Γιώργος Ιωάννου

ΝΑ ΄ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΔΑΣΚΑΛΕ

Σοφία Σκεπαρνιά, Β’2

Καθώς τα παιδιά ξεχύνονταν ενθουσιασμένα από την αίθουσα για να βγουν για διάλειμμα, ένας καθηγητής πλησιάζει έναν μαθητή που ήταν στην τάξη του νέου φιλόλογου και τον ρωτάει:

«Γιατί φωνάζατε την ώρα του μαθήματος;».

Ο μαθητής κοιτάζοντάς τον στα μάτια του απάντησε:«Δεν φωνάζαμε αλλά τραγουδούσαμε».

Τα παιδιά τραγουδάνε δημοτικά τραγούδια

«Ώστε δεν κάνετε μάθημα με αυτόν τον καινούριο;», ρωτά απορημένος ο καθηγητής.

«Φυσικά και κάνουμε, κάνουμε μάλιστα μάθημα με έναν νέο, διαφορετικό τρόπο», απάντησε το παιδί. «Έναν τρόπο διασκεδαστικό, χωρίς τον φόβο της εξέτασης και της τιμωρίας, ενώ οι σχέσεις μας με τον δάσκαλο χαρακτηρίζονται από σεβασμό αλλά και από οικειότητα».

«Και τότε πώς μαθαίνετε;», ρωτά ακόμα πιο μπερδεμένος ο καθηγητής.

«Ο δάσκαλος δεν μένει στην ύλη του βιβλίου αλλά την εμπλουτίζει με μέσα, όπως ανάθεση εργασιών, τραγούδια και χορούς. Έτσι, με τη μουσική το μάθημα γίνεται γιορτή και εμείς μαθαίνουμε και καταλαβαίνουμε μέσω των βιωμάτων μας».

«Το μάθημα γίνεται διασκέδαση και όλα τα παιδιά συμμετέχουν στις ευχάριστες δραστηριότητες που μας προτείνει ο δάσκαλος. Ακόμα και τα πιο ντροπαλά παιδιά, που πολλές φορές διστάζουν να μιλήσουν, παρακινούνται να συμμετέχουν στην πρωτότυπη αυτή παράδοση μαθήματος. Με αυτόν τον τρόπο, γινόμαστε πρωταγωνιστές της διδακτικής διαδικασίας».

«Έτσι, καταλάβαμε ότι δεν μαθαίνουμε μόνο από τα σχολικά βιβλία αλλά και μέσα από τη μουσική και τις εικόνες. Επίσης, μας έκανε να αγαπήσουμε τις παραδόσεις, πράγματα για τα οποία ντρεπόμασταν, γιατί είχαμε μάθει να τα θεωρούμε ξεπερασμένα. Ξύπνησε την αγάπη και το ενδιαφέρον μας για τα έθιμα και τα τραγούδια του πολιτισμού μας».

«Εκτός όμως από όλες τις γνώσεις που αποκομίσαμε, για πρώτη φορά ήρθαμε όλοι πιο κοντά, καταλαβαίνοντας ότι όλα τα κοινά στοιχεία, οι παραδόσεις της πατρίδας μας, μας ενώνουν. Στην τάξη καλλιεργήθηκε η ομαδικότητα με τη ζωντάνια, τη συμμετοχή και τη συνεργασία με τους συμμαθητές μας.

Άμα ήταν όλα τα μαθήματα έτσι, θα μπορούσαμε να αγαπήσουμε πραγματικά το σχολείο!» "