Μια φορά ήταν ...η γιορτή της 28ης Οκτωβρίου σε ένα μικρό σχολείο στο Βύρωνα

Και όταν έρχεται η στιγμή που πρέπει να διαχειριστείς θέματα, όπως είναι η 28η Οκτωβρίου κατ αρχήν προβληματίζεσαι αρκετά για το αν και το πώς πρέπει να το προσεγγίσεις έτσι ώστε  να μην κοροϊδέψεις πρώτα τον εαυτό σου και μετά τα παιδιά και παράλληλα να δείξεις ένα ανυπόκριτο σεβασμό στην Ημέρα ...

Στην αρχή μπαίνει το δίλημμα ...πρέπει σε τόσο μικρά παιδιά να μιλήσεις για την σκληρότητα του πολέμου ...και τις συνέπειές του ...;

Και τι θα κερδίσει τότε το μικρό παιδί ...

Η απάντηση είναι σίγουρα όχι ... Εμείς δεν θέλαμε να εντρυφήσει μέσα τους ο φόβος ... αλλά ούτε θέλαμε να μην έχουν  ένα μικρό στίγμα που θα τα βοηθήσει να καταλάβουν καλύτερα τι γιορτάζουν όλοι γύρω τους την ημέρα εκείνη ...

Συμφωνήσαμε λοιπόν αρχικά ότι ...για να αναφερθείς σε έναν πόλεμο ... πρέπει να περάσεις μέσα από την Ειρήνη και ίσως να μείνεις εκεί λίγο παραπάνω ...

Και ποιος θα μας βοηθούσε σε αυτό ... Μα φυσικά τα όπλα των παιδαγωγών που κάνουν τον κόσμο καλύτερο ...Οι τέχνες δηλαδή ...

Η Μουσική Η Ζωγραφική Η Χαρακτική Η Αφήγηση Η Φωτογραφία Το θέατρο ...

Και αρχίσαμε δειλά δειλά να τους αφηγούμαστε ότι κάποτε ... ήταν ένας γίγαντας και ένας νάνος που ενώ ζούσαν ευτυχισμένοι μία μέρα ο γίγαντας φόρεσε μια παράξενη στολή ... ένα παράξενο καπέλο και είπε στο νάνο ... Θέλω το σπίτι σου ... παραδώσου ... και στην αρχή ο νάνος το πέρασε για αστείο ... αλλά μετά όταν ο νάνος κατάλαβε ότι οι απειλές του γίγαντα είναι αληθινές ... αντέδρασε ... πήρε τη σφεντόνα του και τον έτρεψε σε φυγή ... Τότε ήταν που ακούσαμε αυτό  που μας έκανε να χάσουμε τη μιλιά μας ...

- Πώς και έτσι ....; 

Έλα ντε ...πώς και έτσι ένας μικρός νάνος νικάει έναν τεράστιο γίγαντα  ...Και αρχίσαμε τα ...εσείς τι νομίζετε ;;;

-Είναι πιο δυνατή η σφεντόνα ; αναρωτήθηκαν κάποια ..

Νομίζουμε ότι ο νάνος είχε μία δύναμη που δεν φαινόταν και δεν είχε να κάνει με το μέγεθος του ...τους είπαμε ...

-Είχε δύναμη στην καρδιά είπε ένα παιδί βάζοντας  τα πράγματα στη θέση τους ...και βγάζοντας εμάς από τη δύσκολη θέση ...

Και από εκείνη την ημέρα κάθε φορά που  παίζαμε αυτό το συμβολικό παραμύθι σχεδόν όλα θέλανε να γίνουν νάνοι και

σχεδόν κανένας γίγαντας ... ενώ στην αρχή σχεδόν όλα θέλανε να γίνουν ... γίγαντες ...

Και επέλεξαν χωρίς καν να το γνωρίζουν να πάνε με τη δύναμη της ψυχής ... και όχι του σώματος ...

Και όσο περισσότερη Ειρήνη ''τους δίναμε'' μέσα από την παρατήρηση και το ζωντάνεμα έργων ζωγραφικής και χαρακτικής

τόσο περισσότερο άντεχαν μικρές προσεκτικές αναφορές στον πόλεμο του 40 ...

Και αναζητήσαμε την Ειρήνη όχι μόνο μέσα από τον Πικάσο και τον Ιακωβίδη ... αλλά και μέσα από την καθημερινότητά μας

-Ειρήνη είναι να σηκώνεις το φίλο σου όταν πέφτει ... είπε ένα παιδί και μας έκανε να δακρύσουμε ...

Και τα χάσαμε όταν βάλαμε το τραγούδι  Γυναίκες Ηπειρώτισσες και είδαμε τα παιδιά να κρατάνε και την ανάσα τους ακόμη

για να το ακούσουν ... και φυσικά να ενθουσιάζονται όταν τις αντίκρισαν  από κοντά στο Πολεμικό Μουσείο ...

Και εκεί στην αυλή καθώς έπαιζαν ... είδαν μία σημαία από το διπλανό σπίτι να ανεμίζει και αυθόρμητα και με έξω φωνή άρχισαν να της τραγουδάνε ...

Μια σημαία βλέπω στα ψηλά

και ο αέρας όλο τη φυσά

μια την ανοίγει μια τη διπλώνει

και της φωνάζω από το μπαλκόνι ....

ίσως με την αφήγηση ενός άλλου παραμυθιού που είχε να κάνει με το συμβολισμό της ... η σημαία έγινε για τα παιδιά κάτι πιο οικείο ... ένα ζωντανό σύμβολο ..

Και έτσι με όλη αυτή την πορεία μέχρι τη γιορτή μας νομίζουμε ότι τα παιδιά μας δεν φώναξαν μόνο ένα δυνατό ΟΧΙ στην έννοια του Πολέμου αλλά ένα πολύ πολύ δυνατό ΝΑΙ στην Ειρήνη και στη χαρά της ζωής ... και πάνω από όλα αυτό θέλουμε να μείνει στην καρδιά τους ...

3ος Παιδικός Σταθμός Βύρωνα

Κείμενο :Μαρία Βολάκη

Υλοποίηση δράσεων : Μαρία Βολάκη Σοφία Νικολοπούλου

Γιώτα Πρατσίδου Σοφία Φλουσκάκου

Άντζελα Αντωνοπούλου Σέβη Κάτρη

πηγή για το συμβολισμό της σημαίας : https://astropeleki.wordpress.com