6. ποιηση για την παναγια

13
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

Transcript of 6. ποιηση για την παναγια

Page 1: 6.  ποιηση για την παναγια

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

Page 2: 6.  ποιηση για την παναγια

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

 

Παρακαλώ την Παναγιά την πιο γλυκιά μητέρα, πού είναι εις τους ουρανούς για μάς η πλατυτέρα.  Που ήπιε πίκρα και χολή κι αυτή για τον Υιόν της, Όταν τον είδε στο Σταυρό τον ίδιον τον Θεό της.   Έκλαψε και επόνεσε για τον μονογενή της, αθώον τον σταυρώσανε και πήραν την ψυχή της.  

Page 3: 6.  ποιηση για την παναγια

Υμνούμε και γιορτάζουμε τώρα την κοίμηση της, μπροστά της γονατίζουμε στην χάρη την δική της.   Αυτή που τόσο πόνεσε και μας καταλαβαίνει, για μάς στον Παντοδύναμο τις προσευχές μας φέρνει.   Σ’ όλους τους αδύναμους να δίνει το κουράγιο, να ξεπερνούν τους πόνους τους να μην γίνουν ναυάγιο.   Ραφαήλ Αγιορείτης Μοναχός  

Page 4: 6.  ποιηση για την παναγια

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Με αυτό το ποίημα παρακαλούμε την Παναγία να μεταφέρει τις προσευχές μας στο Θεό, να προστατεύει όλους τους αδυνάμους και να τους κάνει καλά

Page 5: 6.  ποιηση για την παναγια
Page 6: 6.  ποιηση για την παναγια

ΧΑΙΡΕ ΠΑΡΘΕΝΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

  Χαίρε, Παρθένα, χαίρε, των ουρανών κυρία, καύχημα των αγγέλων, του κόσμου σωτηρία, σταθμός των κουρασμένων, των ναυαγών λιμάνι, τη λατρευτή σου δόξα ανθρώπου νους δεν φθάνει. Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !   Των ορφανών μητέρα, χαρά των λυπημένων συ φως των νυκτοπλάνων, πατρίδα σύ των ξένων, απλώνετ' η στοργή σου στον κόσμο απ' άκρη ως άκρη, παρηγορεί τον πόνο σφογγίζωντας το δάκρυ. Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !  

Page 7: 6.  ποιηση για την παναγια

Σύ που' φερες στον κόσμο τον κτίστη όλου του κόσμου, συ δος μου την ελπίδα, σύ καί το θάρρος δός μου, δυνάμωσε το νου μου, σύ φώτισέ τον μόνη, στο πέλαγος του βίου σύ κράτα το τιμόνι. Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !   Σύ που' φερες στον κόσμο το φώς και τήν αλήθεια, των δούλων αδελφών μας αλάφρωσε τα στήθια, δόσε τους τήν ελπίδα, και παρηγόρησέ τους, στου πόθου των το τέρμα σύ μόνη οδήγησέ τους. Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !   Χαίρε, Παρθένα, χαίρε ! Σύ γίνου μόνη ασπίδα στην ταλαιπωρημένη κι αγαπητή πατρίδα, εσύ προφύλαξέ την απ' των εχθρών τα τόξα και δείξε της το δρόμο που φέρνει προς την δόξα. Χαίρε, Παρθένα, χαίρε !   Ιωάννης Πολέμης

Page 8: 6.  ποιηση για την παναγια

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ

Αυτό το ποίημα είναι μια παράκληση στην Παναγία για να μας προσέχει, εμάς και την πατρίδα μας.

Page 9: 6.  ποιηση για την παναγια

Εισόδια

Υπάρχει ένα θέμα ωραίο : να γράψης στίχους μουσικούς, χλωμούς, νησιώτικους, που να διαβάζωνται με τη βοήθεια της φλόγας ενός μικρού κεριού που τρέμει, κι από ψυχές που τρέμουν και ποθούν… Υπάρχει ένα θέμα εσπερινό, ωραίο πολύ: για λιτανείες κοριτσιών λευκοντυμένων, αγνών παιδιών – στα χέρια να κρατούν λαμπάδες χαί χρυσάνθεμα…[ ] Ωραίο θέμα, συγκινητικό, που έτσι καθώς πασχίζεις να το γράψης, έρχεται μες στην ερημιά που ζης και σε χαϊδεύει γλυκειά και γαληνή σαν καλησπέρα της μανούλας σου εκείνη η ευωδιά των χρυσανθέμων π’ ανθούνε στα κηπάρια του Νοεμβρίου - η ευωδιά η παράξενη, που εκπλήσσει τους αγγέλους καθώς τους αναγγέλλει μυστικά την είσοδο της ταπεινής Παρθένου…

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Page 10: 6.  ποιηση για την παναγια

Παρηγορήτισσαν»

Παρθένα μάννα, του στρατού σου ασπίδα, των πρώϊμων μυγδαλιών θα ρεψ’ η ελπίδα, στους βωμούς της Ηπείρου, οπού φλογίζουν; Παρθένα μάννα, εσώθη το φεγγάρι, που φώταε τη μεγάλη σου χάρη κι’ οι αρματωμένοι τους ναούς φροντίζουν. Σε ρημοκκλήσια, οπού μια φλόγα τρέμει του χλωμού καντηλιού σου και οι ανέμοι κι’ η βροχή παραδέρνουν ναν τη σβύσουν κι’ οι λαβωμένοι, βογγούν για τα χάδια, τα δροσοπάροχά σου, στα σκοτάδια, μεταλαβή τους πριν να ξεψυχήσουν. Κυρά, που δρόσο ερίχναν τα μαλλιά σου, να κοιμηθή η σκλαβιά στην αγκαλιά σου, οπού μπροστά σου όση είναι δάφνη στέκει κι’ όσο λιβάνι για τα γόνατά σου κι’ απ’ την παρηγορήτραν ομορφιά σου παίρνει όση χάρη έχει το τουφέκι.

Page 11: 6.  ποιηση για την παναγια

Που τα βαθειά Γιαννιώτικα περβόλια μοσκοβολάν για τη δική σου ανάσα, που τάμα σου χρυσώνανε τα βόλια, κι’ η έρμη πολιτεία σου ετάχτη πάσα σα νύφη και σα χήρα, οπού τη δόλια, μοίρα της σκέπει σε καλόγριας ράσα, άπλωσ’ τα χέρια στο χαμό κι’ ας γύρει η χάρη σου, καθώς σε πανηγύρι, Παντάνασσα, κι’ ας βρη το μονοπάτι, πέρα απ’ το δρόμο, με κορμιά στρωμένο, που περιμένει το συγυρισμένο, για να σε πάει, στα Γιάννινα, άσπρον άτι! Παρθένα μάννα, το πικρό ποτήρι ως την στερνή τόπιαμε στάλα• δράμε εκεί, που τα ίδια σπλάχνα σου ξεσκίζουν. Άνοιξ’ το δρόμο, ακοίμητη, να πάμε όπου τουφέκι και λιβανιστήρι. Οι αρματωμένοι τους ναούς φροντίζουν! Στο ναό σου, όλος να μπη ο στρατός σου, κάμε! Άγγελος Σικελιανός

Page 12: 6.  ποιηση για την παναγια
Page 13: 6.  ποιηση για την παναγια

ΣΟΦΙΑ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΠΑΝΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΜΠΑΡΜΠΕΡΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΥΚΟΥΤΣΙΔΟΥ