ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΜΕ ΤΗ ΦΛΟΓΑ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΜΕ ΤΗ ΦΛΟΓΑ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΜΕ ΤΗ ΦΛΟΓΑ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΜΕ ΤΗ ΦΛΟΓΑ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ Αθήνα, 23 Μάη 2008

ΠΟΙΗΜΑ

ΧΡΗΣΤΟΣ Κ. ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ

ΜΜΜΜιλάς µε νοήµατα

Στις µουγκές µου σκέψεις

Και αυτές ξεθαρρεµένες

Ζητιανεύουν την παρέα σου.

Λικνίζεσαι, µια στο σήµερα, µια στο χθές,

Για το αύριο ούτε λόγος.

Με τόση απασχόληση

Που χρόνος να βρεθεί για σχέδια.

Πώς να µπορέσεις να δεις όσα είδα.

Ποιος δρόµος θα σε κάνει εγώ µου.

Τούτη την ώρα, η ψυχή µου ερηµίτης

Παλιά χειρόγραφα σκαλίζει

Κι αυτά που κρίθηκαν κι έγιναν όνειρα

Εσύ ενθαρρύνεις.

Τα λέµε µεταξύ µας µε σιωπή

Κι ένα αεράκι, ο φονιάς σου,

Γίνεται συνεργός στο νέο ξεκίνηµά σου.

Σε ξανανάβω και λιώνεις χωρίς παράπονο.

Σ’ ότι παραδίνεσαι σε κυριεύει

Λες κι είναι η µοίρα σου, µοίρα µας.

Βίοι σχεδόν παράλληλοι

Κι οι θάνατοί µας απαράλλαχτοι.