Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ 2011-…

Το 2011 στη Σύρια ξεκίνησε ένας εμφύλιος πόλεμος που συνεχίζεται μέχρι σήμερα και έχει ως κύριο σκοπό την ελευθερία και αυτονομία των πολιτών. Είναι μέρος της αραβικής άνοιξης, δηλαδή ένα κύμα αναταραχής σε όλο τον αραβικό κόσμο. Οι δημόσιες διαδηλώσεις άρχισαν στις 26 Ιανουαρίου 2011, και εξελίχθηκαν σε μια εθνική εξέγερση. Οι διαδηλωτές απαίτησαν την παραίτηση του προέδρου Μπασάρ αλ-Ασάντ, την ανατροπή της κυβέρνησής του και ένα τέλος σε σχεδόν πέντε δεκαετίες διακυβέρνησης Κόμματος Μπάαθ.

Η συριακή κυβέρνηση απευθύνθηκε στο συριακό στρατό για να καταστείλει την εξέγερση, και αρκετές πόλεις πολιορκήθηκαν. Σύμφωνα με μαρτυρίες, οι στρατιώτες που αρνήθηκαν να ανοίξουν πυρ εναντίον αμάχων εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες από το στρατό της Συρίας. Η συριακή κυβέρνηση αρνήθηκε την όποια ανάμιξη, και κατηγόρησε τις "ένοπλες συμμορίες" για την πρόκληση προβλημάτων. Στα τέλη του 2011, άμαχοι και λιποτάκτες του στρατού που σχημάτισαν μάχιμες μονάδες, η οποία ξεκίνησε μια εκστρατεία εξέγερσης κατά του συριακού στρατού. Οι αντάρτες ενοποιήθηκαν κάτω από τη σημαία του Ελεύθερου συριακού στρατού και πολέμησαν με ένα ολοένα και πιο οργανωμένο τρόπο. Ωστόσο, στο πολιτικό σκέλος της ένοπλης αντιπολίτευσης έλειπε μια οργανωμένη ηγεσία. Η εξέγερση έχει θρησκευτικά υπονοούμενα, αν και ούτε παράταξη στη διαμάχη έχει περιγράψει πως ο σεχταρισμός παίζει σημαντικό ρόλο. Η αντιπολίτευση κυριαρχείται από σουνίτες μουσουλμάνους, ενώ οι εξέχουσες προσωπικότητες της κυβέρνησης είναι Αλαουιτοι σιίτες μουσουλμάνοι. Ο Άσαντ φέρεται να υποστηρίζεται από τους περισσότερους Αλαουίτες και πολλούς Χριστιανούς.

Σύμφωνα με πηγές που αναφέρονται από τα Ηνωμένα Έθνη, έχουν μέχρι 8,000-11,000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί, κυρίως διαδηλωτές, αλλά συμπεριλαμβανομένων των ένοπλων μαχητών 2,350-3,600. Πολλοί περισσότεροι έχουν τραυματιστεί και δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές έχουν φυλακιστεί. Σύμφωνα με την κυβέρνηση της Συρίας, έχουν 5,100-6,000 άτομα, συμπεριλαμβανομένων των 1,800-2,700 μέλη των δυνάμεων ασφαλείας, περισσότεροι από 800 αντάρτες και περίπου 2.500 άμαχοι, σκοτώθηκαν σε μάχη με αυτό που χαρακτηρίζουν ως «ένοπλες τρομοκρατικές ομάδες». Τα Ηνωμένα Έθνη ανέφεραν ότι πάνω από 400 παιδιά έχουν σκοτωθεί. Η Κυβέρνηση της Συρίας το απέρριψε αυτό. Επιπλέον, πάνω από 600 πολιτικοί κρατούμενοι πέθαναν από βασανιστήρια. Η UNICEF ανέφερε, με βάση τις αναφορές των ομάδων της αντιπολίτευσης, που λένε πως πάνω από 400 παιδιά έχουν σκοτωθεί. Άλλοι λένε πως 400 παιδιά συνελήφθησαν και βασανίστηκαν στις φυλακές της Συρίας.

Ο Αραβικός Σύνδεσμος, οι ΗΠΑ, τα κράτη της ΕΕ, και άλλες χώρες έχουν καταδικάσει τη χρήση βίας εναντίον των διαδηλωτών. Κίνα και η Ρωσία το απέφυγαν καταδικάζοντας το καθεστώς ή την επιβολή κυρώσεων, λέγοντας ότι αυτές οι μέθοδοι μπορεί να κλιμακωθούν σε ξένη επέμβαση. Ωστόσο, η στρατιωτική επέμβαση έχει αποκλειστεί από τις περισσότερες χώρες. Ο Αραβικός Σύνδεσμος ανέστειλε συμμετοχή της Συρίας σε απάντηση της κυβέρνησης στην κρίση, αλλά έστειλε μια αποστολή παρατηρητών, στο πλαίσιο της πρότασής της για ειρηνική επίλυση της κρίσης.

Ανθρώπινα δικαιώματα

Η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Συρία εδώ και καιρό το αντικείμενο σκληρής κριτικής από παγκόσμιους οργανισμούς. Η χώρα ήταν σύμφωνα με τον κανόνα έκτακτης ανάγκης από το 1963 μέχρι το 2011, την αποτελεσματική χορήγηση των δυνάμεων ασφαλείας σαρωτικές εξουσίες σύλληψης και κράτησης. Η συριακή κυβέρνηση έχει δικαιολογείται αυτό, τονίζοντας το γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται σε μια συνεχή κατάσταση πολέμου με το Ισραήλ. Μετά την κατάληψη της εξουσίας το 1970, Χαφ αλ Άσαντ καθαρίζεται γρήγορα από την κυβέρνηση της κάθε πολιτικούς της αντιπάλους και υποστήριξε τον έλεγχό του όλες τις πτυχές της κοινωνίας της Συρίας. Ανέπτυξε μια περίτεχνη λατρεία της προσωπικότητας και τη βίαιη καταστολή κάθε αντιπολίτευσης, το πιο γνωστό στη Σφαγή 1982 Χάμα, όταν χιλιάδες σκοτώθηκαν, προκειμένου να καταστείλει μια ισλαμική εξέγερση. Μετά το θάνατό του το 2000 και τη διαδοχή του γιου του, Μπασάρ αλ-Ασάντ στην προεδρία, υπήρχε η ελπίδα ότι η συριακή κυβέρνηση θα προβεί σε παραχωρήσεις προς την ανάπτυξη μιας πιο φιλελεύθερης κοινωνίας? Η περίοδος αυτή έγινε γνωστή ως άνοιξη της Δαμασκού. Ωστόσο, ο αλ-Άσαντ θεωρείται ευρέως ότι ήταν ανεπιτυχής όσον αφορά την εφαρμογή της δημοκρατικής αλλαγής, με μια έκθεση του 2010 από οργάνωση Human Rights Watch αναφέρει ότι είχε αποτύχει να βελτιώσουν την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την κατάληψη της εξουσίας από δέκα χρόνια πριν. Όλα τα άλλα πολιτικά κόμματα έχουν παραμείνει απαγορευτεί, καθιστώντας έτσι τη Συρία ένα μονοκομματικό κράτος χωρίς ελεύθερες εκλογές.

Δικαιωμάτων της έκφρασης, του συνεταιρίζεσθαι και του συνέρχεσθαι ελέγχονται αυστηρά στη Συρία. Οι αρχές παρενοχλούν και να φυλακίζουν τους ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλους επικριτές της κυβέρνησης, οι οποίοι πολλές φορές επ 'αόριστον κρατήθηκε και βασανίστηκε στο άθλιες συνθήκες στις φυλακές.

Ενώ αλ-Άσαντ επιτρέπεται ραδιοφωνικούς σταθμούς να παίζουν δυτική ποπ μουσική, ιστοσελίδες όπως το Amazon, το Facebook, η Wikipedia και το YouTube έχουν μπλοκαριστεί μέχρι την 1η Ιανουαρίου 2011, όταν όλοι οι πολίτες είχαν τη δυνατότητα να υπογράψουν για υψηλής ταχύτητας στο Internet, και τις περιοχές επιτρεπόταν. Ωστόσο, το 2007 νόμος απαιτεί Ίντερνετ καφέ για να καταγράψει όλα τα σχόλια που οι χρήστες αναρτούν σε απευθείας σύνδεση φόρουμ συζήτησης.

Σε συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε 31 Ιανουαρίου 2011, αλ-Ασαντ δήλωσε ότι ήταν ώρα για μεταρρυθμίσεις, ότι οι διαμαρτυρίες στην Αίγυπτο, την Τυνησία και την Υεμένη έδειξε μία "νέα εποχή" ερχόταν προς τη Μέση Ανατολή, και ότι οι Άραβες ηγέτες χρειάζεται να κάνουμε περισσότερα για να φιλοξενήσει αυξανόμενη πολιτική και οικονομική τους λαούς τους »φιλοδοξίες.Οι γυναίκες και οι εθνοτικές μειονότητες αντιμετωπίζουν διακρίσεις στο δημόσιο τομέα. Χιλιάδες Κούρδοι της Συρίας αρνήθηκαν υπηκοότητα το 1962, και οι απόγονοί τους συνέχισαν να επισημαίνονται ως «ξένοι» μέχρι το 2011, όταν 120.000 από περίπου 200.000 απάτριδες Κούρδους χορηγήθηκαν ιθαγένεια στις 6 Απριλίου. Επειδή η κυβέρνηση κυριαρχείται από τη σέκτα των Αλαουιτών σιιτών, που είχε να κάνει κάποιες χειρονομίες προς τις αιρέσεις πλειοψηφία σουνιτών και άλλων μειονοτικών πληθυσμών, προκειμένου να διατηρήσουν την εξουσία.

Χρονοδιάγραμμα

Κύριο άρθρο: Χρονολόγιο της Συρίας 2011-2012 εξέγερση

Το κίνημα διαμαρτυρίας στη Συρία ήταν μέτρια στην αρχή, και πήρε λίγο χρόνο για να αποκτήσει δυναμική. Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν στις 26 Ιανουαρίου 2011, όταν ο Χασάν Αλί Akleh από Al-Hasakah χυθεί βενζίνη για τον εαυτό του και αυτοπυρπολείται, με τον ίδιο τρόπο Τυνησίας Μοχάμεντ Bouazizi είχε στην Τύνιδα, στις 17 Δεκεμβρίου 2010. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, η δράση ήταν "μια διαμαρτυρία ενάντια στην κυβέρνηση της Συρίας». Δύο ημέρες αργότερα, στις 28 Ιανουαρίου 2011, μία διαδήλωση το βράδυ πραγματοποιήθηκε στο Αρ-Raqqah να διαμαρτυρηθούν για τη δολοφονία των δύο στρατιωτών της κουρδικής καταγωγής.Στις 3 Φεβρουαρίου, μια «Ημέρα της οργής» ζητήθηκε στη Συρία 4-5 Φεβρουαρίου για ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης Facebook και Twitter? Ωστόσο, οι διαμαρτυρίες απέτυχε να υλοποιηθεί εντός της ίδιας της χώρας. Εκατοντάδες διαδηλωτές στην Αλ-Hasakah, αλλά οι συριακές δυνάμεις ασφαλείας διέλυσε διαδήλωση και συνέλαβε δεκάδες διαδηλωτές. Al Jazeera ετικέτα Συρία ένα «βασίλειο της σιωπής", καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι διαδηλώσεις δεν θα έχουν επιτυχία λόγω της δημοτικότητας της αλ-Άσαντ και τις ανησυχίες για τις προοπτικές της εξέγερσης, όπως αυτό που παρατηρείται στο γειτονικό Ιράκ. Μια διαμαρτυρία στα τέλη Φεβρουαρίου στο Λιβυκό πρεσβεία στη Δαμασκό για να διαδηλώσουν κατά της κυβέρνησης του Μουαμάρ Καντάφι, που αντιμετωπίζει τις δικές τους μεγάλες διαμαρτυρίες του στη Λιβύη, συναντήθηκε με βάναυσους ξυλοδαρμούς από τη συριακή αστυνομία κινείται για να διαλύσει τη διαδήλωση κατά ένα φιλικό καθεστώς.

Στις 6 Μαρτίου, το περιοδικό Time πρότεινε ότι όλες οι διαμαρτυρίες για να εκραγεί σε ένα ολοκληρωμένο εξέγερση? Αυτό θεωρήθηκε σημείο ανάφλεξης. Ribal αλ-Ασαντ δήλωσε ότι ήταν σχεδόν η ώρα για τη Συρία να είναι το επόμενο ντόμινο στην ραγδαία αναπτυσσόμενη Αραβική άνοιξη. Πράγματι, στις 15 Μαρτίου, το κίνημα διαμαρτυρίας άρχισε να κλιμακώνεται, καθώς η ταυτόχρονη πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις σε μεγάλες πόλεις σε όλη τη Συρία. Ολοένα και περισσότερο, η πόλη της Daraa έγινε το επίκεντρο για την αυξανόμενη εξέγερση. Πάνω από 100.000 άνθρωποι διαδήλωσαν στη φέρεται Daraa στις 25 Μαρτίου, αλλά τουλάχιστον 20 διαδηλωτές σκοτώθηκαν. Διαμαρτυρίες να εξαπλωθεί και σε άλλες πόλεις της Συρίας, συμπεριλαμβανομένων Χομς, Χάμα, Baniyas, Jassem, Χαλέπι, τη Δαμασκό και Λατάκειας. Πάνω από 70 διαδηλωτές συνολικά αναφέρθηκαν νεκροί. Αργά το μήνα, τα πρώτα σημάδια είχαν δει ότι η κυβέρνηση ήταν διατεθειμένη να κάνει παραχωρήσεις προς τους διαδηλωτές, όταν αλ-Άσαντ ανακοίνωσε την κυκλοφορία της και 200 πολιτικοί κρατούμενοι. Ένας σύμβουλος Άσαντ δήλωσε ότι ο νόμος έκτακτης ανάγκης θα αρθεί, και Άσαντ δέχθηκε την επίσημη παραίτηση της κυβέρνησης με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Muhammad Naji al-Otari. Άσαντ αρνήθηκε ο νόμος έκτακτης ανάγκης θα αρθεί στο τέλος του Μαρτίου, ωστόσο.

Τον Απρίλιο, η εξέγερση έγινε πιο εκτεταμένη, και πιο βίαιες. Οι διαδηλωτές πυροβολήθηκαν κατά την 1η Απριλίου, με αποτέλεσμα τουλάχιστον 10 θανάτους. Λοιπόν πάνω από 30 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε καταστολή των διαμαρτυριών στις 8 Απριλίου, ακτιβιστές και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ισχυρίστηκε.

Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές εμποδίστηκαν να εισέλθουν στη Δαμασκό από Δούμα στις 15 Απριλίου, αν ο περιορισμός αυτός δεν εμποδίζει εκτεταμένες διαμαρτυρίες σε πολλές πόλεις της Συρίας. Άλλες πόλεις που διαμαρτύρονταν ήταν ιδιαίτερα ισχυρή ήταν Daraa, Baniyas, Αλ Καμισλί και Χομς. Υπήρχαν, επίσης, διαμαρτυρίες στην Δούμα και Harasta, προάστια της Δαμασκού. Πυρ σε όλη τη χώρα είχε ως αποτέλεσμα 88 θανάτους μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και διαδηλωτών, καθιστώντας την το πιο αιματηρή ημέρα μέχρι τώρα. Άρματα και στρατιώτες εισήλθε Daraa και Δούμα και τα σύνορα με την Ιορδανία, έκλεισε επίσης. Σύμφωνα με ακτιβιστή, 18 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε Daraa. Al Jazeera ανέφερε ότι κάποιοι στρατιώτες φαίνεται να έχουν τραβηχτεί από τους ίδιους τους συντρόφους στα όπλα μετά την άρνηση του στις εντολές για πυρ κατά των διαδηλωτών. Στις 29 Απριλίου, περισσότεροι από 60 διαδηλωτές σκοτώθηκαν στις διαδηλώσεις σε όλη τη Συρία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αντέδρασαν με σκληρές κυρώσεις κατά της Συρίας κυβέρνηση.

Διαμαρτυρίες και στρατιωτική πολιορκίες

Όπως οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν, η συριακή κυβέρνηση χρησιμοποίησε άρματα μάχης και ελεύθερους σκοπευτές για να αναγκάσει τους ανθρώπους στους δρόμους. Νερό και της ηλεκτρικής ενέργειας είχαν κλείσει στην πόλη Daraa, και τις δυνάμεις ασφαλείας άρχισαν την κατάσχεση των αλεύρων και των τροφίμων. Μια παρόμοια κατάσταση αναφέρθηκε στη Χομς. Τον Μάιο, ο Συριακός στρατός άρχισε τις πόλεις της Baniyas, Χάμα, Χομς, Talkalakh, Λατάκια, το Αλ-Midan Δούμα και συνοικίες της Δαμασκού, και αρκετές άλλες πόλεις.

Baniyas πολιορκήθηκε στις αρχές Μαΐου, και διαιρέθηκε σε ζώνες de facto έλεγχο, με διαδηλωτές σε μεγάλο βαθμό τον έλεγχο της νότιας και των δυνάμεων ασφαλείας την επιβολή των νόμων της κυβέρνησης στο βόρειο τμήμα. Σημαντικές διαδηλώσεις είδε περίπου 20 θανάτους στις 6 Μαΐου, και η κυβέρνηση δήλωσε ότι 11 στρατιώτες σκοτώθηκαν από «ένοπλες ομάδες» την ίδια ημέρα. Η βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων στην πόλη Homs, Daraa, και άλλες επαναστατημένες πόλεις συνεχίστηκαν κατά τη διάρκεια του μήνα. Ένα 17 Μαΐου έκθεση των ισχυρισμών από τους πρόσφυγες που προέρχονται από Telkalakh στα σύνορα του Λιβάνου δήλωσε ότι οι επιθέσεις φανατικών μπορεί να συμβαίνουν. Σουνίτες πρόσφυγες δήλωσε ότι ένστολοι "Shabiha" Αλαουιτών πολιτοφύλακες σκότωναν σουνίτες στην πόλη της Telkalakh. Ο δημοσιογράφος δήλωσε επίσης ότι σύμφωνα με εμπόρους όπλων, «οι πωλήσεις της μαύρης αγοράς όπλων στον Λίβανο έχουν ανεβάσει στα ύψη τις τελευταίες εβδομάδες οφείλεται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τη ζήτηση στη Συρία».Στις αρχές Ιουνίου, η κυβέρνηση της Συρίας είπε ότι πάνω από 20 διαδηλωτές της Συρίας πυροβολήθηκαν και σκοτώθηκαν κατά τα Υψώματα του Γκολάν από τις ισραηλινές δυνάμεις, όταν προσπαθούν να διασχίσουν τη γραμμή κατάπαυσης του πυρός κατά τη διάρκεια της ημέρας Naksa διαδηλώσεις. Αυτό έγινε αντιληπτό από τους Ισραηλινούς ως ένας τρόπος για την κυβέρνηση της Συρίας να αποσπάσει την προσοχή από την αναταραχή της Συρίας, επιτρέποντας διαδηλωτές να φθάσουν σε όλη τη διαδρομή προς τα υψώματα του Γκολάν. Ο στρατός πολιόρκησε και τις βόρειες πόλεις του Jisr τέφρας Shugur και Maarat αλ-Numaan κοντά στα τουρκικά σύνορα. Ο στρατός της Συρίας ζητούνται οι πόλεις ήταν η περιοχή των μαζικούς τάφους της Συρίας προσωπικό ασφαλείας σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της εξέγερσης και δικαιολόγησε τις επιθέσεις ως ενέργειες για να απαλλαγούμε από την περιοχή της "ένοπλες συμμορίες", αν και κάτοικοι ισχυρίζονται ότι οι νεκροί συριακά

στρατεύματα και οι αξιωματικοί εκτελέστηκαν για την άρνηση για πυρ κατά των διαδηλωτών. Η πολιορκία της Daraa συνέχισε εν τω μεταξύ, με ένα Γάλλο δημοσιογράφο αναφορά πείνα-παρόμοιες συνθήκες στην πόλη. Στις 20 Ιουνίου, σε μια ομιλία που διαρκεί σχεδόν μία ώρα, σε απάντηση στα αιτήματα των διαδηλωτών και στις ξένες πιέσεις, ο Άσαντ υποσχέθηκε μια "εθνικού διαλόγου" που αφορούν την κίνηση προς τη μεταρρύθμιση, νέες κοινοβουλευτικές εκλογές, και μεγαλύτερη ελευθερίες. Προέτρεψε επίσης τους πρόσφυγες να επιστρέψουν στα σπίτια τους από την Τουρκία, ενώ διαβεβαιώνοντάς τους αμνηστία και να κατηγορούμε κάθε αναταραχή σε ένα μικρό αριθμό «σαμποτέρ». Η ομιλία έλαβε τις μικτές αντιδράσεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και σε μεγάλο βαθμό απορρίφθηκε από διαδηλωτές. Στις 30 Ιουνίου, ξέσπασαν μεγάλες διαδηλώσεις ενάντια στο καθεστώς του Ασαντ στο Χαλέπι (δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας), που είχαν επισημανθεί το "ηφαίστειο Χαλεπίου".

Στα μέσα Ιουλίου, φιλοκυβερνητικούς διαδηλωτές επιτέθηκαν στις πρεσβείες των ΗΠΑ και της Γαλλίας στη Δαμασκό, ανταποκρινόμενη στην υποστήριξη των χωρών αυτών για την αντιπολίτευση. Η αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον καταδίκασε τόσο τις επιθέσεις και τον νυν κυβέρνηση, δηλώνοντας ότι η Αλ-Άσαντ είχε "χάσει τη νομιμότητά» και ότι «ο πρόεδρος Άσαντ δεν είναι απαραίτητη και δεν έχουμε απολύτως τίποτα επενδύσει σ 'αυτόν να παραμείνει στην εξουσία." Επιθέσεις σε διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν όλο τον Ιούλιο, με τις κυβερνητικές δυνάμεις επανειλημμένα ψήσιμο σε διαδηλωτής και δεξαμενές που απασχολούν κατά τις διαδηλώσεις, καθώς και τη διεξαγωγή συλλήψεις. Στις 31 Ιουλίου, μια πολιορκία της Χάμα κλιμακώθηκαν κατά τη διάρκεια της λεγόμενης «Σφαγή του Ραμαζανιού», στις οποίες τουλάχιστον 136 άνθρωποι σκοτώθηκαν και εκατοντάδες τραυματίστηκαν, όταν οι συριακές δυνάμεις επιτέθηκαν διαδηλωτές σε όλη τη χώρα, χρησιμοποιώντας δεξαμενές, πυροβολικό και ελεύθεροι σκοπευτές. Οι περισσότεροι θάνατοι σημειώθηκαν στη Χαμά.

Συριακές δυνάμεις συνέχισαν να βομβαρδίζουν Hama στις αρχές Αυγούστου, μαζί με τις επιθέσεις σε άλλες πόλεις και κωμοπόλεις. Στο πρώτο πλήρες Σαββατοκύριακο του Ραμαζανιού, του Αραβικού Συνδέσμου και αρκετές Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου των κρατών μελών με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία έσπασε τη σιωπή τους για τα γεγονότα στη Συρία για να καταδικάσουν την απάντηση της κυβέρνησης.

Καθ 'όλη Αυγούστου, οι συριακές δυνάμεις εισέβαλαν μεγάλα αστικά κέντρα και τις απομακρυσμένες περιοχές, και συνέχισε να επιτεθεί διαμαρτυρίες.

Στις 14 Αυγούστου, η συριακή Ναυτικό ενεπλάκη στη στρατιωτική καταστολή. Gunboats απολύθηκε βαριά πολυβόλα σε περιοχές στην προκυμαία Λατάκια και χερσαία στρατεύματα και τους πράκτορες ασφαλείας που υποστηρίζεται από πανοπλία εισέβαλαν αρκετές γειτονιές. Έως 28 άνθρωποι σκοτώθηκαν. Οκτώ πιο άμαχοι σκοτώθηκαν σε άλλα σημεία της χώρας.

Κατά τη διάρκεια των προσεχών ημερών, η πολιορκία της Λατάκια τράβαγε σε μάκρος, με τις κυβερνητικές δυνάμεις και παραστρατιωτικές ομάδες shabiha συνεχίζουν να απολύουν κατά των αμάχων στην πόλη, καθώς και σε όλη τη χώρα μέσα στις επόμενες ημέρες. Στις 30 Αυγούστου, κατά την πρώτη ημέρα του Eid ul-Fitr, χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν στο Χομς, Daraa, και προάστια της Δαμασκού.

Εννέα άνθρωποι σκοτώθηκαν όταν οι δυνάμεις ασφαλείας πυροβόλησαν αυτών των διαδηλώσεων. Eid εορτασμοί στη χώρα ήταν σύμφωνα με πληροφορίες υποτονική, με τους ανθρώπους που προσπαθούν να επισκέπτονται τους τάφους των αγαπημένων τους προσώπων που σκοτώθηκαν. Διαμαρτυρίες συνεχίστηκε τους επόμενους μήνες, με τις δυνάμεις ασφαλείας και παραστρατιωτικές ομάδες συνεχίζουν να φωτιά σε διαδηλωτές και τις πόλεις επιδρομή και γειτονιές σε όλη τη χώρα.

Στις 7 Οκτωβρίου, τα δικαιώματα των Κούρδων εξέχοντα ακτιβιστή Αλ Mishaal Tammo δολοφονήθηκε όταν ένοπλοι μασκοφόροι εισέβαλαν σε διαμέρισμα του, με τη συριακή κυβέρνηση κατηγόρησε για τον θάνατό του. Τουλάχιστον 20 άλλοι άμαχοι σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της καταστολής των διαδηλώσεων σε ολόκληρη τη χώρα. Την επόμενη μέρα, πάνω από 50.000 θρηνητές διαδήλωσαν στην πόλη Al-Καμισλί να σηματοδοτήσει Tammo κηδεία του, και τουλάχιστον 14 σκοτώθηκαν όταν οι δυνάμεις ασφαλείας πυροβόλησαν τους.

Τον Αύγουστο, Το εφημερίδας Jerusalem Post ανέφερε ότι οι διαδηλωτές που εξοργίζεται στην υποστήριξη της Χεζμπολάχ για την κυβέρνηση καμένες σημαίες Ασαντ Χεζμπολάχ και φωτογραφίες του ηγέτη της Χασάν Νασράλα σε διάφορα σημεία στη Συρία. Φιλοκυβερνητικών διαδηλωτών που έχουν αφίσες του Χασάν Νασράλα. Η Χεζμπολάχ δηλώνει ότι υποστηρίζει την διαδικασία των μεταρρυθμίσεων στη Συρία και ότι επίσης είναι ενάντια σε αυτό που ο όρος οικόπεδα των ΗΠΑ να αποσταθεροποιήσουν και να παρεμβαίνει στη Συρία.

Έξι μήνες μετά την έναρξη της εξέγερσης, παραμένουν οι κάτοικοι των δύο μεγαλύτερες πόλεις της Συρίας, Δαμασκού και Χαλεπίου, σε μεγάλο βαθμό αμέτοχος στις αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Οι δύο κεντρικές πλατείες πόλεων έχουν δει συλλαλητήρια σε δεκάδες χιλιάδες για την υποστήριξη του Ασαντ και της κυβέρνησής του. Αναλυτές και ακτιβιστές της αντιπολίτευσης, ακόμη και οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι χωρίς μαζική συμμετοχή στο κίνημα διαμαρτυρίας από τις δύο αυτές πόλεις, η κυβέρνηση θα επιβιώσει και να αποφύγει τη μοίρα της ομολόγους της στην Αίγυπτο και την Τυνησία.

Καθ 'όλη Αύγουστο και Σεπτέμβριο, οι συριακές δυνάμεις συνέχισαν να καταστείλει τις διαμαρτυρίες, με εκατοντάδες δολοφονίες και συλλήψεις φέρεται να έχει λάβει χώρα. Η καταστολή συνεχίστηκε τις τρεις πρώτες ημέρες του Νοεμβρίου. Στις 3 Νοεμβρίου, η κυβέρνηση αποδέχθηκε Αραβικού Συνδέσμου σχέδιο που αποσκοπεί στην αποκατάσταση της ειρήνης στη χώρα. Σύμφωνα με μέλη της αντιπολίτευσης, ωστόσο, οι κυβερνητικές δυνάμεις συνέχισαν την καταστολή των διαμαρτυριών τους.

Κατά τη διάρκεια του μήνα, υπήρξαν πολλές αναφορές από πολίτες που προέρχονται από τα σπίτια τους, μετατρέποντας τους νεκρούς και ακρωτηριασμένοι, οι συγκρούσεις μεταξύ στρατιωτών και νομιμόφρονες αποστάτες, και ηλεκτροσόκ και ζεστά ράβδοι σιδήρου που χρησιμοποιείται για βασανιστήρια κρατουμένων.

Διαμαρτυρίες και ένοπλες συγκρούσεις

Στις 14 Νοεμβρίου, περισσότεροι από 70 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε όλη τη Συρία και ο στρατός συγκρούστηκαν με αποστάτες και πυροβόλησε εναντίον αμάχων. Μερικά 34 στρατιώτες και 12 αποστάτες σκοτώθηκαν, μαζί με 27 άμαχοι.

Στις 9 Νοεμβρίου, Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Νάβι Πιλάι προειδοποίησε ότι η χώρα θα μπορούσε να γλιστρήσει σε "της Λιβύης τύπου εμφύλιο πόλεμο".

Στις 12 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με τις τοπικές εκλογές αναθεωρημένου εκλογικού νόμου διεξήχθησαν εν μέσω εντάσεων.

Ακτιβιστές ανέφεραν πάνω από 100 δολοφονίες, στις 19 Δεκεμβρίου, συμπεριλαμβανομένων περίπου 70 λιποτάκτες. Οι αποστάτες σκοτώθηκαν καθώς έφευγαν τους στρατιωτικό φυλάκιο κοντά στα σύνορα της Συρίας με την Τουρκία.

Τουλάχιστον 20 άτομα σκοτώθηκαν σε Daraa. Αν οι αναφορές είναι αληθινές, θα κάνουν την ημέρα μία από τις βαρύτερες μονοήμερο διόδια θάνατο της ολόκληρης επανάστασης.

Στις 23 Δεκεμβρίου, δύο βόμβες αυτοκτονίας χτύπησε δύο υπηρεσίες ασφαλείας στη Δαμασκό, σκοτώνοντας 30 αμάχους και στρατιώτες. Η κυβέρνηση δήλωσε ότι η επίθεση "που το μπλε εκτύπωσης της Αλ-Κάιντα», ενώ τα μέλη της αντιπολίτευσης κατηγόρησαν την κυβέρνηση, και υπαινίχθηκε ότι το ίδιο το καθεστώς μπορεί να ήταν πίσω από τις επιθέσεις να κάνει την περίπτωσή του να Αραβικού Συνδέσμου παρατηρητές οι οποίοι έφθασαν στη χώρα μόνο το ημέρα πριν. Κυβερνητικά στελέχη έφερε την ομάδα του εκ των προτέρων Αραβικού Συνδέσμου παρατηρητές στη σκηνή για να δείτε τα συντρίμμια. Idilbi Ομάρ, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Συρίας πίστευαν ότι οι εκρήξεις "πολύ μυστηριώδες επειδή συνέβη σε πολύ καλά φυλασσόμενους χώρους που είναι δύσκολο να διεισδύσει από ένα αυτοκίνητο." Δύο ημέρες νωρίτερα, λιβανικές αρχές είχαν προειδοποιήσει ότι η Αλ Κάιντα τα μέλη που εισέρχονται από τη Βόρεια Συρία, το Λίβανο.

Στις 6 Ιανουαρίου 2012, βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας στην κεντρική γειτονιά της Δαμασκού αλ-Midan σκοτώθηκαν 26 άνθρωποι, οι περισσότεροι εκ των οποίων άμαχοι. Η συριακή κυβέρνηση κατηγόρησε την επίθεση τρομοκράτες και δεσμεύθηκε να απαντήσει με «σιδερένια γροθιά» για απειλές κατά της ασφάλειας. Μια έκθεση επικαλούμενα ανώνυμες αξιωματούχοι των ΗΠΑ δήλωσε ότι οι βομβιστικές επιθέσεις έγιναν κατά πάσα πιθανότητα πραγματοποιήθηκε από το ιρακινό σκέλος της Αλ Κάιντα (AQI), μαζί με δύο άλλες επιθέσεις στη Δαμασκό τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο. ΗΠΑ εκθέσεις νοημοσύνης δείχνουν ότι οι βομβιστικές επιθέσεις ήρθαν στις εντολές του Αϊμάν αλ-Ζαουάχρι Ένας δεύτερος Αμερικανός αξιωματούχος δήλωσε AlQaeda "έκανε τις δύο επιθέσεις στη Δαμασκό," ενώ ένας τρίτος Αμερικανός αξιωματούχος δήλωσε AQI μπόρεσε να πραγματοποιήσει βομβιστικές επιθέσεις εναντίον της συριακής κυβέρνησης, επειδή AQI είχε διατηρήσει δίκτυα στη Συρία ότι χρησιμοποιούνται επίσης για την αποστολή ξένων μαχητών στο δυτικό Ιράκ.

Ηνωμένες Πολιτείες αξιωματούχων των υπηρεσιών πληροφοριών δήλωσε στην Washington Post ότι, ενώ οι βομβιστικές επιθέσεις στη Συρία έχουν τα χαρακτηριστικά της Αλ Κάιντα εργασιών, δεν έχουν βρει πειστικές σχέση με την Αλ Κάιντα του Ιράκ ή θυγατρική της.

Στις 11 Ιανουαρίου, μια επίθεση με όλμους σε φιλοκυβερνητική διαδήλωση στην πόλη Homs σκότωσε έναν Γάλλο δημοσιογράφο, ο Gilles Jacquier της Γαλλίας 2, και

επτά άλλοι.

Στις 27 Ιανουαρίου, Αραβικού Συνδέσμου αποστολή παρατηρητών υπέβαλε έκθεση σχετικά με τις επιθέσεις που πραγματοποιούνται από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης.

Πρόσφατα, υπήρξαν περιστατικά που θα μπορούσαν να διευρύνουν το χάσμα και να αυξήσει την πικρία μεταξύ των μερών. Αυτά τα περιστατικά μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες και θα οδηγήσει στην απώλεια της ζωής και της περιουσίας. Τέτοια περιστατικά περιλαμβάνουν τον βομβαρδισμό των κτιρίων, τα τρένα που μεταφέρουν καύσιμα, οχήματα που μεταφέρουν πετρέλαιο και εκρήξεις με στόχο την αστυνομία, μέλη των μέσων ενημέρωσης και αγωγούς καυσίμων. Ορισμένες από αυτές τις επιθέσεις έχουν πραγματοποιηθεί από το Free συριακού στρατού και ορισμένοι άλλοι από άλλες ένοπλες ομάδες της αντιπολίτευσης.

Την 1η Φεβρουαρίου, ο Riad al-Asaad, διοικητής του Ελεύθερου συριακού στρατού, ισχυρίστηκε ότι "Πενήντα τοις εκατό του εδάφους της Συρίας δεν είναι πλέον υπό τον έλεγχο του καθεστώτος," και ότι το ήμισυ της χώρας ήταν πλέον αποτελεσματικά μια άβατου για οι δυνάμεις ασφαλείας. Είπε ότι το ηθικό των κυβερνητικών στρατευμάτων ήταν εξαιρετικά χαμηλό. "Αυτός είναι ο λόγος που βομβαρδίζουν αδιακρίτως, σκοτώνοντας τους άνδρες, γυναίκες και παιδιά», είπε.Διαμαρτυρίες έχουν παρασύρει στο εξωτερικό για να τα κατώφλια των συριακών πρεσβείες. Αφού η αντιπολίτευση είχε ισχυριστεί ότι περισσότεροι από 200 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στη σφαγή στην πόλη Homs, στις 2 Φεβρουαρίου 2012, και οι δύο της Συρίας και μη-Συρίας διαδηλωτές στο Κάιρο, Πόλη του Κουβέιτ, το Λονδίνο και τις αντίστοιχες ζημιές της Συρίας πρεσβεία τους.

Σε μια επίθεση σε κτίρια που χρησιμοποιούνται από στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες της Συρίας στο Χαλέπι, τουλάχιστον 28 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 235 τραυματίστηκαν στις 10 Φεβρουαρίου 2012. Η δωρεάν συριακού στρατού, ο συνταγματάρχης Αρίφ μέσω Hamood, ανέλαβε την ευθύνη για τις επιθέσεις σε συνέντευξή του με τη Γαλλία 24, λέγοντας κονιάματα και ΑΟΠ είχε χρησιμοποιηθεί αντί του αυτοκινήτου, όπως βόμβες αρχικά αναφερθεί. Ωστόσο, λίγο αργότερα ένας άλλος ηγέτης της FSA, ο Riad al-Asaad, αρνήθηκε τη συμμετοχή της FSA και ισχυρίστηκε ψευδώς σημαία συνωμοσία στην οποία η κυβέρνηση Άσαντ παρουσιάζεται ως ο δράστης της επίθεσης σε κτίρια ιδιοκτησίας της. Ο ανταποκριτής για τις ολλανδικές δημόσιες ΝΟΣ ραδιοτηλεοπτικό χαρακτήρισε το τελευταίο ως μια απίθανη εξήγηση για τις επιθέσεις, επισημαίνοντας ότι η FSA έχει δηλώσει και στο παρελθόν ότι ένας από τους στόχους είναι στρατιωτικών υπηρεσιών πληροφοριών, που κατέχουν υπεύθυνες για μεγάλο μέρος της βίας κατά της αντιπολίτευσης .

Συμβαλλόμενα μέρη στη σύγκρουση

Συριακή αντιπολίτευση

Κύριο άρθρο: Συρίας Εθνικό Συμβούλιο

Η αντιπολίτευση της Συρίας συναντήθηκε αρκετές φορές σε συνέδρια κυρίως στην Τουρκία και διαμόρφωσε ένα Εθνικό Συμβούλιο.

Η Ομοσπονδία της Συρίας Tenseekiet Επανάσταση βοήθησε στη διαμόρφωση μιας μεταβατικής εθνοσυνέλευσης στις 23 Αυγούστου στην Κωνσταντινούπολη "για να χρησιμεύσει ως την πολιτική σκηνή της Επανάστασης του συριακού λαού". Το

Εθνικό Συμβούλιο της Συρίας κερδίσει την αναγνώριση από τις λίγες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των "μόνος νόμιμος συνομιλητής» με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι τοπικές επιτροπές συντονισμού

Κύριο άρθρο: Τοπικές επιτροπές συντονισμού της Συρίας

Τα δίκτυα των αντικυβερνητικών διοργανωτές διαμαρτυρίας σχηματίστηκε αποκεντρωμένη "Τοπικές Συντονιστικές Επιτροπές», στις οποίες συμμετείχαν οι νέοι, ανοργάνωτη διαδηλωτές. Οι Επιτροπές που χρησιμοποιούνται για διαμαρτυρίες εγγράφου και να διαδώσουν τις αντικυβερνητικές μηνύματα σε όλη τη Συρία. Αν και έχουν μόνο μερικές εκατοντάδες μέλη, οι Τοπικές Επιτροπές Συντονισμού ήρθε στο προσκήνιο ως ο πυρήνας του κινήματος διαμαρτυρίας, με την αιτιολογία, ξεχωριστά από την οργανωμένη αντιπολίτευση. Οι Επιτροπές Σημειώνεται επίσης για την προσπάθεια να φτάσει σε μειονοτικές ομάδες και να διαφοροποιήσουν τις διαδηλώσεις.

Ένοπλης αντιπολίτευσης προς την κυβέρνηση

Μερικά στοιχεία από την αντιπολίτευση οπλισμένοι, και η συριακή κυβέρνηση ισχυρίζεται αυτά αντιπροσωπεύουν Salafists. Περισσότερα από 1.200 μέλη των συριακών δυνάμεων ασφαλείας έχουν σκοτωθεί, τα οποία οι συριακές κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών λόγω "ένοπλες συμμορίες" είναι μεταξύ των διαδηλωτών, αλλά η αντιπολίτευση κατηγορεί για τους θανάτους από την κυβέρνηση. Σύριοι έχουν τη διέλευση των συνόρων του Λιβάνου για να αγοράσει όπλα στη μαύρη αγορά από την αρχή των διαδηλώσεων. Clan ηγέτες στη Συρία ισχυρισμό ότι η ένοπλη εξέγερση είναι μια φυλετική, εκδίκηση με βάση τη φύση και όχι ισλαμιστές. Στις 6 Ιουνίου, η κυβέρνηση είπε ότι πάνω από 120 μέλη του προσωπικού ασφαλείας σκοτώθηκαν από "ένοπλες συμμορίες"? 20 σε ενέδρα, και 82 σε μια επίθεση σε ένα μήνυμα ασφαλείας. Τα κύρια κέντρα της αναταραχής - Daraa κοντά Ιορδανία, όπου άρχισε η εξέγερση, Talkalakh, Χομς, Talbiseh, και Al-Rastan κοντά Λίβανο, και Jisr τέφρα-Shugur κοντά στην Τουρκία - έχουν χαρακτηριστεί ως κύριο λόγο σουνιτικές πόλεις μουσουλμάνων και πόλεις κοντά στο σύνορα της χώρας όπου η λαθρεμπορία έχει κοινή για πολλές γενιές, και ως εκ τούτου έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση σε λαθραία όπλα.Κατά τη διάρκεια της μάχης Χάμα, αναφέρθηκε ότι ένοπλοι οδήγηση γύρω στις μοτοσικλέτες γυρίσματα σε ανθρώπους, φορείς και η βύθισή τους σε ένα ποτάμι.Ένας υπάλληλος από την κυβέρνηση Ομπάμα δήλωσε: «Βλέπουμε τα στοιχεία της ένοπλης αντιπολίτευσης σε όλη τη Συρία, στα βορειοδυτικά, βλέπουμε ότι έχει αναλάβει. Υπάρχουν πολλά από αυτά. Δεν ξέρουμε πραγματικά ποιοι είναι αυτοί οι ένοπλες ομάδες, »αλλά πρόσθεσε ότι ήταν« θρησκευτικά βάση, απόλυτα. "Τον Σεπτέμβριο, η συριακή κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έχει σκοτώσει συνολικά 700 αντάρτες.

Χρηση συριακού στρατού

Κύριο άρθρο: χρηση συριακού στρατού

Στα τέλη Ιουλίου 2011, ένα βίντεο στο διαδίκτυο που χαρακτηρίζει μια ομάδα από ένστολους άνδρες που ισχυρίζονται ότι πρέπει να αυτομόλησε αξιωματικοί του Στρατού της Συρίας ανακήρυξαν τη δημιουργία μιας ελεύθερης Συρίας Στρατού (FSA). Στο βίντεο, οι άνδρες της Συρίας κάλεσε τους στρατιώτες και αξιωματικούς να αυτομολήσουν στις τάξεις τους, και δήλωσε ότι ο σκοπός του Ελεύθερου συριακού στρατού ήταν να υπερασπιστεί διαδηλωτές από τη βία από το κράτος. Πολλοί στρατιώτες της Συρίας στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε για να ενταχθούν στην FSA. Ο πραγματικός αριθμός των στρατιωτών που αυτομόλησε στην FSA είναι αβέβαιο, με τις εκτιμήσεις να κυμαίνονται από 1.000 έως πάνω από 25.000 το Δεκέμβριο του 2011. Nir Rosen, ο οποίος ξόδεψε το χρόνο με την FSA στη Συρία, υποστηρίζει η πλειοψηφία των μελών της είναι πολίτες και όχι λιποτάκτες, οι οποίοι είχαν πάρει τα όπλα, πολύ πριν τη δημιουργία της FSA είχε ανακοινωθεί. Δήλωσε επίσης ότι δεν έχουν καμία κεντρική ηγεσία.

Όπως εγκαταλείπουν στρατιώτες εγκατέλειψαν τεθωρακισμένα οχήματα τους και έφεραν μόνο ελαφρύ οπλισμό και πυρομαχικά, που εγκρίθηκε FSA ανταρτών στιλ τακτική κατά των δυνάμεων ασφαλείας μέσα στις πόλεις. Πρωταρχικός στόχος της ήταν οι πολιτοφυλακές shabiha. Οι περισσότερες επιθέσεις FSA επικεντρώθηκε στα λεωφορεία φέρνοντας ενισχύσεις ασφαλείας, οι οποίες συχνά επιθέσεις, είτε με βόμβες είτε μέσω χτύπημα-και-τρεξίματος επιθέσεις. Για να ενθαρρυνθεί η αποστασία, η FSA άρχισε να επιτίθεται περιπόλους του στρατού, τα γυρίσματα των διοικητών και προσπαθεί να πείσει τους στρατιώτες να μεταστρέψει τις πλευρές. FSA μονάδες έχουν, επίσης, λειτούργησαν ως δυνάμεις άμυνας φύλαξη γειτονιές γεμάτες με αντιπολίτευση, φύλαξη δρόμους ενώ διαμαρτυρίες λαμβάνουν χώρα, και επιτίθενται μέλη shabiha. Ωστόσο, η FSA που ασχολούνται με οδομαχίες με τις δυνάμεις ασφαλείας στο Deir ez-Zor, Al-Rastan, και Al-Bukamal. Καταπολέμηση στις πόλεις αυτές μαίνονταν για μέρες, χωρίς σαφή νικητή. Σε Χάμα, Χομς, Αλ-Rastan, Deir ez-Zor, και Daraa, οι συριακές στρατιωτικές αεροπορικές επιδρομές που χρησιμοποιείται εναντίον τους, οδηγώντας σε κλήσεις από την FSA για την επιβολή μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων. Τα Δωρεάν Συρίας αριθμοί στρατού περίπου 15.000 άνδρες, σύμφωνα με δήλωση ηγέτη Ριάντ της αλ-Asaad γίνονται στο Al Jazeera, και πρόσθεσε ότι αυτές ήταν σχεδόν αποκλειστικά αποθεματικό στρατεύματα που αποστάτησαν από την συριακού στρατού, και ήταν, επομένως, κανένα αγώνα κατά της κυβέρνησης διαθέτοντας άρτια καταρτισμένο -ενεργό καθήκον στρατεύματα.Στις 15 Νοεμβρίου, η FSA επιτέθηκε μια Πολεμική Αεροπορία συγκρότημα νοημοσύνη στο προάστιο της Δαμασκού Harasta με πυραύλους επωμιζόμενοι και βαριά πολυβόλα. Μια συμπλοκή ακολούθησε, και ελικόπτερα είχαν αναπτυχθεί στην περιοχή.

Κουρδική στάση

Κύριο άρθρο: κουρδική συμμετοχή στην εξέγερση της Συρίας 2011-2012

Κούρδοι συμμετείχαν στην εξέγερση της Συρίας 2011-2012 εξέγερση σε μικρότερους αριθμούς από Συριακής Αραβικής ομολόγους τους. Αυτό έχει εξηγηθεί ως λόγω της τουρκικής έγκριση της αντιπολίτευσης, και υποεκπροσώπησης Κούρδος της Συρίας,

του Εθνικού Συμβουλίου. "Το καθεστώς προσπάθησε να εξουδετερώσει τους Κούρδους", δήλωσε ο Χασάν Σαλέχ, ηγέτη του κουρδικού Κόμματος Yekiti. "Στις κουρδικές περιοχές, οι άνθρωποι που δεν καταστέλλεται, όπως τις Αραβικές περιοχές. Αλλά ακτιβιστές έχουν συλληφθεί." Σύμφωνα με τον Αριέλ Zirulnick της Christian Science Monitor, η κυβέρνηση Ασαντ "έχει πείσει με επιτυχία πολλά από Κούρδων της Συρίας και Χριστιανοί ότι χωρίς τον ασφυκτικό κλοιό ενός ηγέτη με συμπάθεια τις απειλές κατά των μειονοτήτων, που μπορούν να καλύψουν την ίδια τύχη", όπως μειονότητες στο Λίβανο και το Ιράκ.Κόμμα Εργατών Ανώτερος του Κουρδιστάν (PKK), ηγέτης Cemil Bayik δήλωσε ότι αν η Τουρκία να παρέμβει κατά Άσαντ, το PKK θα πάλευε από την συριακή πλευρά. Συρίας υποκατάστημα του PKK φέρεται να εμπλέκεται στη στόχευση των Κούρδων που συμμετέχουν στην εξέγερση.

Σεχταρισμός

Κύριο άρθρο: σεχταρισμό της Συρίας 2011-2012 εξέγερση

Στην αρχή της εξέγερσης, οι διαδηλωτές φώναζαν κάποιοι φέρεται να «Χριστιανοί στη Βηρυτό? Αλαουίτες στο φέρετρο». Ωστόσο, δεν υπήρξαν τα βίντεο που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη τέτοιων άσματα, και η αντιπολίτευση κατηγόρησε το καθεστώς του σεχταρισμού ανάδευση. Το περιοδικό Time ανέφερε ότι, σύμφωνα με έναν πρώην κάτοικος Χομς ο οποίος λέει ότι ήρθε στο Λίβανο για να πείσει Αλαουίτες να στραφούν εναντίον της κυβέρνησης, οι εργαζόμενοι του Δημοσίου που προσφέρονται υποτροφίες εξωσχολικές μέχρι και $ 500 ανά μήνα για να αναζωπυρώσει τους φόβους σεκταριστική μέσω μιας εκστρατείας γκράφιτι. «Οι Χριστιανοί στη Βηρυτό, οι Αλαουίτες στον τάφο" ήταν μια κοινή επίχρισμα γκράφιτι. Αυτός ισχυρίστηκε, εξάλλου, ότι οι άλλοι εργαζόμενοι της κυβέρνησης είπαν να φωνάζουν συνθήματα κατά σεκταριστική αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Ένας διοικητής από το Ελεύθερο συριακού στρατού ανέφερε ότι αυτό είναι ένα θρησκευτικό ισλαμικό αγώνα ενάντια σε ένα κοσμικό καθεστώς, ισχυρίστηκε ότι: «Για πρώτη φορά, είμαστε σε θέση να κηρύξουν το λόγο του Θεού σε όλη αυτή τη γη." Αν και ο ίδιος δήλωσε επίσης ότι αγωνίζονται για το σύνολο των θρησκειών της Συρίας και αιρέσεις: Χριστιανός, Μουσουλμάνος, Αλαουιτών, Σουνίτες, Δρούζοι, σιίτες.

Η αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον δήλωσε ότι οι διαδηλωτές κυρίως σουνίτες »έχουν πολλή δουλειά να κάνουμε εσωτερικά", προκειμένου να κερδίσει την ευρεία υποστήριξη του κοινού για να σχηματίσουν ένα πραγματικά εθνικό κίνημα, και «δεν είναι ακόμα αποδεκτή από πολλές ομάδες μέσα Συρία ότι η ζωή τους θα ήταν καλύτερη χωρίς Άσαντ σε σχέση με Άσαντ. Υπάρχουν πολλές μειονοτικές ομάδες που είναι πολύ οικείο. " Η αντιπολίτευση δεν περιλαμβάνει κάποια εμφανή Αλαουίτες και Χριστιανοί. και το νεοσυντηρητικό με έδρα τις ΗΠΑ Stonegate Ινστιτούτο υποστήριξε στις αρχές του 2012 ότι οι χριστιανοί της Συρίας έχουν διωχθεί από την κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της εξέγερσης και απείλησε σε δηλώνοντας την υποστήριξή τους για Άσαντ.

Εξωτερικη συμμετοχή

Η σύγκρουση της Συρίας έχει ερμηνευθεί ως μέρος ενός πληρεξουσίου πόλεμο μεταξύ σουνιτών κράτη όπως η Σαουδική Αραβία, την Τουρκία και το Κατάρ, οι οποίοι υποστηρίζουν την σουνιτική ηγεσία της αντιπολίτευσης, και το Ιράν, το Ιράκ και τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο, οι οποίοι υποστηρίζουν την Αλαουιτών σιιτική ηγεσία κυβέρνηση Συρία. Οι ισραηλινές ενέργειες έχουν αναμιχθεί, με κάποια πιστεύοντας αλλαγή καθεστώτος στη Συρία θα αποδυναμώσει τον εχθρό τους το Ιράν, [και άλλοι πιστεύουν μια μετα-Άσαντ της Συρίας θα μπορούσε να είναι πιο επικίνδυνη για το εβραϊκό κράτος. Ο πρώην επικεφαλής της Μοσάντ Εφραίμ Halevy πρότεινε ότι το Ισραήλ πρέπει να αξιοποιήσει την σιιτών-σουνιτών σύγκρουση.

Υποστήριξη για την αντιπολίτευση

Στα μέσα Απριλίου 2011, το WikiLeaks αποκάλυψε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν κρυφά χρηματοδοτείται κατά 6 εκατομμύρια δολάρια σε Λονδίνο-βασισμένη ομάδα της αντιπολίτευσης Κίνημα για τη Δικαιοσύνη και την Ανάπτυξη από το 2006 για να λειτουργήσει το Barada δορυφορική τηλεόραση κανάλι και τη χρηματοδότηση άλλων δραστηριοτήτων στο εσωτερικό της Συρίας. Τον Μάιο, η συριακή κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι συνέλαβε μερικούς και σκότωσε άλλα μέλη των τρομοκρατικών πυρήνων με τους ξένους δεσμούς που αναφέρεται ότι έχουν σκοτωθεί στρατιωτικό και αστυνομικό προσωπικό. Χαμενεΐ και άλλους Ιρανούς ηγέτες έχουν κατηγορήσει τις ΗΠΑ και το Ισραήλ από τη δημιουργία της εξέγερσης.Τουρκία παρέχεται καταφύγιο για τους διαφωνούντες της Συρίας. Ακτιβιστών της αντιπολίτευσης της Συρίας συγκάλεσε στην Κωνσταντινούπολη το Μάιο για να συζητήσουν την αλλαγή του καθεστώτος, και η Τουρκία φιλοξενεί το κεφάλι του Ελεύθερου Συρία στρατού, ο συνταγματάρχης Riad al-Asaad. Η Τουρκία έχει γίνει όλο και πιο εχθρικό προς τις πολιτικές του καθεστώτος Ασαντ, ενεθάρρυνε τη συμφιλίωση μεταξύ των αντιφρονούντων παρατάξεων και ανησυχούν για τους πρόσφυγες στα σύνορά της με τη Συρία.

Την 1η Νοεμβρίου, το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε ότι δεν είχε καμία πρόθεση να λάβει στρατιωτική δράση στη Συρία, μετά το κλείσιμο επτά μήνες της εκστρατείας του στη Λιβύη.

 Ορισμένες χώρες έχουν κόψει τους δεσμούς με το καθεστώς του Άσαντ, συμπεριλαμβανομένων: των κρατών του Κόλπου, τη Λιβύη, την Τυνησία, τη Βρετανία, την Ισπανία, την Τουρκία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Βέλγιο. Ο Καναδάς έχει κλείσει το γραφείο του θεώρηση, αλλά διατηρεί μια πρεσβεία στη Δαμασκό.

Σουνιτικές ισλαμικές ομάδες όπως η Αλ-Κάιντα και Hizb ut-Tahrir, έχουν εκφράσει την υποστήριξή τους για τη συριακή αντιπολίτευση. Πρωθυπουργός της Χαμάς στη Γάζα, Ismail Haniya, εξέφρασε την υποστήριξή του για «τις συριακές ανθρώπους που αναζητούν την ελευθερία, τη δημοκρατία και τις μεταρρυθμίσεις", αλλά ηγέτης της Χαμάς Σάλαχ αλ-Bardaweel πρόσθεσε ότι αυτό δεν σημαίνει ρήξη των δεσμών με την κυβέρνηση Ασαντ. Αμερικανοί αξιωματούχοι πιστεύουν ότι η Αλ-Κάιντα στο Ιράκ έχει προσχώρησε στην αντιπολίτευση και έχει πραγματοποιήσει βομβιστικές επιθέσεις εναντίον των κυβερνητικών δυνάμεων. Ηγέτης της Αλ Κάιντα Αϊμάν αλ-Ζαουάχρι δήλωσε: «Πληγωμένος Συρία εξακολουθεί να είναι η αιμορραγία μέρα με τη μέρα, και ο χασάπης [Μπασάρ Άσαντ] δεν αποθαρρύνεται και δεν σταματά," και

"Ωστόσο, η αντίσταση του λαού μας στη Συρία κλιμακώνεται και αυξάνεται παρά τους πόνους, θυσίες και αίμα. " Όταν ρωτήθηκε αν οι Ηνωμένες Πολιτείες θα οπλίσει την αντιπολίτευση, Χίλαρι Κλίντον εξέφρασε φόβους ότι τα όπλα αυτά θα μπορούσε να πέσει στα χέρια της Αλ Κάιντα ή της Χαμάς, οι οργανώσεις που πιστεύει τώρα υποστηρίζουν την αντιπολίτευση.

Στις 5 Μαρτίου, ο γερουσιαστής των ΗΠΑ και πρώην Δημοκρατικός προεδρικός υποψήφιος Τζον Μακέιν δήλωσε ότι η Αμερική πρέπει να βομβαρδίσει το καθεστώς του Άσαντ, την υποστήριξη της Συρίας αντιπολίτευση, και να υπερασπιστεί τους πολίτες από τις επιθέσεις της κυβέρνησης.

Υποστήριξη για την κυβέρνηση της Συρίας

Τον Ιανουάριο του 2012, η Human Rights Watch επέκρινε τη Ρωσία για «επαναλάβει τα λάθη των δυτικών κυβερνήσεων» στην «λανθασμένη» την υποστήριξη του Άσαντ.

Η Ρωσία έχει δείξει σταθερή και φωνητική υποστήριξη για το καθεστώς του Άσαντ, συμπεριλαμβανομένων βέτο Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ κίνηση, σε συνδυασμό με την Κίνα. Η Ρωσία έχει πουλήσει όπλα κατά τη διάρκεια της εξέγερσης στο καθεστώς Assads για χρήση εναντίον των ανταρτών.

Ανώτατος ηγέτης του Ιράν, Αλί Χαμενεΐ, τάχθηκε υπέρ της συριακής κυβέρνησης σε σχέση με την εξέγερση - "Όταν ένα κίνημα είναι ισλαμική, λαϊκιστικά και αντι-αμερικανική, την υποστηρίζουμε». Η Guardian ανέφερε ότι η ιρανική κυβέρνηση να επικουρεί την κυβέρνηση της Συρίας με τον εξοπλισμό ελέγχου ταραχών, τεχνικές παρακολούθησης νοημοσύνης, εφοδιασμού με πετρέλαιο, και ελεύθεροι σκοπευτές. Έχει επίσης αναφερθεί ότι το Ιράν έχει στείλει το συριακό καθεστώς 9 δισεκατομμύρια δολάρια για να το βοηθήσει να αντέξει τις κυρώσεις που επιβάλλονται.

Σύμφωνα με το δημοσιογράφο ΗΠΑ Geneive Abdo, η ιρανική κυβέρνηση την προϋπόθεση ότι η κυβέρνηση της Συρίας με την τεχνολογία για να παρακολουθούν το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, τα κινητά τηλέφωνα και τα social media. Ιράν αναπτύξει αυτές τις ικανότητες στον απόηχο των διαδηλώσεων του 2009 και δαπάνησε εκατομμύρια δολάρια για την ίδρυση ενός "στρατού στον κυβερνοχώρο" για να εντοπίσει τους διαφωνούντες σε απευθείας σύνδεση. Παρακολούθηση της τεχνολογίας του Ιράν πιστεύεται ότι είναι από τα πιο εξελιγμένα στον κόσμο - δεύτερον, ίσως, μόνο στην Κίνα.

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα και ο Πρεσβευτής των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη Σούζαν Ράις κατηγόρησε επίσης το Ιράν βοηθά κρυφά Άσαντ στις προσπάθειές του να καταστείλει τις διαδηλώσεις. Σύμφωνα με τον ισραηλινό ραδιόφωνο στρατού, ενός ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε ότι οι τοπικές διαδηλωτές υποστήριξαν ότι έχουν ακούσει μέλη των δυνάμεων ασφαλείας μιλώντας Περσικά. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα της Συρίας κατηγόρησε τη Χεζμπολάχ και το Ιράν για την παροχή εξοπλισμού και εκπαίδευσης προς την κυβέρνηση Ασαντ, προκειμένου να καταστείλει τους διαδηλωτές. Ελεγκτής ο Riad al-Shafqa δήλωσε ότι «η Χεζμπολάχ και το Ιράν, παρέχοντας το καθεστώς του Άσαντ με τον εξοπλισμό και την κατάρτιση για την καταστολή του συριακού λαού, και δεν έχουμε πληροφορίες

που επιβεβαιώνουν ότι στο δωμάτιο Λειτουργία στη Συρία υπάρχουν εμπειρογνώμονες από την ιρανική της Προεδρικής Φρουράς που οδηγούν επιχειρήσεις κατά την συριακού λαού ». Ιράν αρνήθηκε οποιαδήποτε συμμετοχή στην καταστολή των διαμαρτυριών.Στις 18 Φεβρουαρίου, δύο πλοία του Ιράν αναφέρθηκαν για να περάσει τη διώρυγα του Σουέζ με στόχο για τη Συρία. Τα δύο πλοία του ναυτικού αργότερα έφτασε στο λιμάνι της Συρίας, η οποία αρκετές πηγές που περιγράφεται ως «επίδειξη δύναμης».

Θάνατοι

Ο αριθμός των θανάτων στη σύγκρουση, σύμφωνα με τη συριακή www.syrianshuhada.com ιστοσελίδα της αντιπολίτευσης, ήταν 10.231, ενημερώνεται έως τις 6 Μαρτίου 2012. Ο αριθμός περιλαμβάνει 991 στρατιωτικών αποστάτες, και δεν περιλαμβάνει τα μέλη των δυνάμεων ασφαλείας της κυβέρνησης.

Governorate Number of deaths NotesLatakia 234Rif Dimashq 934Homs 4,219Hama 1,065Al-Hasakah 40Daraa 1,149Aleppo 184Deir ez-Zor 383Damascus 214Tartus 56Quneitra 21Idlib 1,551As-Suwayda 5Ar-Raqqah 23(Lebanon) 3

Source Casualties Time periodAvaaz 9,000 killed 15 March 2011 – 23 February

2012Local Coordination Committees 8,638 killed 15 March 2011 – 25 February

2012Syrian Observatory for Human Rights

8,036 killed 15 March 2011 – 26 February 2012

United Nations 8,845 killed 15 March 2011 – 28 February 2012

Syrian government 5,138-6,010 killed

15 March 2011 – 3 March 2012

The Violation Documentation Centre

9,017 killed 15 March 2011 – 3 March 2012

Source Casualties Time periodSyrian Observatory for Human Rights

2,179 killed 15 March 2011 – 26 February 2012

United Nations 1,345 killed 15 March 2011 – 28 February 2012

www.syrianshuhada.com 991 killed 15 March 2011 – 6 March 2012

The Violation Documentation Centre

1,816 killed

Syrian government 2,645-3,517 killed

15 March 2011 – 6 March 2012

15 March 2011 – 7 March 2012

Αντίδραση

Εσωτερικού

Κύριο άρθρο: Συρίας αντιδράσεις της Συρίας 2011-2012 εξέγερση

Συλλήψεις και καταδίκες

Λίγες μέρες πριν από διαμαρτυρίες προγραμματίζονται για 5 Φεβρουαρίου, συριακές αρχές συνέλαβαν αρκετά πολιτικοί ακτιβιστές, όπως ο επιχειρηματίας ο Ghassan al-Najar, ηγέτης της Ισλαμικής Δημοκρατίας κίνημα, ο συγγραφέας Αλί αλ-Abdallah, ο Αμπάς Αμπάς, από το Συριακό Κομμουνιστικό Κόμμα και διάφορες άλλες πολιτικές προσωπικότητες υπόβαθρο των Κούρδων, όπως Αντνάν Μουσταφά.

Στις 14 Φεβρουαρίου, blogger και φοιτητών Ταλ αλ-Mallohi καταδικάστηκε για κατασκοπεία υπέρ των Ηνωμένων Πολιτειών και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια στη φυλακή. Ουάσιγκτον αρνήθηκε τους ισχυρισμούς αυτούς και ζήτησε την άμεση απελευθέρωση αλ-Mallohi του. Στις 15 Φεβρουαρίου, υπό την πίεση των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η συριακή κυβέρνηση κυκλοφόρησε ο Ghassan al-Najar μετά πήγε σε μια απεργία πείνας μετά τη σύλληψή του για την κλήση των μαζικών κινητοποιήσεων.

Στις 22 Μαρτίου, συριακές αρχές συνέλαβαν Loay Χουσεΐν, ένας άνθρωπος εκστρατεία δικαιωμάτων. Στις 25 Μαρτίου υπήρξαν αναφορές για μαζικές συλλήψεις και φυλακίσεις των διαδηλωτών που λαμβάνουν χώρα.Στις 29 Απριλίου, Dorothy Parvaz του Al Jazeera, έφτασε στη Δαμασκό και δεν είχε ακούσει για αρκετές ημέρες, η συριακή κυβέρνηση επιβεβαίωσε αργότερα ότι είχε τεθεί υπό κράτηση, είχε προσπαθήσει να εισέλθει παράνομα στη χώρα με ένα ληγμένο διαβατήριο του Ιράν. Ήταν κυκλοφόρησε στις 18 Μαΐου μετά κράτησης στη Συρία και το Ιράν.

Πολλά ειδησεογραφικά πρακτορεία ανέφεραν ότι ένας εξέχων ΛΟΑΤ αντικυβερνητικές blogger που ονομάζεται Amina Arraf φέρεται να συλληφθεί από τις συριακές αρχές, αλλά και ερωτήματα αυτά ανέκυψαν κατά πόσον ήταν ένα πραγματικό πρόσωπο στην πρώτη θέση. Αργότερα συντονισμένοι ότι ήταν ένας Αμερικανός το blogging άνθρωπος κάτω από ένα ψεύτικο όνομα, ο οποίος είχε χρησιμοποιήσει μια φωτογραφία ενός τυχαίου βρετανική γυναίκα όπως εκείνη του "Άμυνα".

Zainab αλ-Χόσνι, ο οποίος υποστήριξε ότι έχουν συλληφθεί και αποκεφαλίστηκε από τις συριακές αρχές, που αργότερα αποδείχθηκε ότι ήταν ζωντανός.Ένας Αμερικανός άνδρας της Συρίας, Μοχάμαντ Anas Haitham Soueid, κατηγορήθηκε από τις αμερικανικές ομοσπονδιακές εισαγγελικές αρχές στις 5 Οκτωβρίου με τον εντοπισμό της Συρίας Αμερικανοί που υποστηρίζουν την εξέγερση στις Ηνωμένες Πολιτείες και να παρέχει πληροφορίες στους συριακές αρχές, ο οποίος συνελήφθη στη συνέχεια τα μέλη της οικογένειας των αντιφρονούντων που ζουν στη Συρία. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ισχυρίζεται ότι συναντήθηκε με Soueid Άσαντ κατά τη διάρκεια δύο εβδομάδων ταξίδι στη Συρία το καλοκαίρι του 2011.

Τον Οκτώβριο, η Διεθνής Αμνηστία δημοσίευσε μια έκθεση που δείχνει ότι τουλάχιστον 30 Συρίας αντιφρονούντων που ζουν στον Καναδά, Χιλή, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Σουηδία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες, που αντιμετωπίζουν τον εκφοβισμό από την πρεσβεία της Συρίας, και ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, συγγενείς τους στη Συρία, παρενοχλήθηκαν, κρατήθηκε και βασανίστηκε. Συρίων πρεσβεία στο Λονδίνο και στην Ουάσιγκτον, κατά τους ισχυρισμούς, να έχουν φωτογραφίες και βίντεο των τοπικών Συρίας διαφωνούντες και τους έστειλε να συριακές αρχές, ο οποίος στη συνέχεια αντεπιτέθηκε εναντίον των οικογενειών τους.

Τον Ιανουάριο του 2012, 718 σελίδων έγγραφο που ισχυρίζονται ότι είναι διέρρευσε ήθελε λίστα υπόπτων από το Υπουργείο Εσωτερικών της Συρίας δόθηκε στη δημοσιότητα στο Διαδίκτυο. Ο κατάλογος περιλαμβάνει τα ονόματα των χιλιάδων αντιφρονούντων που κατηγορούνται για συμμετοχή σε διαδηλώσεις καθώς και ένοπλη δράση εναντίον της κυβέρνησης Άσαντ. Το έγγραφο επίσης τα ονόματα των πληροφοριοδοτών για την κυβέρνηση.

Λογοκρισία

Στις 5 Φεβρουαρίου 2011, οι υπηρεσίες Internet ειπώθηκαν για να έχουν καμφθεί, αν και στο Facebook και το YouTube έχουν αναφερθεί να έχουν αναστηλωθεί τρεις ημέρες αργότερα. Έγιναν προτάσεις για τη διευκόλυνση ότι η απαγόρευση θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος για να παρακολουθείτε τους ακτιβιστές. Τον Αύγουστο του 2011, οι συριακές δυνάμεις ασφαλείας επιτέθηκαν πιο γνωστή πολιτικός γελοιογράφος της χώρας, Αλί Farzat, μία σημειωθεί κριτικός της κυβέρνησης της Συρίας και πέντε μήνες καταστολή της υπέρ της δημοκρατίας διαδηλωτών και διαφωνία. Συγγενείς του ξυλοκοπήθηκαν άγρια χιουμορίστας είπε δυτικά μέσα ενημέρωσης οι δράστες απείλησαν να σπάσουν τα κόκαλα Farzat ως προειδοποίηση για να σταματήσει την κατάρτιση των υπαλλήλων κινούμενα σχέδια της κυβέρνησης, ιδιαίτερα Άσαντ. Ferzat, που γιόρτασε πρόσφατα τα 60α γενέθλιά του, εισήχθη σε νοσοκομείο με κατάγματα και στα δύο χέρια και αμβλύ τραύμα

δύναμη στο κεφάλι.

Παραχωρήσεις

Στις 19 Μαρτίου 2011 από το νομοθετικό διάταγμα 35, Άσαντ συντομευθεί η διάρκεια της υποχρεωτικής στράτευσης στρατού από 21 μήνες σε 18 μήνες. Στις 20 Μαρτίου, η συριακή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα απελευθερώσει 15 παιδιά που είχαν συλληφθεί στις 6 Μαρτίου για το γράψιμο υπέρ της δημοκρατίας γκράφιτι. Στις 23 Μαρτίου, από τις περιφερειακές διάταγμα 120, Φαϊζάλ Αχμάντ Kolthoum αφαιρέθηκε ως Διοικητής της Daraa. Στις 24 Μαρτίου, μέσα σύμβουλος του Άσαντ, Buthaina Shaaban, δήλωσε ότι η κυβέρνηση θα "μελετά το ενδεχόμενο άρσης του νόμου έκτακτης ανάγκης και τη χορήγηση αδειών πολιτικά κόμματα". Η συριακή κυβέρνηση ανακοίνωσε επίσης μια μείωση των φορολογικών συντελεστών προσωπικό, η αύξηση του δημόσιου τομέα οι μισθοί των 1.500 λίρες Συρίας (32,60 δολάρια ΗΠΑ) το μήνα και δεσμεύεται να αυξήσει την ελευθερία του Τύπου, να δημιουργήσουν περισσότερες ευκαιρίες απασχόλησης, και τη μείωση της διαφθοράς.

Στις 26 Μαρτίου, συριακές αρχές απελευθέρωσε 260 πολιτικούς κρατούμενους - 70 σύμφωνα με άλλες πηγές - κυρίως ισλαμιστές, που πραγματοποιήθηκε στη φυλακή Σεντνάγια. Στις 27 Μαρτίου, Bouthaina Shaaban επιβεβαίωσε ότι ο νόμος έκτακτης ανάγκης θα αρθεί, αλλά δεν είπε πότε. Στις 29 Μαρτίου, το υπουργικό συμβούλιο της Συρίας υπέβαλε επίσημη παραίτηση της Άσαντ. Στις 31 Μαρτίου, ο Άσαντ έχει συσταθεί μια επιτροπή νομικών εμπειρογνωμόνων για να μελετήσει τη νομοθεσία που θα ανοίξει το δρόμο για την αντικατάσταση δεκαετίες νόμους έκτακτης ανάγκης.

Η επιτροπή ήταν να ολοκληρώσει τη μελέτη της από 25 Απριλίου. Άσαντ δημιούργησε επίσης μια δικαστική επιτροπή επιφορτισμένη με τη διερεύνηση των συνθηκών που οδήγησαν στο θάνατο των συριακών αμάχων και των δυνάμεων ασφαλείας στις πόλεις της Daraa και Λατάκειας.

Η κυβέρνηση, που κυριαρχείται από την αίρεση σιιτών Αλαουιτών, έκανε κάποιες παραχωρήσεις, επίσης, για την πλειονότητα των Σουνιτών και ορισμένων μειονοτικών πληθυσμών, τον Απρίλιο. Στις 6 Απριλίου, αναφέρθηκε ότι οι εκπαιδευτικοί θα για άλλη μια φορά να επιτρέπεται να φορούν το νικάμπ, και ότι η κυβέρνηση είχε κλείσει μόνο το καζίνο της χώρας. Από τις 200 χιλιάδες απόγονοι των συριακών Κούρδων αρνήθηκαν υπηκοότητα το 1962, 120 χιλιάδες που ήταν χαρακτηρισμένα " ξένοι "χορηγήθηκαν ιθαγένεια.

Στις 7 Απριλίου, ο Άσαντ ανακούφισε το διοικητή της επαρχίας Χομς από τα καθήκοντά του και εξέδωσε διάταγμα απονομής της ιθαγένειας σε χιλιάδες Κούρδους που ζουν στην ανατολική επαρχία αλ Hasakah ενώ το συριακό Παρατηρητήριο για τα

Ανθρώπινα Δικαιώματα δήλωσε ότι το 48 Κούρδοι απελευθερώθηκαν, περισσότερο από ένα χρόνο μετά συνελήφθησαν στην ανατολική πόλη της Raqqa. Αυτό ήρθε μια μέρα μετά Άσαντ συναντήθηκε με Κούρδους ηγέτες των φυλών για να συζητήσουν θέματα σχετικά με την ιθαγένεια των Κούρδων της βορειοανατολικής Συρίας επαρχίες, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδοι γδύθηκαν των δικαιωμάτων των πολιτών τους, ως αποτέλεσμα της απογραφής του 1962 σε εθνικό επίπεδο.

Στις 16 Απριλίου, ο Άσαντ μίλησε Λαϊκής Συνέλευσης σε τηλεοπτική του ομιλία, δηλώνοντας ότι η κυβέρνησή του αναμένεται να άρει το νόμο έκτακτης ανάγκης την επόμενη εβδομάδα. Παραδέχθηκε ότι υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ των πολιτών και του κράτους, και ότι η κυβέρνηση πρέπει να "συμβαδίσει με τις προσδοκίες του λαού". Αργότερα μέσα στην ημέρα που καλωσόρισε τους νέους υπουργούς στο υπουργικό συμβούλιο της Συρίας με μια ομιλία που περιέχουν περισσότερες λεπτομέρειες, συμπεριλαμβανομένης της ανάγκης για διάλογο, τη λαϊκή υποστήριξη και τη διαφάνεια. Μίλησε επίσης για την ιθαγένεια των Κούρδων, τη μεταρρύθμιση της ανεργίας, της διαφθοράς και των οικονομικών.

Στις 19 Απριλίου, το νομοσχέδιο εγκρίθηκε από τη συριακή κυβέρνηση να άρει το νόμο έκτακτης ανάγκης. Δύο ημέρες αργότερα, ο Άσαντ υπέγραψε νομοθετικό διάταγμα 50 στο εθνικό δίκαιο, σε συνδυασμό με διατάγματα την κατάργηση του Ανωτάτου Δικαστηρίου την Ασφάλεια και τη ρύθμιση του δικαιώματος στην ειρηνική διαδήλωση. Στις 30 Απριλίου, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε Adel Safar ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για μεταρρυθμίσεις κατά τις προσεχείς εβδομάδες σε τρεις τομείς: την πολιτική μεταρρύθμιση, την ασφάλεια και την μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος? Οικονομική μεταρρύθμιση και την κοινωνική πολιτική? Και η ανάπτυξη της διοίκησης και κυβερνητικό έργο.

Στις 24 Ιουλίου, ένα σχέδιο νόμου δημιουργήθηκε, για να συζητηθεί από το κοινοβούλιο, ώστε να υπάρχει περισσότερος πολιτικά κόμματα, υπό τις προϋποθέσεις ότι δεν βασίζονται σε θρησκευτικές, φυλετικές ή εθνοτικές πεποιθήσεις και δεν εισάγει διακρίσεις εις βάρος του φύλου ή φυλής. Οι διαδηλωτές έχουν απορρίψει το νόμο ως επιφανειακή, όπως το άρθρο 8 του συριακού Συντάγματος, το οποίο χορηγεί το Κόμμα Μπάαθ το ρόλο του ηγέτη του κράτους και της κοινωνίας, θα πρέπει να καταργηθούν. Στις 12 Δεκεμβρίου, οι τοπικές εκλογές διεξήχθησαν για πρώτη φορά στο πλαίσιο μιας νέας τοπικής διοίκησης του νόμου. Η μεταρρύθμιση του εκλογικού νόμου δίνει τις τοπικές διοικήσεις περισσότερες αρμοδιότητες και οικονομική ανεξαρτησία, να εξασφαλίζει την εποπτεία της εκλογικής διαδικασίας από τις δικαστικές επιτροπές, και καταργεί το σύστημα "κλειστού καταλόγους» σύστημα το οποίο εγγυάται το 50 τοις εκατό των θέσεων όλων των δημοτικών του Μπάαθ Εθνικό

Προοδευτικό Μέτωπο.

Στις 28 Δεκεμβρίου, η κατάσταση κυκλοφορήσει 755 κρατουμένων ", του οποίου τα χέρια δεν είχαν λερωθεί με αίμα της Συρίας».

Στο πλαίσιο του Αραβικού Συνδέσμου το ειρηνευτικό σχέδιο, η Συρία κυκλοφόρησαν 3.500 κρατούμενοι στις 3 Ιανουαρίου και επιπλέον 552 κρατούμενοι στις 5 Ιανουαρίου.

Στις 15 Ιανουαρίου 2012, ο πρόεδρος Αλ-Άσαντ εξέδωσε μια γενική αμνηστία για όσους κρατούνται για εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο πλαίσιο της εξέγερσης. Σύμφωνα με το κρατικό ειδησεογραφικό πρακτορείο SANA, οι 5.255 κρατούμενοι έχουν απελευθερωθεί από τις 22 Ιανουαρίου, με την απελευθέρωση των κρατουμένων ακόμη συνεχίζονται.

26η Φεβρουαρίου συνταγματικό δημοψήφισμα

Στις 15 Φεβρουαρίου, η κρατική τηλεόραση της Συρίας ανακοίνωσε ότι η κυβέρνηση θα διεξαγάγει δημοψήφισμα για νέο σύνταγμα στις 26 Φεβρουαρίου 2012, σε μια προσπάθεια να τερματιστεί η ενδεκάμηνης σύγκρουση. Μία από τις τροπολογίες στο σχέδιο θα αντικαταστήσει το παλαιό άρθρο 8, το οποίο Περιχαρακώνει την εξουσία του κόμματος Μπάαθ, με ένα νέο άρθρο: πολιτικό σύστημα του κράτους βασίζεται σε πολιτικό πλουραλισμό και την εξουσία ασκείται δημοκρατικά μέσω ψηφοφορίας.

Στις 26 Φεβρουαρίου, η ψηφοφορία άρχισε στις 07:00 τοπική ώρα σε περισσότερα από 13.000 εκλογικά τμήματα, λόγω της για να μείνει ανοικτό για δώδεκα ώρες. Στις εβδομάδες που προηγήθηκαν του δημοψηφίσματος, η κρατική τηλεόραση είχε φιλοξενήσει συζητήσεις για το νέο σύνταγμα και να ενημερώνει τους πολίτες πώς να ψηφίσουν.

Με ένα ποσοστό συμμετοχής των ψηφοφόρων του 57,4% και 89,4% θετική ψήφο του, το νέο σύνταγμα εγκρίθηκε. Πρόεδρος Al-Assad υπέγραψε το νέο σύνταγμα σε ισχύ στις 27 Φεβρουαρίου 2012.

Οι βουλευτικές εκλογές πρόκειται να διεξαχθούν εντός 90 ημερών μετά την επικύρωση του νέου συντάγματος.

Ράλι για τη στήριξη της κυβέρνησης Άσαντ

Από την έναρξη της εξέγερσης, τα μεγάλα πλήθη που συγκεντρώθηκαν για την υποστήριξη της κυβέρνησης Άσαντ, ιδιαίτερα στις πόλεις της Δαμασκού, έχουν Χαλέπι, Ταρτούς και Λατάκια Τέτοιες συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν από το Μάρτιο του 2011, και ιδιαίτερα μετά την αναστολή της Συρίας από το Αραβικού Συνδέσμου.

Η Guardian ανέφερε στις 22 Μαρτίου ότι η απάντηση από τις συριακές αρχές στην αναταραχή ήταν να οργανωθεί προ-Άσαντ ράλι. Pro-Άσαντ διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στην πρωτεύουσα της Δαμασκού στις 25 Μαρτίου. Στα μέσα Ιουνίου, συλλαλητήρια για την υποστήριξη της Ασαντ και της κυβέρνησής του αυξάνεται? Διαμαρτυρίες που πραγματοποιήθηκε μπροστά από τα γαλλικά και τουρκικά πρεσβείες πάνω από τις καταδίκες τους από την απάντηση της συριακής κυβέρνησης στην αναταραχή, και στις 15 Ιουνίου, οι άνθρωποι σε φιλοκυβερνητική διαδήλωση Δαμασκό πραγματοποιείται κατά 2,3 χιλιομέτρου Συρίας σημαία κάτω Mezzeh λεωφόρο. Η κρατική τηλεόραση ανέφερε ότι δύο εκατομμύρια άνθρωποι παρακολούθησαν Συρίας να εκφράσουν την εθνική ενότητα και την απόρριψη της Συρίας της ξένης επέμβασης στις εσωτερικές υποθέσεις της.Η ημέρα μετά Άσαντ απευθύνθηκε στο έθνος στις 20 Ιουνίου, η κρατική τηλεόραση ανέφερε ότι πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Ουμαγιάδων στη Δαμασκό, και υπήρχαν διαδηλώσεις στην πόλη Homs, Χαλέπι, Sweida, Lattakia, Deraa, Hasaka, Ταρτούς, και αλλού για να εκφράσει την υποστήριξή για τις μεταρρυθμίσεις που ο Πρόεδρος είπε ότι θα πραγματοποιήσει.

Στις 15 Ιανουαρίου 2012, το SANA, το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων της Συρίας, ανακοίνωσε μια «γενική αμνηστία για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν» κατά τη διάρκεια της εξέγερσης. Η αμνηστία κάλυψε την περίοδο μεταξύ 15 Μαρτίου, 2011 και 15 Ιανουαρίου 2012. Ώρες αργότερα, αρχές της Συρίας κυκλοφόρησε 80-year-old

πρώην δικαστής Haitham al-Maleh, ένας από τους γνωστότερους επικριτές Ασαντ, στο πλαίσιο μιας αμνηστίας για την επέτειο του πραξικοπήματος του 1963 που έφερε το κόμμα Μπάαθ στην εξουσία. Δώδεκα Συρίας οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάλεσαν την κυβέρνηση να καταργήσει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ήταν σε ισχύ για σχεδόν 50 χρόνια.

Στις 16 Φεβρουαρίου, κριτικός της κυβέρνησης και διευθυντής του Οργανισμού για τη Δημοκρατία και την Ελευθερία στη Συρία (ODFS) Ribal αλ-Άσαντ, γιος του Rifaat αλ-Άσαντ και ξάδελφος Πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ Ασαντ, οργάνωσε μια συνέντευξη τύπου στο Λονδίνο, στην οποία έκανε σαφές ότι «δεν θέλει να δει μια επανάσταση της Συρίας, αλλά μια ειρηνική αλλαγή εξουσίας». Σε μια συνέντευξη του 5 Απριλίου, Ribal αλ-Ασαντ προειδοποίησε για τον κίνδυνο της Συρίας για έναν εμφύλιο πόλεμο.

Στις 8 Μαρτίου, ο αναπληρωτής του πετρελαίου της Συρίας, ο υπουργός ανακοίνωσε Abdo Hussameldin αποστασία και την παραίτησή του σε ένα βίντεο από το YouTube, καταγγέλλοντας τη Ρωσία και την Κίνα για την υποστήριξη του καθεστώτος και να συμβουλεύει τους συναδέλφους του να εγκαταλείψει το "καράβι".

Προτάσεις Ειρήνης

Κύριο άρθρο: προτάσεις ειρήνης της Συρίας σύγκρουση

Αρκετές ειρηνευτικές πρωτοβουλίες και τα σχέδια για την επίλυση της Συρίας 2011-2012 εξέγερσης έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα. Μεταξύ των πιο σημαντικών προσπαθειών για την επίλυση της σύγκρουσης είναι το αραβικό ειρηνευτικό σχέδιο Λιγκ και η προκύπτουσα Αραβικού Συνδέσμου αποστολή παρατηρητών, που ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2011. Επιπλέον, ρωσική πρόταση εκδόθηκε επίσης. Η τελευταία εξέλιξη ήταν η «Φίλοι της Συρίας», η οποία οδήγησε σε πολυ-εθνική διάσκεψη στην Τυνησία, ώστε να βρεθεί μια λύση στην κρίση της Συρίας.

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΣΥΡΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

Ο εμφύλιος της Σύριας και ο πελοποννησιακός πόλεμος δυο εμφύλιοι οι όποιοι έγιναν, και ένας εξ αυτών είναι ακόμα σε ισχύ (Σύρια), κάτω από τελείως

διαφορετικές συνθήκες προ και κατά του πολέμου, διαφορετικά κίνητρα και διαφορετικοί αντιμετώπιση του γεγονότος από τις διαφορές πόλεις και χώρες του κόσμου. Οι δυο αυτοί εμφύλιοι είχαν διαφορετικά αίτια η σύρια για την ανατροπή ενός καθεστώτος απολυταρχίας το όποιο φορεί την μάσκα της δημοκρατίας κι ο πελοποννησιακός να καταρρίψει μια μεγάλη οικονομικά, στρατιωτικά, πολιτιστικά και πολιτικά αναπτυγμένη ηγεμονία. Στην περίπτωση της Συρίας έχουμε το πλήθος να προσπαθεί να βρει το δίκιο του να ανέβει στην εξουσία να πάρει τη δύναμη χεριά του ενώ ο πελοποννησιακός αρχίσει από ένα καθεστώς ολιγαρχίας ένα καθεστώς που επιβάλλει τη στρατιωτική εκπαίδευση που θέλει να είναι ο απόλυτος ηγέτης στα ζητήματα των γύρω του. Έχουμε δυο τελείως αντίθετα κίνητρα έχουμε την ελευθερία, στη Συρία και την επιβολή του καλύτερου στον πελοποννησιακό. Μεγάλη διάφορα επίσης είναι και η χρονική περίοδος στην όποια διαδραματίζεται αυτός ο πόλεμος όχι τόσο για την τεχνολογική ανάπτυξη αλλά για την πνευματική και πολιτιστική καλλιέργεια. Τη ημερών ημέρα ο κόσμος μας είναι μια προκατάληψη τα πάντα γύρω μας είναι προκατειλημμένα όλοι είναι κολλημένοι στα πιστεύω τους χωρίς να δείχνουν κάποιο ενδιαφέρον για τον οποιοδήποτε έχει διαφορετική άποψη από αυτούς. Στην αρχαία Ελλάδα αντίθετα έχοντας μεν και εκείνοι τις προκαταλήψεις τους είναι εμφανής ποιο ανοιχτόμυαλοι από τον σημερινό κόσμο ήταν ανοιχτοί σε οποιαδήποτε καινούρια ιδέα δεν την τάση του σημερινού κόσμου που ακόλουθη τους πάντες οι όποιοι δείχνουν μεγαλύτερη επιρροή, αλλά ακλούθαγαν αυτών που έδειχνε ποιο λογικός αυτός ο όποιος έδειχνε καλύτερο τρόπο αποτύπωσης των πιστεύω του. Αν θελήσουμε να παρομοιάσουμε τα μέτωπα της Συρίας με τα μέτωπα του πελοποννησιακού πολέμου θα ταυτίζαμε το ενεργημένο πλήθος με τους αθηναίους, διότι είναι και οι δυο υποστηρικτές του δημοκρατικού πολιτεύματος και είναι κατ’ επεκτάσεων ποιο ανοιχτόμυαλες απόψεις σε σχέση με την πολιτική ηγεσία η όποια ταυτίζεται με τους σπαρτιάτες και οι δυο απολυτοί και οι ολιγαρχικοί και οι δυο τεραστία στρατιωτική δύναμη γιατί ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως παρά την καλή σχέση του πλήθους στη Συρία με τον στρατό της Συρίας το πλήθος δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα να χρησιμοποιήσει όπλα (με νόμιμο τρόπο). Στον εμφύλιο της Συρίας σήμερα παρατηρούμε ότι πολλές χώρες ασχολούνται με τι θέμα αλλά δεν εμπλέκονται άμεσα εκτός από το ΝΑΤΟ χωρά δεν είναι εξουσία έχει και όπως πάντα κρύβεται πίσω από απόλυτα καθεστώτα παρ’ όλα αυτά καμία χωρά δεν έχει εμπλακεί έως σήμερα σε αυτόν τον εμφύλιο. Αντίθετα στον πελοποννησιακό πόλεμο όλος ο ελλαδικός κόσμος πηρέ μέρος σε αυτήν την μεγάλη ρήξη οι περισσότεροι βεβαία παρά την θέληση τους γιατί ήταν μέρος των ηγεμονιών και συμμαχιών που έπαιρναν μέρος στη εχθροπραξίες. Επίσης στον πελοποννησιακό πόλεμο δεν πήραν μέρος μόνο γειτονικές πόλεις και σύμμαχοι αλλά και ένας τελείως διαφορετικός πολιτισμός ένας κοινός εχθρός που με τον η με τον άλλο τρόπο κατασπαράζεσαι τους εχθρούς αν τους έβρισκε σε αδύνατο σημείο. Εν κατακλείδι οι αυτοί εμφύλιοι πόλεμοι είναι τελείως διαφορετικοί σε άποψη κινήτρων και παρατάξεων.