Νικόλαος ΓκάτσοςΑφιέρωμα

Ο Νίκος Γκάτσος γεννήθηκε στην Ασέα Αρκαδίας από τους αγρότες Γεώργιο Γκάτσο και Βασιλική Βασιλοπούλου.Σε ηλικία πέντε ετών έμεινε ορφανός από πατέρα οποίος,από τους πρώτους μετανάστες στην Αμερική,πέθανε στο πλοίο και τον πέταξαν στον Ατλαντικό.

Τέλειωσε το Δημοτικό στην Ασέα και το Γυμνάσιο στην κοντινή Τρίπολη, όπου γνώρισε τα λογοτεχνικά βιβλία, τις μεθόδους αυτοδιδασκαλίας ξένων γλωσσών, το θέατρο και τον κινηματογράφο. Έτσι, όταν το 1930 μετέβη στην Αθήνα για να εγγραφεί στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (διέκοψε μετά το δεύτερο έτος), ήξερε αρκετά καλά Αγγλικά και Γαλλικά, είχε μελετήσει τον Παλαμά, τον Σολωμό και το δημοτικό τραγούδι και παρακολουθούσε τις νεωτεριστικές τάσεις στην ποίηση της Ευρώπης.

Το βιογραφικό του.

( Όταν βγαίνει το φεγγάρι )Νίκος ΓκάτσοςΜάνος ΧατζιδάκιςΜαρία Φαραντούρη & Ηλίας Λιούγκος

 Gloria Eterna ΓκάτσοςFriedrich Georg HändelΝανά Μούσχουρη  Lamento (θρήνος)Νίκος ΓκάτσοςΜάνος ΧατζιδάκιςΓιώργος

Ρωμανός  Memed αγάπη μου ( Ο πράσινος αϊτός )Νίκος Γκάτσος

Μάνος Χατζιδάκις Έλλη Πασπαλά  Αγάπη αγάπη Νίκος Γκάτσος Σταύρος Ξαρχάκος Δήμητρα Γαλάνη  Αγάπη είναι η ζωή Νίκος Γκάτσος Σταύρος Ξαρχάκος

Νανά Μούσχουρη Αγάπη μέσα στην καρδιά Νίκος ΓκάτσοςΜάνος Χατζιδάκις

Δήμητρα Γαλάνη  Αγαπώ μια καρδερίνα Νίκος ΓκάτσοςΜάνος Χατζιδάκις

Μανώλης Μητσιάς Αερικό Νίκος Γκάτσος Μάνος Χατζιδάκις Γιώργος Ρωμανός

Τα μελοποιημένα τραγούδια του.

Η πίκρα σήμερα

Η πίκρα σήμεραδεν έχει σύνορακι εσύ δεν έπρεπε να μ’ αρνηθείς.Κάποτε αλίμονοστο μεσοχείμωνοτον ήλιο σου `φερα να ζεσταθεί

Κοίτα πώς κλαίει ο ουρανόςδεν είναι πια γιορτή.Έγινε τ’ όνειρο καπνόςπες μου γιατί, γιατί.Κοίτα πώς κλαίει ο ουρανόςμα εσύ καρδιά μην κλαις, κι όταν χτυπάει ο κεραυνός, τραγούδι εσύ να λες.

Νύχτωσε, βράδιασε, ο κόσμος άδειασε, κρύβω το δάκρυ μου και καρτερώ.Μα εσύ δεν έρχεσαι, βρέχει και βρέχεσαι, ποτήρι μου `δωσες, φαρμακερό.

Νυν και αει

Πρωτομαγιάμε το σουγιάχαράξαν το φεγγίτηκαι μια βραδιά σαν τα θεριά σε πήραν απ’ το σπίτι.

Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιάείδα το μπόγια να περνά και το φονιάγύρευα χρόνια μες στον κόσμο να τον βρωμα περπατούσε με το χάρο στο πλευρό.

Νυν και αείμες στη ζωήσε είχα αραξοβόλιμα μιαν αυγή στη μαύρη γησε σώριασε το βόλι.

Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιάείδα το μπόγια το ληστή και το φονιάτου `χανε δέσει στο λαιμό του μια τριχιάκαι του πατάγαν το κεφάλι σαν οχιά.

ΜυρτιάΕίχα μια θάλασσα στο νουκι ένα περβόλι, περιβόλι τ’ ουρανού.Την ώρα π’ άνοιγα πανιάγια την απάνω γειτονιά. 

Στα παραθύρια τα πλατιάχαμογελούσε μια μυρτιά.Κουράστηκα να περπατώκαι τη ρωτώ και τη ρωτώ.

Πες μου, μυρτιά, να σε χαρώ:�Πού θα βρω χώμα, θα βρω χώμα και νερόνα ξαναχτίσω μια φωλιάγια της αγάπης τα πουλιά;

Στα παραθύρια τα πλατιάείδα και δάκρυσε η μυρτιά.Την ώρα π’ άνοιγα πανιάγια την απάνω γειτονιά.

Γεια σου χαρά σου Βενετιά

Γεια σου χαρά σου Βενετιάπήρα τους δρόμους του νοτιάκαι τραγουδώ στην κουπαστήσ’ όλο τον κόσμο ν’ ακουστεί

Φύσα αεράκι φύσα μεμη χαμηλώνεις ίσαμενα δω γαλάζια εκκλησιάΤσιρίγο και Μονεμβασιά

Γεια σου χαρά σου Βενετιάβγήκα σε θάλασσα πλατιάκι απ’ το κατάρτι το ψηλότον άνεμο παρακαλώ

Φύσα αεράκι φύσα μεμη χαμηλώνεις ίσαμενα δω στην Κρήτη μια κορφήπου έχω μανούλα κι αδελφή

Φωτογραφίες

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥΑΛΙΝΑ ΠΑΝΑΓΟΥΛΙΑΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ