Τα σπίτια μαςΠοιήματα που δημιουργήσαμε με αφορμή το ποίημα του

Κωστή Παλαμά «Το σπίτι μου» από το βιβλίο της Γλώσσας.

Έκτη τάξη, 5ου Δημοτικού Σχολείου Χολαργού, 2014-15

Λέω να χτίσω ένα σπιτάκιστο δάσος στη σιωπή,γύρω γύρω πρασινάδα…Δε θα το χτίσω εκεί.

Λέω να χτίσω ένα σπιτάκικοντά σε θάλασσα γαλάζιαμε σπίτια γύρω γύρω…Δε θα το χτίσω εκεί.

Λέω να χτίσω ένα σπιτάκισ΄ένα όμορφο χωριουδάκι,με σπίτια χαμηλά,όμορφα χρωματιστά.Εκεί θέλω να το χτίσω!

Στεφανία

Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκιστο παλιό αυτό δρομάκι,Μες στη σιωπή…Δε θα το χτίσω εκεί.

Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκιστου βουνού μου την κορφή,Μαζί με τα δέντρα, σαν μια εξοχή…Δε θα το χτίσω εκεί.

Εκεί το σπίτι μου θα χτίσω,στην παλιά τη γειτονιά μουμε τους φίλους μου κοντά μου!

Μαρία

Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκιστης χερσονήσου την άκρη.Με ωραία θέα το πρωίτη θάλασσα τη γαλανή!

Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκιΝα ‘χει ωραίο κρεβατάκι.Να είναι στολισμένοόταν μπαίνω κι όταν βγαίνω!

Αλεξία

Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκιΣε μια όμορφη κορφή.Να ‘χει από κάτω θάλασσακι αλμύρα δροσερή.

Θέλω να είμαι εκεί ψηλάΚαι να αγναντεύω…Τον κόσμο όλο να κοιτώκαι να λατρεύω!

Εκεί το σπίτι μου θα χτίσω,στην κορυφή που αγαπώ!Τα κύματα θα ζωγραφίζω,τα σύννεφα θα χαιρετώ!

Ζέτα

Το σπίτι που θα χτίσωθα είναι σε μια θάλασσα κοντά.Πάνω στο βουνό αυτόθα μένω σιωπηλά.

Με τον ήλιο που με χαιρετάκι έναν ψίθυρο στα αυτιά,θα με νιαουρίζειμε τραγούδια μαγικά!

Κι ο άνεμος που με φυσά,θα με ηρεμεί στα ξαφνικάκάνοντάς με μια αγκαλιά!

Δήμητρα

Το σπίτι μου θα έχτιζα σε μια αμμουδιά,κρινόσπαρτη στην ακρογιαλιά.Με το αεράκι να μ’ ακουμπάει τα μαλλιά.

Τα πρωί τον ήλιο θ’ ατενίζωκαι το βράδυ με καράβι θ’ αρμενίζω!

Σπύρος

Το σπίτι μου θα χτίσω πάνω στον ουρανό,τα σύννεφα να βλέπω και να το χαρώ.Τα πουλιά και τα αεροπλάνα θα περνούν και θα ρωτούν: «Τι σπίτι είναι αυτό;»«Είναι ένα σπίτι στον ουρανό» ,εγώ θα τους απαντώ.

Ο ήλιος θα λάμπει το πρωί, τα κελαηδίσματα θα ακούωκαι του ποταμιού τη γλυκιά ροή.Το βράδυ θα φέγγει το φεγγάρι,τα τζιτζίκια θα ακούω και τον αέραπου σπρώχνει το χορτάρι!

Μια καλύτερη ματιά θα ‘χω για την πόλη,Θέα πανέμορφη δική μου θα’ ναι όλη!Από ψηλά θα βλέπω τους ανθρώπουςπου ο καθένας έχει τους δικούς του τρόπους!

Τι όνειρο φανταστικό, μακάρι να ‘ταν αλήθεια,Γιατί αυτά συμβαίνουν μόνο στα παραμύθια!

Σοφία

Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι

αλλά δεν ξέρω που.

Μήπως στης θάλασσας το ακρογιάλι

ή σε κορυφή βουνού;

Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι

αλλά δεν ξέρω που.

Μήπως σ’ ένα νησάκι

ή στη λιακάδα του αγρού;

Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι

και τώρα ξέρω που

αφού το σκέφτηκα λιγάκι

και δούλεψα το νου.

Λέω να χτίσω το σπιτάκι,

μικρό κι απλό,

που να το δέρνει η αρμύρα

και να αγναντεύει το γιαλό!

Λέω να χτίσω το σπιτάκι,

με θέα στο γιαλό,

μ’ ένα περιβολάκι

κι από πίσω το βουνό

Ζωή (συνεχίζεται)

Και η αυλή μου θα ‘χει δέντρα,

λουλούδια και φυτά.

Η θάλασσα θα το γλύφει

και ο ήλιος θα το βλέπει από ψηλά!

Και με καμάρι θα το κοιτάω

σαν ξυπνήσω το πρωί,

τη θάλασσα την όμορφη

τη γαλανή!

Ζωή

Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκιστη μοναξιά και στη σιωπή,γύρω μια πράσινη ραχούλαΔε θα το χτίσω εκεί.

Ξέρω στη χώρα τη μεγάλητον πλούσιο δρόμο τον πλατύμε τα παλάτια και τους κήπους.Δε θα το χτίσω εκεί.

Ξέρω το πρόσχαρο ακρογιάλιόλο το κύμα το φιλεί,κρινόσπαρτ΄είναι η αμμουδιά του.Δε θα το χτίσω εκεί

Aτέλειωτη τραβά μια στράτα,σκίζει μια χέρσα απλοχωριά,σκληρά τη δέρνει τ' αγριοκαίρικαι ο λίβας τη χτυπά,

Μια στράτα χιλιοπατημένητον καβαλάρη νηστικό,τον πεζοδρόμο διψασμένοθάφτει στον κουρνιαχτό.

Eκεί το σπίτι μου θα χτίσωμε μια βρυσούλα στην αυλή·πάντα η γωνιά του θα καπνίζεικι η θύρα του ανοιχτή.

Kωστής Παλαμάς

Οι φωτογραφίες είναι από το διαδίκτυο.

Αντώνης Τσιβούλας

Έκτη τάξη, 2014-15

5ο Δημοτικό Σχολείο Χολαργού