Παραισθησιογόνες ουσίες

Εργασία Οικιακής Οικονομίας Των μαθητριών: Άννα Μαρία Κόκκαλη Κατερίνα Κούσο Ηρώ Κικίδη

Τι είναι οι παραισθησιογόνες ουσίες;

Τα παραισθησιογόνα είναι ναρκωτικά που προκαλούν παραισθήσεις. Οι χρήστες βλέπουν εικόνες, ακούνε ήχους και αισθάνονται πράγματα που τους φαίνονται πολύ αληθινά αλλά δεν υπάρχουν. Μερικά παραισθησιογόνα προκαλούν επίσης ξαφνικές και απρόβλεπτες αλλαγές στη διάθεση του χρήστη. Είτε με τη μορφή φυτών και μανιταριών, είτε με τη μορφή εκχυλισμάτων από τα παραπάνω χρησιμοποιηθήκαν για αιώνες, κυρίως σε θρησκευτικές τελετές. Η μόδα της χρήσης των ουσιών αυτών αναπτύχθηκε ιδιαίτερα έντονα τη δεκαετία του ΄60 και συνδέθηκε με τις μυστικιστικές τάσεις ορισμένων νεανικών κινημάτων της εποχής εκείνης. Οι ουσίες αυτές μπορεί να είναι φυσικές (π.χ. μαγικά μανιτάρια) ή χημικές (π.χ.LSD, PCP) και προκαλούν παραισθήσεις.

Ποια είναι τα είδη παραισθησιογόνων ουσιών;

1)LSD (Lysergic Acid Diethylamide): Το LSD είναι η πιο γνωστή παραισθησιογόνος ουσία. Κυκλοφορεί σε μορφή χαπιών, κάψουλας, κύβους ζάχαρης, στυπόχαρτο ή και σε αυτοκόλλητα με σχέδια που διαφοροποιούν το είδος τους. 2)P.C.P. (Φαινσυκλιδίνη): Συντέθηκε για πρώτη φορά το 1956 από την Parke- Davis ως αναισθητικό. Δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ, μετά την ανακάλυψη των ανεπιθύμητων συνεπειών του. Είναι εύκολα παρασκευάσιμο και με χαμηλό κόστος, και για αυτούς τους λόγους μπήκε γρήγορα στο παράνομο εμπόριο.Η χρήση του απέκτησε επιδημικές διαστάσεις στις δεκαετίες του ’70 και ’80.Κυκλοφορεί σε χάπια, κάψουλες και χρωματιστή σκόνη. Πολλά άτομα το παίρνουν άθελά τους, μιας και χρησιμοποιείται στη μαριχουάνα, στο LSD και το έκταση. Συνήθως, λαμβάνεται από το στόμα ή τη μύτη, αλλά μπορεί να γίνει και ενέσιμο αν διαλυθεί.

3)Μαγικά Μανιτάρια (Magic Mushrooms): Πολλά μανιτάρια αυτού του είδους φυτρώνουν στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη. Περιέχουν ψιλοχιμβίνη, μια ουσία με παραισθησιογόνα δράση παρόμοια με αυτή του LSD, αλλά ελαφρότερης μορφής. Η χρήση τους- όπως και αυτή του LSD- για 'ψυχαγωγικό' σκοπό συνδέθηκε με τα νεανικά κινήματα της δεκαετίας του 1960.Μπορούν να χρησιμοποιηθούν φρέσκα ή αποξηραμένα, να φαγωθούν ή να βραστούν μέσα σε τσάι.

4)Peyote (Πεγιότ): Είναι ένας ακανθώδης , στρογγυλός κάκτος, συνήθως μπλε- πράσινος που φύεται στο Μεξικό και στις νότιες περιοχές των Η.Π.Α και ονομάζεται και μεσκάλ (mescal).Ο κάκτος αυτός έχει εξογκωμένες ρίζες οι οποίες μπορούν να μασηθούν χλωρές ή αποξηραμένες και στις οποίες περιέχονται παραισθησιογόνες ουσίες, η κυριότερη των οποίων είναι η μεσκαλίνη. Η μεσκαλίνη έχει ομοιότητες με ουσίες που παράγει το σώμα μας, όπως η αδρεναλίνη και η νοραδρεναλίνη.Το πάνω μέρος των κωδεών του κάκτου peyote αποξηραίνεται, κόβεται, και μερικές φορές τοποθετείται σε κάψουλες.

Τι προκαλούν στον άνθρωπο;Σωματικές συνέπειες:

- αύξηση του καρδιακού ρυθμού και της αρτηριακής πίεσης

- διαστολή της κόρης των ματιών

- αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος, εφίδρωση

- ανορεξία- αϋπνία- ξηροστομία- τρόμος, ρίγη- μυϊκή αδυναμία

- ναυτία, έμετος- αταξία ( έλλειψη

συντονισμού κινήσεων)- απώλεια της αίσθησης της

γλώσσας, των χειλιών ή του στόματος

-δηλητηρίαση - χαλάρωση- μούδιασμα των άκρων- καρδιακή ανακοπή - κώμα, θάνατος

- σύγχυση- ευερεθιστότητα- αλλοιωμένη αίσθηση του

χρόνου και του χώρου- αλλοιωμένη εικόνα σώματος - αποπροσανατολισμό της

σκέψης - αίσθηση αποσύνδεσης από

το περιβάλλον- διαταραχές διάθεσης, κρίσης

άγχους

- χαρακτηριστικές βίαιες και ψυχωτικές αντιδράσεις

- αμνησία- ανικανότητα διαχωρισμού

της φαντασίας από την πραγματικότητα

- πανικός- Αυξημένη αισθητηριακή

αντίληψη- Δυσκολία στη συγκέντρωση- Ευφορία

Ψυχολογικές συνέπειες:

Στατιστικές για την χρήση τους σε Ευρώπη και Ελλάδα

Στην Ευρώπη το 4,2% των νέων μεταξύ 15 και 24 ετών έχουν πάρει LSD τουλάχιστον μια φορά. Από μια έρευνα που έκανε η Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών διαπιστώθηκε ότι ήδη από το 1993, περισσότερα από 120.000 άτομα έκαναν χρήση ναρκωτικών ουσιών και ο αριθμός των ατόμων που έκαναν κατά διαστήματα χρήση οπιούχων ξεπερνούσε τα 80.000 άτομα.Μια νεότερη στατιστικά μελέτης που έγινε από τη θεραπευτική κοινότητα “Στροφή” και στοιχεία της οποίας μεταδόθηκαν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, έδειξε ότι μέσα σ’ ένα χρόνο από το 1995 μέχρι το 1996 το ποσοστό των νέων που έκαναν χρήση ναρκωτικών αυξήθηκε κατά 66% και κατά τη διετία 1994-1996 η αύξηση αυτή έφτασε το 114%. Ακόμη ότι η μέση ηλικία έναρξης των λεγόμενων μαλακών ναρκωτικών (χασίς, μαριχουάνα) ήταν το 14ο έτος και για σκληρά ναρκωτικά (ηρωίνη, κοκαΐνη κ.λ.π.) το 17o έτος της ηλικίας.

Μια από τις θλιβερές πρωτιές στην Ευρώπη κατέχει η χώρα μας. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης (2006) του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας, οι θάνατοι από τα ναρκωτικά των ατόμων κάτω των 25 ετών άγγιξαν το 38% των συνολικών θανάτων σε αυτές τις ηλικίες. Η Ελλάδα περιλαμβάνεται στις πέντε χώρες οι οποίες βρίσκονται στην κορυφή του ευρωπαϊκού καταλόγου με τα ποσοστά θανάτων από ναρκωτικά νέων ανθρώπων. Επίσης, οι σχετιζόμενοι με τα ναρκωτικά αιφνίδιοι θάνατοι αποτελούν το 7% των θανάτων σε Έλληνες ηλικίας 15-39 ετών, έναντι 3% στην ΕΕ.

Φάσεις τοξικομανίαςΟι φαρμακολόγοι θεωρούν ότι ο εθισμός μπορεί να διακριθεί σε τρία στάδια:1) ανοχή,2) εξάρτηση και3) παθολογική συμπεριφορά αναζήτησης του ναρκωτικού.

• Η ανοχή (μεταβολική ανοχή – κυτταρική ανοχή) είναι μια κατάσταση κατά την οποία

σταδιακά απαιτούνται όλο και μεγαλύτερες δόσεις του ναρκωτικού για να προκαλέσουν αποτελέσματα που στην αρχή προκαλούνταν από μια πολύ μικρή δόση.

• Η φυσική εξάρτηση γίνεται αντιληπτή όταν διακοπεί η χρήση της ουσίας. Ο εγκέφαλος συνηθίζοντας στην παρουσία του ναρκωτικού δεν μπορεί να επαναλειτουργήσει φυσιολογικά με αποτέλεσμα να δημιουργούνται οργανικά συμπτώματα, όπως ναυτία, διάρροια, μη ελεγχόμενοι σπασμοί, ζαλάδα, αισθήματα αφόρητου πόνου, οδύνης, συναισθηματικής καταπίεσης και ψύχωσης.

• Η παθολογική συμπεριφορά αναζήτησης ναρκωτικού, η τρίτη φάση της τοξικομανίας, είναι η αιτία της εγκληματικής πολλές φορές συμπεριφοράς των χρηστών ναρκωτικών ουσιών. Δύο είναι οι λόγοι αυτής της συμπεριφοράς, ο πρώτος περιλαμβάνει τον νοσηρό κοινωνικό περίγυρο του χρήστη(αδίστακτους εμπόρους, άλλους χρήστες) και ο δεύτερος αφορά στις βιολογικές αλλαγές που έχουν επιφέρει τα ναρκωτικά στο χρήστη με τρόπο ώστε να κάνουν το άτομο για πάντα εξαρτημένο από αυτά.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ-ΠΗΓΕΣ

• http://kkeram1441.wordpress.com/2009/05/28/εξαρτησιογόνεσ-ουσιεσ/

• http://gr.drugfreeworld.org/drugfacts/lsd/street-names-for-lsd.html

• http://www.prolipsis.gr/index.php?id=29,85,0,0,1,0

• http://www.iatronet.gr/narkwtika-alkool/eidi-narkwtikwn/article/4585/05-paraisthisiogona.html