ΛΥΚΟΣΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΑ

Ο Λύκος είναι θηλαστικό της τάξης των Σαρκοφάγων . Έχει κοινή καταγωγή με τον σκύλο [2] και θεωρείται πρόγονος όλων των ειδών σκύλων που υπάρχουν σήμερα.

Οι λύκοι ήταν κάποτε άφθονοι και κατοικούσαν σε όλη σχεδόν τη Βόρεια Αμερική, την Ευρασία και τη Μέση Ανατολή, και έως πριν λίγους αιώνες ήταν το θηλαστικό με τη μεγαλύτερη γεωγραφική εξάπλωση στη Γη. Σήμερα, για διάφορους λόγους που έχουν να κάνουν με την εξάπλωση και τη δραστηριότητα του ανθρώπου, που συνεπάγεται την καταστροφή των τόπων διαβίωσης των λύκων, αλλά και το εκτεταμένο κυνήγι εναντίον τους, οι λύκοι υπάρχουν μόνο σε ένα πολύ μικρό κομμάτι της προηγούμενης ζώνης εξάπλωσής τους.

Όντας είδος κλειδί αποτελεί συστατικό του οικοσυστήματος, στο οποίο τυπικά ανήκει. Η μεγάλη ποικιλία ενδιαιτημάτων τα οποία χρησιμοποιούν οι λύκοι υποδεικνύει την προσαρμοστικότητά τους ως είδος και περιλαμβάνει δάση, βουνά, τούνδρες, τάιγκες και λιβάδια. Αναφέρονται ως απειλούμενο είδος, εξαιτίας της δραστικής μείωσης του πληθυσμού του σε διάφορες περιοχές του κόσμου

Ανατομία Ο λύκος φέρει αρκετά από τα ανατομικά χαρακτηριστικά του σκύλου. Ο

λαιμός του ωστόσο είναι μεγαλύτερος ως προς την περιφέρεια και περισσότερο δυσκίνητος. Το κρανίο του είναι μεγάλο σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα του και διαθέτει συνολικά 42 δόντια με χαρακτηριστικούς μεγάλους κυνόδοντες και εξαιρετικά δυνατό δάγκωμα. Το μήκος ενός μέσου αντιπροσώπου του είδους κυμαίνεται από 1 - 1,50 m και το ύψος του 65 - 90 cm, με αντίστοιχο βάρος 30 - 50 κιλά. Το τρίχωμά του έχει φαιά απόχρωση κατά τη διάρκεια του χειμώνα και φαιοκίτρινη το καλοκαίρι. Επίσης, έχει φουντωτή μακριά ουρά.

Η κατασκευή του λύκου, με ψηλά πόδια και φαρδύ πέλμα, του επιτρέπουν να περπατά με άνεση στο χιόνι. Ως θηρευτικό είδος, διανύει μεγάλες αποστάσεις σε αναζήτηση της τροφής του και μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα 40 - 50 km/h. Σημαντική ιδιότητα για την εξεύρεση της λείας, είναι η όσφρηση, η οποία είναι και η ισχυρότερη αίσθηση του λύκου, καθώς μπορεί να εντοπίσει το θήραμα σε απόσταση 3 χιλιόμετρα, μόνο από τη μυρωδιά.

Ο λύκος είναι μονογαμικό είδος και ζευγαρώνει για όλη του τη ζωή. Η αναπαραγωγική περίοδος ξεκινά νωρίς την άνοιξη από τον Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο. Η εγκυμοσύνη στο θηλυκό διαρκεί 60 - 63 ημέρες (όσο ακριβώς και στον σκύλο) και κατόπιν γεννά 4 - 7 μικρά, που ανεξαρτητοποιούνται μετά τον έκτο μήνα της ζωής τους, αλλά συνήθως παραμένουν στην οικογένεια μέχρι το φθινόπωρο του επόμενου έτους. Στην ανατροφή των μικρών συμμετέχει εκτός από το αναπαραγωγικό ζευγάρι και υπόλοιπα μέλη της αγέλης. Ο λύκος ωριμάζει σεξουαλικά στο δεύτερο έτος, οπότε διαμορφώνει τη δική του ομάδα-οικογένεια

Σύμφωνα με τις διάφορες παραδόσεις του ελληνικού λαού, ο λύκος δεν πλάστηκε από τον Θεό αλλά από τον διάβολο με όλα τα χαρακτηριστικά του ζώου εκτός της ζωής, και αυτό στην προσπάθειά του να ανταγωνιστεί τον Θεό στη δημιουργία. Ο Θεός όμως, προκειμένου να τιμωρήσει τον διάβολο, ενέπνευσε ζωή στο λύκο με την εντολή να κατασπαράξει τον πλάστη του. Έτσι ο λύκος ζωντάνεψε, αλλά δεν πρόλαβε τον διάβολο, καταφέρνοντας όμως να φάει το ένα πόδι του. Απ΄ αυτό το γεγονός ο διάβολος παραμένει έκτοτε κουτσός και αποκαλείται "μονοπόδαρος" ή "λυκοφαγωμένος".Πολλοί λαοί επίσης πιστεύουν ότι κάτω από μαγικές τελετές ή επικλήσεις, μπορούν οι άνθρωποι να αποκτήσουν ικανότητες λύκου, ή και να μεταμορφωθούν σε λύκους. Έτσι, με την πίστη αυτή θεωρείται ότι σε κάθε αγέλη λύκων υπάρχουν και μεταμορφωμένοι άνθρωποι, που αν ακούσουν το όνομά τους ξαναγίνονται άνθρωποι.

Χαρακτηριστικό είναι επίσης το παραμύθι του "Λύκου και της Κοκκινοσκουφίτσας" με την επαναλαμβανόμενη φράση "Λύκε - λύκε είσαι εδώ;"