Σατανισμός

Ο σατανισμός είναι  λατρευτική  πίστη  η  οποία  έχει  ως επίκεντρό  της  τον Σατανά,  ή διάβολο,  οντότητα  που σύμφωνα  με  την  παράδοση  των ιουδαίων και των χριστιανών είναι  ο  έσχατος  αντίπαλος  του Θεού, ενσαρκώνοντας την αρχή του απόλυτου κακού.Δεν λείπουν λατρείες αρνητικών δυνάμεων στο περιθώριο και των άλλων θρησκειών,όμως ο σατανισμός εντοπίζεται στο  θρησκευτικό  ορίζοντα  του  ιουδαιοχριστιανισμού, επειδή  αποδέχεται  κατ'  αρχήν  το  μονοθεϊσμό  και  την αντίληψη της Βίβλου για το διάβολο.Οι  ερευνητές  θρησκειολόγοι  προτείνουν  τέσσερις  τύπους σατανισμού:  α)  τον μεσαιωνικό,  β)  τον θρησκευτικό γ) τον ερασιτεχνικό δ) τον πνευματικό ή συμβολικό.

Σατανισμός και Εκκλησία

Ο  σατανισμός  και  η  μαγεία  ανήκουν  στα αποκρυφιστικά φαινόμενα. Πριν αναλύσουμε  το θέμα μας, ας δούμε πρώτα τι είναι ο αποκρυφισμός:Όταν  κάνουμε  λόγο  για  αποκρυφισμό,  εννοούμε, κυρίως τη διδαχή για απόκρυφα πράγματα, απόκρυφες μεθόδους, απόκρυφες πραγματικότητες.

Οι  οπαδοί  του  αποκρυφισμού  ισχυρίζονται  πως αναφέρονται  σε  ένα  άλλο  κόσμο,  «πνευματικό». Μάλιστα οι σατανιστές περιλαμβάνουν σ' αυτόν και τον  κόσμο  του  κακού.  Έτσι  ασχολούνται  με  τις «μυστικές επιστήμες», με  τη θεωρία και  την πράξη των φαινομένων που  δεν  μπορούν  να  ερευνηθούν με  βάση  τους  νόμους  που  μας  είναι  μέχρι  σήμερα γνωστοί,  και  γενικά  με  τα  φαινόμενα  που βρίσκονται  έξω  από  τις  πραγματικότητες  που μπορούν να κατανοήσουν οι άνθρωποι με τις γενικά παραδεγμένες  δυνατότητες.

Οι  αποκρυφιστές  ισχυρίζονται  ακόμη  πως  τα φαινόμενα  αυτά  μπορούν  να  «μεθοδευτούν» με «απόκρυφες τεχνικές», δηλαδή με μεθόδους που  δεν  είναι  προσιτές  στους  συνηθισμένους ανθρώπους και στην επιστημονική έρευνα. Έτσι γίνεται  λόγος  για «διεύρυνση  της συνείδησης» του  ανθρώπου  για  «αυτοεξέλιξη»,  για εναρμόνιση του ανθρώπου με την «παγκόσμια υπερσυνειδητότητα» και για τη δημιουργία του «υπερανθρώπου».

Βέβαια  θα  μπορούσε  κανείς  να  παρατηρήσει  πως  και το  περιεχόμενο  της  χριστιανικής  πίστης  βρίσκεται  έξω από τις πραγματικότητες που μπορούν να κατανοηθούν με  τις  γενικά  παραδεγμένες  δυνατότητες  τους ανθρώπου.  Όμως  η  χριστιανική  πίστη  δεν  είναι αποτέλεσμα  ανθρώπινων  διαδικασιών,  αλλά  θεία αποκάλυψη,  που  δεν  εξαναγκάζεται  με  οποιεσδήποτε τεχνικές  ή  μεθοδεύσεις.  είναι  δώρο  του  Θεού  που απευθύνεται  στην  ελεύθερη  βούληση  του  Θεού  που απευθύνεται στην ελεύθερη βούληση του ανθρώπου.

Μαγεία- ΣατανισμόςΣτα  αποκρυφιστικά  φαινόμενα  δεν  μπορούμε  να αποκλείσουμε  το  σατανικό  στοιχείο.Όταν  κανείς  «ανοίγεται»  σε  τέτοιες  επιδράσεις  και απολυτοποιεί τέτοιες εμπειρίες, αυτονομείται από τον Θεό.  Αυτό  επιδιώκει  και  ο  Σατανάς,  ο  οποίος καταλαμβάνει  το  «κενό»  έδαφος  και  οδηγεί  τον άνθρωπο  σε  ολοκληρωτική  πλάνη  και  σε  απόλυτη εξάρτηση.Αυτό  ισχύει  ιδιαίτερα  στις  περιπτώσεις  που  οι πνευματιστές  «πιστεύουν»  πως  επικοινωνούν  με  τον Χριστό,  με  την Παρθένο Μαρία,  με  τους αγίους  ή  και με  τον  ίδιο  τον  Θεό  Πατέρα. 

Δημιουργείται μέσα τους αυτόματα η έπαρση, η χάρη  του  Θεού  τους  εγκαταλείπει,  και  η συνέχεια είναι επικίνδυνη.Έχει  παρατηρηθεί  πως  όποιος  καταπιάνεται  με τα  πνευματιστικά  «πειράματα»,  αποκτάει ολοκληρωτική εξάρτηση από τα «πνεύματα» και είναι μάλλον βέβαιο πως θα προχωρήσει και σε «σκληρότερα»  ψυχοναρκωτικά,  όπως  στην μαγεία και στον σατανισμό.

ΜαγείαΣύμφωνα με  το λεξικό  της «Απόκρυφης  Γνώσης»  του Miers μαγεία  θεωρείται  «η  επιστήμη  της  επικοινωνίας  και κυριαρχίας ανωτέρων υπερκοσμικών δυνάμεων καθώς και η κυριαρχία  των  δυνάμεων  από  τις  κατώτερες  σφαίρες,  μια πρακτική  γνώση  των  απόκρυφων  μυστηρίων  της  φύσης.Από την εποχή της θεοσοφίας διακρίνει κανείς τη λευκή από τη  μαύρη  μαγεία.  Λευκή  μαγεία  λογίζεται  κατά  την αποκρυφιστική  άποψη  η  επικοινωνία  και  κυριαρχία  πάνω σε  αγαθές  δυνάμεις,  που  αποβλέπουν  στο  καλό.  Η ονειρομαντεία,  η  νεκρομαντεία,  η  αερομαντεία,  η χειρομαντεία,  οι  τεχνικές  των  διαφόρων  μέντιουμ,  είναι μορφές  λευκής  μαγείας.

Μαύρη  μαγεία  λογίζεται  εκείνη  που  αναφέρεται σε  κακές  δυνάμεις  ή  αποβλέπει  στη  βλάβη  των άλλων.  Η  μαύρη  μαγεία  είναι  γνωστή  στο μεσαίωνα σαν σατανισμός. Η ουσία είναι ότι  και στην  περίπτωση  της  υποτιθέμενης  «λευκής μαγείας»  έχουμε  επίκληση  δαιμονικών δυνάμεων.Σχετικά  με  τις  μάγισσες  και  τους  μάγους υπάρχουν πολλές παραδόσεις. Η κυριότερη είναι αυτή  που  οι  Άγγλοι  ονομάζουν  «τέχνη  της μάγισσας». Η κίνηση WICCA έχει τις ρίζες της στον ΙΘ' αιώνα και βασική πηγή  το βιβλίο  του Charles G.  Leland  με  τίτλο  The  Doctrine  of  the  Witches (1899),  το  οποίο περιγράφει  το  τελετουργικό  της μαγείας.

Το  1951  επετράπη  στην  Αγγλία  επίσημα  η δραστηριότητα  των  μαγισσών  και  η  κίνηση ενισχύθηκε.  Υπάρχουν  δυο  «Ομολογίες»:  Οι Gardnerians (από το όνομα του Gerald B. Garden) και  οι Alexandrians  (από  το  όνομα  του Alexander Sanders).  Το  κίνημα  των  WICCA  επηρέασε  την αμερικανική  κίνηση  των  μαγισσών.  Στη  Γερμανία το κίνημα των «νέων μαγισσών» προβάλλεται σαν όψη  του  γυναικείου  κόσμου  που  ελευθερώνεται από  την  καταπίεση.  Με  αυτή  την  έννοια χρησιμοποιείται ο όρος στα φεμινιστικά κινήματα.

Τα  βασικά σύμβολα των «ιερειών της μαγείας» στην Αγγλία είναι ένα νήμα, που εκφράζει τη διδαχή πως μπορεί κανείς με την τέχνη της μαγείας να δέσει όλες τις δυνάμεις  της φύσης,  ένα σπαθί, που συμβολίζει τη δύναμη να μπορεί  κανείς με  τη μαγεία  να λύσει όλες τις δυνάμεις της φύσης και ένα μπαλόνι, με το οποίο  δηλώνεται  ο  τρόπος  να  υποταγούν  όλες  οι δυνάμεις της φύσης.

Νέο-ΣατανισμόςΟ  σύγχρονος  σατανισμός  έχει  τις  ρίζες  του  στην  αυλή  των Γάλλων  βασιλέων  του  ΙΗ'  αιώνα,  όπου  υπήρχαν  κοινωνικές τάξεις  που  λάτρευαν  τον  Σατανά  και  τελούσαν  «μαύρες λειτουργίες».  Βασικός  στόχος  ήταν  η  διακωμώδηση  της Εκκλησίας και του προσώπου του Χριστού.

Ο  νέο-σατανισμός  δεν  έχει  αυτό  το  σκοπό.  Αποβλέπει  στην απόκτηση  δύναμης.  Υπάρχουν  νέο-σατανικές  ομάδες  που αρνούνται την ύπαρξη του Σατανά σαν προσώπου. Ο Σατανάς αντιπροσωπεύει την άλλη πλευρά του ίδιου πράγματος. στην πληρότητα  ανήκουν  και  τα  δύο.  το  «θετικό»  και  το «αρνητικό», ο Υιός του Θεού και ο Εωσφόρος. Όμως μ' αυτόν τον  τρόπο  εισέρχεται  κανείς  σε  χώρους  επικίνδυνους  και απειλείται με καταστροφή.

Ιστορία του νέο-σατανισμού

«Μεσσίας»  της  κίνησης  αυτής  είναι  ο  Άγγλος  μάγοςAleister CrowLey(1875-1947).  Το  πραγματικό  του  όνομα  ήταν  Edward Alexander.  Το  1925  ανακηρύχθηκε  στο  Weida/Thuringen  από ομάδα  Γερμανών  σε  «Σωτήρα  του  κόσμου».Ο  Crowely  έγινε  το  1899  μέλος  του  ροδοσταυρικού  τάγματος Golden Dawn. Μέσω αυτού του τάγματος ήλθε σε επαφή με τη νεογνωστική  και  μαγική  σκέψη.  Σχετίσθηκε  και  με  άλλα πρόσωπα,  που  ενδιαφέροντο  για  τη  μαγεία  και  στις τελετουργίες χρησιμοποιούσε ναρκωτικά (κοκαΐνη, όπιο, χασίς).

Όμως ο δάσκαλος  του Crowely ήταν ο Allan Benett, που  το  1900  μετανάστευσε  στην  Κεϋλάνη  και  έγινε βουδιστής μοναχός με  το όνομα Ananda Meteya. Ο Crowely πήγε στην Κεϋλάνη και διδάχθηκε κοντά στο δάσκαλο τη γιόγκα. Μετέβη στη συνέχεια στην Ινδία και  το  1904  στο  Κάϊρο.Ισχυρίζεται πως στα πλαίσια τελετουργικού μαγείας εμφανίσθηκε σ' αυτόν ο Guardian Angel Aiwass  και του υπαγόρευσε μια Γραφή, που στους κύκλους του νέο-σατανισμού  χαρακτηρίζεται  σαν «Το βιβλίο  του Νόμου».Μέσω του Aiwwas ο Θεός Horus λέγει στον Crowely:

«Δεν έχουμε τίποτε κοινό με εκείνους που αποδιώκονται και  με  τους  ανίκανους.  Αφήστε  τους  να  πεθάνουν  στη μιζέρια τους. Μη ταυτίζεσθε μ' αυτούς, συμπόνοια είναι το πάθος των βασιλέων. Πατήστε τους δυστυχείς και τους αδύνατους στο λαιμό. αυτός είναι ο νόμος των ισχυρών, αυτός είναι ο δικός μας νόμος και η χαρά του κόσμου. Ω βασιλέα, μη πιστεύεις στο ψέμα πως πρέπει να πεθάνεις. Αλήθεια σου λέω, δεν προορίζεσαι να πεθάνεις, αλλά να ζήσεις... Nuit!  Ahdit!  Ra-Joor-Khuit!  ο  ήλιος,  δύναμη  και δόξα, φως.  αυτό  αρμόζει  στον  υπηρέτη  του άστρου  και του  όφεως»

Ο  Crowely  είδε  τον  αγγελιοφόρο  του  Σατανά  με  τη μορφή ενός  τυραννικού βασιλιά, με μάτια που έδιναν την  εντύπωση  σαν  να  μπορούσε  να  τα  καταστρέψει ΄όλα.  Οι  «αποκαλύψεις»,  που  καταγράφησαν  στο βιβλίο του έγιναν «κλειδί» του νέο-σατανισμού.

Διδασκαλία του νέο-σατανισμού

Στο κέντρο  του νέο-σατανισμού είναι ο άνθρωπος και κύρια  επιδίωξη  είναι  η  δύναμη..  Ιδού  μερικά αποσπάσματα από «Το βιβλίο του Νόμου»:

«Δεν  υπάρχει  Θεός  εκτός  από  τον  άνθρωπο:i. Ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα να ζει σύμφωνα με το δικό  του  νόμο,  να  ζει  όπως  θέλει,  να  εργάζεται  όπως θέλει,  να  παίζει  όπως  θέλει,  να  αναπαύεται  όπως θέλει,  να  πεθαίνει  όποτε  και  όπως  θέλει.ii.  Ο άνθρωπος  έχει  το  δικαίωμα  να  τρώγει  ό,τι  θέλει να  πίνει  ό,τι  θέλει,  να  κατοικεί  όπου  θέλει,  να ταξιδεύει στην υδρόγειο όπως θέλει.

iii.  Ο  άνθρωπος  έχει  το  δικαίωμα  να  σκέπτεται  ό,τι  θέλει,  να λέει ό,τι θέλει, να γράφει ό,τι θέλει, να σχεδιάζει ό,τι θέλει, να ζωγραφίζει,  να  σκαλίζει,  να  χαράζει,  να  διαμορφώνει  και  να οικοδομεί  όπως  θέλει,  να  ντύνεται  όπως  θέλει.iv.  Ο  άνθρωπος  έχει  το  δικαίωμα  να  αγαπά  όπως  θέλει: «επίσης  γεμίστε  με  αγάπη  ανάλογα  με  τη  θέλησή  σας,  όπως θέλετε,  όποτε,  όπου  και  με  όποιον  θέλετε!».v. Ο άνθρωπος έχει  το δικαίωμα να φονεύσει όλους εκείνους που ζητούν να του αφαιρέσουν αυτό το δικαίωμα. «Οι σκλάβοι πρέπει  να  υπηρετούν».  «Αγάπη  είναι  ο  νόμος,  αγάπη  κάτω από τη θέληση».

Το  «συμβόλαιο με το διάβολο» 

Από  το  1986  σε  μεγάλες  πόλεις  της  Γερμανίας κυκλοφορεί  ένα  «Συμβόλαιο  με  το  Διάβολο».  Σ'  αυτό περιλαμβάνονται  μεταξύ  άλλων  και  οδηγίες  για  κάθε «δόκιμο»,όπως:§ Να γράψει το κείμενο με το αίμα του και να κλείσει το συμβόλαιο ενώπιον ενός μάγου σαν «εκπροσώπου του  Σατανά»,  για  να  εισέλθει  στην  υπηρεσία  του Διαβόλου,  ο  οποίος  σαν  αντάλλαγμα  του  υπόσχεται κάθε  τιμή,  την  ικανοποίηση  κάθε  επιθυμίας, προπαντός  απεριόριστο  πλούτο  και  αισθησιακές ηδονές.

§  Οι  «δόκιμοι»  δίνουν  στον  Διάβολο  τον  «όρκο υποταγής  και  αναλαμβάνουν  την  υποχρέωση  να  μη επιστρέψουν  πλέον  ποτέ  στην  χριστιανική  πίστη,  να μη  τηρήσουν  καμμιά  από  τις  εντολές  και  να  είναι υποταγμένοι  μόνο  στο  Σατανά,  να  επισκέπτονται  τα Σάββατά του όσο συχνά είναι δυνατό, να μη λείπουν από κανένα Σάββατο μάγισσας και να παρευρίσκονται πάντοτε στις μαύρες λειτουργίες». Υπόσχονται ακόμη να διαθέσουν «όλη τους τη δύναμη και τη μεγαλύτερη φροντίδα τους και ιδιαίτερο ζήλο, ώστε να οδηγήσουν άλλα  θηλυκά  και  αρσενικά  δημιουργήματα  στην υπηρεσία του Διαβόλου». Ακόμη αναφέρεται:

«Οι δόκιμοι οφείλουν κατά την επόμενη σύσκεψη να λάβουν το σατανικό βλάσφημο βάπτισμα. Σ' αυτό παραιτούνται ρητά από τους  νονούς  τους  του  χριστιανικού  βαπτίσματος  και  τους καταρώνται,  και  παίρνουν  από  το  Διάβολο  νέους  νονούς,  οι οποίοι  πρέπει  να  τους  διδάξουν  ιδιαίτερα  τη  μαύρη  τέχνη. Αποβάλλουν  το  μέχρι  τώρα  όνομά  τους  και  λαμβάνουν  νέο σατανικό όνομα για να αναγνωρίζονται».

Στο κείμενο αυτό υπάρχουν ακόμη και τα εξής φρικιαστικά: «Οι διάκονοι  του  Σατανά  υπόσχονται  κατά  ορισμένο  χρόνο  να προσφέρουν  θυσίες  και  δώρα  και  σε  εορταστική  τελετή τουλάχιστον  μια  φορά  το  μήνα  να  προσφέρουν  θυσία  ένα παιδί και να πίνουν το αίμα του. Αυτό το αίμα έχει σαν σκοπό να  λυκοποιήσει  αυτούς  που  το  ροφούν  κατά  το  χρόνο  της πανσελήνου  και  να  χρησιμοποιηθεί  από  τους  δαίμονες  για τροφή...».Η  Annete  Haack,  καθηγήτρια  θρησκευτικών  σε  σχολείο  του Μονάχου,  μας  πληροφορεί  πως  το  «συμβόλαιο»  αυτό μνημονεύεται  σε  «σχολικές  εργασίες»  από  μαθήτριες,  που είχαν  για  θέμα  τον  αποκρυφισμό-σατανισμό  ανάμεσα  στους νέους

Τα «ξόρκια» είναι μαγικά;Βαθειά ριζωμένη στη συνείδηση  του λαού είναι η πίστη, ότι το κακό αποτρέπεται με τα «ξόρκια». Τα «ξόρκια» όμως είναι άσματα  μαγικά  που  συνοδεύονται  από  μαγικές  πράξεις  και έχουν  τη δύναμη να εκδιώκουν  το κακό ή να  το επιβάλλουν όπου  επιθυμούν.  Τα  «ξόρκια»  ή  «γητέματα»  είναι  μαγικές επωδές  ασυνάρτητες,  ακατανόητες,  ανεμεμιγμένες  με χριστιανικές  ευχές  και  επικλήσεις  αγίων.Η ανθρώπινη ανάγκη εφεύρε ανάλογα «ξόρκια» για όλες τις ασθένειες  και  τις  δοκιμασίες,  για  το  μάτιασμα,  για  το ανεμοπύρωμα, για κάθε κτύπημα, για τον ίκτερο κ.λ.π. Ακόμα «ξόρκια» υπάρχουν για τα ζώα και τα χωράφια, για τα νερά και  δένδρα  για  κάθε  τι  που  έρχεται  σε  επικοινωνία  με  τον άνθρωπο.

Πολλοί πιστεύουν ότι  τα  «ξόρκια»  είναι  το  ίδιο πράγμα με τους εξορκισμούς τους οποίους χρησιμοποιεί η Εκκλησία για την  εκδίωξη  του  πονηρού  πνεύματος.  Την  πίστη  τους  αυτή στηρίζουν  στο  γεγονός,  ότι  τα  «ξόρκια»  περιέχουν  πολλές προσευχές  και  σταυρώματα  και  αναφέρονται  σε  ιερά πρόσωπα ΄όπως στον Χριστό, στην Παναγία και σε πολλούς αγίους.Τα  «ξόρκια»  όμως  όχι  μόνο  δεν  έχουν  σχέση  με  την Εκκλησία, αλλά είναι παγίδες του σατανά μέσω των οποίων παραπλανόνται οι άνθρωποι.

Τα  «ξόρκια»  αποτελούν  αδύναμο  ανθρωποκεντρικό βλάστημα  της  μαγείας.Η  ανάμειξη  ιερών  ονομάτων  στις  δαιμονικές  αυτές τελετουργίες  οφείλεται  στην  επίδραση  της ειδωλολατρίας,  στην  προσπάθεια  παραπλανήσεως των  πιστών,  στο  διασυρμό  της  Χριστιανικής προσευχής και στον εξευτελισμό των ιερών συμβόλων της  Εκκλησίας.  Το  πάθημα  των  εξορκιστών  της Εφέσου,  το  οποίο  αναφέρουν  οι  Πράξεις  των Αποστόλων,  μας  αποκαλύπτει  την  πλάνη  της χρησιμοποιήσεως  μαγικών  και  ιερών  προσευχών. Μερικοί  από  τους  περιοδεύοντες  Ιουδαίους εξορκιστές  επιχείρησαν να προφέρουν  το όνομα  του Ιησού  επάνω  σ'  εκείνους  που  είχαν  πονηρά πνεύματα. Τότε το πονηρό πνεύμα τους αποκρίθηκε:

«Τον Ιησού τον γνωρίζω και το Παύλο τον ξέρω. εσείς όμως ποιοι είστε;» (Πραξ. ιθ' 15). Εν συνεχεία όρμησε εναντίον τους ο άνθρωπος που είχε πονηρό πνεύμα, τους κατέβαλε και τους κακοποίησε, ώστε έφυγαν γυμνοί και τραυματισμένοι.

Είναι δυνατόν να επικαλείται  κανείς  τη  χάρη  του Χριστού και τη δύναμη του Σατανά; Μπορεί να νοηθεί συνεργασία Χριστού και  διαβόλου,  όπως  θέλει  το  παρακάτω  ξόρκι;«Έλα Χριστέ και Παναγιά και το αερικό και κάνετε καλά τον...»ή,  όπως  λέει  το  ξόρκι  του  ίκτερου:«Πρώτα ο Χριστός και δεύτερο ο χρυσός».

Είναι φανερό, ότι τα λόγια αυτά κάθε άλλο παρά λόγια της  Εκκλησίας  είναι.  Ποια  σχέση  μπορεί  να  έχει  η δικαιοσύνη  με  την  ανομία,  το  φως  με  το  σκοτάδι,  ο Χριστός  με  τον  Βελίαλ;«Ποια  σχέση  μπορεί  να  έχει  η  δικαιοσύνη  με  την ανομία;  ή  τι  κοινό  υπάρχει  ανάμεσα  στο  φως  και  το σκοτάδι; Ποια συμφωνία μπορεί να γίνει ανάμεσα στο Χριστό και στο διάβολο; ή τι έχει να μοιράσει ο πιστός με  τον άπιστο; Μπορεί  να υπάρχουν στον  ίδιο  τόπο ο ναός του Θεού και ο ναός των ειδώλων;

Κάθε  ξόρκι  έχει  μαγική  προέλευση.  Ακόμα  κι  αυτό  το  τόσο συνηθισμένο και διαδεδομένο «φτύσιμο» για την αποτροπή του ματιάσματος  έχει  μαγική  προέλευση.  Πολλοί  συνηθίζουν  να φτύνουν  κάποιο  άνθρωπο  ή  κάποιο  αντικείμενο  για  να  μην  το πιάσει  μάτι.  «Να  σε  φτύσω  να  μη  βασκαθείς»,  είναι  μια συνηθισμένη  φράση  που  απευθύνεται  σε  ανθρώπους  τους οποίους  θαυμάζουμε  για  τα  προσόντα  και  την  ευτυχία  τους.Εκείνος  όμως  που  φτύνει,  ασχημίζει  την  εικόνα  του  Θεού  και ρυπαίνει  τον  ίδιο  τον  Χριστό  του  οποίου  μέλος  είναι  κάθε χριστιανός.  Άρα,  το  φτύσιμο  είναι  πράξη  εξευτελισμού  και διαπομπεύσεως. Είναι πράξη βλασφημίας κατά του Χριστού, του οποίου  ναός  είναι  το  σώμα  κάθε  βαπτισμένου  πιστού.  Ο διάβολος «το ακάθαρτο πνεύμα» (Μαρκ. α' 26) όπως ονομάζεται από τον Κύριο, επιθυμεί τον μολισμό του πιστού. Όντας εκείνος ακάθαρτος επιδιώκει να επιφέρει και στον άνθρωπο το μόλυσμα της ακαθαρσίας.

Όταν,  λοιπόν,  ο  γοητευτής  κάνει  ό,τι  θα  έκανε  ο  διάβολος, όταν  ο  εξορκιστής  λερώνει  με  τον  εξευτελιστικό  αυτό  τρόπο την  εικόνα  του  Χριστού,  τότε  δεν  χρειάζεται  να  επέμβει εκείνος. Μόνος  του  ο  άνθρωπος  παραδίνει  τον  συνάνθρωπό του στην εξουσία του σατανά.

Το  φτύσιμο  που  χρησιμοποιείται  από  την  Εκκλησία  στην ακολουθία  της  Κατηχήσεως  έχει  διαφορετική  έννοια.  Εδώ εμπτύεται  ο  διάβολος  από  τον  ευτρεπιζόμενο  προς  το  άγιο βάπτισμα  κατηχούμενο.  Ο  «εμπτυσμός»  εδώ  συμβολίζει  την αποταγή  από  τα  έργα  του  διαβόλου  και  την  σύνταξη  με  τον Χριστό.Το ότι  τα «ξόρκια» είναι σατανικά, αποδεικνύεται  και από  τα όργανα που χρησιμοποιούν. Τέτοια όργανα χρησιμοποιεί και η μαγεία.  Το  μαυρομάνικο  μαχαίρι,  η  κόκκινη  κλωστή,  η πεντάλφα, το κόκκινο πανί κ.ά., αποδεικνύουν τη μαγική τους προέλευση.

Είναι  δυνατόν  βέβαια  με  τα  «ξόρκια»  να  έχουμε αναστολή  της  δαιμονικής  επήρειας.  Αυτή  όμως  είναι προσωρινή και διαρκεί τόσο χρόνο όσος χρειάζεται για να κερδηθεί η εμπιστοσύνη του ανθρώπου στα μαγικά τεχνάσματα.  Αυτό  διαπιστώνουμε  στους  ανθρώπους που έχουν προσκολληθεί και εξαρτηθεί από τις μαγικές αυτές  πράξεις.  Προτιμούν  να  τρέξουν  σε  μια «εξορκίστρια»,  παρά  να  καταφύγουν  στην  ιαματική χάρη  των  ευχών  και Μυστηρίων  της  Εκκλησίας.  Έχουν περισσότερη  εμπιστοσύνη  στα  ξόρκια  παρά  στη  Χάρη του  Θεού.Είναι  δυνατόν  όμως  οι  δαίμονες  να  έχουν  αγνή  και γνήσια  αγάπη  προς  τον  άνθρωπο;  Εκείνοι  που επιβουλεύονται  την  ψυχή  μας  είναι  δυνατόν  να λυπούνται  το  σώμα  μας;  Εκείνοι  που  επιδιώκουν  τον θάνατο  της  ψυχής,  είναι  δυνατόν  να  φροντίζουν  την υγεία του σώματος;

«Θεραπεύουν  το  σώμα  οι  δαίμονες;»,  ρωτά  ο  άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και συνεχίζει: «Γέλως ταύτα και μύθοι.  Επιβουλεύειν  και  καταβλάπτειν,  ου  θεραπεύειν ίσασιν  οι  δαίμονες».  Πρόσκαιρα  σταματούν  το  κακό, που  εκείνοι  μας  προξένησαν,  για  να  πιστεύσουμε  σ' αυτούς.

Ο  άγιος  Νικόδημος  ο  Αγιορείτης  σε  μια  ομιλία  του  με τίτλο: «ότι οι Χριστιανοί δεν πρέπει να μεταχειρίζονται κανένα είδος μαγείας» γράφει:

«Μη απατάσαι,  λοιπόν,  Χριστιανέ,  αλλά  μάθε  ότι  ούτε  ο λύκος  γίνεται  πρόβατο  ποτέ,  σύμφωνα  με  την  παροιμία, ούτε  ο  διάβολος  ιατρός.  ευκολότερα  μπορεί  να  παράγει ψυχρότητα  η  φωτιά  και  να  θερμαίνει  το  χιόνι,  παρά  να ιατρεύει στην πραγματικότητα ο διάβολος. διότι αυτός και να  θελήσει  να  σε  ιατρεύσει  δεν  μπορεί  γιατί  είναι  πολύ αδύνατος και αν ακόμη, ας υποθέσουμε, πως μπορούσε να το κάνει, δεν θα το έκανε γιατί η υγεία στον άνθρωπο είναι κάτι καλό και ο διάβολος μισεί  το καλό.  Για το λόγο αυτό ονομάζεται και μισόκαλος

Πώς θα φυλαχτούμε  από τις μαγικές επήρειεςΥπάρχουν,  λοιπόν,  και  στη  σημερινή  εποχή  υπηρέτες  του διαβόλου  που  με  τη  δύναμή  του  ζητούν  να  βλάψουν  τους ανθρώπους.  Υπάρχουν  μάγοι  και  μάγισσες  που  δένουν  τους αφελείς στα δίκτυα της μαγείας, από τα οποία δύσκολα μπορεί να  φύγει  κανείς.  Πως,  λοιπόν,  εμείς  θα  φυλαχτούμε  από  τους πανούργους  επίβουλους  της ψυχής  μας;  Τι  πρέπει  να  κάνουμε για  να  μείνουμε  μακριά  από  τις  δαιμονικές  τελετουργίες,  οι οποίες  τελευταία  έχουν  προσλάβει  διαστάσεις  πνευματικής επιδημίας;

Ο  πόλεμος  του  διαβόλου  εναντίον  κάθε  πιστού  είναι δεδομένος.  Μισεί  την  εικόνα  του  Θεού  και  ζητεί  να  την αχρειώσει. Πειράζει, προτρέπει και ελκύει προς την αμαρτία κάθε άνθρωπο. Δεν έχει όμως τη δύναμη να μας αναγκάσει στη διάπραξη του κακού, εάν κι εμείς δεν συγκατατεθούμε. «Πονηρός  ο  διάβολος  ομολογώ  κι  εγώ»,  λέει  ο  άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και συνεχίζει «αλλ' εαυτώ πονηρός, ουχ ημίν εάν νήφωμεν». Εάν αγρυπνούμε, εάν προσέχουμε, εάν γρηγορούμε δεν βλαπτόμεθα, γιατί « αυτός που ενεργεί μέσα σας είναι ισχυρότερος από αυτόν που κυριαρχεί μέσα στον  κόσμο»  (Α'  Ιωαν.  δ'  4).  Φοβάται  και  τρέμει  το  όνομα του Χριστού. Εκείνος καταστρέφει τα έργα του (Α' Ιωαν. γ' 8) και  ενισχύει  με  την  Θεία  Χάρη  τους  πιστούς.  Όπως  οι Απόστολοι  με  τη  δύναμη  του  ονόματος  του  Ιησού  Χριστού υπέτασσαν  τα  δαιμόνια,  έτσι  κι  εμείς  με  την  επίκληση  του παναγίου  ονόματός  Του  μπορούμε  να  μείνουμε  αβλαβείς από κάθε επιβουλή τους.

Στη γλώσσα όμως της Εκκλησίας «επικαλούμαι το όνομα του Χριστού»  δεν  σημαίνει  μόνο  ότι  «καλώ  σε  βοήθεια  τον Χριστό», αλλά ζω σύμφωνα με το θέλημά Του, εφαρμόζω τις εντολές  Του,  βιώνω  το  Ευαγγέλιό  Του.  Με  αυτό  το  πνεύμα γράφει  ο Ωριγένης:  «Οι  βιούντες  κατά  το  Ευαγγέλιον αυτού ταις  προσταχθείσαις  τε  ευχαίς  συνεχέστερον  και  δεόντως νυκτός  και  ημέρας  χρώμενοι  ούτε  μαγεία  ούτε  δαιμονίοις εισίν  αλωτοί».  Όσοι  ζουν  «εν  Χριστώ»  ζωή  μοιάζουν  με αμετακίνητο βουνό που δεν σαλεύεται από τις προσβολές του Βελίαρ.

Ο αναγεννημένος «εν Χριστώ» άνθρωπος που ζει μέσα στην Εκκλησία  με  αγάπη,  με  δικαιοσύνη,  με  ειρήνη,  με μακροθυμία,  με  εγκράτεια,  με  υπομονή,  με  πίστη,  με ελπίδα,  με  νηστεία,  γίνεται  ναός  του  Αγίου  Πνεύματος  και λυτρώνεται από κάθε διαβολική μεθοδεία που ενεργείται με λόγια,  με  σκέψεις  ή  με  πράξεις.  Είναι  ντυμένος  με  την πανοπλία του Θεού, η οποία τον καθιστά αήττητο (Εφες. στ' 11).  Με  την  πίστη,  λοιπόν,  αυτή,  ότι  δηλαδή  έχουμε  τη δύναμη  του  Ιησού  Χριστού,  ο  οποίος  «σύντομα  θα συντρίψει το σατανά και θα τον υποτάξει σ' εσάς» (Ρωμ. ιστ' 20) δεν φοβόμαστε, ό,τι και να μας κάνουν οι εχθροί μας. Τα μαγικά  τους  τεχνάσματα  αποδεικνύονται  ανίσχυρα  και γελοία.

Άλλο  δραστικό  όπλο  κατά  της  μαγείας  προσφέρει  η Εκκλησία μας τον Τίμιο και ζωοποιό Σταυρό. «Χρήσασθε, τη  σφραγίδι  του  σταυρού  και  όψεσθε  τους  εχθρούς εκλιμπάνοντας δίκην καπνού» (Ρ.G. 79,429) γράφει στην 98η επιστολή  του ο όσιος Νείλος. Με την θέα και μόνο του  Σταυρού  εκμηδενίζεται  η  δύναμη  του  διαβόλου. «Φρίττει  γαρ  και  τρέμει  μη φέρων  καθοράν  αυτού  την δύναμιν»  (Στιχηρό  αναστάσιμο  αίνων  πλαγ.δ'),  Όπου σημειώνεται το σημείο τούτο, «ασθενεί μεν μαγεία, ουκ ενεργεί  δε  φαρμακεία»  (ΒΕΠ,  33,49).  Με  τον  Σταυρό καταπατούμε  τις παγίδες  του εχθρού και αποπέμπουμε τα  πονηρά  πνεύματα.  Γι'  αυτό  συμβουλεύει  ο  άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης:

«Για να φυλάγεστε από τα μαγικά και από την ενέργεια των δαιμόνων  και  μάγων,  να  έχετε  όλοι  μικροί  και  μεγάλοι, άνδρες  και  γυναίκες,  τίμιο  Σταυρό,  κρεμασμένο  στο  λαιμό σας. Πολύ φοβάται ο διάβολος και οι δαίμονες τον τύπο του τιμίου  Σταυρού  και  φεύγουν  από  εκεί  που  τον  βλέπουν, όπως  και  οι  ίδιοι  οι  δαίμονες  το  ομολόγησαν.  Όταν  αυτοί (δηλ.  οι  δαίμονες)  ρωτήθηκαν  κάποτε από  τον άγιο  Ιωάννη τον  Βοστρινό  ο  οποίος  είχε  εξουσία  κατά  των  ακαθάρτων πνευμάτων,  ποια  πράγματα  των  Χριστιανών  φοβούνται περισσότερο; Απάντησαν, ότι φοβούνται τρία πράγματα: τον Σταυρό, που φοράνε οι Χριστιανοί στον λαιμό τους, το άγιο Βάπτισμα και την Θεία Κοινωνία»

Επίσης ισχυρό όπλο κατά του διαβόλου είναι το άγιο Ευαγγέλιο.  Σε  σπίτι  που  υπάρχει  και  διαβάζεται  το Ιερό  Ευαγγέλιο  δεν  πλησιάζουν  δαίμονες.  Το Ευαγγέλιο είναι ο ίδιος ο Χριστός, η διδασκαλία του Χριστού και ολόκληρη η ζωή του, γι' αυτό κατακαίει τον  σατανά.  Δεν  αρκεί  όμως  να  φέρουμε  μόνο επάνω μας  το  τετραβάγγελο  για  την αποτροπή  των δαιμονικών ενεργειών. Χρειάζεται και η ψυχή μας να φέρει μέσα της τα νοήματά του, για να μένει άτρωτη από τις επιθέσεις του πονηρού.

Εκείνο,  όμως,  το  οποίο  απέναντι  στον  διάβολο  μας  κάνει λιοντάρια  είναι  το  μυστήριο  της  Θείας  Ευχαριστίας.  «Ως λέοντες  τοίνυν  πυρ  πνέοντες  ,  ούτως  από  της  τραπέζης αναχωρούμεν  εκείνης  φοβεροί  τω  διαβόλω  γινόμενοι»  (Ρ.G. 59,260). Με τη μετάληψη του τιμίου Σώματος και του ζωοποιού Αίματος  του  Κυρίου  μας  γινόμαστε φοβεροί  και  απρόσβλητοι στο  διάβολο.  Αποκτούμε  τη  δύναμη  του  Χριστού. Αποκαθιστούμε στην ύπαρξή μας τα γνήσια χαρακτηριστικά της εικόνας του Θεού. Καθαρίζουμε την ψυχή και το σώμα μας από κάθε  αμαρτία,  όταν  προηγουμένως  μετανοήσουμε  και εξομολογηθούμε  ειλικρινά  σε  ιερέα-πνευματικό.Είναι, λοιπόν, δυνατόν ποτέ τον χριστιανό που επικαλείται στην πάλη κατά των δαιμόνων το όνομα του Χριστού, που ζει μέσα στην  μετάνοια,  μέσα  στην  Εκκλησία,  που  ταπεινά  και συνειδητά συμμετέχει στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, που μελετά  και  εφαρμόζει  το  άγιο  ευαγγέλιο,  να  επηρεάζουν  οι μαγικές δυνάμεις;

Πηγές

• http://el.wikipedia.org/wiki

• http://www.egolpion.net/satanismos-

ekklhsia.el.aspx#ixzz2p9vLMfmH