Πρόκειται για τη διαμόρφωση ενός παγκόσμιου οικουμενικού πολιτισμού, για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας οικονομικής ζώνης, μιας παγκόσμιας αγοράς, όπου τα προϊόντα θα κινούνται ελεύθερα. Είναι η μετατροπή της οικουμένης σε μια ενιαία οικονομική, πολιτική και πολιτιστική επικράτεια. Παρά τις διαφορές που παρουσιάζουν τα έθνη μεταξύ τους και παρά τις κατά τόπους ιδιομορφίες, βαίνουμε ολοταχώς προς τη διαμόρφωση μιας παγκόσμιας κοινωνίας, φαινόμενο, που εκτός από τις αναμφίβολες θετικές του συνέπειες εγκυμονεί και σειρά από μεγάλους κινδύνους.

  η ομοιογενοποίηση του τρόπου σκέψης/ ο εξορθολογισμός της σκέψης

  η πίστη στις ίδιες σύγχρονες αξίες (π.χ. η κατανάλωση αγαθών)

  ο ίδιος τρόπος διασκέδασης, η μαζική παραγωγή τραγουδιών μη πηγαίας  καλλιτεχνικής έκφρασης

  οι συνήθειες της διατροφής

  το οικολογικό πρόβλημα

  η δοκιμασία της δημοκρατίας

  η πυροδότηση κοινωνικών ανισοτήτων 

1

  1.Η κοινωνική φύση του ανθρώπου, η διάθεση για συνεύρεση, αλληλοσυμπλήρωση και αλληλοβοήθεια.2. Η πρόοδος που σημειώθηκε σε όλους τους τομείς .Η οικονομική και εμπορική ανάπτυξη, οι θετικές πολιτικές εξελίξεις ( δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα), τα πολιτιστικά επιτεύγματα, οι επιστημονικές κατακτήσεις είναι δημιουργία, αλλά και κτήμα ολόκληρης της ανθρωπότητας.3.Τα κοινά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα (ανεργία, βία, ναρκωτικά, μόλυνση του περιβάλλοντος, ασθένειες, πείνα, υπανάπτυξη ), τα όποια και απαιτούν συλλογική και πανανθρώπινη προσπάθεια, για να επιλυθούν.4.Η ταχυτάτη τεχνολογική ανάπτυξη, και ιδιαίτερα η ηλεκτρονική επανάσταση, επέφεραν καταλυτικές αλλαγές στους τομείς της παραγωγής της εργασίας, της επικοινωνίας, της εκπαίδευσης και της ψυχαγωγίας .5.Οι ενέργειες και οι αποφάσεις μεγάλων κρατών και διεθνών οργανισμών δείχνουν ότι η παγκοσμιοποίηση δεν είναι πλέον ένα αυτόνομο φαινόμενο, αλλά πολιτική ιδεολογία και αποτέλεσμα προσεκτικών σχεδιασμών των οικονομικά ισχυρών.6.Οι πολυεθνικές εταιρίες που έχουν στην εξουσία τους την παγκόσμια παράγωγη, τη διακίνηση των αγαθών και την πληροφόρηση .7. Συνεργασίες κρατών, μη κυβερνητικές οργανώσεις σε πλανητικό επίπεδο και παγκόσμιοι οικονομικοί θεσμοί (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμια Τράπεζα) που παίζουν συντονιστικό ρόλο και καθορίζουν την οικονομία όλων σχεδόν των κρατών της υφηλίου.8. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κυρίως, η τηλεόραση τροφοδοτούν τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο με πρότυπα και γενικές αντιλήψεις, σχετικά με την πρόοδο και την ανάπτυξη που κατασκευάζονται σε συγκεκριμένα κέντρα και εξυπηρετούν ιδιοτελείς στόχους.

  Οικονομικός ανταγωνισμός που συμβάλλει στη μείωση των τιμών και στη βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων .

  Ανταλλαγή οικονομικών μεθόδων και εμπειριών.

  Παροχή τεχνογνωσίας σε υποανάπτυκτες χώρες .

  Εκσυγχρονισμός βιοτεχνίας- βιομηχανίας.

  Διεύρυνση εμπορικών δραστηριοτήτων .

  Επικοινωνία πολιτών, απαλλαγή από στερεότυπα και προκαταλήψεις, συνεργασία σε διακρατικό επίπεδο για την καταπολέμηση φαινομένων, όπως τα ναρκωτικά, η τρομοκρατία, το έγκλημα κλπ.

  Ενίσχυση των δημοκρατικών πολιτευμάτων, έλεγχος σε ανελεύθερα καθεστώτα μέσω διεθνών οργανισμών.

  Ανάπτυξη παιδείας και επιστήμης μέσω της συνεργασίας και των ανταλλαγών.

  Πολιτιστικές ανταλλαγές και παράλληλη συνειδητοποίηση της πολιτιστικής και εθνικής ιδιοπροσωπείας μιας χώρας.

2

  Ευχερέστερη η αντιμετώπιση παγκόσμιων προβλημάτων, όπως το οικολογικό, το πυρηνικό κλπ.

  Απαλλαγή από ρατσισμό, ανάπτυξη πνεύματος οικουμενικής συνείδησης.

 

  Αδυναμία μικρών επιχειρήσεων και χωρών να ανταπεξέλθουν στο διεθνή ανταγωνισμό.

  Η παγκόσμια επιχείρηση επιδιώκει τη μεγιστοποίηση των κερδών της με την επιβολή ισχνών αμοιβών και την ελάχιστη κοινωνική ασφάλιση.

  Εξάρτηση μικρών χωρών από ισχυρές μέσω πολυεθνικών εταιριών .

  Κυριαρχία οικονομιστικού μοντέλου ανάπτυξης σε βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων .

  Αδυναμία άσκησης αυτόνομης πολιτικής, εξάρτηση από αναπτυγμένες χώρες.

  Κίνδυνοι πολιτιστικής αλλοτρίωσης, ξενομανία, μιμητισμός.

  Υιοθέτηση αρνητικών κοινωνικών προτύπων και αξιών (ατομικισμός, ανταγωνισμός κλπ).

  Κίνδυνος έξαρσης εθνικιστών αντιλήψεων λόγω της απειλής αφομοίωσης από άλλους πολιτισμούς .

  Αισθητική ομοιομορφία, ομογενοποίηση λόγω της επίδρασης της παγκόσμιας πολιτιστικής βιομηχανίας ( κινηματογράφος ,τέχνη ,μορφές διασκέδασης), κατάργηση ιδιαιτερότητας.

  Αποδυνάμωση διεθνών οργανισμών εξαιτίας  της κυριαρχίας ισχυρών οικονομικών συμφερόντων που δρουν ανεξέλεγκτα.

 

1.       Η συνεργασία , η βοήθεια μιας χώρας προς την άλλη πρέπει να είναι γνήσια και απαλλαγμένη από κάθε σκοπιμότητα .Η διακριτική αλληλεγγύη πρέπει να υπακούει σε ανθρωπιστικές αξίες.

2.       Η επικοινωνία με άλλα έθνη να γίνεται, δίχως τάσεις στείρας μίμησης.

3.       Να διατηρήσουμε τις αξίες μας και την παράδοσή μας , χωρίς βέβαια, να πέσουμε στην παγίδα της προγονοπληξίας , αξιοποιώντας , παράλληλα και δημιουργικά, στοιχεία του πολιτισμού άλλων λαών.

4.       Γνώση της ιστορίας μας και διαμόρφωση εθνικής συνείδησης και ταυτότητας, προκειμένου να αποφύγουμε την αφομοίωση σε αυτόν τον παγκόσμιο πολιτισμό.

3

5.       Οι ασθενέστερες χώρες οφείλουν να εργάζονται υπεύθυνα , να δημιουργούν παιδεία, επιστήμη, οικονομία, και έτσι να κερδίζουν την αναγνώριση των ισχυρότερων.

6.       Θεμελιώδη στηρίγματα αυτής της προσπάθειας μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν οι ανθρωπιστικές αξίες που απορρέουν από τα διδάγματα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, αλλά και από τα κηρύγματα της αγάπης που προσφέρει η οικουμενικότητα της ορθοδοξίας

 1. Ο σεβασμός στην πολιτιστική ταυτότητα μίας χώρας2. Οι σχέσεις των κρατών να διέπονται από πνεύμα ισοτιμίας, αμοιβαιότητας, αλληλοσεβασμού3. Ο σεβασμός στο Διεθνές Δίκαιο4. Η διασφάλιση των δικαιωμάτων λαών και ατόμων5. Η μη κυριαρχία της λογικής της παγκόσμιας αγοράς6. Ο μη σχεδιασμός –στο όνομα μίας διεθνοποίησης των θεσμών, της οικονομίας, της επικοινωνίας, της πολιτικής –και η μη επιδίωξη της προώθησης των συμφερόντων των πολυεθνικών εταιριών   7. Ενίσχυση της δημοκρατίας8. Βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος, ώστε να εναρμονιστεί με τις σύγχρονες ανάγκες και να εξασφαλίσει όλες τις προϋποθέσεις μόρφωσης και εκπαίδευσης των νέων.

  Με συνεχείς προσπάθειες για οικονομική ανάπτυξη ,αύξηση της παραγωγικότητας και χρήση νέων τεχνικών μέσων και νέων μεθόδων οργάνωσης, ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας και κατασκευή έργων υποδομής.

  Με ανάπτυξη της έρευνας και βελτίωση της παρεχόμενης παιδείας.

  Με αξιοποίηση των πολύτιμων εθνικών μας κεφαλαίων , δηλαδή του φυσικού περιβάλλοντος και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

  Με ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών και εξυγίανση της πολιτιστικής μας ζωής.

  Με ενίσχυση της εθνικής μας άμυνας και της διπλωματίας μας, διεκδίκηση των εθνικών μας αιτημάτων, υποστήριξη της ειρηνικής συνεργασίας των χωρών.

  Με συμπαράσταση στον απόδημο ελληνισμό, που διαφωτίζει τη διεθνή κοινή γνώμη για τα εθνικά μας δίκαια και διαδίδει τον εθνικό μας πολιτισμό σε ολόκληρο τον κόσμο. 

  

 

4

1.       Η παγκοσμιοποίηση είναι πλέον μια διαδικασία σε εξέλιξη και καμία δύναμη δε φαίνεται ότι μπορεί να την αναστείλει. Κάτω από προϋποθέσεις που θα εξοβελίσουν το σημερινό σκληρό οικονομικό της πρόσωπο ανοίγει για την ανθρωπότητα δυνατότητες και προοπτικές.

2.       Από διάφορες πλευρές ακούγονται διαμαρτυρίες ότι η παγκοσμιοποίηση κινείται προς κατευθύνσεις που δεν εξασφαλίζουν τις βασικές ανθρώπινες αξίες, τη δικαιοσύνη, το σεβασμό της ταυτότητας των ανθρώπων και των δικαιωμάτων τους ή ότι η νέα παγκόσμια τάξη είναι μια νέα μορφή αποικιοκρατίας. Όμως, η αίσθηση της οικουμενικότητας πρέπει να συμβάλλει στην προσέγγιση των ανθρώπων και η πολυπόθητη ενότητα δε μπορεί να συμβεί στη βάση της οικονομικής ή της πολιτικής μόνο σύγκλισης. Εξίσου ή και περισσότερο σημαντική είναι η πολιτιστική ενότητα, ο σεβασμός και η αξιοποίηση της πλούσιας πολιτιστικής παράδοσης κάθε λαού.

3.       Η παγκοσμιοποίηση, λοιπόν, δε θα προχωρήσει αν στηριχτεί στους αποκλεισμούς, την καταπίεση, την υποτίμηση. Αντίθετα, αν μετουσιώσει σε πράξη το σεβασμό και στην πιο “ ασήμαντη “ πολιτιστική προσφορά, τότε θα ενσαρκωθεί το όραμα μιας παγκόσμιας πνευματικής και πολιτιστικής κοινωνίας.

5