Κακα Μαντατα τεύχος 6

τεύχος 5. Σεπτέμβρης‘10

Αυτή είναι η δημοκρατία σας

...και μια ζωή θα σας το χτυπάμε στα μούτρα.

φωτογραφίες μαζικού τάφου μεταναστών έξω απο το χωριό Σιδήρω στον Έβρπ

Κακά Μαντάτα Γενάρης ‘10

Το έντυπο αυτό αποτελεί μία περιοδική έκδοση, που κυκλοφορεί περίπου κάθε δύο μήνες και έχει σαν στόχο τη δημιουργία μίας ανοιχτής δομής για την αυτοδιαχείριση της πληροφόρησης μας, για να δοκιμάσουμε να πούμε όλα τα σημαντικά πράγματα που ποτέ δεν θα ακουστούν μέσα από ένα δελτίο ειδήσεων, να δώσουμε τα δικά μας περιεχόμενα στα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας. Η προσπάθεια αυτή γίνεται από άτομα που γνωρίστηκαν και δραστηριοποιούνται στην κατάληψη Δέλτα. Tο μεγαλύτερο μέρος του εντύπου συγγράφεται και στήνεται σε κοινή συμφωνία όλων μας, αλλά μας αρέσει επίσης να δημοσιεύουμε κείμενα και άλλων ανθρώπων ή/και ομάδων, με την προϋπόθεση ότι πληρούν ορισμένα κριτήρια, τα οποία ορίζονται απ’ το χαρακτήρα του εντύπου

Κοινές μας επιθυμίες είναι αφενός να αποκτήσουμε εμπειρίες σε σχέση με τη λειτουργία μιας τέτοιας δομής που θα μας επιτρέψουν, σε μελλοντικές καταστάσεις και συγκυρίες, να λειτουργήσουμε αυτόματα εκεί που η πληροφόρηση θα κρίνεται αναγκαία, και αφετέρου αυτό να γίνει μέσα από διαδικασίες συλλογικής αυτομόρφωσης. Θα θέλαμε να δούμε αυτό το έντυπο να μοιράζεται χέρι χέρι και γιαυτό το λόγο δεν έχει αντίτιμο. Θεωρούμε πως οι σχέσεις πληροφόρησης, όπως άλλωστε και κάθε είδους σχέσεις, δεν λειτουργούν ουσιαστικά όταν ορίζονται από το κέρδος. Επιθυμητή είναι η ανατύπωση του, όπως επιθυμητή είναι και η επικοινωνία με όποια ή όποιον θεωρεί πως μπορεί με κάποιο τρόπο να συνεισφέρει σε αυτήν την προσπάθεια.

Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας ηλεκτρονικά στο[email protected] καθώς και στην κατάληψη Δέλτα. Η ηλεκτρονική διεύθυνση του περιοδικού είναι: kakamantata.squat.gr

Περιεχόμενα

Σελίδες Αντιπληροφόρησης:

Indymedia Αθήνας:Athens.Indymedia.org

Indymedia Πάτρας:patras.indymedia.org/

Δελτίο αντιπληροφόρησης του 98 Fm:http://deltio.radio98fm.org/

Αναρχικό Δελτίο- Μαύρη σημαία:http://anarxikodeltio.squat.gr/

Anarchy Press :http://www.anarchypress.gr/

Ελεύθερα ραδιόφωνα:

1431 AM: http://www.1431am.org/

98 fm:http://www.radio98fm.org/

Radio Revolt:http://www.radio-revolt.org

Ένταση FM:http://entasifm.org/

Ράδιο Κατάληψη 93,7 FM:http://radiokatalipsi.espiv.net/

Ραδιουργία 88FM:http://radiourgia.squat.gr/

σελ.3: Μικρό χρονικό της εκδίκησης του κράτους απέναντι σε δύο αγωνιστές και το παιδί τους. - Για τις φωτογραφίες του εξωφύλλουσελ.5: Ο αγώνας ενάντια στα αφεντικά του banquetσελ.6: παλιά Μαντάτασελ.10: Ελληνικό Κράτος και εφοπλισμός: Μια σχέση αγάπης…σελ.13: Το εμπόριο βλάπτει σοβαρά τα κορμιά μαςσελ.14: Καθημερινές ιστορίες μητροπολιτικής τρέλας. -Αμάρυνθος vs Προσκυνητέςσελ.15: Earth Liberation Frontσελ.19: Νέα από εδώσελ.20: Οι χαμελαίοντες της διπλωματίας στο λαβύρινθο της Μέσης Ανατολήςσελ.23: Νέα απ’ αλλούσελ.28: “Στοιχεία και τέρατα“σελ.30: Νέα από τους αγώνες στα κάτεργα της δημοκρατίαςσελ.32: Εκτός των τειχώνσελ.33: Εργατικά ατυχήματα μέσα στο καλοκαίρισελ.35: Η ηθική της εργασίαςσελ.37: Άμεσες δράσειςσελ.38: Πόσο μακριά είναι τελικά η Χιλή

3 Κακά Μαντάτα Γενάρης ‘10

Η ιστορία που ακολουθεί, είναι πέρα για πέρα αληθινή. Περιλαμβάνει 3 μπούκες ένστολων σε σπίτι τα ξημερώματα με σπάσιμο 4 κλειδαριών, εξαναγκαστικό εγκλει-σμό 2 ανθρώπων στο πιο ξακουστό ψυχιατρείο της χώρας, διπλή αρπαγή ενός μικρού παιδιού απ’ τους γονείς του με τη χρήση πασίγνωστης ΜΚΟ ως όχημα καταγγελίας, και πολλές πολλές ακόμη δημοκρατικές ομορφιές.

ΜΙΚΡΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ 2 ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥΣ

Ο δικηγόρος Κώστας Παπανικολάου, αγωνιστής από τα χρόνια της δικτατορίας, κερδί-ζει μήνυση εναντίον αστυνομικών του Α.Τ. Παλαιού Φαλήρου για παράνομη κράτηση, σωματικές βλάβες και άλλα. Οι ασκοί του Αιόλου ανοίγουν στις 25 Οκτώβρη 2004, όταν αρχίζει ο πρώτος “χαλαρός” γύρος. 25 μπάτσοι εισβάλλουν σπάζοντας την πόρτα στο σπίτι του Κ.Π και της συντρόφου του Αδαμαντίας Παπαπαναγιωτάκη, το κάνουν άνω-κάτω δηλώνοντας ότι ψάχνουν “όπλα και εκρηκτικά”(!) και τελικά τους μεταφέρουν όλους στη ΓΑΔΑ, με τη δικαιολογία της «κακοποίησης ανηλίκου». Εκεί, προτού αφε-θούν ελεύθεροι, δέχονται απειλές από αξιωματικούς και ερωτώνται “τι δουλειά έχει το παιδί στις διαδηλώσεις;!”, παίρνοντας μια γεύση της βρώμικης τακτικής που πρόκειται να αντιμετωπίσουν.

Ένα μήνα μετά, στις 26 Νοέμβρη 2004, η υπόθεση παίρνει άλλες διαστάσεις. Χρη-σιμοποιώντας ξεκάθαρα μαφιόζικες μεθόδους, οι μπάτσοι συλλαμβάνουν την Α.Π. και τον Κ.Π. στην είσοδο του σπιτιού τους και αφού τους είχαν παραπλανητικά κατεβάσει μέχρι εκεί, αρπάζουν από τα χέρια τους τον 6χρονο τότε γιο τους Βαγγέλη, τον βάζουν σε ασφαλίτικο και εξαφανίζονται. Ταυτόχρονα τους επιδίδεται εισαγγελική εντολή (Πα-παταξιάρχη το όνομα της εισαγγελέως) με την οποία τους αποσπάται η επιμέλεια του παιδιού τους, μετά από “ανώνυμη καταγγελία προς την ΜΚΟ ‘Χαμόγελο του Παιδιού’ για κακοποίηση και παραμέληση ανηλίκου”. Ο Βαγγέλης παραμένει φρουρούμενος από ενόπλους στο νοσοκομείο παίδων ‘Αγλαΐα Κυριακού’ όπου δεν μπορεί να δει κανέναν εκτός από τους 4 φύλακές του και ένα άτομο από τη ΜΚΟ, με αποτέλεσμα να ανεβάσει 40 πυρετό και να χάσει 3 κιλά. Οι γονείς του ξεκινάνε απεργία πείνας στον δικηγορικό σύλλογο, ενώ οι γιατροί γνωματεύουν στις 30/11 πως “δεν έχει διαπιστωθεί καμία κακο-ποίηση ή πάθηση από παραμέληση ανηλίκου, ενώ δεν συντρέχει κανένας λόγος περαιτέρω παραμονής του ανηλίκου στην κλινική του νοσοκομείου, η δε παραμονή του σε αυτό κρίνεται εγκληματική, από κάθε άποψη”. Κι ενώ το παιδί είναι έτοιμο να απελευθερωθεί, το “θαύμα” γίνεται και φτάνουν άλλες 2 ανώνυμες -φυσικά- καταγγελίες μέσω του ‘χαμόγελου’ προς την εισαγγελέα που διατάζει τη συ-νέχιση της κράτησης...Τελικά στις 14 Δεκέμβρη το δικαστήριο αποφασίζει την “υπό όρους αποφυλάκιση” (γιατί περί αυτού πρόκειται) του Βαγγέλη, που μπορεί να γυρίσει σπίτι του αλλά πρέπει υποχρεωτικά να τον επισκέπτεται κοινωνική λειτουργός κάθε εβδομάδα και να τον παρακολουθεί παιδοψυχολόγος κάθε δεκαπέντε μέρες. Κατά τη διάρκεια της περιπέτειας είχε πραγματοποιηθεί συγκέντρω-ση και μικροφωνική αντιπληροφόρησης από αναρχικούς, στα Προπύλαια. Οι γονείς του Βαγγέλη δεν άφησαν, φυσικά, να περάσει έτσι το θέμα και κατέφυγαν με μηνύσεις και αγωγές κατά των εμπλεκομέ-νων στην απίστευτη μεθόδευση απαγωγής και κράτησης του παιδιού τους. Κέρδισαν τα ποινικά δικαστήρια ενώ εκκρεμούν αγωγές κατά των φυσικών προσώπων, του κράτους και της ΜΚΟ ‘Χαμόγελο του Παιδιού”, οργάνων της ΓΑΔΑ, εισαγγελέων, κοινωνικών λει-τουργών και ιδιωτών όπου ζητούνται αποζημιώσεις για παραβίαση ατομικών δικαιωμάτων, προσωπικών δεδομένων κλπ. στις οποίες τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα για τους συνεργούς της απαγωγής του μικρού Βαγγέλη, έχοντας κερδισμένα τα ποινικά δικαστήρια. Η κίνηση αυτή, φαίνεται πως πυροδότησε την έναρξη του 3ου και σκληρότερου, ίσως, γύρου κρατικής αντεκδίκησης: το πρωινό της Τετάρτης 16 Ιουνίου 2010, η οικογένεια Παπανικολάου, δέχτηκε «επίσκεψη» μεγάλου αριθμού ένστολων και πάνοπλων ανδρών της αστυνομίας, οι οποίοι αφού εισέβαλαν στο σπίτι τους, έσυραν τους γονείς και το παιδί τους στο δρόμο. Στην λογική αντίδραση του

Για τις φωτογραφίες του εξωφύλλου

Άλλο ένα δείγµα της ζεστής φιλοξενίας που προσφέρει η ελλάδα σε όσους παράνοµα

περάσουν τα σύνορά της. Η συγκεκριµένη είδηση αναρτήθηκε στον διαδυκτιακό

χώρο http://w2eu.net και πήρε διεθνείς διαστάσεις. Σε τηλεοπτικό παράθυρο ο

αντινοµάρχης θράκης Ι. Παπαιωάνου δεν προσπαθεί απλά να σπρώξει τις ευθύνες

στη µουσουλµανική κοινότητα της περιοχής, αλλά λέει ότι ο τάφος που φαίνεται στη φωτογραφία δεν υπάρχει καθόλου. Να

δούµε αν µπορεί να το υποστηρίξει µπροστά σε όσους πηγαίνουν εκεί κατά καιρούς και ψάχνουν µπας και βρούν ότι έχει αποµείνει

από τους συγγενείς τους. Υποστηρίζει επίσης ότι αυτές οι φωτογραφίες βγήκαν στη δηµοσιότητα γιατί κάποιοι µετανάστες θάψανε εκεί ένα φίλο τους και έβγαλαν

το µέρος φωτογραφία. Μόνος του βέβαια δικαιολογεί την καΐλα του να πείσει πως

όλα είναι ένα παραµύθι, λέγοντας ότι θα επικοινωνήσει µε όλους όσους έχουν δηµοσιεύσει το θέµα για να τους πει πως κάνουν λάθος γιατί “τέτοια δηµοσιεύµατα

είναι κακά για την ελλάδα µας”.

Κακά Μαντάτα Σεπτέμβρης ‘10 4

ζεύγους οι μπάτσοι αρχικά τους δήλωσαν ότι θα πάνε στο τμήμα σχετικά με μια υπόθεση τους, ωστόσο στο δρόμο μαζί με τους μπάτσους περίμενε ασθενο-φόρο του ΕΚΑΒ το οποίο τους μετέφερε σαν τσουβάλια στο ΨΝΑ (Ψυχιατρι-κό Νοσοκομείο Αθηνών) στο Δαφνί. Η καταγγελία ακούσιου εγκλεισμού, αυτή τη φορά φαίνεται πως είχε προέλθει από κάποιον τρίτο, και αφο-ρούσε στην αναγραφή ενός συνθήματος με μαρκαδόρο σε κοινόχρηστο χώρο της πολυκατοικίας όπου διαμένουν! Έτσι απλά, για ένα σύνθημα σε τοίχο, και χρησιμοποιώντας τον χουντικό νόμο του ‘73 περί ακούσιου εγκλεισμού και όχι αυτόν του ‘92 στον οποίο δεν επαρκούν οι καταγγελίες γειτόνων και διάφορων τρίτων, φυλακίζονται στο Δαφνί ο Κ.Π. και η Α.Π. Τα πραγματικά βασανιστήρια μόλις πρόκειται ν’ αρχίσουν. Αρχικά τους λένε ότι θα παραμείνουν και οι τρεις μαζί, αλλά μόλις προσκομίζονται εκεί , η μητέρα του Βαγγέλη σπρώχνεται και κλειδώνεται, ώστε με αυτόν τον τρόπο να της αποσπαστεί το παιδί και να δοθεί στους υπεύθυνους του “Χαμόγελου” οι οποίοι το μεταφέρουν γρήγορα στο “Παίδων” θέλοντας, πιθανώς, να αποφύγουν μια νέα πιο προφανή εμπλοκή τους στην υπόθεση. Ο Κώστας Παπανικολάου -που σημειωτέον αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στην όραση τα οποία περιορίζουν σημαντικά τη δυνατότητα αυτόνομης κίνησής του- χωρίζεται από τη σύζυγό του, τοποθετείται στο 6ο τμήμα του ΨΝΑ (το οποίο ήδη αντιμετώπιζε καταγγελίες στο συνήγορο του πολίτη για τις μεθόδους που ακολουθούνται) και υποβάλλεται από τα καθάρματα που αποκαλούνται ‘ψυχίατροι’ και ‘φύλακες των ΨΝ” σε συνεχόμε-νες ενέσεις και κοκτέϊλ φαρμάκων παρά τη θέλησή του, με αποτέλεσμα να του γυρίσει η γλώσσα και να βρίσκεται για ώρα πεσμένος στο πάτωμα. Ενόσω συμβαίνουν όλα αυτά, ο μικρός Βαγγέλης βρίσκεται για 3η φορά ‘φυλακισμένος’ στο ‘Παίδων’, μην έχοντας όρεξη να φάει, κλαίγοντας και ζητώντας επίμονα τους δικούς του, ενώ το διαμέρισμα του ζεύγους παραμένει ορθάνοιχτο και ευάλωτο σε κάθε είδους παρέμβαση των μπάτσων ή οποιωνδήποτε άλλων τσιρακίων τους θελήσουν να επηρεάσουν την έκβαση των επικείμενων δικαστηρίων. Τελικά, στις 29 Ιουνίου αφήνεται ελεύθερος ο Βαγγέλης, ενώ στις 2 Ιούλη απελευθερώνεται απ’ την κόλαση του Δαφνίου και ο πατέ-ρας του, εξαντλημένος από τη 16ήμερη “φιλοξενία” που του επεφύλαξε το ελληνικό κράτος. Ποια επίσημη δικαιολογία χρησιμοποιή-θηκε τελικά στο εξιτήριο για τον εγκλεισμό και τα βασανιστήρια του Κ.Π.; Ανεβασμένο ζάχαρο και τριγλυκερίδια...

ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Όλο αυτό το -συντομευμένο- χρονικό, δεν είναι παρά μια στεγνή επίδειξη δύναμης του κράτους. Βασικά πρόκειται για τον ορισμό της κρατικής τρομοκρατίας: της επιβολής μόνιμων σχέσεων εξουσίας διαμέσου του φόβου. Τα μεγάλα κεφάλια του συστήματος, θέλουν να μοστράρουν όλη τη γκάμα και τον ‘πλούτο’ των μηχανισμών που διαθέτουν για να συντρίβουν τις αντιστάσεις που τους προβάλλονται. Το γεγονός ότι η αρχική αιτία αφορούσε μάλιστα σε μέσο αντίστασης θεσπισμένο απ’ την ίδια την πολιτεία-δημοκρατία, δηλαδή ένα κερδισμένο δικαστήριο, δεν αποδεικνύει τίποτ’ άλλο πέρα απ’ το ότι τα μέσα και τους τρόπους αντίστασης πρέπει να τα διαλέγουμε εμείς οι ίδιοι, καθώς οι εξουσιαστές δε λογαριάζουν ιδιαίτερα το κατά πόσον μια κίνηση εναντίον τους διεξάγεται με νόμιμα ή παράνο-μα μέσα, αλλά τους ενδιαφέρει πόση ζημιά μπορεί να τους προκαλέσει και πόσο επικίνδυνοι μπορούν να γίνουν οι επιτιθέμενοι. Η κυριαρχία αγχώνεται να δείξει την υποτιθέμενη παντοδυναμία της, ακριβώς επειδή νοιώθει ανασφαλής. ‘Δεν διαθέτουμε μονάχα φυλακές, υπάρχουν και τα ψυχιατρεία για να σας βουλώσουμε τα στόματα και να σας στιγματίσουμε, μπορούμε μέχρι και να σας αρπά-ξουμε τα παιδιά σας μέσα απ’ τα χέρια σας, αφού τολμάτε να στρέφετε τα ίδια μας τα όπλα (νόμοι, δικαστήρια) εναντίον μας’ μοιάζει να φωνάζει η εξουσία, χρησιμοποιώντας αυτή τη φορά και το εργαλείο της ψυχ-ιατρικής επιστήμης, ως άλλης ‘ιεράς εξετασης’ του 21ου αιώνα αλλά και τη βιτρίνα της ΜΚΟ “Το Χαμόγελο του Παιδιού”, μιας οργάνωσης με χρηματοδότες τύπους όπως οι Βαρδινογιάν-νηδες και οι Λαμπράκηδες, άμεσα συνδεδεμένη με την κρατική μηχανή.

ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΟΣ ΔΕ ΘΑ ΤΟΝ ΠΑΙΞΟΥΜΕ ΠΟΤΕ Η αληθινή αυτή ιστορία ωστόσο, δε γράφτηκε για να φοβίσει κανέναν. Η αναλυτική περιγραφή των τακτικών και των βασανιστηρίων του κράτους απέναντι σ’ αυτούς τους 3 ανθρώπους που αγωνίζονται, όπως και το σύνολο του αίσχους που συνθέτει την πραγματικό-τητα στην οποία ζούμε, καταδεικνύει απλά το μέγεθος της βαρβαρότητας απ’ τη μια και το δίκιο των αγώνων μας από την άλλη. Όσο αυξάνεται η καταστολή και η τρομοκρατία των από πάνω τόσο θα δυναμώνει το πάθος για την καταστροφή αυτού του σάπιου κόσμου και η καλύτερη απόδειξη γι’ αυτό αποτελεί το γεγονός πως μετά από τόσα χρόνια ανελέητου και ύπουλου κυνηγητού από μηχανισμούς τόσο ισχυρούς η Αδαμαντία Παπαπαναγιωτάκη και ο Κώστας Παπανικολάου αρνούνται να σκύψουν το κεφάλι και συνεχίζουν τη μάχη με τα σκυλιά του κράτους.

5 Κακά Μαντάτα Σεπτέμβρης ‘10

Ο αγώνας ενάντια στα αφεντικά του banquetΗ ιστορία του banquet έχει γίνει πλέον γνωστή παντού . Έγραψαν γι’ αυτό, ακούστηκε, παίχτηκε και γενικώς συζητήθηκε. Ο αγώνας αυτός έχει τραβήξει αρκετούς μήνες και είναι ένας αγώνας στον οποίο συμμετείχαμε

(και στην επιτροπή αλληλεγγύης ), παρ’ όλες τις αντιθέσεις μας με ένα κομμάτι του κόσμου που τον πλαισίωσε. Κι αυτό, γιατί υπήρχε κάτι που συμβαίνει σπάνια.

Το να ζητά ένας/μία εργαζόμενη τα δεδουλευμένα του/της και να την απολύουν είναι σύνηθες φαινόμενο, εξαίρεση αποτε-λεί όμως το γεγονός της αλληλεγγύης των συναδέλφων να στηρίξουν τον απολυμένο, να διεκδικήσουν την επαναπρόσληψη, να απαιτήσουν αυτά που τους ανήκουν. Αυτό είναι το σημείο καμπής, αυτό που δίνει διαφορετικό νόημα σε μια τέτοια ιστορία

εργοδοτικής αυθαιρεσίας.

Τα αφεντικά έχουν όνοµα...Με τις πρώτες κινητοποιήσεις , ο φιώρος και ο στρίβας, βάζουν ψηλά τον πήχη, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι η τάξη των

αφεντικών γνωρίζει τα συμφέροντα της και είναι καλά οργανωμένη. Όταν αρχίζουν και καταλαβαίνουν ότι οι 8 εργαζόμενοι στηρίζουν τον απολυμένο και μια πορεία 1000 ατόμων φτάνει έξω από το κατάστημα ο αφεντικός, μάλλον φοβισμένος, ζητά συνάντηση με τους

εργαζομένους. Η συνάντηση αυτή καταλήγει στο ότι ο Κιτσώνης θα επαναπροσληφθεί και τα λεφτά θα δοθούν στους εργαζομένους αλλά μετά από μερικές μέρες τα αφεντικά τα παίρνουν όλα πίσω και κάνουν lock out, κλείνοντας το κατάστημα στις 15 Μαίου, επικα-

λούμενοι ανωτέρα βία. Παράλληλα, δημοσιοποιούν στις εφημερίδες ‘μακεδονία’ και ‘αγγελιοφόρο’ ότι οι εργαζόμενοι είναι υπεύθυνοι που έκλεισε το εστιατόριο και αναρτούν στην πρόσοψή του τα τραγελαφικά πανό: ‘ σε μια προσπάθεια δυσφήμισης του αγώνα . Τις

ίδιες μέρες σε μια αφισοκόλληση κοντά στο κατάστημα, τραμπουκίζονται και χτυπιούνται από τσιράκια του αφεντικού 3 άτομα της επι-τροπής αλληλεγγύης. Οι επόμενες συναντήσεις που ακολούθησαν ‘πάνε άπατες’ καθώς οι εργαζόμενοι μένουν ανυποχώρητοι στα όσα διεκδικούν. Προς τα τέλη Αυγούστου τα αφεντικά με μια νέα κίνηση απολύουν όλους τους εργαζόμενους που συμμετείχαν στον αγώνα και ξεκινάνε μια νέα τακτική επίθεσης, εξαπολύοντας μηνύσεις στους εργαζόμενους και τους αλληλέγγυους. Ταυτόχρονα αναλαμβάνει

ρόλο η ασφάλεια με παρακολουθήσεις και συλλήψεις κάτω από σπίτια. Οι αφεντικοί, όπως φαίνεται, δεν είναι κάποιοι τυχάρπαστοι επιχειρηματίες, είναι γνωστό άλλωστε ότι το χώρο του επισιτισμού λυμαίνονται κυρίως αφεντικά της νύχτας, με διασυνδέσεις τόσο στο χώρο της μαφίας, των μπάτσων όσο και στελεχών του πολιτικού συστήματος. Άλλωστε είναι το λεγόμενο «βαθύ κράτος» που

κάνει τη βρώμικη δουλειά πέρα από την νόμιμη προκάλυψη των κρατικών θεσμών. Ας θυμηθούμε και την περίπτωση του αγώνα στο via vai, όπου ο αφεντικός έδειξε το γκάνι του για εκφοβισμό της εργαζόμενης...!

Η επιτροπή αλληλεγγύηςΣτις πρώτες δύο εβδομάδες δημιουργείται η επιτροπή αλληλεγγύης που ως πρώτο στόχο έχει την ανάδειξη του αγώνα και την στή-ριξη των εργαζομένων. Η τακτική της επιτροπής αλληλεγγύης είναι η πίεση του αφεντικού, με συνεχείς κινητοποιήσεις έξω από το

κατάστημα σε εβδομαδιαία βάση. Η πίεση προς τα αφεντικά αυξάνεται μεταφέροντας τον αγώνα σε άλλα μαγαζιά τους στην παραλία, όπως το ‘αχιλλειον’, και το ‘ζαζου’ στην Καλαμαριά καθώς και με πορείες και μοιράσματα κειμένων σε άλλα μαγαζιά του επισιτισμού.

Παράλληλα διοργανώνονται συναυλίες και συντροφικές κουζίνες για την οικονομική ενίσχυση των εργαζομένων και το όσο το δυνατόν μεγαλύτερο άνοιγμα του αγώνα. Μέσα σε όλα αυτά, ένας, ακόμα, γνωστός εχθρός, αναδείχθηκε: Το ΠΑΜΕ. Στελέχη του ΠΑΜΕ προ-

σπάθησαν να σαμποτάρουν τον αγώνα και να τον κλείσουν πριν καν ανοιχτεί, μέσω του σωματείου-σφραγίδα, το οποίο έχει ο συγκε-κριμένος συνδικαλιστικός φορέας του κκε.

Λίγα λόγια για το χώρο του επισιτισµούΜερικά στοιχεία για το χώρο του επισιτισμού είναι ενδεικτικά για την κατα-

νόηση της κατάστασης. Οι εργαζόμενοι στον (κατακερματισμένο σε μικρο-μά-γαζα) επισιτισμό διογκώθηκαν τα τελευταία 20 χρόνια φτάνοντας σήμερα να

ξεπερνούν τους 200.000 μισθωτούς πάσης φύσεως (που το καλοκαίρι, λόγω τουρισμού, προσωρινά διπλασιάζονται). Στοιχεία που καλύπτουν, μόνο τους

ασφαλισμένους, δίχως να υπάρχει καθαρή εικόνα για τους μαύρους εργα-ζόμενους που κυριαρχούν στο χώρο. Ο επισιτισμός είναι από τους χειρότε-

ρους χώρους επισφάλειας, ίσως και ο χειρότερος χώρος του τριτογενή τομέα παραγωγής(τα 2/3 δηλαδή της μισθωτής εργασίας) καθώς τα πάντα είναι στον

αέρα: ένσημα, ασφάλιση, ωράρια, συμβάσεις.

Εν κατακλείδιΤα παραπάνω, είναι μια προσπάθεια να γίνει ευρύτερα γνωστός ένας αγώνας που εξελίσσεται στη Θεσ/κη τους τελευταίους μήνες. Δε

θα προσπαθήσουμε να βάλουμε σε αυτό το κείμενο τους προβληματισμούς μας σε σχέση με τις στρατηγικές που ακολουθήθηκαν και το πώς μπορούμε να υπάρχουμε μέσα σε τέτοιους αγώνες που μπορούν, για διάφορους λόγους, από κάποιους να χαρακτηριστούν

μερικοί και όχι και τόσο ρηξιακοί. Θέλουμε με το ‘’κλείσιμο’’ του αγώνα και επανεξετάζοντας κριτικά τη στάση μας να επανέλθουμε αναλύοντας και θέτοντας ερωτήματα, που θα απευθύνονται σε όλους και θα είναι σημαντικά σε σχέση με το πώς κινούμαστε ρηξιακά

και συνολικά στα μετέπειτα.

Ο αγώνας συνεχίζεται...Κάποιοι που συμμετέχουν στην επιτροπή αλληλεγγύης και στον αγώνα ενάντια στα αφεντικά.


Στο παρόν άρθρο θα προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε τις αρχές και την ανά-πτυξη του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου. Μια δουλειά που για εμάς έχει ση-μασία από την εξής άποψη: Η ελληνόκτητη ναυτιλία, και συγκεκριμένα η ποντοπό-

ρος ναυτιλία με ειδίκευση στην μεταφορά χυδήν φορτίων, μαζί με τον τουρισμό είναι οι μεγαλύτερες βιομηχανίες που «έχει» η Ελλάδα. Μέχρι το 2009 ο ελληνό-

κτητος στόλος, ήταν ο μεγαλύτερος στον κόσμο θέση που κατέχει τώρα η Ιαπωνία με μικρή διαφορά. Παρόλα αυτά η ναυτιλία είναι ένας κλάδος που παραμένει λιγότερο ή

περισσότερο αόρατος . Η πολιτική, οικονομική και στρατηγική δύναμη που απολαμβάνει το ελληνικό κεφάλαιο είναι όμως καθόλα πραγματική.

Στο παρόν άρθρο θα αποφύγουμε συνειδητά να ασχοληθούμε με ανάλυση των όσων παραθέ-τουμε: αυτό θα απαιτούσε πάρα πολύ χώρο και επίσης επεκτεινόμαστε περισσότερο στο θεωρητικό

σκέλος, στο άρθρο «Ελληνικό κράτος και εφοπλισμός: Μια σχέση αγάπης.». Επιπλέον θα προτείναμε ανε-πιφύλακτα για όποια θελήσει να ασχοληθεί παραπάνω με το ζήτημα την ανάγνωση του «Τα ελληνικά εργοστάσια

είναι πλωτά.Γιατί είναι όμως αόρατα;» από την ομάδα «Σπάταλοι».

Ιστορικά

15ος -17ος αιώνας

Οι έλληνες αναπτύσσουν σημαντική ναυτιλιακή και εμπορική δράση ήδη από τον 15ο αιώνα τόσο στο εσωτερικό της Οθωμανικής αυ-τοκρατορίας όσο και στην Αδριατική και την δυτική μεσόγειο. Εκείνη την περίοδο εμφανίζονται και οι πρώτες ελληνικές παροικίες στο Λιβόρνο, στο Αμστέρνταμ, στην Αμβέρσα και το Λονδίνο.

18ος αιώνας

Οι έλληνες εφοπλιστές εκμεταλλεύονται τις συγκρούσεις των Μεγάλων Δυνάμεων πάνω στο κουφάρι της Οθ. Αυτοκρατορίας και την πτώση της Βενετίας: Υιοθετούν σημαίες που τους προσφέρουν «άνεση», την αγγλική αρχικά και την ρωσική μετά την συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊρνατζή (1774). Επίσης συστηματικά παραβιάζουν τους ναυτικούς αποκλεισμούς όπως πχ. έκαναν στους ναπολεόντειους πολέμους. Αποτέλεσμα αυτών είναι η αύξηση του στόλου τους -ιδιαίτερα των πλοιοκτητών από Ύδρα, Σπέτσες και Ψαρά καθώς και η εγκατάσταση περισσότερων ελλήνων στις παροικίες στην Κριμαία και την Οδησσό και η ευκολότερη πρόσβαση στους Ρωσικούς σιτο-βολώνες.

19ος αιώνας

Από το 1807 έχει αρχίσει η σταδιακή μετάβαση από το ιστίο στον ατμό. Την δεκαετία του ’80 αποκτούν τα πρώτα ατμόπλοια οι έλληνες εφοπλιστές ατμόπλοια που δραστηριοποιούνται στο Ιόνιο δίκτυο και όσο σταδιακά μειώνεται το κόστος, αντικαθίστανται τα ιστιοφόρα. Με βάση την μεταφορά σιταριού αλλά και άλλων χυδήν φορτίων, οι έλληνες εφοπλιστές έχουν σταθεροποιήσει την θέση τους στην Μεσόγειο και την Μαύρη Θάλλασα.

Στον 20ο αιώνα θα επικεντρωθούμε περισσότερο μιας και τότε είναι που συνέβησαν τα γεγονότα που θα καθορίσουν την σύγχρονη μορφή του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου. Πριν από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, ο ελληνικός στόλος είναι ο ένατος μεγαλύτερος στον κόσμο με χωρητικότητα 1.874 χιλιάδες τόνους. Κατά την διάρκεια του πολέμου όμως τα περισσότερα από αυτά , για την ακρίβεια πλοία χωρητικότητας 1.408 χιλιάδων τόνων το 72% του ελληνικού στόλου, είτε βυθίζονται είτε έχουν υποστεί ανεπανόρθωτες ζημιές. Οι έλληνες εφοπλιστές , που πολλοί από αυτούς έχουν μετακομίσει στην Νέα Υόρκη για φύγουν από τον πόλεμο δεν θα κάτσουν με σταυ-ρωμένα τα χέρια. Το «μερίδιο» τους στην παγκόσμια ναυτιλία το ’47 είναι μόλις 1%. Μέχρι το 2000 κατάφεραν να το εκτινάξουν στο 17,4%. Και όπως πολύ καλά γνωρίζουμε «αυτά τα πράγματα δεν γίνονται από μόνα τους» .

Η λύση του προβλήματος της αντικατάστασης του ελληνικού εμπορικού στόλου έρχεται αρκετά γρήγορα: Η αμερικάνικη κυβέρνηση θα διαθέσει το πλεόνασμα που έχει σε πλοία τύπου Liberty, σε συμμαχικά κράτη ή εφοπλιστές που καλυπτόνταν από κρατική εγγύηση. Έτσι 100 Liberty αποκτήθηκαν με την εγγύηση του ελληνικού κράτους και άλλα 300 αγοράστηκαν για νομικούς λόγους από αμερικάνικες εταιρίες ελληνικών συμφερόντων. Για νομικούς –αλλά και οικονομικούς- επίσης λόγους θα χρησιμοποιηθούν κυρίως οι σημαίες είτε της Λιβερίας είτε του Παναμά, σημαίες ήδη γνώριζαν και χρησιμοποιούσαν οι Αμερικάνοι εφοπλιστές για να «αποφύγουν» τα ισχυρά ναυ-τεργατικά συνδικάτα που υπήρχαν στις Η.Π.Α.. Τα Liberty θα αποτελέσουν την ραχοκοκαλιά του ελληνόκτητου στόλου και επιτρέψουν

“Παλιά

Μαντάτα...”


την εκμετάλλευση καταστάσεων όπως τον πόλεμο της Κορέας το ’50 ή των αποκλεισμό της Κούβας το ‘62 που είχαν σαν αποτέλεσμα την αύξηση των ναύλων και κατά συνέπεια την αύξηση των κερδών τους.

Επίσης με πρωτοπόρους τον Ωνάση και τον Νίαρχο οι έλληνες εφοπλιστές αρχίζουν να αγοράζουν δεξαμενόπλοια και με τον καιρό κυρι-αρχούν στον τομέα έναντι των Νορβηγών εφοπλιστών. Ο ελληνόκτητος εφοπλισμός θα φτάσει το ’74 να είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο.

Το Ελληνικό εφοπλιστικό µοντέλο

Ο ελληνικός εφοπλισμός έχει κάποια πολύ συγκεκριμένα δομικά χαρακτηριστικά τόσο στον τρόπο οργάνωσης όσο και επιχειρη-ματικής μεθόδου στα οποία μπορούμε να εντοπίσουμε και τις κυριότερες «αιτίες» της επιτυχίας του.

Πρώτη ιδιαιτερότητα είναι πως είναι δομημένος πάνω σε υπε-ρεθνικά δίκτυα σχέσεων με βάση την ελληνικότητα από άποψη θρησκείας και κουλτούρας. Τα δίκτυα αυτά δεν είναι καινούργια υπάρχουν τουλάχιστον τους δύο τελευταίους αιώνες στην ελ-ληνική περίπτωση και αντίστοιχο τρόπο οργάνωσης βλέπουμε στην αγγλική ναυτιλία μέχρι το Α’ παγκόσμιο πόλεμο ή ακόμη νωρίτερα στην κινέζικη. Το ιδιαίτερο είναι πως αυτά τα δίκτυα επιβιώνουν ακάθεκτα μέχρι σήμερα και μαζί με την ιδιαιτερό-τητα της οικογενειακής επιχείρησης φαντάζουν παράδοξα την «εποχή της κορύφωσης των μάνατζερ και του διαχωρισμού ιδιοκτησίας και διοίκησης» όπως έχει ειπωθεί εύγλωττα.

Το μοντέλο που ακολουθούν οι ελληνικές εφοπλιστικές επιχει-ρήσεις, έχει χαρακτηριστεί σαν οικογενειακός καπιταλισμός : δεν υπάρχουν ανεξάρτητοι μέτοχοι στις εταιρίες και τα μέλη της οικογένειας που κατέχουν μια εταιρία συμμετέχουν στο διοικητικό συμβούλιο. Αυτό τους επιτρέπει μια επιπρόσθετη ευελιξία: Οπώς λέει και ο εφοπλιστής Καρράς: «Εάν υποπέσεις σε κάποιο λάθος, δεν είναι ανάγκη να παρουσιασθείς εμπρός εις τους μετόχους της εταιρίας σου και να δώσεις εξηγήσεις. Αυτός εις τον οποίο θα εξηγήσεις το θέμα ημπορεί να να είναι απλώς ο πεθερός σου». Επίσης σύνηθες είναι τα παιδιά της οικογένειας εκπαιδεύονται από μικρά για την μετεξέλιξη τους σε επιτυχημένους εφοπλίστες.

Την ίδια περίοδο με την αγορά των Liberty θα εδραιωθεί και το μοντέλο ιδιοκτησίας που χρησιμοποιείται και μέχρι σήμερα: Οι πλοιοκτήτριες εταιρίες έχουν έδρα συνήθως στην Λιβερία, στον Παναμά ή κάποια άλλη χώρα που προσφέρει θεσμικές και φορολογικές ελαφρύνσεις. Κατέχουν η καθεμία ένα πλοίο το οποίο αναθέτουν σε μια εταιρία διαχείρισης των συμφερόντων τους και είναι μόνο τυπικά ανεξάρτητη.

Μπορούμε να συνοψίσουμε σε πέντε σημεία τις επιχειρηματικές μεθόδους που που ακολουθούν οι έλληνες εφοπλιστές. Πρώτον επιδι-ώκουν την επιτυχημένη πρόσβαση στις κυριότερες ναυτιλιακές αγορές του κόσμου:

Έχουν συνεχή παρουσία μέχρι σήμερα στο Λονδίνο καθώς και στην Νέα Υόρκη, με πολλές εταιρίες να είναι εισαγμένες στα αμερικάνικα χρηματηστήρια. Δεύτερον παρόλο που δραστηριοποιούνται και σε άλλους κλάδους η ειδίκευση τους είναι στην ελεύθερη φορτηγό ναυ-τιλία και στα χύδην φορτία. Τρίτο σημείο είναι πως προσπαθούν να προσφέρουν άμεση πρόσβαση στους αγοραστές των ναυτιλιακών υπηρεσιών αναπτύσσοντας και συντηρώντας μια ισχυρή σχέση με κράτη και μεγάλες εμπορικές εταιρίες . Τέταρτη επιχειρηματική μέθοδος γνωστή και ως αντικυκλική μέθοδος είναι η αγορά πλοίων σε περίοδο που τα ναύλα είναι χαμηλά και η πώληση τους σε περίοδο που αυτά ανεβαίνουν. Συνηθισμένη πρακτική είναι η κατασκευή μεγάλου αριθμού πλοίων κατά σειρά με μόνη πηγή χρηματοδότησης τους μακροχρόνια συμβόλαια ναύλωσης, καθώς και η αγορά μεταχειρισμένων πλοίων τα οποία θα περι-γράψει πολύ χαριτωμένα η αστή ακαδημαικός Τ. Χαρλαυτή πως κρατιούνται στην ζωή: «Οι έλληνες ναυτικοί είχαν την ικανοτητα και την τεχνογνωσία να καθιστούν αξιόπλοα , τα οποία άλλες ναυτιλίες θεώρουσαν τεχνολογικώς απαξιωμένα και ασύμφορα. Με επισκευές στην θάλασσα, με πατέντες, με υπερωρίες για συντήρηση, οι ναυτικοί διατηρούσαν στην ζωή τα πλοία και αυτό όχι πάντα σε ιδανικές συνθήκες και όχι με τις καλύτερες αμοιβές σε σχέση με τους συναδέλφους τους.»

Το τελευταίο Liberty στον κόσμο: Ονομάζεται Hellas Liberty και αγορά-στηκε από το ελληνικό κράτος το 2009. Βρίσκεται εκτοτέ στο λιμάνι του Πειραιά για να μετατραπεί σε μουσείο της ελληνικής εμπορικής

ναυτιλίας.

Από την «χρυσή εποχή του ελληνικού εφοπλισμού»: Εξώφυλλο του γερμανικού Der Spiegel το ‘54, με τον Ωνάση και με αφιέρωμα στον

μεγαλύτερο τότε στόλο στον κόσμο. 1380 πλοία με χωρητικότητα 13 εκ. τόνους.


Η τελευταία επιχειρηματική μέθοδος αφορά την δραστηροποίηση των εφοπλιστών στην οικονομική ζωή πέρα από τον κλάδο την ναυ-τιλίας και επίσης στην πολιτική ζωή.

Έργα και ηµέρες του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου

Θα αναφερθούμε σε μερικά highlights του ελληνικού εφοπλισμού , χωρίς σε καμία περίπτωση, από αυτά να καλύπτεται ο τυχοδιωκτι-σμός, η αλητεία και το αδίστακτο κυνήγι για χρήμα που χαρακτηρίζουν τον ελληνικό εφοπλισμό.

Βρισκόμαστε λίγο μετά το ’50: στην Ελλάδα και τον δυτικό η κουμουνιστοφαγία καλά κρατεί. Οι έλληνες εφοπλιστές όμως αντιστέκονται σθεναρά. Σε δημοσίευμα των New York Times τις 17/4/1953 διαβάζουμε: «Οι ανακριταί τον αποκαλούν εκατομμυριούχο: μεγαλοκαρ-χαρία του ερυθρού εμπορίου». Ο λόγος για τον εφοπλιστή Λιβανό, ο οποίος ακολουθούσε μια συνήθη πρακτική ανάμεσα στους έλληνες

εφοπλιστές. Αγνοούσε παντελώς την απαγόρευση για εμπό-ριο από και προς την τότε κομμουνιστική Κίνα και την Βόρεια Κορέα. Ακόμα και όταν λίγες μέρες απαγορεύτηκε με ελληνικό αυτή την φορά νόμο η πλεύση πλοίων με ελληνική σημαία στην Κίνα, οι θαρραλέοι εφοπλιστές δεν το βάζουν κάτω: Εφευρί-σκουν μια καινούργια σημαία ευκαιρίας την Κυπριακή και συ-νεχίζουν ακάθεκτοι. Είναι τόσο στενές οι σχέσεις Ελλάδας και Κίνας που τα πληρώματα φτάνοντας -από κάποιο σημείο και μετά- στα εκεί λιμάνια συνεννοούνταν στα Ελληνικά μιας και το εκεί καθεστώς είχε στείλει ανθρώπους του στην Αλβανία να μάθουν την γλώσσα. Αντίστοιχα τα ελληνόκτητα πλοία ήταν τα μόνα –μη «σοσιαλιστικά» που έσπαγαν συστηματικά τον απο-κλεισμό της Κούβας μετά την επανάσταση. Και είπαμε: μπο-ρεί να γινόταν ότι περνούσε από το χέρι των τότε ελληνικών κυβερνήσεων για να ανακόψουν την «κόκκινη απειλή» αλλά οι δουλειές δουλειές. Τόσο η Σοβιετική ένωση όσο και άλλες χώρες από το σοσιαλιστικό ανατολικό μπλοκ διατηρούσαν γρα-φεία ναυλώσεων στον Πειραιά.

Εκτός όμως από πολιτική συνείδηση οι καραβοκυραίοι αγαπάνε και το περιβάλλον: - Τις 28 Φλεβάρη του 2004 παίρνει φωτιά και εκρήγνυται, 45 ναυτικά μίλια έξω από τις αμερικάνικες ακτές, το δεξαμενόπλοιο Bow Mariner ιδιοκτησίας Λιβανού. Η αιτία; Το πλοίο είχε καθυστερήσει λόγω καιρού και δεν είχαν προλάβει να καθαριστούν οι δεξαμενές του που πιο πριν είχαν μέσα αιθυλική αλκοόλη και αποφάσισε να τις καθαρίσει εν κινήσει... Από τις αναθυμιάσεις προκαλείται η φωτιά και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

- Βρισκόμαστε στα τέλη του 2003 και πλοία της Polembros ιδιοκτησίας Πολέμη, εμποδίζουν δύο πλοία της κρατικής εταιρίας ναυ-τιλίας του Πακιστάν, να αποπλεύσουν από λιμάνι της Νότιας Αφρικής. Ξεκάθαρη πειρατεία δηλαδή. Ο λόγος; Λίγους μήνες νωρίτερα και λόγω κακών χειρισμών προσαράζει σε μια από τις ποιο δημοφιλείς παραλίες του Πακιστάν το ελληνόκτητο Tasmanian Spirit και 28.000 κ.τ. πετρέλαιο προκαλούν μια τεράστια καταστροφή, με το πακιστανικό κράτος να ζητάει 1 δις. δολάρια για την ρύπανση και φυλακίζει τους 4 Έλληνες που αποτελούσαν το πλήρωμα. Τελικά τα βρίσκουν με την ναυτιλιακή να πληρώνει 10 εκατομμύρια ρουπίες και τα έξοδα καθαρισμού.

- Όταν βέβαια αντίστοιχα ατυχήματα συμβαίνουν σε ευρωπαϊκές ακτές τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όταν το σάπιο ελληνόκτη-το (26 ετών) πλοίο Prestige βυθίστηκε ανοιχτά της Ισπανίας το 2002 και διέρρευσαν 63 τόνοι πετρέλαιο προκαλώντας ρύπανση στις ακτές της Ισπανίας και της Γαλλίας. Η ελληνική εταιρία διαχείρισης Universe Maritime, καλέστηκε να καταβάλει 87,8 εκατ. ευρώ ή θα πάγωναν τα περιουσιακά της στοιχεία. Μέχρι βέβαια να βγει αυτή η απόφαση η εταιρία είχε πάψει να υπάρχει καθώς είχε εκποιήσει ήδη τα περιουσιακά της στοιχεία.

Πάνω από όλα όμως η «εφοπλιστική οικογένεια» αγαπάει τους ναυτικούς:

-Μόνο την πενταετία ‘93 με ‘95 389 ναυτεργάτες, πέθαναν σε πλοία των Ελλήνων εφοπλιστών με σημαία ευκαιρίας, ενώ άλλοι 134 σε πλοία με ελληνική σημαία, σε συνολικά 31 ναυτικά «ατυχήματα» χωρίς να μετράμε «μεμονωμένα περιστατικά».

- Στις 6 Γενάρη 1993, βυθίζεται το φορτηγό πλοίο «COTY 1» με σημαία Παναμά, λίγο έξω από την Μονεμβασιά, παρασέρνοντας 17 ναυτεργάτες. Οταν το πλοίο αυτό βούλιαξε ήταν 31 ετών.

- Τριαντά χρονών ήταν και το ψυγείο «ARCTIC REEFER» με σημαία Κύπρου, όταν βούλιαξε την 1η Ιανουαρίου το 1994, στέλνοντας στο θάνατο 17 ναυτικούς.- Εικοσιπεντε χρονών και σε απαράδεκτη κατάσταση το «ΑΪΡΟΝ ΑΝΤΩΝΗΣ», που βούλιαξε στις 3 Σεπτέμβρη 1994, με αποτέλεσμα 24

Το ναυάγιο του Prestige, ιδιοκτησίας της ελληνικής Universe Maritime.


ναυτεργάτες νεκρούς.

- 4 ναυτικοί πέθαναν από έκρηξη στο EFXINOS του Μελισσανίδη, στα ανοιχτά του Περσικού κόλπου τον Ιούνη του 2003,

Τελευταίο πολύνεκρο ατύχημα ήταν αυτό του ελληνικού Aegean Wind τα φετινά χριστούγεννα. Στα ανοιχτά της βενεζουέλας έχα-σαν την ζωή τους 9 ναυτικοί.

Βέβαια ,για να μην ξεχνάμε και τις δουλειές «κάτω από το τρα-πέζι», μερικές φορές οι έλληνες εφοπλιστές δεν είναι τα καλύ-τερα παιδιά:

-To 1999 συλλαμβάνονται μετά από κοινή επιχείρηση αμερι-κάνων και ελλήνων μπάτσων οι πλοιοκτήτες του China Breeze Χαϊκάλης και Γατελούζος, μιας και στο πλοίο τους βρέθηκαν 4,5 τόνοι κοκαΐνης.

-Το 2000, πλοία της βραζιλιανικής ακτοφυλακής βγήκαν από τον ποταμό Ορινόκο μόλις εμφανίστηκε το ελληνικών συμφερό-ντων πλοίο «Σουέρτε» για το οποίο υπήρχαν πληροφορίες ότι μεταφέρει κοκαΐνη. Όταν οι Βραζιλιάνοι έψαξαν το πλοίο δεν βρήκαν ναρκωτικά. Τα αμερικανικά όμως πλοία στην περιοχή «ψάρεψαν» 8,5 τόνους κοκαΐνης. Ο εφοπλιστής Λαιμός , δεύ-τερος πλουσιότερος Έλληνας σύμφωνα με τους Times συνελήφθη, αλλά αρνήθηκε ότι είχε σχέση με το κύκλωμα της κοκαΐνης και την γλύτωσε, αφού η κοκαΐνη βρέθηκε στη θάλασσα και όχι στο πλοίο.

-Τον Μάιο του 2002, γαλλικά πολεμικά σκάφη άνοιξαν πυρ εναντίον του ελληνικού πλοίου «Γουίνερ», ιδιοκτησίας Αριστείδη Κοτσορέ και Κωνσταντίνου Σεϊντή, όταν αρνήθηκε να σταματήσει για έλεγχο. Το πλοίο είχε φορτώσει κοκαΐνη από μικρά αλιευτικά 200 μίλια ανοιχτά της Κούβας. Κατευθύνθηκε προς τη Σενεγάλη και εγκλωβίστηκε από τα γαλλικά πλοία. Το πλοίο μετέφερε 2,5 τόνους ναρκωτικά. Στις 9 Μαΐου του 2003, βρετανικά πολεμικά πλοία εγκλώβισαν ανοιχτά της Γαλικίας το πλοίο «Cork» ιδιοκτησίας του Γ. Παναγόπουλου. Μετά την επιβίβαση στο πλοίο, όπου βρήκαν 3,6 τόνους κοκαΐνης.

-Το 2004 βρίσκονται στο ελληνικό αλιευτικό «Αφρικάν 1» 5,5 τόνοι κοκαΐνης. Ο ιδιοκτήτης του Α. Αγγελόπουλος είχε 4 αλιευτικές εταιρίες, μετοχές σε δύο ποδοσφαιρικές ομάδες, μια εταιρία ρούχων, μια τουριστική και μια χρηματιστηριακή εταιρία. Τα λεφτά από τα ναρκωτικά τα ξέπλενε αγοράζοντας κερδοφόρα λαχεία και δελτία τυχερών παιχνιδιών με αποτέλεσμα στην εφορία να φαίνεται πως κέρδισε μερικές δεκάδες χιλιάδες λαχεία...

Μερικές φορές βέβαια φορές οι παράνομες δουλειές αποκτούν ξεκάθαρη κάλυψη : Λίγους μήνες πριν την εισβολή στο Ιράκ ελληνικά ταν-κερ σπάνε τον αποκλεισμό μεταφέροντας πετρέλαιο στην Ιορδανία. Εντελώς τυχαία από τα 7 τάνκερ που υπολογίζεται πως φόρτωσαν περίπου 5,5 εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο εντοπίζεται από Ναυτικη Δύναμη Επέμβασης μόνο το ένα , το Argosea ιδιοκτησίας Τσάκου αλλά δεν ελέγχεται. Μερικούς μήνες μετά ελληνικά τάνκερ εφοδιάζουν τα αμερικάνικα αεροπλανοφόρα και μεταφέρουν προμήθειες στο τεράστια στρατιωτική δύναμη που βρίσκεται στο Ιράκ και λίγα χρόνια αργότερα ελληνικά εμπορικά θα μεταφέρουν οπλισμό που θα χρειαστεί για την ανασυγκρότηση του Ιρακινού στρατού.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε να αναφέρουμε γεγονότα αλλά νομίζουμε πως έχουμε καταφέρει να δώσουμε μια (πολύ βασική είναι η αλήθεια) εικόνας ενός καθόλου αμηλητέου κεφαλαίου, με πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Ενός κεφαλαίου που κρίνουμε αναγκαία την ανάλυση του για να κατανοήσουμε καλύτερα τον καπιταλισμό όπως εκφράζεται στον γεωγραφικό χώρο στον οποίο ζούμε, προκειμένου να βρούμε και νέους τρόπους στην προσπάθεια μας να τον καταστρέψουμε.

Η φωτιά στο Aegean Wind.


Ελληνικό Κράτος και εφοπλισμός: Μια σχέση αγάπης…

Το ελληνικό κράτος έχει επανειλλημένα δείξει πως στέκεται -ασχέτως πολιτεύματος ή κυβέρνησης- δίπλα στους Έλληνες εφοπλιστές: Όταν χρειάστηκαν χρήματα ή εγγυήσεις για να ανανεώσουν το στόλο τους, ήταν εκεί. Όταν οι κακοί Άγγλοι προσπάθησαν να τους φορολογήσουν, στάθηκε πλάι τους προσφέροντας τους μια ζεστή αγκαλιά στον Πειραιά και όλες τις ευκολίες που ζητούσαν. Και τώρα είναι δίπλα τους σε αυτή την «δύσκολη περίοδο της κρίσης» όπου «χρειάζεται επιμονή, υπομονή και εθνική ομοψυχία.» που λέει και ο χρυσοχοΐδης που με την νέα θέση του προβλέπεται να έχει πολλά πάρε-δώσε με την ευρύτερη εφοπλιστική οικογένεια. Φυσικά αυτό δεν γίνεται από καμιά εθνική υπερηφάνεια ή αλτρουϊσμό και όποιος πιστεύει πως κάτι από αυτά τα δύο έχουν θέση στην ιστορία «ελληνόκτητη ναυτιλία» είτε είναι ηλίθιος, είτε το παίζει.

Το πρόθεμα ελληνικός μπαίνει για να δείξει ένα κεφάλαιο, μια μπάντα αφεντικών που εκτός από το διεθνή τομέα δραστηριοποιούνται πάρα πολύ ενεργά στον ελλαδικό χώρο στον οικονομικό, τον πολιτικό και τον κοινωνικό τομέα, ενώ συμμετέχουν ενεργά στην χάραξη των διεθνών στρατηγικών που ακολουθεί το ελληνικό κράτος, εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Φυσικά αυτή η σχέση αγάπης δεν υπάρχει χωρίς αμοιβαία ανταλλάγματα: Όταν ο στόλος σου ελέγχει το 14,0% της παγκόσμιας χωρητικότητας (gt) και το 16,5% της μεταφορικής ικανότητας (dwt) του παγκόσμιου στόλου, ε πώς να το κάνουμε, αποτελείς μεγάλο παίχτη στην καπιταλιστική σκακιέρα. Και η μεταφορά δεν είναι κάποιος αμελητέος κλάδος: χωρίς αυτήν, δεν υπάρχει εμπόριο. Καθόλου αμηλητέo δεν είναι και το μικρό αδερφάκι της «εφοπλιστικής οικογένειας»: οι εφοπλιστές που ασχολούνται με την ακτοπλοΐα και στηρίζουν την άλλη ελληνική βαριά βιομηχανία, τον τουρισμό.

Είναι και η εισροή του ναυτιλιακού συναλλάγματος (δηλαδή τα χρήματα που εισέρχονται καθαρά στον κρατικό τορβά) που για την περίοδο του 2000-2006 είναι λίγο παραπάνω από 60 δις.ευρώ, ποσό κάθε χρόνο μικρότερο από τα χρήματα που δίνουν σε παράβολα οι μετανάστες εργάτες για τα χαρτιά τους, άλλα ποσό που το κράτος δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα για να το πάρει .

Είναι που μαζί με τα «καθαρά» λεφτά υπάρχουν και τα μαύρα, αυτά «που δεν φαίνονται», από το λαθρεμπόριο, τη σωματεμπορία και το ξέπλυμα . Είναι και που οι έλληνες εφοπλιστές είναι πραγματικά μέσα σε όλα, όταν μιλάμε για το ελληνικό κεφάλαιο: μμε, κατασκευές, ποδόσφαιρο,τουρισμό …

Και παίζουν αρκετά λεφτά,ώστε την διετία 2005 με 2006, να δημιουργηθούν 30 νέες εφοπλιστικές επιχειρήσεις.

Είναι πολύ εύκολο λοιπόν το ελληνικό κράτος να κάνει τα στραβά μάτια σε πάρα πολλά πράγματα: τις συνθήκες κατέργου που επικρατούν στα πλοία, τα θανατηφόρα ατυχήματα που προκύπτουν από την πλεύση καραβιών που δεν θα έπρεπε να μπαίνουν ούτε

σε μπανιέρα, την παντελή αδιαφορία σε σχέση με το περιβάλλον. Ποιος αλήθεια θυμάται την κουβέντα σχετικά με τα μονοκέλυφα και δικέλυφα δεξαμενόπλοια μετά την βύθιση του Prestige στα ανοιχτά της γαλικίας;

Και για τον ίδιο λόγο δεν ζορίζεται να έχει ελληνικές φρεγάτες στο Aden για προστατεύει τα εμπορικά πλοία (και εννοείται τα παράνομα αλιευτικά, πολλά από τα οποία είναι ελληνικών συμφερόντων) από τους σομαλούς «πειρατές» . Το ελληνικό κράτος είναι εξίσου χαλαρό, ακόμα και όταν αναφορά της σομαλικής κυβέρνησης γράφει: « ...H παράνομη αλιεία με ευρωπαϊκής ιδιοκτησίας πλοία,

O Παπαδόπουλος εγκαινιάζει το νέο κτήριο της Ενωσής Ελλήνων Εφοπλιστών και χρίζεται ισόβιος επίτιμός πρόεδρος της.

Βουλγαράκης, Αλογοσκούφης, ο τότε πρόεδρος της ΕΕΕ και ο εφοπλιστής Εμπειρίκος μετά από γεύμα στο ίδιο μάλλον κτήριο.


με σημαίες ευκαιρίας, συνεχίζει - ειδικά από ελληνικά πλοία. Σύμφωνα με την έκθεση του σομαλού υπουργού αλιείας και ακτών, με στοιχεία ως τον Aπρίλιο, αυτά τα πλοία ανήκουν στην ελληνική εταιρεία Greco Ltd. και πλέουν υπό καμποτζιανές και παναμέζικες σημαίες...» . Και αν τα αλιευτικά τυχαίνει να ξεφορτώνονται και τίποτα τοξικά απόβλητα, δεν πειράζει και πάρα πολύ. Ο εφοπλιστής συμμετέχει και σε καμιά ακόμη επιτροπή προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος, οπότε όλοι είναι ευχαριστημένοι.Εξάλλου είναι εύκολο να κρυφτούν γεγονότα και ευθύνες όταν οι ναυτιλιακές εταιρίες είναι σαν τις μπαμπούσκες: θυγατρικές μέσα σε θυγατρικές, γρήγορες αγοραπωλησίες πλοίων μέσα στο καθημερινό πρόγραμμα και αλλαγές σημαιών και «εθνικότητας» που έχουν αναχθεί σε τέχνη.

Για να τα μαζεύουμε…

Είναι τρομερά βολικό για το ελληνικό κράτος να έχει σταθερά έσοδα από την βαριά βιομηχανία της ναυτιλίας –και ας κλαίνε κι ας χτυπιούνται οι αριστεροί με την παραμύθα της ‘εξαρτημένης’ ψωροκώσταινας που ‘ποτέ δεν είχε βαριά βιομηχανία’ - και αρκετά καλές σχέσεις με ένα κεφάλαιο που κατέχει ρευστό και απλωμένα τα χέρια του σε πολλούς τομείς. Διατηρεί και τη γεωπολιτική υπεραξία μιας από τις μεγαλύτερες εμπορικές ναυτιλίες.

Από την άλλη, η «ελληνική εφοπλιστική οικογένεια» αποκτά τη δυνατότητα της καβάτζας, ενός φορολογικού και νομικού παραδείσου με όρους «αύξησης της θετικής ανταγωνιστικότητας», μια ατάκα που αγαπάνε πολύ: τα πλοιά με ελληνική σημαία φορολογούνται -όταν φορολογούνται- ελάχιστα, τις εισφορές για την ασφάλιση των ελλήνων ναυτικών σε αυτά τα πλοία τις πληρώνει το ελληνικό κράτος, με έναν (προβληματικό τώρα τελευταία) νηογνόμωνα, που δίνει άδεια πλεύσης και σε σουρωτήρι. Το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο διατηρεί ταυτόχρονα και τη μεγαλύτερη άνεση που έχει σε σχέση με άλλα κεφάλαια, δηλαδή να λύνει και να δένει στην ελληνική αγορά και στα Βαλκάνια χωρίς πολλά γραφειοκρατικά και νομικά κωλύματα. Έτσι τα αφεντικά χτυπάνε το ένα τ’ άλλο στην πλάτη ευχαριστηµενα. Δεν είναι καιρός να τους βαρέσουµε και εµείς;

Ο Γίωργος, ο Μιχάλης και η τρελοπαρέα του ΕΕΕ, γιατί είπαμε πως μερικοί έρωτες κρατάνε για πάντα...

Ο καπετάν Γιώργος Τσαουσάκης του όμιλου Λάτση , παραδίδει σε συνέντευξη

του το ‘06, μαθημάτα εξωτερικής πολιτικής: “Θα πάτε στο Μπαχρέιν, στο Diplomat Hotel. Εκεί πηγαίνουν και αράζουν οι

πούστηδες οι βετεράνοι Αμερικάνοι πιλότοι που χρησιμοποιούν... για τον βομβαρδισμό των πλοίων. Θα πρέπει να τους συναντήσετε και να τους γλυκάνουμε, ώστε να μην βομβαρδίζουν τα πλοία μας”.

Αράγε που να ήταν αυτά τα πλοία και τα βομβάρδιζαν συμμαχικές δυνάμεις;

Στην επόμενη σελίδα θα βρείτε έναν πίνακα επιχειρήσεων

ιδιοκτησίας εφοπλιστών. Σε καμιά περίπτωση δεν ισχυριζόμαστε

πως είναι πλήρης ή ολόσωστος μιας και η “αγορά” είναι ρευστή. Στο

site του εντύπου σύντομα θα αναρτηθεί ένας πληρέστερος πίνακας,

που όσο περνάει από το χέρι μας θα ανανεώνεται...

Ενδε

ικτικ

ός π

ίνακα

ς (κ

αι σε

καμ

ία π

ερίπτ

ωη ολ

οκλη

ρωμέ

νος)

των σ

τερια

νών B

ussin

ess

εφοπ

λιστώ

ν



Τα τελευταία χρόνια τα καταστροφικά –ή ακραία όπως χαρακτηρίζονται- φυσικά φαινόμενα, μοιάζουν να έχουν γίνει μια παράλληλη πραγματικότητα με τους ξέφρενους ρυθμούς εκμετάλλευσης του φυσικού περιβάλλοντος και την ολοένα αυξανόμενη ανθρώπινη πα-ρέμβαση σε αυτό. Αυτά όμως δεν είναι ασύνδετα πράγματα. Ο ανθρώπινος πολιτισμός, μια ιδιαίτερα μεγαλομανής και ίσως η κυρίαρχη δύναμη αυτού του πλανήτη, παλεύει να πειθαρχήσει κατά κάποιο τρόπο τις λειτουργίες όλων των έμβιων και άβιων οργανισμών ώστε να προσαρμόσει τα πάντα στους δικούς του ρυθμούς, καθώς κρίνει τους ρυθμούς όλων των άλλων οργανισμών του πλανήτη σαν εμπόδιο προς το ξεδίπλωμα του μεγαλείου του. Έτσι, έχουν εφευρεθεί οι τεχνολογίες για την παρέμβαση στους ρυθμούς παραγωγι-κότητας των οργανισμών που καταναλώνει όπως και στη μορφοποίηση των σωμάτων τους, είτε είναι ζώα είτε είναι φυτά (γενετικώς τροποποιημένοι σπόροι πολυεθνικών δεν αναπαράγονται οπότε οι παραγωγοί είναι υποχρεωμένοι να τους εμπορεύονται κάθε χρόνο από την εταιρία, το να διατηρούν δε και να καλλιεργούν μη τροποποιημένους σπόρους είναι παράνομο) . Αναλόγως, και για τα άβια όντα, αυτά που αντιλαμβάνεται ως καύσιμα ή υλικά για την κατασκευή καταναλωτικών αγα-θών, ως παράγοντα κέρδους δηλαδή, δε διστάζει να πάρει το ρίσκο να σπείρει θάνατο ώστε να τα εκμεταλλευτεί, όπως ρίσκαρε για παράδειγμα στον κόλπο του Μεξικού, εκεί δηλαδή που έγινε φέτος μια από τις μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Ο ανθρώπινος πολιτισμός παράγει επιπλέον και τεχνολογίες πειθούς για να αποφύγει τον κλονισμό της κυριαρχίας του. Προσπαθούν για παράδειγμα τα αφεντικά και οι οικο-ιδεολόγοι να μας πείσουν πως με τη στροφή σε αυτή τη νέα “φιλοσοφία” που λέγεται πράσινη ανάπτυξη όλα θα ‘ναι καλά και όμορφα. Πρώτον, δεν είναι φιλοσοφία, είναι μια -κάπως πιο ανέξοδη- πρακτική ελέγχου του περιβάλλοντος και δεύτερον, δε μας πείθουν όταν λένε πως το πρωταρ-χικό τους μέλημα είναι η προστασία του περιβάλλοντος απ’ τη στιγμή που η θέση τους και οι προθέσεις τους θα εξακολουθούν να ορίζονται από τον πλούτο τους. Όσο υπάρχουν αφεντι-κά, θα κινούνται πάντα με κριτήριο το ευκολότερο και μεγαλύτερο κέρδος. Υπάρχουν και οι οραματιστές της επιστήμης όπως ο κάποτε συμπαθής, πλέον όχι και τόσο, Steven Hawking που πουλάει ελπίδα στην ανθρωπότητα λέγοντας της πως θα σωθεί μόνο εάν μαζέψει τα μπογαλάκια της και μετακομίσει σε κάποιον “άδειο” γειτονικό πλανήτη. Τι άλλο μένει να ευχηθούμε αν είστε τόσο αισιόδοξος κύριε Hawking; Καλά ξεκουμπίδια… Αν αντιληφθούμε τη γη σαν ένα σώμα, και το φυσικό περιβάλλον σαν μία σχέση που προϋπο-θέτει την ισορροπία μεταξύ των ζωών όλων των οργανισμών που περπατάνε ή έχουν ρίζες σε αυτό το σώμα και το αναζωογονούν σε ένα συνεχή κύκλο, τότε πια είναι η θέση του ανθρώπι-νου πολιτισμού μέσα σε αυτό το σώμα; Θα τον παρομοιάζαμε με μια αρρώστια, επεκτείνεται, κατατρώει όλο το σώμα και γεννά το φόβο του θανάτου. Η γη όμως μάλλον δε θα στραφεί σε κάποιον κοσμικό γιατρό ούτε θα πάρει αντιβίωση. Απλά θα εξελιχθεί, θα υπάρχει αλλιώς. Και το περιβάλλον θα ανακτήσει την ισορροπία του χωρίς τον επίδοξο νταβατζή του, τον άνθρω-πο. Έτσι τα καταστροφικά φαινόμενα θα είναι απλά η προσαρμογή του σώματος στη δραστηρι-ότητα των οργανισμών που το απαρτίζουν. Ή για να το πούμε αλλιώς, ζωή στη γη θα υπάρξει και μετά τον άνθρωπο.

Αλλά ας συνεχίσουμε με βάση μια πιο πολιτισμένη και όχι τόσο αφαιρετική ανάλυση. Αυτό που ορίζει τη σχέση μας με τη φύση είναι η αντίληψη που έχουμε για την οικονομία. Αντί να οργανώνουμε τη σχέση μας με τους πόρους της γης με κριτήριο τι υπάρχει –και να φροντί-σουμε ώστε να συνεχίσει να υπάρχει- γύρω μας για να φάμε, να ντυθούμε, να χτίσουμε τα σπίτια μας, έχουμε σαν κριτήριο το πώς θα παράγουμε και θα καταναλώσουμε περισσότερο, το πώς θα συσσωρεύσουμε πλούτο σαν πρωταγωνιστές αυτού του πλανήτη. Συνεπώς η ζημιά στο εμπόριο φαντάζει πολύ μεγαλύτερο κακό από τις επισιτιστικές επιπτώσεις που θα συνο-δεύσουν μία τεράστια καταστροφή σοδειών σιταριού, γιατί υπάρχει η αντίληψη πως ο κόσμος θα πεινάσει αν δε μπορεί να αγοράσει και όχι αν δε μπορεί να καλλιεργήσει τη γη. Το φαΐ, όμως, δε φυτρώνει στα ράφια του σούπερ μάρκετ.

Και τώρα ας κοιτάξουμε ορισμένα γεγονότα. Κατά τη διάρκεια των ημερών που ολόκληρη η Ρωσία καιγόταν, παρουσιάστηκε σαν κεντρικό θέμα σε “έγκριτο” δημοσιογραφικό site πως λόγω των πυρκαγιών στη Ρωσία θα ανέβει η τιμή εισαγωγής της βότκας! Όχι ρε γαμώτο, και πως θα πάνε τώρα τα φαρμάκια κάτω; Τα κάναμε που τα κάναμε σκατά, να μην έχουμε και ρωσική βότκα για να γιατρέ-ψουμε τη μαραζωμένη μας ψυχούλα; Ας δούμε βέβαια και μια σοβαρή πτυχή του θέματος, δηλαδή την ανατίμηση του σταριού, τόσο του μαλακού που κάνει για αλεύρι όσο και του σκληρού που προορίζεται κυρίως για ζωοτροφές. Παρατηρώντας την παραγωγή και την κατανάλωση του μαλακού σιταριού στην ελληνική αγορά τα αποθέματα πρέπει να φτάνουν σίγουρα μέχρι και τον Μάρτιο (αντί-στοιχη ανακοίνωση του συλλογικού φορέα αρτοποιών μιλάει για επάρκεια μέχρι και τον Φλεβάρη) και από εκεί και πέρα οι εισαγωγές γίνονται κυρίως από Γαλλία και Ουκρανία και όχι από την Ρωσία... Από την άλλη η παραγωγή σκληρού σιταριού είναι πλεονασματική σε σημείο οι αγρότες να πετάνε ό,τι δεν μπορούν να πουλήσουν. Η ιστορία δηλαδή με τις ανατιμήσεις των αλεύρων είναι καθαρά κερδοσκοπική.

Παραδοσιακά εργαλεία καλλιέργειας της γής και διαχείρισης της οικονομίας

Σύγχρονο εργαλείο τροφοσυλλογής

Το εμπόριο βλάπτει σοβαρά τα κορμιά μας


Τρέλα, μια αρρώστια, μια κατάσταση; Ή μήπως μια έννοια χωνευτήρι

για οτιδήποτε όχι και τόσο κατανοητό, συνηθισμένο,

επιτρεπόμενο, αποδεκτό... Για ό,τι δεν εντοπίζεται σε

μια λίστα από κανονικές συμπεριφορές και ρόλους. Η

τρέλα παραμένει κάτι που όλοι φοβούνται. Όμως αν βγεις στους δρόμους όλο

και κάποια παράλογη κατάσταση θα πετύχεις, αν βρεθείς με τους

φίλους σου, όλο και κάποιος θα σου πει για ένα τρελό που ήρθε στη δουλειά του και τα έκανε όλα μαντάρα

Σκοπός αυτής της στήλης δεν είναι να προτείνει κάτι συγκεκριμένο όπως στόχους, πρακτικές, περιεχόμενα ούτε και να κριτικάρει. Εδώ θα βρει κανείς συγκεντρωμένες ιστοριούλες που θα ανατρέπουν μύθους για το τι είναι αδύνατο να συμβεί στους δρόμους που ζούμε, που θα κάνουν (φιλοδοξώ) όσους και όσες νοιώθουν λιγάκι “τρελοί”, να μη νοιώθουν μόνοι τους μέσα σε μια σκληρή και απρόσωπη καθημερινότητα.

Σ’ ένα χωριό έξω από την πόλη που τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε κίτς μεσοαστικό προάστιο, οι οικογενειάρχες ιδιοκτήτες ενός συγκροτήματος μεζονέτων αποφάσισαν να αγωνιστούν ενάντια στις βλέψεις του δημάρχου. Ο τελευταίος έστειλε μπουλντόζες σε ένα μικρό οικοπεδάκι μπροστά από τα σπίτια τους ξεκινώντας έτσι τις διαδικασίες για τη δημιουργία ενός πάρκου. Οι ιδιοκτήτες λοιπόν, αφού έστειλαν τα παιδιά τους στο σχολείο, συγκεντρώθηκαν με την αυγή του ήλιου μιας εργάσιμης μέρας για να εμποδίσουν τις μπουλντόζες, καθώς αν τα έργα προχωρούσαν θα έχαναν τις θέσεις πάρκινγκ ακριβώς μπροστά στις πόρτες των σπιτιών τους.

Τη νύχτα που η εθνική ελλάδος αποκλείστηκε από το μουντιάλ, ένας ψιλικατζής, περήφανος έλληνας και λιώμα από το αλκοόλ, αποφάσισε να βγει να γιορτάσει παθιασμένα, παρά την ήττα, γύρω στις 2 τα ξημερώματα καθώς «εδώ είναι ελλάδα ρε, εδώ είναι σα να έχουμε νικήσει». Παρά τις απειλές της γειτονιάς ότι θα φέρουν μπάτσους, συνέχισε το γλέντι του φορώντας ένα καπελάκι για παιδικά πάρτι, πίνοντας ασταμάτητα και φυσώντας μια βουβουζέλα. Όμως ο ήχος όμως που έβγαζε η βουβουζέλα, όπως ακουγόταν από μακριά, θύμιζε περισσότερο κλάμα φάλαινας παρά πανηγυρισμούς.

Τρία άτομα κολλούσαν πολιτικές αφίσες στο κέντρο της πόλης. Σε ένα τοίχο πολυκατοικίας όπου υπήρχε ήδη ταπετσαρία αφισών, φαίνεται πως η δικιά τους δε χωρούσε. Σύμφωνα με ένα γείτονα μαγαζάτορα και το τσιράκι του θα γινόταν μεγάλο κακό αν κολλούσαν δυο αφίσες πάνω από κάποιες ήδη κολλημένες εμπορικές. Όταν οι αφισοκολλητές έβαλαν τις αφίσες ο μαγαζάτορας εξαγριωμένος τις κατέβασε και άρχισε τα σπρωξίδια. Είδε βέβαια πως οι τσαμπουκάδες του δεν περνούσαν οπότε αποφάσισε να πάρει πιο δραστικά μέτρα. Φωνάζοντας πως είναι τρελός και πως θα τους κάψει, πήρε από το μαγαζί του ένα μπουκάλι οινόπνευμα και περιέλουσε τους αφισοκολλητές. Ούτε και αυτό πέρασε οπότε το τσιράκι του, με ύφος λυσσασμένο, πήρε το μπουκάλι και άρχισε να ρίχνει κατά πάνω τους οινόπνευμα κρατώντας στο άλλο χέρι αναμμένο αναπτήρα. Όταν συνειδητοποίησε το μέγεθος της καφρίλας του, την έκανε με ελαφριά πηδηματάκια, αφήνοντας τον μαγαζάτορα μόνο του να υποστεί τις συνέπειες.

Τρία παιδιά κάνουν βόλτες και περνάν από ένα πρεζόστενο. Κάποια στιγμή το μόνο παιδί που έμενε στην πόλη γυρνάει και λέει στα άλλα δύο: μη κοιτάτε κανέναν στα μάτια, κοιτάτε κάτω, γιατί εδώ αν κοιτάς κάποιον στα μάτια σημαίνει πως κάτι θέλεις απ’ αυτόν.

ΑΜΑΡΥΝΘΟΣ VS ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ4 χρόνια μετά το βιασμό της Βουλγάρας μαθήτριας στο λύκειο της Αμάρυνθου ένας ακόμα βιασμός (όχι ότι δε συνέβησαν άλλοι από τότε, γι’ αυτό φροντίζουν οι ασυ-γκράτητοι ψωλαράδες) έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο της έμφυλης καταπίεσης, του διάχυτου σεξι-σμού και της συγκάλυψής του. Στα τέλη Αυγούστου στο χωριό Προσκυνητές στη Κομοτηνή βρέθηκε σε κατάσταση σοκ από τους αλλεπάλληλους ομαδικούς βιασμούς, μια 36χρονη Βουλγάρα που εργαζόταν ως οικιακή βοηθός σε σπίτια στη περιοχή Κρυονερίου Ροδόπης κ Προσκυνη-τών. Οι «άγνωστοι» άντρακλες του χωριού αφού, συστη-ματικά, βίαζαν την 36χρονη γυναίκα ,την εξανάγκαζαν έπειτα από ξυλοδαρμούς να εκδίδεται.

Το περιστατικό δεν είναι σίγουρα μεμονωμένο αφού η πρόσφατη μνήμη μας μπορεί να θυμηθεί το βιασμό της 16χρονης από συνομήλικους της, στην Αμάρυνθο. Το τραγικότερο αυτής της υπόθεσης ήταν ότι όλο το χωριό γνώριζε για το τι συνέβαινε αλλά κανείς δεν αντιδρούσε. Εν ολίγοις, οι «άγνωστοι» κατά τα άλλα βιαστές συγκα-λύπτονταν από ένα ολόκληρο χωριό κ από ότι φαίνεται κάποιοι από αυτούς συμμετείχαν στο όλο αίσχος.

Ο βιασμός, μια πρακτική που πάνω από όλα αποτελεί μια από τις πιο εξουσιαστικές μορφές επιβολής και ελέγ-χου του σώματος και της σκέψης, φαίνεται να προτιμάτε στην ελληνικά ύπαιθρο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση των Προσκυνητών κρύβει μέσα του φυλετικό ρατσισμό και μισογυνισμό. Ήταν γυναίκα, ήταν Βουλγάρα που έγινε το αντικείμενο πάνω στο οποίο αποφορτίστηκαν όλοι οι καυλωμένοι έλληνες χωριάτες.

Έχασε ψυχολογικά και σωματικά. Ελέγχθηκε, εξουσιά-στηκε, ΒΙΑΣΤΗΚΕ.

ΠΙΣΩ ΣΕΞΙΣΤΙΚΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ


Από αυτό το τεύχος και για όσα ακόμα χρειαστεί, θα φιλοξενηθεί στα Κακά Μαντάτα η μετάφραση, σε συνέχειες, της μπροσούρας του Earth Liberation Front (Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης). Η μπροσούρα αυτή κυκλοφόρησε το 2001 στις ΗΠΑ από το North American ELF Press Office (Γραφείο τύπου του ELF Β. Αμερικής) με τη μορφή ερωταπαντήσεων και αποτελεί μια πα-ρουσίαση της οργάνωσης. Η μετάφραση εδώ και πέντε χρόνια σκονίζονταν σε κάποιο συρτάρι και δε διαφαίνονταν κάποια προοπτική έκδοσης της στο εγγύς μέλλον. Έτσι αποφασίστηκε να δημοσιευθεί τμηματικά μέσα από το πε-ριοδικό. Επειδή η μπροσούρα έχει γραφτεί κοντά μια δεκαετία πριν και λόγω της δομής της οργάνωσης δεν αποτελεί το συλλογικό συγγραφικό έργο της, κρίθηκε απαραίτητο η παρούσα μετάφραση να συνοδεύεται από κάποιες υπο-σημειώσεις που σκοπό έχουν είτε να επεξηγήσουν κάποιες ασάφειες, είτε να συμπληρώσουν κάποιες ελλείψεις, ή και να διορθώσουν ακόμα κάποιες ανακρίβειες. Το περιεχόμενό της δεν αποτελεί κάποιο θεωρητικό μαργαριτάρι αλλά παρέχει μια καλή ευκαιρία να γνωρίσει κάποιος ένα από τα πιο ενεργά κομμάτια του ριζοσπαστικού κινήματος στις ΗΠΑ τα τελευταία 15 χρόνια (το FBI έχει χαρακτηρίσει το ELF ως το νούμερο ένα εσωτερικό εχθρό). Ακόμη, αν και απλοϊκά γραμμένη, θέτει αρκετά ζητήματα σε σχέση με την άμεση δρά-ση, τους σκοπούς και τα μέσα της, δίνοντας αφορμή για κριτικές συζητήσεις που στην ελλαδική πραγματικότητα μπορεί να φανούν εξαιρετικά χρήσιμες.

Κάνοντας χρήση αληθινής άμεσης δράσης υπό τη μορφή του οικονο-μικού σαμποτάζ, το ELF στοχεύει εκεί που οι άπληστοι πονάνε, στα πορτοφόλια τους. Προκαλώντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ζημιά, το ELF προσφέρει σε κάποιον, μεμονωμένα, τη δυνατότητα να απο-φασίσει για τα δικά του οικονομικά συμφέροντα, να σταματήσει να καταστρέφει την πλάση στο όνομα του κέρδους.

Τι είναι το Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης (ELF); 1

Το Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης (ELF) είναι μία παράνομη διεθνής οργάνωση που χρησιμοποιεί την άμεση δράση υπό τη μορφή του οικονομικού σαμποτάζ για να σταματή-σει την εκμετάλλευση και την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος.

Πως και Πότε ξεκίνησε η οργάνωση; 2

Βάσει υποθέσεων, θεωρείται ότι η οργάνωση ιδρύθηκε στις αρχές των 90’s στην Αγγλία ως παρακλάδι της Earth First!. Η ιδεολογία του ELF διαδόθηκε στη Β. Αμερική κατά τα μέσα των 90’s. Το Νοέμβριο του1997 το ELF αναλαμβάνει επίσημα την ευθύνη για την πρώτη δράση της οργάνωσης στη Β. Αμερική. Η ανάληψη ευθύνης στάλθηκε σε υποστηρι-κτές με δημόσια παρουσία οι οποίοι προώθησαν την πληροφορία στα ΜΜΕ. Στο ανακοινωθέν, το ELF αναλάμβανε την ευθύνη για την απελευθέρωση άγρι-ων αλόγων και για τον εμπρησμό ενός στάβλου του Γραφείου Διαχείρισης της Υπαίθρου (Bureau of Land Management Horse Corral) κοντά στο Burns του Όρεγκον, στις 29 Νοεμ-βρίου του 1997. Το ανακοινωθέν που δημοσιοποιήθηκε είχε ως εξής:

“Το Γραφείο Διαχείρισης της Υπαίθρου (BLM) ισχυρίζεται ότι μετακινεί τα ετερό-χθονα είδη από της δημόσιες εκτάσεις (μήπως δεν είναι και οι λευκοί Ευρωπαίοι ετερόχθονες;) αλλά κατόπιν αλλάζει στάση και επιχορηγεί τη βιομηχανία βοοει-δών και τοποθετεί χιλιάδες ετερόχθονα εξημερωμένα γελάδια σε αυτές τις ίδιες εκτάσεις……για να βοηθήσουμε στον τερματισμό της παράνομης και ανήθικης δραστηριό-τητας του BLM, της περισυλλογής δηλαδή των άγριων αλόγων από τις δημόσιες εκτάσεις και της συγκέντρωσης τους σε σφαγεία……Αυτή η υποκρισία και η γενοκτονία εναντίον των αλόγων δε θα μείνει αναπά-ντητη. Η τακτική της περισυλλογής και δημοπράτησης των άγριων αλόγων πρέπει να τερματιστεί. Η τακτική της βοσκής των αγελάδων στις δημόσιες εκτάσεις πρέπει να τερματιστεί. Η ώρα να αναλάβουμε δράση έφτασε. Από μία δημοσιογραφική έρευνα όπως η αναφορά της Assosiated Press για το BLM, μέχρι μια δράση όπως η δική μας, μπορείς να βοηθήσεις στον τερματισμό της σφαγής και στη διάσωση της Μητέρας Γης…”

1 Για ιστορικούς λόγους αξίζει να αναφέρουμε ότι το ακρωνύμιο ELF πρωτοεμφανίστηκε το 1977 από τα αρχικά της οργάνωσης Environmental Life Force. Την οργάνωση ίδρυσε ο John Hanna και όπως φαίνεται, αποτελούσε και το μοναδι-κό μέλος της. Κατά τη διάρκεια του ίδιου έτους πραγματοποίησε στην Καλιφόρνια τρεις άμεσες δράσεις, εμπρηστικές και χαμηλής έντασης βομ-βιστικές επιθέσεις, αλλά συνελήφθη στις 22 Νο-εμβρίου του 1977 στο σπίτι του. Έπειτα από μια σύντομη αυτοκριτική η οργάνωση αυτοδιαλύθηκε το 1978 και ο ιδρυτής της αποκήρυξε την άμεση δράση. Μετά την εμφάνιση του Earth Liberation Front ο John Hanna επανεμφανίστηκε και έκτοτε διεκδικεί το copyright του ακρωνυμίου ELF. Θε-ωρώντας ότι το σύγχρονο ELF αποτελεί αντίγρα-φο της δικής του οργάνωσης και έχει εμπνευστεί από τις αρχικές δικές του αντάρτικες κατευθύν-σεις, νιώθει υπόχρεος να προβαίνει σε κήρυγμα προκρίνοντας πλέον τη νόμιμη δράση και χρησι-μοποιώντας την ιστορία του και τα “λάθη” του ως παράδειγμα προς αποφυγήν για να συνετίσει όσους έχουν πάρει τον λάθος δρόμο.

2 Έπειτα από έρευνα στο διαδίκτυο και σε σχετική βιβλιογραφία προκύπτει ότι το ELF δημιουργήθη-κε το 1992 στο Brighton της Αγγλίας ως παρα-κλάδι της Earth First! όταν η τελευταία αποφά-σισε να περιορίσει τη δράση της σε νόμιμα μόνο μέσα. Η πρώτη ανακοίνωση για τη δημιουργία της οργάνωσης έγινε με ανώνυμο γράμμα το οποίο δημοσιεύθηκε στο τεύχος Σεπτεμβρίου-Οκτω-βρίου του ΄93 του περιοδικού Earth First!. Συ-γκεκριμένα αναφέρονταν ως “…ένα κίνημα από οικο-σαμποτέρς που λειτουργούν ανεξάρτητα…”


Η ενέργεια αυτή προκάλεσε καταστροφή εξοπλισμού αξίας 450.000 δολαρίων περί-που, ενώ απελευθερώθηκαν 448 άγρια άλογα και 51 γαϊδούρια. 3

Από το Νοέμβριο του 1997 έχουν πραγματοποιηθεί περισσότερες δυο ντουζίνες ση-μαντικές δράσεις του ELF στη Β. Αμερική, που από μόνες τους έχουν προκαλέσει κατα-στροφές που ανέρχονται κοντά στα 40.000.000 δολάρια.

Που εντοπίζεται γεωγραφικά η βάση του ELF;

Το ELF δεν έχει κεντρική τοποθεσία. Έχουνε καταγραφεί δράσεις του ELF σε όλη την περιφέρεια των ΗΠΑ, στον Καναδά, σε όλη την Ευρώπη και στη Ν Αμερική. Ο αριθμός των τοποθεσιών που έχει εμφανιστεί το ELF συνεχίζει να αυξάνεται. 4

Πως είναι δομημένη η οργάνωση;

Το ELF είναι οργανωμένο σε αυτόνομους πυρήνες που λειτουργούνε ανεξάρτητα και ανώνυμα τόσο μεταξύ τους όσο και με την ευρύτερη κοινωνία. Η οργάνωση δεν έχει ιεραρχική δόμηση ούτε οποιοδήποτε είδος αρχηγίας. Αντιθέτως, η οργάνωση λειτουργεί στη βάση μίας ιδεολογίας. Εάν κάποιος πιστεύει στην ιδεολογία και ακολουθεί συγκεκρι-μένες κατευθυντήριες γραμμές μπορεί να πραγματοποιήσει δράσεις και να γίνει κομμάτι του ELF.

Αυτή η δομή πυρήνων έχει αποδειχθεί υπερβολικά αποτελεσματική στη διασφάλιση της διατήρησης (συνέχισης) της οργάνωσης με τις ελάχιστες συλλήψεις. Οι δυνάμεις της τάξης, ιδιαίτερα στη Β. Αμερική, είναι εκπαιδευμένες να αναγνωρίζουν και να ασχολούνται με οργανώσεις που έχουν αρχηγό, ιεραρχία και κεντρικά κλιμάκια. Το ELF δεν εμπεριέχει τίποτα από αυτά. Χάρη στην αυτόνομη και παράνομη μορφή των πυρήνων του ELF, μια ενδεχόμενη διείσδυση χαφιέ σε έναν πυρήνα δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα σταματήσει όλο το κίνημα. Εάν συλληφθεί κάποιος μεμονωμένα ή ακόμη και εάν ένας ολόκληρος πυρήνας εξαρθρωθεί από τις αρχές, άλλοι μεμονωμένα ή σε πυρήνες θα είναι ελεύθεροι να συνεχίσουν τη δουλειά τους αφού λειτουργούνε ανεξάρτητα και αανώνυμα αναμεταξύ τους. 5

Η οργάνωση σε πυρήνες είναι ένας τύπος αντάρτικης τακτικής που έχει χρησιμοποι-ηθεί επιτυχώς από διάφορα κινήματα παγκοσμίως ανά τα χρόνια. Μπορεί να αποδειχθεί επιτυχής τακτική όταν χρησιμοποιείται κατάλληλα ενάντια σε μεγαλύτερη στρατιωτικά δύ-ναμη.

Πόσα μέλη έχει το ELF;

Είναι συνώνυμο του αδύνατου η προσπάθεια να καθοριστεί ο αριθμός των μελών του ELF διεθνώς ή έστω και από χώρα σε χώρα. Από το 1997 οι δράσεις του ELF στις ΗΠΑ,

που διαχωρίζεται από “…το βρετανικό EF! κίνημα που προσανατολίστηκε αποκλειστικά σε δημόσι-ες άμεσες δράσεις.” Το όνομα προήλθε από την παραλλαγή του Animal Liberation Front καθώς εμφανίζονται αρκετές ομοιότητες στην τακτική και την ιδεολογία των δύο οργανώσεων. Στο προα-ναφερθέν γράμμα όμως, αναφέρεται ρητά και μια ουσιαστική διαφορά μεταξύ των δύο οργανώ-σεων, καθώς “…οι πυρήνες του ELF, για λόγους ασφαλείας, εργάζονται χωρίς να ενημερώνουν τον τύπο και δεν αναλαμβάνουν δημόσια ευθύνη για τη δράση ”. Η δημοσιοποίηση των δράσεων γίνεται μέσω των περιοδικών EF! και Do or Die καθώς επίσης και σε συναντήσεις ή δημόσιες δράσεις του ριζοσπαστικού οικολογικού κινή-ματος. Η τακτική αυτή ακολουθείται από το ELF μέχρι το ΄96, έτος από το οποίο και μετά στα-ματάει φαινομενικά η δραστηριοποίησή του ELF στην Αγγλία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σταμα-τάνε και τα οικο-σαμποτάζ τα οποία, αντιθέτως, πραγματοποιούνται ακόμα. Η ιδεολογία του ELF μετανάστευσε λοιπόν από την Αγγλία στις ΗΠΑ μεταξύ ΄93-΄94. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση της Judi Bari, πρωτεργάτριας της Earth First! Β. Αμερικής, στο τεύχος του ομώνυμου περιοδικού του Φλεβάρη του ΄94 όπου επισημαίνει την επι-λογή της οργάνωσης να περιοριστεί σε νόμιμα και αποδεκτά μέσα αφήνοντας τις παράνομες δράσεις πέραν των ειρηνικών διαδηλώσεων για το ELF.

3 Στην πραγματικότητα η συγκεκριμένη δράση είναι η πρώτη της οποίας η ανάληψη ευθύνης δημοσιοποιείται ευρέως. Πριν από αυτήν έχουν προηγηθεί άλλες δράσεις που είτε απλώς υπο-γράφονται από το ELF με σπρέι πλησίον του χώ-ρου όπου έλαβε χώρα το σαμποτάζ, είτε τα μέσα με τα οποία δημοσιοποιείται είναι περιορισμένα. Μάλιστα στις 21 Ιουλίου του ίδιου έτους είχε προ-ηγηθεί ο θεαματικός εμπρησμός του σφαγείου αλόγων στο Cavel West του Όρεγκον που προ-κάλεσε καταστροφές ύψους ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Η πρώτη επίσημα καταγεγραμμένη δράση του ELF είναι ο εμπρησμός ενός φορτηγού της Δασικής Υπηρεσίας στις 28 Οκτωβρίου του 1996 στο Ντιτρόιτ του Όρεγκον. Δύο μέρες μετά, εμπρησμός καταστρέφει ολοσχερώς τις εγκατα-στάσεις της Δασικής Υπηρεσίας στο Eugene του Όρεγκον και πάλι, με το ύψος των καταστροφών να ανέρχονται στα 5,3 εκατομμύρια δολάρια. Οι αρχές αποδίδουν και αυτήν την ενέργεια στο νεο-εμφανισθέν ELF. Χαρακτηριστικό της πρώτης αυ-τής περιόδου είναι ότι όλες οι δράσεις γίνονται με κοινή ανάληψη ευθύνης από το ELF και το Animal Liberation Front, γεγονός που ενισχύει τη διαπί-στωση για τη συγγένεια που χαρακτηρίζει τις δύο αυτές οργανώσεις. Ουσιαστικά το ELF αναλαμ-βάνει αυτόνομα ευθύνη μόλις τον Οκτώβριο του 1998 με τον εμπρησμό του χιονοδρομικού Vail, δράση στην οποία θα γίνει εκτεταμένη αναφορά στη συνέχεια αφού πρόκειται για τη διασημότερη ίσως δράση της οργάνωσης.

4 Στον ελλαδικό χώρο είναι καταγεγραμμένη μία δράση του ELF στις 10 Οκτωβρίου του 2005, που αφορούσε εμπρησμό ειδικά εξοπλισμένου βαν της εταιρείας Pioneer hi-Breed Hellas, θυγατρικής της Dupont, που ήταν σταθμευμένο έξω απότα γραφεία της, στην εθνική οδό Θεσσαλονίκης-Μουδανιών. Απόσπασμα της προκήρυξης δημο-σιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία και συσχέτιζε την


Ποια είναι η ιδεολογία του ELF;

Στην καρδιά του ELF βρίσκεται η ιδεολογία του. Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως η οργάνωση δεν έχει κανένα είδος ιεραρχίας ή φυσικής αρχηγίας αλλά αντιθέτως περιστρέφεται γύρω από μια ιδεολογία. Η ιδεολογία είναι το κλειδί για την ύπαρξη, το σκοπό και τη μακροβιότητα της ομάδας. Ποια είναι αυτή λοιπόν;

Το ELF αντιλαμβάνεται ότι η καταστροφή της πλάσης δεν είναι απλώς ένα τυχαίο συμβάν αλλά μια εσκεμμένη πράξη βίας που εκτελείται από όσους δεν ενδιαφέρονται για τίποτα περισσότερο παρά για την επιδίωξη ακραίου οικονομικού κέρδους με κάθε κόστος. Έχοντας αυτήν τη διαπίστωση κατά νου, το ELF υποστηρίζει ότι είναι απλά λογικό να εργάζεσαι με σκοπό να αποτρέψεις το κίνητρο του κέρδους να δολοφονεί τη γη και όλη τη ζωή επάνω σε αυτή.

Οποιοσδήποτε επιθυμεί να δημιουργήσει πραγματική, θετική, κοινωνική και πολιτική αλλαγή πρέπει να ανατρέξει σε προηγούμενες απόπειρες μέσα στο ρου της ιστορίας για να μάθει τι απέδωσε, τι όχι, και τι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ώστε να βοηθήσει τη συγκεκριμένη επιδίωξη. Η άρνηση να κάνεις αυτήν την αναδρομή αποτελεί επίσης και άρνηση να πάρεις μια ειλικρινή απόφαση ζωής στην κατεύθυνση της δικαιοσύνης και της προστασίας της ζωής επάνω σε αυτόν τον πλανήτη.

Το ELF αναγνωρίζει ότι το κοινό οικολογικό κίνημα έχει αποτύχει οικτρά στις προσπάθειές του να επιφέρει τα απαραίτητα μέτρα προστασίας ώστε να τερματιστεί η καταστροφή της ζωή επάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Τα επιτρεπόμενα από το κράτος μέσα κοινωνικής αλλαγής από μόνα τους σπάνια έχουν, και ούτε θα έχουν ποτέ, οποιαδήποτε επίδραση στην προσπάθεια απόκτησης των επιθυμητών αποτελεσμάτων. Αυτό οφείλεται στο εμφανές γεγονός ότι τα νόμιμα μέσα διαμαρτυρίας με στόχο την επίλυση επιμέρους παραπόνων δεν καταφέρνουν τίποτα περισσότερο από το να ενδυναμώνουν το ίδιο το σύστημα που αποτελεί τη ρίζα του προβλήματος. Το κρατικό σύστημα δεν πρόκειται να επιτρέψει καμία αλλαγή εντός του, εκτός και αν η κρατική δομή, οι μεγάλες επιχειρήσεις και εν κατακλείδι η κυρίαρχη καταναλωτική κοινωνία νιώσει ότι η αλλαγή είναι πραγματικά απαραίτητη. Όμως, είναι αυτή η ίδια κρατική δομή, οι ίδιες μεγά-λες επιχειρήσεις και η ίδια καταναλωτική κοινωνία που είναι οι άμεσοι υπεύθυνοι για την καταστροφή της ζωής επάνω στον πλανήτη στο όνομα του κέρδους. Όταν μάλιστα οι συγκεκριμένοι θεσμοί έχουν επανειλημμένα αποδείξει την προτεραιότητα που επιδεικνύουν στο χρηματικό κέρδος έναντι της ζωής, αποτελεί απόλυτη ηλιθιότητα η επιμονή να τους εκλιπαρείς ευγενικά για μεταρρύθμιση ή επανάσταση. Οι καταστάσεις πρέπει να περάσουν στα χέρια αυτών των ανθρώπων που θα χρειαστεί όλο και περισσότερο να αφήσουν πίσω την απο-δοχή σε αυτό το δίκαιο της κοινωνίας για να επιβάλλουν το δίκαιο της φύσης.

Ένας ορισμός του δικαίου της φύσης παραπέμπει στην εξάρτησή μας από τα στοιχεία του φυσικού περιβάλλοντος που επιτρέπουν στην πλάση να υπάρχει. Πρωταρχικά καθαρό αέρα, καθαρό νερό και καθαρό υπέδαφος. Καθαρός αέρας χρειάζεται για να μπορεί η πλάση να αναπνέει, καθαρό νερό χρειάζεται για να μπορεί η πλάση να πίνει και καθαρό υπέδαφος χρειάζεται για να φυτρώνει τροφή ώστε η πλάση να μπορεί να τρέφεται.

Ιδιαίτερα με την εμφάνιση της βιομηχανικής επανάστασης ο δυτικοποιημένος τρόπος ζωής υφίσταται κατά πλήρη παράβαση του

την επίθεση με το ζήτημα των μεταλλαγμέ-νων(πηγή indymedia). Επίσης έχουν πραγματο-ποιηθεί αρκετές δράσεις που τα χαρακτηριστικά και το περιεχόμενο τους συγγενεύουν με του ELF και θα χωρούσαν στην πλατφόρμα που θέτει χω-ρίς όμως να το επικαλούνται.

5 Δυστυχώς, μερικά χρόνια μετά την έκδοση του συγκεκριμένου μανιφέστου η ιστορία κατέρριψε με το χειρότερο τρόπο αυτόν τον ισχυρισμό. Στις 7 Δεκέμβρη του 2005 το FBI εξαπέλυσε μία οργα-νωμένη κατασταλτική εκστρατεία με την κωδική ονομασία “Operation Backfire”. Το αποτέλεσμα ήταν ένα κύμα συλλήψεων δεκάδων ανθρώ-πων και την εξάρθρωση αρκετών πυρήνων του ELF. Περισσότερα στοιχεία για την επιχείρηση “Operation Backfire” και τους συλληφθέντες θα ακολουθήσουν σε παράρτημα που θα συμπληρώ-σει την μετάφραση.

Οι εγκαταστάσεις του σφαγείου στο Cavel West µετά την επίσκεψη του ELF

έχουν αυξηθεί σταθερά και έχουν εμφανιστεί σε έναν διαρκώς αυξανόμενο αριθμό δια-φορετικών γεωγραφικών τόπων. Επομένως μπορούμε να υποθέσουμε με ασφάλεια ότι η οργάνωση συνεχίζει να αυξάνεται σε μέγεθος.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνειδητοποιούν την ανησυχητική κατάσταση του πε-ριβάλλοντος και τη συνεχή εκμετάλλευση των ανθρώπων, αλλά και της πλάσης γενικότερα από άπληστους που το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι να εμφανίζονται περισσό-τερα ψηφία στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι νιώθουν διαρκώς όλο και περισσότερο απογοητευμένοι από τα κορεσμένα, κρατικώς αποδεκτά νόμιμα μέσα κοινωνικής αλλαγής επειδή απλούστατα από μόνα τους δεν αποδίδουν.

Αν οι άνθρωποι ενδιαφέρονται σοβαρά για τον τερματισμό της καταστροφής και της εκμετάλλευσης όλων των μορφών ζωής στον πλανήτη, τότε πρέπει εξίσου σοβαρά να αναγνωρίσουν την ανάγκη μιας εκστρατείας πραγματικής άμεσης δράσης και την ανάγκη της προσωπικής τους ανάμιξης σε αυτήν.

Ένας πυρήνας του ELF μπορεί να αποτελείται από λίγους μόνο ανθρώπους που έχουν την ικανότητα να προκαλέσουν τεράστια ποσά οικονομικής καταστροφή με μία μόνο ενέρ-γεια. Δε χρειάζεται κάποιος να είναι ειδικά εκπαιδευμένος για να συμμετέχει στο ELF. Αρκούν άτομα που ενδιαφέρονται για τη ζωή στον πλανήτη στο βαθμό που να θέλουν να αναλάβουν δράση για την προστασία της. Η προστασία του περιβάλ-λοντος είναι θέμα αυτοάμυνας και οι δράσεις του ELF είναι η φυσική απάντηση στις υπερβολικά αληθινές απειλές για τη ζωή επάνω στη γη.

Είναι το ELF πρωταρχικά μία οικολογική οργάνωση;

Η οργάνωση είναι μία οικολογική ομάδα που όμως αντιλαμβάνεται τα πραγ-ματικά αίτια δολοφονίας και καταστροφής της πλάσης. Συνεπώς δεν είναι αρ-κετό να ασχολείται μόνο με αποκομμένα οικολογικά ζητήματα αλλά επιπλέον πρέπει στοχεύονται (να μπαίνουν στο στόχαστρο) το καπιταλιστικό κράτος και τα σύμβολα προπαγάνδας του. Θα ήταν μάλλον πιο ρεαλιστικό αν χαρακτηρίζα-με την οργάνωση ως μία οργάνωση που εργάζεται για την προστασία όλης της ζωής απάνω στον πλανήτη.


σικού δικαίου. Υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στο να δραστηριοποιείσαι για την άμεση επιβίωση του εαυτού σου, της οικογέ-νειας σου και της άμεσης κοινότητας σου, με το να δραστηριοποιείσαι με σκοπό τη συσσώρευση πλούτου και την επίδειξη δύναμης και κυριαρχίας σε βάρος, και αρκετές φορές με κόστος τις ζωές, των άλλων. Ναι, ο καθένας θα πρέπει να έχει πρόσβαση στις βασικές ανάγκες για την επιβίωση, ένα κατάλληλο (όχι μόνο για σένα αλλά και για το φυσικό περιβάλλον) κατάλυμα, πρόσβαση σε υγιεινή τροφή (όχι μόνο για σένα αλλά και για το φυσικό περιβάλλον, αποτελούμενη από ντόπια και οργανικής καλλιέργειας αγαθά, προϊόντα βιώσιμων και εναλλακτικών τεχνικών χωρίς γενετική τροποποίηση), πρόσβαση σε σωστή υγειονομική περίθαλψη και ούτω καθεξής. Αλλά δεν υπάρχει άλλη δικαιολογία, πέραν της ατόφιας απληστίας και ιδιοτέλειας, που να δικαιολογεί την επιθυμία περισσότερων από όσα χρειάζεσαι για να ζήσεις μία ελεύθερη και ευτυχισμένη ζωή. Η πλειοψηφία του άπληστα συσσωρευμένου χρηματικού πλούτου παράγεται σε βάρος άλλων, είτε πρόκειται για ανθρώπους και λοιπά ζώα ή για το φυσικό περιβάλλον.

Η ιδεολογία του ELF θεωρεί ότι τα διάφορα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα σήμερα δεν είναι τίποτα άλλο παρά συμπτώματα που προκαλούνται από ένα μεγαλύτερο συνολικό πρόβλημα. Επομένως, κατά μια έννοια, το να εργάζε-σαι επάνω σε ξεχωριστά ζητήματα απονομής δικαιοσύνης είναι σαν να επιχειρείς να αδειάσεις το νερό από ένα βυθιζόμενο πλοίο με το κουταλάκι του τσαγιού. Εάν σοβαρά επιθυμείς να αποτρέψεις τη βύθιση του πλοίου, τότε η μόνη σοφή κίνηση θα ήταν να εντοπίσεις την τρύπα και να τη σφραγίσεις. Ο μόνος τρόπος για να σταματήσεις τα συμπτώματα του προβλήματος είναι να διακρίνεις την κύρια ρίζα του και να εργαστείς άμεσα για την καταστροφή της.

Η ιδεολογία του ELF υποστηρίζει ότι είναι κυρίως η κοινωνική και πολιτική ιδεολογία που διέπει τις δυτικοποιημένες χώρες αυτή που προκαλεί τις ποικίλες αδικίες επί του πλανήτη και σε τελική ανάλυση την καταστροφή της πλάσης. Αυτή η ιδεολογία είναι ο καπιταλισμός και οι αντιλήψεις που επιτρέπουν την ύπαρξή του. Ο καπιταλισμός και (αυτό που για χρόνια στις ΗΠΑ αναφέρουμε ως) το Αμερικάνικο Όνειρο έχουν μακράν λειτουργήσει ως σύμβολα μιας μορφής οικονομικής ευκαιρίας και ελευθερίας. Η ιδέα ότι ανεξάρτητα από το ποιος είσαι, εάν δούλεψες σκληρά σε όλη σου τη ζωή, θα μπορούσες και εσύ να έχεις έναν ή μία τέλειο σύζυγο, τα 2,3 παιδιά, καινούργια BMW, το παραθαλάσσιο σπίτι στο Μαούι μαζί με ένα ρετιρέ στη Νέα Υόρκη και ένα καλό κομπόδεμα από μετρητά για να τα σπαταλήσεις.

Αυτό που δεν ειπώθηκε και ούτε έχει ακόμα ειπωθεί στα εκατομμύρια που κυνηγούν το Αμερικάνικο Όνειρο είναι ότι το όνειρο έχει το τίμημα του, πάντα είχε και πάντα θα έχει. Αυτό το τίμημα αποτελείται από τα πάντα. Εκμετάλλευση της δουλικής εργασίας, ρίψη τοξικών αποβλήτων στον υδροφόρο ορίζοντα, δολοφονίες ανθρώπων που αγωνίζονται για δικαιοσύνη, καταστροφή πολιτισμών, καταστροφή οικοσυστημάτων, εκμετάλλευση και καταπίεση οποιουδήποτε αποτελεί απειλή ενόχληση ή εμπόδιο στο δρόμο προς τα πλούτη.

Δεν έχει επίσης αποκαλυφθεί σε αυτούς που αναζητούν ισχύ και πλούτο, ότι οι υλικές κατακτήσεις που αντιπροσωπεύουν το Αμερι-κάνικο Όνειρο δεν μπορούν να αγοράσουν την ευτυχία. Η αναζήτηση οικονομικού κέρδους έχει αφήσει πίσω της εκατομμύρια ανθρώπων να υποφέρουν από κατάθλιψη και άλλες ασθένειες, έχει υπάρξει η αιτία για αναρίθμητες αυτοκτονίες και δολοφονίες, για το τέλος των κοινοτικών και οικογενειακών δομών, οδηγώντας ή είναι τουλάχιστον μερικά υπεύθυνη για τέτοιες θηριωδίες όπως τα πολυάριθμα μα-κελειά σε σχολεία. Αληθινός πλούτος και πραγματική ευτυχία πηγάζουν από μια καλή υγεία, μια δυνατή κοινότητα, από την επίγνωση της ιστορίας του λαού σου και της θέσης σου στον κόσμο, και με το να ζεις μια ρεαλιστική ζωή, έχοντας συναίσθηση του τι σημαίνει να είσαι ζωντανός και του να ζεις μια ζωή η οποία δεν είναι αμετάκλητα επιβλαβής για τις άλλες μορφές ζωής ή το φυσικό περιβάλλον.

Η διατύπωση που αληθινά συμβολίζει την αναφορά στο δυτικοποιημένο κόσμο (ειδικά τις ΗΠΑ) είναι μηλόπιτα, μπέιζμπολ και πήδα καθένα και καθετί μπορείς, ώστε να βγάλεις κέρδος. Ακούγεται παράλογο; Ρώτα τις τεράστιες εκτάσεις τροπικών δασών και αρχέγονης φύσης περιοχών ποιος τις κατέστρεψε. Ρώτα τον ήλιο γιατί η διαδρομή του προς τη γη παρεμποδίζεται κατά μακράν λιγότερο εξαιτίας της εξασθένησης του στρώματος του όζοντος. Γιατί συνέβη αυτή η εξασθένηση; Ρώτα τους κατοίκους του Μπούρμπανκ της Καλιφόρνιας πόσο απολαμβάνουν το χρώμιο στο πόσιμο νερό τους. Γιατί και πως βρέθηκε εκεί πέρα; Ρώτα τις οικογένειες των δολοφονημένων ατόμων γιατί όταν πήραν θέση εναντίον εταιριών όπως η Shell και η Chevron δολοφονήθηκαν. Ρώτα τις πάμπολλες φυλές ιθαγενών της Αμερικής ποιος ήταν αυτός που δολοφόνησε τις οικογένειές τους και σχεδόν κατέστρεψε τους πολιτισμούς τους. Ρώτα τους απογόνους των μαύρων σκλάβων γιατί η δουλεία ήταν νόμιμη χρόνια πριν; Ρώτα ένα Ιρακινό πολίτη γιατί η κυβέρνηση των ΗΠΑ συνεχίζει να βομβαρδίζει τη χώρα σκοτώνοντας αθώους ανθρώπους. Ρώτα τα υψηλόβαθμα στελέχη της General Motors Corporation, της Ford και των λοιπών γιατί έγινε ο Πόλεμος του Κόλπου. Ρώτα τα υψηλόβαθμα στελέχη της General Electric ποιος είναι αυτός που έχει επωφεληθεί απίστευτα από σχεδόν κάθε πόλεμο που έχει διενεργηθεί ανά τον πλανήτη. Αυτό είναι αληθινή βία. Αυτό είναι αληθινή αδικία. Αυτό πρέπει να σταματήσει με κάθε αναγκαίο μέσο.

Το ELF συνειδητοποιεί ότι το κίνητρο του κέρδους, δημιουργημένο και ενισχυμένο από την καπιταλιστική κοινωνία, καταστρέφει όλη τη ζωή επάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Ο μόνος τρόπος, τη δεδομένη χρονική στιγμή, για να σταματήσει αυτή η διαρκής καταστροφή της πλάσης είναι με κάθε αναγκαίο μέσο να αποτραπεί στο κίνητρο του κέρδους να σκοτώνει.

Κάνοντας χρήση αληθινής άμεσης δράσης υπό τη μορφή του οικονομικού σαμποτάζ, το ELF στοχεύει εκεί που οι άπληστοι πονάνε, στα πορτοφόλια τους. Προκαλώντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ζημιά, το ELF προσφέρει σε κάποιον, μεμονωμένα, τη δυνατότητα να αποφασίσει για τα δικά του οικονομικά συμφέροντα, να σταματήσει να καταστρέφει την πλάση στο όνομα του κέρδους.

Ο καπιταλισμός σαν στόχος δεν είναι εύκολα αναγνωρίσιμος εξαιτίας του ότι είναι περισσότερο μια ιδεολογία παρά ένα χειροπιαστό αντικείμενο. Αλλά μορφές και σύμβολα του καπιταλισμού μπορεί να χτυπηθούν επιτυχώς ώστε να επηρεαστεί πάρα πολύ ο αντίκτυπος που το καπιταλιστικό σύστημα έχει επάνω στη ζωή. Αυτά τα σύμβολα και οι μορφές μπορεί να πάρουν το σχήμα ατόμων, επιχειρήσεων, κυβερνητικών και μη κυβερνητικών οργανισμών και αντικειμένων που βοηθούν στην καταστροφή της πλάσης και/ή στη διάδοση της κα-ταστρεπτικής προπαγάνδας του Αμερικάνικου Ονείρου. Η λίστα είναι ατέλειωτη αλλά θα μπορούσε να περιλαμβάνει σύμβολα, στις ΗΠΑ, όπως το Mount Rushmore, το Άγαλμα της Ελευθερίας, τη Disney, τη Wall Street, κτλ.

Οποιοσδήποτε και αν είναι ο στόχος, η ιδεολογία του ELF προάγει την αποδοτικότητα και την αποτελεσματικότητα. Προάγει την αντίληψη να επιλέγεις τον όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερο στόχο και να χρησιμοποιείς αυτές τις στρατηγικές και τακτικές ώστε να επιφέρεις τη μεγαλύτερη δυνατή οικονομική καταστροφή. Επιπλέον, προωθείται η αντίληψη της εντεινόμενης διαδικασίας ώστε να δημι-ουργηθεί ένα πραγματικό κίνημα το οποίο θα συνεχίζει να αυξάνεται ώστε να σταματήσει επιτυχώς την καταστροφή της πλάσης. Όλο και περισσότερες δράσεις πρέπει να διενεργούνται από το ELF έτσι ώστε η επιτυχία αυτή να γίνει πραγματικότητα.


Νέα από εδώ

τον ρώτησε με ποιο δικαίωμα και ποια εξουσιοδότηση της κλέβει το μισθό, τη σύνταξη των γονιών της, το μέλλον των παιδιών της. Αργότερα άλλοι θαμώνες άρχισαν να του ζητάνε το λόγο, να τον αποκαλούν δοσίλογο και να του εξηγούν ότι είναι ανεπιθύμητος ανάμεσά τους. Ο Γ. Κουτρουμάνης αρχικά ρώτησε τη γυναίκα για το επάγγελμά της, λες και δεν ξέρει ότι με τα μέτρα και τους νόμους που ψη-φίζουν, αφαιρούν δικαιώματα από όλους τους εργαζόμενους, χτυπάνε όλη την κοι-νωνία. Στη συνέχεια άκουγε με σκυμμένο το κεφάλι αλλά ένας παρατρεχάμενός του που καθόταν στο ίδιο τραπέζι, προκαλού-σε τους πολίτες και μάλιστα έβρισε χυδαία κάποιες γυναίκες που διαμαρτύρονταν. Το επεισόδιο κράτησε για ώρα και η ένταση ανέβηκε. Να θυμίσουμε ότι ο Κουτρουμά-νης ήταν συνδικαλιστής και μάλιστα μέλος της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ και μεταλλάχτη-κε σε υφυπουργό εργασίας και δήμιο των εργαζομένων που μέχρι πριν λίγο καιρό υποτίθεται ότι εκπροσωπούσε! Όχι απλά δοσίλογος λοιπόν αλλά και γενίτσαρος. Πάντως αναμένεται όλο και πιο δύσκολη η ζωή των κυβερνητικών στελεχών και όποιων κάθε φορά που σηκώνουν το χε-ράκι τους καταδικάζουν και φτωχαίνουν εκατομμύρια ανθρώπους”. Από ανάρτηση στο Indymedia.

- Στις 9 Αυγούστου εκκενώνεται κατάλη-ψη στέγης στη Θεσσαλονίκη μετά από δυ-σανάλογα μεγάλη αστυνομική επιχείρηση. Ασφαλίτες, ζητάδες, μία πράσινη διμοιρία ΜΑΤ όλοι αυτοί για την εκκένωση ενός σπιτιού στο οποίο μάλιστα δε βρισκόταν κανείς. Χαρακτηριστικό της υπόθεσης είναι το γεγονός ότι πραγματοποιήθη-κε εξονυχιστικός έλεγχος του σπιτιού κατά τον οποίο χρησιμοποιήθηκαν και δύο σκυλιά και έγινε λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων από κινητά και ακίνητα αντικείμενα. Πρακτικές, το λιγότερο, κατοχικές.

- Παρασκευή 13 Αυγούστου και ώρα 8 μμ σε λεωφορείο στην Αθήνα ένας 44χρονος άνδρας ονόματι Ανδρέας Μπάστας άρχισε να επιτίθεται με ρατσιστικά σχόλια και βρισιές (τύπου ‘Που είναι το εισιτήριο σου βρωμιάρα; Να πας στη χώρα σου στους αράπηδες! Θα σε γαμήσω’ κ.α.) σε

μία μικρόσωμη αφρικανή γυναίκα που μόλις είχε επιβιβαστεί. Η γυναίκα δεν αντιδρούσε και μαζευόταν τρομοκρατημέ-νη ενώ κανένας από τους επιβάτες δεν αντιδρούσε. Για 5’ ο ρατσιστής συνέχισε να της φωνάζει και να την πλησιάζει απειλητικά μέχρι που την στρίμωξε σε μία γωνία. Τότε ένας 21χρονος του φώναξε να την αφήσει αμέσως και ότι δεν είναι ελεγκτής, τότε ο ρατσιστής πλησίασε επιθετικά τον νεαρό και η λογομαχία κατέληξε σε επίθεση του φασίστα με γροθιές όπου ο φασίστας έβριζε και κρατούσε τον νεαρό από τα μαλλιά στο πάτωμα για 5’-10’. Τον κλότσαγε επιφέ-ροντάς του θλάσεις στον αυχένα, ελαφρά διάσειση, μώλωπες στο πρόσωπο και κεφάλι και μια βαθιά δαγκωνιά στο χέρι του νεαρού. Ο οδηγός άνοιξε τις πόρτες για να κατέβουν οι επιβάτες και δεν βοή-θησε παρά τις εκκλήσεις το νεαρού αλλά μόνο 10’ μετά, όταν σταμάτησε το όχημα και φώναξε την αστυνομία. Ο 21χρο-νος και ο Μπάστας (πρώην σεκιούριτι) μεταφέρθηκαν στο ΑΤ Κυψέλης όπου και κρατήθηκαν διότι μετά την καταγγελία για ξυλοδαρμό του νεαρού, ο μυθομανής Μπάστας έπλασε ιστορίες παρακολουθή-σεων και κλοπών όπου εκείνος φερόταν ως αστυνομικός-σωτήρας των επιβατών. Ο φασίστας Ανδρέας Μπάστας αφέθηκε ελεύθερος την επομένη και είναι σίγου-ρο ότι θα ξαναεπιτεθεί σε αλλοδαπούς με παρόμοιο τρόπο. Το γεγονός είναι καταγεγραμμένο και η δίκη θα οριστεί για Σεπτέμβριο.

- Μετά από 35 μέρες απεργίας πείνας στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου, 4 Ιρανοί πρόσφυγες, πρώην μέλη γνωστής πολι-τικής οργάνωσης του Ιράν, διεκδικώντας τη χορήγηση ασύλου νίκησαν στον αγώνα τους. Η δευτεροβάθμια επιτροπή ασύλου τους έδωσε το πολυπόθητο πολιτικό άσυ-λο. Νωρίτερα, ο ένας από τους απεργούς πήγε στο νοσοκομείο για τρίτη φορά ενώ μετά την δικαίωσή τους πήγαν όλοι καθώς ήταν σε άθλια κατάσταση.

- “Στις 17 Ιουνίου αποδοκιμάστηκε έντονα από δικηγόρους ο Γεν. Γραμ. του Υπουργείου Δικαιοσύνης Γ. Δημήτραι-νας, όταν έβγαινε από το Βελλίδειο στην Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγο-ρικών Συλλόγων. Το κράξιμο έφθασε μέχρι το δρόμο. Την ίδια ημέρα ομάδα δικηγόρων της Επιτροπής Αγώνα και της Εναλλακτικής αφαίρεσε το λόγο από την υφυπουργό Τζάκρη και διάβασε προ-κήρυξη στα αγγλικά, στο Διαβαλκανικό Συνέδριο Δικηγόρων. Εντυπωσιάζει η αποδοχή και το χειροκρότημα των παρευρισκομένων στο τέλος της προκή-ρυξης. Στις 28 Ιουνίου ο Βενιζέλος και η Διαμαντοπούλου δέχθηκαν μπουκάλια και αυγά, όταν προσέρχονταν σε παρουσίαση βιβλίου”. Από το μπλόγκ της εναλλακτικής πρωτοβουλίας δικηγόρων Θεσσαλονίκης.

- Κομμάτι απο ανακοίνωση της κατάληψης Λέλας Καραγιάννη: “Τη νύχτα της Πέμπτης 8 Ιούλη, στις 2 π.μ., λίγες ώρες πριν από την απεργιακή πορεία, ισχυρές αστυ-νομικές δυνάμεις περικύκλωσαν χωρίς προφανή λόγο το κατειλημμένο κτίριο επί της οδού Λέλας Καραγιάννη 37 στην Κυ-ψέλη, αποκλείοντας τους γύρω δρόμους. Η κατάληψη τέθηκε σε καθεστώς αποκλεισμού, απειλούμενη για ώρες με εισβολή, ενώ είχε δοθεί εντολή σύλληψης οποιουδήποτε επιχειρούσε να βγει ή να μπει στο κατειλημμένο κτίριο. Πολλές εξακριβώσεις, ακόμα και προσαγωγές έγιναν σε διερχόμενα άτομα, περίοικους ή περαστικούς στους δρόμους γύρω από την κατάληψη. Τελικά η ασφυκτική πολιορκία της κατάληψης έληξε, με την αποχώρηση των αστυνομικών δυνάμεων στις 5 π.μ. τα χαράματα, το ίδιο ξαφνι-κά όπως άρχισε. Ανεξάρτητα από τους άδηλους σκοπούς και σχεδιασμούς αυτής της αστυνομικής επιχείρησης, το γεγονός είναι ότι ένας ακόμα χώρος αγώνα και μια ακόμη ομάδα αγωνιζόμενων ανθρώπων βρέθηκαν στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας”.

- “Δυσάρεστη ήταν η βραδινή έξοδος στις 13/7 του υφυπουργού εργασίας Γ. Κου-τρουμάνη σε γνωστή ταβέρνα των Αμπε-λοκήπων στην Αθήνα. Αρχικά μια γυναίκα


Οι χαμαιλέοντες της διπλωματίας στο λαβύρινθο της Μέσης Ανατολής

Το σύμπλεγμα των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των κρατών της μέσης ανατολής αλλά και αυτών των οποίων τα συμφέροντα σχετίζονται άμεσα μαζί τους, θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ένα κουβάρι του οποίου η άκρη δεν είναι δυνατόν να βρεθεί. Συνώνυμο του περίπλοκου και του άλυτου, το μεσανατολικό ζήτημα είναι ένας πολύ καλός οδηγός για να αντιληφθεί κανείς τους τρόπους με τους οποίους παράγεται η διεθνής πολιτική και ρυθμίζεται η καπιταλιστική οικονομία αλλά αποτελεί παράλληλα και το σύγχρονο παράδειγμα της επεκτατικότητας της δυτικής κυριαρχίας. Εμείς, από τη θέση που βρισκόμαστε, θα προσπαθήσουμε να ξηλώσουμε μια κλωστή από αυτό το κουβάρι και να αρχίσουμε από εκεί να τραβάμε, όχι σε μια προσπάθεια να το ξεμπλέξουμε, μα θέλοντας να ψάξουμε λίγο πιο βαθιά μέσα του. Ξεκινάμε λοιπόν από το ρόλο της Ελλαδάρας ώστε να ερευνήσουμε από εκεί τους συσχετισμούς που έχουν οδηγήσει σε αυτή την ένταση. Και γιατί διαλέγουμε την Ελλαδάρα; Όταν κατεβήκαμε στους δρόμους μετά τη σφαγή που ακολούθησε την απόβαση του ισραηλινού στρατού στο Μαβί Μαρμαρά, αυτό που μας προβλημάτισε περισσότερο ήταν η αποκλειστική στοχοποίηση του ισραηλινού κράτους όπως και τα αιτήματα προς το ελληνικό κράτος για διακοπή των διπλωματικών σχέσεων που έχει αναπτύξει (και με το παραπάνω) με αυτό. Θεωρούμε άστοχο το να προσπαθεί κανείς να εντοπίσει το κακό κράτος μέσα σε αυτή την ιστορία, πράγμα που προϋποθέτει πως θα υπάρχουν ανάλογα και τα καλά κράτη τα οποία μέσω της διπλωματίας θα ασκήσουν την ανάλογη πίεση για να ρυθμίσουν την κατάσταση. Το μόνο που τα κράτη έχουν να ρυθμίσουν είναι η διαχείριση των συμφερόντων τους και η εδραίωση της συγκεντρωτικής κυριαρχίας τους. Δεν πρόκειται να κρίνουν τους αγώνες των ανά τον κόσμο αντιστεκόμενων ανθρώπων και να φροντίσουν ώστε να αποδοθεί κοινωνική δικαιοσύνη. Εδώ που τα λέμε βέβαια, ακόμα και αν αυτές ήταν οι βλέψεις τους, δε θα τους αναγνωρίζαμε αυτή την ιδιότητα. Αντί λοιπόν να ζητάμε από το ελληνικό κράτος να δώσει ένα μάθημα ανθρωπιστικού ήθους, προτιμάμε να δούμε με ποιον τρόπο έχει και αυτό, μεταξύ αρκετών άλλων, λερωμένα τα χέρια του.

Αντικαθιστώντας την Τουρκίααγώνας για την κυριαρχία στο Αιγαίο

Στις 31 Μαΐου και στο άκουσμα της σφαγής στο Μαβί Μαρμαρά, η ελληνική κυβέρνηση αντέδρασε κόβοντας στη μέση την ελληνοϊσραηλινή στρατιωτική άσκηση Μίνωας 2010 που βρισκόταν σε εξέλιξη, προσπαθώντας να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Η συγκεκριμένη δεν ήταν η πρώτη κοινή άσκηση των δύο κρατών. Το ελληνικό κράτος επεδίωκε την στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, από τον Ιούνιο του 2008 όταν και το τελευταίο προχώρησε σε άσκηση-απειλή προσομοίωσης βομβαρδισμού του Μπουσέρ (το μέρος όπου βρίσκονται οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν) με την ονομασία «ένδοξος Σπαρτιάτης», κατά την οποία ισραηλινά αεροσκάφη πέταξαν πάνω από την μεσόγειο καλύπτοντας απόσταση ίση με αυτή του Τελ Αβίβ – Μπουσέρ, έκαναν ελιγμούς βομβαρδισμού και επέστρεψαν πίσω χωρίς να ανεφοδιαστούν με καύσιμα. Το Δεκέμβρη του 2009 ο επικεφαλής του ελληνικού πολεμικού ναυτικού αντιναύαρχος Γιώργος Καραμαλίκης επισκέφτηκε το αρχηγείο του ναυτικού του ισραηλινού στρατού στη Χάιφα και τον ομόλογό του Eli Marum, σε μια συνάντηση που ντύθηκε με ένα πέπλο μυστικότητας ώστε να καλυφθεί η επισημότητά της. Η πρόσφατη επίσκεψη Νετανιάχου στην Αθήνα δεν ήταν, κατά τα φαινόμενα, ευκαιριακή, αλλά ώριμο προϊόν διαπραγματεύσεων και στρατιωτικών - οικονομικών σχεδιασμών.

Οι συμφωνίες μεταξύ των δύο αυτών κρατών έρχονται σε συνέχεια του “διπλωματικού διαζυγίου” Ισραήλ – Τουρκίας. Από τότε που η Τουρκία άρχισε να γυρνάει την πλάτη της στη δύση (όσο και αν κόπτεται ο Ερντογάν σε δηλώσεις του να πείσει πως κάτι τέτοιο αποτελεί “μαύρη προπαγάνδα”) ώστε να συγκροτήσει ένα νέο αραβικό μέτωπο, το Ισραήλ έχασε ένα πολύ σημαντικό σύμμαχο. Ή μάλλον έκοψε τις σχέσεις με έναν ασύμφορο, πλέον, σύμμαχο.

Από το 1996 Ισραήλ και Τουρκία είχαν συνάψει στρατιωτική συμφωνία η οποία προέβλεπε πως το Ισραήλ θα μπορούσε να χρησιμοποιεί τον εναέριο χώρο της Τουρκίας για να πραγματοποιεί ασκήσεις ενώ θα αναβάθμιζε τον αεροστόλο της Τουρκίας. Ωστόσο όταν βγήκε στη φόρα ότι η μοσάντ, η μυστική υπηρεσία του Ισραήλ, εκπαίδευε Κούρδους αντάρτες σε Ιρακινό έδαφος οι σχέσεις τους άρχισαν να καταρρέουν. Το 2003 και κατά την εισβολή στο Ιράκ, η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ και σε στενή μέχρι τότε συνεργασία με τις ΗΠΑ, αρνήθηκε τη στρατοπέδευση του Αμερικανικού στρατού στο έδαφός της αλλά και την συμμετοχή του τούρκικου στρατού στην εισβολή. Αυτή ήταν και η πρώτη κίνηση που σηματοδότησε τη νέα στροφή της Τουρκίας. Οι προθέσεις τις δύσης για έλεγχο του εμπορίου της Μέσης Ανατολής είναι ξεκάθαρες εδώ και χρόνια. Αν η Τουρκία συστρατευόταν με τη δύση θα μπορούσε να αποκομίσει πολύ λιγότερα οφέλη από αυτό τον έλεγχο απ’ ότι αν, όπως άλλωστε επέλεξε, τα διεκδικούσε σαν ηγετική δύναμη ενός ανταγωνιστικού μετώπου, αυτό του αραβικού κόσμου. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η Τουρκία ανέπτυξε στενές σχέσεις με το Ιράν και τη Συρία ενώ ακολούθησε μία ρηξιακή τακτική όσον αφορά τις σχέσεις της με το Ισραήλ οι οποίες είχαν ούτως ή άλλως ημερομηνία λήξης.


Λίγο καιρό μετά το τέλος του Ισραηλινού πολέμου στη Γάζα (Δεκέμβρης 2008 – Γενάρης 2009), γνωστού ως επιχείρηση ‘καυτό μολύβι’ και κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ στο Νταβός της Ελβετίας ο Ερντογάν είπε τα εξής λόγια στον Σιμόν Πέρες, πρόεδρο του Ισραήλ, σε ζωντανή παγκόσμια τηλεοπτική αναμετάδοση : ”Κύριε Πέρες είστε γέρος, και παρόλα αυτά η φωνή σας είναι δυνατή, εξαιτίας της ένοχης συνείδησής σας. Γιατί εσείς ξέρετε να σκοτώνετε κόσμο. Έχω δει καλά πως σκοτώνετε μωρά στις κούνιες τους… Και ξέρω ότι οι πρωθυπουργοί σας δηλώνουν πόσο ευχάριστα νοιώθουν όταν τα τανκ πυροβολούν Παλαιστίνιους”. Μπορεί η ηθικίστικη έκρηξη του Ερντογάν, πρωθυπουργού ενός απολυταρχικού καθεστώτος, να μην πείθει και τόσο πολύ, όμως αυτό που ήθελε το κατάφερε. Πλέον, έχει αναδειχθεί με ηρωϊκό τρόπο ως ηγέτης του αραβικού κόσμου, πράγμα που σημαίνει πως οι κυριαρχικές βλέψεις της Τουρκίας ανάγονται σε πολιτικό πρόγραμμα, κατά κάποιο τρόπο, των Αράβων. Η απάντηση της Ισραηλινής πλευράς ήταν ακόμη ένα διπλωματικό επεισόδιο, ο τηλεοπτικός εξευτελισμός ενός Τούρκου πρέσβη από τον υπουργό εξωτερικών του Ισραήλ Λίμπερμαν. Η συνάντηση είχε καλεστεί από το Ισραήλ με αφορμή την Τούρκικη αντι-ισραηλινή τηλεοπτική προπαγάνδα μέσω ορισμένων σήριαλ. Εξίσου καυστικό και το τηλεοπτικό Ισραήλ λοιπόν, καθώς η συζήτηση στα μήντια επικεντρώθηκε γύρω από τη διαφορά ύψους των καθισμάτων των συνομιλητών, μετά από υπόδειξη του Λίμπερμαν φυσικά. Το μήνυμα σαφές.

Επόμενο κεφάλαιο, η απόβαση κομάντο του ισραηλινού στρατού στο τούρκικο πλοίο Μαβί Μαρμαρά του στόλου ‘ένα καράβι για τη Γάζα’ με απολογισμό 9 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες. Ένα ραντεβού στημένο, κατά κάποιο τρόπο, με το Ισραήλ να έχει ανακοινώσει εξαρχής ότι θα καταλάβει τα πλοία που θα κατευθυνθούν προς τη Γάζα και με Τούρκους επιβαίνοντες να έχουν δηλώσει πως προτίθενται να γίνουν μάρτυρες. Ο Ισραηλινοί στρατιώτες συναντώντας οργανωμένη αντίσταση έκαναν αυτό που έχουν εκπαιδευτεί καλύτερα από κάθε άλλον πάνω σε αυτό τον κόσμο, να σκοτώνουν. Οι χειρισμοί επιπλέον του Ισραήλ, ενός κατεξοχήν στρατιωτικού κράτους, ήταν και αυτοί ανάλογοι ώστε να φτάσουν τα πράγματα μέχρι εκεί. Έτσι λύνει τα προβλήματά του εδώ και χρόνια, έτσι έχει επιλέξει να λειτουργεί όπου συναντά οργανωμένη αντίσταση, όπως και με την ένοπλη αντίσταση των Παλαιστινίων.

Και η Τουρκία και το Ισραήλ χρησιμοποίησαν τη σφαγή στο Μαβί Μαρμαρά για να παράξουν πολιτική. Από τη μια η Τουρκία παρήγαγε εθνικούς ήρωες, πράγμα που προφανώς έδωσε άλλη διάσταση στην πολιτική αντιπαράθεσης που ακολουθεί ο Ερντογάν. Το Ισραήλ, από την άλλη, χρησιμοποιώντας και αυτό το καλοδουλεμένο τροπάριο της τρομοκρατίας προώθησε την εθνική συσπείρωση απέναντι στον δικό του “κακό”. Έτσι, βρέθηκε κόσμος να πορεύεται στους δρόμους λέγοντας πως η στρατιωτική επέμβαση ήταν δίκαιη και πως προστάτεψε το ισραηλινό κράτος από μια μεγάλη απειλή. Και αυτό ήταν όλο. Οι αντιδράσεις σε πάρα πολλά μέρη ανά τον κόσμο καταδίκαζαν μεν αυτή την κίνηση του ισραηλινού κράτους, αλλά μέχρι εκεί. Η σφαγή λειτούργησε απλά σαν ένα θερμό διπλωματικό επεισόδιο, το οποίο ωφέλησε σε τελική ανάλυση τα εμπλεκόμενα κράτη. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε σημείο τομής στις μεταξύ τους σχέσεις και λειτούργησε ως σημείο εκκίνησης των νέων πολιτικών τους σχεδιασμών.

Τα διπλωματικά ταρακουνήματα Τουρκίας και Ελλάδας ξεκινάνε και πάλι. Δημοσιεύσεις στον τούρκικο τύπο κάνουν λόγο για κατάργηση του casus belli. Σύμφωνα με απόφαση της τούρκικης εθνοσυνέλευσης το ενδεχόμενο επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια αποτελεί αιτία πολέμου μεταξύ των δύο χωρών. Τι βλέπουν οι Έλληνες διπλωμάτες πίσω από αυτό; Μια μπλόφα της Τουρκίας που σκοπό έχει να μειώσει τις εντάσεις στο Αιγαίο λόγω των επερχόμενων τούρκικων εκλογών. Επίσης: «Δεν είναι η πρώτη φορά που ο τούρκικος Τύπος γίνεται κοινωνός των ‘’καλών προθέσεων’’ της τουρκικής διπλωματίας. Στο τέλος, ωστόσο, επανερχόμαστε πάντα στα ίδια τα γνωστά με την παραβατική συμπεριφορά του τουρκικού κράτους μέσω παραβιάσεων, προκλήσεων και απειλών». Να γίνει λοιπόν ο τρόμος, συνείδηση, να μεγαλώσει η απειλή μέσα στα κεφάλια μας.

Τη δεκαετία του 1960 οι δυο χώρες βρέθηκαν στα πρόθυρα πολέμου δυο φορές για το Κυπριακό, και ξανά το 1974 μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Το ίδιο συνέβη άλλες τρεις φορές, το 1976, το 1987 και το 1996 με την κρίση στα Ίμια. Καθ’ όλες τις περιόδους έντασης και οι δύο πλευρές παρουσιάζονταν σαν θετικά προτεθειμένες για την επίλυση των διαφορών τους. Με μαθηματική ακρίβεια όμως, τις περιόδους ύφεσης των σχέσεων πάντα ακολουθούσε μία περίοδος όξυνσης καθώς και οι δύο πλευρές προσπαθούν να “φάνε” το συνομιλητή κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, δείχνοντας την αδιαλλαξία τους ως προς το βαθμό ελέγχου που επιθυμούν να έχουν στο Αιγαίο. Παρατηρώντας την ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων εύκολα μπορεί κανείς να συμπεράνει πως αυτή η αντιπαράθεση οφείλεται στη σύγκρουση των συμφερόντων των δύο κρατών και στις φιλοδοξίες των κυριάρχων της κάθε πλευράς για την δική τους επικράτηση. Οι λόγοι λοιπόν είναι καθαρά οικονομικοί και δεν οφείλονται σε κάποια υποτιθέμενη εθνική έχθρα, βαθιά χαραγμένη στο γενετικό μας κώδικα.

Η επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα το Μάιο και οι αμοιβαίες υποσχέσεις μεταξύ των δύο πρωθυπουργών έκαναν για άλλη μια φορά μια τρύπα στο νερό. Μετά τη σφαγή στο Μαβί Μαρμαρά και τους νέους συσχετισμούς του τριγώνου Ελλάδας – Τουρκίας - Ισραήλ το κλίμα

-Τα βλέπεις όλα αυτά; Τα θέλω...


μύριζε μπαρούτι. Έτσι και μέσα στο καλοκαίρι το Αιγαίο ‘απειλήθηκε’ ξανά. Αυτή τη φορά ήταν το τούρκικο ερευνητικό σκάφος ‘πίρι ρέις’ το οποίο φερόταν να κινήθηκε το βράδυ της 16ης Ιουλίου σε περιοχή ελληνικής υφαλοκρηπίδας, σε ελληνικά χωρικά ύδατα. Αμέσως ο τύπος ξεκινά σενάρια για ‘προσπάθειες της Τουρκίας να απλωθεί με έτσι θέλω πάνω στο Αιγαίο μας και να μας το πάρει’. Η πραγματικότητα όμως είναι πως το πλοίο αυτό κινούνταν σε νερά που επισήμως είναι βαφτισμένα τούρκικα. Άν υπολογίσει δηλαδή, κανείς, με βάση τα επίσημα σύνορα, δεν υπήρξε καμία παράβαση. Απ’ ότι φαίνεται όμως ήταν αναγκαίο να υπάρξει γιατί ήταν αναγκαίο στρατηγικά να γίνεται λόγος για απειλή. Μόνο που τώρα οι συνθήκες είναι κάπως διαφορετικές. Από τη στιγμή που η Ελλάδα έχει την υποστήριξη των Ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων και, όπως αναφέραμε παραπάνω, το Ισραήλ δεν διατηρεί και τις καλύτερες σχέσεις με την Τουρκία, δεν είναι απίθανο να δούμε την ελληνική επεκτατικότητα να ξεδιπλώνεται θέλοντας να εξασφαλίσει την απόλυτη κυριαρχία στο Αιγαίο ή τουλάχιστον να διαλαλεί πως (αυτή και όχι το Ισραήλ) κατάφερε κάτι τέτοιο, καθώς από μόνη της μάλλον δε θα το επιχειρούσε. Με βάση αυτό, η κατάργηση του casus belli μπορεί να μην αποτελεί απλά μια μπλόφα, αλλά μια κίνηση διπλωματικής άμυνας της Τουρκίας.

Η πίεση σε βάρος της Τουρκίας δε θα μπορούσε να μην είναι και οικονομικού χαρακτήρα. Στα τέλη Αυγούστου βγήκε στη φόρα η πρόταση που είχε καταθέσει ο Νετανιάχου, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, στον Παπανδρέου, για κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου από τα παράλια του Ισραήλ μέχρι και την Ελλάδα. Συγκεκριμένα, το Ισραήλ έχει ανακαλύψει ένα τεράστιο κοίτασμα φυσικού αερίου το οποίο βρίσκεται σε θαλάσσιο χώρο δικής του εκμετάλλευσής. Στην περίπτωση που οι σχέσεις με την Τουρκία δεν ήταν τέτοιες αυτό που θα συνέφερε το Ισραήλ θα ήταν να μεταφέρει το φυσικό αέριο σε αυτήν καθώς η κατασκευή αγωγού μέχρι την Ελλάδα θα είναι ένα έργο ιδιαίτερα ζημιογόνο. Σκοπός είναι η πώληση αερίου στην Ελλάδα και πιθανότατα, δεδομένης της πολιτικής διαχείρισης εξαγωγών φυσικού αερίου της Ρωσίας, η εξαγωγή του από εδώ και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Ο τουρκικός τύπος παρουσίασε αυτή την κίνηση σαν μπλόφα του Ισραήλ λόγω της επιδείνωσης των μεταξύ τους σχέσεων, είναι όμως μια κίνηση χαρακτηριστική των προθέσεων Ελλάδας και Ισραήλ για τον αποκλεισμό της Τουρκίας από το Αιγαίο.

Αυτό που μένει, δηλαδή, από αυτή την ιστορία, είναι ένα ελληνικό κράτος με μεγαλύτερη απ’ ότι πριν, ισχύ στο Αιγαίο, με νέες συμφωνίες για την οικονομική του εκμετάλλευση, με το τίμημα όμως της πολύ έντονης στρατιωτικής και οικονομικής εξάρτησης από το Ισραήλ. Η επέκταση του ισραηλινού κεφαλαίου στην Ελλάδα θα σημάνει και τον μερικό έλεγχο του κράτους. Και όλα αυτά ενόψει του αναμενόμενου πολέμου με το Ιράν, στενού συμμάχου της Τουρκίας. Οι νέες σχέσεις που συνάπτει το Ισραήλ με Ελλάδα και Ρουμανία είναι σχέσεις στρατηγικής σημασίας για τα σχέδια επεκτατικότητάς του στη μέση ανατολή, σε συνεργασία, φυσικά, με τις ΗΠΑ. Η αφορμή έχει βρεθεί, είναι το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Το σχέδιο εισβολής υπάρχει και οι απειλές δίνουν και παίρνουν και από τις δύο πλευρές.

Θα έχει η Ελλάδα, από ‘δω και στο εξής,ρόλο – κλειδί για το μεσανατολικό;

Ναι, αλλά όχι όπως παρουσιάζεται από τα μμε. Το φιλοπαλαιστινιακό παρελθόν του πολιτικού κόσμου της Ελλάδας, κάτι που πλέον εξαντλείται σε δηλώσεις και όχι σε διπλωματικές σχέσεις ή πολιτικούς χειρισμούς θα ξεχαστεί πολύ εύκολα μπροστά στα νέα κρατικά οικονομικά συμφέροντα. Δεν πιστεύουμε, και όπως συγκεκριμένα αναφέρεται, πως θα επηρεάσει τις συζητήσεις για την εύρεση λύσης στους διαλόγους για το παλαιστινιακό. Διπλωματική ισχύ δε θα έχει ουσιαστικά καμία, καθώς σαν υπάκουος τσανακογλείφτης του Ισραήλ δε θα έχει να υπερασπιστεί κάτι παραπάνω από αυτά που το Ισραήλ της υποδείξει. Οπότε δεν περιμένουμε να ασκήσει κάποια πραγματική πίεση με “ανθρωπιστικά” κριτήρια. Μάλλον ένα ρόλο βοηθητικό περιμένουμε, ενός υποτιθέμενα ανεξάρτητου, αντικειμενικού και ποτισμένου με ανθρωπιστικά δάκρυα παράγοντα ο οποίος στην ουσία θα είναι πλήρως χειραγωγήσιμος, ένας ασφαλής αντίλογος. Αυτό το προφίλ θα έχει και εσωτερική χρήση, θα είναι η λεκάνη στην οποία το ελληνικό κράτος θα ξεπλύνει δημόσια τα χέρια του, διατεινόμενο πως παρά τη συνεργασία με τον πολιορκητή φροντίζει και για το συμφέρον του πολιορκημένου. Τρίχες. Ο ρόλος – κλειδί της Ελλάδας θα είναι το να κάνει πλάτες στο Ισραήλ ενόψει του πολέµου µε το Ιράν, να υπερασπιστεί τη στρατιωτική κυριαρχία της δύσης στο Αιγαίο και να προσφέρει για την τελευταία άλλη µία ιστορική – πολιτική δικαιολογία για τη ρήξη µε την Τουρκία και το Αραβικό µέτωπο. Καταλαβαίνουμε καλά πως όλα αυτά, αφού τυχαίνει να ζούμε σε αυτό το μέρος του κόσμου και κάτω από αυτά τα αφεντικά, θα γίνουν στις πλάτες μας. Πάνε βέβαια κάτω πιο εύκολα με την καραμέλα του εθνικού συμφέροντος. Ενός συμφέροντος υπαρκτού, όμως εν τέλει ποιανού; Σίγουρα όχι δικού σου και δικού μου.

Quiz

Εντοπίστε τις διαφορές


Αργεντινή Ο κοινωνικός πόλεμος στην Αργεντινή απέχει ακόμα πολύ από το να κοπάσει, καθώς η καταστολή και η κρατική τρομοκρατία βρίσκο-νται στο απόγειό τους, το ίδιο όμως και η αντίσταση.

Στις 17 Ιούνη, δολοφονείται εν ψυχρώ από ένα μπάτσο ο 15χρονος Diego Bonefoi στο χιονισμένο προάστιο San Carlos de Bariloche της πόλης Rio Negro. O μπάτσος ισχυρίζεται πως βρισκόταν σε άμυνα, πως ο 15χρονος που κυνηγούσε έξω από ένα supermarket (πιθανόν είχε κλέψει τρόφιμα για να φάει) οπολοφορούσε και πως το πιστόλι του εκπυρσοκρότησε. Όλα αυτά που κάτι μας θυμίζουν κι εμάς εδώ, δεν έπεισαν κανέναν ούτε στην Αργεντινή. Εξοργισμένοι κάτοικοι και φίλοι του θύματος συγκεντρώνονται έξω απ’ το τμήμα και συγκρούονται με τους μπάτσους ενώ καίνε και ένα αυτοκίνητο. Η αστυνομία απαντά με χημικά, πλαστικές και κανονικές σφαίρες, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν στην πλάτη ο 29χρονος Jose Sergio Cardenas, και ο 16χρονος Nicolas Carrasco οι οποίοι υπέκυψαν στα τραύματά τους στο νοσοκομείο λίγες ώρες αργότερα. Ακόμη 20 διαδηλωτές τραυματίστηκαν ελαφρότερα. Οι μπάτσοι μέτρησαν 8 τραυματισμούς, εκ των οποίων ο ένας ήταν ο αρχηγός του Α.Τ. Ο αρχικός μπάτσος-δολοφόνος συνελήφθη, όμως η ιστορία δεν σταμάτησε εκεί. Ο δήμαρχος είχε τη φαεινή ιδέα να πάει συνοδεία αστυνομικών και ενός δικαστή προς το σπίτι του νεκρού 15χρονου, όπου το αυτοκίνητό του δέχτηκε οργισμένη επίθεση με πέτρες, για να απαντήσουν οι μπάτσοι πυροβολώ-ντας τα παράθυρα του σπιτιού των συγγενών την ώρα που μέσα βρίσκονταν 7χρονα παιδιά. Σχετικό βίντεο εδώ: http://tinyurl.com/33kztyk

Λίγες μέρες αργότερα, στις 15 Ιουλίου, ο 21χρονος Gilberto Gimenez βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί των κρατητηρίων όπου είχε προσαχθεί μόλις 2 ώρες νωρίτερα από το πάρκινγκ ενός χώρου bowling , επειδή σύμφωνα με τους μπάτσους συμμετείχε σε ένα καβγά. Αμέσως άρχισε να συγκεντρώνεται κόσμος με πολύ άγριες διαθέσεις έξω από το Α.Τ. της πόλης Salliquelo, 500χλμ δυτικά του Buenos Aires. Oι πρώτοι συγκεντρωμένοι άρχισαν να καίνε λάστιχα, ενώ όσο περνούσε η ώρα ο κόσμος αυξάνονταν με αποτέλεσμα να αναποδογυρίσουν περιπολικά και να συγκρουστούν με την αστυνομία, η οποία -ενισχυμένη με επιπλέον γουρούνια από γειτονικές πόλεις- απάντησε με χημικό πόλεμο και πλαστικές σφαίρες. Η ιατροδικαστική έκθεση ανέφε-ρε πως πρόκειται για αυτοκτονία, κάτι που αρνήθηκε επίμονα να δεχθεί ο πατέρας του νεκρού 21χρονου.

Στις 21 Μάρτη, ένα φορτηγάκι του δήμου του Baradero, καταδιώκει μια μηχανή με 2 αναβάτες με σκοπό να τους δώ-σει κλήση. Κατά την καταδίωξη η μηχανή ανατρέπεται και σκοτώνονται ακαριαία οι 16χρονοι φίλοι Miguel Portugal και Giuliana Gimenez. Ένα πλήθος 2.000 ατόμων πυρπολεί άμεσα το δημοτικό βανάκι, ενώ στη συνέχεια κατευθύνεται στο τοπικό δημαρχείο, το οποίο στη συνέχεια πυρπολεί και καταστρέφει ολοσχερώς. Επιθέσεις δέχονται επίσης το δημοτολόγιο, τα δικαστήρια, ο μεγάλος ραδιοσταθμός Time FM καθώς και το σπίτι του διοικητή της περιοχής Pablo Scarfoni που θέλησε να επισκεφτεί το χώρο του “δυστυχήματος”. Η οργή των χιλιάδων κατοίκων και φίλων αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά μονάχα όταν κατέφθασαν ενισχύσεις απ’ το Buenos Aires οι οποίες πέτα-ξαν -τι άλλο;- χημικά και πλαστικές σφαίρες. Οι δύο οδηγοί του δημοτικού οχήματος συνελήφθησαν, ενώ την παραίτησή τους υπέβαλαν ο αρχηγός της αστυνομίας του Baradero Oscar Gomez και o διοικητής Scarfoni. Τέλος απαλλάχθηκε των καθηκόντων του ο τοπικός αξιωματούχος Raul Franzoia. Ενδιαφέροντα βίντεο στο λινκ http://tinyurl.com/34dxlun


Σοβαρές υλικές ζημιές προκλήθηκαν σε 4 τράπεζες του Buenos Aires (οι 2 ισπανικών συμφερόντων) από έκρηξη αυτοσχέδιων βομβών το Μάρτη και τον Αύγουστο. Στις 4 Αυγούστου βομβιστική επίθεση με υλικές ζημιές δέχθηκαν και τα γραφεία των χιλιανών αερογραμμών LAN, και πάλι στην πρωτεύουσα της χώρας.

Β. ΑμερικήΕίναι πλέον γνωστή σε όλο τον κόσμο η υπόθεση της πετρελαιοκηλίδας που προέκυψε από διαρροή σε σωλήνες της εταιρίας καυσί-μων ΒΡ, στον κόλπο του Μεξικό. Παρ’ όλο το σούσουρο που δημιουργήθηκε γύρω από το θέμα, την προβολή του από τα καθεστωτικά μέσα και την εξάντληση κάθε πιθανής ευκαιρίας για πρωτοσέλιδα και αποκλειστικές ειδήσεις, υπάρχουν κάποιες πτυχές που εσκεμμέ-να είτε αποσιωπήθηκαν είτε πέρασαν στα ψιλά γράμματα από την 4η εξουσία:

1ον: Η ΒΡ ήρθε σε συμφωνία με την εταιρία Google, ούτως ώστε αν κάποιος περίεργος προσπαθούσε να βρει πληροφορίες για το θέμα, να του εμφανίζει η συγκεκριμένη μηχανή αναζήτησης(που είναι και με διαφορά αυτή που χρησιμοποιείται περισσότερο), ως πρώτη σελίδα αυτή της ΒΡ, στη οποία υπερτονίζεται ‘ο αγώνας που κάνει η εταιρία για να αποτρέψει και να αντιστρέψει το τεράστιο σφάλμα της’, ενώ προβάλλεται επίσης ένα κοινωνικό πρόσωπο της εταιρίας και ο ρόλος που διαδραματίζει στην παγκόσμια οικονομία.

2ον : Μια εκ των μεγαλύτερων οικονομιών στον κόσμο, αυτή της Μ. Βρετανίας, θα υποστεί τρομακτικό πλήγμα από μια ενδεχόμενη πτώχευση της BP, καθώς πάνω από 18εκ βρετανοί είναι μέτοχοι της εταιρίας. Αυτό έχει ωθήσει την βρετανική κυβέρνηση να αρχί-σει να σκέφτεται τρόπους που μπορεί να στηρίξει οικονομικά την επιχείρηση, ρίχνοντας ουσιαστικά το βάρος αυτό στους βρετανούς πολίτες, μέσω βαριάς φορολογίας.

3ον: Η ΒΡ, στα έργα που κάνει για να περιορίσει την ζημιά, χρησιμοποιεί τροφίμους φυλακών, τους οποίους αμείβει ελάχιστα ή και καθόλου, καθώς πολλοί εκτελούν στα έργα αυτά μέρος της κοινωνικής τους εργασίας, κομμάτι της ποινής τους. Έτσι, η ΒΡ ελαχιστο-ποιεί το κόστος πληρωμής των εργατών και παράλληλα αποκτά κάποιες φοροαπαλλαγές από το αμερικανικό κράτος.

Σε κάποια κινηματικά νέα τώρα, πραγματικό χάος δημιουργήθηκε το διήμερο 26-27 Ιούλη στο Τορόντο του Καναδά, όπου χιλιάδες διαδηλωτές ήρθαν σε σύγκρουση με κάθε είδους μπάτσους, στα πλαίσια διαδήλωσης-διαμαρτυρίας ενάντια στο συνέδριο της G-20 που λάμβανε χώρα εκείνες τις μέρες στην πόλη.

Οι ριζοσπάστες διαδηλωτές ήρθαν σε ευθεία ρήξη με τους μπάτσους, καίγοντας μάλιστα και 2 περιπολικά ενώ και αυτοί με τη σειρά τους χτυπούσαν στο ψαχνό ακόμη και τους ειρηνικούς διαδηλωτές, με πλαστικές σφαίρες.

Θλιβερός ο απολογισμός έφτασε τον τρομακτικό αριθμό των 900 συλλήψεων, κάποιες από τις οποίες έγιναν με εφόδους σε σπίτια μέσα στη νύχτα. Οι συνθήκες κράτησης των συλληφθέντων είναι άθλιες.

Κάποιες αναρχικές ομάδες από το Οντάριο αφιέρωσαν τον αγώνα αυτών των 2 ημερών στην μνήμη του συντρόφου Λάμπρου Φούντα.

Ακόμη, σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες, κάποιοι μπάτσοι φαίνεται πως κατάφεραν να διεισδύσουν μυστικά σε ομάδες αναρχικών συντρόφων και ακτιβιστών στην ευρύτερη περιοχή του Τορόντο στον Καναδά. Ένας άντρας και μια γυναίκα, μέλη της “Joint Intelligence Group (JIG)”, που εστιάζει σε ζητήματα ‘εξτρεμισμού και τρομοκρατίας’, χρησιμοποιώντας ψεύτικα στοιχεία, κατάφεραν να γίνουν μέλη αρκετών οργανώσεων και να συμμετέχουν σε αρκετές καταλήψεις και στέκια, να γίνουν αποδεκτοί και να μαζέψουν στοιχεία συντρόφων αλλά και να τους παγιδέψουν. Η γυναίκα μάλιστα, που χρησιμοποίησε το όνομα “Brenda”, είναι υπεύθυνη για συλλήψεις συντρόφων με κατηγορίες ακόμη και για συνωμοσία, τις ημέρες των διαδηλώσεων ενάντια στην G-20.

Το Resistance Network (Δίκτυο Αντίστασης στο ΔΝΤ=Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, μια αντιεξουσιαστική ομάδα της Ανατολικής Ακτής των Η.Π.Α.) στις 28 Μαΐου 2010 ανακοίνωσε πορείες αντιεξουσιαστών στην πρωτεύουσα Ουάσινγκτον που θα συμπέσουν με τη σύνοδο του ΔΝΤ στις 9 με 11 Οκτωβρίου 2010.

Τεράστιο κύμα καταστολής και αιματοκύλισμα στον Παναμά, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, που πυροδοτήθηκε από μια σειρά δια-δηλώσεων που έγιναν από τους εργάτες της χώρας εναντίων των πρόσφατων μέτρων της κυβέρνησης του Ricardo Martinelli, η οποία εξαπέλυσε ολομέτωπη επίθεση εναντίων

ηγετικών στελεχών των εργατικών και κοινωνικών ομάδων FRENADESO(Frente Nacional por la Defensa de los Derechos Sociales, Εθνικό Μέτωπο για την Άμυνα των Κοινωνικών Δικαιωμάτων) και της ένωσης SUNTRACS (Sindicato Unico Nacional de Trabajadores de la Industria de la Construcción y similares, Ενιαία Εθνική Ένωση Εργατών του Κλάδου Κατασκευών).

Ο απολογισμός έως τώρα, 6 νεκροί και 150 τραυματίες, ενώ οι συλλήψεις ήταν εκατοντάδες. Κάποια από τα ηγετικά στελέχη των οργανώσεων που καταζητούνται από την κυβέρνηση κρύβονται μαζί με άλλους συντρόφους τους για να αποφύγουν τη σύλληψη.

Ινδία Από το μακρινό 1967, υπάρχει μια ένοπλη σύγκρουση μεταξύ του ινδικού κράτους και ορισμένων μαοϊκών ανταρτών του -παρά-νομου- Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (μαοϊκού) που αποκαλούνται ‘ναξαλίτες’ (από το όνομα του χωριού όπου πρωτοξεκίνησε η εξέγερση). Οι ναξαλίτες αποτελούνται κυρίως από πάμφτωχους αγρότες και φυλές ιθαγενών που βλέπουν την -πλούσια σε ορυκτά- γη τους να ξεπουλιέται σε μεγάλες πολυεθνικές, τη στιγμή που η πείνα, η εκμετάλλευση και η γενικότερη εξαθλίωσή τους μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτή των ανθρώπων που ζουν στην υποσαχάρια Αφρική.

Τα τελευταία χρόνια οι αντάρτες έχουν κερδίσει αρκετό έδαφος, ειδικότερα στις περιοχές Ορίσα, Τσάτισγκαρ, Δυτική Βεγγάλη,


Μπιχάρ, Μαχαράστρα, και Αντρα Πραντές, ελέγχοντας μια έκταση 92.000 τετρ.χλμ. η οποία έχει ονομαστεί ‘κόκκινος διά-δρομος’, ενώ η γενικότερη παρουσία τους είναι ενεργή σε 220 επαρχίες της χώρας και σε συνολικά 20 από τα 28 κρατίδια που αποτελούν την ομοσπονδιακή δημοκρατία της Ινδίας, τη μεγαλύ-τερη του κόσμου με 1.2 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Το ινδικό κράτος, εκτός από τους αμέτρητους μπάτσους και στρατιωτικούς (1.500.000 φαντάροι + 2.000.000 έφεδροι είναι η κρατική δύ-ναμη, 250.000 εκ των οποίων χρησιμοποιούνται αποκλειστικά στον εμφύλιο, αυτόν, πόλεμο) έχει επιστρατεύσει την κλασσική συνταγή των ένοπλων παραστρατιωτικών ομάδων που κάνουν τις πλέον βρώμικες δουλειές, όπως το κάψιμο εκατοντάδων (!) χωριών σε μία μόνο επαρχία με τη συνοδεία μαζικών βιασμών και ακρωτηριασμών ακόμα και 3χρονων νηπίων, ενώ εξαπέλυσε την επιχείρηση ‘πράσινο κυνήγι’, μια μεγάλης κλίμακας κεντρική επίθεση εναντίον των ανταρτών και των εδαφών που ελέγχουν.

Το 2006 ο πρωθυπουργός Μάνμοαν Σινγκ δήλωσε πως “οι ναξαλίτες αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια της χώρας,’’ενώ το 2009 πρόσθεσε εναγωνίως πως ‘η χώρα χάνει τη μάχη από τους μαοϊκούς αντάρτες”. Φέτος το Φλεβάρη, οι αντάρτες, οι οποίοι αριθμούν περί τους 20.000 ενόπλους και τριπλάσιους συνδέσμους-συμπαθούντες, εξαπέ-λυσαν την επιχείρηση ‘Operation Peace Hunt’ σε απάντηση της κρατικής επίθεσης, σκοτώνοντας 24 παραστρατιωτικούς μετά από έφοδο στο στρατόπεδό τους, με αρχηγό της επίθεσης μια γυναίκα, τη Τζαγκάρι Μπασκέι, ενώ στις 6 Απρίλη κατάφεραν το μεγαλύτερο πλήγμα ως τώρα, σκοτώνοντας 76 και τραυματίζο-ντας άλλους 50 παραστρατιωτικούς μετά από ενέδρα σε κομβόι στο κρατίδιο του Τσάτισγκαρ. Οι επιθέσεις και ενέδρες εναντίον παρα-στρατιωτικών και μπάτσων συνεχίζονται ως σήμερα με δεκάδες νεκρούς, ομήρους και απαλλοτριωμένο οπλισμό. Οι υπεύθυνοι των βιομηχανικών ενώσεων, δηλώνουν πια πως “αν συνεχιστούν οι εχθροπραξίες, ακόμα και οι πιο πιστοί επενδυτές που σχεδιάζουν προγράμματα δισεκατομμυρίων δολαρίων για εξόρυξη άνθρακα, βωξίτη και ατσαλιού, απλώς θα πετάξουν μακριά”

Για περισσότερες και ενδιαφέρουσες πληροφορίες, εδώ: http://tinyurl.com/39jk47w

ΤουρκίαΟι αντάρτες του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) ανακοίνωσαν τον τερματισμό της μονομερούς τους εκεχειρίας με την Τουρκία στις αρχές του Ιούνη, μέσω του νέου προέδρου της αυτόνομης κοινότητάς τους, Μασούντ Μπαρζανί. Ως λόγοι αναφέρονται η συνεχιζόμενη βία και καταπίεση εναντίων των Κουρδικών μειονοτήτων, η φίμωση της πολιτικής τους έκφρασης καθώς και η σύλληψη εκατοντάδων Κούρδων πολιτικών στελεχών από την Τουρκική κυβέρνηση του Κόμματος ΑΚΡ. Αυτό είχε ως συνέπεια να πολλαπλασι-αστούν οι εκατέρωθεν επιθέσεις σε στρατιωτικά φιλάκια, αλλά και οργανωμένες επιθέσεις πογκρόμ του Τουρκικού Στρατού σε Κουρ-δικά χωριά. Συγκεκριμένα τα χωριά Keçeli (Bizinka) και Palamutlu (Xerbekar) όπου μετά την εκδήλωση των πυρκαγιών ο στρατός εμπόδιζε την κατάσβεσή του από τους κατοίκους. Άλλες κτηνωδίες που έλαβαν χώρα την περίοδο αυτή ήταν οι ακρωτηριασμοί των σορών ανταρτών του PKK από τον Τουρκικό στρατό πριν την παράδοσή τους στους συγγενείς, αλλά και οι μαζικές δολοφονίες στρατι-ωτικών και αμάχων και από τις δυο πλευρές.

Ηγετικό στέλεχος του ΡΚΚ προειδοποίησε πως αν δεν βρεθεί γρήγορα μια λύση μέσω του διαλόγου, τότε οι Κούρδοι θα κηρύξουν την ανεξαρτησία τους. Επιπλέον, οι Κούρδοι Αντάρτες του ΡΚΚ δήλωναν πως θα προβούν σε εκεχειρία μόνο αν τεθούν σε εφαρμογή τα αιτήματά τους και πάντα υπό την επίβλεψη του Ο.Η.Ε., χρησιμοποιώντας παράλληλα ως μέσω πίεσης τις ανατινάξεις των αγωγών πετρελαίου από το Ιράν. Τελικά η μια πρόχειρη Εκεχειρία υπογράφηκε μεταξύ των δύο πλευρών από τα μέσα Αυγούστου έως και τις 20 του Σεπτέμβρη λόγω του Ιερού Μήνα των μουσουλμάνων, του Ραμαζάνι.

Μ. Βρετανία Σε 4ήμερο(Κυριακή 11/7-Τετάρτη14/7) συγκρούσεων εξελίχθηκε η Προτεσταντική Γιορτή-Παρέλαση “Protestant Orange” στο Μπέλ-φαστ της Β. Ιρλανδίας. Οι προτεστάντες των ταγμάτων της Οράγγης, που ουσιαστική τους επιδίωξη είναι να παραμείνει για πάντα το νησί προτεκτοράτο του βρετανικού στέμματος, παρελαύνουν κάθε χρόνο στη Βόρειο Ιρλανδία, κατά τη διάρκεια πορείας που πραγμα-τοποιείται με αφορμή την επέτειο της μάχης στο Μπόιν του 1660 κατά την οποία ο προτεστάντης Γουλιέλμος Γ’ της Οράγγης νίκησε τον καθολικό Ιάκωβο Β’.


Οι συγκρούσεις ξεκίνησαν από τις γειτονιές του Μπέλφαστ ενώ πολύ σύντομα εκατοντάδες άτομα άρχισαν να συγκρούονται με τους μπάτσους χρησιμοποιώντας πέτρες και μολότοφ. Τη δεύτερη μέρα οι συγκρούσεις έγιναν ακόμη πιο βίαιες με κάποιους διαδηλωτές σε ορισμένες περιοχές της πόλης να πυροβολούν εναντίων των μπάτσων, και να στήνουν οδοφράγματα Τα σκηνικά συνεχίστηκαν για άλλες δυο ημέρες.

Σε αυτό το φεστιβάλ θρησκευτικού μίσους συμμετείχαν άνθρωποι κάθε ηλικίας, μέχρι και δεκάχρονα παιδιά.Περίπου 100 μπάτσοι τραυματίστηκαν, ενώ οι κυβερνώντες πολιτικοί, οι οποίοι ανήκουν και στις δυο Θρησκευτικές ομάδες και τα έχουν κάνει πλακάκια, έσπευσαν να καταδικάσουν τα γεγονότα, νίπτοντας, στην ουσία, τας χείρας τους.

Σε άλλα νέα από το νησί, πολύ συχνό φαινόμενο είναι πλέον να ξυλοκοπούνται φασίστες σε αγγλικές πόλεις, κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό και ανάλογο με την αύξηση του αριθμού των ομάδων αυτών στην Μ. Βρετανία.

Κάποια τελευταία σκηνικά είναι το πέσιμο στην τοπική ομάδα του EDL(English Defense League, εθνικιστική οργάνωση) στην πόλη Croydon στις 14 Αυγούστου, μετά από εφόρμησή τους για διανομή έντυπου υλικού, όπου κάποια μέλη τους πήγαν καροτσάκι στο νο-σοκομείο, και ανάλογα σκηνικά στις πόλεις Bradford και Brighton, όπου οι αντιφασιστικές ομάδες τις πόλεις έδωσαν ένα γερό μάθημα στα ασπόνδυλα. Πάντως οι μπάτσοι έκανα καλά τη δουλειά τους όσον αφορά την προστασία των ομοϊδεατών τους καθώς υπήρξαν και 14 συλλήψεις συντρόφων (στο Brighton).

ΤαϊλάνδηΤο 2006, ο -δημοκρατικά εκλεγμένος- πρωθυπουργός Τακσίν Σιναουάτρα εκδιώκεται από τη χώρα μετά από στρατιωτικό πραξικόπημα, κατηγορούμενος για κατάχρη-ση δημοσίου χρήματος. Ο Σιναουάτρα διαθέτει περιουσία αμύθητης αξίας, εκ της οποίας δεσμεύονται αρχικά και στη συνέχεια κατάσχονται 2 δισεκατομμύρια ευρώ(!), τα οποία πηγαίνουν -σύμφωνα με την επόμενη κυβέρνηση- στα δημόσια ταμεία. Τα τελευταία 2 χρόνια κάνει δυναμικά την εμφάνισή του ένα αντι-κυβερνητικό κίνημα, τα “κόκκι-να πουκάμισα” το οποίο έχει για αιτήματα τη διενέργεια εκλογών, την τιμωρία καθεστωτικών στρατηγών που είχαν αιματοκυλήσει διαδηλώσεις κ.ά. Το κίνημα αυτό, σύμφωνα με διάφορες πηγές αστικού κυρίως τύπου, συσπειρώνει ένα ετερόκλητο πλήθος “δημοκρατών”, φτωχών αγροτών και εξαθλιωμένων, γενικότερα, ανθρώπων. Χαρακτηριστι-κά αναφέρεται ότι εκ των ‘ηγετών’ του κινήματος είναι ένας πρώην ποπ σταρ και ένας πρώην στρατηγός που αναφέρε-ται πως σχετιζόταν με τη CIA.

Μέσα στο δίμηνο Απρίλη-Μάη, ένα πλήθος περίπου 5-10.000 ανθρώπων από τα κόκκινα πουκάμισα κατέλαβε και οχύρωσε με οδοφράγματα μια έκταση 3 τετρ. χιλιομέ-τρων στο κέντρο της πρωτεύουσας Bangogh, στο οποίο εδράζονται τα γραφεία των μεγαλύτερων πολυεθνικών -και μη- εταιρειών. Ο πρωθυπουργός Βετζατζίβα πρότεινε ‘σχέδιο εθνικής συμφιλίωσης’ που προέβλεπε εκλογές το Νοέμβρη, όμως τα κόκκινα πουκάμισα μετρούσαν ήδη νε-κρούς και τραυματίες από τις σποραδικές επιθέσεις στρα-τού και αστυνομίας με αποτέλεσμα οι διαπραγματεύσεις να ναυαγήσουν. Έτσι, στις 19 Μάη, ο στρατός εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση εναντίον του κεντρικού οδοφράγματος με καταιγισμό πραγματικών πυρών, σκοτώνοντας δεκάδες διαδηλωτές και τραυματίζοντας πολλαπλάσιους. Οι ηγέτες των πουκαμίσων παραδόθηκαν στην αστυνομία, όμως το πλήθος, πριν διαλυθεί, πρόλαβε να πυρπολήσει μια σειρά από κτίρια όπως τη βιβλιοθήκη του χρηματιστηρίου, δύο μεγάλα εμπορικά κέντρα (το ένα από τα οποία είναι το μεγαλύτερο υποκατάστημα της αλυσίδας Central World στη Νοτιοανατολική Ασία) καθώς και τα γραφεία μεγάλου τηλεοπτικού δικτύου. Ο συνολικός απολογισμός των ταρα-χών του διμήνου ανέρχεται σε τουλάχιστον 89 νεκρούς και

πάνω από χίλιους τραυματίες Στην περιφέρεια της χώρας υπήρξε κάποια κινητικότητα με επιθέσεις σε δημαρχεία, αλλά ο Βετζατζίβα κήρυξε 23 επαρχίες σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης συνδυαζόμενης με απαγόρευση κυκλοφορίας. Τις τελευταίες βδομάδες έχουν


γίνει 3 βομβιστικές επιθέσεις με χειροβομβίδα σε στάση λεωφορείου(1 νεκρός) σε πλατεία στην περιοχή των πρώ-ην οδοφραγμάτων και στο κτίριο της κρατικής τηλεόρασης χωρίς να έχει υπάρξει κάποια ανάληψη ευθύνης, με το ενδεχόμενο της προβοκάτσιας να είναι ανοιχτό.

Τελικά φάνηκε ότι ακόμα και μέσα από ένα κίνημα κυρίως αστικό ξεπήδησαν δυνάμεις που αμφισβήτησαν το μονοπώλιο της βίας από το καθεστώς και δεν δίστασαν να προβούν σε αντικαθεστωικές βιαιότητες που κανένας δεν θα περίμενε από μια τέτοια σύνθεση. Εξίσου βέβαιο είναι ότι το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι των αντικυβερνητικών δε θα επιστρέψει επ’ αόριστον ‘σπίτι του’ αλλά θα διεκδικήσει πολλά πολλά περισσότερα.

ΜεξικόΣε μπαράζ δολοφονιών και καταστολής επιδόθηκε όλους τους προηγούμενους μήνες η κυβέρνηση του Μεξικό ενάντια στην αυτόνομη κοινότητα San Juan Copala, στην Οαχάκα. Μετά τη δο-λοφονία από παρακρατικούς της οργάνωσης UBISORT του μέλους της κοινότητας Betty Cariño και του φινλανδού αλληλέγγυου Jyri Jaakkola,

καραβάνια αλληλεγγύης που μετέφεραν τρόφιμα ,νερό και φάρμακα στην αποκλεισμένη αυτόνομη κοινότητα χτυπήθηκαν από τα συνδυασμένα πυρά της αστυνομίας, του στρατού και των παρακρατικών στις 8 Ιούνη. Υπήρξε και συνέχεια, καθώς δεν επιτρεπόταν σε κανένα καραβάνι να κινηθεί είτε μέσα είτε έξω από την κοινότητα και μάλιστα οι παρακρατικοί των UBISORT και MULT επιτέθηκαν σε αποστολή που είχε ως προορισμό την πρωτεύουσα της χώρας, σκοτώνοντας άλλους 3 ανθρώπους. Σαν να μην έφτανε αυτό την Παρασκευή 30/7 μεσημέρι (ώρα Μεξικού) πάνω από 100 βαριά οπλισμένοι αστυνομικοί εισέβαλαν στον αυτόνομο δήμο και άνοιξαν πυρ εναντίον γυναικών που προσπάθησαν να τους σταματήσουν, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν μία 18χρονη και μια 15χρονη. Πρόσχημα για την αστυνομική εισβολή αποτέλεσε η δολοφονία ενός από τους ηγέτες της UBISORT την οποία τοπικά ΜΜΕ προσπαθούν να χρεώσουν στον αυτόνομο δήμο. Ο εν λόγω κύριος ήταν γνωστός νονός της μαφίας στην περιοχή και δρούσε ανενόχλητος υπό την προστασία της κυβέρνησης του Μεξικoύ. Οι παρακρατικοί της UBISORT και της MULT δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι την αυτόνομη προσπάθεια στο San Juan Copala, καθώς στέκεται εμπόδιο στην κυριαρχία τους και την επέκτασή τους στην περιοχή, δρουν έτσι ανε-ξέλεγκτα και υπό την αιγίδα της κυβέρνησης, στην οποία επίσης δεν αρέσει το εγχείρημα. Έτσι, παρακρατικοί και αρχές βγαίνουν και οι δυο κερδισμένοι από την συνεργασία, με μοναδικό χαμένο τον αυτόνομο δήμο που στηρίζεται στην αλληλεγγύη ντόπιων και ξένων συντρόφων αλλά και στην βοήθεια της οργάνωσης «Άλλη Καμπάνια» της οποίας είναι μέλη.

Γαλλία O -από καιρό συμπαθέστατος- Νικολά Σαρκοζί αποφάσισε στα τέλη Ιούλη να ‘ενισχύσει ακόμη περισσότερο την πολιτική ασφάλειας’ του γαλλικού κράτους. Έτσι, δήλωσε πως οι καταυλισμοί των ρομά είναι ‘εστίες εγκληματικότητας, σοκαριστικών συνθηκών διαβίω-σης και πολλών άλλων κακών’ και διέταξε μαζί με τον αρμόδιο υπουργό Μπρις Ορτφέ τη διάλυση 300 εξ αυτών, που είναι οι μισοί ολόκληρης της Γαλλίας. Το σχέδιο προβλέπει μάλιστα την απέλαση των ανθρώπων αυτών σε Ρουμανία και Βουλγαρία, όπου έχουν ήδη ‘επαναπροωθηθεί’ πάνω από 1000 άτομα, ενώ συνολικά 11.000 είχαν απελαθεί το προηγούμενο έτος. Οι μηχανισμοί καταστολής συ-νοδεύονται, όμως, πάντα, από τους απαραίτητους μηχανισμούς προπαγάνδας κι έτσι ήρθε στο φως της δημοσιότητας ‘δημοσκόπηση’ που αναφέρει πως το 65% των γάλλων τάσσεται υπέρ των απελάσεων. Μια δημοσκόπηση ηλεκτρονική, με δείγμα 1000 ανθρώπων. Ας βγάλει ο καθείς τα συμπεράσματά του.

Οι αντιδράσεις σε αυτήν την ναζιστικής εμπνεύσεως απόφαση ήταν εξ’ αρχής έντονες και φυσικά δεν αναφερόμαστε στην -εσκεμμέ-να καθυστερημένη και για τα μάτια του κόσμου- δήθεν διαμαρτυρία της Κομισιόν. Περίπου 100.000 άνθρωποι διαδήλωσαν στο Παρίσι στις 4 Σεπτέμβρη ενάντια στην πολιτική της μισαλλοδοξίας, ενώ διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν τόσο σε δεκάδες άλλες γαλλικές πόλεις, όσο και σε Βαρκελώνη, Βουδαπέστη, Ρώμη κ.ά. Επίσης, στο κείμενο που συνόδευσε την απαλλοτρίωση ενός Carrefour στην Αργεντινή, αναφέρονται τα γεγονότα αυτά ως αιτία στόχευσης του γαλλικού ομίλου.

Ταυτόχρονα, ο Σαρκοζί δήλωσε πως θα πρέπει να αφαιρείται η γαλλική υπηκοότητα από όποιον τολμήσει να επιτεθεί σε μπάτσο ή οποιοδήποτε άλλο φορέα εξουσίας. Λεπτομέρεια: μια βδομάδα νωρίτερα, ένας μπάτσος δολοφόνησε εν ψυχρώ έναν 22χρονο ρομά στην πόλη Σεντ Ενιάν επειδή αρνήθηκε να σταματήσει σε σήμα για έλεγχο, με αποτέλεσμα καμιά 50ριά φίλοι και συγγενείς του να επιτεθούν στο τοπικό Α.Τ. με τσεκούρια και σιδηρολοστούς, πυρπολώντας και αυτοκίνητα...το έχουμε ήδη πει και θα το ξαναπούμε: τώρα που τα καπιταλιστικά ‘καρότα’ τελείωσαν, θα μας περισσέψουν τα -δημοκρατικά- μαστίγια. Το “θαύμα” των δυτικών οικονομιών μπορεί να στηρίχθηκε πάνω στους κολασμένους όλης της γης, αλλά τώρα όποιος ‘περισσεύει’ ή θα απελαύνεται, ή θα κομματιάζεται στα σύνορα της Ευρώπης-φρούριο ή θα γίνεται στόχος εξάσκησης των ψυχοπαθών που αποκαλούνται ‘μέλη των σωμάτων ασφαλείας’.

Ο ζόφος είναι ήδη εδώ, αλλά τα ‘καλύτερα’ δεν έχουν έρθει ακόμα...


¨Στοιχεία¨ και τεραταΤα φανταχτερά δημιουργήματα της αστικής δημοκρατίας

Σίµος Σεϊσίδης : ¨αρχηγός των ληστών με τα μαύρα¨, ¨τρομοκράτης¨, ¨επικίνδυνος κακοποιός¨, ¨σεσημασμένος του παρελθόντος¨, ¨φυγάς¨ και πάνω απ’ όλα αγωνιστής που ζούσε στην παρανομία και επικηρύχτηκε με 600.000 ευρώ από τον πρώην υπουργό που προωθούσε την ρουφιανιά με αίσθημα ¨καθήκοντος¨ προς τους πολίτες (στυλ καλέστε το 170 και ρουφιανέψτε), Μιχάλη Χρυσοχοϊδη. Το 2006 ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης (άλλος ένας από την ¨ομάδα των ληστών με τα μαύρα¨, ροζ λούλουδια και κίτρινες πεταλούδες) συλλαμβάνετε τραυματισμένος από πυρά μπάτσων για την απαλλοτρίωση της Εθνικής τράπεζας στην οδό Σόλωνος στην Αθήνα. Σε μικρό χρονικό διάστημα, σχεδόν αμέσως μετά, τρία άτομα (μεταξύ των οποίων και ο Σίμος Σεϊσίδης) που ανήκουν στον αναρχικό χώρο και είναι από το φιλικό περιβάλλον του Δημητράκη, κατηγορούνται ότι συμμετείχαν στην ληστεία μαζί του και πως είναι αυτοί που διέφυγαν από την τράπεζα. Σε βάρος των τριών ατόμων εκκρεμεί ένταλμα ενώ οι ίδιοι δεν εμφανίζονται στο δικαστήριο, γνωρίζοντας πως τους έχει ήδη καταδικάσει. Αυτήν την στάση συνέχιζαν να την κρατάνε όλα αυτά τα χρόνια και οι δύο συνεχίζουν να την κρατάνε ακόμη και σήμερα. Στις 3 Μαΐου πραγματοποιείται ληστεία στην αλυσίδα καταστημάτων Praktiker, στον Ταύρο. Λεία των ληστών 30.000 με 35.000 ευρώ ενώ κατά την ληστεία τραυματίστηκαν και δύο εργαζόμενοι του καταστήματος, ο ένας από πυρά στον θώρακα ενώ ο σεκιουριτάς με χτύπημα στο κεφάλι. Μετά την ληστεία μπάτσοι ξεχύνονται στους δρόμους της Αθήνας για να εντοπίσουν τους ληστές. Στην συμβολή των οδών Ικαριέων και Ζαγρέως στον Βοτανικό εντοπίζεται ένας άνδρας από περιπολικό της Άμεσης Δράσης που συμμετείχε στην επιχείρηση εντοπισμού. Όταν τον πλησιάζουν, μπάτσοι καταγγέλλουν πως ο ύποπτος έβγαλε το όπλο του σημαδεύοντας τους και τον τραυματίζουν βαριά στο πόδι καθώς η σφαίρα πέρασε την μηριαία αρτηρία. Λίγο αργότερα και πάλι στα πλαίσια εντοπισμού συλλαμβάνεται ακόμη ένας ύποπτος στην κατοχή του οποίου βρέθηκε ένα όπλο Ζastava. Από’ κει και πέρα ΜΜΕ και σενάρια τρομοκρατίας οργιάζουν. Αρχικά το όνομα του δεύτερου υπόπτου δίνεται κατευθείαν στην δημοσιότητα, είναι ο Άρης Σειρηνίδης, ενώ όσων αφορά τον πρώτο ύποπτο μπάτσοι και ΜΜΕ κάνουν λόγο πως έπιασαν διωκόμενο που κατηγορείται για την οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς και βγάζουν ακόμη μία φορά ονόματα στη φόρα. Έπειτα από μία νύχτα με καλή τηλεθέαση και αφού ήδη τα τηλεοπτικά δικαστήρια έχουν βγάλει το πόρισμα πως οι συλληφθέντες πραγματοποίησαν την ληστεία (το δικαστήριο στην συνέχεια ουδέποτε τους απέδωσε επίσημα κατηγορίες για αυτήν την υπόθεση), γίνεται δακτυλοσκόπηση στον τραυματισμένο συλληφθέντα και προκύπτει πως είναι ο Σίμος Σεϊσίδης. Το ¨ανθρωπόμορφο τέρας¨ που τόσα χρόνια κάνουν λόγο τα κανάλια είναι πλέον στην αγκαλιά του κράτους.

Αρχικά μεταφέρεται στο Ιπποκράτειο με την κατάσταση της υγείας του να είναι πολύ κρίσιμη, αφού η σφαίρα πέρασε την μηριαία αρτηρία και ένα τεράστιο πανηγύρι με μπάτσους αρχίζει να οργανώνεται από την πρώτη κιόλας ώρα της νοσηλείας του στο νοσοκομείο. Όλων των ειδών τα παρτσακλά, αντιτρομοκρατικάριοι, ασφαλίτες, ένστολοι, ΜΑΤ, ΕΚΑΜ, ΟΠΚΕ φρουρούν τον Σεϊσίδη μην αφήνοντας κανέναν να τον επισκεφτεί, ενώ παρίστανται συνεχώς μέσα στην εντατική ακόμη και μέσα στο χειρουργείο. Επίσης όλα τα παιδία της φάπας που ήταν μαζεμένα στο νοσοκομείο βρήκαν σαν ασχολία να φωτογραφίζουν έναν άνθρωπο έτοιμο να πεθάνει, με τα κινητά τους λες και ήταν αξιοθέατο, να τον βρίζουν και να τον απειλούν… Μέρες αργότερα μεταφέρεται στο ΚΑΤ όπου στις 11 Μαΐου ο Σίμος Σεϊσίδης με την κατάσταση της υγείας του να βρίσκεται ακόμη σε κίνδυνο, ανακρίνεται, απολογείται και κρίνεται προφυλακιστέος… Στην

απολογία του χαρακτηρίζει όσα του αποδίδουν μία σκευωρία που θα καταρρεύσει και με τον δικηγόρο του Κ. Παπαδάκη ασκεί μηνυτήρια αναφορά για τον εντοπισμό του μπάτσου που τον πυροβόλησε από πίσω και παντός υπευθύνου που βρισκόταν στον πυροβολισμό, δεν αποδέχεται τις κατηγορίες όπως επίσης και το ότι σημάδεψε με το όπλο του προς τους αστυνομικούς, όταν του ζητήθηκε να σταματήσει για έλεγχο άπλα (ευλόγως) τράπηκε σε φυγή αφού ήταν διωκόμενος και ένας από τους αστυνομικούς χωρίς να βρίσκεται σε κατάσταση άμυνας (όπως ισχυρίζεται), τον πυροβόλησε, αναφέρει επίσης πως η δακτυλοσκόπηση και η λήψη του DNA του γίνανε χωρίς την συναίνεση του καθώς πραγματοποιηθήκαν την χρονική στιγμή που αυτός βρισκόταν σε καταστολή. Στα τέλη Μαΐου και αφού οι βασανιστές του Σίμου, συμπεριλαμβανόμενοι μέσα σε αυτούς και οι γιατροί οι οποίοι επέτρεπαν την παρουσία των μπάτσων παντού στο νοσοκομείο δίνοντας έτσι προτεραιότητα στις ανακρίσεις και στις απολογίες και όχι στην ανάρρωση και στην αντιμετώπιση του σοβαρού προβλήματος με το πόδι του, έχοντας γίνει λοιπόν ότι ¨έπρεπε να γίνει¨, ακρωτηριάζεται το πόδι του Σίμου λόγω προχωρημένης σηψαιμίας…Μετά τον ακρωτηριασμό μεταφέρεται για την νοσηλεία του στον Ευαγγελισμό και φυσικά ακόμη και μέσα στο ασθενοφόρο και αφού έχει ήδη χάσει το πόδι του, συνοδός του δεν είναι καν η μητέρα του αλλά οι μπάτσοι, φοβούμενοι μάλλον μήπως ένας άνθρωπος μετά από τόσα βασανιστήρια που μεταφέρεται από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, που δεν του παρέχεται καν η νοσηλεία που πρέπει, και που πλέον του έχουνε ακρωτηριάσει και το ένα πόδι, μήπως επιτεθεί στον οδηγό του ασθενοφόρου, το πάρει και τραπεί σε φυγή!!! Η μαλακία όμως δεν έχει όρια, το κεφάλαιο Σεϊσίδης το έχουνε κόψει και ράψει στα


μέτρα τους, του έχουνε φορτώσει ένα βαρύτατο κατηγορητήριο με βάση το DNA του, το οποίο έχουνε ¨ταυτοποιήσει¨ φυσικά, και είναι το εξής: απόπειρα ανθρωποκτονίας και οπλοκατοχής καθώς του φορτώνονται και οι επιθέσεις στην Εθνική τράπεζα το 2006 για την ληστεία αλλά και η επίθεση κατά του φρουρού του πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου, Ρωμύλου Κεδίκογλου και ενώ οι στιγμές Διώτη έχουνε ξαναπάρει σάρκα και οστά, στα σκαριά βρίσκεται και ο ¨τρομοκράτης¨ Νο 2, Άρης Σειρηνίδης.

Η κρατική καταστολή αυτή την φορά μοιάζει να έχει κάνει ταχύρυθμα σεμινάρια, κάπου στη Δυτική Ευρώπη ή στην Αμερική, αφού ο τρόπος που στήσανε όλο αυτό το θέατρο γύρω από τα DNA και του Σεϊσίδη αλλά και του Σειρηνίδη είναι τόσο μεθοδευμένος που απ΄ ότι φαίνεται μέσα στις πρώτες ημέρες των συλλήψεων τους βαρούσε υπερωρίες όλη η αντιτρομοκρατική της Αθήνας για να μπορέσουνε να τους κατηγορήσουνε και τους δύο ως μέλη οργανώσεων. Αρχικά ο Σειρηνίδης κρατήθηκε παράνομα για 5 ημέρες και ενώ όπως προαναφέραμε τα παπαγαλάκια της TV ως καλοθελητές των μπάτσων άφησαν να διαρρεύσει η συκοφαντία στις 3 Μαΐου, πως είχε πάρει μέρος στην ληστεία του Praktiker, οι φίλοι τους οι μπάτσοι το επόμενο πρωί παίρνουν τα ¨λόγια τους πίσω¨ και τους αφήνουν σύξυλους. Ανακοινώνουν πως ο Άρης Σειρηνίδης δεν είχε καμία σχέση με την ληστεία, συνελήφθη απλά σε τυχαίο έλεγχο και πως οι κατηγορίες που του αποδίδονται είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα για οπλοκατοχή και αντίσταση κατά της αρχής. Ενώ όλα δείχνουν τουλάχιστον για τον Σειρηνίδη πως θα έχουν αίσιο τέλος και αφού έχει ανακοινωθεί η μη κράτηση του, λίγα λεπτά πριν την απελευθέρωση του, εμφανίζεται από το πουθενά ένταλμα εις βάρος του! Ο Σειρηνίδης , ο οποίος είναι ενεργό μέλος εδώ και χρόνια σε κοινωνικούς αγώνες, κατηγορείται με αυτό το ένταλμα ως ο ¨τρελός με το σομπρέρο και τις σαγιονάρες¨ που πυροβόλησε το περσινό καλοκαίρι εναντίον μιας κλούβας των ΜΑΤ στα Εξάρχεια και εδώ εμφανίζεται το βαρύ πυροβολικό της επιστημονικής ταύτισης του DNA. Για αυτές τις κατηγορίες εμφανίζεται μία χειρουργική μάσκα ως πειστήριο, η οποία βρέθηκε στο σημείο μετά τον πυροβολισμό, όπως οι μπάτσοι ισχυρίζονται, και της οποίας το γενετικό υλικό ¨ταυτίζεται¨ με το γενετικό υλικό του Σειρηνίδη που πήραν από το πορτοφόλι του. Έτσι ο Άρης Σειρηνίδης με κινητά αντικείμενα τα οποία εμφανίζονται ως πειστήρια κατηγορείται για το συγκεκριμένο συμβάν.

Η συνέχεια είναι τραγελαφική, στις 12 Μαΐου έπειτα από μία βδομάδα στα κρατητήρια της αντιτρομοκρατικής, κρίνεται προφυλακιστέος. Όσο και αν οι καταθέσεις περαστικών στο συμβάν, ακόμη και του επικεφαλή της διμοιρίας των ΜΑΤ που δέχτηκε επίθεση στα Εξάρχεια κάνουν λόγω πως ο δράστης που πυροβόλησε ήταν 1,60 με 1,65 και σχιστά μάτια, ενώ ο Σειρινήδης δεν έχει καμία σχέση με αυτήν την περιγραφή αφού είναι 1,85 και όχι σχιστομάτης, όσο και αν αυτή η ιστορία με την χειρουργική μάσκα και το γενετικό υλικό μπάζει από παντού αφού δεν αναφέρεται το είδος και ο τύπος του γενετικού υλικού που ¨ταυτοποιήθηκε¨ από το πορτοφόλι του και την μάσκα, όσο και αν κάνει κρά λοιπόν πως μέσα σε 2 βδομάδες έχουν δημιουργήσει έναν ολόκληρο θίασο ο οποίος δίνει παραστάσεις καθημερινά στα ΜΜΕ, διασύροντας και εξευτελίζοντας αγωνιστές που εδώ και χρόνια έχουνε διαλέξει πλευρά, η αστική δημοκρατία στο βωμό της τάξης και της ασφάλειας, πυροβολεί και δείχνει τα δόντια της και την εκδικητικότητα της σε κάθε αγωνιστή ο οποίος ύψωσε μπροστά της το ανάστημα του και ο Σίμος Σεϊσίδης αλλά και ο Άρης Σειρηνίδης είναι σίγουρα από αυτά τα άτομα. Στις 15 Ιουνίου 2010, σε ηλικία 72 ετών πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς ο Κώστας Σειρηνίδης, πατέρας του Άρη Σειρηνίδη. Ο Κώστας Σειρηνίδης ήταν άνθρωπος που οι αριστερές πολιτικές του πεποιθήσεις ήταν γνωστές και έδωσε τους δικούς του κοινωνικούς αγώνες κατά της δικτατορίας. Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το γράμμα που δημοσίευσε η σύζυγός του Ευαγγελία στο οποίο καταγγέλλει πως ο θάνατος του άνδρα της κάθε άλλο παρά τυχαίος είναι. ¨[…] Ο θάνατός του, αν και αιφνίδιος, δεν ήταν τυχαίος. Σήμαινε την εξάντληση των βιολογικών και ψυχικών εφεδρειών ενός πολίτη και πατέρα στη μάχη που έδινε για το καταφανές: την αθωότητα του γιου του Αρη Σειρηνίδη, όπως αυτή εναργώς αναφαίνεται σε όλα τα στοιχεία της δικογραφίας. Τραγικός ως προς τις συνέπειές του για εμάς, τους οικείους του, ο θάνατος του συζύγου και πατέρα μας Κώστα Σειρηνίδη αποτελεί, ταυτόχρονα, ένα δημόσιο γεγονός με πολιτική σημασία και άκρως επικίνδυνο συμβολισμό. […]¨. Εάν λοιπόν η δημοκρατία η οποία λανσάρουν συνεχώς έχει στόχο την εκμηδένιση των αγώνων και της ελευθερίας και εφαρμόζει μεθόδους καταστολής που σκοπό τους έχουν την εξόντωση κάθε επαναστάτη - αγωνιστή, τότε και εμείς επειδή δημοκράτες δεν είμαστε, λέμε,

ΑΣ ΠΕΘΑΝΕΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ


Όσο οι κυρίαρχοι φοβούνται για τη σταθερότητα του σαθρού τους συστήματος, τόσο θα πασχίζουν να έχουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο της ανθρώπινης δραστηριότητας και τόσο περισσότερο κόσμο θα κλείνουν στις φυλακές. Τίποτα όμως δεν τελειώνει εκεί. Οι αγώνες των κρατουμένων μας γεμί-ζουν δύναμη καθώς δείχνουν ότι ακόμα και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες η ζωή δε σταματά και πως το πάθος για την ελευθερία, κάνει τα αδύνατα, δυνατά.Σε αυτή τη στήλη θα γίνεται αναφορά σε όλους τους αγώνες των κρατουμένων, από τις εξεγέρσεις

μέχρι και την παραγωγή γραπτού και δημόσιου λόγου, όπως και σε όλα τα περιστατικά βίας των αν-θρωποφυλάκων που στοχεύουν στο να ισοπεδώσουν τη νοητική και σωματική ακεραιότητα των εγκλεί-

στων. Οι επιστολές των κρατουμένων όπως και οι διευθύνσεις τους για επικοινωνία μπορούν να βρεθούν στον ιστιοχώρο του περιοδικού.

Στις 9 Ιούνη ο κρατούμενος Άρης Σειρηνίδης γράφει ένα γράμμα, παρουιάζοντας τους λόγους για τους οποίους κρατείται όμηρος και δηλώνει πως δεν πρόκειται να σταματήσει να υπάρχει(?) μέσα στον κοινωνικό ταξικό πόλεμο.

Ο Πολωνός Michael Pawlak κρατούμενος από την 6η Δεκέμβρη του 2009 με βάση ένα γελοίο κατηγορητήριο, αφήνεται ελεύθερος στις 9 Ιουνίου μετά από ένα κίνημα αλληλεγγύης συντρόφων προς το πρόσωπό του.

15 Ιουνίου και ο Πολύκαρπος Γεωργιάδης δημοσιεύει ανοιχτή επιστολή κριτικής προς την οργάνωση Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς.

Στις 16 Ιούνη απεβίωσε ο κρατούμενος Χρήστος Μπογιάννης , στις φυλακές Γρεβενών. Την επόμενη ημέρα οι ανθρωποφύλακες απα-γόρευσαν στον αδερφό του, κρατούμενο των φυλακών Λάρισας να παρευρεθεί στην κηδεία. Οι αλληλέγγυοι συγκρατούμενοί του εξε-γέρθηκαν μαζικά, καταστρέφοντας τις πόρτες και τα καλοριφέρ των θαλάμων, φωνάζοντας , χτυπώντας τα σίδερα και βγάζοντας εκτός ελέγχου τους ανθρωποφύλακες. Έδωσαν μία ώρα διορία στους ανθρωποφύλακες, ώστε να μην καεί η φυλακή. Μόνον έτσι επετράπη στο παιδί να παρευρεθεί στην κηδεία του αδερφού του. Ο κρατούμενος Σοφοκλής Νιγδέλης μετά από τα γεγονότα δημοσιοποίησε ένα κείμενο προτείνοντας μαζικές εξεγέρσεις σε όλες τις φυλακές.

Στις 17 Ιουνίου ξεκινούν απεργία(?) οι 250 κρατούμενοι των φυλακών Άμφισσας. Σκοπός τους είναι να διαμαρτυρηθούν για τις άθλιες συνθήκες κράτησης καθώς η συγκεκριμένη φυλακή είναι χωρητικότητας 80 ατόμων. Η απεργία διήρκεσε μια εβδομάδα..

“Σήμερα, στις 17 Ιουνίου 2010, μετά από 6 ½ μήνες προφυλάκισης, για αδικήματα που δεν διέπραξα, πληροφορήθηκα την απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Θεσσαλονίκης που απέρριψε για 2η φορά την αίτησή μου για άρση της προφυλάκισης”, έτσι ξεκινά-ει το γράμμα του κρατούμενου Χρυσοβαλάντη Πουζιαρίτη που αναπτύσσει τον τρόπο με τον οποίο στήθηκε το σε βάρος του κατηγορη-τήριο και τις συνθήκες κράτησής του. Στις 23 Ιουνίου προβαίνει σε αποχή συσσιτίου. Σε τριήμερη αποχή συμπαράστασης προβαίνουν και 35 συγκρατούμενοί του.

4 θάνατοι μέσα σε ένα μήνα στο κολαστήριο των Γρεβενών. Ένας 51χρονος Βούλγαρος κρατούμενος πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς ενώ νωρίτερα είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο καθώς ένοιωθε πόνους στο στήθος αλλά “δεν ήταν κάτι το ανησυχητικό” οπότε και τον μετέφεραν ξανά πίσω στο κελί του. Στις 16/6 πεθαίνει ο 27χρονος κρατούμενος Χρήστος Μπογιάννης και 14 κρατούμενοι των ελ-ληνικών φυλακών αποστέλλουν μέσω της φυλακής Λάρισας ένα γράμμα - καταγγελία σχετικά με το θάνατο του συγκρατούμενού τους και τις συνθήκες κράτησής τους. Στις 26/6 βρίσκεται νεκρός ένας 34χρονος από ανακοπή καρδιάς, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, ενώ την ίδια πάλι μέρα ο 30χρονος Ευστράτιος Καραγρηγορίου ξεψυχά από ηρωίνη.

Τα ξημερώματα της Παρασκευής 25 Ιουνίου η κρατούμενη Ι.Β. απάγεται από τους ανθρωποφύλακες των φυλακών Κορυδαλλού και μετάγεται στις γυναικείες φυλακές του Ελαιώνα. Για την μεταγωγή δεν συντρέχουν λόγοι πειθαρχικών ή άλλων παραπτωμάτων καθώς η κρατούμενη δεν είχε δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα όσο κρατούνταν στον Κορυδαλλό. Το μοναδικό “παράπτωμά” της ήταν ότι έστειλε επιστολή καταγγελίας για το θάνατο του Χρήστου Μπογιάννη, που πέθανε στη φυλακή Γρεβενών στις 16 Ιούνη. Επιστολές καταγγελίας έστειλαν και πολλοί άλλοι κρατούμενοι στα ελληνικά κολαστήρια. Η επιστολή που έστειλε η Ι. εκτός από το θάνατο του Χ. Μπογιάννη αναφερόταν και στις συνθήκες κράτησης και σε διάφορα άλλα προβλήματα που βιώνουν στο πετσί τους οι κρατούμενοι. Ένα από αυτά είναι και οι εξευτελιστικοί έλεγχοι (κολπικοί - πρωκτικοί), που υπόκεινται οι κρατούμενοι/ες (άνδρες και γυναίκες) σε κάθε τους μεταγωγή, σε κάθε τους άδεια, κάθε φορά που περνούν τις πόρτες των φυλακών.

Οι κρατούμενοι Σαράντος Νικητόπουλος και Άρης Σειρηνίδης αποστέλλουν χαιρετισμό στη συναυλία ενάντια στην κρατική καταστολή στα Εξάρχεια, στις 26 Ιούνη.

Στις 29 Ιούνη δημοσιεύεται κείμενο του Παναγιώτη Μασούρα που αναφέρει τις θέσεις του για τα γεγονότα της 5ης Μάη και αναλύει το σκεπτικό του για τη στάση των αγωνιζόμενων ατόμων μέσα στον κοινωνικό πόλεμο.

Νεκρός βρέθηκε στις 5 Ιουλίου 48χρονος κρατούμενος των Δικαστικών Φυλακών Διαβατών της Θεσσαλονίκης και σύμφωνα με την ια-τροδικαστή ο θάνατός του προήλθε από χρήση ναρκωτικών ουσιών. Σύμφωνα όμως με μαρτυρίες κρατουμένων τα αίτια θανάτου του κρατούμενου στις φυλακές Διαβατών είναι παθολογικά. Οι μαρτυρίες αναφέρουν ότι ο αποβιώσας κρατούμενος ζητούσε επίμονα ιατρι-κή περίθαλψη από τη διοίκηση των φυλακών. Η ιατρική περίθαλψη δεν του δόθηκε, αντ’ αυτού του δόθηκαν ασπιρίνες. Οι συγκρατού-μενοί του απείχαν από το συσσίτιό τους διαμαρτυρόμενοι για τον θάνατο του 48χρονου και για τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης.Στις 9 Ιουλίου η έγκυος στον 9ο μήνα Πόλα Ρούπα δημοσιεύει επιστολή της, η οποία αναφέρεται στην εκδικητική μεταχείριση που λαμβάνει από τους ανθρωποφύλακες εξαιτίας του ότι είναι κρατούμενη, ενώ υποστηρίζει πώς η βία που δέχεται χτυπά και το αγέννη-

Νέα απο τους αγώνες στα κάτεργα της δημοκρατίας


το παιδί της. Γνωστοποιεί ότι πάσχει από σοβαρές επιπλοκές της κύησης, καθώς και ότι η εγκληματική αδιαφορία των ανθρωποφυλά-κων αλλά και του υ.προ.πο. βάζει σε κίνδυνο τη ζωή του παιδιού της. Απαιτεί την απεμπλοκή των κρατικών φορέων από τις από τις αποφάσεις για την περίθαλψή της, την απουσία ειδικών φρουρών από τους χώρους εξέτασης και γέννας και τη λήξη του καθεστώτος απομόνωσης που της έχει επιβληθεί. 6 ημέρες μετά ξεκινάει απεργία πείνας και ο σύντροφος της Ρούπα, Νίκος Μαζιώτης απαιτώντας να επισκεφτεί την συντρόφισσά του και το παιδί τους τη μέρα μετά τον τοκετό όπως και να μπορεί να την επισκέπτεται τον πρώτο καιρό μετά την γέννα. 93 κρατούμενοι σε πολλές φυλακές της χώρας ξεκινούν αποχή συσσιτίου σε ένδειξη αλληλεγγύης στους δυο αγωνιστές. Παράλληλα ο σύντροφος τους Κώστας Γουρνάς -που από τις 19 Ιουλίου συμμετείχε στη συγκεκριμένη κινητοποίηση- ξεκινά στις 23 του μήνα, παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει, απεργία πείνας ζητώντας την ικανοποίηση των αιτημάτων αυτού του αγώνα. Η Πόλα Ρούπα γεννάει στις 24 του μήνα με καισαρική και τα αιτήματα των αγωνιζομένων γίνονται δεκτά.

Τη Δευτέρα 19 Ιουλίου, 70 κρατούμενοι που νοσηλεύονται στο κατ’ ευφημισμόν ‘νοσοκομείο’ Άγιος Παύλος στις φυλακές Κορυδαλ-λού, στο οποίο οι συνθήκες είναι άθλιες, ξεκινάν αποχή συσσιτίου και φαρμακευτικής αγωγής με αίτημα την αντιμετώπιση και λύση του προβλήματος της παρατεταμένης κράτησης ανθρώπων με χρόνιες και ανίατες ασθένειες, οι οποίοι εκ των πραγμάτων λόγω της κατάστασης της υγείας τους, δεν μπορούν να μειώσουν την ποινή τους, εργαζόμενοι. Οι ίδιοι οι κρατούμενοι σε κείμενό τους προς τον υπουργό και τα ΜΜΕ αναφέρουν: ‘’Αδύναμοι να αντιδράσουμε διαφορετικά, προσφέρουμε την έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτη υγεία μας και ό,τι απέμεινε από τη ζωή μας θυσία στην δική σας απάνθρωπη αδιαφορία, όχι επειδή ελπίζουμε να αλλάξετε εσείς, αλλά επειδή αρνούμαστε να μας λογαριάζουν κτήνη και αναλώσιμα απόβλητα ενός συστήματος και μιας κοινωνίας χωρίς ανθρωπιά, ηθική και τιμή’’. Η κινητοποίηση κράτησε 16 ημέρες.

Από τις 20 ως 30 Ιούλη 200 κρατούμενοι των φυλακών Τρικάλων που μέχρι το τέλος είχαν φτάσει τους 500 βρίσκονταν σε απεργία πείνας, ύστερα από 2 εβδομάδες αποχής συσσιτίου. Τα κύρια αιτήματά τους ήταν: να εγκρίνονται οι αιτήσεις για τακτική άδεια, να εγκρίνονται οι υπό όρους απολύσεις, να απομακρυνθεί ο υπάρχων κοινωνικός λειτουργός Ν. Μπραζίδικος από τη φυλακή και να βελτιωθούν άμεσα οι συνθήκες κράτησης των κρατουμένων.

Στις 11 Αυγούστου ο Χριστόδουλος Ξηρός σταματά την ιατρική αγωγή που του επιβάλλεται για τη δήθεν αντιμετώπιση της ασθενείας που του προκλήθηκε από την μακρόχρονη φιλοξενία του στα υπόγεια των ειδικών χώρων φύλαξης της 6ης πτέρυγας φυλακών Κορυ-δαλλού. Με δύο κείμενα προς το συμβούλιο φυλακών Κορυδαλλού γνωστοποιεί πως αρνείται να φορέσει χειροπέδες όταν εξετάζεται από γιατρούς και οι παριστάμενοι αστυνομικοί να έχουν άποψη για τη διάρκεια της εξέτασης και την πορεία της ασθένειάς του.

Στις 17 Αυγούστου, η πολυήμερη παραμονή ενός συγκεκριμένου κρατούμενου, του Γιώργου Μ., στο πειθαρχείο, έγινε αφορμή για την κινητοποίηση των συγκρατουμένων του οι οποίοι αρνήθηκαν να μπουν στα κελιά τους μετά το μεσημεριανό φαγητό. Η κινητοποί-ηση έληξε μέσα σε λίγες ώρες γιατί ο κρατούμενος αφέθηκε να επιστρέψει στο κελί του.

Ο Νίκος Τσουβαλάκης συνελήφθη μαζί με τον αδελφό του Θεόδωρο κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Δεκέμβρη κατηγορούμενος για την κλοπή δύο φορητών υπολογιστών. Από την Παρασκευή 20 Αυγούστου ο Νίκος Τσουβαλάκης βρίσκεται σε απεργία πείνας στις Φυλακές Τρικάλων διαμαρτυρόμενος για τον τρόπο απονομής δικαιοσύνης καθώς και για την εκπλήρωση του αιτήματος του να μεταβεί στις αγροτικές φυλακές Αγιάς Χανίων Κρήτης, κοντά στον αδελφό του. Να σημειωθεί ότι ο οργανισμός του είναι ήδη καταβεβλημένος, είναι υπερτασικός, πάσχει από αναπνευστικά προβλήματα και η κίνηση αποχής από τροφή αποβαίνει ιδιαίτερα επικίνδυνη για τη ζωή του. Ο ίδιος γράφει: “για άλλη μια φορά αναγκάζομαι να διακινδυνεύσω την ήδη κλονισμένη υγεία μου, καθώς και τη ζωή μου, για να παραμείνω Άνθρωπος και όχι δειλό μοιραίο και άβουλο πρόβατο μέσα στην αγέλη”.

Στις 28 Αυγούστου ο αγωνιστής Βαγγέλης Πάλλης βρίσκεται σοβαρά τραυματισμένος στο λαιμό από γυαλί μέσα στο κελί του. Μεταφέ-ρεται στο νοσοκομείο όπου παραμένει σε κρίσιμη κατάσταση. Ο πρώην συγκρατούμενός του Σοφοκλής Νιγδέλης αυτοτραυματίζεται και αυτός σε ένδειξη αλληλεγγύης και ξεσπά εξέγερση στη φυλακή των Γρεβενών. Ο Νιγδέλης στις 30 /8 δημοσιεύει οργισμένο γράμ-μα κατηγορώντας τους δημοσιογράφους που κατασκευάζουν πλαστές ειδήσεις συκοφαντώντας τον Πάλλη. “Φασίστες και υπηρέτες του σάπιου κρατικού μηχανισμού που ανακυκλώνετε και σαν κατσίκες αναμασάτε κίβδηλες και νοθευμένες ειδήσεις, αφήστε τις ανεπίσημες ανεπιβεβαίωτες, προβοκατόρικες ανακοινώσεις που ξεστομίζετε εναντίον του Βαγγέλη Πάλλη , γιατί μην ξεχνάτε πως άνθρωποι-λύκοι πεινάνε και έτσι ένα πρωινό πηγαίνοντας να κάνετε τη δουλειά σας , που αυτή δεν είναι άλλη απ’ το να προωθείτε φαντασιόπληκτες

ρουφιανιές στα καλούπια του αρχιρουφιάνου αφεντικού σας..τότε θα ορμίσει ένας λύκος πάνω σας και θα ξεκινήσει να σας τρώει από τη

γλώσσα” αναφέρεται σε απόσπασμα του γράμματος.


-Αλληλεγγύη στους κρατούμενους των φυλακών Γρεβενών απο την Πρωτοβουλία Αναρχικών-Αντιεξουσιαστών/τριών σε Κοζάνη και Πτολεμαϊδα.-

Στην περιφέρεια του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου κατοικούν οι παρείσακτοι, οι αποκλεισμένοι, οι ξένοι, οι «άλλοι». Μια συνε-χής υπόμνηση του τί υπάρχει εκτός των ορίων του και παράλληλα ένας διαρκής εκφοβισμός σε περίπτωση εκτροπής.Η φυλακή αποτελεί ένα από τα κατεξοχήν σημεία άσκησης αυτού του ιδιότυπου εκβιασμού. Εκεί η εξουσία αποχωρίζεται τα όποια προσωπεία της (φιλελεύθερα, δημοκρατικά ή άλλα) και παίρνει σάρκα και οστά, γίνεται αυτό που πραγματικά είναι: ωμή και ξεκάθαρη άσκηση βίας για την εγκαθίδρυση μιας συγκεκριμένης κοσμοθεωρητικής αντίληψης.

Στη φυλακή το τί θα φας, τι θα πιεις, τι θα διαβάσεις με ποιούς θα μιλήσεις, τί θα βλέπεις, ποιός θα είσαι, αν θα είσαι, όλα αυτά δεν ανήκουν στη δικαιοδοσία σου. Ο εαυτός σου δεν σου ανήκει. Και όλα αυτά όχι γιατί παραβιάζεις τους νόμους του κράτους, αλλά γιατί το κράτος (που και το ίδιο άλλωστε τους παραβιάζει) έχει τη δύναμη να επιβάλλει τη θέλησή του.Η φυλακή δεν είναι απλά ο χώρος κράτησης αυτών που παραβίασαν τους νόμους. Είναι ένας χώρος αργής και βασανιστικής θανάτω-σης των πιο μύχιων ανθρώπινων ενστίκτων: αυτών για ζωή και ελευθερία. Εκεί στοιβάζονται όσοι αποτελούν πραγματική ή δυνητική απειλή κατά της κυρίαρχης τάξης.

Στην ελληνική επικράτεια λειτουργούν 20 «κλειστές» φυλακές, 5 αγροτικές, 2 φυλακές ανηλίκων και μια γυναικεία φυλακή, ενώ γυναίκες κρατούμενες «φιλοξενούνται» και σε ειδικούς χώρους σε μερικές ανδρικές φυλακές. Επίσης διάσπαρτα στις παραμεθόριες κυρίως περιοχές βρίσκονται –άγνωστο πόσα- «κέντρα υποδοχής μεταναστών». Ακόμη, στα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα και στα τμήματα μεταγωγών κρατείται άγνωστος αριθμός ατόμων. Οι επίσημα καταγεγραμμένοι κρατούμενοι ανέρχονται σε περίπου 13.000 από τους οποίους σχεδόν οι μισοί είναι υπόδικοι, δηλαδή άνθρωποι που δεν έχουν ακόμα δικαστεί και τους οποίους το ελληνικό κρά-τος έχει το δικαίωμα να κρατήσει σε αυτό το καθεστώς επί 18 μήνες.

Οι υποδομές των φυλακών αρκούν για να στεγάζουν περίπου 5000 κρατούμενους πράγμα που σημαίνει ότι άνθρωποι κοιμούνται στο πάτωμα ή στοιβάζονται σε κελιά, που χωράνε πολύ λιγότερους. Η φαρμακευτική και ιατρική περίθαλψη υποτυπώδεις έως ανύπαρκτες, ενώ η ψυχολογική και κοινωνική στήριξη χαρακτηρίζονται ως πολυτέλειες. Το δικαίωμα στη γνώση, την αλληλογραφία και την ενημέρωση συνεχώς αμφίβολο. Οι όποιες εξαιρέσεις στα παραπάνω απλώς επιβεβαι-ώνουν τον κανόνα.

Η άτυπη ιστορία των ελληνικών φυλακών είναι γεμάτη από εξεγέρσεις, καταλήψεις και καταστροφές, θανάτους, δολοφονίες, βασανισμούς και εξευτελισμούς κρατουμένων. Είναι τα σημάδια ενός αδιάκοπου πολέμου ανάμεσα στον εξουσιαστή και τον εξουσιαζόμενο, σημάδια ενός αγώνα για αξιοπρέπεια και ελευθερία. Όποια βελτίωση υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια επήλθε ύστερα από σκληρούς αγώνες και ποτέ δεν χαρίστηκε τίποτα.

Παραθέτουμε τις αφίσες απο δύο καλέσματα που γίνονται στην πόλη μας στα πλαίσια της αλληλεγγύης στους αγώνες

των κρατουμένων

-Αποσπάσματα απο το κείμενο της πρωτοβουλίας συντρόφων/-ισσών για την οργάνωση ταμείου αλληλεγγύης και οικονομικής υποστήριξης φυλακισμένων

αγωνιστών-

Η οργάνωση μιας υλικής υποδομής, η οποία θα αναλάβει σε βάθος χρόνου να καλύπτει τις βιοποριστικές ανάγκες των κρατουμένων καθώς και τα δικαστικά έξοδα που διαρκώς θα προκύπτουν (δικαστικά παράβολα, αιτήσεις αποφυλάκισης, εγγυήσεις…), αποτελεί ανά-γκη ζωτικής σημασίας για την αξιοπρεπή διαβίωση των κρατουμένων συντρόφων, καθώς και πρόταση αγώνα απέναντι σε όσους καλούνται να το οργανώσουν, να το στηρίξουν, να καταστήσουν την ύπαρξή του στέρεη και καθοριστική υπερβαίνοντας κατά πολύ τα χαρακτηριστικά του βραχυπρόθεσμου και εσωστρεφούς εγχειρήματος.

Μακριά από διαχωρισμούς ποινικών-πολιτικών, κομμουνιστών-αναρχικών, ενόπλων-κινηματικών, η ύπαρξη του συγκεκριμένου ταμείου αφορά ανθρώπους που διώκονται για την ανατρεπτική τους δράση ή εξαιτίας γενικότερα της συμμετοχής τους στους αγώνες (χωρίς βέβαια να αναζητούμε τεκμήρια ενοχής ή αθωότητας) και που υπερασπίζονται τον εαυτό τους από τη στιγμή της σύλληψής τους με τρόπο τέτοιο που να μη στρέφεται ενάντια στο κίνημα (ειδωμένου σαν μία σύνθεση αντιλήψεων, πρακτικών και μέσων που εναντιώνονται στο υπάρχον και όχι σαν κομματική προσδοκία επιβολής της μοναδικής επαναστατικής αλήθειας). Καθώς και ανθρώπους που η στάση τους μέσα στην καθη-μερινότητα της φυλακής διαπνέεται από την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη, τον αγώνα. Δεν είναι βέβαια οι προϋποθέσεις που από μόνες τους τυπικά και απρόσωπα κινούν τη λειτουργία του συγκεκριμένου ταμείου, είναι και ό,τι συνεπάγεται κάθε κυριολεκτική σχέση αλληλεγγύης, η αμοιβαία πολιτική αναγνώριση και η αμφίδρομη πρόθεση για επικοινωνία.

Προτείνουμε ένα δίκτυο το οποίο ο σκοπός του θα είναι η οικονομική αλληλεγγύη στους κρατούμενους αγωνιστές. Αυτό το δίκτυο θα μπορούσαμε να το περιγράψουμε ως εξής: Ομάδες και συλλογικότητες όπως και πόλεις ή περιοχές, οι οποίες θα συλλέγουν την οικονομική βοήθεια και μέσω ενός υπεύθυνου για την επικοινωνία ατόμου θα έρχονται σε άμεση επαφή με τη διαχειριστική συνέλευση. Το άτομο αυτό θα συμμετέχει στην δια-χειριστική συνέλευση του ταμείου και θα ενημερώνει για το ποσό που συλλέχθηκε όπως και για οτιδήποτε έχει προκύψει. Η διαχειριστική συνέλευση είναι πασιφανές ότι θα είναι ανοιχτή διαδικασία οπότε οποιοσδήποτε θα μπορεί να συμμετέχει.

Όλα τα κείμενα σχετικά με την προσπάθεια στο http://tameio.espivblogs.net

...εκτός των τειχών


Εργατικά «Ατυχήματα»μέσα στο καλοκαίρι

2 Ιούνη: Πυρκαγιά ξέσπασε στις 8:30 στο μηχανοστά-σιο του υδροφόρου πλοίου «Δάφνη», με εννέα Έλληνες ναυτικούς, το οποίο είναι αγκυροβολημένο στο λιμάνι της Χάλκης. ν και αρχικά η φωτιά φαινόταν να βρίσκεται υπό έλεγχο, με υπαλλήλους του δήμου να επιχειρούν να την κατασβέσουν με τη βοήθεια πυροσβεστικού οχήματος, κάποια στιγμή αναζωπυρώθηκε και η υδροφόρα παραδό-θηκε στις φλόγες.

4 Ιούνη: Τραυματίστηκε ο 38χρονος Ινδός Μπαλιχάρ Σινγκ, που υπέστη εγκαύματα στο πρόσωπο και το σώμα, στο φούρνο του εργοστασίου «ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΑΝΑΚΥΚΛΩΤΙ-ΚΗ», στη Ριτσώνα στον Ελαιώνα Θηβών. Ο εργαζόμενος τραυματίστηκε από εκτόνωση αερίων στο φούρνο του εργοστασίου.

7 Ιούνη : Ακόμα ένας εργάτης έχασε τη ζωή του στη Λα-κωνία. Πρόκειται για τον 33χρονο εργάτη Kafeel Ashraf, πακιστανικής καταγωγής, o οποίος, καθώς εκτελούσε αγροτικές εργασίες, κατέπεσε από τον γεωργικό ελκυ-στήρα (σ.σ. πιθανά να ένιωσε αδιαθεσία, σύμφωνα με το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας), με αποτέλεσμα να τραυματιστεί και να εκπνεύσει κατά τη μεταφορά του στο Γενικό Νοσοκομείο Μολάων Λακωνίας.

10 Ιούνη: Νέο εργατικό ατύχημα με αποτέλεσμα το σοβα-ρό τραυματισμό ενός νεαρού εργάτη συνέβη το μεσημέρι στη ΛΑΡΚΟ. Πρόκειται για τον 25χρονο εργάτη Νίκο Φριγαδιώτη, ο οποίος εργαζόταν στη ΛΑΡΚΟ μέσω εργο-λαβίας και μάλιστα μόλις ενάμιση μήνα πριν είχε προσλη-φθεί στο συγκεκριμένο πόστο. Ο εργαζόμενος δούλευε στο θόλο, στη διαδικασία τροφοδότησης του καμινιού 3. Άνοιγε τις πόρτες στο συγκεκριμένο σημείο και τροφο-δοτούσε το καμίνι με υλικό που είχε 700 - 800 βαθμούς Κελσίου θερμοκρασία και το οποίο έπεφτε από ένα σιλό. Το 25χρονο παλικάρι κάηκε στα χέρια και τα μάτια.

14 Ιούνη: Εργατικό «ατύχημα» στο ορυχείο Μαυροπηγής της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα σημειώθηκε, όταν μπουλντόζα παρέσυρε και πάτησε εργάτη που δούλευε σε έναν από τους εργολάβους της ΔΕΗ.

15 Ιούνη: Ο 27χρονος Δημήτριος Μανίνης τραυματίστηκε θανάσιμα, όταν κατά τις εργασίες ρίψης έτοιμου μπετόν ο

βραχίονας της αντλίας ήρθε σε επαφή με ηλεκτροφόρα καλώ-δια μέσης τάσης. Η δολοφονία έγινε στο νομό Μαγνησίας, στο Μυλοπόταμο Τσαγκαράδας.

16 Ιούνη: Στο πλοίο «ΜΑΪΣΤΡΟΣ» τραυματίστηκε στο κεφάλι, ύστερα από πτώση στο χώρο του μηχανοστασίου, 35χρονος ναυτικού, μέλος πληρώματος του πλοίου.

18 Ιούνη: Σημειώθηκε εργατικό «ατύχημα» στις εγκαταστάσεις της εταιρείας ΜΟΡΝΟΣ ΑΕ στη Θήβα, με αποτέλεσμα το σοβα-ρό τραυματισμό του νεαρού λιθογράφου Κάλλη Παρασκευά. Ο εργαζόμενος κάηκε από σπινθήρα που προκλήθηκε από στατικό ηλεκτρισμό, ενώ καθάριζε τη μηχανή (ρολοκοπτική) με οινόπνευμα.

21 Ιούνη: Ακόμα ένας οικοδόμος νεκρός στα Γιάννενα: ο 19χρονος Κωνσταντίνος Φλούδας, βρήκε τραγικό θάνατο όταν καταπλακώθηκε από μπάζα και χώματα ύψους 4 μέτρων την ώρα που εργαζόταν στη θεμελίωση του υπογείου.

22 Ιούνη: Τραυματίστηκε 26χρονος οικοδόμος αλβανικής καταγωγής όταν έπεσε από τον 5ο όροφο νεοαναγειρόμενης πολυκατοικίας στην Καλλιθέα (Σοφοκλέους και Δαβάκη).

23 Ιούνη: Πέθανε ο 19 ετών Σούλι Ντέντε, αλβανικής καταγω-γής, από ηλεκτροπληξία, ενώ προσπαθούσε να πλύνει ηλε-κτρική φορητή μπετονιέρα στους Αγιους Σαράντα Ζαγοράς, στο νομό Μαγνησίας.

24 Ιούνη: Έχασε τη ζωή του ο 70χρονος οικοδόμος Ανδρέας Χάλος, όταν έπεσε από τον 7ο όροφο νεοαναγειρόμενης οικο-δομής στα Κάτω Πετράλωνα.

29 Ιούνη: Τύχη-βουνό είχε ένας 60χρονος οδηγός βυτιοφό-ρου, ο οποίος γλίτωσε από θαύμα όταν υποχώρησε τμήμα της επέκτασης λόγω κακής κατασκευής στο πάρκινγκ που βρίσκε-ται απέναντι στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου, με συνέπεια, τόσο ο ίδιος, όσο και το φορτηγό του να βρεθούν στο... κενό.

2 Ιούλη: Τον θάνατο βρήκε ένας 53χρονος στον Άγιο Νικό-λαο Καμαρούλας, του Δήμου Αγρινίου, κατά τη διάρκεια των εργασιών αναπαλαίωσης ενός σπιτιού, όταν άγγιξε ένα καλώδιο ηλεκτροδότησης, με αποτέλεσμα να πάθει ηλεκτροπληξία.

-Στις φλόγες τυλίχθηκε λίγα λεπτά πριν τα μεσάνυκτα ένα βυτιο-φόρο, μετά από ανατροπή, στο 127ο χλμ της Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας, στο ύψος του Θεολόγου, κοντά στα διόδια της Τραγάνας, χωρίς ευτυχώς να πάθει κάτι ο οδηγός.

- Σοβαρό ναυτεργατικό «ατύχημα» έγινε στο ακτοπλοϊκό πλοίο «ΠΟΡΦΥΡΟΥΣΑ» στο λιμάνι των Κυθήρων. Τραυματίστηκε πολύ


σοβαρά στο κεφάλι ο 51χρονος λοστρόμος του πλοίου, στη διάρκεια καθαίρεσης σωστικής βάρκας του πλοίου, διαδι-κασία που γινόταν στο πλαίσιο γυμνασίου. Συγκεκριμένα, ο λοστρόμος γυρνούσε το μοχλό (μανέλα) για το κατέβασμα της βάρκας. Όταν προσπάθησε να τη σταματήσει, το φρένο δε λειτούργησε και ο μοχλός τον χτύπησε το κεφάλι.

3 Ιούλη: Από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία 33χρονος καβοδέτης τραυματίστηκε στο αριστερό του πόδι κατά την διάρκεια των ενεργειών πρόσδεσης του πλοίου «Νήσος Ρόδος» στο λιμάνι της ρόδου.

13 Ιούλη: Από καθαρή τύχη γλίτωσε τη ζωή του ο εργαζόμενος Παναγιώτης Παπανικολάου στη «Χαλυ-βουργία Ελλάδος» στον Ασπρόπυργο, όταν έσπασε ο δομικός δοκός στήριξης της γερανογέφυρας του φούρ-νου χύτευσης, με αποτέλεσμα να γκρεμιστεί η γερανογέ-φυρα και να τραυματιστεί ευτυχώς ελαφρά ο εργαζόμενος. Από τύχη επίσης γλίτωσαν και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι που δούλευαν εκείνη την ώρα καθώς πρόλαβαν και απομακρύν-θηκαν.

14 Ιούλη: Τον θάνατο βρήκε Βασίλης Αντ. Καραμήτρος που εργαζόταν ως «πακετάς», πατέρας ενός παιδιού, στον Βόλο. Το «ατύχημα» συνέβη όταν συγκρούστηκε με άλλο μηχανάκι.

19 Ιούλη: Σε εργοτάξιο της Ιωνίας Οδού, στην περιοχή Αγρι-ελιά Μεσολογγίου, βρήκε το θάνατο ο 42χρονος χειριστής Παναγιώτης Κούσης από το Αγρίνιο που καταπλακώθηκε από οδοστρωτήρα, όταν το όχημα που οδηγούσε ανατράπηκε βά-ζοντας τον εργάτη κάτω από τις ρόδες. Ο 42χρονος απεγκλω-βίστηκε νεκρός από γερανοφόρο όχημα.

20 Ιούλη: Στα Γιάννενα ένας ακόμη εργάτης τραυματίστηκε θανάσιμα, σε εργοτάξιο κατασκευής του ΙΚΕΑ γύρω στις 11 το πρωί. Νεκρός είναι ο Δημήτρης Τσαμπαδούρος, 49 χρόνων από τη Λάρισα, ο οποίος έπεσε σε κυκλικό φρεάτιο ύψους 4,70 μέτρων κατά τη διάρκεια εργασιών (έριχνε τσιμέντο για βιομηχανικό δάπεδο).

21 Ιούλη: Εργατικό «δυστύχημα» με θύμα έναν 50χρόνο ελαιοχρωματιστή πατέρα δύο ανήλικων παιδιών συνέβη στην Αμαλιάδας Ηλείας, συγκλονίζοντας την τοπική κοινωνία. Ο Διονύσης Νικολόπουλους, εργαζόταν μαζί με το συνεργείο του σε διώροφη κατοικία στην οδό Γηπέδου στην Αμαλιάδα όταν ξαφνικά έχασε την ισορροπία του και από τη σκαλωσιά ύψους 7 μέτρων βρέθηκε στο έδαφος.

23 Ιούλη: Ο 54χρόνος Αντώνης Πράππας τραυματίζεται στην μέση του, όταν μαζί με συνάδελφό του σήκωναν ένα ψυγείο. Πριν καν λήξει η αναρρωτική άδεια ο προϊστάμενος κάλεσε τον εργαζόμενο λέγοντας του ότι θα απολυθεί. Σε συνάντη-ση που είχαν, ο προϊστάμενος του (της ιδιωτικής εταιρείας catering «Pot and Pan») ανακοίνωσε ότι δε θα απολυθεί και απαίτησε να υπογράψει την παραίτησή του. Όταν ο 54χρονος αρνήθηκε δέχτηκε επίθεση από το τσιράκι των αφεντικών.

26 Ιούλη: Θανατηφόρο εργατικό «ατύχημα» έγινε περί-που στις 10 το πρωί στο σούπερ μάρκετ «Μασούτης» στα Μουδανιά Χαλκιδικής. Νεκρός ήταν ο 40χρονος Αχιλλέας Παπαδόπουλος, που εργάζονταν ως οδηγός στη συγκεκριμένη αλυσίδα σούπερ μάρκετ. Σύμφωνα με πληροφορίες, σκοτώ-θηκε εξαιτίας της συμπίεσης που υπέστη το σώμα του από

την υδραυλική πόρτα του φορτηγού.

28 Ιούλη: Στο χέρι τραυματίστηκε μετά από πτώση 25χρονος εργάτης συνεργείου επισκευών στο Πέραμα κατά την διάρκεια εργασιών στο υπό ναυπήγηση «ΑΙΟΛΟΣ ΙΙ» . 31 Ιούλη: Ο 38χρονος Φώτης Παναγιωτόπουλος έπεσε από

τον 4ο όροφο της νεοαναγειρόμενης οικοδομής όπου ερ-γαζόταν στη Θεσσαλονίκη και έσπασε τη μέση του.

Το «ατύχημα» έγινε στη διάρκεια της διαδικασίας καλουπώματος για να πέσουν στη συνέχεια τα

μπετά και δε δηλώθηκε ούτε στην Επιθεώρηση Εργασίας ούτε στην αστυνομία.

2 Αυγούστου: Ο 45χρονος Νίκος Μαριολάκης, πατέρας δύο παιδιών, βρήκε τραγικό θάνατο όταν

πολτοποιήθηκε το κεφάλι του από τη βαριά πίσω πόρτα του απορριμματοφόρου στην προσπάθειά του να απομακρύνει αντικείμενο, που εμπόδιζε τη μηχανική αποκομιδή των απορ-ριμμάτων. Οι δύο ακόμα συνάδελφοί του που ήταν παρόντες στο περιστατικό υπέστησαν σοκ και μεταφέρθηκαν στο Γενικό Νοσοκομείο Χανίων.

4 Αυγούστου: Σοβαρά τραυματίστηκε 34χρονος οικοδόμος κατά τη διάρκεια διάνοιξης φρεατίου κοντά στο Ασβεστοχώρι Θεσσα-λονίκης, όταν καταπλακώθηκε από χώματα.

5 Αυγούστου: Κατέπεσε ελικόπτερο που είχε μισθωθεί από τη ΔΕΗ με σκοπό την πλύση και τον καθαρισμό των πυλώνων της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού. Από την πτώση σοβαρά τραυματισμένοι απεγκλωβίστηκαν από το ελικόπτερο οι δύο χειριστές του. Βλέποντας το ελικόπτερο να πέφτει, ένας κάτοι-κος της περιοχής, που βρισκόταν στο έδαφος, υπέστη καρδιακό επεισόδιο.

18 Αυγούστου: Ναυτεργάτης τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια της εργασίας του. Πρόκειται για τον Α’ μηχανικό του δεξαμενόπλοιου οχηματαγωγού «ΕΚΟ 2», ο οποίος τραυματίστηκε ευτυχώς ελα-φρά στο χέρι, κατά τη διάρκεια εργασιών. Το περιστατικό συνέβη μετά τον κατάπλου του πλοίου στο λιμάνι του Γαυρίου Ανδρου.

22 Αυγούστου: Τραυματίστηκε 39χρονος ναυτικός, μέλους πλη-ρώματος του Ε/Γ-Ο/Γ «HELLENIC SPIRIT» όταν κατά την διάρκεια εκφόρτωσης του πλοίου τον χτύπησε διερχόμενο αυτοκίνητο.

23 Αυγούστου: Δυο εργαζόμενοι, παρουσίασαν αναπνευστικά προβλήματα, μετά από διαρροή αμμωνίας σε εργοστάσιο επεξερ-γασίας φρούτων και λαχανικών στα Σεβαστειανά Πέλλας.

-Σε εγκαταστάσεις ιχθυοκαλλιέργειας, στο Πατρόκλο στο Σούνιο, 24χρονος αλλοδαπός εργάτης τραυματίστηκε ενώ δούλευε σε γερανό.

28 Αυγούστου: Νεκρός βρέθηκε στην καμπίνα του ο 66χρονος αλλοδαπός ναυτικός, μέλος πληρώματος του Φ/Γ «DORNUM» σημαίας Αντίγκουα & Μπαρμπούντα.

30 Αυγούστου: Τέσσερις εργάτες κινδύνεψαν από εγκαύματα σε σημείο οι δύο να καταστεί αναγκαίο να μεταφερθούν σε νοσοκο-μείο της Θεσσαλονίκης για νοσηλεία έπειτα από το ατύχημα που συνέβη κατά τη διάρκεια εργασιών με ηλεκτρικό εργαλείο για την αφαίρεση τμήματος πλαστικού αγωγού στις εγκαταστάσεις του ΧΥΤΑ στα Τρίκαλα. Η εργολαβική του έργου λέγεται ΠΡΟΚΑΤ Περιβαλλοντική Αναπτυξιακή Δυτικής Θεσσαλίας Α.Ε.


Η ηθική της εργασίας Έχουμε δηλώσει εξαρχής ότι ένα απ’ τα βασικά ενδιαφέροντα αυτού του εντύπου είναι η συμβολή στην αποδόμηση και την εξουδετέρωση των ιδεών-αξιών που αποτελούν τον πυλώνα της σαπίλας τριγύρω μας. Ένας εκ των σημαντικότερων, είναι και η ηθική της εργασίας. Μια ηθική που λειτουργεί ως ο αόρατος φύλακας των κάθε λογής εμπορευμάτων και ολόκληρου του καπιταλιστικού κόσμου συνάμα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ’ την αρχή. Ασκείται παιδιόθεν πάνω σε όλους μας μια αρκετά έντονη πίεση να βρούμε ένα ρόλο στην παραγωγική διαδικασία. Να παράγουμε, να μεταποιούμε, να προσφέρουμε μια υπηρεσία που πληρώνεται σε κάποιο χρηματικό αντίτιμο (και φυσικά να καταναλώνουμε όσο περισσότερο γίνεται), με το τεράστιο αυτό λούκι να ντύνε-ται το μανδύα της “συμβολής στο κοινωνικό σύνολο”. Δεν πρόκειται δηλαδή μονάχα για την επιβίωσή μας αλλά και για τον ρόλο που -πρέπει να- βαράμε σ’ αυτήν την κοινωνία. ‘Τεμπέλη, αχαΐρευτε, κοίτα να βρεις καμιά δουλειά να πετύχεις στη ζωή σου’. Δεν νοείται σήμερα, με βάση αυτήν την ηθική ‘πετυχημένη ζωή’ χωρίς λαμπρή επαγγελματική καριέρα. Επιπλέον, είναι cool να μη δηλώνεις σκάφη στην εφορία ή να βάζεις μέσον για μια καλύτερη θητεία, μια θέση εργασίας ή το σχολείο της κόρης, αλλά προς θεού! Η αφαίρεση προϊόντων από το ράφι του Super Market και η απ’ ευθείας τοποθέτησή τους στην τσά-ντα αντί για το καλάθι, είναι κλεψιά! Πράξη απεχθής, βρωμερή , αμαρτωλή. Για να μην αναφερθούμε και σε καμιά αλλιώτικη επίσκεψη σε τράπεζα...

God damn protestants... Το ζήτημα του ποιος καρπώνεται την υπεραξία από την εργασία μας, δηλαδή την πώληση του σώματος και του μυαλού μας σε κάποιο αφεντικό έναντι ενός ελάχιστου αντιτίμου, έχει αναλυθεί αρκετά απ’ τον Μαρξ και άλλους εργατιστές φιλο-σόφους. Από την άλλη, η εδραίωση του πυρήνα της ηθικής της εργασίας, μπορεί εν μέρει να ανιχνευθεί μέσα στον προτε-σταντισμό. Όπως αναφέρει ο γερμανός αστός κοινωνιολόγος Max Weber, το προτεσταντικό θρησκευτικό δόγμα ωθούσε τους πιστούς στην αναζήτηση της οικονομικής επιτυχίας μέσω της εργασίας, ως επίγειας ένδειξης της θεϊκής εύνοιας και της μελλοντικής σωτηρίας! Η εργασία, κατά συνέπεια, ως μορφή κοινωνικής δράσης στην προτεσταντική ηθική του γάλλου John Calvin, καταλήγει ως αυτοσκοπός. Για τους προτεστάντες η άσκηση του επαγγέλματός τους είναι ένα ηθικό χρέος και καθήκον σύμφωνα με τις επιταγές της Βίβλου και η εργασία είναι το μέσο για την εκπλήρωση αυτού του χρέους1 . Στην παραδοσιοκρατία, ακόμα και αν αποκτούσε χρήματα ο επιχειρηματίας, ένιωθε την ηθική ανάγκη να καταθέσει μεγάλο μέρος τους σε θρησκευτικά ιδρύματα εν είδει φιλανθρωπίας, σε αντίθεση με τον προτεστάντη που θεωρεί ότι εκπληρώνει τη θρη-σκευτική πράξη πράττοντας ηθική συμπεριφορά μέσω της επιδίωξης κέρδους και της δέσμευσης στο επάγγελμα. Ωστόσο, απ’ τη φανατική αυτή επιδίωξη υλικού οφέλους αναδεικνύεται ένα στοιχείο ηθικού χρέους. Έτσι, η σώρευση χρήματος-κε-φαλαίου και η ακατάπαυστη εργασία θεωρούνται αρετές. Η ανάπτυξη του γραφειοκρατικού συστήματος και των κρατικών δομών, όπως επίσης και η...θρησκεία της ατομικής ιδιοκτησίας υπήρξαν οπωσδήποτε παράγοντες που συνέβαλαν με τη σειρά τους στην γιγάντωση του καπιταλισμού, όμως το γεγονός ότι οι χώρες που κατέληξαν να διαφεντεύουν τον κόσμο μέσω της πρωταρχικής συσσώρευσης κεφαλαίου από το 19ο αιώνα ως σήμερα, είναι χώρες με ισχυρότατη επίδραση του προτεσταντισμού, (Μ.Βρετανία, ΗΠΑ, Ολλανδία, Σκανδιναβικές χώρες, Ελβετία, Γερμανία) σίγουρα δεν είναι τυχαίο.

οι αλυσίδες που γουστάρουμε να κουβαλάμε Εύλογα ίσως θα παρατηρούσε κανείς ότι η Ελλάδα είχε στο παρελθόν τόση σχέση με τον προτεστα-ντισμό όση και ο διάολος με το λιβάνι. Ως ιστορικό και ‘άξιο’ κομμάτι της βαλκανικής, οι έλληνες κατά κανόνα μισούσαν τη δουλειά και προσανατολίζονταν συνήθως στις οδούς του ταχύτερου δυνατού πλουτισμού, δηλαδή της αρπαχτής. Λογική και νοοτροπία που κατά μια εκτίμηση συνέβαλε και αυτή στο σημερινό αποτέλεσμα, δηλαδή σε μια περίοδο παγκόσμιας ύφεσης η ελλάδα να είναι το πρώτο υποψήφιο θύμα προς κατάρρευση (ή προς ‘διάσωση’, το ίδιο είναι άλλωστε). Εδώ και λίγα χρόνια, ωστόσο,η παγκοσμιοποιημένη προπαγάνδα της κυριαρχίας κάνει το παν για να εμποτίσει και την ελληνική κοινωνία με το ιδεολόγημα ότι η μισθωτή εργασία είναι μια a priori απαραίτητη συνθήκη για το ‘καλό’ του κοινωνικού συνόλου. Οποιοσδήποτε έχει δουλέψει έστω και μια ώρα για κάποια πολυεθνική ή μεγάλη εταιρεία, θα έχει σίγουρα

1 Weber, Max, H Προτεσταντική Ηθική και το Πνεύμα του Καπιταλισμού


νιώσει την αγωνιώδη προσπάθεια των υπευθύνων να ταυτίσουν τα συμφέροντα της εταιρείας με αυτά του τελευταίου υπαλλήλου της. Τα-κτική εξαιρετικά πονηρή, η οποία παράγει εργαζομένους που “αγαπάνε τη δουλειά τους”. Αυτή η έκφραση, που παλιότερα θεωρούνταν αδια-νόητη, τώρα με τη συμβολή και του μαγικού lifestyle ακούγεται όλο και συχνότερα και δείχνει, κατά τη γνώμη μας, αυτήν ακριβώς την -επι-θυμητή απ’ τα αφεντικά- μεταστροφή προς μια εξύψωση της εργασίας σε κάτι το μεταφυσικά ‘καλό’ και κοινωνικά απαραίτητο. Κάπου εδώ οφείλουμε και τα συγχαρητήριά μας στην απολιθωμένη αριστερά που προωθεί αυτήν την ηθική με συνθήματα του τύπου “το μέλλον ανήκει στον κόσμο της δουλειάς”, “λεφτά για τους ανέργους, λεφτά για τους αγρότες, λεφτά από ‘δω λεφτά από ‘κει, λεφτά, λεφτά, λεφτά”. Αλήθεια, πόσα από τα σημερινά επαγγέλματα είναι ουσιαστικά χρήσιμα για ένα ευρύτερο κοινωνικό σύνολο; πώς είναι δυνατόν να θεωρείται ‘ρόλος θετικός ως προς την κοινωνία’ αυτός που έχουν αναλάβει όλοι οι χιλιάδες άνθρωποι που ξοδεύουν τις ζωές τους παράγοντας ή πουλώ-ντας ακριβά ρούχα, αμάξια και κοσμήματα ή πατώντας κουμπιά σε μια κρατική γραφειοκρατική υπηρεσία, για να μη μιλήσουμε για τη βαριά βιομηχανία του τζόγου, όλους τους στρατιωτικούς που ζουν πρακτικά από τις φημολογίες του δήθεν πολέμου που όλο σχεδιάζει η Τουρκία και ποτέ δεν κάνει, ή τους 90.000 μπάτσους που φυλάνε τράπεζες, πολυεθνικές και πολιτικούς και τους άλλους τόσους σεκιουριτάδες; Ας αφήσουμε τις αυταπάτες κατά μέρος, η συντριπτική πλειονότητα των επαγγελμάτων σήμερα αποσκοπεί σε ένα και μοναδικό πράγμα: τη διαιώνιση του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της ζωής και τίποτα παραπάνω.

ας τελειώνουμε μ’ αυτό το παραμύθι...

Σίγουρα δεν είναι ότι θέλουμε να περνάμε τις μέρες μας κοιτώντας το ταβάνι. Ούτε φυσικά υποστηρίζουμε ότι το “μαρούλι” μας είναι εντελώς αχρείαστο, αφού έχουμε κι εμείς υλικές ανάγκες να καλύ-ψουμε. Λέμε απλά ότι -προσπαθούμε να- δουλεύουμε όσο το δυνατόν λιγότερο και να απαλλοτριώνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο, έχο-ντας τη συνείδηση ότι η εργασία μας αλλοτριώνει και μας καταστρέ-φει, οπότε πρέπει να κάνουμε το παν για να την καταστρέψουμε εμείς πρώτοι. Κάμερες, σεκιουριτάδες, αντικλεπτικά και μπάτσοι κάθε είδους βρίσκονται εκεί για να καταστείλουν, αν μπορέσουν, αλλά κυρίως για να φοβίσουν προληπτικά. Αν επιτέλους αντιληφθούμε όλοι μέσα μας το απόλυτα προφανές , ότι δηλαδή δομές όπως η εθνική τράπεζα, τα carrefour και το praktiker είναι εκ της ύπαρξής τους οι πραγματικοί κλέφτες, αν ξεριζώσουμε, δηλαδή, από μέσα μας αυτή τη σάπια ηθική της εργασίας, τότε ο δρόμος είναι ουσιαστικά ελεύθερος, και τα σκυλιά ας γαβγίζουν όσο θέλουν... Για όλους αυτούς τους λόγους, θέλουμε να δώσουμε τα φιλιά και την αγάπη μας σε όσους φτύνουν κατά-μουτρα αυτή την άθλια εργασιακή ηθική , είτε ‘ξεχνώντας’ να περάσουν απ’ το ταμείο, έχοντας πάρει το λάδι, το τυρί και τα μανιτάρια τους, είτε κάνοντας τα χρηματοκιβώτια των τραπεζών λίγο πιο ελαφριά.

κρίκο με τον κρίκο να σπάσουμε τις αλυσίδες μας πριν γίνουν η φυσική προέκταση του κορμιού και

του μυαλού μας

ο ρόλος των γκάνγκστερ της δι.ας. στη μητροπολιτική ζούγκλα

Στην εποχή που το κράτος “πρόνοιας” μας έχει αφήσει χρόνους, για να το διαδεχθεί το κράτος ασφάλειας, υπάρχουν ορισμένες κοινωνικές συγκυρίες συνδεόμενες με την εργασία που ενδεχομένως να φτάσουν ως και την εν μέρει κοινωνική νομιμοποίηση της ολοένα αυξανόμενης παρουσίας των μπάτσων παντού, φαινομένου που τείνει να μοιάζει με αληθινή κατοχική δύναμη στο αφγανιστάν: η ‘κρίση’ και η ανεργία φάνηκαν αρχικά να αφορούν τα σχετικά μεσαία στρώματα του πληθυσμού, εμπόρους, βιοτέχνες, μισθωτούς κλπ, όμως ήδη έχει ‘βαρέσει κόκκινο’ και ο τομέας των χαμηλών μεροκάματων από τα οποία ζει σημαντικό μέρος του πληθυσμού της μητρόπολης όπως οι μετανάστες και αυτοί που κινούνται στο περιθώριό της. Παίρνοντας σαν δεδομένα ότι πρώτον το μεταναστευτικό ρεύμα αυξάνεται καθημερινά και ότι δεύτερον υπάρχουν άνθρωποι που είτε επειδή ποτέ δε δέχτηκαν να υποκύψουν στον εκβιασμό της μισθωτής σκλαβιάς, είτε επειδή δε θα βρίσκουν δουλειά με τίποτα ενώ θα πρέπει να ταΐσουν τα παιδιά τους, θα επιλέξουν το δρόμο της ληστείας, διαμορφώνεται το εξής ενδεχόμενο: λόγω της τρομακτικής αύξησης της αστυνόμευσης σε τράπεζες, πολυεθνικές και μεγαλοαφεντικά, ‘στόχους’ δηλαδή που κανείς μας δε θα είχε πρόβλημα να δει να χτυπιούνται, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να ενταθούν εντυπωσιακά περιστατικά του τύπου “λήστεψε γιαγιά για 100 ευρώ”, “μαχαίρωσε παππού μέσα στο σπίτι του”, “λήστεψε περιπτερά” και άλλα παρόμοια. Αν αυτό συμβεί, που ήδη συμβαίνει σε κάποιο βαθμό, είναι δεδομένο ότι τα ΜΜΕ θα το διογκώσουν ώστε να επιτύχουν τη νομιμοποίηση αυτών των δίτροχων καθαρμάτων, στα μάτια του κόσμου. Πρόκειται για ένα απλό όσο και πανούργο κόλπο της δημοκρατίας που χρησιμοποιώντας το σμπάρο της ομάδας δι.ας. θέλει να πετύχει 2 τρυγόνια: αφενός να φανεί άξιος προμηθευτής ασφάλειας στους προνομιούχους -επιβεβαιώνοντας έτσι και τον εγγενή της ρόλο- και αφετέρου να εξασφαλίσει τη μακροημέρευσή της, βάζοντας τους προλετάριους να σφαχτούν μεταξύ τους.


Σαμποτάζ: η επιθετική ενέργεια που διακόπτει -σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, για λιγότερο ή περισσότερο χρονικό διάστημα την κανονική/

προγραμματισμένη ροή μιας κατάστασης. Αν μιλάμε π.χ. για την καπιταλιστική παραγωγή “αγαθών”, το πιο αποτελεσματικό σαμποτάζ θα ήταν αναμφίβολα

η επ’ αόριστον γενική απεργία. Η κανονικότητα της καθεστωτικής εκπαιδευτικής διαδικασίας, αντίστοιχα, εκτρέπεται υπέρο-

χα με την κατάληψη.Οι άμεσες δράσεις, από τις εντελώς συμβολικές, μέχρι τις ημι-συμ-βολικές, έως και τις χρηματικά έντονα “ζημιογόνες”, από τη μπογιά σε ένα κρατικό κτίριο, μέχρι ένα καμένο ΑΤΜ ή καφάο κάμερας, μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή μιας τράπεζας, αποτελούν κομμάτι του σαμποτάζ που επιθυμούμε να δούμε να πραγματώνεται ολοκληρωτικά μια μέρα, με στόχο οποιαδήποτε σχέση εξουσίας και εκμετάλλευσης, εργασιακής, πολιτικής, έμφυλης... έχοντας πάντα τη συνείδηση ότι πρωταρχικό μας μέλημα θα πρέπει να είναι η ακύρω-ση των “αξιών” που επιτρέπουν στον κάθε τραπεζικό οργανισμό,

μπάτσο ή σεξιστή να στέκεται ακόμη στα πόδια του.Οι άμεσες δράσεις αποτελούν μια στήλη η οποία προάγει το sabotage

ως έναν από τους πολλούς τρόπους δράσης. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει αυτόματα την ταύτιση ή την συμφωνία μας με τις αναλήψεις που συνοδεύ-

ουν τις εκάστοτε ενέργειες . Παρόλα αυτά δεν θέλουμε να αφαιρούμε ενέργει-ες οι οποίες μπορεί να μας βρίσκουν αντίθετους, είτε σε επίπεδο λόγου είτε

δράσης, καθώς αποστρεφόμαστε τις τακτικές των καθεστωτικών media.

4/6: Κατάληψη στα γραφεία της ισραηλινής εταιρείας Netafim στα εξάρχεια, (πρόκειται για κρατική εταιρεία κατασκευής αρδευτικών συστημάτων) ενάντια στην επίθεση του ισραηλινού στρατού στα πλοία βοήθειας στη Γάζα.

7/6: Απαλλοτρίωση supermarket στο Αιγάλεω. Ανάληψη ευθύνης από “οι σαράντα κλέφτες χωρίς τον Αλί μπαμπά”.

-: Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμό απο τους “πυρήνες άρνησης”.

9/6: Επίθεση με πατατόβομβες στην καφετέρια la scala στη θεσσαλονίκη κατα την ώρα διεξαγωγής διαγωνισμού “Miss wet T-shirt”.

12/6: Σχεδόν σε όλα (41) τα μαγαζιά της αλυσίδας καταστημάτων Voi Noi σε όλη την Ελλάδα έφτασαν εργαζόμενοι από επιτροπές αλληλεγγύης το Σάββατο 12 Ιούνη, διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες που επικρατούν (τρομοκρατία από εργοδοσία, αυθαιρεσίες κ.α).

14/6: Κατάληψη των γραφείων του δικηγορικού συλλόγου Αθηνών από αναρχικούς για υποθέσεις φυλακισμένων αγωνιστών.

-/6: Κατάληψη των γραφείων διοίκησης του ΜΕΤΡΟ από εργαζόμενους έπειτα από την ανακοίνωση περικοπών και

μπαράζ με στόχους το σπίτι του μπάτσου κ. Κουκούτση, το σπίτι του αρχισυνδικαλιστή του ΠΑΜΕ (και γ.γ. του Εργατικού Κέντρου) Ζαριανόπουλου Σωτήρη και τέλος το σπίτι του δημοσιογράφου (και πρώην προέδρου ΕΣΗΕΜ-Θ) Γουσίδη Δημήτρη.

-: Απαλλοτρίωση σουπερ μάρκετ κατά τη διάρκεια διαδήλωσης στη Θες/κη. Τα πρoΪόντα μοιράστηκαν μεταξύ των απαλλοτριωτών και του κόσμου.

-: Απαλλοτρίωση του σουπερ μάρκετ Σκλαβενίτη στο Παγκράτι. Μετά την απαλλοτρίωση τα προιόντα μοιράστηκαν σε κοντινή λαϊκή πριν την πορεία που θα ακολουθούσε. Ανάληψη ευθύνης από “απεργοί απαλλοτριωτές”.

7/7: Πυρπόληση 4 οχημάτων σεκιούριτι στη Θεσσαλονίκη. Συγκεκριμένα, ένα ATV και μια μηχανή (Security), ένα τζιπ ( Margelis Security) και ένα αυτοκίνητο ( Force Security). Ανάληψη ευθύνης από ”συνεργασία αναρχικών για την καλλιέργεια κλίματος διάχυτης ανασφάλειας”.

12/7: Τοποθέτηση εμπρηστικών μηχανισμών σε 2 οχήματα του Διπλωματικού σώματος στην Αθήνα, στην Κηφισιά. Ανάληψη ευθύνης από “ Εμπρηστικό Σχηματισμό Εμπρηστών”.

17/7: Εμπρησμός της τράπεζας Marfin Eg-natia Bank που βρίσκεται στη συμβολή των

απολύσεων.

21/6: Ταχυδρομείται στο γραφείο του Υ.Προ.Πο. Μιχάλη Χρυσοχοίδη επιστολή βόμβα. Κατα την έκρηξή της πεθαίνει ο υπασπιστής Γιώργος Βασιλάκης. Η οργάνωση που αναλαμβάνει την ευθύνη αναφέρει πως θα γνωστοποιήσει το όνομά της σε επόμενες ενέργειες

23/6: Τα ξημερώματα αυτής της μέρας τοποθετούνται δύο εμπρηστικοί μηχανισμοί στο κτίριο της εταιρίας επιστημονικού εξοπλισμού HELLAMCO, η οποία είναι και η ανάδοχος κατασκευάστρια των εργαστηρίων DNA της ΕΛ.ΑΣ. Την ευθύνη αναλαμβάνει ο “αντάρτικος σχηματισμός Λάμπρος Φούντας”.

25/6: Το μεσημέρι πραγματοποιείται εμπρηστικό μπαράζ σε ένδειξη αλληλεγγύης στον Σ. Σεισίδη με στόχους τα γραφεία του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, τα γραφεία του 3ου περιφεριακού συμβουλίου επιλογής και αξιολόγησης επιμελητών ιατρών Ε.Σ.Υ. του υπουργείου υγείας και κοινωνικής αλληλεγγύης και το σπίτι του Αριστείδη Μπουσουλέγκα, διοικητή της υγειονομικής περιφέρειας ανατολικής μακεδονίας και θράκης. Ανάληψη ευθύνης απο την “επέμβαση για την εκδίκηση και την αλληλεγγύη”

29/6: Η οργάνωση “ομάδες διάχυσης επαναστατικής θεωρίας και πράξης” αναλαμβάνουν την ευθύνη για εμπρηστικό


Κατασταλτικό πογκρόμ με στόχο αναρχικούς, αντιεξουσιαστές και καταληψίες πραγματοποιήθηκε στις πόλεις Σαντιάγκο και Βαλπαρα-ΐσο, στις 14 Αυγούστου. Η επιχείρηση που διεξήχθη στις 7 το πρωί ήταν εντυπωσιακά σχεδιασμένη και ουσιαστικά προαναγγελμένη από τα media εδώ και καιρό. Περιελάμβανε εισβολή 200 ανδρών των ειδικών δυνάμεων σε 19 συνολικά σπίτια και σε καταλήψεις, από όπου απήχθησαν υπό την απειλή πολυβόλων συνολικά 14 άτομα, τα οποία κατηγορούνται για “συμμετοχή σε τρομοκρατικές οργανώσεις” και επιθέσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια σε πολυεθνικές, αστυνομικά τμήματα, τράπεζες, εκκλησίες και πρε-σβείες. Συντονιστής και εντολέας της επιχείρησης ‘Salamandra’ ο ειδικός εισαγγελέας Alejandro Pena, ο οποίος βασίζει την αρρωστη-μένη του έμπνευση σε στοιχεία όπως παρακολουθήσεις, αναλύσεις, συστήματα υποκλοπών και βιντεοσκοπήσεων, αλλά και βιβλία, φωτογραφίες, γραπτά, τηλεφωνικές υποκλοπές, στυλό, βίντεο, αφίσες. Αποδείξεις, δήλαδή, μηδέν. Μία από τις επιδρομές έγινε από την -εκπαιδευμένη από το FBI για την καταστολή εξεγέρσεων- ομάδα PDI, η οποία εισέβαλε πυροβολώντας στην κατάληψη Sacco y Vanzetti. Οι γείτονες, ακούγοντας τις φωνές των νέων από την αυλή και τα παράθυρα, ήταν μάρτυρες του πώς οι αστυνομικοί, που είχαν καλυμμένα τα πρόσωπά τους με κουκούλες, τους έσυραν από το κτίριο και τους έβαλαν σε οχήματα της αστυνομίας, οδηγώντας τους σε άγνωστο προορισμό. Η αστυνομία προχώρησε έπειτα σε απειλές προς τους γείτονες, οι οποίοι φοβήθηκαν να παρουσια-στούν ως μάρτυρες της βίαιης επιχείρησης η οποία υποστηρίχθηκε από δύο ελικόπτερα, ειδικές δυνάμεις και από άγνωστους, μάλλον ‘αγανακτισμένους’ πολίτες. Μία βδομάδα μετά την εισβολή, η αστυνομία ‘ανακάλυψε’ σακίδιο με ίχνη TNT, στο κτίριο της κατάληψης το οποίο η ίδια είχε σφραγίσει, ενώ στις αρχές Σεπτέμβρη, συνελήφθησαν 2 ακόμη άτομα, για φερόμενη συμμετοχή τους σε μια απαλλο-τρίωση ενός φορτηγού το Σεπτέμβριο του 2009, που υποτίθεται ότι χρηματοδότησαν το “Εγκληματικό Σχέδιο”, όπως αποκαλεί ο Pena την υποτιθέμενη τρομοκρατική οργάνωση.

2 από τους συλληφθέντες, ο Rodolfo Retamales Leiva, γνωστός και ως “Heron”, και ο Pablo Morales, είναι πρώην μέλη της ριζο-σπαστικής ομάδας Grupo Lautaro που την περίοδο 1973-1990 πάλεψε ενάντια στην χούντα του Πινοσέτ. Και οι δύο πέρασαν πάνω από 12 χρόνια στην φυλακή μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Τα ΜΜΕ φωτογράφισαν τους δύο άντρες ως τους “εγκέφαλους”

πίσω από τις βομβιστικές επιθέσεις που καταλογίζονται σε όλους. Άλλοι σύντροφοι, είναι γνωστοί για τη δραστηριοποί-ησή τους σχετικά με δράσεις αντιπληροφόρησης σε κοινοτικά ραδιόφωνα, ενώ υπάρχουν καταγγελίες για κλοπή υλικού προς δημοσίευση, κατάσχεση βιντεοκαμερών και βιντεοταινιών, συμπεριλαμβανομένου του φιλμ της καταστολής της πρόσφατης διαδήλωσης στο κέντρο του Σαντιάγκο στη μνήμη του δολο-φονημένου Jaime Mendoza Collio και σε αλληλεγγύη με τους πολιτικούς κρατούμενους ιθαγενείς Mαπούτσε. Η “οικονομική υποστήριξη της τρομοκρατικής ομάδας” χρεώνεται από τους μπάτσους στους Oscar Omar Hermosilla και Carlos Riveros Luttge, ενώ γίνεται και αναφορά σε ‘εμβάσματα’ από χώρες όπως η ελλάδα, η αργεντινή, το μεξικό κι η ιταλία. “Είμαστε ο στόχος που επιλέχθηκε για να αποσιωπηθεί η τραγωδία των 33 ανθρακωρύχων και των οικογενειών τους, θύματα της εκμετάλλευσης των ισχυρών, και η απεργία πείνας που κάνουν οι σύντροφοι Μαπούτσε, αγωνιζόμενοι για τη γη

που τους ανήκει”. “Η πολιτική και δικαστική σκευωρία είναι

οδών Ηλιουπόλεως & Αίνου στον Υμηττό, στην Αθήνα. Ανάληψη ευθύνης από “ομάδα αντάρτικου πόλης Κ. Σειρηνίδης”.

19/7: Εκτέλεση του δημοσιογράφου Σ. Γκιώλια από την ομάδα αντάρτικου πόλης Σέχτα Επαναστατών.

23/7: Συγκρούσεις κατοίκων, του χωριού Ελληνικό στα Ιωάννινα, με διμοιρίες των ΜΑΤ οι οποίες κατέφτασαν για να διευκολύνουν τη συνέχιση των έργων για τη δημιουργία ΧΥΤΑ στο χωριό, αφού οι κάτοικοι τους τελευταίους μήνες, παρόλο που η ιστορία κρατάει 2 χρόνια, είχαν κλείσει την πρόσβαση στα μηχανήματα του εργολάβου.

-: Απελευθερώνονται 50.000 μινκ στο χιλιόδενδρο της Καστοριάς και μια μέρα μετά άλλα 2000 στο Καλονέρι Σιάτιστας. Τα ζώα απελευθερώθηκαν απο εκτροφεία που τα προόριζαν για την κατασκευή γουνών. Ανάληψη ευθύνης απο ALF, “μέτωπο απελευθέρωσης ζώων”.

28/8: Πυρπόληση 5 οχημάτων του διπλωματικού σώματος στη Θες/κη. Η επίθεση είναι αφιερωμένη στους Χιλιανούς που κρατούνται από τις 14/8 και στους κρατούμενους για την υπόθεση της ΣΠΦ. Ανάληψη ευθύνης από “Διπλωματικό Σώμα Εμπρηστών (για την όξυνση της διεθνιστικής αλληλεγγύης)”.

6/8: Επιθέσεις με μπογιές, σπρέυ και τρικάκια σε δημόσια κτίρια (δημαρχείο, κεπ, υπηρεσίες δήμου) και τράπεζες στο δήμο Θήρας στη Σαντορίνη.

8/8: Κάψιμο οχήματος του δήμου θεσσαλονίκης στην περιοχή Ανάληψη. Ανάληψη ευθύνης από “εμπρηστές για την κλιμάκωση των επαναστατικών διεργασιών”.

26/8: Εμπρησμός εταιρικού αυτοκινήτου της πολυεθνικής εταιρίας intersport . Ανάληψη ευθύνης από “τρομοκρατικό σωματείο εργαζομένων των καταστημάτων intersport”.

Πόσο Μακριά είναι τελικά η Χιλή;Κατασταλτικές επιχειρήσεις του Χιλιανού κράτους ενάντια σε αναρχικούς αγωνιστές

Επιστράτευση της ρομποτικής για την αντιμετώπιση των συντρόφων


προφανής, η κατασκευή μιας παράνομης ‘τρομοκρατικής’ οργάνωσης στην οποία υπάρχουν ηγέτες είναι σχιζοφρενι-κή. Εμείς, ως αντιεξουσιαστές ή αναρχικοί δεν πιστεύουμε, ούτε υπακούμε σε ιεραρχίες, ακόμα λιγότερο σε εντολές. Αυτό που ο εισαγγελέας Pena ονομάζει χρηματοδότηση της τρομοκρατίας ονομάζεται διεθνιστική αλληλεγγύη. Αυτό που η αστυνομία ονομάζει ‘κέντρα εξουσίας’ είναι σπίτια όπου φτιάχνονται βιβλιοθήκες και καλείται ο κόσμος να αντιμετω-πίσει την σημερινή πραγματικότητα της εκμετάλλευσης και της ανοησίας, όπου χτίζονται κοινωνικές σχέσεις μακριά από την εμπορευματοποίηση, που στηρίζονται σε αξίες όπως η αλληλεγγύη, οι σχέσεις οριζόντιου χαρακτήρα, η αμοιβαία στήριξη και η αυτοδιαχείριση”, αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους οι συμμετέχοντες 3 χώρων και καταλήψεων που δέχτη-καν εισβολές, συλλήψεις και κατασχέσεις.

Τελικά, 8 από τους 14 αρχικούς συλληφθέντες προφυλα-κίστηκαν μέχρι τη δίκη, ενώ οι υπόλοιποι 6 αφέθηκαν προ-σωρινά ελεύθεροι με απαγόρευση εξόδου από την χώρα, απαγόρευση να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, εβδομαδιαία παρουσία στις τοπικές αρχές, απαγόρευση να επισκεφθούν κρατουμένους, και τα κοινωνικά κέντρα και τις καταλήψεις όπου εισέβαλε η αστυνομία. Δεκάδες ήταν και οι συλλήψεις που ακολούθησαν τις οργισμένες συγκεντρώσεις αλληλεγγύης που έγιναν στο Σαντιάγο. “Καθώς βγαίναμε από την αίθουσα του δικαστηρίου καταφέραμε να ακούσουμε τις κραυγές γεμάτες οργή και θυμό από τους αν-θρώπους μας. Κραυγές που μας συγκίνησαν βαθιά και μας έδωσαν δύναμη για ό,τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Δεν είμαστε μόνοι! Οι πράξεις και η στάση σας με γεμίζει με υπερηφάνεια![...] Ο αγώνας ενάντια στην κυριαρχία είναι ασυμβίβαστος ανεξαρ-τήτως των συνεπειών. Περήφανη για αυτό που είμαι και για τους συντρόφους μου, αγκαλιάζω κάθε ενέργεια αλλη-λεγγύης και εξέγερσης. Δε θα με κάνουν να σωπάσω. Το άτομο όσο κανένας άλλος μπορεί και πρέπει να πολεμήσει για την ελευθερία του, παρακινημένος πρώτα από όλα από την καρδιά του. Ας προστατεύσει η άγρια φύση τις γάτες που τρέχουν στις στέγες των σπιτιών και ας μην έρθει ποτέ η νύχτα των κακών οιωνών. Προς όλους, για τώρα και για πάντα : “Ούτε θεός ούτε αφέντης” Με μια καρδιά κομμάτια, που χτυπά όμως δυνατά όσο ποτέ!! Να βάλουμε τέλος σε κάθε επιβολή εξουσίας , να ζήσουμε την αναρχία.” γράφει η Monica Caballero, κρατούμενη στην πτέρυγα υψίστης ασφα-λείας των γυναικείων φυλακών του Santiago.Ολόκληρο το γράμμα στο http://tinyurl.com/289vy6l Στις 26 Αυγούστου, τα μέλη 9 ενόπλων ελευθεριακών ομάδων, δημοσίευσαν ανακοίνωση (ολόκληρη μπορεί να βρεθεί εδώ http://tinyurl.com/2dvk95u ) στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρουν πως κανείς συλληφθείς δε σχετί-ζεται μαζί τους, ουδέποτε έχουν βρεθεί στις καταλήψεις και αποκηρύσσουν τη σκευωρία εναντίον των 14.

Πολύμορφες δράσεις αλληλεγγύης, αντιπληροφόρησης και επιθέσεις έχουν πραγματοποιηθεί εκτός απ’ τη χιλή στην αργεντινή, την ισπανία, την καταλωνία και την ελλάδα, Στις 20 Αυγούστου εξερράγη μια βόμβα σε πάρκινγκ εμπορικού κέντρου πολυτελείας χωρίς τραυματισμούς, ενώ άλλες 3 σε διάφορους στόχους εξοδετερώθηκαν. Στο χώρο των επιθέσεων είχαν αφεθεί φυλλάδια που καταφέρονταν ενάντια στον εισαγγελέα Pena και εξέφραζαν την αλληλεγ-γύη τους στους διωκόμενους αναρχικούς και τους αγωνιστές mapuche.

Περιοδικά ανάλογης θεματολογίας με αυτό που κρατάτε στα χέρια σας αποτελούν στοιχεία ενοχής, αφήστε κάτω τα κακά μαντάτα τώρα!

για τη δική σας ασφάλεια.

Αφίσα αλληλεγγύης απο χιλιανούς συντρόφους


“Όταν ο στρατός του Πάντσο Βίλλα μπήκε στην πόλη του Μεξικού, οι μαχητές, άντρες και γυναίκες, κα-τέλαβαν τα μέγαρα των αριστοκρα-τών που το είχαν σκάσει στο Παρίσι. Στα μέγαρα αυτά είδαν για πρώτη φορά ολόσωμους καθρέφτες όπου αντίκρυσαν ξαφνιασμένοι ολόκληρο τον εαυτό τους. Ως τότε, στα καθρευφτάκια που είχαν, έβλεπαν μόνο το πρόσωπό τους“.

Θέλεις να γίνουμε ο ένας ο καθρέφτης του άλλου;

Κακα Μαντατα τεύχος 6

Documents

Transcript of Κακα Μαντατα τεύχος 6