Ασπροδόντης

μέρος 3ο κεφάλαιο 2ο

¨η υποδούλωση¨

Περιληπτική απόδοση νοήματος

• Στο κεφάλαιο ¨η υποδούλωση¨, βλέπουμε τον Ασπροδόντη να υποκύπτει στον θεό του, τον άνθρωπο. Μέσα από περιπέτειες βρίσκει τον κατάλληλο δρόμο που θα ακολουθήσει στο ¨ταξίδι¨ του, καθώς και την συμπεριφορά που θα κρατήσει απέναντι στα ζώα και τους ανθρώπους του καταυλισμού.

• Αρχικά συγκρίνονται οι θεοί των ανθρώπων και των λύκων-άγριων σκυλιών, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως οι λύκοι-αγριόσκυλα, όπως είναι και ο Ασπροδόντης, δεν σταματούν να πιστεύουν στους θεούς τους, αφού είναι ορατοί, ζούνε μαζί τους και δεν μπορούν να αρνηθούν την ύπαρξή τους. Επίσης, περιγράφεται η απόφαση του Ασπροδόντη να υποκύψει στους ανθρώπους και να αποδεχτεί το γεγονός ότι τους ανήκει. Ακόμη, η στενή σχέση του με την μητέρα του τον κάνει να στεναχωρηθεί απερίγραπτα όταν του την παίρνουν από τον καταυλισμό και την δίνουν στον ¨Τρεις Αετοί¨ για να ξεπληρώσουν ένα χρέος.

• Ο Ασπροδόντης προσπαθεί να την ακολουθήσει και σε αυτό το κομμάτι της ζωής της, όμως είναι εμπόδιό του ο Γκρίζος Κάστορας. Επιπροσθέτως γνωρίζοουμε βαθύτερα τη σχέση του με τον Λιπ-λιπ, έναν μεγαλύτερο σκύλο, ο οποίος τον βασανίζει και ρου δυσκολεύει τη ζωή. Συγκινητικός είναι ο τρόπος που δέχεται τον άνθρωπο σαν θεό του και ανακαλύπτει και την καλή του πλευρά, τα πλεονεκτήματα και τρόπους να επωφεληθεί από αυτό. Τώρα πια, έχει βρει ένα τρόπο ζωής. Βοηθιέται από τον "αφέντη", θρηνεί την μητέρα του και την περιμένει να γυρίσει.

• Ένα από τα πιο ωραία κεφάλαια του βιβλίου, που μας βοηθάει να καταλάβουμε την αξία της ελευθερίας μας και την θέση μας ως άνθρωποι. Ο Ασπροδόντης μαθαίνει να ζει στον καταυλισμό και δέχεται το τρόπο ζωής τους.

Σχήματα λόγου που σου έκαναν εντύπωση

• 8.επίθετα με ουσιαστικά: μυστηριακές δυνάμεις, πλανώμενα φαντάσματα, σποραδικές εκδηλώσεις, επώδυνες περιπέτειες, ατελείωτη καταδίωξη, έξυπνος κλέφτης, σαστισμένο ουρλιαχτό, κουταβίστικος θρήνος.

• 2.μεταφορές: "να γεύεται συχνά τη θλίψη", "κατεξοχή αντικέιμενο της έχθρας".• 3.παρομοιώσεις: Τους έδινε το προβάδισμα σαν ένα προνόμιο αναντίρρητα

δικό τους. Όπως η Κίσε, όταν ζούσε με τους λύκους, δελέαζε τους σκύλους παρασέρνοντάς τους μακριά από τον καταυλισμό, έτσι και ο Ασπροδόντης ξεγέλασε τον Λιπ-λιπ ως τ΄αδισώπητα σαγόνια της Κίσε. Όπως οι άνθρωποι έφευγαν κι ερχόντουσαν, έτσι θα ξαναγυρνούσε κάποτε κι εκείνη στο χωριό.

• 4.προσωποποιήσεις: Ο Ασπροδόντης τρεπόταν έμμεσα σε φυγή. Ο Ασπροδόντης κάθισε χάμω, στη σκιά μιας σημύδας, κλαψουρίζοντας σιγανά. Σηκώθηκε, λοιπόν, τρέχοντας μουτρωμένος. Μα η θύμηση της μάνας τον κρατούσε

• 5.εικόνες οπτικές: Ο Ασπροδόντης χίμησε καταπάνω του και έχωσε τα δόντια του στο πισινό του πόδι. Τον πέταξε και βρόντησε χάμω βαριά με το πλευρό, χτυπώντας ξαάν στις παλιές μελανιές τους. Χίμηξε τώρα πάνω του γκξρεμλθζοντάς και χώνοντας τα δόντια του στο κρέας του. Ξοπίσω από τον Γκρίζο Κάστορα προχώρησε κουτσαίνοντας υπάκουα σε όλο το δρόμο ως τη σκηνή. Ο Ασπροδόντης άρχισε να πηγαινοέρχεται σπασμοδικά σαν χαλασμένο εκκρεμές.

• 6.εικόνες ακουστικές: Μια δύναμη που εκφραζόταν με χτυπήματα και με το ματσούκι, με ιπτάμενες πέτρες και τσουχτερά αγγίγματα του καμτσικιού. Να κλαψουρίσει σιγανά και με λαχτάρα στο πλευρό της Κίσε. Ξέσπασε σ΄ένα μακρόσυρτο, σπαραχτικό, κουταβίστικο θρήνο. Άκουσε, επίσης, εκείνο το άλλο και δυνατότερο κάλεσμα. Να κλάψει και να αφουγκραστεί το κάλεσμα που ακόμα αντηχούσε απο τα τρίσβαθα του δάσους. Ο Ασπροδόντης αναθυμήθηκε τη μάνα του κι έκλαψε απ΄ τη λύπη του.

Ποια τα κυριότερα πρόσωπα; λίγα λόγια για αυτά

• Ο Ασπροδόντης, ο πρωταγωνιστής, είναι ένας μισός λύκος-μισός σκύλος μπερδεμένος και "παγιδευμένος" σε έναν καταυλισμό Ινδιάνων. Ενώ ξεκινάει να γνωρίζει το καινούριο του "σπίτι", του "κλέβουν¨" τη μητέρα του, με αποτέλεσμα να κλειστεί στον εαυτό του και να αναπολεί τις ημέρες που ήταν ελεύθερος. Εχθρικός και πονηρός με ανθρώπους και ζώα, σιγά σιγά αναπτύσσει μια καλή σχέση με τον αφέντη του και οδηγήται στην υποταγή. "Δίνει" τον εαυτό του και αντέχει τώρα πια όλο αυτό το περιβάλλον.

• Ο Γκρίζος Κάστορας, ο "αφέντης" του Ασπροδόντη, εξοικειώνεται με την δύσκολη συμπεριφορά του Ασπροδόντη, τον γνωρίζει καλύτερα, τον υπερασπίζεται και τον προστατεύει. Τον τιμωρεί όταν κάνει κάτι λάθος, αλλά και τον βοηθάει όποτε χρειαστεί, καθώς είναι και δίπλα του σε όλα. Από ότι ξέρουμε για τον Γκρίζο Κάστορα, καταλαβαίνουμε πως είναι δίκαιος άνθρωπος που θέλει να τον υπακούνε. Ακόμη, καταβάθος αγαπάει τον Ασπροδόντη και δεν είναι αυτός ο σκληρός Ινδιάνος αφέντης που φαντάζεται ο Ασπροδόντης.

• Ο Λιπ-λιπ, ο εχθρός του Ασπροδόντη, είναι ένας μεγαλόσωμος, δυνατός και μεγάλος λύκος που αντιπαθεί και δυσκολεύει τη ζωή του Ασπροδόντη. Είναι πολύ εχθρικός μαζί του και δεν τον αφήνει να χαρεί την παιδική του ηλικία. Ψάχνει συνεχώς τη σωστή στιγμή να του ορμήσει, δηλαδή όταν δεν είναι μπροστά η Κίσε που υπερασπίζεται τον Ασπροδόντη και τον βοηθάει να ξεφύγει.

• Η Κίσε, η μητέρα του Ασπροδόντη, είναι ένας δυνατός λύκος που όμως υπακούει τόσο πολύ τους ανθρώπους που έχει "μαλακώσει". Δεν έχει όρεξη για επανάσταση ή για να ξεφύγει, αλλά εξακολουθεί να υπερασπίζεται και να προστατεύει τον γιό της τον Ασπροδόντη, όποτε χρειάζεται. Αναγκάζεται να φύγει μακριά από το παιδί της και τον καταυλισμό γιατί την δίνουν ια να ξεπληρώσουν ένα χρέος, αλλά και πάλι δείχνει πως δεν προσβάλλεται, αφού δεν προσπαθεί να ξεφύγει, δεν ορμάει σε κανέναν και δεν βοηθάει τον Ασπροδόντη να την ακολουθήσει όταν ο ίδιος προσπαθεί.

Ποια ατμόσφαιρα επικρατεί; ποια τα κυριότερα συναισθήματα που περιγράφονται;

• Την περισσότερη "ώρα" επικρατεί εχθρικότητα, αφού περιγράφονται όλες οι επιθέσεις από τον Ασπροδόντη στον Λιπ-λιπ και το αντίθετο, καθώς και απο τον Ασπροδόντη στον Γκρίζο Κάστορα και το αντίθετο/. Επίσης, υπάρχει φόβος, όταν ο πρωταγωνιστής δέχεται επίθεση απο χτυπήματα του Γκρίζου Κάστορα και όταν φεύγει η μητέρα του, η Κίσε, καθώς θα μείνει μόνος του. Επιπλέον, η ευγνωμοσύνη που νιώθει ο Ασπροδόντης όταν ο "αφέντης" του, τον βοηθάει να νικήσει τον εχθρό του και όταν τον ταΐζει ξεχωριστά από τα άλλα σκυλιά-λύκους. Επιπροσθέτως, ο Ασπροδόντης είναι απογοητευμένος που η μητέρα του του υποδουλώθηκε και το ίδιο πρέπει να κάνει και εκείνος, που καταλαβαίνει πως είναι κτήμα του ανθρώπου και δεν μπορεί να φύγει ότι μένει μόνος αφού του παίρνουν την μητέρα. Φόβος, αγωνία, απογοήτευση, πόνος. Πολύς πόνος. Ξυλιές, επιθεσεις, εγκαταλειψη, προσπάθειες και βοήθειες που προκαλούν και σοκάρουν. Ένα κεφάλαιο γεμάτο απο συναισθήματα και αντιδράσεις, που μας κάνουν να γνωρίσουμε καλύτερα τον Ασπροδόντη και να χαρούμε για τις αποφάσεις του.

Σε ποια σημεία και με ποιό τρόπο προβάλλεται ο φόβος και η αγωνία ανθρώπων και ζώων;

• Τα πιο χαρακτηριστικά σημεία φόβου, είναι για εμένα η σκηνή που ο Ασπροδόντης προσπαθεί να ακολουθήσει τη μητέρα του όταν του την παίρνουν, αλλά και ο Γκρίζος Κάστορας τον εμποδίζει. Παρακολουθούμε το δάρσιμο του Ασπροδόντη από τον "αφέντη του", το συνεχόμενο πόνιο καιφόβο, καθώς και την αντεπίθεση και τον περισσότερο πόνο. Φαίνεται επίσης η αγωνία του Ασπροδόντη για τον γυρισμό της Κίσε και για το τι θα απογίνει. Όλα αυτά προβάλλονται με έναν συνηθισμένο τρόπο. Φόβος και αγωνία ,μέσω επιθέσεων, ξεσπασμάτων σε κλάματα, ωρίμασης και κλείσιμο στον εαυτό του.

Ποια είναι τα βασικά γεγονότα που καταγράφονται σε αυτό το κεφάλαιο; Ποιο είναι το πιο ανατρεπτικό γεγονός που σας αιφνιδίασε;

• Σε αυτό το κεφάλαιο περιγράφονται αρχικά οι διαφοροποιήσεις ανάμεσα στις θεότητες των ανθρώπων και των λύκων ή αγριόσκυλων. Επίσης καταλαβαίνουμε τι σχέσεις έχει ο Ασπροδόντης με τους υπόλοιπους λύκους του καταυλισμού και τις γυναίκες Ινδιάνες που τους ταΐζουν. Καταφεύγει στη πονηριά για να μπορέσει να επιβιώσει. Μεγάλη στεναχώρια προκαλεί ο διωγμός της Κίσε, αλλά μετριάζεται όταν ο Ασπροδόντης αρχίζει να αναπτύσσει σχέσεις με τον "αφέντη" του, τον Γκρίζο Κάστορα. Εμένα προσωπικά με συγκλόνισε η απόφαση του Ασπροδόντη πως ανήκει στους ανθρώπους και η υποδούλωσή του σε αυτούς. Πίστευα πως θα είναι για πάντα αυτός που δεν θα υπακούει τους "νόμους", που θα κλέβει, που θα είναι διαφορετικός και ότι ποτέ δεν θα έβρισκε έναν πιο "ομαλό" τρόπο επιβίωσης. Από ότι φαίνεται, με διέψευσε.

Ποια η σχέση των ζώων με τη φύση και μεταξύ τους;

• Τα ζώα είναι εξοικειωμένα με τη φύση, καθώς κάθε μέρα ζουν σε αυτή. Την έχουν συνηθίσει, την έχουν αγαπήσει και ξέρουν όλα τα μυστικά της. Δεν την εκτιμούν αρκετά, όπως και όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη, αφού την έχουν δεδομένη. Ακόμη, η φύση ελκύει τα ζώα και τα καλεί να την "ακολουθήσουν". Θυμούνται τον καιρό ελευθερίας τους, πριν "παγιδευτούν" στον καταυλισμό και θέλουν να παραδοθούν σε αυτήν. Από την άλλη, μεταξύ των ζώων επικρατεί εχθρικότητα. Οι αλλεπάλληλες μάχες χωρίς λόγο, δυσκολεύουν την ένταξη, αλλά και την ζωή στο καταυλισμό. Υπάρχει δυσκολία από το να ζήσεις την παιδική σου ηλικία μέχρι και να φας ήσυχος ένα κομμάτι κρέας. Επίσης κυριαρχεί και ο ανταγωνισμός, ο οποίος προκαλεί όλα τα υπόλοιπα προβλήματα. Δύσκολη επιβίωση..

Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν τα

ζωντανά πλάσματα; Πως προσπαθούν να ανταπεξέλθουν;• Οι βασικοί κίνδυνοι που απειλούν όλα τα ζωντανά πλάσματα

είναι η υποδούλωση και το χάσιμο της ελευθερίας τους. Αντιμετωπίζουν αυτούς τους κινδύνους με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα τις προσωπικότητες. Οι πιο αδύναμοι προσπαθούν να τους υποστούν και να μην αντιμετωπίσουν κάποιο άλλο πρόβλημα για να τους ξεπεράσουν εύκολα και γρήγορά. Από την άλλη, οι πιο δυνατοί που θεωρούν τους εαυτούς τους καλύτερους και θέλουν να είναι ελεύθεροι, συμπεριφέρονται με τελείως διαφορετικό τρόπο. Αντεπιτίθενται, όμως στο τέλους βγαίνουν αυτοί οι χαμένοι, αφού νευριάζουν όποιον προσπαθεί να τους κάνει κακό και τελικά την "πληρώνουν" περισσότερο με μεγαλύτερο τίμημα.

Συναισθήματα και σκέψεις σας από το κεφάλαιο

• Αυτό το κεφάλαιο είναι ένα από τα καθοριστικότερα για τη συνέχεια του βιβλίου, αφού τα γεγονότα που συμβαίνουν σε αυτό είναι πολύ σημαντικά. Ο Ασπροδόντης αποκτάει τρόπο ζωής, χάνει τη μητέρα του και παραμένει με την ελπίδα, καθώς και "συμπαθεί" και αποδέχεται τον "αφέντη" του. Η ευαισθησία του Ασπροδόντη και τα συναισθήματά μας κάνουν να καταλάβουμε πως τα σκυλιά δεν είναι αναίσθητα! Θέλουν φροντίδα και αγάπη και η παραμικρή αντίδραση τους σταματάει όταν αρχίζει μια πιο στοργική συμπεριφορά. Ένα κεφάλαιο με βαθύ νόημα, που δείχνει της αξία της ελευθερίας, της ζωής, καθώς και το πόσο σημαντικοί είναι οι γονείς μας!

.μαθήτρια: Φαίη Αρβανιτάκη.