ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΑΦΕΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΩΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ;

ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΑΦΕΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΩΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ;

ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΑΦΕΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΩΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ;Ερευνητική εργασία Α τετραμήνου Β τάξης ΓΕΛ Ανδρίτσαινας 2013/14

Αντωνακόπουλος Γρηγόρης, Γκαμούρας Πέτρος, Ζαχαρόπουλος Τάσος, Καστή Μαρία, Κιούση Αντωνία.

Ανδρίτσαινα 2013/14

Περιεχόμενα1ΠΡΟΛΟΓΟΣ52ΕΙΣΑΓΩΓΗ63ΣΤΟΧΟΣ74ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ85ΕΡΕΥΝΑ –ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ145.1Η κτηνοτροφία στην Ελλάδα.145.1.1Ιστορική αναδρομή της κτηνοτροφίας145.1.2Γενικά η εκτροφή των αιγοπροβάτων στη χώρα μας185.1.3Το μέλλον της κτηνοτροφίας στην Ελλάδα195.1.4Δικαιώματα ζώων215.2H μουσική ταξιδεύει στο χρόνο.235.2.1Προϊστορική εποχή235.2.2Στην αρχαία Ελλάδα245.2.3Ομηρική εποχή (1000 - 700 π.χ.)255.2.4Εποχή των Λυρικών (700 - 550 π.χ.)265.2.5Κλασσική Εποχή (550 - 450 π.Χ.)275.2.6Περίοδος Παρακμής (450 π. Χ. και εξής)285.2.7Αρχαία Ελληνική Μουσική και Αθλητισμός305.2.8Σωζόμενοι στίχοι Ύμνων315.3Μουσικά όργανα315.3.1Κρουστά315.3.2Έγχορδα325.3.3Πνευστά325.4Ἡ παραδοσιακὴ μουσικὴ335.4.1Δημοτικὸ Τραγούδι335.4.2Κρητικὴ Λαϊκὴ Μουσικὴ335.4.3Μικρασιάτικο Τραγούδι345.4.4Ποντιακὰ τραγούδια345.5Μουσικά όργανα - δημοτικό τραγούδι και μουσική345.5.1Έγχορδα375.5.2Πνευστά375.5.3Κρουστά376ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ487ΑΝΑΣΤΟΧΑΣΜΟΣ-ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ498ΕΠΙΛΟΓΟΣ519ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ5210ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ53

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Η κτηνοτροφία και η βουκολική ζωή αποτελεί πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες (ζωγράφους, ποιητές, γλύπτες). Πολλοί συνθέτες εμπνεύστηκαν από τον ήχο των κουδουνιών των ζώων, τον ήχο από τα βελάσματα των ζώων. Η κτηνοτροφία ακόμα έχει πηγή έμπνευσης τους ανθρώπους της υπαίθρου και έχουν γράψει τραγούδια (για γάμους, πανηγύρια, γιορτές) για χαρά και για λύπη. Έχουν προκύψει επίσης ακόμα παροιμίες , ανέκδοτα, μύθοι, ιστορίες κλπ .Τα τραγούδια συνοδεύονται με μουσικά όργανα. Τα μουσικά όργανα κατασκευάζονται εξ’ ολοκλήρου ή τμήματα αυτών και σήμερα ακόμη από δέρμα, οστά ζώων, από έντερα ή από τρίχες ζώων.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στα πλαίσια του μαθήματος της ερευνητικής εργασίας της Β 'τάξη λυκείου Ανδρίτσαινας για το α' τετράμηνο του σχολικού έτους 2013-2014, αποφασίσαμε να ερευνήσουμε το ακόλουθο θέμα:

<< Yπάρχει συνάφεια ανάμεσα στην ζωική παραγωγή και την ελληνική μουσική παράδοση;>>

Το θέμα αυτό το ενέκρινε ο σύλλογος των καθηγητών μας.

Ασχοληθήκαμε με αυτό το θέμα γιατί είναι πιο κοντά σε εμάς, στα ενδιαφέροντα μας και στις ασχολίες μας.

Στην πορεία αποφασίσαμε να αναλάβει ο καθένας από ένα κομμάτι της εργασίας, ανάλογα με τις δυνατότητές μας.

Τα ερευνητικά εργαλεία που χρησιμοποιούμε είναι τα ερωτηματολόγια –συνεντεύξεις, η πρόσβαση μας στο διαδίκτυο για αναζήτηση πληροφοριών σε διάφορες ιστοσελίδες, δανειστήκαμε βιβλία από την βιβλιοθήκη και επίσης αναζητήσαμε πληροφορίες και από σχολικά βιβλία. Επίσης, ένας συμμαθητής μας , μας έφερε στο μάθημα ένα εξάρτημα γιδιών (τσοκάνι με κουλούρα) και εμείς προσπαθήσαμε μέσα από τον ήχο του εξαρτήματος αυτού να βρούμε αν βγαίνει κάποια μελωδία.

ΣΤΟΧΟΣ

Θα κάνουμε μια εισαγωγή στην κτηνοτροφία και την ελληνική μουσική παράδοση και θα προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε αν υπάρχει συσχετισμός ανάμεσα στην κτηνοτροφία και την ελληνική μουσική μας παράδοση.

ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑΠΡΩΤΟ ΣΤΑΔΙΟ

Η Μεθοδολογία μας στο 1ο στάδιο βασίζεται στη δημιουργία :

1. ερωτηματολογίου. Το ερωτηματολόγιο είναι ένα βασικό εργαλείο στην έρευνά μας. Το έχουμε αναπαράγει σε αντίτυπα τα οποία θα διαμοιράσουμε σε κατοίκους της περιοχής όπου διαμένουμε και βρίσκεται στο παράρτημα της παρούσας ερευνητικής μας έκθεση.

2. σε δημιουργία τεχνημάτων που αποτελούνται από:

i. Μια αφίσα. Είναι κατασκευασμένη από χαρτί ακουαρέλλας και έχουμε γράψει με έντονα γράμματα το βασικό ερευνητικό ερώτημα το οποίο πλαισιώνεται από τα επιμέρους ερωτήματα. Σε όλη την επιφάνεια είναι διασκορπισμένες φωτογραφίες σχετικές με το θέμα μας.

ii. Ένα δίσκο ήχου. Περιλαμβάνει μουσικές επιλογές των συμμαθητών μας από παραδοσιακά τραγούδια παλαιότερων αλλά και νεότερων εκτελέσεων.

3. Σε συλλογή σχετικού φωτογραφικού υλικού

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ

· Τα αποτελέσματα του ερωτηματολογίου μας έδειξαν τα ακόλουθα:

Απάντησαν 9 άνδρες και 6 γυναίκες .

Η ηλικία τους βρίσκεται από τα 16 μέχρι τα 80.

Αυτοί που εκτρέφουν κότες είναι 2,κουνέλια 1,πρόβατα 4, χοίρους 3 , πτηνά 3. Απάντησαν 4 άτομα αρνητικά στην εκτροφή των ζώων.

Ακούνε 5 άτομα δημοτικά και λαϊκά, παραδοσιακή 1, δεν ακούει μουσική 1.

Στον αν παίζουν κάποιο μουσικό όργανο απάντησαν 5 άτομα ναι και 10 όχι..Παίζουν κλαρίνο 2, μπουζούκι 1 και φλογέρα 2.

Κατασκευή μουσικών οργάνων από όργανα ζώων : απάντησαν 1 από δέρμα, 2 από κέρατα( τσέπι ), στομάχι 2, έντερα 3, ναι αλλά δεν ξέρω από ποια 1. Είχαμε και 2 αρνητικά.

Γνωρίζετε αν υπάρχει στην περιοχή σας κάποιος ο οποίος κατασκευάζει μουσικά όργανα από μέρη ζώων: απάντησαν 7 άτομα όχι, και 2 άτομα ναι : παλιά 1, Δημητσάνα 3.

· Διαγραμματικά έχουμε τα εξής :

· Πόσοι άνδρες συμμετείχαν και πόσες γυναίκες;

Ποιες ηλικίες έχουν οι συμμετέχοντες στο ερωτηματολόγιο;

Εκτρέφετε ζώα;

Ζώα εκτροφής

Τι είδους μουσική ακούτε;

Ποιο είδος μουσικού οργάνου παίζετε;

Στην περιοχή σας πού φτιάχνουν μουσικά όργανα;

( Δημητσάνα 1- παλιά στην Δημητσάνα 3)

ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΑΔΙΟ

Η μεθοδολογία στο 2ο στάδιο βασίζεται σε αναζήτηση πληροφοριών βασισμένη στο διαδίκτυο και σε προηγούμενη βιβλιογραφία σχετική με το θέμα αυτό, καθώς επίσης και στην ερμηνεία δεδομένων

ΕΡΕΥΝΑ –ΣΥΛΛΟΓΗ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

Η κτηνοτροφία στην Ελλάδα.

Ορισμός κτηνοτροφίας

Κτηνοτροφία ονομάζεται ο κλάδος της οικονομίας που αφορά την εκτροφή και εκμετάλλευση παραγωγικών ζώων.

Η κτηνοτροφία είναι μία από τις πιο παλιές δραστηριότητες του ανθρώπου. Ο άνθρωπος, στην προσπάθειά του να εξασφαλίσει την απαραίτητη ποσότητα τροφής, ανακάλυψε ότι ήταν δυνατό μερικά ζώα να μην τα σκοτώνει, αλλά να τα πιάνει ζωντανά, ιδιαίτερα την εποχή που ήταν πολλά και να τα κρατά κάπου περιορισμένα, να τα τρέφει και να τα σκοτώνει όταν είχε ανάγκη. Έτσι, ο πρωτόγονος άνθρωπος άρχισε σιγά - σιγά να ασχολείται με την κτηνοτροφία. Η κτηνοτροφία είναι γνωστή ως δραστηριότητα του ανθρώπου , από τη νεολιθική εποχή, με κέντρο ανάπτυξης τη Μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο.

Ζωική παραγωγή: Είναι η επιστήμη που ασχολείται με την εφαρμογή σύγχρονων τεχνολογικών μεθόδων που αναφέρονται στην παραγωγή και την εκμετάλλευση της κτηνοτροφίας (αύξηση ζωικής παραγωγής, τρόποι διατροφής, θρεπτική ικανότητα των ζωοτροφών, επιλογή ζώων, εμβολιασμοί, φαρμακευτική περίθαλψη, διάγνωση βασικών ασθενειών και παρασίτων, τρόποι σφαγής και διάθεσης κρεάτων κτλ.) και ακόμη στην εκτροφή, διατροφή, βελτίωση, αναπαραγωγή και υγεία των ζώων συντροφιάς, εξωτικών ζώων και πειραματόζωων. Ακόμη καλύπτει τις μεθόδους παραγωγής επεξεργασίας και τυποποίησης προϊόντων ζωικής προέλευσης. Ο κλάδος Ζωικής Παραγωγής δραστηριοποιείται επίσης και σε άλλες ερευνητικές δραστηριότητες στον τομέα της γενετικής βελτίωσης

π.χ αιγοπρόβατα, βοοειδή. Ιχθυοκαλλιέργεια, χοιροτροφία, πτηνοτροφία, κονικλοτροφία, κ.λ.π

Ιστορική αναδρομή της κτηνοτροφίας

Από την αρχαιότατη εποχή, ο πρωτόγονος άνθρωπος αισθάνθηκε την ανάγκη να εξημερώσει τα αιγοπρόβατα, τα άλογα, τους χοίρους και τα άλλα ζώα, που είναι ωφέλιμα για τη ζωή του.

    Στη χώρα μας, η "Ζώσα γεωργία", όπως ονομάζει ο Αριστοτέλης την κτηνοτροφία, ήταν το κυριότερο στοιχείο πλούτου του Έλληνα. Ο Όμηρος με τις περιγραφές του δίνει λεπτομερέστατες πληροφορίες, για την κτηνοτροφική ζωή και τον κτηνοτροφικό πλούτο του ελληνικού κόσμου της εποχής του. Αλλά, και στις μεταγενέστερες, από τα ομηρικά χρόνια, εποχές η κτηνοτροφία ήταν ο σπουδαιότερος πόρος της οικονομίας και του πλουτισμού του αγροτικού κόσμου της.

    Στα χρόνια της τουρκοκρατίας αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό η κτηνοτροφία - αιγοπρόβατα , ενώ η γεωργία ήταν περιορισμένη εξ αιτίας του ορεινού εδάφους. Σημαντική ήταν η αύξηση της, όταν κατά τον 18ο αιώνα οι οικισμοί μεγάλωσαν κι έγιναν κεφαλοχώρια. Αρκετοί μεγαλοκτηνοτρόφοι τότε, έγιναν πλούσιοι. Από τα τυριά και τα μαλλιά αποκόμιζαν αρκετά χρήματα. Τα μαλλιά και τα δέρματα συγκεντρώνονταν στη Θεσσαλονίκη κι απ' εκεί μεταφέρονταν με καραβάνια στις χώρες της Ευρώπης.

    Μετά την απελευθέρωση της χώρας από τον τουρκικό ζυγό η κτηνοτροφία εξακολούθησε να είναι αναπτυγμένη και μόνο κατά τη δεκαετία του 1960 άρχισε να μειώνεται ο αριθμός των αιγοπροβάτων και βοοειδών, και να εξαφανίζονται τα ιπποειδή.

        O γεωργοκτηνοτρόφος ήταν ο "πρώτος" στη φύση. Η γεωργία αντιπροσώπευε την εξημερωμένη, από τον ίδιο χλωρίδα, κι η κτηνοτροφία την δαμασμένη πανίδα. Στα χιλιάδες χρόνια, που ασκούσε την κτηνοτροφία, την ανέπτυξε σε όλες της τις μορφές.Τα είδη κτηνοτροφίας που αναπτύχθηκαν ήταν:

α) Η κοπαδιάρικη κτηνοτροφία, η οποία αποτελούταν από μεγάλα κοπάδια προβάτων ή γιδιών. Οι κτηνοτρόφοι, που ασκούσαν αυτό το είδος της κτηνοτροφίας, ήταν μετακινούμενοι νομάδες και οι επαγγελματίες βλάχοι (μετακινούμενοι ή μη).

β) Η γεωργική κτηνοτροφία, η οποία ασκούταν από τους κατ΄ επάγγελμα ενδημούντες γεωργούς. Αυτοί εξέτρεφαν βοοειδή, κατσίκες, πρόβατα και οπωσδήποτε φορτιάρικα.

γ) Η οικόσιτη κτηνοτροφία όπως γουρούνια, μανάρια, πτηνά κ.α. Η άσκηση αυτού του είδους της κτηνοτροφίας ήταν χρεωμένη στην οικουρούσα πρώτη και τρίτη ηλικία.

Στην Ελλάδα, ο νομαδικός τρόπος της κτηνοτροφίας αφορά την εκτροφή των προβάτων και των κατσικιών και μπορούμε να πούμε ότι είναι ακόμη πολύ διαδομένος.

   Στη συνέχεια, αρχίζει μια καινούρια εποχή για την κτηνοτροφία. Ο παλιός, παραδοσιακός τρόπος εκτροφής άρχισε να μην είναι καθόλου αποδοτικός. Άρχισαν λοιπόν οι αναζητήσεις και οι έρευνες για τον εκσυγχρονισμό της κτηνοτροφικής παραγωγής.

    Σήμερα, στη χώρα μας η κτηνοτροφία αποτελεί έναν τομέα ζωτικής σημασίας, που συμβάλλει στο ακαθάριστο γεωργικό με ποσοστό 33% περίπου. Η πολιτεία δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ταχύτερη ανάπτυξη της ελληνικής κτηνοτροφίας και δραστηριοποιείται για ένα καλύτερο μέλλον του κλάδου αυτού. Οι ράτσες των ζώων έχουν βελτιωθεί και όσοι ασχολούνται με αυτά έχουν αντιληφθεί ότι δεν είναι ο αριθμός των ζώων εκείνος που δίνει τη μεγάλη απόδοση και τα κέρδη αλλά η ποιότητα και βελτίωση της ράτσας, τα κτηνοτροφικά φυτά, ο καλός ενσταυλισμός, η καλή διατροφή και η επιμελημένη περιποίηση.

Πλέον η άσκηση της κτηνοτροφίας, απαιτεί διαρκή και άμεση υποστήριξη από επιστήμονες (γεωπόνους ζωϊκής παραγωγής και κτηνίατρους). Η σημερινή κτηνοτροφική παραγωγή βασίζεται τόσο στην αύξηση τον αριθμού των ζώων όσο και στην αύξηση της παραγωγικότητας και της απόδοσης των ζώων. Για το λόγο αυτό η ζωοτεχνία, σαν επιστήμη, βασίζεται, χρησιμοποιεί κι αξιοποιεί τις γνώσεις που της παρέχουν: η βιολογία, η γενετική, η κτηνιατρική, η διαιτολογία κι η βρωματολογία, καθώς και πολλές άλλες επιστήμες. 

                         (πηγή: αγρογή)

Στόχος της διατροφής των αιγοπροβάτων

Στόχος της διατροφής των αιγοπροβάτων είναι  να εφοδιάσει το ζώο με όλα εκείνα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά  που εξασφαλίζουν την υγεία και τη παραγωγικότητα του ζώου καθώς επίσης και να βελτιώσει τη ποιότητα των προϊόντων που παράγει το ζώο :  το γάλα και το κρέας.

Η ποσότητα και η ποιότητα του γάλακτος( τυροκομική απόδοση) που μπορεί να παράγει ένα κοπάδι αιγοπρόβατα, καθορίζεται από τρεις παράγοντες:

1) Τη ράτσα των ζώων,

2) Την καθαριότητα και την ξεκούραση στο μαντρί και

3) Τη διατροφή των ζώων.

Επειδή η διατροφή είναι ο σπουδαιότερος από όλους τους παράγοντες και αποτελεί το 50 - 60% του κόστους παραγωγής, θα δώσουμε περισσότερη σημασία.

1. Ποιες ζωοτροφές θα αγοράσουμε ;

2. Σε ποιες ποσότητες θα ταΐσουμε ;

ΠΡΙΝ ΤΗ ΓΕΝΝΑ

Η σπουδαιότερη και κρισιμότερη περίοδος των αιγοπροβάτων είναι αυτή του τελευταίου μήνα της εγκυμοσύνης, ιδιαίτερα όταν αυτή συμπίπτει με τους χειμωνιάτικους μήνες ( Νοέμβριο- Δεκέμβριο- Ιανουάριο- Φεβρουάριο), όπου τα ζώα παραμένουν σταβλισμένα και δεν βγαίνουν στη βοσκή.

Στη διάρκεια των τελευταίων 20 -30 ημερών πριν τη γέννα, η μήτρα με τα έμβρυα μεγαλώνουν πάρα πολύ μέσα στη κοιλιά του ζώου, ιδιαίτερα αν υπάρχει πολυδυμία . Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο χώρος του στομάχου να περιορίζεται σημαντικά και να μικραίνει. Όμως οι ανάγκες του ζώου την ίδια περίοδο, τόσο για να θρέψει τα αρνιά στη μήτρα όσο και για να διαμορφώσει το μαστό του, αυξάνονται πάρα πολύ. Το μικρό στομάχι πρέπει να πάρει πλουσιότερες τροφές ¨πολυτελείας ¨σε μικρές ποσότητες.

Είναι καθοριστικό για τη ποιότητα του πρωτογάλακτος και την επιβίωση των νεογέννητων αμνοεριφίων, η μάννα να τρώει σωστά και ισορροπημένα ιδιαίτερα μέσα στον χειμώνα. Είναι η περίοδος όπου μπαίνουν τα θεμέλια της γαλακτοπαραγωγής που ακολουθεί , όπως τα θεμέλια ενός σπιτιού που δεν φαίνονται αλλά πάνω τους στηρίζεται το σπίτι. Έτσι κι εδώ τα ζώα μας πρέπει να τρώνε ¨βούτυρο με μέλι¨ την περίοδο αυτή.

Το τάισμα ανά ημέρα που ταιριάζει καλύτερα στην περίοδο αυτή είναι :

· 1- 1,5 κιλό σανός τριφυλλιού ή βρώμης, πλούσιος σε φύλλα και ψιλοκάλαμος (άριστη ποιότητα)

· 0,5 -0,6 κιλά μίγμα γαλακτοπαραγωγής σε πέλλετς  (άριστη ποιότητα). Το μίγμα γαλακτοπαραγωγής πρέπει να είναι οπωσδήποτε εμπλουτισμένο με βιταμίνες και μέταλλα. Φτιάχνεται από ποικιλία ζωοτροφών ( καλαμπόκι, κριθάρι, σόγια, μελάσα κ.λ.π.) για να εξασφαλίζεται η καλύτερη όρεξη του ζώου η οποία μειώνεται λίγο πριν και  λίγο μετά τη γέννα.

ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΕΝΝΑ

Η επόμενη φάση του ξεκινήματος της γαλακτοπαραγωγής αμέσως μετά τη γέννα διαρκεί περίπου 60 ημέρες και έχει εξίσου μεγάλη σημασία όπως και η προηγούμενη. Στόχος της διατροφής μας - που τώρα πρέπει να είναι πιο επιθετική- είναι να βοηθήσει το ανέβασμα της γαλακτοπαραγωγής που αυτή τη περίοδο αυξάνεται ραγδαία. Όσο πιο ¨ψηλά¨  ανεβαίνει η γαλακτοπαραγωγή  ενός  ζώου στην αρχή ( 2- 3 κιλά γάλακτος/ ημέρα )  τόσο πιο πολύ γάλα θα παράγει μέχρι να στερφέψει και η γαλακτοπαραγωγή του θα κρατήσει περισσότερες μέρες.

Το ημερήσιο τάισμα που ταιριάζει καλύτερα την περίοδο αυτή είναι:

· 1- 1,5 κιλό σανός τριφυλλιού ή βρώμης

ή  4 - 5 κιλά γρασίδια βοσκής (6 - 7 ώρες σε καλή βοσκή)

· 1 - 1,5 κιλό μίγμα γαλακτοπαραγωγής.

Όταν το ζώο βόσκει, καλό είναι να τρώει και μικρές ποσότητες από άχυρο.

Το μίγμα γαλακτοπαραγωγής σε πέλλετς , λόγω της θερμικής κατεργασίας του σε 70-80ο C, βοηθά στην αύξηση της γαλακτοπαραγωγής και της τυροκομικής απόδοσης του γάλακτος. Οι  προστατευμένες  πρωτεΐνες που περιέχει, είναι αυτές που εξασφαλίζουν τη παραγωγή και τη ποιότητα . Η διατροφή των ζώων συνεχίζεται με αυτόν τον τρόπο μέχρι τη περίοδο των επιβάσεων οπότε και χρειάζεται αλλαγή σιτηρεσίου με τονωτικές τροφές.

ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΑ ΑΜΝΟΕΡΙΦΙΑ

Τα αρνιά και τα κατσίκια αφού καταναλώσουν το καλής ποιότητας πρωτόγαλα για 3 - 4 ημέρες, θα πρέπει από τη 2η εβδομάδα και μετά , μαζί με το μητρικό γάλα που θηλάζουν, να έχουν στη διάθεσή τους ειδικό μίγμα απογαλακτισμού σε μικρά πελλετάκια καθώς και σανό αρίστης ποιότητας για κατανάλωση κατά βούληση.

Τα πελλετάκια και ο σανός μοιράζονται σε χώρο ξεχωριστό από τις μάνες ,όπου πρέπει να υπάρχουν και ποτίστρες με νερό.

Στόχος είναι να ξεκινήσουν να τρώνε τα ζώα μας όσο πιο νωρίς γίνεται στερεά τροφή για να εξοικονομήσουμε το πολύτιμο αιγοπρόβειο γάλα που θα πουλήσουμε και να τα αποκόψουμε με καλή σωματική ανάπτυξη χωρίς προβλήματα . Το μίγμα απογαλακτισμού είναι ακριβό επειδή παρασκευάζεται από τις ευγενέστερες πρώτες ύλες ζωοτροφών ( γάλα σκόνη, μαγιά, σογιάλευρο κ.λ.π) που είναι κατάλληλες για μωρά. Είναι δε εμπλουτισμένο με ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά βιταμινών και μετάλλων που βοηθούν στη σωστή ανάπτυξη των νεαρών ζώων μας.

Ο ρυθμός ανάπτυξης των αμνοεριφίων τη περίοδο αυτή είναι ιδιαίτερα υψηλός και η μετατρεψιμότητα της τροφής που τρώνε σε σωματικό βάρος είναι από 1 - 2 προς 1. δηλαδή για κάθε 1 - 2 κιλά τροφής που τρώνε βάζουν 1 κιλό ζώντος βάρους.

Αν συγκρίνουμε πόσο κοστίζουν τα 1 - 2 κιλά τροφής απογαλακτισμού που ξοδεύουμε σε σχέση με το 1 κιλό ζώντος βάρους που κερδίζουμε , θα δούμε ότι η σύγκριση αυτή είναι υπέρ του πρώτου.

Πληροφορίες σχετικά για το ποιες είναι οι απαιτήσεις εκτροφής αιγοπροβάτων για κατασκευή μουσικών οργάνων από διάφορα μέρη του σώματός τους δεν βρήκαμε.

Γενικά η εκτροφή των αιγοπροβάτων στη χώρα μας

Τα συστήματα εκτροφής των αιγοπροβάτων στη χώρα μας διακρίνονται σε τρεις τύπους:

Α) Οικόσιτο σύστημα

Το σύστημα αυτό αφορά στην εκτροφή μικρού αριθμού προβάτων ή αιγών (1-10) ανά οικογένεια, που κρατούνται στο στάβλο και τρέφονται με έτοιμες ζωοτροφές (χονδροειδείς και συμπυκνωμένες). Η εκτροφή τους αποσκοπεί κυρίως στην κάλυψη των αναγκών της οικογένειας σε ζωϊκά προϊόντα. Τα ζώα που εκτρέφονται με αυτό το σύστημα αν και ανήκουν σε βελτιωμένες φυλές, συνήθως οι αποδόσεις τους είναι μικρότερες από το μέσο όρο.

Β) Ποιμνιακή , μη μετακινούμενη εκτροφή

Στο σύστημα αυτό τα ζώα βόσκουν στα λιβάδια κατά το μεγαλύτερο διάστημα του έτους, εφόσον το επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες. Συνήθως βόσκουν στα λιβάδια την άνοιξη, το φθινόπωρο και το χειμώνα. Κατά τη διάρκεια του θέρους τα ζώα βόσκουν στα υπολείμματα των δημητριακών μετά τη συγκομιδή των καρπών (καλαμιές). Τα ζώα βόσκουν στα λιβάδια, που ανήκουν στα όρια του δημοτικού διαμερίσματος, στο οποίο μένει μόνιμα ο ιδιοκτήτης-κτηνοτρόφος χωρίς να μετακινούνται έξω από αυτά.

Ορισμένοι κτηνοτρόφοι συνηθίζουν να μετακινούν τα ζώα τους κατά το θέρος σε λιβάδια μεγαλύτερου υψομέτρου εντός όμως των ορίων του δημοτικού διαμερίσματος. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια οι κτηνοτρόφοι χορηγούν στα ζώα τους σημαντικές ποσότητες αγορασμένων ζωοτροφών καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Η εκτεταμένη αυτή εφαρμογή της συμπληρωματικής διατροφής μετατρέπει το σύστημα εκτροφής σε ημιεντατικό, πράγμα που συνεπάγεται την πλημμελή αξιοποίηση της βοσκήσιμης ύλης, που παράγεται στα λιβάδια και την αύξηση του κόστους των παραγομένων προϊόντων.

Με το σύστημα αυτό εκτρέφεται ο μεγαλύτερος όγκος των αιγοπροβάτων (το 85% των προβάτων και το 82% των αιγών) στη χώρα μας.

Γ) Ποιμνιακή μετακινούμενη εκτροφή

Στο σύστημα αυτό τα ζώα μετακινούνται κατά τη θερινή περίοδο σε λιβάδια της ορεινής ζώνης εκτός του δημοτικού διαμερίσματος, στο οποίο είναι η βάση τους για να αξιοποιήσουν τα λιβάδια κυρίως των ψευδαλπικών περιοχών. Το φθινόπωρο τα ζώα επιστρέφουν και πάλι στην πεδινή ζώνη (χειμαδιά). Το σύστημα αυτό θεωρείται ως ένα οικολογικό σύστημα διαχείρισης των λιβαδιών και στο παρελθόν το ακολουθούσε ένα σημαντικό μέρος των κτηνοτρόφων. Σήμερα μετακινούνται μόνο το 7% των προβάτων και το 5% των αιγών της χώρας μας.

Βιβλιογραφία

Γιακουλάκη, Μ.Δ., Μ. Ζαρόβαλη, Ι. Ισπικούδης, Β. Παπαναστάσης. 2002. Διερεύνηση των συστημάτων εκτροφής των μικρών μηρυκαστικών στην επαρχία Λαγκαδά Θεσσαλονίκης. Πρακτικά 3ου Πανελλήνιου Λιβαδοπονικού Συνεδρίου ΄΄Λιβαδοπονία και ανάπτυξη ορεινών περιοχών΄΄. Καρπενήσι 4-6 Σεπτεμβρίου

Το μέλλον της κτηνοτροφίας στην Ελλάδα

Τα κόστη «διώχνουν» από το επάγγελμαΑυτό συμβαίνει, διότι οι παραγωγοί αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στα υψηλά κόστη που ισχύουν στον κλάδο και αποτυπώνεται στη μείωση των εκμεταλλεύσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αγελαδοτροφικές εκμεταλλεύσεις είναι λιγότερες από 2.500 σήμερα, έναντι σχεδόν 7.000 πριν 6-7 χρόνια, ενώ και οι αιγοπροβατοτροφικές έπεσαν κάτω από τις 90.000, όταν πριν τέσσερα χρόνια ξεπερνούσαν τις 102.00

«Έχουν φύγει από το επάγγελμα πάνω από 15.000 συνάδελφοι και θα αποχωρήσουν και άλλοι με την πολιτική που ακολουθείται και την υπερφολόγηση που μας επιβάλλουν», επισημάνθηκε από τη διοίκηση του Συνδέσμου, η οποία έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην ανάγκη να εξαιρεθεί το «χαράτσι» στις κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, τα αγροτεμάχια και στους βοσκοτόπους. Παράλληλα, ζητήθηκε να εξοφληθούν τα χρήματα της εξισωτικής και της ενιαίας ενίσχυσης, να διαγραφούν τα δάνεια των κτηνοτρόφων που δόθηκαν με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και για τα υπόλοιπα να αποπληρωθεί το 50% σε βάθος 20ετίας , με την πρώτη τριετία να αποπληρώνονται μόνο οι τόκοι, να επανέλθουν τα Ανοικτά Δάνεια Αγροτών και να δημιουργηθεί τράπεζα ειδικού σκοπού για χρηματοδότηση των κτηνοτροφικών και αγροτικών εκμεταλλεύσεων με χαμηλό επιτόκιο. Ακόμη να βρεθεί λύση στο πρόβλημα των βοσκοτόπων, να επανέλθει η επιστροφή του ΦΠΑ στο 11%, να υπάρξει απαλλαγή του πετρελαίου για τους γεωργοκτηνοτρόφους από φόρους και να ενισχυθεί η παραγωγή πρωτεϊνούχων φυτών.0 εκμεταλλεύσεις.

Ειδικά για τις συνδεδεμένες ενισχύσεις, στο πλαίσιο της νέας ΚΑΠ, τονίστηκε πως πρέπει η χώρα μας να κάνει χρήση του μέτρου στο μέγιστο ποσοστό, συμπεριλαμβανομένου του 2% του εθνικού φακέλου για τις πρωτεϊνούχες καλλιέργειες, που θα έρθει να προστεθεί στο προτεινόμενο 8% του εθνικού κονδυλίου. «Ποσοστό 10% σημαίνει ότι ο προϋπολογισμός της συνδεδεμένης για τη χώρα μας θα ανέρχεται σε περίπου 200 εκατ. ευρώ ετησίως εκ των οποίων 40 εκατ. ευρώ θα κατευθυνθούν στις πρωτεϊνούχες καλλιέργειες. Από τα 160 εκατ. ευρώ που θα διατεθούν στους υπόλοιπους τομείς το μεγαλύτερο μέρος θα πρέπει  να διατεθεί για τη στήριξη της παραγωγής, της βιωσιμότητας και της μείωσης της εξάρτησης από τις εισαγωγές συγκεκριμένων τομέων της κτηνοτροφίας στρατηγικής

Ας μην ξεχνάμε πως τα ζώα έχουν και δικαιώματα:

Δικαιώματα ζώων

Άρθρo Πρώτo Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης.

Άρθρο Δεύτερο 1. Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου. 2. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις για το καλό των ζώων. 3. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδας, προσοχής και προστασίας από τον άνθρωπο.

Άρθρο Τρίτο 1. Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά. 2. Αν η θανάτωση ενός ζώου θεωρηθεί υποχρεωτική πρέπει να γίνει στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς καμιά πρόκληση αγωνίας του ζώου.

Άρθρο Τέταρτο 1. Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στο φυσικό του χώρο (γη, θάλασσα, αέρας) και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους. 2. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου ακόμη κι αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη δικαιωμάτων αυτού.

Άρθρο Πέμπτο 1. Κάθε ζώο που από παράδοση θεωρείται κατοικίδιο δικαιούται να ζήσει με το ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του. 2. Η διαφοροποίηση αυτών των συνθηκών από τον άνθρωπο έχει σκοπούς κερδοσκοπικούς και είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη.

Άρθρο Έκτο 1. Κάθε ζώο που αποτελεί σύντροφο του ανθρώπου έχει δικαίωμα διάρκειας ζωής ανάλογης με τη φυσική του μακροβιότητα. 2. Η εγκατάλειψη ενός ζώου θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική.

Άρθρο Έβδομο Αναφορικά με τα ζώα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον άνθρωπο, η διάρκεια και η ένταση δουλειάς πρέπει να είναι σε λογικά πλαίσια, η διατροφή τους ικανοποιητική και η ανάπαυσή τους υποχρεωτική. Άρθρο Όγδοο 1. Οποιοσδήποτε πειραματισμός πάνω στα ζώα, ιατρικός, επιστημονικός, κλπ. αντιτίθεται προς τα δικαιώματα των ζώων, εφόσον προκαλεί πόνο σωματικό ή ψυχικό. 2. Πρέπει να επιδιώκεται η αντικατάσταση του πειραματισμού πάνω στα ζώα από άλλες υπάρχουσες τεχνικές.

Άρθρο Ένατο Τα ζώα που εκτρέφονται για τη διατροφή του ανθρώπου πρέπει να στεγάζονται, να τρέφονται, να μετακινούνται και να θανατώνονται χωρίς πρόκληση πόνου και αγωνίας.

Άρθρο Δέκατο 1. Απαγορεύεται η εκμετάλλευση των ζώων για τη διασκέδαση των ανθρώπων. 2. Η έκθεση ζώου και τα θεάματα που χρησιμοποιούν ζώα αποτελούν καταστρατήγηση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού προς τη ζωή του ζώου.

Άρθρο Ενδέκατο Κάθε πράξη που χωρίς λόγο προκαλεί θάνατο ζώου είναι βιοκτονία, είναι έγκλημα απέναντι στη ζωή.

Άρθρο Δωδέκατο 1. Κάθε πράξη που προκαλεί θάνατο μεγάλου αριθμού άγριων ζώων αποτελεί "γενοκτονία", έγκλημα απέναντι στο είδος. 2. Η μόλυνση και οποιαδήποτε καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος οδηγούν στη γενοκτονία.

Άρθρο Δέκατο Τρίτο 1. Σεβασμός επιβάλλεται ακόμη και στο νεκρό ζώο. 2. Κάθε σκηνή βίας στην τηλεόραση και το σινεμά, με θύματα ζώα πρέπει να απαγορευτεί και μόνο οι σκηνές που έχουν σκοπό να ενημερώσουν για τα δικαιώματα των ζώων οφείλουν να προβάλλονται.

Άρθρο Δέκατο Τέταρτο 1. Οι οργανισμοί προστασίας και προάσπισης των ζώων πρέπει να αντιπροσωπεύονται από κάθε κυβέρνηση. 2. Τα δικαιώματα του ζώου πρέπει να κατοχυρωθούν από τους νόμους, όπως ακριβώς και τα δικαιώματα του ανθρώπου.

Διεθνής Ένωση Δικαιωμάτων των Ζώων - Παρίσι 1978

H μουσική ταξιδεύει στο χρόνο.

Ορισμός μουσικής

Ως μουσική ορίζεται η τέχνη που βασίζεται στην οργάνωση ήχων με σκοπό τη σύνθεση, εκτέλεση και ακρόαση/λήψη ενός μουσικού έργου. Με τον όρο εννοείται επίσης και το σύνολο ήχων από το οποίο απαρτίζεται ένα μουσικό κομμάτι.

Γνωστή και ως Απολλώνια Τέχνη, η μουσική παίρνει το όνομά της από τις εννέα Μούσες της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας. Καθ' αυτή την έννοια, η μουσική διέφερε σημασιολογικά της σημερινής χρήσης του όρου, και περιελάμβανε το σύνολο των τεχνών που βρίσκονταν υπό την προστασία των Μουσών. Στην Αρχαία Ελλάδα, ο όρος εννοούσε την Ποίηση, το Μέλος και τον Χορό ως μια αδιάσπαστη ενότητα τεχνών η οποία καλλιεργήθηκε ιδιαίτερα στο Θέατρο, ενώ τη θεωρία της Μουσικής εξέφραζε ο κλάδος της Αρμονικής. Ο διαχωρισμός αυτός υιοθετήθηκε και αναπτύχθηκε από τον δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμό. Έτσι σήμερα μπορούμε να πούμε ότι η μουσική ως τέχνη, έρχεται να καλύψει την ανάγκη του ανθρώπου να εκφράσει με τους ήχους, τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις ψυχικές του καταστάσεις.

Προϊστορική εποχή

Εικασίες για τη μουσική αυτής της εποχής βασίζονται σε ευρήματα που προέρχονται από διάφορους παλαιολιθικούς αρχαιολογικούς χώρους, όπως οστά με επιμήκεις τρύπες - αυτά έχουν θεωρηθεί ως αυλοί.

Στην αρχαία Ελλάδα

Κατά την αρχαϊκή και κλασική εποχή, ο όρος μουσική εννοούσε τον μουσικά προκαθορισμένο στίχο, όπως εμφανιζόταν στα διάφορα ποιητικά είδη και κυρίως στη λυρική ποίηση. Με τη σημερινή σημασία του όρου, η ενότητα μουσικής και λόγου άρχισε να κλονίζεται κατά το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π. Χ. και σε αυτό συνέτειναν διάφοροι παράγοντες όπως η εισαγωγή καινοτομιών στη σύνθεση του μέλους, η εκτεταμένη ανάπτυξη της δεξιοτεχνικής οργανικής εκτέλεσης, οι μεταβολές στον τρόπο εκφοράς της γλώσσας και η μετέπειτα απώλεια της προσωδίας της.

Η μουσική της Αρχαίας Ελλάδας ήταν ένα μείζον κομμάτι του αρχαιοελληνικού θεάτρου - μεικτές χορωδίες τραγουδούσαν για διασκεδαστικά, εορταστικά και πνευματικά δρώμενα. Χρησιμοποιούνταν μουσικά όργανα όπως, μεταξύ άλλων, ο αυλός, η λύρα, και ιδιαίτερα η κιθάρα. Η μουσική ήταν σημαντικό μέρος της αρχαιοελληνικής παιδείας, όπου τα αγόρια ξεκινούσαν μουσικές σπουδές από έξι χρονών. Η αρχαιοελληνική μουσική θεωρία περιελάμβανε τους τρόπους, οι οποίοι αποτέλεσαν βάση για τη δυτική θρησκευτική και κλασσική μουσική, κι επίσης χρησιμοποιούνται εκτενώς στη τζαζ. Αργότερα, η αρχαιοελληνική μουσική δέχτηκε επιρροές από τη Ρωμαϊκή και Βυζαντινή αυτοκρατορία, καθώς και από τη μουσική της ανατολικής Ευρώπης.

Με τον όρο Αρχαία Ελληνική Μουσική ονομάζουμε ολόκληρο τον μουσικό πολιτισμό που συνοδεύει την αρχαία ελληνική ιστορία και μελετάται κυρίως από τον 8ο αιώνα π.Χ. και εξής καθώς πριν από την εποχή αυτή, τα στοιχεία που υπάρχουν είναι ελάχιστα και περιορίζονται περιληπτικά στα παρακάτω:

· Κυκλαδικός πολιτισμός (τέλη της 3ης χιλιετίας π.Χ.): Βρέθηκαν μουσικές παραστάσεις που απεικονίζουν άρπα και δίαυλο του 2800 π. Χ-.

· Μινωικός πολιτισμός (μέσα της 2ης χιλιετίας π.Χ.): Βρέθηκαν μουσικές παραστάσεις που απεικονίζουν μουσικούς με λύρα και δίαυλο.

· Μυκηναϊκός πολιτισμός (μέσα της 2ης χιλιετίας π.Χ.): Βρέθηκαν μουσικές παραστάσεις που απεικονίζουν μουσικούς με λύρα και δίαυλο καθώς και άλλα όργανα από πολιτισμούς της Μεσοποταμίας και της Ασίας.

Από την αρχαία γραμματεία μαθαίνουμε ότι στην Αρχαία Ελλάδα η μουσική εξυψώνεται στο επίπεδο μιας ελεύθερης τέχνης ανεξάρτητης από την ποίηση, αν και τις περισσότερες φορές συνυπάρχει με αυτή και βασικά στοιχεία της (π.χ. ο ρυθμός) υπαγορεύονται από την ποίηση και τέλος η μουσική αποτελεί αναγκαία εμπειρία στη διαπαιδαγώγηση των νέων. Ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης και άλλοι φιλόσοφοι εμβαθύνουν στην αισθητική και [ψυχολογία της μουσικής και διαμορφώνουν τη θεωρία του ήθους ή ηθική θεωρία της μουσικής, που διαπραγματεύεται την επίδραση της μουσικής στη συναισθηματική και ψυχική σφαίρα του άνθρωπου. Σύμφωνα με τη θεωρία του ήθους ή αλλιώς ηθική θεωρία της μουσικής, σε κάθε ρυθμική και μελωδική κίνηση υπάρχει μια ανάλογη συναισθηματική αντίδραση, με την έννοια ότι η μουσική μπορεί να επιδράσει στον άνθρωπο είτε θετικά παροτρύνοντάς τον σε μια ενέργεια της βούλησής του είτε αρνητικά αποτρέποντάς τον από μια ενέργεια της βούλησής του είτε τέλος απονεκρώνοντας τη βούλησή του. Βέβαια η θεωρία του ήθους δεν εξαντλείται μονάχα σε γενικές διαπιστώσεις, αλλά εμβαθύνει στην αισθητική διερεύνηση των δομικών παραμέτρων της μουσικής εξετάζοντας το ήθος της μελωδίας, των αρμονιών (τροπικών κατατάξεων), των γενών και των ρυθμών.

Ο Απόλλωνας (αριστερά) συναγωνίζεται με το Μαρσύα (δεξιά) που σε λίγο θα ηττηθεί και θα τιμωρηθεί από τον Σκύθη με το μαχαίρι. Ανάγλυφο, από την βάση της Μαντινείας μέσα 4ου αι. π.Χ.

Ομηρική εποχή (1000 - 700 π.χ.)

Μούσα που κουρδίζει την κιθάρα της. Εσωτερικό κυπέλλου από την Ερέτρια, περ. 470-460 π.Χ., Λούβρο

Δεν εμφανίστηκαν πολλές καινοτομίες την εποχή αυτή. Άνθισε η επική ποίηση, δηλαδή ποίηση που αναφέρεται σε γενναίους ανθρώπους και ιστορίες με δράση και ηρωισμό, όπως τα έπη του Ομήρου. Οι αοιδοί, μια ολόκληρη σχολή καλλιτεχνών που δημιουργήθηκε από το παράδεγιμα του Ομήρου, ήταν τεχνίτες τραγουδιστές που έψαλαν τα έπη στα συμπόσια των ηγεμόνων με συνοδεία λύρας.

Τα ομηρικά έπη (Ιλιάδα και Οδύσσεια) αποτελούν ιστορικές πηγές που μας δίνουν πληροφορίες για το μουσικό πολιτισμό του 9ου-8ου π.Χ. αιώνα. Οι πληροφορίες αυτές ανταποκρίνονται ιδιαίτερα στη γενικότερη θέση της μουσικής στην κοινωνική ζωή, ενώ μερικές φορές μέσα από τις λεπτομερειακές και παραστατικές περιγραφές θα αναδυθούν και αξιόλογα στοιχεία που αφορούν το τεχνικό υπόβαθρο της μουσικής (π.χ. μορφές των τραγουδιών, διαμόρφωση και τεχνικές των οργάνων κ.ά.).

Από την εποχή αυτή συναντάμε οργανωμένες μορφές μουσικοποιητικής έκφρασης. Ο Όμηρος αναφέρει αοιδούς που εκτελούσαν τις ραψωδίες (τμήματα ποιητικών έργων) αυτοσχεδιάζοντας σε απαγγελτικό ύφος με συνοδεία κιθάρας και φόρμιγγας, ενώ πολλές φορές το κυρίαρχο στοιχείο του αυτοσχεδιασμού φαίνεται να υπαγορεύεται από ορισμένες προκαθορισμένες φόρμες.

Εποχή των Λυρικών (700 - 550 π.χ.)

Αυλητής, ερυθρόμορφος αμφορέας, περ. 510 π.Χ., Αρχαιολογικό Μουσείο Μονάχου

Στα χρόνια που ακολούθησαν την ομηρική εποχή, τον 7ο και 8ο π.Χ. αιώνα, αναπτύχθηκε η λυρική ποίηση και μουσική είδος που ασχολήθηκε με καθημερινά κοινωνικά θέματα με μονωδιακές φόρμες και ένα ιδιαίτερο ύφος της μουσικής, με αρκετά βαθύ χαρακτήρα σε αντίθεση με το διαπεραστικό αρχαϊκό ύφος. Στην εποχή των λυρικών ποιητών είχαν αναπτυχθεί και διάφορα είδη οργανωμένων χορών (όρχηση), που εκτελούνταν με ή χωρίς τραγούδι.

Μορφές ασμάτων που συναντούμε αυτή την εποχή είναι:

· Ωδή

Έτσι χαρακτηρίζονταν συνήθως τα μικρά μελοποιημένα ποιήματα των λυρικών ποιητών, χωρίς να αποκλείονταν καμιά φορά από την κατηγορία αυτή και μεγαλύτερα έργα, όπως τα επινίκια του Πίνδαρου και που είχαν συνήθως τρία μέρη.

· Παιάνας

Ήταν ύμνοι που αποδίδονταν από χορούς ανδρών ή γυναικών για τον Απόλλωνα και την Άρτεμη σε κρίσιμες περιστάσεις και για τη λύτρωση από συμφορές. Οι παιάνες για τον Απόλλωνα αποδίδονταν από ανδρικό χορό, ενώ οι παιάνες για την Άρτεμη από γυναικείο. Τελικά ο παιάνας εξελίχθηκε σε φόρμα πολλών ειδών (πολεμικός, ευχαριστήριος, επιτραπέζιος), ενώ σταδιακά άρχισε να απευθύνεται και σε άλλους θεούς.

· Ελεγεία

Ήταν μικρά ποιήματα της λυρικής ποίησης, δίστιχα, που αποτελούνταν από αλληλοδιάδοχους εξάμετρους και πεντάμετρους στίχους με τρυφερό ή μελαγχολικό χαρακτήρα. Η απαγγελία των ελεγείων που γινόταν συνήθως με συνοδεία αυλού, σκόπευε ή στην έκφραση διάφορων συναισθημάτων όπως πολεμικά αισθήματα, λύπη ή τρυφερότητα, στην έκφραση πολιτικών μηνυμάτων ή στη μετάδοση φιλοσοφικών ιδεών, και τέλος στη διατύπωση αποφθεγμάτων.

· Θρήνος

Οι θρήνοι, που ήταν πένθιμα τραγούδια για να τιμηθούν οι νεκροί, πρωτοσυναντιώνται στα Ομηρικά χρόνια. Έτσι π.χ. περιγράφεται ο θρήνος της Βρισηίδας και των δούλων γυναικών για το θάνατο του Πατρόκλου ή η έκφραση παράπονων της Θέτιδας για τον αναμενόμενο θάνατο του Αχιλλέα. Στη εποχή των λυρικών ποιητών πολλά από τα ελεγεία είχαν χαρακτήρα θρήνων που ήταν διάφοροι βέβαια από τα επικήδεια τραγούδια.

· Επινίκιο

Τα επινίκια ήταν θριαμβευτικά τραγούδια προορισμένα να υμνήσουν μια νίκη πολεμική, ποιητική, μουσική.

· Υπόρχημα

Ήταν τραγούδια που λέγονταν με όρχηση και ήταν αφιερωμένα στον Απόλλωνα. Το υπόρχημα αρχικά συνοδευόταν από φόρμιγγα, αργότερα από αυλό και κιθάρα ή λύρα και είχε τρεις φάσεις. Στην πρώτη όλα τα μέλη του χορού τραγουδούσαν και χόρευαν μαζί, στη δεύτερη τα μισά τραγουδούσαν και τα μισά χόρευαν και στην τρίτη τραγουδούσε ο κορυφαίος και χόρευαν όλοι οι άλλοι.

· Παρθένιο

Στην κατηγορία αυτή ανήκαν τραγούδια που τραγουδιόνταν από παρθένες, μερικές φορές σε συνδυασμό με χορό, στη διάρκεια διάφορων γιορτών, ιδιαίτερα του Απόλλωνα και της Άρτεμης.

Επίσης εμφανίζεται ο Διθύραμβος, που ήταν άσμα με συνοδεία χορού ως εξέλιξη της διονυσιακής λατρείας. Στη λατρεία αυτή οι άνθρωποι στην αρχή χόρευαν άτακτα, όμως αργότερα ο χορός απόκτησε συγκεκριμένα βήματα και οι φωνές έγιναν τραγούδι που εξιστορούσε γεγονότα από τη ζωή του Διόνυσου. Ο Θέσπις εισάγει αργότερα έναν υποκριτή που παριστάνει τον Διόνυσο και απαντάει στα όσα τον ρωτάνε οι άνθρωποι που χορεύουν.

Κλασσική Εποχή (550 - 450 π.Χ.)

Μάθημα κιθάρας, αττική υδρία, περίπου 510 π. Χ.

Την περίοδο αυτή παρουσιάστηκε η μεγαλύτερη ανάπτυξη που γνώρισε η μουσική αλλά και όλες οι τέχνες γενικά. Ανακαλύφθηκαν οι μαθηματικές σχέσεις που διέπουν τη μουσική, εφευρέθηκαν καινούργια όργανα και τελειοποιήθηκαν τα υπάρχοντα. O Τέρπανδρος, ένας σπουδαίος μουσικός ανακάλυψε την μουσική γραφή και έτσι όλοι έπαιζαν τα διάφορα τραγούδια ομοιόμορφα. Δημιούργησε το "Νόμο", που ήταν τραγούδι προς τιμή του Απόλλωνα με συγκεκριμένη όμως κατασκευή. Υπήρχαν αυλητικοί, αυλωδικοί, κιθαριστικοί και κιθαρωδικοί "Νόμοι".

Έρχεται και η γένεση της τραγωδίας όπου η μουσική βρήκε εφαρμογή στη συνοδεία του έργου, και ήταν ανάλογη με το περιεχόμενό του. Η τραγωδία γεννήθηκε από τον Διθύραμβο, όταν κάποιοι σκέφτηκαν ότι είναι δυνατόν να παριστάνονται περισσότεροι ήρωες αντί για έναν όπως γινόταν στη λατρεία του Διόνυσου. Είναι μάλιστα μια εποχή που άρεσε στους ανθρώπους να βλέπουν ιστορίες για ήρωες που γεννιούνται μέσα από τους πολέμους της περιόδου αυτής. Ο χορός που συνόδευε τη Διονυσιακή λατρεία μετατράπηκε σε σύνολο ατόμων (Χορός) που εξυπηρετούσαν συγκεκριμένους σκοπούς στο έργο π.χ. να συμβουλέψουν, να διηγηθούν κ.λπ.

Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι θεωρούν την μουσική απαραίτητη για τρεις λόγους:

α) Ψυχαγωγία και ανάπαυση

β) Διαμόρφωση του χαρακτήρα

γ) Διανοητική και αισθητική καλλιέργεια

Στην εποχή εκείνη άλλωστε ο καλλιεργημένος άνθρωπος λεγόταν και μουσικός ανήρ.

Περίοδος Παρακμής (450 π. Χ. και εξής)

Άντρας ερωτοτροπεί με τη μεθυσμένη κιθαρίστρια. Ερυθρόμορφη κύλικα, περίπου 510 π. Χ., Λούβρο

Απροσδόκητα από τα μέσα του 5ου αιώνα, η μουσική στην Ελλάδα, προτρέχοντας όλων των άλλων τεχνών, αρχίζει μια αργή καθοδική πορεία και μάλιστα σε μια εποχή που οι εικαστικές τέχνες είναι στη μεγάλη ακμή τους. Αυτή η προοδευτική κατάπτωση της μουσικής θα συνεχισθεί αδιάκοπα ως το τέλος της ελληνιστικής εποχής.

Όπως συνάγεται μέσα από τις διαμαρτυρίες του Πλάτωνα και πολλών άλλων κλασικών συγγραφέων, η παρακμή στη μουσική φαίνεται να έχει δύο συνιστώσες, αδιάσπαστα δεμένες μεταξύ τους: την κοινωνική και ηθική οπισθοδρόμηση και τους μουσικούς νεωτερισμούς.

Η κοινωνική και ηθική οπισθοδρόμηση σε σχέση με τη μουσική γίνεται περισσότερο αισθητή από τις αρχές του 4ου π. Χ. αιώνα. Τα φαινόμενα που τη στοιχειοθετούν είναι : η προοδευτική εμπορευματοποίηση, ο θαυμασμός της ατομικής δεξιοτεχνίας και η εγκατάλειψη των υψηλών παλαιότερων εννοιών ήθους, νόμων κτλ. Από κοινό κτήμα κάθε πολίτη από το σχολείο, η μουσική μετατρέπεται σιγά - σιγά σε δραστηριότητα λίγων διάσημων δεξιοτεχνών.

Είναι αλήθεια πως η παρακμή της ελληνικής μουσικής άρχισε μέσα από την ίδια την τραγωδία. Το κοινό άρχισε να ενδιαφέρεται πιο πολύ για τα τραγούδια των χορικών παρά για το ηθικό και δραματικό περιεχόμενο της τραγωδίας. Οι μεταγενέστεροι, θέλοντας να κολακέψουν το γούστο του κοινού, έβαζαν στα διαλείμματα των δραμάτων χορούς και τραγούδια άσχετα με το έργο.

Την ίδια αυτή εποχή συντελείται μια σημαντική επανάσταση στη μουσική με ανατροπή της παλαιάς τάξης των αρχαίων μουσικών νόμων και εισαγωγή καινοτομιών που προκάλεσε, όπως ήταν φυσικό, τη σφοδρή αντίδραση των συντηρητικών της εποχής.

Η αντίδραση αυτή στους καθαυτό μουσικούς νεωτερισμούς δεν είναι άσχετη με το στιγματισμό εκ μέρους τους της ηθικής κατάπτωσης που αναφέραμε παραπάνω. Οι αρχαίοι μουσικοί νόμοι, που εξέφραζαν την παραδοσιακή αντίληψη, θεωρούνταν ότι αντανακλούν τους θεϊκούς νόμους περί αρμονίας στη μουσική (λόγω της θεϊκής προέλευσής της) και τη συνδεδεμένη με αυτούς αρμονία του σύμπαντος. Επομένως, η μουσική καινοτομία αποτελούσε έμμεση προσβολή του θείου και της ηθικής τάξης.

Το νέο κύμα των μουσικών νεωτερισμών εμφανίζεται στο 2ο ήμισυ του 5ου αιώνα π. Χ. και παράλληλα έχουμε μουσικές καινοτομίες από τον Φερεκράτη, τον Ευριπίδη και τον Αριστοφάνη.

Ύστερα από τη μακεδονική κατάκτηση, η μουσική δημιουργική φλόγα άρχισε λίγο - λίγο να σβήνει. Η μουσική δραστηριότητα μεταφέρεται σε άλλες πόλεις εκτός Ελλάδας, όπως για παράδειγμα στην Αντιόχεια και στην Αλεξάνδρεια.

Η τελευταία αυτή περίοδος της αρχαίας ελληνικής μουσικής, άφησε λιγοστά ονόματα όπως του Τελεσία, του Θεόκριτου και του Μεσομήδη. Στην Αλεξάνδρεια των Πτολεμαίων σώζονται αρκετά ονόματα εκτελεστών.

Αρχαία Ελληνική Μουσική και Αθλητισμός

Στις μέρες μας σώζονται 30 περίπου αγγειογραφίες που απεικονίζουν μουσική και αθλητική δραστηριότητα ταυτόχρονα. Το κατεξοχήν μουσικό όργανο που χρησιμοποιείται στις 25 από αυτές είναι οι διπλοί αυλοί. Α. Διπλοί αυλοί Εμφανίζονται ως συνοδευτικά όργανα στις κινήσεις των αθλητών. Οι αυλοί είναι συνήθως ανισομεγέθεις – παράγουν δηλαδή δύο διαφορετικούς τονικά ήχους ταυτόχρονα- και σχηματίζουν μικρή γωνία μεταξύ τους. Τις περισσότερες φορές παίζονται από επαγγελματίες αυλητές -αν κρίνουμε από την ύπαρξη φορβειάς (λουράκι στήριξης των αυλών). Άλλωστε, η μεγάλη διάρκεια παιξίματος του μουσικού οργάνου την οποία διασφαλίζει η φορβειά δεν μπορεί να επιτευχθεί από ερασιτέχνες μουσικούς. Η λεπτομέρεια των παραστάσεων είναι σε ορισμένες περιπτώσεις άκρως εντυπωσιακή, δίνοντας μας χρήσιμες πληροφορίες για τη συβήνη (θήκη των αυλών) και το γλωττοκομείο (θήκη της γλωττίδας), αλλά και τα 4 μέρη του οργάνου: τον βόμβυκα, τον όλμο, το υφόλμιον και τη γλωττίδα. Οι αυλητές σε ορισμένες περιπτώσεις αγώνων είναι επίσημα ενδεδυμένοι με πολύχρωμο αχειρίδωτο ή κοντομάνικο χιτώνα. «Η συνοδεία των αυλών ήταν απαραίτητη τόσο στην άσκηση των νέων και των μεγάλων αθλητών όσο και κατά τη διάρκεια των επίσημων αγώνων» Οι ηλικίες των αυλητών ποικίλουν. Συναντούμε νέους αγένειους αυλητές, αλλά και ώριμους γενειοφόρους, όμως σε καμία περίπτωση ηλικιωμένους. Στους επίσημους αγώνες αθλημάτων, κάποιοι αυλητές εμφανίζονται να συνοδεύουν στεφανωμένοι, στοιχείο που υποδηλώνει μια πιθανή διάκρισή τους σε αγώνα αυλητικής που προηγήθηκε στα πλαίσια της Διοργάνωσης. Οι αθλητές που εικονίζονται δίπλα τους είναι νέοι-αγένειοι – ή άνδρες. Σε κάποιες περιπτώσεις εικονίζονται κριτές και σε κάποιες άλλες εικονίζονται εκπαιδευτές. Έτσι, συμπεραίνουμε ότι η συνοδεία των αυλών ήταν απαραίτητη τόσο στην άσκηση των νέων και των μεγάλων αθλητών όσο και κατά τη διάρκεια των επίσημων αγώνων. Ποια αθλήματα είχαν άραγε την ανάγκη μουσικής στήριξης από έναν Αυλητή; Ακοντισμός, Δισκοβολία και Άλμα είναι τα τρία αγωνίσματα στα οποία φαίνεται ξεκάθαρα η παρουσία του μουσικού πάνω στη δράση. Φαντάζει ιδιαίτερα ευφυές και εκπληκτικό να βλέπει ο θεατής τον Άλτη ή τον Ακοντιστή να τρέχει στους ρυθμούς της αυλητικής μελωδίας ή τον δισκοβόλο να γυρίζει με ταυτόχρονο δεξιοτεχνικό γύρισμα φθόγγων με όποια κατάληξη μπορούμε να φανταστούμε… Β. Σάλπιγγα Σε δύο περιπτώσεις αγγείων διακρίνουμε έναν σαλπιγκτή με χλαμύδα και σανδάλια να κρατάει με το αριστερό του χέρι τη σάλπιγγα. Το όργανο ξεκινούσε με κοκάλινο επιστόμιο και ο μακρύς και στενός σωλήνας κατέληγε σε καμπάνα . Αυτό το σχήμα προδίδει έναν οξύ, δυνατό και διαπεραστικό ήχο. Η χρήση της περιορίζεται όμως σε έναρξη τελετών και αγώνων, σε υπαίθριους μεγάλους χώρους, τονίζοντας τη σπουδαιότητα του γεγονότος. Γ. Λύρα Αυτό το έγχορδο όργανο, γνωρίζουμε ότι χρησιμοποιούνταν στη βασική παιδεία των Ελλήνων στο σχολείο τους. Ο λεπτός και αδύνατος ήχος της θα ήταν δύσκολο να βοηθήσει τις αθλητικές τους δραστηριότητες. Έτσι περίπτωση αγγειογραφίας που τη συναντούμε δίπλα σε νέο αθλητή, δεν υπάρχει μουσική δράση. Απλά κρατιέται στο ένα χέρι του μαθητή. Ο εκπαιδευτής του δίνει τη στλεγγίδα (εργαλείο απομάκρυνσης του ιδρώτα και του λαδιού από το σώμα) για να τελειώσει προφανώς μάθημα λύρας λοιπόν, στη μοναδική το μάθημα γυμναστικής και να ετοιμαστεί να ξεκινήσει το μάθημα λύρας . Καταληκτικά, θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες ήξεραν να συνδυάζουν τις Τέχνες με τον Αθλητισμό και την Παιδεία γενικότερα. Αυτοί γνώριζαν καλύτερα από τον καθένα την Αρετή της Αρμονίας σε όλες τις δραστηριότητες τους.

Σωζόμενοι στίχοι Ύμνων

Δελφικοί Ύμνοι

“Η στήλη του Σείκιλου” χρονολογείται περίπου στον 2ο αιώνα μ.Χ. Πρόκειται για ένα μικρό ποίημα, στο οποίο παρουσιάζεται και σχολιάζεται η σημασία της ζωής και συγκεκριμένα την ευζωία. Εκτίθεται στο μουσείο της Κοπεγχάγης και αποτελεί ένα μοναδικό έργο αν και η σύνθεση της δεν είναι τίποτε παραπάνω από ενδεικτική.

Ακόμα ένα σημαντικό εύρημα που διασώζεται είναι οι δύο μεγάλοι «Δελφικοί Ύμνοι», οι οποίοι είναι χαραγμένοι πάνω σε στήλες, στον Θησαυρό τον Αθηναίων στους Δελφούς. Χρονολογούνται περίπου το 128 π.Χ. και αποτελούν τα σημαντικότερα διασωζόμενα αποσπάσματα της Αρχαίας Ελληνικής Μουσικής. Οι ύμνοι αυτοί εκτίθενται στο Μουσείο των Δελφών.

Μουσικά όργανα

Πληροφορίες για τα όργανα που χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες για την ψυχαγωγία τους αντλούμε από ποικίλες πηγές όπως για παράδειγμα αγγειογραφίες, αγάλματα, ανάγλυφα, ψηφιδωτά κ.λ.π αλλά και από συγγραφείς της εποχής όπως ο Αριστόξενος και ο Κλεωνίδης. Μέσα από αυτές τις πηγές μπορούμε να συμπεράνουμε πολλά για τη μουσική παιδεία των Αρχαίων Ελλήνων.

Κρουστά

· Τύμπανο: Χρησιμοποιούνταν κυρίως από γυναίκες και συνήθως σε οργιαστικές λατρείες. Δεν ήταν καθαρά μουσικό όργανο γιατί κατά κύριο λόγο χρησιμοποιούνταν σε λατρευτικές εκδηλώσεις και όχι με σκοπό την ψυχαγωγία.

· Κρόταλα: Όργανα τα οποία κρατούνταν από γυναίκες για να διατηρούν των ρυθμό των χορευτών και είναι αντίστοιχα με τις σημερινές καστανιέτες.

· Κύμβαλα: Η χρήση τους ήταν συγκεκριμένη αφού χρησιμοποιούνταν κυρίως στις διονυσιακές τελετές. Πρόκειται για όργανα κατασκευασμένα από μέταλλο και ασιατικής προέλευσης.

· Σείστρο: Κρουστό με οξύ ήχο που συνόδευε ρυθμικά τους χορευτές.

Έγχορδα

· Λύρα

· Κιθάρα

· Βάρβιτος

· Φόρμιγξ

Πνευστά

· Αυλός

· Σύριγξ

· Ύδραυλις

(βικιπαίδεια)

Σημαντική ανακάλυψη

Μια μείζονος σημασίας αρχαιολογική ανακάλυψη της Κλασικής Εποχής, ήρθε στο φως πριν από τριάντα περίπου χρόνια στη Δάφνη Αττικής. Ο «Τάφος του ποιητή» χρονολογείται στην Κλασική Εποχή (περ. 430 π.Χ.) και η καλή κατάσταση των κτερισμάτων επέτρεψε στους αρχαιολόγους να αντλήσουν σημαντικές πληροφορίες, μεταξύ άλλων, για τη μουσική και τα μουσικά όργανα στην αρχαιότητα. Μελετάται για πρώτη φορά από κορυφαίους ερευνητές και αξιοποιείται επιστημονικά.

Ουσιαστικά πρόκειται για δύο συναφείς ασύλητους αρχαίους τάφους, οι οποίοι βρέθηκαν στην οδό Όλγας 53 από τον αρχαιολόγο Άγγελο Λιάγκουρα και ανασκάφηκαν από τη Β΄ Εφορεία Κλασικών και Προϊστορικών Αρχαιοτήτων. Αριστερά και δεξιά του νεαρού νεκρού, που πιθανότατα ήταν θύμα του λοιμού των Αθηνών, βρέθηκαν τρία μουσικά όργανα: «τρίγωνον» (είδος άρπας), κέλυφος χελώνας (ηχείο λύρας) και αυλός καθώς και κομμάτια από πάπυρο, τέσσερα ξύλινα κηρωμένα πινακίδια, ξύλινη κασετίνα, χάλκινος κονδυλοφόρος, έξι οστέινοι αστράγαλοι και δύο χάλκινα ομοιώματα αστραγάλων, σιδερένια ξύστρα και σιδερένιο πριόνι.

Η καλή κατάσταση των ευρημάτων μάς επιτρέπει αφενός να διαβάσουμε μέχρι ενός σημείου τα κείμενα, αφετέρου να ανακατασκευάσουμε τα μουσικά όργανα (λύρα, άρπα και αυλός). Η άρπα, μάλιστα, γνωστή μόνον από τη σύγχρονή της εικονογραφία, αποτελεί μοναδικό εύρημα του συγκεκριμένου είδους οργάνου. Τα αντικείμενα της ανασκαφής εκτίθενται, στο σύνολό τους, σε ειδική προθήκη του Αρχαιολογικού Μουσείου Πειραιά.

Πηγή: «Ο τάφος του ποιητή» και τα ευρήματά του παρουσιάζονται στο Μέγαρο Μουσικής | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/76240#ixzz2sXfZTtbR

Μιὰ ἄλλη μεγάλη σελίδα τῆς ἑλληνικῆς μουσικῆς ἀντιπροσωπεύει ἡ μεσαιωνικὴ ἢ Βυζαντινὴ μουσική, γιὰ τὴν ὁποία δὲν ἔχουμε ἀρκετὲς πληροφορίες, ἀλλὰ γνωρίζουμε μετὰ βεβαιότητας ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ ἀποκλειστικὰ φωνητικὴ μουσική, μιὰ καὶ ἡ χρήση μουσικῶν ὀργάνων ἀπαγορευόταν μέσα στὴν ἐκκλησία.

Ἡ Νεώτερη ἑλληνικὴ παράδοση βασίζεται σὲ δυὸ στοιχεῖα: τὴ βυζαντινὴ ἐκκλησιαστικὴ μουσικὴ καὶ τὴ λαϊκὴ μουσική, ποὺ πιθανότατα προέρχεται ἀπὸ τὴ βυζαντινὴ λαϊκὴ μουσική, μολονότι σὲ ὁρισμένες ἀπὸ τὶς πιὸ ἀπομονωμένες περιοχὲς ἔχει διατηρήσει καὶ ὁρισμένα ἀρχαῖα ἑλληνικὰ ἢ ἄλλης προέλευσης κατάλοιπα.

Ἡ παραδοσιακὴ μουσικὴ

Εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικότερα κομμάτια τῆς ἑλληνικῆς μουσικῆς μας παράδοσης καὶ ἀπαρτίζεται ἀπὸ τὰ ἑξῆς κομμάτια: τὰ δημοτικὰ τραγούδια, τὴν κρητικὴ λαϊκὴ μουσική, τὸ μικρασιάτικο, τὸ ρεμπέτικο καὶ τὸ λαϊκὸ τραγούδι.

Δημοτικὸ Τραγούδι

ἀποτελεῖ τὴν ἔκφραση τοῦ συναισθηματικοῦ κόσμου τοῦ λαοῦ. Ἡ μουσικὴ καὶ ὁ λόγος εἶναι τὰ δυὸ κύρια συστατικά του στοιχεῖα καὶ συχνὰ συνοδεύονται ἀπὸ χορό. Τὸ δημοτικὸ τραγούδι πέρασε ἀπὸ διάφορες φάσεις ἐξέλιξης τῆς μορφῆς καὶ τοῦ περιεχομένου του καὶ οἱ ρίζες του εἶναι πολὺ βαθιές.

Στοὺς αἰῶνες ποὺ ἀκολούθησαν, ἐπικράτησαν νέες ἱστορικὲς καὶ κοινωνικὲς συνθῆκες, ποὺ ἀποτυπώθηκαν κι αὐτὲς σὲ ἄλλα δημοτικὰ τραγούδια, ἀκριτικά, ἱστορικά, μοιρολόγια, κλέφτικα

Η συμβολή της Καππαδοκίας στο δημοτικό μας τραγούδι είναι πολύ σημαντική. Κύριο χαρακτηριστικό των τραγουδιών αυτών είναι το γλωσσικό τους ιδίωμα, η απλότητα στο μέτρο, η αργή χρονική αγωγή τους και η μελωδική τους λιτότητα.

Στις αρχές του 1922 στη Γαλατία, τη Λυκαονία, τη Λυκία και τις άλλες περιοχές που δεν ανήκουν γεωγραφικά στα δυτικά και βορειοδυτικά παράλια της Μικράς Ασίας, τον Πόντο και την Καππαδοκία, το ελληνικό μικρασιάτικο τραγούδι αντέχει στο χρόνο.

Κρητικὴ Λαϊκὴ Μουσικὴ

εἶναι ἕνα μεγάλο κεφάλαιο τῆς ἑλληνικῆς μουσικῆς. Πλούσια σὲ παράδοση καὶ αἰσθητικὰ καταξιωμένη, ἡ κρητική μουσική είναι ένα μοναδικό μέσο για την έκφραση των συναισθημάτων αὐτοῦ τοῦ δημιουργικοῦ καὶ ἀνήσυχου λαοῦ.

Μικρασιάτικο Τραγούδι

διαμορφώθηκε στὰ Δυτικὰ καὶ Βορειοδυτικὰ παράλια, στὸν Πόντο, τὴν Καππαδοκία καὶ τέλος τὴ Γαλατία, τὴ Λυκαονία καὶ τὴ Λυκία. Στὰ Δυτικὰ καὶ Βορειοδυτικὰ παράλια τὸ μικρασιάτικο τραγούδι ἔχει τὶς ἀπαρχές του στὸ ξεκίνημα τοῦ Β´ αἰ., ὅταν οἱ Ἕλληνες ἀπὸ τὴν Ἰωνία, τὴν Αἰολία καὶ τὴν Προποντίδα, ἔφεραν τὸ δικό τους μουσικὸ ὑλικὸ ἀπὸ τὸν τόπο καταγωγῆς τους καὶ τὸ συνταίριασαν μὲ διάφορα νέα ὑλικὰ ποὺ βρῆκαν στὴ νέα τους πατρίδα

Ποντιακὰ τραγούδια

χωρίζονται σὲ δυὸ κατηγορίες ἀνάλογα μὲ τὰ κείμενα καὶ τὴ μουσικὴ ποὺ χρησιμοποιοῦν:

α) στὰ ἔντονα ἰδιωματικά, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸν Ἀνατολικὸ Πόντο καὶ ἰδιαίτερα ἀπὸ τὴ Ῥιζούντα, Τραπεζοῦντα, Ἀργυρούπολη καὶ Νικόπολη, καὶ

β) στὰ πιὸ κοινά, δηλαδὴ πιὸ προσιτά στὸ μέσο Ἕλληνα, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸ Δυτικὸ Πόντο καὶ ἰδιαίτερα ἀπὸ τὴν Κερασοῦντα, τὴν Οἰνόη καὶ τὴν Ἰνέπολη. Τὰ τραγούδια τοῦ Δυτικού Πόντου είναι πιο ήρεμα και πιο εκλεπτυσμένα από της Ανατολικής και έχουν μεγαλύτερη σχέση με εκείνα της Δυτικής και Βορειοδυτικής Μικρασίας, των νησιών του Αιγαίου και της Θράκης.

Μουσικά όργανα - δημοτικό τραγούδι και μουσική

Το μουσικό όργανο είναι το εργαλείο του μουσικού, όπως για τον χορευτή είναι το ίδιο του το σώμα: Πρέπει να ξέρει τις δυνατότητές του για να μπορεί να τις εκμεταλλευτεί πλήρως. Αυτό ισχύει για κάθε μουσικό, ο παραδοσιακός όμως οργανοπαίχτης δεν σταματάει εκεί. Δεν αρκείται στο να εξαντλήσει τις δυνατότητες του οργάνου με την δεξιοτεχνία του αλλά, επειδή είναι συνήθως και κατασκευαστής του, προσπαθεί συνεχώς να τις επεκτείνει. Πρόκειται για ένα είδος έμμονης ιδέας που κατέχει τους πραγματικούς παραδοσιακούς οργανοπαίχτες και τους κάνει να ασχολούνται συνέχεια με την κατασκευή του οργάνου τους και να ψάχνουν να την βελτιώσουν, ακόμα και όταν πρόκειται για τα σύγχρονα τυποποιημένα όργανα. Είναι λοιπόν κανόνας ότι ποτέ δύο παραδοσιακά όργανα δεν είναι εντελώς όμοια, ακόμα και αν είναι φτιαγμένα από τον ίδιο οργανοπαίχτη.

Η κατασκευή ενός οργάνου απαιτεί ορισμένες ειδικευμένες γνώσεις που τις αποκτά ο οργανοπαίχτης από τον μάστορή του μαζί με τον τρόπο παιξίματος και τις συμπληρώνει κατόπιν ρωτώντας άλλους, αντιγράφοντας, ή αυτοσχεδιάζοντας. Πρέπει να ξέρει τι είδος ξύλο (ή δέρμα, ή έντερο, ή καλάμι) είναι το πιο κατάλληλο για το κάθε μέρος του οργάνου, ποια εποχή του χρόνου πρέπει