Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού

Άρθρο 2

Όλα τα παιδιά είναι ίσα.

Έχουν δικαίωμα να τα αντιμετωπίζουν

χωρίς διακρίσεις λόγω της φυλής, του φύλου,

της γλώσσας, της θρησκείας, των απόψεων,

της περιουσίας, της κατάστασης,

των ιδιαίτερων αναγκών ή

της εμφάνισής τους.

Παρ’ όλα αυτά, οι διακρίσεις συνεχίζουν και υπάρχουν

Μόνο 1 στους 4 νέους στην Ελλάδα δηλώνει

ότι γνωρίζει τα δικαιώματά του σε περίπτωση

που πέσει θύμα διακρίσεων.

Όλοι έχουμε ανάγκη να ζούμε , να παίζουμε , να χαιρόμαστε, να σκεπτόμαστε, να αγαπάμε και να μας

αγαπούν

Είμαστε όλοι και όλες ίσοι. Δεν έχει

σημασία το χρώμα, αν είμαι αγόρι

ή κορίτσι, από ποια χώρα έρχομαι

τι γλώσσα μιλάω και ποια είναι η

θρησκεία μου. Έχω δικαίωμα να με

αντιμετωπίζουν το ίδιο και να με

σέβονται.

Παιδική Εργασία

(Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού» - άρθρο 32, 1989)

Η παιδική εργασία αναφέρεται στην απασχόληση των

παιδιών σε τακτική και συνεχή εργασία. Η πρακτική αυτή

θεωρείται εκμετάλλευση από πολλούς διεθνείς

οργανισμούς και είναι παράνομη σε πολλές χώρες.

Για 100 εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο, αυτή τη χρονιά δεν

χτύπησε το κουδούνι του σχολείου, απλούστατα γιατί δεν

πηγαίνουν σχολείο επειδή δουλεύουν, σύμφωνα με εκτιμήσεις

της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας.

ο Συνήγορος του Παιδιού υπολογίζει ότι στην πραγματικότητα οι ανήλικοι εργαζόμενοι στην Ελλάδα

ξεπερνούν τις 100.000.

«Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν το

δικαίωμα του παιδιού να προστατεύεται από

την οικονομική εκμετάλλευση και από την

εκτέλεση οποιασδήποτε εργασίας που ενέχει

κινδύνους ή που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο

την εκπαίδευσή του ή να βλάψει την υγεία του

ή τη σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική ή

κοινωνική ανάπτυξή του...»

ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ

«Κάθε παιδί πρέπει να είναι σε θέση να αναπτύσσεται κατά τρόπο

φυσιολογικό σωματικά, ηθικά και πνευματικά.»

Ένα από τα πολλά άρθρα της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του

παιδιού. Το μυαλό μου τρέχει στο βιβλίο που μας διάβασε η δασκάλα

μας στην τάξη πριν λίγες εβδομάδες. Ήταν η ιστορία του «Ικμπάλ» ενός

παιδιού που κακοποιήθηκε σωματικά και πνευματικά αλλά στο τέλος ,

ευτυχώς, κατόρθωσε να ξεφύγει από τον εφιάλτη.

Εικόνες φοβερές ζωντανεύουν στο μυαλό μου. Παιδιά εξάχρονα,

δεκάχρονα, δωδεκάχρονα δεμένα με αλυσίδες μέσα σε μια υγρή και

βρόμικη αποθήκη που οι ακτίνες του ήλιου δεν φτάνουν ποτέ. Τα σημάδια

από το ξύλο και την κακοποίηση βαθιά. Λίγο νερό και φαγητό, πολλή

δουλειά και ξύλο. Κανένα δικαίωμα στη μόρφωση και το παιχνίδι, καθόλου

σεβασμός προς τη σωματική ακεραιότητά τους, καμιά βοήθεια. Ο νόμος

του δυνατού καταπατά όλα τα δικαιώματα του παιδιού. Και η κοινωνία;

Κλείνει τα μάτια και τα αυτιά ανίκανη να αντιδράσει. Μόνο κάποια

ιδρύματα και οργανισμοί κάνουν προσπάθειες να κάνουν γνωστό το

πρόβλημα της κακοποίησης των παιδιών στις υποανάπτυκτες χώρες,

χωρίς όμως να καταφέρουν να συγκινήσουν τον σύγχρονο κόσμο.

Αυτά συμβαίνουν στις «απολίτιστες χώρες». Τι συμβαίνει όμως στις

«πολιτισμένες και αναπτυγμένες χώρες»; Δυστυχώς και εδώ υπάρχουν

κακοποιημένα παιδιά. Παιδιά που κακοποιούνται σωματικά και ψυχικά,

που ζητούν βοήθεια αλλά η κοινωνία τους γυρίζει την πλάτη. Μόνο κάποια

περιστατικά γίνονται γνωστά μέσα από τις εφημερίδες, το διαδίκτυο, την

τηλεόραση. Και μόνο τότε αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει πρόβλημα παιδικής

κακοποίησης. Μετά το ξεχνάμε και συνεχίζουμε τη ζωή μας κανονικά.

Μέχρι να γίνει κάποιο άλλο περιστατικό γνωστό για να αρχίσουμε να

μιλάμε και πάλι για την παραβίαση των δικαιωμάτων του παιδιού.

Πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη ενημέρωση των πολιτών, μεγαλύτερη

δημοσιότητα από τον τύπο και τα άλλα μέσα ενημέρωσης για θέματα που

αφορούν παιδιά. Υποχρέωση όλων είναι να προστατέψουν τα παιδιά και τα

δικαιώματά τους και να μη μένουν αδιάφοροι όταν αυτά παραβιάζονται

σ’όλες τις χώρες του κόσμου, δημοκρατικές ή αυταρχικές, πολιτισμένες ή

απολίτιστες.

(Μαργαρίτα Παπαγεωργίου μαθήτρια Στ΄τάξης)

Πρόσφυγες

Σε όλους μας είναι οικεία η εικόνα τους; Ορδές ανθρώπων με ζωγραφισμένη

στο πρόσωπό τους τη φρίκη ,

πήραν το δρόμο της φυγής με

την ελπίδα όχι για καλύτερη ζωή

, επαγγελματική σταδιοδρομία ή

ταξιδιωτικές εμπειρίες αλλά με

την ελπίδα για ΖΩΗ.

Βλέποντας εικόνες προσφύγων που προσπαθούν να ξεφύγουν από την πείνα

και τον πόλεμο νιώθεις θλίψη και συμπόνια για

τους ανθρώπους αυτούς που είναι αναγκασμένοι

να εγκαταλείψουν τον τόπο τους και κάτω από

δύσκολες συνθήκες , χωρίς φαγητό και νερό, να

βαδίζουν μερόνυχτα.

Οι πρόσφυγες είναι δέντρα ξεριζωμένα που

πρέπει να ευδοκιμήσουν σε όποιο χώμα και αν μεταφυτευτούν . Μπορούν;

Ο Ελληνισμός γνωρίζει καλά τη γεύση της

προσφυγιάς .Εάν εμείς αντιμετωπίζουμε

ρατσιστικά και άνανδρα τους πρόσφυγες , δε θα

ήταν σαν να προδίδουμε τις γιαγιάδες και τους

παππούδες μας; Την ίδια την ιστορία μας , την ίδια την

πατρίδα μας , η οποία ένωνε μια ζωή ανθρώπους

και πολιτισμούς.

Μην τους εκμεταλλεύεστε…!

Φερθείτε σωστά και ανθρώπινα.

Σαν νέοι που είμαστε διεκδικούμε έναν καλύτερο κόσμο.

ΔΕ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

( Κατερίνα Φύσαρη , Χρήστος Καλαϊτζής μαθητές της Στ’ τάξης του 8ου

Δημ. Σχ. Ξάνθης )

Αληθινές ιστορίες που δεν πρέπει να ξεχνάμε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΤΗ ΣΤΕΛΛΑ ΓΚΑΒΑΚΗ,

ΠΡΟΣΦΥΓΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΑΚΗ

1η Ερώτηση: Γιαγιά, από πού κατάγεσαι και πόσο χρονών είσαι;

Απάντηση : Κατάγομαι από το Τοπτσίκιοϊ της Ανατολικής Θράκης και

είμαι γεννημένη τον Αύγουστο του 1921.

2η Ερώτηση: Πώς ζούσατε στην Ανατολική Θράκη;

Απάντηση: Ζούσαμε μια ήρεμη ζωή μέχρι που εγκαταλείψαμε τα σπίτια

μας και τα ζώα μας. Όλα αυτά μου τα αφηγούνταν η μαμά μου , η

Κυράνη.

3η Ερώτηση: Μίλησέ μου για τη στιγμή που οι Έλληνες αναγκάστηκαν

να φύγουν απ’ την Ανατολική Θράκη σαν πρόσφυγες.

Απάντηση: Το 1922 , όταν πια ήμουν ενός έτους έγινε ο μεγάλος

διωγμός των Ελλήνων απ’την Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη .

Δέκα οικογένειες απ’το Τοπτσίκιοϊ ξεκινήσαμε με τα πόδια και με

κάρα να διασχίσουμε την

Ανατολική Θράκη και να

εγκατασταθούμε στην

Ελλάδα. Στα κάρα που τα

έσερναν βόδια είχαμε

φορτώσει σιτάρι, αλεύρι,

καμιά κατσαρόλα. Ένα μήνα

διασχίζαμε την Ανατολική Θράκη μέχρι να φτάσουμε στην περιοχή της

Ξάνθης. Οι γυναίκες μαγείρευαν στην κατσαρόλα και ζύμωναν ψωμί.

4η Ερώτηση : Όταν ήρθατε στην Ελλάδα πού πήγατε;

Απάντηση: Όταν φτάσαμε στην Ελλάδα εγκατασταθήκαμε στο Τσιφλίκι

του Χασάν Αγά. Κάθε οικογένεια είχε ένα δωμάτιο. Στην ίδια περιοχή

φτάσανε και άλλες οικογένειες από άλλα μέρη της Αν. Θράκης και

χτίσανε καλύβες γύρω απ’το τσιφλίκι.

5η Ερώτηση: Πού μείνατε τα πρώτα χρόνια , εφόσον δεν είχατε καμία

περιουσία και πώς ζούσατε;

Απάντηση: Όταν εγκατασταθήκαμε στο Τσιφλίκι του Χασάν Αγά οι

άντρες πήγαιναν στη γύρω περιοχή που ήταν κάμπος, έκοβαν ξύλα και

τα πουλούσαν στην Ξάνθη. Επίσης είχαμε τα ζώα που φέραμε από την

Ανατολική Θράκη , τις αγελάδες δηλαδή, που τις αρμέγαμε και πίναμε

το γάλα και κάναμε τυρί και βούτυρο για να τρώμε.

6η Ερώτηση: Πώς σας υποδέχθηκε η τοπική κοινωνία; Υπήρξαν

αντιπαλότητες μεταξύ των προσφύγων και των ντόπιων;

Απάντηση: Οι ντόπιοι δεν μας φέρθηκαν άσχημα. Το 1928 το κράτος

δημιούργησε στο μέρος που μέναμε το χωριό Ελμαλί και έδωσε

οικόπεδα σ’εμάς τους πρόσφυγες. Έστειλε εργάτες οι οποίοι μας

βοήθησαν να χτίσουμε σπίτια από πλιθιά . Τέλος έδωσε και μια

ομολογία σε κάθε οικογένεια. (Δάφνης Δημήτριος μαθητής της Στ΄

τάξης)

ΝΙΚΑΜΕ ΤΗ ΦΟ-ΒΙΑ-ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ ΦΙΛΙΑ

Βία και εκφοβισμός

Είναι όταν ένας μαθητής δέχεται επιθετικές και βίαιες

συμπεριφορές από έναν ή πολλούς συμμαθητές του , με

σκοπό να τον κάνουν να νιώσει άσχημα και να του

προκαλέσουν πόνο στο σώμα και στην ψυχή του.

Ο εκφοβισμός και η βία εκδηλώνονται:

Α) Με λόγια

Βρισιές

Πειράγματα

Απειλές

Κοροϊδίες

Β) Με πράξεις

Κλοτσιές

Μπουνιές

Σπρωξίματα

Χτυπήματα

Γ) Με συμπεριφορές

Απομόνωσης

Αποκλεισμού από παρέες και φίλους

Αποκλεισμού από παιχνίδια και αθλητικές

δραστηριότητες

Δ) Με τα κινητά & το ίντερνετ

Τι μπορείς να κάνεις:

1. Μην ντρέπεσαι γι’ αυτό που σου συμβαίνει

2. Μίλησε στους γονείς σου ή στο δάσκαλό σου

αυτό δεν είναι «κάρφωμα» .

3. Να είσαι σίγουρος ότι και οι γονείς σου και ο δάσκαλός σου

σε νοιάζονται, σε καταλαβαίνουν και θα κάνουν τα πάντα να

σε βοηθήσουν . Μίλησε με κάποιους συμμαθητές σου γι΄ αυτό

και θα δεις πως θα σε καταλάβουν.

4. Όταν σε προσβάλλουν , μη δείξεις ότι στεναχωριέσαι , μην

«τσιμπήσεις» .Βρες τη δύναμη να πεις δυνατά «παράτα με…

άσε με ήσυχο » και φύγε με ψηλά το κεφάλι.

5. Αν φοβάσαι ότι θα σε δείρουν , φρόντισε να είσαι πάντα με

κάποιον συμμαθητή σου .

Τι πρέπει να ξέρεις:

Δεν πρέπει να ξεχνάς ότι είναι βασικό δικαίωμα κάθε παιδιού να

πηγαίνει στο σχολείο χωρίς να φοβάται ότι κάποιο άλλο παιδί

μπορεί να το ταπεινώσει , να το εξευτελίσει και να του επιβληθεί

με τη βία ανεξάρτητα από:

Αν είναι αγόρι ή κορίτσι

Την εμφάνισή του

Τις ικανότητες που έχει

Την πατρίδα που έχει

Την θρησκεία που πιστεύει

Ποίημα

Όταν Άγγελοι κλαίνε το χάραμα, είναι που ξυπνούν παιδιά για τη δουλειά, (σκλάβοι - παιδιά, εκατομμύρια τέσσερα)

και εμείς αδιαφορούμε. ---.---

Όταν Άγγελοι κλαίν' την αυγή είναι που παιδιά δε θα παίξουν και σήμερα, δε θα πάνε σκολειό, δε θα γελάσουν αμέριμνα. - -.---

Πέτρες θα σπάσουν, χαλιά θα υφάνουν, καφέ θα μαζέψουν, μπάλες και ό,τι άλλο θα κατασκευάσουν,

παιδάκια-σκλάβοι του 2013,

όνειδος και απέραντη αισχύνη μας.

Είμαστε όλοι μοναδικοί και διαφορετικοί,

όλοι όμως έχουμε δικαιώματα Και υποχρεώσεις.

Η συμπεριφορά μας απέναντι στους άλλους

είναι σημαντική!

Go-φύγε

Τηλεφωνικές γραμμές για παιδιά και εφήβους

1107 Εθνική Γραμμή Παιδικής Προστασίας δωρεάν, 24 ώρες, κάθε

μέραΆμεση ενημέρωση και επείγουσα συμβουλευτική, ψυχολογική και

κοινωνική στήριξη για θέματα που σε απασχολούν ή αν βρίσκεσαι σε

κίνδυνο. Διασύνδεση με τις κατάλληλες υπηρεσίες, κινητοποίηση

μηχανισμών επείγουσας παρέμβασης. Επίσης, ενημέρωση και

συμβουλευτική σε γονείς για θέματα που αφορούν τα παιδιά τους και τον

γονικό ρόλο τους.

1056 Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά

δωρεάν, 24 ώρες, κάθε μέρα «Το χαμόγελο του παιδιού»

Δέχεται καταγγελίες για παιδιά-θύματα κακοποίησης. Παρεμβαίνει επιτόπου

αν βρίσκεσαι σε κίνδυνο. Ψυχολογική στήριξη σε παιδιά και εφήβους και

συμβουλευτική σε γονείς και εκπαιδευτικούς. Πληροφορίες και κατευθύνσεις

για θέματα που αφορούν τα δικαιώματα των παιδιών και την παιδική

προστασία.

80011 80015 Γραμμή Βοηθείας ΥποΣΤΗΡΙΖΩ

δωρεάν, Δευτέρα έως Παρασκευή: 9:00πμ-3:00μμ

Απευθύνεται σε εφήβους και στις οικογένειές τους.

Παρέχει στήριξη και συμβουλές για θέματα που

σχετίζονται με τη χρήση του διαδικτύου, του κινητού

τηλεφώνου και των ηλεκτρονικών παιχνιδιών

(παρενόχληση, εξάρτηση, επιβλαβές περιεχόμενο,

παιδοφιλία κ.α.).

115 25 Γραμμή Μαζί για το Παιδί χρέωση

μιας αστικής μονάδας, Δευτέρα έως

Παρασκευή: 9:00πμ-9:00μμ

Παροχή συμβουλών και κατευθύνσεων σε

παιδιά, εφήβους, γονείς και

εκπαιδευτικούς.

800 11 32 000 Γραμμή του Συνηγόρου του Παιδιού για παιδιά

δωρεάν, Δευτέρα έως Παρασκευή: 9:00πμ-4:00μμ

Πληροφορίες για το πώς μπορεί να σε βοηθήσει ο Συνήγορος αν νομίζεις

ότι παραβιάζεται κάποιο δικαίωμά σου ή επειδή αντιμετωπίζεις εσύ ή

φίλοι/ες σου ένα σοβαρό πρόβλημα.