Τ ο τελευταίο Σαββατοκύριακο 28-29 Ιούνη στον Βόλο και στα Χανιά και το πρώτο Παρασκευο-

σαββατοκύριακο 4-5-6 Ιούλη σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ανοίγουν τις πύλες τους στο κοινό τα αντιρατσιστικά φεστι-βάλ του καλοκαιριού. Όπως αναφέρει η ανακοίνωση του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Αθήνας, που γίνεται φέτος στην Πανεπιστημιούπολη των Ιλισίων με κεντρικό σύνθημα «Να σβήσουμε τα σύνορα – Να νικήσουμε το φόβο –

Να μη γίνει ο κόσμος φυλακή»: «Την ίδια στιγμή που η ναζιστική βία και ρητορεία προσπαθεί να δηλητηριάσει την ελληνική κοινωνία, κράτος και κυβέρνηση συνεχίζουν την πολιτική των άγριων διακρίσεων, αρνούνται άσυλο στους πρόσφυγες, ιθαγένεια στα παιδιά, νομιμοποίηση στους μετανάστες. Αντι-θέτως, χτίζουν στρατόπεδα συγκέντρω-σης της ντροπής για “ξένους”, με αρκετό χώρο για ντόπιους τοξικοεξαρτημένους, αστέγους και οποιονδήποτε μπορεί

στο μέλλον να “ενοχλεί”. Ταυτόχρονα, χιλιάδες μετανάστες εγκλωβίζονται αβοήθητοι στην πόλη μας και στη χώρα, ενώ εκατοντάδες άλλοι οδηγούνται στο θάνατο στα σύνορα και ανοιχτά στη θάλασσα (με αμέτρητες τραγωδίες σαν το Φαρμακονήσι και τη Λαμπεντούζα) απ' τις πολιτικές και τα κατασταλτικά όργανα της ΕΕ. Μιας ΕΕ στην οποία ενισχύονται επικίνδυνα τα ακροδεξιά μορφώματα και αναδύονται τα νεοναζι-στικά. (συνέχεια σελ. 2)

Φύλλο Νο 315

6 μ 25 Ιούνη 2014

Κυκλοφορεί

κάθε δεύτερη Τετάρτη

1,5 ευρώ

6045

Η μάχη ενάντια στην Αξιολόγηση

4

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε σημείο καμπής

6, 7

Όχι στη Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου (TTIP) 

11

Το υπόβαθροτης κρίσηςστο Ιράκ

12, 13

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΗ

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

Κυβέρνηση και τρόικα ετοιμάζουν νέα επίθεση στα εργατικά δικαιώματα

Μόνη διέξοδοςη συμμαχία της Αριστεράς

Τα σύνορα δεν είναι ανάμεσα στους λαούς, αλλά ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς 

Η κυβέρνηση την άνοιξη έβαλε κάτω από το χαλί όλα τα μέτρα που επρόκειτο να πάρει, επειδή μπροστά της είχε τις εκλογές. Έπειτα από αυτές, ωστόσο, ο νέος εγκάθετος των τραπεζιτών και των δανειστών, Χαρδούβελης, δήλωσε ότι το πρόγραμμα της τρόικας θα εφαρμοστεί απαρέγκλιτα. «Οι Έλληνες ξέρουν πως δεν υπάρ-χει πια δωρεάν γεύμα», δήλωσε ξεπερνώντας σε γιάπικη κυνικό-τητα ακόμη και τον προκάτοχό του. Ούτε τη φιλανθρωπία δεν θα ανέχεται αυτή η κυβέρνηση: όσοι πρέπει να πεθάνουν από ασιτία, επειδή «το ζητά η αγορά», θα πεθάνουν. (συνέχεια σελ. 3)

2 • πολιτική ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ25 Ιούνη 2014

Το επίπεδο των ελληνικών του διερμη-νέα του Κινέζου πρωθυπουργού ήταν πολύ καλό… για τουρίστα. Αν όμως οι οικονομικές συμφωνίες βασίστηκαν στις δικές του διερ-μηνείες, τότε πιθανόν τα 5 δισ. των επενδύ-σεων να είναι τελικά 5 φάσκελα…

N N N

Ευτυχώς, πάντως που ο εν λόγω διερμη-νέας δεν χρειάστηκε να μεταφράζει στον Κι-νέζο πρωθυπουργό αυτά που έλεγε ο Έλλη-νας πρωθυπουργός: τα περί ανάπτυξης στην Ελλάδα, ακούγονται εντελώς κινέζικα…

N N N

«Δεν πρέπει να πάμε πίσω εξαιτίας ομά-δων ειδικών συμφερόντων», δήλωσε ο Χαρδούβελης. Μην παρανοείτε: Τις καθαρί-στριες εννοεί και αυτός, όχι τους Μελισσα-νίδηδες και τους Μπόμπολες. Γι’ αυτό και τις πλακώνει συστηματικά στο ξύλο, όπως έκανε και ο προκάτοχός του…

N N N

Η υιοθέτηση κώδικα συμπεριφοράς για τα μέλη της κυβέρνησης, ώστε να περιορι-στεί η διαφθορά, αποτελεί ένα από τα προ-απαιτούμενα της τρόικας για τον Ιούνιο. Η κυβέρνηση στην οποία ο Βενιζέλος έχει δύο υπουργεία, θα υιοθετήσει κώδικα διαφάνει-ας; Γελάνε και τα πεζοδρόμια…

N N N

Σχεδόν ομόφωνα, η Ολομέλεια του Ελε-γκτικού Συνεδρίου έκρινε αντισυνταγματι-κές και αντίθετες στην Ευρωπαϊκή Σύμβα-ση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) τις αναδρομικές περικοπές των συντάξεων των δικαστικών, εισαγγελέων και των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους…

N N N

Προφανώς οι περικοπές των συντάξεων του υπόλοιπου πληθυσμού είναι συνταγμα-τικές και σύμφωνες με την ΕΣΔΑ. Το ίδιο και η μη επαναπρόσληψη των καθαριστριών, όπως αποφάσισε ο Άρειος Πάγος…

N N N

Τέσσερις Έλληνες εντόπισε η ΕΛΑΣ να πα-ρακολουθούν επί πληρωμή βιασμούς ανη-λίκων ζωντανά από τις Φιλιππίνες στο Ίντερ-νετ. Οι δύο από τους δράστες είναι μπάτσοι. Η είδηση; Δεν έγινε ΚΑΜΙΑ σύλληψη. Πάντα τέτοια, Κικίλια. Πάντα τέτοια, Αθανασίου…

Τι; Γιατί δεν ασχολείται ο «Δημοσιογράφος» με την υπόθεση; Γιατί δεν εμπλέκεται κάποιος του ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν έχει ΣΥΡΙΖΑ, τόσο το χει-ρότερο για τα θύματα. Ο Δημοσιογράφος θα πάει πάσο. Ζούγκλα είναι, θα περάσει…

N N N

Με δυσκολίες και αντιφάσεις ο ΣΥΡΙΖΑ αναμετριέται με τον Μελισσανίδη και τον ιδιωτικό στρατό του επειδή ο μεγαλοπετρε-λαιάς θέλει να στήσει ένα φαραωνικό γή-πεδο (με ξένα λεφτά) δήθεν για την ΑΕΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται το ίδιο ενεργά και με τις καθαρίστριες του υπ. Οικονομικών. Το ΚΚΕ το είδε κανείς σε αυτούς τους αγώνες; Όχι.

N N N

Πάντως εκεί που, παρά τη θέληση της ηγε-σίας του ΚΚΕ, ο λαός της Αριστεράς στήριξε το ίδιο ψηφοδέλτιο, τα αποτελέσματα ήταν συντριπτικά και πολύ πάνω από το άθροισμα των δυνάμεών του. Το 63,53% του Πελετίδη στη Πάτρα κάτι πρέπει να λέει σε όλους…

N N N

Ακόμη και σε αυτούς που θέλουν να συν-διαλέγονται προνομιακώς με το 1,2%. Τουλά-χιστον εκείνοι στην Ευρώπη που –εντελώς λανθασμένα– γοητεύτηκαν από την «πλη-θυντική Αριστερά», στράφηκαν σε κόμματα των πολλών εκατομμυρίων ψήφων…

N N N

Υπάρχει αδιάψευστος δείκτης ότι οι εκλογές έγιναν και τελειώσανε: δεν βλέπεις τον Σταύρο Θεοδωράκη κάθε 12,5 λεπτά σε κάποιο κανάλι…

Της Δανάης Μανωλέσου

Η μάχη ενάντια στην ιδι-ωτικοποίηση των αιγια-λών ξεκίνησε. Τα πρώτα

βήματα έγιναν την Τετάρτη (18/6) στα γραφεία του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος, όπου περίπου εκατό εκπρόσωποι επιστημονι-κών, κοινωνικών και περιβαλλο-ντικών οργανώσεων και φορέων συμφώνησαν στη δημιουργία του πανελλήνιου δικτύου «ΑΚΤΕΣ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ», με σκοπό την απο-τροπή ψήφισης του γνωστού νο-μοσχεδίου για… «την προστασία αιγιαλού και παραλίας». Το νο-μοσχέδιο, το οποίο η μνημονιακή κυβέρνηση έχει συντάξει κατά παράβαση άρθρων του Συντάγ-ματος και των διεθνών υποχρεώ-σεων της χώρας, αίρει την κατά προτεραιότητα προστασία των οικοσυστημάτων και καταργεί τη δημόσια πρόσβαση στις περιοχές στις οποίες αναφέρεται. Αν κανείς αμφιβάλλει ακόμα για τις προθέ-σεις αυτές, ας δει τι γίνεται στις Σκουριές και κατά πόσο η «Ελ-

ληνικός Χρυσός» μαζί με τα ΜΑΤ σέβονται τις διεκδικήσεις και τις ανάγκες των κατοίκων και του πε-ριβάλλοντος. Είναι ξεκάθαρο και εξοργιστικό: παραλίες, λιμάνια, λίμνες και ποταμοί δίνονται στο ιδιωτικό κεφάλαιο προς ελεύ-θερη εκμετάλλευση - ακόμα και περιοχές στις οποίες περιλαμβά-νονται αρχαία μνημεία ή προστα-τευόμενες περιοχές.

ΣυντονισμόςΗ προσπάθεια συντονισμού που έχει αρχίσει θα χρειαστεί να βάλει στόχο το χτίσιμο ενός μαζικού κι-νήματος υπεράσπισης του δημό-σιου χαρακτήρα όλων αυτών των χώρων. Σε αυτή την κατεύθυνση, την Κυριακή (22/6) πραγματοποι-ήθηκε στην ελεύθερη παραλία του Αγ. Κοσμά, στο Ελληνικό, ανοιχτή συνέλευση της Επιτρο-πής Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο, με πάνω από εκατόν πε-νήντα άτομα, μαζί με δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους των παραλιακών περιοχών, αλλά και από το κέντρο της Αθήνας.

Με την ευκαιρία του Μαραθώνι-ου «240 χιλιόμετρα για τον Αιγι-αλό», που θα πραγματοποιηθεί 8-12 Ιουλίου και θα περάσει από διάφορες περιοχές, από τις Κε-χριές μέχρι το Μαραθώνα, διορ-γανώνονται ήδη εκδηλώσεις από τοπικές συλλογικότητες.

Το επόμενο διάστημα οι επι-τροπές κατοίκων, οι φορείς, τα σωματεία σε κάθε γειτονιά, θα έχουν να εξηγήσουν στον κόσμο τους ότι, με το πρόσχημα της «ανάπτυξης» και των δήθεν θέσε-ων εργασίας που θα δημιουργη-θούν, επιχειρείται τώρα να θυσι-αστεί και το πολυτιμότερο τμήμα της κοινόχρηστης δημόσιας γης, προς όφελος ιδιωτών επιχειρη-ματιών που θα θησαυρίσουν, την ώρα που τα εργαζόμενα-άνεργα στρώματα δεν θα μπορούν να την πλησιάσουν. Με περισσότερες πρωτοβουλίες μπορεί να συσπει-ρωθεί ο κόσμος και να κλιμακω-θούν οι αντιστάσεις.

Οι αγώνες του προηγούμενου διαστήματος έδειξαν ότι όπου

κινητοποιήθηκε η κοινωνία, Ελληνικό (το 2007), Κερατέα, Σκουριές, υπήρξαν νικηφόρα αποτελέσματα. Με την Αριστερά καλούμαστε να οργανώσουμε τη μάχη σε τοπικό επίπεδο. Επιπλέ-ον καθήκον, ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ, είναι να τη στηρίξει και πολιτικά. Η εμπειρία συνεργασίας και «κοι-νής δράσης» με μνημονιακούς δημάρχους, που λογοδοτούν σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν απέδωσε απο-λύτως τίποτα στην υπεράσπιση του δημόσιου χώρου και του πε-ριβάλλοντος. Όπως φάνηκε, αντί-θετα, αφήνει βορά στο σύστημα όσους αληθινά αγωνίζονται.

Υπογραφές για την απόσυρση του νομοσχεδίου στο: https://secure.avaaz.org/el/petition/Yp o y r g o _ O i k o n o m i k o n _ G _Stoyrnara_Ypografoyme_Ohi_sto_xepoylima_ton_Ellinikon_paralion/?dbdWwhb

Το Ψήφισμα της 15ης/5/2014 μπορείτε να το προσυπογρά-ψετε στο email: info@environ-sustain.gr

Ακτές, ώρα μηδέν Ώρα για αντίσταση

(συνέχεια από σελ. 1)

Σ τον απόηχο των αγώ-νων για αλληλεγγύη, ισότητα, αξιοπρέπεια,

συμμετοχή το 18ο Αντιρατσι-στικό Φεστιβάλ Αθήνας φα-ντάζει μια μεγάλη, φωτεινή γιορτή σε μια πόλη που αρνεί-ται να βυθιστεί στα σκοτάδια του Μεσαίωνα. Ένα φεστιβάλ πλούσιο τόσο σε φυλετική και πολιτισμική πολυχρωμία όσο και σε πολιτικές εκδηλώσεις».

Εκατοντάδες συλλογικότη-τες αντίστασης και αλληλεγ-γύης θα στήσουν περίπτερα, συζητήσεις και συναυλίες, θα ανταλλάξουμε εμπειρί-ες και θα επιχειρήσουμε να συντονίσουμε τη δράση μας ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό, με επόμενο σταθ-μό τις 18 Σεπτέμβρη που συ-μπληρώνεται ένας χρόνος από τη δολοφονία του Παύ-λου Φύσσα.

Στην Αθήνα ξεχωρίζουν οι κεντρικές συζητήσεις της Πα-ρασκευής 4/7 για την «Άνοδο του φασισμού και του ρατσι-σμού στην Ευρώπη» και για την «Αριστερά, τα κινήματα και τις αντιστάσεις στους και-ρούς των μνημονίων», το Σάβ-βατο η Ανοιχτή Αντιφασιστική Συνέλευση στον Αντιφασιστι-κό Χώρο, καθώς και η συζή-τηση με θέμα «Από τη Λαμπε-ντούζα ως το Φαρμακονήσι: Κέντρα κράτησης, αστυνο-μικά τμήματα, “αποτρεπτι-κές” πολιτικές στην Ευρώπη-Φρούριο» και την Κυριακή η

συζήτηση για τα δημοκρατι-κά δικαιώματα μεταναστών και προσφύγων, καθώς και στον Αντιφασιστικό Χώρο το πάνελ με τίτλο «Η Χρυσή Αυγή μετά τις ευρωεκλογές».

Στη Θεσσαλονίκη, το φεστι-βάλ φέτος έχει εύστοχο κεντρι-κό σύνθημα «Τα σύνορα δεν εί-ναι ανάμεσα στους λαούς, αλλά ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς». Ανάμεσα στις συζητήσεις που θα στηθούν στο χώρο του φεστιβάλ, η Κί-νηση «Απελάστε το Ρατσισμό» Θεσσαλονίκης διοργανώνει ανοιχτή συζήτηση την Κυρια-κή 6/7 με θέμα «Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και η απάντηση του κινήματος και της Αριστεράς». Πολλές προφεστιβαλικές εκδηλώσεις, εξορμήσεις και μικροφωνικές σε γειτονιές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης θα στηθούν από αντιρατσιστικές οργανώ-σεις, τοπικές συλλογικότητες και οργανώσεις της Αριστεράς που στηρίζουν τα αντιρατσι-

στικά φεστιβάλ: στη Θεσσαλο-νίκη στο Φάληρο, στην Αθήνα στην Καλλιθέα, στου Ζωγρά-φου, στο Κερατσίνι, στα δυτικά και τα νότια προάστια, καθώς και η μεγάλη αντιφασιστική συναυλία την Παρασκευή 27/6 στον Κολωνό, στο «προπύργιο» της Χρυσής Αυγής. Ο στόχος είναι να φτάσει το μήνυμα των αντιρατσιστικών φεστιβάλ σε κάθε γειτονιά. Για πολλούς λό-γους, όλα δείχνουν πως τα φε-τινά φεστιβάλ θα σπάσουν τα ρεκόρ συμμετοχής των προη-γούμενων χρόνων. Να είμαστε όλοι/ες εκεί!

ΣυζητήσειςΠροτεινόμενες συζητήσεις, από τις πολλές και ενδιαφέ-ρουσες, στο 18ο Φεστιβάλ της Αθήνας:

Παρασκευή 4/7, 8 μ.μ.

«Άνοδος του φασισμού και του ρατσισμού στην Ευρώπη»

Συντονισμός: Αγγελική Βαλσαμάκη

Ομιλητές: Ντμίτρι Κολέσνικ (Ουκρανία), Πέτρος Κωνστα-ντίνου, Θοδωρής Λάδης, Θα-νάσης Κούρκουλας

Την ίδια μέρα και ώρα:

«Αριστερά, κινήματα, αντι-στάσεις και πολιτική ανυπα-κοή στους καιρούς των μνη-μονίων»

Συντονισμός: Νίκος Γιαννό-πουλος

Ομιλητές: Ηλίας Παντελε-άκος, Αντώνης Νταβανέλλος, Νίκος Στεργίου

Παρεμβάσεις: Φωτεινή Νικη-ταρά (καθαρίστρια υπουργείου Οικονομικών) και Ειρήνη Φωτέ-λη (εργαζόμενη ΕΡΤ, ertopen.com) Παρέμβαση: Ελευθερια-κό Σχολείο

Σάββατο 5/7, 8 μ.μ.

«Από τη Λαμπεντούζα ως το Φαρμακονήσι: Κέντρα κρά-τησης, αστυνομικά τμήματα, “αποτρεπτικές” πολιτικές στην Ευρώπη-Φρούριο»

Συντονισμός: Νασίμ Λομανί

Ομιλητές: Δήμητρα Σπαθα-ρίδου, Καζίμ Ρουίς, Τζιασάντρο Μέρλι (Ιταλία)

Παρέμβαση: Γιώργος Τσαρ-μπόπουλος (Ύπατη Αρμοστεία)

Την ίδια μέρα και ώρα στον Αντιφασιστικό Χώρο:

Ανοιχτή Αντιφασιστική Συνέ-λευση

Κυριακή 6/7, 8 μ.μ.

«Ιθαγένεια, πολιτικά, κοινω-νικά και θρησκευτικά δικαι-ώματα των οικονομικών και πολιτικών προσφύγων στην Ελλάδα»

Συντονισμός: Γιάννα Κούρ-τοβικ

Ομιλητές: Μαχμούτ Αμντελ-ρασούλ, Τζο Βαλένσια, Χριστίνα Ζιάκα, Ελένη Τάκου

Την ίδια μέρα και ώρα, στον Αντιφασιστικό Χώρο:

«Η Χρυσή Αυγή μετά τις ευ-ρωεκλογές»

Ομιλητές: Σεραφείμ Σεφε-ριάδης, Χριστόφορος Βερναρ-δάκης, Πέτρος Παπακωνστα-ντίνου

Όλοι στα αντιρατσιστικά φεστιβάλ

πολιτική • 3ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ25 Ιούνη 2014

(συνέχεια από σελ. 1)

Και, αφού έκλεισε τη Βου-λή για καλοκαίρι, επειδή «δεν υπήρχε τίποτε επείγον για να

ασχοληθούν οι βουλευτές», η κυβέρνηση έφερε αμέσως στο πρώτο θερινό τμήμα νέο νομοσχέδιο με τη μορφή του κατεπείγοντος, που περιλαμβά-νει και προαπαιτούμενα για την υποδόση της τρόικας (τα θερινά τμήματα βολεύουν την κυβέρνη-ση καθώς εκεί υπάρχει ελεγχό-μενα εγγυημένη κυβερνητική πλειοψηφία). Συνολικά υπάρ-χουν 12 προαπαιτούμενα προκει-μένου να δοθεί ένα μέρος της

υποδόσης των δανείων. Τα έξι από αυτά τα μέτρα σχεδιάζεται να περάσουν μέσα στον Ιούνιο, όμως το μεγάλο πακέτο έρχεται

τον Ιούλιο-Αύγουστο, όταν με τις ευλογίες της τρόικας, η κυβέρ-νηση θα συνεχίσει το όργιο των σκανδαλωδών παραχωρήσεων προς το μεγάλο κεφάλαιο: Με τα νομοσχέδια για τη «μικρή ΔΕΗ», για τα δάση και για τους αιγιαλούς θέλει να χαρίσει τα φι-λέτα της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού, αλλά και πολλές παραλίες στους φίλους της. Με άλλη διάταξη δε απεργάζεται κι άλλο χτύπημα στα ασφαλιστι-

κά ταμεία, καθώς από 1/1/2015 προβλέπεται η κατάργηση όλων των τελών που χρηματοδοτούν επικουρικά ταμεία.

Η κυβέρνηση αυτή ξέρει ότι έχασε στις ευρωεκλογές, καθώς τα κόμματα που τη στηρίζουν ψηφίστηκαν μόνον από το 17% του πληθυσμού. Ξέρει ότι βα-σίζεται ήδη σε τσόντες τύπου Λοβέρδου, για τη μνημονιακή συνείδηση του οποίου δεν αμφιβάλλει κανείς, αλλά ο οποίος έχει την πολυτέλεια να κάνει κόνξες για προσωπικούς λόγους. Η πρόσφατη θεατρική αντιπαράθεση με τον Μη-τσοτάκη για τον αριθμό των διαθεσιμοτήτων-απολύσεων εντασσόταν ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν οι ενδοκυβερνητικές κόντρες μείνουν σε επικοινωνιακό επίπεδο. Ο Ν. Κακλαμάνης, που ήδη κατέβηκε ως «αντάρτης» δήμαρχος στην Αθήνα, δήλωσε (24/6) ότι η κυβέρνηση έχει υπερβεί τα εσκαμμένα.

Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, όπως έδειξε η εμπειρία των τεσσάρων μνημονιακών ετών, αυτές που τσάκισαν τις κυβερ-νητικές πλειοψηφίες ήταν οι από τα κάτω κινητοποιήσεις και όχι αυτά καθαυτά τα αιμοσταγή μέ-τρα που ελήφθησαν. Το ΠΑΣΟΚ έχασε μέσα σε μερικούς μήνες το 44% και τους 127 από τους 160 βουλευτές του επειδή η Ελλάδα συγκλονίστηκε από τις περισσό-τερες και τις μεγαλύτερες γενι-κές απεργίες των τελευταίων δε-καετιών και επειδή το Σύνταγμα κατακλύστηκε από εκατομμύρια διαδηλωτές. Δεν τους «τρέλανε στη νομιμότητα» ο ΣΥΡΙΖΑ και η υπόλοιπη Αριστερά, αλλά τους τρέλανε στην ανυπακοή ένα μαζικό κίνημα, το οποίο σε μια συμβολική κίνηση εμπόδισε τη διεξαγωγή της παρέλασης στη Θεσσαλονίκη το 2011.

Σήμερα δεν υπάρχουν τέτοιοι αγώνες, παρά μικρές αλλά ηρωι-κές κινητοποιήσεις απομονωμέ-νων κλάδων. Ωστόσο είναι εξαι-ρετικά επείγον να ξαναπατήσει η

Αριστερά στο κύμα των αγώνων που την έφερε στο σημείο όπου βρίσκεται σήμερα. Και γι’ αυτό θα χρειαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ να πάρει ειλικρινείς πρωτοβουλίες από τα πάνω, απευθυνόμενος τόσο στη θάλασσα των εκατομμυρίων θυ-μωμένων ανθρώπων όσο και στα άλλα κόμματα της Αριστεράς, το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Απαι-τείται μια ειλικρινής προσπάθεια συγκρότησης συμμαχιών της Αριστεράς που έδωσαν κινημα-τικά αποτελέσματα σε ευρωπαϊ-κές χώρες, κυρίως στη Γαλλία.

Υπάρχει ο δρόμος που δείχνει το Podemos, υπάρχει και ο δρόμος που δείχνει το ΓΚΚ με τη συμμαχία του με τον καταρρέοντα Ολάντ. Ο πρώτος δρόμος μπορεί να ξανα-δώσει καύσιμα στην Αριστερά. Ο δεύτερος όχι μόνον δεν θα απο-τρέψει την κυβέρνηση από το να βρει τους 180 πρόθυμους για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας, αλλά θα εμπλέξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή τη διαδικασία –και μάλιστα με συνομιλητή το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου. Η επιλογή είναι απλή.

Του Πέτρου Τσάγκαρη

Τ ο success story των Σαμα-ροβενιζέλων συνεχίστηκε με την επίσκεψη του Κινέ-

ζου πρωθυπουργού που ωστόσο ξεχάστηκε σχεδόν αμέσως. Και αυτό δεν ήταν τυχαίο: Ο ακροδε-ξιός Σαμαράς έφτασε να κάνει τον ξεναγό σε έναν «κομουνιστή», προ-κειμένου να αποσπάσει συμφωνίες ύψους 5 δισ. ευρώ. Όμως, εκτός από ξεπούλημα των υποδομών στις μεταφορές και στην ενέργεια, το μεγαλύτερο μέρος των συμφω-νιών αφορά τη χρηματοδότηση Ελλήνων εφοπλιστών προκειμένου αυτοί να ναυπηγήσουν πλοία σε… κινεζικά ναυπηγεία.

ΕφοπλιστέςΈτσι κι αλλιώς, η συμβολή των Ελ-λήνων εφοπλιστών είναι μηδενική σχεδόν σε όλους τους τομείς: Οι εφοπλιστές δεν πληρώνουν φό-ρους (58 φοροαπαλλαγές), δεν κα-τασκευάζουν πλοία στην Ελλάδα και δεν απασχολούν παρά ελάχιστο πια ελληνικό εργατικό δυναμικό (7.500 ναυτικούς όλους κι όλους σε 5.000 πλοία, σύμφωνα με το ΙΟΒΕ, δηλ. περίπου 9 ναυτικούς η καθεμία από τις 800 εφοπλιστικές οικογένειες, εξ ου και το 70% της ανεργίας του κλάδου). To μοναδι-κό επιχείρημα των εξαγορασμέ-νων απολογητών των εφοπλιστών αποτελεί η ελληνική σημαία που κυματίζει σε κάποια από τα πλοία τους (η Λιβερία έχει αντίστοιχο αριθμό πλοίων με δική της σημαία, όμως ο λαός ζει σε μεσαιωνικές συνθήκες). Όμως ακόμη κι αυτό το επιχείρημα έχει πάψει προ πολλού να ισχύει αφού μόνον το 25% των

ελληνόκτητων πλοίων φέρουν πια ελληνική σημαία.

Αντίστοιχης ποιότητας είναι και το άλλο success story του καλοκαι-ριού, δηλ. του τουρισμού: Ενώ οι αφίξεις των τουριστών αυξάνονται (20 εκατ. καταγράφηκαν το 2013 και φέτος αναμένεται νέο ρεκόρ), οι εργαζόμενοι βιώνουν αύξηση της ανεργίας, χειροτέρευση των συνθη-κών εργασίας –π.χ. 10ωρο εργασί-ας– και μείωση των αποδοχών, κατά 15% σε σχέση με το 2012, όπως λέει το σωματείο τους.

ΠόλεμοςΠρέπει να παραδεχτούμε ότι πρό-κειται τελικά για αληθινό success story: η επιτυχία αφορά τον πόλεμο κατά της εργατικής τάξης. Αυτός εξάλλου είναι ο σκοπός όλων των κυβερνήσεων στην Ευρώπη. Ενώ το Δημόσιο στις ΗΠΑ εξακολου-θεί να δανείζεται από τον… Θεό, παρότι το κράτος είναι καταχρεω-μένο, στην ΕΕ τα αφεντικά λένε ότι αυτό δεν το επιτρέπει η… θρησκεία μας. Ο λόγος είναι ότι θέλουν να καταστρέψουν το «ανταγωνιστικό μειονέκτημα» που έχουν σε σχέση με τους άλλους καπιταλιστές του πλανήτη: τις εργατικές κατακτήσεις των τελευταίων εκατό ετών. Και τις καταστρέφουν με απειλή το χρέ-ος και τα ελλείμματα και φόβητρο την ύπαρξη και τη συμμετοχή στο ευρώ. Η ταξικότητα του πολέμου φαίνεται και από το γεγονός ότι το 2010 και το 2011 το φτωχότερο 10% του ελληνικού πληθυσμού έχασε το 33% του εισοδήματός του, την ίδια στιγμή που το πλουσιότερο 10% έχασε μόνο το 13%. Στη μεταποίη-ση, π.χ., οι Έλληνες καπιταλιστές επέβαλαν την τελευταία πενταετία

μια τεράστια αύξηση της υπεραξίας που καρπώνονται, καθώς η μείωση του εργατικού μισθού (μοναδιαίο κόστος εργασίας επιστημονικότε-ρα) έφτασε στο 38,1%.

Την ίδια στιγμή που οι απολογη-τές του συστήματος πιπιλίζουν τη λιωμένη από καιρό καραμέλα για «φως στο βάθος του τούνελ», το νέο «καμπανάκι» για την κατάρρευ-ση του ΑΕΠ ήρθε από την ΕΛΣΤΑΤ, η οποία ανακοίνωσε μείωση του τζί-ρου της βιομηχανίας κατά 9,8% τον Απρίλιο σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2013. Πρόκειται για πραγ-ματική βουτιά αφού η πτώση είναι διπλάσια του προηγούμενου Απρι-λίου (4,6% σε σχέση με το 2012). Η εικόνα έγινε ακόμη χειρότερη κα-θώς το πρώτο τετράμηνο του 2014 υπήρξε και πτώση των εξαγωγών σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διά-στημα. Η αιτία είναι η καπιταλιστική απληστία: υπήρξε μείωση της αντα-γωνιστικότητας κατά 6% που προ-

ήρθε από την… αύξηση των τιμών των προϊόντων, παρά την κατάρ-ρευση του μισθολογικού κόστους που προαναφέραμε.

Νέα μέτραΗ κυβέρνηση δήλωσε στις 20/6 στο Γιούρογκρουπ, διά στόματος του νέου υπουργού Οικονομικών (που όπως και ο προηγούμενος δεν έχει λάβει καμία ψήφο σε κάποια εκλο-γική διαδικασία) ότι θα συνεχίσει ανελέητα τον ταξικό αυτό πόλεμο. «Η πολιτική της κυβέρνησης δεν αλλάζει, αλλά επισπεύδεται», είπε στους ομολόγους του κυνικά ο Χαρ-δούβελης, ο οποίος δεσμεύτηκε ότι εντός του καλοκαιριού η Ελλάδα σκοπεύει να εκπληρώσει τα 12 προα-παιτούμενα για την εκταμίευση των υπο-δόσεων ύψους 2 δισ. ευρώ.

Από τον δε Σεπτέμβριο σχεδιά-ζουν τη μείωση των μισθών σε δη-μόσιους υπαλλήλους που δεν έχουν πτυχίο ΑΕΙ-ΤΕΙ, δηλ. των ήδη πλέον χαμηλόμισθων. Έτσι ο εισαγωγικός μισθός σχεδιάζεται να μειωθεί από τα 780 ευρώ στα 580 ευρώ όπως και στον ιδιωτικό τομέα. Όπως είχε προ-αναγγείλει ο Μητσοτάκης θα δώσει, από αυτές τις περικοπές, αυξήσεις στους πιο «παραγωγικούς» υπαλλή-λους, δηλ. στους φίλους του και σε κάποιους αποφοίτους ΑΕΙ (με προ-φανή στόχο τη διάσπαση των εργα-ζομένων με ψίχουλα). Ταυτόχρονα η κυβέρνηση σχεδιάζει να καταργήσει τη μισθολογική ωρίμανση και πλέον αύξηση θα παίρνει κάποιος μόνον μαζί με προαγωγή –αλλιώς θα μένει μισθολογικά στάσιμος επ’ αόριστον.

Την ίδια στιγμή η κοινωνική ασφάλιση συνεχίζει να καταρρέει ως αποτέλεσμα της ληστείας του

PSI του Βενιζέλου, της τεράστιας εισφοροδιαφυγής, εισφοροελά-φρυνσης και εισφοροκλοπής των αφεντικών, της αύξησης της ανερ-γίας και της αναγκαστικής συνταξι-οδότησης χιλιάδων εργαζομένων. Σύμφωνα με την «Καθημερινή» το 2016 θα απαιτηθεί σχεδόν ένα δισ. επιπλέον των προβλεπομένων για να εξακολουθήσουν να δίνονται συντάξεις, ενώ το 2017 το επιπλέον απαιτούμενο ποσό θα είναι σχεδόν διπλάσιο (1,9 δισ.). Ο Βρούτσης βρίσκει αφορμή και μειώνει απτό-ητος κι άλλο τα εφάπαξ μέχρι και κατά 81% (!) και μάλιστα αναδρομι-κά για όσους αποχώρησαν από την 1/9/2013 και μετά. Αλλά και πολλοί από αυτούς που έχουν ήδη βγει σε σύνταξη δεν την εισπράττουν: αυ-τήν τη στιγμή εκκρεμούν 136.040 αιτήσεις κύριας σύνταξης, άλλες 136.000 επικουρικής, ενώ περίπου 45.000 άνθρωποι περιμένουν το εφάπαξ.

Από την πλευρά των φόρων, η κυβέρνηση συνεχίζει το ίδιο αδί-στακτα στοχεύοντας να αρπάξει σχεδόν 11 δισ. μέσα στο β’ εξάμηνο του 2014 μέσα από το φόρο εισο-δήματος, την έκτακτη εισφορά, το τέλος επιτηδεύματος, τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων και τα τέλη κυκλοφορίας. Η αναλογία των φτωχότερων στρωμάτων σε αυτούς τους φόρους θα είναι ακόμη μεγα-λύτερη λόγω της κατάργησης των φιλολαϊκών απαλλαγών (αφορολό-γητο για παιδιά κ.λπ.).

Απέναντι σε αυτό τον πόλεμο, η Αριστερά και το εργατικό κίνημα πρέπει να αντιτάξουν συμμετρικά όπλα. Οι πρωτοβουλίες σε αυτήν την κατεύθυνση επείγουν.

Άποψή μας...

Μόνη διέξοδος,η συμμαχία

της Αριστεράς

Το success story του ταξικού πολέμου πρέπει να ανακοπεί

Ο νέος υπουργός Οικονομικών δήλωσε στο Γιούρογκρουπ ότι «η πολιτική της κυβέρνησης δεν αλλάζει, αλλά επισπεύδεται»

4 • εργατικά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ25 Ιούνη 2014

Του Θοδωρή Πατσατζή

Η  πρωτοβουλία του ΜΕΤΑ, της εργατικής παράταξης της ριζοσπαστικής Αρι-

στεράς, και η υιοθέτηση από την ΑΔΕΔΥ της απεργίας διαρκείας-αποχής από το καθήκον της αξι-ολόγησης δικαιώνεται μέρα με τη μέρα. Σε όλο και περισσότερους χώρους του Δημοσίου οι εργα-ζόμενοι υπογράφουν τη συμμε-τοχή τους στην απεργία-αποχή, δηλώνουν αποφασισμένοι να πα-λέψουν όσο χρειαστεί συλλογικά με τα σωματεία και τους συνα-δέλφους τους, ξεπερνούν στην πράξη την ανθρωποφαγία που προσπαθεί να περάσει με το νόμο η συγκυβέρνηση των μνημονίων, οργανώνουν αποτελεσματικές κι-νητοποιήσεις.

Συνεχής δράσηΠροφανώς τίποτα δεν γίνεται εύκολα. Η μάχη ξεκίνησε πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλο-γές του Μαΐου και συνεχίζεται. Όπως προέκυψε από τη σύσκε-ψη που πραγματοποίησε η ΑΔΕ-ΔΥ με ομοσπονδίες και πρωτο-βάθμια σωματεία του Δημοσίου τη Δευτέρα 23 Ιούνη, πάνω από 80.000 εργαζόμενοι στο Δη-μόσιο έχουν υπογράψει μέχρι σήμερα ότι συμμετέχουν στην απεργία-αποχή από την αξιολό-γηση. Αριθμός πολύ σημαντικός αν συνυπολογίσουμε ότι το μά-ζεμα υπογραφών για συμμετοχή στην απεργία δεν ήταν παντού συλλογική υπόθεση και ότι ακό-μη δεν έχουν μπει σε αυτήν τη διαδικασία όλες οι κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων, όπως οι γιατροί στα δημόσια νοσοκο-μεία και οι εκπαιδευτικοί που δίνουν τη μάχη ενάντια στην αυ-τοαξιολόγηση των σχολείων.

Κύρια δουλεύτηκε από τις ορ-γανωμένες δυνάμεις της ριζοσπα-στικής Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ, στους χώρους εργασίας. Οι δυ-νάμεις του ΚΚΕ μπήκαν ευτυχώς –έστω και με καθυστέρηση– σε αυτήν τη μάχη και αφού πρώτα είχαν κακώς προτείνει να συμ-μετάσχουν οι εργαζόμενοι στην αξιολόγηση καλώντας τους αξιο-λογητές να τους βαθμολογήσουν όλους με 10. Αυτό σε κάποιους χώρους βοήθησε πάρα πολύ.

Στο υπουργείο Αγροτικής Ανά-πτυξης (ΥΠΑΑΤ), όπου οι δυνά-μεις του ΠΑΜΕ έχουν την πλει-οψηφία στον ενιαίο σύλλογο, κατόρθωσαν και με την πίεση των παρατάξεων του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να έχουν μαζέψει υπογραφές από το σύνολο σχε-δόν των εργαζόμενων αλλά και των προϊσταμένων τους και διευ-θυντών, δείχνοντας ότι η ενότητα της Αριστεράς στη δράση μπορεί να έχει αποτελέσματα. Και υπο-γραφές μαζεύτηκαν, και τα φύλ-λα αξιολόγησης μαζεύτηκαν από το σωματείο. Σε αυτό συνέβαλε η καθημερινή σκληρή δουλειά του

μυρμηγκιού, που στο διαμορ-φωμένο από τη συγκυρία κλίμα στους χώρους, με την έλλειψη μεγάλων κινηματικών γεγονότων, αποδεικνύεται καθοριστική. Για να τα καταφέρουν χρειάζονταν γύρες από το σωματείο τη μια μέρα, από τις παρατάξεις της Αρι-στεράς την άλλη και τούμπαλιν.

Οι εργαζόμενοι σε κάθε χώρο είχαν και έχουν συνεχώς ερωτή-ματα. Για το αν υπογράφουν οι εργαζόμενοι σε άλλους κλάδους, για το αν έχουν νομική κάλυψη, για το αν η συμμετοχή στην απερ-γία-αποχή σημαίνει ότι θα χάσουν λεφτά από το μισθό τους, για το αν συμμετέχουν οι προϊστάμενοι και οι διευθυντές στην απεργία. Σε αυτά τα ερωτήματα χρειάζεται καθημερινή τριβή και παρουσία και συνεχείς απαντήσεις. Συνεχής επεξεργασία της πορείας ως τις 29 Αυγούστου, που είναι η μέρα που ολοκληρώνεται βάσει του νόμου και των εγκυκλίων που τον συμπληρώνουν η διαδικασία της αξιολόγησης.

Ήδη άλλωστε βγήκαν στη δη-μοσιότητα οι προθέσεις της κυ-βέρνησης Σαμαρά να περικόψει κι άλλο τους μισθούς στο Δημό-σιο, προσπαθώντας για άλλη μια φορά να διασπάσει τους εργαζό-μενους. Πέρα από την ήδη δη-λωμένη πρόθεση σύνδεσης του μισθού με την παραγωγικότητα μέσω της αξιολόγησης, της μείω-σης δηλαδή του μισθού σε όσους είναι οι «κακοί εργαζόμενοι» και της πριμοδότησης των «καλών εργαζόμενων», πλέον πάμε και σε μειώσεις μισθών όσων δου-λεύουν στο Δημόσιο και δεν είναι κάτοχοι πτυχίου ΤΕΙ ή ΑΕΙ.

Μαζική ανυπακοήΕίναι σίγουρο ότι η δουλειά αυτή είναι πιο δύσκολη, αλλά αποδίδει και μπορεί να συμπαρασύρει στις κινητοποιήσεις τόσο τους εργα-ζόμενους όσο και τον κόσμο σε

κάθε γειτονιά σε κινηματικό επί-πεδο. Αυτό αποδεικνύεται από την επιτυχία με την οποία αντιμε-τωπίστηκαν από τους δασκάλους και τους εκπαιδευτικούς τα σεμι-νάρια αξιολόγησης που οργανώ-θηκαν σε διάφορες περιοχές για τους διευθυντές δημοτικών σχο-λείων, γυμνασίων και λυκείων.

Σύλλογοι Πρωτοβάθμιας μαζί με γονείς και συλλογικότητες της περιοχής έτρεξαν και στα-μάτησαν τα σεμινάρια μπροστά από τα κέντρα αξιολόγησης. Σε κάθε μέρος ήταν εκεί, με τα πανό τους, με τις ντουντούκες τους, με τα συνθήματά τους. Ήταν εκεί παρά τις πιέσεις, τις απειλές και την προσπάθεια τρομοκράτη-σης από μερίδα διευθυντών στα σχολεία, για να επιμείνουν στο μεγάλο «όχι» στην αξιολόγηση, να συνεχίσουν όλοι μαζί με απο-φασιστικότητα τον αγώνα για να μπλοκάρουν την πολιτική κυβέρ-νησης, κεφαλαίου, ΕΕ και ΔΝΤ που παγιώνει σε μόνιμο εφιάλτη τη φτώχεια και τις απολύσεις για όλους τους εργαζόμενους. Γιατί η λύση για να αποτρέψουμε και πάλι μια τέτοια διαδικασία είναι μία: ο δρόμος της σύγκρουσης. Υπήρξαν και αρκετοί διευθυντές που απείχαν από τη διαδικασία δηλώνοντας στάση εργασίας, κα-λυπτόμενοι από τις απεργίες και τις στάσεις εργασίας που κήρυ-ξαν κατά περίπτωση η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ, αλλά και ελάχιστοι που με τη συμμετοχή τους στην απεργία και την παρουσία τους έξω από τα κέντρα επιμόρφωσης απέτρεψαν στην πράξη τη διεξαγωγή των σεμιναρίων της ντροπής. Η εικό-να που έχουμε από όλους τους συλλόγους αποδεικνύει και στην πράξη την καθολική αντίθεση του κλάδου στον κανιβαλικό θεσμό της αξιολόγησης.

Αποτελέσματα υπάρχουν όχι μόνο σε κινηματικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο αλλαγής συσχε-

τισμών μέσα στα σωματεία. Στο Θριάσιο Νοσοκομείο η παράτα-ξη όπου συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο κέρδισε τη συνέλευση για τη συλλογή υπογραφών, αλλά μπόρεσε, οργανώνοντας τις περι-οδείες του σωματείου και κύρια της ίδιας της παράταξης, να ανα-δειχθεί πρώτη δύναμη στις εκλο-γές του σωματείου κερδίζοντας 4 έδρες και παρά τη διάσπαση από τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΚΚΕ μ-λ που κατέβηκαν με διαφορετικό ψηφοδέλτιο από την προηγούμενη φορά. Παρότι κομμάτι αυτής της παράταξης έβγαζε ηττοπάθεια για τον τρόπο που επέλεξε η ΑΔΕΔΥ να οργανώ-σει τον αγώνα, η συμμετοχή του στην κίνηση του σωματείου τους επέτρεψε επίσης να κερδίσουν 3 έδρες (μαζί οι δύο παρατάξεις έχουν 7 από 5 που είχαν ως κοι-νή παράταξη στις προηγούμενες εκλογές) και να οδηγήσουν για πρώτη φορά στην εκλογή αριστε-ρού προεδρείου στο σύλλογο των εργαζομένων. Αντίθετα το ΠΑΜΕ με τα πίσω-μπρος στη στάση του για την απεργία-αποχή της ΑΔΕΔΥ έπεσε σε ψήφους, παρά την άνο-δο στη συμμετοχή των εργαζόμε-νων στην εκλογική διαδικασία.

30 ΙούνηΗ πρώτη ημερομηνία-σταθμός εί-ναι η Δευτέρα 30 Ιούνη, που οι δι-οικήσεις είναι προγραμματισμένο να παραδώσουν τις ποσοστώσεις επιμερισμού για την αξιολόγηση. Η πρώτη μάχη πρέπει να λήξει με μαζικές κινητοποιήσεις στους χώρους εργασίας. Κινητοποιή-σεις που μπορούν να ξεκινήσουν από τις προηγούμενες μέρες και να κλιμακωθούν στις 30 Ιούνη και τις επόμενες μέρες. Με μπλόκο στις διευθύνσεις για να μην εκδώ-σουν επιμερισμό ποσοστών και να μη διανείμουν τα φύλλα αξι-ολόγησης, με συλλογική μαζική ανυπακοή 1 με 15 Ιούλη παραδίνο-

ντας τα φύλλα αυτοαξιολόγησης ασυμπλήρωτα στα σωματεία, με απεργιακό αγώνα διαρκείας σε όλο το Δημόσιο στην πρώτη κί-νηση απόπειρας ποινικοποίησης της απεργίας-αποχής από την κυ-βέρνηση.

Το σωματείο εργαζομένων στο ΨΝΑ για παράδειγμα ξεκινάει την Τετάρτη 25 Ιούνη με δίωρη στά-ση εργασίας και καταλήψεις στη Διεύθυνση Προσωπικού και στο κτίριο της διοίκησης, συνεχίζει αντίστοιχα την Παρασκευή 27 Ιούνη και τη Δευτέρα 30 Ιούνη. Επειδή, όπως είδαμε και από το παράδειγμα των εκπαιδευτικών, είναι σημαντική η σύνδεση με τις γειτονιές, συμμετέχει την Τετάρ-τη 25 Ιούνη στη συνέντευξη Τύ-που που θα δώσει το Συντονιστι-κό Σωματείων Εργαζομένων και Φορέων στα Δυτικά, μαζί με τους εκπαιδευτικούς και τους δασκά-λους της περιοχής, το Σύλλογο Διοικητικών ΤΕΙ Αθήνας, το Σω-ματείο Εργαζόμενων του Αττικού Νοσοκομείου και συλλογικότη-τες της περιοχής όπως οι Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό Δυτικής Αθήνας, Αλληλεγγύη στα Δυτικά, ΚΑΠΑ, Ανάπλαση Αιγάλεω, Ρήγμα στα Δυτικά, Αριστερή Κίνηση Αγ. Βαρβάρας Αντιθέσεις κ.ά.

Αντίστοιχα, σειρά κινητοποιή-σεων πραγματοποιούν όχι μόνο ενάντια στην αξιολόγηση αλλά και ενάντια στο κλείσιμο δημό-σιων νοσοκομείων τα σωματεία εργαζόμενων στα νοσοκομεία Σι-σμανόγλειο, Α. Φλέμιγκ, Παίδων Πεντέλης, που πραγματοποιούν και σύσκεψη φορέων για το ζή-τημα στη Βόρεια Αττική. Όλες αυτές οι πρωτοβουλίες πρέπει να λειτουργήσουν ως συντονιστικά κέντρα αγώνα ενάντια στην αξιο-λόγηση και τη διάλυση της δημό-σιας υγείας και παιδείας. Η μάχη είναι και θα είναι σκληρή αλλά μπορεί να κερδηθεί.

Μέρα με τη μέρα,μάχη ενάντια στην αξιολόγηση

εργατικά • 5ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ25 Ιούνη 2014

Συνέδριο ΠΟΠΟΚΠΣτις 19-20 Ιούνη πραγματοποι-ήθηκε το 30ό Τακτικό Συνέ-δριο της ΠΟΠΟΚΠ (Πανελλή-νια Ομοσπονδία Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολι-τικής). Το συνέδριο κινήθηκε σε υποτονικούς ρυθμούς και μίλησαν περίπου 20 εργαζό-μενοι, αριθμός αρκετά μικρός. Στο συνέδριο παραβρέθηκαν και χαιρέτισαν εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. Στον χαιρετισμό η Μαρία Μπόλαρη, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α’ Αθήνας, αναφέρθηκε στο πόσο σημα-ντικό θα είναι οι εργαζόμενοι να οργανώσουν αγώνες για να ανατρέψουν την αξιολόγηση, να μην περάσει η διάλυση του ασφαλιστικού, να ανατραπεί η κυβέρνηση. Η διοίκηση της Ομοσπονδίας, παρότι έκανε μια εισήγηση για το ασφαλι-στικό με καλά στοιχεία, ενώ το κείμενο του διεκδικητικού πλαισίου είχε αρκετά αριστε-ρά στοιχεία από τον ΣΥΡΙΖΑ και αναφορές στον μαρξισμό, δεν δείχνει να κάνει πράξη έτσι εύ-κολα τις διακηρύξεις της. Δείγ-μα η άρνησή της και σε συμ-φωνία με τις άλλες παρατάξεις στην πρόταση της Αριστερής Ενωτικής Κίνησης (η παράτα-ξη του ΣΥΡΙΖΑ) να χαιρετίσουν στο συνέδριο οι αγωνιζόμενες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών.

Συνδικαλιστική γραφειοκρατίαΔείγμα του ότι οι παρατά-ξεις που εκπροσωπούν τα κυβερνητικά κόμματα (ΠΑΣ-ΚΕ-ΔΑΚΕ) έχουν γραφειο-κρατικοποιηθεί πλήρως και δεν έχουν καμιά σχέση με τις ανάγκες των εργαζόμενων και των ανέργων είναι η απόφαση έξωσης του Κοινωνικού Ια-τρείου-Φαρμακείου Δράμας

που πήρε το Εργατικό Κέντρο Δράμας. Σε μια εποχή που οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν την κατάρρευση της δημόσι-ας υγείας, τη μη δυνατότητα να έχουν ακόμη και απλή ια-τροφαρμακευτική περίθαλψη όταν μένουν άνεργοι, το Εργα-τικό Κέντρο Δράμας προχωρά-ει σε μια πρωτοφανή κίνηση, ξεχνώντας ότι αυτά τα προ-βλήματα αντιμετωπίζονται με αγώνες και αλληλεγγύη. Οι 200 εθελοντές του Κοινω-νικού Ιατρείου-Φαρμακείου και οι εργαζόμενοι μία λύση έχουν. Με τους αγώνες τους να τελειώνουν μια και καλή με τη μνημονιακή συγκυβέρνη-ση και τους συνδικαλιστικούς της εκφραστές.

Λουκέτοστο ορυχείοΛουκέτο στο Ορυχείο Αχλά-δας στη Φλώρινα έβαλε η κοι-νοπραξία ΑΚΤΩΡ/ΤΕΡΝΑ. Η κοινοπραξία επικαλείται για το λουκέτο που έβαλε στο ορυ-χείο δυσκολίες που προκύ-πτουν από την απαίτηση του κράτους για προκαταβολική παρακράτηση φόρου. Στην ουσία δηλώνει ότι αν θέλετε να μας παρακρατείτε το φόρο, εμείς θα απολύουμε εργαζόμε-νους. Οι μεγαλοκαρχαρίες δεν θέλουν να πληρώσουν ούτε σεντ, παρότι είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την οικονομική κρίση. Το λουκέτο στο ορυ-χείο σημαίνει διαθεσιμότητες για τους 100 εργαζόμενους στο ορυχείο ως τον Σεπτέμ-βρη, απόλυση όλων των εργα-ζόμενων που δούλευαν στις αρχαιολογικές ανασκαφές, ενώ πάνω από 200 φορτηγα-τζήδες μένουν χωρίς δουλειά. Οι καπιταλιστές εκβιάζουν και προκαλούν με στόχο να μην πληρώσουν και να επαναπρο-σλάβουν ορισμένους από τους

εργαζόμενους με χαμηλότε-ρους μισθούς.

Καζίνο ΛουτρακίουΎστερα από 39 ημέρες αγώνα οι εργαζόμενοι στο Καζίνο Λου-τρακίου ανέστειλαν τις απερ-γιακές τους κινητοποιήσεις. Οι εργαζόμενοι απεργούσαν διαμαρτυρόμενοι για τις νέες μειώσεις μισθών που προσπα-θούσε να επιβάλει η εταιρεία στις διαπραγματεύσεις για υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης. Η απόφαση πάρθη-κε έπειτα από γενική συνέλευ-ση, με 255 ψήφους υπέρ, 143 κατά και 10 λευκά. Η πλειοψη-φία του σωματείου πρότεινε την αναστολή της κινητοποίη-σης ως τις 30 Ιούνη για να δο-θεί ο χρόνος να αποδείξουν οι εργοδότες ότι ενδιαφέρονται πραγματικά για την επιβίωση της εταιρείας και δεν θα προ-χωρήσουν σε μειώσεις μισθών.

Εργαζόμενοι MetropolisΝέα κινητοποίηση πραγματο-ποίησαν τη Δευτέρα 23 Ιούνη οι απολυμένοι εργαζόμενοι από τα καταστήματα Metropolis έξω από την απονομή των βραβείων MAD, διεκδικώντας μισθούς και αποζημιώσεις που τους οφείλει ο μεγαλοεπι-χειρηματίας Ανδρέας Κουρής (ιδιοκτήτης και του τηλεοπτι-κού σταθμού) ύψους 600.000 ευρώ. Οι απολυμένοι εργαζό-μενοι συμπληρώνουν 2,5 χρό-νια αγώνα χωρίς να παίρνουν τα αυτονόητα, την ώρα που ο Α. Κουρής παίρνει δουλειές από το κράτος παρόλο που εί-ναι υπόδικος για χρέη προς το Δημόσιο και το όνομά του έχει αναφερθεί σε σκάνδαλα, όπως αυτό του Ταχυδρομικού Ταμι-ευτηρίου και του ΟΠΑΠ.

νέα από τους εργατικούς χώρους

Εδώ και τέσσερα χρόνια είναι σε εξέλιξη στη Θεσσαλονί-κη μια προσπάθεια συντονι-σμού από τα κάτω των χώ-ρων που αντιστέκονται στην πολιτική των μνημονίων με την ονομασία Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων. Η ανάγκη αυτή προκύπτει από την πλήρη αδιαφορία του Εργατικού Κέντρου και της ΕΔΟΘ να παίξουν έναν οποιονδήποτε συντονιστικό ρόλο. Η προσπάθεια έχει τα πάνω και τα κάτω της, με πιο σημαντικό σημείο της πορεί-ας της τη μαζικοποίηση της Πρωτοβουλίας εν όψει της περσινής ΔΕΘ. Δυστυχώς η προσπάθεια από τότε καρκι-νοβατεί, εξαιτίας της αποσυ-σπείρωσης που προκάλεσαν οι διαφορετικές προσεγγίσεις σε σχέση με τη συμμετοχή ή όχι στη συγκέντρωση και πο-ρεία των συνδικάτων.

Επειδή η ανάγκη όμως της κοινής δράσης των σωμα-

τείων αλλά και των κινη-μάτων που αντιστέκονται παραμένει, πρόσφατα έγινε μια ακόμα προσπάθεια να επανενεργοποιηθεί η Πρω-τοβουλία. Στη νέα προσπά-θεια συμμετέχουν το συντο-νιστικό των εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα που από πέρυσι το καλοκαίρι είναι σε διαρκείς κινητοποιήσεις, οι καθαρίστριες, οι διοικη-τικοί υπάλληλοι των πανε-πιστημίων και οι σχολικοί φύλακες σε διαθεσιμότητα, οι ΕΛΜΕ – Θ που αντιστέ-κονται στην αξιολόγηση, τις συγχωνεύσεις σχολείων και τις απολύσεις, το Κοινωνικό Ιατρείο Θεσσαλονίκης που έχει πάρει μια σειρά πρωτο-βουλίες στην πόλη. Συμμε-τέχουν επίσης το σωματείο του Ψυχιατρικού Νοσοκο-μείου Θεσσαλονίκης, η Ένω-ση Νοσοκομειακών Ιατρών, το σωματείο της ΕΥΑΘ κ.ά. Ακόμα, μια σειρά σωματεία

του ιδιωτικού τομέα, όπως η ΒΙΟΜΕΤ, το σωματείο βιβλί-ου-χάρτου κ.ά.

Απόρροια της τελευταίας μα-ζικής σύσκεψης της Πρωτο-βουλίας ήταν δύο διαδηλώ-σεις στην πόλη. Η μία για την υπεράσπιση της δημόσιας παιδείας τη μέρα της πανελ-λαδικής δράσης της ΟΛΜΕ και η άλλη για την υπεράσπι-ση των κοινωνικών αγαθών. Παρότι η επιτυχία των κινη-τοποιήσεων ήταν σχετική, η προσπάθεια είναι μονόδρο-μος. Σε μια εποχή που οι από πάνω κυβερνούν διαιρώντας τους από κάτω, κάθε πρωτο-βουλία που ενώνει τις αντι-στάσεις είναι μονόδρομος. Το επόμενο διάστημα έχου-με να βελτιώσουμε την επι-κοινωνία ανάμεσα σε όσους θέλουν να αντισταθούν, αφού είναι πια κατανοητό ότι μόνο όλοι μαζί μπορούμε να νικήσουμε.

Για τις κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη

Επιμέλεια: Θοδωρής Πατσατζής

Τ ην επόμενη Τετάρτη 2/7 ξε-κινά στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου

της Βουλής η συζήτηση για το σχέ-διο νόμου του υπουργείου Περιβάλ-λοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής με τον τίτλο «Δημιουργία Νέας Καθετοποιημένης Εταιρείας Ηλεκτρικής Ενέργειας», γνωστότερο ως νομοσχέδιο για τη «μικρή ΔΕΗ», που αποτελεί ένα από τα «προα-παιτούμενα» των δανειστών για τη δόση του Ιουλίου.

Οι όποιες αντιδράσεις κυβερνη-τικών βουλευτών (κυρίως του ΠΑ-ΣΟΚ) που εκλέγονται στους νομούς Κοζάνης και Φλώρινας, είναι καθαρά υποκριτικές. Εξάλλου, κανείς από τους διαφωνούντες βουλευτές δεν συμμετέχει στο 1ο θερινό τμήμα της βουλής που θα κληθεί να ψηφίσει το ξεπούλημα της ΔΕΗ.

Το νομοσχέδιο προβλέπει τη με-ταφορά στη νέα εταιρεία του 30% του παραγωγικού δυναμικού της επιχείρησης και αντίστοιχου μερι-δίου πελατών (το 1/3 της εμπορι-κής δραστηριότητας και περίπου δύο εκατομμύρια πελάτες). Ειδι-κότερα, η «μικρή ΔΕΗ» θα πάρει προίκα τις εξής μονάδες ηλεκτρο-παραγωγής:

• Λιγνίτης: ΑΗΣ Αμύνταιο Ι και ΙΙ, ισχύος 600 MW, ΑΗΣ Μελίτη Ι, ισχύος 330 MW και την άδεια ηλε-κτροπαραγωγής για το σταθμό πα-ραγωγής Μελίτη ΙΙ, ισχύος 450 MW. Επίσης τα δικαιώματα της ΔΕΗ στα λιγνιτωρυχεία που απαιτούνται για τη λειτουργία τους (Αμυνταίου, Κλειδιού, Λόφων Μελίτη, Κομνηνών Ι και ΙΙ, Βεύης).

• Υδροηλεκτρικά: Πλατανόβρυση, ισχύος 116 MW, Θησαυρού, ισχύ-ος 384 MW, Άγρας, ισχύος 50 MW, Εδεσσαίος, ισχύος 19 MW, Πουρνάρι Ι και ΙΙ, συνολικής ισχύος 334 MW.

• Φυσικό αέριο: ΑΗΣ Κομοτηνής, ισχύος 485 MW.

Η επιτυχία του παραπάνω σχεδί-ου αφορά άμεσα ισχυρούς παίκτες στον τομέα της ενέργειας. Διάφοροι μεγαλοκαπιταλιστές (Μυτιληναίος, Μπόμπολας, Βαρδινογιάννης, Περι-στέρης - σημερινοί ανταγωνιστές της ΔΕΗ), σε συνεργασία με διεθνείς επι-χειρηματικούς ομίλους, επιδιώκουν τη διάσπαση της ΔΕΗ για να «βάλουν χέρι» τόσο στις υποδομές όσο και στο πελατολόγιο της επιχείρησης.

Παράλληλα, η κυβέρνηση Σαμα-ρά προωθεί την εκποίηση του 17% των μετοχών της ΔΕΗ από το ΤΑΙ-ΠΕΔ και την ιδιωτικοποίηση του

ΑΔΜΗΕ (δίκτυο μεταφοράς ηλε-κτρικής ενέργειας), ενώ από την 1η Ιουλίου έρχεται μεγάλη αύξηση στα τιμολόγια του ρεύματος για χιλιάδες νοικοκυριά που έχουν τε-τραμηνιαία κατανάλωση έως 800 κιλοβατώρες.

Το σωματείο «Σπάρτακος», στο οποίο συμμετέχουν ως επί το πλεί-στον οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ στις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής της Δυτικής Μακεδονίας, αποφάσισε να προχωρήσει σε 48ωρες επα-ναλαμβανόμενες απεργίες με την έναρξη της συζήτησης στη Βουλή του σχεδίου νόμου για τη «μικρή ΔΕΗ». Μάλιστα, για την αποτρο-πή του νέου εγκλήματος κατά της δημόσιας περιουσίας, καλεί σε συ-στράτευση όχι μόνο τα υπόλοιπα σωματεία και τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ, αλλά όλη την κοινωνία και ειδικά τους συνταξιούχους, τους άνεργους και τους χαμηλόμισθους που θα θιγούν άμεσα από την ιδιω-τικοποίηση της επιχείρησης.

Στο πλευρό τους, ως τώρα, τάσσε-ται και η ΕΔΟΠ (Ένωση Διοικητικού και Οικονομικού Προσωπικού)-ΔΕΗ, υποστηρίζοντας ότι με το νομοσχέ-διο «ολοκληρώνεται ο διαμελισμός της επιχείρησης και έτσι η τροφοδο-σία με ηλεκτρική ενέργεια στη χώρα εναπόκειται πλέον στα χέρια της ιδι-ωτικής πρωτοβουλίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για όλους εμάς».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με συνεχείς ανακοινώ-σεις του, καλεί σε απόσυρση του επίμαχου νομοσχεδίου, αλλά είναι φανερό ότι ο παράγοντας που θα κρίνει την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, αποτρέποντας την πε-ραιτέρω διάσπαση της ΔΕΗ, είναι η εργατική αντίσταση.

Παρά τη θερινή ραστώνη, η μάχη για τη «μικρή ΔΕΗ» δεν παίρ-νει αναβολή. Και η απάντηση στη νέα πρόκληση κυβέρνησης και τρόικας απαιτεί σχεδιασμένη πα-ρέμβαση και αποφασιστικότητα. Το πρώτο βήμα είναι οι μαζικές-δυναμικές κινητοποιήσεις από όλα τα σωματεία εργαζομένων στη ΔΕΗ, με την πολιτική στήριξη της Αριστεράς. Ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙ-ΖΑ πρέπει να πάρει αμέσως πρω-τοβουλία -ειδικά στις πόλεις που βρίσκονται οι υπό «τεμαχισμό» μονάδες, αλλά όχι μόνο- καλώντας σε παλλαϊκό αγώνα για τη ματαίω-ση της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, για φθηνό ρεύμα που θα παρέχε-ται από το Δημόσιο στα φτωχά λα-ϊκά στρώματα, χωρίς χαράτσια και υπέρογκες χρεώσεις.

Αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ

6 • αριστερά ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ25 Ιούνη 2014

Δημοσιεύτηκε στο Rproject.gr

Σ ημείο καμπής για τον ΣΥ-ΡΙΖΑ αποτελεί η συνεδρί-αση της Κεντρικής Επι-

τροπής που πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο 21 και 22 Ιού-νη 2014. Μπορεί το ζητούμενο της συνεδρίασης να ήταν ο απο-λογισμός των πρόσφατων αυτο-διοικητικών εκλογών και των ευ-ρωεκλογών, ωστόσο η συζήτηση αφορούσε στον σχεδιασμό για το άμεσο μέλλον.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και άλλα στελέχη της ηγετικής ομάδας παρουσίασαν, χωρίς πολ-λές περιστροφές είναι η αλήθεια, ένα σχέδιο που στο επίκεντρό του βρίσκεται η απόφαση για την προσέλκυση στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε με ένταξη σ’ αυτόν είτε ως συμμαχία, της ΔΗΜΑΡ ή στελεχών της, ανε-ξάρτητων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ή και ευρύτερα, με αποκλειστικό κριτήριο την απόσπαση από το κυβερνητικό μπλοκ και τις επι-διώξεις του για πλειοψηφία 180 βουλευτών προ της εκλογής Προ-έδρου της Δημοκρατίας.

Στην ουσία, η οποία επίσης παρουσιάστηκε ευθέως, πρό-κειται για ένα συνολικότερο σχέδιο «κυβερνησιμότητας» του ΣΥΡΙΖΑ (πέρα δηλαδή από τους «καταναγκασμούς» της προεδρικής εκλογής), με πολλά ενδεχόμενα ανοιχτά ως προς το εύρος των συμμαχιών και συ-νακόλουθα της κυβέρνησης. Σχέδιο που παρουσιάστηκε ως το «μόνο εφικτό» λόγω, δήθεν, της δυσκολίας συμμαχιών προς τ’ αριστερά και της υποχώρησης του κινήματος. Στη θέση της «κυβέρνησης της Αριστεράς» (πέρα από τις διάφορες ερμηνεί-ες) μπαίνει τώρα ο «ευρύς συνα-σπισμός εξουσίας».

Η απόφαση πάρθηκε με πλει-οψηφία, η οποία ωστόσο είναι διαφορετική από το σύνηθες 70% - 30% όλων των τελευταίων συνεδριάσεων της ΚΕ. Η τρο-πολογία της Αριστερής Πλατ-φόρμας για την απόρριψη της κεντροαριστερής στροφής του ΣΥΡΙΖΑ απέσπασε 59 ψήφους έναντι 84 κατά, με 4 λευκά και 7 καταγραμμένες αποχές (ενώ και

κάποια άλλα μέλη της ΚΕ επέλε-ξαν «σιωπηρά» να απέχουν από την ψηφοφορία). Είναι ένα απο-τέλεσμα ενδεικτικό των ουσια-στικών διεργασιών στο εσωτερι-κό του ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά τη διάρκεια των εργα-σιών, πλήθος ομιλητών/ριών κατέθεσαν τις εμπειρίες και τα συμπεράσματά τους από την προεκλογική περίοδο αναδει-κνύοντας αδυναμίες αλλά και λανθασμένες επιλογές που έγι-ναν. Εξάλλου πολλοί/ές τοπο-θετήθηκαν κριτικά, συνολικά επί της πολιτικής στροφής που επιχειρεί η ηγετική ομάδα και άσκησαν κριτική, συχνά ιδιαί-τερα σκληρή, στις επιλογές μα και στον τρόπο που αυτές έγι-ναν, έξω από τις συντεταγμένες διαδικασίες και τα εκλεγμένα όργανα, αναδεικνύοντας τα προβλήματα στη δημοκρατική και συλλογική λειτουργία του κόμματος.

Το νέο και πολύ ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι αυτή η στάση χαρακτήρισε στελέχη από όλο το φάσμα των τάσεων του κόμμα-

τος, διαμορφώνοντας την εντύ-πωση ότι οι επιλογές με αιχμή τη στρατηγική για την «κυβερνησι-μότητα» και τη στροφή στον «ρε-αλισμό» συγκροτούν νέα πολιτική γεωγραφία στον ΣΥΡΙΖΑ και προα-ναγγέλλουν ανακατατάξεις στους εσωκομματικούς συσχετισμούς.

Ο «χώρος» που εκφράστηκε με το κείμενο των 53 κατέληξε εντέ-λει να μην εκφραστεί με δική του τροπολογία, αν και κάποια στε-λέχη του διατύπωσαν, συχνά με ιδιαίτερα αιχμηρό τρόπο, κριτική στις επιλογές της ηγεσίας.

Τα στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας συνολικά, καθώς και του Κόκκινου Δικτύου ειδικότε-ρα, ανέδειξαν τους κινδύνους που κρύβει η στροφή για την προοπτι-κή της κυβέρνησης της Αριστε-ράς. Επέμειναν στην ανάγκη για αριστερή πολιτική και ριζοσπα-στικοποίηση της γραμμής και του κόμματος συνολικά, με κατεύθυν-ση την οργάνωση της πολιτικής συζήτησης και της δράσης μέσα στα κοινωνικά τμήματα που απο-τελούν κατά προτεραιότητα την κοινωνική βάση της Αριστεράς:

στον κόσμο της εργασίας, στους ανέργους, στη νεολαία, στα λαϊκά στρώματα, καθώς και στην ανά-γκη ανάληψης ουσιαστικής και ειλικρινούς πρωτοβουλίας για τη συμπαράταξη της Αριστεράς.

Ανέδειξαν επίσης ότι η στρο-φή προς την Κεντροαριστερά όχι μόνο δεν διαφυλάσσει κανέναν ηγεμονικό ρόλο για τη ριζοσπα-στική, αριστερή γραμμή, αλλά αντίθετα ανοίγει τον δρόμο σε κυβερνήσεις γενικότερης συνερ-γασίας «εθνικής ενότητας» και «οικουμενικού» τύπου.

Η σύνοδος αυτή της ΚΕ φανέ-ρωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εισέρχεται σε μια νέα κρίσιμη φάση όπου θα κριθεί αν το κόμμα έχει τα εφόδια και την αντοχή να αποκρούσει τις συστημικές πιέσεις και τα δήθεν εκλογικά διλήμματα. Να επιμεί-νει στο δρόμο της ριζοσπαστικο-ποίησης της δράσης και των ιδε-ών, επιτυγχάνοντας την ηγεμονία της Αριστεράς και τους όρους για την κυβέρνηση της Αριστεράς, απορρίπτοντας την αναδίπλωση και την προσαρμογή στο συστη-μικό πλαίσιο.

Σημείο καμπής για τον ΣΥΡΙΖΑη συνεδρίαση της ΚΕ 21 και 22 Ιούνη

Του Σπύρου Αντωνίου

Α υτές τις μέρες, στο θε-ρινό τμήμα της Βουλής, θα συνεχιστεί η συζήτη-

ση για το Ρυθμιστικό Σχέδιο που στην ουσία ανοίγει το δρόμο για τη λεηλασία του δημόσιου πλού-του από το μεγάλο κεφάλαιο. Σε αυτό το νομοθέτημα περιέχονται και τα περίφημα άρθρα 81 και 82, που αφορούν το νέο γήπεδο της ΑΕΚ και τα δικαιώματα χρήσης, διοίκησης και διαχείρισής του.

ΤρομοκράτησηΣτην πόλη της Ν. Φιλαδέλφειας προσπαθούν να επιβάλουν κα-θεστώς τρομοκράτησης όσων διαφωνούν με τον προωθούμενο αποχαρακτηρισμό του άλσους ως δασικής έκτασης και την εκ-χώρηση όλης της γύρω περιοχής στα επιχειρηματικά συμφέροντα του Δ. Μελισσανίδη, στενού φί-λου του Σαμαρά. Οι απειλές κατά όσων εκφράζουν ανοιχτά την αντί-θεσή τους στα σχέδια κυβέρνη-σης και ανώνυμης εταιρείας είναι καθημερινό φαινόμενο. Από το στόχαστρο των μαφιόζικων πρα-κτικών, ντυμένων με το μανδύα της «ΑΕΚοφροσύνης», δεν έχει ξεφύγει ούτε ο νέος δήμαρχος της Ν. Φιλαδέλφειας Α. Βασιλό-πουλος. Αποκορύφωμα αυτής της προσπάθειας ήταν η επίθεση -με την ανοχή της ΕΛΑΣ- «αγανα-κτισμένων οπαδών» της ΑΕΚ σε κατοίκους και συλλογικότητες της περιοχής, που επιχείρησαν να ορ-γανώσουν ανοιχτή συζήτηση για

το Ρυθμιστικό Σχέδιο σε πλατεία της πόλης, την Παρασκευή 20/6.

Το πάγιο αίτημα κατοίκων και φορέων της πόλης για προστα-σία του άλσους είναι αποτέλεσμα αγώνων ετών και δεν σχετίζεται με το δικαίωμα του σωματείου να αποκτήσει νέα έδρα. Εξάλλου, η έκταση που έχει παραχωρηθεί εδώ και δεκαετίες στην ερασιτεχνική ΑΕΚ αρκεί και με το παραπάνω για να χτιστεί το γήπεδο της ομάδας.

Ο ΣΥΡΙΖΑΌμως, η συνολική κρίση του συστήματος είναι τέτοια που δημιουργεί εντονότατους αλλη-λοσπαραγμούς σε μερίδες του κε-φαλαίου, ντόπιου και διεθνούς. Οι σκληροί ανταγωνισμοί των οικονο-μικών ελίτ δεν ανέχονται εμπόδια από κάποιους «τρελαμένους οικο-λόγους» που θα προσφεύγουν στο ΣτΕ. Συγχρόνως, η νίκη της Ρ. Δού-ρου στην Περιφέρεια Αττικής θέτει υπό αμφισβήτηση την απόφαση του Σγουρού που υποσχέθηκε βο-ήθεια 20 εκατ. ευρώ για έργα υπο-δομής στο νέο γήπεδο.

Για τους παραπάνω λόγους εντείνονται και οι πιέσεις προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, η Ο.Μ. Φι-λαδέλφειας-Χαλκηδόνας, σε συ-νεχόμενες συνελεύσεις της, έχει πάρει ξεκάθαρη απόφαση στο πνεύμα της σχέσης που έχει οικο-δομήσει με τα τοπικά κινήματα:

«1. Το κόμμα να καλέσει σε από-συρση του Ρυθμιστικού Σχεδίου και καταψήφισή του αν έρθει στην ολομέλεια, χωρίς καμία εξαίρεση.

2. Να υπάρξει δημόσια δέσμευ-ση του ΣΥΡΙΖΑ ότι η Κυβέρνηση της Αριστεράς θα καταργήσει το ρυθμιστικό και θα αποκαταστήσει τις όποιες βλάβες έχει υποστεί η κοινωνία από την εφαρμογή του.

3. Να καλέσει την κυβέρνηση να καταθέσει ξεχωριστό σχέδιο νόμου που να εγγυάται την κατα-σκευή του γηπέδου της ΑΕΚ στο χώρο του παραχωρητηρίου σύμ-φωνα με τους ισχύοντες νόμους και το Σύνταγμα και να δεσμευτεί δημόσια για την υποστήριξη ενός τέτοιου σχεδίου».

Παρόμοια άποψη έχει εκφρά-σει και η δημοτική παράταξη «Δύ-ναμη Πολιτών», που υποστηρίζε-ται από τον ΣΥΡΙΖΑ και κέρδισε τις πρόσφατες εκλογές.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αδιανόητη κάθε μετατόπιση από πάγιες θέ-σεις του αναφορικά με την προ-στασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας περιουσίας -όπως και η ψήφιση των επίμαχων άρ-θρων του Ρυθμιστικού, έστω και με «βελτιωτικές τροπολογίες». Οποιοδήποτε σήμα συνδιαλλα-γής του ΣΥΡΙΖΑ με έναν από τους επιφανέστερους εκπροσώπους του εγχώριου κατεστημένου (τον οποίο καταγγέλλουμε για την υπόθεση του ΟΠΑΠ κ.ά.), δεν θα είναι ένας τάχα «προωθητι-κός συμβιβασμός». Κάθε τέτοια κίνηση θα είναι ένδειξη υποχω-ρητικότητας απέναντι στην ανα-πόφευκτη σύγκρουση με την άρ-χουσα τάξη της χώρας –εφόσον θέλουμε να εφαρμόσουμε ένα ρι-

ζοσπαστικό πρόγραμμα υπέρ των λαϊκών στρωμάτων.

Το άμεσο καθήκον της ριζο-σπαστικής Αριστεράς είναι η ολόπλευρη στήριξη της μάχης που δίνουν οι κάτοικοι της πε-ριοχής ενάντια στους μεγαλο-επιχειρηματίες και στους ιδιω-

τικούς στρατούς τους. Για να έρθει η πολυπόθητη ανατροπή και η κυβέρνησης της Αριστε-ράς, πρέπει, μεταξύ άλλων, να ηττηθεί ο Μπόμπολας στις Σκουριές, ο Μαρινάκης στον Πειραιά, ο Μελισσανίδης στη Ν. Φιλαδέλφεια.

Το άλσος, το γήπεδο της ΑΕΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ

αριστερά • 7ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ25 Ιούνη 2014

Του Αντώνη Νταβανέλλου(αποσπάσματα από την παρέμβαση

στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ - 22/6/14)

Τ ο αποτέλεσμα των εκλο-γών για την Ευρώπη βάζει τέλος σε μια αυταπάτη

που παρεισέφρησε (κυρίως μέσω ΚΕΑ) στην πολιτική μας κατά την προεκλογική περίοδο: την αυτα-πάτη ότι η υπαρκτή ΕΕ του νεο-φιλελευθερισμού μπορεί να «αυ-τορυθμιστεί», μπορεί να αλλάξει ριζικά σε προοδευτική κατεύθυν-ση, μέσα από τον «εύκολο» δρόμο των εκλογών. Το αποτέλεσμα δεί-χνει ότι στον πραγματικό πολιτικό χρόνο, με βάση τον πανευρωπαϊ-κό πολιτικό συσχετισμό δύναμης, η υπαρκτή ΕΕ -και όχι μια φαντα-σιακή «Ευρώπη»- θα παραμείνει στη σκληρή γραμμή των τραπε-ζιτών και των βιομηχάνων, ενώ οι όποιες αλλαγές θα γίνουν σε ακό-μα πιο αντιδραστική κατεύθυνση. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να εγκαταλείψει επειγόντως τις ευρω-μεταρρυθ-μιστικές «νέες ιδέες» και να γυ-ρίσει στην επιτυχημένη γραμμή του δίπολου: ανατροπή στην Ελλάδα-μήνυμα στην Ευρώπη. Ευελπιστώντας, παράλληλα, σε ανάλογες εξελίξεις στην Ισπανία, την Ιταλία κ.ο.κ.

Σ υμφωνώ με την άποψη που χαρακτηρίζει το αποτέλεσμα στην Ελλάδα «ιστορικό», αλλά με μια ειδική έννοια: η επιμονή των εργατικών-λαϊκών δυνάμε-ων να εναποθέτουν τις ελπίδες τους μαζικά στην Αριστερά -και κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ- εξακολου-θεί να κρατά ανοιχτά ερωτηματι-κά για την πορεία των εξελίξεων, ερωτηματικά που αν απαντη-θούν σωστά, τότε, ναι, μπορού-με να γράψουμε ιστορία...

Διαφωνώ με τους συντρόφους που υποστηρίζουν την ιστορι-κότητα του αποτελέσματος στη διαπίστωση ότι η Αριστερά συ-

γκέντρωσε τέτοια ποσοστά «για πρώτη φορά». Δεν είναι ακριβές. Αν συνυπολογίσουμε τη διαφορε-τικότητα των συνθηκών, θα πρέ-πει να παραδεχτούμε ότι τα πο-σοστά της ΕΔΑ στη δεκαετία του ’50 στην Ελλάδα ή τα ποσοστά του PCI στη δεκαετία του ’70 στην Ιταλία ήταν μεγαλύτερα. Κι όμως, και στις δύο αυτές περιπτώσεις αυτό που ακολούθησε ήταν μια πολιτική τραγωδία, μια ιστορική ήττα και για την Αριστερά και για το εργατικό κίνημα.

Η ερμηνεία στηρίζεται στην εξής κοινή διαπίστωση: η ΕΔΑ και το PCI «φοβήθηκαν» το αποτέλεσμα, αρνήθηκαν την εργατική-λαϊκή εντολή, αναζήτησαν «ευρύτερες» κοινωνικές και πολιτικές συμμα-χίες για να ολοκληρώσουν, τάχα, μέσω αυτών την επιβολή του προ-γράμματος που απαιτούσε η κοι-νωνία από την Αριστερά. Πάνω σε αυτόν τον παράγοντα οφείλουμε να σκεφτούμε σοβαρά και να προ-ασπίσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ από μιαν ανάλογη δεξιόστροφη πορεία.

Χθες ο σ. Τσίπρας μας θύμισε την ιστορική προτροπή του Λένιν για το πώς η Αριστερά οφείλει, κάθε φορά, να «αρπάζει τη στιγ-μή». Εγώ θα ήθελα να θυμίσω μια προειδοποίηση της Ρόζας Λούξεμπουργκ που μας λέει ότι ο «δρόμος» της διαρκούς διεύρυν-σης των κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών με στόχο την εκλογι-κή νίκη, δεν είναι απλώς ένας «άλ-λος δρόμος» προς τον ίδιο σκοπό, αλλά αντίθετα είναι ένας άλλος δρόμος προς άλλον σκοπό. Και αυτό πρέπει να μας προβληματί-σει πιο σοβαρά.

Εθνική ενότητα;Η ΕΔΑ και το PCI προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τη στροφή τους προς το «Κέντρο», προβάλλοντας κάποιους σοβαρούς, ακόμα και ιστορικούς, «στόχους», που δη-

μιουργούσαν την ανάγκη, τάχα, για μια ευρύτερη δημοκρατική, διαταξική συμμαχία.

Στον δημόσιο λόγο του ΣΥΡΙ-ΖΑ έχουν ήδη εισχωρήσει δύο τέτοιοι «στόχοι», που προετοιμά-ζουν μια συντηρητική στροφή: είναι η «Σωτηρία της Χώρας» και η «Παραγωγική Ανασυγκρότηση». Οι ομιχλώδεις αναφορές σε αυ-τούς τους στόχους περιγράφουν ένα «στάδιο» (που δεν υπάρχει στις συνεδριακές προγραμματι-κές αποφάσεις), όπου ο ΣΥΡΙΖΑ, λέει, μπορεί να βαδίσει μαζί με ευρύτερες κοινωνικές και πολιτι-κές δυνάμεις, αναστέλλοντας για αργότερα το πρόγραμμα και τις δεσμεύσεις μιας κυβέρνησης της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Διαφωνώ με τους συντρόφους που λένε ότι η υπαρκτή ηγεσία του έθνους και της χώρας, δηλ. η κυρίαρχη τάξη, δεν θέλει και δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες θέλουν και μπορούν να βγάλουν την εθνική οικονο-μία -γιατί γι’ αυτούς αυτή είναι η χώρα- από την κρίση, αλλά με έναν ειδικό τρόπο: με τον ολοκλη-ρωτικό σφαγιασμό της εργατικής τάξης και των κοινωνικών δικαι-ωμάτων των ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων. Αν τους αφήσουμε

ανενόχλητους, αυτό θα κάνουν, αργά ή γρήγορα.

Διαφωνώ με τους συντρόφους που λένε ότι η κυρίαρχη τάξη δεν μπορεί και δεν θέλει να κά-νει παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Αυτό κάνει ήδη, με τον μοναδικό τρόπο που αυτό γίνεται μέσα στον καπιταλισμό: μέσα στην κρίση ασθενή τμήμα-τα του κεφαλαίου καταρρέουν, άλλα αντέχουν και ενισχύονται, ενώ άλλα -τα ισχυρότερα και σε συμμαχία με διεθνείς ομίλους- πλασάρονται στις ευκαιρίες πε-ριμένοντας τη στροφή της οικο-νομικής συγκυρίας. Απέναντι σε αυτή την κτηνώδη «ρεαλπολιτίκ» του κεφαλαίου, κάποια σχέδια επί χάρτου που εκπονούν δυνάμεις της Αριστεράς δεν έχουν καμία τύχη, όσο δεν αντιμετωπίζεται -έστω σταδιακά και μεταβατικά- το κεντρικό ζήτημα: η δύναμη της κυρίαρχης τάξης...

Ποια διεύρυνση;Οι παραπάνω διαπιστώσεις οδη-γούν στο συμπέρασμα ότι δεν μπορεί να υπάρξει συμβιβασμός και «κοινός τόπος» μεταξύ των δυνάμεων του κεφαλαίου και των δυνάμεων της εργασίας και του λαού. Δεν μπορεί να υπάρ-ξει μια περίοδος δημοκρατικής ειρηνικής συνύπαρξης ή μια πε-ρίοδος «κοινωνικού διαλόγου» μεταξύ αυτών των δύο στρατο-πέδων που έχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα ζωής ή θανάτου.

Έτσι, το άνοιγμα στους βιο-μηχάνους (με τη δέσμευση για φτηνό ρεύμα στις επιχειρήσεις) και η έκκληση στον ΣΕΒ για «κοι-νωνική συμφωνία» είναι απόπει-ρες αδιέξοδες και μετέωρες.

Στο πολιτικό πεδίο, η κατεύ-θυνση αυτή οδηγεί σε μια «διεύ-ρυνση» του ΣΥΡΙΖΑ με σοσιαλ-δημοκρατικές ομάδες, που είχαν κυβερνητικές ευθύνες και άσκη-

σαν μνημονιακές πολιτικές. Στους συντρόφους που αυτές τις μέρες κάνουν ασκήσεις αριθμητικής -είτε επιδιώκοντας να εμποδίσουν την «προεδρική» πλειοψηφία των 180 βουλευτών, είτε προσβλέ-ποντας σε μια «συμμαχία» αυτο-δυναμίας- έχω να πω τούτο: το άθροισμα ΣΥΡΙΖΑ και Κατσέλη και Κοτζιάς και Βουδούρης και Μπα-γιώργος-Νεφελούδης, ακόμα και αν πλαισιωθεί με τη ΔΗΜΑΡ του Φ. Κουβέλη, δεν διασφαλίζει αριθ-μητικά κάποια «ανατροπή». Έτσι παραμένει, σε αυτή την άποψη, το ερώτημα: είναι δυνατόν ο ΣΥΡΙΖΑ να συνεργαστεί με ένα «ΠΑΣΟΚ χωρίς τον Βενιζέλο»;

Από την παγίδα αυτή υπάρχει διέξοδος: είναι η μαζική πολιτική πρωτοβουλία προς τα κάτω, προς το κίνημα αντίστασης, που θα δι-εκδικεί για τον ΣΥΡΙΖΑ μια αυτοδυ-ναμία στηριγμένη στην πολιτική έκφραση των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων. Είναι η επιμονή στην πρόταση για πολιτική ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς (κυρίως μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ - ΚΚΕ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που μπορεί να γενικεύσει τα τερά-στια ποσοστά, πάνω από 60%, που πήρε ο υποψήφιος του ΚΚΕ στην Πάτρα, όχι ασφαλώς λόγω της δι-κής του πολιτικής, αλλά λόγω της μαζικής και ειλικρινούς υποστήρι-ξης του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η πολιτική μάς κρατάει στην τροχιά του 2012, στην τρο-χιά ενός εργατικού ριζοσπαστι-κού αριστερού κόμματος.

Οι παραγοντισμοί και η αυτονό-μηση κάποιων μηχανισμών, που είδαμε κατά την προεκλογική περί-οδο, είναι σημαντικές προειδοποι-ήσεις: μας λένε ότι η στροφή προς τον εκλογικισμό, αργά ή γρήγορα, θα συνδυαστεί και με μια εσωτερι-κή αντιδημοκρατική στροφή, τόσο γνωστή από την ιστορία των σοσι-αλδημοκρατικών κομμάτων...

Δεν μπορείνα υπάρξεισυμβιβασμόςκαι «κοινός τόπος» μεταξύτων δυνάμεωντου κεφαλαίουκαι των δυνάμεων της εργασίαςκαι του λαού

Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές...

Του Γιάννη Σεφεριάδη, ρεπόρτερ του ΑΠΕ-ΜΠΕ και

μέλους διεθνούς δημοσιογραφικής αποστολής στην Ιορδανία

«Μ  ε συνέλαβαν και με βα-σάνιζαν για μέρες. Κα-τηγορία; Ότι βοηθάω

τρομοκράτες. Ύστερα από 20 μέρες με άφησαν. Όχι όμως τα αδέρφια μου. Δεν μπορώ να μάθω τίποτε γι’ αυτά. Έπρεπε να φύγουμε. Κάναμε με τη γυναίκα μου και τα δύο μου παιδιά τη διαδρομή για να περάσουμε στην Ιορδανία. Ταξιδεύ-αμε νύχτα για να μη μας εντοπίσουν. Τα σύνορα ήταν κλειστά και κάναμε τη δι-αδρομή μέσα από την έρημο για να έρ-θουμε στον καταυλισμό. Δώσαμε 1.500 δολάρια. Ήμασταν τυχεροί. Πριν από μία εβδομάδα άκουσα ότι το σπίτι μας βομβαρδίστηκε». Χάμεντ, 33 χρόνων.

Ο 19χρονος Μπασάρ περιμένει τον φυσικοθεραπευτή του σε μια από τις δύο εβδομαδιαίες συναντήσεις τους. Μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του και τις δύο του ανιψιές -3,5 και 7 ετών- νοικιάζουν ένα σπίτι με 2 δωμάτια και μια τουαλέτα στη μικρή πόλη Μά-φραγκ σε μια φτωχή επαρχία στα βό-ρεια της Ιορδανίας, 10 χλμ. από τα σύ-νορα της Συρίας.

Μια μέρα του περασμένου Νοεμ-βρίου κι ενώ βρισκόταν με το κοπάδι του στην επαρχία Αλ Κουναϊτιρά της Συρίας, κοντά στα σύνορα με το Ισ-ραήλ, κάποιος τον πυροβόλησε στο αριστερό του πόδι. Τον μετέφεραν σε νοσοκομείο της Ιορδανίας, όπου οι γιατροί προσπάθησαν μάταια να αντι-μετωπίσουν τη μόλυνση κι έτσι υπο-χρεωτικά του ακρωτηρίασαν το πόδι.

«Στην αρχή δεν δεχόταν βοήθεια. Δεν ήθελε καν να μιλήσει. Εδώ και 3 εβδομά-δες όμως ξεκινήσαμε ασκήσεις με το τε-χνητό του πόδι. Αρχίζει να το συνηθίζει. Ήδη έχει πάει στο τζαμί και στο σουπερ-μάρκετ. Με τη θέληση που επιδεικνύει, σε 2 μήνες θα μπορεί να περπατάει χωρίς βοήθεια», λέει ο Ιορδανός φυσικοθερα-πευτής του, ο Μοχάμεντ. «Έχει βρει κί-νητρο, απλώς δεν το λέει».

Στις 15 Μαρτίου, ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία συμπλήρωσε τρία χρόνια. Και οι ανθρώπινες ιστορίες, σαν αυτή του Μπασάρ, προσπαθούν να δώσουν κάποιο νόημα στους αριθμούς. Με περισσότερους από 140.000 νεκρούς από τότε που ξεκίνησε η εξέγερση κατά του καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία, ο αριθμός των Σύρων προσφύγων υπερβαίνει τα 2,563 εκατ. και μαζί με τους 6,5 εκατ. εσωτερικά εκτοπισμένους φτάνουν τους 9,3 εκατ. Σύρους που έχουν άμεση ανάγκη αν-θρωπιστικής βοήθειας.

Οι τελευταίες εκστρατείες με αφορμή τη συμπλήρωση τριών χρό-νων από τον εμφύλιο, όπως κι εκείνη με τίτλο «Καμιά γενιά χαμένη» για τα 5,5 εκατ. παιδιά που έχουν επηρε-αστεί από τον πόλεμο, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις πρακτικές του καθεστώτος Άσαντ: Πολιορκία πόλε-ων και «λιμοκτονία μέχρι υποταγής», σύμφωνα με την έκθεση που συνέ-ταξε η επιτροπή έρευνας του ΟΗΕ για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Συρία.

«Προτιμώ να πεθάνω από το να μείνω μία μέρα στον καταυλισμό»Οι αφηγήσεις και συχνά η ίδια η ει-κόνα των Σύρων προσφύγων που περνούν τα σύνορα με την Ιορδανία έρχονται να επιβεβαιώσουν τις εκθέ-σεις και τις αναφορές των διεθνών ορ-γανισμών. «Ολοένα και περισσότεροι πρόσφυγες που καταφτάνουν, μας αναφέρουν ότι δεν υπάρχει φαγητό, νερό και ηλεκτρικό ρεύμα μέσα στη Συρία», λέει η Αόφι Μακντόνελ από τα Ηνωμένα Έθνη στον καταυλισμό του Ζαατάρι. «Η φυσική κατάσταση των ανθρώπων είναι άσχημη. Είναι αδύνα-μοι και φαίνεται ότι δεν έχουν τραφεί καλά επί μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε αρκετές περιπτώσεις τα παιδιά έρ-χονται με τις πιζάμες τους».

«Από το καλοκαίρι του 2012 ο αριθ-μός των προσφύγων που περνούν τα σύνορα στην Ιορδανία άρχισε να αυξά-

Οδοιπορικό στον δεύτερο μεγαλύτερο καταυλισμό προσφύγων στα σύνορα Ιορδανίας-Συρίας

8 • μετανάστες ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ25 Ιούνη 2014

«Είναι η πιο σοκαριστική κρίση στον κόσμο»Η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων καθιερώθηκε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στις 4 Δεκεμβρίου 2000 και γιορτάστηκε για πρώτη φορά το 2001, με αφορμή τα 50 χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης για το Καθεστώς των Προσφύγων. Ωστόσο, σήμερα η Παγκόσμια Ημέρα μοιάζει με κακόγουστο αστείο, τη στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι από χώρες όπως η Συρία, το Αφγανιστάν, η Σομαλία, η Ερυθραία εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους ακολουθώντας επικίνδυνους δρόμους προσπαθώντας να φτάσουν στην Ευρώπη, μόνο για να ανακαλύψουν ότι δεν είναι ευπρόσδεκτοι.

Ο φράχτης του Έβρου οδηγεί τους πρόσφυγες να προσπαθούν να μπουν στην Ευρώπη είτε από τα ελληνικά νησιά είτε από το ιταλικό νησί Λαμπεντούζα, και έτσι «Γενάρη μήνα βάζουν τα παιδιά τους σε μια βάρκα», όπως είπε ο γνωστός ανθρωπιστής Πρετεντέρης. Η απελπισία οδηγεί τους ανθρώπους να αναζητούν οποιονδήποτε τρόπο να φτάσουν στην Ευρώπη, όπου ελπίζουν ότι θα έχουν μια καλύτερη ζωή. Η Ευρώπη-φρούριο όμως φροντίζει να είναι όσο το δυνατόν λιγότεροι αυτοί οι άνθρωποι που το καταφέρνουν. Από το 1993 έως σήμερα έχουν καταγραφεί πάνω από 20.000 θάνατοι στα σύνορα της Ευρώπης, με τον πραγματικό αριθμό να υπολογίζεται πολύ υψηλότερος.

Οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε έκθεσή τους που δημοσιοποιήθηκε στις 20 Ιουνίου, καταγγέλλουν ότι οι ελληνικές αρχές παραβιάζουν τα δικαιώματα των προσφύγων στα σύνορα με την Τουρκία και ότι η ευρωπαϊκή εταιρεία Frontex είναι συνεργός τους. Σύμφωνα (και) με την έκθεση αυτή, αλλά και άλλες που έχουν προηγηθεί, πολυάριθμες μαρτυρίες επιβεβαιώνουν την πρακτική των ομαδικών επαναπροωθήσεων, «συχνά με βίαιο τρόπο, χωρίς να αναγνωρισθεί η ταυτότητα των προσφύγων», ενώ η Frontex παραδέχεται ότι της «έχουν γνωστοποιηθεί 27 αναφορές για ομαδικές απελάσεις».

Αλλά και για όσους καταφέρνουν τελικά να φτάσουν ζωντανοί στην Ελλάδα τα πράγματα δεν είναι καθόλου ρόδινα. Η νεοσύστατη Υπηρεσία Ασύλου, που υποτίθεται ότι δημιουργήθηκε για να διευκολύνει τους πρόσφυγες, αντιμετωπίζει προβλήματα υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης, και πρακτικά η λειτουργία της βρίσκεται στον αέρα. Η Ελλάδα είναι η χώρα με το χαμηλότερο ποσοστό αναγνώρισης προσφυγικού καθεστώτος, περίπου 1% επί των αιτήσεων, ενώ η διαδικασία είναι μακροχρόνια. Παράλληλα, πολλοί πρόσφυγες είναι έγκλειστοι στα κέντρα κράτησης, συχνά αγνοώντας τα δικαιώματά τους.

Στρατόπεδα συγκέντρωσης στην ΕλλάδαΤης Έφης Γαρίδη

Σ τα «προαναχωρησιακά κέντρα κράτησης», όπως αποκαλεί η κυβέρνηση τα στρατόπεδα

συγκέντρωσης μεταναστών, αρχικά το ανώτατο όριο κράτησης ήταν 6 μήνες, το οποίο μετά παρατάθηκε με νέο νόμο στους 12, ύστερα στους 18 και τώρα μεταβλήθηκε σε επ’ αόρι-στον κράτηση με γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (και κατόπιν παραγγελίας του τότε υπουργού ΠροΠο Νίκου Δένδια).

Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης οδηγούνται οι μετανάστες που συλ-λαμβάνονται χωρίς χαρτιά, αδιάφορο αν δικαιούνται να κάνουν αίτηση ασύ-λου. Εκεί πιέζονται να υπογράψουν τον «εθελοντικό επαναπατρισμό» τους, που είναι πολύ φθηνότερος για το κράτος από τη διοικητική απέλαση. Ωστόσο, ακόμα και για το 10% που

πείθονται να το κάνουν, τις περισσό-τερες φορές δεν είναι δυνατό, καθώς δεν μπορεί να ταυτοποιηθεί η υπηκο-ότητά τους από τη χώρα προέλευσης.

Οι συνθήκες που επικρατούν μέσα στα κέντρα αυτά είναι άθλιες. Οι κρατούμενοι καταγγέλλουν ότι τους δίνεται ελάχιστο φαγητό, ίσα ίσα για να παραμένουν ζωντανοί, ελάχιστο σαπούνι, ενώ οι χώροι δεν καθαρί-ζονται ούτε υπάρχουν καθαριστικά. Γιατροί δεν υπάρχουν, ούτε φάρμα-κα, και για οποιαδήποτε ασθένεια το μόνο που τους δίνουν είναι ντεπόν. Όπως είπε χαρακτηριστικά κρατού-μενος στο κέντρο της Κορίνθου, δεν τους πηγαίνουν στο νοσοκομείο αν δεν δουν αίμα. Πέρυσι πέθανε κρα-τούμενος στο κέντρο Κορίνθου από πνευμονικό οίδημα, ενώ θα μπορού-σε να είχε σωθεί αν είχε μεταφερθεί νωρίτερα στο νοσοκομείο. Άγνωστος παραμένει ο αριθμός εκείνων που

νεται. Την περασμένη εβδομάδα 1.000 Σύροι πέρασαν τα σύνορα, αριθμός διπλάσιος από ό,τι στην αρχή του χρό-νου», λέει ο Κάρλος Αφόνσο από την Ανθρωπιστική Υπηρεσία της Ευρωπαϊ-κής Επιτροπής (ECHO) στο Αμάν. «Από τους 600.000 Σύρους πρόσφυγες που συνέρευσαν στην Ιορδανία μετά την έναρξη του εμφυλίου πολέμου, το 80% μένει εκτός των τεσσάρων διαθέ-σιμων καταυλισμών», λέει ο Αφόνσο.

«Η ιορδανική κοινωνία έχει απο-δείξει και στο παρελθόν την αλλη-λεγγύη και τη γενναιοδωρία της: με τους Παλαιστίνιους το 1948 και το 1967, με πρόσφυγες από τον Λίβανο, την Υεμένη, τη Λιβύη και πρόσφατα το Ιράκ. Αυτήν τη φορά όμως είναι διαφορετικά τα πράγματα. Η συντρι-πτική πλειονότητα των περίπου 1,2 εκατ. Σύρων που μένουν συνολικά στην Ιορδανία δεν φιλοξενούνται στους καταυλισμούς», εξηγεί ο αντι-συνταγματάρχης Ταουφίκ Ταουαλ-μπέχ, επικεφαλής της υπηρεσίας δημόσιας ασφάλειας.

Οι περισσότερες οικογένειες επιλέ-γουν να ζουν εκτός καταυλισμού για να έχουν την αίσθηση της κανονικής ζωής. Στο χωριό Ζαατάρι, 2 χλμ. μα-κριά από τον καταυλισμό, οι 15.000 Ιορδανοί κάτοικοι συμβιώνουν τα

τελευταία δύο χρόνια με 7.000 Σύ-ρους πρόσφυγες, κυρίως συγγενείς τους από τη φυλή Καλίντι που ζού-σαν στην επαρχία Χομς. Άλλοι φιλο-ξενούνται στα σπίτια συγγενών τους, άλλοι έχουν στήσει τις σκηνές τους έξω. «Το περασμένο καλοκαίρι δια-κόπηκε η υδροδότηση για 14 μέρες. Χάος!» λέει ο Ιορδανός Φαλχάτ Με-φλέ Σακράν Αλ Χαλαλίντι. «Προτιμώ να πεθάνω από το να μείνω μία μέρα στον καταυλισμό», λέει ο 65χρονος δάσκαλος Αχμέτ Ταμάν, που μαζί με τη 10μελή οικογένειά του ζουν σε μια σκηνή μαζί με άλλες 35 οικογένειες από την επαρχία Χομς.

«Αυτή δεν είναι η κρίση στη Συρία. Είναι ένα μικρό παράθυρο στην κρίση»«Ύστερα από 25 χρόνια εμπειρίας σε διεθνείς ανθρωπιστικές κρίσεις, δεν πηγαίνω πλέον στο κέντρο υποδοχής να ακούω τις φριχτές ιστορίες των ανθρώπων που έρχονται. Αυτή δεν είναι η κρίση στη Συρία. Είναι ένα μι-κρό παράθυρο στην κρίση. Είναι η πιο σοκαριστική κρίση στον κόσμο», λέει ο Γερμανός «δήμαρχος» του καταυ-λισμού Ζαατάρι και υπεύθυνος συ-ντονισμού διεθνών ανθρωπιστικών οργανισμών, Κίλιαν Κλάινσμιτ.

Δεκαπέντε χιλιόμετρα από τα σύ-νορα, ο καταυλισμός Ζαατάρι, που η ιορδανική κυβέρνηση δεν τον ανα-γνωρίζει ως «πόλη», είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος καταυλισμός του κό-σμου. «Πού τελειώνει αυτή η αχανής έκταση από σκηνές; Μάλλον στη Γε-νεύη», όπως λέει και ο Μασούτ από τα Ηνωμένα Έθνη.

«Στην αρχή είχαμε πρόβλημα με τα ποντίκια. Σκοτώσαμε 150.000. Μόλις το κάναμε, οι πρόσφυγες μας κατηγόρησαν ότι προσπαθούμε να τους δηλητηριάσουμε. Μετά είχαμε διαμαρτυρίες για το νερό. Κάναμε χη-μικές αναλύσεις για να τους αποδεί-ξουμε ότι το νερό είναι κατάλληλο. Ως υπεύθυνος της αποστολής βλέπω τους ανθρώπους ως αριθμούς. Τόσοι άνθρωποι, τόσα λίτρα νερό, τόσες ποσότητες φαγητού, τόσες ενέσεις. Αλλά δεν είναι έτσι. Έχεις να κάνεις με ανθρώπους. Γι’ αυτό και αρχίσαμε διάλογο μαζί τους. Έπρεπε να τους πείσουμε ότι δεν αντιμαχόμαστε την εμμονή τους για ελευθερία. Αλλά θέλουμε να συνεργαστούμε για πρα-κτικά ζητήματα. Και τα καταφέραμε», λέει ο Κλάινσμιτ.

Αυτήν τη στιγμή, στον καταυλισμό υπάρχουν 2.500 μαγαζιά, 3 σχολεία και κάποια νοσοκομεία. Το 75% των

«κατοικιών» (σκηνών και τροχόσπι-των) έχει ηλεκτρικό ρεύμα, το 71% τουαλέτες, υπάρχουν 2.000 σημεία υδροδότησης και το 50% έχει δορυ-φορικές κεραίες. Και οι δρόμοι βελτι-ώθηκαν. Στην κεντρική αγορά, «Σανζ Ελιζέ», το κόστος για να ανοίξεις ένα μαγαζί ανέρχεται σε 5.000 δολάρια. «Το να ανοίξεις ένα κατάστημα σου δίνει μια αίσθηση συνέχισης της ζωής», λένε τα αδέλφια Αλ Χάλετ που κρατούν εδώ και 15 μήνες ένα από τα 100 κουρεία του καταυλισμού.

«Στην αρχή προμηθεύαμε τους κατοίκους του καταυλισμού με τρόφιμα, αλλά πλέον τους δίνουμε κουπόνια ώστε να πηγαίνουν να ψω-νίζουν μόνοι τους ό,τι θέλουν από τα δύο σουπερμάρκετ που άνοιξαν στον καταυλισμό». Το να πηγαίνει η οικογένεια να κάνει τα ψώνια της έχει να κάνει με την ανθρώπινη αξιο-πρέπεια», εξηγεί ο Κλάινσμιτ.

Πενήντα βαθμοί Κελσίου το καλοκαίρι μέσα στις σκηνές«Αποφασίσαμε να φύγουμε όταν βομ-βαρδίστηκε το σπίτι του γείτονά μας. Στην αρχή σκεφτήκαμε ότι θα λείψου-με για λίγους μήνες», λέει ο 31χρονος Άχμετ, που μαζί με τη σύζυγό του, την 5χρονη κόρη και το 6 μηνών κοριτσάκι

του ζει τον τελευταίο 1,5 χρόνο στον καταυλισμό. «Η υπόλοιπη οικογένεια μου λείπει περισσότερο. Οι περισ-σότεροι έχουν συλληφθεί και πολλοί αγνοούνται. Μόνο σε μια Συρία χωρίς τον Άσαντ θα επιστρέψουμε».

Σε μία άλλη οικογένεια, οι τρεις έφη-βοι γιοι δείχνουν φωτογραφίες στα κι-νητά τους με τον ελεύθερο σκοπευτή που σκότωσε τα δύο τους αδέλφια.

«Το καλοκαίρι μετρήσαμε θερμο-κρασίες μέχρι 50 βαθμούς Κελσίου μέσα στη σκηνή. Και σκεφτείτε ότι τα μέρη απ’ όπου έρχονται πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους είναι ορει-νά και δροσερά. Και τώρα ζουν στην έρημο», λέει η Μακντόνελ.

«Ναι. Θέλω να γυρίσουμε πίσω. Αυτό περιμένω», λέει ο 33χρονος Χά-μεντ, που με την 31χρονη γυναίκα του Ζαχάρ και τα τέσσερα παιδιά τους έφτασαν από τις αρχές Νοεμβρίου στο Ζαατάρι. Έναν μήνα πριν πληρο-φορήθηκαν ότι βομβαρδίστηκε το σπίτι τους στην Νταράα.

«Ζούμε μέρα τη μέρα χωρίς να μπορούμε να δουλέψουμε, χωρίς να έχουμε αρκετά χρήματα για να αγο-ράσουμε αυτά που θέλουμε. Στην αρχή έπιασα δουλειά να μαζεύω τα σκουπίδια και έπαιρνα 12 με 30 ιορ-δανικά δηνάρια την εβδομάδα. Αλλά υπάρχει τόσος ανταγωνισμός που δεν μπορούσα να συνεχίσω να πλη-ρώνομαι. Για να ζήσεις σε μια κοινό-τητα μέσα στην Ιορδανία χρειάζεσαι περίπου 400 ιορδανικά δηνάρια το μήνα», λέει ο Χάμεντ.

Οι τιμές στα ενοίκια από την αρχή του πολέμου τριπλασιάστηκαν σε πολλές περιοχές. «Αν οι αρχές σε πιά-σουν να δουλεύεις, σε στέλνουν πίσω στη Συρία».

Σε κάθε γωνιά του καταυλισμού μικρά παιδιά κρατούν από ένα καρο-τσάκι. «Δύο πράγματα ονειρεύονται. Είτε να γίνουν χτίστες ή να κρατή-σουν όπλο», τονίζει ο Κλάινσμιτ.

«Όταν κοιτάς τα παιδιά, δεν βλέ-πεις παιδιά...».

Οδοιπορικό στον δεύτερο μεγαλύτερο καταυλισμό προσφύγων στα σύνορα Ιορδανίας-Συρίας

μετανάστες • 9ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ25 Ιούνη 2014

«Είναι η πιο σοκαριστική κρίση στον κόσμο»

Ένας που ήταν ήδη 12 μήνες σε κράτηση, τη μέρα που ήταν να φύγει του είπαν ότι άλλαξε ο νόμος και θα κρατηθεί άλλους έξι μήνες. Αυτός τρελάθηκε, στα-μάτησε να τρώει και έραψε το στόμα του. Οι αστυνομικοί δεν έδιναν σημασία για 2-3 μέρες. Όταν λιποθύμησε, τον έβγαλαν έξω με χειροπέδες και με ένα μαχαίρι του «ξέραψαν» με το ζόρι το στόμα.

Αγόρι, 16 ετών, 9 μήνες σε κράτηση (από μαρτυρία στους Γιατρούς του Κόσμου)

Στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Ελλάδααυτοκτονούν ή αποπειρώνται να αυ-τοκτονήσουν μέσα στα κέντρα.

Μπορούμε μόνο να φανταστούμε την απόγνωση που πρέπει να νιώθει ένας άνθρωπος όταν ζει έγκλειστος σε τόσο άσχημες συνθήκες, χωρίς να έχει διαπράξει κανένα αδίκημα και χωρίς να γνωρίζει αν και πότε θα αφεθεί ελεύθερος. Η γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου δεν απο-τελεί μόνο μνημείο ρατσιστικής και απάνθρωπης συμπεριφοράς, αλλά παραβιάζει και την ευρωπαϊκή και την εθνική νομοθεσία. Είναι πλέον σαφές ότι στην προσπάθεια να μειω-θούν οι μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη και στην εκπλήρωση του ρόλου του πορτιέρη που έχει αναλάβει η Ελλάδα, δεν τηρούνται πια ούτε τα στοιχειώδη.

Στην Αμυγδαλέζα και την Κόριν-θο οι κρατούμενοι έχουν ξεκινήσει

απεργία πείνας ως διαμαρτυρία για την παράνομη και απάνθρωπη επ’ αόριστον κράτησή τους. Στην ανα-κοίνωσή τους οι κρατούμενοι απερ-γοί πείνας της Κορίνθου αναφέρουν σχετικά με την επ’ αόριστον κράτη-ση: «Αυτή η κίνηση ήταν μια ρατσι-στική απόφαση. Είναι αδικία. Ο μό-νος σκοπός της είναι να σταματήσει εμάς τους πρόσφυγες να ερχόμαστε στην Ελλάδα, εμάς που αναγκαστή-καμε να αφήσουμε τις χώρες μας γιατί υποφέραμε. Τώρα είμαστε υποχρεωμένοι να υποφέρουμε στην Ελλάδα». Την περασμένη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε μια πρώτη δρά-ση από συλλογικότητες και πολιτι-κές οργανώσεις της Αθήνας και της Κορίνθου, μια συγκέντρωση και πο-ρεία προς το στρατόπεδο της Κορίν-θου. Συγκεντρώθηκαν αρκετές εκα-τοντάδες άνθρωποι, ενώ συμμετείχε και η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Κορίνθου και η

Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό.

Το επόμενο ραντεβού ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι την Πέμπτη 26 Ιούνη στις 7:00 στο νο-σοκομείο Αγία Βαρβάρα, τμήμα του οποίου έχει παραχωρηθεί στο ΠροΠο για τη δημιουργία ενός ακόμα στρα-τοπέδου συγκέντρωσης. Οι κάτοικοι, οι τοπικοί φορείς και οι δημοτικές παρατάξεις έχουν πετύχει την καθυ-στέρηση της μετατροπής αυτής και συνεχίζουν να αγωνίζονται για την επαναλειτουργία του νοσοκομείου και ενάντια στη δημιουργία στρατο-πέδου. Με σύνθημα «Κλείνουν νοσο-κομεία – ανοίγουν φυλακές» καλείται η συγκέντρωση που συνδέει τους αγώνες ντόπιων και μεταναστών, όχι μόνο γιατί το κλείσιμο των νοσοκομεί-ων μάς αφορά όλους, αλλά και γιατί αν ανεχτούμε τώρα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες, ποιος θα έχει μετά σειρά;

10 ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ25 Ιούνη 2014

ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ μέσα από την ανεξάρτητη δράση της εργατικής τάξηςΟι εργάτες δημιουργούν όλο τον πλούτο μέσα στον καπιταλισμό. Μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός, μπορεί να δημιουργηθεί μόνο όταν οι εργάτες πάρουν συλλογικά στα χέρια τους τον έλεγχο όλου του κοινωνικού πλούτου και όταν προ-γραμματίσουν την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τις ανθρώπινες ανάγκες.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και όχι ρεφορμισμόΟ καπιταλισμός δεν παίρνει διορθώσεις. Πρέπει να ανα-τραπεί με την εργατική δράση. Δεν υπάρχει κοινοβου-λευτικός δρόμος προς μια τέτοια αλλαγή.

Το κοινοβούλιο, ο στρατός, η αστυνομία, η δικαιοσύνη, όλο το αστικό κράτος λειτουργεί για να προστατεύει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. H εργατική τάξη θα χρειαστεί το δικό της κράτος, στηριγμένο στην άμεση δημοκρατία, στα συμβούλια αντιπροσώπων απ’ τους χώρους δουλειάς, καθώς και στην εργατική πολιτοφυ-λακή.

ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ και όχι «σοσιαλισμό σε μια χώρα» ή «σοσιαλισμό με εθνικά χρώματα»Η εμπειρία της Ρωσίας αποδεικνύει ότι ακόμα και μια νικηφόρα εργατική σοσιαλιστική επανάσταση, όπως ο Οχτώβρης του 1917, δεν μπορεί να επιβιώσει σε απο-μόνωση. Τα καθεστώτα της ΕΣΣΔ, μετά την επικράτηση του σταλινισμού, όπως και τα καθεστώτα της Κίνας και των άλλων ανατολικών χωρών ήταν ή είναι κρατικοί κα-πιταλισμοί, όπου η εκμετάλλευση και η καταπίεση της εργατικής τάξης δεν διαφέρει από τη Δύση. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τις εργατικές εξεγέρσεις ενάντια στη γραφειοκρατική άρχουσα τάξη αυτών των χωρών.

Υποστηρίζουμε, επίσης, όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που αντιστέκονται στην ιμπεριαλιστική καταπί-εση. H δύναμη που θα τσακίσει τελειωτικά τον ιμπερια-λισμό είναι η ενότητα της εργατικής τάξης σε διεθνή κλί-μακα, από τη Nέα Yόρκη ώς τη Σεούλ και από το Λονδίνο ώς το Σάο Πάολο.

Aντιπαλεύουμε κάθε μορφή σοβινισμού, ρατσισμού ή σεξιστικών διακρίσεων που απειλεί να διασπάσει τους εργάτες.

Aπέναντι στην αντιτουρκική πολεμοκαπηλία της «δικής μας» άρχουσας τάξης, υποστηρίζουμε το σύνθημα Έλ-ληνες και Tούρκοι εργάτες ενωμένοι.

Eίμαστε αντίθετοι στην καταπίεση των μειονοτήτων στη Θράκη και τη Mακεδονία και στα μέτρα αστυνό-μευσης των μεταναστών.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ της εργατικής πρωτοπορίαςH εργατική τάξη μπορεί να απελευθερώσει τον εαυτό της και όλους τους καταπιεσμένους μέσα από τη δική της δράση. Για να κερδηθούν όλα τα κομμάτια της τά-ξης σ΄ αυτήν την πάλη είναι απαραίτητο να οργανωθούν τα πιο ξεκάθαρα και μαχητικά τμήματα σε ένα επανα-στατικό σοσιαλιστικό εργατικό κόμμα. Ένα τέτοιο κόμ-μα μπορεί να πείθει τους εργάτες για την επαναστατική προοπτική, παρεμβαίνοντας στους μαζικούς αγώνες. Eίμαστε αντίθετοι σε κάθε αντίληψη υποκατάστασης της τάξης, απ’ όπου και αν προέρχεται.

• ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ: «ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ», Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία • ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Αντώνης Νταβανέλλος • ΕΚΤΥΠΩΣΗ: ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. • ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κλαζομενών 1-3, Τ.Κ. 10440 ΑΘΗΝΑ • EΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: τηλ: 210-3306286, e-mail: sidaxi@dea.org.gr , Fax: 210-3303566

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ: • Εξάμηνη 30 ευρώ • Ετήσια 60 ευρώ • Εξωτερικού 70 ευρώ • Μπορείτε να καταθέσετε τη συνδρομή σας στο λογαριασμό 064/480017-65 της Εθνικής Τράπεζας.

Θα μας βρείτε στις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ

Προφεστιβαλική εκδήλωση, στο πλαίσιο του 17ου Αντιρατσι-στικού Φεστιβάλ της Θεσσαλονί-κης, την Πέμπτη 26/6 στις 19.00, στη Νέα Παραλία, με θέμα «Η Υγεία στα χρόνια των μνημονί-ων». Ομιλητές η Γιάννα Γαϊτάνη (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ), ο Θοδωρής Σδούκος (Κοινωνικό Ιατρείο Αλ-ληλεγγύης) και εργαζόμενοι από νοσοκομεία της πόλης.

Εκδήλωση-θεατρικό δρώμενο διοργανώνει η Κίνηση «Απελά-στε το Ρατσισμό» Ζωγράφου, την Παρασκευή 27/6 στην πλατεία Γαρδένια, στις 19.00, εν όψει του 18ου Αντιρατσιστικού Φεστι-βάλ που θα γίνει στις 4-5-6 Ιού-λη στην Πανεπιστημιούπολη. Η ομάδα μαθητών του Καλλιτεχνι-κού Σχολείου Γέρακα παρουσιά-

ζει αποσπάσματα του έργου του Μπ. Μπρεχτ «Τρόμος και αθλιό-τητα του Γ’ Ράιχ». Θα ακολουθή-σει ποτό μετά μουσικής.

Η Κίνηση «Απελάστε το Ρα-τσισμό» διοργανώνει ανοιχτή συζήτηση την Πέμπτη 3/7 στις 19.00, στην αίθουσα Αντώνης Σαμαράκης (Πνευματικό Κέντρο Δήμου Κερατσινίου - πίσω από το Δημαρχείο), με θέμα «Η άνο-δος της ακροδεξιάς στην Ευρώ-πη, η απάντηση της Αριστεράς και του κινήματος». Ομιλητές: Σεμπαστιάν Σαντιγιόν (Γάλλος αντιφασίστας), Μαρία Μπόλαρη (βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ), Χριστίνα Μινάσσα (ΚΑΡ). Συντονίζει ο Μι-χάλης Ηλιάκης (Συντονιστής ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Κερατσινίου). Θα παρέμ-βει, μεταξύ άλλων, ο νεοεκλεγείς δήμαρχος Κερατσινίου, Χρήστος Βρεττάκος.

Σύσκεψη-συζήτηση ενάντια στις συγχωνεύσεις σχολείων στου Γκύζη, την Πέμπτη 26/6 στις 19.00, στο Πολιτιστικό Κέ-ντρο Ευελπίδων (Ευελπίδων 18). Μέλη συλλόγων των συγχωνευ-μένων σχολείων της περιοχής (από το 42ο και το 121ο Δημοτικό Σχολείο), εκπαιδευτικοί, κοινω-νικοπολιτικές συλλογικότητες που δραστηριοποιούνται στην 7η Δημοτική Κοινότητα της Αθήνας (Δίκτυο Αντίστασης και Αλλη-

λεγγύης, Λαϊκή Συνέλευση Γκύ-ζη, Συνέλευση Εργαζομένων και Ανέργων 7ης Δημοτικής Κοινότη-τας) καλούν σε αγωνιστική σύ-σκεψη κάθε εργαζόμενο, κάθε εκπαιδευτικό και κάτοικο της πε-ριοχής, για να συζητήσουν και να οργανώσουν από κοινού τη δρά-ση τους ενάντια στη νέα επίθεση της κυβέρνησης στα σχολεία και συνολικά στην εκπαίδευση.

Το Δίκτυο Αλληλεγγύης και Αντίστασης της 7ης Διαμερι-σματικής Κοινότητας Αθήνας οργανώνει εκδήλωση με τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, τη Δευτέρα 30/6, με τίτλο «Οι καθαρίστριες καθαρίζουν για όλους μας - Νίκη στον αγώνα τους». Στην Πλατεία ΕΠΟΝ (Λα-μίας & Δουκ. Πλακεντίας, Αμπε-λόκηποι), στις 20.00.

Μετά τη συζήτηση θα ακολου-θήσει προβολή της ταινίας «Ψωμί και τριαντάφυλλα» του Κ ε ν Λόουτς.

Η Διεθνιστική Εργατική Αριστερά παλεύει για:

Επικοινωνήστε μαζί μας:•Α ΑΘΗΝΑΣ: 6957500105 •ΔΥΤΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6986294964

•ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6942533310

•ΒΟΡΕΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6972036692 •ΝΟΤΙΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ: 6945754555

•ΠΕΙΡΑΙΑΣ: 6948100218 •ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: 6939014803

•ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 6972878820 •ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 6972814199

•ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: 6973235894 •ΚΡΗΤΗ: 6976332197

•ΚΥΚΛΑΔΕΣ: 6945077461 •ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

......................................... ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Α΄ ΑΘΗΝΑΣ: Εξάρχεια 6977275054 Πλατεία Βικτωρίας 6907856793 Σεπόλια-Κολωνός 6973009630 Πετράλωνα-Θησείο 6974018716 Παγκράτι 6973344350 Γκύζη 6973005569 Αμπελόκηποι 6943043309

ΒΟΡΕΙΑ ΑΘΗΝΑ: Ν. Φιλαδέλφεια 6976394520 Ηράκλειο 6945498732 Ν. Ιωνία 6972036692 Μελίσσια-Πεντέλη 6974972217 Βριλήσσια 6948429227

ΔΥΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: 1ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6984516774 2ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6932045320 3ο Δημοτικό Διαμέρισμα Περιστερίου 6982164101 Άγιοι Ανάργυροι 6998466952 Αιγάλεω 6986294964 Χαϊδάρι 6945542335

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΘΗΝΑ: Βύρωνας 6972318747

Ζωγράφου 6937271330

ΝΟΤΙΑ ΑΘΗΝΑ: Γλυφάδα 6945754555 Άλιμος 6932566460Καλλιθέα 6972256055Ν. Σμύρνη 6972098143

ΠΕΙΡΑΙΑΣ: Νίκαια 6948418381Κορυδαλλός 6948100218 Κερατσίνι 6975847329 Σαλαμίνα 6973376378

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: Λαυρεωτική 6939014803Βούλα-Βάρη-Βουλιαγμένη 6948o00171 Παιανία-Γλυκά Νερά 6974428095

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ:

Κέντρο 6976579448 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα 6941457878 Νεάπολης-Συκεών 6942552216 Δέλτα (Σίνδος) 6946535858Χαλκηδόνα (Κουφάλια) 6984419742

ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Πάτρα (Κέντρο) 6982605384Παραλία Πάτρας 6974977186

Αγ. Σοφία-Αγυιά 6943968839 Αγρίνιο 6974473540

ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ: Καλαμάτα 6936018810 Κορώνη 6932422501

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ: Λοκρίδα (Αταλάντη) 6977096663 Λιβαδειά 6977684563 Φωκίδα (Άμφισσα-Ιτέα) 6973607585 Λαμία 6973344352

ΗΠΕΙΡΟΣ: Ιωάννινα 6945704488Πρέβεζα 6932567576

ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: Κοζάνη 6982831776 Εορδαία (Πτολεμαΐδα) 6972814199Φλώρινα 6944548787

ΘΡΑΚΗ: Κομοτηνή 6978032247

ΘΕΣΣΑΛΙΑ: Λάρισα 6978991247

ΚΡΗΤΗ: Ηράκλειο 6949895565 Αγ. Ιωάννης Ηρακλείου 6944916915 Ρέθυμνο 69799225065

ΚΥΚΛΑΔΕΣ: Σύρος 6945077461 Νάξος 6947619631

ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: ΑΤΤΙΚΗ: Νοσοκομείο «Γεννηματάς» 6977072458 Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα» 6946950764 Ασκληπιείο 6936604279 Νοσοκομείο Νίκαιας 6972910336 Ψ.Ν.Α. 6944417885 Νοσοκομείο «Σωτηρία» 6984067690Νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου» 6909173945 ΟΑΕΕ 6974701829ΥΠΑΑΤ 6945754555Εκπαιδευτικοί Νότιας Αθήνας 6973223771 Χρηματοπιστωτικός-«Ενοικιαζόμενοι» ΕΤΕ 6976855566Αερομεταφορών 6982164101 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ 6973972804 Νοσοκομείο «Γεννηματάς» 6977029532 Εκπαιδευτικοί 6972167133

ΚΥΠΡΟΣ: 0035-796554166

ανάλυση • 11ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ25 Ιούνη 2014

Της Κατερίνας Παρδάλη

Σ ε προηγούμενο άρθρο μας (14/5/2014) είχαμε προσπαθήσει να περιγράψουμε τι είναι αυτή η συμ-

φωνία (ΤΤΙΡ) και πώς με άκρα μυστικότη-τα από τους λαούς κάποιοι μη εκλεγμένοι «σύμβουλοι» και στελέχη πολυεθνικών αποφασίζουν (υπέρ των καπιταλιστών και των εταιρειών) μια ολομέτωπη επίθεση στη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Γιατί είναι ολομέτωπη επίθεση μια εμπο-ρική συμφωνία; Γιατί ΔΕΝ είναι βασικά εμπορική συμφωνία. Το ελεύθερο εμπόριο μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ και υπάρχει, και οι δα-σμοί είναι μηδαμινοί.

Είναι στην πραγματικότητα μια επαναθέ-σπιση του κοινωνικού χώρου προς όφελος του κεφαλαίου. Και τα χτυπάει όλα: εργασι-ακά δικαιώματα, μισθούς, υγεία, παιδεία, πε-ριβάλλον, ασφάλεια τροφίμων, ενέργεια, πο-λιτισμό, πνευματικά δικαιώματα, υποδομές του κράτους, προσωπικά δεδομένα και ελευ-θερίες, ελευθερία στο Διαδίκτυο, μετανά-στευση... Προβλέπει ότι η ισχύουσα νομοθε-σία των κρατών που θα την υπογράψουν θα υπαχθεί στους κανόνες του ελεύθερου εμπο-ρίου (δηλαδή των περιβόητων «αγορών», που μας έχουν ήδη φέρει σ’ αυτό το χάλι).

Όπως μας είπε η Γερμανίδα δημοσι-ογράφος της «Die Tageszeitung» Urlike Herrmann σε εκδήλωση που έκανε το ίδρυμα «Ρόζα Λούξεμπουργκ» (10/6/2014), η TTIP επιδιώκει να εντάξει στο πλαίσιό της μέλη (όπως οι χώρες της ΕΕ) χωρίς αυτά να μπορούν να αρνηθούν τους όρους που αυτή η συμφωνία θέτει:

«Τυχόν επίτευξη συμφωνίας θα προβλέ-πει ότι οποιαδήποτε νέα νομοθεσία, πριν φτάσει στο εθνικό κοινοβούλιο, θα πρέπει να εξετάζεται με κριτήριο τη συμβατότητά της με την TTIP. Αυτό σημαίνει ενίσχυση των δραστηριοτήτων των lobbies και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και κυρίως πε-ριθώριο στις πολυεθνικές επιχειρήσεις να κινηθούν εναντίον κυβερνήσεων για ζημίες τις οποίες υπέστησαν κατόπιν αποφάσεων των κυβερνήσεων αυτών». Χαρακτηριστι-κό παράδειγμα του τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά, η αγωγή της σουηδικής εταιρεί-ας ενέργειας Vattenfall κατά της γερμανι-κής κυβέρνησης για 3,7 δισ. ευρώ λόγω της απόφασης της χώρας να καταργήσει σταδι-ακά την πυρηνική ενέργεια μετά το πυρηνι-κό ατύχημα στη Φουκουσίμα.

Τα ζητήματα που ανοίγει η ΤΤΙΡ είναι τερά-στια και δεν μπορούν να καλυφθούν σε ένα άρθρο. Χρειάζονται πολλά, που να εξετά-ζουν κάθε θέμα χωριστά. Θα προσπαθήσω να πιάσω τα ζητήματα που αφορούν στην εργασία, γιατί νομίζω ότι η ανάγκη να ενη-μερωθούν και να απαντήσουν οι λαοί και οι εργαζόμενοι/ες είναι επιτακτική, και ακόμα πιο επιτακτικό το να μην περάσει αυτό στη χώρα μας –όπου οι μνημονιακές κυβερνή-σεις έχουν φέρει ήδη την καταστροφή.

Εργασία-ανεργίαΟι πρωτεργάτες της συμφωνίας (Ομπάμα, Μέρκελ, Ολάντ κι από κοντά και η δική μας κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλου) μιλούν για «οφέλη» που μας περιμένουν από την ΤΤΙΡ. Μιλούν για αύξηση του ΑΕΠ και του κατά κε-

φαλήν εισοδήματος, μιλούν για καινούργιες θέσεις εργασίας. Λένε ασύστολα ψέματα.

Στο ζήτημα των οικονομικών ωφελειών, η πιο αισιόδοξη υπόθεση-μελέτη που έχει κάνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (μέσω του Κέντρου Ερευνών Οικονομικής Πολιτικής) είναι ότι η συμφωνία ΕΕ-ΗΠΑ θα ενισχύσει τις οικονομικές επιδόσεις της ΕΕ κατά 0,5% μέχρι το 2027!! Στην ουσία μηδαμινά οφέλη και στο όριο του στατιστικού λάθους. Επί-σης, ανεξάρτητοι ερευνητές κατήγγειλαν και αυτή την υπόθεση ως παραπλανητική.

Όσον αφορά στις θέσεις εργασίας, ακό-μα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιβεβαιώνει ότι η ΤΤΙΡ μπορεί να επιφέρει «παρατεταμέ-νη και ουσιαστική» εκτόπιση των Ευρωπαί-ων εργαζόμενων από την αγορά εργασίας, αφού οι εταιρείες θα μπορούν να προμη-θεύονται αγαθά και υπηρεσίες από πολιτεί-ες των ΗΠΑ όπου τα εργασιακά δικαιώματα και ο συνδικαλισμός είναι περίπου ανύπαρ-κτα. Αυτό θα επιβαρύνει μια ήδη άσχημη κατάσταση στην ΕΕ, όπου η ανεργία των νέων φτάνει στο 50% κατά μέσο όρο, ενώ στη χώρα μας έχει υπερβεί το 60%!

Από την άλλη, και οι Αμερικανοί εργα-ζόμενοι/ες ξέρουν τι σημαίνουν αυτές οι συμφωνίες, έχοντας την πικρή εμπειρία της NAFTA (Βορειοαμερικανική Συμφωνία Ελεύθερων Συναλλαγών ΗΠΑ - Καναδά - Μεξικού), η οποία κλείνει φέτος 20 χρόνια. Τότε, τα αμερικανικά συνδικάτα εξαπατή-θηκαν με ψεύτικες υποσχέσεις (του προ-έδρου Κλίντον) για τουλάχιστον 200.000 νέες θέσεις εργασίας, προκειμένου να μην εναντιωθούν στη συνθήκη. Στην πραγμα-τικότητα, αυτό που συνέβη τα 12 πρώτα χρόνια της συμφωνίας (σύμφωνα με με-λέτη του Ινστιτούτου Οικονομικής Πολι-τικής) είναι ότι η NAFTA προκάλεσε μια καθαρή απώλεια θέσεων εργασίας που ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο εργαζόμε-νους/ες, και μια σημαντική μείωση του πραγματικού μισθού για εκατομμύρια άλ-λους εργαζόμενους.

Εργασιακά δικαιώματαΜε την ΤΤΙΡ θα υποβαθμιστούν μέχρις... εξαφανίσεως όλα τα θεμελιώδη εργασια-κά δικαιώματα (που μας έχουν απομείνει μετά την ήδη καταιγιστική επίθεση των καπιταλιστών και των «αγορών»), γιατί θα αποτελούν «φραγμό» για τα κέρδη των εταιρειών. Οι συλλογικές συμβάσεις, ο

κατώτατος μισθός, οι συνθήκες εργα-σίας και ασφάλειας, οι συνδικαλιστικές ελευθερίες και το δικαίωμα στην οργά-νωση στους τόπους δουλειάς, το δικαί-ωμα των εργατικών σωματείων στις κάθε είδους διαπραγματεύσεις και ό,τι άλλο ξέραμε μέχρι σήμερα, αν κυρωθεί η ΤΤΙΡ θα θεωρούνται «φραγμοί» και οι εταιρεί-ες θα μπορούν να μηνύσουν τα κράτη που θα πάρουν το οποιοδήποτε φιλεργα-τικό μέτρο (π.χ. κατώτατος μισθός).

Έχουμε ήδη τέτοια παραδείγματα. Η γαλλική εταιρεία Veolia έκανε πρόσφα-τα μήνυση εναντίον της Αιγύπτου με την αιτιολογία ότι μειώθηκαν τα περιθώρια κέρδους της επειδή αυξήθηκε (σύμφω-να με τον πληθωρισμό) ο κατώτατος μι-σθός!

Με την ΤΤΙΡ αυτό που θα συμβεί είναι μια «εναρμόνιση» των δικαιωμάτων προς τα κάτω (προς τον πάτο) και στις δύο πλευ-ρές του Ατλαντικού.

Το ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν κυρώσει τις συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για θεμελιώδη εργασιακά δι-καιώματα (π.χ. συλλογικές διαπραγμα-τεύσεις, δικαίωμα του συνδικαλίζεσθαι κ.ά.) θα είναι αιτία να περάσει αυτό και στα υπόλοιπα κράτη. Στην ουσία η ΤΤΙΡ είναι για τις επιχειρήσεις μια ευκαιρία (που διακαώς επιθυμούσαν δεκαετίες τώρα) για μετεγκατάσταση της παραγω-γής σε μέρη όπου οι μισθοί και τα δικαι-ώματα θα είναι στο κατώτατο επίπεδο. Και είναι ήδη γνωστό ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υποστηρίζει το αίτημα των ευρωπαϊκών εταιρειών για περικοπή των μισθών και περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων σε ολόκληρη την Ευρώπη. Εμείς στην Ελλάδα, ως πρώτο «πειρα-ματόζωο», το έχουμε νιώσει αυτό στο πετσί μας τα τελευταία 4 χρόνια. Φαντα-στείτε να περάσει και η νέα συνθήκη! Οι μισθοί και τα δικαιώματα «Κίνας», που λέγαμε παλιά ως πάτο, θα μας φαίνονται καλή εκδοχή...

Στην Ευρώπη, έστω και στα «χαρτιά», οι συνθήκες δουλειάς, ασφάλειας των εργαζόμενων, υγείας κ.λπ. είναι κατοχυ-ρωμένα νομικά ως υποχρέωση που πρέ-πει να τηρούν οι καπιταλιστές. Με τη νέα συνθήκη αυτά θα εκλείψουν και τυπικά. Οι χώροι εργασίας θα γίνουν ακόμα πιο επικίνδυνοι.

Κράτος-πρόνοιας και δημόσιες παροχέςΜε την ιδιωτικοποίηση της υγείας, της παιδείας και όλων των δημόσιων αγαθών που θα δοθούν με την ΤΤΙΡ στις εταιρείες, η πρόσβαση σ’ αυτά θα γίνει πανάκριβη για τους «μη έχοντες». Η αποδιάρθρωση των συστημάτων δημόσιας κοινωνικής ασφά-λισης θα οδηγήσει ακόμα περισσότερα εκατομμύρια ανθρώπων στην ανασφάλεια και την εξαθλίωση.

Να αντισταθούμεΌσο γίνεται γνωστό τι περιέχει η μυστική συνθήκη, τόσο πληθαίνουν και οι αντιδρά-σεις.

Στις ΗΠΑ έχει αναπτυχθεί ένα τεράστιο κίνημα αντίδρασης, με περισσότερες από 550 οργανώσεις να έχουν υπογράψει επιστολή προς τα μέλη του Κογκρέσου με την οποία ζητούν να μη δώσουν «λευ-κή επιταγή» στον εκάστοτε πρόεδρο των ΗΠΑ για την υπογραφή μονομερώς των Συμφωνιών Ελεύθερου Εμπορίου. Επί-σης, πέραν των αντιδράσεων στη Γερμα-νία, από την Αριστερά και τους Οικολό-γους, υπήρξε διαδήλωση στις Βρυξέλλες τον περασμένο Μάη με συμπλοκές και συλλήψεις, και αντιδράσεις βουλευτών σε Γαλλία, Αγγλία και Ολλανδία. Και κυ-ρίως αντιδρούν μεγάλα συνδικάτα των ΗΠΑ και της Αγγλίας.

Βέβαια, αν δεν κινητοποιηθούν μαζικά οι εργαζόμενοι/ες και οι λαοί, δεν μπορεί αυτό να αποτραπεί. Στο παρελθόν είχαμε τέτοιες νίκες, π.χ. η αποτυχία της ΜΑΙ (Πο-λυμερής Συμφωνία Επενδύσεων) το 1997, όταν μαθεύτηκε για τι επρόκειτο.

Στην Ελλάδα, η Αριστερά και το κίνημα έχει ακόμα περισσότερους λόγους από την υπόλοιπη ΕΕ για να μην περάσει η ΤΤΙΡ. Είμαστε η πρώτη χώρα που είχαμε την «εμπειρία» τέτοιων επιθέσεων, αλλά είμα-στε και η χώρα που έχει τη δυνατότητα να πετύχει κυβέρνηση της Αριστεράς για να αναστρέψει αυτή την καταστροφή. Για να μην περάσει αυτή η κυβέρνηση τον καιρό της στα (ιδιωτικά) διεθνή δικαστήρια των εταιρειών (από τον κατώτατο μισθό που υποσχόμαστε μέχρι τις Σκουριές και την ΕΡΤ), πρέπει να ανατρέψουμε αυτήν τη συνθήκη μαζί με τις κυβερνήσεις που την υπηρετούν. Εν προκειμένω την κυβέρνη-ση Σαμαρά-Βενιζέλου.

Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου ΗΠΑ-ΕΕ (ΤΤΙΡ)

Να αντισταθούμε στην κυριαρχία των «αγορών» στις ζωές μας

12 • διεθνή ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ25 Ιούνη 2014

Ποιος εξέθρεψε το τέρας του σεχταριστικού μίσους;

Τ ο καθεστώς Μαλίκι λει-τούργησε σχεδόν ως «ξένη κατοχή» ενάντια στον σου-

νιτικό πληθυσμό.

Στη διάρκεια του 2013, οι επαρχί-ες με κυρίως σουνιτικό πληθυσμό βρέθηκαν σε κατάσταση διαρκούς εξέγερσης ενάντια στις Αρχές. Το κίνημα, που ονομάστηκε «Ιρακινή Άνοιξη», στρεφόταν ενάντια στη σεχταριστική καταπίεση, αλλά ήταν κοινωνικό και όχι «σεχταριστι-κό» το ίδιο. Συναντιόταν άλλωστε με το κοινωνικό κίνημα του Ιράκ, εργατικό, γυναικείο κ.λπ.

Ο Μοκτάντα Αλ Σαντρ για μια πε-ρίοδο απείλησε με αντικυβερνητι-κές διαδηλώσεις των οπαδών του στις σιιτικές πόλεις, και στελέχη του σαντρικού κινήματος δήλω-ναν την αλληλεγγύη τους στους σουνίτες εξεγερμένους, «για να δείξουμε πως δεν είναι όλοι οι σιί-τες όπως ο Μαλίκι, για ένα ενωμέ-νο Ιράκ ενάντια στη διεφθαρμένη κυβέρνηση».

Χαμένη ευκαιρίαΕκείνες τις μέρες, ο Faleh Alwan της Ομοσπονδίας Εργατικών Συμ-βουλίων και Συνδικάτων του Ιράκ δήλωνε:

«Αυτή η στιγμή μπορεί να είναι σταυροδρόμι για παραπάνω από μία πιθανότητες –όλα είναι ανοι-χτά τώρα. Πρώτον, είναι πιθανό αυτές οι διαδηλώσεις να μεταμορ-φωθούν σε μια πλατιά κοινωνική επανάσταση που θα αλλάξει το πολιτικό σύστημα και θα χτίσει ένα

άλλο... ειδικά αν απλωθεί στις προ-οδευτικές δυνάμεις στις νότιες και κουρδικές περιοχές».

Την ίδια ώρα συμπλήρωνε προ-φητικά: «Μια άλλη πιθανότητα είναι να συνεχιστεί το πείσμα της κυβέρνησης, η επιτυχία της στην ενίσχυση του σεχταρισμού και η επακόλουθη κατρακύλα στην ένο-πλη πάλη... Οι αντιδραστικές δυ-νάμεις που ρισκάρουν να χάσουν τις θέσεις τους –αν αυτό το κίνημα αναπτυχθεί– μπορεί να σπρώξουν την κοινωνία σε μια τέτοια κατεύ-θυνση. Μπορεί και να επιχειρή-σουν να διαιρέσουν επίσημα όλο το Ιράκ».

Δυστυχώς, επικράτησε το δεύ-τερο σενάριο. Ένας ξένος εργά-της ανέφερε σε ρεπορτάζ του «Economist» εκείνες τις μέρες «συλλήψεις εκατοντάδων νεο-λαίων, βασανιστήρια και απελευ-θερώσεις μόνο ύστερα από την καταβολή λύτρων» και κατέληγε προφητικά: «Μπορεί να δει κανείς ότι θα ωφεληθεί η Αλ Κάιντα».

Πράγματι, απέναντι στην κατα-στολή, σύντομα οι διαδηλώσεις έδωσαν τη θέση τους σε έναν γε-νικευμένο και ασυντόνιστο εν πολ-λοίς ανταρτοπόλεμο. Στις επαρχίες Άνμπαρ και Νινευή πύκνωσε η δράση αντάρτικων ομάδων από τον περασμένο Δεκέμβρη. Στις αρ-χές Γενάρη έπεσε η Φαλούτζα στα χέρια τους και οι εκκλήσεις του Μαλίκι στους ντόπιους να συν-δράμουν την κεντρική κυβέρνηση βρήκαν τοίχο. Αν και η πόλη βομ-

βαρδίστηκε ανηλεώς (με νέα όπλα από τις ΗΠΑ), παρέμεινε στα χέρια των ανταρτών. Έτσι φτάσαμε στη σημερινή κατάληψη της Μοσού-λης και την εκστρατεία των ανταρ-τών προς την πρωτεύουσα. Η εμφάνιση των ανταρτών έσπρωξε τους σαντριστές πίσω στην πλευ-ρά της κυβέρνησης Μαλίκι.

Με αυτό το υπόβαθρο, γίνεται σαφές πως πρόκειται για μια σου-νιτική ένοπλη εξέγερση και όχι για μια σκέτη τζιχαντιστική επιχείρη-ση. Μόνο έτσι εξηγείται πώς 1.200 μαχητές της ISIS έτρεψαν σε φυγή 30.000 στρατιώτες του τακτικού στρατού στη Μοσούλη.

Σουνιτική εξέγερσηΑφενός, στους αντάρτες συμμε-τέχουν ενεργά κι άλλες δυνάμεις, όπως οι πρώην μπααθικοί (οι «Άνδρες του Στρατού της Τάξης Naqshbandia», που συσπειρώ-νουν όλα τα πανίσχυρα σε τοπικό επίπεδο δίκτυα του παλιού «βαθέ-ος κράτους»), ο Ισλαμικός Στρατός του Ιράκ (σουνιτική αντιστασιακή οργάνωση που ιδρύθηκε το 2003 για να πολεμήσει την κατοχή) και οι τοπικές φυλές.

Αφετέρου, η εντυπωσιακή κατάρρευση του κυβερνητικού στρατού είχε πολιτικούς λόγους. Οι σιίτες φαντάροι κουβαλούσαν όλες τις ηθικές αδυναμίες ενός στρατού κατοχής που τον εχθρεύ-εται όλος ο πληθυσμός, χωρίς να διαθέτουν τη βαρβαρότητα με την οποία οι στρατοί κατοχής ξεπερ-νούν αυτό το πρόβλημα (καθώς

οι περισσότεροι είχαν καταταχθεί για οικονομικούς λόγους και δεν είχαν διάθεση να σκοτώσουν ή να σκοτωθούν για να υπερασπιστούν την εξουσία του Μαλίκι). Σύμφωνα με τους «Times», πριν καν την «επί-θεση» στη Μοσούλη, ο εθνικός στρατός έχανε 300 φαντάρους την ημέρα σε αποστασίες.

Χωρίς αυτόν τον συνδυασμό δεν θα ήταν εφικτή η λεγόμενη «επέ-λαση της ISIS». Δεν έπεσε σχεδόν τουφεκιά, με χιλιάδες και χιλιάδες φαντάρους να σκίζουν τις στρατι-ωτικές στολές τους και να εγκατα-λείπουν πρόθυμα τις πόλεις, ενώ η κεντρική διοίκηση κατέρρευσε και έδωσε «ομαλά» τη θέση της στους αντάρτες που απλώς κατέλαβαν τα άδεια πόστα σε αστυνομικά τμήματα, τράπεζες, κυβερνητικά κτίρια κ.λπ. Παράλληλα, οι ντόπιοι πληθυσμοί ίσως δεν βλέπουν την ISIS ως «απελευθερωτές», αλλά σίγουρα καλωσόρισαν την απο-χώρηση του ιρακινού στρατού ως «απελευθέρωση».

Ο σεΐχης Αχμέντ Αλ Νταμπάς, ιδρυτής του Ισλαμικού Στρατού του Ιράκ, που δεν συμμερίζεται τα οράματα της ακραίας ISIS, δή-λωσε χαρακτηριστικά πως η μάχη ενάντια στην αμερικανική κατο-χή έδωσε τη θέση της στη μάχη ενάντια στην ιρανική κατοχή. Και περιέγραψε εύστοχα ποιοι είναι οι σημερινοί αντάρτες, μακριά από οριενταλισμούς περί «φανατικών τζιχαντιστών»: «Όσοι είναι σήμερα 18, ήταν παιδιά πριν από 10 χρόνια. Μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον

γεμάτο μίσος. Είδαν πολλή καταπί-εση και βία. Πρώτα από τους Αμε-ρικανούς, τώρα από την ιρακινή κυβέρνηση που ήρθε στην εξου-σία καβάλα σε αμερικανικό τανκ. Σήμερα είναι έτοιμοι να δαγκώ-σουν το κεφάλι του φιδιού».

Προς σύγκρουση;Εν όψει της τζιχαντιστικής επέλα-σης, χιλιάδες σιίτες κατατάσσονται στις πολιτοφυλακές υπεράσπισης της Βαγδάτης και των ιερών τόπων στη Σαμάρα και τη Νατζάφ. Αυτό φαινομενικά έρχεται σε αντιπαρά-θεση με το κλίμα που επικράτησε στον σιιτικό στρατό στη Μοσούλη. Ωστόσο, πρόκειται για «αμυντι-κές» πολιτοφυλακές. Βρισκόμα-στε σε ένα κρίσιμο σημείο, όπου η θρησκευτική πίστη κινητοποιεί τις μάζες, αλλά σε μια «αμυντική» κατεύθυνση και όχι στην πρόθε-ση να χρησιμοποιηθούν οι μεν ως επιθετικός κριός εις βάρος των δε, τόσο στις σουνιτικές όσο και στις σιιτικές περιοχές. Η εύθραυ-στη ισορροπία βέβαια μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανατραπεί και να οδηγήσει σε άγριο εμφύλιο, όπως έδειξε η εντυπωσιακή παρέλαση των σαντριστών στη Βαγδάτη: οι μέχρι πρότινος εν δυνάμει σύμμα-χοι του σουνιτικού κινήματος σή-μερα διαδηλώνουν την ετοιμότη-τά τους να σκοτώσουν σουνίτες. Από την άλλη, η ISIS προκαλεί τον τρόμο στον σιιτικό πληθυσμό και απειλεί να σκοτώσει όποιον βρεθεί απέναντί της κατά την προέλαση προς τις σιιτικές περιοχές.

Του Πάνου Πέτρου

Η κατάληψη της Μοσούλης, μιας από τις μεγαλύτερες πόλεις του Ιράκ, πλού-σιας σε πετρελαϊκά κοιτάσματα, από ένοπλους αντάρτες επανέφερε το Ιράκ στο επίκεντρο της διεθνούς προσοχής ύστερα από χρόνια. Η κυβέρνηση Μαλίκι ετοιμάζεται να οργανώσει την αντεπίθεσή της, το Ιράν και οι ΗΠΑ εξετάζουν τους τρόπους με τους οποίους θα παρέμβουν για να βοηθήσουν την ιρακινή κυβέρνηση, ενώ οι ένοπλοι καταλαμβάνουν πόλεις και χωριά και απειλούν με προέλαση προς την πρωτεύουσα Βαγδάτη.

Είναι εύκολο για τα μεγάλα ΜΜΕ να μένουν στην επιφάνεια: Οι τζιχαντιστές της ISIS ή ISIL (Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Μεγάλης Συρίας ή Λεβάντε, δηλαδή της περιοχής που καλύπτει τη σύγχρονη Συρία, Ιορδανία και Λίβανο) πολεμούν γιατί θέλουν να εγκαθιδρύσουν το σύγχρονο χαλιφάτο. Κάποιοι ανα-λυτές πάνε λίγο παραπέρα και μιλάνε για εμφύλιο μεταξύ σιιτών και σουνιτών στο Ιράκ. Και τα δύο έχουν δόσεις αλήθειας, αλλά απέχουν πολύ από μια σοβα-ρή ανάλυση των αιτιών της κρίσης στο Ιράκ. Και οι αιτίες έχουν μεγάλη σημασία για τη σημερινή στάση απέναντι στις εξελίξεις.

Η διαμάχη σουνιτών-σιι-τών εμφανίζεται συχνά ως «προαιώνια διαμάχη

στους κόλπους του Ισλάμ». Παρά την ύπαρξη θρησκευτικών διαφο-ρών και περιόδων έντασης ανάμε-σα στα δύο δόγματα, η ιστορία του ισλαμικού κόσμου είναι μια ιστο-ρία αιώνων ειρηνικής συνύπαρξης. Το Ιράκ μέχρι τη δεκαετία του ’70 ήταν υπόδειγμα αυτής της συνύ-παρξης.

Το καθεστώς του Σαντάμ στηρί-χθηκε στους σουνίτες, καταπιέζο-ντας τον σιιτικό και τον κουρδικό πληθυσμό. Διαπράχθηκαν αγριό-

τητες εναντίον τους, δημιουργώ-ντας το υπόβαθρο για τις σεχταρι-στικές και εθνικές διαφορές, αλλά ήταν καθεστωτικά εγκλήματα και όχι δείγματα μίσους ανάμεσα στις ίδιες τις λαϊκές τάξεις.

Η έκρηξη σεχταριστικού μίσους ήταν αποτέλεσμα των πράξεων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, μετά την εισβολή του 2003. Το 2004 οι δυνάμεις κατοχής αντιμε-τώπιζαν το ενδεχόμενο μιας «εθνι-κής αντίστασης» καθώς, μετά το αρχικό σουνιτικό αντάρτικο, και σιιτικές δυνάμεις, όπως οι πολιτο-φυλακές του Μοκτάντα Αλ Σαντρ,

στρέφονταν εναντίον τους. Οι ΗΠΑ εφάρμοσαν το «διαίρει και βασίλευε» προωθώντας τη σιιτική πλειοψηφία στο νέο κράτος, με αντάλλαγμα αυτή να στραφεί ενά-ντια στη σουνιτική αντίσταση.

Το 2006 ξέσπασε ένας απίστευ-τα αιματηρός εμφύλιος με επίκε-ντρο τη Βαγδάτη, ο οποίος έληξε το 2008 με νίκη των σιιτών και την εθνοκάθαρση ολόκληρων πε-ριοχών και πόλεων. Εν τω μεταξύ τα σουνιτικά «Συμβούλια Αφύπνι-σης», ένα δίκτυο 100.000 μαχη-τών, τα προσεταιρίστηκαν οι ΗΠΑ που τους υποσχέθηκαν να εντα-

χθούν στον νέο κρατικό μηχανισμό με αντάλλαγμα αυτά να στραφούν ενάντια στην ιρακινή Αλ Κάιντα.

Αυτό το παιχνίδι της Ουάσιν-γκτον με τις διάφορες θρησκευτι-κές πολιτοφυλακές δημιούργησε τη σημερινή «κληρονομιά».

Το 2010, ο σημερινός πρόε-δρος Μαλίκι ένωσε όλα τα σιιτι-κά κόμματα για να κερδίσει την πλειοψηφία, και για να καταφέρει να αποκτήσει τη στήριξη του Αλ Σαντρ αρνήθηκε την παραμονή αμερικανικών στρατευμάτων, που αποχώρησαν στα τέλη του 2011.

Κάπως έτσι η πολεμική εκστρατεία της Ουάσινγκτον έληξε με νικητή το... Ιράν, που έκτοτε ασκεί τερά-στια επιρροή στην ιρακινή σιιτική (όπως και το επίσημο δόγμα του Ιράν) κυβέρνηση.

Ο «ρεβανσισμός» των καταπιε-σμένων επί Μπάαθ σιιτών, αφού τράφηκε από τις ΗΠΑ, μετά την αποχώρησή τους υποκινήθηκε από την Τεχεράνη, με αποτέλεσμα η συμφωνία της Ουάσινγκτον με τα σουνιτικά «Συμβούλια» για έντα-ξη στο κράτος να μην υλοποιηθεί ποτέ. Αντίθετα, ο Μαλίκι άρχισε να οικοδομεί ένα σιιτικό καθεστώς.

Το υπόβαθρο της

Οι αιτίες του σημερινού εμφυλίου

Μαχητές της ISIS παρελάζουν στη Μοσούλη.

διεθνή • 13ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ25 Ιούνη 2014

Διαδήλωση ενάντια στη λιτότητα στο ΛονδίνοΗ Λαϊκή Συνέλευση Ενάντια στη Λιτότητα, ένα μέτωπο ακτιβιστών και συνδικαλιστών, οργάνωσε πανεθνική κινητοποίηση το Σάββατο 21 Ιούνη στο Λονδίνο. Ήταν ένα σημαντικό τεστ για την κινηματική «ομπρέλα» που μέχρι σήμερα λειτουργούσε ως «συνέλευση ακτιβιστών» που έβγαζε εκκλήσεις για δράση η υλοποίηση των οποίων περνούσε από τη διάθεση των μεγάλων ομοσπονδιών. Ήταν η πρώτη φορά που οργα-νώθηκε μια μεγάλη κινητοποίηση στηριγμένη αποκλειστικά στις δυνάμεις της Συνέλευσης και κατόρθωσε να κατεβάσει 50.000 διαδηλωτές στους δρόμους του Λονδίνου. Εκτός από τη μα-ζικότητα, η παρουσία αντιπροσωπειών από πολ-λές πόλεις της Βρετανίας ήταν ευχάριστο νέο. Σύμφωνα με αγωνιστές της οργάνωσης RS21, έκαναν την εμφάνισή τους «τοπικές ομάδες», που καταφέρνουν και κάνουν δουλειά πολύ πιο συγκεκριμένη από την «κεντρική ομπρέλα». Είναι ένα δυναμικό που μπορεί να κρατήσει το πνεύμα αντίστασης όσο τα συνδικάτα δεν κινού-νται, να πιέσει σε αυτή την κατεύθυνση αλλά και να παίξει πολύτιμο ρόλο στις προσπάθειες ανασυγκρότησης της βρετανικής Αριστεράς.

Γαλλία: Η απεργία των σιδηροδρομικώνΕνώ γράφονταν αυτές οι γραμμές μόνο στο Πα-ρίσι συνεχιζόταν η απεργία διαρκείας των σιδη-ροδρομικών στη Γαλλία, καθώς το κοινοβούλιο υπερψήφισε τελικά το νομοσχέδιο συγχώνευσης δύο εταιρειών (η εταιρεία των τρένων και η εται-ρεία που διαχειρίζεται τις γραμμές) με κάποιες τροποποιήσεις που υποτίθεται «διασφαλίζουν τους εργαζόμενους απέναντι στις ανησυχίες τους» και στις περισσότερες πόλεις οι συνελεύ-σεις αποφάσισαν τη λήξη. Η απεργία ήταν η με-γαλύτερη από το 2010 (χρονιά της μεγάλης εργα-τικής εξέγερσης, η ήττα της οποίας αποδείχθηκε τα επόμενα χρόνια καθοριστική), καθώς τα μέλη της CGT και των SUD κράτησαν την απεργία τους για πάνω από 10 μέρες. Ήταν η πρώτη μεγάλη συνδικαλιστική μάχη με την κυβέρνηση Ολάντ και αρκούσε για να προκαλέσει εκνευρισμό στον οικονομικό Τύπο για την «επιστροφή της παλιάς, κακής Γαλλίας των απεργιών». Με μικρότερους αγώνες (σε κάποια ταχυδρομεία, από τους παρτ-τάιμ ηθοποιούς θεάτρου) να συνεχίζονται, μένει να φανεί αν το εργατικό κίνημα ξεπερνά το παραλυτικό σοκ ή αν η υποχώρηση της απεργίας θα βαρύνει στην προσπάθεια ανασύνταξης...

Κρατική τρομοκρατία στην ΑίγυπτοΥπερωρίες κάνουν τα αιγυπτιακά δικαστήρια, δίνοντας ένα πρώτο δείγμα γραφής της «εποχής Σίσι» προς όλες τις κατευθύνσεις. Προς τους οπαδούς των Αδελφών Μουσουλμάνων: Επι-βεβαιώθηκε η θανατική ποινή για 180 μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας –ανάμεσά τους και ο Μοχάμεντ Μπαντιέ, ανώτατος θρησκευ-τικός ηγέτης της οργάνωσης. Προς τα ΜΜΕ: Δύο δημοσιογράφοι του Αλ Τζαζίρα καταδικά-στηκαν σε 7 χρόνια φυλάκιση κι άλλος ένας σε 10 χρόνια φυλάκιση. Προς τους επαναστάτες: Ο ακτιβιστής Αμπντ Ελ Φατάχ, σύμβολο του αντι-μουμπαρακικού αγώνα, της επανάστασης της 25ης Γενάρη και όλων των αγώνων μετά την πτώση του Μουμπάρακ, καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκιση για την οργάνωση παράνομης διαδήλωσης πέρυσι τον Νοέμβρη. Και αυτά είναι τα νέα που κάνουν «πρωτοσέλιδα» στον αραβικό και διεθνή Τύπο. Δεκάδες από τις προσαγωγές και συλλήψεις των προηγούμενων μηνών μετατρέπονται σε ποινές φυλάκισης το τελευταίο διάστημα, ενώ πυκνώνουν οι καταγγελίες δικηγόρων για βασανιστήρια των πολιτικών κρατουμένων, ιδιαίτερα των νεαρών επαναστατών ακτιβιστών...

κρίσης στο Ιράκ

Η ISIS, μια οργάνωση που εκδιώχθηκε από την κε-ντρική Αλ Κάιντα, ως «πολύ εξτρεμιστική», δεν είναι η μόνη δύναμη στη σουνιτική εξέγερση, αλλά έχει πρωτα-γωνιστικό (και σε κάποιες πε-ριοχές ηγετικό) ρόλο. Σε κά-ποιες πόλεις επιτέθηκε μόνο σε κρατικούς στόχους, δη-λώνοντας στους κατοίκους πως «ήρθαμε για τον Μαλίκι, εσείς είστε ασφαλείς». Σε κά-ποιες άλλες επιχειρεί ήδη να επιβάλει τη δική της σκληρή εκδοχή της Σαρία. Η εικόνα της στα μίντια είναι αναντί-στοιχη των πραγματικών της δυνατοτήτων. Είναι το αγα-πημένο θέαμα «κακών ισλα-μιστών» για τα δυτικά ΜΜΕ, ενώ και η ίδια φροντίζει να υπερπροβάλλει μιντιακά τις δράσεις της (για να προσελ-κύσει χορηγίες από τα δίκτυα ιδιωτών σαλαφιστών επιχει-ρηματιών στο Κουβέιτ και στον Κόλπο που χρηματοδο-τούν τις διάφορες τζιχαντι-κές οργανώσεις). Ο στόχος του χαλιφάτου παραμένει σε μεγάλο βαθμό φαντασίωση, καθώς η οργάνωση μετρά γύρω στους 10.000 μαχη-τές σε Ιράκ και Συρία, ενώ είναι ζήτημα η ικανότητά της να διατηρεί τον έλεγχο των πόλεων που κατακτά. Στη γειτονική Συρία, με την εξαί-ρεση της Ράκα, έχει χάσει τις περισσότερες πόλεις, μέσα από τοπικές εξεγέρσεις των πληθυσμών που την είχαν αρχικά καλωσορίσει ενάντια στον Άσαντ και μέσα από έναν πολύμηνο πόλεμο με τις άλλες δυνάμεις των αντι-καθεστωτικών ανταρτών. Η τύχη της εκστρατείας της στο Ιράκ μπορεί να αντιμε-τωπίσει αντίστοιχα προβλή-ματα.

Όμως παραμένει γεγονός ότι η πάλαι ποτέ χούφτα μα-χητών της «πολιτοφυλακής της Αλ Κάιντα στη Μεσοπο-ταμία» σήμερα έχει χιλιάδες μαχητές, δραστηριοποιείται σε δύο χώρες, έχει έστω και πρόσκαιρα αποκτήσει ένα μικρό «χαλιφάτο» και –κυρί-ως– στη διάρκεια της επέλα-σής της απελευθέρωσε μα-ζικά κρατούμενους μαχητές, απέκτησε πάρα πολλά βαριά όπλα και εκατοντάδες εκα-τομμύρια δολάρια. Με τη δυνατότητά της να μεταφέ-ρει τις επιχειρήσεις της από τη μία πλευρά των συνόρων στην άλλη (δεν αποκλείεται τα «λάφυρα» της ιρακινής εκ-στρατείας να χρησιμοποιη-θούν για να ξανακερδίσει το χαμένο έδαφος στη Συρία), η ISIS θα αποτελεί αγκάθι στην περιοχή για πολύ και-ρό. Το 2001 η Αλ Κάιντα ήταν ένα μικρό δίκτυο τρομοκρα-τών διάσπαρτο σε χώρες και ανύπαρκτη στο Ιράκ. Μετά τη δυτική «σταυροφορία ενάντια στην Αλ Κάιντα», ένα παρακλάδι της κατάφερε να γίνει οργανωμένη δύναμη και βασικός παίχτης σε Ιράκ-Συρία. Πρόκειται για την άλλη όψη των «αμερικανι-κών επιτυχιών», με την πρώ-τη να είναι η πρόσδεση της Βαγδάτης στο ιρανικό άρμα.

Η Κοντολίζα Ράις, εν μέσω της καταστροφής του πολέ-μου του 2003, μιλούσε για «δημιουργικό χάος» στην περιοχή. Πράγματι, η ιμπε-ριαλιστική επέμβαση προ-κάλεσε απίστευτο χάος, το οποίο μέχρι σήμερα βασανί-ζει το Ιράκ. Αλλά η «δημιουρ-γικότητα» δεν πήγε όπως την υπολόγιζαν τα γεράκια του Πενταγώνου.

«Όλα όσα έκαναν οι Αμερικανοί στρατιώτες στο Ιράκ –όλες οι μάχες και όλοι οι θάνατοι, η αιματοχυσία και η ανοικοδόμηση, και η εκπαίδευ-ση και η συνεργασία– όλα αυτά οδήγησαν σε αυτήν τη στιγμή επιτυχί-ας. Αφήνουμε πίσω μας ένα κυρίαρχο, σταθερό, ικανό να σταθεί στα πόδια του Ιράκ, με μια αντιπροσωπευτική κυβέρνηση που εκλέχθηκε

από το λαό της».

Μπαράκ Ομπάμα, στην πρώτη επέτειο αποχώρησης από το Ιράκ

Νέμεσ(IS)IS

Αυτή η προϊστορία από μόνη της αρκεί ως επιχείρημα ενά-ντια σε κάθε σκέψη για μια νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση. Η σχετική σπέκουλα έχει εμφα-νιστεί στα δεξιά αμερικανικά ΜΜΕ, που εντοπίζουν την πα-ταγώδη αποτυχία της προη-γούμενης επέμβασης αλλά και την ανάγκη «να γυρίσουμε για να κάνουμε τη δουλειά, σωστά αυτήν τη φορά». Ένας θρήνος για τους «νεκρούς μας φαντά-ρους που πέθαναν για το τίπο-τα» αξιοποιείται για να απαι-τήσει... κι άλλους νεκρούς φαντάρους. Το βασικό επι-χείρημα είναι πως οι Ιρακινοί αποδείχθηκαν ανίκανοι να αυ-τοκυβερνηθούν, πως για όλα φταίει η αμερικανική αποχώ-ρηση από το Ιράκ. Πρωταγωνι-στής ο Τόνι Μπλερ, που βγήκε μπροστά για να πείσει πως «πρέπει να απελευθερωθούμε από την εντύπωση πως “εμείς το προκαλέσαμε”. Δεν φταίμε εμείς», και για να ζητήσει να επιστρέψει ο δολοφόνος στον τόπο του εγκλήματος.

Μια άλλη ξένη επέμβαση έχει ήδη ξεκινήσει σε μικρή κλί-μακα από το Ιράν, που έχει αποστείλει Φρουρούς της Επανάστασης, συμβούλους και μικρές στρατιωτικές ομά-δες να οργανώσουν την άμυνα του Μαλίκι, δίνοντας συνέχεια στην παρεμβατική πολιτική που εγκαινίασε στη Συρία για να σώσει το καθεστώς του Άσαντ. Ούτε η Τεχεράνη ωστόσο, που συμμετέχει πρό-θυμα στο παιχνίδι διχασμού σε σιίτες και σουνίτες, μπορεί να είναι εγγυητής ενός καλύτε-

ρου μέλλοντος για τον ιρακινό λαό.

Αυτή η ταύτιση συμφερόντων ΗΠΑ-Ιράν είναι ένα ακόμα «σύμπτωμα» σε μια συνολι-κή αναδιάταξη της σκακιέρας που αξίζει να παρακολουθηθεί στενά.

Ο Sami Ramadani έγραψε εύ-στοχα στον «Guardian» πως οι Ιρακινοί δεν χρειάζονται ούτε δυτικές επεμβάσεις αλλά ούτε έναν Σαντάμ Χουσεΐν για να συνυπάρξουν αρμονικά. Το κάλεσμα του Faleh Alwan, της Ομοσπονδίας Εργατικών Συμ-βουλίων και Συνδικάτων του Ιράκ για ταξική ενότητα, μα-κριά από δόγματα, ΗΠΑ, Ιράν, μοναρχίες του Κόλπου κ.λπ., δείχνει το δρόμο. Αυτή η προ-οπτική απομακρύνεται από τα σεχταριστικά μίση (όπως συνέβη και στη Συρία και στο Μπαχρέιν νωρίτερα), αλλά υπάρχει. Οι στιγμές που μια αγωνιστική ενότητα παραλίγο να επιτευχθεί, πρώτα ενάντια στις ΗΠΑ και αργότερα ενάντια στον Μαλίκι, δείχνουν πως δεν είναι ακατόρθωτο. Το εργατικό κίνημα, που οι δικοί του κοινω-νικοί αγώνες δεν φτάνουν ποτέ στα ΜΜΕ, είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να παίξει έναν τέ-τοιο ρόλο. Εν μέσω κατοχής και εμφυλίου, ήταν η απεργία των εργατών στο πετρέλαιο που απέτρεψε την υπογραφή πα-ράδοσης κάθε ιρακινού ελέγ-χου στον φυσικό πλούτο της χώρας, χτυπώντας τα αμερικα-νικά σχέδια. Εν μέσω χάους το 2009, διεξήχθη η μεγαλύτερη απεργία στη χώρα από το 1931, που κράτησε 53 μέρες.

Ποια διέξοδος;

Οι σιιτικές πολιτοφυλακές του Αλ Σαντρ κινητοποιούνται.

Από τις διαδηλώσεις της «σουνιτικής άνοιξης» που δεν εξελίχθηκε τελικά σε «ιρακινή».

14 • νεολαία ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ25 Ιούνη 2014

Του Τάσου Φίντζου

Μ ετά τη μεγάλη σε δι-άρκεια απεργία του Σεπτέμβρη, οι διοι-

κητικοί του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ αρχίζουν έναν νέο γύρο κινητο-ποιήσεων με lock out. Η τρίμηνη απεργία είχε λήξει ύστερα από τη δέσμευση του υπουργείου ότι δεν θα απολυθεί κανένας και αυτό θα γινόταν με την προκή-ρυξη ενδοϊδρυματικής κινητικό-τητας έτσι ώστε θα κατέληγαν σε άλλες θέσεις μέσα στο πανε-πιστήμιο. Φυσικά η κυβέρνηση δεν τήρησε τις δεσμεύσεις της. Η καταληκτική ημερομηνία για την απόλυση των διοικητικών υπαλλήλων των οποίων η οργα-νική θέση καταργήθηκε ήταν η 15η Ιουνίου. Οι διοικητικοί διεκ-δικώντας το δικαίωμά τους στην εργασία προχώρησαν σε lock out ύστερα από απόφαση της Γενι-κής Συνέλευσης.

Αξιολογώντας την εμπειρία του πρώτου γύρου κινητοποιήσεων μπορούμε να εξαγάγουμε αρκετά χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με το ποια μεθοδολογία μπορεί να οδηγήσει στην επιτυχία ενός αγώνα. Η απεργιακή επιτροπή που είχε δημιουργηθεί είχε στην πραγματικότητα γίνει το όργανο συντονισμού των διοικητικών και έπαιξε σημαντικό ρόλο στη συνέχιση του αγώνα στο ΕΚΠΑ ακόμα και όταν η απεργία έληξε στο ΕΜΠ. Επίσης η Αριστερά δεν θέλησε να θέσει τον αγώνα αυτόν ως κεντρικό πολιτικό γεγονός, και πέρα από μια τυπική στήριξη που έδωσε αλλά και τον κόπο των με-λών της Αριστερής Ενότητας που στήριξαν τον αγώνα δεν προσπά-θησε να οργανώσει αυτό το κίνη-μα. Ο αγώνας των διοικητικών έρ-χεται ξανά στο προσκήνιο σε μια ταραγμένη περίοδο που το λεγό-μενο success story της κυβέρνη-σης έχει καταρρεύσει. Είναι, λοι-

πόν, ευκαιρία για την Αριστερά να φέρει αυτόν τον αγώνα στο προ-σκήνιο, να τον οργανώσει, να τον συνδέσει με την υπόλοιπη κοινω-νία και να καταφέρει να δημιουρ-γήσει εκείνες τις συνθήκες που θα της επιτρέψουν να ανατρέψει την κυβέρνηση.

Όπως μας δήλωσε η Κάτια Παπανικολάου, αντιπρόεδρος του ΔΣ των μόνιμων διοικητικών υπαλλήλων του ΕΜΠ, «η συσπεί-ρωση και ο συντονισμός των αγώνων των διαθέσιμων όλων των πανεπιστημίων, των καθαρι-στριών, των σχολικών φυλάκων, των δασκάλων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και όλων των εργα-ζόμενων στον δημόσιο και ιδιω-τικό τομέα που επλήγησαν από την ανάλγητη και αντικοινωνική κυβερνητική πολιτική είναι ο μό-νος τρόπος που θα μας βοηθήσει στον αγώνα μας κατά των απολύ-σεων, γιατί απλά κανένας εργαζό-μενος δεν περισσεύει».

Της Ιωάννας Γαϊτάνη,βουλευτή Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ

Μ ε μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το βράδυ του Σαββάτου

στο κέντρο της Θεσσαλονίκης η διαδήλωση του 3ου Φεστιβάλ Ομοφυλόφιλης Υπερηφάνειας. Η συμμετοχή χιλιάδων διαδηλω-τών από την Ελλάδα και όμορα βαλκανικά κράτη, από τη ΛΟΑΤ κοινότητα, τη νεολαία και τις αντιρατσιστικές οργανώσεις απο-δεικνύει ότι το Pride Festival είναι πλέον θεσμός στην πόλη μας.

Η αντίδραση φασιστοειδών, σκοταδιστών της εκκλησίας και διάφορων «αγανακτισμένων» πο-λιτών με κύριο εκφραστή όλων τον μητροπολίτη της πόλης, Άν-θιμο, είχε το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα: να μαζικοποιηθούν οι εκδηλώσεις σε μια πόλη που αλλάζει σελίδα σε ό,τι αφορά τα θέματα σεξουαλικότητας και σε-βασμού στο διαφορετικό.

Οι γκέι, οι λεσβίες, οι τρανς, οι στρέιτ, διαδηλώσαμε κατά της ομοφοβίας, του ρατσισμού και του φασισμού, έχοντας φέτος ως κεντρική διεκδίκηση ίσα οικογε-νειακά δικαιώματα με αυτά που απολαμβάνουν και οι ετεροφυλό-φιλοι. Ο αποκλεισμός ανθρώπων από το γάμο, το σύμφωνο οικο-γενειακής συμβίωσης, την τεκνο-ποίηση και την παιδοθεσία λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου αποτελεί μία ακόμη πτυχή του αποκλει-σμού τους από την πολιτειακή προστασία και επιτείνει την πολύ-

πλευρη πολιτική διακρίσεων που βιώνουν στην καθημερινή ζωή.

Η ριζοσπαστική Αριστερά οφεί-λει να αγκαλιάσει όλα τα κινήμα-τα, ώστε αυτά να αποκτήσουν ριζοσπαστικό χαρακτήρα και να αποτελέσουν ισότιμο κομμάτι των κινημάτων που παλεύουν ενάντια στα μνημόνια και τη διά-λυση της ζωής μας.

Αν δεν το κάνει, θα κυριαρχήσει η δήθεν «απολίτικη» πτέρυγα του ομοφυλόφιλου καταναλωτισμού και τουρισμού που δίνει χαρακτη-ριστικά σόου και όχι διεκδίκησης στην πορεία, αποθεώνοντας τε-λικά τους Μπουτάρηδες, την Κε-ντροαριστερά και τα Μνημόνια. Χαρακτηριστικό το σκηνικό στην κατάθεση στεφάνων στο μνη-μείο του Ολοκαυτώματος στην πλατεία Ελευθερίας, στη μνήμη και των ομοφυλόφιλων θυμάτων του ναζισμού. Οι δύο διοργανω-τές (Thess Pride, Homophonia Thessaloniki Pride) σωστά πήραν αυτή την πρωτοβουλία, αλλά προκάλεσε δυσαρέσκεια και στους ίδιους η ενδυμασία του εκπροσώπου της πρώτης ομάδας που δεν απέδιδε τον απαιτούμε-νο σεβασμό στην περίσταση. Με αυτή την κατεύθυνση συνάδουν βέβαια και οι προσκλήσεις προς τους πρέσβεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ από τη μεικτή διοργάνω-ση ή η απόδοση λόγου σε εκπρο-σώπους του ΠΑΣΟΚ.

Στο Pride της Θεσσαλονίκης δεν έχει ηγεμονεύσει αυτή η λο-γική, το πολιτικοποιημένο αρι-στερό κομμάτι ήταν μεγάλο τμή-

μα της πορείας. Σε αυτό έχουν συντελέσει οι προσπάθειες που καταβάλλουν μέσα στο κίνημα κομμάτια της ριζοσπαστικής Αρι-στεράς, σύντροφοί μας. Όμως, η αμέριστη υποστήριξη σύσσωμης της Αριστεράς, προϋπόθεση για την πολιτικοποίηση του κινήμα-τος, είναι ακόμη ζητούμενο. Είναι καθήκον όλων των αριστερών ρι-ζοσπαστών, που παλεύουν ενά-ντια στην εκμετάλλευση ανθρώ-που από άνθρωπο, να παλέψουν και ενάντια σε κάθε μορφή τε-χνητής διαίρεσης και καταπίεσης. Δηλαδή και ενάντια στη σεξουα-λική καταπίεση.

Γιατί, παραφράζοντας τον Τρό-τσκι, η ανατροπή που ευαγγελιζό-μαστε και η διεκδίκηση μιας άλλης κοινωνίας δεν μπορεί να επιτευ-χθεί χωρίς την απελευθέρωση των ομοφυλόφιλων, των τρανς και των κάθε είδους καταπιεσμένων.

Νέος γύρος κατάτων απολύσεων στα ΑΕΙ

Η Αριστερά να αγκαλιάσειτο ΛΟΑΤ κίνημα

Κινητοποιήσειςμαθητών

Οι μαθητές ετοιμάζονται να βγουν στους δρόμους όχι με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, όπως συνηθίζεται, αλλά στο τέλος της και συγκεκριμένα την Τετάρτη 25 Ιουνίου. Η πρωτο-βουλία αυτή ξεκίνησε από μια σελίδα στο Φέισμπουκ στην οποία οι μαθητές καλούν τους συμμαθητές τους να διαδηλώσουν ει-ρηνικά ενάντια στο νέο λύκειο και να κατακλύσουν τις πλατείες της χώρας στις 12 η ώρα την Τετάρτη. Στη σελίδα του Φέισμπουκ γράφουν: «Θέλουμε και ζητάμε να μην παίρνονται βιαστικές αποφάσεις μόνο και μόνο για να γίνει ακόμη μία μεταρρύθμιση στη χώρα, αλλά να υπάρχει οργανωμένη σκέψη και στη συνέχεια υλοποίησή της. Είμαστε μαθητές που θέλουν να πραγματοποι-ήσουν τα όνειρά τους και όχι ρομπότ ή πειραματόζωα. Βοηθή-στε μας και μην τα καταστρέψετε όλα». Φαίνεται ότι πραγματικά αυτή η κινητοποίηση μπορεί να πάρει μεγάλες διαστάσεις. Το ανησυχητικό βέβαια στοιχείο της όλης προσπάθειας είναι ότι πολλοί μαθητές σε αυτήν τη σελίδα τονίζουν ότι δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με την Αριστερά και τα κόμματα, ότι είναι απολίτικοι. Είναι ένα στοίχημα για την Αριστερά να αποκτήσει ελ-κυστικό τρόπο και λόγο έτσι ώστε να μπορέσει να επικοινωνήσει, να οργανώσει και να εμπνεύσει τους μαθητές που ασφυκτυούν για το σχολείο που μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε εξετα-στικό κέντρο και φυλακή.

Κάμπινγκ ΔΕΑΗ ΔΕΑ οργανώνει το φετινό της κάμπινγκ από την Τετάρτη 23/7 έως την Πέμπτη 31/7 στο κάμπινγκ Mani Beach στο Γύθειο, στην εξαιρετική παραλία του Μαυροβουνίου. Θα είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία να συζητήσουμε πάνω στις βασικές ιδέες του μαρξισμού, συνδυάζοντάς το παράλληλα με τις διακοπές και την ψυχαγωγία. Οργανώνονται προβολές ταινιών, παιχνίδια, και όπως πάντα θα μας περιμένει ένα πλούσιο βιβλιοπωλείο.

Από πλευράς κόστους, παίρνοντας υπόψη και τις ασφυκτικές οικονομικές πιέσεις που υπάρχουν στον κόσμο μας, μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει ένα πολύ δελεαστικό πακέτο. Στην τιμή των 95€ συμπεριλαμβάνονται τα δρομολόγια με πούλμαν (από Αθήνα με επιστροφή), η διαμονή (8 διανυκτερεύσεις) και η κάρτα συμ-μετοχής που δίνει προνομιακές τιμές σε κάποια βασικά είδη του μπαρ, του εστιατορίου και του μίνι μάρκετ του κάμπινγκ. Προ-βλέπεται και μειωμένο κόστος στο πλήρες πακέτο συμμετοχής (80€) για μαθητές/ριες, φοιτητές/ριες και άνεργους/ες. Για κλεί-σιμο συμμετοχής και πληροφορίες, στο τηλέφωνο 210-3306286.

μετανάστες • 15ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ25 Ιούνη 2014

Η «Εφημερίδα των Συντακτών» έφερε τη Δευτέρα 23/6 στη

δημοσιότητα φωτογραφίες του Μιχαλολιάκου και του Παππά

που χαιρετούν ναζιστικά. Δεν αρκούνται, μάλιστα, στο να

ποζάρουν με φόντο τη σβάστικα, αλλά έχουν φροντίσει να

μιμηθούν τις ναζιστικές στολές και να έχουν περιβραχιόνια με

τη σβάστικα. Ο Δημήτρης Ψαρράς σχολιάζει χαρακτηριστικά:

«Βαρεθήκαμε τον τελευταίο καιρό να ακούμε τους χρυσαυγί-

τες να διαψεύδουν μετά βδελυγμίας κάθε σχέση τους με το

ναζισμό και να διαβεβαιώνουν σε κάθε ευκαιρία ότι δεν είναι

παρά μόνο γνήσιοι Έλληνες πατριώτες και απλοί εθνικιστές.

Φέρνουμε σήμερα στη δημοσιότητα μια σειρά φωτογραφικών

ντοκουμέντων, τα οποία δεν μπορούν να αμφισβητηθούν και

τα οποία πιστοποιούν το γεγονός ότι όχι μόνο δεν ισχύουν οι

διαψεύσεις αυτές, αλλά ότι πρόκειται για ευθεία προσπάθεια

παραπλάνησης της κοινής γνώμης και φυσικά της Δικαιοσύ-

νης».

N N N

Με συμβολικό αλλά και ουσιαστικό τρόπο θέλησε να εκφράσει

την αλληλεγγύη της στον αγώνα που δίνουν οι καθαρίστρι-

ες του υπουργείου Οικονομικών η Κωνσταντίνα Κούνεβα,

που εξελέγη ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κ. Κούνεβα

ενημέρωσε τις απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου

Οικονομικών πως μόλις λάβει τον πρώτο μισθό της από την

Ευρωβουλή θα τον καταθέσει στις συναδέλφους της που

παραμένουν έξω από το υπουργείο διαμαρτυρόμενες για την

τακτική της κυβέρνησης. «Σας θαυμάζω, είμαι περήφανη

που ήμουν και παραμένω μια από εσάς» τόνισε σε γραπτή της

δήλωση, υπογράφοντας ως «εκλεγμένη από σας ‘‘Βουλγάρα

καθαρίστρια’’ της Ευρωβουλής».

N N N

Κάτοικοι και μαγαζάτορες στην πλατεία Παντανάσσης στην

Πάτρα πραγματοποίησαν χθες συγκέντρωση διαμαρτυρίας με

ανοιχτή συζήτηση, με αφορμή τη μετακόμιση των γραφεί-

ων της Χρυσής Αυγής από την οδό Γούναρη σε κτίριο στη

διασταύρωση των οδών Πατρέως και Καραϊσκάκη. Μάλιστα

άπλωσαν πανό στις σκαλωσιές του υπό ανακατασκευή Ιερού

Ναού της Παντάνασσας στο οποίο έγραψαν το σύνθημα «Έξω

οι φασίστες από τις γειτονίες μας». Αυτό ακριβώς χρειαζόμα-

στε για να τσακίσουμε τους φασίστες.

N N N

Στη Θεσσαλονίκη διοργανώθηκε το πρώτο διεθνές αντιφα-

σιστικό τουρνουά πολεμικών τεχνών. «Πήραμε αυτή την

πρωτοβουλία πολύ καιρό πριν στα πλαίσια της πολυμορφίας

του αντιφασιστικού κινήματος. Δεν θέλουμε να αφήσουμε

χώρο στους φασίστες. Ξέρουμε ότι προσπαθούν να στρατο-

λογήσουν κόσμο μέσα από τις πολεμικές τέχνες. Δεν είμαστε

χριστιανοί για να γυρίσουμε και το άλλο μάγουλο στη βία των

νεοναζί. Αναδεικνύουμε παράλληλα την αξία της αυτοοργά-

νωσης και της αυτοδιαχείρισης. Το πρότυπό μας δεν είναι οι

ντοπαρισμένοι αθλητές με χορηγούς που έχουν προβλήματα

υγείας μετά τα 30 τους», είπε ο Μάλαμας Σωτηρίου από την

πρωτοβουλία για τη διεθνή συνάντηση.

N N N

Στο Essex της ανατολικής Αγγλίας, η Nahid Almanea, μια

32χρονη διδακτορική φοιτήτρια από τη Σαουδική Αραβία,

δολοφονήθηκε επειδή φορούσε μαντίλα. Στη μουσουλμανική

κοινότητα υπάρχει ανησυχία ήδη από τις επιθέσεις που είχαν

γίνει στο Woolwich σε χώρους προσευχής και τζαμιά από

ισλαμοφοβικές ομάδες όπως το Britain First. Ο Sahar Al-Faifi,

πρώην πρόεδρος της FOSIS, υποστηρίζει ότι ο συνδυασμός

«επιθετικής» μεταναστευτικής πολιτικής από την κυβέρνηση

και επιθέσεων ενάντια σε μουσουλμάνους έχει αρχίσει να δη-

μιουργεί την εντύπωση στη διεθνή φοιτητική κοινότητα ότι η

Αγγλία δεν είναι και τόσο φιλόξενη χώρα για τους μετανάστες.

Επιμέλεια: Έλενα Παπαγεωργίου

ΜΙΚΡΑ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΑ

Του Παναγιώτη ΛίλληΟλόκληρο το άρθρο

στο Rproject.gr

Τ α αποτελέσματα των ευρωεκλογών και η εκλογική επιτυχία

της άκρας Δεξιάς ήταν ένα σοκ για τη ριζοσπαστική Αριστερά στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Από τον έντονο διάλογο που αναπτύχθηκε, και μάλλον θα συνεχιστεί, θέλουμε να σταθούμε σε κά-ποια σημεία.

Η γενική εκλογική αριθμητικήΜπορούμε να βγάλουμε ένα γενικό συμπέρασμα από τα αποτελέσματα των ευρωε-κλογών; Ένα τέτοιο συμπέρα-σμα επιδέχεται πολλές «εν-στάσεις», γιατί μεσολαβούν οι εθνικές παραδόσεις και ιδιομορφίες των 28 κρατών-μελών της ΕΕ, που βαραίνουν πολύ περισσότερο ακόμη από την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης. Έτσι στην Α. Ευρώπη ( 9 χώρες) δεν υπάρ-χει σχεδόν Αριστερά, εκτός της Τσεχίας, ενώ στις χώρες που παλιά ονομάζονταν PIGS (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλά-δα, Ισπανία) η φασιστική πα-ρουσία είναι μηδαμινή εκτός της Ελλάδας. Λαμβάνοντας υπόψη αυτούς τους όρους, η γενική εικόνα των ευρωε-κλογών για την επέλαση της άκρας Δεξιάς, που προσπα-θούν να προωθήσουν συστη-ματικά τα ΜΜΕ σ’ όλη την Ευρώπη και την Ελλάδα, έχει μεγάλη απόσταση από την πραγματικότητα. Αντίθετα, όμως, με μια πιο προσεκτική ανάγνωση των αποτελεσμά-των αναδεικνύεται πολύ πε-ρισσότερο η πολιτική αστά-θεια και η έλλειψη συνοχής της ΕΕ.

Ας πάρουμε όμως τα πράγ-ματα με τη σειρά. Καταρχάς το ποσοστό συμμετοχής, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, έφτασε στο 43%. Ήταν το ίδιο με τις ευρωεκλογές του 2009 και δείχνει μια τάση που πα-γιώνει την αμφισβήτηση όχι μόνο στο οικοδόμημα της ΕΕ αλλά και στην πολιτική της λιτότητας που εφαρμόζει η κυρίαρχη οικονομική και πολιτική ελίτ. Δεύτερον: Το ποσοστό των κυβερνητικών

νεοφιλελεύθερων κομμά-των, δηλαδή το ενιαίο ποσο-στό της Κεντροδεξιάς, των Φιλελευθέρων και της Κε-ντροαριστεράς, έπεσε τώρα γύρω στο 60%, από 80% το 2009, με προφανή ενίσχυ-ση των άκρων και ιδίως της άκρας Δεξιάς. Τρίτο και εξί-σου σημαντικό: Τα εντελώς «αντίστροφα» αποτελέσματα στη Γαλλία και τη Γερμανία, που αποτελούν τους δύο βασικούς πυλώνες της ΕΕ. Στη μεν Γαλλία νίκησε ένα ακραίο εθνικιστικό κόμμα που είναι ενάντια στην ΕΕ και έχει οργανικούς δεσμούς με κομμάτι της γαλλικής άρχου-σας τάξης, ενώ στη Γερμανία ο κυβερνητικός φιλοευρω-παϊκός συνασπισμός έμεινε σχεδόν ακλόνητος. Ο συν-δυασμός αυτών των τριών πλευρών των εκλογικών απο-τελεσμάτων, όχι ξεκομμένος όμως από την παρατεταμένη οικονομική ύφεση, είναι που προάγει στην πρώτη γραμμή την αστάθεια και είναι το πι-θανό ότι θα δώσει τον τόνο των εξελίξεων στην Ευρώπη το επόμενο διάστημα.

Αφήνοντας όμως αυτή την πολύ γενική επισκόπηση των ευρωεκλογών, είναι ανάγκη να δούμε κάποια ξεχωριστά αποτελέσματα, αυτά που χρησιμοποίησαν τα ΜΜΕ για να παρουσιάσουν την «επέ-λαση της άκρας Δεξιάς».

[...]

ΒρετανίαΣτη Μεγάλη Βρετανία το UKIP βγήκε πρώτο κόμμα με 28% και είχε πραγματικά μια μεγάλη εκλογική επιτυχία, αλλά μόνο παραβλέποντας τους πραγματικούς και δυ-ναμικούς παράγοντες της κα-τάστασης. Η αποχή στις ευ-ρωεκλογές έφτασε στο 67%, πολύ πάνω από τον μέσο όρο της ΕΕ. Με αναγωγή στο συ-νολικό εκλογικό σώμα, το πρώτο κόμμα των ευρωε-κλογών παίρνει 9%, που είναι περισσότερο μια ένδειξη της κρίσης του αγγλικού κοι-νοβουλευτισμού παρά μια επίδειξη ισχύος των ρατσι-στών. Το ποσοστό του UKIP επίσης είναι εξαιρετικά άνισο και ανομοιογενές. Κερδίζει παντού όπου έχει αντιπά-λους από τους Τόρηδες και

τους Φιλελεύθερους, αλλά χάνει σχεδόν παντού όπου βρίσκεται απέναντι σε υπο-ψήφιους από την ευρύτερη Αριστερά. Και αυτό φαίνεται με σαφήνεια όταν εξετάσει κανείς τα αποτελέσματα στις μεγάλες πόλεις όπου τα σκορ που πετυχαίνει το UKIP είναι πολύ κάτω από το 28%. Η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση όμως απ’ όλες είναι αυτή του Λονδίνου. Η πιο προκλητική ρατσιστική εκλογική εκστρα-τεία (απ’ όλα τα ευρωπαϊκά ακροδεξιά κόμματα) μπήκε στο τεστ των εκλογών σε μια πόλη πολυεθνική, πολυπο-λιτισμική και πολυγλωσσική (στο καλύτερο δυνατό περι-βάλλον για τους ρατσιστές κάθε είδους, όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν). Ε, λοιπόν, το αποτέλεσμα ήταν ταπεινω-τικό για τους θριαμβευτές των ευρωεκλογών, γιατί βρέ-θηκαν στην τέταρτη θέση με 7%. Τα εκλογικά ποσοστά του UKIP όμως δεν μπορούν να μεταφραστούν σε ανεξάρ-τητη πολιτική δυναμική. Και ενώ οι επόμενες βουλευτικές εκλογές είναι το 2015, με τους Εργατικούς να διεκδικούν με αξιώσεις την πρωθυπουργία, η πρόταση του Φάρατζ για δημοψήφισμα για έξοδο από την ΕΕ μπορεί να αποδειχτεί πολύ επικίνδυνη για την ενό-τητα της άρχουσας ελίτ.

ΓαλλίαΤο Εθνικό Μέτωπο με το 25% πέτυχε μια ξεκάθαρη εκλογι-κή νίκη σε σχέση με τις προ-ηγούμενες ευρωεκλογές και σε σχέση με τις πρόσφατες βουλευτικές του 2012. Παρ’ όλα αυτά, για την επιτυχία του Εθνικού Μετώπου συ-νέπεσαν όλες οι δυνατές ευ-τυχείς συγκυρίες. Πρώτα απ’ όλα το εργατικό κίνημα βρί-σκεται σε σαφή υποχώρηση μετά την ήττα του, το 2010, για το ασφαλιστικό από τη δεξιά κυβέρνηση του Σαρκο-ζί. Μαζί με τη χρόνια οικονο-μική κρίση και την εξαπλωμέ-νη ανεργία, αυτή ήταν και η πιο σοβαρή προϋπόθεση για την επιτυχία των φασιστών. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η φασιστι-κή εκλογική καμπάνια βρήκε μπροστά της μια μεγάλη σει-ρά από ευκαιρίες: Η νεοφι-λελεύθερη κεντροαριστερή κυβέρνηση του Ολάντ, που

διαδέχτηκε τη Δεξιά, συνέχι-σε στον ίδιο δρόμο της λιτό-τητας με άμεσο αποτέλεσμα την αποξένωσή της από τις λαϊκές τάξεις. Ο πιο αντιδη-μοφιλής πρόεδρος ήταν μόνο μια πτυχή της πλατιάς αντι-κυβερνητικής δυσαρέσκειας που εξαπλώθηκε σε κάθε κοινωνικό στρώμα.

Ποια πολιτική δύναμη όμως θα μπορούσε να εκμεταλλευ-τεί αυτή την κατάσταση; Τρεις πολιτικές δυνάμεις «δηλώσαν υποψηφιότητα». Η παραδο-σιακή Δεξιά ήταν η πρώτη, αλλά είχε ήδη καταστραφεί ως εναλλακτική κυβερνητική προοπτική. Μια ατέλειωτη σειρά σκανδάλων και ένας ασταμάτητος αρχηγικός εσω-τερικός πόλεμος είχαν γκρε-μίσει την αυτοπεποίθησή της και είχαν πλήξει ανεπανόρθω-τα το πολιτικό της κύρος.

Η άλλη υποψηφιότητα ήταν το Αριστερό Μέτωπο, που κατόρθωσε στο τέλος να κρατήσει τα ποσοστά του, αλλά έχασε την ευκαιρία να βρεθεί μπροστά εκλογικά από την Κεντροαριστερά. Οι αιτίες για το μέτριο αποτέλε-σμά του βρέθηκαν στο εσω-τερικό της αριστερής συμ-μαχίας και η ευθύνη βαραίνει το Κομμουνιστικό Κόμμα. Η εκλογικίστικη τακτική του ΚΚ και η πολιτική «ανοικτών θυρών» προς τον Ολάντ έφθειραν ανεπανόρθωτα τη ριζοσπαστική δυναμική του Αριστερού Μετώπου.

Με έναν εύκολο αντίπαλο από τα δεξιά και χωρίς ριζο-σπαστική αντιπολίτευση από τα αριστερά, το Εθνικό Μέ-τωπο άρπαξε την ευκαιρία. Η επιτυχία του όμως δεν άνοιξε τη λεωφόρο για την κατάκτη-ση της εξουσίας, αλλά αντί-θετα όξυνε την πολιτική κρί-ση και έκανε πιο περίπλοκα τα πράγματα. Η πρώτη εκδή-λωση της κρίσης βρήκε την έκφρασή της στο ίδιο το κόμ-μα της Λε Πεν! Οι αντισημιτι-κές δηλώσεις του ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου προκάλε-σαν ήδη ανοικτή εσωτερική ρήξη, που βρήκε τον αντίλα-λό της στις πρώτες μαζικές αντιφασιστικές διαδηλώσεις εδώ και καιρό. Την ίδια ώρα αρχίζουν οι πρώτες κλαδικές απεργιακές ζυμώσεις...

[...]

Οι ευρωεκλογές και η ακροδεξιά

Από μεγάλη αντιφασιστική διαδήλωση στη Μασσαλία.

Του Joao Machado από το Sao Paulo, δημοσιεύτηκε

στην εφημερίδα «L’anticapitaliste»Μετάφραση Άννα Χριστοπούλου

Σ  ε όλες τις πόλεις όπου διε-ξάγεται σήμερα το Παγκό-σμιο Κύπελλο, υπάρχουν

καθημερινά διαδηλώσεις ενα-ντίον του: ενάντια στις μαζικές δαπάνες, στον αποκλεισμό των πληθυσμών, με εκατοντάδες έως χιλιάδες διαδηλωτές. Σε μεγάλο βαθμό, η σκληρότητα της κατα-στολής εξηγεί την περιορισμένη συμμετοχή σ’ αυτές τις κινητο-ποιήσεις...

Σύμφωνα με το «Valor Economico», που αποτελεί καλό παράδειγμα του εργοδοτικού Τύπου, την Παρασκευή 13 Ιου-νίου «η έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου δίνει την εντύπωση ότι η πολιτική της κυβέρνησης είναι να μην αφήνει περιθώρια για την εξέλιξη γεγονότων που μπορούν να διαταράξουν την πρόσβαση στα στάδια και στις περιοχές “Fan Fest” της FIFA. Ακόμα και μικρές δράσεις κατεστάλησαν (...). Έτσι, οι ομάδες που προσπάθησαν να κάνουν δράσεις κριτικής ενάντια στο Κύπελλο δεν μπορούν να δι-

αδηλώσουν για πολλή ώρα, εξαι-τίας της ισχυρής αστυνομικής καταστολής»...

Για να μη «διαταράσσεται η πρόσβαση», ισχυρές αστυνομι-κές δυνάμεις έχουν ως στόχο την αποτροπή των διαδηλώσεων. Ο αριθμός των αστυνομικών είναι συχνά μεγαλύτερος από εκείνον των διαδηλωτών. Η στρατιωτική αστυνομία δικαιολογεί την κατα-στολή των διαδηλωτών λέγοντας ότι εμποδίζει «τις καταστροφές της πολιτιστικής κληρονομιάς»... Αλλά αυτό που συμβαίνει πιο συ-χνά είναι ότι είναι η ίδια η αστυνο-μία που προκαλεί συγκρούσεις: βόμβες δακρυγόνων, πλα-στικές σφαίρες... Σε πολλά συμβάντα υπήρχαν δεκά-δες τραυματίες. Πολλοί διαδηλωτές υπέστησαν σωματική έρευνα και κρατούνται, μερικοί για περισσότερο από μία ημέρα, ενώ άλλοι έχουν κληθεί για ανάκριση στα αστυνομικά τμήματα.

Η περίπτωση της κα-ταστολής που έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν αυτή μιας δημοσιο-γράφου του Media Ninja,

ενός δικτύου που από το 2013 κά-νει ζωντανές μεταδόσεις, ρεπορ-τάζ και δημοσιεύει φωτογραφίες των διαδηλώσεων στο Διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα. Στο

Μπέλο Ορι-ζόντε (στην

ε π α ρ -

χία Minas Gerais), η 19χρονη Karinny Magalhaes συνελήφθη, κακοποιήθηκε, ξυλοκοπήθηκε (και με χτυπήματα με κλομπ) μέχρι λιποθυμίας. Μετά συνελή-φθη και μεταφέρθηκε στο νοσο-κομείο... για να καταλήξει τελικά στη φυλακή. Αφέθηκε ελεύθερη μετά την παρέμβαση δικηγόρων.

Οι διαδηλωτές αντιστέκονται

Η αυξημένη σκληρότητα της καταστολής συμβάλλει σε μεγά-λο βαθμό στο να αποθαρρύνει

τους διαδηλωτές από την αρχή του Παγκόσμιου Κυπέλλου,

το οποίο ονομάστηκε «το Κύπελλο των Κυπέλ-

λων» από την επίση-μη προπαγάνδα και μετονομάστηκε σε «Κύπελλο των αστυ-νομικών δυνάμεων» από τους διαδηλω-τές. Όμως, παρά την καταστολή οι

διαδηλώσεις συνεχί-ζονται. Φυσικά δεν εί-

ναι τόσο μεγάλες όπως για παράδειγμα κατά τη

διάρκεια του Ιουνίου του 2013. Αλλά τίποτα δεν δεί-

χνει ότι θα σταματήσουν τις επόμε-νες ημέρες.

Σε αυτό το κλίμα της διαμαρτυ-ρίας γίνονται αρκετές απεργίες, μερικές φορές μικρές, όπως των οδηγών λεωφορείων του Natal, στην πολιτεία του Rio Grande do Norte, μερικές φορές παρατετα-μένες, όπως των καθηγητών και του διοικητικού προσωπικού των πανεπιστημίων στην πολιτεία του Sao Paulo, ή του προσωπι-κού των ομοσπονδιακών πανεπι-στήμιων, απεργίες που διαρκούν για αρκετές εβδομάδες.

Τέλος, ας υπογραμμίσουμε ότι υπάρχουν επίσης πολλοί Βραζι-λιάνοι/ες που γιορτάζουν για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το πιο πι-θανό είναι ότι η πλειονότητα του πληθυσμού παρακολουθεί τα παι-χνίδια στην τηλεόραση, εκτός από τους λίγους που ήταν σε θέση να αγοράσουν εισιτήρια και να πάνε στα στάδια... Αλλά μέχρι στιγμής η ατμόσφαιρα είναι έτσι κι έτσι. Μπορεί να γίνει πιο γιορτινή, ειδικά αν η βραζιλιάνικη ομάδα είναι νικη-φόρα. Αλλά έτσι κι αλλιώς, απέχει πολύ από το κλίμα μέσα στο οποίο συνήθως διεξάγεται το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου.

Σίγουρα η Βραζιλία έχει αλλάξει!

www.dea.org.grΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

25 Ιούνη 2014

Βραζιλία: «Το Κύπελλοτων αστυνομικών δυνάμεων»

Το κίνημα και η πολιτική Του Fernando Silva,

γενικού γραμματέα του PSOL Αποσπάσματα από συνέντευξη στη

l’Anticapitaliste

Έχει κάποια πολιτική έκφρα-ση η κοινωνική ριζοσπαστι-κοποίηση που εκδηλώνεται για  αρκετούς  μήνες  στη Βραζιλία,  ιδιαίτερα  ενάντια στο υψηλό κόστος ζωής;

Υπάρχει μια πολύ οξεία αντί-φαση στη διαδικασία. Οι μέρες του Ιούνη του 2013 έδειξαν μια τεράστια διάβρωση της λαϊκής υποστήριξης και μια κρίση της παραδοσιακής πολιτικής εκπρο-σώπησης, συμπεριλαμβανομένων των συνδικάτων, που είναι από τους πιο αδύναμους θεσμούς. Αλλά δεν έχει αναπτυχθεί μέχρι τώρα μια διαδικασία οικοδόμησης μιας πανεθνικής ηγεσίας ή νέων μαζικών οργανώσεων και σαφών αναφορών σε ένα νέο πολιτικό σχέδιο.

Υπάρχουν κλαδικές και μερικές εκφράσεις όπως το Κίνημα για Ελεύθερη Μετακίνηση (MPL) που

απέκτησε τεράστια σημασία τον Ιούνη του 2013 γιατί βρέθηκε επι-κεφαλής του αγώνα για συγκοι-νωνίες και για μείωση στις τιμές των εισιτηρίων σε λεωφορεία, τρένα και μετρό στο Σάο Πάου-λο. Σήμερα, το MTST (κίνημα των άστεγων εργατών) έχει κερδίσει μεγάλο σεβασμό και έχει αναδει-χθεί σε σημείο αναφοράς πανε-θνικά, αν και είναι ισχυρότερο στο Σάο Πάουλο. Αλλά αυτά τα κινήματα είναι μερικά και δεν θέτουν το ζήτημα της δημι-ουργίας νέων δομών γενικής ηγεσίας ή δεν στοχεύουν να συμμετέχουν σε αυτήν τη συζήτηση...

Το βασικό ζήτημα είναι πως υπάρχει ένα χάσμα, ένα κενό γενεών ανάμεσα στην παλιά και τη νέα Αριστερά. Η νεολαία, τα νεότερα τμήματα του πληθυσμού, ήταν ο κορ-μός των διαδηλώσεων του Ιούνη του 2013 και είναι κυρίως αυτοί που αποτελούν την κινητήρια δύ-ναμη των διαδοχικών κινητοποι-ήσεων. Αυτή η γενιά μπήκε στην

πολιτική μέσα από το σχολείο των δρόμων και βλέποντας το PT στην εξουσία. Δηλαδή, στα μά-τια της νεολαίας η Αριστερά είναι στην εξουσία. Γι’ αυτόν τον λόγο

υπάρχει μια πολύ ισχυρή διαδικασία άρνησης, υπάρ-χει πολλή δυσπιστία προς τα παραδοσιακά εργαλεία

όπως το κόμμα, τα συνδι-κάτα και όσον αφορά το τι εί-

ναι ο σοσιαλισμός. Είμαστε στην αρχή μιας επανακινητοποίησης του κινήματος στη Βραζιλία, με ένα υπαρκτό ρήγμα ανάμεσα στο παλιό και το νέο, αλλά υπάρχουν πολλές αβεβαιότητες, καθώς

μόνο η εξέλιξη της διαδικασί-ας και η καλή συμμετοχή της

ριζοσπαστικής, αντικαπιταλι-στικής Αριστεράς μπορούν να σχηματοποιήσουν νέα ερ-γαλεία και μια νέα πολιτική ηγεσία που θα είναι ικανή να ξεκινήσει ένα νέο πολιτικό σχέδιο συστημικής ρήξης που θα έχει και μαζική υπο-

στήριξη.

Ποιες είναι οι προοπτικές για τη βραζιλιάνικη Αριστε-ρά,  ιδιαίτερα  στις  εκλογές του Οκτώβρη;

Παραμένει δύσκολο να το

προβλέψουμε. Γενικά, η κατά-σταση είναι πολύ καλύτερη για να μπορέσει μια αντικαπιταλιστι-κή Αριστερά να κατακτήσει με-γαλύτερη ορατότητα στις εκλο-γές. Το κενό στα αριστερά του PT είναι ένας ανοιχτός χώρος, αλλά δεν είναι μια πλατιά λεωφόρος. Για την πλειοψηφία του λαού, το PT εξακολουθεί να θεωρείται το μικρότερο κακό, δεδομένου ότι οι εναλλακτικές στα δεξιά και το «Κέντρο» είναι αναποτε-λεσματικές ή και καταστροφικές στα μάτια των περισσότερων αν-θρώπων. Από την άλλη, υπάρχει δυσπιστία ή και απαξίωση προς τα κόμματα και τις εκλογές και αυτό είναι πολύ ισχυρό στη νε-ολαία. Έρευνες και αναλύσεις έχουν δείξει πως οι ερχόμενες εκλογές θα σημαδευτούν από σημαντική αύξηση στην αποχή (αν και η ψηφοφορία είναι υπο-χρεωτική στη Βραζιλία), στα λευ-κά και τα άκυρα.

Επιπλέον, δεν θα υπάρξει κοι-νός υποψήφιος από τα κόμματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς...

κρίση εκπροσώπησης