Θεοδώρας Παπαμιχαλοπούλου

Δέσποινας Σπυροπούλου

Α2 Πάτρα 17-4-2013

Μάθημα: Γεωλογία-Γεωγραφία

Καθηγήτρια: Λαγουδάκη Ελένη

Σεισμός είναι η αισθητή ανατάραξη της επιφάνειας ενός ουρανίου

σώματος που συνοδεύεται από σεισμικά κύματα τα οποία μεταφέρουν την ενέργεια του σεισμού.

Στη Γη οι σεισμοί προκαλούν την ανατάραξη της επιφάνειας του φλοιού και ο σεισμός γίνεται αισθητός στους ανθρώπους και σε όλα τα έμβια όντα.

Η πραγματική αιτία των σεισμών που γεννώνται στο φλοιό της γης, δηλώθηκε σωστά το 1760 από το βρετανό John Michel ο οποίος έγραψε πως οι σεισμοί και τα και τα κύματα ενέργειας που δημιουργούν, προκαλούνται από μάζες πετρωμάτων που μετατοπίζονται μίλια κάτω από την επιφάνεια.

Ο Michel θεωρείται ο πατέρας της επιστήμης της σεισμολογίας.

ΤΕΚΤΟΝΙΚΟΙ, που προκαλούνται λόγω των διαρκών κινήσεων των τεκτονικών (λιθοσφαιρικών) πλακών, εξαιτίας των πιέσεων που υπάρχουν μεταξύ τους από τις ανοδικές κινήσεις του μάγματος που υπάρχει κάτω από αυτές.

ΗΦΑΙΣΤΕΙΑΚΟΙ, που σχετίζονται με την ηφαιστειακή δραστηριότητα και συνήθως είναι λιγότερο ισχυροί από τους τεκτονικούς.

ΕΓΚΑΤΑΚΡΗΜΝΙΣΙΓΕΝΕΙΣ, που οφείλονται στην εγκατα-κρήμνιση ορόφων υπογείων κοιλωμάτων (σπηλαίων) λόγω διάβρωσης.

ΚΡΥΟΓΕΝΕΙΣ, που σχετίζονται με την απότομη πτώση της θερμοκρασίας οπότε και προκαλείται διάρρηξη των πετρωμάτων.

ΤΕΧΝΗΤΟΙ , οι οποίοι προκαλούνται συνήθως με εκρήξεις.

Το σημείο στο οποίο συμβαίνει ένας σεισμός ονομάζεται εστία, επίκεντρο. Η ένταση του σεισμού μετράται με βάση δύο κλίμακες.

Tην κλίμακα Ρίχτερ όπου το μέγεθος του σεισμού μετράται στην εστία του και την κλίμακα Μερκάλι, όπου η ένταση του σεισμού μετράται στην επιφάνεια του φλοιού της γης.

Η Mερκάλι είναι 12-βάθμια και μετράει συνήθως τις καταστροφές σε ανθρώπινες κατασκευές. Δε θεωρείται επαρκής όπως η κλίμακα Ρίχτερ η οποία δεν έχει ανώτατο όριο μέτρησης αλλά ο υψηλότερος καταγεγραμμένος σεισμός δεν ξεπερνάει το 9,5 της κλίμακας Ρίχτερ.

Ανάλογα με το εστιακό βάθος (δηλαδή την απόσταση του σεισμού από την επιφάνεια της γης) οι σεισμοί διακρίνονται σε : επιφανειακούς (0-30χλμ εστιακό βάθος), ενδιάμεσους (30-70 χλμ εστιακό βάθος), μεγάλου βάθους ( άνω των 70 χλμ εστιακό βάθος ).

αΤο εστιακό βάθος καθορίζει τις καταστροφές που μπορεί να προκληθούν.

ΌΌσο πιο επιφανειακός είναι ο σεισμός τόσο πιο καταστροφικός γίνεται.

Έχουν γίνει πολλές μεμονωμένες προσπάθειες για την πρόγνωση των σεισμών οι οποίες έχουν δώσει αποτελέσματα όχι όμως μια ευρέως αποδεκτή μέθοδο Πρόγνωσης.

Μια από αυτές τις προσπάθειες ανήκει σε μια ομάδα ελλήνων φυσικών.

Των :Βαρώτσου , Αλεξόπουλου , Νομικού , από τα αρχικά των οποίων η μέθοδος πρόγνωσης ονομάστηκε ΒΑΝ.

Επίσης μεγάλη συνεισφορά στην πρόγνωση εκτός από τις επίγειες μετρήσεις , έχουν και οι δορυφορικές παρατηρήσεις της Γης.

Πηγές: Βικιπαίδεια

Ο.ΑΣ.ΠSeismoi.gr