Ρωμαϊκό κράτος οι ύστατες τύχες της κοινής Βαλκανικής Μεσαιωνικής-Κληρονομιάς

Ο Εκχριστιανισμός των Σλάβων

• Οι βυζαντινοί αυτοκράτορες προσπάθησαν να εκχριστιανίσουν τους Σλάβους, για να πετύχουν την ενότητα της αυτοκρατορίας. Για αυτό τον λόγο ,ο Πατριάρχης Φώτιος υπέδειξε τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο. Οι Σλάβοι είχαν δική τους γλώσσα ήταν  όμως προφορική και δεν είχε γραπτό λόγο. Γι‘ αυτό η μετάδοσή της χριστιανικής πίστης μόνο με τον προφορικό λόγο εγκυμονούσε κινδύνους. Ο Κύριλλος δημιούργησε το πρώτο σλαβικό αλφάβητο, το οποίο αργότερα ονομάστηκε Κυρίλλειο.

• Στο καινούριο αλφάβητο μεταφράστηκαν η Αγία Γραφή και η Θεία Λειτουργία. Οι δυο βυζαντινοί ιεραπόστολοι, σεβόμενοι την πολιτιστική ταυτότητα των λαών που εκχριστιάνισαν, φρόντισαν ώστε η νεοσύστατη σλαβική Εκκλησία να παραμείνει ανεξάρτητη.

• Η πολιτική κατάσταση, όμως, άλλαξε σύντομα και, με την επέμβαση των Φράγκων, ο Μεθόδιος βασανίστηκε και φυλακίστηκε (ο Κύριλλος είχε ήδη πεθάνει στη Ρώμη το 869 μ.Χ.). Έτσι εγκαταλείφθηκαν οι περιοχές, για τον εκχριστιανισμό των οποίων είχαν αγωνιστεί με όλες τους τις δυνάμεις τα δύο αδέλφια. Πάντως οι δύο ιεραπόστολοι έδωσαν στους σλαβικούς λαούς την ευκαιρία να αντιληφθούν ότι το μήνυμα του Χριστιανισμού ήταν ανεξάρτητο από εθνότητες, απευθυνόταν σε κάθε άνθρωπο, με πλήρη σεβασμό της πολιτιστικής του ιδιαιτερότητας

Οι άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος, τοιχογραφία 12ου-13ου αι.,ναός Μεταμόρφωσης του Σωτήρος,

Μπελιάκοβο Βουλγαρίας

Ο Εκχριστιανισμός των Βουλγάρων• Ο εκχριστιανισμός τους πραγματοποιήθηκε τον 9ο αιώνα

μχ. Τότε στάλθηκε από το Βυζάντιο ο αρχιεπίσκοπος Ιωσήφ με συνοδεία κληρικών, ζωγράφων και αρχιτεκτόνων και εργάστηκε για τον εκπολιτισμό της Βουλγαρίας. Στο ζήτημα του εκχριστιανισμού τους, η Βυζαντινή Εκκλησία συκρούστηκε με τον πάπα, ο οποίος επιδίωκε την επέκταση της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας στην γειτονιά του Βυζαντίου. Ο Βυζαντινός στρατός υποχρέωσε τον βούλγαρο ηγεμόνα Βόρη να δεχτεί τον χριστιανισμό από την Κωνσταντινούπολη και να βαπτιστεί ο ίδιος με ανάδοχο του τον αυτοκράτορα Μιχαήλ(864).

• Λίγο αργότερα,με πρόσκληση του Βόρη,ο πάπας έκανε νέα επέμβαση στα ζητήματα της βουλγαρικής εκκλησίας.Τότε ο Πατριάρχης Φώτιος, υπερασπιζόμενος την ανεξαρτησία της βυζαντινής εκκλησίας και τα ζωτικά συμφέροντα του βυζαντινού κράτους, κατήγγειλε την επέμβαση της Ρώμης στη Βουλγαρία και κατηγόρησε τη ρωμαϊκή εκκλησία για λειτουργικά και δογματικά λάθη.

• Η σύνοδος του 867 αναθεμάτισε τον πάπα, απέρριψε το δόγμα περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού και καταδίκασε την παρέμβαση της Ρώμης στη Βουλγαρία. Με απόφαση της συνόδου του 870 η εκκλησία της Βουλγαρίας υπάχθηκε οριστικά στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης.

Η Σόφια

• Η Σόφια (βουλγαρικά: София, λατινικά: Sofia) είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Βουλγαρίας. Βρίσκεται στη δυτική Βουλγαρία, στις πλαγιές του όρους Βίτοσα. Κατέχει στρατηγική θέση στο κέντρο της Βαλκανικής Χερσονήσου. Η ιστορία της Σόφιας εκτείνεται σε 2.400 χρόνια. Το αρχαίο της όνομα Σαρδική προέρχεται από την τοπική κελτική φυλή των Σαρδών, που ίδρυσαν την πόλη τον 5ο αιώνα π.Χ.

• Παρέμεινε ένας μικρός σχετικά οικισμός μέχρι το 1879, οπότε ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα της Βουλγαρίας. Είναι η 15η μεγαλύτερη πόλη στην Ευρωπαϊκή Ένωση με πληθυσμό περίπου 1,3 εκατομμυρίων. Στη Σόφια είναι συγκεντρωμένα πολλά από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια, πολιτιστικά ιδρύματα και επιχειρήσεις της Βουλγαρίας. Η πόλη της Σόφιας έχει αδελφοποιηθεί με την Αθήνα, καθώς και με πολλές άλλες πρωτεύουσες.

• Η Σόφια ήταν αρχικά Θρακικός οικισμός, με το όνομα Σερδική ή Σαρδική πιθανόν από την Κελτική φυλή των Σαρδών. Για μια σύντομη περίοδο κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. κυβερνήθηκε από το Φίλιππο Β΄της Μακεδονίας και το γιο του, Μέγα Αλέξανδρο. Περί το 29 π.Χ. η Σαρδική καταλήφθηκε από τους Ρωμαίους. Έγινε municipium, ή κέντρο διοικητικής περιοχής, επί της βασιλείας του Αυτοκράτορα Τραιανού (98 - 117) και μετονομάστηκε Ούλπια Σέρντικα. Φαίνεται ότι η πρώτη γραπτή αναφορά της Σαρδικής έγινε από τον Πτολεμαίο(περίπου 100 μ.Χ.).

• Η Σαρδική επεκτάθηκε καθώς ανεγέρθηκαν πυργίσκοι, προστατευτικά τείχη, δημόσια λουτρά, διοικητικά και πολιτιστικά κτίρια, μία αστική βασιλική ένα αμφιθέατρο, η Βουλή, μία μεγάλη αγορά, ένα μεγάλο θέατρο κλπ. Το 2ο αιώνα μ.Χ. ήταν διοικητικό κέντρο της Ρωμαϊκής Μοισίας. Τον 3ο αιώνα ήταν πρωτεύουσα της Αυρηλιανής Δακίας και όταν ο Αυτοκράτορας Διοκλητιανός διαίρεσε την επαρχία της Δακίας στη Δακία Ριπένσις (στις όχθες του Δούναβη) και στη Δακία Μεσογειακή, η Σαρδική έγινε πρωτεύουσα της τελευταίας.

• Η πόλη καταστράφηκε στην επιδρομή του 447 από τους Ούννους. Ξαναχτίστηκε από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α΄ και για ένα διάστημα ονομαζόταν Τριάδιτζα ή Σρέντετς από τις Σλαβονικές φυλές. Επί της βασιλείας του Ιουστινιανού άκμασε, περιβαλλόμενη από μεγάλα οχυρωματικά τείχη, των οποίων τα κατάλοιπα είναι ακόμα ορατά σήμερα.

• Η Εθνική Όπερα και Μπαλέτο ιδρύθηκε το 1891. Εντούτοις ξεκίνησε παραστάσεις σε μόνιμη βάση το 1909. Μερικοί από τους διασημότερους τραγουδιστές όπερας της Βουλγαρίας, όπως ο Νικολάι Γκιαούροφ και η Γκένα Ντιμίτροβα, έχουν κάνει εκεί τις πρώτες τους εμφανίσεις στη σκηνή. Η Βουλγαρική Αίθουσα και η Αίθουσα 1 του Εθνικού Παλατιού Πολιτισμού στεγάζουν τακτικά συναυλίες κλασικής μουσικής, που δίνονται τόσο από ξένες ορχήστρες όσο και από τη Φιλαρμονική της Σόφιας. Η πόλη έχει φιλοξενήσει πολλούς παγκοσμίου φήμης μουσικούς καλλιτέχνες, όπως οι AC/DC, ο Στινγκ, ο Έλτον Τζον, η Μαντόνα, ο Τζορτζ Μάικλ, οι Metallica, οΤiesto, η Κάιλι Μινόγκ, οι Depeche Mode, οι Rammstein, η Ριάννα, οι Ρόξετ και η Lady .

Οι Έλληνες της Βουλγαρίας

• Η ελληνική παρουσία στα εδάφη της αρχαίας Μοισίας, που σήμερα περιλαμβάνονται στη Βουλγαρία, αρχίζει από τον 8ο π.χ. αιώνα. Από τον 8ο έως τον 6ο αιώνα π.χ., τα δυτικά παράλια της Μαύρης Θάλασσας αποικίστηκαν  από τους Ίωνες της μικρασιατικής Μιλήτου.  Οι σημαντικότερες ελληνικές πόλεις  ήταν η Απολλωνία που ιδρύθηκε το 609 π.χ. και αργότερα ονομάστηκε Σωζόπολη και η Οδησσός (μέσα του 6ου π.χ. αιώνα), που αργότερα μετονομάσθηκε Βάρνα.  Οι ελληνικές πόλεις δημιούργησαν συμμαχίες με στόχο την εξασφάλιση καλύτερης άμυνας.

Η Ροτόντα του Αγίου Γεωργίου

• Είναι το παλαιότερο ρωμαϊκό σωζόμενο κτίριο της πόλης. Σε ελάχιστη απόσταση έχουν βρεθεί τα απομεινάρια Ρωμαϊκού δρόμου και της αρχαίας πόλης Σαρδικής, από το όνομα της Θρακικής φυλής των Σερδών που είχαν εγκατασταθεί εκεί τον 7ο αιώνα π.Χ.. Ερείπια της πόλης βρίσκονται κάτω από πολλά σημαντικά κτίρια της Σόφιας.

Η ροτόντα είναι χτισμένη με κόκκινα τούβλα και χρονολογείται από τον 4ο αιώνα μ.Χ.. Το εσωτερικό της είναι διάσημο για τις τοιχογραφίες του. Έχουν ανακαλυφθεί τρία στρώματα, οι παλαιότερες από τις οποίες χρονολογούνται από τον 10ο αιώνα. Ξεχωρίζουν οι τοιχογραφίες 22 προφητών στον θόλο της εκκλησίας. Είχαν καλυφτεί με μπογιά κατά την διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας, όταν η εκκλησία είχε μετατραπεί σε τζαμί, όπως και οι υπόλοιπες τοιχογραφίες του ναού, και αποκαλύφθηκαν ξανά τον 20ο αιώνα.

• Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Μύρων

• Ιερός Ναός Μεταβυζαντινής εποχής «Αγίου Νικολάου Μύρων, του Θαυματουργού» κτίσθηκε πάνω στα ερείπια αρχαίας αυτοκρατορικής έδρας από το Δ΄αιώνα. Ενδεχομένως το κτίριο να χρησιμοποιούταν και στους μέσους αιώνες. Στην Οθωμανική εποχή η εκκλησία ονομαζόταν «Άγιος Νικόλαος ο Μέγας». Το 1934 ο μητροπολίτης Σόφιας Στέφανος την παραχώρησε στους Ρώσους μετανάστες. Το 1944 γκρεμίστηκε ολοσχερώς από τους βομβαρδισμούς που έγιναν στη Σόφια. Διασώθηκε μόνο η θαυματουργή εικόνα του Αγίου Νικολάου που βρίσκεται πάνω από τη πόρτα. Ο ναός εορτάζει στις 6 Δεκεμβρίου.

Καθεδρικός Ναός της Σόφιας

http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Alexander_Nevsky_Cathedral_in_Sofia.jpg

• O Καθεδρικός Ναός της Σόφιας (βουλγ. Свети Александър Невски) είναι αφιερωμένος στον Άγιο Αλέξανδρο Νιέφσκι (13ος αιώνας) και αποτελεί το σημαντικότερο μνημείο της βουλγαρικής πρωτεύουσας. Κτίστηκε σε ένδειξη ευγνωμοσύνης του βουλγαρικού λαού προς τους Ρώσου ςαπελευθερωτές της Βουλγαρίας κατά το ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1878.

Ιστορία και αρχιτεκτονική• Στα τέλη του 18ου αιώνα, οι απαγορεύσεις της

οθωμανικής διακυβέρνησης στη Βουλγαρία, που αφορούσαν την ανέγερση χριστιανικών εκκλησιών ατόνησαν και το 1839 καταργήθηκαν. Εφεξής, η θρησκευτική αρχιτεκτονική γνώρισε νέα ανάπτυξη. Είναι η εποχή της επικράτησης της Ορθόδοξης Εκκλησίας ως εθνικής εκκλησίας των Βουλγάρων. Το γεγονός αυτό είχε ως συνέπεια την εξαφάνιση του αρχιτεκτονικού τύπου της βυζαντινής βασιλικής, υπό την επίδραση μάλιστα της ρωσικής σχολής.

• Στις 4 Ιανουαρίου 1878, η Σόφια απελευθερώθηκε από τους Τούρκους και τον επόμενο χρόνο (1879) ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα του βουλγαρικού κράτους, οπότε η πόλη άρχισε να αναπτύσσεται πολεοδομικά και κτηριολογικά κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα.

• Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι (Alexander Nevsky) στη Σόφια οικοδομήθηκε στα 1904 – 1912 σε νέο βυζαντινό ρυθμό σε σχέδια του Ρώσου αρχιτέκτονα Αλεξάντερ Ν. Πομεράντσεφ (Alexander N. Pomerantsev, 1849 – 1918), σε συνεργασία με άλλους Ρώσους και Βουλγάρους αρχιτέκτονες. Ο θεμέλιος λίθος τοποθετήθηκε σε κλίμα θρησκευτικής κατάνυξης το 1878.

• Ο ναός έχει πέντε κλίτη και οικοδομήθηκε σε ρυθμό σταυροειδούς βασιλικής με θόλο, ακολουθώντας τα αρχιτεκτονικά διδάγματα της ρωσικής θρησκευτικής δόμησης. Ο κεντρικός θόλος του ναού έχει ύψος 45 περίπου μέτρων. Ο ναός, με την εξαιρετική ακουστική του, καλύπτει μία επιφάνεια 3.170 τ.μ. και μπορεί να χωρέσει ένα εκκλησίασμα 5.000 ανθρώπων.

• Ο πύργος του καμπαναριού έχει ύψος 50 μέτρων και περιέχει 12 καμπάνες με ανάγλυφες διακοσμήσεις, οι οποίες χυτεύθηκαν στη Μόσχα. Η μεγαλύτερη καμπάνα ζυγίζει 11.758 κιλά και η μικρότερη 10 κιλά, ενώ το συνολικό βάρος όλων των καμπανών είναι 23 τόνοι.

Η διακόσμηση του ναού

• Στο επάνω μέρος της κεντρικής εισόδου του ναού εικονίζεται σε πολύχρωμο μωσαϊκό η μορφή του Αγίου Αλέξανδρου Νιέφσκι, φιλοτεχνημένη από το Βούλγαρο ζωγράφο Αντόν Μίτοφ (Anton Mitov, 1862 – 1930). Στις δύο πλευρές της εισόδου, επάνω από τις πλευρικές θύρες του ναού, οι μορφές της Αγίας Ευδοκίας και της Αγίας Παρασκευής έχουν φιλοτεχνηθεί από τους καλλιτέχνες V. Dimov και V. Marinov.

• Στην εσωτερική διακόσμηση του ναού έχουν χρησιμοποιηθεί πολύχρωμα ιταλικά μάρμαρα, βραζιλιανικός όνυχας, αλάβαστρος και άλλα πολυτελή υλικά, ενώ τα μωσαϊκά και τα γλυπτά, φιλοτεχνημένα από Βουλγάρους, Ρώσους και άλλους ξένους καλλιτέχνες, είναι ιδιαίτερα υψηλής τέχνης.

• Ο κεντρικός θόλος του ναού είναι ζωγραφισμένος από το διάσημο Ρώσο ζωγράφο Ivan Grigorevich Miasoedov (1881 – 1953). To αριστουργηματικό αυτό έργο έχει συνολική επιφάνεια 850 τ.μ., ενώ στην περίμετρο του θόλου είναι γραμμένο το «Πάτερ Ημών» με χρυσά γράμματα.

• Στο εικονοστάσιο του κεντρικού κλίτους και σε κάθε πλευρά της Ωραίας Πύλης υπάρχουν οι εικόνες του Ιησού Χριστού και της Παρθένου Μαρίας, έργα του μεγάλου Ρώσου ζωγράφου Βίκτορ Βεσνέτσοφ (Viktor Vesnetsov, 1848 – 1926). Στα αριστερά της Παναγίας υπάρχει η εικόνα του Αγίου Αλέξανδρου Νιέφσκι.

• Στο νότιο κλίτος του ναού υπάρχουν έργα των προσωπογράφων καλλιτεχνών Αντόν Μίτοφ και του τσεχικής καταγωγής (εγκατεστημένου στη Σόφια από το 1889) Ιβάν Μαρκβίτσκα (Ivan Mrkvichka, 1856 – 1938).

• Σε περίτεχνη λειψανοθήκη εκτίθενται τα λείψανα του Αγίου Αλέξανδρου Νιέφσκι, που τα δώρησε στο ναό η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ιερός Ναός Αγίας Κυριακής

• O Ιερός Ναός της «Αγίας Κυριακής» είναι ο καθεδρικός ναός της μητρόπολης της Σόφιας. Κάτω από το σημερινό κτίριο βρίσκονται τα ερείπια μεγάλου ρωμαϊκού κτιρίου από το Γ’ ή Δ’ αιώνα. Το σημερινό κτίριο, το οποίο κτίσθηκε μεταξύ του 1856 και του 1863, αντικαθιστά ένα μεσαιωνικό ξύλινο ναό με πέτρινα θεμέλια. Στα τέλη του ΙΘ΄ αιώνα πραγματοποιήθηκε μεταρρύθμιση του σημερινού κτιρίου από τον αρχιτέκτονα Νικόλαο Λάζαρωβ. Μετά από την τρομοκρατική απόπειρα του 1925, όπου έχασαν τη ζωή τους παραπάνω από 300 άτομα, ο ναός ανακαινίσθηκε σύμφωνα με τα σχέδια δύο αρχιτεκτόνων του Βασίλιωβ και του Τσόλωβ. Την άνοιξη του 1933 κτίσθηκε ο καινούργιος ναός με τρούλλο στο κέντρο, έχοντας μήκος 30 μέτρα, πλάτος 15.50 μέτρα και ύψος 31 μέτρα.

• Το επίχρυσο τέμπλο είναι σε δύο επίπεδα και οι εικόνες του εξιστορήθηκαν από τον Βούλγαρο αγιογράφο Στανισλάβ Δοσπέφσκυ στα 60α του ΙΘ αιώνα. Η ξυλογλυπτική είναι έργο του Μακαρίου Νεγρίεβ. Στα τέλη του ΙΘ΄ αιώνα και στις πρώτες δεκαετίες του Κ΄ αιώνα, ο ναός ονομαζόταν «Άγιος Κράλος», κατά το όνομα του σέρβου βασιλέα Αγίου Στεφάνου Ούρου Β΄ Μιλούτιν (1282- 1321), τα λείψανα του οποίου μέχρι και σήμερα φυλάσσονται σε κιβώτιο μπροστά στη νότια τράπεζα.

• Ο ναός εορτάζει στις 7 Ιουλίου – Αγία μεγαλομάρτυρα Κυριακή – και στις 30 Οκτωβρίου – στη μνήμη του Αγίου Στεφάνου Μιλούτιν. Την προηγούμενη ημέρα, κατά την αρχαία παράδοση, αλλάζονται τα ρούχα του Αγίου. Τα ρούχα από το προηγούμενο χρόνο κόβονται σε μικρά κομμάτια και μοιράζονται στους πιστούς ως ευλογία.

Ιερός Ναός «Αγίου Νικολάου Θαυματουργού» (η Ρωσική εκκλησία

• Ο Ιερός Ναός «Αγίου Νικολάου Θαυματουργού» (η Ρωσική εκκλησία) κτίσθηκε σύμφωνα με το σχέδιο του αρχιτέκτονα Μιχαήλ Πρεομπραζένσκυ μεταξύ του 1907 και του 1914, για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του διπλωματικού σώματος της Ρωσίας στη Βουλγαρία. Όμως στα 20α του Κ΄ αιώνα αυτή έγινε κέντρο πνευματικής δραστηριότητας των Ρώσων μεταναστών στη πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, οι οποίοι έφυγαν με διωγμούς μετά από τη κομμουνιστική επανάσταση του 1917 στη Ρωσία. Από το 1953 ο ναός ξαναβρίσκεται κάτω από τη σκέπη του Πατριαρχείου Μόσχας. Το αρχιτεκτονικό στιλ έπεται στις παραδοσιακές ρωσικές εκκλησίες του ΙΖ΄αιώνα.

• Οι πέντε επίχρυσοι τρούλλοι έχουν τη μορφή βολβού. Ο καθένας έχει και το χαρακτηριστικό ρώσικο οκταμελή Σταυρό. Ο κεντρικός τρούλλος έχει ύψος 19 μέτρα. Οι οκτώ καμπάνες είναι δώρο του τελευταίου Ρώσου αυτοκράτορα Νικόλαου Β΄. Στο νότιο μέτωπο του κτιρίου βρίσκεται η κεραμική εικόνα του Αγίου Νικολάου και στο βόρειο του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκυ. Η εσωτερική αγιογράφηση του ναού πραγματοποιήθηκε από τον Ρώσο αγιογράφο Βασίλειο Βασνέτσωβ, ο οποίος έκανε αντίγραφα τοιχογραφίων που βρίσκονται στο καθεδρικό ναό του Κιέβου «Άγ. Βλαδιμίρου». Στη κρύπτη του ναού θάφτηκε ο Ρώσος αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ Σόπμολεβ, ο οποίος σήμερα είναι γνωστός στη χώρα και ως θαυματουργός. Ο ναός εορτάζει στις 19 Δεκεμβρίου.

Μοναστήρι της Ρίλα

http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Rilamon-lazarov-3.JPG

• Το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Ρίλα, γνωστό και απλά ως Μοναστήρι της Ρίλα (βουλγ. Рилски манастир, Rilski manastir) είναι η μεγαλύτερη και πιο φημισμένη ορθόδοξη μονή στη Βουλγαρία. Βρίσκεται στα Όρη Ρίλα, σε ύψος 1.147 μέτρων και 117 χιλιόμετρα νότια της πρωτεύουσας, Σόφιας, στη βαθειά κοιλάδα του ποταμού Ρίλσκα. Το μοναστήρι έχει πάρει το όνομά από τον ιδρυτή του, τον ερημίτη Ιωάννη (Ιβάν) της Ρίλα (876 - 946 μ.Χ. Ολόκληρο το συγκρότημα της μονής καταλαμβάνει μια έκταση 8.800 τ.μ και αποτελείται από μια μονόκλιτη βασιλική, κελιά όπου μένουν οι μοναχοί.

•

• Το μοναστήρι ιδρύθηκε το 10ο αιώνα και αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά πολιτισμικά, ιστορικά και αρχιτεκτονικά μνημεία της Βουλγαρίας και σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο τόσο για τη Βουλγαρία, όσο και για τη Νότια Ευρώπη. Το 1976 ανακηρύχθηκε εθνικό ιστορικό μνημείο της Βουλγαρίας και το 1983 χαρακτηρίστηκε από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς Από το 1991 υπάγεται εξ' ολοκλήρου στην Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Βουλγαρίας. Το 2008 προσέλκυσε 900.000 επισκέπτες. Το μοναστήρι απεικονίζεται στην πίσω όψη του χαρτονομίσματος του 1 λεβ, που εκδόθηκε το 1999.

•

Τροιάν Μονή (Troyan monastery)

• Η Τροιάν Μονή, το τρίτο μεγαλύτερο μοναστήρι στη Βουλγαρία, που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της χώρας στα Βαλκάνια όρη, στις όχθες του ποταμού Τζέρνι Όσαμ. Ιδρύθηκε στα τέλη του 16ου αιώνα. Η κύρια εκκλησία του μοναστηριού έχει ανακατασκευαστεί κατά τη διάρκεια της βουλγαρικής Εθνικής Αναγέννησης περίοδο από πλοίαρχο-οικοδόμος ο οποίος ονομαζόταν Κονσταντίν το 1835 αμέσως μετά την πτώση της οθωμανικής κυριαρχίας ήταν έντονη. Το πολυτελώς διακοσμημένο εσωτερικό και εξωτερικό της εκκλησίας ήταν ζωγραφισμένο μεταξύ 1847 και 1849 από τη μεγάλο βουλγαρικό αγιογράφο Ζαχάρι Ζογράφ.

Ρήγας Βελιστινλής

Γεννήθηκε στο Βελεστίνο της Θεσσαλίας το 1757 και πέθανε στο Βελιγράδι το 1798. Βαπτίστηκε Ρήγας και το επώνυμό του ήταν Βελεστινλής. Μεταγενέστεροι λόγιοι αντικατέστησαν το Βελεστινλής με το Φεραίος.Έμαθε γράμματα πρώτα στο σχολείο του Τυρνάβου και ύστερα στο σχολείο των Αμπελακίων και τέλος της Ζαγοράς. Το 1777 διορίσθηκε δάσκαλος στον Κισσό του Πηλίου. Το 1782 πήγε στο Άγιο Όρος κι από εκεί έφυγε για την Κωνσταντινούπολη. Το 1786 πήγε στο Βουκουρέστι της Βλαχίας όπου εργάστηκε ως γραμματικός στον Ρουμάνο άρχοντα Μπακοβεάνου.

• Έπειτα εργάστηκε πάλι ως γραμματικός στον ηγεμόνα της Βλαχίας Νικόλαο Μαυρογένη.Το 1790 πήγε για πρώτη φορά στη Βιέννη, όπου έμεινε για 6 μήνες. Εκεί τύπωσε τα δύο πρώτα του βιβλία : Το "Σχολείο των ντελικάτων εραστών" και το "Φυσικής Απάνθισμα". Το 1791 ξαναγύρισε στο Βουκουρέστι. Εκεί εργάστηκε ως γραμματικός στον ηγεμόνα Μιχαήλ Σούτσο και στη συνέχεια ως διερμηνέας στο Γαλλικό Προξενείο του Βουκουρεστίου.

• Το 1793 φτάνει στο Βουκουρέστι ο Χρήστος Περραιβός, ο οποίος επιδιώκει συνάντηση με τον Ρήγα. Εντυπωσιάζεται από το λόγο του και από την κατήχηση του Καταρτζή. Έκτοτε και μέχρι τη σύλληψη του Ρήγα στην Τεργέστη παραμένει αχώριστος σύντροφός του. Ο Ρήγας εμπνέεται από τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης και οραματίζεται ένα βαλκανικό μέλλον, όπου όλες οι εθνότητες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ("Βούλγαροι, κι Αρβανήτες, Αρμένοι, και Ρωμηοί, Αράπηδες και Άσπροι", γράφει στο Θούριο) θα συγκροτήσουν ένα σύγχρονο κράτος με δημοκρατικές αρχές και οικονομική ελευθερία.

• Η Επαναστατική Προκήρυξις, επίσης, απευθύνεται στο λαό, απόγονο των Ελλήνων, που κατοικεί στη Ρούμελη, τη Μικρά Ασία, τα νησιά του Αρχιπελάγους, τη Βλαχομπογδανία και όσους "στενάζουν υπό την δυσφορωτάτην τυραννίαν του Οθωμανικού βδελυρωτάτου δεσποτισμού", Χριστιανούς και Τούρκους, "χωρίς κανένα ξεχωρισμόν θρησκείας". Υιοθετεί τις αρχές του φυσικού δικαίου και γράφει στο φυλλάδιο της Νέας Πολιτικής Διοικήσεως (Τα Δίκαια του Ανθρώπου

• Επεδίωξε, μάλιστα, να συναντήσει τον Μεγάλο Ναπολέοντα για να ζητήσει τη βοήθειά του. Συνελήφθη, όμως, στις 8 Δεκεμβρίου του 1797 από τους Αυστριακούς στην Τεργέστη και παραδόθηκε στους Τούρκους, οι οποίοι τον σκότωσαν δια στραγγαλισμού στις 12 Ιουνίου του 1798 στο Βελιγράδι.

Γυμνάσιο Αραβησσού• Μαθητές• Κιόσης Δημήτριος, Ζούζουλας Γεώργιος, Κοπρίτη Ευαγγελία,

Κομματοπούλου Αργυρώ, Λέντζου Μαρία, Μαρκοπούλου Θεοδώρα, Χαρισιάδης Αριστοτέλης, Χελβατζόγλου Αναστάσιος, Αμπράζη Ευαγγελία, Ασλάνογλου Αρετή, Γκότση Μιχαέλα, Δαγδούνη Ελισάβετ, Εμμανουηλίδου Αναστασία, Ιγνατιάδης Κυριάκος, Καρπάς Γρηγόριος, Λέντζος Νικόλαος, Τσολακίδου Αλεξάνδρα, Χατζή Μαρία

• Υπεύθυνοι Εκπαιδευτικοί: • 1) Κουτούλα Αικατερίνη ΠΕ06• 2) Καμπούρη Ανδρονίκη ΠΕ01