1

ΛΠΘΤΖΘΛΠΑΡΔΘ ΔΘΛΗΜΘΑΘΑ ΗΚΕΙΤΡΟΜΘΙΗ ΕΦΗΛΕΡΘΔΑ

2ος ΧΡΟΝΟΣ ΑΡ.ΦΥΛΛΟΥ : 14 ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2015

"Επι της αυρίου εκίνησαν και ήλθαν στην Λιοδώραν,

το παρεπόταμον του Αλφέως ολόρθα εκατεβαίναν

στην Ίσοβαν εδιάβηκεν αλλάγι από τους Τούρκους,

το μοναστήρι εκάψασιν, εδε αμαρτία που εγίνη."

Χρονικόν του Μορέως, στ. 4669-4672.

ΕΝΥΙΑ, ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ

Πέρυσι γνωρίσαμε πως θα πρέπει να γίνουμε

Ευρωπαίοι και να αρχίζουμε να πληρώνουμε έναν νέο

φόρο για την ιδιοκτησία του ακινήτου που διαμένουμε

είτε των ακινήτων τα οποία βρίσκονται στην κατοχή

μας. Αρχικά ξεκίνησε σαν φόρος μιας χρονιάς, για να

«βγουν τα κουκιά» τα οποία τελικά δεν βγήκαν, αλλά

αφού γνωρίζουμε ότι στην Ελλάδα ουδέν μονιμότερον

του προσωρινού, ήρθε και έμεινε για πάντα πλέον

στην ζωή μας. Ξεκίνησε με την ονομασία «Φαράτσι» ή

επίσημα ΕΕΣΗΔΕ και εισπράττονταν από την ΔΕΗ

αλλά φέτος έγινε επίσημα ΕΝΥΙΑ και ήρθε για να

μείνει.

Φαράτσι είναι ένα χρηματικό ποσό το οποίο ο

κάθε ιδιοκτήτης σπιτιού, είναι υποχρεωμένος να

πληρώνει στην εφορία - στο κράτος. Σο ύψος του

ποσού αυτού, καθορίζεται ανάλογα με το πόσο

παλιό είναι το σπίτι, πόσα τετραγωνικά και σε τι

περιοχή είναι.

Σο χαράτσι είναι ένα Α συνολικό ποσό το χρόνο

για κάθε σπίτι, και μοιράζεται σε 5 ισόποσες

δόσεις.

O ΕΝ.Υ.Ι.Α είναι ένας καινούριος φόρος που

επιβάλλει το κράτος που αντικαθιστά το

λεγόμενο χαράτσι.

Πρόκειται για έναν φόρο που πληρώνουνε στο

κράτος όλοι οι ιδιοκτήτες για κάθε ακίνητο που

έχουνε στην κατοχή τους.

Η διαφορά με το χαράτσι είναι ότι ο ΕΝΥΙΑ είναι

μόνιμος, δηλαδή θα τον πληρώνουμε κάθε χρόνο.

Επίσης αφορά όχι μόνο κατοικίες αλλά και

οικόπεδα και αγροτεμάχια.

Σο ύψος του ποσού προκύπτει και εξαρτάται από

διάφορους παράγοντες όπως τα τετραγωνικά, τον

όροφο (αν πρόκειται για κατοικία), την

παλαιότητα, την τιμή ζώνης, κλπ και μπορούμε

να το δούμε από το taxisnet.

Προέρχεται από τα αρχικά των λέξεων ΕΝιαίος

Υόρος Ιδιοκτησίας Ακινήτων.

Περαστικά μας.

ΑΓΡΟΣΙΚΑ Ηλίας τρατηγάκος……………. (Αντιπεριφερειάρχης

Πελοποννήσου): Ανάγκη δημιουργίας ενός Εθνικού

χεδίου Ανασυγκρότησης της Ελληνικής Γεωργίας.

την ανάγκη δημιουργίας ενός Εθνικού χεδίου

Ανασυγκρότησης της Ελληνικής Γεωργίας αναφέρεται ο

Αντιπεριφερειάρχης Πρωτογενούς Σομέα της

Περιφέρειας Πελοποννήσου κ. Ηλίας τρατηγάκος. τη

διάρκεια των ετών 2008-2014 η αξία των εξαγωγών

τροφίμων αυξήθηκε κατά 22,6% καταγράφοντας μέσο

ετήσιο ρυθμό 3,5%. Σο 2014 στο σύνολο της αξία των

ελληνικών εξαγωγών οι εξαγωγές τροφίμων κάλυπταν

ποσοστό 18,7%, αξίας περίπου 5 δις ευρώ. Παρά ταύτα,

επειδή η αξία των εισαγομένων αγροτικών προϊόντων

(συμπεριλαμβανομένων των τροφίμων και ποτών),

βρίσκεται σε υψηλό σημείο, διαμορφώνεται αρνητικό

ισοζύγιο στο εμπόριο των αγροτικών προϊόντων, με

αποτέλεσμα να έχουμε έλλειμμα, που το έτος 2013

έφτανε τα 1,6 δις ευρώ.Ενόψει εφαρμογής δύσκολων

ειλημμένων δεσμεύσεων και μέτρων από τη χώρα θα

πρέπει να γίνει κατανοητό και να τονισθεί προς κάθε

κατεύθυνση ότι μόνο ο σχεδιασμός μιας πορείας που να

οδηγεί στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της

επιχειρηματικότητας του πρωτογενούς τομέα είναι

αποδεκτός και έχει προοπτική.

ίγουρα θα χρειασθούν ιδιαίτερα έντονες προσπάθειες

και στοχευμένες επιλογές για να αντιμετωπισθούν τα

πολλά και σημαντικά προβλήματα του πρωτογενούς

τομέα ο οποίος χαρακτηρίζεται από:

α) υνεχή και διαρκή πτώση της ακαθάριστης

προστιθέμενης αξίας η οποία από 7,7 δις ευρώ το 2004

έπεσε στα 5,3 δις το 2014

β) υνεχή και διαρκή πτώση των επενδύσεων.

γ) υνεχή και διαρκή πτώση του γεωργικού εισοδήματος,

το οποίο από 7,1 δις το 2009 έπεσε στα 6,2 δις το 2014.

Επίσης η ακαθάριστη αξία της γεωργικής παραγωγής

από 12δις το 2004 έπεσε τα 10,4 δις το 2014. Ενδεικτικό

είναι ότι η επί τοις % μεταβολή 2014/2005 ήταν -13,8. Η

φυτική παραγωγή -17,5 και η ζωική παραγωγή -12,4.Η

Περιφέρεια Πελοποννήσου με διακριτική παρουσία δίνει

διακριτή στήριξη στο πρωτογενή τομέα. Όταν ο

πρωτογενής τομέας δοκιμάζεται δε γίνεται να είναι

απαθής παρατηρητής των πραγμάτων.

Πηγή: agrotypos

2

ΛΠΘΤΖΘΛΠΑΡΔΘ

ΑΛΗ ΜΟΤΛΑ

Ιστορικό Διήγημα υπό Αγ. Σσελάλη

( Ολυμπικά Φρονικά 1970)

(Δ’ ΜΕΡΟΣ)

» Να παραδώστε τάρματα, να φύγετε απείραχτοι.

Ειδέ θα γίνει πόλεμος. Σο κρίμα στο λαιμό σας για τα

αθώα πλάσματα».

Επικρογέλασε ο αγάς.

- ε ποιον να παραδώσουμε;< τους σκλάβους, στα

κοπέλια μας;

- Η Πόλη, όλη η Ελλάδα είναι Ελληνικά, ως ήταν και

θα είναι. Οι Σούρκοι έφυγαν στην Κόκκινη Μηλιά.

Εσείς τι καρτερείτε;

- Σίνος, τα λες εφτούνα, ρε γκιαούρη; Εβγήκε έξαλλος

μπροστά ο φοβερός Καντράγας. Πέντ΄έξη νοματαίοι

και οι χαϊνηδες παίρνουν στο λαιμό τους το φουκαρά

ραγιά και παιδεύουν τη φτώχεια, δεν την αφίνουν να

κοιτάξει τη φτώχεια της και τη δουλειά της<

- Γύρισε και πες΄τους να τραβηχτούνε οι πιστοί

ραγιάδες μας και μην ακούν τους ψεύτες και τους

κλέφτες. Αν θέλουν ρουσφέτια, ναρθούν εδώ οι

προεστοί κι΄εδώ είμαι εγώ και για καλό και για κακό.

Είπε επίσημα, με μαλακιά φωνή ο Αλή Μουλάς.

Τψώθηκε μια οχλαλοή. – «Να φύγουμε<, ίκινι<» -

«Όχι, δε φεύγουμε<Θάνατος στους γκιαούρηδες<»

Ο κήρυκας έσχισε το πλήθος, πέρασε ατάραχος,

μέριασαν,έφυγε.

Οι Σούρκοι ετοιμαστήκανε γοργά. Πίστεψαν πως τους

έζωσαν χιλιάδες. Σάχασαν, τρόμαξαν. Άλλοι

εφώναζαν να φύγουν, να προλάβουν να μπούνε στο

κάστρο της Καρύταινας. Άλλοι απειλούσαν

κι΄έβριζαν, αλλάλαζαν.

Μοιρολογούσε σα γυναίκα ο Καρατζαφέρ αγάς του

Ζάχα.

- Ό, έ, μπούκουρο Υανάρι!...Άαχ, όμορφο

Υανάρι<Αλλάχ, Αλλάχ. Υανάρι με τα κρύα νερά, με

τις τρανές κυράδες, με τις βαριές αρχόντισσες, τις

καλομαθημένες, όπου δε καταδέχονται τη γη να την

πατήσουν, τώρα θα καταντήσουνε κοπέλες των

ραγιάδων<Να κουβαλάν ζαλιά με τα βαρέλια το

νερό και να φυλάν γουρούνια<Φούφτιξε και τράβαγε

τα δασειά του γένια.

Δεν το χωράει το μυαλό τους, δεν το δέχεται η ψυχή

τους ν΄αφίσουν το Υανάρι τους το δροσερό, το

πολυαγαπημένο<Πώς να το αφίσουν να πέσει στα

χέρια των ραγιάδων τους, που δούλευαν ως εχτές και

έσκυφταν και τους έσφιγγαν της σκλαβιά στους τα

λουριά και τους έσφιγγε και η φτώχεια και η σκλαβιά

και τώρα σφίγγουν το Υανάρι και σφίγγεται και των

Σούρκων η ψυχή<

Γύρω στον Αλή Μουλά τρέμουν μανούλες με παιδιά,

γυναίκες για τους άντρες<Σρέμουν μη ρωμιέψουν

παιδιά τους οι Ρωμιοί, μη χριστιανέψουν τα

χανουμάκια τους, τα τσογλάνια τους οι

γκιαουροπαπάδες. Οι ΄γέροι τραβάν τις γενειάδες

τους και σφίγγουν τα δόντια. Απ’ άκρη σ’ άκρη στο

Υανάρι σπαραγμός, αλλαλαγμός και βόγγος.

φίγγεται η ψυχή τους. Είναι δεμένη με τα σπίτια

τους, τα δέντρα τους, τις αυλές, τις βρύσες<

Ξεσηκώνεται τούτο το βιος; Σι να πρωτοπάρουν!

ηκώνονται τα πολυτελέστατα σαράγια, οι

κατάμεστες αποθήκες, τα πελεκητά τζαμιά;<Πως ν’

αφίσουν τα κτήματά τους; Πώς να μαζέψουν τόσα

σκεύη, έπιπλα, στολίδια, ρουχισμό; Ξεριζώνεται η

ψυχή τους από ούλα τούτα;

Και που να πάνε;<Πώς να πάνε, που η Κλεφτουριά

έζωσε το Υανάρι; Κλείσανε οι στράτες του Μοριά..

Ααα, τούτη η απρόσμενη συφορά! Απλώνονται τα

χέρια προς τον Αλή Μουλά ικετευτικά, μ’ ελπίδα στην

αξιωσύνη του. τυλώνονται τα μάτια φοβισμένα, τα

χείλη σφιγμένα από απελπισιά και πίκρα, με πίστη

στην αντρειωσύνη του.

- Να φύγουμε<Θα μας σφάξει η Κλεφτουριά< Θ’

απολυθεί η ξυπολυσιά, η γύμνια και η λίμα και ποιος

μπορεί να την κρατήσει;<

υγκλονίστικε από της απελπισιάς τα λόγια ο Αλή

Μουλάς. Κύτταξε όλο τούτο το πλήθος των

ανθρώπων, που ήταν ως τα χτες αμέριμνο κι’

αγέρωχο κι’ ευτυχισμένο. Είδε τις γυναίκες με τα

παιδιά στην αγκαλιά ξώφρενες και τα παιδιά στις

αγκαλιές τους παραξενεμένα. Κι΄ ήταν οι ματιές τους

όλο φως κι’ αγγελικό φτερούγισμα. Έγνεφαν με τα

χεράκια τους και του χαμογελούσαν. Έπεσε η ματιά

του στην Εμινέ χανούμ, στα σπλάχνα της, που

έθρεφαν το σπλάχνο του. Κι’ εστράφη ψηλά στο

Λύκαιο, ακολουθώντας την αμφίγνωμη σκέψη που

τον βασάνιζε.

Πώς να παρατήσει ούλους τούτους τους ανθρώπους

που τον αγάπησαν; Σα’ αδύναστα, τ’ αθώα πλάσματα

που κρέμονται στο λαιμό του; Σίναξε το κεφάλι του

και η ολομέταξη φούντα του πλατειού κόκκινου

φεσιού του ετινάχτη πέρα δώθε με το τίναγμα του

κεφαλιού του. Και είπε:

- Ετοιμασθήτε<Να φύγουμε<Θα φύγουμε<Να

πάμε στην Καρύταινα, όσο να περάσει το

κακό<Πάρτε ό,τι, όσα μπορείτε<Θα γυρίσουμε και

θα τα ξαναβρούμε. Οι ραγιάδες, που κράζουνε για

λευτεριά, - τι λευτεριά; Η λευτεριά είναι γι’ αυτούς

θάνατος – θα φαγωθούν συναμεταξύ τους. Ο

σκλάβος αν ξεσκλαβωθεί, θέλει να γίνει σκλαβωτής,

για να σκλαβώσει άλλους. Μη φοβώστε. Θα

γυρίσουμε στα σπίτια μας, στο βιος μας<Είπε, έρριξε

στο πλήθος τη ματιά του και η μορφή του εσκλήρηνε,

η φωνή του αγρίεψε.

(Συνεχίζεται)

Τέλος Δ΄Μέρους

3

---------------------------------------------------

ΛΠΘΤΖΘΛΠΑΡΔΘ

ΜΠΙΣΖΙΜΠΑΡΔΑΙΪΚΕ ΜΟΡΥΕ

Μετά από πολλές προσπάθειες και

παρακλήσεις για την συλλογή

στοιχείων για την σύνθεση βιο-

γραφικών Μπιτζιμπαρδαίων που

έχουν φύγει από την ζωή και έδω-

σαν το δικό τους στίγμα στο χωριό

μας, δυστυχώς δεν έγινε κάτι εκτός από υποσχέσεια

και ενθουσιασμό της στιγμής. Προφανώς είναι

καλύτερα να περάσουν οι πρόγονοί μας στην λήθη του

χρόνου και να πάψουμε να θυμούμαστε τους

ανθρώπους που έβαλαν ένα λιθαράκι στην ιστορία του

χωριού μας. Θα ευχαριστήσω όσους είχαν

προθυμοποιηθεί και βοήθησαν για τα μέχρι σήμερα

στοιχεία και παραμένω με την ελπίδα για το μέλλον.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

ΒΑΠΣΙΕΙ

Σην Κυριακή 27 επτέμβρη η Έλενα Κ. Ζέρβα

και ο Θάνος Λέκκας, βάπτισαν το δεύτερο

παιδάκι τους, κοριτσάκι, και το ονόμασαν

Μαρία Κωνσταντίνα και θα «κυκλοφορεί»

πλέον ως Μαριτίνα. Ευχόμαστε να τους ζήσει

και καλορίζικο το όνομα.

τις 2 Οκτώβρη, άββατο η Διονυσία Ν.Ρήγα

και ο Μάνος Λουβιτάκης βάπτισαν την

κορούλα τους στην Αγία Παρασκευή

Ελληνικού και το όνομα αυτής Ευαγγελία. Σους

ευχόμαστε να τους ζήσει και κάθε ευτυχία

στην ζωή της.

ΑΠΕΒΙΩΑΝ

Σην Πέμπτη 30 επτέμβρη απεβίωσε η Ρίνα Ν.

Μαντά πλήρης χρόνων, αφού πρόλαβε να δει

εγγόνια και δισέγγονα. Ευχόμαστε στην

οικογένεια της εκλιπούσης συλλυπητήρια και

ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει!

Ο περιβόητος Σύλλογος του χωριού και οι

αχυράνθρωποι.

Αποδεικνύεται πως η φιλοδοξία και ο άμετρος

εγωισμός μπορούν να οδηγήσουν σε κατάχρηση

εξουσίας και σε κατάχραση δημοσίων πόρων,

στερούμενων από τον συνάνθρωπο. Η ανίκητη

επιθυμία να ικανοποιήσουν, κάποιοι, ταπεινούς

εγωισμούς, εξουδετερώνει και εκμηδενίζει τα

προνόμια που προσφέρει η πλεονεκτική φύση και

θέση του χωριού, η ιστορία του και η προγονική

κληρονομιά των κατοίκων του. Αναμφισβήτητο

γεγονός αποτελεί η στοχευόμενη και κατευθυνόμενη

λήψη αποφάσεων με γνώμονα όχι το κοινό καλό αλλά

την εγωιστική ανάδειξη προσωπικών προφίλ και την

σπανουλιοποιήση* προς όφελος ατομικό, χωρίς καμιά

έννοια ομαδικότητας και συνεργασίας. ¨Άνθρωποι

που επιθυμούν να εμπλακούν ας βγουν μπροστά και

ας πάψουν να κινούνται στο παρασκήνιο με μοναδικό

σκοπό τον καθολικό έλεγχο του συλλόγου. Οι

αχυράνθρωποι που εμπλέκονται ας παραιτηθούν ή ας

αναλάβουν επιτέλους ενεργό δράση. Η αυτολεξεί

σημασία ως Επιμορφωτικού και Πολιτιστικού έχει

καταρριφθεί συλήβδην και η διοργάνωση,

αθιγγανικού προτύπου, πανήγυρης και γιορτής της

Αποκρέω, αποτελεί τον βασικό στόχο στις δράσεις του

συλλόγου. Η κεντρική εξουσία έχει τοποθετήσει τα

μικρά χωριά, όπως το δικό μας, στο περιθώριο με

αποτέλεσμα η ενεργοποίηση φορέων να αποτελεί

επιτακτική ανάγκη για την επίτευξη στόχων που

σκοπό έχουν την αναμόρφωση χώρων, τον πολιτισμό,

την επιμόρφωση, και την ανάδειξη της πολιτιστικής

μας κληρονομιάς. Οι οινοφλυγικές τάσεις καθώς και η

οικογενειοκρατία σε συνδυασμό με την

κονιορδοποίηση, ας ριχτούν στον καιάδα του

σκοτεινού παρελθόντος και νέα "καθαρά" μυαλά ας

αναλάβουν την πρωτοβουλία και την ευθύνη

ανάνηψης του πνεύματος ενός χωριού που βρίσκεται

σε κώμα.

Η αφαλαρίδα

4

Υπεύθσνος: Γιώργος Η. Ζέρβας

Επικοινωνία: 6932620202 210/5766374

e-mail: zervasgeorge72@gmail.com

zervasgeorge@rocketmail.com

Ένησπο μη κερδοζκοπικού ταρακηήρα

ΛΠΘΤΖΘΛΠΑΡΔΘ

Η ΗΛΕΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ - ΗΛΙΔΑ Αν και σήμερα η Αρχαία Ολυμπία έχει διεθνή ακτινοβολία

λόγω της αφής της φλόγας από το ναό της Ήρας για την

έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, η πρωτεύουσα των

Αρχαίων Ηλείων, η Ήλιδα, ήταν η πόλη που διοργάνωνε

τους αγώνες για περισσότερα από χίλια χρόνια.

Ο περιηγητής Παυσανίας, το 170 μ.Φ. επισκέφτηκε την

Ήλιδα, που τότε ήταν υπό ρωμαϊκή κατοχή, βρίσκοντας

μία πόλη σε ακμή, με θέατρο, στοές, Γυμνάσια, ιππόδρομο,

εργαστήρια, ναούς και άλλα οικοδομήματα. Καταλάμβανε

τότε έκταση από τη κοίτη του ποταμού Λάρισου,

ακολουθώντας τις κορυφές των ανταμεριώτικων βουνών

(αρχαία Ακρώρεια) και έπειτα του Ερύμανθου. ύνορό της

στα νοτιοανατολικά ήταν η κοίτη του ποταμού Ερύμανθου

και πέρα από τον ποταμό Αλφειό, ο ποταμός Διάγων.

Ακολουθούν τα σύνορα στις κορυφές του όρους Μίνθη και

προς το νότο η κοίτη του ποταμού με το θηλυκό όνομα,

Νέδα.

H αρχαιολογική έρευνα έχει φέρει στο φως 120 οικισμούς

και έχει εντοπίσει άλλους 200 ως επιβεβαίωση της

πυκνοκατοίκησης σε μικρές οικιστικές μονάδες, με

μεγαλύτερη τη πρωτεύουσά της, Ήλις.

Οι μύθοι συνδέουν άμεσα τη πόλη με τον Ηρακλή και έναν

από τους άθλους του που πραγματοποιήθηκε στην Ήλιδα,

«ο καθαρισμός των στάβλων του βασιλιά Αυγεία»,ενώ οι

απόγονοί του μαζί με τους Αιτωλούς και αρχηγό τους τον

Όξυλο ,αφού εγκαταστάθηκαν μαζί με τους Επειούς λόγω

παλιάς συγγένειας με αυτούς, μεγάλωσαν την Κοίλην

(Ήλιν), πήραν τη Πισάτιδα και δημιούργησαν την

Ολυμπία. Επίσης αναβίωσαν τους αγώνες δρόμου στο ιερό

του Δία της Ολυμπίας, το οποίο τότε ανήκε στην Πίσα ύμφωνα με τον Παυσανία (Παυσανία: Ελλάδος Περιήγησις), πρώτος βασίλεψε ο Αέθλιος, ο οποίος ήταν γιος του Δία και της κόρης του Δευκαλίωνα και μετά ο γιος του Ενδυμίωνας. Εκείνος άφησε τη βασιλεία στο γιο του, τον Επειό, ο οποίος νίκησε σε αγώνα δρόμου που είχε διοργανώσει ο Ενδυμίωνας, για να γίνει ένας από τους τρεις γιους του διάδοχος του θρόνου. Από το όνομά του πήραν το όνομα ¨Επειοί¨. τη Πίσα (=πόλη της Ηλείας που πήρε το όνομα της από τον ιδρυτή της Πίσο, γιο του Περιήρους και εγγονού του Αιόλου ή από την ομώνυμη πηγή Πίση, κατά τον τράβωνα VIII) που ανήκε το κράτος του Επειού, ο Οινόμαος ήταν ο ηγεμόνας της περιοχής. Σον διαδέχτηκε ο Πέλοπας και η Πισάτις αποσπάστηκε από τη χώρα του Επειού. το βασίλειο του Επειού βασίλεψε για λίγο και ο γιος του ο Αιτωλός, ο οποίος εξορίστηκε για φόνο στη περιοχή του Αχελώου ποταμού όπου πήρε και το όνομά του. Ο γιος του Επειού, ο Ηλείος, βασίλεψε κατόπιν καθώς πήραν το όνομά του οι Ηλείοι και η χώρα ονομάστηκε πλέον ¨Ήλις¨. Γιος του Ηλείου -όπως προαναφέραμε κατά μία εκδοχή- ο Αυγείας. Αργότερα βασίλεψαν, ο γιος του Αυγεία ο Αγασθένης, ο Αμφίμαχος, ο Θάλπιος, ο Διώρης και ο Πολύξενος. Έπειτα ο γιος του Πολύξενου, Αμφίμαχος και ο γιος του Αμφίμαχου ο Ηλείος επί του οποίου οι Δωριείς ήρθαν στη Πελοπόννησο. Οι Δωριείς παραχώρησαν την

Ήλιδα στον Όξυλο, γιατί ο Όξυλος τους βοήθησε να

κατέβουν στη Πελοπόννησο. Απόγονος του ήταν ο

Ίφιτος, ο οργανωτής των Ολυμπιακών Αγώνων.

τους δήμους της Κοίλης Ήλιδας δέσποζε η

πρωτεύουσά της συνοικισμένη από αγροτικούς

οικισμούς στην αρχή και αργότερα, από το 471 π.Φ.

ήταν μεγάλη πόλη, οργανωμένη με πολεοδομικό

σύστημα, το γνωστό ως ¨ιπποδάμειο¨. ημαντικό

τμήμα της πόλης καταλάμβαναν οι αθλητικές

εγκαταστάσεις της, γιατί οι αθλητές, οι συγγενείς

και οι συνοδοί τους, πριν αγωνιστούν στην Ολυμπία

διέμεναν στην Ήλιδα, ώστε να ολοκληρώσουν τη

προετοιμασία της συμμετοχής τους και να

ενημερωθούν για τους κανονισμούς των αγώνων.

Ο Παυσανίας δεν κάνει λεπτομερή αναφορά για

την Ήλιδα όπως έκανε για την Ολυμπία.

Ενδιαφέρουσα είμαι η διαπίστωση ότι ο βασικός

άξονας επικοινωνίας της Ήλιδας –ο κεντρικός

δρόμος αν μας επιτρέπεται η έκφραση- ότι

ταυτίζεται με τον σημερινό δρόμο που διχοτομεί τον

αρχαιολογικό χώρο (ο επαρχιακός δρόμος που

πηγαίνει προς τη «Λίμνη Καραμανλή»). το

βορειοδυτικό επίπεδο μέρος της πόλης απλώνονται

οι χώροι προετοιμασίας των αθλητών.

υνεχίζοντας από εκεί , η περιοχή ανατολικά, ήταν

τα δημόσια κτήρια της αγοράς, φτιαγμένα σε

υπερυψωμένο επίπεδο που ορίζεται στο

βορειοανατολικό άκρο του από το θέατρο. Νότια

της κεντρικής οδού ήταν η κυρίως πόλη και δυτικά

το εμπορικό κέντρο. την υπερυψωμένη περιοχή,

στη πλαγιά του λόφου της ακρόπολης, είχε μια

σειρά μεγάλων ιερών.

Η πόλη Ήλιδα ήταν ατείχιστη, ως ιερή πόλη του

Ολυμπίου Διός και μόνο η ακρόπολη είχε κάποια

στοιχειώδη οχύρωση. Ερείπια της Ήλιδας βρέθηκαν

από την αυστριακή σχολή Αθηνών.

Η Ήλιδα υπήρξε η έδρα μερικών από τις

σημαντικότερες λατρείες της αρχαίας Ελλάδας. Η

λατρεία του Δία κατέστησε την Ολυμπία σπουδαίο

πανελλήνιο κέντρο. Ο Παυσανίας ότι τόσο στην

Ολυμπία όσο και στην Ήλιδα, ο Δίας είχε λατρευτεί

με πολλά επίθετα (Απόμυιος, Άρειος, Κεραύνειος,

Λευκαίος, Αλείος κ.α

Συνεχίζεται….