Άλκη Ζέη

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ Η πλοκή του βιβλίου, αρχίζει στις 27 Οκτωβρίου του 1940, μία ημέρα πριν την έναρξη του πολέμου. Βασικός χαρακτήρας είναι ο εννιάχρονος Πέτρος. Ο Πέτρος ήταν πολύ στενοχωρημένος, γιατί το τριζόνι του πέθανε. Η δεκατετράχρονη αδελφή του, Αντιγόνη, του προσφέρει ένα κουτί από το βραχιόλι της για να το θάψει αλλά ο Πέτρος επιλέγει να το βάλει στη χαραμάδα ενός μεγάλου δοκαριού στην αποθήκη. Αυτό κάνει και χαράζει πάνω στο ξύλο την ημερομηνία 27 Οκτωβρίου 1940. Τα δύο αδέλφια, μετά από έναν καβγά σχετικά με την ενδυμασία του Πέτρου, πήγαν στον κινηματογράφο. Μαζί τους πήγε και ένας φίλος της Αντιγόνης από το κολλέγιο, ο Δημήτρης. Όταν γύρισαν, όλη η οικογένεια μαζί και ο θείος του Πέτρου ο Άγγελος, κάθισαν για φαγητό. Ο Πέτρος σκεφτόταν το τριζόνι του ενώ οι μεγάλοι μιλούσαν για τον πόλεμο. Το επόμενο βράδυ βλέπει στον ύπνο του πως γίνεται πόλεμος και ξυπνά τρομαγμένος. Δεν ήταν όμως ψέμα. Οι σειρήνες του πολέμου είχαν ήδη αρχίσει να ηχούν. Ήταν 28 Οκτωβρίου του 1940.

Ο Πέτρος έβλεπε τα πάντα να αλλάζουν γύρω του από τη μία στιγμή στην άλλη. Αρχικά όλα έμοιαζαν με γιορτή. Φορτηγά γεμάτα στρατιώτες, τραγούδια, σημαιάκια. Ο θείος Άγγελος τους αποχαιρέτησε και έφυγε στον πόλεμο. Η μητέρα του Πέτρου ήτανε μονίμως λυπημένη. Δεν χαιρότανε με τις μεγάλες νίκες, μόνο αγωνιούσε για την τύχη του αδελφού της και για το που θα βρει τρόφιμα για την οικογένεια της. Ο Πέτρος φανταζόταν τον θείο του να γυρνάει από τον πόλεμο νικητής. Τα κορίτσια, η Αντιγόνη και η φίλη της Ρίτα, έπλεκαν κάλτσες για το στρατό.

Ο Πέτρος πάει στο νοσοκομείο για να βρει τον αδελφό της Ρίτας, που είχε χτυπηθεί στον πόλεμο. Στις 6 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί κήρυξαν πόλεμο στους Έλληνες. Οι Εβραίοι άρχισαν να φοβούνται και να

κρύβονται. Ανάμεσα σ΄ αυτούς και η Ρίτα με την οικογένεια της. Την ίδια στιγμή οι Άγγλοι φεύγουν από την Ελλάδα. Στις 27 Απριλίου οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα.Ο κόσμος κλειδώνεται στα σπίτια, ενώ η γερμανική σημαία βρίσκεται στην Ακρόπολη. Τις επόμενες μέρες ο θείος Άγγελος γυρίζει, αλλά όχι όπως τον περίμενε ο Πέτρος. Απογοητεύεται βλέποντάς τον κουρελιάρη.

Οι Γερμανοί μετά από ένα μήνα προσπάθειας κατάφεραν να καταλάβουν την Κρήτη. Λίγο αργότερα η γερμανική σημαία κατεβαίνει από την Ακρόπολη.Ένα βράδυ ο Πέτρος συνάντησε τον τρελό με τις πιτζάμες και τον βοήθησε δίνοντας του ρούχα.

Τον Σεπτέμβριο τα σχολεία ανοίγουν. Τα παιδιά, ο Πέτρος και οι φίλοι του αρχίζουν, να εντάσσονται στην Αντίσταση. Πολεμούν με όσα μέσα διαθέτουν. Πετάνε πρόκες για να τρυπήσουν τα λάστιχα των γερμανικών φορτηγών. Παράλληλα, η πείνα άρχισε να σκοτώνει. Ο κόσμος πεθαίνει στους δρόμους, ο Σωτήρης αρχίζει να ζητιανεύει, ενώ ο παππούς κλέβει το ψωμί μέσα από το ίδιο του το σπίτι. Μόνο η οικογένεια του φούρναρη δεν πεινάει, γιατί συνεργάζεται με τον εχθρό. Ο Πέτρος νοσταλγεί τον καιρό πριν τον πόλεμο. Γνωρίζει και άλλους φίλους στον αγώνα της Αντίστασης, την Δροσούλα και τον Αχιλλέα οι οποίοι του δίνουν το ψευδώνυμο <<Τσουένι>>. Όλοι μαζί γράφουν στους τοίχους με μπόγια τις λέξεις <<συσσίτιο>>, <<πεινάμε!>>.

Το επόμενο πρωί πέθανε η γιαγιά του Σωτήρη. Για να μη χάσουνε το δελτίο ψωμιού της, δε τη θάψανε, την πετάξανε στο νεκροταφείο.

Παράλληλα,αρχίζει το συσσίτιο στα σχολεία αλλά και στους ηλικιωμένους.

Όλα τα παιδιά συμμετέχουν στην πρώτη διαδήλωση που γίνεται στην κεντρική πλατεία. Ακολουθούν και πολλές άλλες τέτοιες διαδηλώσεις.

Μία μέρα οι Γερμανοί κάνουν έλεγχο στο σπίτι του Πέτρου. Παίρνουν την αγαπημένη του χελώνα, το Θόδωρο, και ο Πέτρος κλαίει, φωνάζει.

Η φιλη του Δροσούλα σκοτώνεται σε μία διαδήλωση.Αρχίζει πια να χάνει ό,τι αγαπάει.

Το τέλος του πολέμου πλησιάζει. Οι Ιταλοί φεύγουν απ’ την Ελλάδα, ενώ ένας απ’ αυτούς κρύβεται στο σπίτι του Πέτρου. Όλοι οι Εβραίοι μεταφέρονται ενώ η Ρίτα γλιτώνει, γιατί κρύβεται. Ο Γιάννης πιάνεται αιχμάλωτος και μπαίνει φυλακή.

Οι κατακτητές αρχίζουν να φεύγουν και η γαλανόλευκη κυματίζει ξανά στο βράχο της Ακρόπολης. Οι Γερμανοί αρχίζουν να φεύγουν απ΄την Ελλάδα όπως και ο Γερμανός φίλος της γειτόνισσας τους, ο οποίος φεύγοντας σκοτώνει τον αγαπημένο φίλο του Πέτρου, τον Σωτήρη.

Το <<Τσουένι>> είναι ένας από τους τυχερούς που θα μπορέσουν να περπατήσουν στους δρόμους της ελεύθερης πια Αθήνας. Στις 12 Οκτωβρίου του 1944 η Ελλάδα ελευθερώνεται. Ο Πέτρος θυμάται τους αγαπημένους φίλους που δε μπορόυν πια να χαρούν την ελευθερία της Ελλάδος. Η απελευθέρωση, τον βρίσκει να παίζει στους δρόμους, <<άντρας πια, δεκατριών χρονών>>!

Βαλεντίνα Λυμπέρη, Γ3