<<ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ>>

ΠΩΣ ΕΡΜΗΝΕΥΤΕ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ ΝΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΘΕΙ;

Τον τρόμαζε τόσο πολύ “η περιέργεια του Κοινού”.

Ο αγνός αυτός χριστιανός, με την ψυχή του αναχωρητή, δεν εννοούσε, με κανένα τρόπο, να επιτρέψει στον εαυτό του μια τέτοια ειδωλολατρική ματαιότητα.

Nous excitons la curiosité du public. = Ερεθίζαμε την περιέργεια του… Κοινού.

ΠΟΙΕΣ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤE ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΤΟΥ; Είχε πάρει μόνος του τη φυσική του

στάση απάνω σε μια πρόστυχη καρέκλα, με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος, με το κεφάλι σκυφτό, με τα μάτια χαμηλωμένα, στάση βυζαντινού αγίου, σαν ξεσηκωμένη από κάποιο καπνισμένο παλιό τέμπλο ερημοκλησιού του νησιού του.

Αυτή δεν ήταν στάση για μια πεζή φωτογραφία. Ήταν μια καλλιτεχνική σύνθεση, και θα μπορούσε να είναι ένα έργο του Πανσελήνου ή του Θεοτοκοπούλου.

Αμφιβάλλω αν φωτογραφικός φακός έλαβε ποτέ μια τέτοια ευτυχία.

ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ, Η ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΗΘΟΥΣ ΤΟΥ ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ;

Κατά την άποψη μας το ήθος του απεικονίζεται μέσα από την επιμέλεια της προσεγμένης εικόνας που μένει μέσα στον χρόνο, να μας προσδιορίζει το ήθος και το ύφος του μεγάλου συγγραφέα.

Με τον όρο ηθογραφία εννοούμε γενικά την αναπαράσταση, περιγραφή και απόδοση των ηθών, των εθίμων, της ιδεολογίας και της ψυχοσύνθεσης ενός λαού, όπως αυτά διαμορφώνονται υπό την επίδραση του φυσικού περιβάλλοντος και των ιστορικών και κοινωνικών συνθηκών σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο.

Η αναπαράσταση αυτή, που επιχειρείται ειδικότερα στη λογοτεχνία, τη ζωγραφική και τη γλυπτική, προϋποθέτει μια περισσότερο ή λιγότερο ρεαλιστική αντίληψη για την τέχνη, αφού στηρίζεται στην παρατήρηση και στοχεύει στην αντικειμενική απεικόνιση.