Βαθμός... ανεπαρκής

Και αφού πήρα το πτυχίο μου, πάλεψα, κουράστηκα , βρέθηκα τελικά μέσα στη τάξη. Απέναντί μου έφηβοι που, όπως και 'γω πριν μερικά (ή περισσότερα) χρόνια, έχουν όνειρα, έχουν στόχους, κάνουν σχέδια ή θέλουν απλώς να γελάσουν, να ξεδώσουν, να παίξουν και πάνω απ’ όλα να ζήσουν…

Για 40 λεπτά την ημέρα, έχω μπροστά μου τις 24 ώρες της καθημερινότητας του κάθε μαθητή μου. Που μπορεί να ξεκινάει από τις 5 τα χαράματα, όταν μπαίνει στο λεωφορείο, και κάνει στάση στο θρανίο μπροστά μου, για να του αναλύσω το θεώρημα του Fourier. Συνεχίζει στο φροντιστήριο (όπου θα του εξηγήσουν γιατί ο Fourier δεν γράφεται με δύο rr) ή στο χωράφι (όπου η τσάπα του θα σκεπάσει με λίγο χώμα την συνθήκη της Λωζάνης)... Και το βράδυ σταματάει σε ένα όνειρο που κλείνει μέσα αυτούς που αγαπά…

Χωράω εγώ σε όλα αυτά; Και αν ναι, πως και που;

Εγώ τους μαθαίνω τον νόμο του Νεύτωνα, το ρήμα «ειμί» και την μανσέτα στο βόλεϊ… Επιβεβαιώνω την γνώση μου καρφιτσώνοντας την στα νεανικά κεφάλια, αγνοώντας συχνά τη διαφορετικότητα και τη φρεσκάδα της νιότης, ειδικά όταν αυτή έρχεται σε αντίθεση με την αυθεντία μου.

Και αξιολογώ τιμωρώντας ή, τιμωρώ αξιολογώντας... Δεν πειράζει αν η τιμωρία αυτή σβήσει την επαφή με τα παιδιά μου, τώρα εγώ είμαι το αφεντικό. Και όταν το νεανικό πείσμα σφραγίσει τα μάτια και τα αυτιά τους, θα αφήσει το μυαλό να ταξιδέψει σε έναν κόσμο με τις δικές τους ιδέες και τα θέλω. Σ’ αυτό το ταξίδι εγώ δεν υπάρχω.

Τελικά είμαι καθηγητής; Ίσως, αφού επιβλήθηκα (;) στην τάξη μου και βοήθησα τους καλούς. Άσε που το λέει και το πτυχίο μου.

Είμαι Δάσκαλος; Σίγουρα όχι, αφού δεν δίδαξα, δεν κίνησα το ενδιαφέρον, δεν ενέπνευσα, δεν ενθάρρυνα, δεν ακούμπησα τους μαθητές μου. Καλλώπισα το έτοιμο δέντρο, αλλά δεν πότισα αυτό που διψούσε. Και αυτό που δεν μου πολυάρεσε το έκοψα από την ρίζα.

Τώρα που ήρθε η ώρα του θερισμού, ξέχασα την (πιθανή) δική μου ευθύνη:

Γιατί ο Βαγγέλης έχει 3; Είναι άχρηστος.

Γιατί ο Γιάννης έχει 5; Είναι αδιάφορος.

Γιατί η Μαρία έχει 4; Γιατί δεν με χώνευε.

Τι έκανα εγώ για να κάνω τον Βαγγέλη πιο χρήσιμο; Κίνησα το ενδιαφέρον του Γιάννη; Μήπως εγώ δεν χώνευα την Μαρία;

Μπορώ να γίνω καλύτερος καθηγητής; Όχι γιατί ...οι γνώσεις μου είναι αρκετές για το σχολείο.

Καλύτερος Δάσκαλος; Όχι, γιατί ...δεν κάνω λάθη, να τα διορθώσω (δεν το έψαξα άλλωστε, το κανάλι της ανατροφοδότησης έχει κλείσει εδώ και καιρό).

Τότε γιατί το τμήμα μου έχει μέσο όρο 5; Μα είναι προφανές: Έχει κακούς μαθητές...

Ν.