«Ἃγιοι Κολλυβάδες»

ὑπό πατρός Νικολάου Δημαρᾶ Δρος Ν.Βαρδακουλᾶ 47 παρ. 3

30300 Ναύπακτοςe-mail: dikaio@otenet.gr

webmail: http//: orthway.orgΣυνδρομές προαιρετικές στήν παραπάνω

διεύθυνση

Καλοκαίρι 2013

«Εἴ τις μὴ ἀναθεματίζει Ἄρειον, Εὐνόμιον, Μακεδόνιον,Ἀπολινάριον, Νεστόριον, Εὐτυχέα, καὶ Ὠριγένην, μετὰ τῶν

ἀσεβῶν αὐτῶν συγγραμμάτων, καὶ τοὺς ἄλλους πάνταςαἱρετικούς, τοὺς κατακριθέντας καὶ ἀναθεματισθέντας ὑπὸ τῆς

ἁγίας καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶνπροειρημένων ἁγίων τεσσάρων συνόδων, καὶ τοὺς τὰ ὅμοια τῶνπροειρημένων αἱρετικῶν φρονήσαντας ἢ φρονοῦντας καὶ μέχρι

τέλους τῇ οἰκείᾳ ἀσεβείᾳ ἐμμείναντας, ὁ τοιοῦτος ἀνάθεμα ἔστω…»1

Τονίζει καί ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὅτι εἶναι σπάνιον νάγίνονται δεκτοί οἱ αἱρετικοί ἀπό τήν Ἐκκλησίαν:

"Ἀλλά σπάνια τά τοιαῦτα καί κατά περίστασιν,κανονικῆς ἀκριβείας λειπόμενα, οὐ νόμος δέ Ἐκκλησίας τό κατάπερίστασιν γινόμενον καί τό σπάνιον, κατά τε τόν ιζ΄ τῆς α΄ καί β΄καί τόν Θεολόγον Γρηγόριον, καί τήν β΄ πρᾶξιν τῆς ἐν τῇ ἁγίᾳΣοφίᾳ συνόδου καί τό νομικόν ἐκεῖνο τό λέγον∙ Τό, παράΚανόνας, οὐχ ἕλκεται πρός ὑπόδειγμα."

Ὁ Ἅγιος, ἰδιαίτερα, ἀναφέρεται στίς χειροτονίες τῶναἱρετικῶν εἰκονομάχων, πού ἔγιναν δεκτοί ἀπό τήν Ζ΄Οἰκουμενική Σύνοδο:

1 Ε΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ 553 μ.Χ - ΒΛΑΣΙΟΥ ΦΕΙΔΑΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΜΟΣ Α΄- Σελ. 721 ΑΘΗΝΑΙ 1992

"Πάντως δέν δέχθηκε τούς πρωτάρχας τῆς αἱρέσεως καίτούς ἐμπαθῶς ἐγκειμένους καί μή γνησίως καί ἀληθῶςμετανοοῦντες, ὅπως εἶπε ὁ θεῖος Ταράσιος. Δέχθηκε ἐκείνους πούἀκολούθησαν τούς πρωτάρχας τῶν αἱρέσεων καί πού μετανόησανεἰλικρινά,2 καί ἐκείνους πού χειροτονήθηκαν ἀπό τούς αἱρετικούςΕἰκονομάχους δέν ἀναχειροτόνησε, ἀφοῦ ὁμολόγησαν τήνὈρθοδοξία, ὅπως φαίνεται ἀπό τήν α΄ πράξη τῆς Ζ΄Οἰκουνενικῆς.3 Ἐπίσης, μερικῶν αἱρετικῶν δέχθηκε τό βάπτισμαδι᾽ οἰκονομίαν, ὅπως σημειώνει ὁ Ἅγιος. Τήν περιστατική καίκαιρική οἰκονομία δέν τά ἔκανε ὅρον ἡ Ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική.

Περιεχόμενα:

Χριστός ἡ ἐλπίδα τοῦ σύγχρονου κουρασμένου κι ἀπελπισμένου ἀνθρώπου

Προσευχή! Ἡ εἴσοδος τοῦ ἀνθρώπου στόἀενάως γίγνεσθαι τοῦ Οὐρανοῦ!

Ἁγιοπατερικές διηγήσεις καί ἱστορίες. Ὁ παπα-Μόδεστος στήν Κερασιά τοῦ Ἁγίου

Ὄρους καί ἠ ἀληθινή προσευχή. Ἡ ἐπιστροφή τῶν Ἑβραίων στήν Πίστη πρό

τῆς συντελείας. Πνευματικές διδαχές τῶν Ἁγίων τῆς

Ὀρθοδοξίας μας. Ἐμπειρίες καί γεγονόταἀπό τήν καθημερινή μας ζωή ἐν Χριστῷ. Ὁπαπα-Ἀδριανός.

Ἐπιστολές καί ἀλληλογραφία. Ἀντιοικουμενιστικά. Ὁ ἐκ τῆς κοινωνίας μέ τούς αἱρετικούς

θανάσιμος μολυσμός ὅλων, τῶν ἱερέων, τῶνδιακόνων, τῶν μοναχῶν καί τῶν λαϊκῶν.

Χριστός ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἡ ἐλπίδα τοῦ σύγχρονου κουρασμένου κι

ἀπελπισμένου ἀνθρώπου

Ὅσο κουραστικός εἶναι ὁ κακός καίπονηρός ἄνθρωπος, ἄλλο τόσο ξεκουρα-

2 Σχετικά μέ ὅλα αὐτά γράφει ὁ Ἅγιος στήν ἑρμηνεία του στήνἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου πρός Ρουφινιανόν.

3 «Ἡ αἵρεσις χωρίζει ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας πάντα

ἄνθρωπον .»῾Η Ἁγία Σύνοδος εἶπεν: «Τοῦτο εὔδηλόν ἐστιν.»

Στὸ τέλος τῆς Πρώτης Πράξεως, Ἡ ἁγία σύνοδος εἶπε: «Ἀναγνώτωσαν οἱ προϊστάμενοι ἐπίσκοποι τοὺςοἰκείους λιβέλλους ὡς νυνὶ προσελθόντες τῇ καθολικῇἐκκλησίᾳ.»Ταράσιος ὁ ἁγιώτατος πατριάρχης εἶπεν: «Ἀναγνώτωσαν ἐπειδὰν τῶν ζητουμένων δύοκεφαλαίων ἀκριβῶς ἐξετασθῇ ὑπόθεσις περὶ τε τῶνπροσερχομένων ἐξ αἱρέσεως τῇ ἁγίᾳ καθολικῇἐκκλησίᾳ καὶ τῶν ὑπὸ αἱρετικῶν χειροτονηθέντων.»

Καὶ μετ᾽ ὀλίγον πάλιν,Ταράσιος ὁ ἁγιώτατος πατριάρχης εἶπεν: «Τὰς ὁμολογίας γνῶντες διὰ τῆς ἀναγνώσεως τῶνλιβέλλων, ἐν ἑτέρᾳ συνελεύσει ἡ αὐτῶν ἀποδοχὴγενήσεται, εἰ οὐκ ἔστιν ἕτερον αὐτοῖς τὸ κωλῦον.»

στικός εἶναι ὁ καλός καί εὐλαβής. Ὁπροφήτης Δαυίδ λέγει γιά τόν κακόν: "ὑπότήν γλῶσσαν αὐτοῦ κόπος καί πόνος". Κι οἱἀρχαῖοι Ἕλληνες τόν κακό τόν ἄνθρωποπολύ σωστά τόν ἔλεγαν "μοχθηρό", πού θάπεῖ "κουραστικός". Κι' αὐτός ὁ δυστυχήςἄνθρωπος δέν εἶναι μοναχά κουραστικός γιάτούς ἄλλους, ἀλλά κι ὁ ἴδιος εἶναικουρασμένος ἀπό τίς πονηρές ἔγνοιες του,ἐνῶ ὁ καλόψυχος καί ἁπλός εἶναιξεκούραστος.

Γιαὐτό ὁ Κύριος εἶπε: "ἐλᾶτε σέ μέναοἱ κουρασμένοι κι οἱ φορτωμένοι, κι ἐγώ θάσᾶς ξεκουράσω". "Δεῦτε πρός με πάντες οἱκοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἄγώἀναπαύσω ὑμᾶς" (Ματθ. ια', 28). Μέ αὐτάτά λόγια δέν κάλεσε κοντά του μοναχάὅσους εἶναι κουρασμένοι ἀπό τίς θλίψεις καίτίς δυστυχίες τῆς ζωῆς, ἀλλά κάλεσε κιἐκείνους πού εἶναι φορτωμένοι μέ τίς μάταιεςγνώσεις, μέ τίς μάταιες φροντίδες καί μέ τίςπολύπλοκες πονηριές πού ρίχνουν τόνἄνθρωπο στήν ἀπελπισία τῆς ἀπιστίας.

Ἡ ὁμιλία τοῦ καλοῦ ἀνθρώπουξεκουράζει καί εἰρηνεύει, γιατί εἶναι ἴσια,ἁπλῆ κι εἰλικρινής, κι ἡ ψυχή μαςεὐχαριστιέται νά τόν ἀκούει, σάν τόνστρατοκόπο πού ξεδιψᾶ ἀπό τό δροσερόνεράκι τῆς ἐρημικῆς βρυσούλας.

Ὁ κόσμος ἄς πορεύεται στόν δρόμοτου, "εἰς τήν εὐρύχωρον ὁδόν τήνἀπάγουσαν εἰς τήν ἀπώλειαν" (Ματθ. ζ΄,13). Οἱ λίγοι πού ξεστρατίζουνε ἀπ' αὐτόντόν δρόμο, ζοῦνε μέν κρυφά ἀπό τόν κόσμο,περιφρονημένοι καί περιπαιγμένοι, μά αὐτοίἔχουνε τήν μακάρια ἐλπίδα, πού εἶναι"ἀθανασίας πλήρης". Οἱ ἄλλοι εἶναι, κατάτόν ἀπόστολο Παῦλο, "οἱ μή ἔχοντεςἐλπίδα".

Ἀληθινά εἶναι βλογημένοι καίκαλότυχοι ὅσοι καταλάβανε γρήγορα τήνπίκρα πού βρίσκεται μέσα στίς χαρές τοῦκόσμου καί πήγανε κοντά στόν Χριστό, πούμακάρισε "τούς πτωχούς τῷ πνεύματι, τούςπενθοῦντας, τούς πραεῖς, τούς ἐλεήμονες,τούς καθαρούς τῇ καρδίᾳ, τούςεἰρηνοποιούς".

Οἱ ἄνθρωποι μέ τό σαρκικό φρόνημαἄς τούς νομίζουν δυστυχισμένους, παρα-πεταμένους, περιφρονημένους, ἀκοινώ-νητους, ἄχαρους, στερημένους, πικραμένους.Αὐτοί οἱ καλότυχοι ἔχουν πάρει δῶρο ἀπότόν Κύριο νά ἀλλάζουν θαυμαστά τό πένθος

σέ χαρά, τό δάκρυο σέ ἀγαλλίαση, καί ὅσαεἴπαμε παραπάνω. Σ' αὐτούς γίνεται τόμυστήριο ἐκείνης τῆς θαυμαστῆς κατα-στάσεως πού λέγεται ἀπό τούς Πατέρας"χαρμολύπη ἤ χαροποιόν πένθος". Ταῦταεἶναι τά δῶρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πούεἶναι ἀκατανόητα στούς σαρκικούςἀνθρώπους, καί πού γιά νά τά πεῖ κανέναςμεταχειρίζεται καί καινούργιες λέξεις, ὅπωςεἶναι ἡ "χαρμολύπη". Αὐτή εἶναι ἡ και-νούργια γλῶσσα πού εἶπε ὁ Χριστός πώς θάλαλήσουν, ὅσοι θά πιστέψουν σ' Αὐτόν!"Γλῶσσες λαλήσουσι καιναῖς". (Μάρκ. ιστ'17).

Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ σκανδα-λίζουνε τούς ἀσεβεῖς μέ τήν ἀφελότητα τῆςκαρδίας των, καί τά λόγια τους τούςφαίνονται παράξενα, νομίζοντας πώς εἶναιλόγια κούφια, ἐπειδή δέν ἔχουνε πεῖραπνευματική, γιατί δέν ἔχουνε δοκιμάσει τήχάρη τοῦ Θεοῦ, γιά τήν ὁποία εἶπε ὁπροφήτης: "Γεύσασθε καί ἴδετε ὅτι χρηστόςὁ Κύριος".

Ὁ Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος γράφειπολλά γιά τό "χαροποιόν πένθος", κιἀνάμεσα στά ἄλλα, λέγει: "Κανένας δένγνωρίζει τήν βοήθεια πού ἔρχεται ἀπό τάδάκρυα, παρά μοναχά ἐκεῖνοι πούπαραδώσανε τίς ψυχές τους σ' αὐτό τόἔργο".

Κι ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγοςλέγει: "Πρώτη ἀπό ὅλες τίς ἀρετές τοῦχριστιανοῦ εἶναι ἡ ταπείνωση, πού εἶναι ἡἀρχή καί τό θεμέλιο. Δεύτερο εἶναι τόπένθος καί ἡ πηγή τῶν δακρύων, καί γι'αὐτά θέλω νά πῶ πολλά ἀλλά δέν βρίσκωλόγια ἀρκετά, γιά νά μιλήσω γι' αὐτά ὅπωςπρέπει. Εἶναι ἕνα θαῦμα ἀνεκδιήγητο, γιατίτρέχουν τά δάκρυα ἀπό τά μάτια καίξεπλένουν νοερά τήν ψυχή ἀπό τόν μολυσμότῆς ἁμαρτίας. Ὤ δάκρυα πού ἀναβρύζετεἀπό θεϊκό φωτισμό κι ἀνοίγετε τόν οὐρανό,καί μοῦ προξενεῖτε θεϊκή παρηγορία! Γιατίἀπό τήν γλυκύτητα πού αἰσθάνομαι κι ἀπότόν πόθον πού ἔχω, λέγω πολύ καί πολλέςφορές τά ἴδια; Ὅτι ὅπου εἶναι πολλάδάκρυα μέ ἀληθινή γνώση, ἐκεῖ εἶναι καίλάμψη ἀπό θεϊκό φῶς. Κι ὅπου εἶναι τόθεϊκό φῶς, ἐκεῖ εἶναι ἀποτυπωμένη ἡ

2

σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀπ' ὅπουπροέρχονται ὅλοι οἱ καρποί τῆς ζωῆς, ἡὡραιότητα, ἡ εἰρήνη, ἡ ἐλεημοσύνη, ἡχρηστότης, ἡ ἀγαθωσύνη, ἡ πίστις, ἡἐγκράτεια. Ἀπό τά δάκρυα γεννιέται τό νάἀγαπᾶ κανείς τούς ἐχθρούς του καί νάπαρακαλεῖ τόν Θεό γι' αὐτούς. Τό νάχαίρεται, στούς πειρασμούς, τό νάστοχάζεται σάν δικές του τίς ἁμαρτίες τῶνἄλλων καί νά κλαίει γι' αὐτές".

Ἀπό παλαιότερο κείμενο τοῦ Φώτη Κόντογλου

Ἀντιοικουμενιστικά

Οἱ "συντηρητικοί ὀρθόδοξοι"

Ἐλάχιστοι ἐναπομείναντες, "συντη-ρητικοί" καλούμενοι, στή Νέα "ἐκκλησία"τῶν Νεοημερολογιτῶν καί Οἰκουμενιστῶν,διαπιστώνουν μέ εἰλικρίνεια, ὅτι χειμάζονταιἀπό τήν "φοβερότερη ἐκ-κλησιολογικήαἵρεση ὅλων τῶν ἐποχῶν", τήν παναίρεση -(καί πλέον πανθρησκεία!)- τοῦΟἰκουμενισμοῦ!

Διαπιστώνουν, ἐπίσης, καί ὅτι ἡἹεραρχία τῆς Ἑλλάδος συμπορεύεται πλέονἐνσυνείδητα μέ τόν Οἰκουμενισμό, ἀφοῦυἱοθέτησε ἔργῳ τε καί λόγῳ ὡς ἐπίσημηγραμμή πλεύσεώς της τήν φοβερή αὐτήπαναίρεση-πανθρησκεία, παρά τά ὅσαψεύδη καί τίς ἐφησυχαστικές ἀναφορές πρόςτούς ἀνησυχοῦντες πιστούς ἐπι-στρατεύονται, γιά τήν συγκάλυψη τῆςδιολισθήσεως τῆς Ἐκκλησίας, (μέ τούςσύγχρονους ἐκπροσώπους της), στήν"φοβερή αὐτή θύελλα", ὅπως τήνχαρακτηρίζουν.

Ὡστόσο παραμένουν σέ θανάσιμηκοινωνία μέ τούς πρωτοστάτες τοῦΟἰκουμενισμοῦ, θανατούμενοι ἡμέρα μέ τήνἡμέρα!

Αὐτοί, οἱ δῆθεν συντηρητικοί,εὐθύνονται ἔτι περισσότερο γιά τήνκατάσταση, τό κατάντημα! τῆς σημερινῆςἘκκλησίας! Γιατί καί οἱ ἴδιοι δένεἰσέρχονται στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί τούςπρόθυμους καί ἕτοιμους νά ἀποτειχισθοῦνἀπό τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δένἀφήνουν νά εἰσέλθουν, ἀφοῦ καί οἱ δῆθεν"συντηρητικοί" κάνουν τάχα ἀγῶνα κατάτῆς αἱρέσεως!

Γι' αὐτούς ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦπού ἐκφράζεται μέ τό στόμα τοῦ ΜεγάλουΒασιλείου:

"Ἡμῖν δέ πρός τῷ φανερῷ πολέμῳτῶν αἱρετικῶν ἔτι καί ὁ παρά τῶνδοκούντων ὁμοδοξεῖν ἐπαναστάς, εἰςἔσχατον ἀσθενείας τάς Ἐκκλησίαςκατήγαγεν"!4

Ἐκτός δηλ. ἀπό τόν πόλεμο τῶνΟἰκουμενιστῶν, οἱ Ὀρθόδοξοι ἔχουμε καίπικρότερο πόλεμο ἀπό ἐκείνους, πούπιστεύουν, ἐσφαλμένα κατά τούς Πατέρες,ὅτι τάχα κάνουν ἀγῶνα ὡς δῆθενἀντιοικουμενιστές (!), ἐνῶ παραμένουν σέλειτουργική καί πνευματική κοινωνία μέτούς αἱρετικούς Οἰκουμενιστές, ὅπως ὁμητροπολίτης τοῦ Νέου Ἡμερολογίου"Πειραιῶς" Σεραφείμ, ἀλλά καί ὁ π. Εὐθ.Τρικαμηνᾶς, πού παραμένει στήν σχισματο-αἵρεση τοῦ Νέου Καλενδραρίου, καίπολεμάει τούς ἀληθεῖς διαδόχους τῆς ΜιᾶςἉγίας καί Καθολικῆς ὈρθοδόξουἘκκλησίας, τούς χλευαστικῶς ἀπο-καλουμένους "Παλαιοημερολογίτες", ἀπότούς ἐπί μία ἑκατονταετία διῶκτες τουςΚαινοτόμους Νεοημερολογίτες καίΟἰκουμενιστές!

Ὁ π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶς εἶναι "ἐξἡμισείας ὀρθόδοξος", κατά τήν διδασκαλίατῶν Ἁγίων Πατέρων μας, ἀφοῦ δένἀκολουθεῖ ὅ,τι πάντοτε, παντοῦ καί ὑπόπάντων ἐπιστεύθη!

Ἀφοῦ, σέ τελική ἀνάλυση, υἱοθετεῖκαί τόν Οἰκουμενισμό, ἀκολουθῶντας τήνπρώτη καί βασική γραμμή τῆς Οἰκουμε-νιστικῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920 5 : "Ὅτι ὅλες οἱ

4 ΕΠΕ, 3, 90.5 Ἡ βλάσφημη αὐτή Οἰκουμενιστική Ἐγκύκλιος ἔγινεγνωστή στό τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ 1960, ἀπό τάΔογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα τοῦ Ἰ. Καρμίρη.Ὡστόσο ἐξ ἐνστίνκτου ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ἀμέσωςἀντέδρασε, βρισκόμενος στίς ἐπάλξεις τῆς

3

ἐκκλησίες πρέπει νά ἔλθουν πιό κοντά καίνά γιορτάζουν ὅλοι μαζί οἱ Χριστιανοίταυτόχρονα τίς γιορτές, μέ τήν παραδοχήἑνιαίου ἡμερολογίου"!

Λές καί ἡ Ὀρθόδοξη Μία, Ἁγία,Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία δένεἶχε ἀνέκαθεν ἑνιαῖο ἡμερολόγιο-ἑορτολόγιοἐπί δέκα ἕξι αἰῶνες, καθαγιασμένο ἀπό τήνλειτουργική καί πνευματική της τάξη σέ ὅλατά μήκη καί πλάτη τῆς γῆς!

Ἡ εὐθύνη τῶν Ὀρθοδόξων

Ὁ μοναδικός δρόμος γιά τήν σωτηρίατῶν πιστῶν, κηρυσσομένης τῆς αἱρέσεως τοῦΟἰκουμενισμοῦ, στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησίαμας, εἶναι ἡ ἀποτείχιση ἀπό τούς αἱρετικούςκαί ἡ σύνταξη μέ αὐτούς πού ἀκολουθοῦν"ὅ,τι πάντοτε, παντοῦ καί ὑπό πάντωνἐπιστεύθη"!

Ὅσοι προτείνουν διαφορετικούςδρόμους, αὐτοσχεδιάζοντας καί κάνονταςὑποχωρήσεις, πού εἴτε ἀφοροῦν τήν ἑνιαίαπίστη, εἴτε τήν συνέχεια τῆς ὀρθόδοξηςπαράδοσης, βρίσκονται ἐκτός τῆς Ὀρθοδό-ξου Ἐκκλησίας, ὅπως ὀρθά τονίζει καί ὁ π.Γεώργιος Καψάνης σέ ἄρθρο του στή"Χριστιανική".

Ὁ Μέγας πατήρ Ἀθανάσιος λέγει γιάὅλους αὐτούς:

"Οἵτινες τήν ὑγιῆ ὀρθόδοξον πίστινπροσποιούμενοι ὁμολογεῖν -(δηλ. αὐτό πούκάνουν οἱ διάφοροι Σεραφείμ, Θεοδωρό-πουλοι, Γιαννακόπουλοι καί Τρικαμηνάδεςδιά μέσου τῶν αἰώνων, πού νομίζουν ὅτιεἶναι ἀντιοικουμενιστές...)-, κοινωνοῦσι δέτοῖς ἑτερόφροσι, τούς τοιούτους, εἰ μετάπαραγγελίας μή ἀποστῶσι, μή μόνονἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλά μηδέ ἀδελφούςὀνομάζειν"!

Ὁ δέ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόροςξεκαθαρίζει τά πράγματα λέγοντας, ὅτι ὅλοιαὐτοί θά κολασθοῦν:

"Πᾶς ἄνθρωπος τό διακρίνειν παράΘεοῦ εἰληφώς, κολασθήσεται, ἀπείρῳ

Ὀρθοδοξίας, διωκόμενος καί πάσχοντας γιά τήν ἉγίαΠαράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Κατήγγειλε τούςκαινοτόμους εὐθύς ἀμέσως ὡς σχισματικούς! Οἱπιστοί παρακολουθοῦσαν μέ ἀγωνία γιά περισσότεροἀπό μία εἰκοσαετία τά τεκταινόμενα, ὅπωςἀποδεικνύεται μέ πλῆθος δημοσιευμάτων πρό τῆςἐπαράτου ἡμερολογιακῆς ἀλλαγῆς, δημοσιεύματαπού θά δημοσιεύσουμε προσεχῶς.

ποιμένι καί ψευδῆ δόξαν ὡς ἀληθῆδεξάμενος".6

Ὀφείλουν, λοιπόν, καί οἱ διάφοροιΣεραφείμ καί οἱ Τρικαμηνάδες τῶν ἐσχάτωνκαιρῶν, πού ἐπιτείνουν τήν σύγχυση, οἱ μένκοινωνοῦντες εὐθέως μετά τῶν αἱρετικῶνΟἰκουμενιστῶν, οἱ δέ οἰκουμενίζονταςἀκολουθῶντας τό καταδικασθέν ΝέονΚαλενδάριον, νά ἐναρμονισθοῦν μέ τήνπίστη καί τήν ἑνιαία παράδοση τῆς ΜιᾶςἉγίας Καθολικῆς καί ἈποστολικῆςὈρθοδόξου Ἐκκλησίας καί νά μήναὐτοσχεδιάζουν, γιατί, κατά τούς θεοφόρουςΠατέρες μας, κολάζονται!

Ὁ "Πειραιῶς" Σεραφείμ μέχριπρότινος συμπροσευχόταν καί μέ τούςΠροτεστάντες στόν ἅγιο Ἀνδρέα τῆςἈττικῆς!

Κοινωνεῖ δέ ἀκόμη καί σήμερα, πούκόπτεται τάχα γιά τήν ὀρθοδοξία, μέ τούςἀποστάτες τῆς πίστεως καί τούςκηρύσσοντας φοβερές αἱρέσειςΒαρθολομαῖο, Ζηζιούλα καί Στυλιανό"Αὐστραλίας"!

Ὁ δέ π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶς ἀκολουθεῖτήν καινοτομία τοῦ φράγγικου Καλενδα-ρίου καί κοινωνεῖ μέ τόν Ἀρτέμιο τῆςΣερβίας, πού δέν ἔχει κανένα πρόβλημα νάκοινωνήσει μέ τούς ἐκεῖ ἀποστάτεςΛατινόφρονες "πατριάρχη" Εἰρηναῖο καίτούς "μητροπολίτες" Μπούλοβιτς καιΡάντοβιτς, πού εἶναι Οἰκουμενιστές καίΛατινόφρονες, ἀρκεῖ νά τόν ἀναγνωρίσουνκαί νά τόν ἀποκαταστήσουν στήν ἐπισκοπήτου!7

6 ΒΕΠΕΣ 2, Πρός Ἐφεσίους, σελ. 291.7 "Σχετικὰ μὲ τὴν πρόσκληση μετὰ τὴν φετινὴσυνεδρίαση Ἱεραρχίας, (Μάϊος 2012), νὰ«μετανοήσει», νὰ δεχτεῖ δηλαδὴ τὶς ἀντικανονικὲςἀποφάσεις καὶ ὡς μοναχὸς πλέον νὰ ὑπαχθεῖ σὲκάποιον ἐπίσκοπό τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας,ἀναφέρθηκε στὴ συνάντηση ποὺ εἶχε μὲ τὸνΠατριάρχη Σερβίας κ. Εἰρηναῖο πέρυσι, καὶ τοῦγνωστοποίησε πώς ο ἱ διαπραγματεύσεις μπορο ῦ ν ν ὰγίνονται μόνο μ ὲ τ ὴ ν προϋπόθεση ν ὰ τ ὸ ν δεχτο ῦ ν ὡ ςἐ πίσκοπο Ράσκας κα ὶ Πριζρένης. Μετὰ τὴνσυνάντηση αὐτὴ δὲν ὑπῆρχε ἄλλη ἐπαφὴ οὔτε ἦρθεκανένα μήνυμα ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά. Καὶ πρόσθεσεπὼς μερικοὶ ἐπίσκοποί της Σερβικῆς Ἐκκλησίας δὲνπαύουν νὰ διαδίδουν ἀναλήθειες καὶ συκοφαντίες.Ἐνόψει καὶ ἄλλων μέτρων εἰς βάρος του, ποὺπροανήγγειλε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, ὁ ΜητροπολίτηςἈρτέμιος σχολίασε πὼς δὲν πρόκειται νὰ δεχτεῖ

4

Γιά τούς τοιούτους ἰσχύει, λοιπόν,κατ' ἐξοχήν τό: "Πᾶς ἄνθρωπος τόδιακρίνειν παρά Θεοῦ εἰληφώς, κολα-σθήσεται, ἀπείρῳ ποιμένι καί ψευδῆ δόξανὡς ἀληθῆ δεξάμενος".8

Ἐπιστολές

Ἀγαπητέ μου Ἰωάννη,

φίλε του Χριστοῦ μας καὶ τῆςὙπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶἈειπαρθένου Μαρίας!

Γράφει ἀπερισκέπτως καί δια-στρέφοντας τούς λόγους τοῦ ΜεγάλουἉγίου Νικοδήμου ὁ ἀκολουθῶν τήν αἵρεσιντοῦ ἀναθεματισθέντος ὑπό τῆς ἘκκλησίαςΝέου Καλενδαρίου π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶς:

"Γιά σᾶς λοιπόν σχίσμα ἔκανε αὐτός πούἄλλαξε τό ἡμερολόγιο καί τήν 10η Μαρτίου τήνὀνόμασε 23η Μαρτίου. Ὁ ἅγ. Νικόδημος ὅμωςἀναφέρει ὅτι αὐτό δέν εἶναι ἁμάρτημα, ἀλλά τό νάχωρισθῆ κάποιος χάριν τοῦ ἡμερολογίου ἀπό τήνἐκκλησιαστική κοινωνία καί τήν Σύνοδο. Αὐτόμάλιστα ἀναφέρει χαρακτηριστικά «εἶναιἁμάρτημα ἀσυγχώρητον καί κατηγορίας ἄξιον καίπολλήν ἔχει τήν κόλασιν καί τιμωρίαν».

Τό σχίσμα λοιπόν κατά τόν ἅγ. Νικόδημο, τόνΜ. Βασίλειο καί ὅλους τούς ἄλλους Ἁγίους ἔχει τήνἔννοια τοῦ χωρισμοῦ ἀπό τήν Σύνοδο γιά θέματαἰάσιμα, στά ὁποῖα ὁ ἅγ. Νικόδημος συγκαταλέγεικαί τήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου. Στήν πρώτηὑποσημείωσι μάλιστα τοῦ Α΄ Κανόνος τοῦ Μ.Βασιλείου δίδει ἕνα πλέον ἁπλό καί πασίδηλοὁρισμό, τόν ὁποῖο δύνανται νά κατανοήσουν καί τάνήπια. Ἀναφέρει λοιπόν τά ἑξῆς: «Τό σχίσμα κακῶςδιαμένον, γίνεται αἵρεσις, ἤ καταφέρεται εἰςαἵρεσιν, εἰ καί τούς Σχισματικούς κυρίως, οὐχ ἡδιάφορος πίστις ποιεῖ, ἀλλ’ ἡ διαρρηχθεῖσα τῆςκοινωνίας συντροφία».

Πρέπει λοιπόν νά μᾶς ἀναφέρετε ποιόςδιέρρηξε τήν «συντροφία» τῆς κοινωνίας γιά κάτιπού ὁ ἅγ. Νικόδημος δέν θεωρεῖ ἁμάρτημα,ἀναφέροντας μάλιστα ὡς παράδειγμα ὄχι τήν

ὅποιες ἄλλες ἀντικανονικὲς ἀποφάσειςἀκολουθήσουν".http://thriskeftika.blogspot.gr/2012/06/blogσpost_5098.html8 ΒΕΠΕΣ 2, Πρός Ἐφεσίους, σελ. 291.

ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου μόνο, ἀλλά καί αὐτοῦ τοῦΠασχαλίου.

Λέγει χαρακτηριστικά ἑρμηνεύοντας τόν ἅγ.Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο: «...τό νά νηστεύσῃ τινάςκαί τό νά κάμῃ Πάσχα εἰς τοῦτον τόν καιρόν ἤ εἰςἐκεῖνον, μετά τήν εἰκοστήν πρώτην τοῦ Μαρτίου,θετέον, ὡς κάμνομεν ἡμεῖς οἱ Γραικοί, ἤ μετά τήνἑνδεκάτην Μαρτίου, ὡς κάμνουσιν οἱ Λατῖνοι,τοῦτο δέν εἶναι ἔγκλημα».

Γιά τούς Παλαιοημερολογίτες ὅμως σχίσμαδέν ἀποτελεῖ «ἡ διαρρηχθεῖσα τῆς κοινωνίαςσυντροφία», οὔτε ὁ χωρισμός ἀπό τήν Σύνοδο καίτίς ἄλλες τοπικές Ἐκκλησίες, ἀλλά ἡ ἀλλαγή τοῦἡμερολογίου ἀπό τήν 10η Μαρτίου στήν 23η

Μαρτίου. Τό κακό ὅμως δέν ἔφθασε μέχρις ἐδῶ,ἀλλά διέρρηξαν καί τήν μεταξύ των «συντροφία»,δηλαδή τήν μεταξύ των ἐκκλησιαστική κοινωνία,δημιουργώντας πολλές παρατάξεις. Τό χειρότεροἀκόμη εἶναι ὅτι θεωροῦν ὡς αἰτίους αὐτῶν τῶνσχισμάτων τούς Νεοημερολογίτας Οἰκουμενιστές,λέγοντας ὡς δικαιολογία ὅτι, ἄν δέν ἐγίνετο ἡἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου, δέν θά ἐδημιουργοῦντοαὐτά τά σχίσματα. Αὐτό χαρακτηριστικά μοῦ τόἀνέφερε γραπτῶς προσφάτως ἕνας ἁγιορείτηςμοναχός, ὁ ὁποῖος ἀνήκει στούς Ζηλωτές."

Πρόσεξε, Ἰωάννη, Σὲ παρακαλῶπολύ, τί προστάσσει ἡ Σύνοδος τῆςἈντιοχείας, μὲ τὸν 1ο Κανόνα της γιά τόαἰώνιο Πασχάλιο τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἡ Σύνοδος τῆς Ἀντιοχείας καθαιρεῖἐκείνους πού θά τολμήσουν νά εἰσαγάγουννέο πασχάλιο!

Γράφω στό παρόν τεῦχος ἐκτενέ-στερα γιὰ τὴν διαστροφὴ πού κάνει ὁ π.Εὐθ. Τρικαμηνᾶς στὸ κείμενο τοῦ ἉγίουΝικοδήμου στὸν Ζ΄ Ἀποστολικό Κανόνα,στὴν ὑποσημείωση 1, ἀπομονώνοντας φρά-σεις καὶ παραθεωρῶντας τὸ συνολικὸκείμενο, ἀλλά καί τό ξεκάθαρο νόημα καίπνεῦμα τοῦ κειμένου τοῦ Μεγάλου ἉγίουΝικοδήμου, ποὺ εἶναι καταπέλτης ἐναντίοντου!

Στὴν συμφωνία του, στόν Ζ΄Ἀποστολικό Κανόνα, στόν ὁποῖοἀναφέρεται καί ὁ π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶς,γράφει ὁ Ἅγιος Νικόδημος στό Ἱερό

5

Πηδάλιο9 ἀποστομωτικὰ γιὰ τοὺςδιαστροφεῖς τῶν λόγων του:

"Καθαιρεῖ δὲ τοὺς ἱερωμένους, ὁ Α΄ ἐνἈντιοχείᾳ τούς μὴ φυλάττοντας τὸν περὶτοῦ Πάσχα Ὅρον τῆς Α΄ Συνόδου, ἀλλὰμετὰ Ἰουδαίων τοῦτο ἐπιτελοῦντας. Ὁ δὲ ξ΄καὶ πα΄ καὶ ρζ΄ τῆς ἐν Καρθαγένῃ διορίζουνπερὶ τῆς ἡμέρας τοῦ Πάσχα, πότε νὰεὑρίσκεται καὶ ποῦ νὰ γράφεται, καὶ εἰςτοὺς ἄλλους νὰ διαλαλῆται."

Δέν εἶναι, λοιπόν, ἔγκλημα "τό νάνηστεύσῃ τινάς καί τό νά κάμῃ Πάσχα εἰςτοῦτον τόν καιρόν ἤ εἰς ἐκεῖνον", ὅπωςδιαστρεβλωτικά γράφει ὁ π. Εὐθ.Τρικαμηνᾶς, τήν στιγμή πού ὁ Α΄ ἹερόςΚανών τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου "καθαιρεῖτοὺς ἱερωμένους, ὁ Α΄ ἐν Ἀντιοχείᾳ τούς μ ὴφυλάττοντας τ ὸ ν περ ὶ το ῦ Πάσχα Ὅ ρον τ ῆ ςΑ ΄ Συνόδου"; ὅπως γράφει ὁ Μέγας Ἅγιοςστήν συμφωνία του στόν Ζ΄ ἈποστολικόνΚανόνα;

Οἱ Λατῖνοι, μὴ φυλάσσοντες τούςὍρους τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου,συνεορτάζουν καὶ ἐν τοῖς πράγμασι μετὰτῶν Ἰουδαίων, ὅταν συμπίπτει τόψευδοπάσχα τους μέ τό Ἰουδαϊκό!

Ὡς Ἰουδαῖοι σήμερα ἐννοοῦνται,σύμφωνα μὲ ὅλους τούς ἑρμηνευτές, ὅλοι οἱαἱρετικοὶ καὶ οἱ Λατῖνοι!

1. Γενικὰ, πρέπει νὰ σημειωθεῖ, γιὰτὴν ὀρθὴ ἑρμηνεία τῶν θεολογικῶνπροβλημάτων, ὅτι, ὅταν ὅλοι οἱ Πατέρεςσυμφωνοῦν στὸ ἀντίθετο, ἡ γνώμη ἑνὸςΠατρὸς, πού μπορεῖ νὰ εἶναι διαφορετική,δὲν ἀποτελεῖ τὴν γνώμη τῆς Ἐκκλησίας. Τὸconsensus Patrum, ἡ συμφωνία δηλ. τῶνἉγίων Πατέρων, εἶναι ἡ ἄποψη τῆςὈρθόδοξης Ἐκκλησίας.

2. Ὁ Ἅγιος Νικόδημος, ὡστόσο, καίστό ξεκάθαρο πιό πάνω κείμενο τῆςσυμφωνίας του στόν Ζ΄ Ἀποστολικό, ἀλλάκαί στό ἀναφερόμενο ἀπό τόν τόν π. Εὐθ.Τρικαμηνᾶ, ἄλλα ἐντελῶς γράφει καί ἐννοεῖἀπό αὐτά πού ἐπικαλεῖται διαστρεβλωτικά ὁ9 σελ. 11.

π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶς, γιά νά στηρίξει τίςἐσφαλμένες ἀπόψεις του:

Ὅτι ἂν ἡ Σύνοδος, δηλ. ἡ Ἐκκλησίασύμπασα, ἀποφασίσει, (ἀναφέροντας ρητάτὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, πού ὅρισε καὶτὸ Πάσχα!), καὶ μερικοὶ ἐπιμένουν νὰἑορτάζουν διαφορετικὰ καὶ σὲ ἄλλουςχρόνους, αὐτοὶ εἶναι πού κάνουν τὸ σχῖσμαδιαρριγνύοντας τήν συντροφίαν, τήνκοινωνία δηλ. τῆς ἀγάπης ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ.

Ἄρα οἱ Νεοημερολογίτες ἔκαναν τὸσχίσμα, ἀντιστρατευόμενοι στὴν Α΄Οἰκουμενικὴ Σύνοδο (καὶ σὲ ὅλες τὶςἑπόμενες) καί μετά τῶν σχισματικῶνκριθήσεται καί ὁ π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶς πούσυντάσσεται μαζί τους ἀκολουθῶντας τόΝέο Καλενδάριο!

3. Πότε, κατὰ τὴν διαστροφὴ τῶνλόγων καί τοῦ πνεύματος τῶν γραφομένωντοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου ἀπὸτὸν π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶ, ἄλλη ΟἰκουμενικὴΣύνοδος ἀποφάσισε τὴν ἀλλαγὴ καὶ 'μείς δὲντὸ καταλάβαμε, γιὰ νὰ τήν ἀκολουθήσουμε;

4.Ὅλως ἀντιθέτως, πλῆθος Παν-ορθοδόξων Συνόδων, ἐκτός τῆς Α΄Οἰκουμενικῆς, ἀπεφάσισαν τὸ ἀντίθετο καὶκαταδίκασαν ὁποιαδήποτε ἡμερολογιακὴἀλλαγή!

5. Ὅσον ἀφορᾶ τὸν Κανόνα τοῦΠάσχα, λοιπόν, τὸ Πάσχα εἶναι ὁρισμένονἀπὸ Ὀρθόδοξη καί δή Οἰκουμενική Σύνοδοκαὶ ἔχει ἐπικυρωθεῖ ἀπὸ ὅλες τὶς ἑπόμενεςΟἰκουμενικὲς Συνόδους καὶ τὶς Παν-ορθόδοξες, καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰγιορτάζει, ὅποτε θέλει!.

Καὶ, ἂν τὸ κάνει, ἀναθεματίζεται,ἀφορίζεται ἢ καθαιρεῖται, ἐάν εἶναικληρικός!

Ὁ Μέγας ἅγιος Δοσίθεος Ἱεροσολύμωνὀνομάζει, ὅμως, αἵρεση, ὄχι μόνον τὴνμετάθεση τοῦ Πάσχα, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀλλαγὴντοῦ Καλενδαρίου (Ἑορτολογίου). Τήνθεωρεῖ ὡς ἕνα τῶν μεγάλων θηρίωνἀντικείμενη καί πολέμια τῆς ἁγίας τοῦΘεοῦ Ἐκκλησίας!

6

Ὁ πολύς Μελέτιος Πηγᾶς τὴνἀλλαγὴν τοῦ Καλενδαρίου ὀνομάζειδεκαθήμερον ἔκτρωμα, (δέκα ἡμέρες ἦταντότε ἡ διαφορά τῶν ἡμερῶν ἀνάμεσα στόὈρθόδοξο καί Φράγκικο Καλενδάριο καίὄχι δεκατρεῖς πού εἶναι σήμερα, κατά τόνἑορτασμό τῶν ἀκινήτων ἑορτῶν).

Ὁ δέ Ἱερεμίας ὁ Τρανὸς ὀνομάζειτήν καινοτομία τοῦ Νέου Καλενδαρίουπαγκόσμιον σκάνδαλον!

Ἀλλὰ ἀρκεῖ ἡ Σύνοδος τῆςἈντιοχείας μὲ τὸν 1ο Κανόνα της καὶ ἡΣύνοδος τοῦ 1848 τῶν Πατριαρχῶν τῆςἈνατολῆς, γιὰ νὰ φραγοῦν οἱ ἀνοήτωςὁμιλοῦντες καὶ μὴ γνωρίζοντες τὴνἑρμηνείαν τῶν Ὅρων καὶ τῶν ἀποφάσεωντῶν Πατέρων!

Θέλουν νά ἀγνοοῦν σκοπίμως οἱδιάφοροι πολέμιοι ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων, τ ὸτί σημαίνει Σύνοδος στοὺς ἀνωτέρω λόγουςτοῦ Ἁγίου Νικοδήμου10, καὶ ποιὰ εἶναι ἡ

10 Ὅταν, λοιπόν, ἀναφέρεται ὁ Μέγας ἍγιοςΝικόδημος στήν διάρρηξη τῆς συντροφίας καί "τό νάχωρίζει τινάς τόν ἑαυτόν του ἀπό τήν κοινήνσύνοδον τῆς Ἐκκλησίας, τοῦτο εἶναι ἁμάρτημαἀσυγχώρητον, καί κατηγορίας ἄξιον, καί πολλήνἔχει τήν κόλασιν καί τιμωρίαν " δέν ἐννοεῖ σέ καμμίαπερίπτωση αὐτά τά ὁποῖα παρερμηνεύειδιαστρεβλώνοντας τούς λόγους τοῦ Ἁγίου ὁ π. Εὐθ.Τρικαμηνᾶς!

ξεκάθαρη γνώμη του γιὰ τὸ αἰώνιοἙορτολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, γιὰ τὸὁποῖο ἔχουμε γράψει κατ' ἐπανάληψη, ὄχιμόνον ἐμεῖς ὡς ἀνάξιοι καὶ ἀδύναμοι, ἀλλὰἄλλοι, πολὺ δοκιμότεροι ἡμῶν ὡς ὁ παπα-Βασίλης ὁ Σακκᾶς, ἱερεύς τότε τῶν Ρώσσωντῆς Διασπορᾶς, πολλὲς φορὲς στὸ παρελθὸν,ἀλλά καί μέχρι πρόσφατα, πού ἔχεικυριολεκτικά κονιορτοποιήσει τὰφληναφήματα τοῦ σχισματο-αἱρετικοῦἘπιφάνιου Θεοδωρόπουλου καὶ κατ'ἀκολουθίαν καί τοῦ π. Εὐθ. Τρικαμηνᾶ, ὁὁποῖος τὰ ἀναμασάει ἐσχάτως...

Ἡ κοινή σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι ἡσύνοδος τῶν καινοτόμων σχισματοαιρετικῶνΝεοημερολογιτῶν, πού ἔλαβε παράνομες καίἀντικανονικές ἀποφάσεις, ἀντίθετες στό γράμμα καίστό πνεῦμα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου!

Ἡ διάρρηξη τῆς συντροφίας καί ὁ χωρισμόςἀπό τήν κοινήν σύνοδον τῆς Ἐκκλησίαςσυνίσταται, κατά τόν Ἅγιον, στήν ἀθέτηση καίστήν περιφρόνηση τῶν ἀποφάσεων τῆς ΠρώτηςΟἰκουμενικῆς Συνόδου!

Τοῦτο εἶναι ξεκάθαρο στήν αὐτήνὑποσημείωση στόν Ζ΄ Ἀποστολικόν τοῦ ἉγίουΝικοδήμου: "ἀλλ' ἐπειδή εἰς τήν πρώτην σύνοδονἐσυνάχθησαν οἱ Πατέρες καί ἐδιώρισαν πότε νάγίνεται τό Πάσχα, τιμῶσα ἡ Ἐκκλησία πανταχοῦτήν συμφωνίαν καί ἕνωσιν, ἐδέχθη τόν διορισμόνὁποῦ ἐκεῖνοι ἔκαμαν. Λοιπόν, ἔπρεπε, κατά τόνΧρυσόστομον, νά προτιμήσουν οἱ Λατῖνοι τήνσυμφωνίαν καί ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας, περισσότερονἀπό τήν παρατήρησιν τῶν χρόνων (τῆς ἰσημερίας δηλ.ὁποῦ ἐκατέβη τώρα εἰς τά 11. Μαρτίου, οὖσα ἐπί τῆςπρώτης συνόδου εἰς τάς κα΄ Μαρτίου) καί νάἑορτάζουν τό Πάσχα μέ ἡμᾶς τούς Γραικούς, καί ὄχινά ἀτιμάζουν τούς τριακοσίους ἐκείνους θεοφόρουςκαί πνευματοφόρους Πατέρας, ὅπου ἐνομοθέτησαντοῦτο κατά θεῖον φωτισμόν"! Ἡ παρατήρηση τῶνχρόνων καί ἡ δῆθεν ἀστρονομική ἀκρίβεια ἦταν ἡπρόφαση τῶν Καινοτόμων Νεοημερολογιτῶν, γιά τήνἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου, γιά νά συνεορτάζουν μετάτῶν προσφιλῶν τους αἱρετικῶν τῆς Δύσεως, ὅπωςὁριζόταν στήν πρώτη διάταξη τῆς αἱρετικῆςἐγκυκλίου τοῦ 1920. Αὐτοί διέρρηξαν, λοιπόν τήνσυντροφίαν καί χώρισαν τούς ἑαυτούς τους ἀπό τήνκοινήν σύνοδον (τήν Α΄ Οἰκουμενικήν) τῆςἘκκλησίας!

Καί πάλιν σημειώνει ὁ Ἅγιος Νικόδημοςστήν ὑποσ. 1 τῆς ἑρμηνείας του στόν Ζ΄ Ἀποστολικόν:"Ὁ γάρ ἰσαπόστολος μέγας Κωνσταντῖνος, κοντά εἰςτά ἄλλα καλά ὁποῦ ἔκαμε, καί τοῦτο προσέθηκε, τόνά παρακαλέσῃ τήν οἰκουμενικήν α΄ σύνοδον, νάδιορίσουν νά ἑορτάζηται τό ἅγιον Πάσχα εἰς ὅληντήν οἰκουμένην ἐν μι καί τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ. Δένὑπέφερε γάρ ὁ μακάριος νά βλέπῃ διά τήν ἑορτήνταύτην τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ διηρημένην".

7

Τὰ τελευταῖα κείμενα τοῦ παπα-Βασίλη τοῦ Σακκᾶ, ἀνατρεπτικά τῶνφληναφημάτων τῶν σχισματο-αἱρετικῶνΝεοημερολογιτῶν, τά ἔχουμε δημοσιεύσεικαί σέ πρόσφατα τεύχη τῶν "Κολλυβάδων"καί ὁ εὐσεβής ἀναγνώστης μπορεῖ νά τάἀναζητήσει καί στήν ἱστοσελίδα μαςorthway.org !

Ναύπακτος Π.Ο.Η. 19. 10. 2013, Ἰωήλ τοῦΠροφήτου Οὐάρου καί Σαδώθ μαρτύρων.

Λίαν ἀγαπητέ μοι π. Ἐλεάζαρ!

Χαῖρε ἐν Κυρίῳ Ἰησού Χριστῷπάντοτε!

Χαῖρε τήν χαράν τοῦ Κυρίου μαςἸησοῦ Χριστοῦ, τήν τοῦ ἔσω ἀνθρώπου τήνπνευματικήν, τῆς ἀθανάτου καί πολυτίμουψυχῆς!

Τήν τιμίαν Σου ἐπιστολήν ἔλαβον καίΣέ εὐχαριστῶ πολύ.

Εἴδα τά γραφόμενά Σου καί Σοῦἀπαντῶ.

1. Ὅσον ἀφορᾶ τούς ὁσίους Πατέρεςμας, ὀρθῶς ἐπισημαίνεις, ὅτι οἱ δικοί μαςγεροντάδες δέν συγκρίνονται μέ τούςΝεοημερολογίτες Παϊσίους καί Πορφυ-ρίους...

Αὐτοί ἦσαν κοινωνικοί μέ τόνΟἰκουμενισμό. Ὁ Παΐσιος ἐξύψωνε τόνΒαρθολομαῖο, τόν μεγαλύτερο αἱρεσιάρχητῶν τελευταίων χρόνων! καί τόν θεωροῦσεὡς τόν καλύτερο πατριάρχη!

Πολλά πράγματα πού ἔκανε καί ἔλεγεἔδειχναν ὅτι εἶχε πλανηθεῖ. Ἔχουμε γράψειἀναλυτικά γιαὐτά στό παρελθόν. Γιαὐτόκαί ἀποδοκιμάστηκε ἀπό τήν Παναγία μαςκαί πέθανε ἐκτός Ἁγίου Ὄρους, μέσα σέ ἕναγυναικεῖο Μοναστήρι. Μεγάλη ἡ πτώση τουκατά τους Πατέρες μας...

Ὁ Πορφύριος ἦταν μάγος, ὅπωςἀποδεικνύεται καί ἀπό τό τελευταῖο τεῦχοςπού Σοῦ ἔστειλα. Ἔχουμε ἀκόμη νάγράψουμε ἀρκετά καί γιαὐτόν, δέν ἔχουμετελειώσει, ἀλλά καί ἀναφορικά μέ τόνπλανεμένο Παΐσιο...

Οἱ δικοί μας, λοιπόν, οἱ Γεροντάδεςἦσαν σοβαροί.

Δέν ἔλεγαν τερατώδη πράγματα,ὅπως οἱ ψευτοάγιοι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πούφαινόταν ξεκάθαρα καί ἀπό τά λεγόμενάτους ἀλλά καί στά ἔργα τους, ὅτιπροέρχονταν ἀπό τό πνεῦμα τῆς πλάνης,ὅπως, πιστεύω, ὅτι ἔχει ἀποδειχθεῖ ἀπό τάτέσσερα σχετικά τεύχη, στά ὁποῖα ἔχουμεἀναλύσει, κατά δύναμη, τίς πράξεις τους καίτήν ζωή τους.

Ὁ παπα-Μόδεστος, ὁ γέροντάς μας,ἦταν πολύ σοβαρός καί μετρημένος.

Γιά τόν γέροντά μας προσπαθοῦμε νάγράφουμε μόνον ὅσα ζήσαμε κοντά του καίἀπό πρῶτο χέρι καί ὅσα ἐπιβεβαιώνονταιἀπό τήν διασταύρωση τῶν πληροφοριῶνἀπό περισσότερους ἀδελφούς.

Ἤταν, ὁ παπα-Μόδεστος, ὅπωςγράφουν καί μνημονευτές ἀκόμη, ἀπλανήςδιδάσκαλος!

Δέν τοῦ φτιάχνουμε ὅμως καί εἰκόνα,γιά νά τόν τιμᾶμε ὡς Ἅγιο, ἄν ὁ Κύριος δένβεβαιώσει πολυμερῶς καί πολυτρόπως τήνἁγιότητά του!

Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τόν παπα-Ἀδριανό, πού κι αὐτόν τόν γνωρίσαμε ἀπόκοντά.

Οἱ μαρτυρίες εἶναι πολλές γιά τήνἁγιότητά του καί τό προορατικό τουχάρισμα.

Ἔχουμε καί 'μεῖς κάποιες ἐμπειρίες μαζί του ...

Ὅ,τι γράφουμε, γιά τόν παπα-Ἀδριανό, τό ἀντιγράφουμε ἀπό τίςχειρόγραφες σημειώσεις τοῦ ἀνψιοῦ τουΚωνσταντίνου, πού τόν γνωρίζουμε ἀπό τήνΖάκυνθο, ὅπου πηγαίνουμε καίλειτουργοῦμε τακτικά.

Θά δοῦμε, ἄν τελικά θάἐπαληθευτοῦν καί αὐτά πού ἔχει πεῖ σχετικάκάι μέ τόν ἀποστάτη Βαρθολομαῖο.

Βάζουμε καί ἕνα ἐρωτηματικό...Αὐτά πού εἶπε μέχρι τώρα,

γνωρίζουμε, καί ἐξ ἰδίας πεῖρας, ὅτι ἔχουνἐπαληθευθεῖ!

Καί οἱ δύο αὐτοί Πατέρες μας ἦσανζηλωτές καί πολεμοῦσαν τήν φοβερή αἵρεσητοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ὁ παπα-Μόδεστος μάλιστα τάχρόνια τοῦ διωγμοῦ συνελήφθη καίδικάστηκε γιά τήν ἁγία Ὀρθόδοξη πίστη μας... ἐπί ἀντιποίησει ἀρχῆς...

8

Καί ὁ παπα-Ἀδριανός διώχθηκε καίσυκοφαντήθηκε ἀπό τούς Νεοημερο-λογίτες...

Ποιά, λοιπόν, σχέση εἶχαν αὐτοί οἱὅσιοι καί φτωχοί Γεροντάδες μας μέ τάτερατώδη καί γεμᾶτα πλάνη λεχθέντα καίπραχθέντα τῶν ἐπαινετῶν τῶν Οἰκουμε-νιστῶν Πορφυρίων καί Παϊσίων;

2. Γιατί οἱ πατέρες μας μίλησαν καίἔγραψαν γιά τόν Οἰκουμενισμό μετά τήνδεκαετία τοῦ '60, ἐνῶ μέχρι τότεἀγωνίζονταν καί διώκονταν μόνο, λόγῳ τῆςἐπάρατης ἡμερολογιακῆς ἀλλαγῆς;

Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ἀντέδρασε στήνἀλλαγή τοῦ Ἡμερολογίου καί ἐνστικτωδῶς,κηρύσσοντας παντοῦ τό "φραγγέψαμε",ἀλλά καί γιατί παρακολουθοῦσε ἀπό κοντάτά τεκταινόμενα, ὅπως θά ἀποδείξουμε, ἄνθά μᾶς ἀξιώσει ἡ Παναγία μας νά γράψουμεμέ βάση πάρα πολλά ἀδιαμφισβήτηταστοιχεῖα πού ἔχουμε συγκεντρώσει ἀπόἀξιόπιστες πηγές.

Γιά τόν Οἰκουμενισμό, λοιπόν, ἄρχισενά γίνεται λόγος στό τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ'60, γιατί τότε, γιά πρώτη φορά,δημοσιεύτηκε καί ἔγινε γνωστή ἡΟἰκουμενιστική ἐγκύκλιος τοῦ 1920, ἀπό τάΔογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα τοῦ Ἰ.Καρμίρη!

Καί τότε διαπίστωσαν οἱ ἀγωνιστές,ὅτι ὅλα ἦταν προγραμματισμένα νά γίνουν,μέ βάση σχέδιο ἁλώσεως τῆς Ὀρθοδοξίας,πού κρατιόταν μέχρι τότε κρυφό.

Ἡ Οἰκουμενιστική, λοιπόν, ἐγκύκλιοςτοῦ 1920 ἔγινε εὐρύτερα γνωστή πρός τότέλος τῆς δεκαετίας τοῦ '60.

Γιαὐτό, καί κάτω ἀπό τίςἐπισημάνσεις τῶν θεολόγων, ἰδίως τοῦΚαρμίρη, ἄρχισαν νά συνειδητοποιοῦν οἱὈρθόδοξοι, ὅτι κηρυσσόταν μία "νεοφανής"καί φοβερή αἵρεση, ὁ Οἱκουμενισμός, τῆςὁποίας τό πρῶτο ἐπίσημο, καταστροφικό γιάτήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας μας καί λίανκατακριτέο βῆμα, ἦταν ἡ ἀλλαγή τοῦἩμερολογίου, γιά νά γιορτάζουμε ὅλοι μαζί,"ὅλες οἱ ἐκκλησίες" τίς γιορτές τῆςΧριστιανοσύνης...

Τά ὑπόλοιπα οἰκουμενιστικά βήματαεἶναι γνωστά.

Ἡ ἐγκύκλιος πλέον εἶναι ἐπισήμωςἀναρτημένη στήν ἱστοσελίδα τοῦΠατριαρχείου τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Καί μάλιστα οἱ Οἰκουμενιστές"σεμνύνονται" γι' αὐτήν!...

3. Ὅταν ἔχω χρόνο θά κυττάξω καί τόσχετικό κείμενο τοῦ Ρωμανίδη περί τῶνἁγίων λειψάνων καί θά Σοῦ γράψω τάσχόλιά μου.

Εὐχές σέ ὅλους τούς ἀδελφούς,Καί ὁ Κύριός μας νά Σᾶς εὐλογεῖ!Ἐν ἀγάπῃ Χριστοῦ,π. Νικόλαος.

Ὁ παπα-ἈδριανόςΘαυμαστά γεγονότα ἀπό τόν βίο του

Ἕνα πνευματικοπαίδι τοῦ Γέρονταεἶχε γνωρίσει πρίν χρόνια μιά κοπέλα, στήνἁμαρτωλή ζωή του, καί μετά χάθηκαν γιάπολλά χρόνια.

Αὐτή ἦταν ἄθεη καί δέν πίστευε στόνΘεό, ὅπως δήλωνε.

Ἀσχολιόταν μάλιστα καί μέ τά ταρώκαί ἄλλα τέτοια πράγματα.

Κάποτε ἕνας φίλος της ἀρρώστησεσοβαρά, καί αὐτή, γιά νά τόν παρηγορήσει,ἀναγκαζόταν νά πηγαίνει μαζί μ' αὐτόν στήνἐκκλησία καί νά τόν παρηγορεῖ μέ διάφοραἀπό αὐτά πού προφανῶς εἶχε ἀκούσει, ἀλλάδέν τά πίστευε ἡ ἴδια!

Κάποια μέρα, ὅμως, ἀγανάκτησε μέὅλα αὐτά καί στράφηκε πρός τόν Θεό καίτοῦ λέει:

-Ἄν ὑπάρχεις πραγματικά, δεῖξε μουἕνα σημάδι, διαφορετικά θά τοῦ πῶ, πώςτόσο καιρό σοῦ ἔλεγα ψέμματα καί δένὑπάρχει τίποτε, οὔτε Θεός οὔτε τίποτε! Τήν ἑπόμενη μέρα συναντάει μέθαυμαστό τρόπο τόν πρώην φίλο της, ἀλλάαὐτήν τήν φορά τελείως ἀλλαγμένο, μέβαθειά πίστη στόν Θεό!

Τότε παθαίνει τό πρῶτο σόκ μέ τήνθαυμαστή ἀλλαγή του, καί ἀμέσως μετάπαθαίνει καί τό δεύτερο, ὅταν αὐτός ἄρχισενά τῆς μιλάει γιά τόν Γέροντα!

Ἄν καί δέν πίστευε γενικά, ὅτανἄκουγε γιά ἀσκητές καί γιαὐτά πού ἔκαναν,

9

ζῶντας μέ μεγάλη ἐγκράτεια, αὐστηρήνηστεία καί προσευχή, ἐντυπωσιαζόταν!

Τό ἴδιο ἔγινε καί ὅταν ἄκουσε γιά τόνΓέροντα. Ζήτησε ἀμέσως νά μάθει τόνβίο του! Στή συνέχεια ζητάει μέ κομποσχοίνιτήν πρεσβεία του, ἀφοῦ μεταμελήθηκε καίἀγάπησε τήν Ἐκκλησία καίσταθεροποιήθηκε στήν πίστη, ἀκολου-θῶντας μάλιστα καί τό Πάτριο Ἑορτολόγιο!

Ὁ Κύριος τήν στερέωσε ἀκόμηπερισσότερο διά μέσῳ τοῦ Γέροντα.

Δίπλα στό σπίτι τοῦ παιδιοῦ, στήνΣαλαμίνα, εἶχε φτιάξει ὁ πατέρας του, πάνωστά βράχια, μιά ὡραία μικρή ἐκκλησία, τήνὁποία ἅρπαξαν ἀμέσως οἱ ἐκεῖΝεοημερολογίτες, καί μετά δέν τόν ἄφηνανοὔτε τά καντήλια νά ἀνάψει.

Στήν ἑορτή τῆς 6ης Αὐγούστου, τῆςΜεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, εἶχανσχεδιάσει νά κάνουν τό ἀπόγευμα, 8 ἡ ὥρα,γιορτή, γιαὐτό καί εἶχαν πάρει καί ντί-τζέη(!) γιά νά βάζει μουσική!

Εἶχαν προσλάβει καί ψήστη, γιά νάψήνει σουβλάκια, (εἶχαν πάρει 400!), μέσαστή νηστεία τοῦ 15-Αὔγουστου!

Εἶχαν βάλει καί μεγάλα ἠχεῖα γιά τήνμουσική, καί τέλος κάλεσαν καί τούς ἐκεῖἐπισήμους καί γενικά ἑτοιμάζονταν γιά τήνγιορτή...

Τό παιδί, λοιπόν, αὐτό μαζί μέ τήνκοπέλα, τά ἔβλεπαν ὅλα αὐτά, γιατίγίνονταν δίπλα στό σπίτι τους καίθλιβόντουσαν, πῶς μέσα στήν νηστεία θάγινόταν πανηγύρι καί θά κατέλυαν τήννηστεία τῆς Παναγίας μας μέ σουβλάκια καίθά "γιόρταζαν" μέ ἄσεμνους χορούς...

Τότε πῆραν τήν ἀπόφαση νάζητήσουν ἀπό τόν Γέροντα τήν βοήθειά του.

Ἀνήμερα, λοιπόν, τῆς γιορτῆς τάπαιδιά αὐτά ἄρχισαν ἀπό τό πρωί νάκάνουν κομποσκοίνι στόν Γέροντα, γιά νάτούς βοηθήσει! Οἱ ὧρες περνοῦσαν βασανιστικά,ἀλλά αὐτοί ἐπέμεναν!

Καί, ὦ τοῦ θαύματος, μισή ὥρα πρίντήν ἔναρξη τῆς "γιορτῆς", πού θά γινότανστίς 8, ξεσπάει ἀπό τό πουθενά δυνατήκαταιγίδα, ἡ ὁποία διέλυσε τά πάντα καίκράτησε ἀπό τίς 7 καί μισή μέχρι τίς 8 καίμισή, καί ὅταν τελείωσε, εἶχαν μείνει ὁἐπίτροπος, ὁ ψήστης καί ὁ ντί-τζέη μόνονκαί αὐτοί κύτταζαν πρός τά παιδιάσαστισμένοι ἀπό τό ἀπροσδόκητο γεγονός.

Κανείς δέν πάτησε ἐκεῖ, καί ἡ "γιορτή"

ἔληξε κακήν κακῶς. Τό παράδοξο ἦταν, πώςἔβρεξε στίς 6 Αὐγούστου ξαφνικά! καί χωρίςνά δείχνει ὁ καιρός σημάδια!

Καί μάλιστα καί ἀπό τότε, μέχρι τήνστιγμή πού καταγράφηκε τό γεγονός, (τόνὈκτώβριο), δέν ξανάβρεξε! Οὔτε τά ἴδια τάπαιδιά δέν μποροῦσαν νά πιστεύσουν αὐτόπού ἔγινε καί δέν τό ἔλεγαν σέ κανέναν,γιατί ἁπλῶς δέν θά τό πίστευαν!

Καί σέ μένα μέ δυσκολία τό εἶπαν! Ὅταν ὅμως τούς εἶπα, πώς τό

προσωνύμιο πού εἶχε ὁ Γέροντας ἀπό τόΣινά ἦταν "ὁ Ἅγιος τῆς βροχῆς", πού τοῦ τόεἶχαν προσδώσει οἱ Βεδουίνοι, γιατί ὅποτεεἶχε ἀνομβρία μεγάλη, τοῦ ζητοῦσαν νάκάνει δέηση, γιά νά βρέξει, καί αὐτόγινόταν, ἔμειναν ἔκπληκτοι!

Ὅπως ἔγινε καί στήν Ζάκυνθο! Μάλιστα δύο φορές!Τότε ἀναγνώρισαν ἀκόμη πιό πολύ

τήν ἁγιότητα τοῦ Γέροντα καί μέ εὐλάβειαμεγάλη ἦλθαν καί προσκύνησαν τά λείψανάτου στήν Ζάκυνθο.

Ἀπό χειρόγραφο τοῦ ἀνιψιοῦ τοῦ Γέροντα παπα-Αδριανοῦ, Κωνσταντίνου.

Τά στόματα τῶν κακοδόξων εἶναιγεμᾶτα δηλητήριο

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς,γνωρίζοντας τό μεγάλο κακό πού κάνουν οἱαἱρετικοί στήν Ἐκκλησία καί ὅτιδηλητηριάζουν τούς πιστούς σημειώνει:

"Τά στόματα τῶν πονηρῶν καίκακοδόξων εἶναι γεμᾶτα θανατηφόροδηλητήριο, πού ὅταν ἀναμειχθεῖ μέ τά λόγιατῆς ζωῆς, γίνονται κι αὐτά θανατηφόραστούς ἀπερισκέπτως ἀκούοντας".11

Ὁ ὅσιος πατήρ Εὐγένιος ὁ Λεμονῆς.Τόν ἔβλεπαν νά μήν πατάει στό ἔδαφος.

Ὁ πατήρ Εὐγένιος ἦταν ἀπό τούςπρώτους Πατέρες τοῦ Ἁγίου Ὄρους πούβγῆκαν ἀπό τό περιβόλι τῆς Παναγίας, γιάνά στηρίξουν τόν ἀγῶνα ὑπέρ τῶν ΠατρώωνΠαραδόσεων. Διακρίθηκε γιά τήνἐλεημοσύνη του. Στήν κυριολεξία ἄδειαζε τίςτσέπες του στήν ἐλεημοσύνη. Δέν εἶχε κἄν τόεἰσιτήριο τοῦ τράμ. Αὐτό τό ἤξεραν οἱ11 Ὁμιλία 34, 1.

10

ὁδηγοί καί οἱ εἰσπράκτορες καί τόνμετέφεραν δωρεάν. Κατά τήν ἐποχή τῶνδιωγμῶν ἔστειλαν τέσσερις Ἀστυνομικούς νάτόν συλλάβουν!

Οἱ δύο ἔμειναν ἔξω καί οἱ ἄλλοι δύοπῆγαν μέσα στό σπίτι πού λειτουργοῦσε γιάνά τόν συλλάβουν.

Τότε ἔμενε στήν οἰκία τῆς οἰκογένειαςΔαμαλᾶ, ὅπου στήν ὀροφή εἶχαν φτιάξει ἕναμικρό ἐκκλησάκι, γιά νά λειτουργεῖ ὁ ΠατήρΕὐγένιος.

Μετά ἀπό λίγο οἱ δύο Ἀστυνομικοίἐπιστρέφουν ἔντρομοι. Δέν μπόρεσαν νά τόνσυλλάβουν, διότι τόν εἶχαν δεῖ νάὑπερίπταται τοῦ ἐδάφους. Αὐτό τό θέαμαεἶχαν παρατηρήσει καί πολλά παιδιά τότε.Τόν ἔβλεπαν νά μήν πατάει στό ἔδαφος,ἀλλά νά ὑπερίπταται τοῦ ἐδάφους.

Ὁ ἀδιάλυτος καί τυμπανιαῖοςκαινοτόμος Χρυσόστομος

Παπαδόπουλος

Στόν ὅσιο Εὐγένιο Λεμονῆ, τόκόσμημα τοῦ Ἱεροῦ μας ἀγῶνα, ἐμφα-νίστηκε κάποτε ἡ Παναγία μας καί τοῦ εἶπε:

-Σήκω, σήμερα βγάζουν τόνΧρυσόστομο.

Τρεῖς φορές τοῦ μίλησε καί τότε ὁΓέροντας πῆρε τόν δρόμο γιά τό Α΄Νεκροταφεῖο.

Ἐκεῖ βλέπει Ἱερεῖς καί Ἀρχιερεῖς μέπετραχήλια καί ὠμοφόρια νά ἀπο-μακρύνονται ἀπό τόν τάφο.

Πλησιάζει τόν νεκροθάφτη πούσκέπαζε γρήγορα ἕνα δυσῶδες σῶμα.

Τοῦ λέει ὁ νεκροθάφτης:-Πάτερ μέ τό Παλαιό εἶσαι;-Ναί, μέ τό Παλαιό εἶμαι! Ἀπάντησε ὁ

πατήρ Εὐγένιος.Ὁ δέ νεκροθάφτης ἀπαντᾶ: -Καί ἐγώ ἀπό αὐτή τή στιγμή εἶμαι μέ

τό Παλαιό...Τό δυσῶδες καί ἀδιάλυτο σῶμα ἦταν

τοῦ Χρυσόστομου Παπαδόπουλου, τοῦμεταρρυθμιστῆ τοῦ Ἑορτολογίου, πούδίχασε τήν Ἐκκλησία καί τήν Ἑλλάδα μαςστά δύο καί σέ περισσότερα κομμάτια.

Γιά τόν ὅσιο Γέροντα Εὐγένιοδιηγοῦνται πολλά, γιά τό διορατικό του καίτά ἄλλα χαρίσματά του.

"Ἡ Φωνή τῆς Ὀρθοδοξίας", 916,

Μάιος-Ἰούνιος 2002, σελ. 8-9.

Οἱ δύο μαῦροι "συλλειτουργοί" δίπλαἀπό τόν Οἰκουμενιστή "ἱερέα"!

Ἡ κυρά-Παρθένα, ἀπό τότε πούγνώρισε τόν Χριστό μας στή Γερμανία καίἐξομολογήθηκε, ζοῦσε μιά ζωή μέἐλεημοσύνη καί προσευχή. Δέν γνώριζεπολλά γράμματα καί δέν μποροῦσε νάδιαβάσει τά δύσκολα ἐκκλησιαστικά κείμενατῶν ἀκολουθιῶν. Μποροῦσε ὅμως νάδιαβάζει τούς χαιρετισμούς τῆς Παναγίαςμας, πού τούς διάβαζε πολλές φορές τή μέρα.

Ἔβλεπε μέν ὅτι οἱ πλέον εὐλαβεῖςπιστοί, πνευματικά μας παιδιά, εἶχαν κόψειτήν κοινωνία μέ τό Νέο καί τήν αἵρεση τοῦΟἰκουμενισμοῦ καί πήγαιναν μακριά γιάΘεία Λειτουργία, στήν Κολωνία, στόνΠροφήτη Ἠλία, ὅπου λειτουργούσαμε οἱὈρθόδοξοι, 180 χιλιόμετρα ἀπόσταση ἀπότήν πόλη μας, το Gütersloh, γιατί ἐκεῖ δένεἶχαμε ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλά παρά τίςἐξηγήσεις πού τῆς ἔδινα, δέν μποροῦσε νάκατανοήσει καλά, τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός.

Ἔκανε, λοιπόν, πολλή προσευχή καίπαρακαλοῦσε τόν Θεό νά τῆς δείξει, γιά νάκαταλάβει κι αὐτή.

Ἕνα βράδυ βλέπει σέ ὄνειρο. Μέσαστό ἱερό βλέπει τόν Οἰκουμενιστή παπᾶ τῆςπόλης, νά συλλετουργεῖ ἐκεῖνος μέ δύομαύρους! Στέκονταν δεξιά του καί ἀριστεράτου καί κρατοῦσαν τά δικά τους ποτήρια.

Ἔπαιρνε ὁ παπάς μέ τήν λαβίδαμερίδες, πότε ἀπό τό ἕνα ποτήριο τοῦ ἑνόςδεξιά καί πότε ἀπό τόν ἄλλον ἀριστερά καίτίς ἔβαζε στό δικό του "Ἅγιο Ποτήριο"!Ἀνακάτευε τή "θεία κοινωνία" καί στίςσυνέχεια κοινωνοῦσε τούς πιστούς!

Αὐτό ἦταν!Ἔρχεται ἡ κυρά-Παρθένα καί μοῦ

λέει στήν ἐξομολόγηση: Κατάλαβα πολύ καλά, τί εἶναι ὁ

Οἰκουμενισμός καί ἀπό σήμερα κόβω καί 'γώτήν κοινωνία μέ τό Νέο καί θά Σᾶςἀκολουθήσω μέ κάθε θυσία.

Ἔκτοτε, πολύ ἔχει παρακληθεῖ,ἀκολουθῶντας τήν ἁγία μας Ὀρθοδοξία καίστή Γερμανία, ὅπου ἀξιωθήκαμε μέ πολλούςκόπους καί τεράστια ἔξοδα καί φτιάξαμεἕνα μικρό ἐκκλησάκι τῶν Ἁγίων ΔώδεκαἈποστόλων καί λειτουργοῦμε οἱ Ὀρθόδοξοικαί πολλοί βρίσκουν ἀνάπαυση καίσώζονται, μακριά ἀπό τούς Οἰκουμενιστές.

11

Ὁ λίαν ἀσκητικός Μητροπολίτης Ἅγιος Φιλάρετος ἀνάμεσα σέ ἄλλους ἱεράρχες

Γ΄

Ἡ ἐκκλησία τῶν Ρώσσων τῆς Διασπορᾶς

καί οἱ Ματθαιϊκοί ἀδελφοί μας

Ἀγαπητοί μοι Λεωνίδα καὶ Κωνσταντῖνε! Χαίρετε εν Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ

πάντοτε!Ὁ συγγραφέας τῶν κατηγοριῶν κατὰ

τῆς Συνόδου μας, πού βάλλει κατὰ τῆςἈποστολικῆς μας διαδοχῆς ἀπὸ τοὺςΡώσσους τῆς Διασπορᾶς, σφάλλει μεγάλως!

Ἔχει πολλὲς αὐθαίρετες καὶὑποκειμενικές δικές του ἐκτιμήσεις στὸσχετικό κείμενό του.

-Καὶ οἱ Ματθαιϊκοὶ ἀδελφοί μαςπῆραν τήν διαδοχή ἀπό τούς Ρώσσους τῆςΔιασπορᾶς καί συνέχισαν τὴν κοινωνία μὲτοὺς Ρώσσους, καθ' ἥν στιγμὴν ἐκεῖνοισυλλειτουργοῦσαν ἀκόμη μὲ τοὺς Σέρβουςκαὶ τοὺς Ἱεροσολυμίτες καί οἱ τελευταῖοι μέτούς Νεοημερολογίτες!

-Ὅλοι οἱ ἐπίσκοποί τουςἀναχειροτονήθηκαν ἀπὸ τοὺς μακαριστούςμητροπολίτες Ἐπιφάνιο καὶ Κάλλιστο, οἱὁποῖοι πῆραν τήν διαδοχή ἀπό τούςΡώσσους τῆς Διασπορᾶς.

Ἡ ἐντολὴ τοῦ Ἁγίου Φιλαρέτουἦταν, νά ἀναχειροτονήσουν ὅλους τούς ὑπόἑνός χειροτονηθέντες, (ὑπό τοῦ μακαριστοῦἐπισκόπου Ματθαίου), πρᾶγμα τό ὁποῖο καίἔκαναν, καί νά ἑνωθοῦν μέ τήν Σύνοδό μας.Ἀρνήθηκαν νά συμμορφωθοῦν στήν ἐντολή

τῆς Συνόδου τοῦ Ἁγίου Φιλαρέτου καί στήσυνέχεια ἀποκήρυξαν καί τούς Ρώσσους...12

- Οἱ Ρῶσσοι ἐκεῖνον τὸν καιρό ἦτανσὲ κοινωνία μὲ τὴν παγκόσμια Ὀρθοδοξίαμέσῳ τῶν Πατριαρχείων τῶν Ἱεροσολύμωνκαί τῆς Σερβίας, γι' αὐτὸ καὶ τὸἐπικαλεστήκαμε καί ἐμεῖς καὶ ἐνώπιον τῶνδικαστηρίων, (ὅπως ἔκαναν ἄλλωστε καὶ οἱἀδελφοί μας Ματθαιϊκοὶ πολλὲς φορές!), ὅτιπήραμε τὴν συνέχεια τῆς Ἀποστολικῆς μαςδιαδοχῆς ἀπὸ τὴν Καθολικὴ Μία Ἁγία καίἈποστολική (Ὀρθόδοξη) Ἐκκλησία.

Πάντα ἔτσι γινόταν, βέβαια, μέσαστὴν Ἐκκλησία.

-Ἀλλά καὶ ὁ ἐν λόγῳ καλόςσυγγραφέας παραδέχεται ὅτι δὲν ἐπέρχεταιἀμέσως ἡ ἀπώλεια τῆς χάριτος μὲ τὴνἀντικανονικὴ συμπροσευχή.

-Παραθεωρεῖ, ὡστόσο, ὅτι ὁ ΘεόφιλοςἸονέσκο13 καθαιρέθηκε τελικὰ ἀπὸ τοὺςΡώσσους ὡς Οἰκουμενιστὴς καὶ ὅτι ὁἈντώνιος Γενεύης ἐπιπλήχθηκε αὐστηρὰπολλὲς φορές, ὅπως καὶ ὁ Ἰάκωβος στὴνΔυτικὴ Εὐρώπη.

-Οἱ παραστάσεις τῶν Ἱεροσολυμιτῶνκληρικῶν στόν Ναό τῆς Ἁγίας Μαρίας τῆςΜαγδαληνῆς, στήν Γεθσημανῆ εἶναι γνωστές,κατά τήν τελετή τῆς μετακομιδῆς τῶνλειψάνων τῆς μεγάλης δούκισσας Ἐλισάβετ,ἀφοῦ οἱ Ρῶσσοι τῆς Διασπορᾶς μνημόνευανπάντοτε ὡς προϊστάμενό τους τὸν πατριάρχηἹεροσολύμων, γιατί τοὺς ὑποχρέωναν οἱἙβραῖοι, νὰ τὸ κάνουν καὶ γιατί ἡ διαδοχὴτῶν Ἱεροσολυμιτῶν ἀρχιερέων καί ἱερέωνπροερχόταν ἀπὸ τὸν δεύτερο στή σειράΜητροπολίτη τῶν Ρώσσων τῆς ΔιασπορᾶςἈναστάσιο!

-Ἡ κυριαρχοῦσα τάση στίς τάξεις τῶνὈρθοδόξων Ρώσσων ἐπισκόπων τῆςΣυνόδου τοῦ Ἀναστασίου, ἀλλά κυρίως τοῦἉγίου Φιλαρέτου ἦταν ἡ σταθερή πίστη καί

12 Καἱ ἱερεῖς τῶν ἀδελφῶν μας Ματθαιϊκῶνἀρνήθηκαν, ὄχι ὅλοι, νὰ δεχθοῦν χειροθεσία ἀπὸ τοὺςἀναχειροτονηθέντες ἐπισκόπους.13 Ὁ ὁποῖος ὡς μέλος τῆς Συνόδου τῶν Ρώσσων τῆςΔιασπορᾶς, μαζί μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο ΣεραφείμΣικάγο χειροτόνησαν τόν μακαριστό πρῶτοἈρχιεπίσκοπό μας Ἀκάκιο Παππᾶ.

12

προσήλωση στό Ἑορτολόγιο τῶν Πατέρωνἀλλά καί ἡ ἀπαγόρευση καί ἡ καταδίκη τῶνσυμπροσευχῶν μέ τούς αἱρετικούςἑτεροδόξους (βλ. σχετικές ἀναφορές στόἑπόμενο τεῦχος στίς Sorrowful Epistles,(=Ἐπιστολές πόνου), τοῦ Μεγάλου ἉγίουΠροέδρου τῆς Ρωσσικῆς Συνόδου, καίτελικά τήν καταδίκη τοῦ Οἰκουμενισμοῦἀπό τόν μεγάλο Ὁμολογητή Ἱεράρχη ἍγιοΦιλάρετο καί τήν Σύνοδό του τό 1983, στοΜόντρεαλ τοῦ Καναδᾶ).

-Οἱ Ρῶσσοι ἱεράρχες, σχεδόν ὅλοι,ἦσαν πολύ καλοί θεολόγοι καί ἂνθρωποιμεγάλης μορφώσεως, ὅπως ὁ ΜητροπολίτηςἈντώνιος, πού ὑπῆρξε καί καθηγητής τῆςδογματικῆς στή Θεολογική Σχολή τοῦΠανεπιστημίου τοῦ Κιέβου, ὁ Ἀναστάσιοςκαί ὁ πολύς Ἅγιος Φιλάρετος.

Καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Βιτάλιος,μετέπειτα προκαθήμενος Μητροπολίτης τῆςΡωσσικῆς Συνόδου, ὡς ἀρχιεπίσκοποςΚαναδᾶ ἦταν ἀκραιφνής Ὀρθόδοξος14 καίμεγάλος ἀγωνιστής! Ὁ ἱεράρχης αὐτός, ὅπωςκαί οἱ περισσότεροι Ρῶσσοι ἱεράρχες,ἐμφορεῖτο ἀπό ἀντιοικουμενιστικό πνεῦμακαί ἀγωνιζόταν γιά τήν διατήρηση τοῦὈρθοδόξου φρονήματος.15

- Αὐτόματη καί ἄμεση ἀπώλεια τῆςχάριτος, καί μάλιστα γιά ὅλη τήν ἀνά τήνΟἰκουμένη Ὀρθοδοξη Ἐκκλησία, λοιπόν,14 Βλ. Ἔκθεση τοῦ ἀρχιεπισκόπου Καναδᾶ Βιταλίου(Vitaly), πρός τήν Σύνοδο τῶν ἐπισκόπων τῆςὙπερορίου Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας (Full Sobor) τό1967, πού δημοσιεύθηκε καί στόν "Ὀρθόδοξο Τύπο"τῆς 10ης Φεβρουαρίου-20ης Μαΐου 1970, σέμετάφραση ἀπό τό "Orthodox Word".

Σημείωνε στήν ἔκθεσή του ὁ ἈρχιεπίσκοποςΒιτάλιος χαρακτηριστικά: "... πρέπει νά εἴμεθατελείως ἀσυνθηκολόγητοι μέ τόν Οἰκουμενισμό, τόμεγαλύτερο σύγχρονο κακό". Γιά τό Π.Σ. σημείωσε:"ὁ πλησιέστερος κατά τό πνεῦμα, πλέον συγγενήςπρός αὐτόν, (τόν Ἀντίχριστον!), εἶναι τό Π.Σ. τῶνἘκκλησιῶν"!

Βλ. καί Father Michael Askoul, PhD: "Τhesorrowful epistle of Metropolitan Philaret. Arejoinder to Fr. Alexander Schmemann, " OrthodoxWord" 1970, p. 137-8: "Ὁ Οἰκουμενισμός, ἐπειδήεἶναι παν-περιεκτική διαστροφή τοῦ Χριστιανικοῦδόγματος, πλήττει αὐτήν ταύτην τήν καρδίαν τῆςΧριστιανικῆς Οἰκονομίας, τήν σωτηρίαν."

15 Βλ. σχετικά ἐπαινετικές ἀναφορές στόν ἀγωνιστήἱεράρχη στό: Ὁ Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα (σέἀλλεπάλληλες ἐκδόσεις) τοῦ μακαρισοτοῦ π.Χαράλαμπου Βασιλόπουλου.

δὲν ὑπάρχει, καὶ καλὰ θὰ κάνουν νὰδιαβάσουν μὲ προσοχὴ, οἱ ἀδελφοί μαςΜατθαιϊκοί, τί γράφει ὁ ΜέγαςὉμολογητὴς Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης,γιὰ τὴν συγκοινωνία τῶν ΔυτικῶνΧριστιανῶν μὲ τοὺς Ἀνατολικοὺς, τὸν καιρὸτῆς Εἰκονομαχίας! γιὰ μεγάλο χρονικὸδιάστημα, μὲ τοὺς ὁποίους συγκοινώνησανκαὶ οἱ Εἰκονόφιλοι!... Καί ἑπομένως πουθενάδέν θά βρισκόταν ἡ ἱερωσύνη, ἄν τάπράγματα ἦταν ἔτσι, ὅπως τά παρουσιάζουνοἱ Ματθαϊικοί ἀδελφοί μας!π. Νικόλαος

Ὅ Ἅγιος Φιλάρετος στή μέση

Ἡ "αὐτόματη ἀπώλεια" τῆς Χάριτος

Ἡ θεωρία περί αὐτομάτου καίἀμέσου ἀπωλείας τῆς Χάριτος στήνἘκκλησία, λόγῳ τῆς ἐπάρατης εἰσαγωγῆςτοῦ Νέου Ἡμερολογίου16, πού ὑποστηρίζουνὁρισμένοι Ὀρθόδοξοι ἀδελφοί μας στερεῖταιοἱασδήποτε θεολογικῆς καί δογματικῆςβάσεως.

Ὡς γνωστόν οἱ δύο ΜητροπολίτεςΔημητριάδος Γερμανός καί ΦλωρίνηςΧρυσόστομος ἐπί 11 χρόνια, ἢτοι ἀπό τό1924 μέχρι τό 1935, ἀπεδέχοντο τήνἡμερολογιακήν ἀλλαγή, τήν ὁποία καίσυνυπέγραψαν καί τελοῦσαν, σύμφωνα μέ

16 ἐπειδή ἦταν προκαταδικασμένη ὁποιαδήποτε ἀλλαγήτοῦ Ἑορτολογίου μέ τίς Πανορθόδοξες ἀποφάσεις τοῦ1582-3, 1587 καί 1592.

13

τό "διορθωμένο Ἰουλιανό", στίς Μητροπόλειςτους τίς γιορτές. Ἀλλά καί ὡς πρόεδροι τῶνἘκκλησιαστικῶν δικα-στηρίων (Α΄βαθμίουκαί Β΄βαθμίου) δίκαζαν καί ἐπέβαλλανποινές κατά κληρικῶν παλαιοημερολογιτῶνγιά φατρεία καί τυρεία καί ἀπείθεια πρός τίςἀποφάσεις τῆς ἐκκλησίας τοῦ Νέου περίἩμερολογίου.

Μαζί μέ τόν Ζακύνθου Χρυσό-στομον17 ἀνέλαβαν τόν Ἱερό Ἀγῶνα τῶνὈρθοδόξων τό 1935 καί χειροτόνησαντέσσερις νέους Μητροπολίτες, τόνΚυκλάδων Γερμανόν Βαρυκόπουλον,(5.6.1935), τόν Μεγαρίδος ΧριστοφόρονΧατζῆν (6.6.1935), τόν Βρεσθένης ΜατθαῖονΚαρπαθάκην (7.6.1935) καί τόν ΔιαυλείαςΠολύκαρπον Λιώσην (7.6.1935) καίσυγκρότησαν 7μελῆ Ἱεράν Σύνοδον.

Ἐάν ἡ ἀπώλεια τῆς Χάριτος ἐπήρχετοαὐτομάτως μέ τήν εἰσαγωγήν τοῦ ΝέουἩμερολογίου18, τότε οὒτε καί ὁ μετέπειταἐπίσκοπος Ματθαῖος, πού ἡγήθηκε τῶνὈρθοδόξων Ματθαιϊκῶν ἀδελφῶν μας, θάεἶχε Θείαν Χάριν, γιατί αὐτή θά εἶχεἀπολεσθεῖ μέ τήν ἐπί 11ετίαν ὃληνκοινωνίαν μετά τῶν Νεοημερολογιτῶν, τῶνχειροτονησάντων αὐτόν Ἀρχιερέων, ὂντεςκαί οἱ ἲδιοι μέχρι τότε Νεοημερολογίτες.

Οἱ δύο Ἀρχιερεῖς, ΧριστόφοροςΧατζῆς καί Πολύκαρπος Λιώσης ἀργότεραἐπανῆλθαν στήν καινοτομία καί ἒγινανδεκτοί ἂνευ χειροτονίας στήν Νεο-ημερολογιτική ἐκκλησία!19

Ὁ κυρός Ματθαῖος, ὣς γνωστόν,μόνος του καί ἀντικανονικά -ὂχι ὡστόσοἀνυποστάτως ἀπό πνευματικῆς ἀπόψεως-χειροτόνησε τό 1948 τόν ΤριμυθοῦντοςΣπυρίδωνα, καί στή συνέχεια τέλεσε καίἂλλες χειροτονίες μέ τόν Τριμυθοῦντος.20

Ἒχοντας γνώση τῆς ἀντικανονικό-τητος αὐτῆς οἱ Ματθαιϊκοί ἀδελφοί μαςἀργότερα, τόν Σεπτέμβριον-Ὀκτώβριον τοῦ1971, καί συγκεκριμένα ὁ ΚορίνθουΚάλλιστος μετά τοῦ Κιτίου Ἐπιφανίου,συνοδευόμενοι ὑπό τοῦ Εὐγενίου Τόμπρου

17 Ὁ Ζακύνθου Χρυσόστομος χειροτονήθηκε μάλισταμέσα στήν καινοτομία, ἢτοι τό 1927!18 Ἐπειδή ἡ εἰσαγωγή ἦταν προκατεδικασμένη 19 Ἐγκύκλιος τῆς καινοτόμου ἐκκλησίας753/16.02.1954, Συνοδικές Ἐγκύκλιοι, τόμ. Β΄ σελ.703.20 Εὐστρατιάδου, Ἡ πραγματική ἀλήθεια περί τῆςἀλλαγῆς τοῦ Ἡμερολογίου, σελ. 164.

μετέβησαν στίς ΗΠΑ καί χειροτονήθηκαν σέδύο διαφορετικές λειτουργίες (ἤχειροθετήθησαν ὡς ἐπί σχισματικῶν) ἀπότούς Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ρώσσωντῆς Διασπορᾶς πού εὑρίσκετο ὑπό τήνπνευματικήν δικαιοδοσίαν τοῦ ἉγίουΦιλαρέτου, τοῦ ὁποίου τό λείψανον κατάτήν ἀνακομιδήν εὑρέθη ἀδιάφθορον.

Οἱ Ματθαιϊκοί ἀδελφοί μας, πούπαρουσιάζονται ὡς οἱ πλέον ἀδιάλλακτοικαί ἀκραιφνεῖς Ὀρθόδοξοι, πού εἶχανκαταδικάσει ὡς ἐνεργείᾳ σχισματικές ὃλεςτίς ἐκκλησίες πού ἀκολουθοῦσαν τό ΝέοἩμερολόγιο, δέν δίστασαν νά κοινωνήσουνκαί νά ἐξαρτηθοῦν κανονικά ἀπό Σύνοδο, ἡὁποία συλλειτουργοῦσε μέ Ἱεροσολυμίτεςκαί Σέρβους κληρικούς καί ἀνεγνώριζε ὡςκανονικές ὃλες τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίεςπού ἀκολουθοῦσαν τό Νέο Ἡμερολόγιο.

Τό 1973 οἱ ἀδελφοί μας Ματθαιϊκοίἀνέδειξαν ἑπτά νέους ἐπισκόπους, τόνἈττικῆς καί Μεγαρίδος Ματθαῖο Μακρῆ,τόν Πειραιῶς καί Νήσων ΝικόλαοΜεσιαράκη, τόν Βρεσθένης ΛάζαροἈθανασίου, τόν Ἀργολίδος ΠαχώμιοἈργυρόπουλο, τόν Φθιώτιδος ΘεοδόσιοΤσαλάγκα, τόν Ἡρακλείου Εὐμένιο Σηφάκηκαί τόν Σερβίων καί Κοζάνης Τίτο Βλάχο.21

Τήν ἀναγωγή τῶν χειροτονιῶν τουςκαί οἱ Ματθαιϊκοί ἀδελφοί μας στούςΡώσσους τῆς Διασπορᾶς ἀναγκάσθηκαν νάὑποστηρίξουν καί ἐνώπιον τῶν ἑλληνικῶνδικαστηρίων!22

Καί αὐτοί, λοιπόν, ἓλκουν τήνἀποστολική διαδοχή ἀπό τούς Ρώσσους τῆςΔιασπορᾶς.

Ὁ διάλογος μέ τήν Ἐκκλησία μας πούδιακόπηκε τό 1992 πού ἀποσκοποῦσε στήνἓνωση μαζί τους θά γινόταν μέ βάση τήνκοινή Ὁμολογία ὡς πρός τήν ἈποστολικήΔιαδοχή ἀπό τούς Ρώσσους τῆς Διασπορᾶς,δηλαδή διά τῆς χειροθεσίας ἐπί σχισματικῶντό 1971 στούς Ματθαιϊκούς ἐπισκόπους.23

21 Ἀφοῦ ἀναχειροθέτησαν τούς ὑπό ἑνός χειρο-τονηθέντες!22 Βλ. Βούλευμα τοῦ Πλημμελειδικίου Πειραιῶς 54/76στήν " Ὀρθόδοξον Πνοήν", 2005, σελ. 258. Τό 1971"καί εἰς τήν Ἀμερικήν καί εἰς τήν Ἑλλάδα ἃπαντες οἱἈρχιερεῖς ἀγαλλομένῳ ποδί καί ἱλέῳ ὂμματιἐδέχθησαν χειροθεσίαν", σημειώνει ὁ ἐπίσκοπος.Κήρυκος Κοντογιάννης.23 "’Ὀρθόδοξον Πνοήν", 2005, σελ. 375. Τά τελευταῖαχρόνια ὁ ἐπίσκοπος Κήρυκος Κοντογιάννης δημοσίευεσυνέχεια τά σχετικά μέ τήν ἀναγνώριση τῶν

14

Οἱ Ρῶσσοι τῆς Διασπορᾶς μέχρι τό1983, πού ἀναθεμάτισαν τόν Οἰκουμενισμόἐν Συνόδῳ ὑπό τόν Ἃγιον Φιλάρετον,ἀκολουθοῦσαν μέν τό Πάτριο Ἑορτολόγιοκαί κρατοῦσαν αὐστηρή ὁμολογιακή στάσηἒναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἶχαν, ὡστόσο,ἔμμεση κοινωνία μέσῳ τῶν Ἐκκλησιῶν τῶνἹεροσολύμων καί τοῦ ΣερβικοῦΠατριαρχείου μέ τίς Νεοημερολογιτικέςἐκκλησίες. Ἀγνοοῦν ἢ παραβλέπουν σκοπίμως -(ἢ πλανῶνται πολλοί Ὀρθόδοξοι ἀδελφοίμας)- τήν ἒμμεση κοινωνία τῶν Ρώσσων τῆςΔιασπορᾶς μέ τούς Νεοημερολογίτες μέσῳτοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας,24 μέ τό ὁποῖοοὐδέποτε διέκοψαν τήν πλήρη κοινωνία.Ἀπό τούς Ρώσσους τῆς Διασπορᾶς πῆρανστό παρελθόν ὃλοι οἱ ἐπίσκοποί μας τήνἈποστολική Διαδοχή25.

χειροτονιῶν τῶν ἀδελφῶν μας Ματθαιϊκῶν ἀπό τούςΡώσσους τῆς Διασπορᾶς. Τό ὃτι ἒγινε χειροθεσία-χειροτονία ἀπό τούς Ρώσσους τῆς Διασπορᾶς εἶναιπλέον ἀναμφισβήτητο μετά τό βούλευμα 54/76 κατάτίς ὁμολογίες τοῦ πρώην ''Ἀρχιεπισκόπου τῶνΜατθαιϊκῶν κυροῦ Ἀνδρέου, τῶν Ἀργολίδος καίΠεριστερίου καί τοῦ κοιμηθέντος Πειραιῶς κυροῦΝικολάου Μεσσιακάρη. Ὁπότε ἀντιλαμβάνεται κανείςὃτι ἦταν πέρα γιά πέρα ἀληθῆ ὃσα ὁ μακαριστόςἐπίσκοπός μας κυρός Καλλιόπιος εἶχε ἀναφέρει περίἀναχειροτονίας-χειροθεσίας τῶν ἐπίσης μακαριστῶνκυροῦ Καλλίστου καί κυροῦ Ἐπιφανίου, καθ' ὃτι ἦτανπαρών στήν χειροτονία τους στήν Ἀμερική. 24 καί κατά τόν χρόνο τῶν πρώτων χειροτονιῶν τῶνἐπισκόπων μας, τοῦ μακαριστοῦ Ἀκακίου καί τῶνὑπολοίπων Ἀρχιερέων μας καί πρό αὐτῶν, καί στήσυνέχεια κατά τόν χρόνο τῶν χειροτονιῶν τῶνΚαλλίστου (μακαριστοῦ) καί τοῦ μακαριστοῦἈρχιεπισκόπου Κύπρου κυροῦ Ἐπιφανίου καί ὃτανκοινώνησε ἡ Ἐκκλησία μας πλήρως μέ τούς Ρώσσους. 25 Τό ὃτι οἱ Ρῶσσοι τῆς Διασπορᾶς κοινωνοῦσανπάντοτε καί δέν διέκοψαν τήν κοινωνία μέ τόΠατριαρχεῖο τῆς Σερβίας καί τό ἀντίστοιχο τῶνἹεροσολύμων τό ἒχουμε ἐπισημάνει πολλές φορές στόπαρελθόν. Βλ. πρόσφατα, «Ἃγιοι Κολλυβάδες» τ.Ὀκτωβρίου-Δεκεμβρίου 2003, σελ. 3, “Der Bote“ ,1/1998, 38, (Offzielles Organ der RussischenOrthodoxen Diozöse des Orthodoxen Bischofs vonBerlin und Deutschland). “Der Bote“ , 4/2000, 19,20, 23. Βλ. σχετικά καί π. Θεοδωρήτου Μοναχοῦ (νῦνἹερομονάχου), ὃ.π. σελ. 13 καί 14. Βλ. Russian Life,Febr. 1966, Orthodox Word, Jan. Febr. 1966,Orthodox Russia, 1969, No 5, The Orthodox Word,March 1969. Βλ. πρόσφατα «Ὀρθόδοξος πνοή», τ.Σεπτεμβρίου 2004, σελ. 152, σελ. 398 καί τό

Ὁπότε, κατά τήν ἐσφαλμένη λογικήτους, οὒτε οἱ ἲδιοι ἒχουν ἱερωσύνη, ὃσοι ἀπόαὐτούς χειροτονήθηκαν ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς,γιατί κοινώνησαν μέ τούς Ρώσσους τῆςΔιασπορᾶς, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἔμμεση κοινωνίαμέ τούς Νεοημερολογίτες μέσῳ τῶνΠατριαρχείων τῆς Σερβίας καί τῶνἹεροσολύμων, πού διεκράτησαν μέν τόΠάτριον Ἑορτολόγιον, εἶχαν ὃμως πάντακαί ἒχουν, δυστυχῶς, ἀκόμη καί σήμεραπλήρη κοινωνία μέ τούς Νεοημερολογίτες.

παλαιότερο τ. Σεπτεμβρίου 2003, σελ. 375-379. Βλ.ἐπίσης στόν 11ο τόμο τῶν Πατρίων σελ. 40 τοῦμακαριστοῦ ἐπισκόπου τῆς Συνόδου μας Καλλιοπίου.Βλ. Vladimir Moss, The tragedy of the RussianOrthodox Church Abroad, Moscow, 2001, p. 6.Ἐπίσης Vladimir Moss, The fall of the ROCA p. 364ἑπ. Τοῦ ἰδίου Vladimir Moss, Ὁ Ἱερός ἀγών τῶνὈρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος 1919-1992, σελ.71, 72 καί 73. Βλ. καί ἐπιστολή του τῆς 8ης/21ης Ἰαν.1995 ἐπισυναπτόμενη στό ἒργο του αὐτό. Καί ὂχι μόνονκοινωνοῦσαν μέ Νεοημερολγίτες καί ΟἰκουμενιστέςὈρθοδόξους ἀλλά καί σέ τελετές αἱρετικῶν Λατίνωνσυμμετεῖχαν οἱ πλέον «φιλελεύθεροι» ἐξ αὐτῶν ὡς ὁΛεόντιος Χιλῆς καί Γενεύης Ἀντώνιος! Ἀκόμη καίΑὐτός ὁ Μέγας ἀσκητής καί Ἃγιος ἸωάννηςΜαξίμοβιτς εἶχε στή δικαιοδοσία τουΝεοημερολογίτικες ἐνορίες, πού ἒμειναν μέ τό Νέο ἐπί24 χρόνια. Στόν λόγο του στήν τρίτη Σύνοδο πάσηςΔιασπορᾶς τῆς Ρωσσικῆς Ἐκκλησίας ἐκτός Ρωσσίας τό1974, ὁ Γενεύης Ἀντώνιος, ἐκπρόσωπος τῆς«Φιλελεύθερης» πτέρυγας τῆς Ἐκκλησίας, ἀνέπτυξετήν ἂποψη ὃτι «ἡ Ρωσσική Ἐκκλησία οὐδέποτεδιέσπασε ἐπισήμως τούς δεσμούς της μέ τήνΟἰκουμενική Ὀρθοδοξία». «Εἶναι ἐνδιαφέρουσες» εἶπε«δύο ἐπιστολές τῆς Συνόδου μας, πρός τούς ἛλληνεςΠαλαιοημερολογίτες, ἀντίγραφα τῶν ὁποίωνἀπεστάλησαν ἐν καιρῶ στήν ἙλληνικήἈρχιεπισκοπή Ἀμερικῆς καί στό ΟἰκουμενικόΠατριαρχεῖο. Ἡ πρώτη τό 1961, 27 Σεπτεμβρίου: ἩἘκκλησία μας τηρεῖ τό παλαιόν ἡμερολόγιον καίθεωρεῖ μεγάλο λάθος τήν εἰσαγωγή τοῦ νέουἡμερολογίου. Οὐχ ἧττον, ἡ τακτική της ἦτο πάντοτενά διατηρῆ πνευματικήν κοινωνίαν μέ τάςὈρθοδόξους Ἐκκλησίας πού ἐδέχθησαν τό νέονἡμερολόγιον, ἐνόσῳ ἑορτάζουν τό Πάσχα συμφώνωςπρός τήν ἀπόφαση τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. ἩἘκκλησία μας οὐδέποτε ἀνεκήρυξε σχισματικόν τόΟἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον ἢ τήν ἙλληνικήνἈρχιεπισκοπήν Ἀμερικῆς καί οὐδέποτε ἒπαυσε νάἒχη πνευματικήν κοινωνίαν μετ’ αὐτῶν.» Ἡ δευτέραἘπιστολή ἀπό 3/10/1961 ἒχει ὡς ἑξῆς: «Ἡ Ἐκκλησίαμας τηρεῖ τό παλαιόν ἡμερολόγιον καί θεωρεῖμεγάλο λάθος τήν εἰσαγωγή τοῦ νέου ἡμερολογίου.Οὐχ ἧττον, συμφώνως πρός τήν πολιτικήν τοῦ

15

Ἐσφαλμένα ἢ ἀπό ἃγνοια ὑπο-στηρίζουν οἱ ἀδελφοί μας αὐτοί, ὃτι δένεἶχαν ἔμμεση τοὔλάχιστον κοινωνία οἱΡῶσσοι τῆς Διασπορᾶς μέ τούςΝεοημερολογίτες, ὅταν ἐκεῖνοι πῆραν τήνδιαδοχή, γιά νά δικαιολογήσουν τίς θέσειςτους.

Κατά τήν ἀντιπαραδοσιακή καίἀντιπατερική λογική, πού ἀναπτύσσουν, θάἀρκοῦσε ἡ κοινωνία καί μέ ἓναν μόνον ἱερέατῶν Ρώσσων τῆς Διασπορᾶς, γιά νά χαθεῖ ἡἱερωσύνη, γιατί ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτῳἀκοινώνητος ἒστω, κατά τούς ἉγίουςΠατέρες.

Καί διά τῆς ἀλληλοδιαδόχουκοινωνίας26, θά χανόταν ἀναδρομάδην ἡἱερωσύνη ἀπό ὃλην τήν Ἐκκλησίαν, ὃπωςτονίζει ὁ Ἃγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης!

Ὃπερ ἂτοπον. Ἐμᾶς, βεβαίως, δέν μᾶς κλονίζει τόγεγονός ὃτι οἱ Ρῶσσοι τῆς Διασπορᾶς εἶχανἔμμεση κοινωνία μέ τούς Νεοημερολογίτες,γιατί ἒχουμε μελετήσει τήν ἱστορία τῆςἘκκλησίας καί τήν διδασκαλία τοῦ ἉγίουΘεοδώρου τοῦ Στουδίτου. Τί γράφει, λοιπόν, ὁ ΜέγαςὉμολογητής Ἃγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτηςἑρμηνεύοντας αὐθεντικά τίς ἀποφάσεις τῆςΖ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου;

Ἐπειδή πολλές φορές ἐπικράτησαν οἱαἱρετικοί στήν Ἐκκλησία καί μάλιστα γιάμεγάλα χρονικά διαστήματα, ὃσοι ἓλκουνἀπό αὐτούς τήν χειροτονία καί οἱ μετά τῶνδευτέρων τούτων συλλειτουργήσαντες -θάπρέπει νά θεωρηθοῦν, κατά τήν ἀνορθόδοξηγνώμη τῶν ἀνωτέρω συγγραφέων-,καθηρημένοι, ἐάν ἡ καθαίρεση ἐπέρχεταιαὐτομάτως. Ἑπομένως ὃλοι τότε θά εἶναικαθηρημένοι, οὐδαμοῦ θά εὑρίσκεται ἡἹερωσύνη καί θά εἶχε πρό πολλοῦ ἐκλείψει ἡἹερωσύνη πάνω στή γῆ καί ἡ σώζουσα ΘείαΧάρις ἀλλά καί αὐτή ἡ ὈρθόδοξοςἘκκλησία.

Πατριάρχου Τύχωνος, οὐδέποτε διεκόψαμενπνευματικήν ἐπικοινωνίαν μέ τάς ΚανονικάςἘκκλησίας αἱ ὁποῖαι εἰσήγαγον τό νέονἡμερολόγιον». Vladimir Moss, Ὁ Ἱερός ἀγών τῶνὈρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος 1919-1992, σελ.72 καί 73. 26 Συλλειτουργήσεως κατά τόν Ἃγιον Θεόδωρον τόνΣτουδίτην.

Ἡ κακοδοξία πού ὑποστηρίζουνκυρίως Ματθαιϊκοί ἀδελφοί μας, ἐξαλείφειτήν Χάριν καί τήν Ἐκκλησία πάνω στή γῆ.Διότι, ὃπως σημειώνει ὁ Ἃγιος ΜέγαςὉμολογητής Θεόδωρος «πολλά συνέβη καίσυμβαίνει τοιαῦτα παραπτώματα ἐν τῇἘκκλησίᾳ».

Γιαὐτό τό λόγο δέν βρέθηκε καί οὒτεβρίσκεται κανένας Ἃγιος πού νά διερεύνησετά πράγματα μέ αὐτόν τόν ἀνορθόδοξοτρόπο καί οὒτε μᾶς παρέδωσε νάφυλάσσουμε τέτοια παράδοση: «Οὐδείς τῶνἉγίων εὓρηται οὓτω διερευνήσας ταῦτα,ὃτι μηδέ οἷόν τε οὒτε μήν ἐκδέδωκεφυλάττειν ἡμᾶς».

Ἡ διαφοροποίηση τῶν πραγμάτωνμετά τήν παγίωση τῆς ἀλλοιώσεωςτῆς τάξεως τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν

αἵρεση τοῦ Νέου Καλενδαρίουκαί τόν ἀναθεματισμό τοῦ

Οἰκουμενισμοῦ τό 1983 ἀπό τόνἍγιο Φιλάρετο καί τήν Σύνοδό του.

- Οἱ ἀδελφοί μας, λοιπόν, Ρῶσσοι τῆςΔιασπορᾶς, ὅπως ἀποδεικνύεται ἀπό τήνμέχρι τώρα παράθεση τῶν ἱστορικῶνγεγονοτων καί θά δειχθεῖ ἀναλυτικότεραστή συνέχεια, βρισκόμενοι σέ ἐξορία,διωκόμενοι ἀπό τούς πράκτορες τοῦδιεθνοῦς Σιωνισμοῦ καί πάσχοντεςπαντοιοτρόπως ἦσαν ἀγωνιστές καίἀντιοικουμενιστές. Τό ἱστορικό πλαίσιομέσα στό ὁποῖο κλήθηκαν νά ζήσουν καί νάἀγωνιστοῦν εἶναι ἐκεῖνο πού διαμορφώθηκεμετά τήν κόκκινη ἐπανάσταση καί τόν Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, μέσα σέ ἕναπαγκοσμίως κληδωνιζόμενο καί δοκιμαζό-μενο κόσμο.

- Ἀκολουθοῦσαν ἀδιασάλευτα τό ΠάτριοἙορτολόγιο.

- Ἔλεγχαν παρρησίᾳ τόν Οἰκουμενισμόκαί στήριζαν τούς ἀγωνιζομένους καίδιωκομένους Ὀρθοδόξους στήν Ἑλλάδα καίστίς δοκιμαζόμενες Σλαυικές χῶρες πούστέναζαν κάτω ἀπό τήν τυραννία τοῦΣιωνιστικοῦ Κομμουνισμοῦ.

16

Καθοριστικῆς δέ σημασίας στόν ἀγῶνακατά τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦεἶναι τά ἀντιοικουμενιστικά κείμενα τῆςΣυνόδου τῶν Ρώσσων ἱεραρχῶν καί ὁτελικός ἐν Συνόδῳ ἀναθεματισμός τοῦΟἰκουμενισμοῦ τό 1983 στό Μόντρεαλ τοῦΚαναδᾶ ἀπό τόν Ἅγιο Φιλάρετο.

Ἀνάμεσα στούς Ρώσσους Ἱεράρχες πούδιακρίθηκαν γιά τόν ἀντιοικουμενιστικότους ἀγῶνα ἦσαν κατ' ἐξοχήν ὁ ἍγιοςΜητροπολίτης Φιλάρετος, μέ τήν Σύνοδοτοῦ ὁποίου κοινώνησε πλήρως καί ἡΣύνοδός μας, καί ὁ τελευταῖος ἀγωνιστήςπρόεδρός της Μητροπολίτης Βιτάλιος.

Οἱ ἑπόμενοι Μητροπολίτες Λαῦροςκαί Ἱλαρίων ἑνώθηκαν ἐπίσημα καί συλ-λειτουργοῦν οἱ Ρῶσσοι, μετά τήν ἕνωση, μέτό πατριαρχεῖο τῆς Μόσχας καί κατ'ἐπέκαταση εἶναι κοινωνικοί μέ τήνπαγκόσμια ἐν οἰκουμενιστικῇ ἀποστασίᾳὀρθοδοξία καί γιαὐτό ἔχουμε διακόψει πρόπολλοῦ τήν κοινωνία μαζί τους...

Τά πράγματα, λοιπόν, εἶναι ριζικάδιαφορετικά, μετά τόν ἀναθεματισμό τοῦΟἰκουμενισμοῦ ἀπό τόν ὁμολογητή ΜέγανἹεράρχην Ἅγιο Φιλάρετο τό 1983.

Ὁ ἀναθεματισμός αὐτός ἦλθε νάἐπιβεβαιώσει ὅσα πίστευαν καί δια-πίστωναν καί διατράνωναν οἱ ἀγωνιζόμενοικαί διωκόμενοι Ὀρθόδοξοι στήν Ἑλλάδακαί παγκοσμίως, πού ἀναθεμάτιζαν τούςαἱρετικούς καθημερινά.

Ὅπως, λοιπόν, διαπιστώνεται ἀδια-μφισβήτητα:

-Μέσα στά πενῆντα κυρίωςτελευταῖα χρόνια -(ἐννενῆντα ἀπό τήνἐπάρατη ἀλλαγή τοῦ Ἑορτολογίου)- ἡαἵρεση κηρύσσεται παρρησίᾳ καί δημοσίᾳ.

-Ἡ ἀλλαγή τοῦ Ἑορτολογίου τῆςἘκκλησίας μας πού τέθηκε ὑπό τῶν ἉγίωνΠατέρων στήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδοἔγινε θεσμικά καί παγιώθηκε στήν πράξητῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί στίς Νέεςλεγόμενες χῶρες καί ἔπληξε καίρια τήνἑνότητα τῆς Μιᾶς Ἁγίας, Καθολικῆς καίἈποστολικῆς Ἐκκλησίας.

-Ἡ ἀντικανονική καί παράνομηἄρση τῶν ἀναθεμάτων τό 1965 ἀπό τόνμασῶνο καί τυμπανιαῖο Ἀθηναγόραβλασφήμησε τό Πανάγιο Πνεῦμα καί τούςΘεοφόρους Πατέρες μας καί ἔγινε καί αὐτήἐπίσημα καί συνοδικά.

-Οἱ καθημερινές συμπροσευχές καίτά οὐνιτικά συλλείτουργα μέ τούςΦράγγους καί τούς Μονοφυσίτες τῶνδιαφόρων Λατινοφρόνων πατριαρχῶν καίἐπισκόπων, οἱ συμπροσευχές μέ τούςἙβραίους, τούς Μωαμεθανούς, τούςΒουδιστές, τούς Εἰδωλολάτρες καί τούςΣαμανιστές ἔγινε τρόπος ζωῆς τῶνΟἰκουμενιστῶν, φερομένων ὡς ὀρθοδόξωνΝεοημερολογιτῶν καί ψευδοπαλαιο-ημερολογιτῶν Σλαύων.

-Σ' αὐτό συνέβαλαν οἱ ἑνώσεις μέτούς Μονοφυσίτες καί τούς Λατίνους, πούἔγιναν ἐπίσημα καί ἐξελίχθηκαν σέὑλοποιούμενη καθημερινά λειτουργική καίσυμπροσευχητική κοινωνία.

Γιαὐτό καί γιά μιά φορά ἀκόμηἀνατρέπονται πατερικῶς, ὅσα ἀντίθετα καίἀδόκιμα κηρύχθηκαν κατά καιρούς ἀπόδιάφορους πλανώμενους ἀδελφούς.

Οἱ ἀδελφοί αὐτοί παρερμήνευσαν τάπρακτικά τῆς Ἁγίας Ζ΄ ΟἰκουμενικῆςΣυνόδου καί ἐξήγησαν ἀντιπατερικά τίςθέσεις καί τῶν ἄλλων ΟἰκουμενικῶνΣυνόδων.

Παντοῦ, βεβαίως, οἱ Ἅγιοι Πατέρεςσυμφωνοῦν καί οὐδαμοῦ διαφωνοῦν!

Καί στήν προκείμενη μελέτηἀντικρούεται, κατά τήν ταπεινή μας γνώμη,ἐπαρκῶς ἡ καινοτόμος διδασκαλία:

-ὅτι οἱ αἱρετικοί, Λατινόφρονες, Νεο-ημερολογίτες καί Οἰκουμενιστές, πού ἔχουνἀνατρέψει θεσμικά καί ἐπί πενῆντα χρόνια-(ἐννενῆντα ἀπό τήν ἀλλαγή τοῦἙορτολογίου)- τήν Ὀρθόδοξη Παράδοσηκαί διδασκαλία καί κηρύσσουν τήν ἀντίθεηαἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι τάχα ἀκόμηφορεῖς χάριτος καί τοῦ θείου δώρου τῆςἱερωσύνης.

Διακηρύσσεται, ἀποδεικνυόμενο, καίσέ ἀντίθεση μέ τήν ἀντιπατερική γνώμηκάποιων καινοτόμων ἑρμηνευτῶν:

-ὅτι σύμφωνα μέ τήν Ε΄Οἰκουμενική Σύνοδο,τήν διδασκαλία τῆς ὁποίας ἐπαναλαμ-βάνουν πολλαχοῦ ἡ ΣΤ΄ καί ἡ Ζ΄Οἰκουμενικές Σύνοδοι, ὀφείλουμε νάἀναθεματίζουμε ὅλους τούς αἱρετικούς,γιατί ἄν δέν τό κάνουμε ὑποπίπτουμε οἱἴδιοι στό ἀνάθεμα τῶν ΟἰκουμενικῶνΣύνόδων!

17

Αὐτό κατ' ἐξοχήν ἐπιβάλλεται καίἀπό τό Συνοδικόν τῆς Ὀρθοδοξίας μας.

Καί ὅταν ἀναθεματίσθηκαν καίἀναθεματίζονται, κατ' ἐπιταγήν τῆςἘκκλησίας ἐπί δεκαετίες συνοδικά καί στίςἐκκλησίες τῶν Ὀρθοδόξων, ἐν ἐπιτραχηλίῳκαί ὠμοφορίῳ οἱ Οἰκουμενιστές, οἱΛατινόφρονες καί οἱ Νεοημερολογίτεςαἱρετικοί, εἶναι δυνατόν ποτέ νά εἶναιφορεῖς τῆς χάριτος;

Ἀποδείχθηκε ἐπανειλημμένως:-ὅτι ἡ αἵρεση συνιστᾶ χωρισμό ἀπό τοῦΘεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας, καί δέν εἶναιδυνατόν νά τήν ἀκολουθεῖ κάποιος καί νάεἶναι μέσα στήν Ἐκκλησία τῆς Παραδόσεωςκαί τῆς ἀληθείας, μέσα δηλ. στήν ὈρθόδοξηἘκκλησία!-ὅτι καί ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναικαταδικασμένη καί ἀπό τήν Ε΄ ΟἰκουμενικήΣύνοδο-ὅτι οἱ ἐπίσημες καί πανηγυρικές ἑνώσειςτῆς Νέας ἐκκλησίας μέ τούς Μονοφυσίτεςστό Σαμπεζύ καί μέ τούς Λατίνους στόΜπαλαμάντ συνιστοῦν ἀπό μόνες τουςσυνοδικές πράξεις προδοτικές, διάφορεςτῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πούὁδηγοῦν, καί κατά τούς α΄ καί β΄ ἹερούςΚανόνες τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς καί κατά τάπρακτικά τῆς ἁγίας Ζ΄ ΟἰκουμενικῆςΣυνόδου, σέ ἔκπτωση ἀπό τήν Ἱερωσύνη καίτήν σωστική χάρη τῶν Λατινοφρόνων καίτῶν αἱρετικῶν καινοτόμων, πού ἀπό τό 1924ἀκολουθοῦν καί τήν βδελυρή αἵρεση τοῦΝέου Καλενδαρίου!

Ποιά εἶναι λοιπόν ἡ ἀπάντηση καί ἡδιδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, μέσα ἀπότήν συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τήνπράξη τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων γιά τήνθεσμικά, δημοσίᾳ καί παρρησίᾳ ἐπίἐννενῆντα χρόνια κηρυσσόμενη αἵρεση τοῦΝεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ;

Τοῦτο ἀπαντᾶται συνοπτικά γιά μιάἀκόμη φορά, στήν ἑπόμενη ἐπιστολή πρόςτόν ἀδελφόν Σπυρίδωνα, πού θέτει τίςγνωστές ἐνστάσεις ὅπως καί ἄλλοι ἀδελφοίμας παλαιότερα.

Ἀγαπητέ μοι ἀδελφέ Σπυρίδων, χαῖρε ἐν Κυρίῳ Ἰησοῦ Χριστῷ πάντοτε!

α. Συνοπτικά Σοῦ γράφω ὅτι ὁ πρώηνΦλωρίνης ἀναφερόταν σέ μία μόνονἀλλαγή, αὐτήν τοῦ Ἡμερολογίου ὅτανἀντιπροσώπευσε τίς θέσεις πού ἀναφέρεις:

Καί γιά μία μόνον ἀλλαγή, ἔλεγε, δέντούς ἀποκηρύσσουμε παντελῶς τουςΝεοημερολογίτες, (ἄν καί ἔφτασε καί σέἀποκήρυξή τους, μετά τόν θάνατο τοῦ κυροῦΜατθαίου! Ἔστω καί γιά ποιμαντικούς;λόγους!).

Ἤλπιζε μέχρι τότε, ὅτι θά ἐπιστρέψειἡ Ἐκκλησία στήν ἑνιαία τάξη καί λατρεία.

Δυστυχῶς, ὅμως, διαψεύστηκε...Τώρα τό πρώην σχίσμα παγιώθηκε. Μετεξελίχθηκε σέ αἵρεση. Παναίρεση! Λεγεῶνα αἱρέσεων, κατά τόν πολύν

π. Ἰουστῖνο Πόποβιτς.Τί θά ἔλεγε σήμερα, πού κατελύθησαν

τά πάντα, ὁ Ἅγιος Ἱεράρχης μας;

Consensus patrum

Σημασία, ὡστόσο, στήν Ἐκκλησίαδέν ἔχει ἡ γνώμη ἑνός ἱεράρχη, ἔστω καίἉγίου, ὡς ὁ πρώην Φλωρίνης, ἀλλά ἡσυμφωνία τῶν Πατέρων.

Δηλ. τό consensus patrum. Ὅπως θά δεῖς στή συνέχεια, ἡ

συμφωνία τῶν Πατέρων μᾶς ὁδηγεῖ σέἐντελῶς διαφορετικά ἀπό τά δικά Σουἀσθενῆ ἐπιχειρήματα.

Ἡ ἀνάλυση πού ἀκολουθεῖστηρίζεται στήν διαχρονική διδασκαλία καίσυμφωνία τῶν θεοφόρων Πατέρων καί στήνδιδαχή τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

Ἡ ἐκτίμηση τῶν γεγονότων, κάτωἀπό τό φῶς τῆς Διδασκαλίας τῶν Πατέρωνκαί τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, μᾶς ὁδηγεῖξεκάθαρα πιά σέ διαφορετικά συμπερά-σματα ἀπό ἐκεῖνα διαφόρων ἀδελφῶν μας,ὅπως καί τοῦ λίαν ἀγαπητοῦ μας παπα-Θεοδώρητου, πού στά τελευταῖα χρόνια,πρίν τήν κοίμησή του ἦταν κι αὐτός πολύἐπιφυλακτικός μέ τίς παλαιότερες δια-τυπώσεις του, ὅπως μοῦ ἐκμυστηρευόταν.

Ἀλλά δέν πρόλαβε δυστυχῶς νάγράψει ...

β. Ἡ ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Θεοδώρουτοῦ Στουδίτου "Στεφάνῳ ἀναγνώστῃ καίτοῖς σύν αὐτῷ" ἔχει καί διαφορετική

18

ἀνάγνωση, ἀπό αὐτήν πού μᾶς πρότεινανδιάφοροι νέοι ἑρμηνευτές, ὅπως ὁ μακαρίτηςὁ Δελήμπασης, πού κι αὐτός ἀγωνίστηκε,ὅσο ζοῦσε, τό κατά δύναμιν κατά τῆςαἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

γ. Ὁ ἀναθεματισμός τοῦ Οἰκουμε-νισμοῦ ἀπό τήν Σύνοδο τοῦ ἉγίουΦιλαρέτου, τό 1983, εἶναι πλέονκαθοριστικῆς σημασίας γιά τήν ἀντιμετώ-πιση τῶν Οἰκουμενιστῶν.

δ. Ἀρκετοί καλοί ἀδελφοί μας δένἔδωσαν τήν πρέπουσα σημασία στήν πρώτηπράξη τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, στήνὁποία παραπέμπει ὁ Μέγας ἍγιοςΝικόδημος. 27

ε. Ἐπί διετίαν μελετήσαμε καί ἐμεῖςἐπισταμένως καί ἐρευνητικῶς κατ' ἐξοχήν τάπρακτικά τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου,28

τήν Β΄ καί τήν Γ΄ Οἰκουμενικήν, τά πρακτικάτῆς ΣΤ΄, τούς Κανόνες τοῦ ΜεγάλουΒασιλείου, (καί ἰδιαίτερα τόν 1ον καί τόν47ον), καί τόν κανόνα τῆς Καρθαγένης, καίμποροῦμε πλέον ἀπερίφραστα νάσυνταχθοῦμε μετ' αὐτῶν, πού συμφωνοῦν ἐνπᾶσιν, καί κατ' ἐξοχήν μέ τήν δήλωση τοῦἐμοῦ Πατρός καί Διδασκάλου ἉγίουΝικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.29

στ. Ἀλλά καί παλαιότερα γράμαμεμέ ἐπιφύλαξη ὅτι ὅλα τά οἰκονομεῖ ἡἘκκλησία, τό ἐάν δηλ. θά δεχθεῖ κάποιουςἀπό τούς αἱρετικούς καί ποιούς καί κάτωἀπό ποιές συνθῆκες καί ποιούς δέν θάδεχθεῖ, ἄν μετανοήσουν ὅμως καίσυντάξουν τούς ὑπό τῶν ΠατέρωνΛιβέλλους μέ τούς ὁποίους ἀναθεματίζουντήν αἵρεση.

ζ. Γιά τούς πρώτους τρεῖς ἐπισκόπουςπού βγῆκαν στόν ἀγῶνα, "οὗτοι ἔσχον τήν

27 Βλ. κατωτέρω. Περί αὐτῶν ἔγραψα κατ'ἐπανάληψιν καί ἰδιαίτερα στά δύο προτελευταῖατεύχη τῶν "Κολλυβάδων", Φθινόπωρο καί Χειμώναςτοῦ '12, πού Σοῦ ἀποστέλλω καί ταχυδρομικά.28 Ἡ ὁποία κάνει ἀνασκόπηση τῆς πατερικῆςδιδασκαλίας καί τῆς πράξεως τῶν προηγουμένωνΟἰκουμενικῶν Συνόδων.29 Βλ. ἀναλυτικότερα καί πολλές ἀναφορές στίς ἄλλεςΟἰκουμενικές Συνόδους καί στούς Πατέρες μας στήνΕἰσήγηση στό τελευταῖο μας Ἱερατικό Συνέδριο στήνἈθῆνα 2013.

χειροτονίαν ὑπό τῆς Ἐκκλησίας" κατά τόνΟὐρανοφάντορα.

Δέν χρειάζονταν ἀποκατάσταση. Οἱἄλλοι, τονίζει ὁ Μέγας Ἱεράρχης, πούἔμειναν στήν αἵρεση, κατεστάθησαν λαϊκοίκαί "οὐκέτι πλέον ἔσχον τήν χάριν καί οὐκἠδύναντο αὐτήν μεταδίδειν", ἰδιαίτεραγιατί κοινώνησαν μέ ἤδη καταδικασμένουςαἱρετικούς τελευταία, μετά τό Σαμπεζύ μέτούς Μονοφυσίτες καί μετά τό Μπάλαμαντμέ τούς Λατίνους.

Ἡ ἔκπτωσή τους ἀπό τήν ἱερωσύνηἐπέρχεται, σύμφωνα μέ τούς α΄ καί β΄Κανόνες τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς καί τόνΚανόνα τῆς Καρθαγένης.30

Ἀναλυτικότερα:

1. Ἐπί μία ἑκατονταετία σχεδόνὑπάρχει συνεχής καί θεσμική-συνοδικήἀλλοίωση στήν πίστη καί στήν Παράδοσητῆς Ἐκκλησίας (Νεοημερολογιτισμός -Οἰκουμενισμός, Ἕνωση μέ τούς Μονο-φυσίτες στό Σαμπεζύ καί μέ τούς Λατίνουςστό Μπάλαμαντ).31

2. Ὑπάρχει καθημερινή συμ-προσευχητική κοινωνία ἀλλά καίμυστηριακή διακοινωνία σέ ὅλες τίς"ἐκκλησίες" -κατ' ἐξοχήν τοῦ ἐξωτερικοῦ-,ὅλων τῶν Νεοημερολογιτῶν, κατωτέρων καίἀνωτέρων κληρικῶν μέ ἄλλους κατα-δικασμένους αἱρετικούς, ὅπως γνωρίζω καίβεβαιώνω ἐξ ἰδίας ἄμεσης ἀντίληψης.

Στήν Ἑλλάδα μας στήν συνέχειαγίνεται ἡ κοινωνία τῶν ἐδῶ "κανονικῶν" μέὅλους αὐτούς τούς αἱρετικούς, πού δένἀποτελοῦν Ἐκκλησία, ἀλλά συναγωγή τοῦΣατανᾶ καί ἐκκλησία πονηρευομένων, κατάτούς Πατέρες.

Οὔτε πρός ὥραν, διδάσκει ὁ Μ.Βασίλειος, δέν μένουμε κοινωνικοί πρόςτούς αἱρετικούς!

Πόσο μᾶλλον, ὅταν συμπληρώνεταισχεδόν μιά ἑκατονταετία σχίσματος καίπαρρησιασμένης, δημοσίᾳ κηρυσσομένηςαἱρέσεως.

Καί ἀφοῦ συνόλλυνται οἱἀκολουθοῦντες τούς αἱρετικούς, φίλε τοῦΧριστοῦ, ποιά χάρη καί εὐλογία

30 Ἱ. Πηδάλιον σελ. 368 ἑπ. 31 Βλ. σχετικά τήν ἑνωτική μέ τούς Μονοφυσίτεςἐγκύκλιο τοῦ Πατριαρχείου τῆς Ἀντιόχειας!

19

μεταδίδουν οἱ ψευδεπίσκοποι καί οἱψευδοδιδάσκαλοι αὐτοί στούς ἄλλους, πούδέν ἀποτειχίζονται καί μένουν κοινωνικοί μέαὐτούς τούς ὀλετῆρες;

3. Ἔχουμε, ἀδελφέ μου, προφανῆ,πασίδηλη καί συνεχῆ, ἀναμφισβήτητητηδηλαδή κήρυξη αἱρέσεως ἐπ' ἐκκλησίας,(βλ. ἐπίσημη ὑποδοχή τοῦ ἀντιχρίστου Πάπακαί στήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας,συμπροσευχές ἀκόμη καί μέ παστορίνες καίκάθε εἴδους αἱρετικούς στή ΜητρόποληΔημητριάδος, καί ἐπαναλαμβανόμενεςσυμπροσευχές μέ πλῆθος αἱρετικῶνδιαφόρων ψευδεπισκόπων καί στήνΠατρίδα μας καί στό ἐξωτερικό, (μεταξύ τῶνπολλῶν ἄλλων βλ. τίς οἰκουμενιστικές θέσειςκαί τήν πράξη τοῦ Χρυσόστομου Σαββάτουστή Μεσσηνία καί τοῦ ἸγνάτιουΓεωργακόπουλου στόν Βόλο, τίς φοβερέςβλασφημίες τοῦ Στυλιανοῦ Αὐστραλίας, τήνἀναγνώριση τοῦ βαπτίσματος τῶνΠροτεσταντῶν στό Freising ἀπό τόν"Γερμανίας" Αὐγουστῖνο καί τίςσυμπροσευχές τῶν Οἰκουμενιστῶν μέ τούςΛατίνους, τούς Προτεστάντες, τούςΜωαμεθανούς, τούς Ἑβραίους, τούςΣαμάνους καί τούς Εἰδωλολάτρες).

4. Ἡ κοινωνία τῶν κατωτέρωνκληρικῶν μέ τούς μνημονευομένουςπρωτάρχες τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκου-μενισμοῦ, πατριάρχες, ἐπισκόπους καίπνευματικούς ἡγέτες, πού καί οἱ ἴδοικηρύσσουν τόν Οἰκουμενισμό ἤὑποτάσσονται στόν Οἰκουμενισμό, χωρίςσχεδόν καμμία διαμαρτυρία ἐπί πολλέςδεκαετίες, μολύνει καί αὐτούς κατά τούςΠατέρες!

Γιατί γνωρίζουμε ὅτι: "Ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω, ἀκοινώ-

νητος ἔστω" καί "ἐχθρός τοῦ Θεοῦκαθίσταται ὁ τοιοῦτος" κατά τόν ἍγιονΘεόδωρον τόν Στουδίτην καί τόν ἍγιονἸωάννην τόν Χρυσόστομον!

Γνωρίζουμε ἐπίσης ὅτι καί οἱκοινωνοῦντες μέ τούς ἀκοινωνήτουςαἱρετικούς, "εἰ καί τοῖς λογισμοῖς οὐκατεποντίσθησαν ὅμως τῇ κοινωνίᾳ τῆςαἱρέσεως συνόλλυνται".

Ἄν, λοιπόν, καί οἱ μή τοῖς λογισμοῖςκαταποτιθσθέντες συνόλλυνται τῇκοινωνίᾳ τῆς αἱρέσεως, τότε γιά ποιά χάρημιλᾶς ὅτι τάχα ἔχουν οἱ κοινωνοῦντεςἀμέσως ἤ καί ἐμμέσως μέ τούς αἱρετικούς;

5. Ἐπίσημες συμφωνίες, λοιπόν, καίἑνώσεις ἔγιναν στό Σαμπεζύ καί στόΜπάλαμαντ, καθώς καί ἄρση τῶνἀναθεμάτων τό 1965, πράξεις συνοδικές,δημόσιες καί ἀναμφισβήτητες, πού ἐπι-βεβαιώνουν, θεμελιώνοντας πανηγυρικά,παρρησίᾳ καί φανερά τήν διακοινωνία τῶνΝεοημερολογιτῶν μέ τούς καταδικασμένουςΜονοφυσίτες καί Λατίνους!

Βρίσκεται, ἑπομένως, σέ πλήρησυμφωνία, ἐξέλιξη, ἐφαρμογή καί ἀνάπτυξηἡ Οἰκουμενιστική Ἐγκύκλιος τοῦ 1920.

6. Πρόσεξε, ἀδελφέ μου, καί τοῦτο: Πότε Οἰκουμενική Σύνοδος δικαίωσε

τούς κοινωνοῦντες μέ τούς αἱρετικούς; Ποτέ!Εἰ μή μόνον, ἄν μετανοοῦσαν καί

ἀναθεμάτιζαν τήν αἵρεση μέ τήν σύνταξηἀναθεματιστικῶν λιβέλλων, καί ἄν ἔφερανἐπαρκῆ ἀπολογία γιά τήν στάση τους, τούςδεχόταν ἡ Οἰκουμενική Σύνοδος καί πάντωςὄχι ὅλους καί ὄχι πάντοτε!

7. Ἐκ τῶν προτέρων νά λέμε ὅτι οἱαἱρετικοί καί οἱ κοινωνοῦντες μέ αὐτούςἔχουν μυστήρια, καί ἁγιαστική χάρη,συνιστᾶ βλασφημία κατά τοῦ ἉγίουΠνεύματος!

8. Πότε Οἰκουμενική Σύνοδος ἤ ποιόςΠατέρας μακαρίζει καί δικαιώνει αὐτούςπού μένουν σέ κοινωνία μέ τούς αἱρετικούςκαί πολύ περισσότερο τους πρωτάρχες τῆςαἱρέσεως;

9. Ἀντιθέτως, στό Συνοδικό τῆςὈρθοδοξίας συνεχῶς τούς ἀναθεματίζουμεἐκφώνως μέ πολλαπλά ἀναθέματα ἐνἐπιτραχηλίῳ καί ὠμοφορίῳ.

"ὁ (δέ) μή λέγων τοῖς αἱρετικοῖςἀνάθεμα, ἀνάθεμα ἔστω," κατά τό ΣυνοδικόΤης, ὅπως τό ἔχω ἐξηγήσει ἐπαρκῶς στά δύοτελευταῖα τεύχη τῶν «Ἁγίων Κολλυβάδων»,καθ' ὅτι ἡ Ζ΄ Οἰκουμενικήἐπαναλαμβάνει τό σχετικό ἀνάθεμα τῆς Ε΄καί ταυτίζεται μέ αὐτήν.

Καί τό καί φοβερώτερο, ὅποιοςπροσπαθεῖ νά ἀθωώσει τούς αἱρετικούς,ἀποδίδοντάς τους δηλ. τήν ἐκκλησιαστικήὑπόσταση καί ἀναγνωρίζοντάς τουςἱερωσύνη καί ἁγιαστική χάρη, ἀνα-θεματίζεται ἀπό τήν Ζ΄ ΟἰκουμενικήΣύνοδο!

Πρόσεξέ το αὐτό ἰδιαίτερα, ἀδελφέμου Σπυρίδων.

Εἶναι ἀποφασιστικῆς σημασίας!

20

10. Οἱ ἑνούμενοι μέ κεκριμένους καίἀναθεματισμένους ὑπό Συνόδου, -καίμάλιστα Οἰκουμενικῆς-, αἱρετικούς, (ὅπωςἔγινε καί γίνεται στήν καθημερινή σχεδόνδιακοινωνία Νεο-ημερολογιτῶν συνεχῶςδημόσια καί πανηγυρικά μέ τούςΜονοφυσίτες καί Λατίνους -(ἀλλάσυμπροσευχητικά καί τούς ἀλλοθρήσκουςΜωαμεθανούς(!) Ἑβραίους(!) καί τούςΕἰδωλολάτρες(!), μέ τούς ὁποίους ὑπάρχειπνευματική διαβολική κοινωνία κατά τίςσυμπορσευχές τους(!),- ἐκπίπτουν τῆςκοινωνίας καί τῆς ἱερωσύνης, κατά τούς α΄καί β΄ Ἱερούς Κανόνες τῆς Γ΄ ΟἰκουμενικῆςΣυνόδου.

Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τούςκοινωνοῦντες στήν συνέχεια μέ τούςἐκπεσόντες.

Ἡ Ἁγία ἐν Ἀντιοχείᾳ Σύνοδος, στόνπρῶτο της Κανόνα, διατυπώνει τόαὐτονόητο πού ἰσχύει γιά τόν ὁποιοδήποτεαἱρετικό:

"τοῦτον ἡ ἁγία Σύνοδος ἐντεῦθενἤδη ἀλλότριον ἔκρινε τῆς Ἐκκλησίας".

11. Συμπερασματικά τό σημαντι-κότερο καί θεμελιακῆς σημασία δίδαγμαἀπό τήν μελέτη καί τήν διδασκαλία τῶνΠατέρων μας, εἶναι αὐτό πού τονίζουν ὅλοικαί ἐπαναλαμβάνουμε καί 'μεῖςἀκολουθῶντας τους, ὅτι δηλ. δια-φοροποιεῖται, θεμελιακά ἡ ἀντιμετώπισητῆς αἱρέσεως καί τῶν αἱρετικῶν:

-ὅταν ἀλλοιωθεῖ διαχρονικά καίσυνοδικά-θεσμικά ἡ ὀρθόδοξη πίστη, τόδόγμα καί ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἀπότήν ἀντιμετώπιση μεμονωμένων ἐπισκόπωνπού σποραδικά καί πρός καιρόν κηρύσσουναἱρετικά.

Τοῦτο ἀποτελεῖ συμπέρασμαἀδιαμφισβήτητο κατά τόν Μέγαν Βασί-λειον, τόν Ἅγιον Νικόδημον καί τήνΚαθολικήν Ἐκκλησία, ὅπως ἐκφράζεταιἀπό τήν Σύνοδο τῆς Καρθαγένης, ἀπότοπική Σύνοδο τῆς Ἰταλίας καί ἀπό τήνἉγία Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδο, πούἀναφέρεται σαφῶς στίς σχετικές ἀποφάσειςκαί τῶν Α΄ καί Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδων.

Διαφορετικά, βέβαια, κρίνονται-πάντα ἀπό Σύνοδο-

οἱ σχισματικοί: ὅπως γιά παράδειγμα οἱ Ναυατιανοί,

(σχισματικοί κατά τόν ΜέγανΒασίλειον), τῶν ὁποίων τίς χειροτονίεςδέχθηκε ἡ Ἐκκλησία μέ τόν Η΄ Κανόνα τηςστήν Α΄ Οἰκουμενική,

ἀπό τούς αἱρετικούς: ὅπως οἱ Δονατιστές (καί οἱ

χειροτονίες τους).Ἀπό τούς Δονατιστές ἡ Ἐκκλησία

στήν Σύνοδο τῆς Καρθαγένης δέχθηκετόσους μόνον κληρικούς στήν Ἀφρική,ὅσους χρειάσθηκε, λόγῳ τῆς μεγάληςἀνάγκης πού ὑπῆρχε ἐκεῖ ("ταὔτόν εἰπεῖνἐδέχθησαν, (ἔγιναν δεκτοί), οἰκονομικῶς καίἐξ ἀνάγκης" κατά τόν Ἅγιον Νικόδημον).

Γιά τόν λόγο αὐτό, ἡ Σύνοδος πούἔγινε στήν Ἰταλία δέν δέχθηκε τίςχειροτονίες τους, ἀφοῦ δέν ὑπῆρχε ἀνάγκη,κατά τόν ΟΖ΄ τῆς ἐν Καρθαγένῃ Συνόδου.

Τονίζει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὅτι εἶναισπάνιον νά γίνονται δεκτοί οἱ αἱρετικοί ἀπότήν Ἐκκλησίαν:

"Ἀλλά σπάνια τά τοιαῦτα καί κατάπερίστασιν, κανονικῆς ἀκριβείας λειπό-μενα, οὐ νόμος δέ Ἐκκλησίας τό κατάπερίστασιν γινόμενον καί τό σπάνιον, κατάτε τόν ιζ΄ τῆς α΄ καί β΄ καί τόν ΘεολόγονΓρηγόριον, καί τήν β΄ πρᾶξιν τῆς ἐν τῇ ἁγίᾳΣοφίᾳ συνόδου καί τό νομικόν ἐκεῖνο τόλέγον∙ Τό, παρά Κανόνας, οὐχ ἕλκεται πρόςὑπόδειγμα."

Ὁ Ἅγιος, ἰδιαίτερα, ἀναφέρεται στίςχειροτονίες τῶν αἱρετικῶν εἰκονομάχων, πούἔγιναν δεκτοί ἀπό τήν Ζ΄ ΟἰκουμενικήΣύνοδο:

"Πάντως δέν δέχθηκε τούς πρωτάρ-χας τῆς αἱρέσεως καί τούς ἐμπαθῶςἐγκειμένους καί μή γνησίως καί ἀληθῶςμετανοοῦντες, ὅπως εἶπε ὁ θεῖος Ταράσιος.Δέχθηκε ἐκείνους πού ἀκολούθησαν τούςπρωτάρχας τῶν αἱρέσεων καί πούμετανόησαν εἰλικρινά,32 καί ἐκείνους πούχειροτονήθηκαν ἀπό τούς αἱρετικούςΕἰκονομάχους δέν ἀναχειροτόνησε, ἀφοῦὁμολόγησαν τήν Ὀρθοδοξία, ὅπως φαίνεταιἀπό τήν α΄ πράξη τῆς Ζ΄ Οἰκουνενικῆς. 33

32 Σχετικά μέ ὅλα αὐτά γράφει ὁ Ἅγιος στήν ἑρμηνείατου στήν ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου πρόςΡουφινιανόν.

33 «Ἡ αἵρεσις χωρίζει ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας

21

Ἐπίσης, μερικῶν αἱρετικῶν δέχθηκε τόβάπτισμα δι᾽ οἰκονομίαν, ὅπως σημειώνει ὁἍγιος. Τήν περιστατική καί καιρικήοἰκονομία δέν τά ἔκανε ὅρον ἡ Ἁγία Ζ΄Οἰκουμενική.

Ἐπιβεβαίωση τῶν ἀνωτέρω θέσεωνἀπό τήν Ζ΄ Οἰκουμενική

καί τόν Μέγα Ἅγιο Ταράσιο

Ὁ πολύς ἅγιος Ταράσιος ρώτησε τήνΣύνοδο, πῶς πρέπει νά γίνει ἡ εἰσδοχή τῶνἀπό τῆς εἰκονομαχικῆς αἱρέσεως προσ-ερχομένων αἱρετικῶν:

"τήν ἀναφυεῖσαν αἵρεσιν πῶςὀφείλομεν δέξασθαι;"

Ἡ Σύνοδος συμφώνησε μέ τόνἸωάννην, τόν θεοφιλέστατον τοποτηρητήντοῦ ἀποστολικοῦ θρόνου τῆς ἀνατολῆς, πούεἶπε ὅτι ἡ αἵρεση χωρίζει κάθε ἄνθρωποἀπό τήν ἐκκλησία, ἐπιβεβαιώνοντας ὅτιαὐτό εἶναι εὔδηλο (ξεκάθαρο):

"Ἰωάννης ὁ θεοφιλέστατος τοπο-τηρητής τοῦ ἀποστολικοῦ θρόνου τῆςἀνατολῆς εἶπε:

«Ἡ αἵρεσις χωρίζει ἀπὸ τῆςἐκκλησίας πάντα ἄνθρωπον .»

῾Η Ἁγία Σύνοδος εἶπεν: «Τοῦτο εὔδηλόν ἐστιν.» Οἱ μοναχοί εἶπαν ὅτι, γιά νά γίνουν

πάντα ἄνθρωπον.»῾Η Ἁγία Σύνοδος εἶπεν: «Τοῦτο εὔδηλόν ἐστιν.»

Στὸ τέλος τῆς Πρώτης Πράξεως, Ἡ ἁγία σύνοδος εἶπε: «Ἀναγνώτωσαν οἱ προϊστάμενοι ἐπίσκοποιτοὺς οἰκείους λιβέλλους ὡς νυνὶ προσ-ελθόντες τῇ καθολικῇ ἐκκλησίᾳ.»Ταράσιος ὁ ἁγιώτατος πατριάρχης εἶπεν: «Ἀναγνώτωσαν ἐπειδὰν τῶν ζητουμένων δύοκεφαλαίων ἀκριβῶς ἐξετασθῇ ὑπόθεσις περὶτε τῶν προσερχομένων ἐξ αἱρέσεως τῇ ἁγίᾳκαθολικῇ ἐκκλησίᾳ καὶ τῶν ὑπὸ αἱρετικῶνχειροτονηθέντων.»

Καὶ μετ᾽ ὀλίγον πάλιν,Ταράσιος ὁ ἁγιώτατος πατριάρχης εἶπεν: «Τὰς ὁμολογίας γνῶντες διὰ τῆςἀναγνώσεως τῶν λιβέλλων, ἐν ἑτέρᾳσυνελεύσει ἡ αὐτῶν ἀποδοχὴ γενήσεται, εἰοὐκ ἔστιν ἕτερον αὐτοῖς τὸ κωλῦον.»

δεκτοί οἱ Εἰκονομάχοι, πρέπει νάχειροθετηθοῦν:

"χειροθετουμένους εἶπεν ὁ (8ος ἐνΝικαίᾳ) κανών δεχθῆναι".Ἐπιφύλαξη ἐξέφρασε ὁ ἅγιος

Ταράσιος, δίχως νά ἀποκλείει, βέβαια, τήνχειροθεσίαν χάριν εὐλογίας λέγοντας:

"μήπως ἐπ' εὐλογίας ἐνταῦθα τήνχειροθεσίαν λέγει, καί οὐχί ἐπίχειροτονίας".Ὡστόσο δέν ἀφίνεται καμμία

ἀμφιβολία ὅτι θά ἔπρεπε κανονικά νά γίνειἡ χειροθεσία τῶν αἱρετικῶν, ὅταν πιό κάτωδιαβάζονται οἱ Ἐπιστολές καί τοῦ ΜεγάλουΒασιλείου:

"περί τῆς προρρηθείσης ὑποθέσεως, εἰδεκτοί εἰσιν εἰς τήν ἱερωσύνην οἱ ἐκτῆς αἱρέσεως ἐπιστρέφοντες" κατά τήν πρός Ἀμφιλόχιον κανο-

νικήν πρώτην ἐπιστολήν τοῦ παμμεγίστουἱεράρχου.

Κατά τήν ἐπιστολήν τοῦ Οὐρανο-φάντορος δέν εἶναι δεκτοί οἱ αἱρετικοίἘγκρατίτες, διότι παραχάραξαν τόβάπτισμα, -(ὅπως καί οἱ Οἰκουμενιστές καίοἱ Νεοημερολογίτες τό παραχάραξαν, μήτηροῦντες τήν τριττή κατάδυση καί μήἀναγινώσκοντες κἄν ὅλες τίς εὐχές τοῦεἰσαγωγικοῦ στά ἄλλα μυστήρια μεγάλουμυστηρίου)-, καί ὅποιος βαπτίστηκε ἀπόαὐτούς, προσερχόμενος στήν Ἐκκλησία νάβαπτίζεται.

Ἐάν, σημειώνει ὁ Μέγας πατήρ, γίνειἐμπόδιο τό βάπτισμα, γιά νά προσέλθουνστήν Ἐκκλησία, λόγῳ τῆς αὐστηρότητοςτῆς ἀκρίβειας, τότε, (σ.σ. τοὔλάχιστον), νάχρίονται, καί ἔτσι νά προσέρχονται οἱπιστοί στά μυστήρια:

"μήποτε ὡς βουλόμεθα ὀκνηρούςαὐτούς περί τό βαπτίζειν ποιῆσαιἐμποδίσωμεν τοῖς σωζωμένοις διά τότῆς προτάσεως αὐστηρόν"..."παντί δέ τῷ λόγῳ τυπωθήτω, τούςἐπί τῷ βαπτισμῷ ἐκείνων προσ-ερχομένους χρίεσθαι, ἐπί τῶν πιστῶνδηλονότι, καί οὕτως προσιέναι τοῖςμυστηρίοις."

Μετά ἀπό ἔγγραφον ἀναθεματισμόντῆς αἱρέσεως ἔγιναν δεκτοί οἱ αἱρετικοί,

22

κατά τόν ὅρον τῆς ἁγίας ΤρίτηςΟἰκουμενικῆς Συνόδου κατά τῶν δυσεβῶνΜασσαλιανῶν καί Εὐχιτῶν:

"τούς ὄντας κατά πᾶσαν ἐπαρχίανΜασσαλιανῶν, ἤγουν ἐνθουσιαστῶναἱρέσεως, ἤ καί ἐν ὑποψίαις τῆςτοιαύτης νόσου γεγενημένους, εἴτεκληρικοί εἶεν, εἴτε λαϊκοί,μεθοδεύεσθαι. "καί ἀναθεματίζονταςκατά τά ἐν τῷ μνημονευθέντισυνοδικῷ διηγορευμένα ἐγγράφως,μένειν τούς μέν κληρικούς ἐν τῷκλήρῳ, τούς δέ λαϊκούς ἐν τῇκοινωνίᾳ τῆς ἐκκλησίας."

Ἡ θεσμική ἀλλοίωση τῆς πίστης

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος στό ἀνωτέρωκρίσιμο κείμενο δέν ἀντιφάσκει πρόςἑαυτόν, μέ ὅ,τι δηλ. γράφει στήν δεύτερηὑποσημείωση τῆς ἑρμηνείας τοῦ Γ΄Ἀποστολικοῦ Κανόνος, πῶς θά ἦταν,ἄλλωστε, αὐτό δυνατόν νά ἔρχεται σέἀντίθεση ὁ πολυγραφότατος θεῖος Πατήρ μέτήν πρᾶξιν καί τήν διδασκαλίαν τῆςἘκκλησίας;

Μελετῶντας, λοιπόν, προσεκτικά τάπρακτικά καί τούς Ὅρους τῶνΟἰκουμενικῶν Συνόδων, βλέπουμε ἐνκατακλείδι, ὅτι οἱ προφανεῖς αἱρετικοί,διῶκτες τῶν Ὀρθοδόξων, πού συνοδικά,δημόσια, πανηγυρικά καί συνεχῶςκηρύσσουν παρρησίᾳ αἵρεση, πού ἔχειἀνατρέψει θεσμικά καί ριζικά τήν ἑνιαίαπίστη τῆς Ἐκκλησίας καί παραπλανοῦν τόποίμνιο, πού παραμένει σέ θανάσιμηκοινωνία μέ αὐτούς, ἐκτός τῶνἀνθισταμένων Ὀρθοδόξων, θεωροῦνται ἀπότούς Ἁγίους, πάντοτε, ὅτι βρίσκονται ἐκτόςτῆς σωστικῆς χάριτος τῆς Ἐκκλησίας.

Καί αὐτό παρουσιάζεται ὡςαὐτονόητο στούς Πατέρες, γιατί δέν εἶναιδυνατόν νά βλασφημεῖται αἰσχρά,πανηγυρικά καί δημόσια τό Ἅγιον Πνεῦμακατ' ἐξακολούηση καί ἐπί πολλές δεκαετίεςἀνερυθριάστως, καί δή μέ συνοδικέςἀποφάσεις, δηλώσεις καί λατρευτικές καίἄλλες πράξεις δημόσιες καί πανηγυρικέςὁλόκληρων τοπικῶν ἐκκλησιῶν καί

πατριαρχείων, νά ἀλλοιώνεται ἡ Παράδοσιςτῆς Ἐκκλησίας, νά ἀνατρέπεται τόΣύμβολον τῆς Πίστεως καί ἡ διδασκαλίατῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, νάκηρύσσεται νέα Οἰκουμενιστική Πίστη,πού διαλύει τόν ἱστό τῆς ὈρθόδοξηςἘκκλησίας, νά γίνονται ἐπίσημες ἑνώσειςμέ τούς προαιώνιους αἱρετικούςΜονοφυσίτες καί Λατίνους, καί στήσυνέχεια νά ἐπικαλοῦνται οἱ αἱρετικοί τόΠανάγιον Πνεῦμα, καί ὁ Παράκλητος νάἐνεργεῖ πρός ἁγιασμόν τῶν μυστηρίων!

Ἰδιαίτερα στήν Ζ΄ ΟἰκουμενικήνΣύνοδον δέν γίνεται καμμία διάκριση σέπρό συνοδικῆς καταδίκης καί σέ μετά τήνκαταδίκη αἱρετικούς. Ἡ Σύνοδος τούςθεωρεῖ ὅλους ἐκτός Ἐκκλησίας.34

34 Βλ. Ζ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον πού συνεκλήθη τό787 μ.Χ. Στά πρακτικά της διαβάζουμε τά ἑξῆςδιαφωτιστικά: Α΄) Ταράσιος ὁ ἁγιώτατος Πατριάρχης τῷ ἐπισκόπῳΝεοκαισαρείας εἶπεν: ὡς ἄγνωστός σοι παρῆλθεν ἡἀλήθεια ἕως τοῦ νῦν; ἤ ὡς ἐγνωσμένηνκατεφρόνησας; καί ἐάν ὡς ἄγνωστός σοι παρῆλθεν,μή αἰδεσθῆς τόν ὀρθόν λόγον μαθεῖν, ὥσπερ οὐκἠσχύνθης τόν διεστραμμένον. -Γρηγόριος ἐπίσκοπος Νεοκαισαρείας εἶπεν:πίστευσον, Δέσποτα, ὡς ἄγνωστος αἰτῶ δέ μαθεῖν,καί ὡς κελεύει ὁ δεσπότης καί ἡ ἁγία Σύνοδος.-Ταράσιος: Λέγε τί θέλεις μαθεῖν.-Γρηγόριος εἶπεν: Ἡνίκα πᾶσα ἡ ὁμήγυρις αὕτη τό ἕνλαλεῖ καί φρονεῖ, ἔμαθον καί ἐπληροφοθήθην ὅτι ἡἀλήθεια αὕτη ἐστίν, ἡ νυνί ζητουμένη καίκηρυσσομένη. Καί διά τοῦτο κἄγώ αἰτῶ συγγνώμηντῶν πρώην μου κακῶν, καί θέλω μετά πάντων καίφωτισθῆναι καί διδαχθῆναι τά πλημελήμματά καίἁμαρτήματά μου ἄμετρά ἐστι καί ὡς Θεός κατανύξειτήν ἱεράν Σύνοδον καί τόν πανάγιον Δεσπότην...

-Ταράσιος: Ὤφειλες ἐκ τῶν ἀνέκαθεν χρόνων ἀνοῖξαίσου τά ὦτα, καί Παύλου τοῦ θείου Ἀποστόλουἀκοῦσαι λέγοντος "κρατεῖτε τάς παραδόσεις, ἅςπαρελάβετε εἴτε διά λόγου, εἴτε δι' ἐπιστολῆς ἡμῶν"καί πάλιν Τιμοθέῳ καί Τίτῳ γράφοντος "τάς

βεβήλους κενοφωνίας παραι-τεῖσθαι" τίβεβηλότερον ἤ τί κενοφωνότερον τοῦ λέγεινΧριστιανούς εἰδωλολατρῆσαι;" (Καί χωρίς τόν ἹερόνΚανόνα τῆς ΑΒ΄ Ἱερᾶς Συνόδου ὄφειλαν οἱἐπίσκοποι, σύμφωνα μέ τούς λόγους τοῦ ἉγίουἈποστόλου Παύλου, κατά τόν πολύν ἍγιονΤαράσιον, νά συνταχθοῦν μέ τούς Ὀρθοδόξους καίνά χωρισθοῦν τῆς κοινωνίας τῶν αἱρετικῶνΕἰκονομάχων! Πόσο μᾶλλον μετά τόν τόν ἹερόνΚανόνα!)

23

12. Οἱ αἱρετικοί Εἰκονομάχοι,ὅπως βλέπουμε στά πρακτικά τῆς Ζ΄,κρινόμενοι ὑπό τῆς Ἁγίας Ζ΄ ΟἰκουμενικῆςΣυνόδου, ὁμολογοῦν ἐνώπιον τοῦ ἉγίουΤαρασίου ὅτι βρίσκονταν ἐκτός Ἐκκλησίαςκαί πρίν συγκληθεῖ ἡ Ἁγία Ζ΄ ΟἰκουμενικήΣύνοδος καί καταδικασθεῖ ἡ Εἰκονομαχία.

Τό ἴδιο συμβαίνει μέ ὅλους τούςαἱρετικούς καί κατά συνέπεια μέ τούς

-Γρηγόριος: Κακόν ἦν καί ὁμολογοῦμεν κακόν ἦν,

ἀλλ' οὕτως ἐπράχθη καί οὔτως ἐπράξαμεν καί διάτοῦτο αἰτοῦμεν συγγνώμην τῶν πλημελημμάτωνἡμῶν. Ὁμολογῶ Δέσποτα, ἔμπροσθεν τῆς τιμιωτάτηςἁγιωσύνης ὑμῶν, καί πάντων τῶν ἀδελφῶν τῆς ἁγίαςΣυνόδου, ὅτι ἡμάρτομεν καί ἠνομήσαμεν, καίκακῶς ἐπράξαμεν καί συγγνώμην αἰτοῦμεν περίτούτου...." Πρακτικά Συνόδων, Τόμ. Β΄, σελ. 742,(242).Β΄ "Βασίλειος ἐπίσκοπος Ἀγκύρας εἶπεν: ὅθεν καίἐγώ Βασίλειος ἐπίσκοπος Ἀγκύρας τῆς πόλεως,προαιρούμενος ἑνωθῆναι τῇ Καθολικῇ Ἐκκλησίᾳ ...ταύτην τήν παροῦσαν ἔγγραφόν μου ὁμολογίανποιοῦμαι, καί προσάγω ὑμῖν τοῖς ἐξ ἀποστολικῆςαὐθεντίας λαβοῦσι τήν ἐξουσίαν. ἐν ταυτῷ δέ καίσυγγνώμην ἐξαιτοῦμαι, παρά τῆς θεοσυλλέκτου ὑμῶνμακαριότητος ὑπέρ ταύτης μου τῆς βραδύτητος.Δέον γάρ ἦν μή ὑστερηκέναι με πρός τήν τῆςὈρθοδοξίας ὁμολογίαν ἀλλά τῆς ἄκρας μουἀμαθείας καί νωθρείας καί ἠμελημένης διανοίαςἐστί τοῦτο ... πιστεύω τοίνυν καί ὁμολογῶ... " Αὐτ.σελ. 729 "(220).Γ΄ "Τῇ ἁγίᾳ καί Οἰκουμενικῇ Συνόδῳ Θεοδόσιος,(ἐπίσκοπος Ἀμορίου), ὁ ἐλάχιστος Χριστιανόςὁμολογῶ καί συντίθεμαι καί δέχομαι καίἀσπάζομαι ... ἥμαρτον εἰς τόν οὐρανόν καί ἐνώπιον

ὑμῶν δέξασθέ με ὡς ἐδέξατο ὁ Θεός τόν ἄσωτονκαί τήν πόρνην καί τόν ληστήν ζητήσατέ μεκαθώς ἐξήτησεν ὁ Χριστός τό ἀπολωλός πρόβατον, ὅἀνέλαβεν ἐπί τῶν ὤμων...-Σάββας ὁ εὐλαβέστατος ἡγούμενος Μονῆς τῶνΣτουδίων εἶπε: κατά τάς ἀποστολικάς διατάξεις καίΟἰκουμενικάς Συνόδους, ἄξιός ἐστιν ἀποδοχῆς...-Ταράσιος ὁ ἁγιώτατος Πατριάρχης εἶπεν οἵ ποτεκατήγοροι τῆς Ὀρθοδοξίας, νυνί συνήγοροι τῆςἀληθείας ἐγένοντο..." Αὐτ. σελ. 731 (231).

Δ΄ "Οἱ μοναχοί ἀναλαβόντες εἶπον ἀλλά τούςπαρασυρθέντας καί βίαν παθόντας ὁ πατήρ (Μ.Ἀθανάσιος) προσίεται. Εἰπάτωσαν οὖν ἤπαρεσύρησαν ἤ βίαν ὑπέμειναν, ὅτι ἀπέστησαν τῆςἀληθείας. -Ὑπάτιος καί οἱ σύν αὐτῷ ἐπίσκοποι εἶπον: ὅτι ἡμεῖςοὔτε βίαν ὑπομείναμεν, οὐδέ παρεσύρημεν, ἀλλ' ἐν

Οἰκουμενιστές τῆς σήμερον καί τούςΛατινόφρονες Νεοημερολογίτες.

Τό βάπτισμα τῶν Ὀρθοδόξων.Τό ἀτελές βάπτισμα

καί τό "βάπτισμα" τῶν αἱρετικῶν.

Οἱ δαίμονες πειράζουν ὅλους τούςἀνθρώπους.

Καί τούς Χριστιανούς. Πειράζουν τούς ἀνθρώπους γιά

διάφορους λόγους. Εἴτε γιά μεγάλαἁμαρτήματα, τά ὁποῖα συνιστοῦνπαραβάσεις τῶν εὐαγγελικῶν ἐντολῶν, πούδίνουν γῆν καί ὕδωρ στόν πειρασμό, εἴτελόγῳ παρακοῆς στόν πνευματικό, εἴτε καίλόγῳ μαγείας.

Αἰτία, ὅμως, δαιμονικῆς ἐνέργειας καίἀσθένειας, καί μάλιστα μεγάλης, εἶναι καί τόἀτελές βάπτισμα!

Τό βάπτισμα πού δέν γίνεται σωστά,ὅπως ἔχουν ὁρίσει οἱ Πατέρες τῆςἘκκλησίας μας, εἶναι αἰτία πολλῶν

ταυτῇ τῇ αἰρέσει ἡμῶν γεννηθέντες ἀνετράφημεν καίηὐξήθημεν... Καί αὖθις Θαλάσσιος καί Εὐσέβιος καίΕὐστάθιος καί οἱ εὐλαβέστατοι ἐπίσκοποι εἶπον:Πάντες ἡμάρτομεν, πάντες συγγνώμην αἰτοῦμεν...-Σάββας ὁ εὐλαβέστατος μοναχός καί ἡγούμενοςΜονῆς τῶν Στουδίων εἶπεν: εἰ δοκεῖ τῇ ἁγίᾳ Συνόδῳ,ἴδωμεν τάς χειροτονίας τῶν δεχθέντων εἰ ἀπόαἱρετικῶν ἦσαν ἤ οὔ..." αὐτ. σελ. 736 (236).

Βλέπουμε, λοιπόν, ξεκάθαρα ὅτι κατά τούςλόγους τοῦ Ἁγίου Ταρασίου ὤφειλαν οἱ κρινόμενοινά χωρισθοῦν ἀπό τούς εἰκονομάχους, πρό τῆς Ζ΄Οἰκουμενικῆς Σύνόδου, καί μάλιστα μετά ἀπό τήν(εἰκονομαχική) σύνοδο τοῦ 754! Ἐξετάζεταιἐπισταμένως ἄν χειροτονήθηκαν ἀπό αἱρετικούςγιά νά ἀποφανθεῖ ἡ Σύνοδος ἄν θά γίνουν δεκτοί!

Οἱ ἴδιοι δέ οἱ κρινόμενοι ὁμολογοῦν ὅτιἁμάρτησαν, ὅτι ἀπέστησαν τῆς ἀληθείας καί ζητοῦνσυγγνώμην, αἰτοῦν συγγνώμην τῶν πρώην κακῶν...τά πλημμελήματα καί ἁμαρτήματα αὐτῶν ἦσανἀμέτρητα... ζητοῦν νά τούς δεχθεῖ ἡ Ἁγία Ἐκκλησίαὡς ἀσώτους, ὡς ἀπολωλότα πρόβατα! Ζητοῦν, τέλος,νά ἑνωθοῦν μέ τήν Καθολικήν Ἐκκλησίαν.

Ἑπομένως, ὡς Εἰκονομάχοι ἦσαν ἐκτός τῆςΚαθολικῆς Ἐκκλησίας, ἐφ' ὅσον δέν εἶχανἀποτειχισθεῖ, -(πάντοτε πρό συνοδικῆς διαγνώμης καίμάλιστα μετά ἀπό τήν ἀντίθετη συνοδική διαγνώμητῆς εἰονομαχικῆς συνόδου τοῦ 754),- γιά νάσυμπάσχουν, νά συνδιώκονται καί νάσυμβασανίζονται μέ τούς ἀγωνιζομένους εἰκονο-φίλους Ὀρθοδόξους.

Ἔτσι, ἀκριβῶς, καί οἱ Νεοημερολογίτες καίοἱ Οἰκουμενιστές ὡς ἄλλοι σύγχρονοι Εἰκονομάχοιεἶναι ἐκτός τῆς Καθολικῆς (Ὀρθοδόξου) Ἐκκλησίας.

24

πειρασμῶν καί μεγάλων ἀσθενειῶν στούςβαπτισθέντες!

Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός διδάσκεικαί συμβουλεύει τούς Ἱερεῖς νά κάνουνὀρθόδοξο καί σωστό βάπτισμα. Λέγειχαρακτηριστικά:

-"Ἅγιοι ἱερεῖς, πρέπει νά ἔχετεκολυμβήθρας μεγάλας εἰς τάς Ἐκκλησίας,ἕως ὅπου νά χώνεται ὅλον τό παιδίον μέσα,νά κολυμβᾶ, ὅπου νά μή μείνει ἴσα μέ τοῦψύλλου τό μάτι ἄβρεχο, διατί καί ἐκεῖπροχωρεῖ ὁ διάβολος καί διά τοῦτο τάπαιδιά σας σεληνιάζονται, δαιμονίζονται,ἔχουν φόβον, γίνονται κακορρίζικα, διατίδέν εἶναι καλά βαπτισμένα".35

Ὁ δέ Ἅγιος Συμεών ὁΘεσσαλονίκης, λέγει, ἐπίσης, χαρα-κτηριστικά τά ἑξῆς:

"Χρεωστεῖ δέ ὁ ἱερεύς νά μελετήσεικαί νά εἴπει τίς ἅγιες εὐχές καλά, καί μέπροσοχή, καί νά τίς ἀναγνώσει ἀργά, γιάνά ἀκούγονται ἀπό ὅλους, ἐκτός μόνον ἐάνκάποια ἀνάγκη τόν ἐμποδίζει. Γιατί καίἐμεῖς ἀκούσαμε ἀπό μερικούς πατέρες, ὅτιἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ταράζονται πολλές φορέςστόν ὕπνο τους ἀπό φαντάσματα,παθαίνουν αὐτό, ἐπειδή οἱ Ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοιτούς βάπτισαν, δέν εἶπαν μέ προσοχή τούςἐξορκισμούς καί τίς ἄλλες εὐχές.

Ἄν, λοιπόν, ἔχουν καιρό καίεὐκαιρία, δέν πρέπει μόνον νά τίς λέγουνμία φορά, ἀπ' τήν ἀρχή, τούς ἐξορκισμούςκαί τίς ἄλλες εὐχές, ἀλλά καί πολλές φορές.Γιατί στό Εὐχολόγιο γράφεται, νά λέγονταιὀκτώ ἤ δέκα φορές, διότι ἦταν καί συνήθειαπαλαιά τῆς Ἐκκλησίας νά λέγονται αὐτές οἱεὐχές κάθε ἡμέρα, σέ διάστημα ἑπτάἡμερῶν σέ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐβαπτίζοντοἀπό τούς κατηχητές Ἱερεῖς, καί τήν ὀγδόηνπάλιν ἡμέρα ἀπό τόν 'Αρχιερέα ἤ ἀπό τόνἹερέα, ὅποιος τύχαινε. Καί ἐμεῖς -λέγει λέγειὁ Ἅγιος Συμεών- εἴδαμε εὐλαβεῖς ἱερεῖς, οἱὁποῖοι τρεῖς φορές ἀπαραιτήτως ἔλεγαν τίς

35 Αὐγουστίνου Καντιώτου, Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἔκδ. ἀδελφότητος "Σταυρός", Ἀθῆναι 1997, σελ. 265.

εὐχές (ἐξορκισμούς) καί τοιουτοτρόπωςτούς ἐβάπτιζαν".36

Ὁ δέ Μέγας Βασίλειος ὁρίζει τά ἑξῆςπερί τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος:

"Ἄν κάτι ἀπό τά παραδοθέντα στήντελετή τοῦ Βαπτίσματος λείπει, εἶναι τόἴδιο σά νά μένει κανείς ἀβάπτιστος"37

Tό βάπτισμα τοῦ ἁγίου Μεγάλου Κωνσταντίνου

Οἱ Ἀρειανοί ὑποστήριξαν ψευδῶς, ὅτιὁ Μέγας βασιλεύς καί ἅγιος Κωνσταντῖνοςβαπτίστηκε στήν Νικο-μήδεια, λίγο πρίνπεθάνει, ἀπό τόν "Ἀρειανό" ἐπίσκοποΕὐσέβιο Νηκομηδείας, ὅπου καί τελικάκοιμήθηκε. Μάλιστα λένε ὅτι τάχα ἀνέβαλετό βάπτισμα, γιά νά βαπτισθεῖ στόνἸορδάνη! Ὡς τάχα ἀπόδειξη αὐτῶν πούὑποστήριξαν οἱ Ἀρειανοί πλαστογράφησανκαί κάποιες δῆθεν διατάξεις πρόςΜιλτιάδην, εἴτε γιά νά καυχῶνται ὅτιβαπτίστηκε ἀπό αὐτούς τούς θεομάχουςαἱρετικούς, εἴτε γιά νά λένε, κακίζοντας τόνΜέγα βασιλέα, ὅτι ἦταν ἀβάπτιστος!

Τό ἀληθές ὅμως εἶναι ὅτι ὁ Μέγαςβασιλεύς βαπτίστηκε στήν Ρώμη ἀπό τόνἐπίσκοπο Ρώμης Σίλβεστρο. Γιατί ἄν δένἦταν βαπτισμένος, κατά τήν Α΄Οἰκουμενικήν Σύνοδον στή Νίκαια, οὔτε θάμποροῦσε νά μεταλαμβάνει τῶν θείωνμυστηρίων, οὔτε νά συμπροσεύχεται μέ τούςἁγίους Πατέρες! Ἡ ἀντίθετη συκοφαντίατῶν Ἀρειανῶν εἶναι πρᾶγμα, τό ὁποῖον εἶναιἀτοπώτατον καί νά τό λέει κανείς καί νά τόπιστεύει.

Ὡς μαρτυρίαν δέ οἱ Ρωμαῖοι, ὅτι ὁἍγιος βαπτίστηκε στή Ρώμη, μέχρι καί τάχρόνια τοῦ Ἁγίου Θεοφάνους τοῦ Γραπτοῦ,ὅπως ἔγραψε στήν Χρονογραφία του,παρουσίαζαν καί τό βαπτιστήριο στό ὁποῖοὁ Ἅγιος βαπτίστηκε μαζί μέ τόν γυιό του τόνΚρίσπο.38

Ἡ ἑορτή τοῦ Πάσχα

36 Ἁγίου Συμεών Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, Τά ἅπαντα, ἔκδ. Β. Ρηγόπουλου, σελ. 84.37 Μεγάλου Βασιλείου, Περί Ἁγίου Πνεύματος, κεφ. 26. PG 32, 113 A.38 Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Γραπτοῦ καί Ὁμολογητοῦ, Chronografia, PG 108, 89 καί 92.

25

καί ἡ τιμή τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆςΑ΄ Οἰκουμενικῆς ἀπό τόν

Μέγα Κωνσταντῖνο

Στήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδοἀποφασίστηκε νά μή γιορτάζουν τό Πάσχαπλέον οἱ ἀνατολικοί μέ τούς Ἰουδαίους,ἀλλά σύμφωνα μέ τήν τάξη καί τήν ἡμέραπού γιόρταζαν οἱ Χριστιανοί στήν Ἰταλία,δηλ. τήν Κυριακή.

Καί ὁ πανευσεβής βασιλεύς ΜέγαςΚωνσταντῖνος ἔγραψε ἐπιστολές παντοῦπού διέτασσε καί βεβαίωνε τά ἴδιαπράγματα πού ἐκφώνησε καί ἡ ἁγία Α΄Σύνοδος, καί ἀποκήρυξε τόν Ἄρειο μαζί μέτούς ὁμόφρονές του, πού ὀνομάζοντανΠορφυριανοί καί τά συγγράμματα αὐτῶνδιέταξε νά κατακαίονται, καί ὅσοι δέν θάσυμμορφώνονταν νά θανατώνονται. Θέσπισε μάλιστα καί βασιλικόδιάταγμα ὅτι τά πράγματα πρέπει νά γίνουνἔτσι.

Ἀφοῦ ἔφτασε ὁ χρόνος τῆς Ἑορτήςτῆς εἰκοσαετηρίδος τῆς βασιλείας τοῦΜεγάλου Κωνσταντίνου προσκάλεσε ὅλουςτούς Πατέρες σέ ἑστίαση καί συγκάθισε μαζίτους καί τούς τίμησε μέ λαμπρότητα.

Τοῦ ἁγίου δέ Παφνουτίου καί τῶνὁμοίων ὁμολογητῶν τούς ἐξορυχθέντεςὀφθαλμούς καί τά μέλη πού εἶχαν κατακαεῖστόν διωγμό καταφιλοῦσε, παίρνονταςἁγιασμό ἀπ’ αὐτά. Παραινοῦσε δέ ὅλουςτούς ἐπισκόπους νά ἔχουν εἰρήνη καί νάἀπέχουν ἀπό κατηγορίες κατά τοῦ πλησίον.

Τούς λιβέλλους πού εἶχαν μερικοίἐπιδώσει ἐναντίον ἄλλων τούς κατέκαυσεκαί μέ ὅρκο βεβαίωσε, πώς ἄν δεῖ κάποιονἀπό τούς ἐπισκόπους νά μοιχεύει, θά τόνσκέπαζε μέ τήν βασιλική πορφύρα πρόθυμα.

Καί ἀφοῦ δώρησε πολλά στίςἐκκλησίες καί προέτρεψε τούς ἄρχοντες τῶνἐθνῶν νά τιμᾶνε τούς ἱερεῖς, τούςἐξαπέστειλε στίς ἐπαρχίες τους χαίροντες.

Ἐπειδή ὀνειδίστηκε ὁ βασιλεύς ἀπότούς Ἕλληνες φιλοσόφους, ὅτι δέν πράττεικαλῶς καί ὅτι νεωτερίζει στή θρησκεία παράτά ἔθη τῶν Ρωμαίων, θεώρησε ὁ βασιλεύςκαλό νά διαλεχθεῖ ἕνας ἀπό τούςφιλοσόφους μέ τόν ἐπίσκοπον Ἀλέξανδρον.

Ὁ δέ Ἀλέξανδρος ἦταν μέν θεοφόροςἄνδρας ἀλλά δέν τά κατάφερνε στά λόγιακαί εἶπε στόν γλωσσαλγοῦντα φιλόσοφο:«σέ ἐπιτάσσω στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ νά σιωπήσεις καί νά μήνμπορεῖς νά μιλᾶς". Μόλις εἶπε αὐτά ὁθεοφόρος πατήρ, ἀμέσως ὁ φιλόσοφοςφιμώθηκε καί ἔμεινε ἄλλαλος.39

Κατωτέρω χαρακτηριστικές ἀναμνηστικές εἰκόνες ἀπό τήνὁλονύκτια κατανυκτική ἀκολουθία τῆς κουρᾶς σέ

Μεγαλόσχημο τοῦ ἀδελφοῦ μας Ἀλέξανδρου στό Κελλί τοῦἉγίου Γεωργίου, στήν Προβάτα τοῦ Ἁγίου Ὄρους

Ὁ πανοσιολογιώτατος ἱερομόναχος π. Χρυσόστομος ἀπό τήν Κερασιά τοῦ Ἁγίου Ὄρους

τελεῖ τήν ἀκολουθία τῆς κουρᾶς

Ὁ ἀδελφός μαςς π. Γεώργιος, ὡς Μεγαλόσχημος Μοναχός,(πρώην ἀδ. Ἀλέξανδρος ἀπό τήν Ἐνορία μας τῶν Ἁγίων

Πάντων στήν Πάτρα)

39 PG 108, 104

26

Ὁ Οἰκουμενιστής "πατριάρχης"Βαρθολομαῖος κηρύσσει

συνεχῶς αἱρετικά

Στήν θρονική ἑορτή τοῦ Φαναρίου(30.11.'98), στήν προσφώνησή του πρός τήνπαπική ἀντιπροσωπεία εἶπε τά ἑξῆςβλάσφημα καί ἀπαξιωτικά γιά τούςθεοφόρους Πατέρες μας:

"Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τήνδιάσπασιν προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξανἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καίεὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦδικαιοκρίτου Θεοῦ."40

Ὁ μή ἔχων βάπτισμα κ. Βαρθο-λομαῖος, δέν ἔχει καί ἱερωσύνη, κατά τούςΠατέρες μας, ἀλλά καί ὡς κοινωνῶν μέ τούςαἱρετικούς urbi et orbi θά ἦταν καίκαθηρημένος, κατά τούς Κανόνες.

"Ἐπεί δύο βαπτίσματα εἶναιἀδύνατον, ὁ συγχωρῶν τοῖς αἱρετικοῖςβάπτισμα, ἑαυτόν τοῦ βαπτίσματοςἀποστερεῖ."41

Μέ ἁπλά λόγια: Ἐπειδή δέν εἶναι δυνατόν νά

ὑπάρχουν δύο βαπτίσματα, αὐτός πούἀναγνωρίζει ὡς ἔγκυρο τό βάπτισμα τῶναἱρετικῶν, χάνει ὁ ἴδιος τό βάπτισμά του.

Αὐτό λέγει ἡ Σύνοδος τῆςΚαρχηδόνος!

Πρίν λίγα χρόνια ὁ Βαρθολομαῖοςλειτούργησε σέ κάποιον ναό, στόWatertown, στήν Βοστώνη, καί ἐκεῖ δήλωσε:"ἄν ἀκούσω κάποιος νά λέει ὅτι οἱΠροτεστάντες καί οἱ "Ρ/Καθολικοί" δένἔχουν βάπτισμα θά τόν καθαιρέσω..."

40 " Ἐκκλησιαστική Ἀλήθεια", 16.12.98.41 Σύνοδος Καρθαγένης, ἐπί τοῦ Ἁγίου Κυπριανοῦ, Mansi 1, 980.

Στίς πιό πάνω εἰκόνες παρουσιάζονται σκηνές ἀπό τίς Οἰκουμενιστικές συνάξεις καί τίς συμπροσευχέςτῶν Νεοημερολογιτῶν "ἀρχιερέων" καί "ἱερέων" μέτούς Προτεστάντες καί πλῆθος ἄλλων αἱρετικῶν.

27

Στίς συμπροσευχές πιό πάνω μέ τούς αἱρετικούςσυμμετεῖχαν καί "ἀρχιερεῖς" τῶν Νεοημερολογιτῶν,ὅπως ὁ Σεραφείμ Πειραιῶς καί Ἰγνάτιος τοῦ Βόλου.

Ὁ "Γερμανίας" Αὐγουστῖνος ἀναγνωρίζει καίπροσκυνάει τόν Παπισμό καί χρίεται ἀπό τόν

Καρδινάλιο!

Εἶπεν γέρων

Ἔλεγε ὁ παπα-Μόδεστος:

"Καί ἡ μελέτη τῶν ἔργων τῶν ἉγίωνΠατέρων καθαρίζει τήν ψυχή, ὅπως καί ἡπροσευχή!"

"Πρέπει καθημερινά νά διαβάζεις τόΣυναξάρι".

ὁ παπα-Μόδεστος

"Ὀφείλουμε νά καθαριστοῦμε ἀπότήν βρώμικη ἡδονή καί τίς κακές ἐπιθυμίες

γιατί διαφοερτικά δεν θά δοῦμεπαράδεισον!"

"Καθημερινά νά διαβάζεις τούςχαιρετισμούς τῆς Παναγίας μας καί θά δεῖςμεγάλη ὠφέλεια στό σπίτι Σου, ἀφοῦ θά σέσκεπάζει Ἐκείνη!"

Κάποτε ἕνας ἀδελφός ἀπό τό Αἴγιο, ὁΓεώργιος, ἰδιωτικός ὑπάλληλος, φεύγονταςἀπό τό κελί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, πῆρετήν εὐχή τοῦ Γέροντα, πού ἦταν, λίγο πρίνκοιμηθεῖ, κατάκοιτος καί αἰσθάνθηκε ὅτι τόχέρι του εὐωδίαζε!

Τό ἴδιο μοῦ εἶπε καί Δημήτρης,πολιτικός μηχανικός, ἀπό τήν Πάτρα, ὅτανπῆρε τήν εὐλογία του χαιρετῶντας τον, ὅτιτό χέρι του ἦταν κατάλευκο σάν χιόνι!

Ὁ Κωνσταντῖνος, καταστηματάρχηςἀπό τήν Βερδικοῦσσα, εἶδε μαζί μέ ἄλλουςτό πρόσωπο τοῦ παπα-Μόδεστου νάἀστράφτει μέ ὑπερκόσμιο φῶς!

Γιά τό βιβλίο πού εἶχα γράψει, "Πρίνἀπό τόν μεγάλο διωγμό τῆς Ἐκκλησίας τοῦΧριστοῦ" καί πού τό διάβασε, μοῦ ἔγραψεγράμμα καί εἶπε: "Ὅπως τά γράφεις ἐκεῖμέσα, ἔτσι θά γίνουν τά πράγματα",ἀναφορικά μέ τή Νέα Τάξη καί τόνπαγκόσμιο ἠλεκτρονικό ἐγκλωβισμό, τόχάραγμα καί τόν ἀποκλεισμό μας ἀπό τίςἀγοραπωλησίες καί κάθε εἴδους συναλ-λαγές.

Ἔλεγε ὁ παπα-Μόδεστος, πολύ πρίνξεσπάσει ἡ φοβερή οἰκονομική κρίση, (ἀφοῦὁ γέροντας κοιμήθηκε τό 2000), ὅτι ἔβλεπεἕνα μαῦρο σύννεφο πάνω ἀπό τήν Ἑλλάδαμας. Αὐτό τό ἔγραψε καί ὁ ἐξάδελφός μουπαπα-Φίλιππος ἀπό τούς Θωμάδες σέ βιλίοπού κυκλοφορήθηκε τελεταία.

Σέ μένα εἶπε τρεῖς φορές:-Παπα-Νικόλα μου μᾶς ἔρχεται

μεγάλο κακό! Πολύ μεγάλο κακό...Ὅπως καί πράγματι μᾶς ἦλθε τό

μεγάλο κακό. Καί εἶναι ἡ πατρίδα μας κάτωἀπό τόν ζυγό τῶν τοκογλύφων δανειστῶνκαί τῆς σιωνιστικῆς μπότας. Ἔχουμε πλῆθοςαὐτοκτονιῶν καί κατασχέσεων περιουσιῶν,

28

ἀνεργία τεράστια, πεῖνα καί δυστυχία στόνὀρθόδοξο λαό μας...

Καί πάλι περί τοῦ βαπτίσματος τοῦἉγίου Μεγάλου Κωνσταντίνου

Γιά τόν Μέγα Κωνσταντῖνο ἔγραψανπολλοί, ὅπως εἴδαμε, καί γιά νά τοῦπροσάψουν μῶμο, εἶπαν ὅτι δῆθενβαπτίστηκε ἀπό Ἀρειανό ἐπίσκοπο, στήΝικομήδεια, λίγο πρίν κοιμηθεῖ.

Δείξαμε ὅμως ὅτι ὁ Ἅγιος δέν θάμποροῦσε νά παρευρίσκεται μέ τούς Ἁγίουςκαί θεοφόρους Πατέρες στήν Α΄Οἰκουμενική Σύνοδο, νά συμμετέχει στίςΘεῖες Λειτουργίες καί μάλιστα νά κοινωνεῖ,νά περιβάλλει μέ τόση ἀγάπη τούςθεοφόρους Πατέρες, νά στηρίζει τήνἘκκλησία τοῦ Χριστοῦ μέ πολλά χρήματα,ὅπως καί τήν ἁγία μητέρα του, τήν ἉγίαἙλένη μέ κάθε μέσο, πού βρῆκε καί τόνΤίμιο Σταυρό, στά Ἱεροσόλυμα, ὅπου ἔχτισεπερί τούς 330 Ναούς μέ χρήματα πού τῆςἐξασφάλιζε ὁ γυιός της καί Μέγας Ἅγιος,καί νά μήν εἶναι βαπτισμένος!

Οἱ Ρωμαῖοι μάλιστα εἶχαν στή Ρώμηκαί ἔδειχναν καί τό βαπτιστήριο στό ὁποῖο,ὅπως βεβαίωναν, βαπτίστηκε ὁ Μέγας καίἅγιος βασιλεύς.

Ὁ λόγος τοῦ Μεγάλου Βασιλείου πρός τούς νέους

Ὁ Μέγας Βασίλειος γράφει στήνγνωστή πραγματεία του "Πρός τούς νέους,ὅπως ἄν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων"σχετικά μέ τό ποιά σημασία πρέπει νάἀποδίδεται στήν ἐθνική σοφία. Στό πρῶτο μέρος ἀναπτύσσει, ὅτιεἶναι χρήσιμη ἡ γνώση τῶν ἑλληνικῶνγραμμάτων "οὐχ ἄχρηστον ψυχαῖςμαθήματα τά ἔξωθεν".

Στό δεύτερο μέρος ἐξετάζει πῶςπρέπει νά διδασκόμαστε ἀπό αὐτά "ὅπωςαὐτῶν μεθεκτέον".

Στό τρίτο μέρος ἐξετάζει τά ἀγαθάπού προκύπτουν ἀπό τήν μελέτη καί τήνφροντίδα, τήν ὁποία πρέπει νά καταβάλλεικαθένας γιά τήν ψυχή του.

Μᾶς ὑπενθυμίζει ὁ Οὐρανοφάντωρὅτι ἡ ἀσχολία μέ τά κλασσικά ἔργα εἶναι

χρήσιμη, ἐπειδή προπαρασκευάζει τήνκατανόηση τῆς ἁγίας Γραφῆς. Ἔτσι καί ὁπαρόν βίος ἔχει ἀξία ὄχι καθ' ἑαυτόν, ἀλλάὡς προπαρασκευή γιά τήν μέλλουσα ζωή,πού ὑπερέχει τῆς ἐγκόσμιας ὅσο ἡ ἀλήθειαἀπό τήν σκιά καί τό ὄνειρο, καί ἡ ψυχή ἀπότό σῶμα. Γιαὐτό τό λόγο πρέπει νάπεριφρονοῦμε ὅ,τι ἀπομακρύνει ἀπό αὐτήκαί νά ἀγαπᾶμε μέ ὅλες μας τίς δυνάμειςὅσα ἀποβλέπουν πρός αὐτήν.

Καίτοι, βεβαίως, ὁ Μέγας Βασίλειος,γράφοντας αὐτή τήν πραγματεία τουὠφελήθηκε πολύ ἀπό τόν Πλάτωνα, ἐντούτοις δέν τόν ἀκολούθησε τυφλά, καί ἐνῶὁ Πλάτωνας ἀποκρούει τόν Ὅμηρο, ἀλλάκαί τούς τραγικούς καί τούς κωμικούς, ἐκφόβου μή βλαβεί ἀπό αὐτά ὁ ἀναγνώστης, ὁἍγιος δέν ἀπαγορεύει τήν ἀνάγνωση τῶνποιητῶν, συνιστῶντας μόνον τήν μίμησητοῦ καλοῦ καί τήν ἀποφυγή τοῦ ὑπ' αὐτῶνἀναφερομένου κακοῦ.

Δέν ἀρκεῖ δέ νά ἐπωφελούμαστεμόνον ἀπό τά συγγράμματα τῶν ἀρχαίων,ἀλλά πρέπει νά διδασκόμαστε καί ἀπόσπουδαῖες πράξεις τους, ὅπως τοῦ Περικλῆ,τοῦ Εὐκλείδη, τοῦ Σωκράτη καί τοῦἈλέξανδρου.

Στό τέλος ἐξυμνεῖ ὁ Μέγας ἅγιος τάἀγαθά πού προκύπτουν ἀπό τήν μελέτη, μέτήν ὁποία ἐξυψώνεται ὁ ἄνθρωπος.

Ἡ μελέτη συντελεῖ στήν ἀνάπτυξητῆς ψυχῆς. Ἡ ἀνάπτυξη τῆς ψυχῆς πρέπεινά εἶναι τό κύριο μέλλημά μας καί πρέπεινά τήν ἐπιμελούμαστε πολύ περισσότερο,ἀπό ὅσο φροντίζουμε τό σῶμα μας, καθ'ὅσον ἡ ὑπέρμετρη ἐπιμέλεια γι' αὐτόγίνεται ἐμπόδιο στήν ἀνάπτυξη τῆς ψυχῆς.

Ὁ Χριστιανός ὀφείλει νά περιφρονεῖτόν πλοῦτο καί τίς ἡδονές τῶν αἰσθήσεωνκαί νά ἀποβλέπει μόνο πρός τήν ἀρετή, τήνὁποία εἶχαν περί πολλοῦ οἱ ἀρχαῖοι. Μέαὐτό τόν τρόπο καί ὁ Ἡσίοδος καί ὁὍμηρος ἐξυμνοῦν τήν ἀρετή καί ἡ διήγησητοῦ Πρόδικου γιά τόν Ἡρακλῆ εἶναιἔπαινος τῆς ἀρετῆς.

29

........

Στήν Ἁγία Ζ΄ Οἰκουμενική Σύνοδοἐξετάσθηκε τό θέμα τῆς ἀποδοχῆς τῶν ἐκ τῆςαἱρέσεως προσερχομένων:

Οἱ μοναχοί εἶπαν ὅτι, γιά νά γίνουνδεκτοί οἱ Εἰκονομάχοι, πρέπει νάχειροθετηθοῦν:

"χειροθετουμένους εἶπεν ὁ (8ος ἐνΝικαίᾳ) κανών δεχθῆναι".Ἐπιφύλαξη ἐξέφρασε ὁ ἅγιος

Ταράσιος, δίχως νά ἀποκλείει, βέβαια, τήνχειροθεσία χάριν εὐλογίας λέγοντας:

"μήπως ἐπ' εὐλογίας ἐνταῦθα τήνχειροθεσίαν λέγει, καί οὐχί ἐπίχειροτονίας".Ὡστόσο δέν ἀφίνεται καμμία

ἀμφιβολία ὅτι θά ἔπρεπε κανονικά νά γίνειἡ χειροθεσία τῶν αἱρετικῶν, ὅταν πιό κάτωδιαβάζονται οἱ Ἐπιστολές καί τοῦ ΜεγάλουΒασιλείου:

"περί τῆς προρρηθείσης ὑποθέσεως, εἰδεκτοί εἰσιν εἰς τήν ἱερωσύνην οἱ ἐκτῆς αἱρέσεως ἐπιστρέφοντες" Κατά τήν πρός Ἀμφιλόχιον

κανονικήν πρώτην ἐπιστολήν τοῦπαμμεγίστου ἱεράρχου καί Οὐρανο-φάντορος, δέν εἶναι δεκτοί οἱ αἱρετικοίἘγκρατίτες, διότι παραχάραξαν τόβάπτισμα, -(ὅπως οἱ Οἰκουμενιστές καί οἱΝεοημερολογίτες τό παραχάραξαν, μήτηροῦντες τήν τριττή κατάδυση καί μήἀναγινώσκοντες κἄν ὅλες τίς εὐχές τοῦεἰσαγωγικοῦ στά ἄλλα μυστήρια μεγάλουμυστηρίου)-, καί ὅποιος βαπτίστηκε ἀπόαὐτούς, προσερχόμενος στήν Ἐκκλησία νάβαπτίζεται.

........

30