Ήταν ένα ανοιξιάτικο

απόγευμα όταν η Γαβριέλα άκουσε τη

μαμά της να φωνάζει:

«Γαβριέλα, έλα γρήγορα! Το

κοτοπουλάκι βγαίνει».

Το κοριτσάκι έτρεξε στο

κοτέτσι.

Τα πέντε κοτοπουλάκια όταν βγήκαν

είχαν κατακίτρινο

χρώμα.

Μόνο εκείνο το πρώτο ήταν

κάπως κοκκινωπό και

γι’ αυτό η Γαβριέλα το

ξεχώριζε από τα άλλα.

Λίγο καιρό αργότερα, το μεσημέρι της Κυριακής του

Πάσχα, η γιαγιά έφερε στο τραπέζι το καλαθάκι με τα

κόκκινα αυγά.

Η Γαβριέλα διάλεξε τότε ένα μεγάλο. Αλλά το αυγό της έσπασε. Διάλεξε τότε εκείνη ένα

άλλο και το τσούγκρισε με τη μαμά της. Πάλι το δικό της έσπασε.

Γι’ αυτό είναι τώρα στενοχωρημένη.

Κο κο κο, κι κι κιΤο κακό, μαύρο γατίΓαβριέλα, διώξτο

πέρακι ό,τι θέλεις από

μένα.

Ξαφνικά άκουσε φωνές από κάποιο κοτοπουλάκι. Γύρισε το κεφάλι της και είδε το κοκκινωπό κοτοπουλάκι να φωνάζει με όση δύναμη διέθετε.

Η Γαβριέλα κινήθηκε απειλητικά προς το

γάτο.

Αυτός την κοίταξε λίγο που είχε φτάσει

πλέον πολύ κοντά του κρατώντας ένα

σκουπόξυλο και φραπ!

Έδωσε ένα πήδημα κι εξαφανίστηκε.

«Στενοχωρημένη είμαι», του είπε.

« Όλα τα κόκκινα αυγά που πήρα να τσουγκρίσω, όλα

έσπασαν».

Κι κι κι κο κο κοΘα σου κάνω εγώ

αυγόΠου θα σπάσει όλα τ’

άλλαΤα μικρά και τα

μεγάλα.

Η Γαβριέλα χαμογέλασε.

Θα καταλήξει στο φούρνο με πατάτες.

ΜΗΝ

ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ !

Έτσι πέρασαν οι μέρες του Πάσχα. Πέρασε και το καλοκαίρι. Το μικρό κοκκινωπό κοτοπουλάκι μεγάλωσε. Μεγάλωσαν και τα αδερφάκια του και άρχισαν να κάνουν αυγά. Μόνο η κόκκινη κότα δε γεννούσε.

Η Γαβριέλα την κοίταξε

σκεφτική. Τελικά

αποφάσισε να τη βοηθήσει.

Έτσι της έδινε καλαμπόκι και σιτάρι και το

απόγευμα την έπαιρνε στην αγκαλιά της.

Όμως η κότα είπε:

Κα κα κα κα, κο κο κο,Για να κάνω εγώ αυγό Με το τσόφλι δυνατόΠρέπει άμμο να τσιμπώ.

Οι κότες τρώνεάμμο;

Κάποιοι βάζουν μαρμαρόσκονη που περιέχει περισσότερο ασβέστιο στην τροφή της κότας.

Ναι! Ακριβώς! Τους κάνει καλό γιατί έτσι έχουν δυνατό τσόφλι.

Η Γαβριέλα πίστεψε ότι η κότα την κοροϊδεύει. Το ίδιο βράδυ στο τραπέζι ρώτησε:

Μήπως έχετε μαρμαρόσκονη; Την ήθελα για

τις κότες.

Για τις κότες;Α! Κατάλαβα. Δεν έχουν γερά τσόφλια.

Την άλλη μέρα πήγε στην άκρη του χωριού , εκεί όπου χτιζόταν ένα σπίτι. Έξω από την οικοδομή συνάντησε έναν οικοδόμο.

Κα κα κα κι κι κιΤώρα παίρνω την τροφήΓια να κάνω ένα αυγόΜε το τσόφλι δυνατό.

Από εκείνη την ημέρα η Γαβριέλα ανακάτευε μέσα στην τροφή της κότας λίγη από εκείνη τη σκόνη.

Τώρα θα τρώω και θαπίνω όλο το γάλα μουκι ακόμα περισσότερο,γιατί δε θέλω να έχω

αδύναμα κόκκαλα.

Η Γαβριέλα ύστερα από τη συζήτηση που είχε με τον

μπαμπά της πήρε κι άλλες αποφάσεις

που δεν αφορούσαν την κότα αλλά την

ίδια.

Η κοτούλαδεν έχει κάνει

ακόμα κανένα

αυγό.Δεν

πειράζει. Εγώ

πάλι θα την

αγαπώ.

Τη Μεγάλη Τετάρτη η μαμά της την πήρε μαζί της στο κοτέτσι να μαζέψουν τα αυγά. Ξεχώρισαν τα καλύτερα για να τα βάψουν.

Τη Μεγάλη Πέμπτη δυνατά κακαρίσματα ακούστηκαν από το

κοτέτσι.

Ήταν η κόκκινη κότα που φώναζε:

Κα κα κα κα, κο κο κοΓαβριέλα να το αυγό Που θα σπάσει όλα τ’

άλλα Τα μικρά και τα μεγάλα.

Θέλεις να το βάψουμε και να το τσουγκρίσεις στο τραπέζι; Δεν έχω αντίρρηση. «Θέλω να το

βάψουμε. Το θέλω για να τσουγκρίσω τα άλλα αυγά το

Πάσχα», είπε η Γαβριέλα στη

μαμά της.

Προτού η γιαγιά σερβίρει τη

σούπα, έφερε το καλαθάκι με τα κόκκινα αυγά.

Διάλεξαν όλοι από ένα εκτός

από τη Γαβριέλα. Εκείνη έτρεξε στο δωμάτιό της και

έφερε το δικό της αυγό.

Τσούγκρισε με όλους και το δικό

της αυγό παρέμεινε στα χέρια της γερό

και δυνατό.

Η Γαβριέλα έστειλε στην κοτούλα της

από μακριά ένα φιλί.

Κι όταν έφτασε η νύχτα, τότε έσπασε

μόνη της το αυγό και το έφαγε. Ήξερε ότι από εδώ και πέρα η

καλή της κόκκινη κοτούλα θα της

έδινε πολλά αυγά!

Και εκείνη θα τα έτρωγε όλα!

Τις ζωγραφιές και την επιλογή της περίληψης έκαναν τα παιδιά του Δ1 τμήματος του 1ου Δ.Σ. Ν. Μηχανιώνας:

Ξυνάρης Θανάσης

Παπαδοπούλου Μιμή

Παπαϊωάννου Αθηνά

Πασχαλιάς Κων/νος

Πλάκα Έντρι

Στεφάνου Ελένη

Τζούμα Στέλλα