Οι Αρχές

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Οι Αρχές είναι κάτι μεσόκοπες κυρίες! Ανέραστες! Παρθένες! Ορκισμένες να τηρήσουν την παρθενία τους ες αεί. Είναι ντυμένες στα καφέ, στα γκρί και στα μαύρα. Το χειμώνα φορούν παπούτσια σεμνά με λίγο τακουνάκι τετράγωνο και ανθεκτικό που αποτρέπει τα παραπατήματα. Το καλοκαίρι φορούν πεδιλάκια ίσια με λουράκια. Σαν κι αυτά που φοράει η Αλέκα. Τα κρύα καλοκαιρινά βράδια βάζουν και σοσονάκια, ασορτί με τη φούστα τους.

(Πάντα φούστα-μπλούζα και κουμπωμένα όλα τα κουμπιά).

Είναι φιλάνθρωπες-δεν λέω-και έχουν διαθέσει τη ζωή τους στο να προστατεύουν το ανήλικα πνεύματα. Αυτά τα πνεύματα που είναι ορφανά και χρειάζονται τη φροντίδα κάποιου.

Είναι ειλικρινείς και κανένας δεν αμφιβάλλει για τις καλές τους προθέσεις και υπηρεσίες.

Αγωνίζονται σκληρά να εντοπίσουν το πνεύμα το ορφανό. Το παίρνουν σπίτι τους, ένα ψευτοκλασικό κακοσυντηρημένο - ποτέ δεν τους περισσεύουν χρήματα για τέτοια λούσα. Το πλένουν, το σιδερώνουν, το ντύνουν, το ταΐζουν,το φροντίζουν.

Κάποια πνεύματα-λίγα όπως φαίνεται-όταν ενηλικιωθούν, αποφασίζουν να ζήσουν μόνα τους. Σε δικό τους σπίτι. Να αποφασίζουν αυτά μόνα τους, ελεύθερα, τι είναι το καλό και τι το κακό. Κατά περίπτωση.

Σε κάθε τόπο, τρόπο, χρόνο συγκεκριμένο. Είναι τα πνεύματα αυτά, που γοητεύονται από την ποικιλία της ζωής. Το μάταιο του να προκαθορίζεις. Που γοητεύονται από τους γρίφους της ύπαρξής τους, τη μαγεία της έρευνας, της αρχαιολογίας των ανθρώπων, των κοινωνιών, των πόλεων. Τίποτα δεν θεωρούν δεδομένο για πάντα αν δεν το επαληθεύουν κάθε στιγμή. Πιστεύουν ότι όλα μπορούν να μετατραπούν στο αντίθετό τους όταν βρεθούν σε ανάλογες συνθήκες.

Δεν νομίζουν λοιπόν ότι χωρούν στο ίδιο σπίτι με τις κυρίες Αρχές. Κάποια μέρα, κάποια Κυριακή-στο τραπέζι-ανακοινώνουν την απόφασή τους να φύγουν. Ευχαριστούν τις καλές κυρίες, τις παρηγορούν, σκουπίζουν τα καλοσυνάτα και βουρκωμένα μάτια τους και φεύγουν, υποσχόμενα να περνάνε κάποια απογεύματα για μια μαστίχα προλονζέ.

Μερικά από τα πνεύματα αυτά, φεύγουν κρυφά. Φαίνεται ότι ντρέπονται τις

καλές κυρίες που τα ανέθρεψαν. Λυπούνται να τις στεναχωρήσουν. Πάντως φεύγουν.

Άλλα πάλι, τα πιο πολλά, βολεύονται! Καλά τρώνε, καλά πίνουν!Διαβάζουν και εφημερίδα καμιά φορά. Έχουν ένα κεραμίδι!Έχουν κάποιον να τους λέει ποιο είναι το καλό και το κακό!Δεν σκάνε καθόλου.

Όταν λοιπόν ενηλικιώνονται, δεν φεύγουν, δεν αναχωρούν από την αγκαλιά των καλών κυριών. Αράζουν εκεί. Χοντραίνει ο κώλος τους και μικραίνει το μπόϊ τους. Άσε που στενεύουν κι οι πλάτες τους! Φοράνε ρούχα όχι καλά σιδερωμένα,μπασμένα και ξεθωριασμένα. Βλέπεις οι καλές κυρίες έχουν πολλές δουλειές και δεν τα προλαβαίνουν όλα. Για καθαρά και καλοσιδερωμένα πουκάμισα, για τσάκιση “μαχαίρι” ούτε λόγος να γίνεται.

Και βέβαια ούτε λόγος να γίνεται για ανάθεση καθηκόντων από τις κυρίες. Φοβούνται! Φοβούνται μήπως τα πνεύματα αντιληφθούν τη δύναμή τους. Και τότε ποιος θα είναι ο ρόλος τους; Τι θα κάνουν αυτές; Ποιόν θα προστατεύουν; Πώς θα προστατεύνται από τη μοναξιά τους;

Βέβαια, και από αυτά τα πνεύματα υπάρχουν κάποια που είναι ανήσυχα. Ερευνητικά. Μαχητικά. Αυτά είναι που οι Αρχές αγαπάνε περισσότερο. Τα θεωρούν δικά τους παιδιά. Καρπούς του μόχθου τους. Ακριβώς αυτά είναι που θέλουν να έχουν πάντα κοντά τους. Και έχουν έναν πιο εξελιγμένο τρόπο να τα παγιδεύουν. Ποντάρουν στο φιλότιμό τους! Στην αξιοπρέπεια τους. Τα κάνουν να πιστεύουν ότι είναι τιμή τους να κατοικούν στο σπίτι μαζί με τις Αρχές! Τα πείθουν ότι κινδυνεύουν υπέρμετρα, αν βγουν έξω! Ότι είναι σπουδαίο πράγμα, ιερό, να είναι παιδιά των Αρχών, μέλη του τιμημένου κόμματος! Ότι αυτά τα παιδιά δεν είναι σαν τα άλλα! Είναι πιο παλικάρια ακριβώς γιατί μένουν στο σπίτι με τις Αρχές και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα.

Κάνουν δηλαδή, οι καλές κυρίες, ότι κάνουν όλες οι γραφειοκρατίες. Και φυσικά χρησιμοποιούν και τα κατάλληλα εργαλεία. Διαβήτες, μοιρογνωμόνια, υποδεκάμετρα, μεζούρες, σταγονόμετρα, ογκομετρικούς σωλήνες, βολτόμετρα, αμπερόμετρα κλπ όργανα που έχουν κληρονομήσεις από τον πατέρα τους τον Προκρούστη! Μετράνε, ξαναμετράνε, κόντρα μετράνε και δεν κόβουν ποτέ. Δημιουργούν ένα ψεύτικο ερευνητικό τοπίο, ένα σκηνικό. Ότι, και καλά εκεί, ευδοκιμεί η σωφροσύνη, η επιστήμη!

Και από τα λεξικά όλα κόβουν και καίνε τη σελίδα που λέει ότι Αρχή σημαίνει Εξ ουσία!

Μια λάθος πρόθεση σε ένα σωστό ουσια στικό!

Θησείο

21 Αυγούστου 2005