Για την Ευρώπη ΟΧΙ! [προς τους ευρωπαϊστές φίλους μου]

Για την Ευρώπη ΟΧΙ! Στους φίλους μου που σκέφτονται να ψηφίσουν “ναι”, ειλικρινά πιστεύοντας ότι ψηφίζουν για την Ευρώπη, τουλάχιστον για αυτούς που “Ευρώπη” σημαίνει ελευθερίες, δημοκρατίες, ανθρωπισμός, κοινωνικές ευαισθησίες, ορθός λόγος ή κάτι τέλος πάντων από τον διαφωτισμό και πέρα, θέλω να τους πείσω ότι, για αυτό ακριβώς, πρέπει να ψηφίσουν ΟΧΙ και βροντερά. Μην προδώσουν την Ευρώπη αυτή, ούτε τους ευρωπαίους φίλους μας! Υποτίθεται ότι στο δημοψήφισμα εκφράζεται ένα ερώτημα και σε αυτό απαντάμε (εγκρίνουμε την “πρόταση των θεσμών”;). Μια και μπορώ να επιχειρηματολογήσω μόνο σε αυτούς που θέλουν τον “ορθό λόγο” (δεν υπάρχει “επιχείρημα” σε ανορθολογικό πλαίσιο!), μπορώ να απαντήσω μόνο σε επιχειρήματα. Το βασικό επιχείρημα κατά του “όχι”, δεν είναι ορθολογικό: δεν έχω δει κάποιον να υποστηρίζει ότι θέλει να ψηφίσει “ναι” γιατί πρέπει να μειωθούν οι συντάξεις (ή ίσως το υπονόησε ο Στ.Θεοδωράκης). Αρχίζουμε δηλαδή ήδη εγκαταλείποντας τον ορθολογισμό, με επιχειρήματα που λένε ότι δεν θα απαντήσουμε στο ερώτημα που τίθεται αλλά σε άλλο, “κρυφό”. Αλλά ας το εξετάσω στα σοβαρά: Είναι σωστό ότι σε ένα δημοψήφισμα και σε ένα ερώτημα δεν εξαντλούνται όλες οι θέσεις. Και αυτός είναι και ο λόγος τυπικά που το ΚΚΕ (κακώς) δεν θέλει να πάρει θέση. Κατά κάποιον τρόπο, με το ερώτημα στριμωχνόμαστε στο να υιοθετήσουμε μια θέση που μπορεί και να μην μας “εκφράζει” -εξού και τα αμαλγάματα κομμάτων ή αντιλήψεων. Ένα δημοψήφισμα, πέρα από λόγος, είναι και πράξη, πολιτική, και αντλεί το νόημά της από την ανάγνωσή του. Ευτυχώς, υπάρχει αντίλογος στην ιδέα ότι εκφραζόμαστε υπέρ ή κατά της “πρότασης των θεσμών”: το βασικό αντ'επιχείρημα είναι ότι “το πραγματικό ερώτημα είναι μέσα ή έξω από το ευρώ ή την ΕΕ ή την Ευρώπη”. Αυτό άραγε από πού πέφτει? Είναι άραγε η καταγραφή της πραγματικότητας (ότι οι “Έλληνες” είναι κατά του ευρώ ή της ΕΕ ή της Ευρώπης); Δεν μου φαίνεται (και αν ήταν έτσι οι υποστηρικτές αυτής της ερμηνείας δεν θα παρέλειπαν να δώσουν στοιχεία, π.χ. από δημοσκοπήσεις). Και δεν ανταποκρίνεται ούτε και στις θέσεις των πολιτικών δυνάμεων που έχουν συνταχθεί με το “όχι”. Για μερικές ίσως να ισχύει εν μέρει (ένα τμήμα -πλειοψηφικό- της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στην οποία ανήκω, καλεί για “έξοδο από το ευρώ”, αλλά δεν ισχύει για όλους, όπως εγώ για παράδειγμα) και σίγουρα δεν ισχύει για τον ΣΥΡΙΖΑ. Για να υποστηριχθεί η ερμηνεία αυτή, πρέπει να βρεθούν άλλα ανορθολογικά επιχειρήματα (όπως για “κρυφή ατζέντα του Τσίπρα”!), τα οποία επίσης κανείς σοβαρός δεν μπορεί να υποστηρίξει -τουλάχιστον ορθολογικά. Κατά τρίτον, όσοι το υποστηρίζουν, νομίζουν στα σοβαρά πως, αν επικρατήσει το “όχι”, αυτό που θα “έχει πει ο λαός στον Τσίπρα” θα είναι να ζητήσει, να απαιτήσει ή να οργανώσει αμέσως έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ; Και θα είναι διατεθειμένοι οι ίδιοι, μετά την ενδεχόμενη επικράτηση του “όχι”, να οργανώσουν κινητοποίηση για να εφαρμόσει ο Τσίπρας δημοκρατικά αυτό που θα του έχει πει ο λαός; Αυτό που μάλλον συμβαίνει είναι το αντίστροφο -και αυτό ισχύει για όλους: η επίκληση της ερμηνείας αυτής (ότι το “πραγματικό” ερώτημα είναι “έξω από την Ευρώπη”) είναι δημιουργική, δηλαδή είναι απλώς εκλογικίστικη (γιατί ακριβώς βασίζεται στην αναγνωρισμένη θέληση της πλειοψηφίας να μη θέλει “να βγει από την Ευρώπη”) και τρομοκρατική. Από μόνη της εγκαταλείπει τα κεκτημένα της “Ευρώπης” (ορθολογισμός, δημοκρατία, κλπ.) και θα έπρεπε να καταδικαστεί (με ένα ηχηρό “όχι” στο δημοψήφισμα ακριβώς). Υπάρχει όμως και το ρεαλιστικό επιχείρημα: ότι ναι μεν τα προηγούμενα είναι αλήθεια, αλλά ότι δεν είναι μόνο οι σαμαροβενιζέλοι που μας τα σερβίρουν, είναι και οι “Ευρωπαίοι” και, ότι, πάντως, έτσι θα ερμηνευτεί από αυτούς. Το ότι “έτσι θα ερμηνευτεί” δεν αποτελεί επιχείρημα, στο μέτρο που αυτός που αποφασίζει τί λέει είναι ο ίδιος, ακόμα και αν είναι ανοησία, δεν είναι ο

Για την Ευρώπη ΟΧΙ! [προς τους ευρωπαϊστές φίλους μου]

Documents

Transcript of Για την Ευρώπη ΟΧΙ! [προς τους ευρωπαϊστές φίλους μου]