201.14.9.2013

Ασ’ σην γέννα μ’ ´κι είχα μάνναν,Χαριτίδης Κ. Ιωάννης, Χαρίτον.

Ασ’ σην γέννα μ’ ´κι είχα μάνναν, εγάπην ´ς σην ζωή μ’,μαύρον έτονε ο κόσμο μ’, κι’ άκλερον η _ή μ’,

./.Το κουνί μ’ έτον φλιμένον, το δώμα μ’ σκοτεινόν,

Άνοστον τ’ολίγον γάλα μ’, το ψωμί μ’ πικρόν,./.

Τ’ όνεμα σ’ εμάτσα μάννα μ’, γραμμένον ´ς σο ταφί σ’,θα κρατώ ους ν’ανταμούμες, αφ’μένον το κερί σ’,

./.Το κορμόπο σ’ π’ εν’ θαμμένον, έρημον η γήν,

Μαννίκα μ’ ηλικιώθα, ορφανόν παιδίν,./.

Το καντήλ’ισ’ λαδωμένον, εικόνα σ’ φωτεινόν,Κάθαν βράδον και ημέραν, πάντα ζωντανόν.

Μετάφραση στην Ν.Ε.Από την γέννησή μου δεν γνώρισα μητέρα, αγάπη στην ζωή μου,

άσχημος ήταν ο κόσμος μου, άτυχη η ψυχή μου,./.

Η κούνια μου ήταν θλιμένη, το δωμάτιό μου σκοτεινό,Άνοστο το λίγο γάλα μου, το ψωμί μου πικρό,

./.Το όνομά σου έμαθα μητέρα, το είδα γραμμένο στον τάφο σου,

Θα κρατώ μέχρι να σε συναντήσω, αναμένο το κερί σου,./.

Εκεί που είναι θαμμένο το κορμάκι σου, έρημη η γή,Μόνος μου μεγάλωσα, ορφανό παιδί,

./.Το καντήλι σου πάντα με λάδι, η εικόνα σου φωτεινή,

Κάθε βράδη και ημέρα, πάντα ζωντανή.

Προστατεύεται από τον N.2121-1993 περί ΠνευματικώνΔικαιωμάτων