ΕΠΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ

Το 384 μ.Χ. ο αυτοκράτωρ Θεοδόσιος, διορίζει έπαρχο της Ανατολής τον θρησκόληπτο συμπατριώτη του Μάτερνο Κυνήγιο. Ο Κυνήγιος περιοδεύει ο ίδιος στις επαρχίες τους και εποπτεύει ενίοτε και συμμετέχει στις καταστροφές των Αρχαίων Ναών. Για την επιτέλεση του θεάρεστου σκοπού του βασίστηκε στην βοήθεια των τοπικών Επισκόπων, οι οποίοι διέθεταν υπό τις διαταγές τους ολόκληρα στρατεύματα μοναχών, που εισέβαλλαν στις μεγαλουπόλεις για να επιτεθούν κατά των Ναών «ξύλα φέροντες και λίθους και σίδηρον, οι δε και άνευ τούτων και χείρας και πόδας» όπως γράφει ο Λιβάνιος.

Αυτοί οι μοναχοί, που όπως παρατηρεί ο φιλόσοφος έτρωγαν περισσότερο και από ελέφαντες και ως μοναδική απόδειξη της αρετής τους επιδείκνυαν τα ιμάτια πενθούντων και τους σάκους με τα οποία ντύνονταν, είχαν θέσει υπό την επιρροήν τους την γυναίκα του Κυνηγίου Ακανθία, η οποία συνεχώς αναζωπύρωνε τον θρησκευτικό φανατισμό του άνδρα της και του μετέφερε τις επιταγές των πνευματικών καθοδηγητών της.

«Ο μιαρός και θεοίς εχθρός και δειλός και φιλοχρήματος» Κυνήγιος πέθανε ξαφνικά το 388 μ.Χ. και εκτέθηκε σε Λαϊκό προσκύνημα, στον ναό των Αγίων Αποστόλων και στην συνέχεια ως ανταμοιβή για το θεάρεστο έργο που είχε επιτελέσει η σορός του μεταφέρθηκε με νεκρική πομπή από την Κωνσταντινούπολη στη Ισπανία.

Οι καταστροφές των ναών απ’ αυτούς τους μοναχούς ήταν τόσο εκτεταμένες και τόσο μεγάλες ώστε ακόμη και ο άθλιος Θεοδόσιος αναγκάστηκε να ακούσει τις συνεχείς εκκλήσεις του Λιβανίου και την 2α Σεπτεμβρίου του 390 μ.Χ. απαγόρευσε με νόμο την είσοδο των μοναχών στις πόλεις, για λίγο όμως γιατί ο Νόμος αυτός ανακλήθηκε την 17.04.392 μ.Χ.