17

1Ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ- ΣΧΕΔΙΟ ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ 1.1 Τι είναι το σχέδιο επένδυσης; Το σχέδιο επένδυσης είναι μια πολυσύνθετη δραστηριότητα, που αναλαμβάνει κάποιος επιχειρηματικός φορέας (επενδυτής) και απαιτεί μια σειρά από καλά σχεδιασμένες αποφάσεις και ενέργειες διάθεσης σπανίων πόρων (κόστος), για να δημιουργηθεί σε επιλεγμένη θέση μια νέα παραγωγική μονάδα ή να επεκταθεί υφιστάμενη, που έχει ορισμένο χρόνο ζωής και παράγει αγαθά και υπηρεσίες (ωφέλειες), τα οποία ζητούνται στο εσωτερικό ή το εξωτερικό.

18

Τα κυριότερα στοιχεία του σχεδίου επένδυσης είναι τα εξής : 1. Αποτελεί πολυσύνθετη δραστηριότητα, που αναλαμβάνει κάποιος υπεύθυνος επιχειρηματικός φορέας ως επενδυτής, ο οποίος πρέπει να πάρει ορισμένες καλά μελετημένες και σχεδιασμένες αποφάσεις για την ολοκλήρωση του σχεδίου επένδυσης σε παραγωγική μονάδα. 2. Απαιτεί τη διάθεση σπανίων (εδαφικών εκτάσεων, κεφαλαίων, ειδικευμένων

εργατών, διευθυντικών στελεχών κλπ.) που συνιστούν το κόστος του. Οι πόροι που χρησιμοποιούνται στο σχέδιο επένδυσης εκφράζονται σε χρηματοδότηση, η οποία εξασφαλίζεται κατά ένα μεγάλο μέρος από τους χρηματοδοτικούς φορείς (τράπεζες κλπ.).

3. Δημιουργεί μια νέα παραγωγική μονάδα ή είναι επέκταση υφιστάμενης ή

μπορεί να πάρει και τη μορφή συμμετοχής σε παραγωγική ή άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα.

19

4. Γίνεται σε ορισμένο τόπο (θέση εγκατάστασης του σχεδίου επένδυσης).

5. Έχει ορισμένο χρόνο παραγωγικής ζωής (περίοδος παραγωγικής λειτουργίας του σχεδίου επένδυσης). 6. Παράγει αγαθά ή και υπηρεσίες που αποτελούν τις ωφέλειες ή τα έσοδά του. 7. Δημιουργείται κυρίως για να ικανοποιήσει τη ζήτηση στη χώρα ή το

εξωτερικό για τα αγαθά ή τις υπηρεσίες που θα προσφέρει.

20

Πρέπει να τονίσουμε ιδιαίτερα ότι το σχέδιο επένδυσης γίνεται με την πρωτοβουλία ευθύνης, διοίκησης, οργάνωσης & κατεύθυνσης ενός επιχειρηματικού φορέα (μάνατζμεντ) και αποτελεί οικονομοτεχνικό συνδυασμό ή μετασχηματισμό πόρων σε παραγωγική διαδικασία, η οποία προσφέρει αγαθά και υπηρεσίες. Οι πόροι που χρησιμοποιούνται στο σχέδιο επένδυσης είναι το κόστος ή οι εισροές του (έξοδα και άλλες αρνητικές επιπτώσεις). Τα παραγόμενα αγαθά αποτελούν τις ωφέλειες ή την εκροή του (έσοδα και άλλες θετικές αναπτυξιακές επιπτώσεις), Είναι φανερό ότι τα δύο βασικά μεγέθη ή ροές του σχεδίου επένδυσης είναι : Α) το κόστος και Β) οι ωφέλειες.

21

Α. Το κόστος του σχεδίου επένδυσης είναι άμεσο και έμμεσο. Άμεσο κόστος είναι η φανερή διάθεση ή δαπάνη οικονομικών πόρων για τη

δημιουργία του σχεδίου επένδυσης (π.χ. διάθεση γης, κεφαλαίου, εργασία κλπ.) και την παραγωγική λειτουργία του (λειτουργικό κόστος).

Έμμεσο κόστος είναι μια σειρά από αρνητικές δευτερογενείς επιδράσεις ή

επιπτώσεις (αρνητικές ‘’διαχύσεις‘’) που προκύπτουν από το σχέδιο επένδυσης (π.χ. αλλοίωση στο φυσικό περιβάλλον, κλπ.).

Β. Οι ωφέλειες του σχεδίου επένδυσης είναι άμεσες και έμμεσες. Οι άμεσες ωφέλειες περιλαμβάνουν όλα τα έσοδα από την πώληση των

αγαθών και υπηρεσιών που παράγει το σχέδιο επένδυσης. Οι έμμεσες ωφέλειες περιλαμβάνουν όλες τις θετικές αναπτυξιακές

επιδράσεις-επιπτώσεις (θετικές ‘’διαχύσεις‘’), όπως π.χ. η χρησιμοποίηση των παραγόμενων αγαθών & υπηρεσιών για την ανάπτυξη άλλων δραστηριοτήτων.

22

Εισροές/ Πόροι (συντελεστές παραγωγής)

Έξοδα (κόστος)

Συνδυασμός και Μετασχηματισμός Πόρων σε παραγωγική διαδικασία

(Ο ρόλος του Μάνατζμεντ ή του Επιχειρηματικού Φορέα)

Εκροές Παραγωγή (αγαθών και υπηρεσιών)

Έσοδα (όφελος)

23

1.2 Ο σύνθετος χαρακτήρας των σχεδίων επένδυσης

Kυριότερες απόψεις του σχεδίου επένδυσης: (α) Η επιχειρηματική άποψη, ως ανάληψη ευθυνών, πρωτοβουλιών και κινδύνων.

(β) Η τεχνική άποψη, ως διαδικασία οικονομοτεχνικού συνδυασμού & μετασχηματισμού πόρων-εισροών σε παραγωγή-εκροή αγαθών & ως πρόβλημα επιλογής του άριστου τεχνολογικού εξοπλισμού.

(γ) Η οικονομική άποψη, ως εξασφάλιση της οικονομικής απόδοσης του σχεδίου επένδυσης που προκύπτει από τη σύγκριση των πόρων που διατέθηκαν & των οικονομικών αποτελεσμάτων τους. (δ) Η χρηματοδοτική άποψη, που αναφέρεται στη διερεύνηση της χρηματοδοτικής εφικτότητας για την εξασφάλιση των αναγκαίων χρηματικών κεφαλαίων που θα χρειαστούν για την ταμειακή εξυπηρέτηση του έργου σε όλες του τις φάσεις.

24

(ε) Η χωροταξική και περιβαλλοντική άποψη, που αναφέρεται στην επιλογή της άριστης τοποθεσίας για το σχέδιο επένδυσης, σε συσχετισμό και με τις επιδράσεις του στο φυσικό-οικολογικό και ιστορικό περιβάλλον. (στ) Η οργανωτική άποψη, ως πρόβλημα εξασφάλισης της καλύτερης δυνατής οργανωτικής δομής των παραγωγικών και άλλων λειτουργιών του σχεδίου επένδυσης, όπως είναι π.χ. το σύστημα παραγωγής, οι σχέσεις με τους προμηθευτές, το δίκτυο διανομής κτλ. (ζ) Η διοικητική άποψη, ως πρόβλημα επιλογής του καλύτερου συστήματος μάνατζμεντ για τη διοίκηση όλων των υποθέσεων που αφορούν την πραγματοποίηση, τη λειτουργία, τη διάθεση της παραγωγής και τον έλεγχο όλων των διαδικασιών της μονάδας. (η) Η διαχειριστική άποψη, ως πρόβλημα διαχείρισης των πόρων, της περιουσίας και της ρευστότητας της παραγωγικής μονάδας.

25

(θ) Η εργασιακή - συνδικαλιστική άποψη, ως μέριμνα για την εξασφάλιση αρμονικών εργασιακών σχέσεων, ώστε να επικρατεί κλίμα δημιουργικής σύμπνοιας μεταξύ ιδιοκτητών, στελεχών και εργατών. (ι) Η κοινωνική - πολιτική άποψη, που είναι αναγκαία, γιατί το παραγωγικό έργο δεν απομονώνεται από τον κοινωνικό και πολιτικό του περίγυρο, δεδομένου ότι μπορεί να παράγει κοινωνικώς επιθυμητά ή ανεπιθύμητα αγαθά και ενδιαφέρει ζωηρά τους πολίτες όταν επηρεάζει το ανθρώπινο περιβάλλον μέσα στο οποίο ζουν. Η ολοκληρωμένη αξιολόγηση των σχεδίων επένδυσης περιλαμβάνει τη διερεύνηση της ευστάθειας όλων των παραπάνω απόψεων (α) - (ι) και κυρίως τη σύγκριση των ροών κόστους & ωφελειών τους από ιδιωτικοοικονομική άποψη. Σε περίπτωση όμως που υπάρχουν πολλά εναλλακτικά σχέδια επένδυσης και οι διαθέσιμοι χρηματοδοτικοί πόροι είναι περιορισμένοι,

26

η αξιολόγηση αναφέρεται στην ιεράρχηση των επενδυτικών σχεδίων από άποψη συγκριτικής αποδοτικότητας και στην επιλογή εκείνων των σχεδίων επένδυσης που προσφέρουν περισσότερα πλεονεκτήματα σε αναφορά με τις απόψεις (α) - (ι). Εκείνο όμως που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι το γεγονός ότι η πραγματοποίηση ενός σχεδίου επένδυσης, δηλ. η δημιουργία μιας παραγωγικής μονάδας, ως οργανωμένη συλλογική προσπάθεια πολλών φορέων, απαιτεί πριν από κάθε άλλο, ως θεμελιώδη προϋπόθεση, τη συντονισμένη δράση & συνεργασία όλων (επιχειρηματικών φορέων, τραπεζικών παραγόντων, τεχνικών, εμπειρογνωμόνων και πολλών άλλων). Αν απουσιάζει αυτή η θεμελιώδης προϋπόθεση, ένα σχέδιο επένδυσης δεν μπορεί να αξιολογηθεί ορθά και ούτε είναι δυνατόν να προωθηθεί αποτελεσματικά, για να γίνει αποδοτική παραγωγική μονάδα που θα προσφέρει τα αγαθά και τις υπηρεσίες της στο κοινωνικό σύνολο.

27

1.3 Διακρίσεις των σχεδίων επένδυσης 1. Στη φυσική του διάσταση, το σχέδιο επένδυσης μπορεί να είναι :

α) μια νέα παραγωγική μονάδα,

β) επέκταση υφιστάμενης παραγωγικής μονάδας,

γ) συμπλήρωση του παραγωγικού δυναμικού υφιστάμενης μονάδας

δ) εκσυγχρονισμός εξοπλισμού (π.χ. προσθήκη νέων προϊόντων στην παραγωγική γραμμή),

ε) συμμετοχή σε υφιστάμενη επιχειρηματική δραστηριότητα,

στ) αγορά υφιστάμενης (προβληματικής) παραγωγικής μονάδας

ζ) ένα πρόγραμμα δράσης που αφορά δαπάνη (επένδυση) για την προώθηση κάποιου επιχειρηματικού σκοπού.

28

2. Από την άποψη της ένταξής τους στους κλάδους παραγωγής, τα σχέδια επενδύσεων διακρίνονται στις εξής κατηγορίες:

α) αγροτικά σχέδια επένδυσης, β) σχέδια επένδυσης μεταλλείων, γ) βιομηχανικά σχέδια επένδυσης, δ) ενεργειακά σχέδια επένδυσης, ε) τουριστικά σχέδια επένδυσης, στ) σχέδια επένδυσης μεταφορών κλπ. Η διάκριση αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία, γιατί διαχωρίζει τα σχέδια επένδυσης σε κατηγορίες που καθιστούν δυνατή την ενιαία αντιμετώπιση των προβλημάτων τους κατά ομοειδείς κλάδους παραγωγής.

29

3.Από την άποψη του μεγέθους τους, τα σχέδια επένδυσης διακρίνονται σε α) μικρά, β) μεσαία και γ) μεγάλα. Τα μεγάλα σχέδια επένδυσης, όταν έχουν έντονες αναπτυξιακές επιπτώσεις (διαχύσεις) είτε μέσα στον ίδιο κλάδο είτε στους άλλους κλάδους της εθνικής οικονομίας, λέγονται στρατηγικές επενδύσεις π.χ. ένα συγκρότημα αλουμίνας μπορεί να αναπτύξει και μονάδες κραμάτων, εάν η πρώτη ύλη του μπορεί να τροφοδοτήσει την ανάπτυξη πολλών βιομηχανικών, βιοτεχνικών και εξαγωγικών μονάδων.

30

4. Από την άποψη του φορέα που ενδιαφέρεται για την προώθηση των σχεδίων επένδυσης, διακρίνουμε : α) επενδυτικά σχέδια κοινωνικού ενδιαφέροντος που προωθούνται κατά κανόνα από τους κρατικούς ή τους άλλους παράλληλους φορείς και έχουν ως αντικειμενικό σκοπό την πραγματοποίηση έργων συλλογικής ή κοινωνικής ωφελείας (π.χ. ίδρυση βιομηχανίας υψηλού κόστους για την παραγωγή ενός πολύτιμου θεραπευτικού ορού). β) Επενδυτικά σχέδια ιδιωτικού ενδιαφέροντος που προωθούνται από τους ιδιωτικούς φορείς και αποβλέπουν στην πραγματοποίηση έργων που έχουν ως σκοπό την εξυπηρέτηση ιδιωτικών προτιμήσεων και κινήτρων (π.χ. η ίδρυση βιομηχανίας ενδυμάτων μόδας).

31

γ) Σχέδια μικτού ή κοινού ενδιαφέροντος που προωθούνται κατά κανόνα από μικτούς ιδιωτικούς, συνεταιριστικούς, κρατικούς ή ημικρατικούς φορείς, γιατί συγκεντρώνουν το κοινό ενδιαφέρον για την πραγματοποίησή τους (π.χ. δημιουργία ενός δημοτικού πνευματικού κέντρου, στο οποίο όμως θα υπάρχει και ιδιωτική καφετερία ή εστιατόριο).

32

5. Από την άποψη των σκοπών που επιδιώκουν, τα σχέδια επένδυσης διακρίνονται σε :

α) σχέδια επενδύσεων ενός σκοπού και β) σχέδια επενδύσεων πολλαπλού σκοπού. 6. Από την άποψη της έντασης στη χρήση ή εισροή των βασικών συντελεστών παραγωγής, τα σχέδια επένδυσης διακρίνονται σε : α) ένταση κεφαλαίου, δηλ. αυτά που χρησιμοποιούν αναλογικά περισσότερη εισροή κεφαλαίου ή τεχνολογίας, β) ένταση εργασίας, δηλ. αυτά που χρησιμοποιούν αναλογικά περισσότερη εισροή εργασίας και γ) ένταση εδαφικών πόρων, δηλ. αυτά που χρησιμοποιούν αναλογικά περισσότερη εισροή εδάφους (π.χ. σχέδια γεωργικής ανάπτυξης).

33

7. Από την άποψη της γεωγραφικής κάλυψης, τα σχέδια επένδυσης διακρίνονται σε :

α) τοπικής σημασίας,

β) περιφερειακής σημασίας,

γ) εθνικής σημασίας,

δ) κοινοτικής σημασίας (στη γεωγραφική κλίμακα της Ε.Ε.) και

ε) πολυεθνικής ή παγκόσμιας σημασίας.

8. Τέλος, από την άποψη του κινδύνου που διατρέχουν, τα σχέδια επένδυσης

διακρίνονται σε : α) απολύτως εξασφαλισμένα έναντι του κινδύνου και της αβεβαιότητας,

β) χαμηλού κινδύνου και γ) υψηλού κινδύνου.

34

1.4 Οι επιπτώσεις των σχεδίων επένδυσης στην οικονομική & κοινωνική ανάπτυξη : προσφέρουν νέες ευκαιρίες απασχόλησης και περιορίζουν την ανεργία που

αποτελεί τη σοβαρότερη οικονομική ασθένεια, αξιοποιούν συνήθως τους αδρανείς εθνικούς πλουτοπαραγωγικούς πόρους,

επιταχύνουν τη διαδικασία οικονομικής ανάπτυξης,

αποτελούν το ορθολογικότερο μέσο καταπολέμησης του πληθωρισμού γιατί

ενισχύουν την προσφορά αγαθών και υπηρεσιών και την παραγωγικότητα,

προκαλούν πολυσχιδείς προωθητικές επιδράσεις στον παραγωγικό μηχανισμό της οικονομίας,

35

έχουν σοβαρές αναδιανεμητικές επιπτώσεις στις παραγωγικές τάξεις και τις διάφορες περιοχές,

ενισχύουν την εξωτερική οικονομική θέση της χώρας, γιατί διευρύνουν τις

εξαγωγικές δυνατότητες ή και υποκαθιστούν τις εισαγωγές, επεκτείνουν τον κύκλο εργασιών της οικονομικής δραστηριότητας και

δημιουργούν δυνητικές πηγές αύξησης των δημοσίων εσόδων,

ενισχύουν την οικονομική σταθερότητα σε περιόδους ύφεσης,

με την καλλιέργεια του κλίματος επιχειρηματικής δραστηριότητας, εδραιώνουν την εμπιστοσύνη στο μέλλον της χώρας,

αποτελούν τον ασφαλέστερο αγωγό για την προαγωγή της τεχνολογικής

προόδου,

36

αντανακλούν φανερά τον δείκτη της οικονομικής δημιουργικότητας και προοδευτικότητας μιας χώρας,

προβάλλουν το γόητρο της χώρας διεθνώς, γιατί αποτελούν το ισχυρότερο

μέσο ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της. Ο αξιολογητής - Μελετητής επενδύσεων οφείλει να γνωρίζει και να εκτιμά όλες τις παραπάνω επιπτώσεις των σχεδίων επένδυσης.

37

1.5 Εναρμόνιση των επενδύσεων με τους εθνικούς αναπτυξιακούς σκοπούς, τη στρατηγική ανάπτυξης και τις εθνικές προτεραιότητες. Πέντε τουλάχιστον κύριοι αντικειμενικοί σκοποί αναγνωρίζονται διεθνώς κατά την επιλογή και αξιολόγηση των σχεδίων επενδύσεων: 1) Η εμπορική βιωσιμότητα του σχεδίου επένδυσης, ως δείκτης της συμβολής του στην αύξηση των κοινωνικών ή κρατικών πόρων. 2) Η βελτίωση στην κατανομή των εθνικών πόρων, ως στόχος της καλύτερης χρήσης & ανακατανομής των πόρων από τις δραστηριότητες χαμηλής παραγωγικότητας στις δραστηριότητες υψηλής απόδοσης. 3) Η επιτάχυνση του ρυθμού ανόδου του εθνικού προϊόντος (εισοδήματος) στον υψηλότερο δυνατό βαθμό.

38

4) Η δικαιότερη διανομή του εισοδήματος-πλούτου μεταξύ των παραγωγικών ομάδων ή περιοχών. 5) Η παραγωγή κοινωνικά επιθυμητών αγαθών δηλ. αγαθών που έχουν ιδιαίτερη κοινωνική αξία και η αύξηση της προσφοράς τους. Η πραγματοποίηση των παραπάνω σκοπών έχει ως συνέπεια την εκλογή μιας ορισμένης στρατηγικής ανάπτυξης κατά τομείς. Τούτο σημαίνει ότι κατά την επιλογή & αξιολόγηση των σχεδίων επένδυσης πρέπει να γνωρίζουμε σε ποιά κατεύθυνση θα προσανατολιστεί κυρίως η οικονομική & κοινωνική ανάπτυξη: προς τη γεωργία ή τη βιομηχανία ; προς το εμπόριο ή τον τουρισμό ; προς την προώθηση των εξαγωγών ή την υποκατάσταση των εισαγωγών ; προς τις βιομηχανίες έντασης εργασίας ή έντασης τεχνολογίας;

39

Το συγκριτικό οικονομικό πλεονέκτημα πηγάζει και αντανακλάται κυρίως στην επάρκεια και ποιότητα των εθνικών πόρων και το κόστος αξιοποίησής τους. Η γενικότερη στρατηγική ανάπτυξης, η οποία υιοθετείται σε εθνικό επίπεδο, περιέχεται στο ‘’Πενταετές Πρόγραμμα Οικονομικής και Κοινωνικής Ανάπτυξης‘’. Στην ίδια πηγή προδιαγράφονται και οι εθνικές προτεραιότητες ανάπτυξης, που καθορίζουν τους συγκεκριμένους κλάδους στους οποίους είναι επιθυμητή η κατανομή των επενδυτικών πόρων, κατά ιεραρχική και χρονική προτεραιότητα. Οι εθνικές προτεραιότητες καθορίζουν εκ των προτέρων και τα μεγάλα έργα στρατηγικής σημασίας που είναι αναγκαία για να δρομολογηθεί με σχετική ακρίβεια η πορεία της ανάπτυξης προς ορισμένη κατεύθυνση.

40

Εθνικοί Αναπτυξιακοί σκοποί, όπως ορίζονται στο 5ετές

πρόγραμμα Οικονομικής και Κοινωνικής Ανάπτυξης

Επιλογή των σχεδίων επενδύσεων που θα εναρμονίζονται με τους εθνικούς στόχους\ σκοπούς, την στρατηγική και τέλος με τις

προτεραιότητες ανάπτυξη της χώρας Διάγραμμα 2

Στρατηγική Ανάπτυξη- κατευθύνσεις της ανάπτυξης όπως Βιομηχανία, τουρισμός, εξωστρέφεια της οικονομίας κλπ.

Προτεραιότητες Ανάπτυξης- καθορισμός και προώθηση ορισμένων επιθυμητών κλάδων της οικονομίας

41

1.6 Οι τέσσερις φάσεις ολοκλήρωσης των επενδυτικών σχεδίων 1. Η φάση της προ-επένδυσης περιλαμβάνει : α) Την αρχική επενδυτική ιδέα, που γίνεται συνήθως με τη ‘’Μελέτη Διερεύνησης των Ευκαιριών Επένδυσης‘’. β) Την προκαταρκτική επιλογή και περιγραφή του προτεινόμενου σχεδίου επένδυσης, που γίνεται με την ’’Πρόταση για Επένδυση’’ και εν συνεχεία με την ‘’Προμελέτη Εφικτότητας‘’ . γ) Την προπαρασκευή και ολοκληρωμένη παρουσίαση του σχεδίου επένδυσης που περιλαμβάνει τη διερεύνηση της ‘’Πρότασης για Επένδυση‘’ από τις δέκα απόψεις και γίνεται με την ιδιαίτερα σημαντική εργασία της ‘’Μελέτης Εφικτότητας‘’ και με άλλες ‘’Μελέτες Υποστήριξης‘’.

42

Εδώ γίνεται η συστηματική αξιολόγηση του σχεδίου επένδυσης και περιλαμβάνει δύο στάδια :

i) την ιδιωτικοοικονομική ανάλυση και

ii) ii) την κοινωνικοοικονομική ανάλυση.

δ) Την οριστική αξιολόγηση και λήψη απόφασης με βάση τη ‘’Μελέτη Εφικτότητας‘’.

43

2.Η φάση προώθησης του σχεδίου επένδυσης περιλαμβάνει : α) Την εκπόνηση των λεπτομερειακών κατασκευαστικών σχεδίων με την ‘’Μελέτη Εφαρμογής‘’ και τις επί μέρους ‘’Μελέτες Εφαρμογής‘’. β) Την οριστική ρύθμιση χρηματοδότησης του σχεδίου επένδυσης με την υπογραφή των δανειακών συμβολαίων. γ) Την διαδικασία επιλογής κατασκευαστών και προμήθειας των υλικών και του μηχανολογικού εξοπλισμού. δ) Την υπογραφή των συμβολαίων αναθέσεως του έργου και των προμηθειών του εξοπλισμού.

44

3. Η φάση της επένδυσης (κατασκευής) περιλαμβάνει : α) Τη χρονική κλιμάκωση και τον ταμειακό προγραμματισμό των κατασκευαστικών εργασιών. β) Την προετοιμασία των εδαφικών εκτάσεων και των χώρων για την εγκατάσταση του εργοταξίου, την χωροταξική διάταξη των έργων και την εκτέλεση των έργων υποδομής. γ) Την κατασκευή των έργων πολιτικού μηχανικού. δ) Την προμήθεια και εγκατάσταση των μηχανημάτων και του εξοπλισμού. ε) Την πρόσληψη και εκπαίδευση του προσωπικού και την οργάνωση του δικτύου μάρκετινγκ. στ) Τη θέση σε λειτουργία της μονάδας και τις πρώτες δοκιμές.

45

4. Η φάση της Λειτουργίας και Παραγωγής περιλαμβάνει : α) Την αρχική περίοδο παραγωγής και την παρακολούθηση της μονάδας ως προς τον ποιοτικό έλεγχο των παραγομένων προϊόντων και τον έλεγχο της παραγωγικότητας. β) Την επιβεβαίωση των προβλέψεων των χρηματικών ροών, την τήρηση των δανειακών υποχρεώσεων και του οικονομικού αποτελέσματος της επένδυσης στην αρχική φάση λειτουργίας.