δεκαπενθήμερη εφημερίδα του Κ.Ο. του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (μαρξιστικού-λενινιστικού) www.kkeml.gr Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010 χρόνος 29ος φ. 648 1.00€

Oλοι στον αγώνα

Ή θα αντισταθούμε

ή θα μας εξοντώσουν!

Το όλον ΠΑΣΟΚ επιστράτευσε

με τον μεταμεσονύκτιο ανα-

σχηματισμό ο Παπανδρέου για

να υπερασπίσει το Μνημόνιο κατοχής

της χώρας και εξόντωσης των εργατι-

κών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Και για να εξαπολύσει μια νέα ομο-

βροντία αντιλαϊκών μέτρων, με νέες

αυξήσεις στην έμμεση φορολογία,

κύμα απολύσεων στον ευρύτερο

δημόσιο τομέα, ξεπούλημα κρατικών

επιχειρήσεων και νέα δώρα στο κεφά-

λαιο και τους τραπεζίτες.

Μέχρι και τα διεθνή οικονομικά

ινστιτούτα, που δεν φημίζονται για

την ευαισθησία τους, έχουν τρομάξει

από τις άγριες κοινωνικές επιπτώσεις

των οικονομικών μέτρων που επέβα-

λαν το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ενωση

και εφαρμόζει μέχρι τελικής πτώσεως

η κυβέρνηση. Η φτώχεια απλώνεται

μαζικά στα λαϊκά νοικοκυριά. Η

ανεργία ειδικά στους νέους έχει εκτι-

ναχθεί. Τα λουκέτα στις μικρές επιχει-

ρήσεις έχουν πάρει τη μορφή χιονο-

στιβάδας. Οι φτωχοί αγρότες βρίσκο-

νται σε απόγνωση. Ολοι προβλέπουν

έναν πολύ δύσκολο χειμώνα για τον

εργαζόμενο λαό και οι αμετανόητοι

υπηρέτες των διεθνών τοκογλύφων

και της ολιγαρχίας σχεδιάζουν να

φορολογήσουν ακόμη πιο βαριά το

πετρέλαιο θέρμανσης και τα βασικά

είδη διατροφής, να αυξήσουν το ηλε-

κτρικό ρεύμα, τις συγκοινωνίες και να

πετσοκόψουν και άλλο τους μισθούς.

Δεν πρέπει οι εργαζόμενοι και οι

λαϊκές μάζες να επιτρέψουν αυτήν την

πολιτική εξόντωσης. Το μαχαίρι έφτα-

σε στο κόκαλο και από εδώ και πέρα η

μάχη είναι για την επιβίωση της λαϊκής

κοινωνικής πλειοψηφίας, για το μέλλον

των παιδιών της και της νεολαίας, για

την τύχη της χώρας. Ή αυτοί ή εμείς. Ή

θα μας συντρίψουν ή θα αντισταθούμε

και θα μπούμε μαζικός φραγμός στα

σχέδιά τους. Απαίτηση των στιγμών

είναι να ξεσπάσει ένας μαζικός λαϊκός

ξεσηκωμός, να οργανωθεί ένα πλειοψη-

φικό τείχος αντίστασης, να κατέβουμε

όλοι στους δρόμους.

Με κορυφαίο γεγονός την πρό-

σφατη τεράστια γενική απεργιακή

κινητοποίηση στη Γαλλία, οι εργαζό-

μενοι στην Ευρώπη δείχνουν να μπαί-

νουν στο δρόμο της μαζικής αντίστα-

σης. Την ίδια στιγμή που οι ευρωπαϊ-

κές καγκελαρίες ετοιμάζονται να εξα-

πολύσουν ένα νέο σκληρό κύμα λιτό-

τητας και ανατροπών στην ασφάλιση.

Ακριβώς γι' αυτό δεν υπάρχει μέση

οδός. Ή θα νικήσει το κεφάλαιο, οι

τραπεζίτες, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί ή

θα νικήσουν οι εργαζόμενοι.

Με αφετηρία τις διαδηλώσεις στη

Θεσσαλονίκη στα εγκαίνια της Διε-

θνούς Εκθεσης, πρέπει να ξεκινήσει

ένας νέος, πιο αποφασιστικός γύρος

αναμέτρησης με τη βάρβαρη πολιτι-

κή. Προσπερνώντας την κυβερνητική

ξεπουλημένη ηγεσία των συνδικάτων

και τις εκλογικές αυταπάτες που επι-

χειρεί να προωθήσει η Αριστερά της

υποταγής, του συμβιβασμού και της

καθήλωσης της λαϊκής πάλης. Και

εδώ δεν υπάρχει μέση λύση. Ή θα μας

εξοντώσουν ή θα αντισταθούμε επί-

μονα και νικηφόρα.

Συνομιλίες Ισραήλ-Παλαιστινιακής Αρχήςμε επίδικο το …Ιράν

σελ. 18

ΒόλοςΟι απολυμένοι τηςΜΕΤΚΑ ξανά στη δου-λειά με ψηλά το κεφάλι

σελ. 8

άρθρο στη σελ. 10

Κάτι τρέχει στην κοινω-νία γύρω μας…!

σελ.15

«Καλλικράτειες» προε-κλογικές καντρίλιες ήαλλιώς τι έχουν ταέρμα και ψοφάνε;

σελ. 12-13

Η κυβέρνηση (ανα)διατάχθηκε στη γραμμή της επίθεσης

Να βγει στο δρόμο του αγώνα η λαϊκή οργή

Θα έλεγε κανείς πως είμαστε η

γενιά που μπαίνει στα πανεπι-

στήμια χωρίς πολλά να περιμέ-

νει, πιθανότατα χωρίς να έχει

επιλέξει τη σχολή με βάση το

αντικείμενο που αγαπά, αλλά

με γνώμονα την αγωνία για

μελλοντική εύρεση εργασίας

σε ένα τοπίο που διαμορφώνε-

ται με τεράστια ταχύτητα όλο

και πιο αφιλόξενο για έναν

νέο και τα όνειρά του.

Ο προβληματισμός του λαϊκού

κόσμου βρίσκεται σε τελείως

διαφορετική και αντίθετη

κατεύθυνση από τους πονοκε-

φάλους που προκαλούν τα

προεκλογικά «κόψε – ράψε»

των αστικών επιτελείων. Στέκε-

ται με προβληματισμό απένα-

ντι σε λογικές που τον καλούν

να ενισχύσει αριστερό σχημα-

τισμό επειδή είχε «προβλέψει τι

θα γίνει», ενώ από την άλλη

αναρωτιέται πόσο «χρήσιμος»

θα του είναι ο τάδε ή ο δείνα

περιφερειάρχης ή δήμαρχος τη

στιγμή που καρατομούνται οι

κατακτήσεις και τα δικαιώμα-

τά του.

2

ðïøçÁ

ÐñïëåôáñéáêÞ Óçìáßá Êùä. 3112

Åêäüóåéò ÅÊÔÏÓ ÔÙÍ ÔÅÉ× ÙÍ, ÁóôéêÞ ìç êåñäïóêïðéêÞ åôáéñåßá

Äéåõèýíåôáé áðü ÓõíôáêôéêÞ ÅðéôñïðÞ Åêäüôçò: Ãñ. Êùíóôáíôüðïõëïò Õðåýèõíïò Óýíôáîçò: Â. ÓáìáñÜò

Åäñá: ÁèÞíá, Åìì. ÌðåíÜêç 43, Ô.Ê. 106 81, Ôçë.: (210) 33.03.639 Fax: (210) 38.15.597 simea@kkeml.gr Èåó/íßêç, Åãíáôßá 126 Ôçë.: (2310) 278.978 cpgmlthe@the.forthnet.gr www.kkeml.gr

Ó× ËÉÁÏ

Από Δευτέρα αρχίζει για τα σχολεία μια πολύ δύσκολη χρονιά. Δύσκολη για μαθητές, για

εκπαιδευτικούς αλλά και για τους γονείς. Όλο το εκπαιδευτικό σύστημα -από τα νηπιαγωγεία

έως τα ΑΕΙ- δοκιμάζεται συθέμελα από τις επιλογές του συστήματος, που αποτελούν προσαρμο-

γή σε επιταγές της ιμπεριαλιστικής τρόικας. Επιλογές σκότους παρόμοιου αλλά και πιο επώδυνου

από αυτό του τούνελ της εργασιακής δουλείας που έχουν στριμώξει το λαό και τους εργαζόμε-

νους με πρόσχημα την κρίση και τα χρέη.

Περισσότερο επώδυνου επειδή πρόκειται για τα μυαλά και την ψυχή του πιο ελπιδοφόρου

κομματιού του λαού. Ένα τούνελ που έχει διάρκεια πολύ πέρα από τον υποχρεωτικό χρόνο

εκπαίδευσης και που αποβλέπει στη δημιουργία ενός δυναμικού που δεν θα σκέφτεται, δεν θα

αντιδρά, δεν θα διεκδικεί και, ακόμη περισσότερο, δεν θα οραματίζεται, εγκλωβισμένο στην ατο-

μική επιβίωση και στη μόνιμη ανασφάλεια. Το "νέο σχολείο" είναι η στόχευση των ιμπεριαλιστών

και των κυβερνήσεών τους όχι μόνο εδώ αλλά και στην Ευρώπη και σε όλες τις λεγόμενες ανα-

πτυγμένες χώρες, γιατί βέβαια υπάρχουν και οι άλλες, οι αναπτυσσόμενες, και ο Τρίτος Κόσμος

όπου ήδη ο ανθός της κοινωνίας τους σακατεύεται μέσα σ' αυτές ή όπου αλλού τον οδηγεί η αναγ-

καστική μετανάστευση και τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα (600.000 παιδιά, λένε τα ειδησεογραφ-

κά πρακτορεία, είναι εγκαταλελειμμένα μόνο στο Αφγανιστάν).

Αυτές είναι οι βλέψεις τους για τη νεολαία, αυτή είναι "η διά βίου μάθηση" που επαγγέλονται.

Νεολαία που θα στοιβαχτεί 40-40 στις άθλιες αίθουσες για τις οποίες δεν υπάρχουν λεφτά να επι-

διορθωθούν, να θερμανθούν ή ακόμη και να λειτουργήσουν, γιατί ή θα λείπουν εκπαιδευτικοί ή

δεν θα αρκούν οι υπάρχοντες -όπως γίνεται στα νηπιαγωγεία- εξωθώντας τους γονείς σε ιδιωτι-

κά. Νεολαία που πρέπει να πειστεί ότι είναι ανάξια για σπουδές και, κατά συνέπεια, για επαγ-

γελματική προοπτική. Νεολαία που δεν θα της επιτρέπεται να διεκδικεί γιατί οι απουσίες των

καταλήψεων δεν δικαιολογούνται, σύμφωνα με το φιρμάνι της Διαμαντοπούλου. Νεολαία που η

φτώχεια και η ακρίβεια δεν θα της επιτρέψει να ολοκληρώσει ούτε τη στοιχειώδη εκπαίδευση.

Σχολεία που θα φροντίσουν να συρματοπλέξουν τα ανήσυχα μυαλά των παιδιών σε στείρους

παπαγαλισμούς, στην εμπέδωση της αντίληψης ότι δεν μπορεί να περιμένει δουλειά επειδή...

απλώς πήγε σχολείο ή συνέχισε και σε κάποιο κολέγιο ή ακόμη και σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Ότι δια βίου θα

βρίσκεται ξεκρέμαστη στις ορέξεις του κεφαλαίου ή των ιμπεριαλιστών όταν στην απελπισία της

καταλήξει μισθοφόρος στο Αφγανιστάν ή στο Σουδάν ή όπου απαιτήσει ο Αμερικάνος ή ο Γερ-

μανός ιμπεριαλιστής.

Ξέρουν ότι η νεολαία δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχτεί αυτή τη "μάθηση" και ότι η επιβίωση

και η ταξική πάλη θα την οδηγήσει σε μια ζωή γεμάτη αγώνες. Σε αναζήτηση οράματος για μια

καλύτερη ζωή και άλλου είδους μόρφωση. Γι΄αυτό προγραμματίζουν και επιχειρούν το σβήσιμο

αυτής της φλόγας από τα νήπια. Αξιολόγηση, πειθάρχηση, κατέβασμα ύλης, εξαφάνιση ελεύθε-

ρου χρόνου, μαθητεία και παιδική εργασία, φάκελος με πιστωτικές μονάδες που θα ακολουθεί το

μαθητή δια βίου μαζί με το φακέλωμα της Ασφάλειας.

Για την επίτευξη του στόχου απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο έλεγχος των δασκάλων, των

καθηγητών. Οι άθλιες εργασιακές συνθήκες που επιβάλλονται φέτος σε όποιον εργάζεται σ΄

αυτόν τον τομέα δεν δείχνει μόνο την επίθεση που συνολικά έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο απέ-

ναντι σε κατακτήσεις και δικαιώματα αυτού του χώρου αλλά και την επιχείρηση καθυπόταξης

ενός κλάδου που θα πρέπει να αναλάβει χωρίς παρεκκλίσεις το έργο της ιδεολογικής παραμόρ-

φωσης και πειθάρχησης της νεολαίας.

Όλη αυτή η αντιεκπαιδευτική επιχείρηση που έχει ξεκινήσει από χρόνια και αναδιαρθρώνε-

ται τώρα, με αφορμή τις μεταρρυθμίσεις που επιβάλλονται από την τρόικα ώστε... να σωθεί η

οικονομία τους, καταγράφει με απροκάλυπτο τρόπο την πολιτική και ταξική πλευρά που απο-

σιωπάται πίσω από τον όρο “κρίση”. Η συνολική, δηλαδή, επέλαση του κεφαλαίου απέναντι σε

κάθε κοινωνική πλευρά αυτού του σάπιου συστήματος που δεν σταματά ούτε στη θέα των υπερ-

εκμεταλλευόμενων παιδιών που δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί ή για την απέλπιδα συλλογή

πιστωτικών μονάδων μέσω της άμισθης εκμετάλλευσης της μαθητείας, ούτε στην ανυπαρξία

στοιχειώδους υγειονομικής κάλυψης από τα ακριβοπληρωμένα, πλέον, δημόσια νοσήλια, ούτε

στην επιδοματική -στην πράξη ανύπαρκτη- ασφάλιση, ούτε στην αύξηση του αριθμού μαθητών

που θα εγκαταλείπουν την υποχρεωτική στοιχειώδη εκπαίδευση για αναζήτηση βιοπορισμού (για

να μην αναφερθούμε στη θέα των πολεμικά σακατεμένων παιδιών).

Τη Δευτέρα, λοιπόν, δεν ξεκινάει... απλώς η πιο δύσκολη χρονιά, όπως κυνικά ομολογεί η υ-

πουργός. Τη Δευτέρα μπαίνουν οι βάσεις για μια μακρόχρονη διαδικασία ψυχικής, ιδεολογικής

αλλά και πολιτικής απομόρφωσης των παιδιών μας παράλληλα με μια αυστηρή αστυνόμευση των

σκιρτημάτων και των αντιστάσεων που αυτή θα γεννήσει.

Είναι στα χέρια των μαθητών, των φοιτητών, των νέων εργαζόμενων να αντιστρέψουν την

επιλογή της διά βίου μάθησης και να αντιπαλέψουν αυτή την επέλαση του σκοτεινού κόσμου του

κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Να αναζητήσουν το δρόμο για το όραμα της πραγματικής

μόρφωσης που μόνο οι αγώνες φωτίζουν και διαμορφώνουν. Να εμποδίσουμε την αναπαραγωγή

γενιών που καταναλώνονται από την Ιστορία και να ανοίξουμε στο δρόμο για γενιές που δημιου-

ργούν Ιστορία.

Είναι παράλληλα χρέος όλων, όσοι εμπλέκονται σ΄ αυτή την επιχείρηση, εκπαιδευτικοί και

γονείς, να συμμετάσχουμε σ΄ αυτόν τον αγώνα της νεολαίας παλεύοντας συγχρόνως και τα

ιδιαίτερα αιτήματα του κλάδου μας ή των συνθηκών επιβίωσης που η κυβέρνηση διαμορφώνει

εδώ και χρόνια. Να αρνηθούμε το "νέο σχολείο" τους που συνθλίβει στα κάγκελά του ό,τι φρέσ-

κο και ανατρεπτικό γεννιέται, και επιβάλλει σε δασκάλους και καθηγητές άθλιες εργασιακές

συνθήκες και παροχής γνώσεων για τα παιδιά.

Όχι στη διά βίου μάθηση- Εμπρός για διά βίου αντίσταση

Οι εργατοπατέρες παραμένουν επικίνδυνοι

Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕείτε είναι υπέρ τουΜνημονίου, είτε κατά, παρα-μένουν το ίδιο επικίνδυνοι γιατους εργαζόμενους και τηνπάλη τους. Σήμερα που η αγ-ριότητα της αντιλαϊκής καιαντεργατικής πολιτικής κλι-μακώνεται και γίνεται όλο καιπιο οδυνηρή για τον κόσμοτης δουλειάς, σήμερα που ηοργή των μαζών αναπτύσσε-ται και φουντώνει ενάντιαστην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚαλλά και ενάντια στους εργα-τοπατέρες της ΓΣΕΕ, οι τελευ-ταίοι προσπαθούν να σώσουντο τομάρι τους. Να διατηρή-σουν με δυο λόγια όλα ταπρονόμια που τους παρέχει ηηγετική τους θέση στο επίπε-δο της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ καιάλλων συνδικαλιστικών οργά-νων. Αυτός είναι ο πραγμα-τικός λόγος που αποφάσισαν

να μην συμμετέχουν σε κομ-ματικές συνεδριάσεις και πιοσυγκεκριμένα στο ΕθνικόΣυμβούλιο του ΠΑΣΟΚ. Και γιαέναν ακόμα σημαντικό λόγο:να αποφύγουν και να μετριά-σουν την οργή των εργαζόμε-νων ενάντια στην κυβέρνησηκαι στη ΓΣΕΕ και να τηνεγκλωβίσουν σε μια δήθεναντιμνημονιακή πολιτική.

Δεν συμμετέχουν όπωςλένε σε κομματικές συνεδριά-σεις αλλά αυτό δεν τουςεμποδίζει να υπογράφουν σεσυνθήκες δραστικής μείωσηςτου εισοδήματος των εργαζό-μενων, Εθνική ΣυλλογικήΣύμβαση Εργασίας η οποίαπαγώνει τους μισθούς για τρίαχρόνια και με τον πληθωρισμόνα τρέχει με 6%.

Σε κάθε περίπτωση λοιπόνοι εργατοπατέρες παραμένουνεπικίνδυνοι.

Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010

Ψάχνουν πάντα για κορόιδα

«Το κρίσιμο διακύβευματων εκλογών δεν είναι τομνημόνιο», υποστηρίζει ο υπο-ψήφιος δήμαρχος του ΠΑΣΟΚστην Αθήνα Καμίνης. Πολύσωστά! Υποψήφιος δήμαρχος

του μνημονίου είναι και όχιανόητος. Ανόητους θεωρείόσους ενώ διαφωνούν με τομνημόνιο πιστεύει ότι θα τονψηφίσουν.

Αποχή από τις δημοτικέςεκλογές όχι λόγω απογοήτευ-σης για το πολιτικό σύστημααλλά από πολιτική θέση. Τηθέση που λέει ότι δεν έχουμενα περιμένουμε τίποτα απόόσους σχεδιάζουν τη βαρβα-ρότητα, αλλά και από όσουςενώ δεν σχεδιάζουν τίποτα γιανα την εμποδίσουν υποτάσσον-ται στους κανόνες του «Καλλι-κράτη» για να... αλλάξουντους κανόνες.

«...Θα στηρίξουμε όσουςπάνε την αυτοδιοίκηση μπρο-στά» δήλωσε ο Κουβέλης. Καιίσως επειδή αντιλαμβάνεται τηρηχή ανοησία τουσυμπληρώνει με στόμφο ότι ηΔημοκρατική Αριστερά (μεταξύάλλων καυτών επιθυμιών)θέλει να κάνει πράξη τη θέση«η πολιτική στους πολίτες καιοι πολίτες στην πολιτική».Απέκτησε επιτέλους και η πολι-τική έναν ποιητή Φανφάρα.

Αντίθετα, το ΚΚΕ απευθύνε-ται σε όσους έως τώρα ψήφι-σαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και τουςζητά να μετανοήσουν ψηφίζον-τας τη μοναδική αλήθεια που

εκπροσωπεί το ΚΚΕ. Οσο γιατους πιο κοντινούς αιρετικούςψηφοφόρους της Αριστεράς(ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.), αυτοί νακαούν στην κόλαση όπως τουςαξίζει.

Οσο για το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τομεγάλο διακύβευμα των δημο-τικών εκλογών μάλλον δενείναι το μνημόνιο. Το μεγάλοδιακύβευμα είναι ποιος είναιπιο εγωιστής και έχει δίκιο. ΟΤσίπρας ή ο Αλαβάνος;

Για τους υποψήφιους τουΠΑΣΟΚ τι να πει κανείς; Τα λέειόλα ο πρόεδρος και πρωθυ-πουργός. Μιλάμε για μιακυβέρνηση και ένα πρωθυπο-υργό που δίνουν μονίμως τηνεντύπωση ότι δεν ξέρουν τιλένε, σε ποιόν τα λένε και πούβρίσκονται. Η επιβολή τουμνημονίου δια της ασυναρτ-ησίας.

Α! Είναι και η νέα Νέα Δημο-κρατία του Σαμαρά. Δηλαδήαυτή που βγήκε από την παλιάΝέα Δημοκρατία του Καραμαν-λή. Κομπόστα από ξινά στα-φύλια προηγούμενων τετραε-τιών.

Αποχή και μια ματιά στους συμμετέχοντες

ÐñïëåôáñéáêÞ Óçìáßá

3Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010

äéáâÜæåôåääééááää ßßääååôôåå ­­

ååíí ééóó÷÷ýýóóôôååôçíôçíÝêäïóç­Ýêäïóç­ ëï­ãá­ñ éá­óìïò:­Å­ÈÍÉ­ÊÇ­ÔÑÁ­ÐÅ­ÆÁ­129/49845288

åýôåñåòÄ óêÝøåéò...

ðñïóåããéóåéóò

ρεύτηκε τρεις φορές. Το τσιγάρο κόντεψε να μου μαραθεί

στα χείλη. Αλλά η συνείδηση του σπιτιού –ποτέ της δεν

έγλειψε τσίχλα αμερικάνικη– άστραψε μέσα από τον κα-

θρέφτη.

- Εσύ να τ' ακούς. Ξεστραβώσου! Έτσι οι υπουργοί θερ-

μαίνουν τους θώκους τους. Και οι θώκοι τους πισινούς

τους.

2

- Έλα, μου λέει και με παίρνει από το μπράτσο παράμερα.

Να, σ' αυτόν τον παλιό τοίχο πλέον μαζευόμαστε οι

κυνηγημένοι. Εγώ ο ανθρώπινος πολιτισμός και οι φίλες μου

οι ταπεινές λαϊκές απολαύσεις. Εδώ στο ημίφως σαν να μην

πολυπιάνουνε οι κάμερες. Δεν θα μας βρούνε να μας

σαπίσουνε.

Το ξεροστάλιασμα με φόρμα εργατική, φοράει στα ποδάρια

παλιές σκοπιές από ασήκωτες αρβύλες. Το καυσαέριο

ψήνει τα ρουθούνια με αστική ανάπτυξη. Οι κινητήρες της

μασούνε τον εγκέφαλο με σαδιστική ζέση.

- Δεν είναι φιλική γωνιά; μου λέει και δαγκώνεται. Και να

περάσουν ο χαφιές, το περιπολικό και ο εισπράκτορας,

δύσκολα θα σταμπάρουνε τις καύτρες μας, μου ψιθυρίζει.

3

Ανοίγοντας την πόρτα δεν θα δω μόνο καινούργιους χωρο-

φύλακες και φρέσκο κρέας επαγγελματιών φαντάρων, τον

Παπανδρέου στο κανό του αμερικάνικου στόλου, τα μαγα-

ζιά της γειτονιάς κλειστά, τον τραπεζίτη στα μέγαρα, τον

πορτοφολά στο τρένο.

Αλλά τον κόσμο της δουλειάς στον δρόμο, φέτος ένα ποτά-

μι. Ένα καζάνι βραστερό, μια δύναμη που ανασυντάσσεται.

Μαζί τους θα είμαι.

Καλό χειμώνα, αγωνιστικό! Για τη ζωή μας.

Ηέως πρόσφατα τυπική αερολογία τουεπίσημου πολιτικού κόσμου φαντάζει πλέον«λόγος ουσιαστικός και περιεκτικός» αν

συγκριθεί με την απόλυτη μπουρδολογία των ημε-ρών, είτε με αφορμή τον κυβερνητικό ανασχηματι-σμό είτε ενόψει των καλλικράτειων εκλογών ή,πιο σωστά, από τότε που η χώρα απέκτησεκυβέρνηση με... μνημονικές διαταραχές λόγωμνημονίου. Μια κυβέρνηση δηλαδή που κάνει όσαχθες έλεγε ότι δεν πρόκειται να κάνει. Γιατί θαήταν καταστροφικό! Θα οδηγούσε στην ύφεση! Θαήταν ξεπούλημα της χώρας και εθνική καταστρο-φή! Γιατί αυτά τα κάνει μόνο η κυβέρνηση της ΝΔπου οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία! Τασυμπτώματα αυτής της «ιδιότυπης σχιζοφρένειας»που διακατέχει την κυβέρνηση (στην πολιτικήσυναντάται σαν άκρατος ραγιαδισμός απέναντιστους ιμπεριαλιστές) και χαρακτηρίζεται από τηνκυβερνητική εμμονή στην τήρηση του μνημονίουείναι τόσα πολλά που αδυνατεί κανείς να τα κατα-γράψει. Τα «δεν» που γίνονται «πρέπει». Τα«ποτέ» που γίνονται «τώρα». Για... να σωθεί ηχώρα με μοναδικό κίνητρο των κυβερνώντων το«καλό του τόπου». Ο «πατριωτισμός» σαν τελευ-ταίο (ή μήπως πρώτο;) καταφύγιο των απα-τεώνων.

Πρώτος στην τέχνη της ασυνάρτητηςαρλούμπας και πιο επικίνδυνο ενεργούμενο τωνιμπεριαλιστών και του μεγάλου κεφαλαίου, φυσι-κά, ο πρωθυπουργός, συμπαρασύροντας στηνπαρα-μικροπολιτική κενολογία σχεδόν το σύνολο

των πολιτικών τοποθετήσεων (αριστερών, κεν-τρώων, δεξιών) που αισθάνονται την ανάγκη νααπαντούν με το ίδιο ύφος στις ανοησίες του αντι-πάλου.

Ο ντόρος που ξεσήκωσαν τα ΜΜΕ σχετικά μετην αναζήτηση από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ του«καταλληλότερου» υποψήφιου περιφερειάρχη,δημάρχου ή υπουργού που «θα σώσει την τοπικήκοινωνία, το λαό και τη χώρα» αφού πλασα-ρίστηκε ως «πολικό άνοιγμα» αντί για αδυναμία ναβρεθούν τα πρόσωπα που θα κάνουν τη βρόμικηδουλεία κατέληξε σε έναν εικονικό ανασχηματισμόκαι σε «τζούφιες» υποψηφιότητες για την «τοπικήαυτοδιοίκηση». Ωστόσο, ταλαιπώρησε και απο-προσανατόλισε την κοινωνία για μήνες. Οπωςταλαιπωρεί τον «μικρόκοσμο» της Αριστεράς ηανούσια διαμάχη Τσίπρα-Αλαβάνου και η αγωνίαεκλογικής επιβίωσης της λεγόμενης αντικαθεστω-τικής αριστερά που ακολουθεί ασθμαίνοντας(παρά το προσδιοριστικό «αντικαθεστωτική») ταχνάρια της καθεστωτικής δημοτικοεκλογολογίας.Το ΚΚΕ από την άλλη, με τόσες «εκλογικές επι-τυχίες», κινδυνεύει να μετασχηματιστεί σε εκλο-γικό μηχανισμό.

Κυβέρνηση νέας πνοής, νέου οράματος, νέωνδυνατοτήτων, νέας προσπάθειας και άλλα τραγε-λαφικά. Περιφερειάρχες και δήμαρχοι με νέαπνοή, νέα οράματα κ.λπ. στην εποχή τουμνημονίου. Τόσες ανοησίες περί μεγάλης εθνικήςπροσπάθειας είχαμε να ακούσουμε από την εποχήτων ολυμπιακών αγώνων.

Αντίθετα, η πίστη στη «δύναμη της ψήφου»χαρακτηρίζει τη ριζοσπαστική Αριστερά. Κι ανκρίνουμε από τη νομιμοποιήση που προσφέρειστην ΕΕ μέσω της συμμετοχής στις ευρωεκλογέςδεν πρέπει να προκαλεί καμία έκπληξη το γεγονόςότι με την ίδια άνεση (σαν να μη συνέβη τίποτα),συμμετέχει στη νομιμοποίηση του Καλλικράτημέσω της εκλογικής συμμετοχής στις περιφερεια-κές και δημοτικές, στη νομιμοποίηση της διάλυσηςκάθε έννοιας τοπικής αυτοδιοίκησης. Κανέναςπροβληματισμός. Καμία απορία. Οι εκλογές απόζήτημα τακτικής αναγορεύονται σε ζήτημα μέγι-στης αρχής και ύψιστης στρατηγικής.

Ομως, όπως τελείωσε η παράσταση τουανασχηματισμού θα τελειώσει και η εκλογικήπαράσταση. Και θα αναρωτιούνται οι αυλικοί καιγελωτοποιοί της κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της ΕΕ«τι άλλο να κάνουμε για να εξαπατήσουμε τολαό»; Τώρα που τελειώνουν άδοξα οι αντιπερι-σπασμοί και ξεπροβάλει, πάντα παρούσα, ηοδυνηρή πραγματικότητα;

Θα πείτε, κάτι θα βρούνε τα ΜΜΕ. Ολο καικάποια «γκάφα» θα ετοιμάζει ο πρωθυπουργόςγια να ασχοληθούν οι πικραμένοι. Αλλωστε, το νέοκυβερνητικό ανέκδοτο ήδη κυκλοφορεί και ετοι-μάζονται να το εξαγγείλουν στη ΔΕΘ: «το μέρισματης σωτηρίας (από τα δυσβάστακτα μέτρα τουμνημονίου) θα μοιραστεί σε όσους έχουν ανάγκη».Το άλλο με τον... Παπακωνσταντίνου, το ξέρετε;

1

- Βάλε στην μπάντα κάνα περισσευάμενο... χιλιάρικο, σάρ-

κασε ο καθρέφτης. Όχι για μένα, τα ραγίσματα και η

μούχλα με στολίζουν καλύτερα απ' τη φάτσα σου, αλλά για

σένα φουκαρά μου. Χωρίς πετρέλαιο τον χειμώνα θα που-

ντιάσεις.

- Ε;

- Όταν σφίξουν τα κρύα. Και τα κρύα σφίγγουν χειρότερα

από βρόχο τον ανθρώπινο λαιμό άμα τροχίζονται με φό-

ρους απ' τις τρόικες. Αυτοί δεν είναι ανθρώποι, είναι υψηλά

εισοδήματα. Τανάλιες, χοντρά μπουριά για αφαιμάξεις. Θα

τα ταιριάξουν με τον κύριο υπουργό, τάλε κουάλε και η

κοπριά στα λάχανα, για να ψοφολογήσεις ελόγου σου εδώ

μέσα. Ένα ράντζο λιγότερο στον Ευαγγελισμό, ένας πόρος

παραπάνω στο ταμείο. Έχεις δουλειά ακόμα και ταμείο,

έτσι δεν είναι;

- ...

Το τσιγάρο ακάπνιστο, με το καστανό του μάτι έριξε ένα

τρυφερό βλέμμα στον τρομοκρατημένο νιπτήρα.

- Εξίσωση φόρων στα πετρέλαια! Τουλάχιστον ένα χιλιάρι-

κο επιπλέον η σεζόν, όπως σου τα είπα. Καλοκαιριά είναι

ακόμα, αλλά εγώ σε προειδοποίησα. Θα σου παγώσει,

μάγκα μου, το κάτουρο.

- Δεν υπάρχουν αποφάσεις, χύμηξε από το δελτίο ειδήσεων

της ΕΡΤ ο κύριος υπουργός αυτοπροσώπως. Θα τις

συζητήσουμε με την τρόικα, αλλά τώρα επιδοτούμε το

πετρέλαιο θέρμανσης για να θερμαίνουν ορισμένοι τις

πισίνες τους. Εξισώνοντας τους φόρους χτυπάμε το λαθρ-

εμπόριο!

Του νιπτήρα τού ανέβηκε η αποχέτευση στο στόμα και

Καλό χειμώνα, αγωνιστικό!

Αποχή από τις εκλογικές «διαταραχές» του μνημονίου

Στη μνήμη του Γιώργου ΛιονάκηΣτις 6 Σεπτέμβρη συμπληρώθηκαν 5 χρόνια από τότε που έφυγε

από κοντά μας ο σύντροφος Γιώργος Λιονάκης. Ο σ. Γιώργος στις

δύσκολες εποχές για το λαϊκό κίνημα και τις κομμουνιστικές ιδέες,

δεν απογοητευόταν, δεν μασούσε τα λόγια του, έδινε τις μάχες με τον

τρόπο που αυτός ήξερε, γι’ αυτό που θεωρούσε σωστό και δίκαιο.

Ολοι θυμόμαστε τη μεγάλη συμβολή του στο

αντιϊμπεριαλιστικό–αντιβασικό κίνημα και ιδιαίτερα τις προσπάθει-

ες του για να δυναμώσει στην ιδιαίτερη πατρίδα του το Ακρωτήρι,

τον τόπο που έχουν εγκατασταθεί οι αμερικανονατοϊκές βάσεις του

θανάτου. Η κομματική οργάνωση Χανίων του ΚΚΕ(μ-λ) τιμά το σ.

Γιώργο με τη συμμετοχή και τη συμβολή στους μικρούς και μεγάλους

αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων

του λαού μας, που σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο της βάρβαρης

επέλασης της τρόικας.

Από την αδελφή του ΒΟΥΛΑ ΛΙΟΝΑΚΗ-ΣΧΟΛΙΝΑΚΗ πήραμε

και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή. «Στη μνήμη του λατρεμέ-

νου μου αδελφού Γιώργου Λιονάκη, που σήμερα 6-9-2010

συμπληρώνονται πέντε χρόνια από τη μέρα που έφυγε από τη ζωή,

προσφέρω στο κόμμα που υπηρέτησε και πίστεψε το ελάχιστο ποσό

των 100 ευρώ».

Εφυγε από τη ζωή ένας σπουδαίος άνθρωπος!

Στις 24 Αυγούστου έφυγε από τη ζωή από ένα ξαφνικό

ατύχημα η αγωνίστρια Βικτωρία Παπαδοπούλου. Η Βικτωρία από

τα φοιτητικά της χρόνια πήρε μέρος στους αγώνες του λαού και της

νεολαίας και μέσα από τις γραμμές του αριστερού και επαναστα-

τικού κινήματος αγωνιζόταν για ένα καλύτερο αύριο. Οσοι γνώ-

ρισαν τη Βικτωρία, όσοι πάλευαν μαζί της για έναν καλύτερο

κόσμο, έβλεπαν στο πρόσωπό της και στο χαρακτήρα της ένα

σπουδαίο άτομο, γεμάτο καλοσύνη και πάντα με την καλή κου-

βέντα για τους γύρω της. Σε όλη την αγωνιστική της διαδρομή κέρ-

δισε την αγάπη και την εμπιστοσύνη εκατοντάδων συντρόφων της

και φίλων και άξια την θεωρούσαν όλοι τους ξεχωριστό πρόσωπο.

Ολος αυτός ο κόσμος έδωσε μαζικά το παρόν στο τελευταίο αντίο

στην αγαπημένη του Βικτωρία στο νεκροταφείο του Ζωγράφου.

Η Συντακτική Επιτροπή της ΠΣ, εκφράζει τα θερμά της

συλλυπητήρια στο Νίκο Σοφιανό, στην κόρη τους και σε όλους

τους δικούς της ανθρώπους.

Αντίο Βικτωρία μας.

ΟΟ ΣΣεεππττέέμμββρρηηςς μμππήήκκεε κκιι ηη ννττόόππιιαα άάρρχχοουυσσαα ττάάξξηη κκααιι ηη κκυυββέέρρννηησσήή ττηηςς σσκκλληηρρααίίννοουυνν κκααιιοοξξύύννοουυνν αακκόόμμαα ππεερριισσσσόόττεερροο ττηηνν εεππίίθθεεσσήή ττοουυςς ααππέέννααννττιι σστταα λλααϊϊκκάά δδηημμοοκκρρααττιικκάάδδιικκααιιώώμμαατταα,, σσεε ααννααλλοογγίίαα μμεε ττηη ννέέαα φφάάσσηη ττηηςς σσυυννοολλιικκόόττεερρηηςς εεππίίθθεεσσηηςς πποουυ ξξεεττυυλλίίγγεε--

ττααιι ααππέέννααννττιι σσττηηνν εεππιιββίίωωσσηη ττοουυ λλααοούύ,, σσττηηνν εερργγαασσίίαα,, σσττηηνν αασσφφάάλλιισσηη κκααιι σσττηηνν ππααιιδδεείίαα κκααιιμμππρροοςς σσττοο φφόόββοο ττωωνν μμααζζιικκώώνν ααγγώώννωωνν ττωωνν εερργγααζζοομμέέννωωνν κκααιι ττηηςς ννεεοολλααίίααςς πποουυ θθαα ξξεεσσππάάσσοουυνν..

ΕΕννώώ ηη δδίίκκηη ττωωνν δδοολλοοφφόόννωωνν ττοουυ ΑΑλλέέξξηη ΓΓρρηηγγοορρόόπποουυλλοουυ σσυυννεεχχίίζζεεττααιι σσττηηνν ΑΑμμφφιισσσσαα««ττρρααββώώννττααςς»» σσεε μμάάκκρροοςς,, ««μμααθθηηττοοδδιικκεείίαα»» σσττήήννοοννττααιι σσττηηνν ΟΟρρεεσσττιιάάδδαα,, δδιικκαασσττήήρριιοο σσττηη ΘΘεεσσ--σσααλλοοννίίκκηη εεππιιββάάλλλλεειι πποοιιννέέςς φφυυλλάάκκιισσηηςς σσεε ααγγωωννιισσττήή γγιιαα ««σσυυμμμμεεττοοχχήή σσεε σσυυγγγγρρααφφήή σσυυκκοοφφαανν--ττιικκήήςς((!!!!!!)) ππρροοκκήήρρυυξξηηςς»» πποουυ σσυυμμππααρρίίσσττααττααιι σσττοονν ααγγώώνναα ττωωνν εερργγααζζοομμέέννωωνν ττοουυ εεσσττιιααττοορρίίοουυBBaannqquueett,, εεννώώ αακκοολλοουυθθεείί όόρργγιιοο εερργγοοδδοοττιικκήήςς ττρροομμοοκκρρααττίίααςς,, ξξυυλλοοδδααρρμμώώνν,, μμηηννύύσσεεωωνν κκααιισσυυλλλλήήψψεεωωνν,, ««σσεεκκιιοουυρριιττάάδδεεςς»» σσττηη ββιιοομμηηχχααννίίαα ΜΜΕΕΤΤΚΚΑΑ σσττοο ΒΒόόλλοο ππααρρεεμμπποοδδίίζζοουυνν ααπποολλυυμμέέ--ννοουυςς εερργγααζζόόμμεεννοουυςς,, πποουυ δδιικκααιιώώθθηηκκαανν,, νναα μμπποουυνν σσττοο χχώώρροο δδοουυλλεειιάάςς ττοουυςς,, αασσττυυννοομμιικκοοίί ττηηςςοομμάάδδααςς ∆∆ίίααςς δδέέρρννοουυνν κκααιι ττρρααμμπποουυκκίίζζοουυνν σσττηηνν ΑΑννωω ΤΤοούύμμππαα,, έέξξωω ααππ'' ττηηνν κκααττάάλληηψψηη ττοουυππααλλιιοούύ ΟΟρρφφααννοοττρροοφφεείίοουυ κκααιι 1111 ααγγωωννιισσττέέςς κκάάττοοιικκοοιι ττωωνν ΑΑννωω ΛΛιιοοσσίίωωνν,, σσέέρρννοοννττααιι σστταα δδιικκαα--σσττήήρριιαα,, γγιιαα ττηη σσυυμμμμεεττοοχχήή ττοουυςς σσεε σσυυγγκκέέννττρρωωσσηη εεννάάννττιιαα σσττηη μμεεττααφφοορράά ττηηςς λλυυμμααττοολλάάσσππηηςς,,ττοονν ΙΙοούύννηη ττοουυ 22000055..

ΤΤοο σσίίγγοουυρροο εείίννααιι ππωωςς ηη κκρρααττιικκήή κκααιι αασσττυυννοομμιικκήή ττρροομμοοκκρρααττίίαα ααππέέννααννττιι σσττοο λλααόό,, σσττοουυςςεερργγααζζοομμεεννοουυςς,, σσττηη ννεεοολλααίίαα θθαα εεννττααθθεείί σσεε κκααθθηημμεερριιννήή ββάάσσηη,, ππωωςς οοιι ααγγώώννεεςς ττοουυςς,, οοιι ααππεε--ρργγίίεεςς,, οοιι ααννττιισσττάάσσεειιςς θθαα πποοιιννιικκοοπποοιιοούύννττααιι,, ππωωςς ααγγωωννιισσττιικκάά φφρροοννήήμμαατταα κκααιι πποολλιιττιικκοοίί χχώώρροοιιθθαα ββρρίίσσκκοοννττααιι σσττοο σσττόόχχαασσττρροο ττοουυ σσυυσσττήήμμααττοοςς κκααιι ττηηςς κκυυββέέρρννηησσήήςς ττοουυ.. ΜΜόόννοο έένναα ρρωωμμααλλέέοο,,μμααζζιικκόό λλααϊϊκκόό κκααιι εερργγααττιικκόό κκίίννηημμαα ααννττίίσστταασσηηςς μμπποορρεείί νναα ααπποοττεελλέέσσεειι σσοοββααρρήή κκααιι ααπποοττεελλεε--σσμμααττιικκήή ααππάάννττηησσηη ααππέέννααννττιι σσεε μμιιαα ττέέττοοιιαα εεξξέέλλιιξξηη!!

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 201044 Προλεταριακή Σημαία

Στη βιοχηχανία ΜΕΤΚΑ, σεκιουριτάδες, απαγόρευσαν την είσοδο σε απολυμένους εργαζόμενους που δικαιώθηκαν

Στήνουν «μαθητοδικεία» στην Ορεστιάδα:105 μαθητές σε δίκη!!!Στις 29 του Οκτώβρη, ύστερα από αυτεπάγγελτη εισαγγελική δίωξη, το Μονομελές∆ικαστήριο Ανηλίκων της Ορεστιάδας καλεί 105 μαθητές –μέλη των 15μελώνσυμβουλίων των λυκείων και των γυμνασίων της περιφέρειας– με την κατηγορίατης «παρεμπόδισης της λειτουργίας των σχολείων», λόγω 2ήμερης κατάληψης στηνοποία είχαν προχωρήσει πέρσι το φθινόπωρο. Ας σημειωθεί ότι «φθορές» δεν υπήρ-ξαν κατά τις καταλήψεις αυτές, ούτε κάποια περίεργη «καταγγελία» σε βάρος τους,ώστε να δοθεί και κάποιο πρόσχημα (ούτε βέβαια και αντίστοιχη κατηγορία), ενώ το«σίριαλ» της τρομοκράτησης και του χαφιεδισμού των μαθητών κρατάει ήδη απ’ τοΓενάρη, όταν καλούνταν τότε όχι μόνο να καταδώσουν τους συμμαθητές τους πουσυμμετείχαν στις καταλήψεις ή τους καθηγητές τους που συμπαραστέκονταν, αλλάκαι για να «πουν την άποψή τους γι' αυτές»… Προφανής η ποινικοποίηση των φρο-νημάτων! Στους μαθητές αυτούς στάλθηκε ένα ειδοποιητήριο να παρουσιαστούν, μαζί μετους γονείς και κηδεμόνες τους, στην Υπηρεσία Επιμελητών Ανηλίκων για νασυζητήσουν με την επιμελήτρια ανηλίκων και να «προετοιμαστούν ψυχολογικάγια το δικαστήριο»! Την ίδια στιγμή που οι απεργίες κηρύσσονται παράνομες, πουοι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες αντιμετωπίζονται «διά ροπάλου», που η εκπαίδευ-ση μπαίνει κι αυτή με τη σειρά της ολοένα και πιο φανερά στο «χορό» της άγριαςεπίθεσης, με τις απολύσεις εκπαιδευτικών, τις συμπτύξεις των σχολικών τμημά-των, την ένταση των ταξικών φραγμών και της επιλογής, στέλνεται ένα σαφέςμήνυμα τρομοκράτησης προς όλους τους μαθητές, αλλά και προς τους εκπαιδευτι-κούς και τους γονιούς. Κι αυτό μέσα απ’ την προσπάθεια ποινικοποίησης μαθη-τικών αγώνων που έγιναν ένα χρόνο πριν!ΚΚάάττωω τταα χχέέρριιαα ααππ’’ ττοουυςς ααγγωωννιισσττέέςς μμααθθηηττέέςς!!ΗΗ ττρροομμοοκκρρααττίίαα δδεε θθαα ππεερράάσσεειι!!

Συλληφθέντες Θεσσαλονίκης του Ιούνη 2003:Ξεκινά η νέα δίκη τους στο ΕφετείοΚατά τη διάρκεια των μεγάλων διαδηλώσεων του Ιούνη του 2003 στη Θεσσαλονίκη,απέναντι στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., και στο πλαίσιο ενός τρομοκρατικού οργίουπου εξαπέλυσαν οι δυνάμεις καταστολής απέναντι σε εκατοντάδες διαδηλωτές τοαπόγευμα της 21/6/2003, συνελήφθησαν τότε 7 διαδηλωτές, απ’ τους οποίους οι 4παραπέμφθηκαν σε δίκη με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος («έκρηξη κατ'εξακολούθηση», «κατοχή εκρηκτικών», «διακεκριμένη στάση»). Το Μάη του 2008,το Μικτό Ορκωτό Θεσσαλονίκης καταδίκασε τον Βρετανό Σάιμον Τσάπμαν σε ποινήφυλάκισης 8,5 ετών, τον Σύρο Σουλεϊμάν Ντακντούκ (Κάστρο) σε ποινή 7 ετών, τονΙσπανό Φερνάντο Πέρες σε ποινή 5,5 χρόνων και τον Ελληνα Μιχάλη Τραϊκάπη σεποινή 7 ετών. Οι καταδίκες αυτές «μοιράστηκαν», παρά το γεγονός πως είχε καταγ-γελθεί η «μεταφορά» και η εναπόθεση από έναν αστυνομικό ενός μαύρου σακιδίουμε μολότοφ και με σφυριά, δίπλα στον Σάιμον Τσάπμαν τη στιγμή της σύλληψήςτου, ώστε να ενοχοποιηθεί -ενώ αυτός κρατούσε ένα άλλο σακίδιο, μπλε χρώματος-παρά το γεγονός πως η σκηνή αυτή είχε βιντεοσκοπηθεί και προβληθεί… παγκόσμια(στη δίκη, 14 μήνες μετά, οι αστυνομικοί ισχυρίστηκαν πως κατείχε… και τα δύοσακίδια!), παρά το γεγονός πως ο Σουλεϊμάν Ντακτούκ κατηγορήθηκε πως πετούσεβόμβες μολότοφ, σε περιοχή όμως (Αριστοτέλους, Αγαλμα Βενιζέλου) όπου… δενγίνονταν επεισόδια (!!!), παρά το γεγονός πως οι συλληφθέντες δήλωσαν πωςσυμμετείχαν στις διαδηλώσεις αλλά αρνούνταν τις κατηγορίες που τους αποδόθη-καν, παρά το ότι προχώρησαν στη συνέχεια σε απεργίες πείνας περίπου δύο μηνώνκαι έμειναν προφυλακισμένοι (χωρίς δίκη) επί έξι μήνες.Οι ποινές είχαν ανασταλτικό χαρακτήρα, οι κατηγορούμενοι άσκησαν έφεση καιαφέθηκαν ελεύθεροι. Η δίκη τους θα πραγματοποιηθεί στο Εφετείο Θεσσαλονίκηςστις 24 του Σεπτέμβρη. Σε περίπτωση καταδίκης θα οδηγηθούν στις φυλακές για τηνέκτιση των ποινών τους. Για πολλοστή φορά επιχειρήθηκε τόσο η κατασκευή ενόχωνόσο και –κυρίως- η ποινικοποίηση της συμμετοχής σε κινητοποιήσεις και δια-δηλώσεις από τη μεριά των κατασταλτικών μηχανισμών κατ’ εντολή των εκάστοτεπολιτικών τους προϊσταμένων. Να καταγγελθεί η σκευωρία! Να αφεθούν ελεύθεροι!

Ισραηλινός αξιωματικός δολοφονεί 13χρονη Παλαιστίνια και…αθωώνεταιΕνας «Ισραηλινός Κορκονέας», αξιωματικός του ισραηλινού φασιστικού στρα-τού κατοχής, με «άγνωστο όνομα» (φρόντισε το φασιστικό σιωνιστικό κράτοςγια την προστασία της ανωνυμίας του) και με το ψευδώνυμο Captain R, άδειασεόλη τη γεμιστήρα του όπλου του πάνω στο σώμα της 13χρονης παλαιστίνιαςμαθήτριας Iman al-Hams, η οποία έτρεχε τρομοκρατημένη για να σωθεί,κρατώντας μάλιστα τη σχολική της τσάντα, σύμφωνα με μαρτυρίες άλλων ισ-ραηλινών στρατιωτών. Ο δολοφόνος αυτός, που κυνικά δήλωσε πως είχε εντο-λή να σκοτώσει «ό,τι κινείται», ακόμα κι αν ήταν ένα 3χρονο παιδί (!!!), δεν κα-τηγορήθηκε καν για φόνο, αλλά μόνο για «παράνομη χρήση όπλου και κατάχρη-ση εξουσίας»! Αθωώθηκε πανηγυρικά από το δικαστήριο του Ισραήλ, αποδει-κνύοντας για πολλοστή φορά πως τέτοια κατασκευάσματα σαν το φασιστικόσιωνιστικό κράτος (και όχι μόνο) γεννούν, υποθάλπουν, καλύπτουν και προ-στατεύουν και τους αντίστοιχους, αδίστακτους, δολοφόνους τους. Και πως η βίααυτή, που στρέφεται ενάντια στον παλαιστινιακό και στους άλλους λαούς, δενγνωρίζει κανένα «όριο».

Εξαθλίωση στις φυλακές ανηλίκων Βόλου156 ανήλικοι κρατούμενοι –αριθμός διπλάσιος απ’ αυτόν στον οποίο αντι-στοιχεί η χωρητικότητα του κτηρίου– ζουν σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσηςστις φυλακές του Βόλου, που ακούει στον υποκριτικό τίτλο «ΣωφρονιστικόΚατάστημα Κράτησης Νέων Βόλου». Χωρίς σαπούνι, χαρτί υγείας ή τηλέφωνο,κοιμούνται στα πατώματα ή πάνω στα θρανία του «σχολείου» της φυλακής.Μετανάστες οι πιο πολλοί και άποροι δεν δέχονται επισκεπτήριο, ενώ κάποιοιαπειλούν ν’ αυτοκτονήσουν. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, το ποσό των 8 ευρώτο μήνα που δινόταν στους απόρους μειώθηκε στα 6,2...

Οργιάζει το πανευρωπαϊκό φακέλωμα και οι παρακολουθήσεις των επικοινωνιών

ΕΕ νώ η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ετοιμάζεταινα ενσωματώσει (και τυπικά κι επίσημα),με νομοσχέδιο που θα καταθέσει άμεσα ο

υπουργός «∆ικαιοσύνης», Χάρης Καστανίδης,την περιβόητη ευρωπαϊκή οδηγία 2006/24ΕΚτου Ευρωκοινοβουλίου σχετικά με την παρα-κολούθηση και την τήρηση «βάσης δεδομέ-νων» φακελώματος όλων των επικοινωνιώνκαι συνδιαλέξεων («Για τη διατήρηση δεδομένωνπου παράγονται ή υποβάλλονται σε επεξεργασίασε συνάρτηση με την παροχή διαθέσιμων στοκοινό υπηρεσιών ηλεκτρονικών επικοινωνιών ήδημοσίων δικτύων και για την τροποποίηση τουν.3471/2006»), της σταθερής και κινητής τηλε-φωνίας, των e-mails, των ηχητικών και γρα-πτών μηνυμάτων και των στοιχείων τους(ονόματα αποστολέα και παραλήπτη, διάρκεια,σχετικά τεχνικά πρωτόκολλα κ.ο.κ.), ακόμακαι η λεγόμενη «Επιτροπή των ΕυρωπαϊκώνΑρχών Προστασίας Προσωπικών ∆εδομένων»,της οποίας το «πνεύμα» είναι να θέτει… όρουςστο φακέλωμα αυτό, μιλά για ανεξέλεγκτηδράση των διωκτικών μηχανισμών στο επίπε-δο αυτό και για έλλειψη σοβαρών μέτρων α-σφαλείας (sic!) από τις εταιρίες που«παρέχουν» τις υπηρεσίες αυτές («Ελευθερο-τυπία» 31/7). «Αναγκάζεται» να παραδεχθεί,θα λέγαμε, το προφανές στο σύστημα πουζούμε –κάτι βέβαια που μπορεί να χρησιμοποι-ηθεί και ως «μήνυμα τρομοκράτησης» προςτους λαούς– ότι δηλαδή οι κατασταλτικοίμηχανισμοί των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών καιτων υποτακτικών τους έχουν ανάψει στο«φουλ τις μηχανές» και σ’ αυτό το μέτωπο απέ-ναντι στο λαό. Ειδικά για τη χώρα μας, ανα-

φέρεται πως οι εταιρίες τηλεπικοινωνιών«αναγκάστηκαν» να παραδώσουν απόρρηταστοιχεία για τηλεφωνικές επικοινωνίες χιλιά-δων πολιτών, όταν η ΕΛ.ΑΣ. προχώρησε πρό-σφατα σε «μαζική άρση» του τηλεφωνικούαπορρήτου σε ολόκληρες περιοχές της Αθήναςμε πρόσχημα –τι άλλο;- την τρομοκρατία. ΗWind, η Cosmote, ο ΟΤΕ, η Vodafone και άλλεςεταιρίες δεν αποτελούν –στο επίπεδο αυτό–παρά «έρμαια» των κατασταλτικών και διω-κτικών υπηρεσιών του «συλλογικού καπιταλι-στή», του κράτους, και των ιμπεριαλιστικώναφεντικών του. Αναφέρεται μάλιστα πως οι…απαιτήσεις των «διωκτικών μηχανισμών»προς τις εταιρίες αυτές είναι ιδιαίτερα πιεστι-κές και αφορούν πολύ περισσότερα στοιχείακαι δεδομένα από εκείνα που «δικαιούνται ναγνωρίζουν» , δηλαδή απ’ αυτά που τους επιτρέ-πει, τυπικά, το ισχύον νομικό πλαίσιο. Επεταικαι συνέχεια δηλαδή…

Το όλο ζήτημα σαφώς και δεν έχει να κάνειμε τις «ελλείψεις μέτρων προφύλαξης τωνπολιτών», με την «κακή ή την απουσίαεκπαίδευσης» του προσωπικού που διαχειρίζε-ται τα αρχεία αυτά, ή με τις «δικλείδες ασφα-λείας που πρέπει να τεθούν», αλλά με τηβούληση των ιμπεριαλιστών, της ντόπιαςάρχουσας τάξης και της κυβέρνησής της να«σαρώσουν» και τα στοιχειωδέστερα ή«αυτονόητα» -ατομικά και μαζικά- δημοκρατι-κά δικαιώματα (που αποτελούν «βαρίδια» γι'αυτούς) ενόψει των μεγάλων αγώνων που θαξεσπάσουν, ως αποτέλεσμα τη νέας φάσηςστην οποία μπήκε η επίθεση του συστήματοςτης εκμετάλλευσης απέναντι στους λαούς.

äçìïêñáôéêÜ äéêáéþìáôá

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ 55Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010 Προλεταριακή Σημαία

Παραμένει προφυλακισμένος ο Άρης Σειρηνίδης

ΤΤ ην ώρα που οι διάφοροι Μαντέ-ληδες κυκλοφορούν ελεύθεροι μεβουλεύματα, ο Άρης Σειρηνίδης

παραμένει φυλακισμένος στον Κορυ-δαλλό από τις αρχές του Μάη με βαρύκατηγορητήριο, αλλά με στοιχεία που,στην καλύτερη περίπτωση, θα χαρα-κτηρίζονταν αστεία, αφού βασίζονται σεταυτοποίηση DNA που βρέθηκε σε μίααπό τις διάσπαρτες χειρουργικές μάσκεςπου βρέθηκαν στα Εξάρχεια μετά απόπορεία και επεισόδια που έγιναν τηνπροηγούμενη ημέρα του περιστατικούγια το οποίο κατηγορείται, δηλαδή γιατον πυροβολισμό ενάντια σε κλούβατων ΜΑΤ στα Εξάρχεια το καλοκαίρι του2009.

Όπως καταγγέλλει η ««ΠΠρρωωττοοββοουυλλίίααααλλλληηλλεεγγγγύύηηςς σσττοονν ΑΑ.. ΣΣεειιρρηηννίίδδηη»» σε∆ελτίο Τύπου που εξέδωσε, η συντονι-σμένη αστυνομική, μιντιακή και δικα-στική μεθόδευση να τον ταυτίσουν μετον επονομαζόμενο «πιστολέρο με τοσομπρέρο και τις σαγιονάρες», παρά τιςαντίθετες μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύ-ρων «είναι μία κίνηση με πολλαπλούς απο-δέκτες. Στοχεύει τον ίδιο, και στο πρόσωπότου, τον αντιεξουσιαστικό χώρο, αλλά καιολόκληρη την αγωνιζόμενη και ανυπάκουηκοινωνία. ∆ημιουργεί, παράλληλα,επικίνδυνες παρακαταθήκες στο μέτωποτων πολιτικών διώξεων, αναδεικνύονταςτα επιστημονικοφανή πορίσματα περί DNAσε ρυθμιστικό παράγοντα του κατηγορη-τηρίου. Καθιστά κάθε εχθρό του συστήμα-τος δυνάμει όμηρο αναπαράξιμου, κατα-σκευάσιμου και φερτού γενετικού υλικού.»

Όπως ενημερώνει η Πρωτοβουλία,το επόμενο διάστημα πρόκειται να εξε-ταστεί η δεύτερη αίτηση αποφυλάκισηςτου Άρη Σειρηνίδη.

Ν έο «Μητρώο Αγροτών και ΑγροτικώνΕκμεταλλεύσεων» στήνει η κυβέρ-νηση με νόμο του Υπουργείου Αγρο-

τικής Ανάπτυξης και Τροφίμων πουψηφίστηκε στα τέλη Αυγούστου από το θε-ρινό τμήμα της Βουλής. Με το νέο νόμοκαταργούνται σχεδόν στο σύνολό τους οι δια-τάξεις του προηγούμενου νόμου 2332/1995με τον οποίο θεσπίστηκε για πρώτη φορά τομητρώο αγροτών.

Από τη μεριά της η κυβέρνηση προβάλλειότι η δημιουργία του νέου μητρώου αποτελείικανοποίηση ενός πάγιου αιτήματος τωναγροτών. Στην πραγματικότητα ποτέ δενήταν αίτημα της φτωχομεσαίας αγροτιάςαλλά αντίθετα αποτελούσε ένα από τα αιτή-ματα που έβαζαν κυρίως οι μεγαλοαγρότες.Αίτημα των φτωχομεσαίων αγροτών ήταν ηκατάργηση του μητρώου που τους «πετάει»εκτός επιδοτήσεων. Επιδίωξη και τηςκυβέρνησης και των μεγαλοαγροτών είναιμέσα και από το μητρώο να προχωρήσει πιογρήγορα και πιο αποτελεσματικά το ξεκλήρι-σμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Επιδιώκουνδηλαδή ένα μεγάλο κομμάτι φτωχομεσαίωναγροτών να μην χαρακτηρίζονται αγρότεςκαι έτσι να αποκλείονται από τα «ευεργετή-ματα» και από τα διάφορα μέτρα στήριξηςπου παρέχονται στους αγρότες (π.χ. επιδοτή-σεις, φοροαπαλλαγές, αγροτικές συντάξεις,αγροτικό πετρέλαιο, αγροτικά αυτοκίνητακ.λπ.).

Τα κριτήρια με τα οποία καταρτίζεται τομητρώο, παλιό και νέο, είναι τέτοια πουευνοούν τους μεγαλοαγρότες και απο-κλείουν χιλιάδες φτωχομεσαίους. Ευνοούντους ετεροεπαγγελματίες και πετάνε εκτόςμητρώου τους πραγματικούς αγρότες-παρα-γωγούς. Ετσι, με το νέο νόμο, για να θεωρη-θεί κάποιος οτι είναι αγρότης πρέπει να ασχο-λείται στην αγροτική του εκμετάλλευση του-λάχιστον το 30% του συνολικού ετήσιου χρό-νου εργασίας του και ταυτόχρονα το 35% τουσυνολικού ετήσιου εισοδήματός του να είναιαπό αγροτική δραστηριότητα. Στο παλιόμητρώο αγροτών (ν. 2332/1995) τααντίστοιχα ποσοστά ήταν 50% του χρόνουαπασχόλησης και 50% του εισοδήματος. ∆ια-τήρησε δηλαδή η κυβέρνηση τα ίδια κριτήριακαι απλώς μείωσε τα ποσοστά. Η μείωσηαυτή ελάχιστα ευνοεί τους φτωχομεσαίουςαγρότες αφού περίπου το 50% των 871.377δικαιούχων αγροτικών ενισχύσεων (στοιχεία2009) δεν θα μπορεί να γραφτεί στο νέο

μητρώο γιατί δεν θα πιάνει το κριτήριο τουχρόνου εργασίας. Αντίθετα ευνοεί τους ετε-ροεπαγγελματίες αφού με το νέο νόμο, όλοιαυτοί που π.χ. έχουν ένα συμπληρωματικόαγροτικό εισόδημα ή που είναι ιδιοκτήτεςαγροτικής γης και τη νοικιάζουν κ.λπ. πιοεύκολα πλέον θα χαρακτηρίζονται αγρότεςκαι θα εγγράφονται στο μητρώο σε βάροςτων πραγματικών παραγωγών. Με στοιχείατου υπουργείου, από τους δικαιούχουςενισχύσεων του 2009 μόνο το 12% περίπουχρησιμοποιεί το 100% του χρόνου του στηναγροτική δραστηριότητα, το 20% χρησιμοποι-εί το 50-90% του χρόνου του και το 68% χρη-σιμοποιεί λιγότερο από 50% του χρόνου του.

Να σημειωθεί οτι το φορολογητέο εισό-δημα των αγροτών προσδιορίζεται τεκμαρτάμε βάση τις τιμές πώλησης των αγροτικώνπροϊόντων και χωρίς να λαμβάνονται υπόψηοι επιδοτήσεις που είναι αφορολόγητες. Ηκατρακύλα των τιμών στα αγροτικά προϊό-ντα συμπαρασύρει και τα τεκμαρτά εισοδή-ματα ανά προϊόν τα οποία διατηρούνται κα-θηλωμένα σε χαμηλά σχετικά επίπεδα. Μεβάση αυτό, είναι χιλιάδες οι φτωχομεσαίοιαγρότες που δεν καλύπτουν τα εισοδηματικάκριτήρια (35% του συνολικού εισοδήματος ναείναι από αγροτική δραστηριότητα) και θαπεταχτούν εκτός του μητρώου. Το αντίθετοσυμβαίνει με τους ετεροεπαγγελματίες πουτώρα πιο εύκολα θα «πιάνουν» το 35% από το50% που ήθελαν πριν.

Αυτή η αλλαγή (μείωση) στα ποσοστά δενέγινε γιατί η κυβέρνηση νοιάστηκε για τηφτωχομεσαία αγροτιά. Η πολιτική του ξε-κληρίσματος και θα συνεχιστεί και θαδυναμώνει. Αυτό που θέλει να διασφαλίσει ηκυβέρνηση είναι να μην περικοπούν οι επιδο-τήσεις που σαν σύνολο εισπράττει η χώραμας από το αγροτικό ταμείο της ΕΕ εξαιτίαςτης τεχνητής μείωσης-συρρίκνωσης του α-γροτικού πληθυσμού λόγω του μητρώου.Σύμφωνα και με τα λεγόμενα της Μπατζελήστη συζήτηση στη Βουλή, με το προηγούμενομητρώο (με βάση το 50% και 50%) και μεστοιχεία του 2009 μόνο το 33% των 871.377δικαιούχων ενισχύσεων θεωρούνται κατάκύριο επάγγελμα αγρότες! Επίσης, με κανονι-σμό της ΕΕ (73/2008) ήδη περίπου 168.000φτωχοί και μεσαίοι αγρότες αποκλείστηκαναπό τις επιδοτήσεις γιατί δεν ξεπερνούσαν τοελάχιστο όριο των 200 ευρώ. Μπροστάλοιπόν στις συζητήσεις που ήδη ξεκίνησανστην ΕΕ για την αναθεώρηση της ΚΑΠ και για

το μέλλον των επιδοτήσεων, και επειδή κατάπως φαίνεται θα αλλάξει ο τρόπος που στοεξής θα μοιράζονται οι επιδοτήσεις (δια-φαίνεται οτι θα μοιράζονται με βάση τοσυνολικό μέγεθος του αγροτικού τομέα κάθεκράτους-μέλους), με τη μείωση των ποσο-στών και τη διεύρυνση του μητρώου α-γροτών η κυβέρνηση επιδιώκει να περιορίσειτις συνολικές απώλειες επιδοτήσεων για τηχώρα μας.

Ποιοι όμως εισπράττουν αυτές τις επιδο-τήσεις; Μοναστήρια (Μονή Μεγίστης Λαύ-ρας, Μονή Βατοπεδίου κ.λπ.), μεγάλες καπι-ταλιστικές επιχειρήσεις μεταποίησης αγρο-τικών προϊόντων (Τσάνταλης, Μιμίκος, Χα-τζημιχάλης, Μπουτάρης, CRETA FARM,VIVARTIA κ.λπ.) και «αγρότες του Κολω-νακίου» είναι αυτοί που μέχρι σήμεραεισπράττουν τη μερίδα του λέοντος. Το 80%των επιδοτήσεων εισπράττεται από το 20%των δικαιούχων!

Επιπλέον, με το νέο νόμο δεν θεωρείταιως αγροτική δραστηριότητα μόνο η παραγω-γή αγροτικών προϊόντων. ∆ηλαδή, εκτός απότους αγρότες και τις επιχειρήσεις που παρά-γουν αγροτικά προϊόντα, στο νέο μητρώοεγγράφονται υποχρεωτικά και ιδιώτες ήεταιρείες που ασχολούνται με τη διαχείρισηανανεώσιμων πηγών ενέργειας (έως 100KW), οι μικρές αγροτουριστικές επιχειρήσεις(μέχρι 10 δωμάτια), καθώς και ιδιώτες ή εται-ρείες που κατέχουν αγροτική εκμετάλλευσηκαι εισπράττουν από την εκμετάλλευση αυτήεισόδημα! Ο μικρομεσαίος αγρότης που δενμπορεί να ζήσει μόνο με το αγροτικό τουεισόδημα και αναγκάζεται να βρει και δεύτε-ρη δουλειά θα μένει εκτός μητρώου, ενώ θαγράφεται στο μητρώο π.χ. η τουριστική μονά-δα που καλλιεργεί και ελαιώνες ή αμπέλια ήο δημόσιος υπάλληλος που δεν ασχολείται μετο αγροτικό επάγγελμα αλλά κατέχει αγροτι-κή εκμετάλλευση!

Εργαλείο της αντιαγροτικής πολιτικήςλοιπόν είναι το νέο μητρώο αγροτών καιόχημα για να προχωρήσει παραπέρα το ξε-κλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Οιφτωχομεσαίοι αγρότες είναι αυτοί που πολύγρήγορα θα βρουν μπροστά τους το νέομητρώο και θά ’χουν να αντιμετωπίσουν τιςσυνέπειές του. Και σ’ αυτούς μένει με τουςαγώνες τους και το αντιαγροτικό μητρώο νακαταργήσουν και να ανατρέψουν συνολικάτην αντιαγροτική πολιτική που τους οδηγείστον αφανισμό.

Νέο μητρώο αγροτών - ίδια η αντιαγροτική πολιτική

ΠΠ έντε χρόνια μετά τις μεγαλειώδειςκινητοποιήσεις των κατοίκων τωνΑ. Λιοσίων και της ευρύτερης πε-

ριοχής ενάντια στη μεταφορά της λυματο-λάσπης στη χωματερή των Α. Λιοσίων, ηκρατική εξουσία προχώρα στη δίκη 11κατοίκων της ευρύτερης περιοχής για τησυμμετοχή τους στη συγκέντρωση τονΙούνιο του 2005 στην ΜΑΚ. Ανάμεσά τουςμέλη της τότε διαδημοτικής επιτροπής Α.Λιοσίων, μέλος της επιτροπής ΑγώναΚαματερού κι ο δήμαρχος Πετρούπολης.

Να θυμίσουμε ότι η συγκεκριμένησυγκέν-τρωση ήταν από τις μαζικότερεςστην ιστορία της περιοχής και είχε χτυπηθείάγρια από τις δυνάμεις καταστολής. Ηταν ηκο-ρυφαία στιγμή του αγώνα χιλιάδωνκατοίκων των περιοχών γύρω από τη χωμα-τερή (Α. Λιόσια, Ζεφύρι, Καματερό, Πε-τρούπολη). Αιχμή του αγώνα ήταν το στα-μάτημα της μεταφοράς στη χωματερή και ηαποτροπή της επέκτασης της υπάρχουσαςχωματερής. Για την ιστορία να αναφέρουμε

ότι η μεταφορά της λυματολάσπης σταμά-τησε, ενώ δυστυχώς ο αγώνας δεν κατάφερενα αποτρέψει την επέκταση της χωματερήςμε νέο πλέον όνομα ως ΧΥΤΑ Φυλής.

Οι περισσότεροι από τους κατηγορούμε-νους είχαν συλληφθεί στη συγκέντρωσηκατά την επίθεση των δυνάμεων καταστο-λής στους συγκεντρωμένους. Είχαν αφεθείελεύθεροι την ίδια νύχτα κάτω από τηνπίεση του συγκεντρωμένου λαού έξω απότο τμήμα των Α. Λιοσίων.

Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν ξυλο-κοπηθεί άγρια από τα ΜΑΤ μετά τη σύλληψήτους και ειδικά το μέλος τις επιτροπήςαγώνα Καματερού είχε νοσηλευτεί για αρκε-τές μέρες σε νοσοκομείο εξαιτίας του ξυλο-δαρμού του. Να σημειώσουμε ότι ο εισαγγε-λέας υπηρεσίας που τους είχε αφήσει ελεύ-θερους είχε δηλώσει ότι απαλλάσσονται μεβούλευμα. Για μια φορά ακόμη το κράτοςκράτησε την υπόσχεσή του προς το λαό…

ΗΗ δδίίκκηη πποουυ έέχχεειι οορριισσθθεείί γγιιαα ττηηνν ΠΠααρραα--σσκκεευυήή 1100 ΣΣεεππττεεμμββρρίίοουυ εείίννααιι μμέέρροοςς μμιιααςς

οολλόόκκλληη--ρρηηςς ««αακκοολλοουυθθίίααςς»» δδιικκώώνν κκααττοοίίκκωωννααππόό δδιιάάφφοορρεεςς εεππιιττρροοππέέςς κκααττοοίίκκωωνν πποουυ έέ--δδρραασσαανν σσττιιςς γγεειιττοοννιιέέςς ττηηςς ΑΑθθήήννααςς ττηηννππεερρίίοοδδοο 22000055--22000066.. ««ΑΑκκοολλοουυθθίίαα»» πποουυ ααπποο--κκααλλύύππττεειι όόττιι ττοο κκρράάττοοςς δδεενν θθέέλλεειι μμόόννοο ττηηννεεππιιββοολλήή ττωωνν μμέέττρρωωνν κκααιι ττωωνν ααννττιιλλααϊϊκκώώννεεππιιλλοογγώώνν ττοουυ,, ααλλλλάά ττααυυττόόχχρροονναα ααππααιιττεείίκκααιι ττηηνν ττιιμμωωρρίίαα ττοουυ λλααοούύ κκααιι ττωωνν ααγγωωννιι--σσττώώνν πποουυ ττοολλμμοούύνν νναα ααμμφφιισσββηηττοούύνν ττιιςς εεππιι--λλοογγέέςς ττοουυ κκααιι νναα υυππεερραασσππίίζζοοννττααιι ττααδδιικκααιιώώμμαατταα ττοουυ λλααοούύ.. ΣΣττιιςς μμέέρρεεςς μμααςς πποουυ οολλααόόςς κκααιι οοιι εερργγααζζόόμμεεννοοιι δδοοκκιιμμάάζζοοννττααιι ααππόότταα ββάάρρββααρραα μμέέττρραα ττοουυ μμννηημμοοννίίοουυ ττηηςς ΕΕΕΕ--∆∆ΝΝΤΤ πποουυ εε--φφααρρμμόόζζεειι ηη ΚΚυυββέέρρννηησσηη ττοουυΠΠΑΑΣΣΟΟΚΚ κκααιι τταα δδιικκααιιώώμμααττάά μμααςς ααννααιιρροούύννττααιιττοο έένναα μμεεττάά ττοο άάλλλλοο,, ααπποοττεελλεείί ααννααγγκκααιιόό--ττηητταα ππρρώώττηηςς γγρρααμμμμήήςς ηη μμααζζιικκήή κκααιι ααγγωωννιι--σσττιικκήή σσυυμμππααρράάσστταασσηη κκααιι ααλλλληηλλεεγγγγύύηη ττωωννττμμηημμάάττωωνν ττοουυ λλααοούύ κκααιι ττωωνν ααγγωωννιισσττώώννπποουυ δδέέχχοοννττααιι ττηηνν εεππίίθθεεσσηη ττοουυ κκρράάττοουυςς..

Στα πλαίσια της ανάδειξης των παραπά-νω επανασυγκροτήθηκε στο Καματερό ηεπιτροπή Αγώνα, η οποία με ανακοίνωσή

της με μαζικές παρεμβάσεις στην περιοχήκαλούσε σε συγκέντρωση συμπαράστασηςστους διωκόμενους αγωνιστές έξω από ταδικαστηρια την ημέρα της δίκης. Η ανταπό-κριση των κατοίκων ήταν θετική. Παραθέ-τουμε σχετικό απόσπασμα της ανακοίνωσης:

«Στις δύσκολές μέρες που έρχονται ο λαόςμπορεί να στηριχτεί μόνο στις δικές του δυνά-μεις και στην συμπαράσταση και αλληλεγγύημεταξύ των αγωνιζομένων κομματιών του.

ΌΌλλοοιι ττηηνν ΠΠααρραασσκκεευυήή 1100 ΣΣεεππττέέμμββρρηη,, 99::0000ππ..μμ.. σστταα δδιικκαασσττήήρριιαα ττηηςς ΕΕυυεελλππίίδδωωνν,, κκττίίρριιοο 88..

•• ΝΝαα ααθθωωωωθθοούύνν όόλλοοιι οοιι κκααττηηγγοορροούύμμεεννοοιικκααιι νναα σσττααμμααττήήσσεειι άάμμεεσσαα κκάάθθεε δδίίωωξξηη!!

•• ΟΟιι ααγγώώννεεςς ττοουυ λλααοούύ δδεενν εείίννααιι οούύττεε ««ππααρράά--ννοομμοοιι»» οούύττεε ««ννόόμμιιμμοοιι»»,, εείίννααιι δδίίκκααιιοοιι!!!!

•• ΚΚααννέέννααςς μμόόννοοςς κκααιι σσκκυυφφττόόςς,, όόλλοοιι σσττοοννααγγώώνναα!!

•• ΗΗ ττρροομμοοκκρρααττίίαα δδεενν θθαα ππεερράάσσεειι,, ττοουυ λλααοούύ ηηππάάλληη θθαα ττηη σσππάάσσεειι!!

•• ΗΗ ααππάάννττηησσηη σσττηηνν κκρρααττιικκήή κκαατταασσττοολλήήεείίννααιι ηη ααννάάππττυυξξηη μμααζζιικκώώνν λλααϊϊκκώώνν ααγγώώννωωνν!!»»

ΧΩΜΑΤΕΡΗ ΤΩΝ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ

Να αθωωθούν όλοι οι διωκόμενοι κάτοικοι!

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ6 Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010Προλεταριακή Σημαία

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΓΚΡΟΜ ΣΥΛΛΗΨΕΩΝ ΚΑΙ ΔΙΩΞΕΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

Κάτω τα χέρια από τον αγώνα των εργαζομένων στο Μπανκέ!

Aγρια επίθεση έχει εξαπο-λύσει το τελευταίο διά-στημα η αστυνομία και η

Ασφάλεια της Θεσσαλονίκης, μεδιώξεις, συλλήψεις και καταδί-κες σε βάρος των εργαζομένωντου εστιατορίου Μπανκέ(Banquet) και των αγωνιστώνπου συμπαραστέκονται στοδίκαιο αγώνα τους. Μια επίθεσηπου αποτελεί ξεκάθαρη πολιτι-κή επιλογή της κυβέρνησης τουΠΑΣΟΚ, της κυβέρνησης τουΜνημονίου και της τρόικας, πουεπιδιώκει να στείλει μήνυμαεκφοβισμού, τρομοκράτησηςκαι αποθάρρυνσης των εργαζο-μένων συνολικότερα από οποια-δήποτε αγωνιστική και συλλογι-κή διεκδίκηση των δικαιωμάτωντους. Θέλουν να παραδειγματί-σουν όλους τους εργαζόμενους,που οργισμένοι από τη βάρβαρηπολιτική της φτώχειας και τηςανεργίας, θέλουν να σηκώσουντο κεφάλι τους και να αντιστα-θούν.

Η αστυνομία εξαπέλυσε τοκυνηγητό ύστερα από τη θρασύ-τατη βροχή μηνύσεων και εκβια-στικών πιέσεων της εργοδοσίαςτης συγκεκριμένης επιχείρησηςαλλά και όλου του κλάδου του

επισιτισμού που θέλει να χρησι-μοποιεί τους νέους, κυρίως,εργαζόμενους και τους μετανά-στες σαν δούλους.

Η εργοδοσία του Μπανκέαπέλυσε τον εργαζόμενο Β.Κιτσώνη, επειδή διεκδίκησε ναασφαλιστεί και να του καταβλη-θούν τα δεδουλευμένα του.Έκλεισε εκβιαστικά το εστιατό-ριο για τρεις σχεδόν μήνες,κάνοντας λοκ-άουτ, στουςεργαζόμενους προκειμένου νατους εξοντώσει οικονομικά.Όταν ξανάνοιξε, απέλυσεάλλους επτά εργαζόμενουςγιατί είχαν προσφύγει στην Επι-θεώρηση Εργασίας για ταδεδουλευμένα που τους όφειλε.

Την Τρίτη 31 Αυγούστουσυνελήφθη στο σπίτι τουεργαζόμενος στο Μπανκέ, οοποίος, μετά από διαμαρτυρίαεκατοντάδων εργαζομένων,αφέθηκε ελεύθερος, αφού τουορίστηκε τακτική δικάσιμος.Την Πέμπτη 2 Σεπτέμβρη συνε-λήφθη ένας άλλος εργαζόμε-νος, μέλος της ΕπιτροπήςΑλληλεγγύης, ο Βασίλης Γού-τας. Κρατήθηκε για μια νύχτα,παραπέμφθηκε σε δίκη καικαταδικάστηκε σε μια δίκη-

παρωδία, στηριγμένη σε ψευδο-μαρτυρίες. Η ποινή εξάντλησετα όρια της αυστηρότητας: εξά-μηνη φυλάκιση με τρίχρονηαναστολή! Ενδεικτική του κλί-ματος ήταν η αρχική εισήγησητου εισαγγελέα για καταδίκηενός χρόνου! Για το συγκεκρι-μένο αγωνιστή, όπως και γιαάλλους τρεις αγωνιστές, μέλητης Επιτροπής Αλληλεγγύης,εκκρεμεί ακόμα δίκη για άλλεςδέκα κατηγορίες που έχει εξα-πολύσει εναντίον τους η εργο-δοσία.

Με πρωτοβουλία της «Επι-τροπής Αλληλεγγύης στουςεργαζόμενους στο Μπανκέ»,οργανώθηκαν δύο μεγάλεςπορείες, την Παρασκευή 3 καιτην Τετάρτη 8 Σεπτέμβρη, στιςοποίες συμμετείχαν εκατοντάδεςεργαζόμενοι και νεολαίοι οιοποίοι απαιτούσαν να σταματή-σουν οι μηνύσεις, οι συλλήψειςκαι οι δίκες αγωνιστών εργαζό-μενων, να επαναπροσληφθούνόλοι οι εργαζόμενοι του Μπανκέκαι να καταβληθούν τα δεδου-λευμένα που τους οφείλονται.Επίσης, οργανώθηκαν συγκε-ντρώσεις διαμαρτυρίας μπροστάστα δικαστήρια τις μέρες προ-

σαγωγής των συλληφθέντων,όπως και παραστάσεις διαμαρ-τυρίας έξω από το Μπανκέ.

Αντίστοιχη Επιτροπή Αλλη-λεγγύης συγκροτήθηκε και στηνΑθήνα η οποία πραγματοποίησεμαζική διαδήλωση την προη-γούμενη Πέμπτη 9 Σεπτέμβρηαπό τα Προπύλαια προς τοΥπουργείο Εργασίας.

Τοποθέτηση του ΒασίληΓούτα, μέλους της ΕπιτροπήςΑλληλεγγύης στους εργαζόμε-

νους στο BanquetΣυμμετέχω ενεργά στην

«Επιτροπή Αλληλεγγύης στουςΕργαζόμενους στο Banquet».Θεωρώ ότι στη σημερινή εποχή,της αύξησης της ανεργίας καιτης παραβίασης των δικαιωμά-των, είναι πολύ σημαντικός οαγώνας γι’ αυτά τα δύο. Απένα-ντι στη λογική ότι θα πρέπει ναμας ενδιαφέρει τα δικαστήρια ναορίσουν ποιο είναι το ποσό τωνδεδουλευμένων που θα πρέπεινα καταβάλει η εργοδοσία,πιστεύω ότι βασικό ζήτημα είναιη επαναπρόσληψη όλων τωνεργαζομένων. Διαφορετικά θαδοθεί το μήνυμα στους υπόλοι-πους εργαζόμενους ότι, αν

κάνουν καταγγελία στην Επιθε-ώρηση Εργασίας, τους περιμέ-νει η ανεργία. Γι’ αυτό και οαγώνας παίρνει πλατιά χαρα-κτηριστικά και κερδίζει τησυμπαράσταση από τους εργα-ζόμενους όλων των κλάδων.

Η δίωξή μου είναι συνδικαλι-στική, επειδή μετέχω στην Επι-τροπής Αλληλεγγύης αλλά καιστο συνδικαλιστικό κίνημασυνολικότερα, ενεργά εδώ καιχρόνια. Αλλά η δίωξή μου είναικαι πολιτική. Αυτό φαίνεται καιαπό τη μήνυση, όπου αναφέρε-ται ότι όσοι διαδηλώνουν έξωαπό το Banquet είναι μέληακροαριστερών οργανώσεων.

Εξάλλου, η καταδίκη μουστηρίχτηκε στη «λογική» τηςσυλλογικής ευθύνης (που είχενα εφαρμοστεί από την εποχήτης χούντας), επειδή δήλωσαότι ενστερνίζομαι το περιεχόμε-νο της προκήρυξης της Επιτρο-πής Αλληλεγγύης (το περιεχό-μενο της οποίας η εργοδοσίαθεωρεί συκοφαντικό) χωρίςόμως να με έχουν συλλάβει νατη διακινώ. Με δίκασαν, δηλα-δή, και με καταδίκασαν για τιςιδέες μου και για τη συμμετοχήμου στις κινητοποιήσεις.

Με μία νέα σκανδαλώδη συμφω-νία ολοκληρώθηκε η μεταβίβα-ση των Ναυπηγείων Σκαραμα-

γκά από τη γερμανική Thyssen Kruppστην αραβική Abu Dhabi Mar με έδρατου Άμπου Ντάμπι. Προκειμένου να μηντα οδηγήσουν σε πτώχευση οι Γερμανοίανάγκασαν την ηγεσία του Υπ. ΕθνικήςΆμυνας να αποδεχτεί τους οικονομικάεπαχθείς όρους τους (παραλαβή τουελαττωματικού υποβρυχίου που αυτοίκατασκεύασαν, άλλων τριών που είναιυπό κατασκευή καθώς και την παραγ-γελία άλλων δύο). Παράλληλα, η ελλη-νική κυβέρνηση παραιτήθηκε από τιςρήτρες εκατοντάδων εκατομμυρίωνευρώ για καθυστέρηση παραδόσεωναπό τη γερμανική εταιρεία προς τοελληνικό πολεμικό ναυτικό. Από την

άλλη, η αραβική εταιρεία ανέλαβε νααγοράσει μόνο το τμήμα που κατασκευ-άζει πολεμικά πλοία, ενώ η κυβέρνησηαποδέχτηκε τη δέσμευση ότι για ταεπόμενα δεκαπέντε χρόνια τα Ναυπη-γεία Σκαραμαγκά δεν πρόκειται να ανα-πτύξουν καμία πολιτική (μη στρατιωτι-κή) δραστηριότητα.

Στον αέρα βρίσκονται και οι τύχεςτων 1.300 εργαζομένων στα Ναυπηγείαοι οποίοι τους τελευταίους μήνες ζούνεκάτω από ένα καθεστώς αφόρητης πίε-σης.

Η ιστορία των ναυπηγείων του Σκα-ραμαγκά θα μπορούσαμε να πούμε ότιείναι συμπυκνωμένη η ιστορία του ελλη-νικού κεφαλαίου. Αλλά το ίδιο θα μπο-ρούσαμε να πούμε και για την αριστεράκαι το εργατικό κίνημα! Μιας και όλα

όσα διαδραματίστηκαν από τη πλευράτων αγώνων των εργαζόμενων σε αυτάφέρνουν τη σφραγίδα της ήττας τουκινήματος και του ρεφορμισμού τουΚΚΕ.

Τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά δημι-ουργήθηκαν από το Νιάρχο το 1958 ωςεπισκευαστικός χώρος των δικών τουπλοίων. Από το ’65 και μετά άρχισε ησυνεργασία με το Πολεμικό Ναυτικό.Βασικά, ανέλαβαν τη συντήρηση και επι-σκευή των πλοίων του, ενώ παράλληλακατασκεύαζαν και επισκεύαζαν πλοία μετη μορφή όμως της ανάθεσης από άλλαναυπηγεία, κυρίως της Γερμανίας.Έφτασαν στο σημείο να θεωρούνται ταμεγαλύτερα της Μεσογείου.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 -αρχές ’80 στα πλαίσια του ανταγωνι-

σμού (κυρίως από Ασία) και της μείω-σης των παραγγελιών στα ναυπηγείατης Β. Ευρώπης, κρίθηκε ότι τα ελληνι-κά ναυπηγεία ήταν πλέον εμπόδιο πουέπρεπε είτε να εκλείψει είτε να συρρι-κνωθεί και -στην καλύτερη περίπτωση-να γίνουν απολύτως συμπληρωματικάτων βορειοευρωπαϊκών, κυρίως τωνγερμανικών.

Βαφτίστηκαν και αυτά προβληματικάκαι «κοινωνικοποιήθηκαν» το ’85 απότην τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με βασι-κό μέτοχο την ΕΤΒΑ. Μέτοχοι γίνανε καιοι... εργαζόμενοι σε αυτά (πάνω από4.000 τότε). Τα επόμενα χρόνια συνέχι-σαν να λειτουργούν αναλαμβάνονταςτην κατασκευή φρεγατών, επίσηςπαραγγελίες του Πολεμικού Ναυτικού,για λογαριασμό των γερμανικών ναυπη-

Νέα συμφωνία-πρόκληση για

Στον αέρα οι

Σκάνδαλο διαρκείας

Τα ιδιωτικά συνεργεία στα νοσοκομεία

Σε μια περίοδο σκληρήςλιτότητας στους εργαζό-μενους και υποχρηματο-

δότησης και περικοπών στανοσοκομεία, αποτελεί πρόκλη-ση το κόστος λειτουργίας τωνιδιωτικών συνεργείων. Η Αγω-νιστική Πρωτοβουλία Εργαζο-μένων στο Θριάσιο Νοσοκομείοδημοσιοποίησε στοιχεία πουκατόρθωσε να βρει σχετικά μετο κόστος των ιδιωτικών συνερ-γείων προκειμένου να αποδει-χθούν ακόμα και με νούμερα «οικαταγγελίες του συνδικαλιστι-κού κινήματος ότι οι εφαρμοζό-μενες πολιτικές ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, πουείχαν σαν επιλογή την παραχώ-ρηση υπηρεσιών στους ιδιώτες,διαλύοντας ουσιαστικά τις υπη-ρεσίες με μετατάξεις του προσω-πικού και κάνοντάς τες “μονο-

πώλιο” για τους ιδιώτες, όχιμόνο τις έκαναν πανάκριβες–καταρρίπτοντας το “μύθο” τουφτηνού και ανταγωνιστικούιδιωτικού τομέα και ενισχύονταςέτσι φαινόμενα διαπλοκής καισυναλλαγής με την θεσμική ηγε-σία- αλλά και, για να ενισχύσουντην κερδοφορία τους ακόμαπερισσότερο, έχουν δημιουργή-σει κι έναν “εργασιακό Μεσαίω-να” για τους εργαζόμενους τωνεταιρειών αυτών στο χώρο τωννοσοκομείων με την πλήρηκάλυψη του κράτους.»

Στο Θριάσιο Νοσοκομείο,σύμφωνα με τις προκηρύξειςπου είχαν ετοιμαστεί από τηναπερχόμενη διοίκηση και είχαντην έγκριση του υπουργείουΥγείας, επί ΝΔ, για την καθα-ριότητα προβλέπεται ποσό

4.000.000 € για ένα χρόνο(όταν το 2004 η δαπάνη ήταν542.000 €!!!). Ακόμα και αναφαιρεθεί το ΦΠΑ και πιθανέςεκπτώσεις που επιστρέφουνστο κράτος, το ποσό που απο-μένει στον ιδιώτη ισοδυναμεί μετην απασχόληση 78 (!!!) καθα-ριστριών μόνιμων υπάλληλων.

Για τη φύλαξη προβλέπεταιποσό 1.470.000 € για 36 άτομα.Ενώ, αν ήταν δημόσιοι υπάλλη-λοι, τα 36 άτομα θα κόστιζαν720.000 €.

Για την παροχή εστίασης(τραπεζοκόμες) προβλέπεταιποσό 939.000 € για 16 άτομα.Εάν ήταν δημόσιοι υπάλληλοι,τα 16 άτομα θα κόστιζαν240.000 €.

Στην παρασκευή γευμάτων(μάγειροι) υπάρχει σύμβαση

για 7 άτομα κόστους μηνιαίως23.800 €, ήτοι μισθός μάγειρα3.400 €!!! (ήδη οι σεφ του«Βαρούλκο» και του «Χίλτον»οδεύουν προς το νοσοκομείογια εργασία...). Ενώ αν ήτανδημόσιοι υπάλληλοι, 7 άτομαθα κόστιζαν 140.000 €.

Συνοψίζοντας, για υπηρε-σίες 6.800.000 € προσφέρεταικέρδος στους ιδιώτες4.000.000 € (60%)!!! (θα δου-λεύουν 137 άτομα, ενώ -με ταίδια χρήματα- θα μπορούσαννα δουλεύουν 310 άτομα (!!!)και με μισθολόγιο Δημοσίου).Αρα οι εταιρείες βάζουν στηντσέπη –σαν κέρδος- τουςμισθούς 173 εργαζομένων!!!).

Εάν στα παραπάνω προσθέ-σουμε την καταστρατήγηση τωνσυμβάσεων και των εργασιακών

σχέσεων (μικρότεροι μισθοί,λιγότερο προσωπικό, άλλα ωρά-ρια, μη πληρωμή υπερωριών,λιγότερα ένσημα κ.ά.), τις συν-θήκες εργασίας «γαλέρας» (μεαπειλές, απολύσεις όποιων αντι-δρούν) και την «ανοχή» του κρά-τους και των μηχανισμών ελέγ-χου, θα έχουμε το «εξωπραγμα-τικό» μέγεθος της κερδοφορίαςτων ιδιωτικών εταιρειών.

Χρειάζεται άραγε τίποταπερισσότερο για να αποδειχθείότι η κατάργηση του δημόσιουχαρακτήρα των υπηρεσιών, πουγίνεται στο όνομα της καταπο-λέμησης των ελλειμμάτων, είναιαπλώς προπέτασμα καπνού γιατη διεύρυνση της κερδοφορίαςτου κεφαλαίου από τη μια καιτη διάλυση των εργασιακώνσχέσεων από την άλλη;

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ 7Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010 Προλεταριακή Σημαία

«Επικαιροποιημένο» Μνημόνιο

Η αντεργατική καταιγίδα δεν έχει τελειωμό!

Νέο γύρο επίθεσης στα εργατικά και

λαϊκά δικαιώματα ετοιμάζει το

κεφάλαιο. Μερικές μόλις εβδομάδες

μετά την ψήφιση στη Βουλή του αντιασφα-

λιστικού τερατουργήματος και των μέτρων

διάλυσης των συλλογικών συμβάσεων και

διευκόλυνσης των απολύσεων, η τρόικα

εμφάνισε το νέο πακέτο εντολών προς την

κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Το «επικαιροποιη-

μένο» μνημόνιο έρχεται να δώσει ένα ακόμη

γερό χτύπημα στο λαό και τους εργαζόμε-

νους, κάνει πολλά βήματα παραπέρα στην

επιβολή ενός γενικευμένου κοινωνικού και

εργασιακού μεσαίωνα στη χώρα.

Οι όποιες διαβεβαιώσεις των κυβερνη-

τικών επιτελείων ότι δεν πρόκειται να

παρθούν νέα μέτρα γίνονται «κουρέλια»

από μία έστω και γρήγορη ανάγνωση του

νέου Μνημονίου. Οι απαιτήσεις του ιμπε-

ριαλιστικού κεφαλαίου βρίσκονται στην

ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση: νέα σκλη-

ρότερα μέτρα, νέο, πιο οδυνηρό χτύπημα

στα λαϊκά-εργατικά συμφέροντα, επιτά-

χυνση της υλοποίησης των όρων για μεγα-

λύτερη κερδοφορία του μεγάλου κεφάλαι-

ου, ασφυκτικός έλεγχος κάθε βήματος του

ντόπιου αστικού πολιτικού προσωπικού.

Η αρχή που έγινε με το μπαράζ των αντι-

λαϊκών μέτρων που πάρθηκαν το τελευ-

ταίο δεκάμηνο, άνοιξε την όρεξη του

κεφάλαιου για ακόμη περισσότερα.

Προς ένα νέο

αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο

Ο πρόσφατος αντιασφαλιστικός

νόμος 3836/2010 δεν ήταν παρά μόνο η

αρχή αυτών που απαιτούν ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ.

Στο νέο Μνημόνιο ορίζεται ξεκάθαρα ότι

είναι σε εξέλιξη «αναλογιστική αξιολόγη-

ση» του νόμου αυτού από την Εθνική

Αναλογιστική Αρχή η οποία μέχρι το

τέλος του 2010 θα αποφανθεί για το αν

απαιτούνται νέα μέτρα σε σχέση με τα

ταμεία κύριας ασφάλισης, ενώ μέχρι τα

τέλη Μαρτίου 2011 θα αποφανθεί για τα

ταμεία επικουρικής ασφάλισης. Αντίστοι-

χα, μέχρι τον Ιούνιο και το Δεκέμβριο του

2011 θα έχουν ολοκληρωθεί τυχόν «προ-

σαρμογές» του πρόσφατου νόμου. Με δυο

λόγια, το ενδεχόμενο για νέο αντιασφα-

λιστικό νομοσχέδιο μέσα στην επόμενη

χρονιά είναι ορθάνοιχτο, εάν και εφόσον

το απαιτήσουν οι όροι δημοσιονομικής

πειθαρχίας που θέτει η τρόικα με βάση

τους οποίους η αύξηση των συνταξιοδοτι-

κών δαπανών για την περίοδο 2010-2060

δεν πρέπει να ξεπεράσει το 2,5% του

ΑΕΠ.

Ειδικότερα, για τα επικουρικά ταμεία

το νέο Μνημόνιο επιβάλλει την «εις βάθος

αναθεώρηση». Στόχος, η εξασφάλιση μηδε-

νικής συνδρομής από τον κρατικό προϋ-

πολογισμό για τις επικουρικές συντάξεις,

και η «σταθεροποίηση της συνταξιοδοτι-

κής δαπάνης» δηλαδή, ένα σταθερό συνο-

λικό ποσό που θα το μοιράζονται οι ασφα-

λισμένοι ανεξάρτητα από το εάν ο αριθμός

τους αυξηθεί.

Παράλληλα, προβλέπεται συρρίκνωση

της λίστας των βαρέων ανθυγιεινών

επαγγελμάτων έτσι ώστε να μην ξεπερνά-

ει το 10% του εργατικού δυναμικού!

Κατεύθυνση που κυριολεκτικά πετάει στα

σκουπίδια τα πολύμηνα «επιστημονικά»

πονήματα της αρμόδιας Επιτροπής που

είχε συσταθεί πέρσι, αφού πλέον το κριτή-

ριο για το ποια και πόσα επαγγέλματα

είναι βαρέα και ανθυγιεινά το ορίζει η...

λογιστική του κεφάλαιου!!!

Γενικευμένη ανασφάλεια

για τους εργαζόμενους

Σύμφωνα με το «επικαιροποιημένο»

Μνημόνιο, η έννοια της πλήρους και στα-

θερής δουλειάς γίνεται οριστικά παρελ-

θόν. Μέσα σε μερικές μόλις γραμμές τα

επιτελεία της τρόικας περιγράφουν το

μεσαίωνα που θα ζήσουν νέοι και παλιό-

τεροι εργαζόμενοι το αμέσως επόμενο

διάστημα.

• Επιβάλλουν νόμο για το παραπέρα

χτύπημα των συλλογικών διαπραγμα-

τεύσεων, ο οποίος θα προβλέπει:

α) Μείωση των υπερωριακών αποδο-

χών.

β) Ενισχυμένη «ευελιξία» στη διευθέ-

τηση του ωραρίου.

γ) Υπερίσχυση των επιχειρησιακών

συμβάσεων έναντι των κλαδικών συμβά-

σεων.

δ) Εξαίρεση από την υποχρέωση

εφαρμογής κλαδικής σύμβασης σε όσες

επιχειρήσεις δεν είναι μέλη των εργοδο-

τικών ενώσεων που υπογράφουν τη

συγκεκριμένη σύμβαση!!!

• Παράλληλα, επιβάλλουν την επέ-

κταση της «δοκιμαστικής» περιόδου για

τους νεοπροσληφθέντες που προβλέπει ο

πρόσφατος αντεργατικός νόμος από έξι

μήνες σε ένα χρόνο.

• Επιβάλλουν την ψήφιση νόμου για

την επέκταση της ελαστικής εργασίας

και τη διευκόλυνση των επιχειρήσεων να

προσλαμβάνουν περισσότερους εργαζό-

μενους με ελαστικές μορφές εργασίας

(προσωρινή, μερική κ.λπ.)

• Επιβάλλουν τροποποίηση του

νόμου για τη Διαιτησία προς όφελος του

μεγάλου κεφάλαιου και των επιχειρήσε-

ων, αφού ορίζουν ότι η Διαιτησία θα πρέ-

πει να διασφαλίζει «ότι αποδίδεται προ-

σήκουσα σημασία στην ανταγωνιστικό-

τητα με όρους κόστους».

• Απαιτούν την πλήρη εφαρμογή της

Συνθήκης Μπολκενστάιν, μέσα από

νόμο που θα «μειώσει σημαντικά τις

απαιτήσεις που αναφέρονται σε ποσοτι-

κούς και γεωγραφικούς περιορισμούς,

νομικές απαιτήσεις, μετοχικές απαιτή-

σεις, κατώτερες ή ανώτερες αμοιβές και

περιορισμούς σε πολυτομεακές δραστη-

ριότητες».

• Απαιτούν ακόμη και τον περιορισμό

των επιδομάτων ανεργίας! Συγκεκριμένα,

μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη 2011 και με

στόχο την «εξοικονόμηση» 500 εκ. ευρώ,

θέλουν να επιβάλουν επιδόματα ανεργίας

με κριτήριο τα ελάχιστα απαιτούμενα

μέσα διαβίωσης. Έχοντας στρώσει το

δρόμο για πογκρόμ απολύσεων, μειώνο-

ντας τις αποζημιώσεις απόλυσης και

αυξάνοντας τα όρια απολύσεων, τώρα η

τρόικα θέλει να απαλλάξει και το κράτος

από την υποχρέωση να ανταποκριθεί

στην επιδότηση όλων αυτών των ανέργων.

Κι άλλα προνόμια

στο κεφάλαιο

Και μέσα σε όλο αυτό τον αντεργατι-

κό ορυμαγδό η τρόικα κάνει ό,τι μπορεί

για να διευκολύνει τη δράση και την

κερδοφορία του μεγάλου κεφάλαιου.

Συγκεκριμένα, επιβάλλει την ψήφιση

νόμου για τον περιορισμό των φορολογι-

κών εμποδίων για συγχωνεύσεις ή εξαγο-

ρές επιχειρήσεων. Διαγραφή χρεών και

χαμηλότερη φορολόγηση των κερδών θα

είναι μερικά από τα οφέλη που θα έχει το

κεφάλαιο σε εξαγορές και συγχωνεύσεις.

Παράλληλα, ετοιμάζει σχέδιο ιδιωτι-

κοποιήσεων και ξεπουλήματος περιου-

σιακών στοιχείων και δημοσίων επιχειρή-

σεων (σιδηρόδρομοι, λιμάνια, οδικές μετα-

φορές, αεροδρόμια κ.λπ.). Στόχος, η

είσπραξη 1 δισ. ευρώ μέχρι το 2013.

Η ανατροπή του Μνημονίου,

μονόδρομος για το λαό

και τους εργαζόμενους

Και όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν

παρά ένα μικρό κομμάτι όσων προβλέπο-

νται στην νέα εκδοχή του Μνημονίου.

Γιατί, παράλληλα, προβλέπονται και

δεκάδες άλλα μέτρα φορομπηξίας, λεηλα-

σίας του λαϊκού εισοδήματος και συρρί-

κνωσης των κοινωνικών παροχών, ενώ ο

δρόμος για την επόμενη -ακόμη πιο φρι-

κτή- εκδοχή του Μνημονίου είναι ορθά-

νοιχτος.

Όσο και αν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

και τα «παπαγαλάκια» του συστήματος

προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα αυτά

αποτελούν μονόδρομο για τη «σωτηρία»

της ελληνικής οικονομίας, είναι πια ξεκά-

θαρο ότι ο μοναδικός πραγματικός μονό-

δρομος για το λαό και τους εργαζόμενους

είναι ο δρόμος του αγώνα για την ανατρο-

πή του Μνημονίου! Κάθε αυταπάτη, η

παραμικρή καθυστέρηση ανοίγουν κι

άλλο τις ορέξεις του ντόπιου και ξένου

κεφάλαιου, δυσκολεύουν τη θέση των

εργαζομένων. Η γραμμή της ανατροπής

του Μνημονίου αποτελεί γραμμή συνολι-

κής ρήξης με την αντιλαϊκή πολιτική,

γραμμή σύγκρουσης με τα ιμπεριαλιστι-

κά συμφέροντα και την ντόπια εξαρτημέ-

νη αστική τάξη. Γι’ αυτό και πρέπει να

είναι ανεξίτηλα γραμμένη στις σημαίες

του αγώνα της περιόδου που είναι μπρο-

στά μας!

γείων Blohm & Voss. Από το ’95 και μετά άρχισε η...

περιπέτεια της πώλησής τους και πάλιστο ιδιωτικό κεφάλαιο. Αφού δεν τελε-σφόρησε η προσπάθεια να περιέλθουνστα χέρια του εφοπλιστή Περατικού,τελικά κατέληξε το 50%, με τη μορφήτου συνεταιρισμού, στην αγγλικήεταιρεία Brown & Root η οποία το μετα-πώλησε στην γερμανική HDW. Αυτήν,όμως, την έλεγχε μια αμερικάνικη τρά-πεζα που τελικά την πούλησε στην,επίσης γερμανική, Thyssen Krupp ηοποία με αυτό τον τρόπο (και αφού«αποχώρησε» η ΕΤΒΑ δια της εξαγοράςτης από την Τράπεζα Πειραιώς) έγινεη ιδιοκτήτρια των ναυπηγείων Σκαρα-μαγκά!

Για να φτάσουμε στο σήμερα όπου -

όπως αναφέραμε στην αρχή- η ΤhyssenKrupp έκρινε ότι πλέον τα ναυπηγείαέχουν μικρή κερδοφορία οπότε τα πού-λησε στην Abu Dhabi Mar.

Σε όλες τις περιπτώσεις των πωλή-σεων και μεταβιβάσεων των ναυπηγεί-ων, αυτό που πάντα εξασφαλίζεταιείναι η σίγουρη κερδοφορία των αγο-ραστών (μέσω κρατικών παραγγελιώνείτε για πλοία είτε για συρμούς τρέ-νων) και η απαλλαγή τους από ταχρέη. Οι μίζες και τα σκάνδαλα (σιγάμην έλειπε η Siemens!) πάνε κι έρχο-νται, όπως και οι κάθε είδους ευρω-παϊκές και κρατικές επιδοτήσεις. Τοκρατικό χρήμα (που, κατά τα άλλα,ποτέ δεν υπάρχει) έρεε και ρέει άφθο-νο προς όλες τις κατευθύνσεις. Σεόλες τις περιπτώσεις, τον κύριο και

αποφασιστικό ρόλο τον είχε και τονέχει το ξένο κεφάλαιο και η ΕυρωπαϊκήΈνωση.

Εξασφαλίζεται όμως και κάτι άλλο,πολύ βασικό για το ξένο και ντόπιοκεφάλαιο: η συρρίκνωση και κατάργη-ση των δικαιωμάτων των εργαζομένωνσε αυτά. Κάθε φορά θα έπρεπε να υπο-χωρήσουν και να δεχτούν απολύσεις(σήμερα τα ναυπηγεία έχουν περίπου1.300 εργαζόμενους), ελαστικοποίησητου ωραρίου τους, εντατικοποίηση τηςδουλειάς τους, κόψιμο μισθών, βαρέωνανθυγιεινών κ.λπ. Και όχι μόνο τατελευταία χρόνια που γενικεύεται η επί-θεση του κεφαλαίου, αλλά από τη δεκα-ετία του ’80 κιόλας που βαφτίστηκαν...συνιδιοκτήτες ελέω και της ρεφορμιστι-κής Αριστεράς. Η οποία, αντί να αποκα-

λύψει το ρόλο των λεγόμενων κοινωνι-κοποιήσεων, τις στήριξε κριτικάροντάςτες ως μη τολμηρές (!). Η οποία αποδέ-χτηκε τη «συμμετοχή» των εργαζομένωνστη διοίκηση των ναυπηγείων. Και ηοποία σε κάθε κινητοποίηση (είτε είχετην πλειοψηφία είτε όχι στο σωματείο)το πρώτο ζήτημα που έθετε ήταν τοεθνικό συμφέρον και η εφαρμογή μιαςάλλης πολιτικής «προς όφελος τουλαού». Στα πλαίσια της «πραγματικήςαλλαγής» τότε και της «λαϊκής οικονο-μίας» τώρα, πρωτοστάτησε στη δημι-ουργία αυταπατών και οδήγησε το κίνη-μα στην ήττα και την απογοήτευση. Τοζήτημα της υπεράσπισης των δικαιωμά-των των εργαζομένων στη καλύτερηπερίπτωση ήταν το αναγκαίο συμπλή-ρωμα.

τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά

1.300 εργαζόμενοι

Οι όποιες διαβεβαιώσεις των

κυβερνητικών επιτελείων ότι

δεν πρόκειται να παρθούν νέα

μέτρα γίνονται «κουρέλια»

από μία έστω και γρήγορη

ανάγνωση του νέου Μνημονί-

ου. Οι απαιτήσεις του ιμπε-

ριαλιστικού κεφαλαίου βρίσκο-

νται στην ακριβώς αντίθετη

κατεύθυνση

ΕΕΡΡΓΓΑΑΖΖΟΟΜΜΕΕΝΝΟΟΙΙ Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 201088 Προλεταριακή Σημαία

ΜΜ ετά την απόρριψη ανακοπής τωνασφαλιστικών μέτρων που είχεκαταθέσει η εργοδοσία, οι δικαιω-

μένοι εργάτες παρουσιάστηκαν και πέρα-σαν τη πύλη του εργοστασίου προκειμένουνα πιάσουν δουλειά.

Η σημερινή νίκη, μετά από σχεδόν επτάμήνες αναμονής, μαχητικών διαδηλώσεων,κινητοποιήσεων, πλατιάς κοινωνικήςσυμπαράστασης και αλληλεγγύης, προσφυ-γής και στα αστικά δικαστήρια, οδηγούνστη δικαίωση ότι οι τρεις απολύσεις ήτανπαράνομες, καταχρηστικές και, επί τηςουσίας, συνδικαλιστικές διώξεις.

Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Εργαζο-μένων-Ανέργων άνοιξε το Φλεβάρη τομέτωπο του αγώνα, κοινωνικοποιώντας σεόλη τη Μαγνησία το ζήτημα, οι εργάτεςπαρέμειναν σε αντίσκηνα στη πύλη τηςΜΕΤΚΑ για πάνω από είκοσι ημέρες,κερδίζοντας πλατιά συμπαράσταση.

Παρά τη νίκη, όμως, όλα τα ζητήματατης κατάρρευσης της βιομηχανικής ζώνηςμένουν ανοιχτά, καθώς η καπιταλιστικήοικονομική κρίση και η χρεοκοπία τουδημοσίου βουλιάζει μικρές και μεγάλεςεπιχειρήσεις. Τα ζητήματα για ολόκληρητην εργατική τάξη μένουν ανοικτά, καθώςσε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε ένα σπίτι πουνα μην έχει έναν και δυο ανέργους.

Ο αγώνας συνεχίζεται σε όλα τα μέτωπα

με σχέδιο και τόλμη.Παρακάτω δημοσιεύουμε την προκή-

ρυξη της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης μετάτην απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων

ΤΤηη ΝΝίίκκηη φφέέρρννεειι οο ΑΑγγώώννααςς

Η απόφαση του δικαστηρίου, για την επα-ναπρόσληψη των τριών αγωνιστών εργατών,Κώστα Βογιατζή, Βασίλη Καλατζή και ΑλέξηΠαυλίδη, απολυμένων της ΜΕΤΚΑ από το Φλε-βάρη, ααπποοττεελλεείί μμίίαα ππρρώώττηη σσηημμααννττιικκήή ννίίκκηη τουαγώνα των εργατών στο εργοστάσιο ενάντιαστην τρομοκρατία, τις απειλές και τους εκβια-σμούς για ελαστική εργασία που συνεχίζονται,μέχρι σήμερα, από την εργοδοσία.

Με συνέχιση των απολύσεων, των «οικει-οθελών» αποχωρήσεων και την τελευταία τηςπροσπάθεια να «παγώσει» η επαναπρόσληψητων απολυμένων – που πάλι έπεσε στο κενόαφού απορρίφθηκε από το δικαστήριο- ηδιεύθυνση της ΜΕΤΚΑ προσπαθεί να κηρύξειτους τρεις αγωνιστές εργάτες «ανεπιθύμη-τους» στους συναδέλφους τους και να εκβιάσει-για άλλη μια φορά– ότι η τυχόν επαναπρό-σληψή τους θα «έδιωχνε δουλειές από το εργο-στάσιο».

ΗΗ ννίίκκηη ττωωνν εερργγααττώώνν ττηηςς ΜΜΕΕΤΤΚΚΑΑ εείίννααιιααπποοττέέλλεεσσμμαα ττοουυ σσηημμααννττιικκοούύ ααγγώώνναα πποουυέέδδωωσσαανν,, ππρρώώτταα ααππόό όόλλαα,, οοιι ίίδδιιοοιι οοιι ααπποολλυυμμέέ--ννοοιι εερργγάάττεεςς κκααιι ττοουυ ππλλααττιιοούύ κκιιννήήμμααττοοςς

ααλλλληηλλεεγγγγύύηηςς πποουυ ααννααππττύύχχθθηηκκεε σσττηη ΝΝέέααΙΙωωννίίαα κκααιι ττοο ΒΒόόλλοο..

Η νίκη αυτή αποτελεί για όλους τους εργά-τες και τους εργαζόμενους στην περιοχή μας,που δοκιμάζονται από την ξέφρενη επίθεσητων δυνάμεων του συστήματος ενάντια στιςκαταχτήσεις τους, ενάντια στο δικαίωμά τουςστη δουλειά, ένα πρώτο ρήγμα, ένα πρώτοθετικό αποτέλεσμα της μαζικής οργανωμένηςπάλης. ∆∆εείίχχννεειι ξξεεκκάάθθααρραα όόττιι οο οορργγααννωωμμέέννοοςςμμααζζιικκόόςς ααγγώώννααςς ττωωνν εερργγααττώώνν μμπποορρεείί νναα ββάάλλεειιφφρρέέννοο σσττηηνν ττρροομμοοκκρρααττίίαα κκααιι ττηηνν ααυυθθααιιρρεεσσίίαακκααιι νναα ππρροοεεττοοιιμμάάσσεειι ττοουυςς όόρροουυςς γγιιαα ττηη σσυυννοολλιι--κκήή ααννααττρροοππήή ττηηςς εεππίίθθεεσσηηςς..

Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Εργαζομέ-νων και Ανέργων χαιρετίζει όσους στάθηκανστο πλευρό των απολυμένων εργατών, όσουςσυμμετείχαν στην απεργιακή περιφρούρησηέξω από το εργοστάσιο της ΜΕΤΚΑ, στιςσυγκεντρώσεις και διαδηλώσεις που πραγμα-τοποιήθηκαν στους δρόμους του Βόλου και τηςΝέας Ιωνίας και ττοουυςς κκααλλεείί νναα σσυυννεεχχίίσσοουυμμεεσσττοονν ίίδδιιοο δδρρόόμμοο,, ττηηςς ππιιοο ππλλααττιιάάςς εεννεερργγηηττιικκήήςςααννττίίσστταασσηηςς κκααιι ααλλλληηλλεεγγγγύύηηςς και για τους υπό-λοιπους εργασιακούς χώρους που σήμεραχτυπιούνται και για το σύνολο του εργαζόμε-νου λαού που σήμερα δέχονται την αντεργατι-κή λαίλαπα κυβέρνησης- κεφάλαιου – ∆ΝΤ –ΕΕ.

Ο αγώνας αλληλεγγύης στους εργαζόμε-νους της ΜΕΤΚΑ ξεκαθάρισε πως ένας πραγ-

ματικός και όχι εικονικός αγώνας έχει αποτε-λέσματα, ξεκαθάρισε ότι οι εργάτες και όλοι οιεργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτααπό τις υποταγμένες συνδικαλιστικές γραφει-οκρατικές ηγεσίες, αλλά να πάρουν την υπό-θεση στα δικά τους χέρια και μόνο τότε μπο-ρούν να πετύχουν νίκες.

Η νίκη των εργατών της ΜΕΤΚΑ ππρρέέππεειι ννααδδώώσσεειι κκοουυρράάγγιιοο κκααιι νναα γγίίννεειι ππααρράάδδεειιγγμμαα γιατους εργάτες του ΚΙΟΛΕΪ∆Η, που δέχονταισήμερα την επίθεση της εργοδοσίας με την εκπεριτροπής εργασία και τις απολύσεις, στουςεργάτες του περιφερειακού, απλήρωτους απότην κατασκευαστική ΜΕΛΚΑ, που βρίσκονταισε επίσχεση εργασίας, στους εργάτες τουΚΑΝΑΚΗ, που ακόμη περιμένουν για πληρωμή,σε όλους τους απολυμένους εργαζόμενους απότα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις της περ-ιοχής, σε όλους τους απλήρωτους εργαζόμε-νους ιδιωτικών και δημοτικών επιχειρήσεων,σε όλους τους εργαζόμενους που, κάτω απόκαθεστώς εκφοβισμού, απειλών και τρομο-κρατίας, υποκύπτουν στις ορέξεις της εργο-δοσίας για λιγότερη δουλειά, για λιγότερεςαμοιβές, για μαύρη εργασία, ότι δδεενν υυππάάρρχχεειιάάλλλλοοςς δδρρόόμμοοςς ααππόό ααυυττόόνν ττηηςς οορργγάάννωωσσηηςς κκααιιττοουυ ααγγώώνναα κκααιι ααυυττόόςς οο δδρρόόμμοοςς μμπποορρεείί νναα εείίννααιιννιικκηηφφόόρροοςς..

ΠΠρρωωττοοββοουυλλίίαα ΑΑλλλληηλλεεγγγγύύηηςς ΕΕρργγααζζόόμμεεννωωνν κκααιι ΑΑννέέρργγωωνν

Ο ∆ΟΛ βάζει λουκέτο στα “Ελληνικά Γράμματα”

96 εργαζόμενοι στο δρόμο

ΤΤ ο κλείσιμο του εκδοτικού οίκου “Ελληνικά Γράμματα” στις 15 Σεπτεμ-βρίου, αποφάσισε ο ∆ημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη και τηναπόλυση των 96 εργαζόμενων σε αυτόν αδιαφορώντας για το μέλλον

τους.. Η απόφαση αυτή ανακοινώθηκε αιφνιδιαστικά στους εργαζόμενους στις3 Σεπτεμβρίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα “ Ελληνικά Γράμματα ” είχανσυνεχή δραστηριότητα στις εκδόσεις εδώ και 53 χρόνια (από το 1957), απο-τελώντας έναν από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της χώρας. Πέρασανστην ιδιοκτησία του ∆ΟΛ το 2001 κατά 51%, ενώ το Μάρτη του 2007 ο όμιλοςείχε στην κατοχή του το 100%.

Μετά την ανακοίνωση το σωματείο των εργαζομένων στην επιχείρησηπροχώρησε άμεσα σε Γενική Συνέλευση. Οι εργαζόμενοι εξέφρασαν την αντί-θεσή τους στο επερχόμενο κλείσιμο και αποφάσισαν ομόφωνα να διεκδική-σουν ττηηνν ππλλήήρρηη δδιιαασσφφάάλλιισσηη ττωωνν θθέέσσεεωωνν εερργγαασσίίααςς κκααιι ττηηνν εεκκππλλήήρρωωσσηη όόλλωωννττωωνν σσυυμμββααττιικκώώνν υυπποοχχρρεεώώσσεεωωνν ττηηςς εεττααιιρρίίααςς..

Η απόφαση της διοίκησης του ∆ΟΛ αποτελεί ωμή πρόκληση για όλο τοεργατικό κίνημα. Οι υπεύθυνοι του τεράστιου αυτού ομίλου αρνούνται οποι-αδήποτε συζήτηση για απορρόφηση των εργαζομένων σε άλλες εταιρίες τουομίλου. Και αυτό παρά το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή ο όμιλος του ∆ΟΛκατέχει 4 εφημερίδες, 24 περιοδικά, υπερσύγχρονη βιομηχανική εκτυπωτικήμονάδα (από τις μεγαλύτερες στην νοτιοανατολική Ευρώπη), πρακτορείο δια-νομής Τύπου και δραστηριοποιείται σε διάφορους κλάδους όπως ο τουρισμός,η τηλεόραση, το ηλεκτρονικό εμπόριο κ.ά. Καταρρέει ο μύθος που καλλιερ-γούσε το κεφάλαιο ότι οι εργαζόμενοι ενός ομίλου εταιριών μπορούν ναέχουν καλύτερη διασφάλιση σε σχέση με άλλους, καθώς το μόνο που τουςενδιαφέρει είναι τα επιχειρηματικά τους σχέδια και η μεγιστοποίηση τωνκερδών.

Ταυτόχρονα, με την απόφαση αυτή δημιουργείται αρνητικό προηγούμενοστον κλάδο του βιβλίου, καθώς ανοίγει ο δρόμος για αντίστοιχες πρακτικέςκαι από άλλους εκδοτικούς οίκους.

Απέναντι σε αυτή την εξέλιξη το σωματείο των εργαζομένων στα Ελληνι-κά Γράμματα και ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου και Χάρτου πραγματο-ποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας και παρέμβαση κατά την τελετή έναρξηςτης έκθεσης βιβλίου στο Ζάππειο την Κυριακή 5 Σεπτέμβρη. Περίπου 150εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι φώναξαν συνθήματα κατά της διοίκησης του∆ΟΛ, ενώ πολύ θετική ήταν ανταπόκριση των επισκεπτών αλλά και των εργα-ζομένους στα περίπτερα της έκθεσης. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε όλη τη διάρ-κεια της διαμαρτυρίας ήταν ισχυρή η αστυνομική παρουσία.

Για την επόμενη εβδομάδα το σωματείο των εργαζομένων στα ΕλληνικάΓράμματα και ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου και Χάρτου προγραμματίζουν:•• ΤΤηηνν ΤΤρρίίττηη 1144//99,, σσττηη 11::0000 ττοο μμεεσσηημμέέρριι,, παράσταση διαμαρτυρίας συνδικαλι-στών στα γραφεία του ∆ΟΛ στη Μιχαλακοπούλου.•• ΤΤηηνν ΤΤεεττάάρρττηη 1155//99,, σσττιιςς 55::3300 ττοο ααππόόγγεευυμμαα, συγκέντρωση στο Πάρκο Ελευθε-ρίας (δίπλα στο Μέγαρο Μουσικής) και πορεία στα γραφεία του ∆ΟΛ.•• ΤΤηηνν ΚΚυυρριιαακκήή 1199//99,, σσττιιςς 88::0000 ττοο ββρράάδδυυ, συγκέντρωση έξω από το Μέγαρο Μου-σικής.

ΣΣ οβαρότατες εξελίξεις στο χώρο των∆ημόσιων Συγκοινωνιών, με θύματατους εργαζόμενους σε αυτές αλλά και τα

λαϊκά συμφέροντα, ετοιμάζει η κυβέρνηση. Μεοδηγό τις εντολές της ΕΕ που χρόνια τώρααπαιτούν τη δημιουργία των όρων για τημεγαλύτερη διείσδυση του ιδιωτικού κεφάλαι-ου στο χώρο των συγκοινωνιών (με την παρά-δοση σε ιδιώτες των πιο κερδοφόρων τμημά-των, καθώς και το ξεπούλημα των περιου-σιακών στοιχείων των κρατικών συγκοινω-νιακών οργανισμών), αλλά και με τις εντολέςπλέον του νέου Μνημονίου, η κυβέρνηση τουΠΑΣΟΚ ξεδιπλώνει με γρήγορους ρυθμούς τιςπροθέσεις της.

Έχοντας κάνει το ξεκίνημα από τον ΟΣΕ, οοποίος -σε μια ενορχηστρωμένη προπαγανδι-στική εκστρατεία των αστικών επιτελείων-παρουσιάζεται ως ένα ζημιογόνο «καρκίνωμα»της ελληνικής οικονομίας το οποίο πρέπει να...ξεριζωθεί και να... χαριστεί στο κεφάλαιο, ηκυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βάζει στόχο την «ανα-διάρθρωση», όπως την ονομάζει, όλων τωνδημόσιων συγκοινωνιών. Ήδη συζητιούνταισυγχωνεύσεις μεταξύ ΕΘΕΛ-ΗΛΠΑΠ και ΗΣΑΠ-ΜΕΤΡΟ, ενώ στη συζήτηση έχει πέσει και η πρό-ταση για τη μετατροπή του ΟΑΣΑ σε ενιαίο«μητροπολιτικό» φορέα για όλες τις αστικέςσυγκοινωνίες. Σε κάθε περίπτωση, η γενικήκατεύθυνση-εντολή της τρόικας παραμένει ηίδια: μμεείίωωσσηη ττοουυ κκόόσσττοουυςς λλεειιττοουυρργγίίααςς μμεε όό,,ττιιααυυττόό σσυυννεεππάάγγεεττααιι..

Και, κρίνοντας από τον ΟΣΕ, αυτό συνεπάγε-ται απολύσεις εργαζομένων, χειροτέρευση τωνόρων δουλειάς για όσους απομείνουν (λιγότεραδικαιώματα, μείωση αποδοχών, χειρότερεςσυλλογικές συμβάσεις ή και κατάργησή τους),ελάττωση ή κατάργηση δρομολογίων, αύξησητης τιμής των εισιτηρίων, πλημμελής συντήρη-ση οχημάτων κ,λπ.

Παρόμοιο δείγμα αποτελεί και η απόλυση

286 συμβασιούχων από το Αττικό Μετρό.Θορυβημένοι από όλες αυτές τις εξελίξεις

αλλά και με το νομοσχέδιο για τον ΟΣΕ να είναιέτοιμο προς κατάθεση, οι εργαζόμενοι στιςσυγκοινωνίες έχουν ήδη αρχίσει να εξετάζουντη στάση τους, αλλά και να κινητοποιούνται.Την προηγούμενη Τετάρτη 8 Σεπτέμβρη τασωματεία των εργαζομένων στις συγκοινωνίεςπροχώρησαν σε κοινή στάση εργασίας, μεσυγκέντρωση στην Πλατεία Εθνικής Αντίστα-σης και πορεία προς το Υπουργείο Οικονο-μικών. Ωστόσο, αυτό που φάνηκε καθαρά και σεαυτήν την κινητοποίηση είναι ότι οι συνδικαλι-στικές ηγεσίες αυτών των σωματείων (πλειοψ-ηφίες ΠΑΣΚΕ και ∆ΑΚΕ κατά κύριο λόγο) δενέχουν την παραμικρή διάθεση να οργανώσουνουσιαστικά την αγωνιστική απάντηση πουαπαιτεί η περίσταση. Ηγεσίες που έχουν μάθεινα λειτουργούν σαν συνομιλητές των εκάστοτευπουργών και διευθυντάδων, κρατώντας τουςεργαζόμενους στη γωνία. Ηγεσίες που σήμεραπιέζονται από τους εργαζόμενους εντονότερααπό ποτέ.

Η μικρή μαζικότητα της συγκέντρωσης ήτανένα σαφές δείγμα, τόσο του τρόπου με τον οποίοαντιμετωπίζουν οι ηγεσίες αυτές το ζήτημα τωνιδιωτικοποιήσεων, όσο και της χαμένης αξιοπι-στίας τους στις συνειδήσεις των εργαζομένων.Ήταν χαρακτηριστικό ότι στη συγκέντρωση δενέγιναν καν ομιλίες!

Ωστόσο, το πρόβλημα είναι ήδη εδώ. Και οιεργαζόμενοι οφείλουν να απαντήσουν. Ενάντιαστις ιδιωτικοποιήσεις, τις «συγχωνεύσεις» καιτις «συνενώσεις». Ενάντια στη διάλυση τωνεργασικαών σχέσεων και τις απολύσεις. Συγ-κροτώντας κοινό μέτωπο αγώνα όλων τωνεργαζομένων στις δημόσιες συγκοινωνίες. Στή-νοντας επιτροπές αγώνα σε κάθε αμαξοστάσιο.Παλεύοντας για την ανατροπή του Μνημονίουκαι της αντεργατικής πολιτικής που αυτό επι-βάλλει.

Βόλος

Οι απολυμένοι της ΜΕΤΚΑ ξανά στη δουλειά με ψηλά το κεφάλι

∆ΗΜΟΣΙΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

Ιδιωτικοποιήσεις κατ’ εντολή του νέου Μνημονίου

ΕΕΡΡΓΓΑΑΖΖΟΟΜΜΕΕΝΝΟΟΙΙ 99Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010 Προλεταριακή Σημαία

Ο πράσινος μανδύας και το πράσινο φως για

τη λεηλασία του ενεργειακούπλούτου της χώρας

∆εν πρέπει να υπάρχουν πολλοί ακόμηπου να πιστεύουν στα σοβαρά τα λεγόμενακαι τις εξαγγελίες του Γ. Παπανδρέου, μετάκαι το ξεδίπλωμα της πρωτόγνωρης βάρβα-ρης πολιτικής της κυβέρνησής του σε βάροςτου λαού και σ’ αντίθεση μ’ αυτό που έταζεπέρυσι τέτοιον καιρό προεκλογικά.

Ομως επιχειρείται να στηθεί μιαεπιχείρηση νέων αυταπατών, όσο κι ανείναι κοντά τα ποδάρια της, με τη λεγόμενηπράσινη ανάπτυξη, την ίδια ώρα που,ουσιαστικά, αυτό που συμβαίνει δεν είναιτίποτε άλλο από το πράσινο φως στηναδηφαγία του κεφαλαίου (ξένου και ντό-πιου) για μπίζνες χωρίς ρίσκα με τηνεγγύηση του φορομπηχτικού, ληστρικούκαι βαθιά αντιδραστικού κράτους που στή-νεται στις μέρες μας απέναντι στο λαό.

Αυτό το κράτος και αυτή η πολιτική,ιδιαίτερα στον τομέα της ενέργειας, ντύνε-ται τον πράσινο μανδύα (το σύγχρονορούχο της υποκρισίας των ιμπεριαλιστικώναφεντικών) και, ουσιαστικά, εκχωρεί γιαλεηλασία στο κεφάλαιο τον κάθε λογήςενεργειακό πλούτο της χώρας, την ίδια ώραπου το ηλεκτρικό, όπως και η θέρμανση καιμια σειρά άλλα βασικά αγαθά, θα γίνονταιείδος πολυτελείας για τον ολοένα καιφτωχότερο λαό. Και, φυσικά, δε φταίνε οιανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ), που ηφύση της χώρας μας έχει άφθονες, για τηναντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης καιτων ιμπεριαλιστικών τοποτηρητών της ΕΕκαι του ∆ΝΤ. Αλλωστε, το επικαιροποιημέ-νο μνημόνιο, πέρα από τις ανατιμήσεις στατιμολόγια του ηλεκτρικού, απαιτεί άμεσατην εκχώρηση της εκμετάλλευσης του 40%της παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη σειδιώτες, ταυτόχρονα με την απόσπαση απότη ∆ΕΗ των υδροηλεκτρικών μονάδων μετο πέρασμά τους στον ∆ΕΣΜΗΕ.

Το μνημόνιο των ιμπεριαλιστών δε νοι-άζεται για την πηγή της ενέργειας, για τοαν είναι «καθαρή» ή όχι. Νοιάζεται ναδώσει ασφαλές έδαφος για μπίζνες στο κε-φάλαιο. Γιατί ξέρουν όλοι τους ότι η κρίσητους καλά κρατεί και ίσως πίσω έχει ηαχλάδα την ουρά. Ως εκ τούτου, θέλουν τονπλούτο που κατέχουν και συνεχίζουν νασυσσωρεύουν να τον επενδύσουν στηνπραγματική οικονομία και πάντα ήθελανγια να μη τους κακιώνουμε. Βέβαια, το απο-φασίζουν μόνο όταν είναι κατά βάση εξα-σφαλισμένα -αν όχι σίγουρα- τα κέρδητους. Και σ’ αυτούς τους καιρούς, που στηνελεύθερη αγορά τους τίποτε δεν είναι πιασίγουρο για επένδυση μιας και ο λαός σελίγο δε θα έχει ούτε να φάει, η πράσινηλεγόμενη οικονομία ίσως να’ ναι μιακάποια λύση ή έστω ανάσα… Αλλωστε οπνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται…

Ερχονται, λοιπόν, οι αντικρατιστές τουντόπιου και του ιμπεριαλιστικού κεφα-λαίου ιδιαίτερα στο χώρο της ενέργειας, μ’όλες τις φαγωμάρες τους (γιατί για καρχα-ρίες πρόκειται), να φτιάξουν έδαφος γιακαλές μπίζνες, αποκαλύπτοντας, ταυτόχρο-να, και το περιεχόμενο της περιβόητης πρά-σινης οικονομίας του Γ. Παπανδρέου. Γιατίπράσινη ανάπτυξη και απελευθέρωση τηςαγοράς στην ενέργεια σημαίνει, φανεράπλέον, πανάκριβο ηλεκτρικό για το λαό,όσο δε μπορούσαμε να φανταστούμε λίγαχρόνια πριν. Επιδοτούν, λοιπόν, από τιςτσέπες του κοσμάκη (με το τέλος για τις

ΑΠΕ που θα πολλαπλασιαστεί) την κάθεκιλοβατώρα που θα παράγουν κατά βάσηιδιώτες από τα φωτοβολταϊκά πάρκα καιβάζουν και τη ∆ΕΗ να τους την πληρώνει10 φορές πάνω απ’ ό,τι κοστίζει μια κιλο-βατώρα στη ∆ΕΗ από άλλες πηγές. Αυτό τοεπιπλέον τεράστιο κόστος για κάμποσαεκατομμύρια κιλοβατώρες καθημερινά(ιδιαίτερα στις λιακάδες) θα πληρώνεται μετο τέλος ΑΠΕ και με τις συνολικότερεςαυξήσεις στα τιμολόγια της ∆ΕΗ, αυξήσειςπου δε θα’ χουν τελειωμό.

Μ’ αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται η«υποχρεωτική εγγυημένη μακροχρόνιατιμή» που δίνεται στους επενδυτές των ΑΠΕκαι αυτή η πολιτική δημιούργησε τον πρό-σφατο πυρετό για τα φωτοβολταϊκά, τόσοσε σχέση με τα μεγάλα business plan σαναυτό της Κοζάνης που χειρίζεται το ίδιο τοπρωθυπουργικό γραφείο, όσο και τηνεπιχείρηση εκμετάλλευσης της αγωνίας καιτου αδιέξοδου χιλιάδων αγροτών, που γιαάλλη μια φορά θα αποδειχθεί σύντομα πωςτους πούλησαν φύκια για μεταξωτές κορδέ-λες…

Η κοροϊδία των αγροτών άλλοθιγια τις μπίζνες των καρχαριών

Μέχρι την Τρίτη 7/9 είχαν κατατεθεί4.000 αιτήσεις για τα φωτοβολταϊκά πάρκα,παρότι έχει εξαιρεθεί όλη η Κρήτη καικάποιες άλλες περιοχές και δικαίωμααίτησης δόθηκε μόνο σε κατά κύριο επάγγε-λμα αγρότες… Ισως οι αιτήσεις, που συνο-δεύονται με παράβολα των 200 ως 500 ευρώσυν μελέτη των 2.000 ως 5.000 ευρώ, ναφτάσουν και τις 10.000 σύμφωνα με υπολο-γισμούς. Ομως η ισχύς που συζητιέται ναπαραχωρηθεί σ’ όλους αυτούς τους χιλιά-δες αγρότες μαζί (και βασικά σ’ όσους δεχάσουν τα λεφτά της μελέτης και τουςεγκριθεί η αίτηση), όπως φαίνεται μέχριστιγμής, θα είναι λίγο μεγαλύτερη απόαυτή που ψήνεται να εγκριθεί για λογαρια-σμό της Αμερικάνικης AES στην Κοζάνη,όπως έχει γραφεί στον τύπο. Ουσιαστικά, τοχαμηλό πλαφόν για φωτοβολταϊκά α-γροτών θα αντιστοιχούσε σε μερικές εκα-τοντάδες και όχι σε τόσες χιλιάδες αιτήσεις.

Ετσι, την ίδια ώρα που χιλιάδες ξεκλη-ρισμένοι από τις καλλιέργειές τους αγρότεςψάχνουν ελπίδα στους καθρέφτες τωνφωτοβολταϊκών, χρυσοπληρώνουν μελέ-τες και πέφτουν ξανά στα νύχια των τρα-πεζών, οι πραγματικές πράσινες μπίζνεςψήνονται με την Τίνα να παραμένει, τονΧρυσοχοϊδη να προστίθεται και την τελευ-ταία λέξη για τις μεγάλες δουλειές να τηνέχει το ίδιο το πρωθυπουργικό γραφείο.

Είναι φανερό πως στο χώρο της ενέργει-ας στη χώρα μας και διεθνώς υπάρχειτελευταία πραγματικός πυρετός, πέρα απότην κοροϊδία των αγροτών και τα πράσιναάλογα του Γ. Παπανδρέου. Συζήτησε ακόμηκαι για αγωγό φυσικού αερίου με το Νετα-νιάχου ο Γ. Παπανδρέου, ενώ το σκληρόπόκερ με τους αγωγούς σε Ελλάδα –Τουρκία – Βουλγαρία και ευρύτερα καλάκρατεί… Αυτό το σκληρό πόκερ επιδρά στονενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης καιστον έλεγχό του, επιδρά στις εξαγωγές υ-δρογονανθράκων από τη Ρωσία, μα, όσοκαθυστερεί, όλοι βρίσκουν άλλα καύσιμα(από οικολογικά έως πυρηνικά) είτε άλ-λους δρόμους, σαν τον βόρειο ενεργειακόδρόμο της Ρωσίας με τη Γερμανία από τηΒαλτική, είτε ανοίγουν ακόμη μεγαλύτε-ρους δρόμους από τη Ρωσία ως την Κίνα.

Η Κίνα, ωστόσο, από αποδιοπομπαίοςδράκος που ρυπαίνει, βολεύεται τελευταία

μια χαρά με επενδύσεις σε ΑΠΕ, αλλά και σε«πράσινα», όπως τα λένε και στη ∆ύση,πυρηνικά εργοστάσια για την ενεργειακήτης ανεξαρτησία και για να μην τη στρι-μώχνουν στα διεθνή φόρα οι οικολογικάευαίσθητοι της ∆ύσης….

Ομως αυτός ο λυσσαλέος ανταγωνι-σμός των γιγάντων, που παροξύνεται μετην κρίση, δημιουργεί πραγματικό πυρετόμε μεγάλους κινδύνους για τους λαούς. Καιαυτοί αφορούν ιδιαίτερα το λαό και τηχώρα μας. Η χώρα μας σ’ αυτό το πόκερεμπλέκεται λόγω της θέσης της και όχιτόσο λόγο του μεγέθους της ενεργειακήςτης αγοράς.

Οπως αναφέρεται στο προηγούμενοφύλλο της Προλεταριακής Σημαίας, τα 7,2εκατομμύρια πελάτες της ∆ΕΗ, η αγορά τουφυσικού αερίου και αυτή των υγρών καυ-σίμων είναι σίγουρα ελκυστικά φιλέτα πουκανέναν δεν αφήνουν αδιάφορο.

Οχι τυχαία μια σειρά ντόπιοι, σεσύμπλεξη συνήθως με ξένους καρχαρίεςτου κεφαλαίου, έχουν πάρει θέση απόκαιρό. Αλλωστε, το μοντέλο ανάπτυξης(βλέπε ερήμωσης) της υπαίθρου με τιςπόλεις-τέρατα που βράζουν, θέλουν ολοένακαι περισσότερες χιλιάδες μεγαβατώρες,ιδίως τα καλοκαίρια. Αυτή η κατανάλωσηρεύματος δεν είναι σαν το ΙΧ που λίγο τοπαρκάρεις με τη φτώχεια, αλλά είναιυποχρεωτική για να ζήσεις.

Ομως αυτό που επιδρά καθοριστικάστην ενεργειακή πολιτική της κυβέρνησηςδεν είναι μονάχα η εξυπηρέτηση συμφερόν-των και η ντόπια αγορά καθεαυτή. Μετάτον ανασχηματισμό, όπως εύστοχα σχολιά-ζει η Ελευθεροτυπία στις 8/9 στο άρθρο «οιφήμες για την Τίνα, η ενέργεια και ο Σηφ-ουνάκης», μπαίνει σίγουρα στο παιχνίδι της«πράσινης ανάπτυξης» και ειδικά της ενέρ-γειας και ο Χρυσοχοϊδης. Το γραφείο τουΣηφουνάκη είναι ερωτηματικό μέχρι στιγ-μής που θα τοποθετηθεί, ενώ, όπως ανα-φέραμε, υψηλή εποπτεία του κρίσιμουζητήματος θα έχει ο Παμπούκης και τοπρωθυπουργικό γραφείο.

Καθώς φαίνεται, λοιπόν, εδώ και καιρόστον ενεργειακό πυρετό στη χώρα μας κα-θοριστικό ρόλο δεν έχει μόνο η αγορά της,μα και από πού θα εξαρτηθεί ενεργειακά!

Οσο για την ενεργειακή αυτάρκεια –ασφάλεια και ανεξαρτησία αυτά είναι λόγιατου αέρα. Οχι μόνο γιατί χρόνια τώρα οπολύτιμος ενεργειακά λιγνίτης λεηλα-τείται, κατασπαταλιέται κατά την εξαγωγήτου και καίγεται σε απαρχαιωμένα και απα-ράδεκτα ρυπογόνα εργοστάσια που έχουννεκρώσει μια ολάκερη περιοχή… Οχι μόνογιατί τα υδροηλεκτρικά, μα και ολόκληρη η∆ΕΗ, χαρίζονται βήμα το βήμα σε ιδιώτεςκαρχαρίες του ντόπιου και ξένου κεφα-λαίου. Ακόμη πιο προκλητικά, ο ενεργει-ακός πλούτος που θα μπορούσε να δώσει οάφθονος ήλιος και ο αέρας της χώρας μαςτις μέρες που διανύουμε, δε χαρίζεται απλάστο κεφάλαιο για αποκλειστική εκμετάλ-λευση πίσω από την προκλητική κοροϊδίαχιλιάδων αγροτών, αλλά υποτάσσουν όλοτον ενεργειακό σχεδιασμό σύμφωνα και μεπαλιές ντιρεκτίβες της ΕΕ και φρέσκα δια-τάγματα του μνημονίου στην υπηρεσία τωνσυμφερόντων ντόπιων και των ξένωνομίλων και μονοπωλίων. Ολοι αυτοί δια-σφαλίζουν ακριβώς το αντίθετο από τηνενεργειακή τάχα ανεξαρτησία της χώραςμας.

Σίγουρα το παιχνίδι είναι ιδιαίτεραάγριο, σε σημαντικό βαθμό απρόβλεπτο καιγνωρίζει ήδη, όπως και στο παρελθόν, σοβα-ρές περιπλοκές. Την ώρα που γράφονταιαυτές οι γραμμές έχει ακυρωθεί η επίσκεψη

του Γ. Παπανδρέου στην Κοζάνη, όπουακούγονταν ότι θα ανακοίνωνε το τε-ρατώδες (το μεγαλύτερο στον κόσμο) φωτο-βολταϊκό πάρκο των 8.000 στρεμμάτων ανα-μενόμενης ισχύος 200 ή και 300 μεγαβάτ.

Αντίστοιχα, δεν έχει προχωρήσει, μέχριστιγμής, το τεράστιο φωτοβολταϊκό πουείχε συζητηθεί για το Ακρωτήρι στα Χανιά,δίπλα στην αμερικάνικη βάση. Αναμένεται,όμως, εξαγγελία δύο μεγάλων αιολικώνπάρκων στην Κρήτη από τον Γ. Παπανδρέουστη ∆ΕΘ, ενώ συζήτηση γίνεται για πόντι-σμα καλωδίου από την Κρήτη προς τηνΠελοπόννησο. Στον Αστακό παράγεταιενέργεια με την πιο ρυπογόνα καιεπικίνδυνη τεχνολογία και η ευρύτερη πε-ριοχή μετατρέπεται σε κρανίου τόπο.Επίσης, την ίδια ώρα που τεράστιοι αγωγοίφυσικού αερίου υποτίθεται σχεδιάζονται,προχωρούν σχέδια για μεταφορά με πλοίακαι αξιοποίηση επιπλέον ποσοτήτων υγρο-ποιημένου αερίου και σε άλλα σημεία εκτόςαπό τη Ρεβυθούσα…

Ολες αυτές οι εξελίξεις στο χώρο τηςενέργειας και τα σχέδια που εξυφαίνονταιγίνονται σ’ ένα πλαίσιο εξάρτησης που βα-θαίνει. Η ίδια η ενεργειακή πολιτική ανα-παράγει και βαθαίνει την εξάρτηση και τηνίδια ώρα που λεηλατείται ο ενεργειακόςπλούτος της χώρας, το ηλεκτρικό και ηενέργεια συνολικά γίνεται πεδίο στυγνήςαφαίμαξης του λαού, μιας και η κατανάλω-ση ιδιαίτερα του ηλεκτρικού είναι ανελα-στική γιατί είναι βασική ανάγκη ζωής τουεργαζόμενου λαού.

Λόγω της ιδιαιτερότητας του ζητήματοςπου κάπως σκιαγραφήσαμε, συνεχώς θαυπάρχουν περιπλοκές ανάμεσα σε αντι-κρουόμενα συμφέροντα και σχεδιασμούς.Το σίγουρο είναι, όμως, και αποδείχνεταιεδώ και χρόνια, πως οι πολιτικές των κυ-βερνήσεων του εξαρτημένου ελληνικούκαπιταλισμού, παρά τις περιπλοκές,συνεχώς θα δίνουν έδαφος δράσης στο κε-φάλαιο, ενώ θα αδιαφορούν για το λαό, τηφύση που μας περιβάλλει και το μέλλοναυτής της χώρας.

Γι’ αυτό έχουμε την άποψη πως όσο κιαν επικοινωνιακά έχουν στήσει ένα ολό-κληρο παραμύθι γύρω από την πράσινηανάπτυξη, το πραγματικό χρώμα της πολι-τικής της κυβέρνησης και όλου του πολιτι-κού προσωπικού που αναπαράγει το αντι-λαϊκό καθεστώς της εξάρτησης και τηςεκμετάλλευσης του λαού είναι μαύρο,κατάμαυρο. Αυτό, άλλωστε, το ζει ήδη δρα-ματικά ο λαός μας και είναι κάτι που ανα-τρέπεται με αγώνα και σύγκρουση με τηναντιλαϊκή πολιτική στην προοπτική τηςανατροπής των κάθε λογής δυναστών καιεκμεταλλευτών του λαού και της χώραςκαι χωρίς να αφήνουμε να αναπτύσσονταιαυταπάτες για κανέναν από δαύτους καικαμιά στιγμή…

ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΪΚΑ:

Ακριβό ηλεκτρικό για το λαό, εξασφαλισμένα κέρδη για το κεφάλαιο

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 20101100 Προλεταριακή Σημαία

ΟΟ ι κυβερνητικοί υποψήφιοι για τιςεκλογές ανακηρύχτηκαν, οανασχηματισμός της κυβέρνησης

έγινε, ζήτω η συνέχιση-κλιμάκωση τηςεπίθεσης ενάντια στο λαό! Αυτή είναι ηουσία των θορυβωδών εξελίξεων τουτελευταίου διαστήματος, αυτό και το πραγ-ματικό περιεχόμενο των πρωθυπουργικώνεξαγγελιών στη ∆ΕΘ. ∆εν απαιτείται καμιάιδιαίτερη διεισδυτικότητα για να οδηγηθείκανείς σε αυτή την προφανή διαπίστωση.Ακόμα και τις ημέρες που ανακοινώθηκανοι υποψήφιοι και ο ανασχηματισμός, ταΜΜΕ κυριαρχήθηκαν, αλλά δεν μονοπω-λήθηκαν από τα θέματα αυτά. Σταθερά (και«υπεύθυνα») συνέχιζαν να υπενθυμίζουνστο λαό αυτό που εξελίσσεται ενάντιά τουκαι τα νέα κύματά του. Το τεχνικό κλιμάκιοτης τρόικας διαπίστωσε, λέει, απόκλισηεσόδων κατά 3,5 δισ. ευρώ! Το Ecofin (υ-πουργοί Οικονομικών της ΕΕ) διαπίστωσε«πρόοδο στην εφαρμογή των απαιτούμε-νων μέτρων» αλλά και «επιπλέον αναγ-καίες προσαρμογές». «Το οικονομικό επιτε-λείο διαπραγματεύεται σε αυτή τη φάσητην εξειδίκευση των οικονομικών μέτρωντου 2010 και του 2011», δήλωσε σε βελγικήεφημερίδα ο –μη ανασχηματησθείς- Γ.Παπακωνσταντίνου. Και για να μηνυπάρχει κανείς που δεν καταλαβαίνει πούοδηγούν αυτές οι διαπιστώσεις καιδηλώσεις, έσπευσαν να μας παραθέσουνσυγκεκριμένα αυτό που έρχεται. Νέα,απίστευτης αγριότητας, φοροεπιδρομήτόσο με το πετρέλαιο θέρμανσης όσο και μετην αύξηση του ΦΠΑ. Καταργήσεις-συγχω-νεύσεις οργανισμών και φορέων με τις∆ΕΚΟ στο μάτι του κυκλώνα. Νέα μείωσημισθών και συντάξεων. Μεγάλη επιχείρησηαντιδραστικών ανατροπών σε υγεία-παι-δεία…

Ολα αυτά βέβαια θα προστεθούν σε ένακοινωνικό τοπίο που ήδη μαστίζεται απότη φτώχεια και την έκρηξη της ανεργίας(στο 30% βρίσκεται κιόλας στη Β.Ελλάδα!),θα φορτωθούν στις πλάτες του λαού καιτης νεολαίας που αντιμετωπίζουν μεγάλαπροβλήματα στα πιο στοιχειώδη ζητήματατης ζωής τους. Ταυτόχρονα γίνεται ολοέ-να ευρύτερα αντιληπτό πως όόλλαα ααυυττάά ττααμμέέττρραα θθαα οοδδηηγγήήσσοουυνν αακκόόμμαα ππααρραακκάάττωω ττοολλεεγγόόμμεεννοο σσππιιρράάλλ ττηηςς ύύφφεεσσηηςς,, θθαα οοδδηηγγήή--σσοουυνν σσύύννττοομμαα σσεε ννέέεεςς ««δδιιααππιισσττώώσσεειιςς»» σσααννττιιςς σσηημμεερριιννέέςς γγιιαα ««μμεείίωωσσηη ττωωνν κκρρααττιικκώώννεεσσόόδδωωνν»» κκααιι γγιι'' ααυυττόό θθαα ααππααιιττηηθθοούύνν ξξααννάάκκααιι άάλλλλαα ττέέττοοιιαα μμέέττρραα γγιιαα νναα ««ααππααννττηηθθεείί»»ττοο ππρρόόββλληημμαα!! Γίνεται δηλαδή κατανοητόπως ηη πποολλιιττιικκήή ττοουυ ΜΜννηημμοοννίίοουυ γγύύρρωω ααππόόττηηνν οοπποοίίαα έέχχεειι ««δδεεθθεείί»» ηη κκυυββέέρρννηησσηη ααλλλλάάκκααιι σσυυννοολλιικκάά ηη αασσττιικκήή ττάάξξηη ττηηςς χχώώρρααςς,,ααννεεξξάάρρττηητταα ααππόό ττοο αανν θθαα ««σσώώσσεειι»» ττηηνν ίίδδιιααααππόό ττηηνν κκρρίίσσηη κκααιι ττοονν μμααννιιαασσμμέέννοο ιιμμππεε--ρριιααλλιισσττιικκόό ααννττααγγωωννιισσμμόό,, οοδδηηγγεείί μμεε ββεεββααιι--όόττηητταα σσττηηνν εερρηημμοοπποοίίηησσηη ττηηςς χχώώρρααςς κκααιισσττηηνν εεξξααθθλλίίωωσσηη ττοουυςς εερργγααζζόόμμεεννοουυςς κκααιι ττηηννεεοολλααίίαα.. Γι' αυτό η επιτυχία του συστήμα-τος στην πρώτη φάση των προηγούμενωνμηνών -που υμνείται και από τους ιμπε-ριαλιστές- με το πέρασμα όλων των γνω-στών αντιδραστικών μέτρων κάθε άλλοπαρά αρκετή είναι για να εξασφαλίσει καιτην ανάλογη συνέχεια. ΑΑννττίίθθεεττααμμεεγγααλλώώννεειι ηη λλααϊϊκκήή οορργγήή κκααιι ααγγααννάάχχττηησσηηκκααιι ττρροοφφοοδδοοττοούύννττααιι κκααθθηημμεερριιννάά οοιι δδιιεερρ--γγαασσίίεεςς πποουυ ααννααζζηηττοούύνν μμααζζιικκήή ααππάάννττηησσηησσττοο σσφφααγγεείίοο ττηηςς εεππίίθθεεσσηηςς,, εεννώώ ττααυυττόόχχρροο--νναα ααυυξξάάννεεττααιι κκαατταακκόόρρυυφφαα ηη ααππααξξίίωωσσηηττοουυ πποολλιιττιικκοούύ σσυυσσττήήμμααττοοςς κκααιι ττοουυ ππρροοσσωω--ππιικκοούύ ττοουυ σσττηη λλααϊϊκκήή σσυυννεείίδδηησσηη..

ΑΑυυττήή ηη έέσσττωω υυππόόγγεειιαα ααλλλλάά εεξξααιιρρεεττιικκάάοογγκκώώδδηηςς κκααιι εεκκρρηηκκττιικκήή λλααϊϊκκήή ααννττίίθθεεσσηησσττοο σσύύσσττηημμαα κκααιι σσττηηνν κκυυββέέρρννηησσήή ττοουυ ααπποο--

ττεελλεείί κκααιι ττηη ββαασσιικκήή ααιιττίίαα γγιιαα ττιιςς δδυυσσκκααμμ--ψψίίεεςς κκααιι ττιιςς δδυυσσκκοολλίίεεςς πποουυ ααννττιιμμεε--ττωωππίίζζοουυνν τταα κκόόμμμμαατταα ττοουυ σσυυσσττήήμμααττοοςςσσττηηνν ππρροοσσππάάθθεειιάά ττοουυςς νναα σσττήήσσοουυνν ττοοεεκκλλοογγιικκόό σσκκηηννιικκόό ττοουυ ΝΝοοέέμμββρρηη πποουυ γγιι''ααυυττάά ––ππέέρραα ααππόό ττιιςς ιιδδιιααίίττεερρεεςς εεππιιδδιιώώξξεειιςςττοουυ κκααθθεεννόόςς χχωωρριισσττάά-- ααπποοττεελλεείί μμιιαα ππρρώώττηηδδοοκκιιμμαασσίίαα ααννααππααρρααγγωωγγήήςς ττοουυ ίίδδιιοουυ ττοουυαασσττιικκοούύ πποολλιιττιικκοούύ σσκκηηννιικκοούύ σσττηηνν ««μμεεττάάΜΜννηημμόόννιιοο»» εεπποοχχήή.. Θα λέγαμε μάλιστα πωςοι δυσκολίες αυτές υπάρχουν παρ' όλο πουτο σύνολο σχεδόν των δυνάμεων που ανα-φέρονται στην Αριστερά έχουν σπεύσειήδη πριν από το καλοκαίρι να «συνδρά-μουν» (βέβαια από «αγωνιστική», «αριστε-ρή». «αντικαπιταλιστική» κ.ο.κ. σκοπιά)τη λογική της «κρισιμότητας» τωνεκλογών, δηλαδή τη λογική της απόσπα-σης του λαού από το πεδίο του κινήματοςκαι της μαζικής πάλης. Παρ' όλα αυτά,λοιπόν, ο Γ. Παπανδρέου δεν μπόρεσε (ήκαι δεν τόλμησε) να βρει και να πείσεικανένα βασικό πολιτικό στέλεχός του ναμπει υποψήφιος και κατέφυγε σε έναμίγμα δεύτερων, «ανεξάρτητων» και…δεξιών τύπου Τατούλη για να υλοποιήσειτη «μεγάλη μεταρρύθμιση» του «Καλλι-κράτη». Του «Καλλικράτη» που αποτελείτο ειδικό αλλά ιδιαίτερα σημαντικό αντι-δραστικό στοιχείο αυτών των εκλογών,μιας και είναι κρίσιμο εργαλείο της συνο-λικής επίθεσης και οπωσδήποτε έναςβασικός όρος συγκρότησης του καπιταλι-στικού κράτους στη χώρα, κατά πως απαι-τεί η εποχή και οι ανάγκες του.

Ανάλογα πολιτικά προβλήματα σεσχέση με τις εκλογές και όσα αυτέςσημαίνουν για το σύστημα αλλά και γιατην ίδια αντιμετωπίζει και η Ν∆ τουΣαμαρά. Σε αυτήν τα προβλήματα εκφρά-ζονται όχι κυρίως με τα πρόσωπα τωνυποψηφίων της και τον «πόλεμο» πουαντιμετωπίζει από την Ντόρα και τοΛΑΟΣ, αλλά περισσότερο με την πολιτικήγραμμή που θα αντιμετωπίσει τις εκλο-

γές. Οι «αντι-μνημονιακές» κορόνεςστοχεύουν βέβαια σε μια ενσωμάτωσηεντός του αστικού πλαισίου της λαϊκήςοργής, ίσως και στη δημιουργία παρακα-ταθηκών για τη διαχείριση του συστήμα-τος αν υπάρξει μια άλλη φάση και κατά-σταση. Αλλά στις σημερινές συνθήκεςτέτοιες κορόνες έχουν πολύ στενά επιτρε-πτά όρια για ένα κόμμα-στυλοβάτη τουσυστήματος όπως η Ν∆. Γι' αυτό είναικαθημερινές οι παλινωδίες της σχετικάμε τη σωστή δοσολογία του «αυτοδιοι-κητικού» και «αντιμνημονιακού» χαρα-κτήρα της παρέμβασής της. Σε αυτό τοπλαίσιο το ΛΑΟΣ επιδίδεται στις πιο θεα-ματικές –ως τώρα- προεκλογικές πολιτι-κές τούμπες, επιδιώκοντας να συνδυάσειτη χρησιμότητά του στο σύστημα με τηνενίσχυση του δικού του ρόλου, ενώ ηΜπακογιάννη μετρά και ξαναμετρά τουςάνωθεν και… έξωθεν διαμορφούμενουςόρους για να αποφασίσει τη δικιά τηςπαρέμβαση για την «ανανέωση» (!!!) τουπολιτικού σκηνικού.

Η κυβερνητική προετοιμασία για τη νέα φάση της επίθεσης

Ο ανασχηματισμός με τον τρόπο πουέγινε αλλά και κυρίως με το «περιεχό-μενό» του αναδεικνύει, κατά τη γνώμημας, τα ίδια βασικά ζητήματα, δηλαδή τηνένταση της επίθεσης που ακολουθεί καιτην προσπάθεια της κυβέρνησης να προε-τοιμαστεί για τις αυξημένες δυσκολίεςκαι κινδύνους που το σύστημα καλείταινα αντιμετωπίσει από τη λαϊκή αγανά-κτηση. Μια προετοιμασία που αντικειμε-νικά έχει στον άμεσο ορίζοντά της και τιςεκλογές για τις οποίες ελπίζει να δημι-ουργήσει κάποιες ψευδαισθήσεις με τονκαταιγισμό της προπαγάνδας για μια «πιοαποτελεσματική» κυβέρνηση, που ωστόσοσβήνει μόλις διατυπωθεί γιατί αναπηδά

αμέσως το ερώτημα ααπποοττεελλεεσσμμααττιικκήή γγιιααπποοιιαα πποολλιιττιικκήή,, γγιιαα πποοιιαα σσυυμμφφέέρροονντταα;;

Σε αυτό απαντά πια ανενδοίαστα –εκτόςαπό την πραγματικότητα- η ίδια η κυβέρ-νηση και οι υπερασπιστές της, επαναλαμβά-νοντας «την ανάγκη να συνεχιστούν οιθυσίες που επιτάσσει το Μνημόνιο», και το«νέο» είναι ότι προσθέτουν σε μεγαλύτερηδοσολογία από ό,τι μέχρι τώρα μια «ανα-πτυξιακή» φιλολογία, που στην καλύτερηπερίπτωση ακούγεται σαν μαύρος σαρκα-σμός για την κοινωνική και οικονομικήκατάσταση που διαμορφώνεται στη χώρα.Και βέβαια δεν μπορεί να αποτελέσει«ελπίδα» η ανακατανομή των βασικώνκυβερνητικών στελεχών της επίθεσης στακρίσιμα υπουργεία, που γίνεται για τηναναζήτηση ισορροπιών τόσο μέσα στηνκυβέρνηση όσο και μεταξύ των ιμπεριαλι-στικών, πολιτικών, οικονομικών κέντρωνπου παρεμβαίνουν για τη διαμόρφωσή της.Ταυτόχρονα αξίζει να επισημανθεί πωςμαζί με την ένταξη του Χρυσοχοϊδη στοοικονομικό κυβερνητικό επιτελείο και όσααυτή μπορεί να υποδηλώνει επιστρα-τεύτηκαν στο κυβερνητικό σχήμα και οιτελευταίες «διαφωνούσες» εφεδρείες τουΠΑΣΟΚ. Είτε πρωτοκλασάτα στελέχη(Σκανδαλίδης, Παπουτσής) είτε δεύτερηςγραμμής (Κουσουλάς, Κουτσούκος), είναιαυτοί που τους προηγούμενους μήνες εξέ-φραζαν «επιφυλάξεις» και διατύπωναν«αστερίσκους» στην εφαρμοζόμενη κυβερ-νητική βαρβαρότητα. Είναι και αυτή λοιπόνη επιστράτευση μια ακόμα χαρακτηριστικήέκφραση της απόφασης του Γ. Παπανδρέουκαι του ΠΑΣΟΚ συνολικά να τα δώσει όλαγια την προώθηση της επίθεσης!

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση είναιφανερό για μας πως το κρίσιμο καθήκονγια κάθε δύναμη που θέλει να αναφέρεταιστο λαό και την υπόθεσή του είναι ηδιαμόρφωση των πολιτικών και οργανω-τικών προϋποθέσεων για να βγει στηνεπιφάνεια η λαϊκή οργή με όρους μαζικούαγώνα και κινήματος! ∆ηλαδή είναι ηανάδειξη του πολιτικού στόχου τηςαντίστασης και της ανατροπής των μέ-τρων και της επίθεσης συνολικά μέσα απότην κοινή δράση, τη συγκρότηση Πρωτο-βουλιών, την ανάδειξη της λαϊκής αυτοο-ργάνωσης σε αυτή τη βάση. Αυτή ηκατεύθυνση με όλες τις ειδικότερες πολι-τικές προϋποθέσεις της (ανάδειξη αιχμώνκαι μετώπων πάλης κατά χώρο) είναι κόν-τρα, βέβαια, στο συσχετισμό και τις κυρία-ρχες δυνάμεις στο πολιτικό και συνδικα-λιστικό πεδίο. Είναι επίσης κόντρα στηνειδικότερη συγκυρία που επιχειρείται ναδιαμορφωθεί από το σύστημα και όχιμόνο, που θέλει να επιβάλει στο λαό πωςτο πολιτικό του καθήκον είναι ναστοιχηθεί στις κάλπες του Νοέμβρη. Οχιμόνο τα γκάλοπ, αλλά και η καθημερινήζωή δείχνουν πως αυτή η στοίχιση δενεπι-τυγχάνεται! Το λαϊκό ένστικτο, ηεμπειρία και τα τεράστια προβλήματα πουαντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και η νεο-λαία μεγαλώνουν τις τάσεις αποστροφής,εεννιισσχχύύοουυνν σσττοο λλααόό ττηηνν ττάάσσηη νναα γγυυρρίίσσεειι ττιιςςππλλάάττεεςς ––μμεε κκάάθθεε μμοορρφφήή-- σσεε ααυυττόό πποουυ ττοοσσύύσσττηημμαα ττοονν κκααλλεείί.. ΑΑυυττήή ηη ττάάσσηη ππρρέέππεειι ννααεεννιισσχχυυθθεείί αακκόόμμαα ππεερριισσσσόόττεερροο,, νναα πποολλιιττιι--κκοοπποοιιηηθθεείί σσττηη ββάάσσηη ττωωνν ττααξξιικκώώνν ααννττιιθθέέ--σσεεωωνν.. ΓΓιιααττίί έέχχεειι σσττηη ββάάσσηη ττηηςς ττηηνν άάρρννηησσηηττοουυ σσυυσσττήήμμααττοοςς κκααιι ττωωνν κκοομμμμάάττωωνν ττοουυ,,ττηηνν ααννααζζήήττηησσηη ττοουυ δδρρόόμμοουυ γγιιαα ττοο μμααζζιικκόόκκίίννηημμαα εεννάάννττιιαα σσττοονν κκααππιιττααλλιισσμμόό--ιιμμππεε--ρριιααλλιισσμμόό πποουυ ααπποοττεελλεείί ττηηνν ππρρααγγμμααττιικκήήααννααγγκκααιιόόττηητταα γγιιαα ττηηνν εερργγααττιικκήή ττάάξξηη κκααιιττοο λλααόό..

Η κυβέρνηση (ανα)διατάχθηκε στη γραμμή της επίθεσης

Να βγει στο δρόμο του αγώνα η λαϊκή οργή

Ο ανασχηματισμός με τον τρόπο που έγινε αλλά και κυρίως μετο «περιεχόμενό» του αναδεικνύει, κατά τη γνώμη μας, τα ίδια

βασικά ζητήματα, δηλαδή την ένταση της επίθεσης που ακολουθεί και την προσπάθεια της κυβέρνησης

να προετοιμαστεί για τις αυξημένες δυσκολίες και κινδύνους που το σύστημα καλείται να αντιμετωπίσει

από τη λαϊκή αγανάκτηση.

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ 1111Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010 Προλεταριακή Σημαία

ΣΣ το πλαίσιο της Αριστεράς,υπάρχουν διεργασίες και γίνονταισυναντήσεις όπου συναντώνται

διάφοροι και σε διάφορα επίπεδα.Υπάρχει αγωνία, προβληματισμός, σκε-πτικισμός, αντιθέσεις. Υπάρχει απογοή-τευση και θυμός για τις παραλυτικού χα-ρακτήρα συγκρούσεις στελεχών και πα-ραγόντων. Αν αυτή η κινητικότητα ήτανστην υπηρεσία ανάπτυξης ΜέτωπουΑντίστασης ενάντια στην πολιτική τουΜνημονίου, θα ήταν μια ενδιαφέρουσαεξέλιξη. Η Αριστερά κοιλοπονά, αλλά, ενπάση περιπτώσει, στην πορεία τους αυτέςοι διεργασίες θα οδηγούσαν στη γένναθετικών εξελίξεων για το κίνημα στοντόπο μας. Ομως όλες αυτές οι διεργασίεςέχουν έναν κοινό παρονομαστή. Αφορούνένα και μοναδικό πράγμα. Τη συμμετοχήτων διαφόρων σχημάτων της Αριστεράςστις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλο-γές του Νοεμβρίου.

Πολλές φορές δεν ωφελεί να επανα-λαμβάνεται το ίδιο πράγμα όταν αυτόφαίνεται ότι δεν μπορεί να γίνει κατανοη-τό. Υπάρχει βέβαια και η άποψη ότι η επα-νάληψη είναι μήτηρ της μαθήσεως. Ας επα-ναλάβουμε λοιπόν αυτό που έχει απο-δειχτεί τόσες φορές, ειδικά στη μετα-πολίτευση, στη χώρα μας. ΟΟσσοο σσττηη χχώώρραακκυυρριιααρρχχεείί οο ιιμμππεερριιααλλιισσμμόόςς κκααιι ττηηνν εεξξοουυσσίίααέέχχεειι ηη άάρρχχοουυσσαα ττάάξξηη,, οοιι εεκκλλοογγέέςς εείίννααιι ππεεδδίίοοπποουυ σσεε κκάάθθεε ππεερρίίππττωωσσηη εευυννοοεείί ττιιςς δδυυννάάμμεειιςςττοουυ σσυυσσττήήμμααττοοςς.. Μπορεί σε αυτές να γίνουνκαταγραφές διεργασιών που έχουν ήδησυντελεστεί στο λαϊκό κίνημα και έχουνεπίδραση στις συνειδήσεις των εργαζόμε-νων και της νεολαίας. ∆εν μπορούν όμωςμε κανέναν τρόπο να αποτελέσουν τονκύριο παράγοντα πολιτικών εξελίξεωνπρος όφελος του λαού. ∆εν μπορούν νααποτελέσουν όρο ανάπτυξης ταξικού κινή-ματος.

∆εν έχουμε όλοι στην Αριστερά τηνίδια άποψη σε σχέση με το χαρακτήρα τωνεκλογών. Οι εκλογικές αυταπάτες μιας

ρεφορμιστικής Αριστεράς που είναι γέν-νημα της ήττας του κομμουνιστικού κινή-ματος αποτελούν ακόμα το βασικόμπούσουλα της πολιτικής της τακτικής. Αςγράφει αυτή η Αριστερά ότι τη διέξοδο θαφέρει ο λαός και η πάλη του. Γράφει, αλλάτι κάνει;

Στην ουσία ττοο ηηγγεεττιικκόό δδυυννααμμιικκόόααυυττήήςς ττηηςς ΑΑρριισσττεερράάςς σσττηηνν οουυσσίίαα έέχχεειι ππαα--ρρααιιττηηθθεείί ααππόό ττοο κκααθθήήκκοονν ττηηςς σσυυγγκκρρόόττ--ηησσηηςς ττοουυ λλααϊϊκκοούύ ππααρράάγγοονντταα κκααιι θθεεωωρρεείίόόττιι οο μμοοχχλλόόςς ττωωνν εεξξεελλίίξξεεωωνν εείίννααιι εεκκλλοογγιι--κκέέςς δδιιααφφοορροοπποοιιήήσσεειιςς (έτσι εννοούν αυτόπου λένε αλλαγή των συσχετισμών) απόόπου κι αν αυτές προκύψουν. Βουλευτι-κές, ευρωεκλογές, περιφερειακές, σωμα-τειακές, συνδιοικητές κ.λπ. Πώς το λέει ηδιαφήμιση; «Τις εκλογές ξέρω, αυτέςεμπιστεύομαι»! Με το μάτι στην κάλπητου «Καλλικράτη», λοιπόν, η σχετική αρθ-ρογραφία, οι προκηρύξεις, τα κείμεναδιαλόγου επιχειρούν να μας πείσουν ότι οιεκλογές του Νοέμβρη είναι η μάχη τωνμαχών και η μεγάλη ευκαιρία για το λαόνα πάρει κεφάλι και να μην την πατήσειόπως το 2009 που ψήφισε ΠΑΣΟΚ και να τιτραβά τώρα.

Το διαβάζεις παντού. «Είναι η σοβαρό-τερη πολιτική μάχη της περιόδου και τααποτελέσματά της θα χαρακτηρίσουν τιςπολιτικές εξελίξεις της ερχόμενης περιό-δου». Μα τι λέτε; Αν δεν σας αρέσει ηπραγματικότητα, τόσο το χειρότερο γιατην πραγματικότητα. Μέχρι και ο Γ.Ρούσσης στην «Ελευθεροτυπία», που στιςπροηγούμενες εκλογικές αναμετρήσειςαρθρογραφούσε υπέρ κάποιου συνδυα-σμού (διαφορετικού κάθε φορά!!!) που θαέσωζε την Αριστερά και τον τόπο, γράφειστις 6/10: «…κατά βάθος σχεδόν όλοι μαςείμαστε βέβαιοι ότι τίποτε δεν πρόκειται νααλλάξει από το αποτέλεσμα των εκλογών (…)η αριστερά υπερεκτιμά συνήθως τη σημασίατων εκλογών και τούτο είτε δηλώνοντας ευ-θαρσώς τον θεσμολάγνο χαρακτήρα της είτεσυγκαλύπτοντας τον κοινοβουλευτικό ρεφορ-μισμό της με μια ριζοσπαστική ρητορική, μεσυνέπεια στην κάθε περίπτωση να προτάσσειστην πράξη τις εκλογές απέναντι στην ανά-πτυξη του λαϊκού αντικαπιταλιστικού κινή-ματος».

Εμείς, στο ΚΚΕ(μ-λ), αποφασίσαμε ναδώσουμε τη μάχη της ΑΠΟΧΗΣ από τιςεκλογές του Καλλικράτη αλλά και τουΑκυρου και του Λευκού με βάση το επίπεδοευρύτερα της λαϊκής συνείδησης σε αυτή τηφάση.

Γιατί, καταρχήν, είμαστε αντίθετοι σεαυτό που επιχειρεί η κυβέρνηση στο λεγό-μενο νέο χάρτη της χώρας μας με το αντι-δραστικό σχέδιο «Καλλικράτης». Μάλι-στα, θα λέγαμε ότι οι περιγραφές μας γιατις επιπτώσεις αυτού του σχεδίου στη ζωήτου λαού στην πόλη και στο χωριό, στοκέντρο και στην περιφέρεια δεν είναι πιοεμπεριστατωμένες από τις αναλύσεις τωνυπολοίπων δυνάμεων της Αριστεράς πουθα συμμετάσχουν στις εκλογές. Εχουμε,λοιπόν, ένα παράδοξο που επαναλαμβάνε-ται για πολλοστή φορά. Η αρχή των κειμέ-νων τους να είναι μία περιγραφή του ζο-φερού μέλλοντος που διαγράφεται γιατους εργαζόμενους και τα παιδιά τους μετην εφαρμογή αυτών των σχεδίων τηςκυβέρνησης. Τη σύνδεση αυτών τωνσχεδίων με τις επιλογές του λαομίσητουΜνημονίου.

Ποια θα πρέπει να είναι η γραμμή τηςΑριστεράς που αντιστέκεται, της Αριστεράςπου παλεύει και που δεν υποκλίνεται στο

σύστημα και στις πολιτικές εγκλωβισμούτων μαζών; ΝΝαα μμηηνν ππεερράάσσεειι οο ««ΚΚααλλλλιικκρράά--ττηηςς»».. ΝΝαα ττοουυ γγυυρρίίσσοουυμμεε ττηηνν ππλλάάττηη.. ΝΝαα ααπποο--ννοομμιιμμοοπποοιιήήσσοουυμμεε ααυυττόόνν κκααιι ττιιςς εεκκλλοογγέέςςττοουυ σστταα μμάάττιιαα ττοουυ λλααοούύ.. Να αξιοποιήσουμετα ρήγματα που είχε υποστεί η κυρίαρχηπολιτική σαν αποτέλεσμα της επίθεσης πουέχει εξαπολύσει ώστε να πάμε λιγότεροιστις κάλπες. Να καταγγείλουμε τη συγκέν-τρωση και συγκεντροποίηση που προω-θείται και τη δημιουργία μηχανισμών γιατην όξυνση της επίθεσης στο λαϊκό παρά-γοντα.

Και σε αυτό νναα σσυυννττοοννιισσττοούύμμεε,, νναα δδρράά--σσοουυμμεε ααππόό κκοοιιννοούύ.. ΕΕννααςς ττέέττοοιιοοςς σσυυννττοοννιι--σσμμόόςς,, ααυυττήή ηη κκοοιιννήή δδρράάσσηη,, έένναα ττέέττοοιιοο μμέέττωω--πποο δδυυννάάμμεεωωνν κκααιι ααγγωωννιισσττώώνν εείίννααιι ππρροοπποομμ--ππόόςς γγιιαα ττοο σσττήήσσιιμμοο ττοουυ εευυρρύύττεερροουυ μμεεττώώπποουυααννττίίσστταασσηηςς.. ΕΕννιισσχχύύεειι ττηη λλααϊϊκκήή ππάάλληη.. ∆∆εεννμμππεερρδδεεύύεειι ττοο ππεερριιεεχχόόμμεεννοο ττωωνν εεππιιττρροοππώώννααγγώώνναα.. ΠΠεερριιοορρίίζζεειι ττιιςς ααυυττααππάάττεεςς πουεπιχειρεί το σύστημα και το πολιτικό τουπροσωπικό.

Αντίθετα με τα παραπάνω, επιλέγεται οδρόμος της εκλογικής καταγραφής. Οιδυνάμεις μετατρέπονται -και με τους όρουςσυμμετοχής που θέτει ο εκλογικός νομός-σε εκλογικούς μηχανισμούς. Οξύνεται ημεταξύ τους (άγονη και μακριά από τιςαπαιτήσεις της ταξικής πάλης) αντιπαράθε-ση. Γεγονός που μπορεί να τραυματίσειεγχειρήματα κοινής δράσης των επιτροπώνβάσης ενάντια στο Μνημόνιο. Να πώς αντι-μετωπίζουν δυνάμεις της Αριστεράς τιςεκλογές του Νοέμβρη.

ΓΓιιαα ττοο ΚΚΚΚΕΕ,, από την τοποθέτηση τηςΠαπαρήγα:

«Η εκλογή κομμουνιστών και συνεργαζό-μενων σημαίνει ένα γερό φράγμα στην πολι-τική του μνημονίου, των μονοπωλίων, τηςκυβέρνησης και των κομμάτων που υπο-στηρίζουν τον αντιλαϊκό μονόδρομο (...) ττοοααπποοττέέλλεεσσμμαα ττωωνν ττοοππιικκώώνν εεκκλλοογγώώνν θθαα εείίννααιιέένναα εείίδδοοςς σσφφυυγγμμοομμέέττρρηησσηηςς ττηηςς δδιιάάθθεεσσηηςς ττωωννεερργγααζζοομμέέννωωνν νναα ααννττιιππααλλέέψψοουυνν τταα ννέέαα μμέέττρραα,,να τιμωρήσουν τους υπεύθυνους, θα είναι έναείδος σφυγμομέτρησης αν πιάνει στο λαό ητρομοκρατία, η μοιρολατρία, αν ο λαός έχειαποφασίσει να παραδοθεί στη μοίρα του. Ηψήφος στις εθνικές εκλογές του 2009 τιμώρη-σε το λαό, τώρα ο λαός με την ψήφο του πρέ-πει να τιμωρήσει τους υπαίτιους. Η αποχήεπίσης τιμώρησε το λαό, τώρα πρέπει ο λαόςνα τιμωρήσει με τη συμμετοχή και την ψήφοστήριξης στα ψηφοδέλτια συνεργασίας που θαστηρίξει το ΚΚΕ».

Το σπουδαιότερο στα παραπάνω είναιαυτό που εμείς υπογραμμίσαμε και αφήνο-υμε το σχολιασμό του στους χιλιάδες πουαγωνιστήκαν την τελευταία περίοδο χωρίςνα χρειαστούν... ψηφοδέλτιο!!!

ΓΓιιαα ττοονν ΣΣΥΥΡΡΙΙΖΖΑΑ τα πράγματα είναι λίγοδυσκοίλια. Κυριαρχούν διλήμματα για τοπόσο ΠΑΣΟΚ θα είναι ο υποψήφιος περιφε-ρειάρχης στην Αττική. Αυτό επιδρά στησυγκρότηση και των υπόλοιπων ψηφο-δελτίων. Τέλος πάντων, ένα περίγραμματης στάσης τους έχουμε από την ομιλία τουπροέδρου του ΣΥΝ στη συνεδρίαση της Κεν-τρικής Πολιτικής Επιτροπής:

«…για μας η ενότητα της αριστεράς και ησυνάντηση με δυνάμεις από τον σοσιαλιστικόκαι τον οικολογικό χώρο παραμένει σήμερα,και περισσότερο από κάθε άλλη φορά, το μεγά-λο ζητούμενο. Παραμένει η μόνη στρατηγικήγια την αλλαγή συσχετισμών στο πολιτικότοπίο, για την ανατροπή της κυβερνητικήςπολιτικής και του χρεοκοπημένου δικομματι-σμού, για τη συγκρότηση ενός μεγάλου λαϊκούκινήματος που θα υπερασπιστεί την κοινωνία.

Και έχουμε μπροστά μας μια μεγάλη ευκαιρίανα δοκιμάσουμε αυτή τη στρατηγική σε μιακρίσιμη εκλογική μάχη και να αγωνιστούμεγια μια μεγάλη ανατροπή. Να αγωνιστούμεγια τη μετατροπή της εκλογικής μάχηςιδιαίτερα στη μεγαλύτερη περιφέρεια, στηνπεριφέρεια της Αττικής, σε μάχη κατά της νεο-φιλελεύθερης πολιτικής του μνημονίου καιτου “Καλλικράτη”. Και να δώσουμε αυτή τημάχη με στόχο να την κερδίσουμε. Με στόχο ναανατρέψουμε τους συσχετισμούς».

Εδώ γίνεται αναφορά στο εκλογικό σχέ-διο μακράς πνοής που ξεκινά από την εκλο-γική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ από τη δεξαμενήτου ΠΑΣΟΚ (γι' αυτό και ο καβγάς για τονυποψήφιο υπερπεριφερειάρχη), για νακαταλήξει κάπου, κάποτε σε μια κυβερνητι-κή λύση που θα σώσει το λαό και τη χώρα.

Από τη διακήρυξη της ΑΑΝΝΤΤΑΑΡΡΣΣΥΥΑΑ:«Μπροστά στις επερχόμενες αυτοδιοικητικέςεκλογές, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνει ανοιχτή πρό-ταση για τη συγκρότηση ψηφοδελτίων ανα-τροπής σε όλες τις περιφέρειες. Ψηφοδέλτιαπου να δείξουν ότι απέναντι στην κρίση και το“Μνημόνιο” μπορεί να υπάρξει αριστερή απάν-τηση, ριζοσπαστική εναλλακτική λύση…»

Να μια ακόμα περίπτωση καθαρούεκλογικού μηχανισμού που ειλικρινώςλέει ότι θέλει ψηφοδέλτια να συγκροτή-σει. Μια και οι δυνάμεις που απαρτίζουντην ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνεργάζονται μεταξύτους στο κίνημα λιγότερο από ό,τι εμείς μεδυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ -που δεν του χαριζό-μαστε, το αντίθετο, στην αντιπαράθεση-στις λαϊκές επιτροπές βάσης εναντία στοΜνημόνιο.

Από την απόφαση της Πολιτικής Επι-τροπής του ΝΝΑΑΡΡ για τη μάχη των δημο-τικών και περιφερειακών εκλογών: «Οιδημοτικές εκλογές έρχονται στην κρισιμότε-ρη στιγμή της ταξικής πάλης στη μεταπολεμι-κή ιστορία. Στο αποτέλεσμά τους θα απο-τυπωθεί το εάν η κυβέρνηση και το μπλοκεξουσίας θα συνεχίσει με τον ίδιο τρόπο τηνεπίθεσή ή θα βγει σοβαρά αδυνατισμένο. Ανθα προκύψουν συσχετισμοί που θα “σταθερο-ποιούν” το πολιτικό σύστημα και την επίθεσήτου ή θα αναδειχθεί η δυνατότητα και η τάσηγια ένα νέο συσχετισμό που θα το κλονίσει, θατο αποσταθεροποιήσει, οξύνοντας τιςδυσκολίες για τη συνέχιση και κλιμάκωσητης επίθεσης. Αν θα εκφραστεί η οργή τουκόσμου σε αριστερή, αντικαπιταλιστικήκατεύθυνση».

Το ύφος ίσως διαφέρει, αλλά το παρα-πάνω απόσπασμα θα μπορούσε να παρα-ληφθεί, αφού προηγήθηκε το απόσπασματης τοποθέτησης της Παπαρήγα και τωνθέσεων του ΚΚΕ για τις εκλογές του Νοέμ-βρη.

Ευτυχώς για τις συνειδήσεις καιδυστυχώς για το χαμένο χρόνο και κόποενός κόσμου, θα αποδειχτεί για άλλη μιαφορά ότι τα περί της «τιμωρού ψήφου» τουλαού και των ανατροπών που θα φέρει ηκάλπη είναι καθαρές ανοησίες. ΗΗ μμόόννηηεελλππίίδδαα πποουυ έέχχεειι οο λλααόόςς εείίννααιι οο λλααόόςς. Είναι ηαυτοοργάνωσή του σε λαϊκές επιτροπέςβάσης. Είναι οι αγώνες του. Είναι η ταξικήπάλη. Σε αυτά τα επίπεδα υπάρχει οπι-σθοχώρηση και ήττα και έτσι οι εργαζόμε-νοι και η νεολαία δεν μπορούν να αντιμε-τωπίσουν αποτελεσματικά και νικηφόρατην ιμπεριαλιστική-καπιταλιστική βαρβα-ρότητα.

ΣΣεε ααυυττόό ττοο ζζηηττοούύμμεεννοο,, κκααννέέννααςς εεκκλλοο--γγιικκόόςς σσυυννδδυυαασσμμόόςς ττηηςς ΑΑρριισσττεερράάςς πποουυσσυυμμμμεεττέέχχεειι σσττιιςς εεκκλλοογγέέςς ττοουυ ««ΚΚααλλλλιικκρράάττηη»»δδεενν ααππααννττάά κκααιι δδεενν σσυυμμββάάλλλλεειι σσττοο ππααρρααμμιι--κκρρόό..

Αριστερά και «Καλλικράτης»

Εκλογές ξέρω, αυτές εμπιστεύομαι!!!

Η κυβέρνηση ασχολείται με το πώς θα βρει αποτελεσματικότερους τρόπουςνα εξοντώσει τους εργαζόμενουςκαι το λαό αυτής της χώρας. Σχεδιάζει τα νέα μέτρα επικαλούμενη την κατάστασητης ελληνικής οικονομίας και τομονόδρομο των δεσμεύσεων τουΜνημονίου ∆ΝΤ/ΕΕ. Και η Αριστερά με τι ασχολείται;Η Αριστερά αποφάσισε ότι αυτήτην περίοδο η κύρια ασχολία τηςείναι οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές του περιβόητου «Καλλικράτη».

Σάββατο 11 Σε 12 Προλεταριακή Σημαία ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Εχοντας ολοκληρώσει έναν ακόμη

γύρο αντεργατικής, αντιλαϊκής λαί-

λαπας και προετοιμάζοντας γοργά

τον επόμενο, το αστικό πολιτικό σύστημα

προετοιμάζεται πυρετωδώς για τις επερχό-

μενες εκλογές για τις περιφέρειες και τους

δήμους που προέκυψαν από την εφαρμογή

του αντιδραστικού κατασκευάσματος που

ονομάζεται «Καλλικράτης». Από κοντά και

οι δυνάμεις της Αριστεράς. Άλλες «έτοιμες

από καιρό» έχουν «λύση» για το λαό και

άλλες ψάχνουν και ψάχνονται σε ένα απί-

στευτο προεκλογικό γαϊτανάκι που έχει

ξεπεράσει τα όρια αντοχής του αριστερού

κόσμου.

Και ο λαός να παρακολουθεί τις «εξελί-

ξεις» από τη γωνία όπου θέλουν να τον

έχουν τόσο τα αστικά κόμματα αλλά και

ηγεσίες που αναφέρονται στην Αριστερά,

μιας και στο «παζάρι» που έχει στηθεί δεν

είναι «καλεσμένος» αλλά ούτε και τον

αφορά.

Ο προβληματισμός του λαϊκού κόσμου

βρίσκεται σε τελείως διαφορετική και αντί-

θετη κατεύθυνση από τους πονοκεφάλους

που προκαλούν τα προεκλογικά «κόψε –

ράψε» των αστικών επιτελείων. Στέκεται με

προβληματισμό απέναντι σε λογικές που

τον καλούν να ενισχύσει αριστερό σχημα-

τισμό επειδή είχε «προβλέψει τι θα γίνει»,

ενώ από την άλλη αναρωτιέται πόσο «χρή-

σιμος» θα του είναι ο τάδε ή ο δείνα περι-

φερειάρχης ή δήμαρχος τη στιγμή που

καρατομούνται οι κατακτήσεις και τα

δικαιώματά του.

Δεν θέλει και πολύ για να καταλάβει

οποιοσδήποτε σε πόσο μεγάλη αντίθεση

βρίσκονται οι προβληματισμοί και οι δια-

θέσεις των εργαζόμενων, της νεολαίας,

όλου του εργαζόμενου λαού με το προεκλο-

γικό σκηνικό που έχει στηθεί από τις αστι-

κές πολιτικές δυνάμεις με τη σύμπραξη των

ηγεσιών της ρεφορμιστικής αριστεράς.

Και τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να

είναι διαφορετικά. Τα αδιέξοδα της αντι-

λαϊκής πολιτικής που τσακίζουν τη ζωή του

λαού, οι συμπληγάδες των ενδο-ιμπεριαλι-

στικών ανταγωνισμών, η αναγκαία δέσμευ-

ση και υποταγή των διαφόρων πλευρών,

κομμάτων και προσώπων, του αστικού

πολιτικού προσωπικού με τα συγκρουόμε-

να ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, οι έντονες

«ανησυχίες» τμημάτων του ντόπιου κεφα-

λαίου για το μέλλον του, δημιουργούν ένα

πολιτικό και κοινωνικό «μίγμα» που δεν

αφήνει το σύνολο των δυνάμεων του

συστήματος να «απολαύσει» τις πρόσφατες

«νίκες» του απέναντι στο λαό και την εργα-

τική τάξη. Και πιο πολύ από όλους την

κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, κύριο εκφραστή,

σήμερα, της αντεργατικής – αντιλαϊκής

πολιτικής που έχει επιβληθεί από το ξένο

και ντόπιο κεφάλαιο, τους ιμπεριαλιστές

της ΕΕ και του ΔΝΤ. Και τα αδιέξοδα συνε-

χίζονται με το «μεταμεσονύκτιο» ανασχη-

ματισμό, που από τη μία θέλει να προετοι-

μάσει τους νέους γύρους της επίθεσης

«καλώντας στα όπλα» όλες τις διαθέσιμες

δυνάμεις και από την άλλη να διαμορφώσει

ισορροπίες που να ανταποκρίνονται, έστω

πρόσκαιρα, στις ενδο-ιμπεριαλιστικές

κόντρες.

Φαίνεται, ίσως, αντιφατικό να μιλάμε

για αδιέξοδα της κυβέρνησης και του

συστήματος την ίδια περίοδο που σαρώ-

νουν τα δικαιώματα και τις καταχτήσεις

των εργαζομένων χωρίς να συναντούν εκεί-

νη την αντίσταση που είναι αναγκαία για

την υπεράσπισή τους. Τα αδιέξοδα είναι

αποτέλεσμα του βάθους της κρίσης, του

εξαρτημένου από τον ιμπεριαλισμό χαρα-

κτήρα της οικονομίας, της αδυναμίας του

αστικού κόσμου να πείσει το λαό ότι πρέ-

πει να θυσιαστεί για το «καλό της πατρί-

δας». Η μαχητική είσοδος των εργαζομένων

στο προσκήνιο θα μετέτρεπε αυτά τα αδιέ-

ξοδα σε σοβαρά ρήγματα στην επίθεση

κεφαλαίου και ιμπεριαλισμού, και αυτό

είναι που θέλουν να αποτρέψουν με κάθε

τρόπο τα αστικά επιτελεία και οι ιμπερια-

λιστές πάτρωνές τους. Στα πλαίσια αυτά

πρέπει να κινηθεί και το προεκλογικό

πανηγύρι που επιχειρούν να στήσουν, να

βάλουν το λαό στη γωνία, να διαμορφώ-

σουν το πλαίσιο του νέου γύρου της επίθε-

σης, να νομιμοποιήσουν, μέσα από τη συμ-

μετοχή του λαού στις εκλογές, τον «Καλλι-

κράτη» σαν όχημα εφαρμογής του αντιλαϊ-

κού μνημονίου.

Οι προεκλογικοί «πονοκέφα-

λοι» των αστικών κομμάτων

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Παπανδρέ-

ου και τα επιτελεία του προσπαθούν να

στήσουν ένα σκηνικό που να έχει απ' όλα.

Και «αυτοδιοικητικές» εκλογές για τις

«ανάγκες των τοπικών κοινωνιών και την

αξιοποίηση του νέου θεσμικού πλαισίου»,

κάνοντας προσπάθεια υποτίμησης της πολι-

τικής σημασίας τους σε περίπτωση αρνητι-

κών αποτελεσμάτων αλλά ταυτόχρονα και

διάθεση για «ρίξιμο στη μάχη» πρωτοκλα-

σάτων στελεχών, υπουργών και βουλευ-

τών, έτσι ώστε να δοθεί το «μήνυμα» στήρι-

ξης της αντιλαϊκής-αντεργατικής πολιτικής

της κυβέρνησης. Μόνο που οι σχεδιασμοί

των επιτελείων έρχονται σε σύγκρουση με

την πραγματικότητα και το «διαθέσιμο»

πολιτικό προσωπικό, που δεν θέλει να

«τσαλακωθεί» σε εκλογικές αναμετρήσεις

αυτή την περίοδο. Έτσι οδηγήθηκαν σε

αναγκαίες προσαρμογές με συνδυασμό επι-

λογών «αυτοδιοικητικών» προσώπων,

βουλευτών «δεύτερης σειράς» αλλά και σε

συμμαχίες με τη «Δημοκρατική Αριστερά»

του Κουβέλη στο Δήμο της Αθήνας και

αλλού αλλά και τη στήριξη του… υπερ-κομ-

ματικού Τατούλη στην Πελοπόννησο.

Η «αντι-μνημονιακή» ΝΔ προσπαθεί

να εκμεταλλευτεί από τη μία τη φθορά της

κυβέρνησης για να κερδίσει πόντους στο

αστικό πολιτικό παιχνίδι, να εκφράσει τις

«ανησυχίες» μερίδων του ντόπιου κεφαλαί-

ου (δηλώσεις Μίχαλου, πρόεδρου ΕΒΕΑ

κ.ά.) και κυρίως να στηρίξει ιμπεριαλιστικά

συμφέροντα που φαίνονταν να «χάνουν

έδαφος» το προηγούμενο διάστημα. Η

μετατροπή από τη ΝΔ σε «δημοψήφισμα»

των δημοτικών και περιφερειακών εκλο-

γών «σκοντάφτει» στα συνολικότερα συμ-

φέροντα του ξένου και ντόπιου μονοπω-

λιακού κεφαλαίου που θέλει να υπηρετήσει

με συνέπεια αλλά και στις δικές της αδυνα-

μίες και αδιέξοδα που πηγάζουν από την

αντιλαϊκή της πολιτική. Έτσι, οι επιλογές

από τη μία κινήθηκαν στα «σίγουρα»

(δήμος Αθήνας – περιφέρεια Κεντρικής

Μακεδονίας) σε επιλογές που δεν θα

«κοστίσουν» σε περίπτωση ήττας (περιφέ-

ρεια Αττικής), ενώ από την άλλη έπρεπε να

λύσει πολλές αντιθέσεις «ανταρτών» σε

διάφορες μεγάλες πόλεις και περιφέρειες.

Το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, φανερά

στριμωγμένο από την ψήφο στήριξης του

αντιλαϊκού μνημονίου, προσπαθεί να απο-

τινάξει από πάνω του τη «ρετσινιά» παίζο-

ντας σε όλα τα ταμπλό σαν μία γνήσια

αντιδραστική δύναμη «σε αναμονή». Με

έναν απίθανο καιροσκοπισμό που χαρα-

κτηρίζει εφεδρείες του συστήματος που

προσπαθούν να εκμεταλλευτούν από τη

λαϊκή δυσαρέσκεια μέχρι τις ενδοαστικές

πολιτικές αντιθέσεις για να «υπάρχουν»

στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό έτοιμες για

κάθε αντιλαϊκό σχέδιο.

Η περίπτωση της Ντ. Μπακογιάννη δεί-

χνει να μετατρέπεται σε «μία από τα ίδια»

όπως και προηγούμενες προσπάθειες δημι-

ουργίας αστικών πολιτικών σχηματισμών

χωρίς την «έγκριση» ντόπιων και διεθνών

κέντρων. Η «συμμετοχή» της στις δημοτικές

και περιφερειακές εκλογές στόχο έχει, προ-

καλώντας φθορές και αντιθέσεις στην ΝΔ,

να δημιουργήσει κάποιους όρους σοβαρής

στελέχωσης του εγχειρήματος, προσανατο-

λισμένου στην πλήρη εφαρμογή της αντι-

λαϊκής – αντεργατικής επίθεσης του συστή-

ματος.

Αυτό που κυρίως ενδιαφέρει τα αστικά

κόμματα, κυρίως το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ,

πέρα από τις αντιπαλότητές τους, είναι να

καθυποτάξουν την οργή και την αγανά-

κτηση του εργαζόμενου λαού, να κερδί-

σουν, έστω, ένα μέρος της χαμένης εμπι-

στοσύνης του, να τον οδηγήσουν ξανά σε

ψεύτικα διλήμματα και εκβιαστικούς

μονόδρομους. Τους ενδιαφέρει η συμμετο-

χή του κόσμου στην εκλογική διαδικασία

όχι μόνο σαν νομιμοποίηση του «Καλλι-

κράτη», όχι μόνο σαν υπερψήφιση του

ενός εναντίον του άλλου αλλά και σαν

«ψήφο εμπιστοσύνης» στο αστικό πολιτι-

κό σύστημα και το δοσμένο προσωπικό

του, θεωρώντας ότι αυτό θα τους δυναμώ-

σει και θα ελαχιστοποιήσει τα αδιέξοδά

τους. Τα «μηνύματα» που ήδη έχουν για

μαζική αποστροφή του κόσμου από τις

εκλογές τους τούς δημιουργούν την ανά-

γκη να καταφεύγουν σε «χοντρά» ψέματα

σαν αυτά του Πάγκαλου, ότι δήθεν μέχρι

τώρα στις δημοτικές-νομαρχιακές εκλογές

ψήφιζε μόνο το 48% !!! Έτσι προσπαθούν

να μειώσουν την πολιτική σημασία μιας

μαζικής αποχής αλλά και πολλών χιλιά-

δων άκυρων και λευκών που «ετοιμάζο-

νται» να πέσουν στις κάλπες. Γιατί γνωρί-

ζουν πολύ καλά ότι αυτή η «εκλογική»

συμπεριφορά του κόσμου στη χώρα μας

μπορεί να αποτελέσει ακόμα ένα βήμα

αποστασιοποίησής του, μπορεί να οδηγή-

σει σε δρόμους συνένωσης με τις προσπά-

θειες οργάνωσης της Αντίστασης, με τις

πολιτικές κατευθύνσεις της ανατροπής του

μνημονίου και της συνολικής επίθεσης του

συστήματος.

Η ρεφορμιστική αριστερά στο

προεκλογικό πανηγύρι

Με «πρώτο και καλύτερο» το ΚΚΕ που

ήδη εδώ και καιρό ανακοίνωσε τις υποψη-

φιότητές του σε περιφέρειες και δήμους,

έφτιαξε εκ των ενόντων «Λαϊκές Συσπειρώ-

σεις» και μπήκε στη «μάχη» καλώντας το

λαό να το ενισχύσει, γιατί έχει τη «λύση»

και γιατί «είχε προβλέψει τι θα γίνει με την

κρίση». Είναι πραγματικά να αναρωτιέται

κάθε αριστερός και προοδευτικός άνθρω-

πος αν όντως είναι τόσο «τακτοποιημένα»

τα πράγματα, κατά την άποψη της ηγεσίας

του ΚΚΕ, που απευθύνεται στο λαό υποτι-

μητικά για τις μέχρι τώρα επιλογές του και

τον καλεί να «βγάλει συμπεράσματα». Ανα-

ρωτιόμαστε κατά πόσο μέσα στις «προβλέ-

ψεις» της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι και αυτές

που αφορούν τη σημερινή κατάσταση του

κινήματος, τις ευθύνες της για αυτή, την

απροθυμία της για τη συγκρότηση ενός

πραγματικού Μετώπου Αντίστασης ικανού

να αποκρούσει και να ανατρέψει την επίθε-

ση. Γιατί για τους κομμουνιστές οι «προ-

βλέψεις» της πορείας του καπιταλιστικού-

ιμπεριαλιστικού συστήματος δεν αξίζουν

δεκάρα τσακιστή χωρίς πολιτική προετοι-

μασία και αντίστοιχη κατεύθυνση και όχι

«μία από τα ίδια». Ακόμα μεγαλύτερες

είναι οι ευθύνες της ηγεσίας του ΚΚΕ που

θέλει να οδηγήσει την αγανάκτηση και την

οργή του κόσμου στην κάλπη, νομιμοποιώ-

ντας έτσι το αντιδραστικό κατασκεύασμα

του «Καλλικράτη» από τη μία και από την

άλλη δημιουργώντας εκλογικές αυταπάτες

για «τιμωρία» του συστήματος για τη λαί-

λαπα της επίθεσης.

Η πλευρά του ΣΥΝ–ΣΥΡΙΖΑ με τον πιο

αποκαλυπτικό τρόπο επιβεβαιώνει ότι δεν

μπορεί να υπάρξει «ενωτική» και «χρήσι-

μη» Αριστερά έξω από τις πραγματικές

ανάγκες και αγωνίες του εργαζόμενου

λαού. Το κουβάρι των αντιθέσεων που

εκτυλίσσεται εβδομάδες τώρα και παίρνει

την έκφρασή του για την υποψηφιότητα

του περιφερειάρχη Αττικής, με σαφείς δια-

φορετικούς προσανατολισμούς πίσω από

κάθε «όνομα» που πέφτει στο τραπέζι,

είναι τόσο μακριά από τις αγωνίες του

κόσμου, τόσο ξένο και αποκρουστικό το

«αλισβερίσι» κάποιων «ηγεσιών» που προ-

καλούν με τη στάση τους τη συνείδηση και

την αξιοπρέπεια κάθε αριστερού και προο-

δευτικού ανθρώπου. Δεν θα μπορούσε να

είναι αλλιώς τα πράγματα σε έναν χώρο

όπου οι προτάσεις και τα ανοίγματα είναι

μονίμως εντός συστήματος χωρίς να λεί-

πουν οι βλέψεις για κυβερνητικές ευθύνες.

Και η αντικαπιταλιστική αρι-

στερά από κοντά

Η απόφαση των δυνάμεων που

συγκροτούν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για μία

εκλογική καταγραφή των αντικαπιταλι-

στικών δυνάμεων στέκεται μακριά από τις

σημερινές ανάγκες οργάνωσης και δράσης

του εργατικού, λαϊκού κινήματος. Παρά

τους προβληματισμούς και τις αντίθετες

απόψεις αγωνιστών για συμμετοχή στο

εκλογικό σκηνικό, επικράτησαν οι γνω-

στές λογικές της «σταθερής και μόνιμης

παρουσίας» στο κεντρικό πολιτικό σκηνι-

κό, λες και αυτό θα βοηθήσει την τροπο-

ποίηση των συσχετισμών μέσα στο κίνημα

προς την ταξική κατεύθυνση που είναι

απαραίτητη σήμερα για να πάρουν άλλη

πορεία τα πράγματα. Η επαναστατική

αριστερά, στο βαθμό που θέλει πραγματι-

κά να βοηθήσει στην ανασυγκρότηση του

κινήματος στα επίπεδα που απαιτούν οι

καιροί μας, οφείλει να κινείται ενάντια

στο αστικό πολιτικό σκηνικό και τις επι-

διώξεις του, να αποκαλύπτει στον κόσμο

τους στόχους του συστήματος και μέσα

από αυτές τις εκλογές, να κινείται έξω από

τα προκαθορισμένα αστικά πλαίσια και

να μην γίνεται μέρος ενός εκλογικού σκη-

νικού που όχι μόνο δεν είναι αξιοποιήσι-

μο από τον λαό αλλά είναι και βαθιά

εχθρικό με τα πραγματικά του συμφέρο-

ντα.

Να γυρίσουμε την πλάτη στις

εκλογές, να οργανώσουμε την

Αντίσταση

Στο δίλημμα “συμμετοχή ή ενεργητική

αποχή από την εκλογική διαδικασία” το

ΚΚΕ (μ-λ) έδωσε την απάντησή του με

βάση μια «παλιά συνήθεια» της κομμου-

νιστικής αντίληψης. Την προσπάθεια,

δηλαδή, της συγκεκριμένης ανάλυσης της

συγκεκριμένης κατάστασης και των καθη-

κόντων που αντιστοιχούν στις περιστά-

σεις. Με βάση τα παραπάνω, η επιλογή

της αποχής και κάθε άλλου τρόπου

(λευκό, άκυρο) με το οποίο μπορεί να

εκφράσει ο εργαζόμενος λαός την απο-

στροφή του στο αστικό πολιτικό σκηνικό

της επίθεσης και της κατακρεούργησης της

ζωής του, να δημιουργήσει ευνοϊκότερους

όρους στην εργατική-λαϊκή αυτο-οργάνω-

ση, να βγάλει στην επιφάνεια ζωντανές

δυνάμεις με διάθεση οργάνωσης και πάλης

απέναντι στο σύστημα, σε όλα τα επίπε-

δα, πάρθηκε με την ευθύνη που θεωρούμε

ότι μας αναλογεί στην επιλογή μιας τέτοι-

ας κατεύθυνσης.

Είναι αλήθεια ότι μας προβλημάτισε

μήπως αυτή μας η θέση δημιουργήσει προ-

βλήματα σε σχήματα γειτονιάς και πόλεων

με αξιόλογη δράση και παρουσία το προη-

γούμενο διάστημα, είτε στις πρωτοβουλίες

και τις επιτροπές που έχουν δημιουργηθεί

και παλεύουν ενάντια στα αντιλαϊκά –

αντεργατικά μέτρα. Μας προβλημάτισε ότι

με πρόσχημα την εκλογική μας στάση θα

μπορούσαν να δημιουργηθούν εμπόδια

στην Κοινή Δράση που με τόση προσπά-

θεια θέλουμε να συμβάλουμε. Η απάντηση

σ' αυτούς τους προβληματισμούς δεν θα

μπορούσε να είναι έξω από τους όρους και

τις ανάγκες της ταξικής πάλης έτσι όπως

σήμερα διεξάγεται, δεν θα μπορούσε παρά

να πάρει υπόψη της τις πραγματικές ανά-

γκες του κινήματος και να μην τις θυσιάσει

σε μικροκομματικούς σχεδιασμούς και

προβολές. Την κατεύθυνση της πιο πλατιάς

δημιουργίας Επιτροπών Αντίστασης δεν

μπορεί να την περιορίσουν, τουλάχιστον

από τη μεριά μας, οι εκλογικές συμπεριφο-

ρές στα πλαίσια του κινήματος. Τα σχήμα-

τα των γειτονιών και των πόλεων δεν αρχί-

ζουν και δεν τελειώνουν τη δράση τους με

τη συμμετοχή τους στις εκλογικές διαδικα-

σίες. Ο κόσμος που τα έχει αγκαλιάσει τα

γνωρίζει από τη μαχητική τους δράση για

την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του στη

ζωή και θα τα έχει πολύ περισσότερη ανά-

γκη «αύριο», με το πέρας της εκλογικής

αναμέτρησης και της εφαρμογής όλου του

αντιδραστικού πλαίσιου του «Καλλικρά-

τη».

Η κατεύθυνση να γυρίσουμε την πλάτη

στις εκλογές της νομιμοποίησης των αντι-

δραστικών επιλογών του συστήματος θέλει

ταυτόχρονα να υπηρετήσει την οργάνωση

της Αντίστασης, να αναδείξει τις προτεραι-

ότητες της περιόδου για κάθε αριστερό και

ταξικό αγωνιστή του κινήματος, να συμβά-

λει στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της

Αριστεράς που απαιτεί η εποχή μας.

«Καλλικράτειες» προεκλογικές καντρίλιες ή αλλιώςτι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;

Η μαχητική είσοδος των εργα-

ζομένων στο προσκήνιο θα

μετέτρεπε αυτά τα αδιέξοδα σε

σοβαρά ρήγματα στην επίθεση

κεφαλαίου και ιμπεριαλισμού,

και αυτό είναι που θέλουν να

αποτρέψουν με κάθε τρόπο τα

αστικά επιτελεία και οι ιμπερια-

λιστές πάτρωνές τους. Στα

πλαίσια αυτά πρέπει να κινηθεί

και το προεκλογικό πανηγύρι

που επιχειρούν να στήσουν, να

βάλουν το λαό στη γωνία, να

διαμορφώσουν το πλαίσιο του

νέου γύρου της επίθεσης, να

νομιμοποιήσουν, μέσα από τη

συμμετοχή του λαού στις εκλο-

γές, τον «Καλλικράτη» σαν

όχημα εφαρμογής του αντιλαϊ-

κού μνημονίου.

Γρηγόρης Ανδρεάτος

13Προλεταριακή ΣημαίαΠΟΛΙΤΙΚΗΣάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010

Εχοντας ολοκληρώσει έναν ακόμη

γύρο αντεργατικής, αντιλαϊκής λαί-

λαπας και προετοιμάζοντας γοργά

τον επόμενο, το αστικό πολιτικό σύστημα

προετοιμάζεται πυρετωδώς για τις επερχό-

μενες εκλογές για τις περιφέρειες και τους

δήμους που προέκυψαν από την εφαρμογή

του αντιδραστικού κατασκευάσματος που

ονομάζεται «Καλλικράτης». Από κοντά και

οι δυνάμεις της Αριστεράς. Άλλες «έτοιμες

από καιρό» έχουν «λύση» για το λαό και

άλλες ψάχνουν και ψάχνονται σε ένα απί-

στευτο προεκλογικό γαϊτανάκι που έχει

ξεπεράσει τα όρια αντοχής του αριστερού

κόσμου.

Και ο λαός να παρακολουθεί τις «εξελί-

ξεις» από τη γωνία όπου θέλουν να τον

έχουν τόσο τα αστικά κόμματα αλλά και

ηγεσίες που αναφέρονται στην Αριστερά,

μιας και στο «παζάρι» που έχει στηθεί δεν

είναι «καλεσμένος» αλλά ούτε και τον

αφορά.

Ο προβληματισμός του λαϊκού κόσμου

βρίσκεται σε τελείως διαφορετική και αντί-

θετη κατεύθυνση από τους πονοκεφάλους

που προκαλούν τα προεκλογικά «κόψε –

ράψε» των αστικών επιτελείων. Στέκεται με

προβληματισμό απέναντι σε λογικές που

τον καλούν να ενισχύσει αριστερό σχημα-

τισμό επειδή είχε «προβλέψει τι θα γίνει»,

ενώ από την άλλη αναρωτιέται πόσο «χρή-

σιμος» θα του είναι ο τάδε ή ο δείνα περι-

φερειάρχης ή δήμαρχος τη στιγμή που

καρατομούνται οι κατακτήσεις και τα

δικαιώματά του.

Δεν θέλει και πολύ για να καταλάβει

οποιοσδήποτε σε πόσο μεγάλη αντίθεση

βρίσκονται οι προβληματισμοί και οι δια-

θέσεις των εργαζόμενων, της νεολαίας,

όλου του εργαζόμενου λαού με το προεκλο-

γικό σκηνικό που έχει στηθεί από τις αστι-

κές πολιτικές δυνάμεις με τη σύμπραξη των

ηγεσιών της ρεφορμιστικής αριστεράς.

Και τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να

είναι διαφορετικά. Τα αδιέξοδα της αντι-

λαϊκής πολιτικής που τσακίζουν τη ζωή του

λαού, οι συμπληγάδες των ενδο-ιμπεριαλι-

στικών ανταγωνισμών, η αναγκαία δέσμευ-

ση και υποταγή των διαφόρων πλευρών,

κομμάτων και προσώπων, του αστικού

πολιτικού προσωπικού με τα συγκρουόμε-

να ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, οι έντονες

«ανησυχίες» τμημάτων του ντόπιου κεφα-

λαίου για το μέλλον του, δημιουργούν ένα

πολιτικό και κοινωνικό «μίγμα» που δεν

αφήνει το σύνολο των δυνάμεων του

συστήματος να «απολαύσει» τις πρόσφατες

«νίκες» του απέναντι στο λαό και την εργα-

τική τάξη. Και πιο πολύ από όλους την

κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, κύριο εκφραστή,

σήμερα, της αντεργατικής – αντιλαϊκής

πολιτικής που έχει επιβληθεί από το ξένο

και ντόπιο κεφάλαιο, τους ιμπεριαλιστές

της ΕΕ και του ΔΝΤ. Και τα αδιέξοδα συνε-

χίζονται με το «μεταμεσονύκτιο» ανασχη-

ματισμό, που από τη μία θέλει να προετοι-

μάσει τους νέους γύρους της επίθεσης

«καλώντας στα όπλα» όλες τις διαθέσιμες

δυνάμεις και από την άλλη να διαμορφώσει

ισορροπίες που να ανταποκρίνονται, έστω

πρόσκαιρα, στις ενδο-ιμπεριαλιστικές

κόντρες.

Φαίνεται, ίσως, αντιφατικό να μιλάμε

για αδιέξοδα της κυβέρνησης και του

συστήματος την ίδια περίοδο που σαρώ-

νουν τα δικαιώματα και τις καταχτήσεις

των εργαζομένων χωρίς να συναντούν εκεί-

νη την αντίσταση που είναι αναγκαία για

την υπεράσπισή τους. Τα αδιέξοδα είναι

αποτέλεσμα του βάθους της κρίσης, του

εξαρτημένου από τον ιμπεριαλισμό χαρα-

κτήρα της οικονομίας, της αδυναμίας του

αστικού κόσμου να πείσει το λαό ότι πρέ-

πει να θυσιαστεί για το «καλό της πατρί-

δας». Η μαχητική είσοδος των εργαζομένων

στο προσκήνιο θα μετέτρεπε αυτά τα αδιέ-

ξοδα σε σοβαρά ρήγματα στην επίθεση

κεφαλαίου και ιμπεριαλισμού, και αυτό

είναι που θέλουν να αποτρέψουν με κάθε

τρόπο τα αστικά επιτελεία και οι ιμπερια-

λιστές πάτρωνές τους. Στα πλαίσια αυτά

πρέπει να κινηθεί και το προεκλογικό

πανηγύρι που επιχειρούν να στήσουν, να

βάλουν το λαό στη γωνία, να διαμορφώ-

σουν το πλαίσιο του νέου γύρου της επίθε-

σης, να νομιμοποιήσουν, μέσα από τη συμ-

μετοχή του λαού στις εκλογές, τον «Καλλι-

κράτη» σαν όχημα εφαρμογής του αντιλαϊ-

κού μνημονίου.

Οι προεκλογικοί «πονοκέφα-

λοι» των αστικών κομμάτων

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Παπανδρέ-

ου και τα επιτελεία του προσπαθούν να

στήσουν ένα σκηνικό που να έχει απ' όλα.

Και «αυτοδιοικητικές» εκλογές για τις

«ανάγκες των τοπικών κοινωνιών και την

αξιοποίηση του νέου θεσμικού πλαισίου»,

κάνοντας προσπάθεια υποτίμησης της πολι-

τικής σημασίας τους σε περίπτωση αρνητι-

κών αποτελεσμάτων αλλά ταυτόχρονα και

διάθεση για «ρίξιμο στη μάχη» πρωτοκλα-

σάτων στελεχών, υπουργών και βουλευ-

τών, έτσι ώστε να δοθεί το «μήνυμα» στήρι-

ξης της αντιλαϊκής-αντεργατικής πολιτικής

της κυβέρνησης. Μόνο που οι σχεδιασμοί

των επιτελείων έρχονται σε σύγκρουση με

την πραγματικότητα και το «διαθέσιμο»

πολιτικό προσωπικό, που δεν θέλει να

«τσαλακωθεί» σε εκλογικές αναμετρήσεις

αυτή την περίοδο. Έτσι οδηγήθηκαν σε

αναγκαίες προσαρμογές με συνδυασμό επι-

λογών «αυτοδιοικητικών» προσώπων,

βουλευτών «δεύτερης σειράς» αλλά και σε

συμμαχίες με τη «Δημοκρατική Αριστερά»

του Κουβέλη στο Δήμο της Αθήνας και

αλλού αλλά και τη στήριξη του… υπερ-κομ-

ματικού Τατούλη στην Πελοπόννησο.

Η «αντι-μνημονιακή» ΝΔ προσπαθεί

να εκμεταλλευτεί από τη μία τη φθορά της

κυβέρνησης για να κερδίσει πόντους στο

αστικό πολιτικό παιχνίδι, να εκφράσει τις

«ανησυχίες» μερίδων του ντόπιου κεφαλαί-

ου (δηλώσεις Μίχαλου, πρόεδρου ΕΒΕΑ

κ.ά.) και κυρίως να στηρίξει ιμπεριαλιστικά

συμφέροντα που φαίνονταν να «χάνουν

έδαφος» το προηγούμενο διάστημα. Η

μετατροπή από τη ΝΔ σε «δημοψήφισμα»

των δημοτικών και περιφερειακών εκλο-

γών «σκοντάφτει» στα συνολικότερα συμ-

φέροντα του ξένου και ντόπιου μονοπω-

λιακού κεφαλαίου που θέλει να υπηρετήσει

με συνέπεια αλλά και στις δικές της αδυνα-

μίες και αδιέξοδα που πηγάζουν από την

αντιλαϊκή της πολιτική. Έτσι, οι επιλογές

από τη μία κινήθηκαν στα «σίγουρα»

(δήμος Αθήνας – περιφέρεια Κεντρικής

Μακεδονίας) σε επιλογές που δεν θα

«κοστίσουν» σε περίπτωση ήττας (περιφέ-

ρεια Αττικής), ενώ από την άλλη έπρεπε να

λύσει πολλές αντιθέσεις «ανταρτών» σε

διάφορες μεγάλες πόλεις και περιφέρειες.

Το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, φανερά

στριμωγμένο από την ψήφο στήριξης του

αντιλαϊκού μνημονίου, προσπαθεί να απο-

τινάξει από πάνω του τη «ρετσινιά» παίζο-

ντας σε όλα τα ταμπλό σαν μία γνήσια

αντιδραστική δύναμη «σε αναμονή». Με

έναν απίθανο καιροσκοπισμό που χαρα-

κτηρίζει εφεδρείες του συστήματος που

προσπαθούν να εκμεταλλευτούν από τη

λαϊκή δυσαρέσκεια μέχρι τις ενδοαστικές

πολιτικές αντιθέσεις για να «υπάρχουν»

στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό έτοιμες για

κάθε αντιλαϊκό σχέδιο.

Η περίπτωση της Ντ. Μπακογιάννη δεί-

χνει να μετατρέπεται σε «μία από τα ίδια»

όπως και προηγούμενες προσπάθειες δημι-

ουργίας αστικών πολιτικών σχηματισμών

χωρίς την «έγκριση» ντόπιων και διεθνών

κέντρων. Η «συμμετοχή» της στις δημοτικές

και περιφερειακές εκλογές στόχο έχει, προ-

καλώντας φθορές και αντιθέσεις στην ΝΔ,

να δημιουργήσει κάποιους όρους σοβαρής

στελέχωσης του εγχειρήματος, προσανατο-

λισμένου στην πλήρη εφαρμογή της αντι-

λαϊκής – αντεργατικής επίθεσης του συστή-

ματος.

Αυτό που κυρίως ενδιαφέρει τα αστικά

κόμματα, κυρίως το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ,

πέρα από τις αντιπαλότητές τους, είναι να

καθυποτάξουν την οργή και την αγανά-

κτηση του εργαζόμενου λαού, να κερδί-

σουν, έστω, ένα μέρος της χαμένης εμπι-

στοσύνης του, να τον οδηγήσουν ξανά σε

ψεύτικα διλήμματα και εκβιαστικούς

μονόδρομους. Τους ενδιαφέρει η συμμετο-

χή του κόσμου στην εκλογική διαδικασία

όχι μόνο σαν νομιμοποίηση του «Καλλι-

κράτη», όχι μόνο σαν υπερψήφιση του

ενός εναντίον του άλλου αλλά και σαν

«ψήφο εμπιστοσύνης» στο αστικό πολιτι-

κό σύστημα και το δοσμένο προσωπικό

του, θεωρώντας ότι αυτό θα τους δυναμώ-

σει και θα ελαχιστοποιήσει τα αδιέξοδά

τους. Τα «μηνύματα» που ήδη έχουν για

μαζική αποστροφή του κόσμου από τις

εκλογές τους τούς δημιουργούν την ανά-

γκη να καταφεύγουν σε «χοντρά» ψέματα

σαν αυτά του Πάγκαλου, ότι δήθεν μέχρι

τώρα στις δημοτικές-νομαρχιακές εκλογές

ψήφιζε μόνο το 48% !!! Έτσι προσπαθούν

να μειώσουν την πολιτική σημασία μιας

μαζικής αποχής αλλά και πολλών χιλιά-

δων άκυρων και λευκών που «ετοιμάζο-

νται» να πέσουν στις κάλπες. Γιατί γνωρί-

ζουν πολύ καλά ότι αυτή η «εκλογική»

συμπεριφορά του κόσμου στη χώρα μας

μπορεί να αποτελέσει ακόμα ένα βήμα

αποστασιοποίησής του, μπορεί να οδηγή-

σει σε δρόμους συνένωσης με τις προσπά-

θειες οργάνωσης της Αντίστασης, με τις

πολιτικές κατευθύνσεις της ανατροπής του

μνημονίου και της συνολικής επίθεσης του

συστήματος.

Η ρεφορμιστική αριστερά στο

προεκλογικό πανηγύρι

Με «πρώτο και καλύτερο» το ΚΚΕ που

ήδη εδώ και καιρό ανακοίνωσε τις υποψη-

φιότητές του σε περιφέρειες και δήμους,

έφτιαξε εκ των ενόντων «Λαϊκές Συσπειρώ-

σεις» και μπήκε στη «μάχη» καλώντας το

λαό να το ενισχύσει, γιατί έχει τη «λύση»

και γιατί «είχε προβλέψει τι θα γίνει με την

κρίση». Είναι πραγματικά να αναρωτιέται

κάθε αριστερός και προοδευτικός άνθρω-

πος αν όντως είναι τόσο «τακτοποιημένα»

τα πράγματα, κατά την άποψη της ηγεσίας

του ΚΚΕ, που απευθύνεται στο λαό υποτι-

μητικά για τις μέχρι τώρα επιλογές του και

τον καλεί να «βγάλει συμπεράσματα». Ανα-

ρωτιόμαστε κατά πόσο μέσα στις «προβλέ-

ψεις» της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι και αυτές

που αφορούν τη σημερινή κατάσταση του

κινήματος, τις ευθύνες της για αυτή, την

απροθυμία της για τη συγκρότηση ενός

πραγματικού Μετώπου Αντίστασης ικανού

να αποκρούσει και να ανατρέψει την επίθε-

ση. Γιατί για τους κομμουνιστές οι «προ-

βλέψεις» της πορείας του καπιταλιστικού-

ιμπεριαλιστικού συστήματος δεν αξίζουν

δεκάρα τσακιστή χωρίς πολιτική προετοι-

μασία και αντίστοιχη κατεύθυνση και όχι

«μία από τα ίδια». Ακόμα μεγαλύτερες

είναι οι ευθύνες της ηγεσίας του ΚΚΕ που

θέλει να οδηγήσει την αγανάκτηση και την

οργή του κόσμου στην κάλπη, νομιμοποιώ-

ντας έτσι το αντιδραστικό κατασκεύασμα

του «Καλλικράτη» από τη μία και από την

άλλη δημιουργώντας εκλογικές αυταπάτες

για «τιμωρία» του συστήματος για τη λαί-

λαπα της επίθεσης.

Η πλευρά του ΣΥΝ–ΣΥΡΙΖΑ με τον πιο

αποκαλυπτικό τρόπο επιβεβαιώνει ότι δεν

μπορεί να υπάρξει «ενωτική» και «χρήσι-

μη» Αριστερά έξω από τις πραγματικές

ανάγκες και αγωνίες του εργαζόμενου

λαού. Το κουβάρι των αντιθέσεων που

εκτυλίσσεται εβδομάδες τώρα και παίρνει

την έκφρασή του για την υποψηφιότητα

του περιφερειάρχη Αττικής, με σαφείς δια-

φορετικούς προσανατολισμούς πίσω από

κάθε «όνομα» που πέφτει στο τραπέζι,

είναι τόσο μακριά από τις αγωνίες του

κόσμου, τόσο ξένο και αποκρουστικό το

«αλισβερίσι» κάποιων «ηγεσιών» που προ-

καλούν με τη στάση τους τη συνείδηση και

την αξιοπρέπεια κάθε αριστερού και προο-

δευτικού ανθρώπου. Δεν θα μπορούσε να

είναι αλλιώς τα πράγματα σε έναν χώρο

όπου οι προτάσεις και τα ανοίγματα είναι

μονίμως εντός συστήματος χωρίς να λεί-

πουν οι βλέψεις για κυβερνητικές ευθύνες.

Και η αντικαπιταλιστική αρι-

στερά από κοντά

Η απόφαση των δυνάμεων που

συγκροτούν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ για μία

εκλογική καταγραφή των αντικαπιταλι-

στικών δυνάμεων στέκεται μακριά από τις

σημερινές ανάγκες οργάνωσης και δράσης

του εργατικού, λαϊκού κινήματος. Παρά

τους προβληματισμούς και τις αντίθετες

απόψεις αγωνιστών για συμμετοχή στο

εκλογικό σκηνικό, επικράτησαν οι γνω-

στές λογικές της «σταθερής και μόνιμης

παρουσίας» στο κεντρικό πολιτικό σκηνι-

κό, λες και αυτό θα βοηθήσει την τροπο-

ποίηση των συσχετισμών μέσα στο κίνημα

προς την ταξική κατεύθυνση που είναι

απαραίτητη σήμερα για να πάρουν άλλη

πορεία τα πράγματα. Η επαναστατική

αριστερά, στο βαθμό που θέλει πραγματι-

κά να βοηθήσει στην ανασυγκρότηση του

κινήματος στα επίπεδα που απαιτούν οι

καιροί μας, οφείλει να κινείται ενάντια

στο αστικό πολιτικό σκηνικό και τις επι-

διώξεις του, να αποκαλύπτει στον κόσμο

τους στόχους του συστήματος και μέσα

από αυτές τις εκλογές, να κινείται έξω από

τα προκαθορισμένα αστικά πλαίσια και

να μην γίνεται μέρος ενός εκλογικού σκη-

νικού που όχι μόνο δεν είναι αξιοποιήσι-

μο από τον λαό αλλά είναι και βαθιά

εχθρικό με τα πραγματικά του συμφέρο-

ντα.

Να γυρίσουμε την πλάτη στις

εκλογές, να οργανώσουμε την

Αντίσταση

Στο δίλημμα “συμμετοχή ή ενεργητική

αποχή από την εκλογική διαδικασία” το

ΚΚΕ (μ-λ) έδωσε την απάντησή του με

βάση μια «παλιά συνήθεια» της κομμου-

νιστικής αντίληψης. Την προσπάθεια,

δηλαδή, της συγκεκριμένης ανάλυσης της

συγκεκριμένης κατάστασης και των καθη-

κόντων που αντιστοιχούν στις περιστά-

σεις. Με βάση τα παραπάνω, η επιλογή

της αποχής και κάθε άλλου τρόπου

(λευκό, άκυρο) με το οποίο μπορεί να

εκφράσει ο εργαζόμενος λαός την απο-

στροφή του στο αστικό πολιτικό σκηνικό

της επίθεσης και της κατακρεούργησης της

ζωής του, να δημιουργήσει ευνοϊκότερους

όρους στην εργατική-λαϊκή αυτο-οργάνω-

ση, να βγάλει στην επιφάνεια ζωντανές

δυνάμεις με διάθεση οργάνωσης και πάλης

απέναντι στο σύστημα, σε όλα τα επίπε-

δα, πάρθηκε με την ευθύνη που θεωρούμε

ότι μας αναλογεί στην επιλογή μιας τέτοι-

ας κατεύθυνσης.

Είναι αλήθεια ότι μας προβλημάτισε

μήπως αυτή μας η θέση δημιουργήσει προ-

βλήματα σε σχήματα γειτονιάς και πόλεων

με αξιόλογη δράση και παρουσία το προη-

γούμενο διάστημα, είτε στις πρωτοβουλίες

και τις επιτροπές που έχουν δημιουργηθεί

και παλεύουν ενάντια στα αντιλαϊκά –

αντεργατικά μέτρα. Μας προβλημάτισε ότι

με πρόσχημα την εκλογική μας στάση θα

μπορούσαν να δημιουργηθούν εμπόδια

στην Κοινή Δράση που με τόση προσπά-

θεια θέλουμε να συμβάλουμε. Η απάντηση

σ' αυτούς τους προβληματισμούς δεν θα

μπορούσε να είναι έξω από τους όρους και

τις ανάγκες της ταξικής πάλης έτσι όπως

σήμερα διεξάγεται, δεν θα μπορούσε παρά

να πάρει υπόψη της τις πραγματικές ανά-

γκες του κινήματος και να μην τις θυσιάσει

σε μικροκομματικούς σχεδιασμούς και

προβολές. Την κατεύθυνση της πιο πλατιάς

δημιουργίας Επιτροπών Αντίστασης δεν

μπορεί να την περιορίσουν, τουλάχιστον

από τη μεριά μας, οι εκλογικές συμπεριφο-

ρές στα πλαίσια του κινήματος. Τα σχήμα-

τα των γειτονιών και των πόλεων δεν αρχί-

ζουν και δεν τελειώνουν τη δράση τους με

τη συμμετοχή τους στις εκλογικές διαδικα-

σίες. Ο κόσμος που τα έχει αγκαλιάσει τα

γνωρίζει από τη μαχητική τους δράση για

την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του στη

ζωή και θα τα έχει πολύ περισσότερη ανά-

γκη «αύριο», με το πέρας της εκλογικής

αναμέτρησης και της εφαρμογής όλου του

αντιδραστικού πλαίσιου του «Καλλικρά-

τη».

Η κατεύθυνση να γυρίσουμε την πλάτη

στις εκλογές της νομιμοποίησης των αντι-

δραστικών επιλογών του συστήματος θέλει

ταυτόχρονα να υπηρετήσει την οργάνωση

της Αντίστασης, να αναδείξει τις προτεραι-

ότητες της περιόδου για κάθε αριστερό και

ταξικό αγωνιστή του κινήματος, να συμβά-

λει στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας της

Αριστεράς που απαιτεί η εποχή μας.

«Καλλικράτειες» προεκλογικές καντρίλιες ή αλλιώςτι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;

Την κατεύθυνση της πιο πλα-

τιάς δημιουργίας Επιτροπών

Αντίστασης δεν μπορεί να την

περιορίσουν, τουλάχιστον από

τη μεριά μας, οι εκλογικές

συμπεριφορές στα πλαίσια του

κινήματος. Τα σχήματα των γει-

τονιών και των πόλεων δεν

αρχίζουν και δεν τελειώνουν τη

δράση τους με τη συμμετοχή

τους στις εκλογικές διαδικασίες.

ΝΕΟΛΑΙΑ14 Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010Προλεταριακή Σημαία

Ησυμμετοχή των μαθη-

τών ήταν αρκετά αυξη-

μένη σε σχέση με πέρσι,

κάνοντάς τους να αποτελούν

ένα πολύ σημαντικό κομμάτι

των κατασκηνωτών. Αλλά είναι

κυρίως η δική τους θέληση και

το δικό τους προσωπικό και

συλλογικό μεράκι που τους ανέ-

δειξε ως την πιο ελπιδοφόρα

παρουσία στο φετινό camping.

Για τους μαθητές έχει ακόμη

μεγαλύτερη βαρύτητα η πανελ-

λαδική συνεύρεση, μια και κατά

τη διάρκεια της χρονιάς οι δυνα-

τότητες που τους δίνονται να

συναντήσουν τους συναγωνι-

στές τους από τις άλλες πόλεις

είναι από περιορισμένες έως

ανύπαρκτες. Φέτος, συμμετείχαν

μαθητές από την Αθήνα, τη Θεσ-

σαλονίκη, τα Χανιά, την Αρτα

και την Ηγουμενίτσα.

Η κεντρική μαθητική εκδή-

λωση ανέδειξε με πολύ χαρακτη-

ριστικό τρόπο τις αγωνίες τους,

τη θέλησή τους να συμβάλουν

στην οικοδόμηση μετώπων αντί-

στασης στους χώρους τους αλλά

και τις δυνατότητες που έχει

τόσο η Μαθητική Αντίσταση

όσο και συνολικά το μαθητικό

κίνημα. Οι εισηγήσεις των τριών

συναγωνιστών άνοιξαν την κου-

βέντα, θέτοντας τα βασικά ζητή-

ματα που απασχόλησαν τους

μαθητές την προηγούμενη χρο-

νιά, αλλά και εκείνα με τα οποία

θα έρθουν αντιμέτωποι τη χρο-

νιά που ήδη ξεκίνησε. Το νέο

σχολείο, η αλλαγή του συστήμα-

τος εισαγωγής στην τριτοβάθμια

εκπαίδευση και φυσικά τα νέα

βάρβαρα μέτρα που επιβάλλει

στη χώρα μας η επιτήρηση του

ΔΝΤ.

Η συζήτηση συνεχίστηκε με

ενθουσιώδεις τοποθετήσεις από

τους περισσότερους συμμετέχο-

ντες. Το κοινό χαρακτηριστικό

όλων των παρεμβάσεων ήταν

από τη μία η συμφωνία ως προς

τα χαρακτηριστικά της επίθεσης

που δέχονται οι μαθητές στα

σχολεία τους αλλά και ως κομ-

μάτι της κοινωνίας και από την

άλλη η αγωνία για τους τρόπους

με τους οποίους μπορούν να

ξεπεραστούν οι αδυναμίες του

μαθητικού κινήματος και η συμ-

βολή της Μαθητικής Αντίστασης

σε αυτή τη διαδικασία, προκει-

μένου να καταφέρουν οι μαθητές

να μπουν ενεργά στον αγώνα

στο πλάι όλου του λαού.

Η μαθητική συνέλευση λει-

τούργησε και φέτος, προσπαθώ-

ντας αφενός να βελτιώσει οργα-

νωτικά τη συμμετοχή των μαθη-

τών στην ίδια τη διοργάνωση,

αλλά ταυτόχρονα αποτέλεσε

αφορμή για να πιαστούν επιπλέ-

ον πολιτικά ζητήματα που δεν

συζητήθηκαν στην κεντρική

εκδήλωση. Χαρακτηριστικό

παράδειγμα είναι η συζήτηση

που έγινε γύρω από το ζήτημα

των μαθητικών συμβουλίων, των

χαρακτηριστικών τους, το κατά

πόσο πρέπει και μπορούν οι

συναγωνιστές να βάλουν το

λιθαράκι τους στο να αναδει-

χτούν τα συμβούλια σε όργανα

κινήματος, σε όργανα που θα

συμβάλουν ουσιαστικά και συλ-

λογικά στην οικοδόμηση αντι-

στάσεων μέσα στα σχολεία.

Στη μαθητική συνέλευση

συζητήθηκε επίσης το ζήτημα

που ήδη πλέον έχουν αρχίσει να

αντιμετωπίζουν μαθητές και

εκπαιδευτικοί με τις συμπτύξεις

τμημάτων. Αλλα ζητήματα που

εντάχθηκαν στη συζήτηση ήταν

τα ναρκωτικά και τα πρότυπα

που επιβάλλονται από το σύστη-

μα στην προσπάθειά του να

ενσωματώσει τη νεολαία και να

την εγκλωβίσει στα δικά του

σάπια ιδανικά.

Φυσικά, δεν έλειψαν τα πηγα-

δάκια και οι συζητήσεις ανάμεσα

στις μαθητικές παρέες καθ’ όλη τη

διάρκεια του camping. Και πάλι,

αυτό που κυριαρχούσε ήταν η

αναζήτηση διεξόδων, το προχώ-

ρημα και η ενίσχυση της Μαθητι-

κής Αντίστασης στις πόλεις όπου

παρεμβαίνει, η διεύρυνσή της σε

άλλες πόλεις, η πολιτικοποίησή

της και η συμβολή της στην υπό-

θεση της ανάπτυξης του μαθητι-

κού κινήματος.

Αυτό που έκανε τη μεγαλύτε-

ρη εντύπωση σε όλους όσον

αφορά τη μαθητική συμμετοχή

είναι η επιβεβαίωση ότι στους

μαθητές υπάρχουν και εξελίσσο-

νται διαρκώς παράλληλες διερ-

γασίες. Καταλαβαίνουν πολύ

περισσότερα από όσα δείχνουν,

αγωνιούν πραγματικά για τη

ζωή και το μέλλον τους, έχουν

την ωριμότητα να κατανοήσουν

τα βασικά χαρακτηριστικά της

περιόδου και απέναντι σε αυτήν

την πραγματικότητα έχουν τη

διάθεση να αγωνιστούν, να

παλέψουν και να διεκδικήσουν

αυτά που τους ανήκουν. Βάζουν

τον εαυτό τους μέσα στο πρό-

βλημα και αναζητούν λύσεις.

Και αυτές οι διεργασίες είναι

σίγουρο ότι δεν αναπτύσσονται

μόνο στα μυαλά κάποιων λίγων

πολιτικοποιημένων μαθητών.

Αφορούν το σύνολο του μαθητι-

κού πληθυσμού, το σύνολο του

μαθητικού κινήματος. Εξάλλου,

είναι αυτό το μαθητικό κίνημα

που συχνά μας αιφνιδιάζει ευχά-

ριστα όταν ξεχύνεται στους δρό-

μους με τη ζωντάνια και την

ευρηματικότητά του και εμπνέει

νέους αγώνες, πυροδοτεί με τη

σειρά του νέες αντιστάσεις.

Η χρονιά που ήδη ξεκίνησε

μας βρίσκει όλους αντιμέτωπους

με το βάρβαρο βάθεμα της επίθε-

σης. Τα σχολεία δεν θα μπορού-

σαν να μείνουν έξω από το χορό.

Ηδη η Διαμαντοπούλου έχει

προσδιορίσει χρονικά -κοντά

στον Οκτώβρη- την ανακοίνωση

των μέτρων για τη δευτεροβάθ-

μια εκπαίδευση και την εισαγω-

γή στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Ηδη έχει

ανάψει η συζήτηση για την ανά-

δειξη των ιδιωτικών κολεγίων σε

«μεταδευτεροβάθμια ιδρύματα»

που θα δίνουν δήθεν διέξοδο στη

νεολαία. Τα πολυπληθή τμήματα

στις σχολικές αίθουσες θα αρχί-

σουν να πνίγουν μαθητές και

εκπαιδευτικούς. Και όλοι μαζί,

όλος ο λαός, θα συνεχίσει να

έρχεται αντιμέτωπος με την επί-

θεση και τα μέτρα που επιβάλ-

λουν τα μνημόνια.

Η Μαθητική Αντίσταση έχει

ήδη δηλώσει τη θέλησή της να

συμβάλει με όλες της τις δυνάμεις

στην οικοδόμηση αντιστάσεων

στα σχολεία. Το φετινό camping

αποτέλεσε την ιδανική ευκαιρία

για να προετοιμαστούν οι συνα-

γωνιστές για τη νέα χρονιά και

να ρίξουν όλες τους τις δυνάμεις

στο πλευρό του λαού για την

ανατροπή της επίθεσης.

«Στης κρίσης τον καιρό», οι μαθητές προετοιμάζουν τους νέους αγώνες!

Για μια ακόμη χρονιά στο camping των ΑγωνιστικώνΚινήσεων οι μαθητές έδωσαν το ιδιαίτερο στίγμα τους.Ως συνδιοργανώτρια πλέον του camping, η ΜαθητικήΑντίσταση χρωμάτισε το χώρο και τη διοργάνωση μετη ζωντάνια της.

Ολοκληρώθηκε το 11ο Κάμπινγκτων Αγωνιστικών Κινήσεων στηνΠάρο, στην παραλία της Σάντα

Μαρία. Για 10 μέρες προσπαθήσαμε ναξεκουραστούμε, να γεμίσουμε μπατα-ρίες και να συγκροτήσουμε τις κατευ-θύνσεις πάλης για τη χρονιά που ξεκινά.

Η συμμετοχή των φοιτητών ήτανμαζική και από πολλές περιοχές τηςχώρας. Πολύτιμη και μαζικότατη ήτανκαι η συμμετοχή των μαθητών. Αλλωστεγια πρώτη φορά φέτος η Μαθητική Αντί-σταση συνδιοργάνωνε το Κάμπινγκ μαζίμε τις Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ-ΤΕΙ.

Η καλή λειτουργία των ομάδων, πουαποτελούν το κύτταρο των Κάμπινγκέπαιξε σπουδαίο ρόλο στην οργάνωσήτου και αποτελεί την αφορμή ώστε ναεξαχθούν πολύτιμα συμπεράσματα γιατην πολιτική λειτουργία και παρέμβασήμας στους μαζικούς χώρους.

Στις 10 ημέρες που διήρκεσε τοΚάμπινγκ οργανώθηκαν πολιτικές συζη-τήσεις και θεματικά εργαστήρια, εκδρο-μές σε γειτονικές περιοχές καθώς καιτουρνουά τάβλι, σκάκι και beach volley,γλέντια για να περνάμε ευχάριστα ταβράδια και φυσικά το θεατρικό έργο“Ιθάκη” που ανέβηκε από τους μαθητές.

Μαζική ήταν η συμμετοχή στη συζή-τηση για τα δημοκρατικά δικαιώματααπ’ την οποία βγήκαν πολύτιμα συμπε-ράσματα για τους τρόπους με τους οποί-ους το πολιτικό σύστημα μπορεί να χτυ-πήσει την αντίσταση των καταπιεζόμε-νων λαών, και τους στόχους της κρατι-κής καταστολής. Ακόμη δόθηκαν οι απα-ραίτητες νομικές συμβουλές ώστε ναμπορούμε με τον πιο συγκροτημένοτρόπο να υπερασπιστούμε τα δικαιώμα-τά μας, τόσο στους χώρους δουλειάςόσο και στις διαδηλώσεις.

Στην κεντρική συζήτηση για το νέοσχολείο μαθητές, φοιτητές και εργαζό-μενοι μοιράστηκαν εμπειρίες και προ-σπάθησαν με τον καλύτερο τρόπο ναπροσεγγίσουν την επίθεση στα μαθητικάδικαιώματα, την ταξικότητα μέσα καιέξω από το σχολείο και τα νέα μέτραπου αφορούν την πρωτοβάθμια και δευ-τεροβάθμια εκπαίδευση.

Σκοπός της τελευταίας συζήτησηςστο Κάμπινγκ που αφορούσε την κρίσησε σχέση με τη νεολαία ήταν να συγκρο-τηθούν οι Αγωνιστικές Κινήσεις επάνωστα ζητήματα της οικονομικής κρίσης,να διαλυθούν αυταπάτες και να καταρ-ριφθούν τα ψευτοδιλήμματα και τα αδιέ-ξοδα μπροστά στα οποία το ίδιο τοσύστημα μας φέρνει.

Στα πλαίσια του φετινού Κάμπινγκπραγματοποιήθηκαν και δύο θεματικάεργαστήρια. Το πρώτο είχε θέμα τον

αγώνα που διεξάγεται στην Ινδία ενά-ντια στον ιμπεριαλισμό και το δεύτεροτις αλλαγές στο εργασιακό και ασφαλι-στικό καθεστώς στα πλαίσια της οικονο-μικής κρίσης.

Θα ήταν σημαντική παράλειψη να μηναναφερθούμε στο πολιτιστικό κομμάτι τοοποίο εκτός του θεατρικού έργου περιε-λάμβανε ένα αφιέρωμα στο Ν. Καββαδίακαι ένα στο έργο του Β. Μαγιακόφσκι.

Από το φετινό Κάμπινγκ αναδείχθηκεέντονα η αναγκαιότητα, οι ΑγωνιστικέςΚινήσεις να διευρύνουν τον περίγυρότους, να απευθυνθούν με ακόμη περισ-σότερο θάρρος και τόλμη στη νεολαία.Να οργανώσουμε εστίες αντίστασηςμέσα στις σχολές ώστε να σταματήσουμετο χείμαρρο της επίθεσης, με κατεύθυν-ση το πανελλαδικό συντονιστικό τωνΑγωνιστικών Κινήσεων στις αρχές τουΟκτώβρη.

11ο Κάμπινγκ Αγωνιστικών Κινήσεων και Μαθητικής Αντίστασης

ΝΕΟΛΑΙΑ 15Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010 Προλεταριακή Σημαία

Νέα κομμάτια συμπληρώνο-

νται συνεχώς στο παζλ, που

συνθέτουν την εικόνα του

νέου αντιδραστικού κύματος που

προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης

εκπαιδευτικής αντιμεταρρύθμισης.

Ο λόγος για τη διάταξη εκείνη του

νομοσχεδίου της διά βίου μάθησης

που αναφέρεται στη «σύνδεση» των

ΙΕΚ και των κολεγίων με τα ΑΕΙ

και η οποία έτυχε μεγάλης και θετι-

κής προβολής από τα κατεστημένα

ΜΜΕ. Βέβαια, για μια ακόμη φορά

θα αποδειχθεί ότι η ικανότητα των

κρατούντων να κάνουν το μαύρο

άσπρο δεν μπορεί να διαρκέσει για

πολύν καιρό.

Η συγκεκριμένη διάταξη αναφέ-

ρει ότι: «Η σύνδεση προγραμμάτων

της μη τυπικής εκπαίδευσης με το

σύστημα της τυπικής εκπαίδευσης

γίνεται μέσω σπονδυλωτών και

πιστοποιημένων προγραμμάτων

μάθησης, τα οποία παρέχουν τη

δυνατότητα αναγνώρισης, άθροι-

σης και μεταφοράς πιστωτικών

μονάδων εκπαίδευσης από το ένα

σύστημα στο άλλο. Με τον όρο

σπονδυλωτό νοείται το πρόγραμμα

που είναι δομημένο υπό τη μορφή

ενοτήτων μαθησιακών αποτελεσμά-

των οι οποίες εκφράζονται αριθμη-

τικά με πιστωτικές μονάδες. Ανάλο-

γα με τις προδιαγραφές που θα

τεθούν από το Εθνικό Πλαίσιο

Προσόντων και την κείμενη νομο-

θεσία γύρω από τα προσόντα, το

άτομο θα μπορεί συσσωρεύοντας

τις απαιτούμενες μονάδες να απο-

κτά κάποιο προσόν ή να χρησιμο-

ποιεί τις πιστωτικές του μονάδες σε

άλλα μαθησιακά πλαίσια ή και σε

άλλα γεωγραφικά όρια» (υπογραμ-

μίσεις δικές μας).

Σε δημοσίευμά της μάλιστα

αρκετά διαφωτιστικό η «Ημερη-

σία» στις 4/9/2010 αναφέρει: «Σύμ-

φωνα με πληροφορίες, η σύνδεση

της μεταλυκειακής με την ανώτατη

εκπαίδευση θα μπορούσε να επιτευ-

χθεί σε ορίζοντα τουλάχιστον τριε-

τίας και εφόσον έχουν εκπληρωθεί

οι ακόλουθες πέντε προϋποθέσεις:

1. Να αλλάξει το σύστημα εισα-

γωγής στην ανώτατη εκπαίδευση.

Αυτό δεν μπορεί να γίνει νωρίτερα

από το 2013-14. Με το νέο σύστημα

θα καθιερωθεί Εθνικό Απολυτή-

ριο, ενώ τα ΑΕΙ -ΤΕΙ θα έχουν λόγο

για το προφίλ των εισακτέων τους

και τον αριθμό τους.

2. Να εξετασθεί νομοθετικά,

ίσως και συνταγματικά, εάν, στο

πλαίσιο του νέου συστήματος, τα

ΑΕΙ-ΤΕΙ έχουν τη δυνατότητα να

δέχονται ως φοιτητές απόφοιτους

μεταλυκειακής εκπαίδευσης σε

ποσοστό που, σύμφωνα με πληρο-

φορίες, δεν θα υπερβαίνει το 5%

επί του συνολικού αριθμού των

εισακτέων τους…

3. Να εφαρμοστούν στους

φορείς της μεταλυκειακής εκπαί-

δευσης δομημένα σπονδυλωτά προ-

γράμματα σπουδών τα οποία θα

βασίζονται στο σύστημα πιστωτι-

κών μονάδων επαγγελματικής

εκπαίδευσης και κατάρτισης

(ECVΕT). Σήμερα, τέτοια προ-

γράμματα λειτουργούν πιλοτικά σε

δύο ειδικότητες ΙΕΚ.

4. Να συγκροτηθεί το Εθνικό

Πλαίσιο Προσόντων και να ανα-

γνωριστούν οι τίτλοι σπουδών

μεταλυκειακής εκπαίδευσης από

τον αρμόδιο Εθνικό Οργανισμό

Πιστοποίησης Προσόντων. Οι δια-

δικασίες για τη συγκρότηση του

Εθνικού Πλαισίου Προσόντων βρί-

σκονται σε αρχικό στάδιο και φαί-

νεται πως η Ελλάδα θα εξαντλήσει

το χρονικό περιθώριο που έχει στη

διάθεσή της, βάσει της σχετικής

κοινοτικής σύστασης, μέχρι το

τέλος του 2012.

5. Να υπάρξει σύνδεση ανάμε-

σα στο σύστημα πιστωτικών μονά-

δων επαγγελματικής εκπαίδευσης

και κατάρτισης (ECVET) και το

σύστημα κατοχύρωσης διδακτικών

μονάδων (ECTS), το οποίο έχει

αναπτυχθεί στο πλαίσιο του προ-

γράμματος Erasmus για να διευκο-

λύνει την κινητικότητα των φοιτη-

τών ανώτατης εκπαίδευσης.

Μέχρι τώρα, δεν υπάρχει γενι-

κώς αποδεκτός σύνδεσμος μεταξύ

των συστημάτων ECTS και

ECVET. Ωστόσο, δεν αποκλείεται

η αρχή να γίνει από τη Γερμανία

όπου, αυτό το διάστημα, βρίσκεται

σε εξέλιξη σχετική συζήτηση...»

(υπογραμμίσεις δικές μας).

Από τα ίδια λοιπόν τα λεγόμενά

τους η διάταξη, όπως και όλο το

νομοσχέδιο της διά βίου μάθησης,

συνδέεται με τις αντιδραστικές

αλλαγές τόσο στη δευτεροβάθμια

όσο και στην τριτοβάθμια. Κατ’

αρχήν είναι στα σκαριά η σκλήρυν-

ση των όρων εισαγωγής στην τριτο-

βάθμια εκπαίδευση με κάθετη μείω-

ση των εισακτέων και για τους

οποίους θα έχουν λόγο τα τμήματα

των ΑΕΙ και των ΤΕΙ. Λόγο που

αφορά και τον αριθμό τους και τις

«προϋποθέσεις» που πρέπει να

εκπληρώνουν για να εισέλθουν στο

αντίστοιχο τμήμα. Οι δηλώσεις Δια-

μαντοπούλου στην πρόσφατη σύνο-

δο των πρυτάνεων για την εισαγω-

γή στην τριτοβάθμια είναι ενδεικτι-

κές για το τι ετοιμάζεται και σε

ποια κατεύθυνση.

Το δεύτερο που μπορεί να παρα-

τηρήσει κανείς είναι πως όσον

αφορά την πολυδιαφημιζόμενη

«γέφυρα», αυτή δεν θα αφορά

παρά ένα ποσοστό που δεν θα

ξεπερνά το 5%! Το υπουργείο Παι-

δείας και Διά Βίου Μάθησης πουλά

ψεύτικες ελπίδες σε όσους η εξετα-

στική κρησάρα και η μείωση των

εισακτέων θα πετάει έξω από τα

ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Από αυτήν την

άποψη, άνθρακες ο θησαυρός.

Από την άλλη, αυτό που μένει,

αυτό που επιδιώκεται να εμπεδωθεί

είναι η μετατροπή του κοινωνικού

δικαιώματος στις σπουδές σε εξατο-

μικευμένη «μαθησιακή» διαδρομή

συσσώρευσης πιστωτικών μονάδων

όπου ο καθένας είναι «άξιος της

μοίρας του». Σ’ αυτό το πλαίσιο

φιλοδοξούν να καταστεί αναπό-

φευκτη η επικράτηση ενός άγριου

ανταγωνισμού μεταξύ των νέων για

μια θέση στο… μισοσκόταδο. Σ’

αυτή την κατεύθυνση θέλουν να

συμβάλουν τα «δομημένα σπονδυ-

λωτά προγράμματα σπουδών», τα

οποία θα βασίζονται στο σύστημα

ECVET, και η προωθούμενη σύνδε-

σή του με το ECTS. Μάλιστα τέτοια

προγράμματα ή «πακέτα μαθημά-

των», όπως τα ονομάζουν οι κρά-

χτες της Μπολόνια, προωθούνται

και στα ίδια τα ΑΕΙ. Ετσι, μαζί με

το χρύσωμα του χαπιού στους

απορριπτόμενους από την τριτο-

βάθμια εκπαίδευση θα προωθείται

παράλληλα η διάλυση των ενιαίων

προγραμμάτων σπουδών στα ΑΕΙ

και ΤΕΙ, η κατάργηση των πτυχίων

και των επαγγελματικών δικαιωμά-

των που αντιστοιχούν σ’ αυτά. Γι’

αυτό και μια από τις προϋποθέσεις

που τίθενται για την ουσιαστική

εφαρμογή της διάταξης είναι η προ-

ώθηση του Εθνικού Πλαισίου

Επαγγελματικών Προσόντων, που

επίσης βρίσκεται στο ίδιο νομοσχέ-

διο.

Τέλος, είναι φανερή η διάσταση

της παρέμβασης της ΕΕ στην εκπαι-

δευτική δομή και λειτουργία του

εκπαιδευτικού συστήματος και για

χάρη των ιμπεριαλιστικών χωρών

που καθορίζουν την πορεία της.

Ωστε να χρησιμοποιηθεί απρόσκο-

πτα σ’ αυτό που επιτάσσουν οι ανά-

γκες τους στον ανταγωνισμό με τις

άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του

πλανήτη.

Τώρα επίσης μπορεί να διαπι-

στώσει ο κάθε νεολαίος ότι το

ευρωπαϊκό πρόγραμμα «Erasmus»

δεν φτιάχτηκε για να πάνε κάποιοι

φοιτητές διακοπές στις χώρες της

Ευρώπης. Αντίθετα, στους στόχους

του ήταν (και είναι) ο εξωραϊσμός

του χαρακτήρα της ΕΟΚ (σήμερα

ΕΕ) και η προώθηση της «κινητικό-

τητας»-ευελιξίας των νέων της

Ευρώπης στην «αγορά εργασίας»

(εμπέδωση των ελαστικών σχέσεων

εργασίας). Αυτό στην πορεία

συγκεκριμενοποιήθηκε στην προώ-

θηση της «συμβατότητας» των

ευρωπαϊκών εκπαιδευτικών

συστημάτων μέσω των πιστωτικών

μονάδων.

Στο μέτωπο της επίθεσης απένα-

ντι στο δικαίωμα της νεολαίας να

σπουδάζει και να εργάζεται με

αξιοπρέπεια προστίθενται συνεχώς

νέα πεδία μάχης. Για το φοιτητικό

και σπουδαστικό κίνημα και τη

μαθητική νεολαία ένας δρόμος

μένει. Η ανάπτυξη της μαζικής

πάλης, η οικοδόμηση Μετώπου

Αντίστασης στο πλευρό του λαού, η

προώθηση ενός Μετώπου Δικαιω-

μάτων για Σπουδές-Δουλειά-Ελευ-

θερίες κόντρα στον κοινωνικό και

εργασιακό μεσαίωνα που επιβάλ-

λουν κυβέρνηση–ΔΝΤ–ΕΕ και οι

συνοδοιπόροι τους.

Το παζλ της αντιδραστικής επίθεσης στηνεολαία συνεχώς συμπληρώνεται

«Γέφυρες» μεταξύ ΙΕΚ, κολεγίων και ΑΕΙ

Θα έλεγε κανείς πως είμαστε η γενιά πουμπαίνει στα πανεπιστήμια χωρίς πολλάνα περιμένει, πιθανότατα χωρίς να έχει

επιλέξει τη σχολή με βάση το αντικείμενο πουαγαπά, αλλά με γνώμονα την αγωνία για μελ-λοντική εύρεση εργασίας σε ένα τοπίο που δια-μορφώνεται, με τεράστια ταχύτητα, όλο και πιοαφιλόξενο για έναν νέο και τα όνειρά του.

Ηδη μέσα στη χρονιά που πέρασε είδαμε τηνκαθημερινότητα να δυσκολεύει. Τους γονείςμας να χάνουν ένα μέρος του μισθού ή τηςσύνταξής τους, να δυσκολεύονται να τα βγά-λουν πέρα με τη φορολογία που καλπάζει,άλλοι ίσως έχασαν τη δουλειά τους και κάποιοιπου ως τώρα στάθηκαν πιο τυχεροί φοβούνταιγια τα νέα μέτρα που θα ξημερώσουν αύριο.

Πολλά πράγματα που θεωρούσαμε δεδομέναδεν είναι πλέον. Κατακτήσεις και δικαιώματαπαλαιότερων γενιών ξεριζώνονται με τη δικαιο-λογία της κρίσης. Η δημόσια και δωρεάν Παι-δεία σταδιακά διαλύεται, αφού όλο και περισ-σότεροι νέοι μετά το σχολείο είτε αποκλείονταιαπό την Τρίτη βαθμίδα και βγαίνουν στην ανα-ζήτηση εργασίας είτε αναγκάζονται να καταφύ-γουν σε κάποιο κολλέγιο. Αλλά και όσοι κατα-φέραμε να μπούμε στα δημόσια εκπαιδευτήριαβλέπουμε τις παροχές να περιορίζονται (σίτιση,στέγαση, δωρεάν βιβλία), τις σπουδές μας ναδυσκολεύουν με τα ακόμα χαμηλότερα όρια δια-γραφών, τον περιορισμό των εξεταστικώνπεριόδων, τις υποχρεωτικές παρακολουθήσειςμαθημάτων και πολλά ακόμη που αναμένονταικαι που -ως εφαρμογή της συνθήκης της Μπο-λόνια- είναι στα άμεσα σχέδια του ΥπουργείουΠαιδείας να μας τα σερβίρει από φέτος.

Το πτυχίο του πανεπιστημίου δε σημαίνει πιασίγουρη δουλειά, όπως είχαμε μάθει από τουςγονείς μας. Στην πραγματικότητα, αποφοιτώ-ντας από το πανεπιστήμιο δε θα πάρουμε «πτυ-χίο» όπως το γνωρίζαμε ως τώρα, αλλά ένασύνολο «πόντων» που θα αναγράφονται σε ένανατομικό φάκελο και που θα πρέπει να φροντί-σουμε να συλλέγουμε για όλη την υπόλοιπηεργασιακή μας ζωή, αν θέλουμε να ανταπεξέλ-θουμε στον ανταγωνισμό (να ποια είναι η λεγό-μενη «δια βίου μάθηση»). Ως εργαζόμενοι αύριοδε θα δουλεύουμε πια 8ωρο, άλλα για όσο απο-φασίσει πως μας χρειάζεται ο εργοδότης. Δε θαέχουμε σταθερή δουλειά, αλλά κάθε λίγουςμήνες που θα λήγει το συμβόλαιο εργασίας μας(«ευελιξία» το λένε) θα ξεκινούμε από το μηδέν.Και φυσικά, είναι ένα στοίχημα, το αν θα κατα-φέρουμε να πάρουμε σύνταξη και σε ποια ηλικία.

Ολα αυτά δεν είναι καθόλου μακρινά…Η χώρα μας έχει μπει στο Διεθνές Νομισμα-

τικό Ταμείο, άγεται και φέρεται σύμφωνα μετις προσταγές των ξένων ιμπεριαλιστών, Αμε-ρικάνων και Ευρωπαίων, που βλέπουν έναθαυμάσιο πεδίο εκμετάλλευσης και κερδοφο-ρίας μπροστά τους. Με τον εκβιασμό του χρέ-ους εξαναγκάζουν έναν ολόκληρο λαό να υπο-θηκεύσει το μέλλον το δικό του και των παι-διών του και να επιστρέψει δεκαετίες πίσω. Μετην αμέριστη συνεργασία των ντόπιων κυβερ-νήσεων τόσα χρόνια εξαγοράζουν γη και δημό-σιες υπηρεσίες, εγκαθιστούν πολεμικές βάσεις,αρμέγουν το λαό και εξαρτούν βαθύτερα τηχώρα. Αλήθεια λοιπόν, ας αναρωτηθούμε,ποιος χρωστάει σε ποιον; Και δεν πρόκειταιγια ένα Ελληνικό φαινόμενο. Μια σειρά απόχώρες μπαίνουν στο στόχαστρο, μια σειρά απόλαοί περιμένουν να συντριβούν στις μυλόπε-τρες της παγκόσμιας κρίσης…

Απέναντι σε όλα αυτά, ένα πράγμα πρέπεινα μας είναι ξεκάθαρο: τα λαϊκά δικαιώματακαι οι κατακτήσεις ποτέ στην ιστορία δε χαρί-στηκαν, αλλά κερδήθηκαν με αγώνες. Σε αυτήτην ιστορική συγκυρία, που επιχειρούν να μαςγυρίσουν σε κοινωνικό και εργασιακό μεσαίω-να, η νεολαία δεν πρέπει να σκύψει το κεφάλι,αλλά να βγει μπροστά και στο πλευρό του λαούνα ορθώσει αντίσταση. Δεν υπάρχει άλλη διέ-ξοδος για τη γενιά μας…

συνέχεια στη σελίδα 23

Κάτι τρέχει στην κοινωνία γύρω μας!

ΔΙΕΘΝΗ16 Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010Προλεταριακή Σημαία

Σε δύο κατευθύνσεις αναγκάστηκε να σπάσειη μεγάλη συγκέντρωση στην πλατεία τηςΔημοκρατίας στο Παρίσι για να καταφέρει να

διαδηλώσει, εξαιτίας της μεγάλης πυκνότητας τωναπεργών που συμμετείχαν στην πανεθνική απερ-γία την Τρίτη 7 του Σεπτέμβρη. Η κατά γενική ομο-λογία μεγάλη συμμετοχή στις απεργιακές συγκε-ντρώσεις που έγιναν σε όλη τη χώρα, που κατά τασυνδικάτα ξεπέρασε τα δυόμισι εκατομμύρια, υπο-γράμμισε την οργή της μεγάλης πλειοψηφίας τωνΓάλλων για τις επιχειρούμενες αλλαγές στο ασφα-λιστικό από την κυβέρνηση Σαρκοζί, σε μια περίο-

δο που η οικονομική κρίση δοκιμάζει τα εργατικάνοικοκυριά. Σύμφωνα με τον γαλλικό Τύπο, οισυγκεντρώσεις στην πρωτεύουσα αλλά και στηΜασσαλία, στην Τουλούζη και στη Λιλ ήτανδιπλάσιες από τις αυτές της Ημέρας Δράσης στις24 του περασμένου Ιούνη.

Στις πολύχρωμες διαδηλώσεις, άνθρωποι κάθεηλικίας, από μικρά παιδιά ως υπερήλικες, κραδαί-νοντας αρκετοί το σύνθημα-λογοπαίγνιο πουτύπωσε ολοσέλιδα η «Ουμανιτέ», «Je lutte desclasses», δηλαδή συμμετέχω στην πάλη των τάξε-ων, έδειξαν πως στην καρδιά της Ευρώπης, τηνώρα της μεγάλης αντιδραστικής-αντικοινωνικήςθύελλας, η αντίσταση παραμένει ισχυρή. Η εξορι-σμένη από την αστική προπαγάνδα και την κυρίαρ-χη ιδεολογία ταξική πάλη επανέρχεται ελπιδοφόρασε μια κρίσιμη στιγμή για την τροπή που θαπάρουν οι εξελίξεις σε όλη την Ευρωπαϊκή Ενωση,δηλαδή την ώρα που το κεφάλαιο και οι κυβερνή-

σεις του επιχειρούν να εγκαθιδρύσουν έναν κανο-νικό εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα.

Η κυβέρνηση Σαρκοζί, αν και μουδιασμένη απότη μεγάλη αντίδραση, δηλώνει αποφασισμένη ναπεράσει το νόμο στην Εθνοσυνέλευση που προβλέ-πει την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης γιαδύο χρόνια, χρησιμοποιώντας την τρομοκρατίατων ελλειμμάτων. Τα συνδικάτα, αναθαρρημένααπό την επιτυχία της απεργίας, σχεδιάζουν να τηνεπαναλάβουν τις επόμενες ημέρες. Ανεξάρτητααπό την έκβαση της αναμέτρησης, ένα είναι σίγου-ρο. Το επόμενο διάστημα στη Γαλλία αλλά και σεόλη την Ευρώπη η πάλη των τάξεων θα αναπτυχθείκαι θα κορυφωθεί. Το ερώτημα συνεχίζει να βρί-σκεται στο αν θα αναγεννηθούν, στο βαθμό πουαπαιτούν οι συνθήκες, και οι δυνάμεις της Αριστε-ράς για να ανταποκριθούν στις ανάγκες αυτής τηςιστορικής αναμέτρησης των ταξικών δυνάμεωνπου ήδη εκτυλίσσεται.

Μήνυμα προς πολλές κατευθύνσεις

Σκληρά μέτρα λιτότητας

για την εξοικονόμηση 82

δισεκατομμυρίων ευρώ

μέχρι το 2014 υιοθέτησε χθες το

υπουργικό συμβούλιο της κυβέρ-

νησης Μέρκελ!

Ως επίσημη και αληθοφανής

αιτιολόγηση από τον κυβερνητι-

κό συνασπισμό για τη λήψη

αυτών των μέτρων λιτότητας, τα

οποία θεωρούνται από τα σκλη-

ρότερα της μεταπολεμικής περιό-

δου, προβάλλεται η προσπάθεια

να εξυγιανθεί η δημοσιονομική

κατάσταση της χώρας, παρ' ότι η

γερμανική οικονομία εμφανίζει

ρεκόρ ρυθμού ανάπτυξης (2,2%)

και τα φορολογικά έσοδα έχουν

αυξηθεί!

Η Μέρκελ επικαλείται το

διπλασιασμό του ελλείμματος του

ομοσπονδιακού γερμανικού κρά-

τους για το πρώτο ήμισυ του

έτους σε σύγκριση με την αντί-

στοιχη περσινή περίοδο. Το γερ-

μανικό δημόσιο έλλειμμα αυξήθη-

κε από 18,7 δισ. ευρώ πέρσι σε

42,8 δισ. Φέτος. Βέβαια φέτος το

δημόσιο έλλειμμα της Γερμανίας

θα φτάσει μόλις στο 3,5% του

ΑΕΠ, όταν για τη Βρετανία είναι

11,5%, την Ισπανία 9,4% και τη

Γαλλία (7,8%). Ασχετα αν, κατά

την άποψη πολλών οικονομολό-

γων του καπιταλιστικού συστή-

ματος, ο συνεχής εστιασμός των

κυβερνήσεων στο τεχνητό νούμε-

ρο μείωσης του ελλείμματος στο

3% του ΑΕΠ και «οι άνευ σχεδια-

σμού περικοπές δημόσιων επενδύ-

σεων που δείχνουν υψηλές αποδό-

σεις μόνο και μόνο για να είναι η

εικόνα του ελλείμματος καλύτε-

ρη» είναι μια ανοησία. Στο ζήτημα

αυτό, ωστόσο, όπως φαίνεται,

είναι άλλο πράγμα το έλλειμμα

της Γερμανίας και τελείως άλλο

των άλλων χωρών της ευρωζώνης,

ιδιαίτερα του λεγόμενου νότου,

όπως είναι και η χώρα μας.

Τι περισσότερο σημαίνει λοι-

πόν η κίνηση αυτή της γερμανικής

κυβέρνησης στη συγκεκριμένη

περίοδο; Οπως δήλωσε ο υπουρ-

γός Οικονομικών της Γερμανίας,

Σόιμπλε, «το μήνυμά μας είναι ότι

συνεισφέρουμε, δεν είμαστε αλα-

ζόνες ούτε προσπαθούμε να

δώσουμε κάποιο μάθημα. Στηρί-

ζουμε το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Δείχνουμε ότι στη Γερμανία ανά-

πτυξη και μείωση του ελλείμμα-

τος είναι εφικτή» ή ότι δεδομένης

της συγκυρίας και το όποιων πλε-

ονεκτημάτων διέθετε σε αυτή

φάση η Γερμανία επιδιώκει να

μετατρέψει σε όπλο υπέρ της γερ-

μανικής κεφαλαιοκρατίας τη χαο-

τική κατάσταση που διαμορφώ-

νεται σε πολλές χώρες της ευρω-

ζώνης και ιδιαίτερα απέναντι

στις ιμπεριαλιστικές, όπως η Γαλ-

λία και η Βρετανία;

Είναι γνωστό άλλωστε πως,

μόλις λίγους μήνες πριν και

συγκεκριμένα στη σύνοδο του

G20, η Μέρκελ υποστήριξε ανοι-

κτά κάποια αιρετικά πράγματα

προς εφαρμογή από όλες τις οικο-

νομίες της «Δύσης». Υποστήριξε

τη λήψη επεκτατικών δημοσιονο-

μικών μέτρων για τις χώρες που

μπορούσαν να τα αντέξουν, την

αποχή από δημοσιονομικά μέτρα

για τις χώρες που ήδη επιβαρύνο-

νταν με υψηλό χρέος και τη λιτό-

τητα για όλους στη συνέχεια, ή

πάντως τον προσεκτικό έλεγχο

των δημοσίων δαπανών με σκοπό

το άνοιγμα του δρόμου για την

οικονομική ανάπτυξη. Το «δόγμα

Μέρκελ», που συνοψίζεται στη

φράση «δημοσιονομική πειθαρ-

χία = ανάπτυξη», και οι προτά-

σεις που το συνόδευσαν θεωρήθη-

καν από τη γαλλική και την αμε-

ρικανική κυβέρνηση πολύ επικίν-

δυνες. Τώρα όμως που η Γερμανία

καταγράφει εκπληκτικά νούμερα

ανάπτυξης –που ισοδυναμούν με

ρυθμό ανάπτυξης 9% σε ετήσια

βάση– οι Αμερικανοί και οι

Ευρωπαίοι που της ασκούσαν

κριτική φαίνεται να έχουν μείνει

χωρίς (οικονομικά) επιχειρήματα.

Βέβαια, υπάρχουν τα

πολιτικά/στρατηγικά τέτοια,

αλλά αυτά είναι για την ώρα σε

άλλο πλάνο.

Η καγκελάριος Μέρκελ είχε

παρουσιάσει το πρόγραμμα λιτό-

τητας που υιοθετήθηκε πρόσφατα

από τις αρχές Ιουνίου. Τότε είχε

επικριθεί έντονα τόσο μέσα στη

Γερμανία όσο και έξω για τις εν

δυνάμει αρνητικές επιπτώσεις

που θα είχε στην οικο-

νομική ανάκαμψη.

Ομως «αυτή η συζή-

τηση σταμάτησε», δια-

βεβαίωσε σε μια πρό-

σφατη συνέντευξη

Τύπου ο υπουργός

Οικονομικών, Σόιμπλε,

προσθέτοντας ότι η

ανάκαμψη των δημό-

σιων οικονομικών είναι

«απαραίτητη προϋπό-

θεση για μια διαρκή

οικονομική ανάπτυξη».

Σε τι συνίσταται λοιπόν αυτό

το πακέτο μέτρων λιτότητας που

χαρακτηρίστηκε μάλιστα από

πολλούς ως το σκληρότερο μετα-

πολεμικά;

Το κύριο και ουσιαστικό του

μέρος αφορά το λεγόμενο «κοινω-

νικό κράτος». Πλήττονται περισ-

σότερο οι άνεργοι (παλιοί και

νέοι) και γενικότερα όσοι στηρί-

ζονται στις κοινωνικές παροχές

για να ζήσουν. Στους ανέργους

προβλέπονται περικοπές μεγάλου

μέρους των επιδομάτων ανεργίας,

αλλά και άλλων παροχών, ενώ

στο στόχαστρο της δημοσιονομι-

κής πολιτικής μπαίνουν και όσοι

ζουν αποκλειστικά από την κοι-

νωνική βοήθεια, αφού, όπως ανα-

κοινώθηκε, δεν θα τους πληρώνο-

νται συνταξιοδοτικές εισφορές.

Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και

η μείωση των επιδομάτων ανα-

τροφής τέκνων σε όσους εργάζο-

νται και η πλήρης περικοπή του

εν λόγω επιδόματος σε όσους

ζουν αποκλειστικά από κοινωνι-

κά επιδόματα! Ακολουθούν οι

λεγόμενοι «πράσινοι φόροι» που

αφορούν τους αγρότες, τη φορο-

λόγηση των αεροπορικών εισιτη-

ρίων και των εταιριών προμήθει-

ας πυρηνικής ενέργειας. Από

αυτές τις «πράσινες» ρυθμίσεις

και σε σχέση με το 1 δισ. που προ-

ϋπολογίζονται φαίνεται πως οι

αγρότες (ή κάποιοι αγρότες) θα

πρέπει να καλύψουν το μεγαλύτε-

ρο μέρος. Για το φόρο στα αερο-

πορικά εισιτήρια η γερμανική

κυβέρνηση δείχνει να ξανασυζη-

τά τα αρχικά ποσά που αποφάσι-

σε κάτω από τις αντιδράσεις των

αεροπορικών εταιρειών. Οσο για

το φόρο στην πυρηνική ενέργεια,

πήρε αναβολή για ένα μήνα και

ίσως επ' αόριστον. Αλλωστε,

όπως έγινε γνωστό, οι διαφωνίες

μεταξύ των μελών του υπουργι-

κού συμβουλίου κυρίως αφορού-

σαν την επιβολή φόρου στις εται-

ρείες προμήθειας πυρηνικής ενέρ-

γειας και τη φορολόγηση των

αεροπορικών εισιτηρίων των

πτήσεων από τη Γερμανία.

Ο φετινός λοιπόν προϋπολογι-

σμός με βάση αυτό το πακέτο που

προωθεί η κυβέρνηση Μέρκελ

προβλέπει εξοικονόμηση 11 δισ. Η

συνέχεια ωστόσο προβλέπεται

ακόμη σκληρότερη με τις περικο-

πές που θα υπάρξουν τα επόμενα

τρία χρόνια. Εσοδα περίπου 17,1

δισεκατομμύρια ευρώ το 2012,

περίπου 25,7 δισεκατομμύρια

ευρώ το 2013 και 32,4 δισεκατομ-

μύρια ευρώ το 2014.

Στο δημόσιο τομέα καταργού-

νται 15.000 θέσεις δημοσίων

υπαλλήλων μέχρι το 2014. Επι-

πλέον οι δημόσιοι υπάλληλοι θα

υποστούν το 2011 μείωση των

αποδοχών κατά 2,5%, καθώς δεν

θα τους δοθεί η προβλεπόμενη

αύξηση του επιδόματος Χριστου-

γέννων. Περικόπτονται δραστικά

ή καταργούνται τα επιδόματα για

τους ανέργους που μεταπίπτουν

στην κοινωνική πρόνοια (χάρτης

VΙ). Υπολογίζεται ότι σήμερα 2,2

εκατ. ζουν από αυτό το κοινωνι-

κό βοήθημα.

Η άλλη όψη του ίδιου νομί-

σματος δείχνει ίσως και τους

πραγματικούς στόχους του γερ-

μανικού κεφαλαίου. Παρά το

γεγονός ότι πλήθος «εμπεριστα-

τωμένων» οικονομικών αναλύσε-

ων πως η γερμανική ανάπτυξη

και η ανάλογη ισχύς βασίζεται

στις εξαγωγές και ότι αυτή θα

επιβραδυνθεί σημαντικά αν η

ανάκαμψη στις άλλες περιοχές

της Ευρώπης και της Αμερικής

καθυστερήσει, η Μέρκελ επιμένει.

Είναι ωστόσο γεγονός πως η

γερμανική κεφαλαιοκρατία, στη

διετία αυτή της οικονομικής κρί-

σης, ευνοήθηκε όσο καμία άλλη

της Ευρωζώνης από την υποτίμη-

ση του ευρώ και την εκτόξευση

των εξαγωγών της. Επιασε ρυθμό

2,2% στο β' τρίμηνο του 2010, που

θεωρείται και ο υψηλότερος των

τελευταίων 20 ετών. Αυτή η επί-

δοση οδήγησε τις αποδόσεις των

δεκαετών γερμανικών ομολόγων

και το κόστος δανεισμού της Γερ-

μανίας σε ιστορικά χαμηλά επίπε-

δα και κάνει την Bundesbank και

το γερμανικό εμπορικό-βιομηχα-

νικό επιμελητήριο να μιλούν

πλέον για ανάπτυξη μεγαλύτερη

του 3% φέτος στη Γερμανία!

Από την άλλη πλευρά, όμως,

βρίσκεται η χρεωμένη περιφέρεια

της Ευρωζώνης, που στραγγαλίζε-

ται στην οικονομική στασιμότη-

τα, την αύξηση της ανεργίας και

το συνεχή φόβο μιας αύξησης του

κόστους δανεισμού της στις αγο-

ρές χρήματος. Και δεν είναι μόνο

οι περιφερειακές χώρες όπως η

Ελλάδα και η Ιρλανδία σήμερα,

και σε μια επόμενη φάση Πορτο-

γαλία και ίσως Ισπανία. Είναι η

Ιταλία και η Γαλλία που βλέπουν

με ανησυχία τη δική τους καθυ-

στέρηση, που κάνει ακόμα πιο

ενοχλητική τη γερμανική επέλαση.

Αν η Γαλλία συνεχίσει να

παραπαίει, το χάσμα ανάμεσα

στις δύο χώρες που βρίσκονται

στην καρδιά του ευρωπαϊκού

σχεδίου θα διευρυνθεί. Αν πάμε

σε διπλή ύφεση, οι πιέσεις σε

ΠΡΟΒΟΛΕΣ

Η πάλη των τάξεων

Γερμανία: Το πακέτο λιτότητας της Μέρκελ

4

ΔΙΕΘΝΗ 17Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010 Προλεταριακή Σημαία

Εδώ και ένα μήνα, στα

έγκατα της ερήμου

Ατακάμα, σε βάθος

700 μέτρων εκτυλίσσεται, σε

ζωντανή πλέον μετάδοση στην

παγκόσμια κοινή γνώμη, ένα

σύγχρονο ανθρώπινο έπος.

Τριάντα δύο Χιλιάνοι και

ένας Βολιβιάνος, μεταλλωρύ-

χοι, παγιδευμένοι από τις 5

του Αυγούστου στο ορυχείο

χαλκού του Σαν Χοσέ ύστερα

από δύο μεγάλες καταρρεύσεις

στις στοές, αγωνίζονται να

επιβιώσουν δίνοντας μάχη με

το χρόνο και με τα ακρότατα

όρια των ανθρώπινων αντο-

χών. Στριμωγμένοι σε ένα

καταφύγιο 50 τετραγωνικών

μέτρων και έχοντας μια διαθέ-

σιμη στοά μήκους περίπου 1

χιλιομέτρου για να κινούνται.

Χωρισμένοι σε τρεις οργανω-

μένες ομάδες, αξιοποιώντας

κάθε σπιθαμή ελεύθερου

χώρου, κάθε κομμάτι φρέσκου

αέρα και ποσότητα νερού,

κάθε μερίδα τροφής και εφο-

δίων που παίρνουν κυριολε-

κτικά με το σταγονόμετρο,

γράφουν καθημερινά μια ηρω-

ική και συγκινητική ιστορία

αλληλεγγύης, αυτοπειθαρχίας,

οργάνωσης, συλλογικής δρά-

σης και αποφασιστικότητας,

τέτοια που μόνο εργάτες μπο-

ρούν να πραγματοποιήσουν.

Εργάτες που έχουν μάθει από

τη μικρή ηλικία να δουλεύουν

από κοινού, να συνδυάζουν

την προσπάθεια, να αξιοποι-

ούν συνθετικά τη δύναμη του

σώματος και του μυαλού σε

συνθήκες ακραίες και επικίν-

δυνες. Εργάτες που άντεξαν

για δύο εβδομάδες χωρίς επι-

κοινωνία και μόνο με την ελπί-

δα, αφότου παγιδεύτηκαν, και

τώρα δίνουν μαθήματα της

ανθρώπινης δύναμης για επι-

βίωση με αξιοπρέπεια και

αισιοδοξία. Εργάτες που με

αντίτιμο ένα μεροκάματο επι-

βίωσης γι' αυτούς και τις οικο-

γένειές τους παράγουν καθη-

μερινά υπερπολλαπλάσιο

πλούτο για τα αφεντικά, τους

κηφήνες–κεφαλαιοκράτες, τις

αρπακτικές πολυεθνικές και

κάθε κοινωνικό παράσιτο που

απομυζά και την τελευταία

ικμάδα της δύναμης του σώμα-

τος και του μυαλού τους.

Οι τριάντα τρεις μεταλλω-

ρύχοι θα έμπαιναν στους ατε-

λείωτους καταλόγους των

σκοτωμένων-δολοφονημένων

εργατών στα ορυχεία, με συνο-

πτικές και ανώνυμες διαδικα-

σίες, όπως συμβαίνει σχεδόν

παντού στον κόσμο, αν δεν

είχαν την τύχη όχι μόνο να μεί-

νουν ζωντανοί στις βαθιές

στοές αλλά και να καταφέ-

ρουν να επικοινωνήσουν με

την επιφάνεια. Από τη στιγμή

εκείνη, όταν έστειλαν το

πρώτο μήνυμα ζωής, άρχισε η

περιπέτεια απεγκλωβισμού

τους, ο οποίος από μόνος του,

ανεξάρτητα από την έκβασή

του, θα αποτελεί μια επιπλέον

υπεράνθρωπη και συγκλονι-

στική μάχη. Μια μάχη που ήδη

έχει συνεγείρει, αληθινά και

όχι υποκριτικά, όλη τη χιλιάνι-

κη εργαζόμενη κοινωνία αλλά

και εκατομμύρια εκατομμυ-

ρίων ανθρώπων σε όλο τον

κόσμο.

Τα στοιχεία που αποκαλύ-

φθηκαν αναφορικά με το

λεγόμενο ατύχημα στο ορυχείο

Σαν Χοσέ στο Κοπιάπο, της

εταιρίας San Esteban Primera,

δεν συνιστούν καμιά πρωτο-

τυπία. Το ορυχείο, που έκλεισε

το 2007 ύστερα από μια περίο-

δο συχνών ατυχημάτων και

επειδή θεωρήθηκε επικίνδυνο,

ξανάνοιξε το 2008 με την

κυβερνητική ανοχή και έκτοτε

λειτουργούσε πυρετωδώς

δίχως τα στοιχειώδη μέτρα

ασφάλειας. Ακόμη και αυτή η

έξοδος κινδύνου που θεωρεί-

ται απαραίτητη δεν είχε

σκάλα, με αποτέλεσμα η κατο-

λίσθηση να παγιδέψει όλη τη

βάρδια που βρισκόταν εκείνη

την ώρα στο βάθος του ορυχεί-

ου, όπως κατήγγειλαν οι

μεταλλωρύχοι. Παγιδευμένη η

Χιλή για δεκαετίες σε ένα

άγριο και μανιακό μοντέλο

ακραιφνώς νεοφιλελεύθερων

πολιτικών που ξεκίνησε η

στρατιωτική χούντα και συνέ-

χισαν στην ουσία και οι μετέ-

πειτα κυβερνήσεις, δημιούργη-

σε ένα τοπίο πλήρους ασυδο-

σίας των αφεντικών και των

πολυεθνικών. Ηταν επόμενο

αυτό να επηρεάσει και την

κατάσταση στα ορυχεία,

κλάδο που αποτελεί ιστορικά

έναν από τους σημαντικότε-

ρους πυλώνες της οικονομίας

της χώρας, αποφέροντας το

1/3 των εσόδων της από τις

εξαγωγές. Για μια τεράστια

περιοχή όπως το βόρειο τμήμα

της χώρας στην περιφέρεια της

Ατακάμα, με περισσότερα από

800 ορυχεία, η Sernageomin, ο

κρατικός φορέας αδειοδότη-

σης και ελέγχου, έχει τρεις (!)

επιθεωρητές για το σύνολο της

χώρας των 4.500 ορυχείων, 16

ελεγκτές ασφαλείας (!), εξαι-

τίας των μακροχρόνιων περι-

κοπών στις κρατικές δαπάνες.

Η κυβέρνηση του δεξιού

μεγιστάνα προέδρου Miguel

Juan Sebastián Piñera, σε

συνεργασία με τα καθεστωτι-

κά ΜΜΕ, ενώ κανονικά είναι

υπόλογη για το δράμα των

μεταλλωρύχων μαζί με την

εργοδοσία, άρπαξε την ευκαι-

ρία και προσπαθεί να εκμε-

ταλλευτεί αισχρά την επιχεί-

ρηση διάσωσης και τα αισθή-

ματα των χιλιανών εργαζόμε-

νων. Προσπαθεί να μετατρέ-

ψει το γεγονός σε εθνικό ριά-

λιτι, να κρυφτεί πίσω από τις

εκκλήσεις για εθνική ενότητα

και να παρουσιαστεί σαν

αρωγός και συμπαραστάτης

των μεταλλωρύχων. Την ίδια

στιγμή φυσικά σε άλλα κοινω-

νικά μέτωπα, με πρώτο αυτό

του κινήματος των ιθαγενών

Μαπούτσε και των πολιτικών

κρατούμενων, συνεχίζει να

ασκεί μια κανονική φασιστι-

κή πολιτική καταστολής.

Αλλά και απέναντι στους

παγιδευμένους μεταλλωρύ-

χους η στάση της είναι κυνική,

λογοκρίνοντας την επικοινω-

νία τους και προσπαθώντας

να συγκαλύψει, στο όνομα

της επιτυχίας της επιχείρησης

διάσωσης, τις ευθύνες των

εργοδοτών και τη δίκαια

οργή των οικογενειών τους.

Διαβάζοντας τα βιογραφι-

κά στοιχεία των 33 παγιδευμέ-

νων μεταλλωρύχων διαπιστώ-

νει κανείς πως ορισμένοι από

αυτούς έσπευσαν να πιάσουν

δουλειά στο επικίνδυνο ορυ-

χείο, το τελευταίο διάστημα,

ερχόμενοι από τις περιοχές

που χτυπήθηκαν από το μεγά-

λο σεισμό των 8,8 Ρίχτερ τον

περασμένο Φλεβάρη στην

κεντρική Χιλή. Ο ισχυρός σει-

σμός αποτέλειωσε οικονομικά

αρκετές περιοχές και δημιούρ-

γησε νέες στρατιές απεγνωσμέ-

νων ανέργων. Εμβληματική

μορφή ανάμεσά τους ο Μάριο

Γκόμεζ, 63 χρόνων, ο μεγαλύ-

τερος σε ηλικία ανάμεσα στους

33, που δουλεύει από 12 χρο-

νών στα ορυχεία. Ο Γκόμεζ,

που σκεφτόταν να πάρει

σύνταξη τον ερχόμενο Νοέμ-

βρη, ήταν αυτός που έγραψε

το "Estamos bien en el Refugio

los 33», το πρώτο μήνυμα ζωής

στον επάνω κόσμο.

Είναι περιττό, νομίζω, να

υπογραμμίσω πως όλοι μας

παρακολουθούμε με συγκίνη-

ση και αγωνία την προσπά-

θεια απεγκλωβισμού, που οι

ειδικοί εκτιμούν πως θα κρα-

τήσει πολλές ακόμη ημέρες,

και τη μάχη για επιβίωση που

δίνουν οι 33 μεταλλωρύχοι.

Οπως επίσης και την επίμονη

και αισιόδοξη στάση των συγ-

γενών τους που έχουν κατα-

σκηνώσει στη γύρω περιοχή

του ορυχείου, περιμένοντας

τη στιγμή που το μεταλλικό

κουτί θα ανεβάσει και τον

τελευταίο στην επιφάνεια.

Γιατί ξέρουμε πως αυτοί που

θα γιορτάσουν αληθινά, λες

και θα πρόκειται για δικούς

τους ανθρώπους, θα είναι τα

πολλά, παρά πολλά εκατομ-

μύρια εργατών στον κόσμο

που ξέρουν πολύ καλά το

γιατί και το πώς τα ταξικά

αδέρφια τους παγιδεύτηκαν

στα σπλάχνα της Ατακάμα.

Fuerza, hermanos mineros!*

βάρος των περιφερειακών χωρών

θα ενταθούν και ανάλογα θα

εμφανιστούν εκ νέου πιέσεις στο

ενιαίο νόμισμα. Σε κάθε περίπτω-

ση δεν είναι καθόλου ξεκάθαρο

πώς θα λειτουργήσουν οι μηχανι-

σμοί στήριξης που πρόσφατα

δημιουργήθηκαν και ποια θα ήταν

η νέα αντίδραση της Γερμανίας.

Σίγουρα θα αυξηθούν οι φωνές

στη Γερμανία που θα απαιτούν

μια μικρότερη Ευρωζώνη.

Αλλά σήμερα η γερμανίδα

καγκελάριος βρίσκεται σε θέση

ισχύος και μοιάζει δικαιωμένη.

Και στην επόμενη σύνοδο κορυ-

φής θα προσπαθήσει να θέσει

περισσότερο επιτακτικά υπό

αυστηρό έλεγχο τους προϋπολογι-

σμούς των κρατών-μελών της ΕΕ.

Με τη στρατηγική γύρω από τους

μισθούς, τις συντάξεις, αλλά και

γενικότερα στις λεγόμενες «κοινω-

νικές παροχές» που επιβάλλει

σήμερα η Γερμανία φαίνεται να

παίζει έναν ιδιόρρυθμο ηγετικό

ρόλο στην Ευρώπη.

Και η Γαλλία; Το ευρώ, το

κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, ήταν

μια γεωπολιτική περισσότερο

παρά οικονομική συμφωνία μετα-

ξύ Γαλλίας και Γερμανίας. Ο γενι-

κός του σχεδιασμός απέβλεπε στην

ολική επαναφορά της ενιαίας

πλέον Γερμανίας στη Δυτική

Ευρώπη και στη νέα πορεία της

μετα-κομμουνιστικής εποχής.

Αλλά αυτά τα θέματα φαίνεται να

μην έχουν πλέον καμία σημασία

το 2010 ούτε για τη Γαλλία ούτε

για τη Γερμανία. Είναι ήδη εμφα-

νής και θα βαθύνει ακόμα περισ-

σότερο η γαλλική δυσφορία με το

ευρώ, που τείνει να πάρει τη

μορφή… του «ευρωμάρκου».

«Οι καιροί είναι κρίσιμοι, δεν

μπορούμε να έχουμε όλα όσα θα

επιθυμούσαμε, εάν θέλουμε να

διαμορφώσουμε το μέλλον», είπε η

καγκελάριος Μέρκελ παρουσιά-

ζοντας το αποτέλεσμα των μαρα-

θώνιων διήμερων διαβουλεύσεων

του υπουργικού συμβουλίου και

το πακέτο μέτρων που υιοθέτησε.

Φυσικά και εννοούσε αποκλειστι-

κά το γερμανικό μέλλον! Είναι,

κατά συνέπεια, πολύ πιθανό η

σημερινή πρόκληση της γερμανι-

κής ισχύος να αναγκάσει και τους

άλλους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές

σε παιχνίδια και κινήσεις ανάλο-

γου ρίσκου με δραματικές επιπτώ-

σεις τόσο στην Ευρωζώνη όσο και

γενικότερα στην Ευρώπη.

4

του Δημήτρη Παυλίδη

* Σύνθημα σε πανό που κρε-μάστηκε από την πρώτηστιγμή στην είσοδο τουορυχείου. «Δύναμη, αδέρ-φια μεταλλωρύχοι!»

Χωρίς πανηγυρικούς και υψη-

λούς τόνους, αλλά με ευρύτε-

ρες στοχεύσεις, ξεκίνησαν την

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου στην Ουάσι-

γκτον, οι συνομιλίες Νετανιάχου-

Αμπάς υπό την επίβλεψη των ΗΠΑ.

Παρόντες, όχι τυχαία, στις συνομιλίες

ο πρόεδρος Μουμπάρακ της Αιγύπτου

και ο βασιλιάς της Ιορδανίας Αμπντά-

λα έδιναν τον «μεσανατολικό» τόνο

στην όλη διαδικασία. Μία μέρα πριν ο

Ομπάμα χαιρέτισε την μερική αποχώ-

ρηση των αμερικανικών δυνάμεων

από το Ιράκ, σε μια εμφανή προσπά-

θεια να συνδέσει τα δύο γεγονότα ως

μια νέα «προσέγγιση» της περιοχής

από το αμερικανικό κατεστημένο.

Οσον αφορά το ζήτημα της συνά-

ντησης, την προώθηση μιας ακόμη

(19ης αν δεν κάνουμε λάθος) «ειρηνευ-

τικής διαδικασίας» για το Παλαιστι-

νιακό, οι δηλώσεις όλων κινήθηκαν

στο γνωστό μήκος κύματος των γενι-

κόλογων ευχών για την «επίλυση της

διένεξης». Τίποτε σοφότερο από αυτό,

μιας και σε όλα τα σοβαρά και επίμα-

χα θέματα μεταξύ του Ισραήλ και των

Παλαιστινίων η διάσταση είναι, αν

όχι πλήρης, τουλάχιστον σημαντική.

Το Ισραηλινό σιωνιστικό κράτος,

που παίζει το ρόλο του χωροφύλακα

των αμερικανικών συμφερόντων στη

περιοχή, κινήθηκε τις προηγούμενες

δεκαετίες σε ένα πλαίσιο που οριοθε-

τούνταν στα «αριστερά» του από την

παραχώρηση στους Παλαιστίνιους

ενός κράτους-υποχείριο της ισραηλι-

νής πολιτικής και στρατιωτικής ισχύος

και στα δεξιά του από μια πολιτική

πλήρους εξαφάνισης των Παλαιστι-

νίων από την περιοχή. Η σημερινή

κυβέρνηση με επικεφαλής τον Νετα-

νιάχου, αρχηγό του ακροδεξιού κόμ-

ματος Λικούντ, και με την σύμπραξη

του εργατικού κόμματος, το προηγού-

μενο διάστημα κινήθηκε προς το δεύ-

τερο όριο. Κάτι που αναδεικνύει η

συνεχιζόμενη γενοκτονία στην απο-

κλεισμένη Γάζα, όπου στοιβαγμένοι

ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι λιμο-

κτονούν από το ναζιστικής υφής

εμπάργκο του φασιστικού Ισραήλ.

Η συμμετοχή του Ισραήλ στις δια-

δικασίες δεν προέκυψε παρά από τις

ισχυρές πιέσεις του υπερατλαντικού

αφεντικού, αλλά με τέτοιες θέσεις στα

επίμαχα ζητήματα, που καθιστούν τις

συνομιλίες υπονομευμένες εκ των

προτέρων: το νέο κράτος θα είναι

πλήρως αποστρατιωτικοποιημένο, οι

μεγάλοι (επ)οικισμοί των σιωνιστών

θα παραμείνουν σε κάθε περίπτωση

και δε δέχεται καμιά συζήτηση για

επιστροφή των Παλαιστίνιων προ-

σφύγων στα εδάφη από τα οποία

εκδιώχθηκαν. Οσον αφορά την Ιερου-

σαλήμ, έχει πάγια θέση ότι θα μείνει

αδιαίρετη και πόλη που θα ανήκει

στο Ισραήλ, αν και συζητά το σενάριο

διχοτόμησής της, εφόσον εκπληρω-

θούν όλες οι άλλες προϋποθέσεις που

θέτει. Είναι τόσο απαράδεκτες οι

υποχωρήσεις που ζητούνται (πλήρης

παράδοση ουσιαστικά) από την

Παλαιστινιακή Αρχή του, γνωστού

για την υποτακτική στάση του, Μαχ-

μούντ Αμπάς, που ακόμη και από

αυτόν δύσκολα μπορούν να γίνουν

αποδεκτές χωρίς σοβαρές αναταρά-

ξεις στην Παλαιστινιακή Αρχή και

ακόμη σοβαρότερες αντιδράσεις από

το λαϊκό παράγοντα. Αλλωστε, ήδη

έχει τεθεί το πρώτο αγκάθι στο προ-

χώρημα των συνομιλιών: Στις 26

Σεπτεμβρίου λήγει η δεκάμηνη παύση

των εποικισμών που εφάρμοσε η

κυβέρνηση Νετανιάχου και ο Αμπάς

θέτει τη συνέχιση της παύσης ως όρο

για τη συμμετοχή του στις συνομιλίες.

Και μέσα σε όλα αυτά, ας προστεθεί

και η αντιθετική στάση της Χαμάς,

χωρίς την οποία κανείς δεν πιστεύει

πως μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε

βιώσιμη συμφωνία.

Τι, λοιπόν, αποζητούν οι ΗΠΑ

από μια διαδικασία που γνωρίζουν

καλύτερα από τον καθένα τα όριά

της; Διαφαίνεται πως τους χρησιμεύει

η ύπαρξη και μόνο αυτής της διαδι-

κασίας, έστω και αν δεν μπορεί να

δώσει κάτι παραπάνω από αυτό που

έδωσαν οι προηγούμενες. Γιατί δρα

υποβοηθητικά στην Ουάσιγκτον για

την προώθηση και τον επαναπροσ-

διορισμό των ευρύτερων σχεδιασμών

τους στην περιοχή. Καταρχάς χρησι-

μεύει στις ΗΠΑ στην προσπάθεια για

το ξαναφτιάξιμο του προφίλ τους

απέναντι στον αραβικό και μουσουλ-

μανικό κόσμο. Ταυτόχρονα, δίνει

άλλοθι στα αντιδραστικά αραβικά

καθεστώτα, όπως αυτά της Αιγύπτου

και της Ιορδανίας, για τη συνεχιζόμε-

νη από τη μεριά τους στήριξη της

αμερικανικής πολιτικής στη περιοχή

και ειδικότερα στην πολιτική απομό-

νωση του Ιράν στη Μέση Ανατολή.

Πολύ περισσότερο που ο αμερικανι-

κός ιμπεριαλισμός, έχοντας αρχίσει

να συστήνει μέτωπο απέναντι στο

Ιράν με τους Ευρωπαίους (όσο και

όπως), τη συνήθη ύποπτη Αυστραλία

και την Ιαπωνία, θα χρειαστεί βοή-

θεια-στήριξη ή έστω την ανοχή των

καθεστώτων της περιοχής για έναν

ενδεχόμενο πολεμικό τυχοδιωκτισμό

απέναντί του. Που, σημειωτέον, οι

συνέπειες του θα ταρακουνήσουν

ολόκληρο τον πλανήτη. Αυτή την

κατεύθυνση «πλευρίσματος» των

αραβικών καθεστώτων και με το

βλέμμα στο Ιράν υπηρετεί και η απο-

στολή Αμερικάνου διαμεσολαβητή

στο Λίβανο, αλλά και τα πρόσφατα

ανοίγματα στη Συρία.

Βέβαια, από τους σχεδιασμούς

έως την υλοποίηση υπάρχει μια από-

σταση. Ειδικά όταν αναφερόμαστε

σε μια περιοχή που, όπως έχει δείξει η

πρόσφατη ιστορία, ο αμερικανικός

ιμπεριαλισμός αδυνατεί να διαχειρι-

στεί, πόσο μάλλον να ξεμπλέξει το

κουβάρι των αντιθέσεων που εμπε-

ριέχει, χωρίς να δυσαρεστεί καθεστώ-

τα και χώρες χρήσιμες στην πολιτική

του. Χωρίς εκεί που πάει να κλείσει

μια τρύπα να ανοίγουν άλλες δύο

από δίπλα. Και το πιο σημαντικό,

χωρίς να ενεργοποιεί ξανά και ξανά

την κυρίαρχη αντίθεση που σπρώχνει

τις εξελίξεις στην περιοχή εδώ και

έναν αιώνα: την αντίθεση ιμπεριαλι-

σμού – λαών.

Κρίσιμες, λοιπόν, οι εξελίξεις.

Γιατί αν για τον παλαιστινιακό λαό η

αμερικανική «ειρηνευτική» διαμεσο-

λάβηση σημαίνει μια ακόμη προσπά-

θεια χαντακώματος της δίκαιης υπό-

θεσης του, για τους λαούς της περιο-

χής και για την ανθρωπότητα ανοίγει

ένα νέο μεγάλο κεφάλαιο κινδύνων

και δυσοίωνων εξελίξεων.

ΔΙΕΘΝΗ18 Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010Προλεταριακή Σημαία

Συνομιλίες Ισραήλ - ΠαλαιστινιακήςΑρχής με επίδικο το …Ιράν

Pyeongtaek, Νότιος Κορέα

Αθέατος

Κόσμος

Ανιση μάχη ενάντια στο διπλό δράκο

ΟHan Sang-Kyun του χρόνου θαπενηνταρίσει και κινδυνεύει αυτόνα γίνει στη φυλακή, μακριά από

τη γυναίκα του και τις δύο κόρες του. Ηδηείναι κρατούμενος για ένα χρόνο και ητετράχρονη ποινή φυλάκισης που του επι-βλήθηκε μειώθηκε μόλις κατά ένα έτος,παρά τις δύο εφέσεις από το ΑνώτατοΔικαστήριο στη Σεούλ τον περασμένοΑύγουστο. Ο Kyun είναι ένας από τουςτρεις τελευταίους κρατούμενους συνδικα-λιστές-εργάτες αφού, με την πρόσφατηαπόφαση του δικαστηρίου, είκοσι έναςάλλοι αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστι-κούς όρους. Ολοι τους μέλη και στελέχητου σωματείου εργαζομένων στην αυτοκι-νητοβιομηχανία Ssangyong MotorCompany που για πάνω από δύο μήνες

έδωσαν μια επική και άγρια μάχη οχυρω-μένοι στο εργοστάσιο, υπερασπίζοντας τοδικαίωμά τους στην εργασία. Ο Kyun ήτανπρόεδρος του εργοστασιακού σωματείου,ενώ η περιοχή της πόλης Pyeongtaek,όπου βρίσκεται το εργοστάσιο, στο βορει-οδυτικό άκρο της χώρας, έχει παράδοσηισχυρών κινημάτων αντίστασης (βλ. καιπαλιότερο Αθέατο Κόσμο για το χωριόDaechuri http://atheatoskosmosps.blogspot.com/2010/01/daechuri.html )

Ολα ξεκίνησαν το Φλεβάρη του 2009,όταν η τέταρτη σε δυναμικότητα νοτιοκο-ρεάτικη κατασκευάστρια αυτοκινήτωνανακοίνωσε ένα τεράστιο πρόγραμμα ανα-διάρθρωσης με περικοπή των θέσεωνεργασίας κατά 36%, δηλαδή 2.646 εργαζό-μενους. Από αυτούς, περίπου χίλιοι εργά-τες αρνήθηκαν να αποχωρήσουν οικειοθε-λώς και με κεντρικά αιτήματα καμία από-λυση, εργασιακή ασφάλεια και καμία ανά-θεση εργασίας σε εξωτερικούς συνεργάτεςξεκίνησαν απεργία στα μέσα του Μάη, πουκλιμακώθηκε με κατάληψη του εργοστασί-

ου. Για εβδομήντα επτά ημέρες από τις 22του Μάη ως τις 6 Αυγούστου 2009 όλη ηχώρα αλλά και η διεθνής κοινή γνώμη, όσοεπέτρεπαν βέβαια τα ελεγχόμενα πολυε-θνικά ΜΜΕ, παρακολούθησαν μια συγκλο-νιστική, σκληρή σύγκρουση, πρωτόγνωρηακόμα και για τα δεδομένα του αιματοβαμ-μένου ιστορικού εργατικού κινήματος τηςΝότιας Κορέας.

Κυκλωμένοι από χιλιάδες αστυνομι-κούς και ειδικές δυνάμεις καταστολής, μεελικόπτερα να ρίχνουν τόνους χημικώνκαι καυστικών υγρών, με καταιγισμό πλα-στικών σφαιρών και απανωτές εφόδους,σε συνεργασία με εκατοντάδες απεργο-σπάστες και μπράβους της τοπικήςμαφίας, με λιγοστά εφόδια, δίχως ηλε-κτρικό και φάρμακα τις τελευταίες ημέ-ρες, οι εργάτες, που σταδιακά οχυρώθη-καν στο κτίριο βαφής αυτοκινήτων, έδω-

σαν έναν υποδειγματικόαγώνα. Μέχρι να σφίξει οκλοιός της πολιορκίας απότις κατά πολύ υπέρτερες,πάνοπλες αστυνομικέςδυνάμεις, χιλιάδες συμπα-ραστάτες εργάτες και μέληκινημάτων αλληλεγγύηςπολλές φορές προσπάθη-σαν να εισέλθουν στοεργοστάσιο ή να περάσουνμέσα τρόφιμα και ιατρο-φαρμακευτικό υλικό. Ηηρωική αντίσταση τωνεργατών ανάγκασε τηνεθνική ομοσπονδία εργα-τών KCTU να κηρύξει24ωρη γενική απεργία,ενώ πλήθος διαδηλώσεωναλληλεγγύης έγιναν σε

όλη τη χώρα. Παρά το κύμα συμπαράστα-σης όμως, οι εργάτες έμειναν στο τέλοςμόνοι τους, έτρωγαν μερικές μπάλες ρυζι-ού τις τελευταίες είκοσι ημέρες και είχανπάνω από εκατό τραυματίες αβοήθητουςανάμεσά τους, εξαντλημένοι από τις απα-νωτές αστυνομικές επιθέσεις. Ετσι, στις 6του Αυγούστου αναγκάστηκαν να υπογρά-ψουν μια συμβιβαστική συμφωνία, όχιχωρίς διαφωνίες, που προβλέπει ετήσιαάδεια άνευ αποδοχών για τους μισούς καιμετάθεση σε άλλες θέσεις για τους υπό-λοιπους. Στον σκληρό απολογισμό τουαγώνα πρέπει επίσης να αναφερθούν καιέξι θάνατοι, ένας από αυτοκτονία μιαςγυναίκας απολυμένου και οι υπόλοιποιαπό εγκεφαλικά και εμφράγματα εργαζό-μενων που δεν άντεξαν την ψυχολογικήπίεση της απόλυσης.

Η Ssangyong, που στα κορεατικάσημαίνει διπλός δράκος, γνωστή κυρίωςγια την παραγωγή των τζιπ της σειράςSUV, από το 2004 ανήκει πλειοψηφικάστην κινεζική Saic και μπήκε στην πτω-χευτική διαδικασία το Γενάρη του 2009,εκβιάζοντας την έγκριση της αναδιάρ-θρωσής της. Μετά τη λήξη της κατάληψηςσυνέχισε την παραγωγή της, έχοντας τσα-κίσει την εργατική αντίσταση και αυξάνο-ντας σε επίπεδο ξεθεώματος τους ρυθ-μούς εργασίας. Ετσι πέτυχε να αυξήσειτην ημερήσια παραγωγή με πολύ λιγότε-ρους εργάτες και να βγει στην αγορά μεστόχο την πώλησή της. Πληροφορίες πουδημοσιεύτηκαν πρόσφατα αναφέρουνπως η εταιρία κατέληξε σε συμφωνία μετην ινδική Mahindra.

http://atheatoskosmosps.blogspot.com

Η κινητοποίηση για την απελευθέρωσητων φυλακισμένων συνεχίζεται. Ο αγώναςάφησε βαθιά σημάδια στο σύγχρονο εργα-τικό κίνημα στη χώρα. Δείτε ένα βίντεοστη διεύθυνσηhttp://www.youtube.com/watch?v=I4jkJGFRE8I και μια σειρά φωτογρα-φιών από τον «Γκάρντιαν»http://www.guardian.co.uk/world/gallery/2009/aug/04/south-korea-automotive-industry#/?picture=351183457&index=14

ΔΙΕΘΝΗ 19Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010 Προλεταριακή Σημαία

Στο Μαϊάμι των Ηνωμένων Πολιτειών,

ο επικεφαλής της Εκκλησίας των Ευαγ-

γελικών θέλει να κάψει δεκάδες αντί-

γραφα του Κορανίου ανήμερα της επε-

τείου της 11ης Σεπτεμβρίου «στη μνήμη

όσων δολοφονήθηκαν την 11η Σεπτεμ-

βρίου», στέλνοντας έτσι «προειδοποιητι-

κό» μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Στο

Ισραήλ, γνωστός ραβίνος και σημαίνον

πρόσωπο στο πολιτικό σκηνικό της

χώρας κηρύσσει «Μακάρι όλοι αυτοί οι

κακοί που μισούν το Ισραήλ, όπως ο

Αμπού Μάζεν και όλοι οι Παλαιστίνιοι,

να εξαφανιστούν από τον κόσμο, να

τους χτυπήσει η πανούκλα» (!) κατά τη

σαββατιάτικη συναγωγή.

Λίγο παραπέρα, στο Ιράν, προ-

γραμματίζεται ο λιθοβολισμός μέχρι

θανάτου γυναίκας που κατηγορείται

για μοιχεία και συμμετοχή στη δολο-

φονία του συζύγου της. Τέλος, στην

«πολιτισμένη» Ευρώπη, που καταδίκα-

σε το παραπάνω γεγονός, ο γερμανός

τραπεζίτης Σρατσίν, στέλεχος της

Κεντρικής Τράπεζας της χώρας, εκδίδει

βιβλίο με ρατσιστικά σχόλια για τους

εβραίους και τους μουσουλμάνους. Την

ίδια στιγμή, η Μέρκελ βραβεύει το

δανό σκιτσογράφο Κουρτ Βέστεργκα-

αρντ που είχε απεικονίσει τον Μωάμεθ

με τουρμπάνι-βόμβα με αναμμένο φιτί-

λι και είχε προκαλέσει τις οργισμένες

αντιδράσεις του μουσουλμανικού

κόσμου. Τα παραπάνω και πολλά

άλλα ανάλογα γεγονότα αποτελούν

στιγμές της όξυνσης ενός παράπλευρου

ανταγωνισμού που έχει στο κέντρο

του θρησκευτικά κέντρα και εκφράζει

στον έναν ή τον άλλο βαθμό και μερί-

δες του οικονομικού και πολιτικού

κατεστημένου σε κάθε χώρα. Είναι

δεδομένο ότι όσο αυξάνει η ιμπεριαλι-

στική επιθετικότητα, αναζητώντας

λύσεις και ιδεολογική βάση στήριξης,

όσο θα οξύνονται οι ανταγωνισμοί σε

όλα τα επίπεδα, είναι λογικό τέτοιες

φωνές που κηρύσσουν το μίσος, τη

μισαλλοδοξία και το φανατισμό να

βγαίνουν πιο έντονα στο προσκήνιο.

Αλήθεια, πόσο απέχει ο Μεσαίωνας;

Ουπομονετικός –τυχόν- αναγνώ-στης της στήλης που θα περίμενείσως μιαν απάντηση στα ερωτή-

ματα για τις αναπτυξιακές προοπτικές τηςπαγκόσμιας οικονομίας που τέθηκαν στοπροηγούμενο φύλλο της εφημερίδας δενπρόκειται να επιβραβευτεί γι' αυτή τουτην αναμονή. Και προφανώς το στατιστι-κό δεδομένο του τίτλου δεν πρέπει να τουλέει και πολλά πράγματα. Είναι αξιοθαύ-μαστο πια, εξάλλου, το πόσο σύντομα οι«αγορές» περνάνε από τη… γοητεία στηναπογοήτευση και αντίστροφα.

Ετσι, αν και η κατεύθυνση του…προηγούμενου δεκαπενθημέρου ήταν οέπαινος -μετ' επιφυλάξεων- στην ΕΕ, το«μότο» αυτού του δεκαπενθημέρου είναιο έπαινος –πάντα μετ' επιφυλάξεων- στιςΗΠΑ. Κι αυτό γιατί τριγμούς στα διεθνήχρηματιστήρια προκαλούν τα «στοιχεία»που δείχνουν ότι 10 από τις μεγαλύτερεςτράπεζες της Γερμανίας θα πρέπει νααντλήσουν νέα κεφάλαια ύψους 105 δισ.δολαρίων προκειμένου να ανταποκρι-θούν στους τελικούς κανόνες μεταρρύθ-μισης του παγκόσμιου τραπεζικού συστή-ματος που επεξεργάστηκε η Επιτροπήτης Βασιλείας, τους αποκαλούμενους«κανόνες Βasel ΙΙΙ». Παράλληλα, αρνητι-κή εντύπωση έκαναν τα «απρόσμεναασθενή», όπως χαρακτηρίζονται, στοι-χεία για τις μακροοικονομικές προοπτι-κές της θεωρούμενης ατμομηχανής τηςευρωζώνης, δηλαδή της Γερμανίας. Οσυνδυασμός των δύο ανησυχιών προκά-λεσε ένα ντόμινο αμφισβητήσεων τηςκεφαλαιακής επάρκειας των γερμανικών–κατά βάση- τραπεζών, αλλά και γενικό-τερα μια αμφισβήτηση της εγκυρότηταςτων «stress tests» στα οποία υποβλήθη-καν οι ευρωπαϊκές τράπεζες πριν απόλίγους μήνες. Επαναλήφθηκαν δηλαδή οι«επιφυλάξεις» για προκατασκευασμένεςνόρμες εύκολης επίτευξης στόχων, γιαμη υπολογισμό των επισφαλειών τουδημόσιου χρέους των χωρών της νότιαςευρωζώνης κ.λπ. Ο κεφαλαιακός δείκτηςτων τραπεζών, σύμφωνα με τα κριτήριατης διατραπεζιτικής συνάντησης στηΒασιλεία, αντιπροσωπεύονται από τοδείκτη 9% του Τier 1, αλλά εκπρόσωποςτων γερμανών τραπεζιτών εξέφρασεανησυχίες για το αν θα ανταποκριθούν σ'αυτόν οι γερμανικές τράπεζες. Προειδο-ποίησε μάλιστα ότι θα υποστούν μεγάλοπλήγμα οι τράπεζες της χώρας και θαπαρασύρουν και την οικονομία της Γερ-μανίας.

Πέραν του Ατλαντικού, από την άλλη,θετικές (για την ακρίβεια όχι «τόσο ανα-μενόμενα αρνητικές») προσδοκίες προ-κάλεσαν στοιχεία που δείχνουν «απρό-σμενη επέκταση» (για την ακρίβεια,«απρόσμενη μικρότερη σμίκρυνση») τουβιομηχανικού τομέα στις ΗΠΑ. Και ενώ ηβασική ανησυχία του προηγούμενουδεκαπενθημέρου ήταν η πιθανότηταδιπλής ύφεσης στην αμερικάνικη οικονο-μία, τα στοιχεία που δείχνουν ότι τονΑύγουστο χάθηκαν 54.000 θέσεις εργα-σίας από όλους τους τομείς της αμερικα-νικής οικονομίας εκτός του αγροτικούκαι όχι 131.000, όπως αναμενόταν απότις αγορές, δηλαδή είχαμε «απρόσμενηαύξηση» κατά 67.000 θέσεις, τα στοιχείααυτά απογείωσαν προσωρινά τα χρημα-τιστήρια (τουλάχιστον μέχρι το επόμενοδεκαπενθήμερο!). Με παράλληλη αύξησηβεβαίως της ανεργίας στα 14,86 εκατ.τον Αύγουστο από 14,69 εκατ. που ήταντον Ιούλιο.

Αναφορικά με την αγοραστική δύνα-μη των καταναλωτών, τα «στοιχεία» δεί-χνουν υποχώρηση κατά 0,1% αν υπολο-γιστούν οι φόροι και ο πληθωρισμός.

Μόνο οι εταιρείες πολυτελών ειδώνπαρουσιάζουν μια πραγματική ανάκαμ-ψη (6,4% το τρίτο τρίμηνο!), φωτογρα-φίζοντας με τη μεγαλύτερη ευκρίνειατην ταξικότητα των μέτρων διάσωσηςτης αμερικάνικης οικονομίας!

Ακόμα πιο μεγάλη «αισιοδοξία» προ-κάλεσαν οι δηλώσεις Ομπάμα, ο οποίοςβρήκε ευκαιρία από το βήμα ομοσπον-διακού εργατικού φεστιβάλ («Μέρα τηςΕργασίας») να αναγγείλει την αύξησηκατά 50 δισεκατομμύρια δολάρια τωνεπενδύσεων σε έργα υποδομής (λιμάνια,δίκτυα, γραμμές μεταφοράς, αεροδρό-μια), συνοδευόμενα πάντα από έναπλούσιο πακέτο φοροαπαλλαγών στιςεπιχειρήσεις ύψους 100 δισ. δολαρίων!Φυσικά βρισκόμαστε δυο μήνες πριν απότις εκλογές για το Κογκρέσο, δηλαδή σε«άτυπη» προεκλογική περίοδο.

Στο μεσοδιάστημα των δύο δεκαπεν-θημέρων, εκπρόσωπος του ομοσπονδια-κού οργανισμού «Εγγύησης καταθέσε-ων» δήλωσε ότι ο αριθμός των αμερικά-νικων τραπεζιτικών οργανισμών πουπτώχευσαν ήταν όχι 108 αλλά 118 (829από την απαρχή της κρίσης) και μάλιστατο νούμερο αυτό αφορά όχι το πρώτοεπτάμηνο αλλά το πρώτο εξάμηνο του2010! Διαψεύδοντας στη συνέχεια τιςπροσδοκίες που θέλουν τις αμερικάνικεςτράπεζες να ανακάμπτουν μετά τη βαθύ-τερη οικονομική κρίση που γνώρισε οκόσμος από το 1930, δήλωσε ότι, παράτην αύξηση των κερδών του τραπεζιτι-κού κλάδου, ο αριθμός των προβληματι-κών τραπεζών συνεχώς αυξάνεται.

Ο μόνος χώρος οικονομικής επέκτα-σης που έδειξε το τελευταίο διάστημαμια μεγάλη κεφαλαιακή κινητικότηταήταν αυτός των συγχωνεύσεων-εξαγο-ρών, αλλά και σε αυτόν το χώρο έντονοςείναι ο προβληματισμός ότι αξιοποιήθη-καν και τοποθετήθηκαν τελικά τα μεγά-λα πακέτα χρηματοπιστωτικών ενισχύ-σεων της κυβέρνησης Ομπάμα και όχιμόνο. Ανάλογοι προβληματισμοί εκφρά-ζονται και για την υπαρκτή στροφή πολ-λών κεφαλαίων στην αναδυόμενη ινδικήοικονομία που παρουσιάζει τελευταίαανοδικούς δείκτες ανάπτυξης.

Τελικά πόσο μπορεί να εκφράσεικάποια ελπίδα πραγματικής οικονομικήςανάκαμψης μια (παγκόσμια) οικονομίαπου αναιρεί τις προβλέψεις και προσδο-κίες της ανά δεκαπενθήμερο; Πολύπερισσότερο όταν ακόμα και αυτός οτραπεζιτικός τομέας (για τη διάσωση τουοποίου χρεώθηκε όλη η οικουμένη) δενμπορεί να «αντιγυρίσει» την ενίσχυσηπου δέχτηκε και είναι έτοιμος να κατα-βροχθίσει νέες πιστώσεις!

Ηδη το ΔΝΤ ετοιμάζει «προληπτικήγραμμή πίστωσης», δηλαδή μια ταχύρ-ρυθμη διαδικασία δανείων για χώρες «μεισχυρές επιδόσεις αλλά με κάποιεςπεριοχές αδυναμίας» χωρίς τους επα-χθείς όρους που συνόδευσαν τη δανειο-δότηση της χώρας μας αλλά πάντα με«κάποιες προϋποθέσεις». Το χρηματοπι-στωτικό τέρας θέλει να επεκταθεί ακόμαπερισσότερο και να καταβροχθίσει οικο-νομίες.

Καλού κακού, η Ιαπωνία ανακοίνωσεπακέτο τόνωσης της οικονομίας τηςύψους 900 δισεκατομμυρίων γιεν, πουοικονομικοί αναλυτές επισημαίνουν πωςθα έχει περιορισμένο αντίκτυπο στηνοικονομική της αναθέρμανση.

Η παγκόσμια οικονομία δεν πάειμακριά με αυτόν τον τρόπο και η επι-στροφή της κρίσης του 2008 σε ένα περι-βάλλον όπου η διάψευση και το «απρό-σμενο» ευτυχούν δεν αποτελεί μόνο μιασεναριακού τύπου υπόθεση…

9% του Τier 1

ΟΙΚΟΝΟΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣυνταγματικό δημοψήφισμα

Στις 12 Σεπτεμβρίου διεξάγεται στην Τουρ-

κία δημοψήφισμα το οποίο έχει ως θέμα την

έγκριση (ή όχι) συνταγματικών αλλαγών με

σημαντικότερη την αλλαγή που αφορά τη

σύνθεση και τον τρόπο εκλογής του Συνταγ-

ματικού Δικαστηρίου και του Ανωτάτου

Συμβουλίου Δικαστών Εισαγγελέων. Αυτή

η αλλαγή αποτελεί και το κύριο σημείο αντι-

παράθεσης των δυο μερίδων της άρχουσας

τάξης της Τουρκίας. Άλλες αλλαγές, δήθεν

δημοκρατικές, γίνονται για λόγους προπα-

γανδιστικούς από πλευράς κυβέρνησης και

αποπροσανατολισμού των μαζών.

Ο Ερντογάν - και η μερίδα την οποία

εκφράζει - έχει πετύχει μια σειρά από νίκες

μέχρι στιγμής και μια ακόμη νίκη στο δημο-

ψήφισμα θα τον φέρει σε πλεονεκτική θέση

απέναντι στους αντιπάλους του τόσο γενικά

όσο και ειδικά εάν αναλογιστεί κάποιος πως

σε ένα χρόνο στην Τουρκία θα διεξαχθούν

Βουλευτικές Εκλογές. Το όποιο αποτέλεσμα

θα επανατοποθετήσει τους παίκτες στη σκα-

κιέρα είτε ενισχύοντας τον υπάρχων συσχε-

τισμό υπέρ του Ερντογάν είτε ανατρέποντάς

τον και φέρνοντας την αντιπολίτευση σε

πλεονεκτικότερη θέση.

Οι επαναστατικές και δημοκρατικές

οργανώσεις, όπως επίσης και κουρδικά κόμ-

ματα όπως το Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρα-

τίας (BDP) καλούν σε μποϋκοτάζ των εκλο-

γών. Μάλιστα έχουν δημιουργηθεί και κοι-

νές πλατφόρμες όπως π.χ. Γυναίκες υπέρ του

Μποϋκοτάζ. Η λογική πίσω από την απόφα-

ση αυτή έχει να κάνει με το γεγονός πως το

αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν θα

βελτιώσει τη ζωή του τουρκικού ή του κουρ-

δικού λαού. Το επίδικο βρίσκεται έξω από

τα συμφέροντά τους και έχει να κάνει με το

πια μερίδα της αστικής τάξης θα βγει δυνα-

μωμένη την επόμενη μέρα.

ΕΕΕυσεβείς πόθοι ή αδιέξοδα;

«Ανυπομονώ να δω την Ενωση να διαδρα-

ματίζει στη διεθνή σκηνή το ρόλο που αντα-

ποκρίνεται στο οικονομικό της βάρος. Οι

εταίροι μας μας παρακολουθούν και περιμέ-

νουν από εμάς να ενεργήσουμε ως Ευρώπη

και όχι ως 27 μεμονωμένα κράτη. Εάν δεν

δράσουμε από κοινού, η Ευρώπη δεν θα

αναδειχθεί σε δύναμη και οι υπόλοιποι θα

προχωρήσουν χωρίς εμάς». Τάδε έφη Ζοζέ

Μανουέλ Μπαρόζο κατά την ομιλία του

στην πρώτη στην ιστορία της ΕΕ ομιλία για

την κατάσταση της ΕΕ. Αν αυτά δεν αποτε-

λούν παρά... ευσεβείς πόθους του προέδρου

της Κομισιόν, σίγουρα αποτέλεσαν «μπη-

χτή» στις τελευταίες ενέργειες της κυβέρνη-

σης Σαρκοζί σχετικά με τις απελάσεις των

Ρομά από τη Γαλλία, την οποία φωτογράφι-

σε λέγοντας ότι στην Ευρώπη πρέπει όλοι να

σέβονται τη νομοθεσία και τα ανθρώπινα

δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων των μει-

ονοτήτων. Δεν πρόλαβε όμως να τελειώσει

την ομιλία του και αμέσως άρχισαν οι επι-

κρίσεις, αποδεικνύοντας ότι η σχοινοβασία

ανάμεσα στις αντιφάσεις και τα αντικρουό-

μενα συμφέροντα εντός ΕΕ είναι δύσκολο

πράγμα, που μερικές φορές καταλήγει και σε

τέτοιες φαρσοκωμωδίες. Και ειδικά όταν

αυτή γίνεται σε περιόδους κρίσης. Η πραγ-

ματική αγωνία του μάλιστα αποτυπώνεται

στη δήλωσή του ότι «η Ευρώπη πρέπει να

αποδείξει ότι είναι κάτι παραπάνω από 27

διαφορετικές εθνικές λύσεις. Ή θα κολυμπή-

σουμε μαζί ή θα βυθιστούμε χώρια. Ηλθε η

ώρα της αλήθειας για την Ευρώπη». Συμφω-

νούμε ότι ήρθε η ώρα της αλήθειας, αλλά

αυτή τη φορά από τη μεριά των εργαζομέ-

νων απέναντι στο εποικοδόμημα της ΕΕ.

ΙΑΠΩΝΙΑΑύξηση των αυτοκτονιών

Τελικά, φαίνεται ότι ούτε να πεθάνει

μπορεί κανείς πλέον. Ζεις και δουλεύ-

εις, ενοχλείς, πεθαίνεις, πάλι ενοχλείς.

Σε αυτό το συμπέρασμα κατέλειξε η

Ιαπωνική κυβέρνηση μετά την ανακοί-

νωση των τελευταίων στατιστικών που

δείχνουν κατακόρυφη αύξηση του ήδη

υψηλού ποσοστού αυτοκτονιών. Η

μεγάλη αύξηση Ιαπώνων που χρήζουν

ψυχοθεραπευτικής περίθαλψης αλλά

και αυτών που καταλήγουν τελικά στο

να αυτοκτονήσουν ζημιώνει, σύμφωνα

με εκτιμήσεις τους, την οικονομία κατά

2,68 τρισ. γιεν (περίπου 32 δισ. δολά-

ρια). Εάν όμως αυτοί οι άνθρωποι είχαν

επιλέξει να ζήσουν και να εργαστούν

για ένα χρόνο ακόμα, τότε θα είχαν

παράξει εισοδήματα ύψους 1,9 τρισ.

γιεν! Είναι και αυτός, υποθέτουμε, ένας

τρόπος για να κοστολογείς την ανθρώ-

πινη ζωή... Οσο για τα αίτια του φαινο-

μένου, αυτά παραμένουν βαθιά θαμμέ-

να στο οικονομικό και κοινωνικό

«θαύμα» του ιαπωνικού συστήματος...

ΘΡΗΣΚΕΙΕΣΕπιστροφή στον Μεσαίωνα

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 20102200 Προλεταριακή Σημαία

Πόσο «αγεφύρωτες» είναι και πού συγκλίνουν κάποιες

αντιθέσεις;Το ζήτημα της πάλης των δύο γραμμών

στο κίνημα ήταν πάντα και παραμένει απο-φασιστικής σημασίας. Το ποια γραμμή θαεπικρατήσει, στη βάση ποιας γραμμής θααναπτυχθεί η λαϊκή πάλη είναι πάντακρίσιμο για το πώς θα εξελιχθεί συνολικά ηταξική πάλη, για το ποια τύχη θα έχει ηυπόθεση των λαών. Ανάλογης, συνεπώς,σημασίας είναι και ο προσδιορισμός τωνδύο γραμμών καθώς και η υποστήριξη και ηπροώθηση εκείνης που υπηρετεί αποτελε-σματικά τη λαϊκή υπόθεση.

ΧΧρειάζεται εδώ να ξεκαθαριστεί κατ’αρχήν ένα ζήτημα: Η ύπαρξη των δύογραμμών και το ποιες είναι αυτές, δεν ε-ξαρτάται από το αν θα τις καθορίσει σαντέτοιες η τάδε ή η δείνα πολιτική δύναμη.Οι δυο γραμμές υπάρχουν αντικειμενικάστη ζωή, στην ταξική πάλη, στο κίνημα,και αντιπαλεύουν κάθε στιγμή, σε κάθεσημείο, ακόμη και όταν δεν φαίνονται κα-θόλου ή δεν εμφανίζονται με τον πιοευδιάκριτο τρόπο. Η ταξική πάλη με βάσητην αντικειμενική πραγματικότητα και ταδεδομένα της κάθε φορά αναδεικνύει,θέτει και τις απαιτήσεις της. Το αν οι πολι-τικές δυνάμεις (και αναφέρομαι σ’ αυτέςτης Αριστεράς) κινούνται στη γραμμήαυτών των απαιτήσεων ή όχι συναρτάταιμε το ποιες βλέπουν σαν τέτοιες και -θαέλεγα- κυρίως με το ποιες «θέλουν» ναβλέπουν.

• Ετσι, κατά τη ∆ημοκρατική Αριστεράτου κ. Κουβέλη η διαχωριστική γραμμήβρίσκεται ανάμεσα στις δυνάμεις που υιο-θετούν μια υπεύθυνη και ρεαλιστική στάσηκαι σ' εκείνες που υποκύπτουν στην πίεσητου αριστερίστικου λαϊκισμού.

• Κατά τον ΣΥΝ και -με παραλλαγές- τιςδυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται ανάμεσαστις δυνάμεις που αντιτίθενται στην κυ-βερνητική πολιτική, στις οποίες συμπερι-λαμβάνονται και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ«που παίρνουν σαφείς αποστάσεις» απόαυτή την πολιτική, και σ’ εκείνες πουσυμμορφώνονται με αυτήν.

• Κατά τις δυνάμεις της ριζοσπαστικήςκ.λπ. Αριστεράς βρίσκεται ανάμεσα στις δυνά-μεις που θέτουν ευρύτερους αντικαπιταλιστι-κούς στόχους και σ’ εκείνες που δεν θέτουν.

• Για την ηγεσία του ΚΚΕ η «ταξική»διαχωριστική γραμμή βρίσκεται ανάμεσα σ’αυτούς που ακολουθούν τις υποδείξεις τηςκαι σ’ εκείνους που επιμένουν να ‘χουνάποψη.

Θα μπορούσαν να αναφερθούν κι άλλεςτέτοιου είδους διαχωριστικές γραμμές (ηγκάμα είναι μεγάλη) αλλά ας αρκεστούμε σ’αυτές.

Εκείνο που αξίζει να επισημανθεί και ναυπογραμμιστεί είναι το «παράδοξο» πουυπάρχει σε όλα αυτά. Όλες οι τάσεις παρ'όλους τους βροντερούς και «κάθετους»ταξικούς, επαναστατικούς και αντικαπιτα-λιστικούς διαχωρισμούς συμφωνούν σε έναπράγμα και συγκλίνουν σε μια ενιαίακατεύθυνση: Στο ότι οι επερχόμενες δημο-τικές-περιφερειακές εκλογές αποτελούνμια συνολική, κεντρική πολιτική μάχη,μπορούν να αποτελέσουν εφαλτήριοαντεπίθεσης, να κλονίσουν την κυβέρνηση,να αλλάξουν τον πολιτικό χάρτη, να επιβά-λουν μια σοβαρή ήττα στο καθεστώςκυβέρνησης-ΕΕ-∆ΝΤ. Συνακόλουθα, ιε-ραρχούν σε πρώτο πλάνο αυτή την «κεν-τρική πολιτική μάχη» και σ’ αυτή τηνκατεύθυνση υποτάσσουν όλες τις κινήσειςκαι τις προσπάθειές τους. Ας τα δούμε πιοσυγκεκριμένα, ξεκινώντας από την πιοισχυρή δύναμη από αυτές που κινούνταιστον χώρο της Αριστεράς, το ΚΚΕ.

Με στόχο τη «διόρθωση» της λαϊκής ψήφου

Ήδη στην ομιλία της στις 15/05/2010,

στο Πεδίο του Άρεως, η Αλέκα Παπαρήγαδέκα μόλις μέρες μετά τα συγκλονιστικάγεγονότα της 5ης Μάη διακηρύσσει ενό-ψει των δημοτικών και περιφερειακώνεκλογών του… Νοεμβρίου: «Μπροστά μαςέρχονται οι τοπικές και περιφερειακές εκλο-γές με προμετωπίδα τον Καλλικράτη. Οι ενο-ποιήσεις αυξάνουν πολύ περισσότερο φέτοςτον γενικό πολιτικό χαρακτήρα τωνεκλογών. Είναι ευκαιρία να διορθωθεί(!) ηλαϊκή ψήφος, να εκφραστεί και με την ψήφοη αγανάκτηση και η δυσαρέσκεια, οι διερ-γασίες συνείδησης που συντελούνται στο λαόκαι τη νεολαία (…) Τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕμπορούν να εκφράσουν την ανερχόμενηλαϊκή δυσαρέσκεια, τη δυναμική τωνεξελίξεων... Η συνεργασία με το ΚΚΕ, η στή-ριξη των εκλογικών του συνδυασμών θακάνει τη διαφορά. Θα είναι ένα ηχηρό μή-νυμα με πρακτική αξία ότι ο λαός δεν δέχεταιτη φοβέρα, τον εκβιασμό, την παραπλά-νηση». Αυτή τη γραμμή της «διόρθωσης»της λαϊκής ψήφου έρχεται να επικυρώσειμε απόφασή της η ΚΕ του ΚΚΕ. Έτσι, στο«Ρ» τής 06/06/2010 σε ολοσέλιδο τίτλοδιασαλπίζεται: «Γενική πολιτική μάχη οιτοπικές και περιφερειακές εκλογές. Οιεργαζόμενοι έχουν την ευκαιρία να μετατρέ-ψουν αυτή την εκλογική μάχη σε εφαλτήριοαντεπίθεσης» (Αυτή η «αντεπίθεση», πουπάνω από δέκα χρόνια διασαλπίζει τοΚΚΕ, έχει το ίδιο α-κριβώς αντίκρισμα μετη «νέα αρχή» που κάθε τρεις και λίγο μαςκοπανάει ο Γ. Παπανδρέου).

Από την άλλη μεριά (το πόσο «άλλη»είναι ένα ερώτημα) και στην προοπτικήμιας τέτοιας «αντεπίθεσης», ο κ. Τσίπραςδεν σκοπεύει καθόλου να υστερήσει. Ίσαίσα! «Την άποψη ότι η συνάντηση της ριζοσπα-στικής και της σοσιαλιστικής Αριστεράς μπο-ρεί να δώσει μια απίστευτη δυναμική που θααλλάξει τον πολιτικό χάρτη εξέφρασε σεσυνέντευξή του ο πρόεδρος της Κ.Ο. τουΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας», μας πληροφορεί ηΑΥΓΗ.

Κι αν αυτά τα «απίστευτα» σας φαίνον-ται απίστευτα, έπονται οι διευκρινίσεις γιατο πώς θα γίνουν πιστευτά!

Η ΑΥΓΗ και πάλι μας πληροφορεί: «Ησυνάντηση του χώρου της Αριστεράς με δυνά-μεις του ΠΑΣΟΚ που παίρνουν σαφείς αποστά-σεις από την πολιτική του κυβερνώντος κόμ-ματος είναι το ζητούμενο υπογραμμίζουν στε-λέχη της ηγεσίας του σχήματος (που διαμορ-φώθηκε ενόψει των περιφερειακώνεκλογών) ενώ προσθέτουν ότι πρέπει νασυμβάλουμε τα μέγιστα στην ανάπτυξη τέτοι-ου χαρακτήρα διεργασιών».

Τώρα πόσο διαφέρουν αυτά από τιςαπόψεις και την «υπεύθυνη στάση» της∆ημοκρατικής Αριστεράς του κ. Κουβέλη,ας το αφήσουμε στην κρίση σας!

Ας δούμε την άποψη της «χρήσιμης»Αριστεράς, όπως πολύ πιο συγκεκριμένα,πρακτικά και «μαχητικά» εκφράζεται απότην ΚΟΕ. «Σήμερα ο αδύνατος κρίκος που μπο-ρεί να σπάσει είναι η στάση της κοινοβουλευ-τικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Η αποσκίρτηση έστωκαι λίγων βουλευτών από τη γραμμή στήριξηςτης κοινωνικής βαρβαρότητας είναι στοίχημαπου μπορεί να κερδηθεί… Οι συγκεντρώσειςπίεσης και πολιορκίας των πολιτικών γρα-φείων των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ η κίνηση«θα το θυμόμαστε», η υπογράμμιση της ατομι-κής ευθύνης, ο φόβος μπροστά στην κατα-κραυγή μπορεί να συγκεντρώσουν τους όρουςγια μια πρώτη ήττα του καθεστώτος ∆ΝΤ-ΕΕ».

Εντάξει, μετά το στοίχημα, την άλληφορά θα παίξουμε και Λόττο...

Ας περάσουμε ωστόσο στην πιο «σοβα-ρή» αντιμετώπιση του θέματος από τονευρύτερο χώρο στον οποίο κινούνται αυτέςοι δυνάμεις. Πιο συγκεκριμένα, στην πρότα-ση 10 σημείων μελών της Γραμματείας τουΣΥΡΙΖΑ (Ν. Γαλάνης, Γ. Θεωνάς, Α. Νταβα-νέλος, Γ. Σαπουνάς, ∆. Τσακνιάς) όπου ανά-μεσα σε άλλα προτείνονται: «ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑΜΙΑ ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ … Οι αυτο-διοικητικές και κυρίως οι περιφερειακές εκλο-γές πρέπει να πάρουν δημοψηφισματικό χα-ρακτήρα. Να εκφραστεί η αποδοκιμασία του

λαού στην κυβέρνηση. ΟΧΙ σε ∆ΝΤ-ΕΕ-κυβέρ-νηση. ΝΑΙ σε ΜΕΤΩΠΟ για Λαϊκή Λύση. Ιδιαίτε-ρη σημασία έχει λόγω μεγέθους και βαρύτηταςη περιφέρεια Αττικής. Θα είναι λάθος ο ΣΥΡΙΖΑνα επιδιώξει μια κομματική καταγραφή ωςτμήμα ενός απαξιωμένου πολιτικού συστήμα-τος. Αυτό που χρειάζεται είναι να λειτουργήσειως καταλύτης μιας ευρύτερης, ελεύθερηςμετωπικής συμπαράταξης «έξω και ενάντιαστο σύστημα» που μπορεί να συγκεντρώσειισχυρότατες δυνάμεις χωρίς να διστάζει ναθέσει το δυσκολότερο αλλά όχι ανέφικτο στοσημερινό σκηνικό στόχο της νίκης».

Περνώντας, λοιπόν, στην «αντεπίθεση»μπορούμε να δημιουργήσουμε εκείνη την«απίστευτη δυναμική» που σπάζοντας τον«αδύναμο κρίκο» θα «αλλάξει τον πολιτικόχάρτη» και θα κερδίσουμε, έτσι, το«στοίχημα» πραγματοποιώντας το «στόχοτης νίκης». Καλά πάμε!

Ο εξωκοινοβουλευτικός κοινοβουλευτισμός

Ακόμη «καλύτερα», θα έλεγε κανείς, ότιπάμε με θέσεις και απόψεις οργανώσεωνπου -υποτίθεται- κινούνται αριστερότερατου ΣΥΡΙΖΑ και των συνιστωσών του. Εκείτα ζητήματα τίθενται με πιο αποφασιστικό,μαχητικό έως και επαναστατικό στιλ. Μόνοπου καταλήγουν στον ίδιο προσανατολι-σμό!

Κατά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ «οι περιφερειακέςκαι δημοτικές εκλογές του Νοέμβρη θα είναιμια κεντρική πολιτική μάχη μετά από έναχρόνο σκληρών αγώνων και συγκρούσεων οιοποίες μπορούν να μετατραπούν σε βήμακαταδίκης του σφαγείου της κυβέρνησης-ΕΕ-∆ΝΤ και να συμβάλουν ακόμη περισσότεροστον κλονισμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ καιτων δυνάμεων που τη στηρίζουν».

Με απόψεις της Συνδιάσκεψής της ηΑΡΑΝ δηλώνει ότι: «στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τηναντικαπιταλιστική Αριστερά δεν αναλογεί νααπαντά αμυντικά σε προτάσεις… πρέπει η ίδιανα πάρει πρωτοβουλίες και να θέσει το πολι-τικό πλαίσιο». Τι είδους πρωτοβουλίες εννο-εί διευκρινίζεται περισσότερο στη συνέχεια.«Οι επερχόμενες δημοτικές εκλογές αποτελούνμια κρίσιμη πολιτική μάχη για την καταδίκητης κυβερνητικής πολιτικής και την καταγρα-φή της ριζοσπαστικής Αριστεράς». Τόσοκρίσιμη πολιτική μάχη, λοιπόν, που αποφα-σιστικό στοιχείο της να αποτελεί η «κατα-γραφή» της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Τόσοκαλά!

Ο Α. Χάγιος του ΝΑΡ δηλώνει (ΠΡΙΝ13/06/2010) ότι «πολιτική υπόθεση (για τηνπροώθηση των στόχων του κινήματος) απο-τελεί η πάλη για την ανατροπή της κυβέρ-νησης ΠΑΣΟΚ του σάπιου πολιτικού κατε-στημένου και του κοινοβουλευτικού ολοκλη-ρωτισμού». Εχοντας, λοιπόν, απορρίψει μετόσο κατηγορηματικό και απόλυτο τρόποτον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό μπο-ρεί, πλέον, με πάσα άνεση να χαρακτηρίσει(σε μεταγενέστερες δηλώσεις) τις επερχό-μενες περιφερειακές-δημοτικές εκλογέςσαν «συνολική πολιτική μάχη που συνδέε-ται άμεσα με το μνημόνιο, την αντιδραστι-κή μετάλλαξη του κράτους, την ΕΕ». Τέτοι-ος αντικοινοβουλευτικός οίστρος!

Σε παράλληλη τροχιά κινούνται οι προ-τάσεις των -όπως εμφανίστηκαν- «αριστε-ρών οικονομολόγων». Σ’ αυτές έχω ήδηαναφερθεί αναλυτικά σε προηγούμενοφύλλο της ΠΣ. Περιορίζομαι εδώ στηνουσία της άποψης. Αυτό που επιχειρείταιείναι η ανάπτυξη επιχειρημάτων οικονομι-κού χαρακτήρα ώστε να προσδοθεί η απα-ραίτητη «οικονομική» βάση στην πολιτική

πρόταση που -σε διάφορες παραλλαγές-γυροφέρνει εδώ και χρόνια στο χώρο τηςρεφορμιστικής Αριστεράς. Μια πρότασημιας άλλης -αντινεοφιλελεύθερης- πολιτι-κής που στις συγκεκριμένες σημερινέςσυνθήκες προβάλλει σαν πρόταση «εθνικήςσωτηρίας». Μια πολιτική που -εννοείται-θα προωθηθεί από μια άλλη κυβέρνησησυγκροτούμενη από δυνάμεις όλου του αρι-στερού φάσματος που για τη συγκεκριμένηλογική περιλαμβάνει και την «Αριστεράτου ΠΑΣΟΚ». Καθόλου τυχαία, η κίνησηαυτή έχει αγκαλιαστεί στηρίζεται καιπροωθείται και από δυνάμεις τής -κατά ταάλλα- ριζοσπαστικής επαναστατικής αρι-στεράς.

Το τελευταίο διάστημα τη σκυτάλη απότους αριστερούς οικονομολόγους τηνπήραν οι αριστεροί διανοούμενοι με το«Αριστερό βήμα διαλόγου και κοινής δρά-σης». Η άποψή τους για «συνάντηση των

πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς στηδιαμόρφωση μιας ρεαλιστικής πολιτικήςπρότασης εξόδου από την κρίση» κ.λπ.είναι απλώς μια διαφορετική διατύπωσητης προηγούμενης πρότασης. Από ΄'κεί καιπέρα, αν ο προτεινόμενος διάλογος έχει ωςάξονά του αυτό το αντικείμενο έχει καιπροδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα.

Οσο για την κοινή δράση, το πεδίο είναιανοιχτό μιας και αυτή ήδη επιχειρείται νααναπτυχθεί με διάφορες μορφές και σεαρκετά πεδία. ∆εν έχουν παρά να σπεύσουν.Έτσι και πέρα από τη συμβολή που θα μπο-ρούσαν να έχουν, θα έχουν και την ευκαι-ρία για κάτι που μάλλον δεν προβλέπεταιστον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα πράγ-ματα. Να μαθητεύσουν.

Παμπάλαιες συνταγές με φρέσκο περιτύλιγμα

Αν παίρναμε τοις μετρητοίς όλες αυτέςτις πομπώδεις διακηρύξεις, θα υποθέταμεότι μετά τις περιφερειακές εκλογές θα ανα-τραπούν οι συσχετισμοί, θα διαμορφωθείμια άλλη κατάσταση, θα κλονιστεί ηκυβέρνηση, θα δοθεί ένα γερό χτύπημαστην πολιτική της κυβέρνησης-ΕΕ-∆ΝΤ, θαανοίξει ο δρόμος της «αντεπίθεσης» τωνλαϊκών δυνάμεων. Αν τα πράγματα δενήταν τόσο σοβαρά, θα μπορούσε απλώς ναγελάσει κανείς και να πάει παρακάτω. Γεν-νιέται εδώ ένα ερώτημα: Αλήθεια, ταπιστεύουν αυτά που διακηρύσσουν;Γνωρίζουμε -και το γνωρίζουν και οι ίδιοι-ότι το πολύ να πάρουν κάποιες ψήφουςπαραπάνω και να πετύχουν την εκλογήκάποιων υποψηφίων τους. Ότι ύστερα θαβγάλουν «εκτιμήσεις ικανοποίησης», θαμαζέψουν τα χαρτιά και τις διακηρύξειςτους σ’ ένα συρτάρι για να τα ‘χουν πρόχει-ρα για τις επόμενες εκλογές. Προς τι λοιπόνόλα αυτά; Ποιον και γιατί κοροϊδεύουν;Εξαπατούν απλώς τον κόσμο ή αυτα-πατώνται και οι ίδιοι; Με έναν τρόποσυμβαίνουν και τα δύο. Μόνο που η συνι-σταμένη τους, το τελικό αποτέλεσμα είναιαρνητικό. Ο αποπροσανατολισμός τουκόσμου, η παγίδευση του κινήματος σε αδι-έξοδες κατευθύνσεις.

Ας δούμε περισσότερο κάποια ζητήματα:Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τις περιφερ-ειακές εκλογές είναι ο ίδιος με αυτόν πουαντιμετωπίζουν όλες τις εκλογικές αναμε-τρήσεις και εντάσσεται στην ίδια πολιτικήλογική. Στη συγκεκριμένη περίοδο αυτήεκφράζεται μέσα από τη διατύπωση ορισμέ-νων προτάσεων οι οποίες, πέρα από το περ-ιεχόμενό τους, έχουν συγκεκριμένο χαρακ-τήρα και κατεύθυνση.

Για τις δυο γραμμές στο κίνημα

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ 2211Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010 Προλεταριακή Σημαία

Έχοντας και σ’ αυτά τα ζητήματατοποθετηθεί αναλυτικά σε προηγούμεναφύλλα μπορώ και πάλι να είμαι συνο-πτικός. Το «μικρότερο» πρόβλημα θα έλεγεκανείς είναι αυτό που αφορά τις συγκεκρι-μένες προτάσεις, διεκδικήσεις. Ποιος αρι-στερός άνθρωπος, άλλωστε, θα ήταν αντί-θετος στη διαγραφή του χρέους, στην εθνι-κοποίηση των τραπεζών και των επιχειρή-σεων στρατηγικής σημασίας, στην έξοδοαπό την ΟΝΕ, στην αναδιανομή του εισοδή-ματος υπέρ των φτωχών και άλλα αναλό-γου περιεχομένου;

Το ζήτημα είναι ότι η πραγματοποίησηστόχων τέτοιου χαρακτήρα (αν παίρναμετοις μετρητοίς όσα λέγονται) προϋποθέ-τουν Λαϊκή Εξουσία. Θέτουν στην ημερήσιαδιάταξη ένα τέτοιο ζήτημα οι προτείνοντες;Ούτε το θέτουν, ούτε άλλωστε μπορεί νατεθεί άμεσα τέτοιο ζήτημα με βάση τα πραγ-ματικά πολιτικά δεδομένα και συσχετι-

σμούς. Αυτό που θέτουν είναι στην ουσίαμια πρόταση κυβέρνησης «εθνικής σω-τηρίας» (αφού «πέσει» «αυτή» η κυβέρ-νηση). Στις δοσμένες συνθήκες μια τέτοιακυβέρνηση θα μπορούσε να συγκροτηθεί(ας το υποθέσουμε) μόνο περιλαμβάνονταςτο ΠΑΣΟΚ ή τουλάχιστον το μεγαλύτερομέρος του. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, ακυρώνειτο όποιο περιεχόμενο των προτάσεων πουπροαναφέρθηκαν. Η «διαγραφή του χρέ-ους» λ.χ. μετατρέπεται σε προσπάθεια ανα-διαπραγμάτευσης. Κάτι τέτοιο δεν απο-κλείεται να συμβεί ακόμη και με την πα-ρούσα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ή και της…Ν∆αύριο. Θα γίνει ωστόσο (εάν και εφόσον)πάντα στη βάση των όρων και των υπαγο-ρεύσεων του κεφαλαίου και των ιμπεριαλι-στικών κέντρων εξάρτησης. Στην ίδια βάσηη επίθεση ενάντια στο λαό όχι μόνο δενπρόκειται να ανακοπεί αλλά θα συνεχιστείκαι θα εντείνεται.

Το ότι τα πράγματα λίγο πολύ έτσιέχουν το αντιλαμβάνονται όλοι και κάποι-οι ζορίζονται. Πρώτα πρώτα το ΚΚΕ, πουδιαχωρίζει τη θέση του από αυτές τις προ-τάσεις και συνδέει τις δικές του προτάσεις(για λαϊκή οικονομία κ.λπ.) με το ζήτηματης Λαϊκής Εξουσίας του μέλλοντος. (Τώραποια σχέση έχει η θέση του για τις περιφε-ρειακές εκλογές με το ζήτημα της λαϊκήςεξουσίας, «άγνωστο»).

Κάποιοι άλλοι «συμπληρώνουν» τιςπροτάσεις τους με θέσεις και κατευθύνσειςγια ανάπτυξη της λαϊκής πάλης που θα πιέ-σει, θα εξαναγκάσει, θα διαμορφώσει όρουςκ.λπ. Πρόκειται απλώς για ψάρεμα σε θολάνερά. Οι προτάσεις τους ή τίθενται σανζητήματα ημερήσιας διάταξης και προςάμεση υλοποίηση ή τοποθετούνται στο μέλ-

λον και με την προϋπόθεση διαμόρφωσηςτων ανάλογων όρων και προϋποθέσεων.Και τα δύο δεν γίνεται. Το κυριότερο ωστό-σο είναι άλλο. Το ότι οι αυταπάτες, η λογι-κή, οι πολιτικές τους κινήσεις (όλων καιχωρίς εξαίρεση) και η εκλογική τους πρε-μούρα αυτήν ακριβώς την προοπτική υπο-νομεύουν. Γι’ αυτό και το ζήτημα αυτό θαμας απασχολήσει ιδιαιτέρως.

Η βασική διάσταση του ζητήματος

Για να ξαναγυρίσουμε στο ζήτημα τωνδύο γραμμών, αυτές μπορεί να εκφράζο-νται στο σύνολο των ζητημάτων από τα-καθώς λέγονται- «μικρά» μέχρι τα μεγάλακαι σε σχέση αλληλοπροσδιορισμού. Πιοσυγκεκριμένα και από την άποψη της αρι-στεράς, η βασική διάσταση ορίζεται από τοπώς στέκεται κανείς απέναντι στο κυρίαρχο

σήμερα καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικόσύστημα. Από το αν το αποδέχεται (μαζί μεαυτά, έστω, που θεωρεί σαν θεραπεύσιμεςαδυναμίες) ή το απορρίπτει στο όνομα ενόςάλλου κοινωνικοοικονομικού συστήματος(σοσιαλιστικού, κομμουνιστικού). Ωστόσοαυτό δεν αρκεί. Σοσιαλιστές δηλώνουνπολλοί, ακόμη και εκείνοι που (όπως τοΠΑΣΟΚ στη χώρα μας) υπηρετούν συνει-δητά και απροκάλυπτα το σύστημα. Οβασικός διαχωρισμός, ωστόσο, που χαρα-κτήρισε ιστορικά την ύπαρξη των δύο κα-τευθύνσεων (γραμμών) ήταν ανάμεσα σ’εκείνους που προσέβλεπαν στη μετεξέλιξητου συστήματος (μέσα από μεταρρυθμίσειςκ.λπ.) και σ’ αυτούς που θεωρούσαν πωςμόνο μέσα από την επαναστατική ανατροπήτου μπορούμε να περάσουμε σε μια άλληκοινωνία.

Αλλά ακόμη και ανάμεσα σ’ αυτούς πουπροσέβλεπαν και προσβλέπουν (ή έτσιδηλώνουν) σ’ αυτή την ανατροπή υπήρχανπάντα και συνεχίζουν να υπάρχουν μεγά-λες διαφορές. Στις συγκεκριμένες μάλιστασημερινές συνθήκες οι διαφορές έχουνγίνει μεγαλύτερες, καθώς στα «παλιά»έχουν προστεθεί νέα και σύνθετα προβλή-ματα. Προβλήματα που συνδέονται με τηνπαλινόρθωση, με την ήττα του κινήματος.Προβλήματα που δεν θα απαντηθούν απότην μια στιγμή στην άλλη αλλά σε μια πο-ρεία αντιπαραθέσεων, ανταλλαγής από-ψεων και κυρίως δοκιμασίας τους στο πεδίοτης ταξικής πάλης. Σε μια πορεία που δενθα αποτελεί παρά μια διαδικασίαανασύστασης, ανασυγκρότησης του εργατι-κού, επαναστατικού, κομμουνιστικού κινή-ματος, μέσα στην πάλη και στη βάση τωναπαιτήσεων της εποχής μας.

Η σημερινή γραμμή διαχωρισμούΤο ότι οι δύο γραμμές και σε αναφορά

με τα ζητήματα προοπτικής του κινήματοςδεν μπορούν σήμερα -αντικειμενικά- ναείναι και τόσο ευδιάκριτες, δεν σημαίνει ότιδεν υπάρχουν. Υπάρχουν και εκφράζονταιτόσο σε αναφορά με τις απόψεις που δια-τυπώνονται γι’ αυτά καθαυτά τα ζητήματαόσο και με τις αντιλήψεις με τις οποίες εκ-φράζονται στα άμεσα προβλήματα πουθέτει η ταξική πάλη και που δεν αποτελούνπαρά τη συγκεκριμένη έκφραση των συνο-λικών απόψεων. Ταυτόχρονα, οι απαντή-σεις που δίνονται σ’ αυτά τα άμεσα προβλή-ματα διαμορφώνουν τους όρους πάνωστους οποίους οικοδομείται η τέτοια ήαλλιώτικη προοπτική του κινήματος. Μεαυτούς τους όρους το ζήτημα της όλο καιπιο ολοκληρωμένης διάκρισης των δύογραμμών θα απαντιέται ενόσω αναπτύσσε-

ται η αντιπαράθεση σ’ αυτά τα ζητήματακαι κυρίως όσο -σε μια πορεία- θα συνδέο-νται όλο και πιο συγκεκριμένα με τα άμεσαπροβλήματα του κινήματος και της ταξικήςπάλης.

Σ’ αυτή τη βάση αποκτά καίρια σημασίαο προσδιορισμός της βασικής διαχωριστι-κής γραμμής (των δύο γραμμών) στις σημε-ρινές συνθήκες. Με βάση τα αντικειμενικάκαι υποκειμενικά δεδομένα και τις απαιτή-σεις της πάλης είναι αυτή που διαχωρίζειτην κατεύθυνση συγκρότησης των λαϊκώνδυνάμεων και σε βάση αντιπαράθεσης με τοσύστημα και την πολιτική του από εκείνεςπου αναζητούν την διέξοδο στο πεδίο καιμε τους όρους του συστήματος. Θεωρώ ότι ηκατανόηση της αναγκαιότητας συγκρό-τησης δεν έχει ανάγκη ούτε από πολλά και«σπουδαία» επιχειρήματα αλλά ούτε καιαπαιτεί την άμεση και «υποχρεωτική»συμφωνία στα ανοιχτά θεωρητικά και ιδεο-λογικά ζητήματα. Η αντιμετώπιση τηςπολιτικής και των δυνάμεων του συστήμα-τος (που όλοι γνωρίζουμε πόσο συγκρο-τημένες και ισχυρές είναι) δεν μπορεί ναγίνει χωρίς τη συγκρότηση των λαϊκώνδυνάμεων και στο επίπεδο που να μπορούννα αντιπαρατεθούν αποτελεσματικά μεαυτές και σε μια πορεία να αναμετρηθούνσυνολικά και νικηφόρα. Όσο απλό κι ανφαίνεται αυτό στη διατύπωσή του, άλλοτόσο δύσκολο φαίνεται να μπορεί να γίνει«κατανοητό» από δυνάμεις που προσβλέ-πουν σε άλλου τύπου «λύσεις». Στην πραγ-ματικότητα, βέβαια, δεν πρόκειται γιαπρόβλημα κατανόησης αλλά αποδοχής ήόχι της άποψης ότι οι λύσεις στα προβλή-ματα του λαού δεν μπορούν να υπάρξουνπαρά μόνο στη βάση της αποτελεσματικής

αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις του συστή-ματος. Και αν υποθέσουμε ότι για κάποιουςείναι πράγματι ζήτημα κατανόησης και όχιπολιτικής επιλογής, αυτό που έχουν νακάνουν είναι να επανεξετάσουν τη στάσητους και τις επιλογές τους.

Για τη συγκρότηση των λαϊκών δυνάμεων

Είναι χρήσιμο εδώ να γίνει μια αναφ-ορά σχετικά με το πώς γίνεται αντιληπτότο ζήτημα αυτής της συγκρότησης, στηβάση ποιων χαρακτηριστικών εννοιώνκαι πε-ριεχομένου. Θα μπορούσε, ίσως, ναγίνει αναφορά στην οργάνωση των λαϊ-κών μαζών σε διάφορες μορφές και επίπε-δα, από το πιο πρωτογενές καιστοιχειώδες μέχρι το συνδικαλιστικό καιτο ανώτερο -πολιτικό- επίπεδο. Το να

αρκεστεί, ωστόσο, κανείς στην παράθεσητων μορφών που μπορεί να πάρει αυτή ησυγκρότηση (σ’ όλη τους έστω την ποι-κιλία, πολυμορφία και έκταση) δεν είναιαρκετό. Ακόμη περισσότερο, μπορεί νααποτελέσει τη βάση λαθεμένης, μηχανι-στικής ή και στρεβλής αντιμετώπισης τουζητήματος.

Χρειάζεται να ειδωθούν τα ουσιαστικάστοιχεία αυτής της συγκρότησης, αυτά πουτης προσδίδουν την «οργανική ουσία» πουδίνει υπόσταση και δυναμισμό σ’ αυτές τιςμορφές. Την ανάπτυξη της εμπιστοσύνηςστη συλλογικότητα. Την οργάνωση. Τηναναγκαιότητα και την αποτελεσματικό-τητα των διεκδικητικών αγώνων. Τηνπολιτικοποίηση αυτών των αγώνων.Συνακόλουθα, την αναγκαιότητα οργάνω-σης στο πολιτικό πεδίο. Την ανάκτηση τηςεμπιστοσύνης στις δυνάμεις του, στην προ-οπτική του κινήματος, τη δυνατότηταπεράσματος σε μια κοινωνία που θα αντα-ποκρίνεται στις προσδοκίες των λαϊκώνμαζών. Όλα εκείνα τα στοιχεία που ανα-πτύσσουν τη «θέληση» του κόσμου να ανα-λάβει την υπόθεσή του στα δικά του χέρια.Τη συσσωμάτωσή τους σε «υλική» (ιδεολο-γική πολιτική) δύναμη που καθημερινά καιμέσα από τους αγώνες που θα αναπτύσσειθα πιστοποιεί ότι οι επιδιώξεις του είναιεφικτές.

Και πάλι, ωστόσο, θα ήμασταν ελλιπείςαν δεν βλέπαμε ότι το ζήτημα, έτσι όπωςτίθεται στις μέρες μας, έχει και μια σοβαρήιστορική διάσταση. Καθοριστική σημασίαέχει η κατανόηση του ότι στο δεύτερο μισό

Για τις δυο γραμμές στο κίνημα του Βασίλη Σαμαρά

Το ζήτημα της πάλης των δύο γραμμών στο κίνημα ήταν πάντα καιπαραμένει αποφασιστικής σημασίας.

Το ποια γραμμή θα επικρατήσει, στη βάση ποιας γραμμής θα αναπτυχθεί η λαϊκή πάλη είναι πάντα κρίσιμο για το πώς θα

εξελιχθεί συνολικά η ταξική πάλη, για το ποια τύχη θα έχει η υπόθεση των λαών.

Ανάλογης, συνεπώς, σημασίας είναι και ο προσδιορισμός των δύογραμμών καθώς και η υποστήριξη και η προώθηση εκείνης που

υπηρετεί αποτελεσματικά τη λαϊκή υπόθεση.

Συνέχεια στην επόμενη σελίδα

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 20102222 Προλεταριακή Σημαία

του 20ου αιώνα είχαμε μια πορεία απο-συγκρότησης των λαϊκών δυνάμεων σε όλατα πεδία, μορφές και εκφράσεις αυτής τηςσυγκρότησης. Μια αποσυγκρότηση πουαποσάρθρωσε τα μέτωπα πάλης των λαώνκαι που συναρτήθηκε άμεσα με την οπι-σθοχώρηση, την ήττα του εργατικού, επα-ναστατικού, κομμουνιστικού κινήματος καιτην παλινόρθωση. Μια πορεία που δενμπόρεσαν να αναστρέψουν οι επαναστατι-κές εξάρσεις αυτής της περιόδου (Κούβα,Βιετνάμ, ΜΠΠΕ κ.ά.).

Να κατανοηθεί ότι το επίπεδο συγκρό-τησης που είχε κατακτηθεί μέχρι τότε δενείχε προκύψει τυχαία αλλά ως αποτέλεσμαμιας ολάκερης πορείας αγώνων καισυγκλονιστικών γεγονότων (όπως η Οκτω-βριανή Επανάσταση και η οικοδόμηση τουσοσιαλισμού). Μια πορεία που οι αφετηρίεςτης μπορούν να αναζητηθούν ακόμη πιοπίσω, στο 19ο αιώνα, στις επαναστάσεις του1848, στην Κομμούνα, στο Σικάγο. Είναιαναγκαίο, συνεπώς, να κατανοηθεί ότιβρισκόμαστε αντιμέτωποι με τα συγκεκρι-μένα αποτελέσματα αυτής της πορείας απο-συγκρότησης και τα δεδομένα που έχει δια-μορφώσει. Την αποσυγκρότηση της εργατι-κής τάξης, κορμού ισχύος της ταξικήςπάλης. Την αποσύνθεση του κομμουνιστι-κού κινήματος. Τη διάλυση του συνδικαλι-στικού κινήματος και την υποκατάστασήτου από «συνδικαλιστικά» ελεγχόμενα απότο σύστημα εκτρώματα. Την απογοήτευσητων λαϊκών μαζών, τον κλονισμό της εμπι-στοσύνης τους στην αποτελεσματικότητατης πάλης και της προοπτικής του κινήμα-τος.

Με βάση όλα αυτά είναι που αναδει-κνύεται σε βασική κατεύθυνση η ανασύστα-ση, ανασυγκρότηση του εργατικού, επανα-στατικού, κομμουνιστικού κινήματος.

Οι δρόμοι της απάντησηςΑπέναντι σε μια τέτοια κατάσταση μπο-

ρεί κανείς να απογοητευτεί και να σηκώσειτα χέρια. Μπορεί μπροστά στις υπαρκτέςκαι μεγάλες δυσκολίες μιας τέτοιαςκατεύθυνσης να αναζητήσει «διεξόδους»στα πλαίσια και με τους όρους του συστή-ματος, που δεν αποτελεί παρά την άλληόψη της παραίτησης. Μπορεί όμως και νααναζητήσει τους δρόμους και τους τρόπουςανατροπής αυτής της κατάστασης και νααγωνιστεί γι’ αυτό.

Σε ορισμένους (σε πολλούς στις μέρεςμας) μια τέτοια κατεύθυνση φαντάζει ανε-δαφική και ουτοπική. Είναι οι ίδιοι πουπροσπερνάνε εν πλήρη αφασία το ζήτηματου πού έχει οδηγήσει η δική τους (επίδεκαετίες) «ρεαλιστική» πολιτική.

Η ιστορία έχει κιόλας αποδείξει ότι αυτόμπορεί να γίνει. Και δεν ήταν σύμπτωσηούτε «ιδιοτροπία» της. Αν έγινε έτσι και ανμπορεί να ξαναγίνει είναι επειδή αντικει-μενικά υπάρχουν οι προϋποθέσεις που τοέκαναν (και το κάνουν) εφικτό. Η ζωή και ηταξική πάλη έχει τις ανάγκες της και εγεί-ρει τις απαιτήσεις της. Σ’ αυτή τη βάση δια-μορφώνει καθημερινά τους όρους, ετοιμά-ζει τις απαντήσεις της. Αυτή είναι μια δια-ρκής απαίτηση που «συναντιέται» καθημε-ρινά με τις αστείρευτες δυνατότητες πουενυπάρχουν στα πλαίσια των λαϊκώνμαζών και οι οποίες μπορούν να αναπτυ-χθούν, να πάρουν υλική συγκροτημένηπολιτική μορφή. ∆εν υπάρχουν εδώ αυτα-πάτες ότι πρόκειται για μια εύκολη υπόθε-ση, ούτε πως μπορεί να πραγματοποιηθείαπό την μια στιγμή στην άλλη. Ούτε μπορείνα προβλέψει κανείς με ποιες ταχύτητες θατρέξει ο «πολιτικός χρόνος». Εκείνο πουμπορεί να ειπωθεί και μάλιστα με βεβαιό-τητα είναι πως έχουμε μπει σε μια περίοδοόξυνσης όλων των αντιθέσεων στον κόσμοτης ταξικής πάλης, σε όλες τις μορφές καιτις εκφράσεις της.

Σ’ αυτό το πεδίο ήδη εκδηλώνονται οιδιαθέσεις και δημιουργούνται οι εστίες

αντίστασης των εργαζομένων και της νεο-λαίας. ∆ημιουργούνται κινήσεις, παίρνο-νται πρωτοβουλίες Κοινής ∆ράσης απόέναν κόσμο που αναζητάει δρόμους καιτρόπους να δώσει υπόσταση στις διαθέσειςτου. Αναπτύσσονται συνολικά οι διεργασίεςκαι διαμορφώνονται οι πρωτογενείς όροιπου δημιουργούν το ελπιδοφόρο πεδίοοικοδόμησης ενός κινήματος που θα θέλεικαι θα μπορεί να προωθήσει τους στόχουςτης λαϊκής πάλης. Βεβαίως στη φάση αυτήμε τις δεδομένες συνθήκες και συσχετι-σμούς και ιδιαίτερα τη στάση του μεγαλύτε-ρου μέρους των δυνάμεων της υποτίθεταιΑριστεράς δεν μπορούμε να περιμένουμεάμεσα και θεαματικά αποτελέσματα. Αυτόόμως καθόλου δεν σημαίνει ότι αυτή η δια-δικασία μπορεί να υποκατασταθεί από θεα-ματικές κινήσεις, «ενότητες» προεκλο-γικών σκοπιμοτήτων, συνταγές ταχύρ-ρυθμης ανάπτυξης και «αντεπιθέσεις» τουαέρος.

«∆ιαφεύγοντας» μέσω των εκλογών

Σε εντελώς αντίθεση κατεύθυνσηκινείται το μεγαλύτερο μέρος των δυνά-μεων που αναφέρονται στην Αριστερά.Ακριβώς επειδή δεν αναζητάει τη λύση σανέκφραση και αποτέλεσμα της πάλης τουλαού αλλά σε δρόμους συνδιαλλαγής με τιςδυνάμεις του συστήματος και σε «έξυπνες»λύσεις που δεν αποτελούν παρά τη συγκα-λυμμένη μορφή αυτής της συνδιαλλαγήςκαι έκφραση των αυταπατών τους για τοχαρακτήρα του συστήματος. Εκφρασηαυτής της κατεύθυνσης και των αντιλή-ψεων που τη συγκροτούν αποτελεί ηυποτίμηση, η υποβάθμιση των διεκδική-σεων που συνδέονται με τα άμεσα προβλή-ματα του λαού και οι οποίες μπορούν νατον ενεργοποιήσουν, να τον συσπειρώσουν,να τον αγωνιστικοποιήσουν. Η υποκατά-στασή τους από «διεκδικήσεις» που τοναποπροσανατολίζουν, τον αδρανοποιούνκαθώς, παρά το φανταχτερό και«μαχητικό», ορισμένες φορές, περιτύλιγμάτους, απευθύνονται στην ουσία στις διαθέ-σεις των δυνάμεων του συστήματος. Ηυποτίμηση της αναγκαιότητας αντίστασης,η υπονόμευση των δυνατοτήτων Κοινής∆ράσης, παρά τις υποκριτικές περί τουαντιθέτου διακηρύξεις. Οι «συνολικές»προτάσεις και προγράμματα σε σειράτομέων που δεν έχουν κανένα πραγματικόαντίκρισμα στο πεδίο της λαϊκής πάλης. Οιπροτάσεις διακυβέρνησης που με βάση ταπραγματικά δεδομένα δεν αποτελούν παρά

συγκαλυμμένη μορφή (όταν δεν είναιανοιχτή) προτάσεων συνεργασίας με αστι-κές πολιτικές δυνάμεις.

Η ιεράρχηση του κοινοβουλευτικούδρόμου σαν κύριου άξονα προώθησης τηςπολιτικής τους, στην οποία υποτάσσουν τιςαπαιτήσεις που θέτει η ταξική πάλη.

Οπως έγινε με την ολοκληρωτικήαγνόηση του τεράστιου ζητήματος τηςπροώθησης των ελαστικών σχέσεωνεργασίας όπου, σε αποθέωση της ανοησίαςτους, κάποιοι ονειρεύονταν 30ωρα και«λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους».

Οπως έγινε με το σαμποτάρισμα τουμεγαλειώδους αγώνα των φοιτητικώνκαταλήψεων με τη μετάθεση της «λύσης»στις επόμενες εκλογές.

Οπως έγινε με την υποτονική αντι-μετώπιση του ασφαλιστικού και την παρα-πομπή στο «δημοψήφισμα».

Οπως εκφράστηκε με το σύνθημα «ναπέσει η κυβέρνηση», στο οποίο συνόψισαν

κάποιοι το νόημα του ∆εκέμβρη του 2008.(Φανταστείτε να εξαρτιόταν απ’ αυτό ηάνοδος του Γ. Παπανδρέου στην εξουσία!).

Οπως γίνεται και σήμερα όπου, παρά τιςδυνατότητες που έδειξε η 5η Μάη, όλοιτους στο μόνο που προσβλέπουν είναι η νέα«μάχη των μαχών», αυτή των περιφερει-ακών εκλογών. (Και αν η στάση τους απέ-ναντι στις βουλευτικές εκλογές εκφράζειτο δράμα της Αριστεράς, εδώ μάλλον θαπρέπει να μιλήσουμε για φάρσα).

Σ’ αυτή την κατεύθυνση δεν κινείταιμόνον η ∆ημοκρατική Αριστερά του Κου-βέλη, που άλλωστε διακηρύσσει ανοιχτά τιςεπιδιώξεις της. Είναι ο ΣΥΝ του Τσίπρα πουπροσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στονΚουβέλη και στον Αλαβάνο. Είναι η γραμμήτης «ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών μεκινηματική στήριξη» που γεφυρώνει τουςπροηγούμενους με τις συνιστώσες τουΣΥΡΙΖΑ. Μια γραμμή που θέλει το κίνημαυπηρέτη των κοινοβουλευτικών επι-διώξεων. Είναι η ανάδειξη των κάθε φορά(και κάθε λογής) εκλογών από την ηγεσίατου ΚΚΕ σε κορύφωση της ταξικής πάληςκαι «εφαλτήριο αντεπίθεσης». Αυτή πουδείχνει ποιον προορισμό έχουν και σε ποιαλογική υπάγονται οι περιχαρακωμένες κι-νητοποιήσεις «παραδειγματικού» -στηνουσία- χαρακτήρα. Είναι, ακόμη, η ως διαμαγείας εξαφάνιση των «αδιαπραγμάτευ-των» ιδεολογικών και πολιτικών διαφο-ρών όταν πρόκειται για εκλογικό σχήμα.Ακριβώς αυτών των ίδιων «διαφορών» πουπροβάλλουν σαν ανυπέρβλητο εμπόδιο,όταν πρόκειται ακόμη και για τα πιο απλάζητήματα Κοινής ∆ράσης.

Ναι μεν αλλάΙδιαίτερη περίπτωση και σε διαφορετική

τροχιά δείχνουν να κινούνται ορισμένεςτάσεις που διαμορφώνονται σε χώρους τηςεξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς καθώςβέβαια και εκείνες του αντιεξουσιαστικού,αναρχικού χώρου. Αναγκαία είναι μιασύντομη αναφορά, έστω με τον κίνδυνο νααδικηθούν κάποιες απόψεις.

Ως προς τις πρώτες, ιδιαίτερη σημασίαέχουν η εναντίωση στον κυβερνητισμό, ηαντίθεση στη συμμετοχή στις καλλικράτει-ες «εκλογές». Η υποστήριξη της ενεργούσυμμετοχής στους αγώνες των εργαζομέ-νων και της νεολαίας. Ο προσανατολισμόςστην οργάνωση «από τα κάτω», χωρίς ε-ξαρτήσεις και συναλλαγές με τις δυνάμειςτου συστήματος, είναι σε βάση εναντίωσηςστο σύστημα και την πολιτική του. Μέχριςεδώ καλά. ∆ιαφορετικά μπαίνει το ζήτημαόταν στο δια ταύτα προσανατολίζονται στηδημιουργία «αντιθεσμών» (κατά το παρά-δειγμα της Αργεντινής κ.λπ.) που θα αντι-παρατίθενται και σε μια πορεία θα υποκα-θιστούν αυτούς του συστήματος. Ως προςαυτό μια και μόνο παρατήρηση για τηνώρα. Μια έκφραση των αυταπατών για τοχαρακτήρα της κοινωνίας που ζούμε είναιτο να περιμένει κανείς λύσεις από τις δυνά-μεις (ή με τη συνδρομή τους) του συστήμα-τος. Από την άλλη, το να θεωρείται ότι μπο-ρεί να δημιουργηθούν «νησίδες» οικονομι-κού κοινωνικού (για κάποιους έως και…κομμουνιστικού) χαρακτήρα και περιεχο-μένου εντός του συστήματος, αυτή είναι ηάλλη όψη αυτών των αυταπατών.

Ανάλογες αυταπάτες (στις δικές τουςπαραλλαγές) καλλιεργούνται στον αντιε-ξουσιαστικό, αναρχικό χώρο. Ως προς αυτόκαι από άποψη ουσίας δεν χρειάζεται ναπροστεθεί τίποτε στα προηγούμενα. Τομάλλον πιο σημαντικό ωστόσο στηνπερίπτωσή τους αφορά την υποτίμηση (σεεπίπεδα έως και περιφρόνησης) των λαϊ-κών μαζών και των προβλημάτων που τιςαπασχολούν. Αυτό τους οδηγεί στη διαμόρ-φωση ενός «κόσμου» περίκλειστου, «δικούτους», που χωράει μόνον όσους αποδέχο-νται τη δική τους αντίληψη πραγμάτων.Αυτό είναι που καθορίζει και το ποια πραγ-ματική υπόσταση μπορεί να έχουν εκείνατα περί αυτοοργάνωσης, ελεύθερης συμμε-τοχής από τα κάτω χωρίς μηχανισμούς,κόμματα, καθοδηγητές κ.λπ. Αλήθεια, πόσο«ελεύθερη» μπορεί να είναι η συμμετοχή σεχώρους που δεν «αντέχουν» τη διαφορετι-κή άποψη; Και με μια τέτοια λογική αυτή ηαυτοοργάνωση πώς εννοείται; Να αυτοορ-γανωθεί ένας κόσμος ή να τον «αυτοορ-γανώσουν» κάποιοι; (Προς Θεού, όχι ως...«καθοδηγητές»). Συνολικά μια τέτοιααντίληψη πραγμάτων είναι αντιεξουσια-στική ή μήπως ακραιφνώς εξουσιαστική;

«Αποφεύγοντας» την πραγματικότητα

Το ερώτημα που αναδεικνύεται με όλααυτά είναι γιατί οι δυνάμεις της Αριστεράςσυνεχίζουν να κινούνται σε μια κατεύθυνσηπαρότι η πραγματικότητα βοά ότι είναι αδι-έξοδη; Γιατί συνεχίζουν να προωθούν τηνίδια καιροσκοπική πολιτική παρά και ενάν-τια στις απαιτήσεις που θέτει η ταξική πάλη;

Μια πρώτη απάντηση μπορεί να ανα-ζητηθεί στον τρόπο που βλέπουν τον κόσμο,στο τι είδους αυταπάτες είχαν καισυνεχίζουν να τρέφουν για το χαρακτήρακαι τα περιθώρια που αφήνει το σύστημα.∆εν είναι σημερινή υπόθεση. Αυτή η σχέσηπραγμάτων εμφανίζεται με τον πιο σαφήτρόπο στις αναλύσεις τους από το 1989-1991(για να μην πάμε πιο πίσω) μέχρι σήμερα.Είναι απερίγραπτο τι απίθανες ανοησίεςέχουν γραφτεί σ’ όλο αυτό το διάστημα, ενώιδιαίτερη σημασία έχει το πώς αντιμε-τωπίστηκε το ιδεολόγημα της «παγκοσμιο-ποίησης». Αν παίρνω σαν σημείο αναφοράςτη συγκεκριμένη περίοδο (1989-1991), είναιεπειδή τότε αποκρυσταλλώθηκαν οι βασι-

Συνέχεια από την προηγούμενη σελίδα

ΠΠΟΟΛΛΙΙΤΤΙΙΚΚΗΗ 2233Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010 Προλεταριακή Σημαία

κοί συσχετισμοί και διαμορφώθηκαν οι όροιπάνω στους οποίους πάτησαν οι μετέπειταεξελίξεις μέχρι σήμερα: Η οριστικοποίησητης νίκης του κεφαλαίου πάνω στην εργατι-κή τάξη. Της κυριαρχίας των ιμπεριαλι-στικών δυνάμεων πάνω στους λαούς. Τηςολοκλήρωσης της παλινόρθωσης και τηςεπιβολής -την περίοδο εκείνη- της «∆ύσης»στην «Ανατολή». Της ανάδειξης των ΗΠΑσε μοναδική υπερδύναμη και ατμομηχανήτης επίθεσης ενάντια στους λαούς. Αν ανα-φέρομαι στην «παγκοσμιοποίηση» είναιεπειδή αυτό το ιδεολόγημα επιλέχθηκε απότις κυρίαρχες τότε δυτικές ιμπεριαλιστικέςδυνάμεις, για να συγκαλύψει, να ωραιοποι-ήσει την πιο αντιδραστική εξέλιξη στονκόσμο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό,λοιπόν, το αντιδραστικό ιδεολόγημα τοκατάπιαν αμάσητο στο σύνολό τους (πληνΛακεδαιμονίων) οι δυνάμεις της Αριστεράς,το αναπαρήγαγαν σε διάφορες εκδοχές καιτο «εκλαΐκευσαν» με διάφορους τρόπους.Συνήργησαν, έτσι, άμεσα στην επιχείρησηαποπροσανατολισμού των λαϊκών μαζώνκαι δημιούργησαν απερίγραπτη σύγχυσηστις γραμμές του κινήματος. Ήταν μάλιστατόσο απόλυτοι στην «αλήθεια» τους που,όταν από τη μεριά μας αντιταχτήκαμε σ’όλες αυτές τις ανοησίες, οι απόψεις μαςχαρακτηρίστηκαν σαν παλαιολιθικές,αναχρονιστικές και παρωχημένες. Ως προςτο γιατί του πράγματος, θα περιοριστώ εδώνα αναφερθώ μόνο σ’ αυτό που -κατά τηνάποψή μου- συνόψισε και συνεχίζει νασυνοψίζει την ουσία της στάσης τους. Τηναποδοχή, την υποταγή σ’ αυτό που εμφα-νιζόταν και συνεχίζει να εμφανίζεται σαν-καπιταλιστικός- «μονόδρομος».

Θα πρέπει εδώ να αναφερθεί ότι η κατά-σταση σ’ αυτό το πεδίο (των αναλύσεων,εκτιμήσεων κ.λπ.) έχει διαφοροποιηθείαρκετά. Η σφοδρότητα που έχει πάρει ηεπίθεση ενάντια στους λαούς, το γεγονόςότι το σύστημα δείχνει με τον πιο ανά-γλυφο τρόπο τη βαρβαρότητά του δεν αφή-νει πολλά περιθώρια για ανοησίες σαναυτές που αμολάγανε παλαιότερα. Το πρό-βλημα, ωστόσο, στην ουσία του παραμένειως είχε. Ετσι έχουμε:

Αναλύσεις που ξεκινούν επισημαίνονταςμε αρκετά εύστοχο τρόπο τα πραγματικάδεδομένα της κατάστασης αλλά που, όσο«πλησιάζουν» προς το τέλος τους, αρχίζουννα διαφοροποιούνται και να «στρογ-γυλεύουν». ∆ίνουν, έτσι, την αίσθηση ότιαυτοί που τις γράφουν δεν θέλουν ή«φοβούνται» τα συμπεράσματα στα οποία θα«υποχρεώνονταν» να οδηγηθούν αν συνέχι-ζαν με τον ίδιο τρόπο. Από την άλλη μεριά,έχουμε αναλύσεις που προχωρούν παραπέρα,που φτάνουν σε συμπεράσματα που σε ορι-σμένες περιπτώσεις θέτουν έως και ζήτημαανατροπής του συστήματος. Αφού, λοιπόν,

εξοφλήσουν τα καθήκοντά τους σ’ αυτό τοπεδίο, «επιστρέφουν» μέσω αυτής της «επα-ναστατικής» αερογέφυρας σε πολιτικές γραμ-μές που, όπως έχει αναφερθεί προηγουμένως,μόνο επαναστατικές δεν είναι.

Ιδιόμορφη στο πεδίο αυτό είναι ηπερίπτωση του ΚΚΕ. Όχι ότι δεν έκανε κιαυτό τη δική του διαδρομή σε εκτιμήσειςσαν αυτές που αναφέρθηκαν προηγουμέ-νως. (Σ’ αυτή τη βάση, το να κοπανάει κάθετόσο η κα Παπαρήγα τα περί επαλήθευσηςτης γραμμής και των εκτιμήσεών τουςείναι απλώς αστείο). Εδώ κι ένα διάστημα,πάντως, οι επιτελείς του ΚΚΕ δείχνουν νααντιλαμβάνονται λίγο πολύ την πραγματι-κή κατάσταση στον κόσμο και ότι οι σημε-ρινοί συσχετισμοί δεν αφήνουν περιθώριαγια κινήσεις που βρίσκονταν μέσα στηλογική τους παλαιότερα. Έτσι, παρότι καιαυτοί συμμετέχουν (με τον τρόπο τους) στοχορό των προτάσεων σε διάφορα πεδία,αποφεύγουν ωστόσο να εμπλακούν στατεκταινόμενα στο κεντρικό πολιτικόπαιχνίδι επιλέγοντας μια στάση αυτο-συντήρησης και αναμονής ευνοϊκότερωνσυνθηκών. Το κύριο -και κρίσιμο- πρό-βλημα στην περίπτωσή τους είναι ότι αυτήτη στάση αυτοσυντήρησης και αναμονήςτην επιλέγουν και σε σχέση με τις ανάγκεςτου κινήματος και τις απαιτήσεις της ταξι-κής πάλης. (Αυτή άλλωστε η αρνητικήστάση απέναντι στις απαιτήσεις της ταξι-κής πάλης αποτελεί και τον κοινό παρονο-μαστή της πολιτικής του μεγαλύτερου μέ-ρους της Αριστεράς στη χώρα μας).

Με αυτούς τους όρους, το «ευτύχημα»για την ηγεσία του ΚΚΕ είναι το ότι κάθετόσο έχουμε πάσης φύσεως εκλογές τιςοποίες μπορεί να ανάγει σε επίκεντρο της...«ταξικής πάλης». Το δυστύχημα για τηνίδια είναι ότι καθώς αυτή η ταξική πάλη θαοξύνεται ολοένα και περισσότερο, θα αφή-νει όλο και μικρότερα περιθώρια για τέτοι-ου είδους τερτίπια.

Ο κόσμος των ψευδαισθήσεωνΕίναι σαφές ότι οι αυταπάτες που είχαν

χαρακτηρίσει τις τοποθετήσεις όλων αυτώνγια την κατάσταση στον κόσμο δεν τουςέχουν εγκαταλείψει και δεν τις έχουν εγκα-ταλείψει. Παρά τις διαφοροποιήσεις στιςεκτιμήσεις τους, η πολιτική γραμμή στηβάση της οποίας κινούνται οι δυνάμεις πουαναφέρονται στην Αριστερά εξακολουθείνα αντιστοιχεί στις εκτιμήσεις τους μιαςάλλης περιόδου. Και αυτό παρά το γεγονόςότι το σύστημα έχει δείξει με τον πιο ολο-κάθαρο τρόπο πως όχι μόνο δεν διατίθεταιγια κανενός είδους παραχωρήσεις αλλά ηπολιτική του χαρακτηρίζεται από την όλοκαι μεγαλύτερη επιθετικότητα ενάντια στιςλαϊκές μάζες. Παρ' όλα αυτά, οι δυνάμεις

της Αριστεράς (οι περισσότερες) δίνουν τηναίσθηση ότι λειτουργούν πολιτικά σαν ναβρίσκονται σε μιαν άλλη περίοδο, σαν να«θέλουν» να βρίσκονται σ’ αυτή την άλληπερίοδο και να αγκιστρώνονται απεγνω-σμένα σ’ αυτήν την ψευδαίσθηση.

Η εξήγηση του φαινομένου πρέπει ναπάρει υπόψη της δύο βασικά δεδομένα,που άλλωστε υφίστανται σε σχέσησυνάρτησης μεταξύ τους: Το ένα αφοράτο πώς αυτές οι δυνάμεις διαμορφώθηκανιδεολογικά, πολιτικά επί δεκαετίες τώρα.Το ότι έχουν διαποτιστεί με αντιλήψεις,απόψεις, νοοτροπίες και λογικές που ούτεθέλουν ούτε μπορούν να τις αποτινάξουν.Το δεύτερο αφορά τα μικροαστικά κατάβάση χαρακτηριστικά αυτών των σχημα-τισμών, που άλλωστε πάνω σ’ αυτά βρή-καν έδαφος, καρπίσανε και συνεχίζουν νααναπαράγονται αυτές οι αντιλήψεις.Είναι έκφραση της -καταπώς λέγεται-μικροαστικής αδημονίας; Νομίζω ότι πρέ-πει να πάμε κάπως παραπέρα απ’ ό,τι οόρος σημαίνει.

Η πολιτική γραμμή που επιλέγει κανείςείναι, πέραν όλων των άλλων, και έκφρα-ση του «είναι» του. Αυτού που είναι, πουθέλει να είναι, που θέλει να συνεχίσει ναείναι. Η υιοθέτηση μιας άλλης πολιτικήςγραμμής (λαϊκής επαναστατικής) δεν είναιαπλώς μια άλλη πολιτική επιλογή στηνοποία οδηγούνται κάποιοι απλά και μόνοστη βάση της εκτίμησης των πολιτικώνδεδομένων. Σημαίνει ταυτόχρονα τηναπάρνηση του «είναι» τους, του κόσμουτους, της θέσης που έχουν (είχαν) καιθέλουν να συνεχίσουν να έχουν σ’ αυτόντον κόσμο. Τους είναι από δύσκολο έωςαδύνατο να αποδεχτούν ότι ο κόσμοςαυτός έχει τελειώσει. Ότι η περίοδος πουτο σύστημα (με βάση άλλες συνθήκες καισυσχετισμούς) ανέθετε ρόλους και σ’αυτούς έχει παρέλθει. ∆εν είναι ότι δενμπορούν να δουν καθόλου αυτές τις ανα-τροπές. Είναι ότι δεν μπορούν ν’ αλλάξουν.Γαντζώνονται, λοιπόν, απεγνωσμένα σ’αυτόν τον κόσμο που δεν υπάρχει παράμόνο στις επιθυμίες τους, αδυνατώντας όχινα κατανοήσουν αλλά να αποδεχτούν ότι ηθέση τους στον κόσμο θα προσδιοριστεί μεβάση τα νέα δεδομένα. Αυτή θα καθοριστείείτε στη βάση της συμμόρφωσής τους στουςόρους του συστήματος και σε όποιουςρόλους τους αναθέσει σ’ αυτή τη βάσηπλέον (όλο και κάτι θα βρεθεί και γι’αυτούς) είτε στη βάση της πραγματικής καιολοκληρωτικής συμπαράταξής τους με τολαό και την πάλη του. Οσο λοιπόν -καιόσοι- δεν αποφασίζουν να κινηθούν στηντροχιά της δεύτερης επιλογής, τόσο θαυποτάσσονται μοιραία στην πρώτη. Οσοσυνεχίζουν με αυτόν τον τρόπο τόσο θαμετατρέπονται σε αδρανές άχρηστο σώμα.

Οι δύο γραμμές απέναντι στον Καλλικράτη

Οι δύο γραμμές στο κίνημα εκφράζο-νται και με τον πιο καθαρό τρόπο απένα-ντι στις «εκλογές» του Καλλικράτη. Για τοτι είναι και τι σημαίνει ο Καλλικράτηςαναφέρεται σε άλλες στήλες αυτής τηςεφημερίδας. Εδώ δύο πράγματα: Πρώτονότι δεν πρόκειται για σχέδιο ΤοπικήςΑυτοδιοίκησης. Όχι αναδιοργάνωσής της,όπως λέγεται, αλλά κατάργησης και τωντελευταίων αυτοδιοικητικών ψηγμάτωνπου είχαν διασωθεί μέχρι σήμερα. Ανα-διαμόρφωσης του κρατικού μηχανισμούπου με «αυτοδιοικητικό» ένδυμα θαπροωθεί την πολιτική του συστήματοςστην περιφέρεια. ∆εύτερον, στις συγκε-κριμένες σημερινές συνθήκες περιορίζεταινα αποτελέσει όργανο της επίθεσης τουσυστήματος ενάντια στο λαό και στοσύνολο των δικαιωμάτων του.

Από την άποψη αυτή η συμμετοχή σ’αυτές τις «εκλογές» όχι μόνο δεν έχεικανένα νόημα αλλά το μόνο που μπορείνα πάρει είναι το νόημα της νομιμο-ποίησης της πολιτικής του συστήματος,των επιλογών του και των μηχανισμώνπου στήνει για να προωθήσει αυτή τηνπολιτική. Εκείνο μάλιστα που έχειιδιαίτερη σημασία είναι ότι η πρεμούραμε την οποία οι δυνάμεις της Αριστεράςσυμμετέχουν σ’ αυτές τις «εκλογές» και ησημασία που προσδίδουν σ’ αυτές συνδέε-ται και εκφράζει την πολιτική συμμόρ-φωσης, προσαρμογής και αποδοχής τωνόρων του συστήματος. Προωθεί τον απο-προσανατολισμό του λαού και το σύρσιμότου σε αδιέξοδες επιλογές. Ταυτόχρονα-και εδώ βρίσκεται το κρίσιμο του πράγ-ματος-, οδηγεί στην αδρανοποίηση τουκόσμου ως προς αυτά που αποτελούν ταπραγματικά μέτωπα πάλης και συνιστάυπονόμευση της ενεργοποίησής του καιτης πάλης σ’ αυτά τα μέτωπα. Από τηνάποψη αυτή δεν είναι απλώς μια ακόμηλαθεμένη πολιτική τους επιλογή, αλλά ηπροώθηση μιας κατεύθυνσης που στρέφε-ται ενάντια στις απαιτήσεις και τα καθή-κοντα που θέτει η ταξική πάλη και σαντέτοια οφείλεται να αντιμετωπισθεί. Στηγραμμή της συμμόρφωσης στους όρουςκαι στις επιλογές του συστήματος καιαποπροσανατολισμού των λαϊκών μαζώνοφείλεται να αντιπαρατεθεί με τον πιοξεκάθαρο και αποφασιστικό τρόπο ηγραμμή της Αντίστασης και της πάλης σταήδη ανοιχτά μέτωπά της. Αυτή η αντιπα-ράθεση αποτελεί βασικό όρο για την ανά-δειξη και ισχυροποίηση της κατεύθυνσηςσυγκρότησης των λαϊκών δυνάμεων σταεπίπεδα των απαιτήσεων που θέτει ηταξική πάλη.

Αγαπητέ συνάδελφε, πρωτοετή…Η είσοδος στο πανεπιστήμιο συνοδεύε-

ται με την ευκαιρία για κάθε νέο να προ-βληματιστεί και να αναζητήσει απαντήσειςστα «γιατί;» που του ξυπνάει αυτή η κοινω-νική πραγματικότητα. Στην πορεία αυτή,αρχής γενομένης της ημέρας της εγγραφήςσου, πολλοί θα σε πλησιάσουν φορώνταςπράσινα και μπλε φιλικά χαμόγελα και θαπροσπαθήσουν να απαντήσουν με τον μόνοτρόπο που έχουν μάθει: «Η κατάσταση είναιδύσκολη, αλλά μην το πολυσκέφτεσαι. Θασε βοηθήσουμε να γραφτείς, θα σου βρούμεσημειώσεις, θα έρθεις σε κανένα πάρτι, θατη βολέψεις...». Η ΠΑΣΠ και η ∆ΑΠ θακάνουν τα πάντα προκειμένου να μη βρουνοι προβληματισμοί σου αγωνιστική διέξοδοκαι να εκτονώσουν την αγανάκτησή σου

παίζοντας το θέατρο της αντιπολίτευσης ημία στην άλλη. Μακριά από τις διαδικασίεςτου κινήματος θα φροντίσουν να σε κρατή-σουν και οι «κόκκινοι» συμφοιτητές σουτης ΠΚΣ-ΚΝΕ, παρ’ όλο που θα σου πουνπολλά ωραία και μεγάλα λόγια, γεμάτα«επαναστατική διάθεση», τα οποία γρήγοραθα αρχίσουν να συμμαζεύουν μόλις δουνότι αναπτύσσονται κινητοποιήσεις που δενείναι υπό τον έλεγχό τους. Θα βρεθούν καιαπόψεις (όπως είναι της ΑΡΕΝ του ΣΥΡΙΖΑ)που θέλουν να είναι με το ένα πόδι στουςαγώνες και με το άλλο πόδι στα σαλόνιατων διαβουλεύσεων και των τραπεζιών του«κοινωνικού διαλόγου» όπου ο νικητήςέχει κιόλας αναδειχθεί από τη στιγμή πουσε έβαλε να «κάτσεις στην καρέκλα».Παράλληλα, θα ακούσεις και άλλες φωνέςπου θα σου πουν «τα θέλω όλα εδώ καιτώρα», οι οποίες με την πρώτη ευκαιρία

προσγειώνονται ανώμαλα στην πραγμα-τικότητα και στέλνουν κόσμο απογοητευ-μένο στο σπίτι του.

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις είναι ένασχήμα που αναφέρεται στη μαχόμενη Αρι-στερά, εκείνη που συνεπής στον ιστορικότης ρόλο δεν σπέρνει αυταπάτες και δενυποτάσσεται. Με συνέπεια δρουν μέσα σεΑΕΙ και ΤΕΙ για την ανασυγκρότηση αγωνι-στικού φοιτητικού κινήματος που θα διεκ-δικεί τα δικαιώματα της νεολαίας στιςσπουδές, την εργασία και τις δημοκρατικέςελευθερίες. Μέσα από την κοινή δράση μεπαρατάξεις και αγωνιστές που κινούνταιπρος την ίδια κατεύθυνση παλεύουν για τηδημιουργία ενός μετώπου αντίστασης στουςχώρους σπουδών που θα ανακόψει τηνκαταιγίδα αντιδραστικών μεταρρυθμίσεωνκαι μέτρων και θα σταθεί πάτημα για τηνανάπτυξη ευρύτερων κοινωνικών αγώνων.

Με τη συμμετοχή τους τόσο στο δίχρονοξεσηκωμό των φοιτητών το 2006-2007ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16και τις μεταρρυθμίσεις που στόχευαν (καιστοχεύουν) στη διάλυση της δημόσιας δω-ρεάν παιδείας όόσσοο κκααιι σσττοο ξξέέσσππαασσμμαα ττηηςςννεεοολλααίίααςς ττοο ∆∆εεκκέέμμββρρηη ττοουυ 22000088 μμεεττάά ττηηδδοολλοοφφοοννίίαα ττοουυ ΑΑλλέέξξηη ΓΓρρηηγγοορρόόπποουυλλοουυ,, έέδδωω--σσαανν μμάάχχεεςς γγιιαα ττηηνν πποολλιιττιικκήή σσυυγγκκρρόόττηησσηη κκααιιττηηνν εεννδδυυννάάμμωωσσηη ττωωνν κκιιννηηττοοπποοιιήήσσεεωωνν..

Μέσα από αυτό το κείμενο, συνάδελφεπρωτοετή, οι Αγωνιστικές Κινήσεις σουαπευθύνουν ένα κάλεσμα:

Στην κρίσιμη αυτή συγκυρία για τη νεο-λαία και το λαό, ααςς σσυυρρρρεεύύσσοουυμμεε σστταα ααμμφφιι--θθέέααττρραα,, εεκκεείί πποουυ ππρρααγγμμααττοοπποοιιοούύννττααιι οοιιγγεεννιικκέέςς μμααςς σσυυννεελλεεύύσσεειιςς,, νναα ππάάρροουυμμεε ααγγωω--ννιισσττιικκέέςς ααπποοφφάάσσεειιςς κκααιι νναα δδιιεεκκδδιικκήήσσοουυμμεε,,σσττοο ππλλεευυρρόό ττοουυ λλααοούύ,, ττοο μμέέλλλλοονν πποουυ μμααςςααννήήκκεειι!!

Συνέχεια από τη σελίδα 15

Κάτι τρέχει στην κοινωνία γύρω μας!..

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ24 Σάββατο 11 Σεπτέμβρη 2010Προλεταριακή Σημαία

Οι κινητοποιήσεις στο Κρατικό

Ωδείο Θεσσαλονίκης (ΚΩΘ) αποτε-

λούν μία ακόμα απόδειξη για τα

σχέδια του κεφαλαίου στην παιδεία και για

το πώς αυτά προωθούνται με απροκάλυπτο

και θρασύ τρόπο την εποχή του Μνημονί-

ου. Αποτελούν ακόμα απόδειξη για το ότι ο

ενωτικός, μαζικός αγώνας μέσα από τους

συλλόγους και τα σωματεία είναι μονόδρο-

μος για το δικαίωμα λαού και νεολαίας στη

δωρεάν παιδεία και την αξιοπρεπή εργα-

σία.

Προλεταριακή Σημαία:

Πότε άρχισαν οι κινητοποιήσεις στο

χώρο σας και γιατί;

Σπουδαστές ΚΩΘ:

Αρχίσαμε πέρσι με μια κατάληψη περί-

που 2 εβδομάδων. Προβλήματα υπήρξαν

πολλά. Οι καθηγητές ήταν απλήρωτοι,

πράγμα πολύ σημαντικό. Εχουμε μεγάλο

κτηριακό πρόβλημα, καθώς το κτήριό μας

είναι απαράδεκτο και οι συνθήκες ανυπό-

φορες. Ο προϋπολογισμός μειώνεται, με

αποτέλεσμα να χάνουμε παροχές. Συνολικά

το επάγγελμα του μουσικού είναι πολύ υπο-

τιμημένο.

Επίσης διαμαρτυρηθήκαμε για την

εντατικοποίηση των σπουδών, η οποία χει-

ροτερεύει σημαντικά. Συγκεκριμένα, εάν

δεν περάσεις το έτος σπουδών για 2 φορές

διαγράφεσαι από το Ωδείο. Εχουμε πρόβλη-

μα με τις υποχρεωτικές παρουσίες, αφού

επιχειρήθηκε από 7 απουσίες που δικαιού-

μαστε να γίνουν 3. Τέλος, κόψανε τη 2η εξε-

ταστική που δικαιούμασταν. Συνολικά, το

πρόγραμμα σπουδών έχει γίνει πολύ εντατι-

κό. Ετσι, αποφασίσαμε μέσα από συνέλευ-

ση του συλλόγου σπουδαστών να κάνουμε

κατάληψη και να γνωστοποιήσουμε με

αυτόν τον τρόπο τα προβλήματά μας.

Προλεταριακή Σημαία:

Προβλήματα που επιδεινώθηκαν στη

συνέχεια και σας ανάγκασαν σε νέες κινη-

τοποιήσεις.

Σπουδαστές ΚΩΘ:

Στα πλαίσια του Μνημονίου έγιναν

περικοπές κονδυλίων και φυσικά ο πολιτι-

σμός και η μουσική είναι από τους πρώτους

που την πληρώσανε. Ο προϋπολογισμός

του Ωδείου μειώθηκε από 1,2 εκατομμύρια

σε 800.000 ευρώ και η διοίκηση αποφάσισε

να ρίξει το βάρος στις πλάτες μας για να

καλύψει τον προϋπολογισμό, λες και είμα-

στε υπεύθυνοι εμείς για την κατάσταση

στην παιδεία ή γενικότερα. Συγκεκριμένα,

η διοίκηση θέλησε να επιβάλει δίδακτρα

1.000 ευρώ για να καλύψει τον προϋπολο-

γισμό, διαλύοντας κάθε έννοια δωρεάν παι-

δείας. Επιχειρήθηκε να αυξηθούν τα εξέτα-

στρα των εισαγωγικών εξετάσεων από 60

σε 100 ευρώ. Τέλος, επιχείρησαν να επιβά-

λουν μια στημένη διαδικασία αξιολόγησης

(η οποία τυπικά είναι θεσμική και νόμιμη

αλλά καθ' όλα διαβλητή...) στους συμβασι-

ούχους καθηγητές. Ανθρώπους πτυχιού-

χους, με μεγάλη εμπειρία, που διδάσκουνε

χρόνια στο Ωδείο. Ουσιαστικά, καταπατώ-

ντας τα εργασιακά δικαιώματα που όφειλε

να δίνει το πτυχίο.

Αποδείχθηκε ότι όλοι, μαθητές, σπουδα-

στές, καθηγητές, οφείλαμε να κινητοποιη-

θούμε μαζί και ενωμένοι, γιατί είμαστε στο

ίδιο στρατόπεδο και τα ζητήματα μας αφο-

ρούν όλους. Ετσι γίνανε συνελεύσεις και οι

σύλλογοι σπουδαστών, καθηγητών, γονέων

και κηδεμόνων συντονίστηκαν σε 3 κοινά

αιτήματα. Αυτό έδωσε μεγάλη ώθηση στις

κινητοποιήσεις. Τα άμεσα αιτήματά μας

ήταν τα τρία σοβαρά ζητήματα που μας

«έκαιγαν» εκείνη τη στιγμή. Να μην μπούνε

δίδακτρα, να καταργηθούν τα εξέταστρα

και να πάρουν όσοι αιτήθηκαν εξετάσεις τα

λεφτά τους πίσω και να μη γίνουν οι νέες

συμβάσεις με τους όρους που επέβαλε η

διοίκηση.

Προλεταριακή Σημαία:

Πώς αποφασίσατε να διεκδικήσετε τα

αιτήματά σας; Τι εμπόδια συναντήσατε;

Σπουδαστές ΚΩΘ:

Κινηθήκαμε μέσα από δημοκρατικές

διαδικασίες των συλλόγων, κάνοντας συνε-

λεύσεις και καθορίζοντας κάθε κίνησή μας.

Οι τρεις σύλλογοι απαίτησαν αρχικά από

τη διοίκηση να υπογράψει ότι αποδέχεται

τα αιτήματά μας. Η διοίκηση τότε αποφά-

σισε να κάνει έναν ελιγμό, λέγοντας ότι

έστειλε επιστολή στο υπουργείο, "για να

εκφοβίσει το υπουργείο και φυσικά δεν

προτίθεται να βάλει δίδακτρα". Εγινε όμως

σύντομα φανερό ότι αυτό ήταν μια υποκρι-

σία: Απλά θέλανε να πετάξουν το μπαλάκι

στο υπουργείο και να παρουσιάσουν την

κατάσταση σαν αντικειμενική, ανεξάρτητη

από τη θέληση όλων των εμπλεκομένων και

τα συμφέροντά τους...

Ομως διέρρευσαν ηχογραφημένα πρα-

κτικά όπου ο πρόεδρος του ΔΣ δήλωνε ότι

θα έπρεπε τα ΜΜΕ να αναλάβουν το ρόλο

της δημιουργίας κλίματος τετελεσμένου και

να παρουσιαστεί έτσι η επιβολή διδάκτρων

σαν αναγκαίο κακό. Μάλιστα η κυνικότη-

τά του φάνηκε σε όλο της το μεγαλείο στη

φράση «Στο κρατικό ωδείο ο κόσμος δεν

πρέπει να έρχεται επειδή είναι δωρεάν,

αλλά για το επίπεδο των υπηρεσιών του.»

Αυτές οι απροκάλυπτες δηλώσεις έπεισαν

και τον πιο δύσπιστο ότι η διοίκηση είναι

εχθρός μας, ότι υπάρχει συμπαιγνία ενα-

ντίον μας και ότι έπρεπε να κλιμακώσουμε

τις κινητοποιήσεις μας. Σε μια πολύωρη

συνέλευση του συλλόγου αποκαλύφθηκαν

στους σπουδαστές αυτά τα ζητήματα. Ετσι

άνοιξαν τα μάτια των σπουδαστών και

αποκαλύφθηκε ότι δεν υπήρχε πεδίο συνεν-

νόησης με το ΔΣ.

Προλεταριακή Σημαία:

Ποιοι ήταν οι επόμενοι ελιγμοί του ΔΣ

και πώς έληξαν οι κινητοποιήσεις;

Σπουδαστές ΚΩΘ:

Η επόμενη κίνηση του προέδρου ήταν να

μας διασπάσει. Ζήτησε να μιλήσει με μια

αντιπροσωπεία μόνο από το σύλλογο σπου-

δαστών. Στη συνέλευση, όμως, μετά από

συζήτηση, αποφασίσαμε ότι πρέπει να κινη-

θούμε μαζικά και ότι δεν έπρεπε να αναθέ-

σουμε τον αγώνα μας σε εκπροσώπους ή να

μπούμε σε λογικές παζαρέματος. Ετσι κάνα-

με μαζική παράσταση και οι 3 σύλλογοι στο

ΔΣ του Ωδείου την Παρασκευή 3 Σεπτέμ-

βρη, με παρουσία 100 περίπου ανθρώπων. Η

μαζική και αποφασισμένη κινητοποίηση

έφερε σε πολύ δύσκολη θέση το ΔΣ και τότε

έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο. Απά-

ντησαν στα δίκαια αιτήματά μας με τρα-

μπουκισμούς, δημιουργία έντασης και απει-

λές ακόμα και προσωπικές. Η ψύχραιμη και

αποφασιστική στάση μας ανάγκασε μετά

από 9 ώρες το ΔΣ να υποχωρήσει στα 2 από

τα 3 αιτήματα. Δεσμεύθηκε δηλαδή για την

κατάργηση των εξέταστρων και τη μη επι-

βολή διδάκτρων. Ηδη άρχισαν να δίνονται

πίσω τα εξέταστρα σε όσους έχουν κάνει

αιτήσεις για ακρόαση. Στο ζήτημα της αξιο-

λόγησης το ΔΣ δεν έκανε πίσω, όμως και

εκεί δεν τα παρατάμε. Ο σύλλογος αποφά-

σισε να μποϊκοτάρει τη διαδικασία και

καλεί τους σπουδαστές να μη συμμετέχουν

σε επιτροπές αξιολόγησης. Από τη διαδικα-

σία αποφάσισαν να απέχουν και κάποιοι

καθηγητές.

Προλεταριακή Σημαία:

Τι συμπεράσματα βγάλατε από τα γεγο-

νότα αυτά;

Σπουδαστές ΚΩΘ:

Το συμπέρασμα είναι ότι θέλουν να

κάνουν την παιδεία και τον πολιτισμό

υπόθεση μιας μικρής ελίτ. Και αυτό δεν

είναι κάτι που θα συμβεί στο μέλλον, αλλά

ήδη προωθείται! Ζούμε ήδη στην εποχή

αυτή… Μόνος δρόμος λοιπόν είναι να βασι-

στούμε στις δικές μας δυνάμεις και να αγω-

νιστούμε για τα κεκτημένα μας. Το επάγ-

γελμά μας είναι απαξιωμένο. Θέλουμε να

γίνουμε πραγματικοί μουσικοί, με αξιοπρέ-

πεια.

Προλεταριακή Σημαία:

Εμείς αυτό που έχουμε να διδαχθούμε

από τον αγώνα αυτό είναι ότι η νεολαία

αναγκάζεται να ανακαλύψει ξανά το μονό-

δρομο της λαϊκής οργάνωσης και του μαζι-

κού αγώνα. Οι αυταπάτες για τον ατομικό

δρόμο και για τις «ειρηνικές διευθετήσεις»

των κοινωνικών ζητημάτων καταρρέουν. Οι

σπουδαστές αυτοί ανακάλυψαν ξανά τη

δύναμή τους όταν είναι ενωμένοι, την αξία

του συλλόγου, την ανάγκη για πλατιές

δημοκρατικές διαδικασίες βάσης. Ξεχώρι-

σαν τους εχθρούς, τους ψεύτικους και τους

πραγματικούς φίλους. Και κατέκτησαν με

το σπαθί τους μια πρώτη νίκη. Η γραμμή

της λαϊκής οργάνωσης και αντίστασης απο-

δείχθηκε ανάγκη των καιρών. Ομως η υπό-

θεση αυτή δεν τελειώνει εδώ και δεν τελει-

ώνει στο ΚΩΘ. Η μάχη μόλις έχει αρχίσει,

είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι.

Η γενιά μας συνολικά στον καιρό της

κρίσης και του Μνημονίου έχει μπει σε μια

ιστορική περίοδο στην οποία οφείλει να

συγκρουστεί με τον καπιταλισμό-ιμπεριαλι-

σμό για να ζήσει μια αξιοπρεπή ζωή. Να

φτιάξει εκ νέου εργαλεία πάλης. Τα νέα

μέτρα που θα έρθουν στην παιδεία και ειδι-

κά στα ΑΕΙ-ΤΕΙ θα είναι ανάλογης σκλη-

ρότητας, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου

για το πανεκπαιδευτικό κίνημα. Η απόφα-

ση του συστήματος είναι να τελειώσει μια

και καλή με το λαϊκό δικαίωμα στην εκπαί-

δευση και τον πολιτισμό.

Γι’ αυτό ανανεώνουμε το ραντεβού μας

με τους σπουδαστές του ΚΩΘ. Από τη μία

στο δρόμο του αγώνα για δωρεάν παιδεία

σε όλη τη νεολαία, στις συνελεύσεις, διαδη-

λώσεις και καταλήψεις που θα ξεσπάσουν

ξανά σύντομα στο χώρο της παιδείας. Και,

από την άλλη, στην επόμενη συνέντευξη

που θα μας δώσουν, με αντικείμενο τις επό-

μενες κινητοποιήσεις τους!

«Η παιδεία και ο πολιτισμός γίνονται πια υπόθεση μιας ελίτ»

Συνέντευξη από σπουδαστές του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης, με αφορμή τις τελευταίες κινητοποιήσεις στο χώρο τους

Οι τρεις σύλλογοι

απαίτησαν αρχικά

από τη διοίκηση

να υπογράψει ότι

αποδέχεται τα

αιτήματά μας. Η

διοίκηση τότε

αποφάσισε να

κάνει έναν ελιγ-

μό, λέγοντας ότι

έστειλε επιστολή

στο υπουργείο,

"για να εκφοβίσει

το υπουργείο και

φυσικά δεν προτί-

θεται να βάλει

δίδακτρα". Εγινε

όμως σύντομα

φανερό ότι αυτό

ήταν μια υποκρι-

σία: Απλά θέλανε

να πετάξουν το

μπαλάκι στο

υπουργείο και να

παρουσιάσουν

την κατάσταση

σαν αντικειμενι-

κή, ανεξάρτητη

από τη θέληση

όλων των εμπλε-

κομένων και τα

συμφέροντά

τους...

“

”