1821:Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΤΩΝ ΡΩΜΙΩΝ

Αφιέρωματής «Ελεύθερης Έρευνας»στο '21

«Ο κύριος Κωνσταντίνος Σάθας, έν τινι αξιολόγω πονηματίωεπιγραφομένω: "Η κατά τονιζ΄αιώνα επανάστασις τής ελληνικήςφυλής" διατείνεται εν σελ. 14, ότι τογνωστόν Καρυοφύλλι ονομάσθηούτω από τού εν Βενετία οπλοποιούCarlo figlio (Καρόλου υιού).Περίεργος μα την αλήθειαν ηανακάλυψις, αλλ’ ουδόλωςευάρεστος.

»Τολμώ μάλιστα, να είπω προς τονφίλον, ότι απαγορεύεταιοιωδήποτε η διά τοιούτωνερευνών καταστροφή τωνθελκτικών μύθων, δι’ ωνετράφημεν...»

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Αθανάσιος Διάκος.

Αστραπόγιαννος, Αθήνα, 1867, 64-66.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΜΑΣ

Βλάχοι, αρβανίτες,

ανατολίτες, βορειο-

αφρικανοί κ.ά.

Οι σημερινοί ελληνόφωνοι χριστιανοίκάτοικοι τού ελλαδικού χώρου δένείναι φυλετικοί απόγονοι ήπνευματικοί κληρονόμοι τωναρχαίων ελλήνων, των αθηναίων,τής δημοκρατίας, των φιλοσόφωνκ.λπ ..

Είναι επήλυδες, βαλκάνιοι,ανατολίτες, βορειοαφρικανοί και όχιμόνον, ορθόδοξοι, με έντονηανάμειξη τής οθωμανικήςκουλτούρας.

Έμαθαν να επ ιβιώνουν σεαυτοκρατορίες δεσποτικές (βυζάντιο,τουρκοκρατία) αναπτύσσοντας τηνυποκρισία, την κουτοπονηριά καιπολλά άλλα ελαττώματα με σκέψηεντελώς διαφορετική από αυτή τούδυτικού κόσμου...

ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ

Η θρησκευτικήπίστη

δέν αποτελείπροϋπόθεση

για την υγιήευημερία

Αναζήτηση

Read articles in English Σάββατο 19 Απριλίου 2014

ΙΗΣΟΥΣ: ΚΗΡΥΚΑΣ ΜΙΣΟΥΣ, ΔΙΧΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Αποτύπωση τής ψυχογραφίας του από τούς ίδιους τούς ευαγγελιστές

Έγραψε στις 04.01.2009 ο/η: Δημόφιλος Ίων

Επ ιστροφή

Σύμφωνα με τους χριστιανούς θεωρητικούς, ο Ιησούς Χριστός δίδαξε στονκόσμο το πνεύμα της αγάπης. Στο άρθρο αυτό όμως, θα δείξουμε, ότι από τα ίδιατα κείμενα της «Καινής Διαθήκης» προκύπτει, ότι ο Ιησούς Χριστός όχι μόνον δενήταν κήρυκας αγάπης όπως προβάλλεται, αλλά αντιθέτως προέβαινε σεκηρύγματα απίστευτου μίσους, διχασμού και ανθελληνισμού.

«Ήταν μερικοί έλληνες μεταξύ εκείνων που είχαν ανεβεί για να προσκυνήσουνκατά την εορτή. Αυτοί λοιπόν ήλθαν στον Φίλιππο ο οποίος ήταν από τη Βηθσαϊδάτης Γαλιλαίας και του είπαν: ‘Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού’. Έρχεται οΦίλιππος και το λέει στον Ανδρέα και ο Ανδρέας κι ο Φίλιππος το λέγουν στονΙησού. Ο Ιησούς αποκρίθηκε σ’ αυτούς: ‘Ήλθε η ώρα για να δοξαστεί ο υιός τουανθρώπου’» («κατά Ιωάννη» ιβ΄20-23). Αυτό είναι το περίφημο απόσπασμα στοοποίο κατά κόρον αναφέρονται οι ρωμιορθόδοξοι στην προσπάθειά τους να δείξουν,ότι ο Ιησούς δήθεν αγαπούσε τους έλληνες.

Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε, ότι δεν πρόκειται για έλληνες στο γένος και αυτόγίνεται φανερό από το ίδιο το κείμενο. Ας εξετάσουμε με προσοχή το επίμαχοαπόσπασμα. Κατ’ αρχήν οι «έλληνες» αυτοί ανέβαιναν να προσκυνήσουν στηνεορτή. Ποια ήταν αυτή η εορτή; Λίγες παραγράφους νωρίτερα, από την αρχή του ιβ΄και εντεύθεν μας πληροφορεί, ότι επρόκειτο για το Πάσχα τη μεγάλη αυτή εβραϊκήεορτή. Και συνεχίζει: «Την επομένη μέρα πολύς κόσμος είχε έρθει για την εορτή,όταν άκουσαν ότι έρχεται ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα, πήραν κλάδους από φοίνικεςκαι βγήκαν προς προϋπάντησή του κι έκραζαν: ‘Ωσαννά, ευλογημένος να είναιεκείνος, που έρχεται στο όνομα του Κυρίου (του Γιαχβέ), ο βασιλεύς του Ισραήλ ’. Οδε Ιησούς βρήκε ένα μικρό όνο κι εκάθησε επάνω του, καθώς ήταν γραμμένο. Μηφοβάσαι, θυγατέρα Σιών, να ο βασιλεύς σου έρχεται καθισμένος σ’ ένα πουλάρι όνου».

To κείμενο μάς μιλάει για το βασιλέα του Ισραήλ, όχι το βασιλέα της Ελλάδαςκαι για τη θυγατέρα Σιών, όχι για τη θυγατέρα Ελλάδα. Το τι σχέση έχουν όλααυτά με τους έλληνες και το «ελληνικό Πάσχα», που εορτάζουν οι σύγχρονοιρωμιοί, μόνον οι ρωμιοορθόδοξοι κύκλοι μπορούν να «ερμηνεύσουν».

Με ορμητήριο τις εβραϊκές κοινότητες στην Ελλάδα

Ας μην ξεφύγουμε από το θέμα μας όμως. «Όταν πέρασε την Αμφίπολη καιτην Απολλωνία (ο Παύλος) ήλθε στη Θεσσαλονίκη όπου ήταν η συναγωγή τωνιουδαίων και σύμφωνα με τη συνήθειά του πήγε σ’ αυτούς και επί τρία Σάββατασυνδιαλεγόταν μαζί τους πάνω στις γραφές» («Πράξεις» ιζ΄1-2).

Στην Αθήνα προσέγγισε πρώτα την συναγωγή των ιουδαίων, όπου βρήκεομοεθνείς του για σίτιση, στέγαση, προστασία και ποίμνιο («Πράξεις» ιζ΄17) και στησυνέχεια όταν πήρε θάρρος, άρχισε να γυρίζει στην αγορά και να μιλά με τους«παρατυγχάνοντας», δηλαδή με τους θαμώνες και τους περαστικούς.

Στην Κόρινθο τα ίδια: οι πρώτοι προσήλυτοι ήταν ιουδαίοι, ο Ακύλας και ησύζυγός του Πρίσκιλλα («Πράξεις» ιη΄2). Ο Παύλος μάλιστα φιλοξενήθηκε από τονΙούστο, που στο σπίτι του μοιράζονταν τον ίδιο τοίχο με τη συναγωγή («Πράξεις»ιη΄7). Σε όλες τις πόλεις «διελέγετο εν τη συναγωγή »: («Πράξεις» ιη΄4, ιη΄19, ιη΄26,ιθ΄8).

Μολονότι τα περισσότερα κείμενα που συμπεριλαμβάνονται στην «ΚαινήΔιαθήκη» είναι γραμμένα στην ελληνική γλώσσα δεν μιλούν για την Ελλάδα.Γράφτηκαν στα ελληνικά από εβραίους συγγραφείς (όχι απαραίτητα από αυτούςπου δηλώνουν) επειδή οι εβραίοι για αιώνες είχαν χάσει τη γλώσσα τους.Ελλήνιζαν, τόσο στη γλώσσα όσο και στα ήθη. Αθλούνταν, πλένονταν καιαποποιούνταν έως και την περιτομή τους που προσπαθούσαν να την καλύψουν.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ΔΩΡΕΑΝ

Διαβάστε περισσότερα

ΓΙΝΕΤΕ ΜΕΛΟΣ

Διαβάστε περισσότερα

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΔημοφιλέστερα θέματαΠρόσφατα θέματαΈρευνεςΓενική κριτικήΓεγονόταΣυνεντεύξεις ΒιβλιοκρισίαΧιούμορΕπικαιρότηταΜηνύματα / απόψεις αναγνωστώνΔωρεάν βιβλίαRead articles in English

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΜΑΣ

Διαβάστε περισσότερα

GEONION

A vision that pushes the boundaries of design and technology and w elcomes the days to come in a unique w ay...

Διαβάστε περισσότερα

E FIND

Η ηλεκτρονική «κασέτα» εγγραφής τού internet!Πάνω από 1.500.000«μαγνητοσκοπήσεις»...

Διαβάστε περισσότερα

ΕΠΗΛΥΔΕΣ

ΑρχικήΑρχική ΕπιλέξτεΕπιλέξτε ΘεματολόγιοΘεματολόγιο ΕπικοινωνίαΕπικοινωνία ΜέληΜέλη

ευημερίατων κοινωνιών

Yπάρχει μια κοινή πεποίθηση, τηνοποία μοιράζονται οι οπαδοί τωνδιαφόρων θρησκειών, ότι η λατρείατού θεού και η υπακοή στακελεύσματα τής θρησκείαςθεωρούνται ουσιώδη για μια υγιή καιειρηνική κοινωνία, ενώ όταν έναςμεγάλος αριθμός ανθρώπων μιαςκοινωνίας απορρίψει το θεό, τότε θαεπέλθει η αποσύνθεσή της.

Σε περίπτωση, που η θρησκευτικήαυτή θεωρία, τού ότι η τυχόναπομάκρυνση από το θεό είναι ηαιτία για όλα τα κακά τής κοινωνίαςείναι σωστή, τότε θα έπρεπε νααναμένουμε τα περισσότεροθρησκευόμενα έθνη στη Γη να είναιοι προμαχώνες τού εγκλήματος, τήςφτώχειας και των ασθενειών και ταπρότυπα των υγιών κοινωνιών. Ησύγκριση των άθρησκων εθνώνόμως, με τα περισσότερο θρήσκααποκαλύπτει μια πολύ διαφορετικήκατάσταση...

Η ΑΠΟ-ΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Η λέξη καρκίνοςστις μέρες μας έχειαποκτήσει τεράστιαδύναμη. Μόνο τοάκουσμά της αρκεί

για να σπείρει τον τρόμο και τονπανικό.

Φανταστείτε αν ο γιατρός σας μετάαπό κάποια εξέταση, σάςανακοίνωνε, ότι έχετε καρκίνο. Στηνκυριολεξία θα άνοιγε η γη να σάςκαταπ ιεί, θα παραλύατε από τονφόβο σας και θα π ιστεύατε, ότι σεσύντομο χρονικό διάστημα θαπεθαίνατε.

Θα δεχόσασταν ό,τι θα σάς έλεγανοι «ειδικοί», νοιώθοντας αδαής καιάσχετος για την ίδια σας τηνασθένεια. Δεν θα είχατε καμμίαάποψη για την πορεία και τηνεξέλιξη τής ασθένειάς σας, καμμίαεπ ιλογή για το τι αγωγή θαλαμβάνατε, για το αν θα κάνατεχημειοθεραπεία ή όχι, για το αν θασάς χειρουργούσαν, αν θαακρωτηρίαζαν κάποιο πάσχονμέλος σας. Όλα αυτά θα τααποφάσιζαν οι γιατροί σαςακολουθώντας το «πρωτόκολλο τούκαρκίνου» χωρίς να σας ρωτήσουν,απλά θα σάς τα ανακοίνωναν!

Θα ξυπνάγατε απ΄ το χειρουργείοκαι θα σάς έλειπε το στήθος σας, τονεφρό σας, ο μισός πνεύμονάς σας,ή κάποιο άλλο όργανό σας και δενθα μπορούσατε παρά νασυναινέσετε με την αφαίρεση αυτή.Θα ακολουθούσαν ατελείωτεςχημειοθεραπείες και ακτινοβολίες,επειδή «έτσι θα έπρεπε ». Θαέπεφταν οι τρίχες τού σώματός σας,τα νύχια σας και θα είχατε τεράστιεςεπ ιπλοκές και παρενέργειες. Εσείς,απλά θα δείχνατε την απόλυτηεμπ ιστοσύνη στις γνώσεις και στιςμεθοδολογίες τής συμβατικήςΙατρικής σιωπηλά και στωικά χωρίςάποψη και δυνατότητα επ ιλογής,αφού σας έχουν ήδη πείσει μέσωτής πληροφόρησης, που έχετε λάβειαπό τα Μ.Μ.Ε. και τους γιατρούςσας, ότι αυτοί και μόνον αυτοίμπορούν να αντιμετωπ ίσουναποτελεσματικά τον καρκίνο…

Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα;

Κανένα από τα κείμενα, είτε της «Παλαιάς» είτε της «Καινής Διαθήκης» δεναπευθύνεται σε έλληνες. «Αυτούς τους δώδεκα έστειλε ο Ιησούς και τουςπαράγγειλε τα εξής: «Προς τους εθνικούς μην πηγαίνετε και στην πόλη τωνσαμαρειτών μην μπαίνετε, αλλά πηγαίνετε μάλλον στα χαμένα πρόβατα τηςγενεάς του Ισραήλ». («κατά Ματθαίο» ι΄5-6). Όταν ο Παύλος αποστέλλει επιστολές προς εφεσίους, φιλιππησίους,θεσσαλονικείς ή κορινθίους κ.λ.π., δεν τις αποστέλλει στους έλληνες τωνπόλεων αυτών, αλλά στους εβραίους που ζουν στις ελληνικές πόλεις καιπου υπήρξαν οι πρώτοι προσήλυτοι στο χριστιανισμό, όχι από δική τους αυθόρμητηπροσχώρηση αλλά μετά από εντολή που πήραν από τους ραβίνους τους, ναυποδυθούν τους πιστούς της νέας θρησκείας. Όπου δηλαδή γίνεται δηλαδήαναφορά για εφεσίους, εννοείται ότι είναι οι εβραίοι της Εφέσου κι όχι οι έλληνες,όταν γίνεται αναφορά στους κορινθίους, εννοείται ότι πρόκειται για τους εβραίουςτης Κορίνθου. Οι έλληνες δεν είχαν καμμιά σχέση με όλα αυτά. Ο Νόμος δεν διδάσκεται στους έλληνες το γένος. Οι Απόστολοι, γράφει οΙωάννης ο Χρυσόστομος («Εις τας Πράξεις, Ομιλία ΚΕ΄» «δεν κήρυτταν το θείο λόγοσε κανένα παρά μόνο στους ιουδαίους» («μηδενί λαλούντες το λόγο ει μη μόνονιουδαίοις» «Πράξεις» ια΄19-20) και συνεχίζει: «Δεν το έκαναν αυτό φοβούμενοι τουςανθρώπους, αλλά το έκαναν τηρώντας το Νόμο». Υπήρχαν όμως και κάποιοικύπριοι και κηρυναίοι οι οποίοι «ελάλουν προς τους ελληνιστάς, ευαγγελιζόμενοιτον Κύριον Ιησούν» («Πράξεις» ια΄20) και διευκρινίζει ο Χρυσόστομος «Ίσως επειδήδεν γνώριζαν τα εβραϊκά τους ονόμαζαν έλληνες». Στη συνέχεια ο Ιωάννης οΧρυσόστομος επανέρχεται στο θέμα («Εις τας Πράξεις, Ομιλία Λ΄»): «Συνέβη δε καιστο Ικόνιο το ίδιο να μπούν στη συναγωγή των ιουδαίων και να μιλήσουν έτσι ώστενα πιστέψει μεγάλο πλήθος από τους ιουδαίους κι από τους έλληνες». Ως γνωστόνδεν συναντά κανείς έλληνες στη συναγωγή. Είναι καταφανές, πωςπρόκειται για εβραίους, που έχασαν τη γλώσσα τους και μιλούσανελληνικά.

Ας δεχθούμε όμως ότι οι σημερινοί ρωμιοί, που έχουν υποστεί τη συνεχή επίσχεδόν δεκαεπτά αιώνες χριστιανική προπαγάνδα έχουν «πεισθεί», ότι το Πάσχαείναι ελληνική εορτή. Οι έλληνες όμως του 33 μ.Χ. γνώριζαν το Πάσχα; Aσφαλώςόχι! Ήταν έλληνες λοιπόν εκείνοι που ζήτησαν να δουν τον Ιησού; Όχι βέβαια!Εβραίοι ήταν κι αυτοί, κάτοικοι ίσως της Ελλάδας, που μιλούσαν όμως ελληνικάκαι τίποτε περισσότερο. Αποκαλούνται έλληνες προκειμένου να διακριθούν απότους υπόλοιπους εβραίους, που δεν μιλούσαν την ελληνική Γλώσσα. Η μονομερήςεπανάληψη ενός και μοναδικού ομιχλώδους και δήθεν κολακευτικού εδαφίου καιη αποσιώπηση όλων των άλλων που καταφαίνονται με ξεκάθαρες διαθέσειςεναντίον των ελλήνων όπως θα αναλύσουμε παρακάτω, μόνον δόλια μπορεί ναχαρακτηρισθεί.

Ιησούς: Ένας μεγάλος ανθέλληνας

Ας εξετάσουμε τώρα τι γνώμη είχε ο Ιησούς για τους αυθεντικούς έλληνες. ΟΜατθαίος (ιε΄22-28) και o Μάρκος (ζ΄25-30) περιγράφουν μία πολύ ενδιαφέρουσαιστορία. Πρόκειται για την θεραπεία της κόρης μιας γυναίκας πού παρουσιάζεταιως κανονική ελληνίδα, όχι εβραία που μιλούσε ελληνικά, καθότι γίνεται σαφήςδιάκριση: Είναι «ελληνίδα συροφοινίκισσα στο γένος» («κατά Μάρκο» ζ΄ 26).

Εδώ θέλει αρκετή προσοχή γιατί μόνο το πρωτότυπο κείμενο μιλάει γιαελληνίδα. Αν διαβάζετε το κείμενο στη νεοελληνική απόδοση των χριστιανώνμεταφραστών, κατά κανόνα μεταφράζουν το «ελληνίδα» σε «ειδωλολάτρις» οπότε οανυποψίαστος αναγνώστης προσπερνάει το κείμενο χωρίς να αντιληφθεί τηνπραγματική σημασία του.

Η γυναίκα αυτή λοιπόν, έπεσε στα πόδια του Ιησού παρακαλώντας τον ναθεραπεύσει την άρρωστη κόρη της, καθότι ο Ιησούς εμφανίζεται κατ' εξοχή ωςθεραπευτής. Ξέρετε όμως ποια ήταν η αντίδρασή του; «Κι εκείνος δεν τηςαποκρίθηκε ούτε μία λέξη. Και τότε οι μαθητές τον πλησίασαν και του είπαν διώξετην γιατ ί φωνάζει από πίσω μας. Κι εκείνος τους αποκρίθηκε: ‘Δεν είμαι σταλμένοςπ αρά μόνο για τα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ. Δεν είναι σωστ ό ναπαίρνεις το ψωμί από τα παιδιά και να το δίνεις στα σκυλιά’». (Η λέξη είναι «κυνάρια», δηλαδή μικρά σκυλιά) («κατά Ματθαίον» ιε΄26 και «κατά Μάρκο» ζ΄27-28).«Ναι, Κύριε » του απάντησε τότε ή γυναίκα, «αλλά και τα σκυλιά τρώνε από ταψίχουλα πού πέφτουν κάτω από το τραπέζι των κυρίων τους ». Τότε μόνονικανοποιήθηκε αυτός και «θεραπεύτηκε η κόρη της από την ώρα εκείνη ».

Η συμπεριφορά του «υιού του θεού» στο περιστατικό αυτό, δεν εγείρει καμμίααμφιβολία, είναι σαφέστατη: Θεωρεί τους έλληνες σκυλιά που δεν αξίζει νατρώνε ούτε τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους,των εβραίων!

Πέραν αυτού όμως, μια τέτοια συμπεριφορά γεννά κι ορισμένα επί πλέονερωτήματα. Ή πρώτη αντίδρασή του, όπως είδαμε, ήταν να αρνηθεί την θεραπεία.Οι αρχαίοι έλληνες ιατροί, άλλα και οι σύγχρονοι, ορκίζονται τον περίφημο «Όρκοτου Ιπποκράτη» στον όποιο συνομολογούν πως θα ασκήσουν την τέχνη τους σεκάθε έναν που θα τους το ζητήσει, είτε αυτός είναι άνδρας, γυναίκα, ελεύθερος ηδούλος. Σε κανένα σημείο του Όρκου δεν υπάρχει περιορισμός της άσκησης τουεπαγγέλματός τους επειδή ο ασθενής είναι αλλόφυλος ή αλλόθρησκος. ΟΙπποκράτης ούτε καν το σκέφτεται να κάνει τέτοιου είδους διακρίσεις. Ο Ιησούς όχιμόνο το σκέφτεται αλλά και το εφαρμόζει. Η θεραπευτική δεινότητα του Ιησού ήταντελικά ένα καρβέλι ψωμί, δηλαδή περιορισμένο σε ποσότητα και όταν παρείχεμερικά ψίχουλα σε κάποιον αλλόφυλο αυτό σήμαινε ότι τα στερούσε από τα«χαμένα πρόβατα του Ισραήλ»; Γνωρίζει περιορισμούς η χριστιανική Θεία Χάρις;

Στις «Πράξεις» επίσης (κα΄28-29) διαβάζουμε ακόμα ένα απίστευτο απόσπασμαγια τους έλληνες: «Μέχρι και έλληνες έβαλε μέσα στο ιερό και μόλυνε τονάγιο τούτο τόπο». Η σκληρότητα αυτή του Ιησού δεν είναι μοναδική στην «Καινή Διαθήκη»,αντιθέτως μάλιστα. Την ίδια σκληρότητα συναντούμε στην με σκαιό τρόποαποπομπή της μητέρας του και των αδελφών του όταν πήγαν να τον δουν στηνΓαλιλαία που δίδασκε («κατά Ματθαίο» ιβ΄46-50, «κατά Μάρκο» γ΄31-35 , «κατάΛουκά» η΄19-20). Στο «κατά Ιωάννη» β΄4, όταν του μιλάει η μητέρα του, την μία από

ΕΠΗΛΥΔΕΣΣΕ ΞΕΡΑΪΛΕΣΚΙ ΕΡΗΜΙΕΣ

Οι μεσαιωνικοί κάτοικοι τού ελλαδικού χώρουμέσα από σπάνιες περιγραφέςξένων περιηγητών

«Η άλλοτε ένδοξηΑθήνα είναι τόσοερημωμένη, που

φαίνεται απίστευτο, ότιυπήρξε κάποτε

ένδοξη. Εγώ,τουλάχιστον, δέν είδαπουθενά φοβερότερο

τόπο. Ερημιά, ξεραΐλα,αγκαθιές και βάλτοι »

D΄Aramon, γάλλος πρεσβευτής(ιστ΄αι.)

«Ο πληθυσμός τής Σάμου είναιτουρκικός»

Ruy Gonzales de Clavijo,απεσταλμένος τού βασιλιά τής

Καστίλλης, Ερρίκου Γ’, στην αυλή τούΤαμερλάνου

«Η Ελευσίνα είναι τώρα ένα φτωχόχωριό με 1.200 κατοίκους, κυρίως

αλβανούς»John Fulleylove - J. A. M. Clymont,

1902

Στο άρθρο αυτό θα εξετάσουμεδειγματοληπτικά πώς περιγράφουν τοπανόραμα τής ερήμωσης και το πάζλτων εποικισμών τού ελλαδικού χώρουμερικοί από τους πολλούς περαστικούςταξιδιώτες, φιλέλληνες, πρεσβευτέςκ.λπ . ξένους, που άφησαν χρονικά καιγραπτές εντυπώσεις με πληροφορίεςκαι παρατηρήσεις...

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣΑΛΑΤΑ

Το εθνογραφικό χάοςκαι η γέννηση των εθνικισμώνστα Βαλκάνια

Οι βαλκανικοί πόλεμοι ξεσπούν το1912, όταν η Σερβία, η Βουλγαρία, ηΕλλάδα και το Μαυροβούνιο κηρύσσουντον πόλεμο κατά τής οθωμανικήςαυτοκρατορίας διεκδικώντας τα εδάφητης στα Βαλκάνια.

Η οθωμανική εξουσία κατέρρευσε μέσασε λίγους μήνες. Δεκάδες χιλιάδεςστρατιώτες έχασαν την ζωή τους, ενώεκατοντάδες χιλιάδες ήταν οιπρόσφυγες, που εγκατέλειψαν τασπ ίτια τους.

Οι βαλκανικοί πόλεμοι αποτέλεσανριζική τομή, που άλλαξε την ζωή τωνανθρώπων. Υπάρχει το «πριν» και το«μετά». Αυτή η ριζική τομή δεν έγινεμόνο στο υλικό επ ίπεδο, έγινε και στοεπ ίπεδο τού τρόπου, που σκέπτονταικαι θυμούνται οι άνθρωποι.

Μέσα στους εθνικούς πανηγυρισμούς,το παρελθόν ξεχάστηκε. Για πολλέςχώρες η οθωμανική περίοδος ήταν μιασκοτεινή εποχή, όπου τίποτε δενάλλαξε για 400 χρόνια. Η μνήμη τήςσυμβίωσης των διαφορετικών εθνοτικώνκαι θρησκευτικών ομάδων στηνοθωμανική αυτοκρατορία δεν ήτανχρήσιμη για τα καινούρια έθνη-κράτη.Χρειάζονταν την ιστορία των δικών τουςαπελευθερωτικών αγώνων, για ναδημιουργήσουν την καινούρια εθνικήτους ταυτότητα. Πολύ συστηματικά, ταεθνικά κράτη αποσιώπησαν τη μνήμηαυτή, έτσι ώστε πάνω σ΄αυτή την μνήμηνα φτιαχτεί μια νέα μνήμη, η μνήμη,

ΘΕΟΣ:ΕΝΑ ΛΑΘΟΣΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Friedrich Nietzsche:Για μια κοινωνία ελεύθερη από παραδόσεις, έθνη, θεούςκαι μια νέα ηθικήπέρα από τις παρά φύσηχριστιανικές αρετές

«Ξέρω τη μοίρα μου. Κάποια μέρατο όνομά μου θα συνδεθεί με κάτι φοβερό. Μιά

άνευ προηγουμένου κρίση στη Γη. Την πιο βαθειά αλ-λαγή συνειδήσεων, ενάντια σε όσα πιστεύονταν μέχρι πρότινος. Ενώ εσείς βλέ-πετε ιδανικά, εγώ βλέπω τίείναι ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο».

Αυτά είναι τα λόγια τού ορα-ματιστή γερμανού φιλόσο-φου, Φρειδερίκου Νίτσε. Η κρίση, που προέβλεψε, ήταν η θρησκευτική, που σάρωσε την Ευρώπη στα τέλη τού 19ου αιώνα. Ήταν ο πρώτος, που κατά-λαβε, ότι ο θάνατος τού θεού, θα έφερνε κάτι εντε-λώς καινούριο στην ιστο-ρία τής ανθρωπότητας: την ιδέα τής απόλυτης ελευθερίας τού ανθρώ-που ως το μοναδικό μέτρο στο σύμπαν. Περιέγραφε τη γέννηση τού σύγχρονου κόσμου...

“ΑΠΟΓΟΝΟΙ” ΚΑΙ“ΑΠΟΓΟΝΟΙ”

Ελλάδα - Π.Γ.Δ.Μ.: Βίοι παράλληλοιστη σχιζοφρένειατής ονομασίας

Οι σλαβο-αρβανιτό-βλαχοι κ.λπ . σημερινοί κάτοικοι τού ελλαδι- κού χώρου, αφού εμπέδωσαν την εδώ και διακόσια χρόνια φαντασί-ωσή τους περί τής δήθεν ευγενούς καταγωγής τους κι αυτοπροσδιο-ρίστηκαν ως έλληνες, με στενή οικοπεδίστικη αντίληψη των εν-νοιών Ελλάδα και έλληνας επ ι-χειρούν «με νύχια και με δόντια» να περιχαρακώσουν τη φαντασί-ωσή τους αυτή.

Λουκά» η΄19-20). Στο «κατά Ιωάννη» β΄4, όταν του μιλάει η μητέρα του, την μία απότις δύο φορές που μιλάνε στο Ευαγγέλιο, ο Ιησούς της λέει εν ψυχρώ: «Τι κοινόυπάρχει ανάμεσα σ’ εμένα και σ’ εσένα, γυναίκα;».

Η εικόνα του 14 ου αιώνα από τη Μονή Τιμίου Προδρόμου των Σερρών αναπαριστά τονΙησού να κάνει πράξη αυτά που λέει στο Ευαγγέλιο: Κυνηγάει να σκοτώσει ειδωλολάτρες,

αιρετικούς κι εθνικούς - έλληνες δηλαδή.

Ιησούς: Σκληρός και εκδικητικός

Το αποκορύφωμα της σκληρότητας και της εκδίκησης (της άδικης εκδίκησης),το συναντούμε στο επεισόδιο με τη συκιά οπού ο Ιησούς την καταράστηκε κι εκείνηξεράθηκε, επειδή δεν βρήκε σύκα να φάει. Και να φαντασθεί κανείς ότι «δεν ήταν οκαιρός των σύκων» («κατά Ματθαίο» κα΄18-20, «κατά Μάρκο», ια΄13-14, 20-23).

Το θαύμα θα ήταν να περάσουν την άλλη ημέρα κι η συκιά να ήταν γεμάτησύκα. Τέτοια κακία εναντίον μάλιστα αψύχου πράγματος, μόνον σε ένα ιστορικόανάλογο γνωρίζω: στο μαστίγωμα της θάλασσας στον Ελλήσποντο για τιμωρία απότον πέρση Βασιλιά.

Γενικός διχασμός, διχόνοια και διαίρεση

Αλλά και με τις παραβολές του ο Ιησούς, δίνει «μηνύματα» («γραμμή» κατά τησύγχρονη έκφραση) σκληρότητας και αδικίας. «Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναιεναντίον μου» («κατά Ματθαίο» ιβ΄30) εξαγγέλλει ως άλλος δικτάτωρ. Το ίδιοακριβώς είπε μετά την καταστροφή των διδύμων πύργων και πριν την εισβολή στοΙράκ κι ο πρόεδρος των Η.Π.Α. κ. Μπους.

Ο Ιησούς δεν το απέκρυψε, ότι σκοπός του ήταν να σπείρει το διχασμό και τηδιχόνοια ανάμεσα στους ανθρώπους: « Φωτιά ήρθα να βάλω πάνω στη Γή καιπόσο θα ήθελα να είχε ήδη ανάψει » («κατά Λουκά» ιβ΄49-50). Τι φρικαλέααπειλή! Ακόμη: «Νομίζετε ότι ήλθα για να επιβάλλω αναγκαστική ομόνοια μεταξύτων ανθρώπων; Κάθε άλλο. Σας βεβαιώνω, ότι ο ερχομός μου θα φέρειδιαιρέσεις. Από τώρα και στο εξής μια οικογένεια με πέντε μέλη θα χωριστεί σεδύο παρατάξεις: Τρείς εναντίον δύο και δύο εναντίον τριών . Ο πατέρας θα είναιαντίθετος με τον γιο του κι ο γιος με τον πατέρα του. Η μάνα με την κόρη της. Ηπεθερά με τη νύφη της κι η νύφη με την πεθερά της» («κατά Λουκά» ιβ΄51-53).

Κι ο Ματθαίος τα ίδια γράφει (ι΄34-38): «Μη νομίσετε ότι ήλθα να βάλω

ειρήνη στη Γή. Δεν ήλθα να βάλωειρήνη, αλλά μάχαιρα. Γιατί ήλθα για ναδιχάσω τον άνθρωπο από τον πατέρα

του και την κόρη από τη μάνα και τηνύφη από την πεθερά της».

Με εκπλήσουσα σαφήνεια ο Ιησούςπροτρέπει σε μίσος όλους τους

ανθρώπους: «Εάν κάποιος έρχεταιπρος τα μένα και δεν μισεί τον

πατέρα του και την μητέρα του και τηγυναίκα και τα παιδιά και τους

αδελφούς και τις αδελφές, ακόμα καιτην ψυχή του (φαντασθείτε: να

μισήσετε και την ίδια σας την ψυχή!),δεν γίνεται να είναι μαθητής μου»

(«κατά Λουκά» ιδ΄26).

Και ο Ιωάννης, άξιο τέκνο τουδασκάλου του δίνει την τερατώδη

εντολή: «Μην αγαπάτε τον κόσμο καιότι ανήκει στον κόσμο. Όποιος

αγαπάει τον κόσμο δεν αγαπά τον Θεό». («Α΄επιστολή Ιωάννη» β΄15-16).

« Μη νομίσετε ότι ήλθα ναβάλω ειρήνη στη Γή. Δεν

ήλθα να βάλω ειρήνη,αλλά μάχαιρα. Γιατί ήλθα

για να διχάσω τονάνθρωπο από τον πατέρα

του και την κόρη από τημάνα και τη νύφη από την

πεθερά της. »Ιησούς (Ματθ. ι΄ 34-38.)

Θα έλεγε κανείς ότι οι δώδεκα μαθητές δεν ήταν παρά μια ομάδαπεριπλανώμενων αγαθών ανδρών,που μαζί με τον δάσκαλό τους δεν έκαναν τίποτεάλλο παρά να κηρύττουν την αγάπη. Κι όμως, οι άνθρωποι αυτοί ήταν οπλισμένοι,έτοιμοι να σκοτώσουν αν χρειαζόταν: «Όταν είδαν οι μαθητές του τι μέλλει να γίνει,είπαν: ‘Kύριε, να τους χτυπήσουμε με τα μαχαίρια;’ κι ένας απ’ αυτούς χτύπησετον δούλο του αρχιερέα και του έκοψε το δεξί αυτί» («κατά Ματθαίο» κστ΄51,«κατά Μάρκο» ιδ΄47, «κατά Λουκά» κβ΄49-50, «κατά Ιωάννη» ιη΄10). [ Σημείωση:Το αυτί το κολλάει στη θέση του ο Ιησούς μόνο στον Λουκά (κβ΄51). Στα άλλα τρίαΕυαγγέλια ο δυστυχής δούλος παραμένει χωρίς το δεξί του αυτί. «Σε τι αμάρτησεαυτός (αναρωτιέται ο Πορφύριος στο «κατά Χριστιανών» ΙΙΙ 20), αν το αφεντικό τουτον διέταξε να πάρει μέρος στη σύλληψη του Ιησού;». ]

Θα αντέτεινε ίσως κανείς, ότι οι μαθητές οπλοφορούσαν χωρίς να το γνωρίζει οίδιος ο Ιησούς. Η αλήθεια είναι, ότι όχι μόνον το γνώριζε, αλλά ο ίδιος ο Ιησούςτους είχε εξοπλίσει: « Όποιος έχει χρήματα ας τα πάρει. Το ίδιο κι αυτός πουέχει σακίδιο. Όποιος δεν έχει, ας πουλήσει το πανωφόρι του (ιμάτιο) κι αςαγοράσει μαχαίρι » («κατά Λουκά» κβ΄36-37). Ο Ιησούς λοιπόν, ο «κήρυκας τηςειρήνης και της αγάπης» προέτρεπε τους μαθητές του να αγοράσουν όπλα μεκάθε θυσία πουλώντας ακόμη και τα ρούχα τους για να αποκτήσουν τα προςτούτο απαιτούμενα χρήματα.

Αλλά ο εξοπλισμός αυτός –έστω και για άμυνα- πώς συμβιβάζεται με το «αν

να φτιαχτεί μια νέα μνήμη, η μνήμη,δηλαδή, τού έθνους-κράτους...

Η ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗΕΡΗΜΩΣΗΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Και οι μετέπειτα εποικισμοί τους,σύμφωνα με περιγραφέςξένων αρχαιολόγων, ιστορικών και περιηγητών

Ο νεορωμείκοςεθνικισμός έχειστοχοποιήσει τον«μισέλληνα» JakobPhilipp Fallmerayer,

έναν από τους ιστορικούς, πουαμφισβήτησαν το μύθο τής συνέχειαςστον ελλαδικό χώρο και στο χρόνο, οοποίος όμως, πλάστηκε μόλις τον 19οαιώνα από θεωρητικούς τήςΡωμιοσύνης, που επ ιχείρησαν ναπείσουν τους σλάβους, βλάχους,αρβανίτες κ.λπ . ρωμιούς επήλυδες, ότιδήθεν ήταν απόγονοι αρχαίωνελλήνων.

Ο Fallmerayer όμως, δεν ήταν ο μόνος.Στο άρθρο αυτό, που εστιάζεται στηνκατάσταση, που επ ικρατούσε στα νησιάτού Αιγαίου το Μεσαίωνα, παρατίθενταιάγνωστες και σπάνιες μαρτυρίες απόπλήθος περιηγητών (ιστορικών,αρχαιολατρών κ.λπ .), οι οποίοι σεχρονικό εύρος εκατοντάδων χρόνωνπεριγράφουν πολλά νησιά ωςακατοίκητα, παντελώς έρημα.

Μεγάλες μάστιγες ήταν οι πόλεμοι, οισυχνές θανατηφόρες επ ιδημίες και ηπειρατεία, εξ αιτίας τής οποίας χιλιάδεςκάτοικοι των νησιών -και όχι μόνο-σύρθηκαν ως δούλοι στα παζάρια τήςΑνατολής. Τα πληθυσμιακά κενά τααναπλήρωναν κατά καιρούς διάφορεςομάδες ανθρώπων από άλλα μέρη,όπως από τη βόρεια Αφρική, τηνΑνατολή και σε αρκετές περιπτώσεις,όπως θα δούμε, φτωχοί αλβανοί...

κάποιος σε κτυπήσει στο μάγουλο, όχι μόνο να μην ανταποδώσεις το κτύπημα,αλλά να γυρίσεις να σε κτυπήσει και στο άλλο»; («κατά Λουκά» στ΄29). Αυτά είναιαπό τα πιο δημοφιλή λόγια του Ιησού στα κατηχητικά. Όταν κάποιος από τουςυπηρέτες του Αρχιερέα όμως του έδωσε ένα χαστούκι, «ο Ιησούς του αποκρίθηκε:‘Άν είπα κάτι κακό πες μου ποιο ήταν το κακό κι αν είπα κάτι καλό, τότε γιατί μεδέρνεις;’» («κατά Ιωάννη» ιη΄22-23). Δεν γύρισε και το άλλο μάγουλο όπωςσυνέστησε στους μαθητές του να κάνουν, αλλά ζήτησε τον λόγο: «γιατί με δέρνεις; ».

Από τα λίγα που προαναφέρθηκαν, προκύπτει ότι η διδασκαλία του Ιησού,πέραν του ανθελληνικού μένους της, είναι γεμάτη από κακία, μίσος, διχόνοια,διχασμό, απειλή κατά των ανθρώπων και προετοιμασία για αιματοκύλισμα. Και ηπερίφημη αγάπη, η συγχώρεση, η ομόνοια, η ειρήνη, που –όπως κατά κόρονδιατυμπανίζει η εκκλησία- έφερε για πρώτη φορά στον κόσμο πού είναι;

Ας εξετάσουμε την πλέονδιαφημισμένη από τις υποτιθέμενες

ρήσεις αγάπης του Ιησού: «Αγαπάτεαλλήλους» («κατά Ιωάννη» ιγ΄34,

ιε΄17). Διαβάστε όλο το απόσπασμακαι θα διαπιστώσετε, ότι τόσον αυτό,

όσο και κάποια άλλα παρόμοιααποσπάσματα υποτιθέμενης αγάπηςδεν αφορούν όλους τους ανθρώπους.

«Όσο για τους εχθρούς μου,αυτούς πού δεν με θέλησανγια βασιλιά τους, φέρτε τους

εδώ και κατασφάξτε τουςμπροστά μου.»

Iησούς (Λουκ. ιθ΄ 27).

Όταν λέει «αγαπάτε αλλήλους », αναφέρεται μόνον μεταξύ των μαθητών του:«Εντολή νέα σας δίδω, να αγαπάτε αλλήλους, καθώς εγώ σας αγάπησα, έτσι νααγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλον. Από αυτό θα ξέρουν όλοι ότι είσθε μαθητέςμου, εάν δηλαδή έχετε αγάπη μεταξύ σας» («κατά Ιωάννη» ιγ΄34-35). Για όλουςτους άλλους, φωτιά και τσεκούρι: «Όσο για τους εχθρούς μου, αυτούς πού δεν μεθέλησαν για βασιλιά τους, φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε τους μπροστά μου»(«κατά Λουκά» ιθ΄27).

Υπάρχουν πλείστα πραγματικά κηρύγματα αγάπης στην αρχαία γραμματεία,όπως π.χ.: «Προτιμώ, κάνοντας το καλό ν’ αποτυγχάνω, παρά με το κακό να έχωτη νίκη». «Φιλοκτήτης» Σοφοκλέους στ. 94-95). Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε,πως το «ειρήνη υμίν» του Ιησού («κατά Ιωάννη» κ΄20) δεν μας αφορά. Δεναπευθύνεται σ’ εμάς, αλλά στον στενό εβραϊκό κύκλο του και είχε σκοπό να τουςεπιστήσει την προσοχή στο γεγονός ότι όφειλαν να είναι μονιασμένοι.

Ο Ιησούς, υποτίθεται, ότι εισήγαγε τη συγχώρεση. Στην πραγματικότητα ηχριστιανική συγχώρεση δίνεται υποκριτικά και επιλεκτικά. Παράδειγμα ο Ιούδας.Ενώ ο ίδιος ο Ιησούς συγχώρεσε την πόρνη, τον ληστή πάνω στο σταυρό, τουςίδιους τους σταυρωτές του με το περίφημο: «άφες αυτοίς », τον Ιούδα δεν τονσυγχώρεσε παρόλο πού μεταμελήθηκε έμπρακτα. Κι η εκκλησία, επί 2.000 χρόνιαακολουθώντας το παράδειγμα του Ιησού, συγχώρεσε ειδεχθείς εγκληματίες και επίπλέον τους ανακήρυξε Μεγάλους και Αγίους, όπως τον αιμοσταγή αδελφοκτόνο,συζυγοκτόνο και υιοκτόνο Μ. Κωνσταντίνο. Τον Ιούδα όμως δεν τον συγχώρεσε -παρότι αποδεδειγμένως μετανόησε- με το γελοίο και υποκριτικό επιχείρημα, ότι οΙούδας δεν συγχωρείται όχι γιατί πρόδωσε τον Ιησού αλλά γιατί αυτοκτόνησε. Η ζωήείναι δώρο του θεού -λένε- ανήκει στο θεό και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να τηναφαιρέσει αυτοκτονώντας. Αν το κάνει, δεν του παρέχεται συγχώρεση, όπως στονΙούδα. Όταν αφαιpείς όμως τη ζωή η τις ζωές των άλλων, γιατί συγχωρείσαι;Eκείνες, πού είναι επίσης δώρα του θεού, έχεις δικαίωμα να τις αφαιρέσεις;Φαίνεται ότι το έχεις, αφού η εκκλησία όχι μόνο σε συγχωρεί αλλά σε ανακηρύσσειΆγιο και Μέγα, κατά το παράδειγμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

* * *

Τελευταία γίνεται πολύς λόγος από ρωμιορθόδοξους κύκλους και για τη δήθενελληνική καταγωγή του Ιησού. Ο Ιησούς ήταν ένας εβραίος. Όταν η σαμαρείτιδατόνισε την ιουδαϊκή του καταγωγή, εκείνος δεν την αρνήθηκε («κατά Ιωάννη» δ΄9).«Παλαιά» και «Καινή Διαθήκη» εμμένουν στην καταγωγή του Ιησού από τον Δαβίδκαι τον Αβραάμ και οι ρωμιορθόδοξοι επιμένουν πως ήταν έλληνας. Η φύση θέλειτους απογόνους να ανήκουν στην ίδια φυλή με τους προγόνους τους. Σε πείσμακάθε λογικής οι ρωμιοί επιμένουν, πως είναι εβραίοι, «απόγονοι του Αβραάμ »(«προς Γαλάτας» γ΄29) και ο εβραίος Ιησούς, ότι ήταν έλληνας. Είναι να χάνεικανείς το μυαλό του!

Ο Ιησούς δεν ανέπτυξε ποτέ ελληνική σκέψη και οι διδαχές του δεν είναι παράεβραϊκά κατασκευάσματα γραμμένα στο πόδι, γι’ αυτό και δεν συμφωνούν το έναμε το άλλο. Ο Ιησούς, αν υπήρξε ποτέ, γιατί καμμιά άλλη πηγή πλην των εβραϊκώνδεν τον αναφέρει ενώ έζησε σε μια από τις καλύτερα τεκμηριωμένες ιστορικέςπεριόδους ήταν ένας εβραίος και αυτό το αποδεικνύει επίσης περίτρανα κι ηπεριτομή του, που τόσο υπερήφανα άλλωστε γιορτάζουμε την 1η Ιανουαρίουεκάστου έτους.

εκάστου έτους.

Οι επαγγελματίες προπαγανδιστές του χριστιανισμού, αλλά και άλλοισυνοδοιπόροι τους μας βομβαρδίζουν καθημερινώς από τα παράθυρα τωντηλεοπτικών διαύλων, από εφημερίδες και περιοδικά και χαϊδεύουν τα αυτιά μας μετα υποτιθέμενα κηρύγματα αγάπης του Ιησού, με την δήθεν αγάπη του για τουςελληνες, με την δήθεν ελληνικότητα της ορθοδοξίας κι άλλα πολλά. Όλες αυτές οιανακρίβειες που υποστηρίζονται δεν είναι τυχαίες ούτε γίνονται κατά λάθος.Ορισμένοι εξ αυτών που τις προβάλλουν είναι άνθρωποι ανωτάτης μορφώσεως,καθηγητές κ.λ.π.. Τα πράγματα είναι οφθαλμοφανή. Δεν μπορεί να μην τα βλέπουν.Γνωρίζουν ότι εσκεμμένα συντελούν στη διαιώνιση της παραπλάνησης. Κι όμωςεπιμένουν. Δυστυχώς εκτός από την άγνοια υπάρχει κι ο δόλος.

Επ ιστροφή Επ ιστροφή στην κορυφή

ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

2500 Υπολειπόμενοι χαρακτήρες

Κωδικός ασφαλείας:

5+6= Αποστολή

ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟΑπό: (ηλεκτρονική διεύθυνση)

Προς: (ηλεκτρονική διεύθυνση)

Σημείωση: (προαιρετικό)

0 χαρακτήρες γράψατε και απομένουν 255.

Αποστολή

FreeInquiry© 2013