ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ 1η

Ονοματεπώνυμο: Παλάνης Αθανάσιος

Τάξη (-εις):που μπορεί να απευθύνεται: Στ΄

Γνωστικό αντικείμενο: Γλώσσα

Ενότητα: 2η Ενότητα «Κατοικία»

Λογισμικά που θα χρησιμοποιηθούν: Λογισμικό κειμενογράφου

Εκτιμώμενη διάρκεια: 1 ώρα

Διδακτικοί Στόχοι

Α. Ως προς το γνωστικό αντικείμενο Να αναγνωρίσουν τα επίθετα Να εντοπίσουν τους προσδιορισμούς τόπου

Β. Ως προς τη χρήση των νέων τεχνολογιών Να εξοικειωθούν με τη μορφοποίηση κειμένου και συγκεκριμένα με την

επισήμανση λέξεων και την αλλαγή χρώματος γραμματοσειράς

ΠεριγραφήΟι μαθητές θα πρέπει να εντοπίσουν στο φύλλο εργασίας που τους δίνεται τα επίθετα και τους τοπικούς προσδιορισμούς χρησιμοποιώντας στοιχεία μορφοποίησης μέσα από το λογισμικό του κειμενογράφου. Συγκεκριμένα θα πρέπει στην α΄ άσκηση να επισημάνουν τα επίθετα που υπάρχουν στο κείμενο χρησιμοποιώντας την επισήμανση κειμένου και στη β΄ άσκηση θα πρέπει να αλλάξουν το χρώμα γραμματοσειράς στους προσδιορισμούς τόπου που υπάρχουν χρησιμοποιώντας την αλλαγή χρώματος γραμματοσειράς.

ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

1. Στο παρακάτω κείμενο υπάρχουν «κρυμμένα» επίθετα και μετοχές με λειτουργία επιθέτου. Να επισημάνετε με κόκκινο τα αρσενικά, με πράσινο τα θηλυκά και με κίτρινο τα ουδέτερα επίθετα.

«Το χωριό μου είναι στην Κρήτη. Πρόκειται για παραθαλάσσιο οικισμό. Το

σπίτι που έχουμε είναι διώροφο. Αν και είναι εξοχική κατοικία, διαθέτει

όλες τις ανέσεις. Το δωμάτιό μου είναι ευρύχωρο και διακοσμημένο ωραία.

Στο σαλόνι έχουμε τοποθετήσει κρυστάλλινους πολυελαίους. Τους τοίχους

τους έχει στολίσει η μητέρα μου με ασημένιες εικόνες. Έχουν σκαλιστεί

πάνω τους θρησκευτικές παραστάσεις. Το πάτωμα είναι ξύλινο. Η

εξώπορτα είναι σιδερένια. Στο μπαλκόνι έχουμε μια κουνιστή πολυθρόνα.

Εκεί κάθομαι το απόγευμα και κοιτάζω τον ανθοστόλιστο κήπο μας.»

2. Στο κείμενο που ακολουθεί υπάρχουν διάφοροι λέξεις ή φράσεις που δηλώνουν τόπο. Να μετατρέψεις το χρώμα γραμματοσειράς σε κόκκινο στα επιρρήματα και σε γαλάζιο τις φράσεις που δηλώνουν τόπο.

«Όταν ήρθαμε σ’ αυτό το σπίτι, το πρώτο πράμα που πήρε το μάτι μου, σαν βγήκα στο μπαλκόνι, ήταν το αντικρινό μπαλκονάκι, που το είχαν περιτριγυρισμένο με σύρμα ως απάνω και έμοιαζε με κοτέτσι ή κλουβί άγριου ζώου. Μέσα σ’ αυτό το κλουβί τριγύριζε σαν φυλακισμένο αγριμάκι ένα παιδί κάπου τριών χρονών. Σε μια γωνιά του μπαλκονιού ήταν στοιβαγμένα καταγής παιχνίδια. Παναγιά μου και Χριστέ μου! Τι παιχνίδια και κακό είναι αυτό; Μεγάλα αυτοκίνητα από πλαστικό, κούκλες πελώριες, ελέφαντες, άλογα, όλα νεκρά και άψυχα. Το παιδί όμως δε γυρίζει να τα δει. Με τα δυο του χέρια κρατά το κάγκελο και χώνει το μουτράκι του ανάμεσα, προσπαθώντας να δει τις γάτες που τριγυρίζουν κάτω στην πρασιά…»