Ένα αγαπημένο πρόσωπο

Η ΝΟΝΑ ΜΟΥ

Η νονά μου έχει μεγαλώσει στην Ν. Αφρική και τώρα μένει στην Κύπρο. Είναι πολύ καλή και ευτυχώς δεν την έχω δει να μαλώνει ή να φωνάζει σε κάποιον. Είναι φίλη! Eχει πολλά μαύρα μαλλιά, μαύρα μάτια, φοράει πάντα ανοιχτόχρωμα ρούχα και έχει καλό Αγγλικό λεξιλόγιο.

Συμπεριφέρεται ωραία και μας ηρεμεί πολύ εύκολα όταν είμαστε ταραγμένοι. Το επάγγελμά της είναι σκηνοθέτης ταινιών και σεναριογράφος και ασχολείται ιδιαίτερα με την ζωγραφική. Έχει πάρα πολλές αρετές και δεν έχει ελαττώματα, από όσο την ξέρω.

Είμαι πολύ περήφανη που έχω αυτή την νονά και ας μου λείπει κάποιες φορές .

ΑΝΝΑ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗ ΣΤ2

Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ

Όλοι έχουμε αγαπημένα πρόσωπα, είτε φίλους είτε συγγενείς. Είναι αλήθεια δύσκολο να ξεχωρίσω μόνο ένα πρόσωπο από τα άλλα. Παρόλα αυτά αποφάσισα να γράψω για την μητέρα μου, ένα πρόσωπο που είναι πάντα δίπλα μου.

Την μαμά μου την λένε Όλγα και έχει μεταξένια καστανά μαλλιά, καφέ μάτια που μοιάζουν με πετράδια που γυαλίζουν και μια καρδιά που εκπέμπει αγάπη. Ο δεσμός που μας ενώνει δεν θα σπάσει ποτέ. Είναι αδύνατη και είναι 37 χρονών. Η μορφή της είναι γεμάτη καλοσύνη και το στόμα της γεμάτο συμβουλές. Είναι ευγενική! Tο επάγγελμά της είναι διδάκτωρ βιοχημικός. Ασχολείται, επίσης, με την κολύμβηση και το τένις.Νοιάζεται πολύ για τους άλλους γύρω της. Με την μαμά μου περνάω ευχάριστες ώρες. Πηγαίνουμε σινεμά, θέατρο, μα το καλύτερο είναι ότι περνάμε χρόνο μαζί.

Τα συναισθήματα μου για αυτήν δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε ένα φύλλο χαρτί, αλλά της αφιερώνω μέσα από την καρδιά μου αυτό το απόσπασμα του αγαπημένου μου βιβλίου: «Η αγάπη είναι σαν τ’ αστέρια… ποτέ δεν πεθαίνουν και φέγγουν για πάντα. Έτσι είναι η αγάπη μου για σένα» . Και θέλω να είμαστε μαζί για πάντα. Αλίκη-Αικατερίνη Πλακούτση

ΣΤ2

Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ

Ο μπαμπάς μου είναι διαφορετικός από τους άλλους πατεράδες.Τουλάχιστον έτσι πιστεύω εγώ. Είναι ένας gentleman, όπως τον αποκαλώ. Είναι ψηλός, με γαλαζοπράσινα μάτια και ίσως λίγο γεματούλης. Αλλά τον αγαπάω έτσι όπως είναι.Ε, όσο να λες είναι σε μια καλή ηλικία. Ούτε πολύ μεγάλος, ούτε πολύ μικρός, κάπου στα 42. Ντύνεται απλά συνήθως με μαύρα και μπλε. Δουλεύει σε μια εταιρεία που φτιάχνουν μηχανές για να τυπώνουν τα βιβλία και άλλα χαρτιά. Επίσης του αρέσει πολύ η μαγειρική. Επειδή, όταν ήταν νέος δούλευε σε ένα εστιατόριο της Ιταλίας. Τον αγαπώ πολύ και ό,τι έχει περάσει, το περάσαμε μαζί! Kαι εδώ που τα λέμε, μέχρι και Άγιο των Κρουασάν τον λένε οι φίλες μου.

Κάποιες φορές, ή μάλλον πάντα, δεν παίρνουμε αυτό που θέλουμε, αλλά εάν προσπαθήσεις να κάνεις ένα βήμα παραπέρα, τα πράγματα θα αλλάξουν. Κατερίνα Νικολάου

ΣΤ2

Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

Το αγαπημένο μου πρόσωπο είναι ο μεγαλύτερος μου αδερφός, ο Χρήστος. Ξέρω σας φαίνεται περίεργο.

Ο Χρήστος είναι 19 ετών. Με τον Χρήστο περνάμε αρκετό χρόνο μαζί, αλλά τον περισσότερο τον σπαταλάμε χτυπώντας ο ένας τον άλλο.

Ασχολείται με το ποδόσφαιρο από μικρό παιδί. Επίσης, επειδή γυμνάζεται πολύ, του αρέσει να κοιτάζει τους κοιλιακούς του στον καθρέφτη και όταν το κάνει αυτό τον λέω ψώνιο! Επίσης, του αρέσει να μαζευόμαστε με τον θείο μου λέγοντας αστεία και να γελάμε μέχρι θανάτου.

Όταν λέμε μου σπάει τα νεύρα εννοούμε: Μου λέει συνεχώς: «Δέσποινα φέρε μου ένα ποτήρι νερό, φέρε ένα κομμάτι χαρτί, Δέσποινα, κάνε εκείνο, κάνε το άλλο». Ε, τσαντίζομαι κι εγώ και του λέω «Χρηστάκη έχεις κι εσύ ποδαράκια και χεράκια για αυτό κάνε τα μόνος σου όλα αυτά».

Είμαι στο τάμπλετ, μου το αρπάζει και μου λέει: «Έλα, Δέσποινα, πολλή ώρα κάθισες», «Ούτε ένα τέταρτο δεν κάθισα», «Ωραία δε με νοιάζει». Τότε αρχίζει ο τσακωμός. ΜΠΑΜ! ΜΠΑΜ! Το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά τα κάνει επίτηδες.

Το καλό στον Χρήστο είναι ότι όλα αυτά που σας είπα πριν, τα κάνει σπανίως, και ότι μου κάνει όλα τα χατίρια. Επίσης μας κάνει όλους να γελάμε!

Τα ελαττώματά του είναι ότι μου σπάει τα νεύρα, ότι ζητάει πολλά και ότι έχει μανία με την καθαριότητα.

Ο Χρήστος πάντα με κάνει χαρούμενη όταν είμαι λυπημένη και έχει πολύ ωραίες ιδέες για να περνάμε την ώρα μας.

Για όλα αυτά τον αγαπώ πολύ! Δέσποινα Παλαιοπάνου ΣΤ2