Το Συνέδριο Ειρήνης της Βιέννης (1814-1815)

ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ:

α. Η σύγκληση του συνεδρίου.

Το συνέδριο συγκαλούν (Βιέννη, Ιη Νοεµβρίου 1814) οι τέσσερις µεγάλες δυνάµεις - αντίπαλες και

νικήτριες της Γαλλίας του Μεγάλου Ναπολέοντα (Αυστρία, Ρωσία, Πρωσία, Βρετανία).

Σκοπός του συνεδρίου:

1. επίσηµος τερµατισµός του πολέµου

2. λύση προβληµάτων του πολέµου

3. επαναφορά του «παλαιού καθεστώτος» (ancien regime) των αριστοκρατικών προνοµίων

4. περιορισµός της Γαλλίας στα προπολεµικά της σύνορα,

5. αποκατάσταση του παλαιού εδαφικού και πολιτικού καθεστώτος στις άλλες χώρες Ευρώπης.

Διαφωνούσαν (μεταξύ τους):

1. µε τις βλέψεις της Ρωσίας στη Φινλανδία και την περιοχή Δούναβη

2. µε την διείσδυση και την επιρροή της Ρωσίας στην Οθωµανική Αυτοκρατορία

3. µε την εξάρθρωση του αποικιακού κράτους των Ισπανών και την κατάληψη των αποικιών της

Ισπανίας και της Ολλανδίας από τη Μεγάλη Βρετανία

β. Η παλινόρθωση του «παλαιού καθεστώτος».

Τρεις άνδρες πρωταγωνίστησαν ως εκπρόσωποι του «παλαιού καθεστώτος»:

1. κόµης Κάσλρι, υπουργός εξωτερικών Βρετανίας

2. πρίγκιπας Μέττερνιχ, καγκελάριος της Αυστρίας, πρόεδρος συνεδρίου

3. Ταλλεϋράνδος, υπουργός εξωτερικών της Γαλλίας.

Πίστευαν ότι:

1. η παλινόρθωση θα αναχαίτιζε τις δυνάµεις της ανατροπής (δηλαδή τα μελλοντικά

επαναστατικά κινήματα που θα εμπνέονταν από το παράδειγμα της Γαλλικής Επανάστασης),

2. οι πολυεθνικές αυτοκρατορίες εξυπηρετούσαν την ειρήνη καλύτερα από εθνικά κράτη,

3. διάφορες γλωσσικές και θρησκευτικές κοινότητες Ευρώπης, µη έχοντας σαφή και ευδιάκριτα

γεωγραφικά όρια, αν σχηµάτιζαν εθνικά κράτη, θα είχαν πρόβληµα µε µειονότητες,

ενδεχόµενο που έγινε πραγµατικότητα µετά τον Α' Παγκόσµιο Πόλεµο (1914-1918).

Αρνήθηκαν τις αρχές της λαϊκής κυριαρχίας (δηλαδή της δημοκρατίας) και της εθνικής

αυτοδιάθεσης λαών.

γ. Η εποχή Μέτερνιχ

Στο Συνέδριο Βιέννης κυριαρχεί ο Μέτερνιχ, φανατικός υποστηρικτής της µοναρχικής εξουσίας και

νομιμότητας.

Ο Μέτερνιχ, ο Κάσλρι και ο Ταλεϋράνδος επιδίωκαν διατήρηση ισορροπίας ισχύος στην Ευρώπη.

Γι' αυτό:

δηµιούργησαν ανάχωµα στη Γαλλία με την ίδρυση ισχυρών κρατών ανατολικά της (Βασίλεια

Ολλανδίας, Βελγίου και Σαρδηνίας).

θέσπισαν την ουδετερότητα της Ελβετίας, ώστε να λειτουργεί σαν αποστρατικοποιημένη ζώνη.

ενίσχυσαν την Πρωσσία δίνοντάς της γερµανικά εδάφη ανατολικά του Ρήνου

ενίσχυσαν την Αυστρία (ανάκτηση Τοσκάνη, και Μιλάνου. προσάρτηση Βενετίας).

Θύµατα: γερµανικές και ιταλικές χώρες.

δ. Το τέλος του Ναπολέοντα και η ίδρυση της Ιερής Συµµαχίας.

Απειλή έργου Συνεδρίου από την επανεμφάνιση του Ναπολέοντα Βοναπάρτη.

Συντριβή του στρατού του Ναπολέοντα στο Βατερλώ (18 Ιουνίου Ι815)

Εξορία του Ναπολέοντα στο νησί του Ατλαντικού Αγία Ελένη, όπου απεβίωσε το 1821.

Η Γαλλία υπογράφει νέα συνθήκη ειρήνης, χάνει το Σάαρ, καταβάλλει πολεµική αποζηµίωση και

δέχεται στρατό κατοχής.

26 Σεπ. 1815: ιδρύεται η Ιερά Συµµαχία από την Αυστρία, τη Ρωσία και την Πρωσσία.

Ιερά Συµµαχία: ανάχωµα στις δυνάµεις που προωθούσαν αρχές εθνικής αυτοδιάθεσης και

λαϊκής κυριαρχίας.

Παλινόρθωση παλαιού καθεστώτος και καθιέρωση αρχών ισορροπίας δυνάµεων και παρέµβασης.

Οι λαοί της Ευρώπης είχαν πάρει ήδη τα µηνύµατα των Γάλλων επαναστατών.

Υπόγεια δράση δυνάµεων που αµφισβητούσαν τις αρχές της Ιεράς Συµµαχίας.