Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν τρία λυκάκια με φουντωτές ουρές και μυτερά αυτάκια. Το πρώτο ήταν άσπρο, το δεύτερο μαύρο και το τρίτο γκρίζο με πράσινη ουρά. Μια μέρα τα φώναξε η μαμά τους και τους είπε:« Καλά μου λυκάκια , μεγαλώσατε πια κι έφτασε ο καιρός και χτίσετε το δικό σας σπίτι. Άντε λοιπόν στο καλό και σας λέω : Να φυλαγόσαστε από τον Ρούνι - Ρούνι , το ύπουλο κακό γουρούνι!»«Μείνε ήσυχη μανούλα, θα έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα», υποσχέθηκαν τα λυκάκια και πήραν το δρομάκι.

Εκεί που πηγαίνανε, ανταμώσανε ένα καγκουρό που έσπρωχνε ένα καρότσι γεμάτο κόκκινα και γκρίζα τούβλα. « Να ζήσεις , καλό μας καγκουρό, του είπανε, μας δίνεις λίγα τούβλα να χτίσουμε σπιτάκι;»

« Μετά χαράς!» Αποκρίθηκε το καγκουρό και τους χάρισε όσα τούβλα θέλανε και τρία παραπάνω. Τα λυκάκια στρωθήκανε στη δουλειά και έχτισαν ένα τούβλινο σπιτάκι.

Την άλλη μέρα, εκεί που παίζανε στον κήπο τι να δούνε; Τον Ρούνι , το ύπουλο κακό γουρούνι ! Αμέσως τρέξανε και κλείστηκαν στο σπιτάκι τους. Ο Ρούνι χτύπησε την πόρτα και είπε: « Λυκάκια μου μικρά, λυκάκια φοβισμένα , ανοίξτε μου κι εμένα…»

« Δεν τρελαθήκαμε!» απαντήσανε τα λυκάκια. « Αν δεν ανοίξετε αμέσως τώρα θα φυσήξω με θυμό και φόρα!»

«Και δε πα να φυσήξεις ;» είπανε τα λυκάκια!Και πράγματι ο Ρούνι – Ρούνι πήρε μια βαθιά ανάσα και μετά φύσηξε. Κάπως έτσι δηλαδή : Φουουουουουουουουουου!!!!!!!!Φύσηξε , ξεφύσηξε, αλλά τίποτα!!!

Το σπιτάκι ούτε που κουνήθηκε. Τι να κάνει ο Ρούνι Ρούνι , έφυγε με κατεβασμένα μούτρα.

Σε λίγο ξαναγύρισε. Αυτή τη φορά κρατούσε ένα σφυρί, ένα πελώριο σφυρί. Μια και δυο γκρέμισε το σπιτάκι και πήρε στο κυνήγι τα λυκάκια. Τα λυκάκια κρυφτήκανε πίσω από ένα πηγάδι φοβισμένα με μουσούδια σκονισμένα.

Την άλλη μέρα εκεί που έπαιζαν στον κήπο, τι να δούνε; Το Ρούνι- Ρούνι, το ύπουλο, κακό γουρούνι! Αμέσως, τρέξανε και κλειστήκανε στο τσιμεντένιο τους σπιτάκια. Ο Ρούνι- Ρούνι, χτύπησε την πόρτα και είπε:« Λυκάκια μου μικρά , λυκάκια φοβισμένα ανοίξτε μου την πόρτα, ανοίξτε μου κι εμένα !»« Να φύγεις απάντησαν» τα λυκάκια φοβισμένα!« Αν δεν ανοίξετε θα φυσήξω με θυμό και φόρα!»« Και δε πα να φυσήξεις» είπαν τα λυκάκια. Και πραγματικά ο Ρούνι- Ρούνι το ύπουλο κακό γουρούνι πήρε μια ανάσα και μετά φύσηξε. Φύσηξε. Φύσηξε – ξεφύσηξε αλλά τίποτα. Το σπίτι ούτε που κουνήθηκε.

« Τι κάνουμε τώρα;» είπε το άσπρο λυκάκι.«Έλα ντε» είπε το μαύρο .« Πρέπει να χτίσουμε πιο γερό σπιτάκι» είπε το γκρίζο λυκάκι. Πάνω στην ώρα είδανε ένα μάστορα, κάστορα. Ανακάτευε πηχτό και γλιστερό τσιμέντο σε μια μπετονιέρα.

« Να ζήσει μάστορα, κάστορα, μας δίνεις λίγο τσιμέντο;» είπαν τα λυκάκια; «Μετά χαράς» είπε ο κάστορας και τους έδωσε όσους κουβάδες θέλανε. Τα λυκάκια στρώθηκαν στη δουλειά και χτίσανε ένα σπίτι από τσιμέντο. Τι να κάνει ο Ρούνι – Ρούνι, έφυγε ρουθουνίζοντας, απογοητευμένο. Σε λίγο όμως ξαναγύρισε. Αυτή τη φορά κρατούσε ένα κομπρεσέρ. Γκρέμισε το σπίτι και πήρε τα λυκάκια στο κυνήγι. Τα λυκάκια , κρυφτήκανε πίσω από ένα φράχτη φοβισμένα.

«Τι θα κάνουμε τώρα;» είπε το μαύρο λυκάκι. «Πρέπει να χτίσουμε ένα σπιτάκι ακόμη πιο γερό!» είπε το γκρίζο λυκάκι. Πάνω στην ώρα έρχεται ένα φορτηγό που το οδηγούσε ένας ρινόκερος. Τα τρία μικρά λυκάκια, κάνανε ωτο- στοπ. « Καλέ μας ρινόκερε, μας δίνεις λίγες πλάκες από ατσάλι, λίγο συρματόπλεγμα. Λίγες σιδερένιες αλυσίδες, μερικά λουκέτα και μια πόρτα από χρηματοκιβώτιο;

« Μετά χαράς» είπε ο ρινόκερος, που τον Λέγανε Ποπο Λιμπόπο.

Τα λυκάκια, στρωθήκανε στη δουλειά και χτίσανε ένα ατσάλινο σπιτάκι, με κουρτίνες από συρματόπλεγμα και πόρτα από χρηματοκιβώτιο.

Την άλλη μέρα, εκεί που πηδούσαν σχοινάκι με τις αλυσίδες, τα να δούνε; Τον Ρούνι – Ρούνι. Αμέσως, τρέξανε να κρυφτούνε στο ατσάλινο σπιτάκι τους. Ο Ρούνι- Ρούνι είπε: « Λυκάκια μου μικρά, ανοίξτε μου την πόρτα. Αν δεν ανοίξετε αμέσως θα φυσήξω με θυμό, με φόρα».

«Και δε πα να φυσήξεις;» είπαν τα λυκάκια. Ο Ρούνι- Ρούνι πήρε βαθιά ανάσα και μετά φύσηξε. Φύσηξε και ξαναφύσηξε αλλά τίποτα. Το σπίτι ούτε που κουνήθηκε. Ο Ρούνι έφυγε και σε λίγο ξαναγύρισε με ένα δυναμίτη.

Τίναξε το σπιτάκι στον αέρα και πήρε τα λυκάκια στο κυνήγι. Τα λυκάκια έτρεξαν προς το δάσος, πρόλαβαν και ανέβηκαν πάνω σε ένα μεγάλο δέντρο , φοβισμένα.

Περίμεναν να περάσει ο Ρούνι, ήταν αποφασισμένα να τον κάνουν να μετανιώσει για το σπιτάκι τους. Έτσι ότνα πέρασε ο Ρούνι, του έριξαν ένα μεγάλο κλαδί στο κεφάλι και εκείνος έπεσε κάτω!! Τα λυκάκια τον έδεσαν στο δέντρο και όταν ξύπνησε τον γαργαλούσαν τόσο πολύ στις πατούσες μέχρι που ορκίστηκε ότι δεν θα τα ξαναπειράξει ποτέ.

Από τότε τα λυκάκια ζουν χαρούμενα και ευτυχισμένα….ο Ρούνι – Ρούνι το ύπουλο κακό γουρούνι δεν γύρισε ποτέ.

Ένα παραμύθι, που για πρώτη φορά δικαιώνει τον λύκο, ο ένοχος είναι το γουρούνι. Ο Ρούνι – Ρούνι, το ύπουλο κακό γουρούνι βάζει σε μεγάλους μπελάδες τα μικρά και αθώα λυκάκια. Τελικά θα κερδίσει το καλό ή το κακό;;;; Ποιος ξέρει;