ΚοράνιΓ

ι

ά

ν

ν

η

ς

Λ

ο

ύ

π

α

ς

Το Κοράνι (al–Qur’an) είναι το ιερό

βιβλίο του Ισλάμ. Η αραβική λέξη

«κουράν» προέρχεται από το σημιτικό

ρήμα qara’a και σημαίνει ανάγνωση,

αναγγελία, κήρυγμα.

Μέχρι το θάνατο του Μωάμεθ 632 μ.Χ.

δεν φαίνεται να υπήρξε κάποια γραπτή

εκδοχή των αποκαλύψεων που ο

Μωάμεθ ισχυρίζεται πως δέχτηκε από

το Θεό/Αλλάχ.

Μωάμεθ

Σύμφωνα με την ισλαμική

παράδοση ο διάδοχος του

Μωάμεθ, Αμπού Μπακρ 632 – 634

μ.Χ. έκανε μια απόπειρα

περισυλλογής και

συστηματοποίησης των

αποκαλύψεων αυτών.

Όμως επειδή κυκλοφορούσαν διάφορες

εκδοχές των αποκαλύψεων αυτών, ο τρίτος

Χαλίφης ο Οθμάν 644 – 656 διαμόρφωσε –

μέσω μιας επιτροπής – το κείμενο του

Κορανίου το οποίο αναγνωρίστηκε ως

αυθεντικό και δόθηκε η εντολή να

καταστραφεί κάθε άλλη γραφή ή παραλλαγή.

Περιεχόμενο και δομή

Σε ότι αφορά το περιεχόμενο και τη δομή του

κειμένου του Κορανίου, τον αναγνώστη που έχει

εθιστεί στην ανάγνωση της Αγίας Γραφής τον

περιμένει μία μεγάλη έκπληξη. Γιατί το κείμενο

του Κορανίου χαρακτηρίζεται από μια

ετερογένεια και έλλειψη χρονολογικής

αλληλουχίας των γεγονότων που περιγράφονται,

με αποτέλεσμα να μην υπάρχει εσωτερική δομή.

Έτσι το Κοράνι περιλαμβάνει κομμάτια προφητικά,

που αναγγέλλουν το τέλος του κόσμου, την ημέρα της

κρίσης, απειλώντας τους άθεους, τους άπιστους και

τους υποκριτές με τα χειρότερα βασανιστήρια ή

αντίθετα υποσχόμενα στους πιστούς ανταμοιβή από

τον Θεό/Αλλάχ και ακολουθούν μετά πιο αφηγηματικά

κομμάτια, τα οποία έχουν δανειστεί στοιχεία από τον

Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό.

Τέλος το σύνολο συμπληρώνεται από

ορισμένα εδάφια, σχετικά λίγα – κάτω

από το 10% - που μπορούν να

θεωρηθούν κανονιστικά, τα οποία

επιβάλλουν κατά συνέπεια ένα δίκαιο.

Μιλάει για την Παναγία, την μάχη του

Μπαντρ, την συγχώρεση των αμαρτιών,

για τον Παράδεισο και τα ποτάμια που

τον διασχίζουν, τον Ιησού, για τους

φιλάργυρους, για όσους πεθαίνουν στη

μάχη και πολλά άλλα.

ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

• Το Ευαγγέλιο σύμφωνα με το Κοράνι θεωρείται

ως ένα από τα ιερά βιβλία που αποκάλυψε ο

Θεός/Αλλάχ μέσω του Αποστόλου του Ιησού και

περιέχει την ουράνια αλήθεια που υπάρχει στο

αρχέτυπο ουράνιο βιβλίο. Συν τω χρόνω όμως

οι κάτοχοι αυτού δηλαδή οι Χριστιανοί

αλλοίωσαν και νόθευσαν το περιεχόμενο. Πότε

όμως έγινε αυτό, που και από ποιους

Χριστιανούς δεν αναφέρεται μέσα στο Κοράνι.

Πιθανόν ο Θεός/Αλλάχ δεν το αποκάλυψε στον

προφήτη του Μωάμεθ. Βέβαια όλα αυτά έχουν

την εξήγησή τους.

Διότι όσο καιρό ο Μωάμεθ δεν είχε ισχυροποιηθεί

πολιτικά και είχε ανάγκη την υποστήριξη των

Ιουδαίων και των Χριστιανών επρέσβευε πως το

Κοράνι είναι συνέχεια του Ιουδαϊκού

Νόμου(Τορά) και του Ευαγγελίου. Άλλωστε αυτό

φαίνεται στα Κορανικά κεφάλαια της Μέκκας,

όταν βρισκόταν στην αρχή της δράσης του, και

στα πρώτα Κορανικά της δράσης του στη Μεδίνα.

Όταν όμως αργότερα σταθεροποιήθηκε πολιτικά

στη Μεδίνα άρχισε να ασκεί κριτική στις

παλιότερες θρησκείες και να διαστέλλει την

θρησκεία του από τον Ιουδαϊσμό και τον

Χριστιανισμό. Έτσι άλλωστε εξηγείται και η

αντίφαση που περιέχουν τα Κορανικά κεφάλαια

απέναντι στους Χριστιανούς που συγκαταλέγει

στους «λαούς Της Γραφής» (ahl al – kitab).

Άλλοτε τους κατατάσσει στους πιστούς και

τους διαστέλλει από τους άπιστους Ιουδαίους

και άλλοτε τους συγκαταλέγει στους άπιστους

που τους περιμένουν οι φλόγες της Κόλασης.

Άλλωστε όλα αυτά θα γίνουν φανερά από τα

κομμάτια του Κορανίου που παρουσιάζουμε

ευθύς αμέσως.

Η Γλώσσα

Το Κοράνιο είναι ένα από τα πρώτα κείμενα

που γράφτηκαν σε μια πρώιμη μορφή της

αραβικής γλώσσας, τη

λεγόμενη Κορανική που είναι η καθαρότερη

(καθαρεύουσα) γλώσσα της Χετζάζης

(σημερινής Σαουδικής Αραβίας).

Στην πραγματικότητα επιβιώνουν ως

σήμερα μόνον πέντε προϊσλαμικές

επιγραφές που επιβεβαιώνουν τη γραπτή

μορφή της γλώσσας σε εκείνη την εποχή και

ένα κείμενο, του οποίου όμως η

χρονολόγηση αμφισβητείται,

το Μουαλλακάτ, δηλαδή οι Απαγορευμένες

Ωδές.

Μετά τον θάνατο του Μωάμεθ, το 632, το Ισλάμ

ξέφυγε από τα σύνορα της Αραβίας και κατέκτησε

ένα μεγάλο μέρος του αποκαλούμενου τότε

«πολιτισμένου κόσμου». Συνεπώς, οι Άραβες ως

κατακτητές, αντιμέτωποι με εκατομμύρια

αλλόγλωσσων υπηκόων, απέκτησαν ένα

σημαντικό πρόβλημα επικοινωνίας.

Αυτό ακριβώς το πρόβλημα ήταν που

ώθησε τη γλώσσα σε μια σημαντική αλλαγή

και κυρίως στην απώλεια της

πολυπλοκότητάς της και του δυσνόητου

λεξιλογίου. Αρκετές γενιές μετά τον θάνατο

του Μωάμεθ, πολλά εδάφια του Κορανίου

έγιναν δυσνόητα για τον μέσο αραβόφωνο

πληθυσμό.

Οι μουσουλμάνοι ισχυρίζονται ότι το Κοράνιο

διαθέτει τα χαρακτηριστικά της πνευματικής

ποίησης και χάρης και είναι η ίδια η λογοτεχνική

του τελειότητα μια απόδειξη της θείας

προέλευσής του. Εφόσον αυτή η τελειότητα είναι

εμφανής μόνον σε εκείνους που μιλούν Αραβικά,

μόνον το αρχικό κείμενο θεωρείται το πραγματικό

Κοράνιο. Όλες οι άλλες μεταφράσεις έχουν απλά

σχολιαστικό χαρακτήρα.

Σύμφωνα μάλιστα με την παράδοση, στη

μετάφρασή του το ιερό βιβλίο δεν πρέπει ποτέ

να λέγεται απλά Κοράνιο, για να μη συγχέεται

με άλλες «απαγγελίες» και πρέπει να

συνοδεύεται από επιθετικούς

προσδιορισμούς, όπως το Ένδοξο, το

Ευγενές.

Ο μουσουλμάνος λόγιος θα πρέπει να είναι

ικανός να διαβάσει και να καταλάβει το

Κοράνιο στην αρχική του μορφή. Αυτός είναι

ο λόγος για τον οποίο αρκετοί πιστοί που δε

γνωρίζουν την Αραβική αποστηθίζουν το

αρχικό κείμενο, θεωρώντας ότι με αυτή την

πράξη τους πλησιάζουν περισσότερο τον

Θεό.

Οι ολοένα και συχνότερες

τρομοκρατικές επιθέσεις

φανατικών ισλαμιστών στην

Ευρώπη, με αποκορύφωμα το

μακελειό στη Γαλλία και η

δημιουργία του ισλαμικού

«χαλιφάτου» σε εδάφη του

Ιράκ και της Συρίας έχουν

εισάγει τον όρο «τζιχάντ» στο

καθημερινό μας λεξιλόγιο.

Στη Δύση οι περισσότεροι τον ταυτίζουν με

την έννοια του «ιερού πολέμου» εναντίον

της χριστιανοσύνης και του δυτικού

πολιτισμού. Στον μουσουλμανικό κόσμο

σήμερα πολλοί ισλαμιστές διανοούμενοι τον

θεωρούν ως το μοναδικό μέσο για την

επιβολή του ισλαμικού κράτους.

Πολιτικές ισλαμικές ηγεσίες επίσης,

καλύπτουν πίσω απ’ αυτόν τον όρο τον

αυταρχικό τους χαρακτήρα και την

επιθετική εξωτερική τους πολιτική. Στην

πραγματικότητα ο όρος «τζιχάντ» έχει

τρεις παραμέτρους.

Στο ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων, το

Κοράνιο, η τζιχάντ έχει κατά βάση αμυντικό

χαρακτήρα. Ο Προφήτης Μωάμεθ

αναγνώριζε το δικαίωμα πολέμου για την

πίστη, αλλά συνιστούσε να αποφεύγουν οι

πιστοί να προκαλέσουν πρώτοι:

«αγωνιστείτε για την άμυνα της πίστης.

Επίσης δεν θεωρούσε τον πόλεμο ως

κατάλληλο μέσο προσηλυτισμού: «μην

χρησιμοποιείς βία για να τους κάνεις να

ασπαστούν τον ισλαμισμό». Ωστόσο σε μια

σούρα: «Θα σας καλέσουμε να πολεμήσετε

εναντίον ενός ισχυρού και φιλοπόλεμου

έθνους. Θα το πολεμήσετε έως να ασπαστεί

τον ισλαμισμό.

Το έθνος αυτό είναι το εβραϊκό! Σύμφωνα με το Κοράνιο ο

πόλεμος αυτός είναι αναπόφευκτος, αφού οι «Ιουδαίοι και

οι ειδωλολάτρες είναι οι πιο σφοδροί εχθροί των πιστών».

Πέρα λοιπόν από τα σαφή γεωπολιτικά χαρακτηριστικά της

πολύχρονης αντιπαλότητας μεταξύ Ισραήλ και

μουσουλμάνων, προστίθεται και το θρησκευτικό στοιχείο,

το οποίο μεγαλώνει το χάσμα. Ωστόσο, ο όρος επειδή έχει

υποκειμενικές ερμηνείες χρησιμοποιείται κατά το δοκούν

για δολοφονικές ενέργειες και για τρομοκρατικές πράξεις.

Αντίθετα πολλοί ψύχραιμοι μουσουλμάνοι

επισημαίνουν, ότι τζιχάντ είναι ο

ειρηνικός και ήπιος αγώνας για την

εφαρμογή της ισλαμικής πίστης και την

ανάδειξη των λόγων του προφήτη, χωρίς

ακρότητες, αλλά με σεβασμό στην

ανθρώπινη ζωή.

Αυτοί δεν είναι λίγοι, αλλά η φωνή τους

πνίγεται στις ιαχές όσων ερμηνεύουν

στρεβλά τον όρο για να φανατίσουν και

να στρατολογήσουν νέους πολεμιστές.

Πηγές

www.mixanitouxronou.gr

el.wikipedia.org

antiairetikos.blogspot.gr

ellinikanea.gr