Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσηςτων μαθητών της Β’ τάξης του 53ου Γενικού Λυκείου Αθηνών

για το σχολικό έτος 2015-16 με τίτλο: 

«ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ» 

Θέμα: Τα είδη του κρασιού και η ορολογία του 

εργασία των παρακάτω μαθητριών της Β’ Τάξης: 

Βασιλοπούλου ΠηνελόπηΚομποστιώτη ΔανάηΚωστάκη Νεφέλη

Χρονοπούλου ΣοφίαΧατζηγεωργιάδη Ελισάβετ

Αθήνα 2016

Τύποι κρασιών Οι τύποι κρασιών δεν αφορούν στυλ,

αλλά ομαδοποιήσεις των κρασιών με βάση συγκεκριμένα κριτήρια.

Πρώτο κριτήριο διαφοροποίησης των τύπων κρασιού αποτελεί το χρώμα.

Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό που εξαρτάται κυρίως από την ποικιλία

αμπέλου πού χρησιμοποιείται για την παραγωγή του κρασιού, αλλά και από το είδος της οινοποίησης («κυρίως», γιατί

και δυνατή είναι και εφαρμόζεται η παραγωγή λευκών κρασιών από

σκουρόχρωμες ποικιλίες).

έτσι τα κρασιά διακρίνονται σε:

α) λευκά β) ροζέ γ) ερυθρά

Οι τύποι κρασιών χρησιμοποιούν ως δεύτερο κριτήριο τη γλυκύτητα, την

περιεκτικότητα δηλαδή των κρασιών σε σάκχαρα, με αποτέλεσμα αυτά να

διακρίνονται σε:

α) ξηρά β) ημίξηρα γ) ημίγλυκα δ) γλυκά

Η γλυκύτητά των κρασιών οφείλεται στα σάκχαρα που παραμένουν αζύμωτα εάν

αποτραπεί ή διακοπεί η αλκοολική ζύμωση. Η ζύμωση δεν ξεκινά καν, όταν στο μούστο προστεθεί οινόπνευμα οινικής προέλευσης.

Τότε έχουμε τα κρασιά του τύπου Vin de Liqueur. Η διακοπή της αλκοολικής

ζύμωσης μπορεί να είναι φυσική, όπως στην περίπτωση των Φυσικώς Γλυκών

Οίνων (Vins Νaturellement Doux). Υπάρχει όμως και ο Οίνος Γλυκός Φυσικός (Vin Doux Natourel), όπου η διακοπή της αλκοολικής ζύμωσης είναι τεχνητή, πραγματοποιείται

δηλαδή με την προσθήκη αλκοόλης.

Τελευταίο κριτήριο για τους τύπους κρασιών είναι το διοξείδιο του άνθρακα που μπορεί να έχει διατηρηθεί στο κρασί

(Φυσικώς Αφρώδεις Οίνοι) ή να έχει προστεθεί εκ των υστέρων (Tεχνητώς

Αφρώδεις Οίνοι). Ανάλογα με την περιεκτικότητα τους σε αυτό, τα κρασιά

διακρίνονται σε:

α) ήσυχα β) ημιαφρώδη γ) αφρώδη.

Κατηγορίες κρασιών Ο χαρακτήρας του κρασιού εξαρτάται άμεσα από το σταφύλι από το οποίο

προέρχεται, από την περιοχή που αυτό καλλιεργείται και από τον τρόπο που

οινοποιείται και παλαιώνει.Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη νομοθεσία

της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και την εθνική νομοθεσία για την ελληνική οινοπαραγωγή, υπάρχουν οι εξής

κατηγορίες οίνων:

1.Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ)

2. Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης (ΠΓΕ)

3. Χωρίς ένδειξη ΠΟΠ και ΠΓΕ.

Οίνοι ΠΟΠ

Η ονομασία προέλευσης αποτελεί το τοπωνύμιο μιας

περιοχής, όταν χρησιμοποιείται για να

περιγράψει τα προϊόντα που παράγονται σε αυτή.

Σύμφωνα με τη διεθνή νομολογία, κάθε τέτοιο

προϊόν πρέπει να προέρχεται από την περιοχή της οποίας το όνομα φέρει, ενώ οι διάφοροι χαρακτήρες

που το προσδιορίζουν πρέπει να οφείλονται σε φυσικούς και τεχνικούς

παράγοντες της περιοχής αυτής.

Έτσι, για την κατηγορία των Οίνων ΠΟΠ (Προστατευόμενης Ονομασίας

Προέλευσης), που έρχονται στην αγορά τυποποιημένοι, επώνυμοι και φέρουν το

τοπωνύμιο μιας περιοχής ισχύουν τα εξής:

Προέρχονται από αμπελουργική ζώνη νομοθετικά οροθετημένη, της οποίας το όνομα φέρουν στην ετικέτα τους. Μέσα

στα όρια αυτής της ζώνης καλλιεργούνται οι ποικιλίες αμπέλου από τις οποίες

παράγονται.

Παράγονται από μία ή περισσότερες ποικιλίες

αμπέλου, πάντοτε τις ίδιες, οι οποίες είναι απόλυτα προσαρμοσμένες στις

εδαφοκλιματικές συνθήκες της περιοχής προέλευσης και με βάση την εμπειρία και την παράδοση έχει

αποδειχθεί ότι μπορούν να δώσουν κρασιά υψηλής

ποιότητας.

Οι αμπελώνες, από τους οποίους προέρχονται τα σταφύλια, έχουν χαμηλές αποδόσεις και δίνουν πρώτη ύλη καλής

ποιότητας.

Παράγονται με βάση την παραδοσιακή οινολογική τεχνική της περιοχής,

προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις της σύγχρονης τεχνολογίας.

Ωριμάζουν ή και παλαιώνουν κάτω από ειδικές συνθήκες, που αξιοποιούν και

διαμορφώνουν τα χαρακτηριστικά τους.

Έχουν ιδιαίτερα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά, που εξαρτώνται από το

οικοσύστημα της περιοχής.

Τα ελληνικά κρασιά με Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης (Οίνοι ΠΟΠ)

προέρχονται από αμπελουργικές ζώνες με υψηλό δυναμικό ποιότητας. Είναι οι οίνοι

που χαρακτηρίζονταν και έχουν τη δυνατότητα να συνεχίσουν να

χαρακτηρίζονται, ΟΠΑΠ (Ονομασίας Προελεύσεως Ανωτέρας Ποιότητας) και

ΟΠΕ (Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης). Σύμφωνα δε με τη

νομοθεσία της Ε.Ε., VQPRD, από τα αρχικά των γαλλικών λέξεων Vin de Qualité

Produit de Région Déterminée (Οίνος Ποιότητας Παραγόμενος σε Καθορισμένη

Περιοχή).

Οίνοι ΠΟΠ της Ελλάδας Οι οίνοι ΠΟΠ της Ελλάδας 

περιλαμβάνουν την κατηγορία ελληνικών οίνων

«Οίνοι Ονομασίας Προέλευσης» (ΟΠΑΠ και

ΟΠΕ).Οι περιοχές που παράγονται

οι οίνοι ΟΠΑΠ –είναι οι ιστορικές αμπελουργικές και οινοπαραγωγικές περιοχές του αμπελώνα της Ελλάδας.

Με την εξαίρεση δύο περιοχών, οι ποικιλιακές

συνθέσεις ορίζονται μόνον από ελληνικές γηγενείς

ποικιλίες αμπέλου.

Σε όλες τις ζώνες υπάρχουν δεσμεύσεις ως

προς τις μέγιστες επιτρεπόμενες

στρεμματικές αποδόσεις και διάφορες άλλες

προϋποθέσεις ως προς τις οποίες οι οίνοι

ελέγχονται. Οι οίνοι ΟΠΑΠ, που φέρουν

υποχρεωτικώς στο λαιμό της φιάλης μια

χαρακτηριστική ερυθρή ταινία, πρέπει

απαραιτήτως να παράγονται σε οινοποιεία που βρίσκονται εντός της

αμπελουργικής ζώνης τους.

Στις δημοφιλείς ζώνες οίνων ΠΟΠ της Ελλάδας (ΟΠΑΠ και ΟΠΕ) αξιοποιείται η διάταξη

που επιτρέπει την ωρίμαση σε βαρέλια (πλην των ΠΟΠ

Σαντορίνη και ΠΟΠ Μονεμβασία-Malvasia), την

εμφιάλωση (πλην ΠΟΠ Μονεμβασία-Malvasia) και την αναγωγική παλαίωση και σε εγκαταστάσεις εκτός ζώνης.

Έτσι, οίνοι ΠΟΠ της Ελλάδας (ΟΠΑΠ και ΟΠΕ)

παράγονται και από επιχειρήσεις εκτός ζωνών, εφόσον συνεργάζονται με

κάποιο οινοποιείο εντός της εκάστοτε ζώνης. 

Οι οίνοι ΠΟΠ της Ελλάδας είναι οι :ΠΟΠ Αγχίαλος ΠΟΠ ΑμύνταιοΠΟΠ ΑρχάνεςΠΟΠ ΓουμένισσαΠΟΠ ΔαφνέςΠΟΠ ΖίτσαΠΟΠ ΛήμνοςΠΟΠ ΜαντίνειαΠΟΠ Μαυροδάφνη ΚεφαλλονιάςΠΟΠ Μαυροδάφνη ΠατρώνΠΟΠ ΜεσενικόλαΠΟΠ Μονεμβασία-MalvasiaΠΟΠ Μοσχάτος ΚεφαλλονιάςΠΟΠ Μοσχάτος Λήμνου

ΠΟΠ Μοσχάτος ΠατρώνΠΟΠ Μοσχάτος Ρίου ΠατρώνΠΟΠ Μοσχάτος Ρόδου ΠΟΠ Νάουσα ΠΟΠ ΝεμέαΠΟΠ ΠάροςΠΟΠ ΠάτραΠΟΠ ΠεζάΠΟΠ Πλαγιές ΜελίτωναΠΟΠ ΡαψάνηΠΟΠ ΡόδοςΠΟΠ ΡομπόλαΠΟΠ ΣάμοςΠΟΠ ΣαντορίνηΠΟΠ Σητεία.

Οίνοι ΠΓΕ

Οι οίνοι ΠΓΕ (Προστατευόμενης

Γεωγραφικής Ένδειξης), ως κατηγορία κρασιών

δηλώνουν τη γεωγραφική καταγωγή τους, σε επίπεδο περιφέρειας, περιφερειακής

ενότητας (δηλαδή των πρώην νομών της Ελλάδας,

τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις)

ή μικρότερης περιοχής (όπως επαρχία και χωριό).

Στους οίνους ΠΓΕ ανήκουν τα κρασιά των παλαιότερων και ακόμα σε ισχύ,

κατηγοριών Τοπικοί Οίνοι και Οίνοι με Ονομασία κατά Παράδοση, που έχουν τη

δυνατότητα να συνεχίσουν να αναγράφονται στις ετικέτες. Ειδικά οι οίνοι με Ονομασία Κατά Παράδοση παράγονται σύμφωνα με παραδοσιακές μεθόδους μιας

συγκεκριμένης περιοχής ή χώρας.

Παράδειγμα κρασιού Ονομασίας Κατά Παράδοση

αποτελεί η ρετσίνα, το αποκλειστικά ελληνικό αυτό κρασί, που η προέλευσή του βρίσκεται στην αρχαιότητα. Σήμερα, η ονομασία ρετσίνα

χρησιμοποιείται αποκλειστικά για λευκά και ροζέ, ξηρά

ελληνικά κρασιά, που παράγονται με την

πατροπαράδοτη μέθοδο της προσθήκης ρετσινιού από πεύκο στο γλεύκος. Στην κατηγορία Ονομασία κατά

Παράδοση υπάγεται επίσης η βερντέα, ένα λευκό κρασί που

παράγεται στη Ζάκυνθο.

Οίνοι ΠΓΕ της ΕλλάδαςΟι οίνοι Προστατευόμενης

Γεωγραφικής Ένδειξης περιλαμβάνουν την κατηγορία

ελληνικών οίνων «Τοπικοί Οίνοι» και κάποιους από τους

οίνους με «Ονομασία κατά Παράδοση». Αναλόγως του γεωγραφικού εύρους των ζωνών τους μπορούν να διακριθούν σε 3 επίπεδα:

• Οίνοι ΠΓΕ Διαμερισμάτων (Περιφερειών)

• Οίνοι ΠΓΕ Περιφερειακών Ενοτήτων (πρώην Νομών)

• Οίνοι ΠΓΕ Περιοχών

Οι οίνοι ΠΓΕ Διαμερισμάτων (Περιφερειών) αποτελούν το ευρύτερο επίπεδο οίνων ΠΓΕ

της Ελλάδας. Το σταφύλι για τους οίνους

ΠΓΕ Διαμερισμάτων πρέπει να προέρχεται από ζώνες οίνων ΠΟΠ ή και την περιοχή οίνων

ΠΓΕ της εκάστοτε περιφερείας,. Οι οίνοι ΠΓΕ

Διαμερισμάτων (Περιφερειών) της Ελλάδας είναι οι ΠΓΕ

Αιγαίο, ΠΓΕ Ήπειρος, ΠΓΕ Θεσσαλία, ΠΓΕ Θράκη, ΠΓΕ Κρήτη, ΠΓΕ Μακεδονία, ΠΓΕ

Πελοπόννησος και ΠΓΕ Στερεά Ελλάδα.

Οι 37 οίνοι ΠΓΕ Περιφερειακών Ενοτήτων που έχουν θεσμοθετηθεί

είναι οι ΠΓΕ Αργολίδα, ΠΓΕ Αρκαδία, ΠΓΕ Αττική, ΠΓΕ Αχαΐα,

ΠΓΕ Γρεβενά, ΠΓΕ Δράμα, ΠΓΕ Δωδεκάνησα, ΠΓΕ Έβρος, ΠΓΕ

Εύβοια, ΠΓΕ Ζάκυνθος, ΠΓΕ Ηλεία, ΠΓΕ Ημαθία, ΠΓΕ Ηράκλειο, ΠΓΕ Θάσος, ΠΓΕ Θεσσαλονίκη, ΠΓΕ

Ιωάννινα, ΠΓΕ Καβάλα, ΠΓΕ Καρδίτσα, ΠΓΕ Καστοριά, ΠΓΕ

Κέρκυρα, ΠΓΕ Κοζάνη, ΠΓΕ Κορινθία, ΠΓΕ Κυκλάδες, ΠΓΕ

Λακωνία, ΠΓΕ Λασίθι, ΠΓΕ Λέσβος, ΠΓΕ Λευκάδα, ΠΓΕ Μαγνησία, ΠΓΕ Μεσσηνία, ΠΓΕ Πέλλα, ΠΓΕ Πιερία,

ΠΓΕ Ρέθυμνο, ΠΓΕ Σέρρες, ΠΓΕ Φλώρινα, ΠΓΕ Χανιά, ΠΓΕ Χαλκιδική και ΠΓΕ Χίος.

Οι 58 οίνοι ΠΓΕ Περιοχών είναι οι ΠΓΕ Άβδηρα, ΠΓΕ Άγιον Όρος, ΠΓΕ Αγορά, ΠΓΕ Αδριανή,

ΠΓΕ Ανάβυσσος, ΠΓΕ Βελβεντός, ΠΓΕ Βίλιτσα, ΠΓΕ Βόρειες Πλαγιές Πεντελικού, ΠΓΕ Γεράνια, ΠΓΕ Ελασσόνα, ΠΓΕ Επανομή, ΠΓΕ Θαψανών

Πάρου, ΠΓΕ Θήβα, ΠΓΕ Ικαρία, ΠΓΕ Ίλιον, ΠΓΕ Ίσμαρος, ΠΓΕ Κάρυστος, ΠΓΕ Κίσσαμος, ΠΓΕ

Κλημέντι, ΠΓΕ Κοιλάδα Αταλάντης, ΠΓΕ Κορωπί, ΠΓΕ Κρανιά, ΠΓΕ Κραννώνας, ΠΓΕ

Κως, ΠΓΕ Λετρίνα, ΠΓΕ Ληλάντιο Πεδίο, ΠΓΕ Μαντζαβινάτα, ΠΓΕ Μαρκόπουλο, ΠΓΕ

Μαρτίνο, ΠΓΕ Μεταξάτα, ΠΓΕ Μετέωρα, ΠΓΕ Μέτσοβο, ΠΓΕ Νέα Μεσημβρία, ΠΓΕ Οπούντια

Λοκρίδας, ΠΓΕ Παγγαίο, ΠΓΕ Παιανία, ΠΓΕ Παλλήνη, ΠΓΕ Παρνασσός, ΠΓΕ Πισάτις, ΠΓΕ Πλαγιές Αιγιαλείας, ΠΓΕ Πλαγιές Αίνου, ΠΓΕ Πλαγιές Αμπέλου, ΠΓΕ Πλαγιές Βερτίσκου,

ΠΓΕ Πλαγιές Κιθαιρώνα, ΠΓΕ Πλαγιές Κνημίδας, ΠΓΕ Πλαγιές Πάικου, ΠΓΕ Πλαγιές

Πάρνηθας, ΠΓΕ Πλαγιές Πετρωτού, ΠΓΕ Πυλία, ΠΓΕ Ριτσώνα Αυλίδας, ΠΓΕ Σιάτιστα, ΠΓΕ

Σιθωνία, ΠΓΕ Σπάτα, ΠΓΕ Σύρος, ΠΓΕ Τεγέα, ΠΓΕ Τριφυλία, ΠΓΕ Τύρναβος και ΠΓΕ

Χαλικούνα.

Οι οίνοι με Ονομασία κατά Παράδοση συμπεριλαμβάν

ουν τη βερντέα και τις ρετσίνες. Η βερντέα είναι λευκός οίνος που μπορεί να παράγεται μόνο στη

Ζάκυνθο, υπό καθορισμένες

προϋποθέσεις, όπως είναι για παράδειγμα η

ποικιλιακή σύνθεση, οι στρεμματικές αποδόσεις κ.ά. Κατά συνέπεια, οι

οίνοι που φέρουν αυτόν τον τίτλο εντάσσονται στην κατηγορία των

οίνων ΠΓΕ Περιφερειακών Ενοτήτων της Ελλάδας. 

Κάποιες ρετσίνες, εντάσσονται πλέον στην κατηγορία των οίνων

ΠΓΕ της Ελλάδας. Πρόκειται για τις εξής 3 ρετσίνες με ένδειξη οίνου

ΠΓΕ Περιφερειακής Ενότητας • Ρετσίνα Αττικής

• Ρετσίνα Βοιωτίας • Ρετσίνα Εύβοιας 

Επίσης, 12 ακόμα ρετσίνες μπορούν να φέρουν με ένδειξη Οίνου ΠΓΕ Περιοχής: Ρετσίνα

Μεσογείων, Ρετσίνα Κρωπίας ή Κορωπίου, Ρετσίνα Μαρκοπούλου,

Ρετσίνα Μεγάρων, Ρετσίνα Παιανίας ή Λιοπεσίου, Ρετσίνα Παλλήνης, Ρετσίνα Πικερμίου,

Ρετσίνα Σπάτων, Ρετσίνα Θηβών, Ρετσίνα Γιάλτρων, Ρετσίνα

Καρύστου, Ρετσίνα Χαλκίδας.

Ενδείξεις παλαίωσης

Για τους οίνους ΠΟΠ έχουν νομοθετηθεί οι ενδείξεις παλαίωσης «Reserve» (ή

«Επιλεγμένος») και «Grande Reserve» ή («Ειδικά Επιλεγμένος»).

Η ένδειξη παλαίωσης «Reserve» υποδηλώνει τα εξής:

• Για τους λευκούς οίνους, την παλαίωση ενός χρόνου συνολικά, εκ του οποίου

τουλάχιστον οι 6 μήνες σε βαρέλια και οι 3 μήνες σε φιάλες.

• Για τους ερυθρούς οίνους, την παλαίωση δύο χρόνων συνολικά, εκ των

οποίων τουλάχιστον οι 12 μήνες σε βαρέλια και οι 6 μήνες σε φιάλες.

Η ένδειξη παλαίωσης «Grande Reserve»

υποδηλώνει τα εξής:

• Για τους λευκούς οίνους, την παλαίωση δύο χρόνων συνολικά, εκ των οποίων τουλάχιστον οι 12 μήνες σε βαρέλια και οι 6

μήνες σε φιάλες.

• Για τους ερυθρούς οίνους, την παλαίωση

τεσσάρων χρόνων συνολικά, εκ των οποίων τουλάχιστον οι 18 μήνες

σε βαρέλια και οι 18 μήνες σε φιάλες.

Για τους οίνους ΠΓΕ έχει νομοθετηθεί η ένδειξη παλαίωσης «Κάβα», που

υποδηλώνει τα εξής:

• Για τους λευκούς και ροζέ οίνους, την παλαίωση ενός χρόνου συνολικά, εκ του

οποίου τουλάχιστον οι 6 μήνες σε βαρέλια και οι 6 μήνες σε φιάλες.

• Για τους ερυθρούς οίνους, την παλαίωση τριών χρόνων συνολικά, εκ των οποίων

τουλάχιστον οι 12 μήνες σε βαρέλια και οι 12 μήνες σε φιάλες.

Ετικέτα κρασιούΗ ετικέτα δίνει

πληροφορίες για το κρασί που περιέχεται

στη φιάλη, γνωστοποιώντας στον καταναλωτή, εκτός από

την ονομασία του προϊόντος, τον

εμφιαλωτή ή τον οινοπαραγωγό, τον τύπο

του κρασιού, πιθανώς την προέλευση, τα

αναμενόμενα γευστικά χαρακτηριστικά του κ.ά. Διευκολύνει δηλαδή σε

κάποιο βαθμό την αναγνώριση και την

εκτίμηση της ποιότητας του προϊόντος.

Τα στοιχεία σε μια ετικέτα κρασιού αναγράφονται με τη μορφή ενδείξεων.

Έτσι, οι ενδείξεις της ετικέτας διακρίνονται σε υποχρεωτικές και προαιρετικές. Οι υποχρεωτικές πρέπει να αναγράφονται στην κύρια ετικέτα, ενώ οι άλλες στην

κύρια ή στην οπίσθια που επικολλάται στο πίσω μέρος της φιάλης.

Οι ενδείξεις ετικέτας κρασιού χωρίζονται στις υποχρεωτικές και στις προαιρετικές. Οι υποχρεωτικές ενδείξεις είναι οι εξής: • Η κατηγορία κρασιού (π.χ. οίνος ΠΟΠ,

ΠΓΕ ). Στην περίπτωση των οίνων ΠΟΠ και ΠΓΕ αναγράφεται και το τοπωνύμιο της

προέλευσής τους και μπορεί να αναγραφούν οι ενδείξεις: Κτήμα, Αρχοντικό, Πύργος,

Μοναστήρι ή Κάστρο.• Το όνομα και η διεύθυνση του εμφιαλωτή.• Ο ονομαστικός όγκος της φιάλης (π.χ. 750

ml).• Ο αλκοολικός τίτλος (π.χ. 12% vol).

• Ο τύπος κρασιού (π.χ. λευκός, γλυκός, κ.λπ.).

• Η ένδειξη ελληνικό προϊόν.

Επιπλέον, κάθε οινοπαραγωγός μπορεί να δώσει περισσότερες

πληροφορίες για το κρασί του, μέσω των

προαιρετικών ενδείξεων ετικέτας κρασιού.

Τέτοιες είναι διάφορες προτάσεις

σερβιρίσματος, αρμονίας με φαγητό

κ.λπ. Ειδικά στα κρασιά ΠΟΠ και ΠΓΕ, μπορεί να δώσει πληροφορίες για

τον τόπο και το σταφύλι παραγωγής, την

οινοποίηση, την πιθανή παλαίωση του κρασιού

κ.λπ.

Μπουκάλι του κρασιούΤο μπουκάλι του κρασιού είναι ένα από τα βασικά

χαρακτηριστικά της ταυτότητας του οίνου. Το βασικό μέγεθος είναι τα 750ml, ενώ για ορισμένα

κρασιά υπάρχουν αφενός οι μικρές συσκευασίες που συχνά τις βρίσκουμε σε

μπαρ, και οι μεγαλύτερες που συνήθως τις

βρίσκουμε σε καλά εστιατόρια. Όλα τα μεγέθη φιάλης, μπορούμε βέβαια

να τα βρούμε σε καλές κάβες, εφόσον το κρασί παράγεται σε αυτό το

μέγεθος φιάλης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΒέκιος Γιώργος, Κούκης Διονύσης, Τσακίρης Αργύρης, Το Βιβλίο του Κρασιού, εκδ. Ψύχαλου – ΤΑ ΝΕΑ, χχ.

Τσακίρης Αργύρης, Ελληνική Οινογνωσία, εκδ. Ψύχαλου, Αθήνα, 2003.

Ιστοσελίδα «Επώνυμο Ελληνικό Κρασί» (http://www.newwinesofgreece.com/el/basiki_oinognosia/index.html)

Ιστοσελίδα «House of Wine»(http://www.houseofwine.gr/how/about-wine/wine-basics.html)

Ιστοσελίδα του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου (http://greekwinefederation.gr/gr/content/show/&tid=26)