Ο ΕΓΩΙΣΤΗΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ(Θεατρική διασκευή του διηγήματος του Όσκαρ Γουάιλντ)

ΣΚΗΝΗ 1η

(παιδιά , πουλιά , λουλούδια)

Αφηγητής: Κάθε απομεσήμερο , καθώς γύριζαν από το σχολείο τα παιδιά , το `χαν συνήθειο να πηγαίνουν να παίξουν στο περιβόλι του γίγαντα . (Είσοδος παιδιών )Μουσική . (Παιχνίδι στον κήπο.)

-Πόσο ευτυχισμένα είμαστε εδώ!-Αχ ! ναι . Αυτός ο κήπος είναι υπέροχο μέρος για παιχνίδι.-Τρελαίνομαι να χοροπηδώ εδώ μέσα.-Κι εγώ να κάνω τούμπες στο γρασίδι.-Τι ζουμερά φρούτα που έχουν τα δέντρα!-Και τι γλυκά που κελαηδούν τα πουλιά!-Σσσς! Για σωπάστε να τα` ακούσουμε.

Πουλάκια: - Τσίου , τσίου , Τι χαρούμενος κήπος! -Πόσο μ` αρέσει εδώ! -Ας τραγουδήσουμε το πιο γλυκό μας τραγούδι .-Και τι όμορφα λουλουδάκια!-Ναι, ας κόψουμε μερικά.

Λουλούδια: Όχι, όχι , εμείς ανθίσαμε για σας.-Καλύτερα όχι. Μπορεί να θυμώσει ο γίγαντας . -Ποιος γίγαντας καλέ; Αυτός ξέμεινε στο φίλο του το δράκο της Κορνουάλης

για 7 ολόκληρα χρόνια. -Πού τον θυμήθηκες τώρα αυτόν;-Εγώ δεν τον ήξερα , αλλά έχω ακούσει…-Είναι αλήθεια αυτό που λένε πως ήτανε 3 μέτρα ψηλός;-Λένε ακόμα πως πατούσε κι έτρεμε η γη σαν να γινόταν σεισμός.-Και πως άμα αγρίευε , έκανε σα θηρίο .Να , έτσι! (τους τρομάζει)-Άντε βρε φοβητσιάρηδες, . Καθίστε να σας παίξω ένα τραγουδάκι να

ξεπεράσετε τους φόβους σας.-Κι αν έρθει ξαφνικά ο γίγαντας;-Και κάνει σεισμό;-Και μας αγριέψει;-Ε, τότε θα φύγουμε χοροπηδώντας-Και κάνοντας τούμπες στον αέρα

Αφηγητής: Ήταν στ` αλήθεια ένα ευρύχωρο , όμορφο περιβόλι , με μαλακό πράσινο χορτάρι. Εδώ κι εκεί πάνω στο χορτάρι φύτρωναν ωραία άνθη σαν αστέρια και υπήρχαν 12 ροδακινιές που γέμιζαν την άνοιξη με λεπτεπίλεπτα ροζ και μαργαριταρένια ανθάκια κι έδιναν το φθινόπωρο πλούσιο καρπό . Τα πουλιά κάθονταν πάνω στα δέντρα και τραγουδούσαν τόσο γλυκά , που τα παιδιά σταματούσαν συνήθως τα παιχνίδια τους για να απολαύσουν το τραγούδι τους.Πουλάκια: (τραγουδούν) Ένα ωραίο καναρινάκι λα λα…

1

ΣΚΗΝΗ 2 η (γίγαντας , δράκος , παιδιά )

Μουσική ; ( Ο χορός των γιγάντων ) Αφηγητής: Μα πού είναι τελικά ο γίγαντας; Είχε πάει να επισκεφτεί το φίλο του το δράκο της Κορνουάλης και είχε μείνει μαζί του 7 ολόκληρα χρόνια. Αφού πέρασαν τα 7 χρόνια και είπαν ότι είχαν να πουν , αποφάσισε…Δράκος: -Φτάνει πια ,σε βαρέθηκα.!Γίγαντας: -Γιατί , εγώ δε σε βαρέθηκα;Δράκος -Πέρασαν 7 ολόκληρα χρόνια.Γίγαντας -Και δεν είπαμε παρά μονάχα 7 κουβέντες.Δράκος -Άσε τις πλάκες που μου έκανες.Γίγαντας - Κι εσύ τις παλαβομάρες σου.Δράκος -Άντε τώρα στο καλό.Γίγαντας -Ναι. Ήρθε η ώρα να πάω στον πύργο μου.Δράκος -Αλήθεια,! Και στον υπέροχο κήπο σου. Γίγαντας -Φεύγω λοιπόν .Γεια χαρά.Δράκος -Τρομάρα στα μπατζάκια σου κι αέρα στα πανιά σου κι ούτε πουλί πετάμενο να μη βρεθεί μπροστά σου!

Αφηγητής: Έτσι λοιπόν στα ξαφνικά έφτασε ο γίγαντας μια μέρα στο περιβόλι.Και τότε…Μουσική (Τρομαχτικό)

Γίγαντας «Τι κάνετε εσείς εδώ πέρα; Το περιβόλι μου είναι περιβόλι μου! Να το καταλάβουν όλοι αυτό. Και δε θα επιτρέψω σε κανένα να παίζει εδώ μέσα παρεκτός από τον εαυτό μου.»

Αφηγητής Έτσι λοιπόν έχτισε ολόγυρά του έναν τοίχο ψηλό και κρέμασε μια πινακίδα

Και

2

ΣΚΗΝΗ 3η (παιδιά , πουλιά , λουλούδια)

Αφηγητής

Τα καημένα τα παιδιά δεν είχαν τώρα να παίξουν πουθενά.-Πόσο ευτυχισμένα ήμασταν εκεί.-Τώρα πώς να παίξουμε μέσα στο δρόμο μπάλα;-Έχει τόσο θόρυβο ο δρόμος!-Και σκόνη και πέτρες.-Δεν έχει λουλούδια ν` ανθίσουνε για μας.-Ούτε πουλιά να μας τραγουδάνε.-Ούτε όμορφα φρούτα στα κλαδιά.-Πάνε οι τούμπες στο χορτάρι.-Πάει και το κρυφτό και τα χοροπηδητά.-Τι εγωιστής ΄γίγαντας που είναι.-Τι άκαρδος και σκληρός!-Σκέτος σεισμός . -Και άγριος σαν θηρίο.-Μας έσπασε τη χολή με τις αγριοφωνάρες του.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ : Τι εγωιστής γίγαντας!

Αφηγητής Μα και τα πουλιά δε νοιάζονταν να πάνε εκεί να κελαηδήσουν γιατί δεν υπήρχανε παιδιά.Πουλάκια: -Τσίου . Δεν έχω πια κέφι να τραγουδήσω ς` αυτόν τον κήπο.

- Ούτε κι εγώ . Πάμε να φύγουμε;-Πάμε

Αφηγητής

Και τα δέντρα λησμόνησαν να πετάξουν ανθούς. Μια φορά κάτι όμορφα λουλούδια ξεπρόβαλαν τα κεφαλάκια τους από το χορτάρι μα όταν είδαν την πινακίδα λυπήθηκαν τόσο πολύ που γλίστρησαν πάλι πίσω στο χώμα κι έπεσαν σε λήθαργο.

Λουλούδια : -Μπρρρ! Τι κρύο εδώ μέσα!Τώρα για ποιον να ανθίσουμε;

Καλύτερα να ξαναμπούμε στο χώμα να ρίξουμε έναν υπνάκο.-

3

ΣΚΗΝΗ 4 η (Χιόνι, Παγωνιά , Βοριάς, Χαλάζι )

Αφηγητής : Οι μόνοι που χαίρονταν ήταν το χιόνι και η παγωνιά

Μουσική :(Χειμώνας)

Χιόνι : _Η άνοιξη λησμόνησε αυτό το περιβόλι. Θα θρονιαστούμε για τα καλά.

Παγωνιά :-Έτσι θα ζήσουμε εδώ ολόκληρο το χρόνο και θα διασκεδάσουμε.

Χιόνι -Θα σκεπάσω πέρα για πέρα το χορτάρι με τον άσπρο μου μανδύα.

Παγωνιά -Κι εγώ θα βάψω ασημόγκριζα όλα τα δέντρα.

Χιόνι -Δεν προσκαλούμε και το φίλο μας το Βοριά να γκρεμίσει καμιά καμινάδα;

Παγωνιά -Και το χαλάζι να τα κάνει όλα τρυπητά σαν σουρωτήρια;

Και οι δυο μαζί : Κύριε Βοριά ! Κύριε Βοριά !

Βοριάς : - Χε, χε! Δεν άφησα γερή ούτε μια πλάκα στην αυλή

Χαλάζι : - Κι εγώ τους έριξα χοντρό χαλάζι σαν καρύδι και τρύπησα όλα τα δέντρα .

Βοριάς- Όλη νύχτα στροβιλιζόμουνα στο περιβόλι με τη μεγαλύτερη μανία.

Χαλάζι -Λύγισα τις λαμαρίνες και ξήλωσα τις σανίδες του φράχτη

Βοριάς -Τα έκανα όλα γκρίζα και η ανάσα μου τα κοκάλωσε

Χαλάζι -Έδιωξα κάθε ζωντανό πλάσμα να τρυπώσει στη φωλιά του.

Όλοι μαζί : Τι ωραία που είναι εδώ ! Χε, χε , χε!

Χιόνι –Θα βασιλέψει για πάντα ο χειμώνας

Παγωνιά -Και θα παγώσουν όλες οι καρδιές !

Βοριάς -Ζήτω το κρύο κι η βροχή !

Χαλάζι -Κι η άνοιξη ποτέ της να μη ρθει.

4

ΣΚΗΝΗ 5 η (γίγαντας , σπίνος , παιδιά )

Γίγαντας : « Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αργεί τόσο πολύ να έρθει η άνοιξη . Ελπίζω να είναι μόνο μια αλλαγή στον καιρό »

Αφηγητής : Αλλά η άνοιξη δεν ήρθε ποτέ .Ούτε το καλοκαίρι και το φθινόπωρο . Είναι πολύ εγωιστής έλεγαν και δεν πλησίαζαν το περιβόλι. Έτσι βασίλευε πάντα χειμώνας εκεί πέρα κι ο βοριάς , η παγωνιά , το χιόνι και το χαλάζι χόρευαν ανάμεσα στα δέντρα. Ώσπου ένα πρωί…

Παιδί :-Ε ! Παιδιά , για κοιτάξτε ! Μια τρύπα άνοιξε στον τοίχο του γίγαντα . Ευκαιρία να παίξουμε μέσα στο περιβόλι. Ελάτε!

Σπίνος : Α ! Για δες . Παιδιά στο περιβόλι . Να ένας λόγος να τραγουδήσω .

Μουσική (βιολί, ¨άνοιξη )

Γίγαντας : «Θαρρώ πως η άνοιξη ήρθε επιτέλους Μα τι βλέπω ; Παιδιά! Σε κάθε δέντρο κι ένα παιδί . Κάθε παιδί και λουλούδι και πουλί . Η Άνοιξη είναι τα παιδιά !Πόσο εγωιστής ήμουνα »! Μουσική (Τα παιδιά παίζουν και χορεύουν )

Αφηγητής : Ήταν μια συγκινητική στιγμή . Τα δέντρα σκεπάστηκαν με άνθη ,τα πουλιά πετούσαν εδώ κι εκεί και τερέτιζαν ενθουσιασμένα , τα λουλούδια πρόβαλαν από το χορτάρι κοιτάζοντας χαμογελαστά . Μόνο σε μια γωνιά του κήπου βασίλευε ακόμα ο χειμώνας Εκεί που ένα μικρό παιδί δεν μπορούσε να φτάσει τα κλαδιά του δέντρου κι έκλαιγε σπαραχτικά . Η καρδιά του γίγαντα έλιωσε μόλις το είδε .

Γίγαντας : «Πόσο εγωιστής ήμουνα ! Πρέπει να επανορθώσω.»

Αφηγητής Είπε κι έτρεξε να βοηθήσει το παιδί . Μόλις τον είδαν τα παιδιά τρόμαξαν και το `βαλαν στα πόδια και στο περιβόλι ξανάγινε χειμώνας . Μόνο ο μικρός δε σάλεψε γιατί τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα .

Γίγαντας -Μη κλαις μικρούλη μου, εγώ θα σε βοηθήσω ν` ανεβείς

παιδί :-Σ` ευχαριστώ καλέ μου γίγαντα . Έχεις στ` αλήθεια χρυσή καρδιά .

5

ΣΚΗΝΗ 6 η (γίγαντας , παιδιά , Χριστός . )

-Ε, παιδιά , ο γίγαντας δεν είναι πια κακός -Ζήτω ! Ο κήπος είναι και πάλι δικός μας .

Γίγαντας – Από εδώ και μπρος το περιβόλι μου είναι και δικό σας ! Όλοι μαζί : Ζήτω!!!Γίγαντας: Ελάτε να γκρεμίσουμε τον τοίχο και μετά να παίξουμε .

Μουσική ( Άνοιξη)Γίγαντας: -Μα πού είναι ο φίλος μου;

-Δεν ξέρουμε . Γίγαντας -Μήπως είδατε το μικρούλη φίλο μου;

-Δεν τον είδαμε καθόλου. Γίγαντας -Μήπως ξέρει κανείς πού είναι ο μικρός μου φίλος;Πόσο θα ήθελα να τον ξανάβλεπα!

Αφηγητής Τα χρόνια πέρασαν κι ο γίγαντας γέρασε πάρα πολύ. Δεν μπορούσε πια να παίζει. Μόνο καθόταν σε μια κουνιστή πολυθρόνα και καμάρωνε τα παιδιά και το περιβόλι του . Λουλούδι : Είμαστε το πιο όμορφο περιβόλι .

Ανθίζουμε για να στολίσουμε τον κήπο των παιδιών . Τα παιδιά είναι τα πιο όμορφα λουλούδια.

Πουλί : Κι εμείς τραγουδάμε το πιο γλυκό μας τραγούδι . -Στον κήπο του γίγαντα . -Στον κήπο των παιδιών .

Αφηγητής: Έτσι οι εποχές ξαναγύρισαν αρμονικά στο περιβόλι του γίγαντα . Το καλοκαίρι τραγούδια και χαρές , το χειμώνα κάλαντα και γιορτινές στιγμές .

Χριστουγεννιάτικα κάλαντα

Γίγαντας -Ευχαριστώ παιδιά μου ! Χρόνια πολλά Καλά Χριστούγεννα !Μα τι βλέπω; Ένα δέντρο ανθισμένο χριστουγεννιάτικα . Και πάνω του είναι ο μικρούλης μου φίλος. Τι χαρά ! Θα παίξουμε πάλι όπως παλιά !…Μα …Τι έπαθες εκεί; Ποιος τόλμησε να σε πληγώσει; Πες μου κι εγώ θα τον σκοτώσω με το σπαθί μου . Χριστός : Όχι ! Αυτές είναι οι πληγές της αγάπης Γίγαντας -Ποιος είσαι; Χριστός Μ` άφησες κάποτε να παίξω στο δικό σου κήπο , θυμάσαι; Σήμερα θα έρθεις εσύ στο δικό μου που είναι ο παράδεισος ( Μουσική βιολί)

Αφηγητής Έτσι , όταν έφτασαν τα παιδιά εκείνο το απομεσήμερο βρήκαν το γίγαντα νεκρό .κάτω απ` το δέντρο σκεπασμένο ολόκληρο με λευκά ανθάκια . Όμως εκείνος μέσα στον αιώνιο ύπνο του χαμογελούσε ευτυχισμένος γιατί έπαιζε στον Παράδεισο με τον αγαπημένο του φίλο . Το μικρό Χριστό.

6