«Λεώνη» Μαρία Πυλιώτου Λογοτεχνία Α Γυμνασίου

Ρούσση Μαρία

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

Εισαγωγικά

Στο ομότιτλο μυθιστόρημα η έφηβη Λεώνη, χτυπημένη από σκλήρυνση κατά πλάκας, βιώνει μια δραματική αλλαγή στη ζωή της, καθώς αναγκάζεται να κινείται με αναπηρικό καροτσάκι.

Η πρώτη περίοδος είναι πολύ δύσκολη. Σταδιακά όμως ανακτά το θάρρος της, αντιμετωπίζει δυναμικά τη δύσκολη

κατάσταση, βρίσκει δουλειά και διεκδικεί τα δικαιώματά της. Στο απόσπασμα που ακολουθεί παρακολουθούμε την αποφασιστικότητα

ενός νέου ανθρώπου, της Λεώνης, στην προσπάθειά της να δημιουργήσει μια όμορφη ζωή.

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

Λεώνη-εργασία δημιουργία-ανεξαρτησία-ψυχική γαλήνη-ηθική ικανοποίηση

Έχουν περάσει κιόλας δύο χρόνια. Η Λεώνη είχε αρχίσει δουλειά από την πρώτη μέρα. Σήμερα έχει ζωγραφίσει, ίσαμε τούτη τη στιγμή, δυο πιάτα.

Όταν ζωγραφίζει, ξεχνιέται. Το εργαστήρι της, το πιο μεγάλο και το πιο φωτεινό δωμάτιο του σπιτιού, έχει γίνει για τη Λεώνη ένας χώρος χαράς κι ευλογίας. Την κάνει ευτυχισμένη.

Η εργασία και η δημιουργία προσφέρουν εκτός από την κάλυψη των οικονομικών αναγκών και ηθική ικανοποίηση

στον άνθρωπο. Το δικαίωμα της εργασίας πρέπει να προσφέρεται σε όλους

και φυσικά και στα άτομα με ειδικές ανάγκες.

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

Άτομα με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ) και εργασιακά δικαιώματα.

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

Λεώνη-κοινωνικότητα

Σήμερα η Λεώνη έχει ακόμα ένα λόγο να είναι χαρούμενη. Το βράδυ θα πάει για πρώτη φορά από τότε που βγήκε από το νοσοκομείο στο μουσικό τους στέκι. Όλον αυτό τον καιρό ήταν αναποφάσιστη· και κανείς δεν την είχε πιέσει. Όλοι ήθελαν να το αποφασίσει μονάχη της. Σήμερα, λοιπόν, αισθάνεται έτοιμη να πάει. Δικοί της και φίλοι δεν μπόρεσαν να κρύψουν τη χαρά τους.

Η Λεώνη βιάζεται να γίνει δεκαοχτώ χρονών. Θα πάρει δικό της αυτοκίνητο με αυτόματο σύστημα οδήγησης, ειδικό για ανάπηρα άτομα. Να ταξιδεύει. Να πηγαίνει όπου θέλει. Ένα σωρό άλλοι σαν αυτή, και σε χειρότερη ακόμα κατάσταση, ταξιδεύουν σ’ όλο τον κόσμο. Πετάνε με αεροπλάνα και πάνε σε συνέδρια, πάνε σε πανεπιστήμια για σπουδές, εργάζονται. Γίνονται ζωγράφοι, γίνονται συνθέτες-μουσικοί, γίνονται νομικοί, ψυχολόγοι και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς!

Ένας φωτεινός ορίζοντας ξανοίγεται μπροστά της. Κάτι μέσα της συνέχεια τη σπρώχνει και την κάνει να ονειρεύεται, να θέλει να κατακτήσει τον κόσμο.

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

Η Λεώνη ξαναβρίσκει τη χαμένη της αυτοπεποίθηση, την αυτοεκτίμηση, καταπολεμά την εσωστρέφειά της, απολαμβάνει την παρέα των φίλων της, διεκδικεί και κερδίζει μια κοινωνική ζωή! Δεν αισθάνεται ούτε μειονεκτικά ούτε κατώτερη από τους άλλους, αφού σταδιακά έχει εξοικειωθεί με την αναπηρία της και ζει με αυτή!

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

Αμεα-κράτος πρόνοιας

O μπαμπάς τής έχει, εδώ και δυο χρόνια, προτείνει να φέρει καθηγητές στο σπίτι για να τη βοηθήσουν να καλύψει την ύλη του Λυκείου. Μα όχι, η Λεώνη δε θέλησε τότε! Αργότερα ίσως.

«Αν οι τάξεις του σχολείου είχαν και ράμπες δίπλα στα σκαλοπάτια για ν’ ανεβαίνω με το αναπηρικό καροτσάκι μου, δε θα υπήρχε κανένα πρόβλημα να πάω», είχε πει τότε η Λεώνη. Τι ωραία να ξανάσμιγε στο σχολείο με τ’ άλλα παιδιά! Και να τέλειωναν, όπως το ονειρεύονταν, όλα μαζί το Λύκειο.

«Είναι πολλά που πρέπει να γίνουν, λέει συχνά κι ο θείος Τόνι. Στην Αμερική με τις τόσο μεγάλες πόλεις δε συναντάς τέτοια προβλήματα και τέτοιες δυσκολίες. Όταν χτίζεται μια πολυκατοικία, μια τράπεζα, ένα ξενοδοχείο, υπάρχει πάντα τέτοια πρόνοια… Oι ράμπες απαραίτητες παντού… Ιδιαίτερα στα σχολεία…». «Ας ελπίσουμε πως θ’ αρχίσει κι εδώ κάτι να γίνεται…»

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

Ανύπαρκτες ράμπες στα πεζοδρόμια, τις παραλίες και τους δημόσιους χώρους, μέχρι τις υπηρεσίες και τις αίθουσες ψυχαγωγίας αλλά και γενικότερα στις απίστευτα δύσκολες συνθήκες γύρω από την μετακίνηση των ατόμων.

Τα κενά είναι τεράστια και η πρόληψη για τα ΑΜΕΑ ανύπαρκτη. Κάποια στιγμή, το θέμα όμως πρέπει να πάρει μεγάλες διαστάσεις καθώς τα

ΑΜΕΑ δεν είναι ούτε για λύπηση ούτε απλά για συγκαταβατικό κούνημα του κεφαλιού.

Είναι απλά ντροπή για το κάθε υπουργείο και κάθε κυβέρνηση συνολικά αυτού του είδους η προκλητική συμπεριφορά απέναντι στα ΑΜΕΑ. αυτών, που πέφτουν θύματα της κρατικής ή αυτοδιοικητικής αδιαφορίας.

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

Στον αστείρευτο λεξιλογικό πλούτο της γλώσσας μας βρίσκουμε πως η λέξη αναπηρία προέρχεται από το ρήμα πηρώ και σημαίνει: την έλλειψη αρτιότητας, τη μερική ή ολική έλλειψη μέλους, οργάνου ή λειτουργίας, ό,τι δηλαδή έχει συμβεί σε κάποιον.

«Άφησέ με θα τα καταφέρω! Δεν είμαι από πορσελάνη… Μπορώ να κάνω ό,τι κάνεις με διαφορετικό τρόπο.»

Η αναπηρία ενός ανθρώπου δεν είναι όλη του η ύπαρξη, είναι όμως μέρος της και πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι με αναπηρία που κατορθώνουν τα ακατόρθωτα για μας, δεν σημαίνει πως η Πολιτεία -και βέβαια ο καθένας μας- έχουν λιγότερες ευθύνες σ’ αυτό που τους αναλογεί.

Άλλωστε οι άνθρωποι με δύναμη για ζωή, παρά τη σοβαρότατη αναπηρία τους, δεν χρειάζονται χαρακτηρισμούς που να τους χαϊδεύουν τα αυτιά, για να αγωνίζονται. Αντιλαμβάνονται πλήρως, πως αυτά που δημιουργούν τις ιδιαίτερες ικανότητές τους είναι η στάση τους προς τη ζωή και ο σκληρός τους αγώνας -πάντα σε συνάρτηση με τον αγώνα της οικογένειάς τους και την επικοινωνία με αγαπημένους φίλους και δασκάλους- και όχι κάποια …αυτόματη λειτουργία που εγκαθίσταται στην ύπαρξή τους μαζί με την αναπηρία.

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ!!

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

Και, βέβαια, μπορείς! Αν τελικά το αποφασίσεις, θα σου φέρω ένα κομπιούτερ στο σπίτι και κάποιον να σε εκπαιδεύσει. Με το ξύπνιο μυαλό που διαθέτεις, γρήγορα θα μάθεις να το χειρίζεσαι.

— Σύμφωνοι! Ένα κομπιούτερ στο σπίτι και η επιχείρηση ξεκινάει… Ζήτωωωωωω!, κι η Λεώνη υψώνει τα δυο της χέρια σαν την Πατουλίδου που τερμάτισε πρώτη στους Oλυμπιακούς Αγώνες.

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

Αγωνιστικό πνεύμα, αισιοδοξία, δυναμισμός,

αποφασιστικότητα, θάρρος, υπομονή και

επιμονή, δυναμισμός, ζωντάνια, ενέργεια,

αγάπη για τη ζωή, πάθος, κοινωνικότητα,

χιούμορ, χαρούμενη, δημιουργική,

ευτυχισμένη, αισιόδοξη αντιμετώπιση της ζωής!

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

ΦΥΛΛΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

1ο φύλλο εργασίας!!

Διαβάστε ένα απόσπασμα από το βιβλίο της

Μαρούλας Κλιάφα «Ο δρόμος για τον παράδεισο είναι μακρύς».

Συγκρίνετε τη στάση της ηρωίδας Ελένης, που είναι και αυτή άτομο με αναπηρία, με τη στάση της Λεώνης.

πηγή: Ψηφιακό σχολείο/ λογοτεχνία Α Γυμνασίου

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ

2ο φύλλο εργασίας!!

Ποιο είναι το κοινό στοιχείο όλων των εικόνων;

Ποια προβλήματα θίγουν;

Ποια είναι η δική σας θέση απέναντι στα άτομα με ειδικές ανάγκες;

ΡΟΥΣΣΗ ΜΑΡΙΑ