PPaauullCCeellaann ΣΣττρρέέττοο

ΜΜεεττάάφφρραασσηη:: ΙΙωωάάνννναα ΑΑββρρααµµίίδδοουυ

ΕΝΔΥΜΙΩΝ

Εκτοπισμένος στονπερίβολομε το αδιάψευστο ίχνος:

Χόρτο, γραμμένο ξεχωριστά. Οι πέτρες, λευκές,με τις σκιές των καλαμιών:Μη διαβάζεις πιά- κοίτα!Μη κοιτάς πιά -προχώρα!

Προχώρα, η ώρα σουδεν έχει αδελφές, είσαι –είσαι στο σπίτι. Ενας τροχός, βραδύς, κυλά μόνος του, οι ακτίνεςαναρριχώνται, αναρριχώνται πάνω σε μελανό τοπίο, η νύχτα δεν χρειάζεται αστέρια , πουθενά δεν ρωτάνε για σένα.*

πουθενάδεν ρωτάνε για σένα--

Ο τόπος , όπου κείτονταν, έχειόνομα-δεν έχει κανένα. Δεν κείτονταν εκεί. Κάτιυπήρχε ανάμεσά τους.Δεν

[7]

έβλεπαν διαμέσου.

Δεν έβλεπαν, όχιμιλούσαν γιαλέξεις. Καμμίαδεν ξύπνησε, ούπνοςτους τύλιξε. *

Τύλιξε, τύλιξε. Πουθενάδεν ρωτούν-

Εγώ είμαι , εγώ,κοιτόμουν ανάμεσά σας, ήμουνανοιχτός, ήμουνακουστός. Σας ένευα, η ανάσα σαςυπάκουε, εγώείμαι ακόμα, αλλά εσείς-κοιμόσαστε *

είμαι ακόμα--

Χρόνια,

[8]

χρόνια, χρόνια, ένα δάχτυλοψηλαφεί πάνω και κάτω, ψηλαφείολόγυρα:Αρθρώσεις, αισθητές, εδώχάσκει χάσμα βαθύ, εδώεπουλώθηκε και πάλι –ποιός το κάλυψε;*

καλυψεκα-ποιός;

Ηρθε, ήρθε.Ηρθε μια λέξη, ήρθε,ήρθε διασχίζοντας τη νύχτα,ήθελε να φωτίζει, ήθελε να φωτίζει

Τέφρα.Τέφρα, τέφρα.Νύχτα.Νύχτα-και-νύχτα. Πήγαινεπρος το μάτι, το υγρό.*

πήγαινε προς το μάτι,

το υγρό---

[9]

Κυκλώνες.Κυκλώνες, ανέκαθεν,στρόβιλος μορίων, το άλλοεσύτο ξέρεις βέβαια, εμείςτο διαβάσαμε στο βιβλίο, ήτανδοξασία.

Ηταν, ήτανδοξασία. Πώς πιαστήκαμεπώς –μαυτά τα χέρια;

Επίσης ήταν γραμμένο ότι.Πού; Απλ-λώσαμε μια σιωπή επάνω του,γαλουχημένη με δηλητήριο, μεγάλημια πράσινησιωπή, ένα σέπαλο,μια σκέψη για κάτι φυτικό κρεμόταν από αυτό-πράσινη, ναικρεμόταν, ναι,κάτω από μοχθηρόουρανό.

[10]

Για κάτι, ναιφυτικό

Ναι.κυκλώνες, στρό-βιλος μορίων, έμεινεχρόνος, έμεινε,να προσπαθήσουμε με την πέτρα-ήταν φιλόξενη, δενδιέκοπτε την ομιλία. Πόσοτυχεροί ήμασταν:

κοκκώδης,κοκκώδης και ινώδης� μισχώδης,πυκνή,βοτρυώδης και ακτινοειδής, νεφρώδης,επίπεδη καιθρομβώδης, χαλαρή, δια-κλαδιζόμενη-: αυτή, αυτόδεν διέκοπτε, μι-λούσε,μιλούσε ευχαρίστως σε στεγνά μάτια, προτού να τακλείσει.

Μιλούσε, μιλούσε.Ήταν, ήταν

[11]

Δενχαλαρώναμε, στεκόμασταν

στο μέσον, έναπορώδες οίκημα, και ερχόταν.

ερχόταν πάνω μας, έρχόταν διαμέσου, μπάλωνεαθέατο, μπάλωνετην τελευταία μεμβράνη,και ο κόσμος, ένας χιλιοκρύσταλλος,σχηματιζόταν γοργά.*

Σχηματιζόταν, σχηματιζόταν.Μετά--

Νύχτες, ξέπλεκες, κύκλοι,πράσινοι ή γαλάζιοι, κόκκινατετράγωνα: οκόσμος ποντάρει το εσώτερο είναι τουστο παιχνίδι με τις νέες ώρες - Κύκλοι κόκκινοι ή μελανοί, φωτεινάτετράγωνα, καμμίαιπτάμενη σκιά, καμμία

[12]

μετροτράπεζα, κανένας θυμός δεν ανεβαίνει να παίξει μαζί.

Ανεβαίνει καιπαίζει μαζί--

Το σούρουπο, πάνω απότην απολιθωμένη λέπρα,στα δραπετεύοντα χέρια μας,μέσα στην ύστατη απόρριψη ,πάνω από το αλαιξίσφαιροστο ερειπωμένο τείχος:

Ορατά, καιπάλι: τα ρείθρα, οι

χορωδίες τότε, οιψαλμοί. Ω, Ω-σαννά.

Επίσης στέκουν ακόμα ναοί. Ένα αστέριέχει ακόμα φώς .

[13]

Τίποτατίποτα δεν χάθηκε.

Ω-Σαννά.

Το σούρουπο, εδώ,οι διάλογοι, υπόφαιοι,των ιχνών των υπογείων υδάτων.*

(--- υπόφαιοι,των

ιχνών των υπογείων υδάτων--

Εκτοπισμένοςστον περίβολομετο αδιάψευστο ίχνος:

Χόρτο,χόρτο,γραμμένο ξεχωριστά.)

[14]

ΤΟ ΣΤΡΕΤΟ ΤΟΥ PAUL CELANΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΘΗΚΕ ΨΗΦΙΑΚΑ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΣΙΛΗ ΛΑΛΙΩΤΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ

ΤΟΥ 2014

f