόμων εκ των αποφοίτων, ηλικίας 35 - 85 ετών και άνω, του οποίου προηγήθηκε ο Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός στον Ι. Ναό Αγ. Γεωργίου των Διδ/ρίων και ακολούθησε γεύμα. Πιστεύω ότι, οι απόφοιτοι είναι η ζωντανή μαρτυρία της Ρ.Ε.Σ.. Ο Σύλλογός τους είναι «ζων οργανισμός». Όλοι μίλησαν με αγάπη, θέρμη, αφοσίωση, με λόγια νοσταλγικά για τα σχολικά τους έτη στη Ρ.Ε.Σ.. Λυπάμαι βέβαια που δεν παρευρέθηκε κανένας σύμβουλος. Νομίζω ότι σ’ αυτές τις εκδηλώσεις 3 - 4 σύμβουλοι πρέπει να παρευρίσκονται.

Σελ. 4

ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ Ε.Α.Ρ.Ε.Σ.κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΒΡΟΥΛΑΚΗ

• Σεβασμιώτατε Αρχιεπίσκοπε Σουδάν Ριζαρείτα κ.κ. Εμμανουήλ.• Σεβαστοί πατέρες• Αξιότιμε κύριε Σύμβουλε του Π.Σ. του Ριζαρείου Ιδρύματος• Αξιότιμε κ. Δ/ντά της Ριζαρείου Σχολής• Αιδεσιμολογιώτατε π. Σπυρίδωνα Δ/ντή του ΕΙΕΚ • Αξιότιμε κ. Δ/ντά του Οικοτροφείου της Ριζαρείου.• Αξιότιμοι κύριοι καθηγητές• Κύριοι εκπρόσωποι των αδελφών Εκκλησιαστικών Σχολών• Αγαπητοί μας ιεροσπουδαστές• Φίλοι απόφοιτοι και ομογάλακτοι αδελφοί Ριζαρείτες• Κυρίες και Κύριοι

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΄Ενωσης Αποφοίτων Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής, σας καλωσορίζει στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας μας, στον πάντα φιλόξενο χώρο του Ριζα-ρείου Ιδρύματος, και σας ευχαριστούμε που ανταποκριθήκατε στο καλεσμά μας.

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ, στα σπλάχνα της Μάνας- Σχολής, όπως άλλωστε κάθε χρόνο, για να γιορτάσουμε όλοι μαζί την έλευση του νέου χρόνου κόβοντας την πατροπαράδοτη Αγιο-βασιλόπιτα, δινοντάς μας επίσης τη δυνατότητα να θυμηθούμε το παρελθόν, να ζήσουμε το παρόν και να οραματιστούμε το μέλλον.

Οι δεσμοί φιλίας και αδελφοσύνης που σφυρηλατήθηκαν μεταξύ μας σ΄αυτόν εδώ τον χώρο, είναι ανιδιοτελείς, και ο όρος ομογάλακτος αδελφός είναι συνώνυμος και ταυτόσημος του περάσματός μας από την Ριζάρειο.

Κάνοντας μια σύντομη αναδρομή κυρίως για τους νέους ιεροσπουδαστές αναφέρουμε ότι η Ριζάρειος φέτος κλείνει 167 χρόνια παρουσίας, λειτουργώντας σήμερα με Γυμνάσιο, Λύκειο και Εκκλησιαστικό ΙΕΚ, με περίπου 100 μαθητές.

Ο καταστατικός χάρτης του κράτους σχετικά με τις Εκκλησιαστικές Σχολές έδωσε μια δυνα-μική τελευταία στη Ριζάρειο, ένα πλεονέκτημα, που οφείλει να το διαχειρισθεί σωστά. Με τις οδηγίες του Πολυμελούς Συμβουλίου σε συνεργασία με το προσωπικό του ιδρύματος όλων των βαθμίδων, πρέπει από κοινού, να καταβάλουν τα δυνατά τους στις δύσκολες εποχές που διανύουμε της οικονομικής κρίσης, όπου δοκιμάζονται οι σχέσεις εργοδοτών, εργαζομένων και συναλλασσομένων, να κάνουν το καλύτερο. Η κρίση δεν κάνει διακρίσεις. Δεν κοιτάζει ούτε ιδρύματα ούτε κληροδοτήματα. Όμως εσείς οι νέοι ιεροσπουδαστές βρίσκεσθε σ ένα ξεχωρι-στό Σχολείο που λειτουργεί εδώ και 167 χρόνια και αυτά τα πράγματα δεν σας αγγίζουν.

Φροντίστε στο πέρασμά σας από την Ριζάρειο Σχολή να εκμεταλλευτείτε το χρόνο σας παίρ-νοντας μόρφωση για τις ιδιαίτερες ιερατικές σπουδές που επιλέξατε, σ΄ ένα χριστοκεντρικό περιβάλλον από άριστους καθηγητές, παιδαγωγούς και προσωπικό. Οι υπέροχες κτιριακές εγκαταστάσεις, που παρ όλο τα 50 χρόνια που τις βαρύνουν, είναι σύγχρονες από πλευράς δομής και αρχιτεκτονικής. Ο περιβάλλοντας χώρος των 84 στρεμμάτων, οι αθλητικές εγκατα-στάσεις, ο υπέροχος εκπαιδευτικός ναός με το χαμηλό τέμπλο, η σύγχρονη βιβλιοθήκη είναι στοιχεία που θα τα ζήλευαν άλλα Κολλέγια και επώνυμα Σχολεία.

Εσείς τα έχετε στην διάθεσή σας.Φροντίστε να τα εκμεταλευτείτε με τον καλύτερο τρόπο κατά το πέρασμα σας από τη Ριζά-

ρειο Σχολή.Η Ριζάρειος Σχολή, η δική μας Σχολή, ήταν, είναι και θα είναι για μας τους απόφοιτους το

σημείο αναφοράς, ο ομφάλιος λώρος, εδώ στο κλείνόν άστυ, στην Αθήνα, στο Χαλάνδρι για να ξεδιπλώνουμε τις αναμνήσεις μας από τα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια και άλλα πολλά που

ζήσαμε από κοινού που κυρίως μας ενώνουν.Αγαπητοί σημερινοί ιεροσπουδαστές.Η ανωτέρω αναφορά και αναδρομή μας, έρχεται να σας διαβεβαιώσει, πως αυτή εδώ η Σχο-

λή με την άρτια υλικοτεχνική και εκπαιδευτική δομή της, είναι το λίκνο στο οποίο μπορείτε να βασισθείτε επενδύοντας τα εφηβικά σας όνειρα, τις φιλοδοξίες και τις ελπίδες. Γιαυτό σας διαβεβαιώνουμε κατηγορηματικά ότι: όλοι εμείς οι απόφοιτοι, που γευτήκαμε τους αγλαούς καρπούς αυτής εδώ της Σχολής η οποία μας έδωσε την ώθηση στον αγώνα της ζωής είτε ως κληρικούς είτε ως λαικούς, μας προίκισε με τέτοια ιδεώδη που σχεδόν όλοι διαπρέπουμε στην Ελληνική Κοινωνία.

Μ αυτές τις σκέψεις να ευχηθώ σε όλους Καλή και Δημιουργική Χρονιά, με υγεία και πρόοδο. Στην δε Μητέρα- Σχολή μας ευχόμαστε να αντεπεξέλθει στις δύσκολες εποχές που διανύουμε και να στέκεται ως υπέρλαμπρος φάρος που θα φωτίζει τις ψυχές μας.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Σήμερα έχουμε την ιδιαίτερη τιμή να βρίσκεται κοντά μας ο θεοφιλέστατος Επίσκοπος ΧΑΡΤΟΥΜ (ΡΙΖΑΡΕΙΤΗΣ) κ.κ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ο οποίος χοροστάτησε στον Εσπερινό και τον ευ-χαριστούμε ιδιαιτέρως που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μας.

Θεοφιλέστατε εις ανάμνηση της σημερινής σας παρουσίας στον χώρο των παιδικών σας αναμνήσεων και βιωμάτων που στο κάλεσμα της Ενώσεώς μας ανταποκριθήκατε, σας δωρί-ζουμε αυτήν την εικόνα της Παναγιάς μας, προκειμένου να εύχεσθε και να προσεύχεσθε υπέρ ημών και υμών των Ριζαρειτών.

Στο σημείο αυτό θα ευχαριστήσω αυτούς που πάντα στέκονται δίπλα μας, κοντά στην Ενωσή μας, αρωγοί στο έργο μας.

• Την κ. Ελένη Καχριμάνη, σύζυγο του μακαριστού καθηγητού μας Νικηφόρου που εις μνή-μην του μας χορήγησε και φέτος τα βραβεία στους περυσινούς πρωτεύσαντες ιερασπουδα-στές που αργότερα θα τιμήσουμε.

• Τον π. Στυλιανό Μπιζά, πρώην μέλος του Διοικητικού μας Συμβουλίου και ιερέα στην Εκα-τονταπυλιανή της Πάρου, ο οποίος διαμεσολάβησε και μας επιχορήγησε το πνευματικό ίδρυ-μα της Εκατονταπυλιανής, τις ασημένιες εικόνες που ανταποκρίνονται στα φλουριά για τους τυχερούς της χρονιάς καθώς και σειρές βιβλίων για τους πρωτεύσαντες, για την βιβλιοθήκη της Σχολής καθώς και για τους Δ/ντές της Σχολής κ. Δημήτριο Μίχα, τον Ανταπ/τη Διευθυντή του ΕΙΕΚ π. Σπυρίδωνα Αγγελόπουλο, τον Διευθυντή του Οικοτροφείου κ. Σταύρο Ζωγράφο και στον καθηγητή της ΡΕΣ κ. Αθανάσιο Κάτση για τις πολύτιμες υπηρεσίες του προς την Ενω-σή μας.

• Τον κ. Δημήτριο Λεονταρίτη τον παλαιότερο απόφοιτο που βρίσκεται σήμερα στην αί-θουσα ο οποίος συμπαραστέκεται επί σειρά ετών στην Ενωσή μας.

Κ Ο Π Η Π Ι ΤΑ Σ Ε . Α . Ρ. Ε . Σ . 2 0 1 1Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2011 η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίττας της Ενώσεώς μας στο Χαλάνδρι. Η αίθουσα κατάμεστη από Ριζαρείτες που έσπευσαν από όλα τα μέρη της Ελλάδος. Η ατμόσφαιρα εορταστική και Ριζαρείτικη

μας ταξίδεψε όλους στο παρελθόν, οι θύμισες ζωντάνεψαν και πάλι και η συγκίνηση περίσσεψε. Εμείς οι παλιοί Ριζαρείτες αναβαπτισθήκαμε εκ νέου στα Ριζάρεια νάματα και οι νέοι εμβαπτίσθηκαν στο Ριζάρειο ήθος.

Μερική άποψη της τραπεζαρίας.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΟΥΔΑΝκ.κ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Αν η Εκκλησία είναι «ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες» θα τολμούσα να πω ότι και Ριζάρειος Σχολή σημαίνει «Χριστός παρατεινόμενος στους Αιώνες…».

Κύριε Πρόεδρε. Κύριε Διευθυντά, αξιότιμοι Κύριοι Καθηγηταί ευλογημένα και αγαπητά μου παιδιά.

Μετά από χρόνια αποχώρησης από την Τροφό Ριζάρειο Σχολή απόψε έζησα ένα θαύμα! … Το θαύμα της παρουσίας νέων παιδιών που φορούν ακόμη και σήμερα το τιμημένο ράσο της Ριζαρείου.

Νέων παιδιών απ’όλα τα μέρη της Ελλάδας που έχουν την ιδιαίτερη «κλίση» ν’αγαπούν το Θεό και την Εκκλησία του …. Να ζουν τον «κοινοβιακό» αυτό τρόπο ζωής και να επιποθούν να λάβουν της Ιερωσύνης το Μέγα αξίωμα.

Σαν κινηματογραφική ταινία πριν 25 και πλέον χρόνια βλέπω να παρουσιά-

ζονται αυτή την άγια ώρα ενώπιόν μου όλες εκείνες οι Ιερατικές μορφές που κόσμησαν την Διεύθυνση αυτής της Σχολής γράφοντας ιστορία με το ύφος και το ήθος της ανεπανάληπτης προσωπικότητάς τους… Σε μια σχολή που έδωσε στην Εκκλησία και δι’αυτής σ’όλη την Ορθόδοξη Οικουμένη Πατριάρ-χες, Επισκόπους, Ιερείς και διακόνους του Θυσιαστηρίου της αγάπης του Θεού.

Σε μια σχολή που έδωσε μάρτυρες της πίστεως στους «εγγύς και τους μακράν …». Μέχρι και τον τελευταίο θα μπορούσα να πω μάρτυρα και μαρτυρικώς τελειωθέντα νεαρό διά-κονο Νεκτάριο (κατά κόσμον Βασίλειο Κοντογιώργο).

Αυτής της Σχολής είσθε συνεχισταί και τρόφιμοι σήμερα εσείς.Κρατήστε το κανδήλι της πίστεως αναμμένο στις καρδιές Σας.Σ’εποχές που οι πάντες διαστρεβλώνουν τα πάντα προς την «ιδίαν αυτών απώ-

λεια» Σεις μείνατε «εδραίοι και αμετακίνητοι» στην «άπαξ» παραδοθείσα πίστη και ζήστε την κάθε στιγμή και την κάθε ώρα μέσα στο άγιο περιβάλλον αυτής της Σχολής ώστε όταν έλθη η ώρα να μεταλαμπαδεύσετε και Σεις την πίστη την ελπίδα και την αγάπη του Χριστού στα στήθη της Κοινωνίας που πεινάει και διψάει για αλήθεια και αγάπη.

Το τραπέζι των εκπροσώπων των αδελφών εκκλησιαστικών σχολών.

Ο Επίσκοπος και οι χοροστατούντες ιερείς. Η τραπεζαρία ασφυκτικά γεμάτη.

Σελ. 5

Α. ΒΡΑΒΕΙΑ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΚΑΧΡΙΜΑΝΗ(δίπλωμα και χρηματικό ποσό)(διακριθέντες Σχολ. Έτους 2009-2010)

1. Νικολόϊου Μαριάν Αλεξάντρου (εκ Ρουμανίας) από την Α΄ τάξη Λυκείου,2. Μιχαηλίδης Ηλίας από την Β΄ τάξη Λυκείου,3. Παπαμακάριος Δημήτριος από την Γ΄ τάξη Λυκείου, (φοιτητής Ανωτάτης Εκκλ/κής Ακαδημίας Αθήνας),4. ιερομόναχος Αέτιος (Ιωάννης) Κουμπάρδας από το Ε.Ι.Ε.Κ.

Β. ΔΙΑΚΡΙΝΟΜΕΝΟΙ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ 2010-2011(έλαβαν βιβλίο - πολυτελή τόμο)

1. Αγγελόπουλος Παναγιώτης Α΄ τάξης Λυκείου,2. Νικολόϊου Μαριάν Αλεξάντρου (εκ Ρουμανίας) της Β΄ τάξης Λυκείου,3. Βόντας Σεβαστιανός της Γ΄ τάξης Λυκείου,4. Π. Χριστόδουλος Παξινός από το Ε.Ι.Ε.Κ. της Ρ.Ε.Σ.

Γ. ΦΛΟΥΡΙΑ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ 2011:1. Αγγελόπουλος Παναγιώτης της Α΄ τάξης Λυκείου,2. Δαμάλας Κων/νος-Βασίλειος της Β΄ τάξης Λυκείου,3. Σκαμνάκης Ραφαήλ της Γ΄ τάξης Λυκείου,4. Νικόσουρ-Κοσμίν Βελετεάν (εκ Ρουμανίας) από το Ε.Ι.Ε.Κ. της Ρ.Ε.Σ.,5. Πολίτης Βασίλειος από τη Β΄Γυμνασίου και 6. Αλεξάνδρα Θεμελή (μαγείρισσα που συνταξοδοτείται) από το προσωπικό της Ρ.Ε.Σ.(οι ανωτέρω τυχεροί έλαβαν ασημένια εικόνα της Παναγίας Εκατονταπυλιανής Πάρου)

Κ Ο Π Η Π Ι ΤΑ Σ Ε . Α . Ρ. Ε . Σ . 2 0 1 1Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2011 η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίττας της Ενώσεώς μας στο Χαλάνδρι. Η αίθουσα κατάμεστη από Ριζαρείτες που έσπευσαν από όλα τα μέρη της Ελλάδος. Η ατμόσφαιρα εορταστική και Ριζαρείτικη

μας ταξίδεψε όλους στο παρελθόν, οι θύμισες ζωντάνεψαν και πάλι και η συγκίνηση περίσσεψε. Εμείς οι παλιοί Ριζαρείτες αναβαπτισθήκαμε εκ νέου στα Ριζάρεια νάματα και οι νέοι εμβαπτίσθηκαν στο Ριζάρειο ήθος.

ΒΡΑΒΕΙΑ Ε.Α.Ρ.Ε.Σ. 2011

Ο Επίσκοπος ευλογεί την πίτα της ΕΑΡΕΣ.

Το φλουρί των αποφοίτων - προσωπικού στην κα Αλεξάνδρα Θεμελή από τον Πρόεδρο της ΕΑΡΕΣ κ. Δημ.

Καβρουλάκη, δεξιά ο Διευθυντής της Σχολής κ. Δημ. Μίχας.

Διάφορες βραβεύσεις μαθητών.

ΟΜΙΛΙΑ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΟΥ Ρ.Ε.Σ.κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΙΧΑ

Σεβασμιώτατε,Αναπληρωτά Δ/ντά του ΙΕΚ π. Σπυρίδωνα,κ. Πρόεδρε της Ένωσης Αποφοίτων,Αγαπητοί μου ομογάλακτοι αδελφοί Ριζαρείτες,

Με συγκίνηση και χαρά σας υποδέχομαι και σας καλωσορίζω στον ευλογημένο χώρο που όλοι μας ως απόφοιτοι έχουμε κατάθεση ψυχής με τα λατρευτικά και τα μαθητικά μας βιώματα.

Σε κάθε μας συνάντηση – όποια χρονική στιγμή και αν προκύπτει και με όποια εκδήλω-ση, πρέπει να αποκαλύπτουμε όλα τα καρδιακά αισθήματα που μας συνδέουν πνευματικά και ψυχικά.

Νομίζω πως εδώ νιώθουμε ως μέλη μιας οικογένειας που συναντιόμαστε για μια ουσια-στική έκφραση συναισθημάτων και για μια ουσιαστική – συναισθηματική και πνευματική επικοινωνία.

Μέσα στο κλίμα αυτό θέλω να σας ευχαριστήσω όλους σας για την τιμή που μας κάνετε με την παρουσία σας.

Θέλω να ευχαριστήσω τον καθένα σας χωριστά για ό,τι προσφέρετε στην Σχολή μας – με οποιαδήποτε ιδιότητα και θέση και με όποιον ρόλο κατέχετε και τιμάτε την Εκκλησία και την πολιτεία.

Για μας όλοι οι απόφοιτοι είναι ο σύνδεσμος, η φωνή και η ζώσα μαρτυρία του πνεύμα-τος και του σκοπού της Σχολης, της Ριζαρείου Σχολής μας.

Για όλα αυτά και για ό,τι απρόσεκτα παραλείπω Σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μουΧρόνια πολλά, συνοδευόμενα με υγεία, χαρά και ας βιώσει ο καθένας σας και τούτη τη

χρονιά ό,τι ομορφότερο και ευτυχέστερο, στον δε Σύλλογό μας με τον Πρόεδρο και τα μέλη του, να’ χουν δύναμη, όμορφες ιδέες

και δημιουργικότητα.Θεοφιλέστατε, μας ξάφνιασε ευχάριστα η παρουσία σας, θεωρούμε ευλογία και μεγάλη

τιμή ένα πνευματικό τέκνο της Σχολής μας και με τέτοια ιδιότητα να μας χαρίζει τέτοια συγκίνηση.

Οι περισσότεροι συνδαιτυμόνες και πνευματικοί μας αδελφοί γνωρίζουν πως η Ριζά-ρειος αισθάνεται ξεχωριστή χαρά και περηφάνεια επειδή ο Μακαριώτατος, Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος ο Β΄ είναι απόφοιτος της Σχολής και μάλιστα είναι ο μοναδικός Ριζαρείτης που έφθασε στο ύπατο αξίωμα του Πατριάρχου.

Με κολακεύει δε και με τιμά η φιλία και η αγάπη που μου χαρίζει γιατί γνωριζόμαστε από τις ισόχρονες σπουδές που κάναμε εδώ στη Σχολή μας, ενώνοντάς μας, ο Ναός – το θρανίο και το κοινόβιο οικοτροφείο της Σχολής μας τα έτη 1973-1975.

Θεοφιλέστατε εύχομαι στο Ιεραποστολικό σας πνευματικό και ποιμαντικό έργο να έχε-τε τέτοιους καρπούς ώστε να αισθάνεσθε πάντα με πληρότητα πνεύματος και ψυχής.

Διά των ευλογιών Σας και πάλι ελπιδοφόρο και ευδόκιμο το 2011.

Ο χορός των ιεροσπουδαστών και των αποφοίτων.

Αναμνηστικές φωτογραφίες των αποφοίτων και των ιεροσπουδαστών με τον Επίσκοπο Σουδάν κ.κ. Εμμανουήλ.

Σελ. 6

Αναμνήσεις από τη ΡιζάρειοΤο θυρωρείο της Σχολής έχει σήμερα την τιμητική του. Έχει να μας πει πολλά. Πριν λίγες μέρες

πέρασα το κατώφλι του και πλήθος αναμνήσεων αναπήδησαν από το υποσυνείδητό μου που με σύνδεσαν με τα χρόνια της μαθητείας μου στη Ριζάρειο 1960 και εξής.

Μικρό στον όγκο του, αλλά κόσμημα στο σύνολό του. Άρι-στα εναρμονισμένο αρχιτεκτονικά με το δομημένο περιβάλ-λον του Ιδρύματος. Η λιθοδομή του μας θυμίζει Ζαγόρι.

Με το φως της ημέρας ο θυρωρός στη θέση του για να ει-σπράξει την καλημέρα από τους εισερχομένους και να πει τη δικιά του πάντα καλόκαρδα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα αι-σιοδοξίας και ευφροσύνης.

Ξεχωριστός τύπος ο θυρωρός μας. Για μας τους μαθητές σημείο αναφοράς. Πύλη εισόδου ειδήσεων. Το ραδιόφωνο δυσεύρετο και στην παρανομία. Τον θεωρούσαμε δικό μας άνθρωπο και εκείνος μας έδειχνε πατρική στοργή και αγάπη.

Οι αρμοδιότητές του και τα καθήκοντά του μας ακουμπού-σαν καθημερινά και γι’αυτό ήταν σε όλους μας ένα οικείο πρόσωπο. Αυτός χτυπούσε το καμπανάκι –μοναστηριακό κι αυτό κι όχι ηλεκτρικό- για σύνταξη και έναρξη μαθημάτων. Τα διαλείμματα όλα στην ώρα τους. Το ίδιο κι όταν μας κα-λούσε για μεσημεριανό φαγητό, κ.λπ. Πόσες φορές δεν μας απάλλαξε από την αγωνία του καταλόγου σε κάποιο μάθημα και πόσες φορές πάλι δεν μας συμμάζεψε για μελέτη κι άλλες δουλειές μας, ξεχασμένοι καθώς ήμαστε στο παιχνίδι και τη ραστώνη. Όλα τότε δούλευαν ρολόι, όπως οι μυστικές δυνά-μεις της ζωής, η μοίρα του ανθρώπου ο θάνατος. Όλα είχαν εκεί μέσα ένα ρυθμό, ένα σφυγμό, μια θεία πνοή. Έτσι και ο θυρωρός μας σ’όλα είχε ένα ρυθμό κι είχε το δικό του ξεχωριστό τύπο σαν ανθρώπινη παρουσία. Καθένας στην κατάλληλη θέση και ο θυρωρός στη δικιά του. Να αναπαύεται εν Κυρίω, γιατί είναι μακαριστός πλέον. Αγαθή μνήμη. Ήταν ο Λώνης, Ναπολέων για τους επίσημους.

Η επίσκεψη στη Ριζάρειο μου δίνει πάντα ζωή, όχι στο σώμα, αλλά στο πνεύμα, το οποίο τόσο καιρό στερημένο από τις συγκινήσεις των Ριζάρειων συναισθημάτων, διψάει να τις απολαύσει. Πά-ντα στο χώρο αυτό ξεθάβω τις παλιές παιδικές μου αναμνήσεις από τα βάθη της συνειδήσεώς μου. Ερείπια πλέον είναι, γιατί έχουν συντριβεί κάτω από το βάρος του ρεαλισμού και της καθημερινό-τητας, που ανόητα αλλά και αναπόφευκτα συσσώρευσα επάνω τους.

Και είναι τόσο ωραίες αυτές οι αναμνήσεις, αν και ερείπια, τόσο ζωηρές αν και αναμνήσεις, ώστε θα θεωρούσα ύψιστη ευτυχία μου να ζήσω μ’αυτές.

Αν περάσει πολύς καιρός και δεν δω τη Ριζάρειο, οι αναμνήσεις αυτές ατροφούν στο ξηρό και άγονο περιβάλλον, γεράζουν και χάνονται. Και γίνομαι μάρτυρας δυστυχώς των τερπνών αυτών αναμνήσεων, οι οποίες αποσύρονται στα κρησφύγετά τους, για να ταφούν και πάλι κάτω από την

ασφυκτική ατμόσφαιρα της πραγματικότητας.Γι’αυτό όταν δεν μου περισσεύει χρόνος και οι διάφορες συγκυρίες με εμποδίζουν να βρεθώ στη

μητέρα Τροφό, πιέζω βασανιστικά τον εαυτό μου, για να κάνω το καθιερωμένο πλέον προσκύνημα – επίσκεψη. Θέλω σ’αυτές μου τις συναισθηματικές αναζητήσεις να έχω συντροφιά κι άλλους Ριζαρείτες και ει δυνατόν της τάξης μου. Είναι μια αναβάπτιση στα Ριζάρεια νάματα. Είναι τα νάματα που αρδεύουν την ψυχή μας και δεν την αφήνουν να στεγνώσει.

Είναι γλυκύρροα τα νάματα αυτά. Η Ριζάρειος εί-ναι η «μάνα μας» η προχέουσα αείζωα νάματα και είναι ακόμη η ομβροφόρος νεφέλη η υετίζουσα τας ψυχάς ημών. Έτσι αιθάνομαι τις ευεργεσίες της Σχο-λής προς όλους μας.

Και εμείς τι θα δώσουμε στην πνευματική μας μη-τέρα;

Λείπουν πολλά πράγματα από τη Ριζάρειο σήμερα.Η Εκκλησιαστική Ακαδημία παραμένει εκτός Ριζα-

ρείου. Γιατί;Ριζαρείτες επίσκοποι που βρεθήκανε σε συνα-

θροίσεις μας στη Ριζάρειο, κάνουν οράματα για με-ταπτυχιακές σπουδές στον ποιμαντικό τομέα.

Όλα αυτά είναι εφικτά. Η Ριζάρειος σαν εκπαιδευ-τικό Ίδρυμα πρέπει να λειτουργεί εις το διηνεκές, αναβαθμισμένη όμως. Εξ άλλου όλα αυτά είναι μέσα στο πνεύμα της βούλησης των ιδρυτών, με «ποινι-

κή» ρήτρα για τους επιλήσμονες. Η Σχολή στην πορεία της έχει κάνει πολλούς σταθμούς. Μερικοί για προσωρινή στάση και περισυλλογή κι άλλοι τόσοι για ανάταση και ανέλιξη.

Ας τολμήσουμε να κάνουμε ένα συνέδριο και τα πορίσματά μας να τα υποβάλουμε στο Πολυμε-λές Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος. Αυτοί σαν θεσμικά υπεύθυνοι, ας τα αξιολογήσουν και να κάνουν τις δέουσες ενέργειες. Εμείς συστρατευμένοι στα μετόπισθεν.

Ακούγονται πολλές φωνές για το μέλλον της Ριζαρείου, ασυντόνιστα όμως. Ένα συνέδριο θα ενώ-σει τις φωνές μας και θα γίνουμε πιο δυνατοί .

Γράφω σήμερα για ν’ακουστεί και η δικιά μου φωνή κι ας έχει μικρή εμβέλεια. Δεν θέλω να την πω κραυγή αγωνίας ακόμη. Δεν είμαι εγώ ο σοφός και ο ειδήμων. Το ταπεινό ένστικτό μου με κάνει να σκέφτομαι έτσι. Αν βρω συνοδοιπόρους σ’αυτές μου τις προτάσεις, θα είμαι ευτυχής.

Περιμένω ανυπόμονα να δω στο έντυπό μας να διατυπώνονται πάνω σ’αυτό το θέμα απόψεις και θέσεις.

Ευχαριστώ πολύ Δημ. Μ. Τάγκας

Ο παλαιός ριζαρείτης και μέλος της ΕΑΡΕΣ Κυριακόπουλος Δημήτρης, μας έστειλε μια σειρά εκτυπωμένα αντίγραφα από το Γενικό Αρχείο του Κράτους (ΓΑΚ), τα οποία αναφέρονται στην Ριζάρειο Σχολή, στους σπουδαστές της και γενικότερα στη θεσμική της οργάνωση. Ξεπερνώντας τις δυσκολίες της ανάγνωσης και απόδοσης στη γλώσσα και στην ορθογραφία -τα κείμενα είναι καλλιγραφικά και χειρόγραφα, άρα με αναγνωστικές δυσκολίες-, παρουσιάζουμε δύο από αυτά, το πρώτο από τα οποία αφορά αίτηση υποτροφίας προς τη ΡΕΣ, αλλά και υποχρέωση και δέσμευση Ριζαρείτη προς τη Σχολή, το δε δεύτερο εγγυητικό διοικητικό έγγραφο που απαιτούσε η ΡΕΣ και η Πολιτεία προσδιορίζει τα όρια της νόμιμης απαίτησης και της υποχρέωσης του υποτρόφου. Θεωρείται αυτονόητο ότι η σύνταξη και γλωσσική παρουσίαση ανταποκρίνεται στα έγγραφο κι σ’ ό,τι αυτά περιέχουν. Όπου υπάρχει δυσκολία αυτή προσδιορίζεται από τον όρο «δυσανάγνωστο» ή το ερωτηματικό εντός παρενθέσεως (;). Ευχαριστούμε τον Κυριακόπουλο Δημήτρη για την αποστολή των αντιγράφων, τα οποία και παρουσιάζουμε εδώ.

Α

Εν Αθήναις τη 27η Σεπτεμβρίου 1843Προς την επί των εκκλησιαστικών

Βασιλικήν Γραμματείαν της Επικρατείας

Ο υποφαινόμενος Πανάγος Παπακωνσταντίνου, κάτοικος του δήμου Τευθίδος(;) της επαρχίας Γόρτυνος, έχων κλίσιν ως έφεσιν προς το ιερατικόν επάγγελμα ως ων προορισμένος παιδιόθεν παρά του πατρός μου, εις το οποίον(;) όλαις δυνάμεσι εκ της μακράς αυτού περιουσίας εχορήγη προς εμέ τα προς το ζην και επαιδεύθην εις το εν Δημητζάνη σχολείον και έτι μικρού χρόνου εις Τρίπολιν παρά του Κ. Ελλογιμωτάτου Προκοπίου, ώστε έφθασα εις τα υπό του οργανισμού της Σχολής ταύτης απαιτούμενα χαρακτηριστικά, και επειδή μη δυνάμενος έτι ο πατήρ μου εκ της μικράς αυτού καταστάσεως να μοι χορηγήση τα αρκούντα δια να φθάσω εις την επίτευξιν του προκειμένου σκοπού και γίνω μέτοχος του ιερού κλήρου, εστερήθην της ελπίδος. Όθεν προστρέχων ενθέρμως εις τους κόλπους της Σεβαστής Γραμματείας, ήτις περιθάλπει τους απόρους και φιλομούσους, και εγώ ίνα ρίψη εν βλέμμα εις πιστόν ικέτην της, δια να με συγκαταριθμήσει εις τους υποτρόφους του ιερού κλήρου, δια να μην υστερηθώ της υστάτης(;) μου ταύτης ελπίδος.

Υπόσχομαι δε ότι μετά την σπουδήν μου να εξακολουθήσω εις όσα υποβάλλη ο παρά του Μακαρίτου Ριζάρη κανονισμός, άνευ αναβολής, προς πίστωσιν δε και ασφάλειαν περί της προς εμέ γεννησομένης εις την σπουδήν μου δαπάνης εις πάσαν εναντίαν περίστασιν θέλει παρουσιάσω εν καιρώ τω δέοντι όπου δη(;) τα όσα έγγραφα απαιτούνται, εύελπις ων της ταπεινής ταύτης αιτήσεως.

Υποσημειούμαι ευσεβάστωςΠανάγος Παπακωνσταντίνου

Β

Αρ. πρ. 1258 / Διεκ. 967Απάντησις εις την υπ. Αρ. 20406

Από 28 Απριλίου Διαταγήν της Εν Τήνω την 10η Ιουνίου 1843Προς την Επί των Εκκλησιαστικών

Β. Γραμματείαν της Επικρατείας

Παρατηρήσεις τινές περί των Ριζαρείου Εκκλ. Σχολής Βασιλικών διαταγμάτων.

Εγνωστοποιήσαμεν το περιεχόμενον (δυσανάγνωστο) διαταγής της Β. Γραμματείας προς τους Δημάρχους Τήνου και Σωσθινίου, αλλά επί της τελευταίας περικοπής του εδαφίου β(;), εχούσης ούτως επί τέλους οι ορισμοί του εδαφίου β΄, δεν είναι δυνατόν να εκπληρωθώσιν ειμη μόνον ενώπιον του Διευθυντού της Σχολής και του αρμοδίου υπουργικού συμβουλίου της Γραμματείας, επιφέραμεν τας επικείμενας παρατηρήσεις μας.

Θεωρούμεν αφενός ματαίαν εν μέρει και αφετέρου δύσκολον την εφαρμογήν του ειρημένου εδαφίου του άρθρου 5(;)του περί της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής οργανισμού, το μεν, καθόσον αφορά α) την εκ μέρους παντός υποτρόφου ενώπιον του Διευθυντού της Σχολής και του αρμοδίου υπουργικού συμβουλίου ομολογίαν του ότι εμμένει εκουσίως εις την πρόθεσίν του και β) την προς την Β. Γραμματείαν αναφοράν του ότι θέλει αναδεχθεί εν καιρώ το της ιεροσύνης επάγγελμα, το δε, καθόσον αφορά την εις Αθήνας χορήγηση αξιοχρέου εγγυητού, υποσχομένου ν’ αποδώσει αυτός αντί εκείνου ανικανούντος τυχόν πάσαν την δι’ αυτού γινομένην δαπάνην, ει μεν καιρώ δεν θελήσει να χειροτονηθεί έγγαμος ή άγαμος ή, ει αποβληθή της Σχολής ένεκα αφυΐας, αμελείας ή κακής διαγωγής. Οι δε λόγοι έπονται:

1) Ως ορθήν και πρώτην περίστασιν, κατά την γενικήν

Νομοθεσίαν μας, κανενός νέου αι έγγραφοι προφορικαί υποσχέσεις δεν ισχύουν ενώπιον ουδενός Δικαστηρίου, αν καθ’ ην εποχήν διατρέχει την ηλικίαν του ανηλίκου, ο οποίος θεωρείται προ της συμπληρώσεως των 21 ετών.

Τούτου τεθέντος, επειδή κατά μεν το εδάφιον β΄ του άρθρου 5 του διαληφθέντος οργανισμού οι υπότροφοι πρέπει να έχωσιν ηλικίαν όχι κατωτέρα των δεκαπέντε ετών, όχι δε και ανωτέραν των δεκαεννέα, κατά δε το άρθρον 8 η Σχολή έχει πέντε τάξεις, εκάστης δε τούτων η διάρκεια είναι (δυσανάγνωστο), παρατηρούμε ότι η εκ μέρους των 15 ετών υποτρόφων ομολογία τε και αναφορά λογίζεται εντέλει ματαία, καθότι ούτοι θέλουν πρωινάς τας σπουδάς των πριν ή ενηλικιωθώσιν, η δε εκ μέρους των ανωτέρων ηλικιών εχόντων είναι καλόν να δίδεται μετά την συμπλήρωσιν του εικοστού πρώτου έτους της ηλικίας των.

2) Ως προς την δευτέραν περίστασιν: Αν υποχρεώνται οι υπότροφοι ή οι συγγενείς των να χορηγώσιν τους απαιτούμενους αξιοχρέους εγγυητική εις Αθήνας, είναι σχετικώς αδύνατον, δια να μην είπωμεν απολύτως, να ευρήσκωσι τοιούτους. Θέλουν είσθε επομένως εις την ανάγνωσιν να παραλαμβάνωσι μεθ’ εαυτών εκ της πατρίδος του έκαστος τοιούτον εγγυητήν, και να υποφέρωσι μεγάλας δαπάνας πτωχοί όντες, ενώ φρονούμεν και οι ίδιοι εγγυητές δεν θέλουν έχει τόσην διάθεσιν να ταξιδεύωσιν εκτιθέμενοι εις θαλασσίους και οδοιπορικούς κινδύνους.

Θεωρούμεν επομένως την ανάγκην προς εκπλήρωσιν του αγαθού σκοπού του τε μακαρίτου διαθέτου κυρίουΡιζάρη, και της Α.Μ. του πολυστόλου Άνακτός μας, να επιτραπή ή να χορηγώσιν(;) οι αναγνωριζόμενοι υπότροφοι τας εγγυήσεις των ενώπιον(;) του Συμβολαιογράφου του Δήμου της διαμονής των, και παρόντος του αρμοδίου Δημάρχου, να θεωρηθή δι’ ο τελευταίος ούτος υπεύθυνος, διότι(;) ενδεχομένως αναξιόχρεου του προσφερομένου εγγυητού, και να ήναι(;) διατεταγμένον να συνυπογράφεται εις το έγγραφον εγγυήσεως.

Άλλως(;) κανείς των πενήτων δεν θέλει δυνηθή να αναγνωρισθή ως υπότροφος, μη δυνάμενος να παρουσιάσει εν Αθήναις εγγυητικήν, και ο σκοπός τόσον του μακαρίτου διαθέτου, καθώς και της Α.Μ. δεν θέλει ποτέ εκπληρωθή, ή μετά μεγίστης δυσκολίας και κατά μικρόν μόνον μέρος.

Ευπειθέστατοςαπόντος του Διοικητού Τήνου

ο ΓραμματεύςΚ. Καραμήτρος

ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣΕπιμέλεια: Στ. Καραχάλια - Αντ/δρου ΕΑΡΕΣ, Φιλόλογου - Θεολόγου

Σελ. 7

Το όνομα Κατσού-λας, τα τελευταία χρό-νια, για τους Ριζαρείτες είναι συνώνυμο της Μουσικής. Το μουσικό σήμα κατατεθέν της ΕΑ-ΡΕΣ, ο δεσπόζων μουσι-κός φθόγγος, αφού σε όλους μας τους συνεκ-κλησιασμούς, συνάξεις, γιορτές, εκδηλώσεις ψάλλει περιστοιχιζό-μενος από παλιούς και νέους. Έχει τον τρόπο να μαζεύει γύρω του φωνές, να διευθύνει και εκ των ενόντων, όπως θα’λεγε ο Κούρος, να στήνει χορωδία (γι’αυτό και Χοράρχης), να μας βγάζει ασπροπρόσωπους.

Ρώτησα κάποτε τον Γιώργο Σύρκα, σε μια ηχογράφηση στην τότε ΥΕΝΕΔ, τι είναι αυτό που κάνει τους Τριπολιτσιώτες να ψάλλουν και να’χουν καλή φωνή. Η παράδοση, μου απάντη-σε με το αφοπλιστικό του γέλιο, και το νερό ίσως. Είχα υπόψη μου βέβαια τους Σύρκα πατέρα και γιο, Κούρο πατέρα και γιο, Κ. Γαλιώτο (απόφοιτο του Φροντιστηρίου), τον παπά Χρήστο Κυριακόπουλο και τον Γιώργο Κατσούλα ιδιαίτερα.

Φωνή στιβαρή, αναγωγική με άνοιγμα θαυμαστό, θελκτική, μετάλλο δουλεμένο, ταλέντο και ταλέντο, χάρισμα και χάρμα να ακούς Κατσούλα να ψάλλει μετεωρίζεσαι σε άλλες σφαίρες. Ο Γιώργος ήταν από τα παιδιά που διάλεξε ο Κούρος να πουν τον Απόστολο τις Κυριακές. Μόλις εξείχαν πάνω από το ξύλινο άμβωνα, μα ανταποκρίνονταν επαρκώς.

Γνωστός στους ειδικούς με τη Βυζαντινή Μουσική ασχολή-θηκε από παιδί μ’αυτήν. Είχε ακούσματα καλά και σωστά, αφού ο παπα-Δημήτρης πατέρας του ήταν ψάλτης αρχικά με μελωδι-κή φωνή. Αυτά σαν σπόρος καλλιεργήθηκαν με τη φοίτησή του το 1962 στη ΡΕΣ. Την ίδια χρονιά ήρθε και ο Κούρος, ο οποίος ήταν αποκάλυψη για όσους ενδιαφέρονταν για τη Μουσική.

Οι πληροφορίες μου από κει και πέρα προέρχονται από δύο εγκυκλοπαίδειες. Μάλιστα, το όνομα του Γ.Κ. περιλαμβάνεται στο Επίτιμο Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό της Βυζαντινής Μουσικής της Ολυμπίας Τολίκα και στην τρίτομη Βυζαντινή Εκκλησιαστι-κή Μουσική και Ψαλμωδία του Φίλιππου Αθ. Οικονόμου. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας οργάνωσε χορωδί-ες όπου υπηρέτησε: Ηράκλειο, Κιλκίς, Καλαμάτα. Εδώ γνώρισε το Γ. Νούσια, ο οποίος διέκρινε τα φωνητικά-ερμηνευτικά του προσόντα και του συνέστησε να σπουδάσει συστηματικά Μουσι-κή. Άφησε την Τρίπολη με εκλε-κτό δάσκαλο τον Κ. Τασόπουλο, αφού αξιώθηκε να ψάλλει στην πρωτεύουσα της ιδιαίτερης πα-τρίδας του και του προτάθηκε θέση αριστερού στο μητροπο-λιτικό ναό. Εδώ είχε προηγηθεί χρόνια πριν ο πατέρας του Κού-ρου, ο γλυκύτατος μπαρμπα-Γι-άννης, Δάσκαλος του Μίκη Θεο-δωράκη.

Στην Αθήνα, παράλληλα με την εργασία του στα Ελληνικά Ταχυδρομεία και λαμπαδάριος στην Παναγίτσα Δήμου Αγ. Δημητρίου ξεκίνησε τις μουσικές του σπουδές στο Ωδείο Αθηνών (Σπ. Περιστέρης, Λ. Κουζινό-πουλος) και ολοκλήρωσε στο Παλλάδιο Ωδείο (Γ. Ζαφειράτος, Β. Αρχιτεκτονίδης), όπου ο ίδιος διδάσκει Β. Μουσική μέχρι σήμερα. Το 1976 Πρωτοψάλτης Αγ. Νικολάου Ηλιούπολης δη-μιουργεί Σχολή Β.Μ. με 25 μαθητές. Το 1982 χωρίς αναλόγια δουλεύει σε κατάστημα φωτιστικών τα απογεύματα στην οδό Βουλιαγμένης, όπου για αγιασμό ήρθε ο ριζαρείτης Π. Ανδρέ-ας Γεωργιλές, ο οποίος (παιχνίδια της ζωής) ήθελε ψάλτη στον Άγιο Παντελεήμονα Καλαμακίου. Εδώ έμεινε ο Κατσούλας 16 χρόνια παραγωγικά με Σχολή Β.Μ. 30 μαθητών, απ’τους οποί-ους δέκα είναι ψάλτες.

Το 1990 ο Γενικός Δ/ντής του Ρ/Σ της Εκκλησίας της Ελλά-δος αρχ. Νικόλαος Πρωτοπαπάς, ριζαρείτης, νυν Μητροπολίτης

Φθιώτιδος, τον προσκαλεί και παρουσι-άζει την εκπομπή Βυζαντινό Ψαλτήρι, με μεγάλη ακροαματικότητα. Προβάλλει τη Βυζαντινή Μουσική κληρονομιά με συνεντεύξεις, ερμηνείες από πολλούς ιεροψάλτες. Σε συνεργασία με το Γ. Τσι-τσαρώνη παρουσίασε το φέστιβαλ Β.Μ. στο Παλλάς και στον Άγιο Κωνσταντίνο. Συνεργάζεται με τον Πανελλήνιο Σύλλο-γο Τυφλών. Στο Πολιτιστικό τμήμα των ΕΛΤΑ το 1994 δημιουργεί Σχολή Β.Μ. και κάνει εκδηλώσεις. Αρκετά χρόνια ασχολείται με τη χορωδία της Ένωσής μας. Γνωστή εκδήλωση η Συναυλία στην Κοίμηση Θεοτόκου Ηλιούπολης, υπό την αιγίδα του Δήμου και του Συλλόγου Ηπειρωτών Ηλιούπολης, προς τιμήν των

Μεγάλων Ευεργετών της Ηπείρου και των Ριζαρών.Για τρίτη χρονιά από το 2008 διδάσκει στη Σχολή Β.Μ. της

μητρόπολης Κυθήρων, σε άριστη συνεργασία με τον Ριζαρείτη Μητροπολίτη κ. Σεραφείμ Στεργιούλη.

Συνεργασία με χορωδίες Αθηνών: Γ. Σύρκα, Γ. Τσατσαρώνη,

Θ. Βασιλικού, Κ. Ζορμπά, Ε. Μένεγα … Ιδρυτικό μέλος χορωδί-ας Μουσικοφίλων Κων/πόλεως, με χοράρχη τον Γ. Τσαούση, ο οποίος ήταν συνεργάτης του Θρ. Στανίτσα, βαθύς γνώστης της Β.Μ. και φορέας του πατριαρχικού ύφους.

Παράλληλα ο Γ.Κ. διήνυσε μια θαυμαστή, άγνωστη σε μας, σταδιοδρομία στα ΕΛΤΑ. Ξεκίνησε ως Διανομέας και με εξετάσεις μετε-τάγη στο διοικητικό κλάδο, όπου δι-ήλθε όλη την ιεραρχία: Διαχειριστής δεμάτων, Τμηματάρχης, Προϊστάμε-νος, Τμήμα Διανομής (συνέταξε οδη-γίες, δίδαξε στην Παραγωγική Σχολή ΕΛΤΑ, σεμινάρια, εισηγήσεις, οδηγίες ταχυπληρωμής) εξελίχθηκε σε Το-μεάρχη πωλήσεων (Μηχανογραφι-κό Καισαριανής), έγινε Διευθυντής (ανώτερος βαθμός ΕΛΤΑ), Περιφε-ρειακός Δ/ντής κέντρων Διαλογής Αττικής. Ανέλαβε τη Γενική Δ/νση Εκμετάλλευσης και πριν συνταξιο-δοτηθεί το 2003 έγινε Σύμβουλος Παραγωγής τιμηθείς με τιμητική πλακέτα για το έργο του.

Από το 1998 κοσμεί το αναλόγιο του Πρωτοψάλτη στον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο της οδού Βουλιαγμένης. Τον επι-σκέπτονται και συμψάλλουν τωρινοί και παλιοί ιεροψάλτες, συμμαθητές του και μαθητές του. Διακρίνεις τη φωνή του από μακριά, από τα απηχήματα, την καθαρότητα, τον ανάλογο χρω-ματισμό και κυματισμό, τη συνεπή εκτέλεση, το ρυθμό. Ύφος καθαρά ιεροψαλτικού. «Εξαίρετος ψαλμωδός, καλλίφωνος με ωραία ηγεμονική φωνή…» γράφει ένα από τα δύο βιογραφικά του. Ψάλλει και στους ναούς επαρχιακών πόλεων, όταν καλεί-ται. Αλλά στις συνεστιάσεις αποδίδει καταπληκτικά τα δημοτι-κά μας τραγούδια, όπως και άλλοι ψαλτάδες και παπάδες.

Γιώργο, να είσαι γερός και ακμαίος. Να ευφραίνεις ακοή και καρδία άδον και ψάλλων τω Κυρίω.

Δημ. Μ. Μακρής

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕΛΩΝ ΜΑΣ Πατρίδα και ΕκκλησίαΕκκλησία και Ελλάδα«Ο Θεός ίδρυσε την Εκκλησία και ανάλογα

με το ύψος στο οποίο βρίσκεται η Εκκλησία βρίσκεται και το Έθνος. Η Εκκλησία είναι το Φως και το αλάτι στον κόσμο. Ας αγωνιστούμε να στηρίξουμε τις αξίες της Βίβλου, γιατί όσο απομακρυνόμαστε απ’αυτές τόσο και το Έθνος καταρρέει».

Το παραπάνω μήνυμα διάβασα στο ημερήσιο ημερολόγιο των εκδόσεων «Ο Λόγος» Τετάρτη 15 Δε-κεμβρίου 2010. Πόσο Αληθινό και δυνατό μήνυμα εί-ναι αυτό. Με ακούμπησε, με προβλημάτισε. Σκέφτηκα να το σχολιάσω αλλά ακολούθησε μια άλλη ιδέα που νομίζω ότι είναι καλύτερη.

Θα ήθελα να προσκαλέσω μέσα από αυτό το μή-νυμα μια επικοινωνία – συζήτηση, ζητώντας και προ-σκαλώντας τους αγαπητούς αναγνώστες του «ΡΙΖΑΡΙ-ΤΕΣ» να σχολιάσουν το μήνυμα και να μας στείλουν τις απόψεις και τις ιδέες τους.

Παρακαλώ στείλτε μας:

α) Δ/νση των Γραφείων: Μητροπόλεως78B,

β) στο FAX 210 3222 723 ή

γ) στο e-mail: earesds@gmail.com

Δρακάκης Γεώργιος π. Εμμανουήλ Σέρβος Κάτσης Αθανάσιος Βατάλης Ιωάνης Βατάλης ΚωνσταντίνοςΒατάλης Βασίλειος Σταματίου Θεόδωρος Κατσινούλας Κωνσταντίνος Τσιαρές Αλέξανδρος Σουρλάς Δημήτριος Σάμης Βασίλειος Στρατόπουλος Βασίλειος π. Γεράσιμος Ζαμπέλης Σκιρλής Παναγιώτης Χριστόπουλος Δημήτρης Πανόπουλος Παναγιώτης Αργυρακόπουλος Παναγιώτης Μανώλης Πέτρος Ανδρίτσος Νικόλαος Κορδώνης Δημήτριος Ρωμανάς Χαράλαμπος Μπαρδής Χρίστος π. Χαράλαμπος Γεωργαντάς Βαρελής ΔημήτριοςΚυριακόπουλος Δημήτριος Βάρσος Βασίλειος π. Βασίλειος Καραχάλιος Κατσανεβάκης ΕμμανουήλΣακκάς ΒασίελειοςΣωτηρόπουλος Δημήτριος Παπαχρυσοστόμου Αναστάσιος Αλμπάνης Πέτρος π. Ιωάννης Βασιλάκης Ντάσιος Λεωνίδας Σπύρου Γρηγόριος Γάλλος Δημήτριος Ζαρκάδας Διονύσιος Νίνος Κωνσταντίνος Αρχ.π.Μιχαήλ Κανέλος Τόγιας Παναγιώτης π. Γεώργιος ΛεονάρδοςΚούρος Κωνσταντίνος Ζαχαρόπουλος Αργύριος καθ. Αντωνιάδης Κωνσταντίνος π. Ανδρέας Τσικνάκης κ. Ιωαννίδης Γεώργιος μέλος ΠΣ ΡΕΣ Μπούρης Παναγιώτης Σεβ.Μητρ. Χαλκίδος κ.κ. ΧρυσόστομοςΚραβαρίτης Κωσνταντίνος Σεβ. Μητρ. Φθιώτιδος κ.κ. ΝικόλαοςΚαβουρίνος Νικόλαος Σταθόπουλος Λάμπροςκ. Φαφαλιός Κωνσταντίνος μέλος ΠΣ ΡΕΣΜπαϊρακτάρης Θωμάς Βελισσαρόπουλος Δημήτριος

20502020202030202020202050202020205020503030202020201020302030105035202020102020305040502050505020

2002010502020

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ - ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΜΕΛΩΝ €από 31-1-2011 μέχρι 15-3-2011

Γεώργιος Κατσούλας: Ο Χοράρχης μας

ANAKΟΙΝΩΣΗΜπορείτε να στείλετε τη συνδρομή σας και στον τραπεζικό λογαριασμό της Ένωσής μας, που βρίσκεται στην Alpha Bank και είναι 344 002 1010 99 339

και ΙΒΑΝ GR 85-0140-3440-3440 0210 1099 339

Παράκληση: Μετά την κατάθεση ενημερώστε τον ταμία μας στο τηλέφωνο 6944 399500ή μέσω fax στo 210 3222 723 στέλνοντας την απόδειξη καταβολής με το όνομά σας.

Σελ. 8

ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΟΜΑΙΑΠΟ ΤΗΝ ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΕΛΠΙΔΑΣ

Του ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΓΕΡΑΣ. ΖΑΜΠΕΛΗ

Κάθε επίσκεψη – προσκύνημα ενός απόφοιτου στον χώρο της Ριζαρείου Σχολής αποτελεί σημαντική ευκαιρία αναζωπύρωσης των ισχυρών δυνάμεων της μνήμης. Ισχυροποίησης των ακατάλυτων δεσμών μας με την Σχολή. Είναι μια ευεργετική συνάντηση με το παρελθόν και, γιατί όχι; είναι συνάντηση με την ιστορία, που αποτελεί την μυστική πηγή εκροής διδακτικού υλικού, το οποίο αντέχει και μπορεί να γονιμοποιεί τα πλούσια και περιούσια σπέρματα της ιερής παιδευτικής διδαχής. Ιδιαίτερα σήμερα, στην έναγχο και τόσον άγονο καθημερινότητα⋅ στο πνικτικό και πληκτικό «εδώ και

τώρα», το εξουθενωτικά άγριο και σκληρά ανάδελφο, που στεγνό από μεταφυσικές αναπνοές και αναζητήσεις⋅ το στενό σε φιλάδελφες ανατροπές, έρχεται να δημιουργήσει επώδυνες ψυχονευρωτικές κρίσεις και μέσα από δρόμους φτηνού ατομισμού και απομονωτισμού επιβάλλεται εφιαλτικά με στόχο να βασανίζει τον άνθρωπο. Έτσι όμως η μνήμη γίνεται, άτυπος και ουσιαστικός⋅ μυστικός και μυστηριακός, «μηχανισμός» επαναπροσδιορισμού, στη βάση της διαχρονικής αντοχής ή εμβέλειας, των αξιών και των δραμάτων. Η μνήμη, που, εύκολα και εύχρηστα, μεταποιείται σε ιερό βατήρα εκτίναξης πέρα από τα δύσκολα⋅ έξω από τα ασήμαντα και επικίνδυνα.

Πιστεύω, λοιπόν, πως το προσκύνημα στον ιερό αυτό και πνευματικό – μορφωτικά γενέθλιο χώρο⋅ στα ιερά χώματα μέσα στα οποία κάποιες δύσκολες εφηβικές μέρες σμιλέψαμε τον χρόνο, δημιουργήσαμε ευκαιρίες μελλοντικής επιτυχίας και δημιουργίας, εκτός του ότι αποτελεί μοναδική και σημαντική ευκαιρία συνάντησης με αδελφούς, που τα βήματά μας χάθηκαν στο μακρινό παρελθόν, εκτός του ότι αποτελεί ανάσα ιερής ανάμνησης για τα «περασμένα» κι όμως αναλλοίωτα, αυτό το προσκύνημα επανατοποθετεί την ζωή μας, με μια σιωπηρή και μυστική κίνηση, στους ίδιους εκείνους αξιακούς κώδικες, που γνωρίσαμε και ζήσαμε τα δύσκολα, όμορφα και αξέχαστα εφηβικά μας χρόνια. Τότε η μνήμη λειτουργεί σαν βρυσομάνα τροφοδότρα πηγή, που εσωτερικά μας ανανεώνει⋅ μας επιστρέφει στην περίοδο εκείνη και μας μεταποιεί σε ανανεωμένους⋅ αναγεννημένους «εφήβους».

Κάτι τέτοιο αισθάνομαι και ζω, με μια συγκλονιστικής μορφή εσωτερική παρόρμηση, κάθε φορά που φθάνω, προσκυνητής, στην Ριζάρειο Σχολή. Καθώς με άλλους συμμαθητές ή αδελφούς Ριζαρείτες, περιδιαβαίνουμε τον χώρο, μέσα μας ζωντανεύουν μνήμες⋅ επανέρχονται στους σάρκινους θύλακες της λογικής τα περασμένα γεγονότα⋅ περπατούν νοερά δίπλα μας μορφές μαθητών, που σήμερα διαπρέπουν σε σημαντικούς τομείς της κοινωνικής ζωής ή καταθέτουν, αθόρυβα και ταπεινά, το Ριζάρειο πνεύμα στους χώρους, τους οποίους έχουν κληθεί να διακονήσουν. Και είναι όλοι αυτοί οι τίμιοι καταθέτες στο πνευματικό ταμιευτήριο της ζωής⋅ στο ταμιευτήριο των αξιών.

Καθώς περιδιαβάζεις τον χώρο βρίσκεσαι νοερά με τις ιερές μορφές των αείμνηστων δασκάλων – παιδαγωγών μας, που με υπομονή και μεράκι σμίλεψαν την ακατέργαστη «πέτρα» της εφηβικής μας προσωπικότητας και δημιούργησαν τον άρτιο και ολοκληρωμένο άνθρωπο. Τον άνθρωπο που έμπονα και μαρτυρικά σήμερα αναζητάει η ταλαίπωρη κοινωνία μας.

Υπάρχουν ακόμη κάποιοι παιδευτές μας, δάσκαλοι με την ακριβοθώρητη, την περιζήτητη του όρου έννοια. Η επικοινωνία μαζί τους ξεκουράζει, αναμοχλεύει μνήμες× διδαχές και δημιουργεί έντονες εσωτερικές συγκινήσεις.

Εκεί όμως στον εν πολλοίς έρημο σήμερα χώρο της Σχολής, θα βρεθείς συνοδοιπορώντας με την ιστορική μαρτυρία του παρελθόντος εκείνου, που συνδέεται μαζί σου. Και διδάσκεσαι.

Εξάλλου, η Ριζάρειος, στην ατάραχη και πολυσήμαντη γαλήνη που βρίσκεται, αθόρυβα και μυστηριακά, λειτουργεί σαν ιερή μυροδόχος Κολυμβήθρα. Ο Ριζαρείτης, που έρχεται μέσα από την αντάρα και τον κουρνιαχτό της καθημερινότητος⋅ που έχει βιώσει στο αδύναμο πετσί του την έντρομη αγωνία για την επιβίωση και έχει, προκλητικά αδηφάγα, ζήσει τον πόνο και την αδικία⋅ την αποτυχία και την λαιμαργία της υποτίμησης από το αδίσταχτο και συνεχές σφυροκόπημα «του δίκαιον της πυγμής» και «του νόμου των λύκων», που κυριαρχικά εξουσιάζουν και φονικά ακρωτηριάζουν, ηθικά – πνευματικά, τους αγωνιστές της ζωής⋅ που η καρδιά του σφίγγεται από τον πόνο, όταν αντιλαμβάνεται πως οι ανευθυνοϋπεύθυνοι της εξουσίας, που αχόρταγα και «ιεροκρυφίως» πίνουν τον ιδρώτα του και τρώγουν από το μεροκάματό του, ανερυθρίαστα και δημόσια καταγγέλλουν ότι «τα φάγαμε όλοι μαζί», αυτός λοιπόν ο Ριζαρείτης σκληραίνει εσωτερικά⋅ αποδυναμώνεται ψυχικά και αντιδρά με σκληρότητα. Δεν συμβιβάζεται με το άηθες ήθος της πολυτραυματισμένης «ηθικής του συμφέροντος». Αλλάζει δρόμο. Έντιμα και προκλητικά «στρίβει στην γωνία» προτού τα ερπετά της κοινωνίας τον στριμώξουν και άπονα τον «κολλήσουν» στις άθλιες κοινωνικές άκρες για το μοιραίο ροκάνισμα.

Αδιαφορεί στο εκκωφαντικό κατακρύλισμα των ανθρώπων αυτών και χάνεται στην αγκαλιά της οικογένειάς του. Με τιμιότητα εργάζεται προβάλλοντας αλέκιαστο το Ριζάρειο ήθος, που αποτελεί τον διαχρονικό ανασασμό της Ελληνοορθοδοξίας. Καταθέτει με διδακτικό τρόπο το βάρος του Κώδικα αξιών της Ριζαρείου στο ταμιευτήριο αξιών της ζωής δίχως ιδιαίτερες τυμπανοκρουσίες και ασυγκράτητο βερμπαλισμό. Έχει πλούτο ψυχής⋅ ανοιχτή και ζωντανή καρδιά, αλλά παραμένει εγκλωβισμένος από τον πόνο της αδικίας και την αδικία των κοινωνικών πραγμάτων, στα «ίδια».

Το προσκύνημα στη Ριζάρειο τον αναβαπτίζει στα ιερά νερά του «Εμείς». Τον διασώζει από τον πνιγηρό εγκλωβισμό του «Εγώ». Του προσφέρει κίνηση και κίνητρα για μία έντονη και ζωηφόρο προβολή της αλήθειας του πάντοτε φιλάνθρωπου έργου του. Τον ανασηκώνει από της σιωπής τη χώρα⋅ τον υψώνει σε ισχυρό για τους άλλους παράδειγμα. Του ισχυροποιεί τις αντοχές και του φρεσκάρει τις παλιές διδαχές, τις οποίες σαν μαθητής της Σχολής δέχθηκε από τους σπουδαίους καθηγητές του. Έτσι συγκλονίζεται ψυχοσωματικά, ανανεώνεται, αναπτερώνεται ο ηθικός του κόσμος και ζει το λυτρωτικό χθες στο πνικτικό και εξαγριωτικό σήμερα. αυτή η ανανέωση και η αναβάθμιση οδηγούν στον επαναπροσδιορισμό της ζωής και την ανακαίνιση του λόγου και της πράξης του.

Αυτά ακριβώς τα εσωτερικά ερεθίσματα, που ζει σε κάθε προσκύνημα στη Σχολή, δημιουργούν την εκφραστική αλλαγή⋅ τον απαραίτητο παρεμβατικό λόγο για τον

αναγκαίο ρόλο στην πολύπαθη ταραγμένη και σκληρά ατομοκρατούμενη κοινωνία.Η τελευταία επίσκεψη, ουσιαστικά υπήρξε ένα ακόμη προσκύνημα διδαχής και

μυστικής επικοινωνίας, ήταν στις 31 Ιανουαρίου 2011, Δευτέρα βράδυ. Εκείνη την ημέρα είχε ορισθεί από το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης των Αποφοίτων η κοπή της πίτας και η συνάντηση επικοινωνίας⋅ αντάμωμα αγάπης και ελπίδος. Καθοδηγούμενος από μία έντονη εσωτερική παρορμητική φωνή -ήταν η έκφραση του Ριζαρείου Πνεύματος που υπάρχει βαθύριζα στις συνειδήσεις μας και άχολα μας καθοδηγεί- προγραμμάτισα από καιρό την συμμετοχή μου στην εκδήλωση της Ένωσής μας. Και έγκαιρα έφθασα στην Σχολή.

Παρόντες, πολύτιμοι και αγαπητοί αδελφοί Ριζαρείτες, συμμαθητές, νεώτεροι μαθητές και παλαιότεροι. Όλοι τους άφησαν τα πάντα για να βρεθούν στην «μητέρα» και «τροφό» Σχολή. Η παρουσία τους έδειχνε πως οι παραπάνω χαρακτηριστικές εκφράσεις είναι λόγοι αλήθειας και όχι «φτερωτά λόγια». Η παρουσία μας σε τέτοιες ευκαιρίες κι η συμμετοχή μας σ’αυτές τις εκδηλώσεις πρέπει να θεωρούνται απαραίτητες. Όλοι μας οι απόφοιτοι, σ’όποια ηλικία και αν βρισκόμαστε, είτε το θέλουμε είτε όχι, έχουμε ανάγκη διαρκούς εσωτερικής ανανέωσης. Επιζητούμε ψυχοσωματικά να συνδεθούμε με το ευλογημένο χτες, για την ανανέωση του παρόντος και την μεταμορφωτική δόμηση του αύριο. Αυτές οι συναντήσεις λειτουργούν σαν αιμοδοτικοί σταθμοί, που, λίγο πριν το εσωτερικό στράγγισμα και την ψυχοσωματική απονεύρωση εξ αιτίας της ηλικίας, αιματώνονται οι υπάρξεις με το ζωτικό διαχρονικό αίμα – ρεύμα των αξιών, που μεταφέρει στην μακρόχρονη λειτουργική της διακονία η Ριζάρειος Σχολή.

Εκείνο όμως που αποτελεί το κύτταρο ανανέωσης και, γιατί όχι, εσωτερικής μας αναγέννησης είναι η ευκαιρία της συνάντησης με αγαπητούς αδελφούς συμμαθητές. Στην συνάντηση γκρεμίζονται τα «χείλη» του χρόνου× αποδυναμώνεται η απόσταση στην δυναμική της οποίας είμαστε εγκλωβισμένοι και ζούμε τα ευχάριστα, τα περασμένα της μαθητικής μας ζωής, τα οποία βρίσκονται φυλαγμένα και τακτοποιημένα στους μυστικούς θύλακες των καρδιών μας.

Δεν μπορώ να κατανοήσω, με κάθε ειλικρινή διάθεση σημειώνω τούτο τον προβληματισμό, πως κάποιοι αδελφοί είναι και πεισματικά παραμένουν αδιάφοροι και ασυγκίνητοι στην πρόκληση της πρόσκλησης για συναντήσεις κοινωνίας και επικοινωνίας. Με ποιας αντοχής την διάθεση αρνούνται να αποδεχθούν το αθόρυβο αδελφικό μήνυμα της πρόσκλησης και «σφυρίζουν κλέφτικα» σ’αυτό. Τολμώ να σημειώσω, εμβιωματικά και με υπεύθυνο λόγο, πως χάνουν πολλά και σημαντικά. Κινούνται και υπάρχουν, όπως το όχημα του οποίου του στερούμε το σέρβις και κάποια στιγμή παραδίδεται στην αδράνεια και την ακινησία. Ο ψυχοσωματικός μας μηχανισμός έχει απόλυτη ανάγκη από τέτοια σέρβις. Για την δημιουργική συνέχεια…

Και ακόμη! Ο χώρος της Σχολής, με την βαρύτιμη και πολύτιμη ιστορία στην δόμηση της οποίας κι εμείς με τις αδύναμες προσωπικές μας καταθέσεις συμβάλαμε, αποτελεί τον ουσιαστικό οξυγονούχο πνεύμονα. Τον δικό μας οξυγονούχο πνεύμονα. Από αυτόν μπορούμε να παίρνουμε για την συνέχεια της πνευματικής οξυγόνωσής μας.

Δεν πρέπει ακόμη να αγνοούμε ή να παραθεωρούμε την ευθύνη που έχουμε οι απόφοιτοι προκειμένου να διασώσουμε το Ριζάρειο πνεύμα⋅ να συμβάλλουμε στην αμόλευτη συνέχεια και διακριτικά να το μπολιάσουμε στις καρδιές των νεωτέρων μαθητών. Να αντιληφθούνε, οι ελάχιστοι τωρινοί μαθητές της Σχολής, πως δίπλα τους υπάρχει ένα πλήθος μεγαλύτερων αδελφών, παλαιών μαθητών που σεμνύνεται γιατί φέρει τον τίτλο του Ριζαρείτη. Ένα πλήθος ιερωμένων και λαϊκών, που αισθάνεται πολύτιμη προίκα στις αδύναμες ράχες του το ιστορικό γεγονός της μαθητείας του στη Σχολή. Ένα πλήθος που, σε πείσμα του πανδαμάτορα χρόνου και της αδηφάγου κρίσης των αξιών, αντέχει, τολμά και δέχεται να διαφημίζει την βαρύτιμη ιδιότητα του Ριζαρείτη, αφού σ’αυτόν τον χώρο, όπως και οι σημερινοί μαθητές, δέχθηκε την αληθινή λυτρωτική ανθρωπιστική παιδεία «των φώτων και του Ευαγγελίου»⋅ υποτάχθηκε σε πρόγραμμα ανυψωτικής δυναμικής, στην πιστή εφαρμογή του οποίου οφείλει την επιτυχία του μέσα στην ζωή.

Οι λιγοστοί, δυστυχώς, μαθητές σήμερα –έμαθα πως χρόνο το χρόνο αυξάνουν και ανατρέπεται έτσι ο κίνδυνος για την συνέχεια της ύπαρξης της Σχολής- βλέποντας τους παλαιότερους –τους απόφοιτους και πετυχημένους στην ζωή- αναθαρρύνουν και προβληματίζονται θετικά. Το γεγονός δε πως οι δύο Διευθυντές είναι Ριζαρείτες αυτό αποτελεί σημαντικό πλεονέκτημα, γιατί έτσι το Ριζάρειο πνεύμα και η παράδοση της Σχολής διαχέονται στους νεώτερους αυθεντικά και αμόλευτα. Ευχής έργο θα ήταν όλοι οι εργαζόμενοι στη Σχολή, που ασχολούνται με το παιδευτικό έργο, να ήταν Ριζαρείτες. Εάν οι αρμόδιοι αναζητήσουν τέτοια πρόσωπα πιστεύουμε πως εύκολα θα βρουν. Χρειάζεται όμως ειλικρινή διάθεση. Τότε η Σχολή δεν θα είχε τα γνωστά και επικίνδυνα σκαμπανεβάσματα.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ, όταν ήμουν μαθητής στη Σχολή και κάποιοι, όντως ελάχιστοι, καθηγητές μας ήταν Ριζαρείτες ή κάποιοι Σύμβουλοι, μέλη του Πολυμελούς Συμβουλίου, ήταν Ριζαρείτες, την απλότητα και την καταδεκτικότητα με τις οποίες προσέγγιζαν τους μαθητές. Δεν είναι υπερβολή νομίζω, όταν αυτά τα χρόνια τα χαρακτηρίσω χαρισματικά. Έντονα τονωτικά και ενισχυτικά σε μας τους μαθητές.

Ο Ριζαρείτης, φερμένος από τα τέσσερα άκρα της γης, αποτελεί πολυσύνθετη παρουσία. Μεταφέρει ιδιοσυγκρασίες, παραδόσεις, ιστορικές καταβολές ο καθένας από το μέρος του. Το Ριζάρειο όμως πνεύμα, διαχρονικά ανθεκτικό, αποτελεί το κοινό καρδιακό κύτταρο⋅ το ενοποιό στοιχείο, που διαμορφώνει τον άνθρωπο και κατευθύνει τη δράση του. Έτσι ολοκληρώνει τον μαθητή και ρυθμίζει, σε όλους με την ίδια παιδευτική αρχή, την προσωπικότητά του.

Οι απλές αυτές σκέψεις δεν έχουν πρόθεση να εκληφθούν σαν ψήγματα διδαχής. Ούτε επιχειρούν να κάνουν υποδείξεις. Είναι όμως καταθέσεις αγάπης και αποκαλυπτικές μαρτυρίες ή καταγραφές ενός γόνιμου παρελθόντος, που με άγγιξε ψυχοσωματικά και αισθάνομαι πως με συνοδεύει. Στόχος και σκοπός μου είναι να αφυπνισθούν οι συνειδήσεις και να ενεργοποιηθούν οι διαθέσεις όλων των Ριζαρειτών. Ώστε ο ιστορικός χώρος της Ριζαρείου Σχολής να «γεμίζει» ταχτικά με την παρουσία των αποφοίτων και όλοι να δεχόμαστε τον εμπλουτισμό της ανανέωσης με το διαχρονικά ισχυρό και ισχυρά μεταμορφωτικό Ριζάρειο Πνεύμα.