1

ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΠΟΛΙΧΝΗΛΑΤΗΣ

ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ

Αγαπητοί συμμαθητές,

Τα Χριστούγεννα φτάνουν. Όμως ποιος γνωρίζει το νόημα και την αξία αυτών των ημερών; Ελάχιστοι… Οι

περισσότεροι νομίζουν ότι τα Χριστούγεννα είναι δώρα, λαμπάκια, δέντρα, Άγιος Βασίλης και στολισμένες

βιτρίνες… Κανείς δεν ψάχνει το βαθύτερο νόημα. Ο Χριστός ήρθε στη γη απλά και ταπεινά. Η καρδιά του

ήταν γεμάτη αγάπη. Γεννήθηκε σ’έναν στάβλο γύρω από λίγα ζώα. Έζησε τη ζωή του σαν απλός άνθρωπος.

Ποτέ δεν φέρθηκε αλαζονικά. Βοήθησε και θεράπευσε. Δίδαξε την ισότητα. Έχοντας λοιπόν στο μυαλό

όλα αυτά ας προσπαθήσουμε να ζήσουμε σύμφωνα μ’αυτόν. Η λιτότητα και η αγάπη ας έχουν κυρίαρχο

ρόλο στις καρδιές μας. Ας βοηθήσουμε τους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Ας μην φερόμαστε

αλαζονικά. Όλοι μπροστά στον Χριστό είμαστε ίδιοι. Ας μην το ξεχνάμε! Το μήνυμα της αγάπης λοιπόν ας

γίνει ο οδηγός μας. Δείχνοντας αγάπη και καλοσύνη σ΄έναν ξένο είναι σαν να δείχνουμε αγάπη και

καλοσύνη στον ίδιο τον Θεό… Η αγάπη λοιπόν, το μήνυμα της γέννησης ας γίνει το μεγάλο φωτεινό άστρο

όπως εκείνο της Βηθλεέμ που θα φωτίσει τις καρδιές μας. Αυτό θα πει άνθρωπος…!!! Αυτό θα πει

Χριστούγεννα… Η συντακτική ομάδα

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ:

Διευθυντές/τριες σύνταξης: Κατερίνα Τσαμπούκα, Χρήστος Τσολίδης

Αρχισυντάκτες: Ανδρέας Τσαμπούκας, Δήμητρα Κοκούση, Μπέτυ Ρέπανου

Υπεύθυνες ύλης: Ελένη Κλουκίνα, Άννα Ρουμπλίκου

Καλλιτεχνική διευθύντρια: Ελένη Σαρίδου

Δημιουργικό Τμήμα: Στάθης Κελεσενλής, Μπεσιάν Μπιλάλι

Σκίτσα: Ελένη Σαρίδου

Συντακτική ομάδα: Τατιάνα Ασλανίδου, Βάσω Καραγιαννίδου, Μπέτυ Ρεπάνου, Α. Μαγειρόπουλος,

Σόνια Ναλμπαντιάν, Κώστας Κεφαλίδης, Γιώργος Μουσαλάμ, Δαβίδ Μαυρόπουλος, Α. Καψάλης,

Σωτήρης Τεμέλκος, Θωμάς Καλκατζίκος

Συνεργάτες τεύχους:

Διόρθωση: Μπάρμπας Θεοχάρης και Πορφυριάδης Παντελής, δάσκαλοι

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ ΠΟΛΙΧΝΗΣ ΣΠΑΖΟΚΕΦΑΛΙΕΣ ΓΡΙΦΟΙ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΔΙΗΓΗΜΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΑ ΒΙΒΛΙΑ...

Σχολική ηλεκτρονική εφημερίδα του Στ1 και Στ2 του ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!! 4ου Δημοτικού Σχολείου Πολίχνης ΩΡΑ ΓΙΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ! Δεκέμβριος 2011, Έτος 1ο , αριθμός φύλλου: 1

2

΄ΕΘΙΜΑ ΑΠ' ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Σουηδία: Την αυγή της 13ης Δεκεμβρίου η "Λουτσία" -σύμβολο του φωτός- συνήθως το μεγαλύτερο

κορίτσι του σπιτιού, φορώντας ένα μακρύ λευκό χιτώνα και ένα στεφάνι από αναμμένα κεριά στα

μαλλιά, πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι, προσφέροντας ζεστό καφέ και κουλουράκια, ενώ τραγουδά παλιά

κάλαντα με τον σκοπό του λαϊκού ναπολιτάνικου τραγουδιού "Σάντα Λουτσία". Οι θρύλοι της Λουτσίας

γεννήθηκαν στις Συρακούσες της Σικελίας περίπου κατά το έτος 300 μ.Χ. Σε μερικές επαρχίες της

Σουηδίας οι κάτοικοι των χωριών συνηθίζουν ανήμερα τα Χριστούγεννα να ρίχνουν έξω από τα σπίτια

και τα χωράφια τους σιτάρι, για να γιορτάσουν μαζί τους και τα πουλιά.

Αγγλία: Σε μερικές βρετανικές περιοχές το έθιμο του γλεντιού σε κήπους με μηλιές την παραμονή των

Χριστουγέννων είναι μια παραλλαγή μιας ειδωλολατρικής τελετής. Αφού σκοτεινιάσει, οι αγρότες

πηγαίνουν στα περιβόλια, σχηματίζουν παρέες γύρω από τα παλαιότερα δέντρα και πίνοντας μπύρα

τραγουδούν τα κάλαντα. Πυροβολούν στα κλαριά για να διώξουν τα κακά πνεύματα και πριν από χρόνια

άφηναν τριγύρω γλυκίσματα για να καλοπιάσουν τα πνεύματα και να εξασφαλίσουν καλή σοδειά.

Γιουγκοσλαβία: Οι Γιουγκοσλάβες νοικοκυρές έχουν ένα ευγενικό αλλά βρώμικο έθιμο: Ραντίζουν τα

τραπεζομάντηλά τους με κρασί για να μη ντραπούν οι φιλοξενούμενοί τους αν λερώσουν κάποιο.

Ρωσία: Είχαν τη συνήθεια, τη νύχτα των Χριστουγέννων, να ντύνουν στ' άσπρα μια κοπέλα του σπιτιού

και να τη βάζουν να παριστάνει την Παναγία.

Σικελία: Οι χωρικοί βγάζουν τα μεσάνυχτα των Χριστουγέννων νερό από τα πηγάδια και ραντίζουν τα

ζώα τους, γιατί πιστεύουν ότι το νερό αυτό είναι αγιασμένο, επειδή την ίδια ώρα γεννιέται και ο Σωτήρας

του κόσμου.

Σαρδηνία: Στη Σαρδηνία πιστεύουν ότι όποιος γεννηθεί τη νύχτα των Χριστουγέννων και μάλιστα τα

μεσάνυχτα, φέρνει την ευλογία του Θεού όχι μόνο στους δικούς του αλλά και στους γείτονες των εφτά

σπιτιών που βρίσκονται πιο κοντά στο δικό του.

Ισπανία: Στη Βαρκελώνη τον Μεσαίωνα είχαν ένα ωραίο χριστουγεννιάτικο έθιμο: την τελετή του

παγωνιού. Τη μέρα των Χριστουγέννων ο βασιλιάς έπαιρνε μέσα σε μια χρυσή πιατέλα ένα ψητό παγώνι,

που θεωρείται ένα από τα πιο σπάνια φαγητά, και το μετέφερε στην τραπεζαρία. Τον ακολουθούσε σ'

αυτήν την πομπή ένα πλήθος από ευγενείς, υπηρέτες και σωματοφύλακες. Στην τραπεζαρία μέσα

βρισκόταν η βασίλισσα. Ο βασιλιάς της πρόσφερε το παγώνι για να το μοιράσει σε όλους τους

παρευρισκόμενους. Όσοι δέχονταν την εξαιρετική αυτή τιμή, ήταν υποχρεωμένοι να ορκιστούν μπροστά

στην ομήγυρη ότι θα προσπαθήσουν ν' ανδραγαθήσουν στον πόλεμο ή στις ταυρομαχίες.

Ιταλία: Στη Βενετία, πάλι τον Μεσαίωνα, ο Δόγης κι ο λαός πήγαιναν την νύχτα των Χριστουγέννων στο

γειτονικό νησάκι του Αγίου Γεωργίου να προσκυνήσουν το λείψανο του Αγίου Στεφάνου. Στην παραλία

του νησιού περίμεναν βενετσιάνικες αρχόντισσες ντυμένες στα μαύρα και στολισμένες με κοσμήματα,

για να υποδεχτούν τον Δόγη και να τον συνοδέψουν μέχρι το ναό. Μετά το τέλος της λειτουργίας όλη η

λαμπρή συνοδεία έμπαινε στις γόνδολες και διασχίζοντας τα νερά ξαναγύριζαν στην πλατεία του Αγίου

Μάρκου, όπου άρχιζε μεγάλο γλέντι, που συνεχιζόταν μέχρι το πρωί. [Πληροφορίες από το αρχείο

φυλλαδίων της Βιβλιοθήκης του Δημοτικού του Κολεγίου Αθηνών]

3

ΈΘΙΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

"Από τις προετοιμασίες της παραμονής των Χριστουγέννων πιο χαρακτηριστική είναι εκείνη που

αναφέρεται στο ζύμωμα του χριστόψωμου. η συνήθεια αυτή είναι πολύ ριζωμένη στους αγρότες και τους

τσοπάνηδες. Απλές και ταπεινές νοικοκυρές κάνουν τη ζύμη με ιδιαίτερη ευλάβεια. Θεωρείται το έργο

αυτό θείο. είναι έθιμο καθαρά Χριστιανικό. Κατά τόπους φτιάχνεται σε διάφορες μορφές το Χριστόψωμο

κι έχει διαφορετικές ονομασίες όπως: "το ψωμί του Χριστού", "Σταυροί", "βλάχες" κ.ά."

"Την παραμονή των Χριστουγέννων "παντρεύουν", σε πολλά μέρη της Ελλάδας, τη φωτιά. Παίρνουν

ξύλο με θηλυκό όνομα π.χ. κερασιά και ένα με αρσενικό όνομα, ας πούμε πλάτανος και ο νοικοκύρης

λέγει: "Παντρεύω σε φωτιά για το καλό της νοικοκυράς"

"Από τα Χριστούγεννα ως τα Φώτα έβαζαν άλλοτε στο τζάκι δώδεκα αδράχτια για να τα βλέπουν οι

καλικάντζαροι να μη κατεβαίνουν από την καπνοδόχο.

"Οι πιστοί στις παραδόσεις από την παραμονή των Χριστουγέννων μέχρι τα Θεοφάνια που φεύγουν οι

καλικάντζαροι, δεν τρώνε ελιές, φασόλια και σύκα για να μην κάνουν καλογήρους".

"Στη Λήμνο την δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων σφάζουν γουρουνόπουλα και το βράδυ της ίδιας

μέρας χορεύουν".

"Στην Κεντρική Ελλάδα τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων γίνεται το "τάισμα" της

βρύσης. Πηγαίνουν τα μεσάνυχτα ή προς τα χαράματα οι κοπέλες στην πιο κοντινή βρύση και παίρνουν

το αμίλητο νερό, αφού αφήσουν προηγουμένως εκεί βούτυρο, τυρί, ή ψημένο σιτάρι ή κλαδί ελιάς".

"Στα Γρεβενά ανάβουν μεγάλο κούτσουρο, στη γωνιά από την παραμονή των Χριστουγέννων και η

φωτιά καίει συνέχεια μέχρι τα Φώτα για να προστατεύει την οικογένεια από τα δαιμονικά".

[Πληροφορίες από το βιβλίο του Μιχ. Κ. Τσώλη, Γιορτές της Ρωμηοσύνης]

Το τάισμα της βρύσης

Οι κοπέλες, τα χαράματα των Χριστουγέννων (αλλού την παραμονή της Πρωτοχρονιάς), πηγαίνουν στην

πιο κοντινή βρύση "για να κλέψουν το άκραντο νερό". Το λένε άκραντο, δηλαδή αμίλητο, γιατί δε

βγάζουν λέξη σ' όλη τη διαδρομή. Όταν φτάνουν εκεί, την "ταΐζουν", με διάφορες λιχουδιές: βούτυρο,

ψωμί, τυρί... Και λένε:

"Όπως τρέχει το νερό σ' βρυσούλα μ', έτσ' να τρέχ' και το βιο μ'".

Έπειτα ρίχνουν στη στάμνα ένα βατόφυλλο και τρία χαλίκια, "κλέβουν νερό" και γυρίζουν στα σπίτια

τους πάλι αμίλητες μέχρι να πιουν όλοι από τ' άκραντο νερό. Με το ίδιο νερό ραντίζουν και τις τέσσερις

γωνίες του σπιτιού, ενώ σκορπούν στο σπίτι και τα τρία χαλίκια.

4

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

Στα όμορφα Επτάνησα, ανάμεσα στο Ιόνιο πέλαγος και την Αδριατική θάλασσα, χαίρονται με ξεχωριστό

τρόπο τις ημέρες του Δωδεκαημέρου. Οι άνθρωποι γιορτάζουν πηγαίνοντας στην εκκλησία, τρώγοντας,

πίνοντας, τραγουδώντας αλλά και κάνοντας αστεία ο ένας στον άλλο.

Οι Κολόνιες:Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς το βράδυ οι κάτοικοι της πόλης γεμάτοι χαρά για τον

ερχομό του Νέου Χρόνου κατεβαίνουν στο δρόμο κρατώντας μπουκάλια με κολόνια και ραίνουν ο ένας

τον άλλο τραγουδώντας:Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς να σας ειπούμε Χρόνους Πολλούς.

Και η τελευταία ευχή του χρόνου που ανταλλάσσουν είναι "Καλή Αποκοπή" δηλαδή "με το καλό να

αποχωριστούμε τον παλιό το χρόνο". "Πάλιν ακούσατε άρχοντες πάλι να σας ειπούμε Ότι και αύριο

εστί ανάγκη να χαρούμε και να πανηγυρίζομεν περιτομήν Κυρίου, την εορτήν του Μάκαρος

Μεγάλου Βασιλείου".

[Από το βιβλίο της Αγγελικής Θ. Μαστρομιχαλάκη, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Φώτα]

"Οι παλιοί Αθηναίοι περίμεναν τον Άη Βασίλη από το βράδυ της παραμονής με ολάνοιχτες τις πόρτες

των σπιτιών τους και επειδή σύμφωνα με την παράδοση, θα ήταν... κουρασμένος και πεινασμένος από το

μακρινό ταξίδι του, έστρωναν ένα μεγάλο τραπέζι και το φόρτωναν με τα πιο εκλεκτά γλυκίσματα και

φαγητά για να τον φιλοξενήσουν... γύρω από το τραπέζι αυτό μαζευόταν το βράδυ της παραμονής όλη η

οικογένεια και περίμενε για ν' αρχίσει το φαγοπότι. ..... Τα μεσάνυχτα έσβηναν τις λάμπες τους κι

έδιωχναν με γιουχαΐσματα τον παλιό χρόνο, πετώντας πίσω του(!) στο δρόμο ένα παλιοπάπουτσο. " [Μιχ.

Κ. Τσώλης, Γιορτές της Ρωμηοσύνης]

Το έθιμο του ροδιού της πρωτοχρονιάς διατηρείται και σήμερα. Την ώρα που αλλάζει ο χρόνος στην

εξώπορτα του σπιτιού πετάνε και σπάνε ένα ρόδι και μπαίνουν μέσα στο σπίτι με το δεξί πόδικάνοντας το

ποδαρικό, ώστε ο καινούργιος χρόνος να τα φέρει όλα δεξιά, καλότυχα.

Τα παιδιά κρεμούν, την παραμονή της πρωτοχρονιάς, τα παπούτσια και τις κάλτσες τους στα παράθυρα ή

στο τζάκι περιμένοντας να περάσει ο Άη Βασίλης να τα γεμίσει δώρα. [Μιχ. Κ. Τσώλης, Γιορτές της

Ρωμηοσύνης]

Στις Κυκλάδες θεωρούν καλό οιωνό να φυσάει βοριάς την πρωτοχρονιά. Επίσης θεωρούν καλό σημάδι

αν έρθει στην αυλή τους περιστέρι τη μέρα αυτή. Αν όμως πετάξει πάνω από το σπιτικό τους κοράκι τους

βάζει σε σκέψεις μελαγχολικές ότι τάχα τους περιμένουν συμφορές.. [Μιχ. Κ. Τσώλης, Γιορτές της

Ρωμηοσύνης]

Σε μερικά χωριά όταν πλένονται το πρωί της Πρωτοχρονιάς αγγίζουν το πρόσωπό τους μ' ένα κομμάτι

σίδερο, για να είναι όλο το χρόνο... "σιδερένιοι". [Μιχ. Κ. Τσώλης, Γιορτές της Ρωμηοσύνης]

Με την Πρωτοχρονιά είναι συνδεδεμένες και πολλές προλήψεις. Τη μέρα αυτή αποφεύγουν να

πληρώνουν χρέος, να δανείσουν λεφτά, να δουλέψουν ή να δώσουν φωτιά. Όλα αυτά ξεκινούν από την

5

προληπτική σκέψη: ό,τι κάνει και πάθει κανείς αυτή τη μέρα θα εξακολουθεί να συμβαίνει όλο το χρόνο !

[Μιχ. Κ. Τσώλης, Γιορτές της Ρωμηοσύνης]

Το ρόδι

"Χίλιοι μύριοι καλογέροι σ' ένα ράσο τυλιγμένοι" Τι είναι;

Το ρόδι είναι σύμβολο αφθονίας, γονιμότητας και καλής τύχης. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας κρεμούσαν

στο κάθε σπίτι, από το φθινόπωρο, ένα ρόδι. Μετά τη Μεγάλη Λειτουργία της Πρωτοχρονιάς το

πετούσαν με δύναμη στο κατώφλι για να σπάσει σε χίλια κομμάτια κι έλεγαν:

"Χρόνια Πολλά! Ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος!"

ΤΑ ΦΩΤΑ

Για τα Φώτα ο λαός πιστεύει πως είναι ο καιρός, η γιορτή που φεύγουν οι καλικάντζαροι γιατί φοβούνται

την αγιαστούρα του παπά. Ο τρόμος τους αρχίζει από την παραμονή των Φώτων που γίνεται ο μικρός

αγιασμός των παπάδων. Γι αυτό και το έθιμο του λαού λέει:

Στις πέντε του Γενάρη Φεύγουν οι καλικαντζάροι

Αλλά ο μεγάλος τους τρόμος είναι τα Φώτα. Εκείνα τους αποδιώχνουν ολότελα. Φεύγουν τότε λέγοντας:

Φεύγετε να φεύγουμε κι έφτασε ο τουρλόπαπας με την αγιαστούρα του και με τη βρεχτούρα του...

Η γιορτή των Φώτων λέγεται και πρωτάγιαστη, γιατί αγιάζουνε τα νερά.

Στην Κορώνη αυτή τη μέρα ανοίγουν τα κρασιά. Ρίχνουνε μάλιστα κι αγίασμα στα κρασοβάρελα.

[Πληροφορίες από το βιβλίο του Μιχ. Κ. Τσώλη, Γιορτές της Ρωμηοσύνης]

Ο ΑΪ-ΒΑΣΙΛΗΣ

Την παραμονή των Χριστουγέννων, σ' ολόκληρο τον κόσμο, τα παιδιά κρεμούν τις

κάλτσες τους και περιμένουν με λαχτάρα τον Αϊ-Βασίλη...

Προικισμένος με εξαιρετικές δυνάμεις, δεν έχει τους ανθρώπινους περιορισμούς, μπορεί

να κάνει το γύρο του κόσμου μέσα σε μία και μόνη νύχτα και δεν έχει καμιά δυσκολία να

βρίσκεται ταυτόχρονα σε αμέτρητα μέρη. Γνωστός ως Πατέρας Χριστούγεννα στους

Άγγλους, Περ Νοέλ στους Γάλλους, Σίντερκλάους στους Ολλανδούς. Οι Γερμανοί τον

ονομάζουν Χριστκίντλ. Οι Κινέζοι έχουν το δικό τους Λαμ Κουνγκ Κουνγκ, που σημαίνει

Καλός γερο-Πατέρας, και οι Ιάπωνες έχουν τον Χοτέισο, που έχει μάτια και μπροστά και

6

πίσω από το κεφάλι του και φέρνει μια μεγάλη σακούλα με παιχνίδια. Στην Ιταλία, την παραμονή των

Επιφανίων, η καλή μικρή μάγισσα Μπεφάνα κατεβαίνει από την καμινάδα καβάλα σε μια σκούπα και

γεμίζει με παιχνίδια τα παπούτσια των καλών μικρών Ιταλών και Ιταλίδων.

Μάριαν Φρενς, από το Οι Χαρές των Χριστουγέννων [Από το βιβλίο Χριστούγεννα]

ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ

[Εικόνα της Μαρίας Θειοπούλου από το βιβλίο της Ο μυλωνάς και τα καλικαντζαράκια, Αθήνα,

Καστανιώτης, 1991]

Το Δωδεκαήμερο βαστάει από τις 25 Δεκεμβρίου τα Χριστούγεννα, έως τις 5 Ιανουαρίου τα Μισόφωτα

(Παραμονή των Φώτων). Λένε ότι το Δωδεκαήμερο κάθε νύχτα κυκλοφορούν οι Καλικάτζαροι στους

δρόμους και στα σπιτικά. Μα τι είναι αυτοί; Είναι αερικά, λέγανε οι γιαγιάδες πιο παλιά. Ο λαός μας τους

βλέπει σαν κάτι μαυριδερά, ψηλά και ξερακιανά όντα που χορεύουνε και σαλταπηδούνε. Όλο το χρόνο

βρίσκονται κάτω από τη Γη, στον κάτω κόσμο και ζηλεύουνε τον απάνω κόσμο.

[Εικόνες από το βιβλίο της Βάσως Ψαράκη, Η ροδιά των Χριστουγέννων]

Γι' αυτό, άλλοι με πριόνια και τσεκούρια κι άλλοι με μπαλτάδες, βάζουν όλη τους τη δύναμη, να κόψουν

τους στύλους, που πάνω σ' αυτούς στηρίζεται η Γη, για να την κάνουνε να βουλιάξει. Όταν φθάνει το

βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, από φόβο μη βουλιάξει η Γη και τους πλακώσει, φεύγουν

ευθύς, κι ανεβαίνουν πάνω στη Γη για να τυρρανέψουν τον κόσμο. Έτσι οι Καλικάτζαροι γυρίζουν στους

δρόμους, ανεβαίνουν στα κεραμίδια και καμιά φορά, όπως λένε, μπαίνουν από το τζάκι σε κανένα σπίτι

που δεν είχαν θυμιάσει οι νοικοκυραίοι του. Γι' αυτό, για καλό και για κακό, εκείνες τις μέρες

φροντίζουνε και φράζουνε τις τρύπες των τζακιών με πανιά. Ακόμα καίνε λιβάνι σε θυμιατό και το

τοποθετούν στο τζάκι, γιατί οι Καλικάτζαροι δεν αντέχουν αυτή τη μυρωδιά.. Διηγιότανε μια γυναίκα

πως αφού ετοίμασε τα γλυκά της - βασιλόπιτες, κουραμπιέδες, μελομακάρονα - είδε από το παράθυρο

πως ξημέρωσε. Όμως είχε ξεγελαστεί από το φεγγάρι, γιατί λένε "του Γενάρη το φεγγάρι παρά λίγο να

'ναι μέρα". Έτρεξε και ξύπνησε τα παιδιά της για να τα στείλει με τα γλυκά στο φούρνο. Τα παιδιά

σηκώθηκαν. Όμως η αυγή αργούσε να 'ρθει και ξαφνικά σ' ένα τρίστρατο άκουσαν φωνές και γέλια. Σε

μια στιγμή γέμισε ο δρόμος Καλικάτζαρους. Άρπαξαν τα παιδιά τους πετάξανε ότι κρατούσανε και

αρχίσανε ένα διαβολικό χορό τραγουδώντας: - Ω!... στραβά ταψιά, με τα ψεύτικα ψωμιά, άλλα με τα

άσχημα, πηδάτε, μπρε μπαγάσικα. Την ώρα που λάλησε ο πρώτος πετεινός, εξαντλημένοι οι

7

Καλικάτζαροι αφήσανε τα ταψιά στα κεραμίδια ενός σπιτιού, κι αρχίσανε να τρέχουνε με στριγγλιές και

γέλια, βγάζοντας έξω τις γλώσσες τους "που 'ναι κόκκινες σαν φλογίτσες φωτιάς" και κουνούσανε τις

ουρές τους σαν το "φυσερό" εδώ και εκεί. Σαν ξημέρωσε και βγήκαν τα τρία παιδιά μισολιπόθυμα, χωρίς

να έχουν δυνάμεις να σηκωθούν. Τα κουνήσανε, τα ραντίσανε αγιασμό και όταν συνήλθανε, διηγήθηκαν

τι τους είχαν κάνει οι Καλικάτζαροι. Αυτά διηγιότανε και όλοι φοβότανε να βγουν αξημέρωτα από τα

σπίτια τους όλο το Δωδεκάμερο.

[Από το βιβλίο της Αγγελικής Θ. Μαστρομιχαλάκη, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Φώτα]

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο

Πότε, πώς και γιατί χρησιμοποιήθηκε το χριστουγεννιάτικο δέντρο σαν σύμβολο;

Σύμφωνα με μερικούς ερευνητές, οι χριστουγεννιάτικες γενικά δοξασίες και παραδόσεις, αποτελούν ένα

μίγμα από κατάλοιπα της λατρείας του Σατούρνο (μιας θεότητας που ταυτίζεται με τον Κρόνο) κι άλλων

δοξασιών που αναμίχθηκαν με τις χριστιανικές, για να ξεχαστεί στο πέρασμα των αιώνων η αρχική τους

προέλευση.

Τον 4ο αιώνα μ.Χ. η 25η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε ως η μέρα της Γέννησης του Χριστού και ταυτόχρονα

σαν η πρώτη μέρα του χρόνου. Ωστόσο υπάρχουν μαρτυρίες ότι τα Χριστούγεννα γιορτάζονταν στη

Ρώμη στις 25 Δεκεμβρίου από το 336. Κι η ίδια αυτή μέρα ήταν κι η Πρωτοχρονιά.

Το δέντρο, σαν χριστουγεννιάτικο σύμβολο, χρησιμοποιήθηκε μετά τον 8ο αιώνα. Εκείνος που

καθιέρωσε το έλατο σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο ήταν, σύμφωνα με την παράδοση, ο ΄Αγιος

Βονιφάτιος, που για να σβήσει την ιερότητα που απέδιδαν οι ειδωλολάτρες στη δρυ, έβαλε στη θέση του

το έλατο, σαν σύμβολο χριστιανικό και ειδικότερα σαν σύμβολο των Χριστουγέννων.

Φυσικά, στο πέρασμα των αιώνων, το νόημα του χριστουγεννιάτικου δέντρου πήρε αναρίθμητες μορφές.

Κι αρχικά, για να συμβολίσει την ευτυχία που κρύβει για τον άνθρωπο η γέννηση του Χριστού, άρχισε να

γεμίζει το δέντρο-σύμβολο με διάφορα χρήσιμα είδη- κυρίως φαγώσιμα κι αργότερα ρούχα κι άλλα είδη

καθημερινής χρήσης, συμβολίζοντας έτσι πρακτικά την προσφορά των Θείων Δώρων, για να εξελιχτεί

προοδευτικά σ' ένα απαραίτητο διακοσμητικό είδος της μέρας αυτής, που αργότερα πήρε και τη θέση της

"Δωροθήκης"- του χώρου δηλαδή που σ' αυτόν τοποθετούσαν οι συγγενείς και φίλοι τα δώρα τους ο ένας

8

για τον άλλο. Για την Αγγλία ο Τσάρλς Ντίκενς, ο συγγραφέας εκείνης της εποχής, φρόντισε να

ξαναπάρουν τα Χριστούγεννα την παλιά χαρούμενη γιορταστική μορφή τους, όσο κανένας άλλος. Κι αν

σήμερα σ' ολόκληρο τον κόσμο το χριστουγεννιάτικο δέντρο θυμίζει αυτή τη μέρα, αυτό σίγουρα

οφείλεται στον Ντίκενς, που σε διάφορα έργα του και πιο πολύ ακόμα στις χριστουγεννιάτικες ιστορίες

του, και το πασίγνωστο Κρίστμας Κάρολ, το προβάλλει σαν βασικό χριστουγεννιάτικο σύμβολο.

Στην πατρίδα μας, το χριστουγεννιάτικο δέντρο το έφεραν για πρώτη φορά στην Αθήνα οι Βαυαροί.

ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ!!

«Ένας καλικάντζαρος αλλιώτικος»

Γεια σας! Είμαι ο Κατεργαρής κι είμαι ένας καλικάντζαρος! Δε χρειάζεται όμως να φοβάστε. Εγώ δεν

είμαι σαν τους άλλους καλικάντζαρους. Αλλά, ας σας διηγηθώ την ιστορία μου από την αρχή. Όλοι οι

καλικάντζαροι μένουμε στην Καλικαντζαροχώρα, μια χώρα μοντέρνα και γεμάτη υπερσύγχρονες

κατοικίες. Εργοστάσια, τράπεζες, νοσοκομεία, σχολεία και πανεπιστήμια. Μα τι; Πιστεύατε πως ζούμε

μέσα σε τρύπες στα έγκατα της γης; Βλέπετε, τίποτα από ότι νομίζετε πως γνωρίζετε για μας, δεν είναι

αλήθεια εκτός από τις αταξίες! Η αταξία είναι ο νόμος μας και όλοι οι καλικάντζαροι είναι υποχρεωμένοι

να κάνουν αταξίες τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά, μα και το Πάσχα, τις Απόκριες, το

Δεκαπενταύγουστο και γενικώς πάντα ΕΚΤΟΣ...από τα Θεοφάνια, που μας κυνηγάει αυτός ο

ενοχλητικός παπάς με την επίσης ενοχλητική του αγιαστούρα! Από την πρώτη μέρα στο σχολείο,

ο δάσκαλος μας έμαθε τραγουδάκια όπως: "Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ, να

πηγαίνω στο σχολειό για να μάθω αταξίες και να κάνω φασαρίες" και παροιμίες όπως: "Μια αταξία την

ημέρα, τον γιατρό τον κάνει πέρα!", αλλά και ηθικά διδάγματα όπως: "Όποιος έχει δύο αταξίες, να δίνει

τη μία στο φίλο του." Εγώ ήμουν ο καλύτερος μαθητής και έπαιρνα συνεχώς άριστα. Όλα άλλαξαν όμως,

όταν έφτασε η στιγμή να κάνουμε και πρακτική εξάσκηση στην αταξία. Ανεβήκαμε σ΄ ένα δημοτικό

σχολείο στη γη κρυφά το βράδυ και ανακατέψαμε όλες τις τάξεις. Άλλος γύρισε τα θρανία ανάποδα,

άλλος έβαψε τον μαυροπίνακα άσπρο, άλλος έβαλε πινέζες στη έδρα και ο χοντρός Αναμπουμπούλης, αν

κι ο χειρότερος της τάξης, κρέμασε το σώβρακο του επιστάτη στο κοντάρι της σημαίας, κερδίζοντας έτσι

το πρώτο του άριστα. Εγώ ανέλαβα την πιο δύσκολη αποστολή. Μπήκα στη βιβλιοθήκη και ανακάτεψα

τα βιβλία. Όταν ξημέρωσε ακούγαμε όλοι κρυμμένοι στη σκεπή, τα κατορθώματα της πρώτης μας

αποστολής:

-Ποιος αναποδογύρισε τα θρανία; ακούστηκε η πρώτη φωνή.

-Γιατί δεν γράφουνε οι κιμωλίες; ακούστηκε η δεύτερη.

-΄Αουτς!!! φώναξε η δασκάλα της τρίτης τάξης.

-Γιατί κυρία η σημαία είναι πράσινη με κόκκινες καρδούλες; απόρησε ένα πρωτάκι.

-Μα τι ωραία ταξινόμηση είναι αυτή στην βιβλιοθήκη! Πρώτη φορά συναντώ τέτοια τάξη! ακούστηκε

τέλος κι η φωνή του διευθυντή του σχολείου.

Όλα γύρω μου σκοτείνιασαν! Ο δάσκαλος μου με αγριοκοίταξε, τα καλικαντζαράκια ξεκαρδίστηκαν κι

εγώ, μετά από αυτή τη γκάφα, πήρα το πρώτο μου ολοστρόγγυλο μηδενικό. Σε λίγες μέρες έφτασε η

στιγμή για την δεύτερή εξόρμηση στη γη. Στο μουσείο. Εκεί, βάλαμε στον καφέ του φύλακα υπνωτικό,

του γυαλίσαμε την φαλάκρα και του κάναμε περμανάντ το μουστάκι. Ύστερα, φορέσαμε στα αγάλματα

φανελάκια και εσώρουχα, και μπερδέψαμε τα ψηφιδωτά των μωσαϊκών. Εγώ, θέλοντας να βελτιώσω τη

βαθμολογία μου, ασχολήθηκα με κάτι σπασμένα βάζα που βρήκα σε μια βιτρίνα. Ύστερα, κρυφτήκαμε

όλοι πάνω στους πολυελαίους περιμένοντας την βαθμολογία.

-Δεν του πάει καθόλου το κατσαρό μουστάκι του φύλακα! είπε μια Αμερικάνα τουρίστρια.

-Μα το ροζ νυχτικό του Ηνίοχου είναι πολύ σικ! θαύμασε μια Γαλλίδα.

-Δεν ήξερα ότι είχανε παζλ στην αρχαιότητα! αναρωτήθηκε ένας Άγγλος.

-Τι θαύμα είναι αυτό! ακούστηκε τέλος και η φωνή της αρχαιολόγου.

-Ποιος μπόρεσε να κολλήσει τα μπερδεμένα κομμάτια των αγγείων; Τριάντα δύο ζευγάρια μάτια και ένα

ζευγάρι γυαλιά με κοίταξαν με φρίκη!

9

-Μα νόμιζα ότι τα θέλανε σπασμένα τα βάζα! προσπάθησα να απολογηθώ εγώ, αλλά ο δάσκαλος

ζωγράφισε στο μπλοκάκι του ένα τεράστιο κουλούρι.

Τα Χριστούγεννα πλησίαζαν, μαζί κι οι απολυτήριες εξετάσεις. Ξέρετε, σε μας η σχολική χρονιά αρχίζει

την επομένη των Φώτων και τελειώνει την παραμονή των Χριστουγέννων, όπου όλοι πια οι

καλικάντζαροι ανεβαίνουν στη γη για αταξίες. Οι εξετάσεις θα δίνονταν σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο

στη γη κι έτσι το βράδυ της προπαραμονής των Χριστουγέννων, μαθητές και δάσκαλοι μαζεύτηκαν στην

στολισμένη είσοδο του εμπορικού κέντρου και με ένα σφύριγμα του διευθυντή, όλα τα καλικαντζαράκια

ξεχυθήκαμε στους ορόφους. Οι όροι του διαγωνισμού ήταν σαφείς: Όσες περισσότερες αταξίες, τόσο το

καλύτερο, ενώ η καλύτερη αταξία θα βραβευότανε κιόλας. Εμείς μπορούσαμε να πάμε σε όλους τους

ορόφους, εκτός από τον τελευταίο για λόγους ασφαλείας, τους οποίους όμως δεν μας είπανε. Όση ώρα

έτρεχα να βρω την αταξία μου έτρεχε και η καρδιά μου. Ας έκανα επιτέλους μια μικρή αταξία. Ας

μπορούσα να αποδείξω ότι είμαι και έξυπνος και ικανός. Στον πρώτο όμως όροφο, δυστυχώς, με είχαν

προλάβει, μιας κι οι συμμαθητές μου είχαν στολίσει όλα τα δέντρα με κάλτσες και παπούτσια! Στο

δεύτερο, στο ζαχαροπλαστείο, ο χοντρός ο Αναμπουμπούλης είχε εργαστεί σκληρά έχοντας

καταβροχθίσει όλα τα γλυκά από τις βιτρίνες και τα ψυγεία και σίγουρα θα έπαιρνε μεγάλο βαθμό...αν

κατάφερνε να κατέβει τις σκάλες μ' αυτήν την τεράστια κοιλιά. Στον επόμενο όροφο είχαν χύσει

όλα τα αρώματα και τα καλλυντικά και το πάτωμα είχε γεμίσει με ζαλισμένους καλικάντζαρους.

Κρατώντας τη μύτη μου, έφυγα τρέχοντας για τον επόμενο, στο βιβλιοπωλείο, μα και εκεί με είχαν

προλάβει, καθώς είχαν γυρίσει ανάποδα όλα τα γράμματα από όλα τα βιβλία. Μην με ρωτήσετε

πως το έκαναν αυτό, γιατί κι εγώ δεν ξέρω! Είχα φτάσει στον τελευταίο όροφο κι ακόμα δεν είχα

κάνει ούτε μια αταξία. Πως θα τολμούσα να κατέβω, μην έχοντας κάνει, έστω, μια μικρή προβιβαστική

αταξία; Εκείνη τη στιγμή όμως, μια ιδέα άστραψε στο μυαλό μου! Κι αν συνέχιζα για τον τελευταίο

όροφο; Αυτό αποφάσισα και, αφού ανέβηκα τα σκαλιά, άνοιξα την πόρτα. Και τότε βρέθηκα μπροστά σε

κάτι μοναδικό! Όλο το δωμάτιο ήταν γεμάτο παιχνίδια. Κούκλες, αυτοκίνητα, τρενάκια, σπιτάκια,

αρκουδάκια, και στη μέση του δωματίου έλαμπε ένα ψηλό έλατο στολισμένο με εκατοντάδες μπάλες και

φωτάκια, ενώ όλος ο τόπος μύριζε φρεσκοψημένα γλυκά. Έκατσα τότε στο πάτωμα απέναντι από το

δέντρο κι ήτανε τόσο ζεστά και όμορφα, που έκανα μια ευχή.

-Πόσο θα 'θελα να ήμουνα χαρούμενος, όπως τα παιδάκια που παίρνουν δώρα και τραγουδάνε κάλαντα,

κι όχι να δίνω εξετάσεις και να κινδυνεύω να μείνω στην ίδια τάξη.

-Έλα καλικαντζαράκι! ακούστηκε μια φωνή από πίσω μου. Μη στενοχωριέσαι! Τρομαγμένος γύρισα κι

είδα ένα χοντρό γέροντα με κόκκινα μάγουλα και παχιά μούσια.

-Μην μου κάνεις κακό! κλαψούρισα.

-Ε, μα τί είναι αυτά που λες! Από πότε ένας καλικάντζαρος φοβάται; είπε γλυκά σκουπίζοντάς μου τα

μάτια.

-Τώρα πια, δεν ξέρω αν θα παραμείνω καλικάντζαρος. Είμαι τόσο άχρηστος, που μπορεί να με διώξουν.

Ούτε μια αταξία δεν είμαι ικανός να κάνω! είπα με πόνο, μα εκείνος με πήρε στην αγκαλιά του και μου

είπε ήρεμα:

-Όσο υπάρχουν τα Χριστούγεννα, ποτέ ένας καλικάντζαρος δεν θα είναι άχρηστος. Κι όσο υπάρχουν οι

καλικάντζαροι, θα υπάρχουν και οι αταξίες!

Και βγάζοντας από το κεφάλι του έναν κόκκινο σκούφο κεντημένο με χρυσή κλωστή, μου τον

φόρεσε στο κεφάλι και με συνόδευσε στην πόρτα. Εκεί με φίλησε στο μέτωπο και με χαιρέτησε. -

Καλά Χριστούγεννα Κατεργαρή! είπε κι έκλεισε την πόρτα. Εγώ νιώθοντας ξαφνικά πολύ

χαρούμενος, κατέβηκα τα σκαλιά χορεύοντας με τον τεράστιο σκούφο του παππού που ήξερε το

όνομά μου. Όταν όμως με αντικρίσανε οι άλλοι καλικάντζαροι, πάγωσαν.

-Ο σκου...ο σκούφος! ψέλλισε σαστισμένος ο δάσκαλος.

-Τι έχει ο σκούφος μου; απόρησα εγώ.

-Είναι του Αι-Βασίλη! είπε έκπληκτος.

-Ο Κατεργαρής έκλεψε τον σκούφο του Αι-Βασίλη! φώναξαν όλα τα καλικαντζαράκια. Ξαφνικά όλοι με

περικύκλωσαν και με σήκωσαν στα χέρια τους.

-Μπράβο στον Κατεργαρή, που έκλεψε τον σκούφο του Αι-Βασίλη! Μπράβο στον Κατεργαρή, που

έκανε την πιο δύσκολη αταξία! φώναζαν όλοι, ενώ ο διευθυντής του σχολείου μου έδωσε με περηφάνια

το έπαθλο των εξετάσεων. Ένα μεγάλο λαμπερό κύπελλο με χαραγμένη τη φράση:" Στην μεγαλύτερη

αταξία της χρονιάς"! Έτσι, στους ώμους των άλλων καλικάντζαρων γύρισα στην Καλικαντζαροχώρα, κι

εκεί με περίμενε μεγάλο τραπέζι και γλέντι ως την ημέρα των Φώτων. Μεταξύ μας, χάρισα το μεγάλο

10

κύπελλο στον Αναμπουμπούλη, γιατί εγώ δεν έκανα καμία αταξία στην πραγματικότητα, ενώ εκείνος

πήγε στο νοσοκομείο με γαστρεντερίτιδα από τα πολλά γλυκά. Εμένα μου φτάνει που πέρασα την τάξη κι

έχω τον ωραιότερο σκούφο στον κόσμο! Το δώρο του Αι-Βασίλη! Σας αφήνω τώρα γιατί με έχει καλέσει

ένας φίλος μου για πορτοκαλάδα. Ξέρετε! Εκείνος ο ενοχλητικός παπάς με την επίσης ενοχλητική του

αγιαστούρα! Μην το πείτε σε κανέναν! Αλλά βλέπετε, εγώ είμαι ένας αλλιώτικος καλικάντζαρος. Ο

Κατεργαρής με το όνομα!

Συγγραφέας: Λέττα Βασιλείου

ΣΠΑΖΟΚΕΦΑΛΙΕΣ του Μπεσιάν Μπιλάλι

11

ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΑΣ του Ανδρέα Τσαμπούκα

12

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗΣ Μελομακάρονα του: Χρήστου Τσολίδη

Χριστουγεννιάτικες τάρτες από την Φιλανδία

Υλικά

200 γρ. μαλακό βούτυρο

250 γρ. αλεύρι

0,10 λτ. νερό κρύο

1 κουταλάκι ξύδι

1 αυγό

Mαρμελάδα δαμάσκηνο

Βάζουμε σ' ένα μπολ το αλεύρι, το βούτυρο,

το νερό, το ξύδι και τα ζυμώνουμε με τα

χέρια

Πλάθουμε τη ζύμη σε μπάλα και την

αφήνουμε σε δροσερό μέρος για 1 ώρα

13

Σ' ένα τραπέζι πασπαλίζουμε λίγο αλεύρι

και απλώνουμε τη ζύμη με τον πλάστη.

Χωρίζουμε τη ζύμη σε 4 κομμάτια και

ανοίγουμε καθένα απ' αυτά σε πάχος 1/2 εκ.

Κόβουμε τετράγωνα 7x7 εκ. και βάζουμε

στο κέντρο κάθε τετραγώνου μια κουταλιά

μαρμελάδα

Χωρίζουμε τις άκρες κάθε τετραγώνου με

μαχαίρι

Πιάνουμε τις άκρες μαζί και τις φέρνουμε

στο κέντρο, έτσι ώστε να μοιάζει η τάρτα με

ανεμόμυλο με λίγο νερό

Κολλάμε τις άκρες με λίγο νερό

Κτυπάμε το αυγό και

αλείφουμε την επιφάνεια

βουτυρώνουμε ένα ταψί και τοποθετούμε

μέσα τις τάρτες

14

βάζουμε το ταψί στο φούρνο σε 250ο C για 30 λεπτά

[Από το βιβλίο Οι μικροί μάγειροι : συνταγές απ' όλο τον κόσμο για αγόρια και κορίτσια της Unicef]

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ Σταυρόλεξο της Άννας Ρουμπλίκου Εάν λύσεις το σταυρόλεξό σου σωστά, στη σειρά με το κόκκινο περίγραμμα, θα ανακαλύψεις το ζώο που οδηγεί το έλκηθρο του Αϊ Βασίλη!

1. Οδηγούσε τους τρεις μάγους 2. Το στολίζουμε τα Χριστούγεννα 3. Το όχημα του Αη Βασίλη 4. Εκεί βάζει τα δώρα του ο Αη Βασίλης 5. Από εκεί κατεβαίνει στα σπίτια μας ο Αη Βασίλης 6. Περιοχή του μένει ο Αη Βασίλης 7. Το προσφέρουμε την πρωτοχρονιά 8. Κάνουμε το χειμώνα στο χιόνι

15

Τα δώρα του Αϊ Βασίλη Της Μπέτυ Ρεπάνου Αν αλλάξεις σωστά τη σειρά των γραμμάτων, θα βρεις 10 δώρα που έχει στο σάκο του ο Αϊ Βασίλης. Τα γράφω στις σειρές στο κάτω μέρος:

QUIZ του: Θωμά Καλκατζίκου Η Γη ζυγίζει 500.000.000 τόνους. Χτίζουμε ένα φράχτη γύρω από τη Γη που έχει βάρος 5.000.000 τόνους. Πόσο θα ζυγίζει τότε η Γη;

Απάντηση: _____________________________________________________________________________________________

16

ΔΙΗΓΗΜΑ

Το θαύμα

ΕΔΩ ΓΕΛΑΜΕ!

Από την συντακτική ομάδα της εφημερίδας

Ανούσιες ερωτήσεις

Αφού το κολύμπι αδυνατίζει, τι λάθος κάνουν οι φάλαινες;

Αν η Logo στιγμής κολλάει παντού, γιατί δεν κολλάει μέσα στο σωληνάριο;

Γιατί δεν υπάρχει γατοτροφή με γεύση ποντικιού;

Γιατί τρέχουν οι μύτες και τα πόδια μυρίζουν;

Γιατί το ξινόγαλα έχει ημερομηνία λήξης;

Πώς έρχεται ένας χιονοκαθαριστής το πρωί στη δουλειά του;

17

Γρίφος ( για να λυθεί θέλει λίγο...τρελούτσικη φαντασία)

Είστε στην Αφρική. Είστε δεμένος από ένα σκοινί και κρεμασμένος από ένα δέντρο.

Το σκοινί είναι στερεωμένο στο έδαφος, ένα κερί καίει αργά-αργά το σκοινί κι ένα

λιοντάρι περιμένει να γίνετε το γεύμα του. Μπορείτε να βρείτε έναν τρόπο να μείνει

άθικτο το σκοινί και... το λιοντάρι νηστικό;

Λύση: _______________________________________________________________________________________

_____________________________________________________________________________________________

Ιατρικά ανέκδοτα

- Γιατρέ όλοι με αγνοούν...

- Ο επόμενος παρακαλώ...

- Γιατρέ μ' αρέσουν τα φιστίκια...

- Δεν το βρίσκω σοβαρό λόγο για να επισκεφτείτε ψυχίατρο...Και μένα μ' αρέσουν τα

φιστίκια.

- Τότε γιατρέ σας προσκαλώ σπίτι μου. Έχω γεμίσει τρία δωμάτια με φιστίκια...

- Γιατρέ έσπασα το χέρι μου σε δυο μέρη.

- Να αποφεύγεις αυτά τα δυο μέρη.

- Γιατρέ νομίζω ότι είμαι μήλο!

- Ελατέ πιο κοντά. Δε δαγκώνω.

18

Πώς απαντούν διάφοροι άνθρωποι σε καιρούς αναδουλειάς, όταν τους τεθεί η

ερώτηση: "από δουλειά πώς πάει;" :

Μανάβης: Κολοκύθια

Αγρότης: Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι

Ανθοπώλης: Μαρασμός στο επάγγελμα

Υφασματέμπορος: Είμαι πανί με πανί

Ψαράς: Ούτε λέπι

Φαρμακοποιός: Με το σταγονόμετρο

Ηλεκτρολόγος: Δε βλέπω φως

Έμπορος χαλιών : Χάλια

Κομμωτής: Τρίχες

Ψιλικατζής:Ψιλοπράγματα

Νεκροθάφτης: Ψόφια πράματα

Ανέκδοτα του πληκτρολογίου

Τι λέει ο αστερίσκος (*) στην τελεία (.);

"Τι ζελέ έχεις βάλει;"

Τι λέει το λάμδα (Λ) στο και (&);

"Μην κάθεσαι σταυροπόδι όταν σου μιλάω!"

Τι λέει η άνω και κάτω τελεία (:) στο ερωτηματικό (;);

"Σου έχει κολλήσει ένα χαρτάκι στο παπούτσι!"

Τι λέει η τελεία (.) στο αγγλικό ερωτηματικό (?);

"Ωραίο τσουλούφι!"

Τι λέει το α στο παπάκι (@);

"Θες κούρεμα ρε!"

19

ΚΑΛΑΝΤΑ

Ποντιακά κάλαντα

Συλλογή: Βάσω Καραγιαννίδου, μαθήτρια ΣΤ1

Γρίφος 3: Επιστροφές µπουκαλιών

Στα πλαίσια ενός προγράµµατος ανακύκλωσης, όσοι επιστρέφουν άδεια µπουκάλια κάποιου αναψυκτικού µπορούν να τα ανταλλάξουν µε γεµάτα. Συγκεκριµένα, τα 4 άδεια µπουκάλια ανταλλάσσονται µε 1 γεµάτο. Πόσα µπουκάλια αναψυκτικού θα πιει µια οικογένεια που συγκέντρωσε 24 άδεια µπουκάλια;

Απάντηση:___________________________________________________________________________

_____________________________________________________________________________________

_____________________________________________________________________________________

____________________________________________________________________________________

20

ΧΡΗΣΙΜΑ

Από την συντακτική ομάδα:

Οι αποδέκτες βραβείων, επαίνων και τιμητικών διακρίσεων

του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου

από το 1970 ως το 2006

Για παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας

Βραβεία

1988 Ελένη Βαλαβάνη Οι καπετάνιοι (Τα Χρυσά Βιβλία)

1989 Βασίλης Χατζηβασιλείου Ο συμβουλάτορας (Παρατηρητής)

21

1990 Μαρία Βελετά Βασιλειάδου Το ερωτευμένο αστέρι (Σύγχρονη Εποχή)

1990 Φιλίσα Χατζηχάννα Ο μεγάλος μπελάς (Ψυχογιός)

1991 Κατερίνα Καριζώνη-Χεκίμογλου Χίλιες και μία νύχτες των Βαλκανίων (Ερμής)

1993 Μάρω Λοϊζου Μήπως είδατε τον Αόρατο; (Πατάκης)

1993 Λίτσα Παναγιωτοπούλου Ένα δέντρο ζητάει αυλή (Α.Σ.Ε.)

1995 Μαρία Βελετά Βασιλειάδου Οι περιπέτειες του γατώνου Νιαρ-νιάουζεν

(Σύγχρονη Εποχή)

1996 Μελίνα Καρακώστα Τα αστέρια που ζήλευαν (Πατάκης)

1997 Ευγένιος Τριβιζάς Ο Λούκουλος τρώει πυγολαμπίδες (Κέδρος)

1998 (δεν απονεμήθηκε)

1999 Αγγελική Βαρελλά Τα παπουτσάκια που λένε παραμύθια (Άγκυρα)

2000 Βούλα Μάστορη Ο χιονάνθρωπος πήρε τη μαμά (Πατάκης)

2001 Ζωή Βαλάση Η βασιλοπούλα που ζητούσε τοφεγγάρι (Ελληνικά Γράμματα), και

Φωτεινή Φραγκούλη Το μισό πιθάρι (Ελληνικά Γράμματα)

2002 Μαρία Ρουσάκη Μέλπω η μοναδική (Παπαδόπουλος) και

Ευδοκία Σκορδαλά-Κακατσάκη Ο βασιλιάς των ονείρων (΄Αγκυρα)

2003 (δεν απονεμήθηκε)

2004 Χρήστος Μπουλώτης Ο κλέφτης των καρπουζιών (Πατάκη)

2005 Κοντολέων Μάνος «Μαζί θα περάσουμε το χειμώνα» είπε το έλατο (Πατάκης)

2006 Πετράκη- Αλεξοπούλου Φ. Φίλοι; ...Φως Φανάρι (Παπαδόπουλος)

Έπαινοι

1996 Βαγγέλης Ηλιόπουλος Η περιπέτεια της ζαρωμένης κάλτσας (Δελφίνι)

1998 Βαγγέλης Ηλιόπουλος Ο Τριγωνοψαρούλης (Πατάκης)

1998 Σοφία Μαντουβάλου Το σύννεφο που έβαλε τα κλάματα (Καστανιώτης)

1999 Ελένη Τορόση Κουμπότρυπες κι ελέφαντες (Πατάκης)

1999 Πόλυ Βασιλάκη Ο γίγαντας πανσές κι η Φεγγαρένια (Πατάκης)

2000 Κατερίνα Αναγνώστου Μια φορά μια φωλιά (Μίνωας)

2000 Μαρία Λυρατζή Η Σμαραγδένια (Πατάκης)

2001 Φυλλιώ Νικολούδη Το χαρούμενο λιβάδι (Ελληνικά Γράμματα)

2002 Γιάννης Κοντός Αριστείδης, ο μικρός ιπποπόταμος (Κέδρος)

2003 Σοφια Μαντουβάλου Ο Ρίκο κοκορίκο (Μικρή Μίλητος) και

΄Αννα Δάρδα-Ιορδανίδου Τα 31 κουδουνάκια (Κέδρος)

2005 Κάσσαρης Δημήτρης Οι χοντρές κυρίες (Κέδρος)

Μιχαλοπούλου Αμάντα Οι περιπέτειες της Αεροπλανούλας (Πατάκης)

2006 Μάγος Κ. Το μυστικό της θάλασσας (Πατάκης)

Για παιδιά μέσης σχολικής ηλικίας

Βραβεία

1993 Ηρώ Παπαμόσχου, Το πέρασμα της γάτας (Πατάκης)

1994 Κατερίνα Μουρίκη Το ξεχασμένο συρτάρι (Άγκυρα)

1995 Λίτσα Ψαραύτη Τα δάκρυα της Παρσεφόνης (Πατάκης)

1996 Σοφία Ζαραμπούκα Φίλοι φίλοι καρδιοφίλοι, ο Λίνος (Πατάκης)

22

1996 Μάνια Καπλάνογλου Τέσσερις γίγαντες κι ένας πέμπτος (Δελφίνι)

1997 Παντελής Καλιότσος ΄Ενα σακί μαλλιά (Πατάκης)

1998 (δεν απονεμήθηκε)

1999 (δεν απονεμήθηκε)

2000 Χρήστος Μπουλώτης Το άγαλμα που κρύωνε (Πατάκης)

2001 (δεν απονεμήθηκε)

2002 Παντελής Καλιότσος Η σφεντόνα του Δαβίδ (Πατάκης) και

Πασχάλης Τσαρούχας Σκούνα Κοραλλία (Πατάκης)

2003 Χαρά Γιαννακοπούλου Η απέναντι μοναξιά (Ελληνικά Γράμματα) και

Κώστας Χαραλάς Το μυστήριο της ανομβριδας (Κάστωρ)

2004 Πέτρος Χατζόπουλος Η εξαφάνιση της Ντόροθυ Σνοτ (Πατάκη)

2005 δεν απονεμήθηκε

2006 Φραγκούλη Φωτεινή Το τραγούδι της Περσεφόνης (Ελληνικά Γράμματα)

Έπαινοι

1995 Ιωάννα Καρατζαφέρη Χωρίς να το ξέρουν (Πατάκης)

1995 Χρήστος Μπουλώτης Με τα φτερά του Πήγασου (Γνώση)

1997 Αργυρώ Αλεξανδράκη Εφτά σκύλοι όλοι φίλοι (Πατάκης)

1998 Νίκος Κανάκης Ο λόφος με τους κορυδαλλούς (Πατάκης)

1999 Κίκα Πουλχερίου Τα μεγάλα παπούτσια (Πατάκης)

2001 Χρήστος Ταρναράς Τα φανάρια είχαν πάντα χρώμα κόκκινο (Εντός)

2002 ΄Αννα Ιακώβου Ο ατρόμητος Αβέρωφ (Παπαδόπουλος)

2002 Μάρκος Κάβουρας Η παρεξήγηση (΄Αλφα πι)

2003 Νένα Κοκκινακη Η Ζωίτσα (΄Αγκυρα) και

Κίρα Σίνου Η δυναστεία των Μίσκα (Ψυχογιός)

2004 Άννα Κωσταλλά Τρύπωνας ο φαφαγάλος (Πατάκη) και

Φ. Μανδηλαρά – Μ. Παπαγιάννη Πιάστε τους (Πατάκη)

2005 Καλογιάννη Θεοφανώ Ο κήπος με τα γκρι (Εστία)

Μουρίκη Κατερίνα Αγάπη χωρίς σύνορα (Πατάκης)

2006 Αγγελίδου Μ. Οι άνθρωποι που δεν έβλεπαν όνειρα (Πατάκης)

Για μεγάλα παιδιά και νέους

Βραβεία

1988 Θέτη Χορτιάτη Ο δάσκαλος με το βιολί και το αστέρι Εκδόσεις( Άγκυρα)

1989 Μάνος Κοντολέων, Οι δυο τους κι άλλοι δυο (Άμμος - Πατάκης)

1991 Μάνος Κοντολέων, Το ταξίδι που σκοτώνει (Καστανιώτης)

1993 Ειρήνη Μάρρα, Γιαλούσα (Κέδρος)

1994 Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου Τραγούδι για τρεις (Πατάκης)

1994 Ζωρζ Σαρή Νινέτ (Πατάκης)

1995 Μάρω Λοϊζου Η μητερούλα μας η Ρωσία (Κέδρος)

1996 Ηρώ Παπαμόσχου Το γεφύρι της Ανατολής (Πατάκης)

1996 Λίτσα Ψαραύτη Το χαμόγελο της Εκάτης (Πατάκης)

1997 Ελένη Σαραντίτη, Κάποτε ο κυνηγός (Καστανιώτης)

1997 Πόλυ Μηλιώρη, Ένα εισιτήριο παρακαλώ (Πατάκης)

23

1998 Μάρω Λοϊζου Το αθάνατο νερό (Κέδρος)

1999 Ζωρζ Σαρή Ο χορός της ζωής (Πατάκης)

2000 ΄Ελσα Χίου Σινιάλα με καθρέφτες (Καστανιώτης)

2001 Γαλάτεια Σουρέλη Ο νεομάρτυρας Παύλος (Ακρίτας)

2002 Ηλίας Σταματελόπουλος και Μαρία Ηλιοπούλου ΄Ενα κουκούτσι στο στρατό του

Μεγαλέξανδρου (Κέδρος)

2003 ΄Αλκη Ζέη Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της (Κέδρος)

2004 Αγγελική Βαρελλά Καλημέρα, Ελπίδα (Πατάκης)

2005 Σίνου Κίρα Αννα και Θεοφανώ, πριγκίπισσες στα ξένα (Κέδρος)

Κοντολέων Μάνος Μια ιστορία του Φιοντόρ (Πατάκης)

2006 Δικαίου Ελένη Η κοιλάδα με τις πεταλούδες (Πατάκης)

Λυρατζή Μ. Η χαμένη πόλη (Κέδρος)

Έπαινοι

1990 Αυγή Παπάκου, Ανδρόνικος Α΄ Κομνηνός, ο Φιλόλαος (Gutenberg)

1996 Νάντια Γεωργακοπούλου Ο μικρός Ολλανδός (Δελφίνι)

1998 Πηνελόπη Σταθούλη Το σπίτι με την τζιτζιφιά (Καστανιώτης)

1999 Γιώργος Μιχαήλ Βασιλείου Τον έλεγαν Μπόμπο (Πατάκης)

1999 Σοφία Παράσχου Το παιδί της καρδιάς (Καστανιώτης)

2000 Τούλα Τίγκα Τα χρόνια τρέχοντας (Πατάκης)

2000 Αργυρώ Κοκορέλη Η τρελόριζα της αγάπης (Πατάκης)

2001 Παναγιώτα Στρατοπούλου-Σμυρλή Ανθείας 201 (Εντός)

2002 Ηρώ Παπαμόσχου Το χθες του έρωτα (Πατάκης)

2003 –

2004 Γιάννης Τζανής Ο Ζηλωτής του ονείρου (Πατάκης)

Γιάννης Ρεμούνδος Επιχείρηση Κούκος (Ελληνικά Γράμματα)

Οι λύσεις για τις σπαζοκεφαλιές, τα σταυρόλεξα και τους γρίφους στο ...επόμενο τεύχος!