Σάββατο 26-Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

100επέτειος

h

TH

E NATIONAL HERA

LD

1 9 1 5 - 2 0 1 5

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ2 ΣΧΟΛΙΑ

Γιατί γράφω το «Σχόλιο»

Τ ο θεωρώ χαρά, προνόμιο και καθήκον να ξεκινώ την ημέρα μου επικοι-νωνώντας άμεσα μαζί σας, σχολιάζοντας κάποιο σοβαρό θέμα της επικαι-ρότητας.

Είναι χαρά μου γιατί, παρά το γεγονός ότι το σκεπτόμενο γράψιμο αποτελεί μιαεπίπονη εργασία, παράλληλα προσφέρει και τη δυνατότητα της άμεσης επικοινωνίαςμε τον φίλο -σε φίλους, που μας ενώνει ένα μεγάλο Ιδρυμα, ο «Εθνικός Κήρυκας», αι-σθάνομαι ότι απευθύνομαι- αναγνώστη.

Αποτελεί προνόμιο το να μπορεί να εκφράζει κανείς ελεύθερα τη γνώμη του, καινα απευθύνεται σε ένα ακροατήριο που πλέον πέρα από το πιο σημαντικό κομμάτιτου Ελληνισμού, την Ομογένεια, φτάνει και στα πέρατα της Γης χάρη στις επαναστατι-κές εξελίξεις της τεχνολογίας.

Και αποτελεί και καθήκον μου, διότι -ως ο τιμονιέρης αυτής της εφημερίδας-οφείλω να λέω στους αναγνώστες μου τη γνώμη μου για τα τρέχοντα θέματα.

Είναι για τους λόγους αυτούς που αφιερώνω τον χρόνο στη συγγραφή του «Σχο-λίου». Είναι φυσικό, λόγω της θέσης μου, να έχω μια πλατιά ενημέρωση. Τόσο απόεπαφές, και πηγές, όσο και από προσεκτική ανάγνωση του διεθνούς Τύπου.

Ο συνδυασμός των δυο μου δίνει τη δυνατότητα της υπεύθυνης διεύθυνσης τηςεφημερίδας, καθώς και τη δυνατότητα για τον έγκυρο σχολιασμό των ειδήσεων.

Η εποχή που περνάμε είναι δύσκολη. Και επικίνδυνη.

Η ευθύνη όσων έχουν την τιμή να γράφουν δημόσια είναι τεράστια.

Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να λέμε τα πράγματα όπως τα βλέπουμε.

Να εκπληρώνουμε το πατριωτικό μας καθήκον, να εκφράζουμε την αγάπη μαςπρος το αναγνωστικό μας κοινό, με το να λέμε την αλήθεια. Αδιάφορο αν αυτό ευνοείή βλάπτει κάποιον.

Στα σχόλιά μου, που αναδημοσιεύονται στις σελίδες αυτές, ελπίζω ο φίλος ανα-γνώστης να διαγνώσει ότι λέω τα πράγματα όπως τα βλέπω.

Με πόνο, αλλά χωρίς φόβο ή πάθος.

Αν αυτό το έχω κατορθώσει τότε θα έχω επιτύχει τον στόχο μου να συμβάλλω, μετις όποιες δυνάμεις μου:

Στη σωστή ενημέρωσή σας.

Στην υπεράσπιση των συμφερόντων της Ομογένειας.

Στην ανάκτηση του χαμένου εθνικού μας γοήτρου.

Στην υπεράσπιση των συμφερόντων αυτών που υποφέρουν από την κρίση.

Στο να κρούσω τον κώδωνα για την ανάγκη της εξόδου από αυτή την πολύπλευ-ρη κρίση το γρηγορότερο δυνατόν για να αποφύγουμε τα ακόμη χειρότερα.

Και, όπως πάντα, εσείς είστε οι τελικοί κριτές.

Ο εκδότης-διευθυντής Αντώνης Η. Διαματάρης κατά την ομιλία του στην εκδήλωση για τα 100 χρόνια του «Εθνικού Κήρυκα», που πραγματοποιήθηκε στην Κεντρική Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης. Οι 430 προσκεκλημένοι είχαν την ευκαιρία να ζήσουν μία ξεχωριστή και συγκινητική βραδιά.

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015 ΣΧΟΛΙΑ 3

Iανουάριος

«Εθνικός Κήρυκας»:Τα πρώτα εκατό (100) χρόνια

Είναι περισσότερο από απίστευτοπόσο γρήγορα κυλά ο χρόνος.

Σε λίγες ώρες από τώρα θα έχουμετην τύχη να υποδεχτούμε ακόμαένα νέο έτος.

Οπως κάθε νέο έτος υπόσχεταιμια αλλαγή προς το καλύτερο, προ-σφέρει την ελπίδα για Υγεία, Ειρήνη,Δικαιοσύνη, το ίδιο υπόσχεται καιτο νέο έτος 2015.

Για εμάς όμως εδώ στην εφημε-ρίδα -αλλά σε καμιά περίπτωση μόνογια εμάς- το 2015 είναι ένας ξεχω-ριστός, μαγικός αριθμός, είναι έναέτος για το οποίο τέσσερις γενιέςσυνεργατών και ομογενών ονειρεύ-τηκαν αλλά πιθανόν δεν πίστευανότι ήταν ποτέ δυνατόν να πραγμα-τοποιηθεί: να φτάσει να γιορτάσειο «Εθνικός Κήρυκας» την 100ή τουεπέτειο από την ίδρυσή του.

Την Παρασκευή 2 Απριλίου του1915, ο προσεκτικά στημένος «Εθνι-κός Κήρυκας», διαθέτοντας στιβαρήηγεσία και ικανούς συνεργάτες «όρ-μησε» από τα ταχυπιεστήρια -τηςεποχής- στους 26 Δυτικούς δρόμουςστο Μανχάταν. Αρχικά στα περίπτερατης Νέας Υόρκης και μετά σε κάθεπόλη της χώρας όπου υπήρχε συγ-κεντρωμένος ένας ικανός αριθμόςΕλλήνων μεταναστών.

Το μέλλον του «Εθνικού Κήρυκα»δεν ήταν εξασφαλισμένο, με κανένατρόπο. Δεκάδες άλλες εφημερίδεςείχαν κυκλοφορήσει πριν και μετάγια να κλείσουν μετά από ένα σύν-τομο χρονικό διάστημα.

Και επί πλέον ο νεοσύστατος«Εθνικός Κήρυκας» είχε απέναντίτου ένα μεγάλο αντίπαλο, την «Ατ-λαντίδα» -1894- μια βαθιά ριζωμένη,πανίσχυρη εφημερίδα, που υποστή-ριζε με φανατισμό τον βασιλιά Κων-σταντίνο.

O «Εθνικός Κήρυκας», αντίθετα,τόλμησε και υποστήριξε τον μπα-ρουτοκαπνισμένο Κρητικό ηγέτηΕλευθέριο Βενιζέλο, τον μεγάλοοραματιστή αλλά και ρεαλιστή πουάλλαξε τη μοίρα της γενέτειρας.

Οτι ο «Εθνικός Κήρυκας» άντεξετον ανελέητο πόλεμο από την «Ατ-λαντίδα» ήταν κατόρθωμα.

Οτι στο τέλος επικράτησε ως ημόνη ημερήσια εφημερίδα του Από-δημου Ελληνισμού με ζωή 100 χρό-νων είναι επίτευγμα.

Οτι επιπλέον ατενίζει το μέλλονμε πεποίθηση και αισιοδοξία δεναποτελεί μόνο μια πρωτοφανή πε-ρίπτωση στα χρονικά του απόδημουκαι ένδημου -με την εξαίρεση της«Εστίας»- Ελληνισμού, αλλά παράλ-ληλα αποτελεί τη χειροπιαστή από-δειξη τού τι μπορεί η αφοσίωση στοέργο, η προσήλωση σε κανόνες καιαρχές η σκληρή δουλειά διεύθυνσηςκαι προσωπικού να επιτύχει: έναθαύμα.

Οτι το θαύμα -γιατί περί αυτούπρόκειται- επιτεύχθηκε από τον Ελ-ληνισμό της Αμερικής δεν είναι κα-θόλου τυχαίο.

Αυτό, το επίτευγμα, η δικαιολο-γημένη υπερηφάνεια, ο έπαινος, ητιμή, η αναγνώριση, οι πανηγυρισμοί,δεν ανήκουν μόνο στην εφημερίδακαι τους ανθρώπους της.

Ανήκει ταυτόχρονα στην Ομογέ-νεια. Για χάρη της Ομογένειας υπάρ-χει ο «Εθνικός Κήρυκας». Γράφεικάθε μέρα την ιστορία της Ομογέ-νειας, του Ελληνισμού, της Ελλάδαςκαι Κύπρου. Η Ομογένεια στήριξεκαι στηρίζει αυτή την εφημερίδα,αυτό το ίδρυμα του Ελληνισμού.

Ο «Εθνικός Κήρυκας» δεν θα ζού-σε ούτε μια μέρα αν δεν υπηρετούσετα συμφέροντα των ομογενών, ανδεν είχε απήχηση, αν δεν ήταν ταγ-μένος στην υπηρεσία της Ομογένειας,αν δεν γινόταν η φωνή της.

Να λοιπόν γιατί αυτό που γιορ-τάζουμε -και θα γιορτάσουμε με διά-φορες εκδηλώσεις μέσα στον χρό-νο- αποτελεί το ιστορικό επίτευγμα

όχι μόνο του «Εθνικού Κήρυκα»αλλά το επίτευγμα της στενής σχέσηςαλληλοεμπιστοσύνης, αλληλοεκτί-μησης και αλληλοϋποστήριξης με-ταξύ Ομογένειας και της εφημερίδαςτης.

Ευγνωμονούμε τον ιδρυτή καιόλους όσους αποτύπωσαν την ψυχήτους σ’ αυτή την εφημερίδα.

Ευγνωμονούμε τις 4 γενιές ομο-γενών που στάθηκαν κοντά της.

Ευχαριστούμε εσάς, τον κάθε ένακαι κάθε μια χωριστά, για τη συνέ-χιση της στήριξής σας στην εφημε-ρίδα σας και σας εύχομαι από βάθουςκαρδιάς ένα λαμπρό, από κάθε άπο-ψη, 2015.

Tι πέτυχε ήδηο Αλέξης Tσίπρας

Ρωτάμε συχνά: Επαναλαμβάνεταιη ιστορία; Ναι, επαναλαμβάνεται,σε κάποια μορφή. Ισως αυτός ναείναι και ο λόγος για τον οποίον ημητέρα πατρίδα περνά την μια κρίσημετά την άλλη.

«Οι βάσεις φεύγουν...». Αυτόήταν από τα αποτελεσματικά συν-θήματα του Ανδρέα Παπανδρέου.

Τη συνέχεια την ξέρουμε. Οι βά-σεις δεν έφυγαν. Τις έκλεισαν οιΑμερικανοί.

Οι ελληνοαμερικανικές σχέσειςόμως δηλητηριάστηκαν. Η ζημιά έγι-νε.

Τριάντα πέντε χρόνια αργότερα,η ιστορία επαναλαμβάνεται - υπόδιαφορετική μορφή.

Φεύγει ή μένει η Ελλάδα στοευρώ; Θα δεχτούν οι δανειστές να«κουρέψουν» κι άλλο το χρέος καιμε ποια μορφή; Αυτά είναι τα νέαδιλήμματα που θέτει η Ελλάδα διάτου Τσίπρα αυτή τη φορά στην Ευ-ρώπη ένας πολιτικός, το όνομα τουοποίου συζητείται ευρύτατα στουςοικονομικοπολιτικούς κύκλους μεμεγάλη δόση καχυποψίας αλλά καιμε μια υγιή δόση κατανόησης γιατη ρητορική του.

Τι λέγεται λοιπόν και τι γράφεταιστα πιο έγκυρα πια ξένα ΜΜΕ;

Η βασική γραμμή είναι ότι αν οκ. Τσίπρας εκλεγεί -όπως λένε ότιφαίνεται- και συγκρουστεί στις πρώ-τες συναντήσεις του με τις Βρυξέλλεςαυτό θα είναι καταστροφικό για τηνΕλλάδα.

Δεν θα την διώξουνε από το ευρώ-δεν υπάρχει τέτοιος μηχανισμός-αλλά θα τον εξαναγκάσουνε να φύγεικόβοντάς του τη χρηματοδότηση.

Αν όμως τους πλησιάσει με πνεύ-μα συνεργάσιμο τότε υπολογίζεταιότι δεν θα τον αφήσουν να φύγειμε άδεια χέρια.

Θα μπορούσαν για παράδειγμανα επεκτείνουν την κατάληξη -ma-turity- των ομολόγων, μειώνονταςέτσι τις δόσεις. Θα μπορούσαν ακόμανα μειώσουν το επιτόκιο, σε ορι-σμένες κατηγορίες, ομολόγων. Κάτιπου θα έδινε στον κ. Τσίπρα την ευ-καιρία να το παρουσιάσει ως επιτυχίακαι έτσι να μην υποστεί πολιτικόόλεθρο.

Ακόμα, θα μπορούσαν να επε-κτείνουν την προθεσμία νέων δια-πραγματεύσεων, π.χ. για 6 μήνες,ούτως ώστε να του δοθεί η ευκαιρίανα αξιολογήσει καλύτερα την κατά-σταση.

Οποια από αυτές τις διευκολύν-σεις ακολουθηθεί θα υπάρξουν βρα-χυπρόθεσμα οφέλη στον λαό.

Αρκεί βέβαια να μην συνοδευτούνμε αυξήσεις -με τα δανεικά- σε συν-τάξεις, μισθούς κ.τ.λ. γιατί τότε οιαγορές θα... αφηνιάσουν.

Ωστόσο, η ζημιά που γίνεται τώραμε την έντονη αμφισβήτηση της εμ-πιστοσύνης στη χώρα, και τις πολύ-πλευρες οικονομικές συνέπειες πουαυτό έχει, καθώς και ο αποπροσα-νατολισμός της κοινής γνώμης σεθέματα όχι κεντρικά για την οριστικήέξοδο από την κρίση θα ταλαιπωρείτη χώρα για αρκετό καιρό.

Οπως στην περίπτωση των... βά-σεων. Τηρουμένων πάντα των ανα-λογιών.

Και με την επιπλέον γνώση, ότι

ο Αλέξης δεν είναι... Ανδρέας

Σωστές θέσεις Τσίπρα για Ομογένεια

Πρόκειται για μια εξαιρετική συ-νέντευξη. Μια από τις καλύτερεςπου Ελληνας ηγέτης παραχώρησεγια τις σχέσεις της γενέτειρας μετην Ομογένεια.

Ο Αλέξης Τσίπρας με την απο-κλειστική συνέντευξή του στην εφη-μερίδα μας δείχνει ότι κατανοεί τηνανάγκη για ένα πνεύμα συνεργασίαςπου πρέπει να χαρακτηρίζει τις σχέ-σεις της Ελλάδας με την Ομογένεια.(Εκκρεμεί από μέρες αίτημα του«Εθνικού Κήρυκα» στον πρωθυπουρ-γό Αντώνη Σαμαρά για συνέντευ-ξη).

Βέβαια η γέφυρα που χωρίζει ταλόγια από τις πράξεις στο θέμα αυτόέχει αποδειχθεί μακρά - πολύ μα-κρά.

Χάθηκε ένας αιώνας για την οι-κοδόμηση σωστών σχέσεων γενέ-τειρας με Ομογένεια.

Χάθηκαν πέντε χρόνια κρίσηςστα οποία η «ενεργοποίηση» τηςΟμογένειας ήταν απαραίτητη.

Ας μη χαθούν και άλλα. Ασχεταποια θα είναι η επόμενη κυβέρνη-ση.

Ας αλλάξει η λανθασμένη νοο-τροπία, «η αδιαφορία» με την οποίαη γενέτειρα μας αντιμετωπίζει.

Ας συνειδητοποιήσει η ηγεσίατης, βαθιά, καλά, για πάντα, ότι σεέναν ανάδελφο κόσμο, η μόνη τηςσταθερή και ισχυρή στήριξη είναι ουπέροχος απόδημος Ελληνισμός.

Ας μην μας αντιμετωπίζουν ως«κομπάρσους» αλλά ως συνέταιρουςστη μάχη «για να δοθούν λύσεις σταμεγάλα προβλήματα».

Για την αποκατάσταση της διε-θνούς εικόνας της Ελλάδας, την ενί-σχυση του τουρισμού, την προώθησηελληνικών εξαγωγών και την προ-σέλκυση επενδύσεων».

Ομως, ας αρχίσουμε -επιτέλους-

Μετά από ταραχώδεις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους η Ελλάδα έφτασε για μία ακόμη χρονιά στα πρόθυρα της εξόδου από το ευρώ (Grexit). Το θέμα αυτό επρόκειτο να αντιμετωπίσει ο νέος Πρωθυπουργός στις συναντήσεις του στις Βρυξέλλες με τους δανειστές.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ4 ΣΧΟΛΙΑ

από κάπου: Ας αρχίσουμε από τηνψήφο:

«Είναι αδιανόητο, δηλώνει ο κ.Τσίπρας, μόνο Ελληνες πολίτες, σεολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση,να στερούνται το αναφαίρετο δι-καίωμα της ψήφου (...) έχουμε μίαακατανόητη αδιαφορία».

Πολύ σωστά.

Χωρίς Ευαγγέλιο και γραβάτα

Μια νέα σελίδα άνοιξε χθες στηνπολιτική ζωή της Ελλάδας.

Το πολιτικό σκηνικό δεκαετιώνανατράπηκε. Αναδείχτηκαν νέες δυ-νάμεις.

Ο λαός εξέφρασε την οργή του.Είπε «αρκετά πια». Αρκετά με τη

λιτότητα, τη φτώχεια, την απελπι-σία.

Τα έπαιξε κορώνα- γράμματα.Εφερε πρώτο κόμμα το ΣΥΡΙΖΑ.

Και δεύτερο τη Νέα Δημοκρατίαπου όπως φαίνεται... φόβισε αρκε-τούς να την ψηφίσουν.

Και τρίτο κόμμα τη Χρυσή Αυγή.Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η ηγεσίατου είναι στη ...φυλακή.

Διερμηνεύοντας, πιστεύω, και τααισθήματα της Κοινότητάς μας εύ-χομαι από καρδιάς, στη νέα κυβέρ-νηση των κ.κ. Τσίπρα - Καμμένουκαλή επιτυχία για το καλό της γενέ-τειρας.

Το ενδιαφέρον της Ομογένειαςστις εκλογές αυτές ήταν ασυνήθισταμεγάλο. Θύμιζε τις μέρες του 1981.

Ομως και τώρα, όπως και τότε,εμείς οι ομογενείς ήμαστε απλοί θε-ατές. Προφανώς ακατάλληλοι, αναρ-μόδιοι να ψηφίσουμε. Ασχετα ανψηφίζουν όλες οι εθνικές μειονότητεςτης Ευρώπης -και οι Τούρκοι- καιτης Νοτίου Αμερικής. Προφανώς εί-ναι πιο πατριώτες αυτοί από εμάς...

Και ούτε μια αναφορά στον Από-δημο Ελληνισμό έκανε ο κ. Τσίπραςστη νικηφόρα ομιλία του...

Ας είναι.Εμείς του ευχόμαστε πάντως να

έχει το βλέμμα του στα βιβλία τηςΙστορίας. Του ευχόμαστε να γίνειένας από τους καλύτερους πρωθυ-πουργούς στην Ιστορία της χώρας.

Θα χρειαστεί βέβαια καιρός γιανα βγάλουμε ασφαλή συμπεράσμα-τα.

Θα πρέπει να δούμε το Υπουργικότου Συμβούλιο.

Θα πρέπει να δούμε μερικές ση-μαντικές αποφάσεις του.

Δυστυχώς, μια από τις πρώτεςαποφάσεις του, αυτή να διακόψειτην παράδοση και να μην ορκιστείστο Ευαγγέλιο παρουσία του Αρχιε-πισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλά-δας, είναι άκρως προβληματική. Ελ-πίζω όχι και ενδεικτική.

Γιατί; Τι θέλει άραγε να αποδείξεικαι σε ποιους; Τι μήνυμα στέλνειστο λαό, στη νεολαία;

Ακόμα και στην πολυπολιτισμικήΑμερική, με τη διαχώριση κράτους -Εκκλησίας, οι Αμερικανοί Πρόεδροιορκίζονται στη Βίβλο.

Κύριε Πρωθυπουργέ, η Ιστορία,οι παραδόσεις, η θρησκεία, ο πολι-τισμός της είναι αυτά που ξεχωρίζουντην Ελλάδα από τις άλλες χώρες.

Αν τα χάσει κι αυτά, μαζί με τόσαάλλα που έχει χάσει, τι θα της μεί-νει;

Φεβρουάριος

Επαναστατικός άνεμος και ρεαλισμός

Συναγερμός χτύπησε στην Αθήνατην Παρασκευή το βράδυ, όταν συ-νειδητοποιήθηκαν οι επιπτώσεις πουθα μπορούσε να έχει στη χώρα τοέλλειμμα εμπιστοσύνης που δημι-ουργήθηκε μετά τις συγκρούσεις με-ταξύ ηγετών της κυβέρνησης με εκ-προσώπους της Ευρωπαϊκής Ενω-σης.

Ετσι ο Πρωθυπουργός τηλεφώ-νησε σε κορυφαίους παράγοντες τηςΕυρωζώνης -όχι όμως στην Μέρκελ-και τους καθησύχασε για τις προθέ-σεις του, ενώ παράλληλα έδωσε καιμια δήλωση, με το ίδιο μήνυμα, σεαμερικανικό ΜΜΕ.

Από την άλλη μεριά του Ατλαντι-κού, η Αμερική παρακολουθεί μεανησυχία τόσο την ουσία όσο καιτις δηλώσεις στελεχών της νέας κυ-βέρνησης στον γεωπολιτικό τομέα.

Είναι ενδεικτικό ότι ο Ομπάμασυνεχάρη τον Τσίπρα με καθυστέ-ρηση και ότι στην ανακοίνωση Τύπουπου εξέδωσε ο Λευκός Οίκος τονί-στηκε ο τομέας της ασφάλειας.

Δεν έγινε γνωστό αν ο Ομπάμααναφέρθηκε συγκεκριμένα στο θέματου Πούτιν.

Επίσης, το Σάββατο ο Κέρι τηλε-φωνήθηκε με τον υπουργό Εξωτε-ρικών Ν. Κοτζιά, προφανώς για ταίδια θέματα.

Γίνεται λοιπόν σαφές, ότι από τη

μια η Γερμανία στον οικονομικό το-μέα και από την άλλη η Αμερικήστον γεωστρατιωτικό τομέα, αλλάπάντα σε στενή συνεργασία, επιχει-ρούν τώρα που είναι αρχή, να απο-τρέψουν τη δημιουργία καταστάσεωνπου θα τις έφερνε μελλοντικά σεσύγκρουση με την Ελλάδα.

Κι από μια μεριά είναι ευτύχημαότι αυτά πραγματοποιήθηκαν τηνπρώτη εβδομάδα της νέας κυβέρνη-σης στην εξουσία. Γιατί έτσι και μπο-ρεί να διορθωθούν ορισμένα λάθηκαι να δικαιολογηθούν ως μια κραυ-γή αγωνίας για την κατάσταση τηςχώρας.

Το ισχυρό χαρτί της Ελλάδαςείναι βέβαια η γεωπολιτική της θέση.Η σχέση της δηλαδή με τις ΗΠΑ. Τησχέση αυτή οφείλει η Ελλάδα ναενισχύσει ακόμα περισσότερο σε μιασυγκυρία που οι σχέσεις Αμερικής -Τουρκίας δοκιμάζονται, η Μέση Ανα-τολή βράζει και ο Πούτιν συγκρούε-ται με τη Δύση στα Βαλκάνια και νατην αξιοποιήσει στις σχέσεις της μετη Γερμανία.

Μια παπανδρεϊκού τύπου εξωτε-ρική πολιτική, η εξέλιξή της σε έναμικρό αγκάθι μέσα στην ΕΕ και στοΝΑΤΟ, θα οδηγήσει στην περιθω-ριοποίηση και ίσως -εν καιρώ- καιστην αποσταθεροποίησή της.

Ο επαναστατικός αέρας που φαί-νεται να εκπέμπουν μερικοί υπουργοίτης κυβέρνησης, -μεταξύ των οποίωνδυστυχώς και ο «άγουρος» υπουργόςΕξωτερικών- ενώ εμψυχώνει το ηθικόμερίδας του λαού θα ζημιώσει τηχώρα αν δεν ελεγχθεί έγκαιρα, ενώη κυβέρνηση θα βρεθεί στην ανάγκη-όπως επί Παπανδρέου-να αναγκά-ζεται να εξαπατά τον λαό, άλλα κά-νοντας και άλλα λέγοντας.

Αποτελεί βασικό κανόνα, ότι ηεξωτερική πολιτική μιας χώρας δενπρέπει να χαράσσεται με γνώμονατην εξυπηρέτηση της εσωτερικήςπολιτικής κατάστασης.

Οσες φορές αυτό πραγματοποι-

ήθηκε, σε όποια χώρα κι αν χρησι-μοποιήθηκε, ζημίωσε τα συμφέροντάτης.

Επιτέλους: Ενα ελληνικό σχέδιο!

Εγινε ο άνθρωπος της ημέρας.Δεκάδες δημοσιογράφοι τον συνο-δεύουν σε κάθε του βήμα.

Μερικοί τον σχολιάζουν θετικά -πανέξυπνος, λένε. Αλλοι τον χλευά-ζουν - τι ντύσιμο είναι αυτό, λένε,τι τρόποι;

Ο Γιάνης Βαρουφάκης με την«τρέλα» που κουβαλάει, με το ανάρ-μοστο για εκπρόσωπο χώρας ντύσιμότου -καιρός να σοβαρευτούν και ναβάλουνε γραβάτες αν θέλουν και νατους παίρνουν στα σοβαρά, αλλάκαι να μην εμπεδωθεί η εντύπωσηπως η Ελλάδα είναι μια παρδαλήχώρα- έχει ταρακουνήσει τα στάσιμανερά της Ευρωζώνης.

Κι αυτό είναι καλό τόσο για τηνΕλλάδα όσο και για την Ευρώπη.

H νέα ελληνική κυβέρνηση προ-έβη, λοιπόν, σε μια «επαναστατική»κίνηση.

Εκανε το αυτονόητο. Αυτό πουδυστυχώς καμιά προηγούμενη κυ-βέρνηση, από εποχής κρίσης, δενέκανε: Πήρε την πρωτοβουλία. Υπέ-βαλε σχέδιο λύσης.

Είπε τι είδους λύση θέλει!Θα μου πείτε μα θα γίνει αποδε-

κτό από τις Βρυξέλλες και τη Βόν-νη;

Θα φανεί. Ισως να δεχτούν τοένα σκέλος του σχεδίου, την πλη-ρωμή των τόκων στα ομόλογα χωρίςνα ωριμάζουν ποτέ. Ασχετα. Σημασίαέχει ότι πέρασε στην επίθεση.

Οτι δείχνει αποφασιστικότητα.Οτι δείχνει εντυπωσιακή ταχύτηταστις αποφάσεις της.

Επιπλέον, έκανε -κι ας το αρνι-ούνται- μια μεγάλη υποχώρηση απότις προεκλογικές της θέσεις: Σταμά-τησε να ζητά νέο «κούρεμα» του

χρέους.Ανέπνευσαν οι αγορές. Εκτινά-

χτηκε στα ύψη το Χρηματιστήριοτων Αθηνών - και διεθνώς.

Γενικά φτάνω στο συμπέρασμαότι η κυβέρνηση ακολουθεί -μέχριτώρα- μια ευφυή στρατηγική πουστηρίζεται σε δυο πυλώνες: Από τημια ζητά βοήθεια για την αντιμετώ-πιση του χρέους. Αλλά από την άλληυπόσχεται να δώσει αυτό που τηςζητάνε: Υπόσχεται την εξυγίανσητης Οικονομίας. Την πάταξη της δια-πλοκής και της φοροδιαφυγής.

«Δεν θα σταματήσουμε» (τη μάχηκατά της διαπλοκής), δήλωσε χθεςο Βαρουφάκης στη «FT» «μέχρι ναπετύχουμε... Αν μας ρίξουν θα είναιτιμή μας».

Αν όντως γίνει μια καλή προσπά-θεια να αντιμετωπιστούν αυτά ταδυο κακά τότε και οι ευρωπαϊκέςκυβερνήσεις αλλά και οι αγορές θαδουν τη χώρα με διαφορετικό μάτι,με αποτέλεσμα να της δώσουν μιαακόμα ευκαιρία.

Πάντως, για το καλό της χώραςκαι του έθνους ας δώσουμε στουςΤσίπρα - Βαρουφάκη περισσότεροαπό «το όφελος της αμφιβολίας»:ας τους στηρίξουμε - μέχρι αποδεί-ξεως του εναντίον.

Προεκλογικές υποσχέσεις και οι συνέπειες

Η ερώτηση είναι ποιος θα κάνειπίσω, πρώτος.

Η Ελλάδα ή η Γερμανία. Αυτόεξαρτάται, θα απαντούσαν οι περισ-σότεροι λογικοί άνθρωποι, από τοποιος έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη.Κι αυτή δεν είναι η Γερμανία.

Ο χρόνος τρέχει. Η Ελλάδα μέσασε λίγες μέρες πρέπει να έχει κατα-λήξει σε συμφωνία.

Αν όχι τότε μπορεί να ανοίξει οασκός του Αιόλου που θα πλήξεισκληρά τον λαό αλλά και την κυ-βέρνηση Τσίπρα.

Ο χρόνος, λέει προσωπικά ο κ.Βαρουφάκης, είναι το πιο πολύτιμοαγαθό.

Το θέμα είναι πόσος χρόνος απο-μένει.

Είναι σαφές, αυτή την ώρα, ότι οΠρωθυπουργός υπό την πίεση τουχρόνου, αναζητά σανίδα σωτηρίας.

Ετσι άρχισε η προσπάθεια παρα-πλάνησης του λαού. Για παράδειγμα,η τρόικα από εδώ και στο εξής θαμετονομαστεί σε «εκπρόσωποι τωνθεσμών».

Θα έλεγε μάλιστα κανείς ότι ευ-τυχώς που αλλάζουν θέση.

Κι όμως, τίθεται ένα κεφαλαι-ώδους σημασίας θέμα:

Μέχρι ποιο σημείο μπορεί προ-εκλογικά να φτάνει η παραπλάνησηενός λαού και ποιο θα πρέπει ναείναι το τίμημα που πρέπει να πλη-ρώσει μετά η κυβέρνηση, αν απο-δειχτεί ότι τον εξαπάτησε;

Στο πλαίσιο αυτό η κυβέρνησησήμερα παλεύει να φανεί συνεπήςστις προεκλογικές υποσχέσεις της

Προβληματισμό προκάλεσε η ορκωμοσία της νέας κυβέρνησηςχωρίς Ευαγγέλιο για πρώτη φορά στην Ιστορία του ελληνικού Κοινοβουλίου.

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015 ΣΧΟΛΙΑ 5

στον λαό.Αυτό όμως βρίσκεται αντιμέτωπο

με την πραγματικότητα στην Ευρώ-πη.

Θα ήταν βέβαια χίλιες φορές προ-τιμότερο να πει την αλήθεια: Ελλη-νικέ λαέ, παλέψαμε, αγωνιστήκαμεαλλά ανταπόκριση δεν βρήκαμε.

Αντί λοιπόν να οδηγήσουμε τηχώρα σε μεγάλες περιπέτειες θεω-ρήσαμε πατριωτικό μας χρέος ναυποχωρήσουμε.

Θα έδειχνε, ελπίζω, μεγαλύτερηκατανόηση ο λαός σ’ αυτό παράστην κοροϊδία του.

Η Γερμανία έχει την υποστήριξηόλων των άλλων χωρών, στην υπό-θεση της Ελλάδας, για διαφόρουςλόγους η κάθε μια.

Η κοινή θέση τους είναι ότι μιαεξαίρεση θα κατέστρεφε την αξιο-πιστία της. Γιατί να κάνουν εξαίρεσηστην Ελλάδα και όχι π.χ. στην Ισπα-νία;

Κι αν αυτό δεν γίνει εγκαίρωςαντιληπτό στην Αθήνα οι συνέπειεςθα είναι φοβερές.

Η λογική του μη μας «πιέζετεγιατί θα πηδήξουμε στον γκρεμόκαι θα σας παρασύρουμε όλους» δενισχύει.

Οι Γερμανοί έχουν λάβει μέτρα.Θα υπάρξει μεν μια αναταραχή στηνοικονομία τους αλλά προσωρινά.

Ομως, δεν θα αντιμετωπίζουνκάθε λίγο και λιγάκι τις συνέπειεςτης συνεχιζόμενης κρίσης της ελλη-νικής οικονομίας.

Μάρτιος

Δημοψήφισμα ή εκλογές, αυτή είναι η ερώτηση

Ο Υπουργός Οικονομικών της Ελ-λάδας χρησιμοποίησε το «πυρηνικότου όπλο», τη διεξαγωγή δημοψη-φίσματος, στη συνέντευξή του στην«Corriere della Sera» για να συνετί-σει, προφανώς, τους Ευρωπαίους.

‘Η μας βοηθάτε, φέρεται να λέει,να πληρώσουμε τους λογαριασμούς-σε ντόπιους και ξένους- μέχρι τονΙούνιο, ή πάμε σε δημοψήφισμα μετο ερώτημα μέσα ή έξω από τοευρώ.

Το Πρωθυπουργικό Γραφείοέσπευσε να διαψεύσει, λέγονταςπως ούτε καν υπάρχει τέτοια σκέψη,ενώ το υπουργείο Οικονομικών κα-τηγόρησε την εφημερίδα για «κι-τρινισμό».

Βέβαια δεν πίστεψε κανείς τηδιάψευση. Απειροι όμως όπως είναι,κατέφυγαν στην προχειρότερη λύσηαλλά όχι λιγότερο επιζήμια για τηναξιοπιστία τους.

Είναι προφανές ότι η κυβέρνησηεκτόξευσε το... πυρηνικό της όπλο,αφενός για να δει τις αντιδράσεις,αφετέρου όμως και για να φανεί ότιυπάρχει ως μια αόρατη απειλή, μιαδαμόκλειος σπάθη -νομίζει- πάνωαπό το τραπέζι των διαπραγματεύ-σεων.

Ομως, για να πούμε και του στρα-βού το δίκιο, ο κ. Γιάνης Βαρουφάκηςδεν είπε τίποτα το καινούργιο.

Τον είχε προλάβει με διαφοράωρών ο Πρωθυπουργός με τη συ-νέντευξη που παραχώρησε στο «DerSpiegel».

Ιδού η στιχομυθία:«Spiegel»: Μερικοί στη Γερμανία,

συμπεριλαμβανομένων και ανθρώ-πων στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση,πιστεύουν ότι το ευρώ θα είναι ισχυ-ρότερο χωρίς την Ελλάδα. Στο κόμμασας αυτοί που θέλουν επιστροφήστη δραχμή είναι μειοψηφία.

Πρωθυπουργός: Αν επρόκειτο νακάναμε ένα δημοψήφισμα αύριο μετην ερώτηση «θέλετε την αξιοπρέ-πειά ή τη συνέχιση αυτής της ανάξιαςπολιτικής;», τότε όλοι θα προτιμού-σαν την αξιοπρέπεια άσχετα με ταπροβλήματα που θα συνόδευαν τηναπόφαση αυτή...

Πού είναι λοιπόν η διαφορά;Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς,

ότι η κυβέρνηση δεν θα έκανε χρήσητου «πυρηνικού της όπλου» αν ηκατάσταση δεν ήταν πολύ δύσκο-λη.

Γιατί μόνο μια φορά μπορείς ναχρησιμοποιήσεις το πυρηνικό σουόπλο.

Μετά εξασθενίζει.Και να μην ξεχνάμε ότι και ο

Γιώργος Παπανδρέου το χρησιμο-ποίησε με τις γνωστές συνέπειες.

Θα πρότεινα όμως στον κ. Τσίπρα,όπως αντί για δημοψήφισμα να σκε-φτεί τη διεξαγωγή εκλογών.

Κι αυτό, όμως, με την προϋπόθεσηότι επιθυμεί να παραμείνει η χώραστο ευρώ.

Γιατί αν κάνει δημοψήφισμα καιπει ο λαός όχι, τότε τι θα κάνει;

Ενώ αν κάνει εκλογές και κερδί-σει, τότε θα μπορέσει να καθαρίσειτο κόμμα του και να κυβερνήσει τηχώρα.

Αν δεν κερδίσει αλλά βγει πρώτος,

τότε ίσως να μπορέσει να κάνει μιακυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, πουθα του επιτρέψει να κάνει τις με-ταρρυθμίσεις εκείνες που απαιτούν-ται για να βγάλει «τη θηλιά» από τολαιμό της Ελλάδας.

Ενα βήμα πριν τον Ρουβίκωνα

Ξημερώνει πια η μέρα και δενξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις όσοναφορά την κρίση στη μητέρα πατρί-δα.

Κάθε μέρα συμβαίνει και κάτι.Κάθε μέρα και λίγο χειρότερα απότην προηγούμενη.

Στη σημερινή «μπασκέτα» τωνειδήσεων υπάρχουν θέματα που αυ-ξάνουν ακόμα περισσότερο τον δεί-κτη της ανησυχίας.

Η Κεντρική Τράπεζα της Ευρώπης,για παράδειγμα, για δεύτερη φοράδίνει στην Ελλάδα ψίχουλα, σε σύγ-κριση με τα δισεκατομμύρια που«μοιράζει» στις άλλες χώρες, προ-φανώς γιατί αν δεν της έδινε καθόλουθα ισοδυναμούσε με εγκατάλειψήτης.

Επίσης, το ποσοστό της ανεργίαςπου ανακοινώθηκε είναι από μόνοτου αρκετό να σου ραγίσει την καρ-διά: 26,1% των Ελλήνων εξακολου-θούν -μετά από έξι χρόνια- να είναιάνεργοι. Τα ποσοστά στους νέουςκαι στους μακροχρόνια ανέργους εί-ναι αστρονομικά.

Δεν χρειάζεται να έχει κανείςυπόψη του κάποιο άλλο οικονομικόστοιχείο, για να καταλάβει ότι όντωςυπάρχει μια βαθιά ανθρωπιστικήκρίση στη χώρα.

Κι δεν νομίζω ότι χρειάζεται ναδιαθέτει κανείς προφητικές ικανό-τητες για να αντιληφθεί ότι είναιθέμα χρόνου πριν οι άνεργοι επα-ναστατήσουν.

Οσο τραγικά κι αν είναι αυτά τα

στοιχεία -αν και φοβάμαι ότι σιγάσιγά χάνουμε τη δυνατότητα να τασυνειδητοποιούμε- μια αναφορά σεένα άρθρο της χθεσινής «FinancialTimes», που βλέπω για πρώτη φορά,με καθήλωσε.

Γράφει η εφημερίδα: «Στο παρα-σκήνιο η ρητορική της Ελλάδας προ-καλεί συζήτηση σε όλη την Ευρω-ζώνη για τις προθέσεις του κ. Τσίπρακαι του ΣΥΡΙΖΑ».

Προφανώς αυτό που εννοούν εί-ναι ότι η ασυνήθιστη ρητορική, «οπόλεμος» των δηλώσεων μεταξύΑθήνας και μιας ομάδας κρατών τηςΕυρωζώνης, με πρώτη τη Γερμανία,έχει στόχο τη δημιουργία προϋπο-θέσεων που θα καταστήσει δυνατήτην έξοδο της Ελλάδας από το ευρώστην περίπτωση κατά την οποία δεντης δώσουν τα ποσά που χρειάζε-ται.

Οποια όμως ερμηνεία κι αν δώσεικανείς, η αμφισβήτηση των προθέ-σεων μιας χώρας βρίσκεται ένα μόνοβήμα μακριά από τη διάσχιση τουΡουβίκωνα...

Η δε πιθανή εμπέδωση της εντύ-πωσης αυτής στο εξωτερικό και εσω-τερικό θα έχει καταλυτικές επιπτώ-σεις.

Μακάρι να μπορούσαμε να δε-χτούμε ότι η διαπραγματευτική τα-κτική της κυβέρνησης θα αποφέρειοφέλη για τον λαό της.

Ωστόσο, δεν φαίνεται ότι θα γίνειαυτό. Αντίθετα, εκείνο που διακρίνεικανείς είναι μια κούραση, μια δοκι-μασία αντοχής των κανόνων εκείνωνβάσει των οποίων οργανισμοί στουςοποίους στηρίζεται η Ελλάδα λει-τουργούν όπως το ΔΝΤ και η Κεν-τρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα.

Κι αυτά, την ίδια στιγμή που διά-φοροι λαοί, όπως οι Γερμανοί, στρέ-φονται μαζικά ενάντια στην ιδέαμιας νέας βοήθειας προς την Ελλά-δα.

Πώς να μην ανησυχεί λοιπόν κα-νείς;

Τα συγκεχυμένα μηνύματα των Αθηνών

Ενας ασυντόνιστος, συγκεχυμένοςθόρυβος βγαίνει από την κυβέρνησητων Αθηνών. Πολλές συνεντεύξεις,λόγια απρεπή, ασυνήθιστα και ασυμ-βίβαστα για κυβέρνηση της Ευρώπης,κι όμως ακόμα δεν καταλάβαμεπραγματικά τι ζητά η Ελλάδα απότις Βρυξέλλες.

Το μόνο σαφές είναι η αλλαγήονομασίας σε ενοχλητικές λέξεις,που κι αυτό συμβάλει στη σύγχυση.

Το μόνο σαφές είναι η αλλαγήονομασίας σε ορισμένες φράσεις,που κι αυτό συμβάλει στη σύγχυση.

Ζητάμε ή ζητούσαμε κούρεμα -που είναι ανάγκη να γίνει- ζητάμελεφτά, δάνειο - γέφυρα για να πλη-ρώσει το κράτος τις βασικές τουυποχρεώσεις. Αλλά αρνούμαστε τιςδεσμεύσεις του δανείου.

Ετσι, τα ταμεία του κράτους αδει-άζουν με επικίνδυνο ρυθμό.

Ανθρωποι που γνωρίζουν τα πράγ-ματα, με διαβεβαιώνουν ότι η κατά-σταση είναι πολύ δύσκολη και ότιυπάρχουν χρήματα μέχρι την Πα-ρασκευή.

Ωστόσο, υπάρχει ένα ακόμα πα-ράθυρο ευκαιρίας στις συναντήσειςστις Βρυξέλλες, την Πέμπτη, με τηνπροϋπόθεση όμως πως η Ελλάδα θααναλάβει δεσμεύσεις αλά μνημονί-ου.

Στην περίπτωση που δεν καρπο-φορήσουν οι συνομιλίες, τότε θαπρέπει να αναμένει κανείς ή να επι-βληθούν περιορισμοί στα κεφάλαιααπόσυρσης από τις τράπεζες ή νακλείσουν τις τράπεζες από λίγεςμέρες έως λίγες εβδομάδες.

Η θεωρία είναι ότι μετά από μιατέτοια κατάσταση ο λαός θα δεχτείως μάννα εξ ουρανού μια νέα χρη-ματοδότηση, ακόμα και με τουςεπαχθείς όρους του μνημονίου στουςοποίους επιμένουν οι Θεσμοί.

Με λίγα λόγια, θα έχει γίνει μιαολόκληρη ιστορία, θα έχει χαθεί τό-σος χρόνος, θα έχει γίνει μεγάληζημιά, για να φτάσουμε στο ίδιο ση-μείο από εκεί που τα άφησε η κυ-βέρνηση Σαμαρά, απλά και μόνογια να σώσει η κυβέρνηση την εικόνατης στον λαό.

Βέβαια, η συνέχιση της ίδιας πο-λιτικής που οδήγησε τη χώρα σεανεργία 25% για πέντε ολόκληραχρόνια, δεν μπορεί να θεωρείταιλύση.

Οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γί-νουν. Παράλληλα, όμως, κάτι δια-φορετικό πρέπει να γίνει μέχρι νατους δοθεί αρκετός καιρός να απο-δώσουν.

Η έξοδος πάντως από το ευρώδεν αποτελεί την καλύτερη δυνατήλύση για τη χώρα. Θα είναι εθνικόέγκλημα να απομακρυνθεί από τηνομάδα των ανεπτυγμένων χωρώντης Ευρώπης και να επιστρέψει στηβαλκανική μιζέρια.

Κι όμως, η πιθανότητα αυτή συ-ζητείται ευρύτατα. Ο έγκυρος σχο-λιαστής της «Financial Times» Βόλφγ-κανγκ Μουντσάου (Wolfgang Mun-chau) αφιέρωσε τη στήλη του, χθες,σ’ αυτό το ενδεχόμενο, το οποίο θε-ωρεί αυξημένο μετά τα τελευταίαγεγονότα.

Τελικά δεν πιστεύω ότι ο Πρω-θυπουργός επιδιώκει την έξοδο τηςχώρας από το ευρώ. Δεν μπορώόμως να πω το ίδιο και για τη ση-μαντική σε ποσοστά ομάδα του κ.Λαφαζάνη.

Από αυτή τη μάχη εντός του ΣΥ-ΡΙΖΑ μπορεί να εξαρτάται το μέλλοντης χώρας.

Ελπίζω να γνωρίζει ο κ. Τσίπραςπόσο ισχυρός είναι. Αυτή τη στιγ-μή.

Ζούμε πράγματι ιστορικές μέρες

Το ελληνικό δράμα κορυφώνεται.Πιθανόν δε και να φτάνει στην απο-κορύφωσή του με την έντονη κινη-τικότητα που παρατηρείται.

Γιάνης Βαρουφάκης, Ευκλείδης Τσακαλώτος και Πιερ Μοσχοβισί στο Eurogroup.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ6 ΣΧΟΛΙΑ

Αναφέρομαι στη συνάντηση τουΕλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπραμε την Γερμανίδα καγκελάριο ΑγγελαΜέρκελ και στην πιθανή -αλλά όχιβέβαιη- σύσκεψη της πενταμελούςομάδας που ζήτησε η Ελλάδα.

Αναφέρομαι επίσης στη συνάν-τηση του προέδρου της ΕυρωπαϊκήςΚεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκιμε την κ. Αγγελα Μέρκελ.

Αλλά επιπλέον αναφέρομαι στηναμερικανική παρέμβαση κυρίως στονγεωπολιτικό τομέα, αλλά και στονοικονομικό, από τους αρμόδιους κυ-βερνητικούς αξιωματούχους.

Και τέλος, σημειώνω την προ-γραμματισμένη για τις 8 Απριλίουεπίσκεψη του κ. Τσίπρα στη Μό-σχα.

Τι συμπεραίνω από αυτά;Ημουνα πάντα υπέρ της επιθετι-

κής πολιτικής. Υπέρ της αντιμετώ-πισης των προβλημάτων. Υπέρ τηςπροβολής θέσεων, προτάσεων, σχε-δίου για την αντιμετώπιση της κρίσηςκαι όχι υπέρ της παθητικής αντί-δρασης στις προτάσεις των άλλων.

Αρα χαιρετίζω τις πρωτοβουλίεςπου αναλαμβάνει ο Πρωθυπουργός.

Το ερώτημα είναι γιατί η πρότασηγια την πενταμελή την Πέμπτη ότανέχει προγραμματισμένη συνάντησημε την κ. Μέρκελ τη Δεύτερα;

Mήπως ελπίζει ακόμα ότι θα δι-χάσει τους Ευρωπαίους; Μα δεν τοπέτυχε τότε που κολλούσε το σίδεροκαι αν μη τι άλλο το μέτωπο ενάντιαστην Ελλάδα έχει γίνει πιο σκληρό- δες δηλώσεις Υπ. Οικονομικών τουΒελγίου.

Τότε γιατί η κίνηση αυτή; Μιαείναι η εξήγηση. Γίνεται σαφέσταταγια πολιτικούς λόγους. Αλλά με ποιοστόχο;

Οι πληροφορίες μου λένε ότι οιΕυρωπαίοι αποφάσισαν να δώσουνακόμα μια -μικρή, μέχρι τον Ιούνιο-ευκαιρία στην Ελλάδα με πολύ επι-τακτικούς όρους και χρονοδιαγράμ-ματα. Αυτό βασικά θα πει -εκτόςαπροόπτου- η κ. Μέρκελ στον κ.Τσίπρα.

Κάτι περίπου, όπως κοιτάξτε,αυτή είναι η τελευταία φορά.

Προσέξτε: Η κυβέρνηση του Τσί-πρα κάνει ένα σοβαρό λάθος: έχειπείσει τον εαυτό της ότι θα διαλυθείη Ευρωζώνη αν φύγει η Ελλάδα.

Δεν είναι ακριβές αυτό. Η πραγ-ματικότητα είναι ότι ναι θα ταρα-κουνηθεί η Ευρωζώνη, ναι θα περά-σουν οι αγορές λίγες μέρες κρίσηςαλλά θα επανέλθουν.

Το επιχείρημα αυτό έχει απήχησηεντός της Ελλάδας -πάντα πιστεύουμεότι είμαστε ο ομφαλός της Γης- αλλάέχει περιορισμένη βαρύτητα εκτός.

Το κατά πολύ πιο ισχυρό χαρτίμας είναι η στρατηγική αξία της χώ-ρας.

Εκεί οφείλεται η παρέμβαση τηςΑμερικής.

Και δεν έχω αμφιβολία ότι η πα-ρέμβαση των ΗΠΑ στη Γερμανίαυπέρ της παραμονής της Ελλάδαςστο ευρώ είναι πολύ πιο έντονη καιεπίμονη, από ό,τι φαίνεται.

Χρειάζονται μια ακόμα υπό κα-τάρρευση χώρα στην περιοχή;

Υπό το πρίσμα αυτό, της παρέμ-βασης του Λευκού Οίκου, είναι δύ-σκολο να αντιληφθεί κανείς τη λο-γική της επίσκεψης Τσίπρα στονΠούτιν - όπως ήταν και του Αναστα-σιάδη.

Τη χρησιμοποιούν ως έμμεσηαπειλή, περίπου ότι προσέξτε γιατίθα αλλάξουμε στρατόπεδο ή μήπωςόντως πιστεύουν ότι ο Πούτιν έχειτην οικονομική δυνατότητα να σώσειτην Ελλάδα;

Kαι στις δυο περιπτώσεις κάνουντραγικά λάθος υπολογισμούς.

Ζούμε πράγματι μέρες ιστορικές.

Εχουμε κουράσει τον κόσμο

Κρούω σήμερα τον κώδωνα τουκινδύνου ότι η για χρόνια υφέρπουσακρίση στην Ελλάδα είναι πιθανόννα πάρει πλατιές, δραματικές δια-στάσεις αν δεν ελεγχθεί το συντο-μότερο δυνατόν.

Τέτοιες διαστάσεις, που όπωςέγραψε προχθές ο παλιός μου φίλοςκαθηγητής Θοδωρής Κουλουμπής σεένα αξιομνημόνευτο άρθρο του στην«Καθημερινή» -που αναδημοσίευσεο «Εθνικός Κήρυκας»- μπορεί νααπειλήσει « ...τη μορφή του πολιτικούμας συστήματος, τη σταθερότητατων δημοκρατικών μας θεσμών, τηθέση μας στον γεωπολιτικό χάρτη,και -κυριολεκτικά- τη ταυτότητα τηςελληνικής κοινωνίας».

Προχθές, η «Wall Street Journal»στο κύριο άρθρο της για την Ελλάδα,με τίτλο «Ελληνική έκπληξη» (δεςχθεσινό «Ε.Κ.»), ένα άρθρο γνώμης- καταπέλτης κατά της κυβέρνησηςκαι του πολιτικού κόσμου γενικά -«κανένα κόμμα στην Ελλάδα δενέχει ενστερνιστεί τις μεταρρυθμίσεις»γράφει- πέρα από τη θέση που ακού-γεται πια αρκετά συχνά, ότι μια πι-θανή έξοδος της Ελλάδας από τοευρώ «δεν θα προκαλέσει μεγαλύ-τερη κρίση» σημειώνει και το εξής:«η καταβολή της δόσης του τελευ-ταίου μνημονίου, η συμφωνία ενόςνέου και η ιδιωτική χρηματοδότησηφαίνονται πολύ λιγότερο πιθανέςόσο περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ παρα-μένει στην εξουσία».

Δεν μπορεί να ξέρει κανείς αναυτό αποτελεί συμπέρασμα της εφη-μερίδας, με βάση τα μέχρι τώρα δια-δραματιζόμενα ή αν αποτελεί εμπέ-δωση της αντίληψης σε οικονομικούςκαι άλλους κύκλους του εξωτερικού,ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σε θέση ναδιαχειριστεί την κρίση και άρα πρέπεινα φύγει από την εξουσία για τοσυμφέρον όλων.

Ασχετα όμως από την προέλευσήτης, η καταγραφή της και μόνο -πρώτη φορά κατά την άποψή μου-από μια εφημερίδα της εμβέλειαςκαι της επιρροής της «Wall StreetJournal» αποτελεί μια αδιανόητησκέψη που πρέπει να καταδικαστείάμεσα από κάθε πλευρά.

Κι αυτό γιατί άλλο να αποφασιστείη συγκρότηση μιας κυβέρνησης Εθνι-κής Σωτηρίας, υπό την ηγεσία τουπρόσφατα εκλεγμένου πρωθυπουρ-γού Αλέξη Τσίπρα, άλλο να οδηγήσειο Τσίπρας τη χώρα σε εκλογές καινα χάσει και άλλο να ανατραπεί πα-ρασκηνιακά.

Αυτό, πέρα από το ότι θα ήτανμια απαράδεκτη για Δημοκρατίαενέργεια, θα αποτελούσε επίσης καιπηγή πολλών δεινών για την χώρα.

Η εφημερίδα, όμως, προβαίνεικαι σε μια άλλη παρατήρηση, πουκι αυτή οφείλει να μας προβληματίσεισοβαρά.

Γράφει: «Η Ευρώπη κουράζεταιόλο και πιο πολύ από την οικονομικήτραγωδία της Ελλάδας και κυρίωςαπό την πολιτική φάρσα».

Και καταλήγει: «Στην υπόλοιπηΕυρωζώνη υπάρχει μια αυξανόμενηαίσθηση ότι τον καλύτερο σκοπόπου θα μπορούσε η Ελλάδα να εξυ-πηρετήσει τώρα είναι να χρησιμο-ποιηθεί ως απόδειξη των κινδύνωντης αποτυχίας άλλων οικονομιών ναγίνουν ανταγωνιστικές. Ποτέ δενμπορείς να γλυτώσεις κάποιον απότον εαυτό του, μπορείς όμως -κατα-λήγει- να μάθεις από το κακό πα-ράδειγμά του».

Απρίλιος

Η ευκαιρία για την Ελλάδα

Μήπως έτυχε να δείτε τα τελευ-ταία ποσοστά της δημοσκόπησηςτου Πανεπιστημίου Μακεδονίας γιαλογαριασμό του «Σκάι»;

Αν όχι, αξίζει. Για καλό και γιακακό σας προειδοποιώ. Δεν θα ταπιστεύετε.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτά, ο πρω-θυπουργός Αλέξης Τσίπρας συγκεν-τρώνει 69,5% θετικές και πολύ θε-τικές γνώμες, μια αύξηση της τάξεωςτου 42% σε σύγκριση με τις 10-12Ιανουαρίου το 2015.

Επίσης, εντυπωσιακή αύξηση πα-ρουσίασαν και τα ποσοστά του κ.Π. Καμμένου που έφτασαν στο 35%από το 23%.

Αντίθετα, η δημοτικότητα τωνάλλων αρχηγών κομμάτων μειώθηκεουσιαστικά, με του Σαμαρά να φτάνειμόλις στο 13%, μια πτώση της τάξεωςτου 15%. Μειώσεις είχαν και οιάλλοι αρχηγοί.

Τα ποσοστά αυτά πιθανόν να ευ-χαριστήσουν κάποιους και να δυ-σαρεστήσουν κάποιους άλλους ανά-λογα με τις πολιτικές τους προτιμή-σεις.

Στα νούμερα αυτά, ένα πράγμαβλέπω: μια μεγάλη ευκαιρία για τηχώρα.

Ασχετα από τη σοφία ή όχι τωνερωτηθέντων, άσχετα αν στέλνουντο σωστό ή όχι μήνυμα, η ουσίαείναι ότι τα ποσοστά αυτά δίνουνστον Πρωθυπουργό την εξουσιοδό-τηση που χρειάζεται για να αντιμε-

τωπίσει το πρόβλημα της χώρας.Ασφαλώς οι δημοσκοπήσεις δεν

είναι εκλογές. Δεν παύουν όμως ναδείχνουν μια εικόνα της πολιτικήςκατάστασης την περίοδο που δια-πράχθηκαν.

Με βάση λοιπόν αυτή τη δημο-σκόπηση, καθώς και τις άλλες το τε-λευταίο διάστημα, ο κ. Τσίπρας χαίρειτέτοιας δύναμης που θα την ζή-λευαν... δικτάτορες.

Το ερώτημα είναι πώς θα τηναξιοποιήσει.

Θα την χρησιμοποιήσει για τηνπαραμονή του στην εξουσία -όσοαυτό κρατήσει- δηλαδή στην αντι-μετώπιση των εσωτερικών του αντι-πάλων, στην προκήρυξη εκλογών,ή δημοψηφίσματος ή θα τη χρησι-μοποιήσει δημιουργικά για τη χώρα;

Θα πάρει δηλαδή τα μέτρα πουαπαιτούνται; θα κάνει τις μεταρ-ρυθμίσεις, επιτέλους, που έχει ανάγ-κη για να αναπτυχθεί η ελληνικήοικονομία;

O κ. Τσίπρας οφείλει πια να πειτην αλήθεια στον λαό.

Ολη την αλήθεια. Οχι μισόλογα.Οτι δεν πληρώνεται το χρέος, όπωςείπε στη Βουλή, προχθές, είναι μιααλήθεια.

Η μεγαλύτερη όμως αλήθεια είναιγιατί δημιουργήθηκε το χρέος καιτι πρέπει να γίνει τώρα για να βγειμια δια παντός η χώρα από αυτούςτους κύκλους της σχετικής ευμάρειας- χρεοκοπίας.

Και οπλισμένος με τα ισχυράαυτά όπλα, τη δημοτικότητα και τηνέντιμη αντιμετώπιση του λαού, τότεθα είναι σε θέση, ενεργώντας πλέονως εθνικός ηγέτης, να διαπραγμα-τευτεί σοβαρά με την καγκελάριοΑγγελα Μέρκελ.

Αυτά τα στοιχεία θα την πείσουν.Τα άλλα -όπως το ταξίδι στη Μό-σχα- δημιουργούν ερωτηματικά γιατη σοβαρότητά του.

Σας ευχαριστούμε για τα πρώτα 100 χρόνια.

Σας ευχαριστούμε!

Μου φαίνεται απίστευτο.Σκέπτομαι: Είναι αλήθεια ότι οι

γραμμές που γράφω αυτή τη στιγμήθα τυπωθούν στην 100ή επέτειο τηςεφημερίδας;

Είναι όντως αλήθεια ότι η εφη-μερίδα αυτή υπάρχει για 100 χρόνια,ότι ιδρύθηκε δεκαετίες πριν γεννηθώ;

Υπάρχουν άραγε πολλές εφημε-ρίδες που έχουν επιζήσει για 100χρόνια;

Πώς να πιστέψει κανείς ότι όχιμόνο εξακολουθεί και υπάρχει μιαημερήσια εφημερίδα του ΑπόδημουΕλληνισμού έναν αιώνα μετά τηνίδρυσή της αλλά και ότι είναι δυνατή,

έγκυρη, αδέσμευτη, με διεθνή πιααπήχηση διά μέσου του Διαδικτύου;

Μέσα σ’ αυτό το πέλαγος των αι-σθημάτων και της συγκίνησης θεώ-ρησα ότι θα πρόσθετα κάποια υπη-ρεσία στον αναγνώστη αν επιχει-ρούσα να απαντήσω στα ερωτήματααυτά.

Στο τιμόνι του «Εθνικού Κήρυκα»

Η αγωνία μου, όταν ανέλαβα τοτιμόνι του «Εθνικού Κήρυκα» σε ηλι-κία 29 ετών, ήταν να επιβιώσει ηεφημερίδα.

Και η φιλοδοξία μου ήταν να επι-βιώσει μια ακόμα μέρα.

Πού να σκεφτώ επετείους;Και πολύ περισσότερο πού να

σκεφτώ ότι θα μας αξίωνε ο Θεός,εσάς και εμάς, να φτάσουμε σ’ αυτότο ιστορικό γεγονός, να γιορτάσουμετην 100ή επέτειο από την ίδρυσητης εφημερίδας.

Τόσο δύσκολη ήταν η οικονομικήκατάσταση της εφημερίδας.

Εναν αιώνα ζωής έκλεισε αισίως ο «Εθνικός Κήρυκας».

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015 ΣΧΟΛΙΑ 7

Δικαιολογημένα λοιπόν διακατέ-χομαι σήμερα από μια βαθιά συγκί-νηση.

Διακατέχομαι όμως, παράλληλα,και από ένα αίσθημα θαυμασμούγια την Ομογένειά μας που ενστερ-νίστηκε την ανάγκη για έγκυρη,αδέσμευτη ενημέρωση και μας στή-ριξε.

Διακατέχομαι από θαυμασμό γιατις γενιές των Ελλήνων που βρήκανστον «Εθνικό Κήρυκα», τον φίλο, τοσχολειό, την έμπνευση που χρει-άζονταν στις μάχες για την καθημε-ρινότητα και στις μάχες που έδωσανώστε να διατηρηθεί η ταυτότητάμας.

Διακατέχομαι ακόμα από θαυμα-σμό για τον ιδρυτή της εφημερίδας,τον αείμνηστο Πέτρο Τατάνη καιγια τις χιλιάδες, μέχρι τώρα, συνερ-γάτες/ιδες του «Εθνικού Κήρυκα»που με πολύ κόπο αλλά και πολλήαγάπη, τον ανέδειξαν στη φωνή τηςΟμογένειας, τον κατέστησαν τη συ-νείδησή της.

Ομογένεια και εφημερίδα, δίπλα- δίπλα, φίλοι και συναγωνιστές,κρατώντας η μια το χέρι της άλλης,παρά τις απερίγραπτες δυσκολίες,τις θυσίες, και τα αναπόφευκτα λάθη,κράτησαν ψηλά, υπερήφανα, τη ση-μαία του ιστορικού μας Εθνους σ’αυτή την τόσο φιλόξενη χώρα.

Το χέρι του Θεού;Εξομολόγηση: Δεν είχα ποτέ σκε-

φτεί να εργαστώ σε εφημερίδα.Και δεν πήγα στον «Εθνικό Κή-

ρυκα» για να μείνω, για πολύ...Κι όμως. Με καταγοήτευσε.Είχα μεγαλώσει με μια ισχυρή

φωνή μέσα μου, δυσεξήγητη, αυτήτου χρέους απέναντι στην πατρίδα.

Και επιπλέον, προστέθηκε σ’ αυτόκαι μια άλλη εξίσου δυνατή φωνή:η φωνή του χρέους απέναντι στονομογενή.

Είχα ζήσει από κοντά τον αγώνατου μετανάστη να ορθοποδήσει, ναμεγαλώσει τα παιδιά του, να τασπουδάσει.

Είχα λοιπόν χρέος -πίστευα- ναβοηθήσω. Πώς; Διά μέσου του «Εθνι-κού Κήρυκα». Με την έντιμη, έγκυρηενημέρωση, με τον αδέσμευτο σχο-λιασμό των ειδήσεων.

Διακατεχόμουν από το πάθος νακάνω τον ομογενή υπερήφανο γιατην εφημερίδα του. Να αποδείξωότι η Κοινότητά μας ήταν και ικανήκαι αντάξια μιας ανωτέρου επιπέδουεφημερίδας, μιας εφημερίδας εφά-μιλλης των καλύτερων ελληνικώνανά τον Κόσμο.

Σ’ αυτή την Κοινότητα και σ’ αυτήτην εφημερίδα πίστευα ότι άξιζε νααφιερώσω την καριέρα μου.

Και ποτέ δεν το μετάνιωσα.Το μέλλον του «Εθνικού Κήρυ-

κα»Με έχουν απασχολήσει πολύ οι

λόγοι που έκαναν την εφημερίδανα επιβιώσει για έναν ολόκληρο αι-ώνα.

Ποια ήταν τα στοιχεία αυτά πουσυνέβαλαν περισσότερο από οποι-αδήποτε άλλα στο θαύμα αυτό που

επιτελέστηκε, όταν τόσες άλλες -δεκάδες - εφημερίδες, ομογενειακέςκαι μη, έκλεισαν.

Και κάθε φορά καταλήγω σταίδια συμπεράσματα.

Πρώτον, οφείλεται στην εκδοτικήτου φιλοσοφία.

Και δεύτερον, στις θέσεις πουυποστήριξε.

Με τον όρο «εκδοτική φιλοσοφία»εννοώ τις γενικές αρχές και τις αξίεςπάνω στις οποίες στηρίζετε η δημο-σιογραφική αποστολή της εφημερί-δας.

Οφείλεται και στις προοδευτικές- με τον κλασικό όρο - θέσεις τηςεφημερίδας που υποστήριξε ανά τιςδεκαετίες, είτε ως απόρροια της εκ-δοτικής φιλοσοφίας της, είτε πιθανόνκαι από ένστικτο.

Το αποτέλεσμα ήταν πάντως ότιυποστήριξε γενικά σωστές θέσεις.

Υιοθέτησε μια προοδευτική γραμ-μή από την οποία δεν παρέκκλινεγια μεγάλα χρονικά διαστήματα αλλάκαι όταν κάποτε ξέφευγε επανερ-χόταν στη σωστή θέση.

Αρα, λοιπόν, υπό την προϋπόθεσηότι θα συνεχίσει να υπηρετεί τασυμφέροντα των πολλών και όχιτων λίγων, υπό την προϋπόθεση ότιθα συνεχίσει να εφαρμόζει την εκ-δοτική φιλοσοφία της εγκυρότηταςκαι της αντικειμενικότητας, ότι θασυνεχίσει να ελκύει και να εμπνέειικανούς συνεργάτες και ότι θα πα-ρακολουθεί στενά τις τεχνολογικέςεξελίξεις, αν γίνουν αυτά, τότε είμαιβέβαιος πως θα έχει τη δική σαςστήριξη και πως τότε όχι μόνο θαεπιβιώσει, αλλά θα είναι και στοχέρι του να καταστεί το σημείο ανα-φοράς για έγκυρη ενημέρωση τωνΕλλήνων ανά τον Κόσμο.

Σας ευχαριστούμε για τα πρώτα100 χρόνια. Σας ευχαριστούμε.

Η Ελλάδα σε πλήρη απομόνωση

Ο ένας μετά τον άλλο, οι σημαν-τικότεροι παράγοντες της Ευρωζώνηςκαι της διεθνούς οικονομίας προει-δοποιούν και προτρέπουν την Ελ-λάδα να βιαστεί και να φθάσει σεσυμφωνία με τους δανειστές τηςπριν οδηγηθεί σε χρεοκοπία.

Οι κ. Ομπάμα, Λαγκάρντ, Ντράγ-κι, Σόιμπλε, Σαπέν, με μια φωνή,στερεότυπα, λένε το ίδιο πράγμα.

Βρείτε «επειγόντως» μια συμβι-βαστική λύση. Κάντε μεταρρυθμίσεις.Οδηγείστε σε χρεοκοπία. Θα κάνετεμεν ζημιά στο διεθνές οικονομικόσύστημα αλλά η ζημιά που θα κάνετεστον λαό σας θα είναι πολύ χειρότε-ρη.

Οτι η κατάσταση είναι επείγουσαφαίνεται και από το γεγονός ότι οπρόεδρος Ομπάμα στην ομιλία τουστην τελετή για την Ελληνική Ανε-ξαρτησία στο Λευκό Οίκο, την πε-ρασμένη Πέμπτη, ξέφυγε από τηντυπική γραπτή ομιλία του και ανα-φέρθηκε στη σημερινή κρίση στηνΕλλάδα με σκόπιμη ιδιαίτερη ανα-φορά στις reforms - μεταρρυθμίσεις.

Το ίδιο είπε λίγο αργότερα στησυνομιλία του με τον παρευρισκό-μενο υπουργό Οικονομικών -με ανοι-χτό πουκάμισο- Γιάνη Βαρουφάκη.

Ποια είναι η απάντηση, ποιο είναιτο σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησηςσ’ αυτά; Εκεί τα πράγματα μπερ-δεύονται ή έτσι φαίνονται στον απ’έξω παρατηρητή.

Η κυβέρνηση μιλά για «κόκκινεςγραμμές», εννοώντας ότι αποκλείειπεραιτέρω μείωση μισθών στο Δη-μόσιο και συντάξεων, άνοιγμα τηςαγοράς εργασίας κ.τ.λ..

Θα βρούμε λύση, θα κάνουμε καιεμείς υποχωρήσεις αλλά υποχωρή-σεις χωρίς να εντάσσονται στις υπο-χωρήσεις ή περίπου κάτι τέτοιο,πάντως δύσκολο να γίνει πλήρωςαντιληπτό, ακούστηκε να λέει ο κ.Βαρουφάκης στον κ. Ομπάμα.

Ο κ. Βαρουφάκης, όπως τον είδα,εκπέμπει μια απίθανη ηρεμία μέσαστην τρικυμία που ζει. Και εκπέμπειτη βεβαιότητα ανθρώπου που πι-στεύει -ή γνωρίζει ή πιστεύει ότιγνωρίζει- ότι στο τέλος θα βρεθείλύση, λίγο πριν χτυπήσει το μεγάλοκανόνι.

Ισως. Πιθανόν. Μακάρι.Κι αν όμως όχι;Δεν ανησυχεί ότι βρίσκεται ήδη

σε πλήρη απομόνωση; Δεν βλέπειτις αρνητικές διαρρεύσεις στα διεθνήΜΜΕ; Είναι όλα «ψέματα»;

Μήπως οι δυνάμεις εκείνες πουθέλουν την έξοδο της Ελλάδας απότο ευρώ στο τέλος κατορθώσουν καιπροκαλέσουν ένα απρόβλεπτο «ατύ-χημα» που θα συμβάλει στην επί-τευξη του σχεδίου τους;

Ο χρόνος τρέχει πολύ γρήγορα.Δεν μετράμε μέρες πια αλλά ώρες.

Αυτό ισχύει και στην περίπτωσηακόμα που δεχτούμε ότι για δια-πραγματευτικούς λόγους σκόπιμαδημιουργούν ένα μίνι πανικό με τιςδιαρροές για την άσκηση πίεσης σεβάρος της Ελλάδας, που σε ένα βαθ-μό θα είναι έτσι.

Ο χρόνος όμως τρέχει και για

την κυβέρνηση, η οποία είναι μενστην εξουσία αλλά φαίνεται να ενερ-γεί ακόμα ως αντιπολίτευση.

Μπορεί η δημοτικότητά της ναείναι πολύ ψηλά στην Ελλάδα, προςστιγμή -κάτι που μπορεί πολύ γρή-γορα να αλλάξει- αλλά χάνει -ανδεν έχασε- την απαραίτητη για τηναποτελεσματικότητά της διεθνή εμ-πιστοσύνη.

Καιρός λοιπόν για αποφάσεις.Οσο είναι ακόμα καιρός.

Μάιος

Καρποφόρος διάλογος για την ομογενειακή Παιδεία

E, λοιπόν, προχθές έγινε έναςχρήσιμος διάλογος, επιπέδου, γιατην ομογενειακή μας Παιδεία.

Ο διάλογος αυτός δεν είχε τησυνηθισμένη του μορφή, ότι κάθον-ται μερικοί άνθρωποι σε ένα τραπέζικαι συζητούν.

Εγινε με τη μορφή ομιλιών, αλλάομιλιών καλοδουλεμένων, προσεκτι-κών, και από τους πλέον αρμόδιουςφορείς.

Αφορμή ήταν η δίκαιη βράβευσητου Διευθυντή Παιδείας της Αρχιε-πισκοπής Δρ. Ιωάννη Ευθυμιόπουλουαπό την Ομοσπονδία Ελλήνων Εκ-παιδευτικών Αμερικής.

Την χαρακτηρίζω ως δίκαιη γιατίπραγματικά ο Δρ. Ευθυμιόπουλοςαποτελεί μια ισχυρή κινητήριο δύ-ναμης του ζωτικού τούτου θέματοςγια την Ομογένεια, ζει και αναπνέειτο θέμα της Παιδείας, πέρα και πάνωακόμα και από τα όρια της ευθύνηςτου, και της, με τη στενή έννοια,αρμοδιότητάς του.

Η ουσία του «διάλογου» λοιπόνσυγκεντρώθηκε εκεί που έγκειταικαι το μεγάλο -αλλά όχι εξ ολοκλή-ρου- μέρος του προβλήματος: στηχρηματοδότηση της Παιδείας. «ΗΠαιδεία», δήλωσε ο Δρ. Ευθυμιό-

πουλος, «χρειάζεται γενναία χρημα-τοδότηση για να πετύχει».

Ετσι είναι. Δεν είναι δυνατόν ναλες ενδιαφέρομαι για κάτι όταν δεντο στηρίζεις οικονομικά.

Τη σκυτάλη πήρε η άξια πρόεδροςτης Ομοσπονδίας Δασκάλων, η κ.Στέλλα Κοκόλη, που σε μια ομιλίαπου θα μείνει στη μνήμη για τοπάθος και την ουσία της έθεσε ορθάκοφτά το θέμα της ίδρυσης Ταμείουγια -τι άλλο;- τη χρηματοδότησητης Παιδείας.

Με μισθούς $250 και $400 τονμήνα δεν γίνεται Παιδεία, είπε. Καιποιος μπορεί να διαφωνήσει μ’ αυτό.

(Και τώρα με το πρόβλημα τηςμη πληρωμής των αποσπασμένωνδασκάλων για μήνες η κακή κατά-σταση στον χώρο γίνεται ακόμα χει-ρότερη. - δες πρώτο θέμα).

Ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος απότη θέση του παρακολουθούσε ταπάντα με μεγάλη προσοχή και πρέπεινα προσθέσω και με υπομονή.

Ετσι όταν ήρθε η σειρά του ναμιλήσει τα πήρε όλα, ένα - ένα.

Μάλιστα, αποκάλυψε ότι του είχαζητήσει να τον δω για να του μιλήσωγια το θέμα του Ταμείου πριν αρκετόκαιρό.

Είχε συμφωνήσει για την ανάγκητου Ταμείου αλλά θεώρησε ότι ηχρονική συγκυρία δεν ήταν κατάλ-ληλη.

Στην ομιλία του λοιπόν αναφέρ-θηκε εκτενώς στο θέμα αυτό και μεθετική διάθεση, ενώ το γενικότεροπνεύμα της ομιλίας του ήταν απότα πιο ένθερμα που έχω ακούσειγια την Παιδεία.

Πρόσθεσε, σωστά, ότι πέρα απότη χρηματοδότηση υπάρχουν καιάλλες παράμετροι που απαρτίζουντο θέμα αυτό, όπως ο ρόλος των γο-νιών που μερικές φορές δεν δίνουντη δέουσα προσοχή που θα περίμενεκανείς στο θέμα της γλώσσας.

Ο αναγνώστης λοιπόν αντιλαμ-βάνεται από τα παραπάνω ότι τοθέμα της Παιδείας πέρασε από τιςκατ’ ιδίαν συνομιλίες στον δημόσιο,καρποφόρο διάλογο και αυτό απο-τελεί ένα μεγάλο θετικό βήμα.

Τι χρειάζεται τώρα; Χρειάζεταινα περάσουμε στο επίπεδο της εκτέ-λεσης, στη σύνθεση των απόψεωνκαι στη λήψη αποφάσεων.

Θα πρέπει να γίνουν πολλά στοντομέα της οργάνωσης της προσπά-θειας.

Υπό αυτή την προϋπόθεση δενέχω καμιά αμφιβολία ότι η Ομογένειαθα στηρίξει και την ίδρυση Ταμείουκαι πολλά άλλα.

Ερωτηματικά για τιςελληνοτουρκικές συνομιλίες

Ενώ η προσοχή μας είναι δικαιο-λογημένα στραμμένη στην οικονο-μική κρίση της Ελλάδας είναι πιθανόννα βρεθούμε προ εκπλήξεων όσοναφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ο Ελληνας Υπουργός των Εξωτε-ρικών που βρίσκεται στην Τουρκία

Ο εκδότης-διευθυντής του «Ε.Κ.», Αντώνης Η. Διαματάρης.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ8 ΣΧΟΛΙΑ

όπου σήμερα Τετάρτη θα συμμετά-σχει στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ πουπραγματοποιείται εκεί, συναντάταιμε ολόκληρη την ηγεσία της χώραςαυτής: τον ομόλογό του, τον Πρω-θυπουργό, και μετά από αυτούς καιπροφανώς λόγω του αποτελέσματοςτων επαφών που είχε μετέβη χθεςαπό την Πόλη στην Αγκυρα για νασυναντηθεί με τον Πρόεδρο τηςΤουρκίας.

Βέβαια και οι Τούρκοι ΥπουργοίΕξωτερικών βλέπουν τον ΕλληναΠρόεδρο όταν επισκέπτονται τηνΑθήνα μόνο που αυτός δεν έχει τιςαρμοδιότητες του Ερντογάν.

Επιπλέον, οι εκατέρωθεν ενθαρ-ρυντικές δηλώσεις δημιουργούν εν-διαφέρον και ερωτηματικά καθότιαποτελούν ένα είδος αινίγματος, δενδημοσιοποιείται τι κρύβεται πίσωαπό αυτές.

Για παράδειγμα, ο ΤούρκοςΥπουργός Εξωτερικών δήλωσε κατάτη διάρκεια συνέντευξης Τύπου μετον Ελληνα ομόλογό του, ότι «συμ-φωνήσαμε σε μια σειρά από μέτρα -για το Αιγαίο- τα οποία πιστεύουμεότι θα αυξήσουν τη ναυτιλιακή ατμό-σφαιρα».

Κι ενώ αυτό ακούγεται ευχάριστο,αν δεν γίνει γνωστό τι ακριβώς πε-ριέχει, λογικό είναι να προκαλείερωτηματικά.

Επίσης, ενδιαφέρον έχει ότι ηΕλλάδα και η Τουρκία «καλωσόρι-σαν» την επανέναρξη των συνομιλιώνστην Κύπρο, τονίζοντας ότι αποτελείμια ευκαιρία για λύση «που δεν πρέ-πει να χαθεί».

Και ο Τούρκος Υπουργός πρό-σθεσε:

«Εχουμε καλό λόγο να είμαστεαισιόδοξοι. Αυτή η ευκαιρία πουέχουμε πρέπει αξιοποιηθεί».

Παράλληλα, ενθαρρυντικές δη-λώσεις γίνονται και στην Κύπρο.

Είναι λοιπόν φανερό ότι υπάρχειένα σοβαρό παρασκήνιο στα ελλη-νοκυπριακά.

Κάτι το οποίο δεν είναι κατάανάγκη βέβαια αρνητικό.

Ομως, υπάρχουν δυο ανησυχίες:Πρώτη, ότι οι συνομιλίες σε τόσο

σπουδαία θέματα με την Τουρκίαστη θέση που είναι τώρα η Ελλάδαεγκυμονούν κινδύνους.

Και δεύτερον, ότι μπορεί να λη-φθούν αποφάσεις ερήμην του λαού,καθότι η προσοχή του -και η προσοχήτου υπόλοιπου πολιτικού κόσμου-είναι στραμμένη στην οικονομικήκρίση.

Το θαύμα και η απορίαγια τον «Εθνικό Κήρυκα»

Μετά από μια μακρά περίοδοπροετοιμασίας, απόψε -Παρασκευήβράδυ- θα γιορτάσουμε την 100ήεπέτειο από την ίδρυση του «ΕθνικούΚήρυκα».

Μακάρι να ήταν δυνατό να ήσα-σταν όλοι εκεί.

Aυτό δεν το λέγω ως μορφή λό-γου. Το λέγω από την καρδιά μου.

Και πραγματικά λυπάμαι αν δυ-σαρεστήσουμε μερικούς από εσάςπου δεν κατέστη δυνατόν να σαςσυμπεριλάβουμε στην εκδήλωση.

Αφού λοιπόν είναι αδύνατον ναείμαστε όλοι απόψε μαζί «διαρρέω»ένα μικρό αλλά ουσιώδες μέρος τηςομιλίας μου:

«Δεν προκαλεί μόνο θαυμασμόαλλά και απορία το πώς κατόρθωσεμια ελληνόγλωσση εφημερίδα ναεπιβιώσει για έναν αιώνα, εδώ στηνΑμερική.

Για να απαντήσω όμως στο ερώ-τημα αυτό, πρέπει πρώτα να απαν-τήσω σε δυο άλλα ερωτήματα:

Πρώτον: τι είναι η εφημερίδα.Και δεύτερον: τι σημαίνει να εκδίδειςκαι να διευθύνεις μια εφημερίδα.

Απαντώ στο πρώτο ερώτημα, ότιτο άψυχο χαρτί μετατρέπεται σεεφημερίδα μόνο τότε όταν κερδίσειμε την αξιοπιστία της, την εμπιστο-σύνη των αναγνωστών της.

Στο δεύτερο ερώτημα απαντώ ότιο σωστός εκδότης ενεργεί ως ο εκ-πρόσωπος του αναγνωστικού κοι-νού.

Οι συνεργάτες μου λοιπόν καιεγώ, πάνω από όλα έχουμε την ευ-θύνη να κερδίζουμε κάθε μέρα τηνεμπιστοσύνη σας.

Μόνο με τον τρόπο αυτό εξα-σφαλίζεται η συνέχιση της εφημερί-δας ως ανάγκη να υπάρχει ένα έγ-κυρο Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης

που να υπηρετεί την Κοινότητα.Ενα από τα ερωτήματα της εποχής

μας είναι ποιο είναι το μέλλον τωνέντυπων εφημερίδων.

Απαντώ ότι πάντα θα υπάρχουνεφημερίδες με κάποια μορφή.

Οι επαναστατικές αλλαγές στηντεχνολογία επηρεάζουν μόνο τη με-τάδοση των ειδήσεων αλλά όχι τηνουσία και την ανάγκη για αξιόπιστηενημέρωση.

Η ψηφιακή τεχνολογία δημιουργείσοβαρά προβλήματα στις εφημερίδεςτώρα, αλλά παράλληλα προσφέρεικαι ευκαιρίες ιστορικής εμβέλειας.

Καθιστά για παράδειγμα δυνατήτην εξάπλωση του ‘Εθνικού Κήρυκα’σε όλο τον Ελληνισμό, κάτι που ήταναδύνατο ακόμα και να το φανταστείκανείς πριν λίγες δεκαετίες.

Σημειώνω ότι οι αναγνώστες μαςεκτός Αμερικής ανέρχονται ήδη σεχιλιάδες.

Αρκεί η εφημερίδα να παραμείνει‘η φωνή της Ομογένειας’ όπως τηναποκαλεί και ο Οικουμενικός Πα-τριάρχης Βαρθολομαίος στο μήνυμάτου».

Η εκδήλωση για τα 100 χρόνια και τα μηνύματα

Ηταν μια βραδιά που θα μείνειστην Ιστορία της Ομογένειας γιατον συμβολισμό της, για τον χώρο

στον οποίο πραγματοποιήθηκε η εκ-δήλωση, καθώς και για τη διοργά-νωσή του. Μόνο στην παρέμβασηενός αόρατου χεριού μπορεί να απο-δοθεί το γεγονός ότι συνέπεσαντόσα στοιχεία και συνεργάστηκαντόσοι παράγοντες για να γίνει η εκ-δήλωση αυτό που τελικά έγινε.

Και έτσι λοιπόν σε μια κατάμεστηαίθουσα της Κεντρικής Βιβλιοθήκηςτης Νέας Υόρκης υπό τους ήχουςτης φωνής του καταπληκτικού Γρη-γόρη Μανινάκη και της ορχήστραςMikrokosmos, ζήσαμε μια αξέχαστηβραδιά.

Ο πρέσβης Λουκάς Τσίλας, πουείχε την ευθύνη της παρουσίασηςκαι το γενικό πρόσταγμα της εκδή-λωσης, με σοφία και ευγλωττία κρά-τησε το επίπεδο σε πρωτοφανέςυψηλό σημείο, τήρησε το χρονοδιά-γραμμα και φυσικά τερμάτισε τοπρόγραμμα στην προγραμματισμένηώρα.

Τα μηνύματα που διαβάστηκαναποτελούν ντοκουμέντα που θα συ-νοδεύουν την Ομογένεια και τον«Εθνικό Κήρυκα» για πάντα.

Το μήνυμα του Οικουμενικού Πα-τριάρχη Βαρθολομαίου που διάβασεο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριοςείναι ένα βαθυστόχαστο, ασυνήθιστογια τη θερμότητα και τους χαρα-κτηρισμούς του κείμενο.

Ενα δείγμα: «O ‘Εθνικός Κήρυξ’κατόρθωσε να γίνει η φωνή της

Ομογένειας, η μόνιμος υπενθύμισιςτης γλώσσας, η έγκαιρος πληροφό-ρησις, η φωνή της Ορθοδοξίας καιμάλιστα του Οικουμενικού Πατριαρ-χείου, η προβολή και η στήριξις τωνομογενειακών και των ελληνικώνεν γένει θεμάτων».

Αλλά και το μήνυμα του πρό-εδρου Ομπάμα είναι μείζονος ση-μασίας:

Για 100 χρόνια, «ο ‘Eθνικός Κή-ρυξ’ προσφέρει βήμα στους Ελλη-νο-Αμερικανούς ενώ καταγράφει τημοναδική προσφορά που έχουν κάνειστη χώρα μας και στον Κόσμο. Μετο να γράφει τις ειδήσεις που απαι-τούνται να γράφουν, εφημερίδεςσαν τη δικιά σας διατηρούν τηνελευθερία του Τύπου που αποτελείβασική προϋπόθεση για το σύστημαδιακυβέρνησής μας...».

Ενα άλλο επίκαιρο και πανίσχυρομήνυμα, το πρώτο που ακούστηκεγια το θέμα αυτό μετά από πολλάχρόνια, ήταν του κ. Ανδρέα Δρακό-πουλου, του τιμώμενου με τον τίτλοτου «Ευεργέτη του Εθνους» από τον«Εθνικό Κήρυκα» που μίλησε γιαλογαριασμό όλων των τιμώμενων.

Η ομιλία του ήταν μια στοιχει-οθετημένη, εμπνευσμένη ομιλία γιατην ανάγκη της διατήρησης τηςγλώσσας. Ενα μήνυμα - λάβαρο γιαένα νέο ξεκίνημα στο καθοριστικόθέμα της διατήρησης της γλώσσαςμας. Τη βραδιά, όμως, την έκλεψαντα παιδιά του κυρίου Ανδρέα Δρα-κόπουλου, που διάβασαν -σε άπται-στα Ελληνικά- μέρος της ομιλίαςτου, και τα δικά μου παιδιά, ταοποία με παρουσίασαν στο ακροα-τήριο.

Δεν έμεινε μάτι που να μη δά-κρυσε. Με πρώτο το δικό μου.

Ιούνιος

H φθίνουσα πορεία της Ορθοδοξίας στις ΗΠΑ

Η Ομογένειά μας σπάνια διεξάγειμελέτες για θέματα που την απα-σχολούν.

Αυτό ίσως λόγω του οικονομικούκόστους που απαιτείται και ίσωςγιατί αυτό μπορεί να επιφέρει καιτην επίρριψη ευθυνών.

Ευτυχώς που ο γνωστός Οργανι-σμός Pew Research Center διεξήγαγεμια μελέτη για το μέλλον της θρη-σκείας στις ΗΠΑ και μάθαμε σε ποιακατάσταση βρισκόμαστε.

Τα αποτελέσματα δυστυχώς είναιαπογοητευτικά. Δείχνουν μια θρη-σκεία σε προχωρημένο βαθμό κρί-σης.

Μεταξύ των άλλων η έρευνα απο-καλύπτει ότι το ποσοστό των Ορθο-δόξων βρίσκεται σε μεγάλη πτώση.

Για την ακρίβεια, «οι Ορθόδοξοιχριστιανοί έχουν ένα από το χαμη-λότερα ποσοστά διατήρησης της θρη-σκείας τους σε όλες τις χριστιανικέςκαι μη χριστιανικές θρησκείες. Μόνοτο 53% των ενηλίκων που μεγάλω-

Στιγμιότυπα από την εκδήλωση για τα 100 χρόνια του «Εθνικού Κήρυκα», που πραγματοποιήθηκε στην Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης.

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015 ΣΧΟΛΙΑ 9

σαν σαν Ορθόδοξοι χριστιανοί συ-νεχίζουν να ταυτίζονται με τη θρη-σκεία τους».

Σε σύγκριση με το 80% των Ιν-δών, το 75% των Εβραίων, το 64%των μορμόνων και το 59% των κα-θολικών διατηρούν τη θρησκεία τους.

Σημειώνω ότι η μελέτη δεν δια-χωρίζει μεταξύ Ελλήνων, Ρώσωνκ.τ.λ. Ομως, δεδομένου του γεγο-νότος ότι εμείς αποτελούμε το με-γαλύτερο κομμάτι των Ορθοδόξωνστις ΗΠΑ είναι προφανές ότι μαςαφορά άμεσα.

Ως απόδειξη της φθίνουσας πο-ρείας της Ορθοδοξίας τα πληρωμέναμέλη στις Κοινότητές μας, σύμφωναμε πληροφορίες, έχουν μειωθεί κατά38% τα τελευταία πέντε χρόνια.

Αυτά τα συμπεράσματα βρίσκον-ται σε πλήρη αντίθεση με τη ρόδινηεικόνα που ζωγραφίζει η ηγεσία τηςΕκκλησίας μας.

Αποτελεί δε μια αρνητική υπη-ρεσία στη θρησκεία και στην Εκ-κλησία μας καθότι συμβάλλει στονεφησυχασμό με αποτέλεσμα να χά-νεται πολύτιμος χρόνος για την ανα-τροπή αυτής της κατάστασης.

Ομως, πρέπει να αφυπνιστούμετο γρηγορότερο και να αντιμετωπί-σουμε την πραγματικότητα.

Οι ηγέτες της Εκκλησίας μας οφεί-λουν να καταλάβουν ότι η έλλειψηισχυρής ηγεσίας, τα σκάνδαλα πουέχουν έρθει στην επιφάνεια τις τε-λευταίες δεκαετίες, η έλλειψη προ-σοχής και αφιέρωσης στα ουσιώδηθέματα της θρησκείας μας όπως ηπνευματικότητά της, η ανατροπήτης ισορροπίας μεταξύ των κληρικώνκαι του λαϊκού στοιχείου, η έλλειψηδιαφάνειας, το κενό στη διαμόρφωσηκαι παρουσίαση ενός οράματος γιατο μέλλον τρώνε τα σωθικά της Εκ-κλησίας μας.

Καιρός για δράση. Αυτό το statusquo δεν μας αξίζει. Και δεν μπορείνα διατηρηθεί για πολύ.

Οι Τσίπρας - Μέρκελ, υπόλογοι στην Ιστορία

Στο τέλος της ημέρας, η κρίσητης Ιστορίας θα βαραίνει τους ώμουςδυο ανθρώπων: Του κ. Τσίπρα καιτης κ. Μέρκελ.

Διαθέτουν τη σοφία, τους πλατείςορίζοντες, την αίσθηση της Ιστορίαςή απλά διαχειρίζονται μια κατάστασημε στόχο να μη ζημιώσουν τις προ-σωπικές και κομματικές φιλοδοξίεςτους;

Τι θα γράψει η Ιστορία για αυτούς;Τι θα διαβάζουν τα παιδιά στα σχο-λεία; Τι θα γράφουν οι ιστορικοί με-ρικές δεκαετίες από τώρα;

Η ερχόμενη Πέμπτη λέγεται πωςείναι η ώρα της αλήθειας. ‘Η θαυπάρξει συμφωνία, ή δηλαδή θαδεχθεί το τελεσίγραφο ο κ. Τσίπραςκαι θα πάρει τα 7,2 δισεκατομμύριαευρώ να πληρώσει τις δόσεις ή ...

Και οι δυο πλευρές υπολογίζουνότι η άλλη θα λυγίσει πρώτη.

Λογικά αυτή που έχει να χάσειτα περισσότερα θα λυγίσει πρώτη.Λογικά.

Η κα Μέρκελ στην αρχή ήτανυπέρ της εξόδου της Ελλάδας απότο ευρώ.

Τώρα όχι.Εχει καταναλώσει, λέει, αρκετό

«πολιτικό κεφάλαιο» στην υπόθεσητης Ελλάδας για να την εγκαταλείψειτώρα.

Δεν είναι όμως διατεθειμένη ναπληρώσει και όποιο τίμημα για αυτό.

Κι επίσης, έχει πλέον να λάβεισοβαρά υπ’ όψιν της την αρνητικήστάση του ισχυρού Υπουργού τωνΟικονομικών της.

Ο κ. Σόιμπλε λέγεται να πιστεύειότι η Ευρωζώνη θα είναι καλύτεραχωρίς την Ελλάδα.

Η Ευρωζώνη, λέει, δεν έχει τηνυποχρέωση να χρηματοδοτεί μιαχώρα που ζει σε βάρος των άλλων,με αποτέλεσμα να θέτει το κοινόνόμισμα σε κίνδυνο.

Από την άλλη πλευρά, ο κ. Τσί-πρας συνεχίζει να αποτελεί αίνιγ-μα.

Είναι άκαμπτος γιατί πραγματικάπιστεύει ότι στο τέλος θα υποχωρήσειη κα Μέρκελ και ότι έτσι θα εξα-σφαλίσει μια συμφωνία που θα πε-ρισώζει τις «κόκκινες γραμμές» του;

Μια συμφωνία δηλαδή που ναμη μειώνει τις συντάξεις, να μηναυξάνει τους φόρους, να μην αγγίζειτα εργασιακά;

Κι αν όντως τα «πετύχει» αυτάθα αποτελούν τη «λύση» του προ-βλήματος της Ελλάδας;

Πολλοί πλέον αναρωτιούνται ποι-ος είναι ο τελικός του στόχος. Καιαπορούν αν αποτελεί μέρος της λύ-σης ή του προβλήματος.

Θέλει να δείξει στους ψηφοφό-

ρους ότι «σήκωσε ανάστημα» στουςξένους σε αντίθεση με τους προ-ηγούμενους, να προσφύγει σε εκλο-γές με τη «λίστα», βγάζοντας από τημέση την άκρως προβληματική Αρι-στερή Πλατφόρμα του Λαφαζάνη -ή θέλει να βγάλει τη χώρα από τοευρώ με το σκεπτικό ότι χειρότερααπό τώρα δεν μπορεί να είναι καιότι μόνο έτσι σε λίγα χρόνια θα ξε-περάσει η χώρα την κρίση.

Η ευθύνη του είναι τεράστια. Καιείναι να απορεί κανείς αν με το πο-σοστό των ψήφων που πήρε, αν μετη μέχρι τώρα πορεία του μπορεί ήπρέπει μόνος του να πάρει μια τόσησημαντική απόφαση για τη χώρακαι το Εθνος.

Μείζον πρόβλημα για τη χώρα ο Βαρουφάκης

Είναι ευρέως παραδεκτό πλέονότι ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιά-νης Βαρουφάκης έχει εξελιχθεί σεμείζον πρόβλημα για τη χώρα.

Για μήνες τώρα διασύρει τη χώρα.Μας εκθέτει ως Ελληνες. Μας ντρο-πιάζει.

Τι να πρωτοαναφέρει κανείς;Μόλις προχθές η φωτογραφία

του Υπουργού Οικονομίας που κά-θεται στο πάτωμα της Βουλής έκανετο γύρο του Κόσμου. Διεθνούς φήμηςεφημερίδες τη δημοσίευσαν στηνπρώτη τους σελίδα.

Τόσο περίεργη, τόσο πρωτοφανήςπράξη τους φάνηκε.

Ηταν όντως θέμα. Είδηση. Πώςνα μην είναι;

Χθες, προσήλθε στη συνεδρίασητων μελών του Eurogroup -οι Υπουρ-γοί Οικονομικών των χωρών της Ευ-ρωζώνης μαζί με τη γενική διευθύν-

τρια του ΔΝΤ- με το συνήθη αλαζο-νικό του ΥΦΟΣ, του ηθικά ανώτε-ρου.

Οι φωτογραφικοί φακοί βέβαιαήταν στραμμένοι πάνω του.

Και πώς να μην είναι αφού είναιτόσο διαφορετικός.

Σε μερικές όμως στάσεις ήταναξιολύπητος: Ηταν μόνος, απομο-νωμένος, άλλοτε με θλιμμένο ύφος.

Σε άλλες φαινόταν σαν να τονεπιτιμούσαν. Οπως π.χ. στην κου-βέντα του με την διευθύντρια τουΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ.

Και απορώ: Μα καλά δεν θαέπρεπε να είναι κατανοητό ότι έχειγίνει το κόκκινο πανί, ότι η παρου-σίασή του και μόνο σε μια σύνοδοζημιώνει τα συμφέροντα της χώρας;

Για τον λόγο αυτό, φάνηκε ότι οΠρωθυπουργός τού στέρησε τονρόλο του διαπραγματευτή της χώραςστην οικονομική κρίση.

Κι όμως, τον κράτησε ως Υπουργότων Οικονομικών...

Ακαταλαβίστικα πράγματα.Και με ποιον δεν μάλωσε ο κ.

Βαρουφάκης; Δεν έμεινε κανέναςμε τον οποίο να έχει καλές σχέσεις.

Κι αυτό βέβαια έχει συνέπειεςγια τη χώρα. Είναι δύσκολο να συ-νεργαστεί κάποιος μαζί σου αν δενσε εμπιστεύεται.

Η αποκάλυψη δε της «New YorkTimes» ότι μαγνητοφωνούσε τις συ-νομιλίες των συναδέλφων του τονεξουδετέρωσε τελείως.

Αποτελεί απαράβατο νόμο ότι οδιαπραγματευτής δεν αντικαθιστάτην υπόθεση που εκπροσωπεί.

Στη δική μας περίπτωση όμως τοθέμα από την ελληνική κρίση έγινεο... Βαρουφάκης.

Κι αυτό μεν μπορεί να τον κολα-κεύει και να εξυπηρετεί τα μελλον-τικά του σχέδια, όπως λέγεται ότιέχει, δεν εξυπηρετεί όμως την εθνικήυπόθεση.

Και επιτέλους δεν μπορεί να συ-νεχίζουμε να επιτρέπουμε σε εκ-προσώπους της χώρας να βάζουν τοπροσωπικό συμφέρον υπεράνω τουεθνικού.

Ο κ. Βαρουφάκης θα μπορούσενα παίξει κάποιον άλλο ρόλο. Π.χ.του συμβούλου.

Πολλές από τις ιδέες του, αν καιακαδημαϊκές, δεν στερούνται λογι-κής, ορθότητας και ευφυίας.

Ομως, όχι μόνο δεν κάνει στηθέση του διαπραγματευτή αλλά είναικαι επιζήμιος.

Για αυτό και θα πρέπει να αντι-κατασταθεί το συντομότερο δυνα-τό.

Κόστος και οφέλη από τουςχειρισμούς του Τσίπρα

Τελικά όλο αυτό το θέατρο τωντελευταίων έξι (6) μηνών δεν έχειτόσο σχέση με την Οικονομία όσομε την πολιτική.

Με το ποιος δηλαδή θα επωμισθείτο κόστος για τη συνέχιση της πολι-τικής της λιτότητας.

Ο κ. Τσίπρας για να το αποφύγειαυτό επιχειρεί να δημιουργήσει τηνψευδαίσθηση ότι υπερέχει σε πα-τριωτισμό από τους προκατόχουςτους.

Εξ ου και η διαπραγματευτικήτου πολιτική, εξ ου και τα δήθενανοίγματα στη Ρωσία.

Ομως, εκτός από το Game Τheory-Θεωρία Παιγνίων- υπάρχει και ηανάλυση μιας απόφασης με βάσητο κόστος και το όφελος -Cost- Βe-nefit analysis.

Με βάση αυτή, ο μέχρι τώρααπολογισμός είναι τραγικός.

Το τραπεζικό σύστημα της χώρας,για παράδειγμα, τις δυο τελευταίεςμέρες είχε εκροές σχεδόν δύο -2 -δισεκατομμύρια ευρώ, με αποτέλε-σμα να αναγκαστεί η Τράπεζα τηςΕλλάδας να ζητήσει έκτακτη βοήθειααπό την Κεντρική Τράπεζα της Ευ-ρώπης.

Η εξέλιξη αυτή από μόνη τηςείναι αρκετή να προκαλέσει αλλαγήκυβέρνησης.

Και αποτελεί μια τρανταχτή από-δειξη του κόστους που επέφερε «ηαλαζονεία και ο ερασιτεχνισμός»τους, σύμφωνα με τον Philip Steph-ens, αρθρογράφο της «Financial Ti-mes».

Κι ενώ συμβαίνουν αυτά, ο κ.Τσίπρας βρίσκεται στη Μόσχα.

Μα βεβαίως μπορεί η Ελλάδα ναέχει σχέσεις με όποια χώρα επιθυμεί.Αν πρόκειται για συνήθεις διακρα-τικές σχέσεις.

Ομως, ο κ. Τσίπρας, θεωρεί ότιστην κορύφωση της κρίσης μπορείνα εξαναγκάσει την Ευρώπη με μιασαφή ερασιτεχνική «υπενθύμιση»των δήθεν επιλογών του και παράλ-ληλα να εντυπωσιάσει τον ελληνικόλαό...

Και βέβαια και τη δουλειά τουδεν θα κάνει -αλά Χριστόφια, το θυ-μάστε;- και θα αντιμετωπίζεται μεκαχυποψία στα συνέδρια της Ευρώ-πης.

Ο κ. Τσίπρας ισχυρίζεται ότι μετη θέση που κρατά έχει ως στόχονα τιμήσει την προεκλογική υπό-σχεση στον λαό ότι θα καταργήσειτα μνημόνια.

Ωστόσο, ο κ. Τσίπρας μοιάζει ναέχει μερική ανάμνηση του τι υπο-σχέθηκε.

Γιατί εκτός από την κατάργησητου μνημονίου επίσης υποσχέθηκεότι θα πατάξει τη διαφθορά και ότιθα δαμάσει τους ολιγάρχες.

Αυτά όμως τα ξέχασε. Γιατί; Δεναποτελούν υποσχέσεις; δεν είναισημαντικά; Δεν αποτελούν εμπόδιοστην ανάπτυξη της χώρας;

Ασφαλώς και είναι. Αλλά αυτάείναι δύσκολα. Τα εύκολα είναι νακατηγορεί τους ξένους, και κυρίωςτους Γερμανούς και το «εγκληματικήςευθύνης» ΔΝΤ.

Αυτά όμως όχι μόνο δεν αποδί-δουν οφέλη, έχουν και μεγάλο κό-στος.

Και μάλιστα μεγαλύτερο από ταοφέλη. Είπαμε cost - benefit analy-sis.

Αλέξης Τσίπρας και Γιάνης Βαρουφάκης στη Βουλή.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ10 ΣΧΟΛΙΑ

Η φωνή της Iστορίας

Λογικά, υπάρχει μόνο μια λύση.Αθήνα και Βρυξέλλες βάζουν νερό

στο κρασί τους και φτάνουν σε μιαενδιάμεση -έστω- λύση τη Δευτέρατο βράδυ.

Λογικά δεν μπορεί να υπάρχειάλλη λύση για την Ελλάδα και τηνΕυρώπη.

Λογικά δεν μπορεί η Ελλάδα ναχάσει αυτή την ιστορική ευκαιρία,να μείνει -και να γίνει, με τον και-ρό- μια πραγματικά ευρωπαϊκή χώρα.

Το αντίθετο θα ήταν τρέλα.Αν μπορεί να κοιτάξει μακριά.Αν αποφασίσει να επενδύσει στο

μέλλον της.Αν οι ηγέτες της μπορούν να αρ-

θούν στο ύψος της ιστορικής ευθύ-νης.

Αν μπορούν να παραμερίσουν ταπροσωπικά συμφέροντα και τις ιδε-ολογικές τους αγκυλώσεις, για τομέλλον του τόπου.

Κι αν οι Ευρωπαίοι μπορούν ναξεπεράσουν τα μικρά, αν μπορούννα δουν το ευρωπαϊκό όραμα απότην αρχή, με ενθουσιασμό, με γεν-ναιότητα, με τόλμη, με πλατείς ορί-ζοντες.

Υπάρχουν αρκετά στοιχεία νατους θάψουν πολιτικά όλους.

Ούτε τα παιδιά δεν συμπεριφέ-ρονται έτσι όπως συμπεριφέρονταιτους τελευταίους μήνες, κυρίως ηελληνική πλευρά.

Εχει δίκιο η Λαγκάρντ, χρειάζον-ται ενήλικες.

Ας ελπίζουμε λοιπόν ότι ενήλικεςθα διαπραγματευτούν τη Δευτέρατο βράδυ. Οτι η ελληνική πλευράθα προσφερθεί να προβεί σε ουσια-στικές μεταρρυθμίσεις.

Και ότι η άλλη πλευρά, εκτόςαπό την άμεση χρηματοδότηση τωντραπεζών, θα ελαφρύνει σημαντικάκαι το χρέος.

Οτι, ακόμα, θα φανεί στη νίκημεγαλόψυχη, γενναιόδωρη, αντάξιατου μεγάλου και ευγενούς οράματοςτης ενωμένης, οικονομικά -και κά-ποτε πολιτικά- Ευρώπης.

Λέω στη νίκη γιατί περί αυτούπρόκειται: Γιατί, λογικά, στο σημείοπου οδηγήθηκε, η Αθήνα δεν έχειπεριθώρια μη συμφωνίας.

Η χρεοκοπία θα αποτελέσει μόνοτο πρώτο βήμα.

Το επόμενο και πολύ χειρότεροθα είναι να γίνει αυτό που λέγεταιfailed state, ένα αποτυχημένο κράτος,όπως και ο πρώην υπουργός Οικο-νομικών των ΗΠΑ Λόρενς Σάμερς,και τόσοι άλλοι αποκαλούν - έναδιαλυμένο, ακυβέρνητο κράτος, στοέλεος της μοίρας του.

Λογικά λοιπόν δεν υπάρχει πι-θανότητα μη συμφωνίας.

Η ομάδα διαπραγμάτευσης, όμως,στην Αθήνα, προκαλεί ανησυχίες.

Ο ερασιτεχνισμός τους δεν έχειόρια. Οι ικανότητές τους είναι υπόαμφισβήτηση.

Το ίδιο και ο τελικός στόχος τους.Τουλάχιστον μερίδας τους.

Το μεγάλο λοιπόν ερώτημα σή-

μερα είναι αν οι άνθρωποι αυτοίέχουν τη δυνατότητα να ακούσουντη φωνή του Εθνους, τη φωνή τηςΙστορίας.

Αν μπορούν να απεγκλωβιστούναπό τα ιδεολογικά τους συμπλέγματακαι να πράξουν αυτό που συμφέρειτην πατρίδα παρά το κόμμα.

Αυτό είναι πλέον το μεγάλο ερώ-τημα.

Λογικά, επαναλαμβάνω, δενυπάρχει άλλη διέξοδος.

Πόσες φορές όμως η λογική δενθυσιάστηκε στο βωμό άλλων σκοπι-μοτήτων;

Και τι είναι ο πόλεμος παρά τηνάθελη ή σκόπιμη εγκατάλειψη τηςλογικής, την υποτίμηση του κινδύνουκαι την υιοθέτηση του παραλογισμούως τρόπο λύσης διαφορών;

Δεν υπάρχουν όμως πλέον άλλαπεριθώρια. Και για τις δυο πλευρές.

Τα κοινά συμφέροντά τους είναιπολύ περισσότερα από αυτά πουτους χωρίζουν.

Ναι, η Ευρώπη μπορεί να επι-βιώσει και χωρίς την Ελλάδα. Δενθα είναι όμως ποτέ ξανά η ίδια.

Θα επικρέμαται διαρκώς απόπάνω της η αμφιβολία της συνέχισήςτης.

Οσο για την Ελλάδα, μια μη συμ-φωνία, θα είναι εφιάλτης.

Αρκεί λοιπόν να μην επιτραπείσε σκοτεινές δυνάμεις, σε ανθρώπουςτου χτες, που ζουν με τις ψευδαι-σθήσεις μιας άλλης μορφής διακυ-βέρνησης, να επιβληθούν.

Αρκεί, με άλλα λόγια, να πρυτα-νεύσει η λογική.

Απ’ όλες τις μεριές.Ο Θεός να βάλει το χέρι του.

Προέχει η σωτηρία της χώρας

Πόνο και αγωνία προκαλεί η ενεξελίξει κατάσταση στη μητέρα πα-τρίδα.

Πόνο για την τραγική κατάστασηστην οποία μαθητευόμενοι μάγοικαι επικίνδυνοι δημαγωγοί την έχουνφέρει.

Και αγωνία για το μέλλον, για τοσήμερα, το αύριο, τις επόμενες μέρες,μήνες και χρόνια.

Αυτό που προέχει είναι να σωθείη χώρα. Να σωθεί από το επαπει-λούμενο πολιτικό και κοινωνικόχάος.

Είχα από παλιά θέσει το ερώτημα:ποιος είναι ο τελικός στόχος της κυ-βέρνησης. Κι αυτό γιατί ήταν δύ-σκολο να εξηγηθεί η λογική τηςπροκλητικής διαπραγματευτικήςστρατηγικής της.

Ομως, με την πάροδο του χρόνου,γινόταν όλο και πιο σαφής.

Και μπορεί να συνοψιστεί τώραστο εξής:

Στόχος τους πάνω από όλα είναινα προστατευθεί το πολιτικό κεφά-λαιο των «καλών» αριστερών.

Αν, λοιπόν, η τρόικα ενδώσειστις απαιτήσεις τους καλώς.

Αν όχι, υπάρχει ζωή και εκτόςευρώ.

Και βέβαια η τρόικα λυγίζει, εδώκαι εκεί, αλλά δεν εγκαταλείπει τιςπάγιες θέσεις της, τους κανόνες καιτο καταστατικό της για καμιά χώρακαι για χάρη κανενός.

Κι έτσι αντί ο κ. Τσίπρας να ανα-λάβει το βάρος των αποφάσεων -αυτός δεν είναι ο ρόλος του Πρω-θυπουργού;- το μεταφέρει στον λαό.

Κι είναι άδικο, ανήθικο και ανεύ-θυνο να ζητείται από τον λαό νααποφανθεί για δύσκολα τεχνικά θέ-ματα που ούτε καν γνωρίζει ακόμα.

Αυτό δεν είναι Δημοκρατία, όπωςμε τόση κατάχρηση χρησιμοποιεί-ται.

Αυτό είναι εκμετάλλευση -καιεπομένως φθορά- της Δημοκρατίας.Θα ήταν πολύ πιο έντιμο και υπεύ-θυνο αν η κυβέρνηση διεξήγε δη-μοψήφισμα θέτοντας ευθέως το ερώ-τημα «δραχμή ή ευρώ;».

Τουλάχιστον αυτό θα συνέβαλεστο να αποσαφηνιστεί η κατάστασημια για πάντα.

Και θα μπορούσε -σε αντίθεσημε αυτό που κάνει τώρα- να το δι-καιολογήσει άνετα.

Γιατί πράγματι το σχέδιο της τρόι-κας θα έχει σοβαρότατες, βραχυ-πρόθεσμα, αρνητικές επιπτώσεις στηχώρα.

Είναι ένα πρόγραμμα σχεδιασμένογια την παραμονή της χώρας στοευρώ. Γι’ αυτό και στόχος του είναι

να καταστήσει ανταγωνιστική τηχώρα λαμβάνοντας επώδυνα μέτρα.

Ενώ η έξοδος από το ευρώ, θαμπορούσε, άνετα και με δόση αλή-θειας, να υποστηριχθεί, ότι θα είχεμεν δριμύτατες συνέπειες για έναχρονικό διάστημα, αλλά δεν υπάρχεικάπου στο τέλος η ελπίδα για φως.

Εδώ όμως που φτάσαμε προέχειη σωτηρία της χώρας.

Και για να σωθεί η χώρα απαι-τείται να της παρασχεθεί μαζικήβοήθεια. Ασχετα αν θα παραμείνειή όχι στο ευρώ.

Θα χρειαστεί, Ευρώπη και Αμε-ρική -δεν είναι καιρός να βγει στοπροσκήνιο;- να πείσουν τον ελληνικόλαό και το έθνος ολόκληρο ότι ανα-γνωρίζουν τη δραματική θέση στηνοποία περιήλθε η χώρα, εκτιμούντην Ιστορία και την προσφορά του,γνωρίζουν τη σπουδαιότητα της γεω-πολιτικής θέσης της χώρας και επι-θυμούν διακαώς την παραμονή τηςΕλλάδας στις οικονομικές και στρα-τιωτικές συμμαχίες που ανήκει.

Επαναλαμβάνω, η Ελλάδα ολι-σθαίνει με αυξανόμενους ρυθμούςπρος ασύλληπτες μέχρι πρόσφατακαταστάσεις.

Κινδυνεύει να γίνει αυτό που οπρώην υπουργός Οικονομικών τωνΗΠΑ Lawrence Summers χαρακτή-ρισε failed state -αποτυχημένη χώρα-μια χώρα που δεν ελέγχει τα του οί-κου της, με αμείλικτες επιπτώσειςγια την ίδια και την ασφάλεια τηςΔύσης.

Για όνομα του Θεού, ας γίνεικάτι, στο λίγο χρονικό διάστημαπου απομένει.

Ιούλιος

Επιπτώσεις της παρακμής στον Απόδημο Ελληνισμό

Δημοσιογράφος της αγγλικής«Guardian» μου έθεσε προχθές τοερώτημα:

Ποιες είναι οι επιπτώσεις απότην κρίση στην Ελλάδα στην Κοινό-τητά σας;

Καλό ερώτημα. Που λίγοι το σκέ-

πτονται.Επιπτώσεις υπάρχουν και μάλιστα

σε τέτοιο οξυμμένο βαθμό που θί-γουν πλέον τα εθνικά συμφέροντατης χώρας.

Η βασικότερη και πιο επιζήμιαδιάσταση είναι ότι ο διασυρμός στονοποίο υπόκειται η Ελλάδα, προκαλείμεν σε ένα τμήμα του ΑπόδημουΕλληνισμού θλίψη και αίσθημα αλ-ληλεγγύης, αλλά επίσης δημιουργείμια ψυχική απόσταση από τη γενέ-τειρα σε ένα ικανό ποσοστό, κυρίως-αλλά όχι αποκλειστικά- γεννημένωνστο εξωτερικό ομογενών.

Δεν περιμένω ασφαλώς από τουςπολιτικούς -και ακόμα ούτε και απότον λαό- της Ελλάδας να λάβουνυπόψη τους και αυτή την παράμετρο,καθώς διαχειρίζονται την κρίση.

Θα έπρεπε όμως.Υπάρχει μια σημαντική διαφορά

μεταξύ μιας καταστροφής από ανε-ξέλεγκτες καταστάσεις -π.χ. τρομο-κρατία, καιρικές συνθήκες- και μιαςαυτοπροκαλούμενης καταστροφής.

Στην πρώτη περίπτωση η αλλη-λεγγύη είναι απόλυτη, στη δεύτερηόμως δημιουργεί αποστάσεις.

Και έτσι το κλίμα που έχει δημι-ουργηθεί στην Ομογένεια είναι πρω-τοφανές.

Ανθρωποί μας που περνούν τιςδιακοπές τους κάθε χρόνο στην Ελ-λάδα φέτος, ανησυχούν, διστάζουν,καθυστερούν, αναβάλλουν.

Ανησυχούν για την αντιμετώπισητων πρακτικών θεμάτων, όπως ότι

• Δεν έχουν πρόσβαση στους λο-γαριασμούς τους στις τράπεζες.

• Για τη μετατροπή των δολαρίωνσε ευρώ.

• Για την πιθανότητα κοινωνικήςαναταραχής.

• Ακόμα και για πιθανό εγκλω-βισμό τους.

Ο Ελληνισμός στην Αμερική υπέ-φερε πολλές ταπεινωτικές διακρίσειςμέχρι την ηρωική αντίσταση τωνΕλληνικών Δυνάμεων ενάντια στουςΙταλούς στον Δεύτερο ΠαγκόσμιοΠόλεμο.

Από το 1940 λοιπόν και μετά ηεικόνα των Ελλήνων της Αμερικήςάλλαξε ριζικά.

Εφθασαν να έχουν αναγνώριση.Και αυτό σε συνδυασμό με την πα-ραδειγματική συμπεριφορά της Ομο-γένειας, τόσο στον τομέα του σεβα-σμού στους νόμους όσο και στις επι-δόσεις της στους τομείς της Παιδείαςκαι της Οικονομίας.

Αυτή η εικόνα έχει πια υποστείένα ρήγμα που θα απαιτηθεί πολύςκαιρός για να αποκατασταθεί.

Δεν ευθύνεται σαφώς για όλα ηκυβέρνηση του κ. Τσίπρα.

Δεν είναι άμεμπτες οι αποφάσειςτης Ευρωζώνης.

Εδώ μέχρι και το ΔΝΤ ζητά ση-μαντικό «κούρεμα» του ελληνικούχρέους το οποίο χαρακτηρίζει ως«μη βιώσιμο».

Ομως, θα πρέπει να αγνοεί κανείςτις συνθήκες στις οποίες επί κυβερ-νήσεως Τσίπρα έφτασε η Ελλάδα,να μην βλέπει τις ουρές -που θυμί-

Πανηγυρισμοί στην Αθήνα για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου όπου θριάμβευσε το «Οχι».

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015 ΣΧΟΛΙΑ 11

ζουν τις ουρές στις τράπεζες και στιςκουζίνες για σούπα στο μεγάλο Κραχστις ΗΠΑ- και γενικά την καταστρο-φή που συντελέσθηκε, για να ψη-φίσει «Οχι» την Κυριακή.

Το σημείωσα και χθες:Δεν υπάρχουν λυτρωτικές λύσεις.

Υπάρχει μόνο η λιγότερο επώδυνηλύση.

Κι αυτή είναι χωρίς αμφιβολία ηψήφος υπέρ του «Ναι».

Και μπράβο στους ομογενείς πουπαίρνουν μέρος σ’ αυτή την ψηφο-φορία, με τον άλφα ή βήτα τρόπο.

Είναι όντως τόσο κρίσιμες αυτέςοι στιγμές για τον Ελληνισμό, ένδημοκαι απόδημο που ο κάθε ένας μαςας κάνει ό,τι μπορεί.

Αύγουστος

Τα συν και πλην του μετανάστη

Καλώς σας βρήκα. Μου λείψατε.Μια βουτιά, όμως, στα καταγά-

λανα νερά του Αιγαίου, λίγες ημέρεςανάπαυσης με την οικογένεια, μιααποτύπωση της πραγματικής κατα-στάσεως μιλώντας με τον «πραγμα-τικό» κόσμο της χώρας, είναι πολ-λαπλά αναγκαία και χρήσιμα.

Φίλοι και φίλες, είναι δύσκολη,όντως, η ζωή του μέσου μετανάστη.Είναι δύσκολη, τουλάχιστον, στηναρχή της μετανάστευσης.

Ο ξεριζωμός είναι δύσκολος. Οάνθρωπος, από την φύση του, είναιφτιαγμένος για να ζει στο γνωστόπεριβάλλον του, με τους γνωστούςτου ανθρώπους, να χρησιμοποιεί τημητρική του γλώσσα, να ασκεί ταυπάρχοντα επαγγέλματα.

Αυτό είναι το φυσικό του περι-βάλλον.

Οταν λοιπόν αποκόπτεται απότο περιβάλλον του, όταν ανατρέπεταιριζικά ο τρόπος ζωής του, όταν αναγ-κάζεται να προσαρμοστεί σε άγνω-στες μέχρι τότε καταστάσεις, γλώσσα,συνήθειες, νοοτροπίες, τότε όντωςδυσκολεύεται πολύ.

Τότε πραγματικά αμφιβάλει ανη απόφαση της μετανάστευσης ήτανσωστή.

Τα διλήμματα αυτά για τον Ελ-ληνα δεν είναι σημερινά.

Ανάγονται, στη μαζική τους μορ-φή, στα τέλη του 19ου αιώνα ότανο καταστροφικός για την Ελλάδαπόλεμος με την Τουρκία του 1897και η επίσης καταστροφική πτώσηστην τιμή της σταφίδας (!) -ήταν τομόνο ουσιαστικά προϊόν που εξήγεη χώρα-βύθισαν σε βαθιά φτώχειαμεγάλα ποσοστά, της ούτως ή άλλωςφτωχής ελληνικής κοινωνίας.

Τότε αναδείχθηκε ως η λύτρωσηαπό την κατάρα της φτώχειας η μα-ζική μετανάστευση στις ΗΠΑ.

Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι εγκα-τέλειψαν τα χωριά τους, από τηνΠελοπόννησο και τα νησιά του Αι-γαίου, που από τα λιμάνια της Πά-τρας και του Πειραιά επιβιβάστηκαν,σαν κοπάδια, σε καράβια, που μετά

από εβδομάδες και μέσα από τραγι-κές συνθήκες διαβίωσης έφτανανστη Νέα Υόρκη.

Οι περισσότεροι μείνανε στηνΑμερική. Αλλοι επέστρεφαν μετάαπό λίγο στην πατρίδα. Δεν άντεχαντο νέο τρόπο ζωής, τη σκληρή δου-λειά, την εκμετάλλευση, τις καιρικέςσυνθήκες.

Μια ιστορία που, τηρουμένωντων αναλογιών, συνεχίζεται μέχριτώρα.

Και τότε και τώρα ένα πράγμαπαραμένει σταθερό: Οτι ναι μεν οιΕλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ, στημεγάλη πλειοψηφία τους, πάλεψαν,έκαναν υπεράνθρωπες προσπάθειεςγια να βάλουν ρίζες, αλλά ότι τελικάδεν είπαν το ψωμί, ψωμάκι.

Στη μεγάλη πλειοψηφία τους δενείδαν κατάματα το σκοτάδι της οι-κονομικής απελπισίας, δεν έζησαντο ξερίζωμα από την ψυχή τους τηςζωογόνου ελπίδας, ένα απερίγραπτοδράμα που ζουν σήμερα -ξανά- τααδέλφια μας στην Ελλάδα.

Ναι, δουλεύουμε σκληρά αλλάμπορούμε έτσι και ζούμε. Μπορούμεκαι σπουδάζουμε τα παιδιά μας. Εξε-λισσόμαστε ως άνθρωποι.

Λίγο πριν αναχωρήσω από τηνΕλλάδα αποχαιρέτισα τον φίλο μουτον Δημήτρη -όχι το πραγματικότου όνομα- που έχει μια σχετικάκαλή δουλειά.

Τι έχεις, τον ρώτησα.«Αδελφέ, δεν έχω ελπίδα», μου

είπε.Αυτή είναι η τραγωδία του σημε-

ρινού Ελληνα.Είναι ένας κόσμος χωρίς ελπίδα.Αυτό που λείπει από εμάς, τους

μετανάστες, είναι η Ελλάδα.Και θα περνούσαμε ακόμα καλύ-

τερα στις επισκέψεις μας αν κι εκείνοιεκεί ζούσανε με την ελπίδα, όπωςζούμε εμείς.

Τώρα να κινηθούν αστραπιαία για παροχή βοήθειας

Οταν στις 6 Αυγούστου μια ομάδα-περί τους 20- από σημαντικούς ομο-γενείς από όλη τη χώρα, συναντή-θηκε με τον αντιπρόεδρο, κορυφαί-ους κυβερνητικούς αξιωματούχουςκαι υπηρεσιακούς παράγοντες τηςαμερικανικής κυβέρνησης για ναεξετάσουν την περίπτωση της πα-ροχής ανθρωπιστικής βοήθειας στηνΕλλάδα, εκείνη την ημέρα, περισ-σότερο από ποτέ πριν, συνειδητο-ποιήθηκε πόσο πολύ είχε αργήσεινα πραγματοποιηθεί μια τέτοια συ-νάντηση.

Οταν π.χ. το Ιδρυμα ΣταύρουΝιάρχου πρόσφερε την πρώτη βοή-θεια -100 εκατομμύρια ευρώ- το2012, γιατί χρειάστηκε να περάσουνπέντε ολόκληρα χρόνια για την κυ-βέρνηση να αρχίσει τη διαδικασίαεξέτασης παροχής βοήθειας προςτους Ελληνες;

Η εφημερίδα αυτή είχε έγκαιραζητήσει, τόσο από την οργανωμένηΟμογένεια, όσο και από την κυβέρ-νηση, να μην ολιγωρήσουν. Να αρ-θούν στο ύψος των περιστάσεων.Να συνεχίσουν το ιστορικό προ-ηγούμενο που τις έβρισκε σε κάθεκρίση, ανά τις δεκαετίες, αλληλέγ-γυες με τον δοκιμαζόμενο ελληνικόλαό.

Και πράγματι έγιναν προσφορές,προσπάθειες ανακούφισης των συ-νελλήνων, τις οποίες κατέγραψε ο«Εθνικός Κήρυκας».

Και ομαδικές και ατομικές. Και ηΑρχιεπισκοπή προέβη σε μια ουσια-στική προσφορά στην Εκκλησία τηςΕλλάδας.

Ομως απουσίασε η κινητοποίησητης Ομογένειας. Απουσίασε η εκ-στρατεία σε κάθε ομογενή, σε κάθεΚοινότητα, σε κάθε Μητρόπολη, σε

κάθε Πολιτεία ανά τις ΗΠΑ. Οργα-νωμένα, υπό μια ηγεσία.

Σε κάθε περίπτωση έγινε μιακαλή αρχή.

Η συνάντηση της 6ης Αυγούστουστο Λευκό Οίκο μπορεί να είναι κα-ταλυτική στην ιερή αυτή υπόθεση,αν γίνουν οι κατάλληλοι χειρισμοίαπό εδώ και εμπρός.

Αν μπουν στην άκρη οι προσω-πικές στρατηγικές και συμφέροντα.Αν πρυτανεύσει η συνείδηση τουμεγέθους του προβλήματος.

Αν κινηθεί αστραπιαία.Για να επιτευχθεί αυτό, είναι ανα-

γκαίο να γίνει αυτό που ο ΤζορτζΜάρκους δήλωσε στον «Εθνικό Κή-ρυκα»: «Να σχηματιστεί μια μικρήομάδα εργασίας, από τρία ή τέσσεραάτομα και μια αντίστοιχη ομάδα τηςκυβέρνησης που θα συναντιέται κάθεμήνα ή ακόμα κάθε εβδομάδα» γιανα φέρει αποτελέσματα.

Τα μέλη της ομάδας πρέπει ναείναι πολύ προσεκτικά επιλεγμένα.Πρέπει να έχουν χρόνο στη διάθεσήτους, να έχουν γνώση του αντικει-μένου, να συνεργαστούν με ιδρύματακαι οργανώσεις που δραστηριοποι-ούνται στο θέμα αυτό, να γνωρίζουνπώς λειτουργεί η εδώ κυβέρνησηκαι πώς οι NGOs -Μη ΚυβερνητικοίΟργανισμοί- με τους οποίους θα πρέ-πει να δουλέψουν.

Και, βέβαια, είναι απαραίτητο ναενημερώνεται συχνά και πλήρως ηκοινή γνώμη της Ομογένειας.

Πέρα από την ανακούφιση τωνμεγάλων αναγκών των αδελφών μαςτης Ελλάδας μπορεί βγει και κάτιάλλο επίσης σημαντικό από αυτήτη συνάντηση, αν γίνουν οι κατάλ-ληλοι χειρισμοί, αν συμπεριληφθούνάτομα με αποδεδειγμένη γνώση τωνελληνικών πραγμάτων: Να εξελιχθείσε μια ουσιαστική, ηγετική ομάδαλαϊκών, ακόμα και σε έναν οργανι-

σμό-ομπρέλα, που θα διαθέτει τοταλέντο και τα μέσα να εκπροσωπείτον Ελληνισμό της Αμερικής.

Μακάρι. Το χρειαζόμαστε.

Βουβός πάλι ο ΑπόδημοςΕλληνισμός

Για την πέμπτη φορά σε έξι χρό-νια, συν ένα δημοψήφισμα, η πα-τρίδα Ελλάδα οδεύει προς τη διεξα-γωγή εκλογών.

Τι κι αν το Σύνταγμα ορίζει ότιοι εκλογές διεξάγονται κάθε τέσσεραχρόνια! Τι κι αν η χώρα περνά μιααπό τις μεγαλύτερες κρίσεις στηνΙστορία της;

Ηλίου φαεινότερο είναι ότι ηχώρα δεν χρειάζεται μια ακόμα εκλο-γική αναμέτρηση. Αυτό που χρει-άζεται είναι η σύνθεση των καλύτε-ρων δυνάμεων του έθνους σε μιαεθνική κυβέρνηση υψηλής αποτε-λεσματικότητας.

Αν αυτό το τόσο φανερό δεν θε-ωρείται ως επιτακτική ανάγκη, τώραπότε θα θεωρηθεί;

Ο νεαρός κ. Τσίπρας απεμπόλησεμια ευκαιρία να δείξει αυθεντικόηγετικό ανάστημα. Να μην ακολου-θήσει την αποτυχημένη πεπατημένη.Να ακολουθήσει τον δρόμο της εθνι-κής ευθύνης.

Δεν το έπραξε, πιθανόν γιατί πι-στεύει ότι θα κερδίσει τις εκλογέςκαι θα παραμείνει μονοκράτορας.Και αυτό αποτελεί την πιθανότερηεκδοχή αφού δεν έχει ουσιαστικόαντίπαλο για την πρωθυπουργία.

Σαν να αποφάσισαν τα άλλα κόμ-ματα να του παραχωρήσουν τη θέση.

Πιθανόν γιατί τον θεωρούν τονπιο ενδεδειγμένο. ‘Η γιατί δεν επι-θυμούν να αναλάβουν την ευθύνητης διακυβέρνησης της χώρας υπόαυτές τις συνθήκες.

‘Η ακόμα γιατί αντιλαμβάνονταιότι όσο περισσότερο ο κ. Τσίπραςπαραμείνει στην εξουσία τόσο θαξεθωριάσει το άλλοτε λαμπερό άστροτης Αριστεράς στην Ελλάδα.

Οποιος κι αν είναι ο λόγος ας ελ-πίσουμε ότι οι εκλογές είτε θα δώ-σουν μια ισχυρή κυβέρνηση, είτεθα εξαναγκάσουν τη δημιουργία μιαςισχυρής κυβέρνησης συνεργασίαςτων δυο πρώτων κομμάτων.

Οπως και να έχουν τα πράγματατούτο είναι βέβαιο.

Οτι ο Απόδημος Ελληνισμός, γιαμια ακόμα φορά, θα είναι βουβός.Θα παραμείνει ως ένας απλός θεα-τής.

Είναι μια κατάσταση που αγνοείτα σημερινά τεχνικά δεδομένα, κα-θώς και τη γενικότερη ευρωπαϊκήπραγματικότητα. Ισως τελικά εκείθα πρέπει να καταφύγουμε για ναμπει τέλος σ’ αυτή την απαράδεκτηκατάσταση καταπάτησης των δικαιω-μάτων μας.

Η στέρηση ψήφου ζημιώνει καιτην Ελλάδα και τον Απόδημο Ελλη-νισμό.

Ζημιώνει την Ελλάδα γιατί θαμπορούσε η συμμετοχή του Απόδη-

Ο διασυρμός τον οποίο υπόκειται ηΕλλάδα λόγω κρίσης, προκαλεί

θλίψη στον Απόδημο Ελληνισμό,αλλά και αισθήματα αλληλεγγύης.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ12 ΣΧΟΛΙΑ

μου Ελληνισμού στις εκλογές νααποτελέσει την ώθηση που χρειάζε-ται για να υπερβεί το πολιτικό, ηθικόκαι κοινωνικό βάλτωμα.

Και τη ζημιώνει ακόμα γιατί ησυμμετοχή μας στις πολιτικές διαδι-κασίες θα μπορούσε να δράσει ευερ-γετικά στις επενδύσεις αλλά και στιςεξαγωγές.

Θα μπορούσε να αποτελέσει τονμοχλό για την ευαισθητοποίηση καιεπιμόρφωση του κοινού για το ρόλοτων ξένων επενδύσεων στην ανόρ-θωση της οικονομίας, καθώς και γιατο οικονομικο-πολιτικό κλίμα πουαπαιτείται για να γίνουν και να ευ-δοκιμήσουν.

Το ίδιο και για τις εξαγωγές.Τέλος, είναι επιζήμια για τον Από-

δημο Ελληνισμό, ο οποίος παρακο-λουθεί αποκαρδιωμένος τα γεγονόταστη γενέτειρα.

Ετσι, μέσα του οδηγείται στηναπόφαση της μονιμότητας στις χώρεςπου διαβιοί.

Αυτό σε συνδυασμό με την πίεσηυπό την οποία βρίσκεται για αφο-μοίωση τον απομακρύνουν όλο καιπερισσότερο από τη γενέτειρά του.

Αν οι κυβερνώντες τη χώρα αδυ-νατούν να τα καταλάβουν αυτά, του-λάχιστον ας κοιτάξουν το συμφέροντους κι ας μας δώσουν το γρηγορό-τερο δυνατόν ψήφο.

Αδύνατα τα επιχειρήματα του Τσίπρα

Είναι ακατανόητο, από εθνικήςσκοπιάς.

Η Ελλάδα, παρά τη θέληση τουλαού της και την τραγική κατάστασητης οικονομίας της, μπήκε και επί-σημα από χθες σε προεκλογική πε-ρίοδο.

Αυτό στον τρίτο παρατηρητή θαθεωρείται αδιανόητο τη στιγμή πουυπήρχε η δυνατότητα να σχηματιστείκυβέρνηση εθνικής ενότητας απότα προ-ευρωπαϊκά κόμματα.

Προφανώς, όμως, ο κύριος Τσί-πρας πήρε την απόφαση να οδηγήσειτη χώρα σε εκλογές γιατί πίστευεότι θα τις κέρδιζε.

Κι αυτό, στηριζόμενος στην ευρείαείναι αλήθεια αντίληψη, ότι δεν διέ-θετε σοβαρό πολιτικό αντίπαλο μεαποτέλεσμα και τις εκλογές να κερ-δίσει και να ξεφορτωθεί την ενο-χλητική εσωκομματική αντιπολίτευ-ση.

Με βάση όμως τα σημερινά δε-δομένα, είναι αρκετά πιθανόν ότιέπεσε έξω στους υπολογισμούς του.

Κι αυτό γιατί ο κ. Μεϊμαράκηςαποδεικνύεται καλύτερος από ό,τιεθεωρείτο.

Αλλά επίσης γιατί ο κ. Τσίπραςέχει πια ένα μεγάλο πρόβλημα:

Δεν διαθέτει το αφήγημα εκείνομε το οποίο μπορεί να εμπνεύσει,να εξάρει τη φαντασία του απελπι-σμένου κόσμου - π.χ. θα σκίσω ταμνημόνια- και έτσι να αποσπάσειτην ψήφο του Ελληνα.

Ο κ. Τσίπρας στην πρώτη προ-

εκλογική συνέντευξή του στον «Al-pha» δήλωσε ότι «αισθάνομαι άνετανα δώσω στον λαό τον λόγο να μεκρίνει για όσα πέτυχα και όσα δενπέτυχα».

Τολμηρή κουβέντα: Πως είναιδυνατόν να «αισθάνεται άνετα» νακριθεί με βάση το γεγονός ότι έπραξεακριβώς τα αντίθετα από αυτά πουυποσχέθηκε προεκλογικά;

Πώς είναι δυνατόν να τον εμπι-στευτεί πλέον ο ελληνικός λαός;

Και ακόμα, πώς είναι δυνατόννα αισθάνεται άνετα να κριθεί, ότανγνωρίζει ότι δυστυχώς τα μεγάλατου... επιτεύγματα είναι ότι απομό-νωσε τη χώρα όσο σχεδόν κανείς,ότι στοίχισε στην οικονομία περί τα60 δισεκατομμύρια ευρώ με τηναπραξία και τη δημιουργία του εξαι-ρετικά αρνητικού οικονομικού κλί-ματος που δημιούργησε, ότι έφερετα capital controls, ότι έκανε τουςηλικιωμένους να περιμένουν στιςουρές.

Οτι προκήρυξε ένα δημοψήφισμαχωρίς λόγο και ουσία και ότι όταντο κέρδισε -το «Οχι»- λίγες μέρεςαργότερα έκανε ακριβώς τα αντίθετααπό το αποτέλεσμα του δημοψηφί-σματος.

Κι όμως, παρ’ όλα αυτά στην ίδιασυνέντευξη δήλωσε ότι δεν πρόκειταινα δεχτεί να γίνει πρωθυπουργόςσε κυβέρνηση συνεργασίας. «Πι-στεύω, είπε, ότι όλα αυτά τα κόμματαεκφράζουν το παλιό πολιτικό σύ-στημα».

Κι αυτό το επιχείρημα πια δενπείθει.

Δεν εκπροσωπεί πια τη φρεσκάδα,το νέο πολιτικό σύστημα.

Το ακύρωσε το τρίτο μνημόνιο,η αποτυχία του να συγκρουστεί μετη διαφθορά, να εφαρμόσει κάποιαμεταρρύθμιση που θα έθιγε τα συμ-φέροντα του κατεστημένου.

Με ποια δεδομένα λοιπόν μπορείνα τον εμπιστευθεί τώρα ο ελληνικόςλαός, να του δώσει αυτοδυναμία;

Οτι τώρα γνωρίζει;

Σεπτέμβριος

Εξέπληξε η δημοσκόπηση του «Εθνικού Κήρυκα»

Η δημοσκόπηση του «ΕθνικούΚήρυκα» (Σαββατοκύριακο 5-6 Σε-πτεμβρίου) στους Ελληνες της Ελ-λάδας εξέπληξε.

Και εξέπληξε τόσο για ορισμένααπό τα αποτελέσματά της, όσο καιγια το γεγονός ότι την πραγματο-ποίησε... ο «Εθνικός Κήρυκας», ημόνη ημερήσια εφημερίδα του Από-δημου Ελληνισμού στην ελληνικήγλώσσα.

Επίσης, προκάλεσε το ενδιαφέροντόσο του Λευκού Οίκου όσο και τωνελληνικών Αρχών για διαφορετικούςλόγους το κάθε ένα.

Στην περίπτωση της Ελλάδας εξέ-πληξε ότι το 80% των Ελλήνων τάσ-σονται υπέρ του δικαιώματος της

ψήφου στον Απόδημο Ελληνισμό.Μετά από αυτό, τα κόμματα δεν

μπορούν να συνεχίσουν να κωλυ-σιεργούν προβάλλοντας διάφορεςδικαιολογίες.

Αυτό που τους απομένει να κά-νουν είναι να μελετήσουν τα ανά-λογα προγράμματα π.χ. της Ιταλίας,Γαλλίας και της Γερμανίας και να ταπροσαρμόσουν στα ελληνικά δεδο-μένα.

Μάλιστα, αν όπως φαίνεται ηεπόμενη κυβέρνηση είναι εθνική,και άρα θα διαθέτει ενισχυμένη πλει-οψηφία στη Βουλή, τότε θα μπορείνα την περάσει άμεσα.

Από την άλλη μεριά, οι αμερικα-νικές αρχές σημείωσαν με ικανο-ποίηση ότι η πλειοψηφία, 60% Ελ-λήνων, βλέπει με θετικό μάτι τονρόλο των ΗΠΑ στην κρίση. Τέτοιαποσοστά έχει να δει η Ουάσιγκτονγια πολλές δεκαετίες, αν τα είδεποτέ.

Οι Ελληνες αναγνωρίζουν προ-φανώς ότι ο πρόεδρος κ. Ομπάμαάσκησε πίεση στην καγκελάριο κ.

Μέρκελ, σε κρίσιμα σταυροδρόμιατων διαπραγματεύσεων στις Βρυ-ξέλλες, για να παραμείνει η Ελλάδαστο ευρώ.

Αλλά επίσης, ο κ. Ομπάμα άσκησεμεγάλη πίεση και στον κ. Τσίπρα,με δυο τηλεφωνικές επικοινωνίεςτους την κρίσιμη εβδομάδα της 12ηςΙουλίου - που τον έπεισαν να κάνειτην μεγάλη στροφή.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φοράπου η Αμερική έχει σταθεί στο πλευ-ρό της Ελλάδας.

Κι όμως, η πολιτική ατμόσφαιραπου διαμορφώθηκε με τον Εμφύλιο,αλλά και τα λάθη των ΗΠΑ, είχανκάνει ένα σημαντικό ποσοστό τωνΕλλήνων να έχει στραφεί κατά τωνΗΠΑ.

Ας μη χάσει τώρα όμως η Ουά-σιγκτον την ευκαιρία να προσφέρειγενναιόδωρη ανθρωπιστική βοήθειαστον πάσχοντα ελληνικό λαό, τόσογια λόγους ηθικής, όσο και στρατη-γικής.

Ελπίζω ότι η αρχή που έγινε μετη συνάντηση ομογενών με εκπρο-

σώπους του Λευκού Οίκου θα φέρεικαρπούς. Σύντομα.

Τέλος, ότι ο ένας στους τρεις Ελ-ληνες έχει συγγενείς ή φίλους στιςΗΠΑ είναι ένα καταπληκτικό ποσο-στό, που αποδεικνύει το βάθος τωνσχέσεων των δυο λαών.

Αυτό το στοιχείο, από μόνο τουσυνηγορεί υπέρ της στενής συνερ-γασίας των δύο χωρών.

Βέβαια η Ομογένεια, όπως ο κάθεΑμερικανός, δεν μπορεί να υπερα-σπίζεται -εκατέρωθεν- θέσεις με τιςοποίες διαφωνεί.

Παράλληλα, οφείλει να αντιμε-τωπίζει την τυφλή κριτική που συχνάασκείται κατά των ΗΠΑ για το γε-γονός και μόνο ότι ως υπερδύναμηαποτελεί έναν εύκολο στόχο.

Γιατί μεγαλουργεί ο εκτός συνόρων Ελληνισμός

Τι βγήκε λοιπόν από την τηλε-μαχία των δυο μεγάλων;

Πόσο σοφότεροι γίναμε μετά από

Η πρώτη δημοσκόπηση των Ελλήνων της Ελλάδας, που πραγματοποιεί ο «Εθνικός Κήρυκας», αποτελεί ορόσημο στην Ιστορία του Απόδημου Ελληνισμού.

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015 ΣΧΟΛΙΑ 13

τόσες ώρες διαλόγου; Βοήθησε τουςψηφοφόρους να αποκρυσταλλώσουντις απόψεις τους ναι ή όχι;

Σαν γενικό θέμα, αλλά και επίτου προκειμένου, οι διάλογοι μεταξύαντιπάλων υποψηφίων είναι χρήσι-μοι, τόσο για τους τηλεθεατές όσοκαι για τους ίδιους τους υποψηφί-ους.

Προσφέρουν την ευκαιρία στουςτηλεθεατές να ανιχνεύσουν τον χα-ρακτήρα τους, γιατί όσο προσεκτικοίκαι καθοδηγούμενοι κι αν είναι όλοκαι κάτι θα βγει προς τα έξω.

Επίσης, δίνουν και ένα στίγματης επαφής των υποψηφίων με τηνπραγματικότητα και τη δυνατότηταπου διαθέτουν να επεξεργαστούνκαι να λύσουν επί ορθολογιστικήςβάσης τα προβλήματα που αντιμε-τωπίζουν.

Το τι χρειάζεται η Οικονομία τηςΕλλάδας είναι πια λίγο πολύ γνωστό.Το μεγάλο ερώτημα είναι ποιος δια-θέτει τον χαρακτήρα, το... στομάχι,τη φιλοδοξία για να κάνει αυτά πουπρέπει.

Ποιος διαθέτει ένα συνδυασμόέμπνευσης να στοχεύσει ψηλά, αλλάκαι κοινού νου για να γίνει ωφέλιμοςστην πατρίδα.

Μια γενική παρατήρηση: Είναιενδιαφέρον ότι το «φρέσκο» στηνπροκειμένη περίπτωση δεν το εκ-προσωπεί πλέον ο κύριος Τσίπρας,αλλά κατά κάποιο τρόπο ο κύριοςΜεϊμαράκης.

Γιατί κι αυτός -όπως στην αρχήκαι ο κύριος Σαμαράς- δεν επισκιά-ζεται με την υπογραφή μνημονίων.

Αντίθετα, ο κύριος Τσίπρας έχασετη φρεσκάδα του, τα νεο-αντιμνη-μονιακά λόγια του δεν πείθουν.

Ο προχθεσινός Τσίπρας λίγο μόνοέμοιαζε με αυτόν των εκλογών της25ης Ιανουαρίου. Τότε «έσκιζε» μνη-μόνια. Τώρα είναι ο πρωθυπουργόςτου τρίτου μνημονίου.

Επιπλέον, τις σημαντικότερες το-ποθετήσεις θεωρώ ότι τις έκανε ο κ.Μεϊμαράκης σε δυο περιπτώσεις:

Στην πρώτη, όταν δήλωσε ότι οιεκλογές αυτές «αποτελούν την τε-λευταία ευκαιρία».

Οντως, μια ακόμα λάθος επιλογή,μια ακόμα κυβέρνηση κωλυσιεργίαςστην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεωνκαι παραπλάνησης του λαού ως προςτο εφικτό και η χώρα έπεσε σταβράχια.

Και στη δεύτερη περίπτωση, ηπαρατήρηση, κι αυτή του κ. Μεϊμα-ράκη, αναφερόμενος στον ΑπόδημοΕλληνισμό:

Αφού «μεγαλουργούν», είπε, οιΕλληνες του εξωτερικού, μπορούμεκι εμείς να μεγαλουργήσουμε εντόςτης Ελλάδας.

Θα ήθελα όμως να ρωτήσω: Πρώ-τον, αφού οι Ελληνες του εξωτερικούμεγαλουργούν τότε πώς σκέπτεταιο κύριος Μεϊμαράκης να τους αξιο-ποιήσει αν γίνει πρωθυπουργός;Είναι λογικό να αφήνεται μια τέτοιαευκαιρία, ένας τέτοιος θησαυρόςανεκμετάλλευτος;

Δεύτερον, νομίζω ότι κανείς δεν

ισχυρίστηκε ότι οι Ελληνες είναιβλάκες.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι δί-νεται η ευκαιρία στον Απόδημο Ελ-ληνισμό να ανοίξει τα φτερά του,να δοκιμάσει τις δυνατότητές του,στις χώρες που ζει.

Χώρες με θεσμούς, νόμους καιαρχές.

Υπάρχουν αυτά στην Ελλάδα;

Σημαντικές απόψεις για Ομογένεια

Αβέβαιο παραμένει το αποτέλε-σμα των εκλογών της Κυριακής μεβάση τα στοιχεία της δεύτερης δη-μοσκόπησης, που η κορυφαία εται-ρεία ερευνών «Greek Public Opi-nion-GPO» έκανε για λογαριασμότου «Εθνικού Κήρυκα».

Ασφαλώς στις μέρες που απομέ-νουν πολλά μπορούν να συμβούν.

Πάντως, αυτό που είναι σημαντικόείναι ποιος θα είναι Πρωθυπουργόςτη Δευτέρα σε μια αναμενόμενη κυ-βέρνηση συνεργασίας δύο ή περισ-σότερων κομμάτων.

Και ακόμα ποιο θα είναι το επί-πεδο της κυβέρνησης. Θα είναι μιααπό τα ίδια ή θα απαρτίζεται απόικανούς, καταρτισμένους, αποφασι-σμένους ανθρώπους;

Δυο παρατηρήσεις επί των απο-τελεσμάτων της δημοσκόπησης: ηπρώτη, ότι ενώ ο κύριος Αλέξης Τσί-πρας προκήρυξε εκλογές πιστεύονταςότι θα τις κέρδιζε άνετα, ελλείψειαντιπάλου, τώρα παλεύει για ναεκλεγεί.

Και η δεύτερη είναι ότι ενώ οκύριος Μεϊμαράκης παρέλαβε τηΝέα Δημοκρατία σε ελεύθερη πτώση,κατάφερε, προς έκπληξη πολλών,να την ανεβάσει σε τέτοιο σημείοπου να διεκδικεί ακόμα και τη νίκηστις εκλογές.

Κι αυτές οι δυο παρατηρήσεις

λένε πολλά για τις μεγάλες αλλαγέςπου η οικονομική κατάσταση και οιδιαμορφούμενες προσδοκίες για τομέλλον επιφέρουν στο εκλογικόσώμα.

Ομως, όπως είναι φυσικό για μιαομογενειακή εφημερίδα, όπως ο«Εθνικός Κήρυκας», στην έρευνασυμπεριλάβαμε και δυο ερωτήσειςπου έχουν σχέση με εμάς και τουςΕλληνες της Ελλάδας.

Δυο ερωτήσεις σημαντικές γιατην ανίχνευση των εντυπώσεων πουεπικρατούν και για τις σχέσεις μεταξύτης Ομογένειας με την Ελλάδα.

Η πρώτη ερώτηση ήταν αν οιερωτηθέντες πιστεύουν ότι τα ελ-ληνόπουλα πρέπει να διδάσκονταιτην Ιστορία του Απόδημου Ελληνι-σμού.

Η απάντηση είναι «ναι», με ένασυντριπτικό 94,3%.

Γιατί είναι σημαντικό ένα τέτοιομάθημα;

Πρώτον, για να δένεται όσο γί-νεται περισσότερο, στον σημερινόπαγκοσμιοποιημένο κόσμο, ο Ελλη-νας της Ελλάδας με τα αδέλφια τουτης αποδημίας.

Να γίνει δηλαδή σε ένα βαθμόαυτό που εμείς, οι απόδημοι, κά-νουμε στα παιδιά μας, που τους μι-λάμε συνεχώς για την Ελλάδα.

Δεύτερον, γιατί θα είναι ωφέλιμοστα ελληνόπουλα της Ελλάδας ναέχουν υπόψιν τους πετυχημένα πρό-τυπα Ελλήνων.

Ελλήνων που δεν διορίστηκανστο Δημόσιο, που αξιοκρατικά, μόνοιτους στάθηκαν ορθοί στα πόδια τους,και που μάλιστα ένα σημαντικό πο-σοστό πέτυχε θαύματα.

Για να γνωρίζουν τη γλύκα, τηνικανοποίηση και την κοινωνική καιεθνική προσφορά της επιχειρηματι-κότητας.

Ελλήνων που επιμένουν να αγα-πούν την Ελλάδα, να πιστεύουν στηνοικογένεια, στη θρησκεία, να είναι

υπερήφανοι για την καταγωγή τους.Να γιατί είναι σημαντικό αυτό

το ερώτημα.Το δεύτερο ερώτημα ήταν αν πι-

στεύουν «ότι η Ομογένεια συμβάλλειθετικά στην υπεράσπιση των ελλη-νικών συμφερόντων στις ΗΠΑ».

Πάλι με συντριπτική πλειοψηφία-73,8% -απάντησαν πως «Ναι».

Η απάντηση αυτή είναι σημαντικήγια εμάς εδώ.

Για αρκετά χρόνια εκφράζεταιαπό κορυφαίους παράγοντες της πο-λιτικής και άλλους, η άποψη ότι ηπροσφορά της Ομογένειας στα εθνικάθέματα είναι αμελητέα, ίσως δε καιενοχλητική.

Παραγνώριζαν και βασικές αλή-θειες και βασικά προβλήματα στηναξιολόγησή τους αυτή.

Την αλήθεια ότι οι ομογενείςδρουν εθελοντικά με φλόγα και αγά-πη για την πρώτη τους πατρίδα.

Και μεταξύ των προβλημάτων εί-ναι ότι δρουν χωρίς καθοδήγησηκαι συντονισμό των δραστηριοτήτωντους με κάποιο ανώτατο, σταθερόόργανο της Ελλάδας. Οπως συμβαί-νει, δηλαδή, για παράδειγμα με τηνΚύπρο και το Ισραήλ.

Παρ’ όλα αυτά, ομογενείς είναιαυτοί που παρεμβαίνουν στο ΛευκόΟίκο και το Κογκρέσο υπέρ της Ελ-λάδας.

Είναι ομογενείς αυτοί που ανοί-γουν τις πόρτες της εξουσίας στουςΕλληνες απεσταλμένους.

Διαμαρτύρονται ότι δεν έχουμελύση το άλφα ή το βήμα εθνικόθέμα.

Παραγνωρίζουν όμως μια βασικήαρχή: ότι για να λυθεί ένα θέμα,πρέπει να το ενστερνισθούν και οιτρίτοι. Πρέπει να προσφέρεται γιαλύση. Πρέπει να έχουν κίνητρο καιοι άλλοι να το λύσουν.

Με άλλα λόγια, για να χρησιμο-ποιήσω ένα παράδειγμα, δεν μπορείςταυτόχρονα να ζητάς την απομά-κρυνση των αμερικανικών βάσεωναπό την Ελλάδα και ταυτόχρονα ναδιαμαρτύρεσαι ότι δεν βρίσκεις κα-τανόηση από την αμερικανική κυ-βέρνηση.

Εντάξει;Ομως, πάνω από όλα, αυτό που

μετρά είναι η γνώμη του κόσμου.Και με βάση αυτό, η ευθύνη για

εμάς γίνεται ακόμα μεγαλύτερη.Οπως και για την επόμενη, όποια

ελληνική εξουσία, να αξιοποιήσειτην Ομογένεια των ΗΠΑ.

Η Ομογένεια στο ρόλο του πολλαπλασιαστή

Ηταν γνωστός ο θετικός ρόλοςτων ΗΠΑ στις διαπραγματεύσεις γιατην ελληνική κρίση.

Είχε καταγραφεί δημόσια, είτεμε διαρροές στα αμερικανικά ΜΜΕ,είτε ακόμα και κατά τη διάρκειατης τελευταίας συνέντευξης Τύπουμεταξύ των Μπαράκ Ομπάμα - Αγ-γελα Μέρκελ στο Λευκό Οίκο, όπουο πρόεδρος Ομπάμα μίλησε για την

ανάγκη να παραμείνει η Ελλάδαστην Ευρωζώνη για να αποσπάσειτην τεταμένη απάντηση της Γερμα-νίδας Καγκελαρίου.

Οτι όμως είχαν φτάσει στο σημείοόπου οι ΗΠΑ όχι μόνο πληροφο-ρούσαν την Ελλάδα για τις παρα-σκηνιακές ενέργειες αλλά και ότιακόμα την καθοδηγούσαν στις δια-πραγματεύσεις της με τη Γερμανίααποκαλύπτεται για πρώτη φορά απότη διαρροή του απόρρητου τηλε-γραφήματος του κ. Χρήστου Πανα-γόπουλου, πρέσβη της Ελλάδας στηνΟυάσιγκτον, στην Αθήνα, που δη-μοσίευσε χθες η «Καθημερινή».

Είχε, λοιπόν, προηγηθεί στροφή180 μοιρών του πρωθυπουργού Αλέ-ξη Τσίπρα προς τις ΗΠΑ προτούακόμα πραγματοποιηθεί η άλλη με-γάλη στροφή του στις 15 Ιουλίουστις Βρυξέλλες με την αποδοχή εκμέρους του τρίτου μνημονίου.

Φαίνεται λοιπόν ότι ενώ ο κ. Τσί-πρας «έπαιζε» το χαρτί του ΒλαντιμίρΠούτιν, βρισκόταν σε πλήρη συνερ-γασία με τις ΗΠΑ.

Μια επαφή η οποία απέδωσε τε-λικά τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.Την παραμονή της Ελλάδας στηνευρωζώνη.

Και στο Κυπριακό, όμως, οι ΗΠΑπαίζουν πολύ ενεργό ρόλο. Τόσοδημόσιο όσο και στο παρασκήνιο.

Μόλις την προηγούμενη Πέμπτηστο τηλεφώνημα του κ. Ομπάμαστον κ. Τσίπρα στο οποίο τον συνε-χάρηκε για την επανεκλογή του υπο-σχέθηκε, σύμφωνα με την ανακοί-νωση Τύπου του Λευκού Οίκου, νακάνει ό,τι μπορεί για λύση του Κυ-πριακού.

Το Σάββατο ο υπουργός Εξωτερι-κών Τζον Κέρι συναντήθηκε με τονπρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη, μια συ-νάντηση ουσίας που ο πολυάσχολοςκ. Κέρι δεν θα πραγματοποιούσε ανδεν υπήρχε κάποιο φως στο Κυπρια-κό.

Πολλά, λοιπόν, συμβάλλουν στηδιαμόρφωση κλίματος συνεργασίαςμεταξύ δυο χωρών.

Κυρίως όταν υπάρχει σύγκλισησυμφερόντων. Είναι για παράδειγμαπρος το συμφέρον των ΗΠΑ και τηςΕλλάδας η παραμονή της δεύτερηςστο ευρώ.

Είναι επίσης προς το συμφέροντων ΗΠΑ και της Κύπρου η λύσητου Κυπριακού.

Ομως, αυτά δεν μπορούν να συμ-βούν μέσα σε ένα μολυσμένο πολιτικάκλίμα, σε ένα κλίμα δημόσιας αντι-παράθεσης, μεταξύ των δυο χωρών.

Για παράδειγμα, πώς ήταν δυνα-τόν να συνεργαστεί η Ουάσιγκτονμε τον δογματικό Χριστόφια;

Ομως, οι κ. Τσίπρας - Αναστασιά-δης, αν και από διαφορετικούς πο-λιτικούς κόσμους, συνέβαλαν στηδημιουργία ενός κλίματος συνεργα-σίας με τις ΗΠΑ.

Το αρμονικό αυτό κλίμα δίνει τηνευκαιρία και στην Ομογένεια να δραως ο πολλαπλασιαστής της συνερ-γασίας αυτών των χωρών.

Προς το συμφέρον όλων.

Την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ζήτησε ο Αμερικανόςπρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση

της Γερμανίδας καγκελαρίου Αγγελα Μέρκελ.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ14 ΣΧΟΛΙΑ

Τι θα έλεγα στον ΟΗΕ, αν ήμουν ο Τσίπρας

Κύριε Γενικέ Γραμματέα,Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,Πέρασε μόλις μια εβδομάδα από

τότε που ο λαός μου με επανεξέλε-ξε.

Υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουνότι θα ξόδευα τον χρόνο μου πιοπαραγωγικά αν είχα μείνει στηνπατρίδα μου και ασχολούμουν μετα προβλήματα που αντιμετωπίζου-με παρά να ερχόμουν εδώ.

Δεν συμφωνώ μαζί τους.Επέλεξα να έρθω εδώ -σε μια

πόλη, μάλιστα, που ζουν εκατον-τάδες χιλιάδες συμπατριώτες μουκαι οι οποίοι με υπερηφάνεια λέωότι διακρίνονται σε κάθε έκφανσητης ζωής σ’ αυτή την τόσο ανταγω-νιστική πόλη- γιατί είναι μοναδικήη ευκαιρία που μου δίνεται να μι-λήσω σε ένα εκλεκτό ακροατήριο150 και πλέον αρχηγών κρατών.

Και γιατί γνωρίζω ότι μετά ταόσα έχουν συμβεί με τη χώρα μου,θα έχετε ερωτήσεις στις οποίες θαπροσπαθήσω να απαντήσω.

Φίλες και φίλοι,Οπως γνωρίζετε, η χώρα μου

περνά μια μεγάλη κρίση τα τελευ-ταία πέντε χρόνια.

Μια κρίση τόσο μεγάλη που ακό-μα και η Μεγάλη Υφεση στις ΗΠΑστα τέλη της δεκαετίας του ’20,ωχριά μπροστά του.

Σας αναφέρω μερικά μόνο στοι-χεία: η ανεργία στους νέους μαςυπερβαίνει το 49%. Το ΑΕΠ έχεισυρρικνωθεί κατά 25%. Η φτώχεια,οι αυτοκτονίες από σχεδόν το μηδέν,έχουν εκτοξευτεί στα ύψη.

Χρειάζεται τίποτα άλλο να σαςπω;

Δεν νομίζω. Καταλαβαίνετε πλή-ρως τι συμβαίνει.

Προσέξτε. Δεν κατηγορούμε κα-νένα για τα προβλήματά μας. Εξάλ-λου, σε τι θα εξυπηρετούσε αυτό;

Τι θα εξυπηρετούσε αν λέγαμεότι πολλοί στην Ευρώπη, πριν ξε-σπάσει η κρίση, έκλειναν τα μάτιατους, προφανώς για ίδιο όφελος,για να μη δούνε την πραγματικήκατάσταση στην οικονομία μας;

Οτι ακόμα και τράπεζες και οιαγορές ακολουθούσαν την ίδια πο-λιτική;

Σε τίποτα.Αναλαμβάνουμε, λοιπόν, πλήρως

την ευθύνη.Κάναμε λάθη τα οποία εδώ και

πέντε χρόνια τα πληρώνουμε.Και αγαπητοί συνάδελφοι και

συναδέλφισσες, έχουμε πληρώσειένα πολύ βαρύ τίμημα. Εχουμε υπο-φέρει πολύ. Εχουμε κάνει αιματηρέςθυσίες.

Αυξήσαμε φόρους, μειώσαμε μι-σθούς και συντάξεις, πήγαμε απόένα μεγάλο έλλειμμα σε πρωτογενέςπλεόνασμα, δακρύσαμε, πονέσαμε.

Εμείς οι υπερήφανοι Ελληνες,ένας λαός με τεράστια προσφοράστην Οικουμένη, που έκανε πάντατο καθήκον του, που στάθηκε σε

κάθε περίπτωση με το δίκιο, τιςαξίες, την ειρήνη, τη δημοκρατία,ασχέτως κόστους, έχουμε πληγωθεί,έχουμε διασυρθεί, έχουμε πικράνειτους φίλους μας, τους συμμάχουςμας, ακόμα και τα απόδημα αδέλφιαμας.

Οι φίλοι και σύμμαχοί μας στηνΕυρώπη προσπάθησαν να σταθούνστο πλευρό μας με τον τρόπο πουαυτοί πίστευαν.

Το ίδιο έκανε και το ΔΝΤ.Η αλήθεια είναι ότι μας δάνεισαν

σημαντικά ποσά.Οχι με τους όρους που επιδιώ-

ξαμε. Αλλά με τους δικούς τους.Κυρίες και κύριοι,Στα πέντε αυτά χρόνια μάθαμε

πολλά. Διδαχτήκαμε πολλά.Πρώτον, μάθαμε ότι πρέπει να

αλλάξουμε την οικονομία μας. Νακάνουμε μεταρρυθμίσεις. Να απε-λευθερώσουμε τις αγορές μας καιτην αγορά εργασίας. Να πατάξουμετη φοροδιαφυγή. Τη διαφθορά.

Και σιγά -σιγά τα εφαρμόζουμε.Οχι με τον ρυθμό που θέλουμεαλλά προχωράμε.

Και τώρα, μετά την επανεκλογήμου, σας διαβεβαιώ -σας εγγυώμαι-ότι θα αφιερώσω όλες μου τις δυ-νάμεις στην υλοποίηση αυτών τωναναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Ασχετααπό το πολιτικό κόστος.

Φίλοι και φίλες,Η γενιά μου έχει ακούσει το κά-

λεσμα της Ιστορίας. Αναλαμβάνειτις ευθύνες της. Μπαίνει στη μάχηολόψυχα για μια Ελλάδα αντάξιατης Ιστορίας της, του λαού της, τωνφίλων και συμμάχων της, των απο-δήμων αδελφών της.

Ομως, για να το κάνουμε αυτόζητάμε την κατανόησή σας. Ζητάμετην αλληλεγγύη σας.

Ζητάμε να γίνει και σε εμάς κάτιτο ανάλογο με αυτό που έχει γίνεισε τόσες άλλες χώρες, στην Ευρώπηκαι αλλού.

Είναι γνωστό ότι το χρέος μαςδεν είναι διαχειρίσιμο. Το λέει τοίδιο το ΔΝΤ.

Αν λοιπόν δεν μειωθεί σημαντι-κά, τουλάχιστον κατά το μισό, καιάμεσα, ό,τι και να κάνουμε εμείςδεν αρκεί για να βγούμε από τοαδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε.

Κι αυτό θα έχει τεράστιες αν-θρώπινες και πιθανόν και πολιτικέςσυνέπειες οι οποίες θα έχουν επι-πτώσεις στις συμμαχικές μας σχέσειςκαι αλλού.

Ενώ η μείωση του χρέους θαμας δώσει τη δυνατότητα να επεν-δύσουμε, τη διαφορά στους τόκους,σε έργα υποδομής και άλλες επεν-δύσεις που έχει ανάγκη η χώραμας και που θα δώσουν δουλειά σεδεκάδες χιλιάδες άνεργους συμπο-λίτες μας.

Να προσθέσω και κάτι που είναιαυτονόητο για μένα: δεν πρέπει οιφίλες και οι σύμμαχες χώρες ναμετράνε η μια την άλλη με βάσημόνο τους αριθμούς και τα ποσο-στά.

Πρέπει να μετρώνται και με βάσητην αλληλεγγύη, τη βοήθεια που οένας δίνει στον άλλο σε στιγμέςανάγκης.

Καθότι, κυρίες και κύριοι, κανέ-νας δεν είναι αναμάρτητος.

Εμείς, πάντως, συνεχίζουμε τηναλληλεγγύη μας, παρά τα προβλή-ματά μας, στις εκατοντάδες χιλιάδεςτων προσφύγων που φτάνουν κο-λυμπώντας και με άλλους τρόπουςστα νησιά μας.

Εμείς συνεχίζουμε και αποτελού-με πηγή σταθερότητας και ειρήνηςστη σημαντική γεωστρατηγική πε-ριοχή που είμαστε.

Εμείς ήμαστε έτοιμοι και πρόθυ-μοι να δώσουμε λύση στο πρόβλημάμας.

Με τη δική σας βοήθεια είμαιβέβαιος ότι θα το κατορθώσουμε.

Σας ευχαριστώ.

Oκτώβριος

Γιατί προοδεύουμε εκτός και όχι εντός;

O Αυστραλογεννημένος ΑντριουΛιβέρης, πρόεδρος της γιγαντιαίαςεταιρείας χημικών Dow Chemicals,είναι ένας δεινός ομιλητής.

Το αποδεικνύει τα τελευταία τρίαχρόνια με τις ομιλίες του στις εκδη-λώσεις της Ελληνικής Πρωτοβου-λίας.

Στην ομιλία του προχθές το βρά-δυ, παρουσία του Ελληνα Πρωθυ-πουργού, μεταξύ των άλλων, είπεκαι το εξής: «Γιατί χρειάζεται οι Ελ-ληνες να φύγουν στο εξωτερικό γιανα αποδείξουν τις δυνατότητές τους;Γιατί δεν μπορεί αυτό να γίνει στηνΕλλάδα;».

Πρόκειται για μια άριστη ερώτησηπου σε ένα μεγάλο βαθμό εκφράζεικαι την ουσία του ελληνικού οικο-νομικού προβλήματος.

Ο Απόδημος Ελληνισμός αποδει-κνύει ότι το πρόβλημα της Ελλάδαςαπό την απελευθέρωση και μετάδεν είναι θέμα ευφυίας ή γενικάκάποιας πνευματικής μας αδυναμίαςως λαού.

Αν ήταν έτσι τότε δεν θα υπήρχανάνθρωποι σαν τον Λιβέρη που ναέχουν φτάσει τόσο ψηλά στον επι-χειρηματικό τομέα ή άνθρωποι τόσοευφυείς όσο ο Δημήτρης Νακάσηςπου τιμήθηκε με ένα από τα πιο πε-ριζήτητα βραβεία ευφυίας που υπάρ-χουν.

Αρα, αλλού θα πρέπει να κοιτά-ξουμε για την πηγή του προβλήμα-τος. Αλλοι λόγοι συνέβαλαν στο ναστραβώσει το κλίμα.

Μήπως είναι θέμα παιδείας; Μή-πως φταίει το κλίμα της απαξίωσηςτης αριστείας; Μήπως φταίνε οιφραγμοί που το σύστημα έχει ση-

κώσει τριγύρω του για να μπορεί ναδιαιωνίζεται;

Ενα από τα προβλήματα για τηνεπίλυσή του είναι η μη προσφοράκινήτρων στην πολιτική ηγεσία γιανα το αντιμετωπίσει.

Κι αυτό γιατί η αντιμετώπισή τουυπερβαίνει τα όρια της τετραετίας,ή και ακόμα της οκταετίας.

Αρα λοιπόν οι πολιτικοί δεν έχουντο κίνητρο να το επιχειρήσουν.

Μπορεί αυτό να επιφορτιστεί σεμια υπέρ επιτροπή της Βουλής μεαυξημένες αρμοδιότητες;

Σε ένα αρκετά μεγάλο βαθμό,όταν μιλάμε για μεταρρυθμίσεις αυτόεννοούμε: ότι θα ανοίξουν οι αγορές,θα αυξηθεί ο ανταγωνισμός, θα δοθείη ευκαιρία στους Ελληνες της Ελλά-δας να ζήσουν σε ένα παραγωγικόπεριβάλλον και ότι θα τους δοθεί ηευκαιρία να ανοίξουν τα φτερά τους,να δοκιμάσουν τις δυνατότητές τους,να διακριθούν.

Βέβαια, το υπάρχον σύστημα δενθα παραδοθεί αμαχητί. Δεν θα αφή-σει τα προνόμιά του να χαθούν χωρίςαγώνα.

Ομως αυτοί ανήκουν στην ιστο-ρία. Το μέλλον ανήκει στην αλλαγή.Κι αυτό δεν σταματάει εύκολα ανδημιουργηθεί ένας αρκετά σημαν-τικός αριθμός ανθρώπων, κυρίωςνέων, που θα δώσει τη μάχη τηςζωής, της αξιοπρέπειας, της υπερη-φάνειας, του φιλότιμου.

Είναι θέμα χρόνου να δημιουρ-γηθεί ένα κίνημα. Οχι όπως τα απα-τηλά πολιτικά κινήματα του παρελ-θόντος.

Αλλά ένα αυθεντικό ελληνικό κί-νημα για την εξύψωση των ίδιωνκαι της χώρας.

Η σιωπή στην κατάργηση της γλώσσας μας

Η πολιτεία της Μασαχουσέτηςήταν μια από τις πολιτείες που τρά-βηξαν το μεγαλύτερο ποσοστό τωννεοφερμένων Ελλήνων μεταναστώνόταν ξεκίνησε η μετανάστευση απότην Ελλάδα για την Αμερική στατέλη του 19ου αιώνα.

Στο Γούστερ για παράδειγμα, σχε-δόν τα μισά σπίτια ήταν ελληνικάκαι τα εργοστάσια της περιοχής ήτανγεμάτα από Ελληνες.

Ο ένας έφερνε τον άλλο.Ακόμα, από εκεί ξεκίνησαν ση-

μαντικοί θρησκευτικοί ηγέτες όπωςγια παράδειγμα ο αείμνηστος Αρ-χιεπίσκοπος Ιάκωβος.

Σ’ αυτή, λοιπόν, την ιστορική πο-λιτεία, ένας ανυποψίαστος περί τηςαποστολής του ιερέας της Ελληνορ-θόδοξης Αρχιεπισκοπής Αμερικήςαποφάσισε, με το έτσι θέλω, να κα-ταργήσει την ελληνική γλώσσα στηΘεία Λειτουργία!

Προφανώς ο π. Δημήτριος Κω-σταράκης της κοινότητάς του Λέξιγ-κτον προέβη σ’ αυτή την απόφασηεξαιτίας της μείωσης του εκκλησιά-σματός του. Και αντί να ψάξει καινα βρει την πραγματική αιτία και

Στιγμιότυπο από την ομιλία του Ελληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015 ΣΧΟΛΙΑ 15

στην αδυναμία του να αντιμετωπίσειτη σκληρή πραγματικότητα, ανα-φώνησε «εύρηκα», φταίει η ελληνικήγλώσσα, καταργήστε την.

Και στον ενθουσιασμό του επάνω,βγήκε στην τοπική εφημερίδα ναπανηγυρίσει το γεγονός με ένα...βαρύγδουπο άρθρο του περί ανέμωνκαι υδάτων.

Δεν είναι -ακόμα- σαφές αν μόνοςτου πήρε αυτή τη μεγάλη απόφασηή αν πήρε άδεια από τους ανωτέρουςτου.

Αλίμονο όμως αν ο κάθε ιερέαςαποφασίζει και διατάσσει μόνος τουγια ένα θέμα όπως αυτό.

Θα αποτελούσε απόδειξη τρανήτης πλήρους κατάρρευσης της εκ-κλησιαστικής μας τάξης και οργανι-σμού.

Ως γνωστό, το θέμα της χρήσηςτης αγγλικής γλώσσας έχει μακράιστορία. Εκδηλώθηκε με οργή στηνΚληρικολαϊκή της Νέας Υόρκης στιςαρχές της δεκαετίας του 1970.

Ηταν τότε που ο Ιάκωβος ειση-γήθηκε τη χρήση, κατά περίπτωση,της αγγλικής γλώσσας. Κάτι για τοοποίο χτυπήθηκε αλύπητα.

Η οργισμένη όμως αντίδρασητότε ήταν μυωπική. Ηταν ανάγκηνα ικανοποιηθούν και οι γλωσσολο-γικές ανάγκες των εδώ γεννημένωνπαιδιών μας. Είχε φτάσει ο καιρόςγια μια εξισορρόπηση των αναγκώντων διαφορετικών γενιών.

Τελικά τη λύση την έδωσε η ίδιαη πραγματικότητα: Οπως η δημο-γραφική πλάστιγγα έγερνε προς τουςαμερικανογεννημένους, τόσο μεγα-λύτερη γινόταν η χρήση της αγγλικήςγινόταν.

Και δικαίως.Φτάνουμε πλέον -όπως και σε

άλλες περιπτώσεις έχω επισημάνει-στο άλλο άκρο. Στην επανάληψητης ιστορίας από την ανάποδη.

Δυο λάθη, όμως, δεν κάνουν ένασωστό.

Δεν του φταίει η γλώσσα -αν τηγνωρίζει- του π. Δημητρίου Κωστα-ράκη.

Αν ψάξει καλά θα δει ότι ο αντί-παλός του είναι εντός των τειχών,είμαστε εμείς οι ίδιοι, είναι μέσαμας.

Είναι η έλλειψη ικανότητάς τουνα ηγηθεί του ποιμνίου του στο δρό-μο της ελληνοχριστιανικής πίστης.

Σύντομα θα αντιληφθεί ότι μετην απόφαση που πήρε αντί να κερ-δίσει περισσότερους πιστούς θα χάσειακόμα περισσότερους.

Και τότε ποιον θα κατηγορεί;Η λύση στη μείωση των εσόδων

που αντιμετωπίζει -και φυσικά δενείναι ο μόνος- είναι ο σεβασμός καιη προώθηση της γλώσσας, και ηχρήση της, αναλογικά, στη Λειτουρ-γία. Είναι με άλλα λόγια η τόνωσητης ταυτότητας.

Υ.Γ. Εντυπωσιάζει το γεγονός ότιη εκκλησιαστική ηγεσία, η οργανω-μένη Ομογένεια, συνομοσπονδίες,ομοσπονδίες, σύλλογοι, πνευματικοίάνθρωποι και άλλοι δεν άρθρωσανδυο λόγια υπέρ της υπεράσπισης

της χρήσης της ελληνικής γλώσσας,σε κάποιο βαθμό, στη Λειτουργία.Δυο λόγια.

Κι αυτό είναι εξίσου ανησυχητικόμε την εξόφθαλμη άγνοια ενός ελ-λιπώς καταρτισμένου απολωλότα Ελ-ληνοορθόδοξου κληρικού.

Νοέμβριος

Τι ρόλο θέλει για τον εαυτό τηςη Νέα Δημοκρατία;

Είναι απορίας άξιον, μέχρι τηστιγμή αυτή, αν η Νέα Δημοκρατίαέχει κατανοήσει την ανάγκη να εκ-συγχρονιστεί ώστε να διεκδικήσειμε αξιώσεις την εξουσία και να δι-ευκολύνει την έξοδο της χώρας απότην κρίση ή αν προτιμά να παραμένειπροσκολλημένη στο παρελθόν και,επομένως, στην αντιπολίτευση.

Είναι αυτονόητο ότι η εκλογήαρχηγού ενός κόμματος γίνεται μεβάση τα προσόντα και τις εμπειρίεςτων υποψηφίων.

Ποιος είναι ο πιο ικανός υποψή-φιος, ο πιο προετοιμασμένος, με τιςπλουσιότερες εμπειρίες σχετικά μετην αντιμετώπιση των σημερινώνπροβλημάτων;

Και πώς αναδεικνύεται ο υπο-ψήφιος αυτός στην κοινή γνώμη;

Φυσικά, με βάση το βιογραφικότου, με το πρόγραμμα που προβάλειγια την ανόρθωση και μεγέθυνσητου κόμματός του, αλλά και από τιςεντυπώσεις που θα δημιουργήσειαπό μερικές -όχι λιγότερες των δυο-τηλεμαχίες με τους συνυποψηφίουςτου.

Στην προκειμένη περίπτωση -γιανα γίνω πιο συγκεκριμένος- δεν νο-μίζω ότι υπάρχει κάποιος αντικει-μενικός παρατηρητής που να αμφι-σβητεί ότι, με βάση τα αυτονόητααυτά κριτήρια, ο Κυριάκος είναι οπιο κατάλληλος υποψήφιος για αρ-χηγός στη Νέα Δημοκρατία.

Κι όμως, τα κριτήρια αυτά μεαπαράδεκτη επιπολαιότητα υποβαθ-μίζονται και αναδεικνύονται ως καί-

ριος παράγοντας θέματα που έλαβανχώρα πριν 51 ολόκληρα χρόνια -όπως η λεγόμενη «αποστασία».

Μια υπόθεση στην οποία ούτωςή άλλως εμπλέκεται ο πατέρας τουΚυριάκου, που κυριολεκτικά -όπωςοι ιστορικοί πλέον καταγράφουν-βρίθει ανακριβειών για το τι ακριβώςσυνέβη.

Για παράδειγμα, πόσο γνωστό εί-ναι ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκηςκαι η ομάδα του ικέτευαν τον Γεώρ-γιο Παπανδρέου να μην παραιτηθεί,αλλά εκείνος παραιτήθηκε υπό τηνπίεση του Ανδρέα, ο οποίος έβλεπετην ανάδειξή του σε αρχηγό τηςΕνωσης Κέντρου να περνά μέσα απότην σύγκρουση αυτή;

Μια μεγάλη όμως μερίδα του ελ-ληνικού λαού αναγνωρίζει τώρα ότιη κυβέρνηση Μητσοτάκη -σύμφωνακαι με το δημοσίευμα της «FinancialTimes» την περασμένη βδομάδα-ήταν αυτή που προσπάθησε να ανα-τρέψει την πορεία προς την κατα-στροφή που ζούμε σήμερα, αλλάδεν πρόλαβε γιατί ανατράπηκε.

Οπως κι αν έχουν τα πράγματαη ερώτηση είναι τι σχέση έχει ο Κυ-ριάκος με τα γεγονότα της δεκαετίαςτου... 1960;

Στο επίσης αυτονόητο θέμα τηςτηλεμαχίας, ο Ευάγγελος Μεϊμαρά-κης αρνείται να συμμετάσχει με τηνεξήγηση ότι αυτό θα έβλαπτε «τοκύρος, τη σοβαρότητα και την ενό-τητα στη ΝΔ».

Η εξήγηση αυτή, πραγματικά,προσβάλει τη νοημοσύνη μας.

Μήπως άκουσε για τις προκρι-ματικές εκλογές στις ΗΠΑ, με τιςαλλεπάλληλες τηλεμαχίες, καθώςκαι στις χώρες της Ευρώπης;

Σίγουρα αυτός ο τρόπος σκέψεωςαποκαλύπτει την έλλειψη κατανόη-σης στις αλλαγές που έχουν συντε-λεσθεί στη χώρα και στην ανάγκητης εκλογής προέδρου, όχι στο πα-ρασκήνιο, αλλά με διαφανείς δημο-κρατικές διαδικασίες.

Τέλος -αν και όχι τελευταίο- ηκυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δενείναι σε θέση μόνη της να σηκώσειτο βάρος της οικονομικής ανάπτυ-ξης.

Το συμφέρον λοιπόν της χώραςαπαιτεί η αξιωματική αντιπολίτευσηνα είναι σε θέση να κάνει πραγματικήαντιπολίτευση και να είναι έτοιμη,όταν χρειαστεί, να αναλάβει τα ηνίατης χώρας.

Γι’ αυτό και η εκλογή του νέουηγέτη της ΝΔ είναι τόσο μεγάληςσημασίας.

Δυστυχώς, δεν είναι μόνον ο κ. Φίλης

Είναι βέβαιο ότι ο αξιότιμοςΥπουργός Παιδείας της γενέτειραςδεν έχει ακούσει το όνομα της αεί-μνηστης Θίας Χάλο, της αποκαλού-μενης και Γιαγιάς του Πόντου. Καιφυσικά ούτε θα διάβασε το πολύ-κροτο βιβλίο της «Μήτε το όνομάμου».

Ούτε θα άκουσε και το όνοματου ποντιακής καταγωγής αείμνη-στου καθηγητή Χάρη Ψωμιάδη καικάποια από τις ομιλίες του.

Ούτε ποτέ θα περιήλθε στην προ-σοχή του ο αγώνας, έναν αιώνατώρα, των ποντιακής καταγωγήςομογενών να αναγνωριστεί η Γενο-κτονία τους διεθνώς και κυρίως απότην Τουρκία.

Και όμως πολλοί τρίτοι, ουδέτεροι,την αναγνώρισαν ως Γενοκτονία.(Ορισμός: H συστηματική πολιτικήτης εξόντωσης μιας μειονότητας ήεθνικής ομάδας).

Οπως η Διεθνής Ενωση Ακαδη-μαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτο-νιών, η οποία και είχε ζητήσει τηνΤουρκία να κάνει το ίδιο.

Προφανώς από άλλες πηγές αντ-λεί τις πληροφορίες του ο πρώηνδημοσιογράφος και σημερινός Υπουρ-γός. Που όταν τις ανέπτυσσε σταγραπτά του, ως δημοσιογράφος, ήτανμεν ανιστόρητες και προσβλητικέςστη μνήμη των θυμάτων και στοναγώνα τόσων γενιών Ποντίων, αλλάτους έλειπε η σφραγίδα του επίση-μου.

Ομως όταν το κάνει ως Υπουργός,και μάλιστα Παιδείας, τα λόγια τουέχουν άλλη βαρύτητα.

Και πάντως οι Τούρκοι, από τώρα

και εμπρός θα δικαιούνται να επι-καλούνται την μαρτυρία του, τηνμαρτυρία ενός Ελληνα ΥπουργούΠαιδείας ως πειστική απόδειξη γιατο δίκαιο τους να αρνούνται να ανα-γνωρίσουν ως Γενοκτονία την συ-στηματική εξόντωση των Ποντίων.

Η πράξη του αυτή θα ισοδυνα-μούσε με έναν Εβραίο να ισχυρίζεταιότι, «ξέρετε, βέβαια, υπέφεραν οιΕβραίοι στα χέρια των Ναζί, βέβαιαπόνεσαν και πολλοί πέθαναν, αλλάπρος Θεού, μη φτάσουμε στο σημείοπου να το ονομάσουμε και Γενοκτο-νία».

Εδώ όμως έχουμε ένα γενικότεροπρόβλημα. Βρισκόμαστε αντιμέτωποιμε ένα φαινόμενο κυβερνητικώνπαραγόντων που είναι αρνητές βα-σικών ιστορικών γεγονότων του λαούμας.

Ανθρώπων που γαλουχήθηκαν μεδιεθνιστές, περιθωριακούς «διανο-ούμενους», ανθρώπων αποφασισμέ-νων να ξαναγράψουν την Ιστορίαστα φιλοσοφικά τους μέτρα και γιατους οποίους τα κράτη και οι λαοίείναι δευτερευούσης σημασίας μπρο-στά στην επαλήθευση και ή δυνατόντην επιβολή των θεωριών τους.

Αυτοί όμως, οι συνήθως γραφικοίκαι πάντα περιθωριακοί τύποι, πουέχουν διαψευστεί ιστορικά πλήρως,σχεδόν ποτέ δεν ανέρχονται σε θέ-σεις μέγιστης ευθύνης στην κυβέρ-νηση μιας χώρας.

Και όπου αυτό συνέβη έφεραντη συμφορά.

Πολύ φοβάμαι, λοιπόν, πως ακόμακι αν απομακρυνθεί από τη θέσητου ο κ. Νίκος Φίλης, όπως θα έπρε-πε, δεν λύνεται το πρόβλημα.

Υπάρχουν αρκετοί άλλοι διάσπαρ-τοι στην κυβέρνηση με την ανάλογηφιλοσοφία. Ομως δεν θα πρέπει νααφεθούν οι άνθρωποι αυτοί, τύπουΦίλη, ανεμπόδιστοι να σπείρουν τηναμφιβολία στους νέους και να δώ-σουν -έστω άθελά τους- τροφή στουςαντιπάλους του λαού μας.

Δεκέμβριος

Υπερπροστασία Ελλήνων γονιώνστα παιδιά τους

Η Ομογένεια δέχθηκε ένα βαρύχτύπημα την περασμένη εβδομάδα.

Ενα δικό της παιδί, ο Ντιν (Κων-σταντίνος) Σκέλος, εγγονός Ελλήνωνμεταναστών και αρχηγός της πλει-οψηφίας στη Βουλή της Πολιτείαςτης Νέας Υόρκης, καταδικάστηκεγια κατάχρηση της θέσης του.

Μαζί του καταδικάστηκε και ογιος του Ανταμ για «δωροδοκία, εκ-βιασμό και συνωμοσία».

Πατέρας και γιος αντιμετωπίζουνποινή φυλάκισης πολλών ετών.

Το έγκλημα του Ντιν Σκέλου ήτανότι χρησιμοποίησε τη θέση του για«να πλουτίζει τον γιο του». Ενανγιο που όπως φαίνεται δεν ήτανικανός να βγάλει τα προς το ζην καιπου από πάνω είχε και την απαίτηση

Εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη προέδρου στη Νέα Δημοκρατία.

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ ΣΑΒΒΑΤΟ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 201516 ΣΧΟΛΙΑ

να ζει και την καλή ζωή.Για να βοηθήσει λοιπόν ο πατέρας

τον γιο του χρησιμοποίησε την πα-νίσχυρη θέση του στο Αλμπανι γιανα αναγκάσει μερικές εταιρείες πουέκαναν δουλειές με την Πολιτεία ναπροσφέρουν θέση εργασίας σ’ αυτόν,στις οποίες είτε δεν εμφανιζόταν ήήταν ακατάλληλος γι’ αυτές.

Με τα γνωστά πλέον αποτελέ-σματα.

Για λόγους πλήρους διαφάνειαςσημειώνω ότι ο Ντιν Σκέλος με είχεεπισκεφτεί στο γραφείο μου πρινλίγα χρόνια και μετά από αυτό δει-πνήσαμε σε ένα εστιατόριο στηνΑστόρια.

Θα έλεγα ότι η επίσκεψή τουαυτή ήταν στο πλαίσιο της δουλειάςτου, παρά λόγω της ελληνικής τουκαταγωγής.

Κι όμως, άσχετα αν το γνωρίζει ήόχι, οι ενέργειές του υπέρ τού γιουτου -για τις οποίες καταδικάστηκε-έχουν μια πολύ δυνατή ελληνικήχροιά.

Η πρόεδρος των ορκωτών ενόρ-κων δήλωσε μετά την έκδοση τηςαπόφασης ότι αυτή ποτέ δεν θαμπορούσε να φανταστεί πως θα επε-νέβαινε για χάρη των παιδιών τηςόπως έκανε ο Σκέλος.

Και επιπλέον πρόσθεσε ότι «δενθα μου το επέτρεπαν ποτέ τα παιδιάμου».

Κι όμως, εμείς οι Ελληνες θα...εγκληματούσαμε για τα παιδιά μας.Οπως ακριβώς έκανε ο Σκέλος.

Δεν επιχειρώ να μειώσω τη βα-ρύτητα της καταδίκης του. Εξάλλουαπό τη στιγμή που το δικαστήριοαποφάνθηκε τα λόγια περισσεύουν.

Το σημειώνω όμως ως απόδειξημιας διαφορετικής νοοτροπίας πουμας διαπερνά από γενιά σε γενιά,ακόμα κι αν έχουμε πριν πολλά χρό-νια απομακρυνθεί από τον αρχικότόπο της καταγωγής μας.

Συνήθως ό,τι κάνουμε είναι νό-μιμο. Συνήθως δίνουμε στα παιδιάμας όλη μας την αγάπη, όλο μας τοεαυτό.

Καμιά θυσία δεν είναι μεγάλη γι’αυτά.

Καμιά φορά όμως το παρακάνου-με.

Οπως ο κατά τα άλλα συμπαθήςΝτιν (Κωνσταντίνος) Σκέλος που,προφανώς από υπερβολική αδυναμίαή ενοχή, δεν είχε τη δύναμη να πειστον γιο του να πάει να βρει μιαδουλειά, σαν τα άλλα παιδιά και ναζήσει με τις δικές του δυνάμεις,αλλά παρανόμησε.

Και ίσως το χειρότερο είναι ότιαπό την πολλή αγάπη και υπερπρο-στασία συνέπραξε στο να καταλήξειο γιος του στη φυλακή.

Κι αυτό θα αποτελεί ένα ασήκωτοβάρος.

Επενδύσεις και πραγματικότητα

Για 17 ολόκληρα χρόνια η εται-ρεία Capital Link οργανώνει στις αρ-χές Δεκεμβρίου ένα χρήσιμο, μεγάλο

και πολύπλευρο συνέδριο με θέμαεπενδύσεις στην Ελλάδα.

Το φετινό συνέδριο, στο «Metro-politan Club», σε ένα από τα πιοφημισμένα κλαμπ του Μανχάταν,ξεπέρασε σε συμμετοχή κάθε προ-ηγούμενο.

Σημασία όμως δεν έχει μόνον οαριθμός των συνέδρων. Μεγαλύτερησημασία από αυτό έχει το οικονομικόεπίπεδό τους, δηλαδή το ενδιαφέρονκαι η δυνατότητα των παρευρισκο-μένων να επενδύσουν στην Ελλά-δα.

Μεταξύ λοιπόν των συνέδρωνήταν μεγάλοι ξένοι επενδυτές στηνΕλλάδα, επιχειρηματίες που αναζη-τούσαν απαντήσεις στο μεγάλο ερώ-τημα - ποιο είναι το μέλλον της ελ-ληνικής οικονομίας και άρα της επέν-δυσής τους.

Η Ελλάδα, όπως όλα αυτά ταχρόνια, έτσι και εφέτος, αντιλαμβα-νόμενη τη σημασία αυτού του συ-νεδρίου θέλησε να το χρησιμοποιήσειπρος όφελός της.

Να χρησιμοποιήσει δηλαδή αυτήτην πολύ καλή ευκαιρία που τηςπαράσχει η Capital Link και να πα-ρουσιάσει στους συμμετέχοντες τόσοτην εικόνα της χώρας, όσο και τασχέδιά της για το μέλλον.

Αυτό προφανώς θέλησε να εκμε-ταλλευτεί και ο Πρωθυπουργός τηςχώρας, ο οποίος -όπως και πέρυσι οκ. Σαμαράς- επικοινώνησε μέσω βιν-τεοσκοπημένου μηνύματος με τουςσυνέδρους.

Το εντυπωσιακό του συνεδρίουήταν ότι και οι εκπρόσωποι των θε-σμών συμμετείχαν, με ηλεκτρονικάμέσα, τονίζοντας με τον τρόπο αυτότη σημασία που αποδίδουν στιςεπενδύσεις που έχουν για την Ελ-λάδα.

Βέβαια, το θέμα της επένδυσηςδεν είναι απλό.

Και δεν είναι φιλανθρωπία. Στη-ρίζεται σε ορθολογική ανάλυση τηςοικονομικής και πολιτικής κατάστα-σης.

Στηρίζεται στο κλίμα, το επιχει-ρηματικό κλίμα που υπάρχει.

Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο ότι γί-νονται επενδύσεις σε μια χώρα καιδεν γίνονται σε κάποια άλλη.

Ακούγεται, και μάλιστα από ανώ-τατους αξιωματούχους, η απλοϊκήαπαίτηση να κάνουν επενδύσεις οιομογενείς για πατριωτικούς λόγους.

Αν ήταν έτσι τα πράγματα θα μπο-ρούσαν να δώσουν το καλό παρά-δειγμα οι επιχειρηματίες της Ελλάδαςκαι μετά να ακολουθήσουν οι από-δημοι. Γιατί δεν το κάνουν;

Δεν είναι και λίγοι οι ομογενείςπου προσπάθησαν στο παρελθόν ναεπενδύσουν και -απογοητευμένοιαπό την γραφειοκρατία και τη δια-φθορά- τα εγκατέλειψαν. ’Η άλλοιπου επένδυσαν για συναισθηματικούςλόγους και έχασαν τα πάντα.

Ο κ. Νίκος και η αδελφή του ΟλγαΜπορνόζη προσφέρουν ουσιαστικήυπηρεσία οργανώνοντας αυτό το συ-νέδριο στη Νέα Υόρκη. Εκείνοι φέρ-νουν το άλογο στη βρύση. Δεν μπο-ρούν όμως να το αναγκάσουν να πιεινερό.

Η δυνατότητα να πειστούν οι επι-χειρηματίες δεν στηρίζεται στον αριθ-μό που απαρτίζει την ελληνική απο-στολή -ή τον βαθμό ή την έλλειψηπροετοιμασίας τους- ή στην εικόνα -συνήθως εξωπραγματική- που πα-ρουσιάζουν σαν να απευθύνονται σεάσχετους ανθρώπους.

Εξαρτάται από τις αντικειμενικέςσυνθήκες στη χώρα. Οι οποίες, δυ-στυχώς, απέχουν πολύ από το να

είναι καλές.

Ελάτε να αλλάξουμε την Ομογένεια

Πριν μερικές δεκαετίες, ανταπο-κρινόμενοι στις ανάγκες της κοινωνίαςμας, ξεκινήσαμε μια εκστρατεία συγ-κέντρωσης χρημάτων για την ανα-κούφιση των πόνων άπορων ομογε-νών μας.

Συνολικά συγκεντρώθηκαν -καιδωρήθηκαν- περισσότερα από600.000 δολάρια και ο κατάλογοςτων ονομάτων και τα ποσά που οκαθένας προσέφερε δημοσιευότανμε θρησκευτική ευλάβεια.

Είναι αδύνατο για όσους έχουνοικονομική άνεση να καταλάβουν τοβάθος της απόγνωσης ενός ασθενήπου δεν έχει χρήματα να αγοράσειτα φάρμακά του ή μιας χωρισμένηςγυναίκας που δεν μπορεί να προ-σφέρει ένα δώρο στα παιδιά της ταΧριστούγεννα.

Οι ιστορίες αυτές δεν δημοσιεύον-ται γιατί οι άνθρωποί μας είναι υπε-ρήφανοι και σε καμιά περίπτωση δενεπιθυμούν να γνωστοποιηθεί η κα-τάστασή τους.

Δυστυχώς, στις μέρες μας γίνεταιμια ενοχοποίηση των φτωχών.

Μερικές φορές ευθύνονται. Πολλέςάλλες όμως όχι, όπως στην περίπτωσηασθένειας.

Και ενώ οι ατομικές ανάγκες πα-ραμένουν μεγάλες, εξίσου μεγάλεςείναι και οι συνολικές ανάγκες τηςΚοινότητάς μας.

Και όσον αφορά τις γενικές ανάγ-κες -π.χ. Συγκοινωνίες, Αστυνομία,Ταχυδρομείο κ.λπ.- τις υπηρεσίες αυ-τές τις προσφέρει το κράτος.

Αυτές όμως που έχουν σχέση μετην ταυτότητά μας, την ευθύνη την

φέρουμε εμείς αποκλειστικά.Εμείς έχουμε την ευθύνη των

ναών μας. Εμείς έχουμε και την ευ-θύνη των σχολείων μας.

Ετσι, εμείς καλούμαστε να απο-φασίσουμε αν μας ενδιαφέρει να δια-τηρήσουμε την θρησκεία μας και τηνγλώσσα μας.

Και ως προς το πρώτο σκέλος,παρά τα πολλά προβλήματα, βρισκό-μαστε σε ένα ανεκτικό επίπεδο.

Στο θέμα των σχολείων μας όμωςπολύ απέχουμε από αυτό.

Και επειδή συνήθως το θέμα τηςομογενειακής Παιδείας είναι το «ορ-φανό παιδί» της Ομογένειας -κι αυτόπαρά την τεράστια σημασία του στιςζωές των παιδιών μας και στο μέλλονμας ως Κοινότητα- αυτοί που προ-σφέρουν εθελοντικές υπηρεσίες, οιευεργέτες, είναι σχετικά λίγοι.

Γι’ αυτό, αλλά και για το γεγονόςότι ως πνευματικό Ιδρυμα των Ελλή-νων της Αμερικής με βαθιά αίσθησητης αποστολής του -και κατόπιν πα-ρότρυνσης πολλών ομογενών- απο-φασίσαμε να δημιουργήσουμε έναεπίσημο και εγκεκριμένο από τηνφορολογική υπηρεσία μη κερδοσκο-πικό Ιδρυμα 501 (c) (3). Στόχος του«η εξασφάλιση, η βελτίωση και ηεξάπλωση της γλώσσας, της κουλ-τούρας, του πολιτισμού και των πα-ραδόσεών μας». Ηδη η ανακοίνωσήτου έγινε με την μορφή διαφημιστι-κών καταχωρήσεων και στις δυο εκ-δόσεις μας.

Οι αντιδράσεις ποίκιλαν. Αλλοιεξέφρασαν ενθουσιασμό και άλλοιαμφιβολία, όσον αφορά τις δυνατό-τητες που υπάρχουν στον τομέα αυτό.

«Κανείς δεν μπόρεσε να κάνεικάτι σημαντικό μέχρι τώρα στο θέμααυτό», μας είπε φίλος ομογενής.

Κατ’ αρχήν αυτό δεν είναι σωστό.Δείτε τι έκαναν μερικοί άνθρωποι,υπό την ηγεσία του κ. Νίκου Ανδριώτηστην Αστόρια ή τι προσφέρει η κ.Στέλλα Κοκόλη.

Δεύτερον -και αντιγράφω- «ποτέμην αμφισβητείτε ότι ένας μικρόςαριθμός αποφασισμένων ανθρώπωνμπορεί να αλλάξει τον Κόσμο». Ποτέ.

Βέβαια, δεν θα κλείσουμε τηνπόρτα σε κανέναν που έχει σοβαρή,αποδεδειγμένα, ανάγκη.

Ομως, ο στόχος του Ιδρύματος εί-ναι να ειδικευτεί στον τομέα της Παι-δείας. Ετσι, και την απαραίτητη τε-χνογνωσία θα αποκτήσει και διαφοράθα μπορέσει να κάνει.

Θα πάρει καιρό. Μην αμφιβάλετεόμως ότι θα συμβάλλει σοβαρά στηδιαμόρφωση της ομογενειακής Παι-δείας.

Με τη βοήθειά σας μην αμφιβά-λετε ότι θα «αλλάξουμε την ομογε-νειακή μας Παιδεία.

Σας καλώ σε εγρήγορση. Κάθεδωρεά, μεγάλη ή μικρή, θα συμβάλλειστην επίτευξη των φιλόδοξων στόχωνμας. Και όπως πάντα σε κλίμα πλή-ρους διαφάνειας.

Με μηδέν έξοδα.Ιδού τα στοιχεία: Foundation of

Ethnikos Kirix, 37-10 30 St. Long is-land City, New York, 11101

Στιγμιότυπο από τη συνάντηση του εκδότη-διευθυντή του «Ε.Κ.» Αντώνη Η. Διαματάρη (δεξιά)με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα στο Λευκό Οίκο. Από αριστερά διακρίνονται

ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, η σύζυγος του κ. Διαματάρη, Λίτσα, και ο γιος τους Ηρακλής.