ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΊΕΣ

Χαζάκης Δημήτρης

Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο

Ευαγγελίκη Σχολή Σμύρνης

Γ3 2013-2014

ΠΕΡΙΕΧΌΜΕΝΑ

Α,Β ΣΤΑΥΟΦΟΡΙΕ

Σ

Γ,Δ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙ

ΕΣ

Ε,ΣΤΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙ

ΕΣ

Ζ,ΗΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙ

ΕΣ

Σταυροφορίες ονομάστηκαν οι εκστρατείες των χριστιανικών εθνών της Δύσης, που πραγματοποιήθηκαν από το τέλος του 11ου μέχρι το τέλος του 13ου μ.Χ. αιώνα, για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων. Ο αρχικός αυτός σκοπός μετατράπηκε με τον καιρό σε ένα απλό πρόσχημα για την οικονομική και θρησκευτική κατάκτηση της Ανατολής. Οι εκστρατείες αυτές ονομάστηκαν Σταυροφορίες, γιατί όλοι οι πολεμιστές έφεραν το σημείο του σταυρού στο στήθος ή στον ώμο τους.

Ορισμός Σταυροφοριών

Α΄ Σταυροφορία,

[1096-1099] Το 1906 ο πάπας Ουρβανός Β΄ σε θρησκευτική συγκέντρωση κήρυξε επίσημα την οργάνωση Σταυροφοριών.

Η πρόσκληση έγινε δεκτή από όλους με ομοψυχία και ενθουσιασμό και στις 15 Αυγούστου του ίδιου χρόνου, 50.000 άνθρωποι με αρχηγό τον Πέτρο τον Ερημίτη ή Κουκούπετρο, όπως τον γράφουν οι Βυζαντινοί ιστορικοί, ξεκίνησαν από την Κεντρ.

Β΄ Σταυροφορία,

[1147-1149]

Αιτία για την οργάνωσή της υπήρξε η κατάληψη της Έδεσσας από τους Σαρακηνούς το 1142. Η είδηση αυτή έβαλε σε ανησυχία την Ευρώπη, η οποία φοβήθηκε για την τύχη και των άλλων Φραγκικών ηγεμονιών της Ανατολής και μάλιστα της Ιερουσαλήμ. Γι` αυτό ο πάπας Ευγένιος Γ΄ παρακίνησε το Γερμανό αυτοκράτορα Κοράδο Γ΄ και το βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο Ζ΄ να υπερασπιστούν το σταυρό. Οι δύο μονάρχες δέχτηκαν την πρόσκληση το 1147 και οδήγησαν μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις στην Ανατολή, αλλά η εκστρατεία τους απέτυχε· γι` αυτό αναγκάστηκαν να επιστρέψουν, αφήνοντας το βασίλειο της Ιερουσαλήμ σε πολύ ασθενέστερη κατάσταση από εκείνη που το βρήκαν

Γ΄ Σταυροφορία

[1189-1192]

Όταν ο σουλτάνος της Αιγύπτου Σαλαδίν κυρίευσε την Ιερουσαλήμ το 1187, η Ευρώπη αναστατώθηκε και πάλι. Τότε οι μονάρχες τριών χωρών της Ευρώπης, ο αυτοκράτορας της Γερμανίας Φρειδερίκος Α΄, ο βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος Αύγουστος και ο βασιλιάς της Αγγλίας Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος, αποφάσισαν να οδηγήσουν τους στρατούς τους αυτοπροσώπως κατά των απίστων (1189). Η εκστρατεία του Φρειδερίκου απέτυχε Αλλά οι βασιλείς της Γαλλίας και της Αγγλίας πέτυχαν και κυρίευσαν την οχυρή πόλη Πτολεμαΐδα (1191).Μετά ο Ριχάρδος θέλησε να προχωρήσει στην Ιερουσαλήμ, αλλά ο Φίλιππος δυσαρεστήθηκε και γύρισε στην πατρίδα του. Γι` αυτό και ο Ριχάρδος αναγκάστηκε να επιστρέψει και αυτός. Το 1187 ο σουλτάνος Σαλαντίν κατέλαβε την Ιερουσαλήμ και ολόκληρο το λατινικό βασίλειο εκτός από την Τύρο. Αυτή ήταν η αφορμή της τρίτης σταυροφορίας. Ο Γερμανός Φρειδερίκος Βαρβαρόσας, ο Γάλλος Φίλιππος Αύγουστος και ο Άγγλος Ριχάρδος Β' Λεοντόκαρδος ξεκίνησαν με σκοπό την απελευθέρωση της Ιερουσαλήμ. Η σταυροφορία (1189-1192), μετά από πρόσκαιρες επιτυχίες, έληξε με συνθηκολόγηση

Δ΄ Σταυροφορία

[1202-1206]

Οργανώθηκε από τον πάπα Ινοκέντιο Γ΄ και το δόγη της Ενετικής Δημοκρατίας Ερρίκο Δάνδολο. Στο Δάνδολο παρουσιάστηκε ο Αλέξιος, γιος του Ισαάκιου Άγγελου, ο οποίος ζήτησε τη βοήθειά του για να μπορέσει να διεκδικήσει το θρόνο του Βυζαντίου που είχε χάσει. Συμφώνησαν λοιπόν η Σταυροφορία να κατευθυνθεί πρώτα στην Κωνσταντινούπολη, για την αποκατάσταση του Αλέξιου και του πατέρα του, και έπειτα προς τον τελικό της σκοπό. Το 1203 οι Σταυροφόροι εμφανίστηκαν μπροστά στην Κωνσταντινούπολη και επιτέθηκαν εναντίον της από ξηρά και θάλασσα. Ο αυτοκράτορας Αλέξιος Γ΄ εγκατέλειψε την πόλη και οι Σταυροφόροι κυρίευσαν τη βασιλεύουσα και αποκατέστησαν στο

Ο βασιλιάς της Αγγλίας Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος

Ε΄ Σταυροφορία

[1217-1221]

Τα παραπάνω γεγονότα δημιούργησαν την ανάγκη νέας εκστρατείας. Η Σύνοδος του Λατερανού το 1215 αποφάσισε την αποστολή της πέμπτης σταυροφορίας. Ο βασιλιάς της Ιερουσαλήμ Ιωάννης Βρυέννιος και ο βασιλιάς της Ουγγαρίας Ανδρέας Β' είχαν μικρές επιτυχίες στην Αίγυπτο. Η εκστρατεία κατά του Καΐρου κατέληξε σε καταστροφή (1221).

Στ΄ Σταυροφορία

[1228-1229]

Ο αυτοκράτορας της Γερμανίας Φρειδερίκος Β΄, επειδή φοβήθηκε αφορισμό, εκστράτευσε στην Παλαιστίνη (1228) και κυρίευσε όχι μόνο την Ιερουσαλήμ, αλλά και όλες τις πόλεις τις οποίες είχαν χάσει οι χριστιανοί από το σουλτάνο της Αιγύπτου Μελίκ-Ελ-Καμέλ, με δεκαετή ειρηνική συνθήκη. Αλλά αμέσως μετά την αναχώρησή του, οι Σαρακηνοί ανέκτησαν όλες τις πόλεις που είχαν κυριευτεί από το Φρειδερίκο.

Ζ΄ Σταυροφορία

[1248-1254]

Αυτή η σταυροφορία αποφασίστηκε από τη σύνοδο της Λυών (1245). Αρχηγός της ήταν ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος θ', που εκστράτευσε εναντίον της Αιγύπτου, που έλεγχε τους Αγίους Τόπους. Οι σταυροφόροι κατέλαβαν τη Δαμιέτη (1249). Ο Λουδοβίκος θ' αιχμαλωτίστηκε στη Μασούρα και ελευθερώθηκε το 1251 και παρέμεινε στην Παλαιστίνη μέχρι το 1254.

Η΄ Σταυροφορία

[1270]

Αφορμή για αυτή τη σταυροφορία αποτέλεσε κύρια η πτώση της Αντιόχειας το 1268. Ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος θ' ήταν αρχηγός της εκστρατείας που είχε σκοπό την κατάληψη της Τύνιδας. Όμως το 1270 πέθανε κατά τη διάρκεια της πολιορκίας αυτής της πόλης και ο στρατός του επέστρεψε στη Γαλλία. Άλλοι σταυροφόροι έφτασαν στην Παλαιστίνη και πέτυχαν την κατάπαυση των εχθροπραξιών, το 1272.

Ο Λουδοβίκος Θ' όπως τον φαντάστηκε ο Δομήνικος

Θεοτοκόπουλος (έργο του 1590-1600).

ΠΗΓΈΣ

http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%A3%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82

http://leipsanothiki.blogspot.gr/2013/09/118.html

http://www.netschoolbook.gr/history2007/c7-crus-fyllo1.html

http://www.istoria.gr/aug03/content01.htm

ΤΕΛΟΣ

Χαζάκης ΔημήτρηςΠρότυπο Πειραματικό

ΓυμνάσιοΕυαγγελίκη Σχολή Σμύρνης

Γ3 2013-2014